Dz.U. 2024 poz. 145

DZIENNIK USTAW
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Warszawa, dnia 6 lutego 2024 r. Poz. 145

OBWIESZCZENIE
MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 16 stycznia 2024 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o Policji

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i nie- których innych aktów prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1461) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jedno- lity tekst ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 202 3 r. poz. 171), z uwzględnieniem z mian wprowadzonych:

1. ustawą z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2600 oraz z 2023 r. poz. 403),
2. ustawą z dnia 1 grudnia 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023 r.
   poz. 240),
3. ustawą z dnia 13 stycznia 2023 r. o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 185),
4. ustawą z dnia 13 stycznia 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw
   (Dz. U. poz. 289 i 535 ),
5. ustawą z dnia 26 stycznia 2023 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z wprowadzeniem świadczenia za długoletnią służbę (Dz. U. poz. 347),
6. ustawą z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 535),
7. ustawą z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 641),
8. ustawą z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie nazw uczelni służb państwowych nadzorowanych przez ministra właści- wego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Policji, ustawy o Straży Granicznej, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej oraz niektórych innych ust aw (Dz. U. poz. 1088 ),
9. ustawą z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1860 ) oraz zmian wynikając ych z przepisów ogłoszonych przed dniem 9 stycznia 2024 r.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:

1. art. 33 ustawy z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2600 oraz z 2023 r. poz. 403) , który stanowi:
   „Art. 33. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2023 r., z wyjątkiem:

2. art. 1 pkt 14, 67 lit. c, pkt 68 lit. c oraz art. 9 pkt 11 i 12, które wchodzą w życie z dniem 14 marca 2024 r.;

3. art. 10 pkt 1–6, 12, 13 i 17, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2026 r.”;

Dziennik Ustaw – 2 – Poz. 145

2. art. 21 ustawy z dnia 1 grudnia 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023 r. poz. 240), który stanowi:
   „Art. 21. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 2, art. 3 pkt 1 i 3, art. 4 pkt 1 i 3, art. 5 pkt 1, art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art. 10 pkt 1, art. 12, art. 13 pkt 1 i 2, art. 15, art. 18 oraz art. 19, które wchodzą w życie po upływ ie dwóch miesięcy od dnia ogłoszenia. ”;
3. art. 36 ustawy z dnia 13 stycznia 2023 r. o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 185), który stanowi:
   „Art. 36. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z wyjątkiem:
4. art. 1:
   a) pkt 3 lit. b tiret pierwsze, który wchodzi w życie w terminie określonym w komunikacie ministra właściwego do spraw informatyzacji, o którym mowa w art. 34, b) pkt 6 w zakresie dodawanego art. 10 ust. 8, który wchodzi w życie w terminie określonym w komunikacie ministra właściwego do spraw informatyzacji, o którym mowa w art. 35, c) pkt 8: – lit. a oraz lit. b w zakresie dodawanych ust. 17a oraz 17c –17f, które wchodzą w życie z dniem 1 marca 2023 r., – lit. b w zakresie dodawanego ust. 17b, który wchodzi w życie z dniem 1 maja 2023 r., d) pkt 9 lit. c i d, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z mocą od dnia 24 lutego 2022 r., e) pkt 9 lit. e, pkt 10, pkt 21 lit. a–c i f, pkt 31 lit. a i c oraz pkt 32, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2023 r., f) pkt 21 lit. g i h, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2023 r.;
5. art. 4, ar t. 5, art. 7 oraz art. 20 pkt 4, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2023 r.;
6. art. 11, który wchodzi w życie z dniem 1 września 2023 r.;
7. art. 13, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia;
8. art. 17, który wchodzi w życie z dniem 24 sierpnia 2023 r.”;
9. art. 12 i art. 14 ustawy z dnia 13 stycznia 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 289 i 535 ), które stanowi ą: „Art. 12. 1. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

2. W sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc czyn ności dokonane zgodnie z przepisami dotychczasowymi.”
   „Art. 14. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

1. art. 3 pkt 16, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;

2. art. 6 pkt 2, 3, pkt 4 lit. d, pkt 8, 9 i 11, art. 11 pkt 3 oraz art. 13, które wchodzą w życie po upływie roku od dnia ogłoszenia. ”;

3. art. 17–20 ustawy z dnia 26 stycznia 2023 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z wprowadzeniem świadczenia za długoletnią służbę ( Dz. U. poz. 347), które stanowi ą: „Art. 17. Do postępowań w sprawie zwolnienia ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1, art. 45 ust. 2 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 2 oraz art. 43 ust. 3 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 3 wszc zętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
   Art. 18. Funkcjonariusz, wobec którego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wydano decyzję osta- teczną o zwolnieniu ze służby na podstawie ar t. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1, art. 45 ust. 2 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 2 oraz art. 43 ust. 3 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 3 z datą zwolnienia ze służby wyznaczoną na dzień przypadający po wejściu w życie niniejszej ustawy, podlega z wolnieniu ze służby na podstawie przepisów dotychczaso- wych .

Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 145

Art. 19. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1, art. 45 ust. 2 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 2 oraz art. 43 ust. 3 pkt 3 ustawy zmie nianej w art. 3 przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, świadczenie pieniężne, o którym mowa odpowiednio w art. 117 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, art. 121 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2 oraz art. 101 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 3, przysł uguje na zasa- dach dotychczasowych.
Art. 20. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 2023 r., z wyjątkiem art. 14, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.”; 6) art. 22 ust. 3 i art. 24 ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałani u przemocy w rodzinie oraz niektórych innyc h ustaw (Dz. U. poz. 535), które stanowi ą: Art. 22. „3. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art.15ac ust. 2, art. 15ad ust. 5, art. 15ae ust. 8 i art. 15af ust. 4 ustawy zmienianej w art. 5, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 15ac ust. 2, art. 15ad ust. 5, art. 15ae ust. 8 i art. 15af ust. 4 ustawy zmienianej w art. 5, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.”
„Art. 24. Ustawa w chodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

1. art. 12, który wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z mocą od dnia 1 marca 2023 r.;
2. art. 13, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia usta wy zmienianej w art. 13.”;
3. art. 22 ust. 1, art. 26 –36, art. 39, art. 40 , art. 42 i art. 46 ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 641), które stanowi ą: Art. 22. „1. W przypadku umów o pracę trwających w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy pracodawca, na wniosek pracownika złożony w postaci papierowej lub elektronicznej, uzupełnia informacje, o których mowa w art. 29 § 3 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, o infor macje, o których mowa w art. 29 § 3 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku.”
   „Art. 26. 1. Do pracownika, który wystąpił z wnioskiem o udzielenie części urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego albo jego części oraz urlopu rodzicielskiego albo jego części przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 177 § 1, 11 i 41 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

2. Do pracownika, który wys tąpił z wnioskiem o udzielenie urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego albo jego części przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 177 § 1, 11 i 41 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

3. Do prac ownicy w ciąży oraz pracownika korzystającego w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy z urlopu macierzyńskiego w okresie próbnym nieprzekraczającym 1 miesiąca stosuje się przepisy art. 177 § 1, 11 i 41 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniej szą ustawą.
   Art. 27. Pracownik, który w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy korzysta z urlopu rodzicielskiego albo jego części, udzielonego na podstawie art. 1791 albo art. 1824 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, ma prawo do skorzyst ania z tego urlopu w wymiarze określonym odpowiednio w art. 1821a § 1 albo 2 albo w art. 183 § 4–45 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, na zasadach określonych w przepisach dotychczaso- wych . Art. 28. Pracownik, który w dniu wejś cia w życie niniejszej ustawy korzysta z urlopu rodzicielskiego udzielonego zgodnie z art. 1821a albo art. 183 § 4–43 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, ma prawo do sko- rzystania z tego urlopu w wymiarze określonym odpowiednio w art. 1821a § 1 albo 2 albo w art. 183 § 4–45 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, na zasadach określonych w przepisach dotychczasowych.
   Art. 29. Do pracowników, o których mowa w art. 27 i art. 28, stosuje się art. 1821a § 4 i 5 oraz odp owiednio art. 1821c albo art. 183 § 46 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
   Art. 30. 1. Do pracownika, który przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy złożył wniosek o udzielenie urlopu rodzicielskiego albo jego części zgodn ie z art. 1791 lub art. 1824 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotych- czasowym , ale nie rozpoczął korzystania z tego urlopu w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1 dotyczące urlopu rodzicielskiego w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Pracodawca nie- zwłocznie zwraca pracownikowi wniosek w celu jego zmiany i ponownego złożenia pracodawcy w terminie 7 dni; ter- min złożenia wniosku zostaje zachowany.

4. Jeżeli pracownik nie złoży ponownie wniosku, o którym mo wa w ust. 1, korzysta z urlopu zgodnie z wnioskiem złożonym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 145

Art. 31. 1. Do pracownika, który przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy złożył wniosek o udzielenie urlopu rodzicielskiego albo jego części zg odnie z art. 1821a albo art. 183 § 4–43 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, ale nie rozpoczął korzystania z tego urlopu w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1 dotyczące urlopu rodziciels kiego w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Praco- dawca niezwłocznie zwraca pracownikowi wniosek w celu jego zmiany i ponownego złożenia pracodawcy w terminie 7 dni; termin złożenia wniosku zostaje zachowany.
2. Jeżeli pracownik nie złoży ponownie wniosku, o którym mowa w ust. 1, korzysta z urlopu zgodnie z wnioskiem złożonym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 32. 1. Pracownik, który w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy jest uprawniony do urlopu rodzicielskiego, o którym mowa w art. 1821c § 3 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, lub korzysta z tego urlopu, ma prawo do skorzystania z tego urlopu w wymiarze określonym w art. 1821a § 1 albo 2 albo w art. 183 § 4–45 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą us tawą, na zasadach określonych w przepisach dotychczasowych.
2. Do pracownika, o którym mowa w ust. 1, stosuje się art. 1821a § 4 i 5 oraz art. 1821c ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 33. 1. Do pracownika, który w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy jest uprawniony do urlopu na warun- kach urlopu macierzyńskiego, o którym mowa w art. 183 § 11 ustawy zmienianej w art. 1, stosuje się art. 183 § 6 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, urlop na warunkach urlopu macierzyńskiego jest udzielany na pisemny
wniosek pracownika składany w terminie 21 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Urlop jest udzielany w ter- minie określonym we wniosku pracow nika, jednak nie dłuższym niż 35 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 34. 1. Pracownik, który w okresie od dnia 2 sierpnia 2022 r. do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy miał prawo do urlopu rodzicielskiego albo jego części lub korzystał z urlopu rodzicielskiego albo jego części udzielonego na podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, ma prawo do skorzystania z urlopu rodzicielskiego, w wymiarze określonym w art. 1821a i art. 183 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejsza ustawą.
2. Do pracownika, o którym mowa w ust. 1, stosuje się art. 1821a § 4 i 5 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
3. Części urlopu rodzicielskiego, o której mowa w art. 1821a § 4 i 5 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, udziela się na zasadach określonych w przepisach ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 35. 1. Pracownik – rodzic dziecka posiadającego zaświadczenie, o którym mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” (Dz. U. z 2020 r. poz. 1329 oraz z 2022 r. poz. 2140), który w okresie od dnia 2 sierpnia 2022 r. do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy miał prawo do urlopu rodzicielskiego albo jego części lub korzystał z urlopu rodzicielskiego albo jego części udzielonego na podstawie prze- pisów ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, ma prawo do skorzystania z części urlopu rodziciel- skiego w wymiarze różnicy między wymiarem urlopu rodzicielskiego określonym w art. 1821a § 2 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nada nym niniejszą ustawą, a wymiarem urlopu określonym w art. 1821a § 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotych czasowym.
2. Części urlopu rodzicielskiego, o której mowa w ust. 1, udziela się na zasadach określonych w przepisach ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pracownika, który w okresie od dnia 2 sierpnia 2022 r. do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy korzystał z urlopu rodzicielskiego albo jego części lub był uprawniony do urlopu rodzicielskiego, na podstawie art. 183 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym.
Art. 36. Pracownik – ojciec wychowujący dziecko w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy ma prawo do urlopu ojcowskiego na zasadach określonych w przepisach dotychczasowych, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez dziecko:

1. 24. miesiąca życia albo

2. 14. roku życia, o ile nie upłynęły 24 miesiące od dnia uprawomocnienia się postanowienia orzekającego przyspo- sobienie tego dziecka.”

Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 145

„Art. 39. 1. Ubezpieczony, który w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy pobiera zasiłek macierzyński za okres ustalony przepisami ustawy zmieniane j w art. 1 jako okres urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu ma- cierzyńskiego lub urlopu rodzicielskiego, ma prawo do zasiłku macierzyńskiego w wysokości określonej w ustawie zmienianej w art. 11 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. W celu u stalenia nowej wysokości zasiłku ubezpieczony składa wniosek w terminie 21 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Zasiłek macierzyński w zmienionej wysokości przysługuje przez okres od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do końca okresu odpow iadającego okresowi urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyń- skiego lub urlopu rodzicielskiego.
4. Jeżeli ubezpieczony nie złoży wniosku, o którym mowa w ust. 2, korzysta z zasiłku macierzyńskiego na zasa- dach dotychczasowych.
Art. 40. 1. Do ubezpieczonego, który przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy złożył wniosek o zasiłek macierzyński za okres ustalony przepisami ustawy zmienianej w art. 1 jako okres urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego lub urlopu r odzicielskiego, ale nie rozpoczął pobierania tego zasiłku w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 11 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. W celu ustalenia prawa do zasiłku na podstawie ustawy zmienianej w art. 11 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą ubezpieczony składa ponownie wniosek w terminie 21 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Jeżeli ubezpieczony nie złoży ponownie wniosku, o którym mowa w ust. 2, korzysta z zasiłku macierzyńskiego zgodnie z wnioskiem złożonym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.”
„Art. 42. Przepisy art. 22 ust. 1, art. 26–36, art. 39 i art. 40 stosuje się odpowiednio do policjanta, strażaka, żoł- nierza zawodowego oraz funkcjonariuszy: Straży Granicznej, Służb y Więziennej, Służby Ochrony Państwa, Służby Celno -Skarbowej i Straży Marszałkowskiej.”
„Art. 46. Ustawa wchodzi w życie po upływie 21 dni od dnia ogłoszenia. ”; 8) art. 13 ust. 1, art. 15, art. 27 i art. 29 ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie nazw uczelni służb państwowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Policji, ustawy o Straży Granicz- nej, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1088) , które stanowi ą: Art. 13. „1. Osoby, które ukończyły studia, studia podyplomowe, inne formy kształcenia lub odbyły szkolenie lub doskonalenie zawodowe w Szkole Głównej Służby Pożarniczej lub Wyższej Szkole Policji w Szczytnie przed dniem wejścia w życie ustawy, spełniają odpowiednio wymóg ukończenia studiów, studiów podyplomowych, innych form kształcenia lub odbycia szkolenia lub doskonalenia zawodowego odpowiednio w Akademii Pożarniczej lub Akademii Policji w Szczytnie.”
„Art. 15. 1. Szkolenia zawodowe oraz doskonalenie zawodowe, o których mowa w ustawie zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, rozpoczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzi się i kończy na podstawie przepisów dotychczasowych.
2. Do szkolenia zawodowego i doskonalenia zawodowego centralnego , o których mowa w ustawie zmienianej w art. 2, stosuje się, do czasu wydania nowych programów szkolenia i programów doskonalenia zawodowego, odpo- wiednio programy szkolenia i programy nauczania wydane na podstawie przepisów dotychczasowych.”
„Art. 27. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 34k ustawy zmienianej w art. 2 zacho- wują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 34k ustawy zmienianej w art. 2 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak n ie dłużej niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.”
„Art. 29. Ustawa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie miesiąca od dnia ogłosze- nia, z wyjątkiem przepisów:

1. art. 2 pkt 21 i 22, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.;

2. art. 3, art. 7, art. 8 pkt 3 i 4, art. 9, art. 13 ust. 2 i art. 16–26, które wchodzą w życie z dniem 1 października 2023 r.;

3. art. 10, art. 12 i art. 28, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ”;

Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 145

9. art. 38 i art. 40 ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1860) , któr e stanowi ą: „Art. 38. 1. Ilekroć przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
10. art. 19 ust. 21 ustawy zmienianej w art. 6,
11. art. 9e ust. 20 ustawy zmienianej w art. 7,
12. art. 11n ust. 28 ustawy zmienianej w art. 9,
13. art. 31 ust. 20 ustawy zmienianej w art. 12,
14. art. 27 ust. 18, art. 29 ust. 5, art. 30 ust. 5, art. 32c ust. 14 i art. 34a ust. 15 ustawy zmienianej w art. 13,
15. art. 17 ust. 18, art. 19 ust. 6 i art. 23 ust. 15 ustawy zmienianej w art. 17,
16. art. 31 ust. 16, art. 33 ust. 5 i art. 34 ust. 5 ustawy zmieniane j w art. 18,
17. art. 23p ust. 28, art. 23q ust. 13 i art. 23r ust. 7 ustawy zmienianej w art. 19,
18. art. 9 ust. 10 ustawy zmienianej w art. 22,
19. art. 118 ust. 18, art. 119 ust. 11 i art. 120 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 23,
20. art. 54 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 25 – dotyczą uprawnień, obowiązków lub czynności Prokuratora Generalnego lub określają dokumenty do niego kierowane , od niego pochodzące lub wzory dokumentów, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy w zakresie odnoszącym się do zmian u staw określonych w art. 6, art. 7, art. 9, art. 12, art. 13, art. 17–19, art. 22, art. 23 i art. 25, przepisy te zamiast do Prokuratora Generalnego stosuje się do Pierwszego Zastępcy Prokuratora Generalnego Prokuratora Krajowego.

2. Czynności dokonane prze d dniem wejścia w życie niniejszej ustawy w zakresie odnoszącym się do zmian ustaw określonych w art. 6, art. 7, art. 9, art. 12, art. 13, art. 17–19, art. 22, art. 23 i art. 25 na podstawie:

1. art. 19 ust. 1, 9 i 16a oraz art. 20 ust. 11 ustawy zmieniane j w art. 6,

2. art. 9e ust. 1, 4 pkt 1 i ust. 17a oraz art. 10c ust. 10 ustawy zmienianej w art. 7,

3. art. 11n ust. 1, 3, 7, 8, 15, 16, 17 pkt 2, ust. 18–21, 23, 26 i 27 pkt 2 oraz art. 11p ust. 11 ustawy zmienianej w art. 9,

4. art. 31 ust. 1, 4 pkt 1 i ust. 17a ustawy zmienianej w art. 12,

5. art. 22b ust. 3, art. 27 ust. 1, 3, 8, 9, 11a pkt 2, ust. 14, 15, 15f, 15g, 15h pkt 2, ust. 15i–15l i 16a–16c, art. 28 ust. 6, art. 29 ust. 2, 2a i 4, art. 30 ust. 2 i 4, art. 32c ust. 1, 4, 7, 10 i 12 oraz art. 34a ust. 10 ustawy zmienianej w art. 13,

6. art. 17 ust. 1, 3, 8, 9, 14, 15, 15f pkt 2, ust. 15g–15j, 16a, 17 pkt 2 i ust. 17a, art. 18 ust. 6, art. 19 ust. 2, 2a i 5, art. 23 ust. 10 i art. 46 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 17,

7. art. 27a ust. 3, art. 31 ust. 1, 3, 6, 7, 10 pkt 2, ust. 13, 14, 14f pkt 2, ust. 14g–14j, 15a i 15b, art. 32 ust. 8, art. 33 ust. 2, 2a i 4 oraz art. 34 ust. 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 18,

8. art. 23p ust. 1, 3, 7, 8, 15, 16, 17 pkt 2, ust. 18–21, 23, 26 i ust. 27 pkt 2, art. 23q ust. 4–7, 9, 10 i 12, art. 23r ust. 2, 3, 5 i 6, art. 23s ust. 11 i art. 25c ust. 2 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 19,

9. art. 9 ust. 4 i 6–9 ustawy zmienianej w art. 22,

10. art. 118 ust. 1, 3, 6, 7, 9, 13, 15 i 16 pkt 2, art. 119 ust. 3–6 i 9, art. 120 ust. 2, art. 122 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2 i ust. 3–5, art. 123 ust. 3 i art. 127a ust. 9 ustawy zmienianej w art. 23,

11. art. 42 ust. 1 i 4, art. 44 ust. 1 i 2, art. 46 ust. 2, art. 48 ust. 1 i 2 pkt 2 i ust. 3–5, art. 49 ust. 2 i 3, art. 50, art. 52 ust. 1, art. 53 ust. 2 i art. 54 ust. 1 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 25 – są skuteczne, jeżeli dokonano ich z zachowaniem wymogów określonych w tych przepisach w brzmieniu dotychczaso- wym .” „Art. 40. Ustawa wchodzi w życie po upływi e 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

12. art. 28 pkt 1, art. 30 pkt 2–6, art. 31 pkt 1 lit. a, c–e, f w zakresie pkt 67 lit. b, oraz lit. g i h, pkt 2–4 oraz art. 39 ust. 1 i 2, które wchodzą w życie z dniem 1 października 2023 r.;

13. art. 2 pkt 1, pkt 6 lit. b, pkt 14, 16 i 17 oraz art. 33, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.;

Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 145

3. art. 6, art. 7, art. 9, art. 12, art. 13, art. 17–19 i art. 21 pkt 2 w zakresie art. 13 § 3a pkt 1 oraz art. 22, art. 23, art. 25 i art. 38, które wchodzą w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia;

4. art. 1 pkt 1–14, 21 i 33, art. 2 pkt 6 lit. a, pkt 8, 12 i 15, art. 3 pkt 1, 6, 10 i 16–20, art. 4, art. 5, art. 10, art. 11, art. 24 pkt 1, art. 28 pkt 2 – w zakresie uchylenia art. 15zzs1 ust. 1 pkt 1 i 2, us t. 2 i 3, art. 28 pkt 3 oraz art. 39 ust. 3, które wchodzą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia;

5. art. 30 pkt 1, art. 31 pkt 1 lit. b oraz f w zakresie pkt 67 lit. c, które wchodzą w życie z dniem 14 marca 2024 r.;

6. art. 14, który wchodzi w życie z dniem 1 października 2029 r.”. Marszałek Sejmu: S. Hołownia

Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 145

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 stycznia 2024 r. (Dz. U. poz. 145) USTAWA
z dnia 6 kwietnia 1990 r.
o Policji1) Rozdział 1 Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Tworzy się Policję jako umundurowaną i uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku public znego.
1a. Nazwa „Policja ” przysługuje wyłącznie formacji, o której mowa w ust. 1. 2. Do podstawowych zadań Policji należą:

1. ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra;
2. ochrona bezpieczeństwa i porządk u publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych oraz w środkach
   publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszech nego
   korzystania;
3. inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom
   kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecz- nymi;
   3a) prowadzenie działań kontrterrorystycznych w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrory stycz- nych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2632 oraz z 2023 r. poz. 1489, 1834 i 1860 );
4. wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców;
   4a) ochrona obiekt ów stanowi ących siedziby członków Rady Ministrów, z wył ączeniem obiektów słu żących Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Sprawiedliwo ści, wskazanych przez ministra wła ściwego do spraw wewn ętrznych;
5. nadzór nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi w zakresie określonym w odrębnych przepisach;
6. kontrola przestrzegania przepisów porządkowych i administracyjnych związanych z działalnością publiczną lub obo- wiązujących w miejscach publicznych;
7. współdziałanie z policjami innych państw oraz ich organizacjami międzyn arodowymi, a także z organami i instytu- cjami Unii Europejskiej na podstawie umów i porozumień międzynarodowych oraz odrębnych przepisów;
8. przetwarzanie informacji kryminalnych, w tym danych osobowych;
9. (uchylony)
10. prowadzenie zbiorów danych zawierających informacje gromadzone przez uprawnione organy o odciskach linii papi lar- nych osób, niezidentyfikowanych śladach linii papilarnych z miejsc przestępstw oraz o wynikach analizy kwasu deoksy- rybonukleinow ego (DNA).
11. (uchylony)

3. Policja realizuje także zadania wynikające z innych ustaw, z przepisów prawa Unii Europejskiej oraz umów i poro- zumień międzynarodowych na zasadach i w zakresie w nich określonych.
4. (uchylony)

1)I) Niniejsza ustawa wdraża w zakresie swojej regulacji dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylającą dyrektywę Rady 2010/18/UE (Dz. Urz. UE L 188 z 12.07.2019, str. 79). I) Odnośnik do tytułu ustawy dodany przez art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 641), która weszła w życie z dniem 26 kwietnia 2023 r.

Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 145

Art. 2. W zakresie, trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach zadania przewidziane dla Policji wyko - nują w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz w stosunku do żołnierzy Żandarmeria Wojskowa i wojskowe organy porządkowe.
Art. 3. Wojewoda oraz wójt (burmistrz, prezy dent miasta) lub starosta sprawujący władzę administracji ogólnej oraz organy gminy, powiatu i samorządu województwa wykonują zadania w zakresie ochrony bezpieczeństwa lub porządku publicznego na zasadach określonych w ustawach.
Art. 3a. Obowiązku doręczenia korespondencji przy wykorzystaniu publicznej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego albo publicznej usługi hybrydowej, o których mowa w ustawie z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz. U. z 2023 r. poz . 285 , 1860 i 2699 ), nie stosuje się:

1. w sprawach osobowych funkcjonariuszy Policji;
2. w sprawach osobowych byłych funkcjonariuszy Policji;
3. jeżeli doręczenie korespondencji przy wykorzystaniu publicznej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicz nego
   albo publicznej usługi hybrydowej mogłoby istotnie utrudniać lub uniemożliwić realizację zadań Policji.
   Rozdział 2 Organizacja Policji
   Art. 4. 1. W Policji, z uwagi na zakres i charakter wykonywanych zadań, wyróżnia się następujące rodzaje służb:
4. kryminalną;
5. śledczą;
6. spraw wewnętrznych;
7. prewencyjną;
8. kontrterrorystyczną;
9. zwalczania cyberprzestępczości;
10. wspomagającą.

2. W skład Policji wchodzi policja sądowa. Szczegółowy zakres zadań i zasady organizacji policji sądowej ok reśla, w drodze
   rozporządzenia, minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw sprawiedli- wości.
3. W skład Policji wchodzą również:
   1)2) Akademia Policji w Szczytnie, ośrodki szkolenia i szkoły policyjne;

2. wyodrębnione oddziały prewencji .
3. (uchylony)
   3a.3) Organizację i zakres działania Akademii Policji w Szczytnie jako uczelni oraz tryb wyznaczania i odwoływania Komendanta -Rektora Akademii Policji w Szczytnie i osoby pełniącej w uczelni służb państwowych funkcję kierowniczą do spraw realizacji zadań uczelni jako jednostki organizacyjnej właściwej służby oraz tryb powierzania funkcji kierowniczych policjantom pełniącym służbę na stanowiskach nauczycieli akademickich reguluje ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r. poz. 742, 1088, 1234, 1672, 1872 i 2005 ). 3b. (uchylony)

4. Komendant Główny Policji, za zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych, może powoływać, w uzasad - nionych przypadkach, inne niż wymienione w ust. 1 rodzaje służb, określając ich właściwość terytorialną, organizację i zakres działania.
   Art. 4a. (uchylony)

2. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie nazw uczelni służb państwowych nadzo- rowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Policji, ustawy o Straży Granicznej, ustawy o Pań- stwowej Straży Pożarnej oraz niektórych in nych ustaw (Dz. U. poz. 1088 ), która weszła w życie z dniem 1 sierpnia 2023 r.

3. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 145

Art. 5. 1. Centralnym organem administracji rządowej, właściwym w sprawach ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego, jest Komendant Główny Policji, podległy ministrowi właściwemu
do spraw wewnętrznych.
2. Komendant Główny Policji jest przełożonym wszystkich funkcjonariuszy Policji, zwanych dalej „policjantami ”. 3. Komendanta Głównego Policji powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
4. Zastępców Komendanta Głównego Policji, w tym I Zastępcę, powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw
wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji.
5. W razie zwolnienia stanowiska Komendanta Głównego Policji, minister właściwy do spraw wewnętrznych, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków Komendanta Głównego Policji, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jednemu z jego zastępców.
6. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez Komendanta Głównego Policji, minister właściwy do spraw wewnętrznych, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji przez dotychcz asowego komendanta, jednak na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, powierza pełnienie obowiązków Komendanta Głównego Policji jednemu z jego zastępców.
Art. 5a. 1. Centralne Biuro Śledcze Policji, zwane dalej „CBŚP”, jest jednostką organizacyjną Policji służby śledczej realizującą na obszarze całego kraju zadania w zakresie rozpoznawania, zapobiegania i zwalczania przestępczości zorgani- zowanej.
2. Komendant Centralnego Biura Śledczego Policji, zwany dalej „Komendantem CBŚP”, jest organem Policji pod ległym
Kome ndantowi Głównemu Policji, kieruje CBŚP i jest przełożonym policjantów CBŚP.
3. Siedzibą Komendanta CBŚP jest miasto stołeczne Warszawa.
4. Komendanta CBŚP powołuje, spośród oficerów Policji, i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Ko mendanta Głównego Policji.
5. Zastępców Komendanta CBŚP powołuje, spośród oficerów Policji, i odwołuje Komendant Główny Policji na wniosek Komendanta CBŚP.
6. W razie zwolnienia stanowiska Komendanta CBŚP Komendant Główny Policji, do czasu powołania nowego
komendanta, powierza pełnienie obowiązków Komendanta CBŚP, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi Policji.
7. W celu realizacji zadań określonych w ust. 1 Komendant CBŚP współdziała z innymi jednostkami o rganizacyjnymi Policji oraz właściwymi organami i instytucjami, w tym innych państw.
Art. 5b. 1. Biuro Spraw Wewnętrznych Policji, zwane dalej „BSWP”, jest jednostką organizacyjną Policji służby spraw wewnętrznych realizującą na obszarze całego kraju zadania w zakresie rozpoznawania, zapobiegania i zwalczania przestęp- czości p opełnianej przez polic jantów i pracowników Policji oraz przestępstw przeciwko obrotowi gospodarczemu popełnianych na szkodę Policji, określonych w art. 296 –306 Kodeksu karnego, a także wykrywania i ścigania sprawców tych przestępstw, a także – w zakresie zleconym przez Inspekto ra Nadzoru Wewnętrznego – funkcjonariuszy i pracowników Policji, Straży Granicznej i Służby Ochrony Państwa lub strażaków i pracowników Państwowej Straży Pożarnej.
2. Komendant Biura Spraw Wewnętrznych Policji, zwany dalej „Komendantem BSWP”, jest organem Policji podleg - łym Komendantowi Głównemu Policji, kieruje BSWP i jest przełożonym policjantów BSWP.
3. Siedzibą Komendanta BSWP jest miasto stołeczne Warszawa.
4. Komendanta BSWP powołuje, spośród oficerów Policji, i odwołuje minister właściwy do spraw wew nętrznych.
5. Zastępców Komendanta BSWP powołuje, spośród oficerów Policji, i odwołuje minister właściwy do spraw we wnętrz- nych na wniosek Komendanta BSWP.
6. W razie zwolnienia stanowiska Komendanta BSWP minister właściwy do spraw wewnętrznych, do czasu p owołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków Komendanta BSWP, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi spośród policjantów BSWP.
7. W celu realizacji zadań określonych w ust. 1 Komendant BSWP wsp ółdziała z innymi jednostkami organizacyjnymi Policji oraz właściwymi organami i instytucjami, w tym innych państw.
8. Komendant BSWP jest obowiązany niezwłocznie przedstawiać ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, za pośrednictwem Inspektora Nadzoru Wewnętrznego, informacje i materiały mogące mieć istotne znaczenie dla sprawowania nadzoru, o którym mowa w art. 1b ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Dz. U. z 202 2 r. poz. 2487 i 2600 oraz z 2023 r. poz. 1860 ).

Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 145

9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może w każdym czasie żądać informacji i materiałów z realizacji zadań przez Komendanta BSWP.
10. Komendant BSWP przedstawia corocznie do dnia 31 stycznia ministrowi w łaściwemu do spraw wewnętrznych informację o działalności BSWP.
    Art. 5c. 1. Centralny Pododdział Kontrterrorystyczny Policji „BOA”, zwany dalej „BOA”, oraz samodzielne pod od- działy kontrterrorystyczne Policji stanowią służbę kontrterrorystyczną, odpowiedzi alną za prowadzenie działań kontrterro- rystycznych oraz wspieranie działań jednostek organizacyjnych Policji w warunkach szczególnego zagrożenia lub wymagają- cych użycia specjalistycznych sił i środków oraz specjalistycznej taktyki działania.
11. BOA jest jed nostką organizacyjną Policji podległą bezpośrednio Komendantowi Głównemu Policji, a obsługę czyn - ności wspomagających BOA w zakresie organizacyjnym, kadrowym, logistycznym i technicznym zapewnia komenda, przy pomocy której Komendant Główny Policji wykonuje swoje zadania.
12. Samodzielne pododdziały kontrterrorystyczne Policji podlegają bezpośrednio właściwym miejscowo komendantom wojewódzkim Policji lub Komendantowi Stołecznemu Policji, a obsługę czynności wspomagających te pododdziały w za kresie
    organizacyjnym, kadrowym, logistycznym i technicznym zapewniają komendy, przy których są te pododdziały umiej sco- wione.
13. Dowódcę BOA powołuje, spośród oficerów służby kontrterrorystycznej, i odwołuje Komendant Główny Policji.
14. Zastępców dowódcy BOA powoł uje, spośród oficerów służby kontrterrorystycznej, i odwołuje Komendant Główny
    Policji na wniosek dowódcy BOA.
15. Dowódcę samodzielnego pododdziału kontrterrorystycznego Policji powołuje, spośród oficerów służby kontr terro- rystycznej, i odwołuje komendant wojewódzki Policji lub odpowiednio Komendant Stołeczny Policji po zasięgnięciu opinii
    dowódcy BOA.
16. Zastępców dowódcy samodzielnych pododdziałów kontrterrorystycznych Policji powołuje, spośród oficerów służby
    kontrterrorystycznej, i odwołuje komendant wojewódzki Policji lub odpowiednio Komendant Stołeczny Policji na wniosek
    dowódcy samodzielnego pododdziału kontrterrorystycznego Policji.
17. W razie zwolnienia stanowiska dowódcy BOA Komendant Główny Policji do czasu powołania nowego dowódcy
    powierza pełnienie obowiązków dowódcy BOA, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, wyznaczonemu oficerowi służby
    kontrterrorystycznej.
18. W celu realizacji działań, o których mowa w ust. 1, dowódca BOA oraz dowódcy samodzielnych pododdziałów
    kontrterrorystycznych Policji współdziałają z innymi jednostkami organizacyjnymi Policji oraz właściwymi instytucjami, w tym
    innych państw.
19. W przypadku prowadzenia działań kontrterrorystycznych w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r.
    o działaniach antyterrorystycznych dowódca BOA kieruje do działań samodzielne pododdziały kontrterrorystyczne Policji
    oraz koordynuje przygotowanie i wykorzystanie ich sił i środków do realizacji tych działań.
20. Kierujący działaniami antyterrorystycznym i, o którym mowa w art. 18 pkt 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych, powierza dowodzenie grupą kontrterrorystyczną policjantowi służby kontrterrorys tycz- nej wskazanemu przez dowódcę BOA.
21. W przypadku wystąpienia zdarzenia o charakterze terrorystycznym działania kontrterrorystyczne są realizowane
    przez BOA oraz samodzielne pododdziały kontrterrorystyczne Policji przed innymi działaniami.
    Art. 5d. 1. Centralne Biuro Zwalczania Cyberprzestępczości, zwane dalej „CBZC”, jest jednostką organizacyjną Policji
    służby zwalczania cyberprzestępczości, odpowiedzialną za realizację na obszarze całego kraju zadań w zakresie:

1. rozpoznawania i zwalczania przestępstw popełnionych przy użyciu systemu informatycznego, systemu teleinforma- tycznego lub sieci teleinformatycznej oraz zapobiegania tym przestępstwom, a także wykrywania i ścigania sprawców
   tych przestępstw;
2. wspierania w niezbędnym zakresie jednostek organizacyjnych Policji w rozpoznawaniu, zapobieganiu i zwalczaniu
   przestępstw, o których mowa w pkt 1, a także wykrywaniu i ściganiu sprawców tych przestępstw.

2. Komendant Centralnego Biura Zwalczania Cyberprzestępczości, zwany dalej „Komendantem CBZC”, jest organem
   Policji podległym Komendantowi Głównemu Policji, kieruje CBZC i jest przełożonym policjantów CBZC.

3. Siedzibą Komendanta CBZC jest miasto stołeczne Warszawa.

4. Komendanta CBZC powołuje, spośród oficerów Policji, i odwołuje minister właściwy do spraw wewn ętrznych
   na wniosek Komendanta Głównego Policji.

Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 145

5. Zastępców Komendanta CBZC powołuje, spośród oficerów Policji, i odwołuje Komendant Główny Policji na wniosek
   Komendanta CBZC.
6. W razie zwolnienia stanowiska Komendanta CBZC Komendant Główny Policji, do czasu powołania nowego
   komendanta, powierza pełnienie obowiązków Komendanta CBZC, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi Policji.
7. W celu realizacji zadań określonych w ust. 1 Komendant CBZC współdziała z innymi jednostkami organizacyjnymi
   Policji oraz właściwymi organami i instytucjami, w tym innych państw.
   Art. 5e. 1. Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji, zwane dalej „CLKP”, jest jednostką organizacyjną Policji
   właściwą w zakresie kryminalistyki oraz technik kryminalistycznych stosowanych w procesie rozpoznawania, zapobiegania
   i zwalczania przestępczości oraz wykrywania i ścigania sprawców przestępstw.
8. CLKP realizuje również zadania:

1. w zakresie weryfikacji i poświadczenia, że strzelecka broń palna została pozbawiona cech użytkowych, oraz oznako- wania strzeleckiej broni palnej pozbawionej cech użytkowych w rozumieniu ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r. o wy- konywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją
   oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1743);
2. Komendanta Głównego Policji w zakresie nadzoru merytorycznego nad funkcjonowaniem laboratoriów kryminalistycz- nych komend wojewódzkich Policji oraz Komendy Stołecznej Policji w odniesieniu do szkolenia i potwierdzania kom- petencji personelu badawczego oraz określania standardów pracy stosowanych w tych laboratoriach.

3. CLKP jest podmiotem określonym w art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie
   wyższym i nauce i prowadzi badania naukowe, o których mowa w art. 4 ust. 2 tej ustawy, i prace rozwojowe, o których
   mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy, w zakresie, o którym mowa w ust. 1.
4. Dyrektor Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji, zwany dalej „Dyrektorem CLKP”, jest organem
   Policji podległym Komendantowi Głównemu Policji, kieruje CLKP i jest przełożonym policjantów CLKP.
5. Siedzibą Dyrektora CLKP jest miasto stołeczne Warszawa.
6. Dyrektora CLKP powołuje spośród oficerów Policji i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek
   Komendanta Głównego Policji.
7. Zastępców Dyrektora CLKP powołuje spośród oficerów Policji i odwołuje Komendant Główny Policji na wniosek
   Dyrektora CLKP.
8. W razie zwolnienia stanowiska Dyrektora CLKP Komendant Główny Policji do czasu powołania nowego dyrektora
   powierza pełnienie obowiązków Dyrektora CLKP, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wy- znaczonemu oficerowi spośród policjantów CLKP.
9. W celu realizacji zadań określonych w ust. 1 Dyrektor CLKP współdziała z innymi jednostkami organizacyjnymi
   Policji oraz właściwymi organami i instytucjami, w tym innych państw.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może, na wniosek Komendanta Głównego Policji, zobowiązać Dyrek- tora CLKP do zrealizowania doda tkowych czynności, jeżeli jest to niezbędne ze względu na potrzeby bezpieczeństwa i porządku
    publicznego lub jeżeli celem jest wykonanie zadań wynikających z obowiązujących Rzeczpospolitą Polską umów i zobo- wiązań międzynarodowych, uwzględniając kwalifikacje policjantów CLKP i pracowników zatrudnionych w CLKP oraz wyposażenie w specjalistyczny sprzęt laboratoryjny.
    Art. 6. 1. Organami administracji rządowej na obszarze województwa w sprawach, o których mowa w art. 5 ust. 1, są:

1. wojewoda przy pomocy komendanta wojewódzkiego Policji działającego w jego imieniu albo komendant wojewódzki Policji działający w imieniu własnym w sprawach:
   a) wykonywania czynności operacyjno -rozpoznawczych, dochodzeniowo -śledczych i czynności z zakresu ścigania
   wykroczeń,
   b) wydawania indywidualnych aktów administracyjnych, jeżeli ustawy tak stanowią;
2. komendant powiatowy (miejski) Policji;
3. komendant komisariatu Policji.

2. Terytorialny zasięg działania organów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, odpowiada zasadniczemu podziałowi
   administracyjnemu Państwa, z zastrzeżeniem ust. 3–5.

Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 145

3. Wyłącza się z terytorialnego zasięgu działania komendanta wojewódzkiego Policji właściwego dla województwa
   mazowieckiego obszar m.st. Warszawy oraz powiatów: grodzisk iego, legionowskiego, mińskiego, nowodworskiego, otwockiego,
   piaseczyńskiego, pruszkowskiego, warszawskiego zachodniego i wołomińskiego.
   3a. W miastach będących siedzibą władz miasta na prawach powiatu i powiatu mającego siedzibę władz w tym mieś cie, można utworzyć komendę miejską Policji wykonującą zadania na obszarze tego miasta i powiatu.
   3b. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi komendy miejskie Policji,
   o których mowa w ust. 3a, uwzględniając uwarunkowania administracyjno -geograficzne i demograficzne miasta i powiatu.
4. Komendant Stołeczny Policji wykonuje na obszarze, o którym mowa w ust. 3, zadania i kompetencje odpowiadające
   zadaniom i kompetencjom komendanta wojewódzkiego Policji.
   4a. Na o bszarze m.st. Warszawy zadania i kompetencje odpowiadające zadaniom i kompetencjom komendanta powia- towego (miejskiego) Policji wykonuje właściwy terytorialnie komendant rejonowy Policji.
   4b. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporz ądzenia, właściwość terytorialną komendan- tów rejonowych Policji, tworzy i znosi komendy rejonowe Policji oraz ustala ich nazwy. Właściwość terytorialna komen- dantów rejonowych Policji obejmuje obszar jednej dzielnicy lub kilku dzielnic.
5. Komenda Stołeczna Policji stanowi aparat pomocniczy Komendanta Stołecznego Policji, wykonujący swoje zadania na obszarze, o którym mowa w ust. 3.
   Art. 6a. 1. W postępowaniu administracyjnym, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Policji, jeżeli ustawy ni e stanowią inaczej, organem właściwym jest komendant powiatowy (miejski) Policji, a na obszarze m.st. Warszawy – komendant rejonowy Policji.
6. W postępowaniu administracyjnym w sprawach, o których mowa w ust. 1, organami wyższego stopnia są:

1. w stosunku do komendanta powiatowego (miejskiego) Policji – komendant wojewódzki Policji;
   1a) w stosunku do komendanta rejonowego Policji – Komendant Stołeczny Policji;
2. w stosunku do komendanta wojewódzkiego Policji – Komendant Główny Policji.
   Art. 6b. 1. Komenda nta wojewódzkiego Policji powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji złożony po zasięgnięciu opinii wojewody.

2. Komendanta Stołecznego Policji powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrzn ych na wniosek
   Komendanta Głównego Policji złożony po zasięgnięciu opinii wojewody oraz opinii Prezydenta m.st. Warszawy.

3. Komendant Główny Policji, na wniosek komendanta wojewódzkiego lub odpowiednio Komendanta Stołecznego Policji, powołuje i odwołuje do trzech zastępców komendanta wojewódzkiego lub Komendanta Stołecznego Policji, w tym I zastępcę.

4. Na stanowisko komendanta wojewódzkiego i Komendanta Stołecznego Policji oraz zastępców komendanta woje- wódzkiego i Komendanta Stołecznego Policji powołuje się oficerów Policji, z wyjątkiem stanowisk zastępców do spraw służb wspomagających działalność Policji, na które można powołać także osoby niebędące policjantami.

5. W razie zwolnienia stanowiska komendanta wojewódzkiego lub Komendanta Stołecznego Policji Komendant Główny Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków komendanta wojewódzkiego albo Komendanta Stołecznego Policji, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi.

6. W przypadku nieotrzymania opinii, o których mowa w ust. 1 lub ust. 2, minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek Komendanta Głównego Policji, może powołać komendanta wojewódzkiego albo Komendanta Stołecznego Policji po upływie 14 dni od dnia prze dstawienia wniosku o wydanie opinii.
   Art. 6c. 1. Komendanta powiatowego (miejskiego) Policji powołuje i odwołuje komendant wojewódzki Policji, po za- sięgnięciu opinii starosty. Przepisu art. 35 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powi atowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1526 oraz z 2023 r. poz. 572 ) nie stosuje się.

7. Komendanta rejonowego Policji powołuje i odwołuje Komendant Stołeczny Policji, po zasięgnięciu opinii Prezydenta
   m.st. Warszawy. Przepisu art. 35 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym nie sto suje się.

8. Komendant wojewódzki Policji, na wniosek komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, powołuje i odwołuje I zastępcę i pozostałych zastępców komendanta powiatowego (miejskiego) Policji.

Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 145

4. Komendant Stołeczny Policji, na wniosek komendanta rejonowego Policji, powołuje i odwołuje I zastępcę i pozo- stałych zastępców komendanta rejonowego Policji.
5. Na stanowisko komendanta powiatowego ( miejskiego) i komendanta rejonowego Policji oraz zastępcy komen danta powiatowego (miejskiego) i komendanta rejonowego Policji powołuje się oficerów Policji.
6. W razie zwolnienia stanowiska komendanta powiatowego (miejskiego) Policji komendant wojewódzki Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi.
7. W razie zwolnienia stanowiska komendanta rejonowego Policji Komendant Stołeczny Policji, do czasu powołania
   nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków komendanta rejonowego Policji, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy,
   jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi.
8. W przypadku nieotrzymania opinii, o których mowa w ust. 1 lub ust. 2, komendant wojewódzki albo Komendant
   Stołeczny Policji może powołać odpowiednio komendanta powiatowego (miejskiego) albo komendanta rejonowego Policji
   po upływie 14 dni od dnia przedstawienia wniosku o wydanie opinii.
   Art. 6d. 1. Komendanta komisariatu Policji powołuje i odwołuje komendant powiatowy (miejski) Policji po zasięg nięciu
   opinii właściwego terytorialnie wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) lub wójtów. Opiniowanie to nie dotyczy komen- danta komisariatu specjalistycznego.
9. Zastępców komendanta komisariatu Policji powołuje i odwołuje komendant powiatowy (miejski) Policji na wniosek
   komendanta komisariatu Policji.
10. Na stanowisko komendanta komisariatu Policji i zastępcy komendanta komisariatu Policji powołuje się oficerów lub aspirantów Policji.
11. W razie zwolnienia stanowiska komendanta komisariatu Policji, komendant powiatowy (miejski) Policji, do czasu
    powołania nowego komendanta, powierza, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) lub wójtów,
    pełnienie obowiązków komendanta komisariatu Policji, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jednemu z jego zastępców,
    a w razie braku zastępców – innemu policjantowi.
12. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta komisariatu Policji, komendant powiatowy
    (miejski) Policji, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, powierza
    pełnienie obowiązków komendanta komisariatu Policji jednemu z jego zastępców, a w razie braku zastępców – innemu
    policjantowi.
13. Na obszarze m.st. Warszawy przepisy ust. 1 i 3 –5 stosuje się odpowiednio do powoływania i odwoływania komen- danta komisariatu Policji przez komendanta rejonowego Policji, po zasię gnięciu opinii Prezydenta m.st. Warszawy.
14. Na obszarze m.st. Warszawy przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do powoływania zastępców komendanta
    komisariatu Policji przez komendanta rejonowego Policji.
15. W przypadku nieotrzymania opinii, o której mowa w ust. 1 lub 6:

1. komendant powiatowy (miejski) Policji może powołać komendanta komisariatu Policji po upływie 14 dni od dnia przedstawienia wniosku o wydanie opinii;

2. komendant rejonowy Policji może powo łać komendanta komisariatu Policji po upływie 21 dni od dnia przedstawienia
   wniosku o wydanie opinii.
   Art. 6da. Policjant oraz osoba powoływana na stanowisko Komendanta CBŚP, zastępcy Komendanta CBŚP, Komen- danta BSWP, zastępcy Komendanta BSWP, dowódcy BOA, zastępcy dowódcy BOA, dowódcy samodzielnego pododdziału
   kontrterrorystycznego Policji, zastępcy dowódcy samodzielnego pododdziału kontrterrorystycznego Policji, Komendanta
   CBZC, zastępcy Komendanta CBZC, Dyrektora CLKP, zastępcy Dyrektora CLKP , komendanta wojewódzkiego Policji,
   Komendanta Stołecznego Policji, zastępcy komendanta wojewódzkiego Policji, zastępcy Komendanta Stołecznego Policji,
   komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, komendanta rejonowego Policji, zastępcy komendanta powiatowego (miej- skiego) Policji, zastępcy komendanta rejonowego Policji, komendanta komisariatu Policji, zastępcy komendanta komisariatu
   Policji, komendanta komisariatu specjalistycznego Policji, a także mianowana na stanowisko dyrektora i zastępcy dyrektora
   komórki organizacyjnej oraz naczelnika mogą zostać poddani weryfikacji, o której mowa w art. 11a ust. 3 pkt 2 ustawy
   z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych . Weryfikacja, o której mowa w zdaniu pierwszym, może być prowadzona także wobec policjanta oraz osoby, którzy zajmują
   te stanowiska.

Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 145

Art. 6e. 1. Odwołać ze stanowiska Komendanta CBŚP, zastępcy Komendanta CBŚP, Komendanta BSWP, zastępcy
Komenda nta BSWP, dowódcy BOA, zastępcy dowódcy BOA, dowódcy samodzielnego pododdziału kontrterrorystycznego
Policji, zastępcy dowódcy samodzielnego pododdziału kontrterrorystycznego Policji, Komendanta CBZC, zastępcy Komen- danta CBZC, Dyrektora CLKP, zastępcy Dyrektora CLKP, komendanta wojewódzkiego Policji, Komendanta Stołecznego
Policji, pełniącego obowiązki komendanta wojewódzkiego Policji albo Komendanta Stołecznego Policji, komendanta po- wiatowego (miejskiego) Policji, komendanta rejonowego Policji, zastępcy komendanta powiatowego (miejskiego) Policji,
zastępcy komendanta rejonowego Policji, komendanta komisariatu Policji i zastępcy komendanta komisariatu Policji można
w każdym czasie.
2. W przypadku braku opinii, o których mowa w art. 6b ust. 1 i 2, art. 6c ust. 1 i 2 oraz art. 6d ust. 1 i 6, organ
uprawniony do powołania na stanowisko komendanta może odwołać odpowiednio komendantów: wojewódzkiego i Sto- łecznego, powiatowego (miejskiego), rejonowego lub komendanta komisariatu Policji po upływie 14 dni od dnia doręczenia
wniosku o wydanie opinii.
3. Policjanta odwołanego ze stanowiska przenosi się do dyspozycji przełożonego policjanta uprawnionego do odwoła- nia ze stanowiska, z zastrzeżeniem że policjanta odwołanego ze stanowiska Komendanta CBŚP, Komendanta BSWP, do- wódcy BOA, Komendanta CBZC, Dyrektora CLKP, komendanta wojewódzkiego Policji i Komendanta Stołecznego Policji przenosi się do dyspozycji Komendanta Głównego Policji. Policjant przez okres 6 miesięcy ma prawo do uposażeni a w wy- sokości przysługującej przed odwołaniem.
Art. 6f. Komendant wojewódzki Policji oraz komendant powiatowy (miejski) Policji są przełożonymi policjantów na terenie swojego działania.
Art. 6g. Komendant Główny Policji, komendant wojewódzki Policji, komen dant powiatowy (miejski) Policji wyko- nują swoje zadania przy pomocy podległych im komend, a komendant komisariatu Policji – przy pomocy komisariatu.
Art. 6h. (uchylony)
Art. 6i. Kierownicy jednostek organizacyjnych Policji są obowiązani współdziałać z Biurem Nadzoru Wewnętrz nego w zakresie realizacji jego zadań, w szczególności:

1. udostępniać, na wniosek Inspektora Nadzoru Wewnętrznego, niezbędne uzbrojenie, wyposażenie, urządz enia i środki techniczne;

2. zapewniać warunki niezbędne do sprawnej realizacji zadań przez inspektorów Biura Nadzoru Wewnętrznego, w szcze - gólności przez zapewnienie swobodnego wstępu na teren jednostki organizacyjnej Policji, niezwłocznego przed stawia- nia żądanych informacji i dokumentów, terminowego udzielania ustnych i pisemnych wyjaśnień, a także udo stępnianie niezbędnych urządzeń technicznych i zapewnienie dostępu do Internetu oraz, w miarę możliwości, od dziel nego po- mieszczenia z odpowiednim wyposa żeniem;

3. przekazywać dane policjantów objętych weryfikacją, o której mowa w art. 11a ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, najpóźniej w terminie 14 dni pr zed planowanym:
   a) powołaniem na stanowiska komendantów i ich zastępców, dowódców jednostek organizacyjnych i ich zastępców,
   Dyrektora CLKP i jego zastępców, dyrektorów i ich zastępców oraz naczelników,
   b) oddelegowaniem do pełnienia służby lub wykonywanie m zadań poza granicami kraju na okres przekraczający
   14 dni, z wyłączeniem oddelegowania do pełnienia służby poza granicami państwa w kontyngencie policyjnym,
   o którym mowa w art. 145a ust. 1 pkt 2 i 3, c) wystąpieniem o mianowanie na stopnie generalnego inspektora Policji i nadinspektora Policji,
   d) wystąpieniem o przedterminowe mianowanie w korpusie oficerów młodszych i starszych w Policji,
   e) wystąpieniem o wyróżnienie, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, orderami i odznaczeniami,
   o których mowa w ustawie z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U. z 2023 r. poz. 2053), f) oddelegowaniem do wykonywania zadań w Biurze Nadzoru Wewnętrznego;

4. udostępniać dokumentację z kontroli, o której mowa w art. 12 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie
   informacji niejawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 756, 1030 i 1532 ).

Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 145

Art. 7. 1. Komendant Główny Policji określa:

1. szczegółowe zasady organizacji i zakres działania komend, komisariatów i innych jednostek organizacyjnych Policji;
2. metody i formy wykonywania zadań przez poszczególne służby policyjne, w zakresie nieobjętym innymi przepisami
   wydanymi na podstawie ustawy;
3. (uchylony)
4. (uchylony)
   4a)4) programy szkoleń zawodowych policjantów oraz program szkolenia dla policjantów w służbie kandydackiej;
   4b) (uchylony)
5. kryteria zdrowotne i użytkowe doboru psów i koni do realizacji zadań Policji, sposób szkolenia przewodników psów
   służbowych i kandydatów na przewodników psów służbowych oraz policjantów -jeźdźców i kandydatów na policjantów - -jeźdźców oraz szkolenia psów służbowych i koni służbowych, tryb i sposób przekazywania psów służbowych i koni służbowych między jednostkami organizacyjnymi Policji, sposób prowadzenia ewidencji psów służbowych i ewidencji
   koni służbowych oraz tryb i sposób współpracy między jednostkami organizacyjnymi Policji w trakcie realizacji nadzoru
   nad sposobem sprawowania opieki nad psami służbowymi i końmi służbowymi;
6. (uchylony)
7. zasady etyki zawodowej policjantów, po zasięgnięciu opinii związków zawodowych;
8. organizację, rzeczowy i miejscowy zakres działania oraz zasady współdziałania CBŚP z innymi jednostkami organi- zacyjnymi Policji;
9. w uzgodnieni u z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, organizację, rzeczowy i miejscowy zakres działania oraz zasady współdziałania BSWP z innymi jednostkami organizacyjnymi Policji;
10. organizację i zakres działania BOA oraz zasady współdziałania z innymi jedno stkami organizacyjnymi Policji;
11. strukturę organizacyjną i etatową samodzielnych pododdziałów kontrterrorystycznych Policji;
12. szczegółowe warunki odbywania doskonalenia zawodowego dla służby kontrterrorystycznej;
13. organizację i zakres działania or az zasady współdziałania CBZC z innymi jednostkami organizacyjnymi Policji;
14. organizację i zakres działania CLKP oraz zasady współdziałania z innymi jednostkami organizacyjnymi Policji.

2. Komendant wojewódzki Policji określa właściwość terytorialną kom isariatów Policji na terenie swojego działania.
3. Komendant Główny Policji może tworzyć i likwidować ośrodki szkolenia i szkoły policyjne.
4. Regulaminy komend, komisariatów i innych jednostek organizacyjnych Policji ustala właściwy dla nich komendant Policji w porozumieniu z właściwym przełożonym. Regulamin komendy wojewódzkiej Policji nie stanowi części regu la- minu urzędu wojewódzkiego.
5. Regulamin BSWP ustala minister właściwy do spraw wewnętrznych.
   Art. 8. 1. Komendant wojewódzki Policji w porozumieni u z Komendantem Głównym Policji tworzy, w razie potrzeby, komisariat kolejowy, wodny, lotniczy lub inny komisariat specjalistyczny. Komendanci komisariatów specjalistycznych podlegają właściwemu terytorialnie komendantowi wojewódzkiemu Policji.
6. Komendan ta komisariatu specjalistycznego Policji powołuje i odwołuje komendant wojewódzki Policji.
7. (uchylony)
   Art. 8a. 1. Komendant powiatowy (miejski) Policji może tworzyć rewiry dzielnicowych oraz posterunki Policji na za- sadach określonych przez Komendanta Gł ównego Policji.
8. Kierownika rewiru oraz kierownika posterunku Policji mianuje i zwalnia ze stanowiska komendant powiatowy (miejski) Policji, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza lub prezydenta miasta), chyba że do wyrażenia opinii w tej spra wie upow ażniony został organ wykonawczy jednostki pomocniczej gminy.

4. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 145

3. Do zadań kierownika rewiru oraz kierownika posterunku Policji należy w szczególności:

1. rozpoznawanie zagrożeń i przeciwdziałanie przyczynom ich powstawania;
2. inicjowanie i organizowanie dz iałań społeczności lokalnych mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz innym zjawiskom kryminogennym;
3. wykonywanie czynności administracyjno -porządkowych oraz innych niecierpiących zwłoki czynności związanych z zawiadomieniem o przestępstwie i zabezpieczeniem miejsca zdarzenia.
   Art. 9. (uchylony)
   Art. 10. 1. Komendanci Policji, z zastrzeżeniem ust. 1a, składają roczne sprawozdania ze swojej działalności, a także informacje o stanie porządku i bezpieczeństwa publi cznego właściwym wojewodom, starostom, wójtom (burmistrzom lub prezydentom miast), a także radom powiatu i radom gmin. W razie zagrożenia bezpieczeństwa publicznego lub zakłócenia porządku publicznego sprawozdania i informacje składa się tym organom niezwł ocznie na każde ich żądanie.
   1a. Komendant Stołeczny Policji składa sprawozdanie, a także informacje, o których mowa w ust. 1, Wojewodzie Mazowieckiemu oraz, w zakresie dotyczącym działalności Policji na obszarze m.st. Warszawy, Prezydentowi m.st. Warszawy
   i Radzie m.st. Warszawy. Komendanci rejonowi Policji nie składają odrębnych sprawozdań.

2. W zakresie wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców sprawozdania i informacje, o których mowa w ust. 1, mogą być przekazywane wyłącznie sądom i prokur atorom, na ich żądanie.
3. Rada powiatu (miasta) oraz rada gminy na podstawie sprawozdań i informacji, o których mowa w ust. 1, może określić, w drodze uchwały, istotne dla wspólnoty samorządowej zagrożenia bezpieczeństwa i porządku publicznego.
4. Uchwała , o której mowa w ust. 3, nie może dotyczyć wykonania konkretnej czynności służbowej ani określać sposobu
   wykonywania zadań przez Policję.
5. Komendanci powiatowi (miejscy) Policji są obowiązani udostępniać komisji bezpieczeństwa i porządku, na żądanie jej przewodniczącego, dokumenty i informacje dotyczące pracy Policji na terenie powiatu, z wyjątkiem akt personalnych pracowników i funkcjonariuszy, materiałów operacyjno -rozpoznawczych lub dochodzeniowo -śledczych oraz akt w indy widual- nych sprawach adminis tracyjnych.
6. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do Komendanta CBŚP, Komendanta BSWP oraz Komendanta CBZC.
   Art. 11. 1. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) lub starosta może żądać od właściwego komendanta Policji przywróce- nia stanu zgodnego z porządkiem prawny m lub podjęcia działań zapobiegających naruszeniu prawa, a także zmierzających do usunięcia zagrożenia bezpieczeństwa i porządku publicznego.
7. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, nie może dotyczyć czynności operacyjno -rozpoznawczych, dochodzeniowo -śledczyc h oraz czynności z zakresu ścigania wykroczeń. Żądanie to nie może dotyczyć wykonania konkretnej czyn ności służbowej ani określać sposobu wykonania zadania przez Policję.
8. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) lub starosta ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść żądania, o którym mowa w ust. 1.
9. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, przekazane ustnie wymaga potwierdzenia na piśmie.
10. Właściwy komendant Policji niezwłocznie przedkłada sprawę komendantowi Policji wyższego stopnia, jeżeli nie jest w stanie wy konać żądania, o którym mowa w ust. 1.
11. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, naruszające prawo jest nieważne. O nieważności żądania stwierdza wojewoda.
12. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do Komendanta CBŚP, Komendanta BSWP oraz Komendanta CBZC.
    Art. 12. 1. M inister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia:

1. uzbrojenie Policji;
2. umundurowanie, dystynkcje i znaki identyfikacyjne policjantów;
3. zasady i sposób noszenia umundurowania oraz orderów, odznaczeń, medali i odznak;
4. normy umundurowania;
5. wzór i tryb nadawania sztandaru jednostkom organizacyjnym Policji;
6. wzór odznak policyjnych oraz szczegółowe zasady i tryb ich nadawania policjantom.

2. Komendant Główny Policji określa zasady naliczeń etatowych w Policji, z zastrzeżenie m ust. 2a.
   2a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa zasady naliczeń etatowych w BSWP.

Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 145

Art. 13. 1. Koszty związane z funkcjonowaniem Policji są pokrywane z budżetu państwa.
1a. (uchylony)
1b.5) Koszty związane z podejmowanymi przez Policję czynnościami operacyjno -rozpoznawczymi mogą być pokry- wane ze środków przekazanych przez państwa członkowskie i instytucje Unii Europejskiej oraz w ramach współpracy mię- dzynarodowej przez inne państwa oraz organizacje międzynarodowe na podstawie odrębnych przepisów.
2. Etaty Policji określa ustawa budżetowa.
3. Jednostki samorządu terytorialnego, państwowe jednostki organizacyjne, stowarzyszenia, fundacje, banki oraz
instytucje ubezpieczeniowe mogą uczestniczyć w pokrywaniu wydatków inwestycyjnych, modernizacyjnych lub remonto - wych oraz kosztów utrzymania i funkcjonowania jednostek organizacyjnych Policji, a także zakupu niezbędnych dla ich potrzeb towarów i usług.
3a. (uchylony)
3b. (uchylony)
3c. (uchylony)
4. Na wniosek rady powiatu lub rady gminy liczba etatów Policji w rewirach dzielnicowych i posterunkach Policji na terenie powiatu lub gminy może ulec zwiększeniu ponad liczbę ustaloną na zasadach określonych w art. 12 ust. 2, jeżeli
organy te zapewnią pokrywanie kosztów utrzymania etatów Policji przez okres co najmniej 5 lat, na warunkach określonych
w porozumieniu zawartym między organem powiatu lub gminy a właściwym komendantem wojewódzkim Policji i zatwier- dzonym przez Komendanta Głównego Policji.
4a. Rada powiatu lub rada gminy może przekazać, na warunkach określonych w porozumieniu zawartym między organem wykonawczym powiatu lub gminy a właściwym komendantem powiatowym (miejskim) Policji, środki finan sowe stanowiące dochody własne powiatu lub gminy, dla Policji z przeznaczeniem na:

1. rekompensatę pieniężną za czas służby przekraczający normę określoną w art. 33 ust. 2,

2. nagro dę za osiągnięcia w służbie,
   dla policjantów właściwych miejscowo komend powiatowych (miejskich) i komisaria tów, którzy realizują zadania z zakre su służby prewencyjnej.
   4b. Porozumienie, o którym mowa w ust. 4a, określa w szczególności:

3. rodzaje ustawowych zadań Policji, finansowanych na podstawie porozumienia:
   a) wykonywanych w czasie przekraczającym normę określoną w art. 33 ust. 2, b) za wykonywanie których może być przyznana nagroda za osiągnięcia w służbie;

4. wysokość oraz tryb i terminy przekazywania środków finansowych, o których mowa w ust. 4a;

5. sposób dokonywania oceny prawidłowości wykonania porozumienia.
   4c. Tworzy się Fundusz Wsparcia Policji, zwany dalej „Funduszem”, składający się z funduszy: centralnego, wojewódz - kich i Szkół Policji.
   4d. Fundusz jest państwowym funduszem celowym.
   4e. Środki finansowe uzyskane przez Policję w trybie i na warunkach określonych w ust. 3 i 4a na podstawie umów i porozumień zawartych przez:

6. Komendanta Głównego Policji – są przychodami funduszu centralnego;

7. komendantów odpowiednio wojewódzkich lub Kom endanta Stołecznego Policji albo podległych im komendantów powia- towych (miejskich, rejonowych) Policji – są przychodami wojewódzkich funduszy;
   3)6) Komendanta -Rektora Akademii Policji w Szczytnie oraz komendantów szkół policyjnych – są przychodami fundusz u Szkół Policji.

8. Dodany przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 13 stycznia 2023 r. o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 185), która weszła w życie z dniem 28 stycznia
   2023 r.

9. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 145

4f. Środki Funduszu są przeznaczone na:

1. pokrywanie wydatków inwestycyjnych, modernizacyjnych lub remontowych oraz kosztów utrzymania i funkcjono wa- nia jednostek organizacyjnych Policji, a także zakup niezbędnych na ich potrzeby towarów i usług;
2. rekompensatę pieniężną dla policjantów za czas służby przekraczający normę określoną w art. 33 ust. 2;
3. nagrody dla policjantów za osiągnięcia w służbie.
   4g. Środkami Funduszu dysponują:
4. Komendant Główny Policji – w zakresie fundus zu centralnego;
5. odpowiednio komendanci wojewódzcy lub Komendant Stołeczny Policji – w zakresie funduszy wojewódzkich;
   3)7) Komendant -Rektor Akademii Policji w Szczytnie oraz komendanci szkół policyjnych – w zakresie funduszu Szkół Policji.
   4h. Komendant Główny Policji sporządza łączny plan finansowy i łączne sprawozdanie finansowe Funduszu.
   4ha. Zmiany kwot przychodów i kosztów Funduszu ujętych w planie finansowym Funduszu oraz przeniesienia wydatków
   pomiędzy poszczególnymi pozycjami planu doko nuje dysponent środków Funduszu.
   4hb. (uchylony)
   4hc. (uchylony)
   4i. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych
   określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady gospodarki finansowej Funduszu oraz tryb i terminy sporządzania jego planów i sprawozdań finansowych, uwzględniając postanowienia umów i porozumień oraz racjonalne gospodarowanie środkami.

5. Minister w łaściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki porozumienia, o którym mowa w ust. 4.
   Art. 13a. (uchylony)
   Art. 13b. Dzień 24 lipca ustanawia się Świętem Policji.
   Rozdział 3 Zakres uprawnień Policji
   Art. 14. 1. W granicach swych zadań Policja wykonuje czynności: operacyjno -rozpoznawcze, dochodzeniowo -śledcze i administracyjno -porządkowe w celu:

1. rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw, przes tępstw skarbowych i wykroczeń;
2. poszukiwania osób ukrywających się przed organami ścigania lub wymiaru sprawiedliwości, zwanych dalej „osobami poszukiwanymi”;
3. poszukiwania osób, które na skutek wystąpienia zdarzenia uniemożliwiającego ustalenie miejsc a ich pobytu należy odnaleźć w celu zapewnienia ochrony ich życia, zdrowia lub wolności, zwanych dalej „osobami zaginionymi”.

2. Policja wykonuje również czynności na polecenie sądu, prokuratora, organów administracji państwowej i samo rządu terytorialnego w zakresie, w jakim obowiązek ten został określony w odrębnych ustawach.
3. Policjanci w toku wykonywania czynności służbowych mają obowiązek respektowania godności ludzkiej oraz prze- strzegania i ochrony praw człowieka.
4. Policja w celu realizacji ustawo wych zadań może korzystać z danych o osobie, w tym również w formie zapisu elek- tronicznego , uzyskanych przez inne organy, służby i instytucje państwowe w wyniku wykonywania czynności operacyjno -roz- poznawczych oraz przetwarzać je w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwa- rzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 202 3 r. poz. 1 206), bez wiedzy i zgody osoby, której dane te dotyczą.
5. Administrator danych, o których mowa w ust. 4, jest obow iązany udostępnić dane osobowe policjantowi wskaza- nemu w imiennym upoważnieniu Komendanta Głównego Policji, Komendanta CBŚP, Komendanta BSWP, Komendanta CBZC, komendantów wojewódzkich Policji lub uprawnionego policjanta, po okazaniu tego upoważnienia oraz legitymacji służbowej. Fakt udostępnienia tych danych podlega ochronie na podstawie ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych.

7. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 145

5a. Policja może, w zakresie koniecznym do wykonywania jej ustawowych zadań, korzystać z informacji kryminalnej zgromadzonej w Krajowym Centrum Informacji Kryminalnych.
5b. W celu wykonywania zadań w zakresie kontroli ruchu drogowego, o których mowa w art. 12 9 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1047 , z późn. zm.8)), Policja może prowadzić wyszu- kiwania informacji za pośrednictwem Krajowego Punktu Kontaktowego, na zasadach określonych w art. 80k –80r tej ustawy.
5c. W celu realizacji zadań, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1, 2 i 3a –4a, Policja może używać psów służ bowych lub koni służbowych.
6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1. zakres, warunki i tryb przekazywania Policji informacji o osob ie, uzyskanych przez organy uprawnione do wykony- wania czynności operacyjno -rozpoznawczych w czasie wykonywania tych czynności, uwzględniając możliwość od- mowy przekazywania informacji lub ograniczenia zakresu tych informacji ze względu na uniemożliwienie re alizacji zadań ustawowych tych organów lub ujawnienie danych osoby niebędącej funkcjonariuszem tych organów, oraz spo- sób przekazywania informacji na wniosek, w tym przy wykorzystaniu urządzeń i systemów teleinformatycznych;
2. wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 5, uwzględniając dane niezbędne do zidentyfikowania upoważnionego policjanta oraz konieczność określenia terminu ważności upoważnienia.

7. (uchylony)
   Art. 14a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, z zachowaniem przep isów o ochronie informacji niejawnych, podejmuje decyzję o objęciu przez Policję ochroną obiektów, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4a, oraz o zakresie realizo- wanych wobec nich działań.
   Art. 15. 1. Policjanci wykonując czynności, o których mowa w art. 14 , mają prawo:

1. legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;

2. zatrzymywania osób w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw;
   2a) zatrzymywania osób pozbawionych wolności, które:
   a) dokonały uciec zki z aresztu śledczego, zakładu karnego, ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców,
   b) dokonały ucieczki w trakcie konwojowania lub zatrudnienia,
   c) na podstawie zezwolenia właściwego organu opuściły areszt śledczy albo zakład karny i nie pow róciły do niego w wyznaczonym terminie, korzystając z zezwolenia na czasowe opuszczenie aresztu śledczego lub zakładu kar- nego lub z przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności;

3. zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożen ie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia;
   3a) pobierania od osób odcisków linii papilarnych lub wymazu ze śluzówki policzków:
   a) w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego oraz ustawy z dnia 22 listo pada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz. U. z 2022 r. poz. 1689),
   b) w celu identyfikacji osób o nieustalonej tożsamości oraz osób usiłujących ukryć swoją to żsamość, jeżeli ustalenie tożsamości w inny sposób nie jest możliwe,
   c) za ich zgodą – w celu identyfikacji osób zaginionych lub zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości,
   d) w celu identyfikacji lub wykrywania sprawców przestępstw – na zasadach określonych w niniejszej ustawie;
   3b) pobierania odcisków linii papilarnych lub materiału biologicznego ze zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości;

4. przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw;
   4a) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu z pomieszczeń przeznaczonych dla osób zatrzy- manych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, policyjnych izb dziecka, pokoi przejściowych oraz tym czasowych pomieszczeń przejściowych;

5. Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2023 r. poz. 919, 1053, 1088, 1123, 1193, 1234, 1394, 1720 , 1723 i 2029.

Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 145

5. dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży i sprawdzania ładunków w portach i na dwor- cach or az w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego:
   a) w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary lub
   b) w celu znalezienia:
   – broni lub innych niebezpiecznych przedmiotów mogących służyć do popełnieni a czynu zabronionego pod groźbą kary lub
   – przedmiotów, których posiadanie jest zabronione, lub mogących stanowić dowód w postępowaniu prowadzo- nym w związku z realizacją zadań, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1, 2, 3a, 4, 4a, 6 i 7, oraz przepisów innyc h ustaw określających zadania Policji lub
   – przedmiotów podlegających przepadkowi w przypadku uzasadnionego przypuszczenia posiadania przez osobę broni lub takich przedmiotów lub uzasadnionego przypuszczenia ich użycia do popełnienia czynu zabronio- nego pod groźbą kary
   – na zasadach i w sposób określony w art. 15d i art. 15e;
   5a) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych, a w przy- padku czynności operacyjno -rozpoznawczych i administrac yjno-porządkowych podejmowanych na podstawie ustawy – także i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom;
   5b) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu lub dźwięku w trakcie interwencji w miejscach
   innych niż publiczne, podczas prowad zenia działań kontrterrorystycznych oraz wspierania działań jednostek organizacyj- nych Policji przez służbę kontrterrorystyczną w warunkach szczególnego zagrożenia lub wymagających użycia specja- listycznych sił i środków oraz specjalistycznej taktyki działań , a także w policyjnych środkach transportu;

6. żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego
   oraz przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy
   i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących
   przepisów prawa;

7. zwracania się o niezbędną pomoc do innych przedsiębiorców i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa;

8. (uchylony)

9. dokony wania sprawdzenia prewencyjnego w celu ochrony przed bezprawnymi zamachami na życie lub zdrowie osób
   lub mienie lub w celu ochrony przed nieuprawnionymi działaniami skutkującymi zagrożeniem życia lub zdrowia lub bezpieczeństwa i porządku publicznego lub: a) zapobiegania zdarzeniom o charakterze terrorystycznym – osób w związku z ich dostępem na teren obiektów lub obszarów ochranianych przez Policję lub w związku z zabezpieczeniem przez Policję imprez masowych lub zgro - madzeń, bagaży lub przedmiotów posiadanych przez te osoby, a także środków transportu lądowego, powietrz nego lub wodnego lub pojazdów, którymi się poruszają w związku z dostępem do tych obiektów lub obszarów,
   b) znalezienia i odebrania przedmiotów, których użycie ze względu na ich właściwości może spowodować zagrożenie
   życia lub zdrowia lub bezpieczeństwa przeprowadzonych czynności osób:
   – doprowadzanych przez Policję na polecenie lub zarządzenie uprawnionego organu lub w związku z realizacją
   czynności określonych przepisami prawa lub osób w stanie nietrzeźwości doprowadzanych przez Policję
   w celu wytrzeźwienia do siedziby jednostki organizacyjnej Policji lub innego miejsca określonego przepisami
   prawa lub wskazanego przez uprawniony organ, na polecenie lub zarządzenie którego dokonuje się doprowa- dzenia, w tym osób doprowadzanych umieszczonych w jednos tkach organizacyjnych Policji w pomie szcze- niach dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia,
   – zatrzymywanych w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2 –3, osób zatrzymanych, przyjmowanych do jednostek
   organizacyjnych Policji do pomieszczeń dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia,
   pokoi przejściowych, tymczasowych pomieszczeń przejś ciowych lub policyjnych izb dziecka lub umieszcza- nych w tych pomieszczeniach,
   – pozbawionych wolności, w tym przebywających w zakładach karnych, aresztach śledczych, zakładach popraw- czych, schroniskach dla nieletnich, policyjnych izbach dziecka lub innych ośrodkach dla nieletnich, a także
   osób skazanych lub tymczasowo aresztowanych przekazywanych na podstawie umów międzynarodowych,
   podczas wykonywania w stosunku do tych osób przez Policję, na polecenie sądu lub prokuratora, czynności
   polegających na przemieszczaniu tych osób w związku z wykonywaniem czynności procesowych lub innych
   czynności określonych przez sąd lub prokuratora;

Dziennik Ustaw – 22 – Poz. 145

10. wydawan ia osobom poleceń określonego zachowania się w granicach niezbędnych do wykonywania czynności okreś - lonych w pkt 1–5 lub 9 lub wykonywania innych czynności służbowych podejmowanych w zakresie i w celu realizacji
    ustawowych zadań Policji lub w granicach niezbędnych do ochrony przed zatarciem śladów przy zabezpieczaniu miej- sca zdarzenia lub w celu uniknięcia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia, gdy jest to niezbędne
    do sprawnej realizacji zadań Policji albo uniknięcia zatarcia śladów przestępstwa lub wykroczenia.

2. Osobie zatrzymanej na podstawie ust. 1 pkt 3 przysługują uprawnienia przewidziane dla osoby zatrzymanej w Ko deksie
   postępowania karnego.
3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, g dy inne środki okazały się bezcelowe lub nieskuteczne.
4. Osoba zatrzymana, o której mowa w ust. 1 pkt 3, może być okazywana, fotografowana lub daktyloskopowana tylko
   wtedy, gdy jej tożsamości nie można ustalić w inny sposób.
5. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać – w razie uzasadnionej potrzeby – badaniu lekarskiemu lub udzielić
   jej pierwszej pomocy medycznej.
6. Czynności wymienione w ust. 1 powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostają podjęte.
7. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 –4a, 5a –7 i 10, przysługuje zażalenie do właś ci- wego miejscowo prokuratora.
   7a. Osoba zatrzymana może zostać umieszczona w pomieszczeniu jednostki organizacyjnej Policji lub pomieszczeniu jednostki organizacyjnej Straży Granicznej przeznaczonym dla osób zatrzymanych.
   7b. Pomieszczenia dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, pokoje przejściowe oraz tym- czasowe pomieszczenia przejściowe mogą tworzyć i znosi ć komendanci wojewódzcy Policji oraz Komendant Stołeczny Policji.
   7c. Użyte w ust. 1 pkt 5b określenie interwencja oznacza włączenie się policjanta lub policjantów w tok zdarzenia mogącego naruszać normy prawne i podjęcie działań zmierzających do ustalenia charakteru, rodzaju i okoliczności pow sta- łego zdarzenia oraz przedsięwzięć ukierunkowanych na przywrócenie naruszonego porządku prawnego.
8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania przy wykonywaniu uprawnień, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2a, 3, pkt 3a lit. b –d, pkt 3b, 5a –7, 9 i 10, wzory dokumentów stosowanych w tych sprawach oraz w odniesieniu do ust. 1 pkt 5b również sposób przechowywania, odtwarzania i kopiowania zapisów obrazu i dźwięku, mając na względzie zapewnienie s kuteczności działań podejmowanych przez Policję, poszanowanie praw osób, wobec których działania te są podejmowane oraz konieczność właściwego zabezpieczenia utrwalonego obrazu i dźwięku przed utratą, znie- kształceniem, a także zapewnienie ochrony praw osób , których wizerunek został utrwalony.
   8a. (uchylony)
   8b. (uchylony)
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzania badań lekarskich, o których mowa w ust. 5, uwzględniając przypadki
   uzasadniające potrzebę niezwłocznego udzielenia osobie zatrzymanej pierwszej pomocy medycznej lub potrzebę poddania jej niezbędnym badaniom lek arskim, czas i organizację tych badań oraz sposób ich dokumentowania.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. warunki, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia w jednostkach organizacyjnych Policji dla osób zatrzymany ch lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, zakres prowadzonej dokumentacji oraz wzory dokumentów wchodzących w jej skład,

2. warunki, jakim powinny odpowiadać pokoje przejściowe w jednostkach organizacyjnych Policji, w których można umieścić osoby zatrzym ane lub doprowadzone na czas wykonania czynności służbowych, oczekiwania na przewóz do pomieszczenia dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia albo do policyjnej izby dziecka lub doprowadzenie do jednostki penitencjarnej,

3. warunki, jakim powinny odpowiadać tymczasowe pomieszczenia przejściowe, które mogą być tworzone poza jednost- kami organizacyjnymi Policji, w których można umieścić osoby zatrzymane lub doprowadzone w związku z na rusze- niem porządku prawnego, na czas niezbędny do podj ęcia decyzji co do dalszego zakresu i charakteru realizowanych wobec tych osób czynności służbowych,

4. warunki, jakim powinny odpowiadać policyjne izby dziecka,

Dziennik Ustaw – 23 – Poz. 145

5. regulamin pobytu osób w pomieszczeniach, pokojach i izbach, o których mowa w ust. 1 pkt 4a, uwzględniając ich lokalizację, wyposażenie, warunki techniczne pomieszczeń i niezbędne części składowe,
6. sposób przechowywania i niszczenia zapisów obrazu z pomieszczeń, pokoi i izb, o których mowa w ust. 1 pkt 4a, oraz udostępniania ich uprawnionym pod miotom oraz warunki właściwego zabezpieczenia utrwalonego obrazu przed utratą, zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnieniem
   – kierując się potrzebą zapewnienia skuteczności działań podejmowanych przez Policję oraz potrzebą zapewnienia posza- nowania praw osób, wobec których działania te są podejmowane.

11. Zgromadzone zapisy obrazu z pomieszczeń, izb i pokoi, o których mowa w ust. 1 pkt 4a, niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego albo postępowania w sprawach o wykroczenia, po stępowania dyscypli- narnego lub mogących być wykorzystanymi w postępowaniu w ramach czynności wyjaśniających albo dowodów mających znaczenie dla toczących się takich postępowań, Policja przechowuje przez okres co najmniej 30 dni, nie dłużej jednak niż 60 dn i od dnia zarejestrowania, a następnie je niszczy.
    Art. 15a. 1.9) Policjant ma prawo zatrzymania, w trybie określonym w art. 15, osoby stosującej przemoc domową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemoc y domow ej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1249
    oraz z 2023 r. poz. 289, 535 i 1606 ), zwanej dalej „ustawą o przeciwdziałaniu przemoc y domow ej”, stwarzającej bezpośred- nie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego.
12. Policjant w celu stwierdzenia zasadności zatrzymania ocenia ryzyko bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdro - wia ludzkiego, odrębnie dla osoby dorosłej i dziecka, biorąc pod uwagę w szczególności:
    1)10) akty fizycznej przemocy domowej;
    2)11) wiek osoby doznającej przemocy domowej ; 3)9) stosowanie przemoc y domow ej wobec kobiety w ciąży;
    4)11) niepełnospra wność w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecz nej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 100, 173, 240, 852, 1234 i 1429 ) osob y doznając ej przemocy domowej ; 5)11) zależność osoby doznającej przemocy domowej od osoby stosującej tę przemoc ze względu na stan zdrowia lub jej zaburzenia psychiczne;

6. zaburzenia psychiczn e osoby, o której mowa w ust. 1;
7. stan osoby, o której mowa w ust. 1, podczas interwencji związany z użyciem, nadużywaniem lub uzależnieniem od alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych, środków zastępczych lub nowych substancji psych o- aktywnych ;
8. kierowanie przez osobę, o której mowa w ust. 1, gróźb użycia przemocy ze skutkiem bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia;
9. dostęp osoby, o której mowa w ust. 1, do niebezpiecznego narzędzia lub broni;
10. informacje o dotychczas stosowanej przemocy lub prowad zonych postępowaniach wobec osoby, o której mowa w ust. 1,
    w związku z użyciem przemocy;
    11)9) informacje od osób, o których mowa w art. 9c ust. 1 pkt 1 ustawy o przeciwdziałaniu przemoc y domow ej, doty czące ich obaw o własne życie lub zdrowie, w tym związanych z nasileniem aktów przemoc y domow ej;
11. informacje o próbach targnięcia się na własne życie lub życie osób wspólnie zamieszkujących przez osobę, o które j mowa w ust. 1, w związku ze stosowaniem przemocy;
    13)11) informacje o próbach targnięcia się na własne życie przez osobę doznającą przemocy domowej w związku ze stoso- waniem tej przemocy.

3. Oceny ryzyka, o której mowa w ust. 2, dokonuje się w kwes tionariuszu szacowania ryzyka zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego dołączanym do protokołu zatrzymania.
   4.12) Policja niezwłocznie zawiadamia o dokonaniu zatrzymania pro kuratora i właściwy miejscowo zespół interdyscyp - linarny , o którym mowa w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy domowej, a gdy w mieszkaniu zamieszkują osoby mało- letnie – także właściwy miejscowo sąd opiekuńczy.

9. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 535), która weszła w życie z dniem 22 czerwca 2023 r.

10. W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 9.

11. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 5 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 9.

12. Dodany przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 13 stycznia 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 289 i 535 ), która weszła w życie z dniem 15 sierpnia 2023 r.

Dziennik Ustaw – 24 – Poz. 145

5.12) W przypadkach, o których mow a w art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1266 i 1860 ), o dokonaniu zatrzymania żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową Policja niezwłocznie zawiadamia właściw ą miejscowo jednostkę organizacyjną Żandarmerii Woj- skowej.
Art. 15aa. 1.13) Policjant ma prawo wydać wobec osoby stosującej przemoc domową w rozumieniu przepisów ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej, stwarzającej zagrożenie dla życia lub zdrowia osoby doznającej tej przemocy, nakaz natychmiastowego opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia i zakaz zbliżania się do wspólnie zajmowanego mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia, zwany dalej „nakazem i zakaz em”.
2. (uchylony)14) 3. (uchylony)14) 4. (uchylony)14) 5.15) Policjant w nakazie i zakazie wskazuje obszar lub odległość od wspólnie zajmowanego mieszkania, którą osoba stosująca przemoc domow ą jest obowiązana zachować.
6. Przepis ust. 1 stosuje się do każdego lokalu służącego zaspokajaniu bieżących potrzeb mieszkan iowych.
7.16) W przypadku wydania wobec osoby stosującej przemoc domową nakaz u i zakaz u, zakaz u zbliżania, zakaz u kon- taktowania lub zakaz u wstępu przepisy art. 9f i art. 9g ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej stosuje się odpowiednio.
Art. 15aaa.17) 1. Policjant ma prawo wydać wobec osoby stosującej przemoc domową w rozumieniu przepisów ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej, stwarzającej zagrożenie dla życia lub zdrowia osoby doznającej tej przemocy, zakaz zbliżania się do tej osoby na wyrażoną w metrach odległość, zwany dalej „zakazem zbliżania”, lub zakaz kontaktowania się z osobą doznają cą przemocy domowej, zwany dalej „zakazem kontaktowania”.
2. Jeżeli osoba doznająca przemocy domowej uczęszcza do szkoły, placówki oświatowej, opiekuńczej lub artystycznej, uprawia sport lub pracuje, policjant ma prawo wydać wobec osoby stosującej przemoc domową, stwarzającej zagrożenie dla życia lub zdrowia osoby doznającej tej przemocy, zakaz wstępu na teren szkoły, placówki oświatowej, opiekuńczej lub artystycznej, obiektu sportowego lub miejsca pracy, i przebywania na tym terenie, zwany dalej „zakazem w stępu”, chyba że osoba stosująca przemoc jest tam zatrudniona lub pobiera naukę.
Art. 15aab.17) 1. Nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu mogą być stosowane łącznie.
2. Nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania oraz zakaz wstępu są natychmiast wykonalne.
3. Jeżeli po wydaniu nakazu i zakazu wystąpią okoliczności uzasadniające wydanie zakazu zbliżania, zakazu kontak- towania l ub zakazu wstępu, dzień zakończenia ich obowiązywania musi odpowiadać dniowi, w którym upływa termin sto- sowania nakazu i zakazu.
4. Policjant w celu stwierdzenia zasadności wydania nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu
wstępu s tosuje odpowiednio przepisy art. 15a ust. 2 i 3. Art. 15ab. 1. Policjant wydaje nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu :18)

1. podczas interwencji podjętej we wspólnie zajmowanym mieszkaniu lub jego bezpośrednim otoczeniu lub

2. w związku z powzięciem informacji o stosowaniu przemoc y domow ej, w szczególności zgłoszenia przez:19) a)11) osob ę doznającą przemocy domowej lub b) kuratora sądowego lub pracownika jednostki organizacyjnej pomocy społecznej, w związku z wykonywaniem ustawowych obowiązków.

3. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

4. Przez art. 3 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

5. Ze zmian ami wprowadzonymi przez art. 5 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 9, oraz przez art. 3 pkt 2 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

6. Dodany przez art. 5 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 9; ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

7. Dodany przez art. 3 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

8. Wprowadzenie do wyliczenia ze zmianą wprowadz oną przez art. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

9. Wprowadzenie do wyliczenia ze zmianą wprowadzoną przez art. 5 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 9.

Dziennik Ustaw – 25 – Poz. 145

2.20) W przypadku zatrzymania osoby stosującej przemoc domow ą nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu mogą być wydane bezpośrednio po jej zwolnieniu. W przypadku sporządzenia kwestionariusza szacowania ryzyka zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego na podstawie art. 15a ust. 3 kolejnego kwestionariusza nie sporządza się.
3. Policja wykonuje czynności niezwłocznie w związku z powzięciem informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2.
4.21) Osobę zgłaszającą przemoc domową przesłuchuje się w charakterze świadka, po pouczeniu o treści art. 233 Kodeksu
karnego, na okoliczności wskazane w zgłoszeniu, o ile to możliwe, na miejscu zdarzenia. Policja w celu ustalenia, czy za- chodzą przesłanki, o których mowa w art. 15aa ust. 1 lub art. 15aaa, oraz w celu wskazania obszaru, który osob a stosująca przemoc domową ma opuścić i na którym nie może przebywać, odległości od wspólnie zajmowanego mieszkania, którą osoba stosująca przemoc domową jest obowiązana zachować, lub ustalenia w metrach odległości, którą osoba stosująca przemoc domową jes t obowiązana zachować od osoby doznającej tej przemocy, może przesłuchać w charakterze świadków również inne osoby, w szczególności wszystkie doznające tej przemocy osoby pełnoletnie wspólnie zajmujące mieszkanie. Policja, dokonując wskazanych ustaleń, uwz ględnia w protokole przesłuchania zaistnienie okoliczności zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego.
5. Do przesłuchania stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.
5a.22) W przypadku gdy zachodzi obawa, że obecność osoby stosującej prze moc domową będzie oddziaływać krępu- jąco na świadka lub wywierać negatywny wpływ na jego stan psychiczny, poli cjant może nakazać tej osobie, aby na czas przesłuchania świadka opuściła miejsce przesłu chania.
6.23) Osobę małoletnią można przesłuchać tylko wówczas, gdy jej zeznania mogą mieć istotne znaczenie dla sprawy, w szczególności gdy jest jedynym świadkiem zdarzenia, a brak jest innych dowodów, i wyłącznie w odpowiednio przysto- sowanych pomieszczeniach, o których mowa w przepisach Kod eksu postępowania karnego.
7.9) Przesłuchanie osoby małoletniej, o której mowa w ust. 6, przeprowadza sąd opiekuńczy miejsca jej pobytu na wniosek Policji. Prze słuchanie odbywa się z udziałem prokuratora oraz biegłego psychologa, przy czym osoba pełnoletnia wskazana przez małoletniego ma prawo być obecna przy przesłuchaniu, o ile nie ogranicza to swobody wypowiedzi prze- słuchiwanego małoletniego. W przesłuchaniu n ie bierze udziału osoba stosująca przemoc domow ą. Z czynności przesłucha- nia osoby małoletniej sporządza się protokół i nagranie obrazu i dźwięku.
8.9) Jeżeli m ałoletni został już przesłuchany na okoliczność stosowania przemoc y domow ej w innej sprawie, sąd po zapoznaniu się z tymi zeznaniami ocenia, czy zachodzi potrzeba przesłuchania małoletniego w związku z treścią wniosku Policji. W przypadku odstąpienia od pr zesłuchania sąd przekazuje Policji protokoły dotychczasowych przesłuchań małolet- niego.
9.24) Policjant, przed wydaniem nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, wysłu- chuje osobę stosującą przemoc domową, o ile nie utrudni t o ich natychmiastowego wydania. Policja może również dokony- wać innych czynności w celu ustalenia, czy zachodzą okoliczności wskazane w art. 15aa ust. 1 lub art. 15aaa.
10.24) Nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu mogą być wydane również w przypadku nieobecności we wspólnie zajmowanym mieszkaniu lub jego bezpośrednim otoczeniu osoby stosującej przemoc domową podczas wykonywania czynności przez Policję.
11.24) Policja, przed wydaniem nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lu b zakazu wstępu, ma prawo zażądać dodatkowych informacji od innych instytucji lub organów w celu ustalenia, czy zachodzą okoliczności wskazane w art. 15aa ust. 1 lub art. 15aaa.
12.25) Jeżeli zachodzą przesłanki zatrzymania, o którym mowa w art. 15a ust. 1, lub wydania nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, a wobec osoby stosującej przemoc domową wykonywana jest kara pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego, policjant dokonuje zatrzymania takiej osoby i bezzwłocznie przekazuje ją do dyspozycji sądu właściwego do orzekania w przedmiocie uchylenia zezwolenia na odbywanie kary w sys- temie dozoru elektronicznego. Sąd orzeka w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania.

20. Ze zmian ami wprowadzonymi przez art. 5 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 9, oraz przez art. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

21. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

22. Dodany przez art. 3 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

23. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 5 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

24. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 5 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

25. Dodany przez art. 3 pkt 5 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

Dziennik Ustaw – 26 – Poz. 145

Art. 15ac. 1. Nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zaka z kontaktowania oraz zakaz wstępu zawierają w szczegól ności:26)

1. datę, czas i miejsce przeprowadzenia czynności;

2. podstawę prawną ich wydania;
   3)27) treść nakaz u i zakaz u, zakaz u zbliżania, zakaz u kontaktowania lub zakaz u wstępu ;

3. dane policjantów przeprowadzających czynność;
   5)9) dane osoby stosującej przemoc domow ą; 6)11) dane osoby doznając ej przemocy domowej ;

4. uzasadnienie, w którym wskazuje się podstawy faktyczne ich wydania;

5. pouczenia, w tym o trybie, formie i sposobie wnoszenia zażalenia.
   2.28) Minister właściwy do spraw wewnętrznych ok reśli, w drodze rozporządzenia, wzór nakazu i zakazu, zakazu zbliża- nia, zakazu kontaktowania oraz zakazu wstępu, sposób wykonywania i doku mentowania czynności związanych z wydaniem nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania oraz zakazu wstępu i wzór kwestionariusza szacowania ryzyka zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego służący stwierdzeniu zasadności zatrzymania, o którym mowa w art. 15a ust. 1, lub wydania nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, mając na w zględzie potrzebę zawarcia niezbędnych pouczeń w nakazie i zakazie, zakazie zbliżania, zakazie kontaktowania oraz zakazie wstępu, a także sprawnego sporządzania dokumentacji oraz konieczność natychmiastowej i skutecznej ochrony osób doznających przemocy do mowej.
   Art. 15ad. 1.29) Policjant doręcza odpis nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu niezwłocznie po ich wydaniu osobie stosującej przemoc domową oraz osobie doznającej tej przemocy.
   1a.30) W razie niemożności doręczenia osobie stosującej przemoc domową, zamieszkującej wspól nie z osobą doznającą tej przemocy, odpisu nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, w sposób określony w ust. 1, odpis należy złożyć we właściwe j jednostce organizacyjnej Policji, umieszczając zawiadomienie o ich wydaniu na drzwiach wspólnie zajmowanego mieszkania, ze wskazaniem przyczyny umieszczenia zawiadomienia oraz wskazaniem, gdzie i kiedy pismo pozostawiono. Doręczenie uważa się za dokonane z chwilą umieszczenia zawiadomienia na drzwiach wspólnie zajmowanego mieszkania.
   1b.30) W przypadku wydania zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, gdy osoba stosująca przemoc domową nie zamieszkuje wspólnie z osobą doznającą tej przemocy, zawia domienie o ich wydaniu umieszcza się niezwłocz- nie na drzwiach mieszkania osoby doznającej prze mocy domowej. Policja w terminie 24 godzin od chwili wy dania zakazów, o których mowa w zdaniu pierwszym, doręcza osobie stosującej przemoc domową ich odpisy w miejscu jej zamieszkania lub innym miejscu, w którym osoba ta przebywa lub ją zastano. Doręczenie uważa się za dokonane z chwilą doręczenia osobie stos ującej przemoc domową odpisu zakazu zbliżania, zakazu kontakto wania lub zakazu wstępu. Przepis art. 138 Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się odpo wiednio.
   1c.30) W razie ustalenia miejsca zamieszkania lub pobytu osoby stosującej przemoc domową niezamieszkującej wspól- nie z osobą doznającą tej przemocy i niemożności doręczenia jej odpisu zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem że zawiadomienie o ich wydaniu umieszcza się na drzwiach mieszkania osoby stosującej przemoc domową. Doręczenie uważa się za dokonane z chwilą umieszczenia zawiadomienia na drzwiach mieszkania osoby stosującej p rzemoc domową.
   1d.30) W razie niemożności doręczenia osobie stosującej przemoc domową niezamieszkującej wspólnie z osobą dozna- jącą tej przemocy odpisu zakazu zb liżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, w sposób określony w ust. 1b i 1c, doręczenie uważa się za dokonane z chwilą umieszczenia zawiadomienia o ich wydaniu na drzwiach mieszkania osoby do- znającej przemocy domowej.
   1e.30) W nakazie i zakazie, zakazie zbliżania, zakazie kontaktowania i zakazie wstępu dokonuje się wzmianki o nie- możności doręczenia ich odpisów, wskazując jej przyczynę oraz datę i godzinę p ozostawienia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1a–1c.

6. Wprowadzenie do wyliczenia w brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

7. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

8. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

9. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 7 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

10. Dodany przez art. 3 pkt 7 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

Dziennik Ustaw – 27 – Poz. 145

2.31) Jeżeli osoba stosująca przemoc domow ą odmawia przyjęcia nakaz u i zakaz u, zakaz u zbliżania, zakaz u kontakto- wania lub zakaz u wstępu , doręczenie uważa się za dokonane. W takim przypadku policjant dokonuje adnotacji o odmowie
ich przyjęcia na oryginale nakaz u i zakaz u, zakaz u zbliżania, zakaz u kontaktowania lub zakaz u wstępu . 3.32) Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1a–1c, zawiera imię i nazwisko osoby stosującej przemoc domową oraz wezwa nie do niezwłocznego kontaktu z właściwą jednostką organizacyjną Policji, a ponadto dostępne po otwarciu zawia- domienia informacje o wydaniu nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, podstawie prawnej, miejscu i terminie ich odebrania, a także zasadach zabrania ze wspólnie zajmowanego mieszkania i z jego bezpo- średniego otoczenia przedmiotów osobistego użytku i przedmiotów niezbędnych do wykonywania osobistej pracy zarobko- wej lub zwierząt domowych będących własnością osoby sto sującej przemoc domową niezbędnych do codziennego funkcjo- nowania lub pracy zarobkowej.
4.32) Policja niezwłocznie doręcza prokuratorowi odpis nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu oraz zawiadamia właściwy miejscowo zespół interdyscyplinarny, o którym mowa w ustawie o przeciwdzia- łaniu przemocy domowej, a gdy w mieszkaniu zamieszkują osoby małoletnie lub osobą doznając ą przemocy domowej jest osoba małoletnia – także właściwy miejscowo sąd opiekuńczy. W przypadku wydania zakazu wstępu Policja niezwłocznie zawiadamia o tym fakcie dyrektora szkoły, placówki oświatowej, opiekuńczej lub artystycznej, do której uczęszcza osob a doznająca przemocy domowej, osobę zarządzającą obiektem sportowym, do którego uczęszcza osoba doznająca przemocy domowej, lub pracodawcę osoby doznającej przemocy domowej.
4a.33) W przypadkach, o których mowa w art. 18ab ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych, o wydaniu wobec żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, Policja niezwłocznie zawiadamia właściwą jednostkę o rganiza- cyjną Żandarmerii Wojskowej.
5.34) Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zawia domienia, o którym mowa w ust. 1a–1c, umieszczanego na drzwiach mieszkania w razie niemoż ności doręczenia odpisu nakazu i zakaz u, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, mając na uwadze konieczność zrozumienia zawiadomienia również przez osoby niekorzystające z profesjonalnej pomocy prawnej.
Art. 15ae. 1.35) Czynność opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia przez osobę
stosującą przemoc domow ą, wobec której wydano nakaz i zakaz, wymaga sporządzenia protokołu, który podpisują pełno- letnie osoby uczestniczące w czynności.
2. Protokół zawiera:

1. datę, czas, miejsce oraz podstawę prawną przeprowadzenia czynności;
2. dane policjantów przeprowadzających czynność oraz osób w niej uczestniczących;
3. oznaczenie czynności oraz jej przebieg;
   4)36) wzmiankę o wydaniu nakazu i zakazu;
4. oświadczenia osób uczestniczących w czynnoś ci oraz policjantów;
5. wzmiankę o udzieleniu pouczeń oraz udzielonych informacjach, o których mowa w art. 15ag i art. 15ah;
   7)37) w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności, w szcze gólności wskazanie za- branych ze wspólnie zajmowanego mieszkania i z jego bezpośredniego otoczenia przedmiotów osobistego użytku i przedmiotów niezbędnych do wykonywania osobistej pracy zarobkowej lub zwierząt domowych będących własno- ścią osoby stosującej przemoc domową niezb ędnych do codziennego funkcjonowania lub pracy zarobkowej oraz opis pozostawionego mienia, które według twierdzeń osoby stosującej przemoc domową, wobec której wydano nakaz i za- kaz, stanowi jej własność.

3. Jeżeli osoba uczestnicząca w czynności odmawia podpisu lub nie może go złożyć, policjant dokonujący czynności
   zaznacza przyczynę braku podpisu.

31. Ze zmian ami wprowadzonymi przez art. 5 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 9, oraz przez a rt. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

32. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 7 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

33. Dodany przez art. 3 pkt 7 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

34. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 7 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

35. Ze zm ianami wprowadzonymi przez art. 5 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 9, oraz przez art. 3 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

36. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

37. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

Dziennik Ustaw – 28 – Poz. 145

4. Osoba stosująca przemoc domową, wobec której wydano nakaz i zakaz, ma prawo zabrać ze wspólnie zajmowanego mieszkania i z jego bezpośredniego otoczenia przedm ioty osobistego użytku i przedmioty niezbędne do wykonywania oso- bistej pr acy zarobkowej lub zwierzęta do mowe będące jej własnością niezbędne do codziennego funkcjonowania lub pracy zarobkowej. W przypadku sprzeciwu osoby doznającej przemocy domowej te prze dmioty lub zwierzęta do mowe pozostawia się we wspólnie zajmowanym mieszkaniu lub w jego bezpośrednim ot oczeniu.38) Dochodzenie roszczeń z tego tytułu od- bywa się na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.
   5.11) Jeżeli w okresie obowiązywania nakazu i zakazu zajdzie potrzeba zabrania przez osobę stosującą przemoc domową
   ze wspólnie zajmowanego mieszkania i z jego be zpośredniego otoczenia mienia stanowiącego jej własność, w szczególności niezabranych uprzednio przedmiotów osobistego użytku i przedmiotów niezbędnych do wykonywania osobistej pracy za- robkowej lub zwierząt domo wych będących jej własnością niezbędnych do codziennego funkcjonowania lub pracy zarob- kowej, może się to odbyć jeden raz, wyłącznie w obecności policjanta, po wcześniejszym uzgodnieniu terminu z osobą doznającą przemocy domowej.39) Osoba doznająca przemocy domowej ma prawo brać udział w tej czynności lub upoważnić
   do udziału w niej inną osobę.
   6.40) Osoba stosująca przemoc domow ą, wobec której wydano nakaz i zakaz, ma obowiązek pozostawić klucze do wspólnie zajmowanego mieszkania i pomieszczeń jego bezpośredniego otoczenia w tym mieszkaniu.
   7.40) Jeżeli w związku z wydaniem nakazu i zakazu zachodzi potrzeba zabezpieczenia zwierząt stanowiących mienie osoby stosującej przemoc domow ą, wobec której wy dano nakaz i zakaz, stosuje się odpowiednio przepis art. 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 202 3 r. poz. 1580). 8.41) Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór protokołu czynności opusz- czenia wspólnie zajmowanego mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia, w związku z wydaniem nakazu i zakazu, mając na uwadze prawidłowe udokumentowani e przeprowadzanej czynności.
   Art. 15af. 1.42) Osoba stosująca przemoc domow ą, wobec której wydano nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontak- towania lub zakaz wstępu , jest obowiązana wskazać jednostce organizacyjnej Policji, której policjant wydał ten nakaz i zakaz , zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu , adres miejsca pobytu, a także, o ile to możliwe, numer telefonu, pod którym będzie dostępna, oraz poinformować tę jednostkę Policji o każdej zmianie adresu lub numeru.
   2.42) Osobę stosującą przemoc domow ą, wobec której wydano nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu , należy pouczyć, że jeżeli zmieni miejsce pobytu, nie będzie dostępna pod wskazanym przez siebie numerem telefonu, nie zawiadamiając o tym jednostki organizacyjnej Policji, o której mowa w ust. 1, na skutek czego nie odbierze korespondencji pod wskazanym adresem lub nie stawi się we wskazanej jednostce organizacyjnej Policji w celu jej odbioru w ciągu 24 godzin od pozostawienia zawiadomienia o korespondencji, korespondencja zostanie uznana za doręczoną z upły- wem tego terminu, chyba że miejsce pobytu tej osoby jest Policji znane.
5. Niedoręczeni e korespondencji wymaga udokumentowania ze wskazaniem przyczyny niedoręczenia.
   4.43) Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zawiadomienia osoby stosu- jącej przemoc domową, wobec której został wydany nakaz i zakaz, zak az zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu, pozostawianego w razie niemożności doręczenia jej korespondencji, mając na uwadze konieczność zrozumienia zawiado- mienia również przez osoby niekorzystające z profesjonalnej pomocy prawnej.
   Art. 15ag. 1. Policjant, w przypadku wydania nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, informuje osobę doznającą przemocy domowej o:44) 1)45) możliwości i sposobie złożenia żądania, aby sąd zobowiązał osobę stosującą przemoc domową do opu szczenia wspól- nie zajmowanego mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia, wydał zakaz zbliżania się do wspólnie zajmowanego mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia, zakaz zbliżania się do osoby doznającej przemocy domowej, zakaz kon- taktowania się z osob ą doznającą przemocy domowej lub zakaz wstępu na teren szkoły, placówki oświatowej, opie- kuńczej lub artystycznej, lub obiektu sportowego, do których uczęszcza osoba doznająca przemocy domowej, miejsca pracy lub innego miejsca, w którym zwykle lub regularni e przebywa osoba doznająca przemocy domowej, i przeby- wania na tym terenie, o których mowa w przepisach ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej;

38. Zdanie pierwsze i drugie w brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 8 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

39. Zdanie pierwsze w brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 8 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

40. Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 5 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 9, oraz przez art. 3 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

41. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

42. Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 5 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 9, oraz przez art. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

43. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

44. Wprowadzenie do wyliczenia w brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 10 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

45. W brzmieniu ustalonym przez art . 3 pkt 10 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

Dziennik Ustaw – 29 – Poz. 145

2)27) obowią zku wszczęcia przez organy ścigania, niezależnie od wydanego nakaz u i zakaz u, zakaz u zbliżania, zakaz u kon- taktowania lub zakaz u wstępu , postępowania karnego w związku z popełnieniem ściganego z urzędu przestępstwa z użyciem przemocy i możliwości stosowania w toku pro wadzonego postępowania środków zapobiegawczych, o których
mowa w przepisach Kodeksu postępowania kar nego;
3)46) możliwości uzyskania wsparcia we właściwym miejscowo ośrodku pomocy społecznej, specjalistycznym ośrodku wsparcia dla osób doznając ych przemocy domowej i innych placówkach świadczących pomoc osobom doznającym
przemocy domowej ; 4)46) całodobowym ogólnopolskim telefonie dla osób doznających przemocy domowej ; 5)47) możliwości uzyskania pomocy udzielanej przez podmioty, które otrzymały dotacje z Funduszu Pomocy Pokrzywdzo- nym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, o którym mowa w przepi sach Kodeksu karnego wykonawczego, oraz danych teleadresowych, najbliższych miejscowo dla osoby doznającej przemocy domowej, siedzib tych podmiotów i innych niezbędnych danych kontaktowych tych podm iotów.
2.48) Policjant, w przypadku wydania nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, infor- muje osobę doznającą przemocy domowej o możliwości przekazania jej danych osobowych najbliższemu miejscowo pod- miotowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, w celu udzielenia pomocy, chyba że osoba ta nie wyrazi na to zgody.
3.49) Policjant, w przypadku wydania nakaz u i zakaz u, zakaz u zbliżania, zakaz u kontaktowania lub zakaz u wstępu , poucza osobę stosującą przemoc domow ą o przekazaniu jej danych właściwemu ze względu na miejsce jej pobytu Powia- towemu Centrum Pomocy Rodzinie w celu podjęcia działań pozostających we właściwości powiatu na podstawie przepisów ustawy o przeciwdziałaniu przemoc y domow ej, chyba że osoba ta nie wyrazi zgody.
Art. 15ah.50) Policjant, w przypadku wydania nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, poucza osobę stosującą przemoc domową o przyczynach ich wydania, o możliwości i sposobie złożenia zażalenia, a także, w przypadku wydania nakazu i zakazu – informuje o danych teleadresowych właściwych miejscowo placówek za- pewniających miejsca noclegowe oraz placówek prowadzących programy korekcyjno -edukacyjne dla osób stosujących przemoc domową lub programy psychologiczno -terapeutyczne dla osób stosujących przemoc domową.
Art. 15ai. 1.27) W okresie obowiązywania nakaz u i zakaz u, zakaz u zbliżania, zakaz u kontaktowania lub zakaz u wstępu
Policja przynajmniej trzykrotnie sprawdza, czy nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu nie są naruszane, i podejmuje niezbędne czynności. Pierwsze sprawdzenie odbywa się następnego dnia po wydan iu nakaz u i zakaz u, zakaz u zbliżania, zakaz u kontaktowania lub zakaz u wstępu . 2.51) Czynności sprawdzenia Policja podejmuje również na podstawie postanowienia sądu o udzieleniu zabezpieczenia w sprawach z zakresu przeciwdziałania przemocy domowej, w tym postanowienia, którym nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu zostały przedłużone.
Art. 15aj. 1.52) Osobie, wobec której wydano nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu, oraz prokuratorowi przy sługuje zażalenie do sądu rejonowego, do którego należy rozpoznawanie spraw z zakresu przeciw- działania przemocy domowej. Zażalenie wnosi się w terminie 3 dni od dnia doręczenia nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu, o czym należy osobę stosującą przemoc domową pouczyć przy doręczeniu. W za- żaleniu można domagać się zbadania prawidłowości prowadzenia czynności, zasadności oraz legalności wydanego nakazu i zakazu, zakazu zbliżania, zakazu kontaktowania lub zakazu wstępu. W zakresie nieuregulowanym do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym, z tym że nie stosuje się przepisu art. 3731 tego Kodeksu.
1a.53) Zażalenie wnosi się do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce położenia wspólnie zajmowanego mieszkania. W przypadku gdy osoba stosująca przemoc domową, wobec której wydano zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu, nie mieszka wspólnie z osobą doznającą tej przemocy, zażalenie wnosi się do są du rejonowego właści- wego ze względu na miejsce zamieszkania osoby doznającej przemocy domowej.

46. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 5 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 9.

47. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 10 lit. a tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

48. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 10 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

49. Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 5 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 9, oraz przez art. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

50. W brzmieniu ustalonym przez art . 3 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

51. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

52. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 13 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

53. Dodany przez art. 3 pkt 13 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

Dziennik Ustaw – 30 – Poz. 145

2.54) Sąd rozpoznaje zażalenie w składzie jednego sędziego niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 3 dni od dnia jego wpływu do sądu. Uczestnikami postęp owania są organ, który wydał nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontak- towania lub zakaz wstępu, osoba, wobec której zostały one wydane, oraz prokurator, jeżeli złożył zażalenie.
3.54) Sąd uchyla zaskarżony nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu w przypadku stwier- dzenia jego bezzasadności lub nielegalności, o czym niezwłocznie zawiadamia osobę, wobec której zostały one wydane, osobę doznającą przemocy domowej, prokuratora, właś ciwą jednostkę organizacyjną Policji oraz zespół interdyscyplinarny, o którym mowa w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy domowej, a gdy czynności podejmował sąd opiekuńczy – także ten sąd. 3a.55) Jeżeli jest to niezbędne dla zapewnienia szybkości postępowania, sąd może dokonywać doręczeń przez Policję. Do doręczeń stosuje się odpowiednio przepis art. 5606 Kodeksu postępowania cywilnego.
4.27) W przypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub nieprawidłowości nakaz u i zakaz u, zakaz u zbliżania, zakaz u kontaktowania lub zakaz u wstępu sąd zawiadamia o tym przełożonego policjanta, który wydał nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu . Art. 15ak.56) 1. Nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania i zakaz wstępu tracą moc po upływie 14 dni od dnia ich wydania, chyba że sąd udzielił zabezpieczenia, którym zostały one prze dłużone. Przy obliczaniu terminu nie uwzględnia się dnia, w którym nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania lub zakaz wstępu zostały wydane.
2. Nakaz i zakaz, zakaz zbliżania, zakaz kontaktowania i zakaz wstępu tracą także moc, w przypadku gdy po ich wy- daniu wobec osoby stosującej przemoc domową zastosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, prokurator niezwłocznie zawiadamia osobę doznającą przemocy domowej oraz właściwą jednost kę organizacyjną Policji.
Art. 15b. Informacje uzyskane podczas realizacji czynności, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5a i 5b, w tym dane
osobowe niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego albo postępowania w sprawach
o wykroczenia, postępowania dyscyplinarnego lub mogących być wykorzystanymi w postępowaniu w ramach czynności
wyjaśniających albo dowodów mających znaczenie dla toczących się takich postępowań, Policja przechowuje przez okres
co najmniej 30 dni, nie dłużej jednak niż 60 dni od dnia zarejestrowania, a następnie je niszczy. W przypadku czynności
operacyjno -rozpoznawczych terminy, o których mowa w zdaniu pierwszym, są liczone od dnia zakończenia realizacji tych czynności.
Art. 15c. W przypadkach, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5b, z wyłączeniem działań kontrterrorystycznych oraz wspierania działań jednostek organizacyjnych Policji przez służbę kontrterrorystyczną w warunkach szczególnego zagroże- nia lub wymagających użycia specjali stycznych sił i środków oraz specjalistycznej taktyki działań, funkcjonariusz Policji
w miarę możliwości uprzedza osobę, wobec której podejmuje czynności, o rejestrowaniu obrazu lub dźwięku.
Art. 15d. 1. Kontrola osobista polega na sprawdzeniu:

1. zawartości odzieży i obuwia osoby poddawanej kontroli osobistej, zwan ej dalej „osobą kontrolowaną” i przedmiotów,
   które znajdują się na jej ciele, bez odsłaniania przykrytej odzieżą powierzchni ciała;
2. zawartości podręcznego bagażu oraz innych przedmiotów, które posiada przy sobie osoba kontrolowana;
3. zawartości odzieży i obuwia osoby kontrolowanej i przedmiotów, które znajdują się na jej ciele, z odsłonięciem przy- krytych odzieżą powierzchni ciała w celu oraz w zakresie niezbędnym do odebrania broni lub przedmiotów, o których
   mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, w przypadku gdy ujawniono ich posiadanie przez osobę kontrolowaną podczas sprawdze- nia, o którym mowa w pkt 1 lub 2 i gdy do ich odebrania nie jest wystarczające zastosowanie czynności określonych
   w pkt 1 i 2;
4. jamy ustnej, nosa, uszu oraz włosów osoby kontrolowanej;
5. miejsc intymnych osoby kontrolowanej, w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

2. Policjant dokonuje kontroli osobistej w sposób możliwie najmniej naruszający dobra oso biste osoby kontrolowanej oraz w zakresie niezbędnym w danych okolicznościach do zrealizowania celu dokonywanej kontroli. Podczas sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 i 5, osoba kontrolowana powinna być częściowo ubrana. Policjant najpierw sprawdza cz ęść odzieży, a przed sprawdzeniem kolejnej części umożliwia osobie kontrolowanej włożenie odzieży już sprawdzonej.

54. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 13 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

55. Dodany przez art. 3 pkt 13 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

56. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 12.

Dziennik Ustaw – 31 – Poz. 145

3. Sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 –3, można dokonać wzrokowo, manualnie lub z wykorzystaniem psa służbowego lub środków technicznyc h niezbędnych do wykrywania materiałów i urządzeń, których posiadanie jest zabro- nione, w szczególności broni, materiałów wybuchowych, środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekur- sorów, a sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 i 5 – wzro kowo lub manualnie.
4. Policjant dokonujący kontroli osobistej:

1. przystępując do czynności związanych z kontrolą osobistą podaje swój stopień, imię i nazwisko w sposób umoż liwia- jący odnotowanie tych danych, a policjant nieumundurowany, na żądanie osob y kontrolowanej, okazuje również legi- tymację służbową w taki sposób, aby osoba kontrolowana miała możliwość odczytać i zanotować numer i organ, który wydał legitymację oraz nazwisko policjanta;
2. podaje podstawę prawną i przyczynę podjęcia kontroli osobis tej;
3. legitymuje osobę kontrolowaną oraz inne osoby, jeżeli uczestniczą w czynności;
4. może wezwać osobę kontrolowaną do dobrowolnego wydania przez nią broni lub innych niebezpiecznych przedmio- tów mogących służyć do popełnienia czynu zabronionego pod gr oźbą kary lub przedmiotów mogących stanowić do- wód w postępowaniu prowadzonym w związku z realizacją zadań, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, lub podlega- jących przepadkowi oraz może żądać opróżnienia przez osobę kontrolowaną kieszeni, innych części odz ieży lub przed- miotów znajdujących się na ciele osoby kontrolowanej lub przez nią posiadanych, jak również może żądać przyjęcia przez osobę kontrolowaną odpowiedniej pozycji ciała w sposób umożliwiający sprawdzenie miejsc intymnych;
5. odbiera osobie kontrolowanej broń lub inne niebezpieczne przedmioty mogące służyć do popełnienia czynu zabronio- nego pod groźbą kary albo przedmioty, których posiadanie jest zabronione lub przedmioty mogące stanowić dowód w postępowaniu prowadzonym w związku z rea lizacją zadań, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, lub pod legające przepadkowi;
6. sprawdza, czy informacje o osobie kontrolowanej, przedmiotach lub dokumentach posiadanych przez tę osobę są prze- twarzane w zbiorach danych prowadzonych przez Policję lub w dostępnych Policji krajowych i międzynarodowych systemach informacyjnych, w których przetwarza się informacje, w tym dane osobowe, o osobach podejrzanych o po- pełnienie p rzestępstw, osobach zaginionych lub osobach poszukiwanych w związku z ochroną bezpie czeństwa i porządku publicznego lub w których przetwarza się informacje o skradzionych lub utraconych dokumentach lub przedmiotach, w celu ich odnalezienia;
7. pobiera niezbędne dane osobowe osoby kontrolowanej lub innych osób, jeżeli uczestniczą w czynnoś ci, oraz dane dotyczące posiadanych przez osobę kontrolowaną dokumentów i podlegających sprawdzeniu przedmiotów, w tym dane związane z tymi przedmiotami lub utrwalone na tych dokumentach;
8. może odstąpić od wykonywania czynności, o których mowa w pkt 1 i 3, w przypadku gdy czynności te zostały wyko- nane przez policjanta bezpośrednio przed przystąpieniem do dokonania kontroli osobistej w ramach realizacji innych uprawnień określonych w art. 15, w szczególności w związku z legitymowaniem osoby.

5. Kontroli os obistej dokonuje policjant tej samej płci, co osoba kontrolowana w miejscu niedostępnym w czasie wy- konywania kontroli dla osób postronnych.
6. W przypadku gdy kontrola osobista musi być dokonana niezwłocznie, w szczególności ze względu na okoliczności mogą ce stanowić zagrożenie życia lub zdrowia ludzkiego lub mienia, może jej dokonać policjant płci odmiennej niż osoba kontrolowana, także w miejscu niespełniającym warunku, o którym mowa w ust. 5, w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby ko ntrolowanej.
7. Podczas kontroli osobistej może być obecna osoba przybrana przez dokonującego czynności, a w przypadku gdy nie uniemożliwi to przeprowadzenia kontroli osobistej albo nie utrudni jej przeprowadzenia w istotny sposób, podczas kontroli osobist ej może być obecna także osoba wskazana przez osobę kontrolowaną.
8. Osoba kontrolowana jest obowiązana umożliwić policjantom dokonanie czynności, o których mowa w ust. 1.
9. Po zakończeniu kontroli osobistej policjant poucza osobę kontrolowaną o prawie do złożenia zażalenia, o którym mowa w ust. 11, oraz o prawie do żądania sporządzenia protokołu z kontroli osobistej.
10. Z kontroli osobistej sporządza się protokół w przypadk u, gdy osoba kontrolowana zgłosiła takie żądanie bezpo- średnio po jej dokonaniu oraz w przypadku, gdy w toku kontroli znaleziono broń lub przedmioty, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5. Protokół zawiera w szczególności:

1. oznaczenie czynności, podstawy prawnej i przyczyny jej podjęcia, jej miejsca oraz danych osoby kontrolowanej i osób
   uczestniczących w kontroli osobistej, obejmujących w szczególności imię, nazwisko, numer PESEL lub datę urodzenia
   oraz rodzaj i cechy identyfikacyjne dokumentu, na podstawie którego ustalono tożsamość osoby;

Dziennik Ustaw – 32 – Poz. 145

2. datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia czynności;
3. dane policjanta dokonującego czynności obejmujące stopień, imię, nazwisko oraz nazwę jednostki organizacyjnej
   Policji, w której pełni służbę;
4. nazwę jednostki organizacyjnej Policji, właściwej ze względu na miejsce dokonania kontroli osobistej;
5. przebieg czynności, oświadczenia i wnioski jej uczestników;
6. spis znalezionych i odebranych przedmiotów oraz w miarę potrzeby ich opis;
7. pouczenie osoby kontrolowanej o jej prawach;
8. w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności.

11. Osobie kontrolowanej przysługuje zażalenie do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce dokonania
    kontroli osobistej, w terminie 7 dni od dnia jej dokonania, w celu zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości jej dokonania. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 50 Kodeksu postępowania karnego.
12. W przypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub nieprawidłowości dokonania kontroli osobistej, sąd zawiadamia o tym prokuratora i kierownika jednostki organizacyjnej Policji nadrzędnej nad jednostką organizacyjną Policji,
    w której pełni służbę policjant, który dokonał kontroli osobistej.
13. W przypadku gdy w toku kontroli osobistej nie znaleziono broni lub przedmiotów, o których mowa w art. 15 ust. 1
    pkt 5, lub w przypadku gdy osoba kontrolowana nie zgłosiła żądania sporządzenia protokołu z kontroli, kontrolę osobistą
    dokumentuje się w dokumentacji służbowej, określając datę, czas, miejsce i przyczynę jej dokonania, dane osób w niej uczestniczących oraz rodzaj i wynik czynności, a także informację o pouczeniu osoby kontrolowanej, o którym mowa w ust. 9.
14. W przypadku gdy przedmioty ujawnione w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1, stwarzają niebezpieczeń- stwo dla życia, zdrowia lub mienia, policjant, w granicach dostępnych środków, niezwłocznie podejmuje czynności
    ochronne, a w szczególności zabezpiecza miejsce zagrożone przed dostępem osób postronnych oraz powiadamia dyżur nego
    właściwej miejscowo jednostki organizacyjnej Policji o konieczności zarządzenia działań usuwających to niebezpieczeństwo.
15. Zażalenie, o którym mowa w ust. 11, składa się za poś rednictwem jednostki organizacyjnej Policji właściwej według
    miejsca dokonania kontroli osobistej. Jednostka organizacyjna Policji, o której mowa w zdaniu pierwszym, niezwłocznie
    przekazuje zażalenie do sądu rejonowego.
    Art. 15e. 1. Przeglądanie zawartości bagaży lub sprawdzanie ładunków w portach i na dworcach oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego polega na:

1. wzrokowej i manualnej kontroli zawartości bagaży lub ładunków, w tym manualnym sprawdzeniu ładunków, elemen- tów konstrukcyjnyc h bagaży oraz znajdujących się w nich przedmiotów;
2. sprawdzeniu bagaży i ładunków z wykorzystaniem psa służbowego lub z wykorzystaniem środków technicznych nie - zbędnych do wykrywania materiałów i urządzeń zabronionych, w szczególności broni, materiałów w ybuchowych, środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów.

2. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonuje się w obecności posiadacza bagaży lub ładunków, a w przypadku
   gdy nie można ustalić posiadacza bagaży lub ładunków lub w przypadku jego nieobecności – w obecności przedstawiciela
   przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego.

3. W przypadku bagaży lub ładunków przyjętych do przewozu, czynności, o których mowa w ust. 1, wykonuje się wyłącznie w obecności przedstawiciela przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego.

4. W przypadku braku możliwości zapewnienia natychmiastowej obecności osób, o których mowa w ust. 2, policjant może wykonać czynności określone w ust. 1 bez ich obecności, jeżeli z posiadanych in formacji wynika, że zwłoka może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzkiego lub mienia, albo gdy istnieje uzasadniona obawa zniszczenia bądź utracenia przedmiotów mogących stanowić dowód w postępowaniu prowadzonym w związku z realizacją zadań, o któr ych mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, lub podlegających przepadkowi.

5. Policjant w związku z realizacją czynności, o których mowa w ust. 1, ma prawo żądania udostępnienia bagaży lub przewożonych ładunków, w tym otwarcia bagażnika oraz udostępnienia przestrzeni bagażowej w środkach komunikacji do przejrzenia, wyjęcia przewożonych bagaży lub ładunków oraz otwarcia i pokazania ich zawartości.

Dziennik Ustaw – 33 – Poz. 145

6. Osoby, o których mowa w ust. 2, są obowiązane udostępnić policjantowi bagaż lub ładunek do przejrzenia lub sprawdzenia, w tym wykonać czynności, o których mowa w ust. 5.
7. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonuje się w miarę możliwości w sposób niepowodujący uszkodzenia przeglądanych bagaży lub ładunków.
8. Przy dokonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 15d ust. 4 i 14 stosuje się odpowiednio.
9. Policjant po zakończeniu wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, poucza posiadacza bagaży lub ładun - ków lub przedstawiciela przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego, w obecności którego dokonano tych czyn ności, o prawie do złożenia zażalenia, o kt órym mowa w ust. 11, oraz o prawie do żądania sporządzenia protokołu z dokonanych czynności.
10. Z dokonania czynności, o których mowa w ust. 1, sporządza się protokół w przypadku, gdy posiadacz bagaży lub ładunków lub przedstawiciel przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego, w obecności którego dokonano tych czyn ności, zgłosił takie żądanie bezpośrednio po dokonaniu tych czynności oraz w przypadku, gdy w toku czynności znale ziono broń lub przedmioty, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5. Do sporządzen ia protokołu stosuje się odpowiednio prze pis art. 15d ust. 10 zdanie drugie.
11. Posiadaczowi bagaży lub ładunków lub przedstawicielowi przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego, w obec - ności którego dokonano czynności określonych w ust. 1, przysługuje zażalenie do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce dokonania czynności, w terminie 7 dni od dnia jej dokonania, w celu zbadania zasadności, legalności oraz prawid - łowości jej dokonania. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 50 Kodeksu postępowania kar nego. W przy- padku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub nieprawidłowości dokonania czynności przepis art. 15d ust. 12 stosuje się odpowiednio.
12. W przypadku gdy w toku czynności, o których mowa w ust. 1, nie znaleziono br oni lub przedmiotów, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, lub gdy posiadacz bagaży lub ładunków lub przedstawiciel przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego, w obecności którego dokonano tych czynności, nie zażądał sporządzenia protokołu, czynności dok umentuje się w dokumentacji służbowej, określając datę, czas, miejsce i przyczynę ich dokonania, dane osób w nich uczestniczących oraz rodzaj i wynik czynności, a także informację o pouczeniu osoby, o którym mowa w ust. 9.
13. Zażalenie, o którym mowa w us t. 11, składa się za pośrednictwem jednostki organizacyjnej Policji właściwej według miejsca dokonania czynności określonych w ust. 1. Jednostka organizacyjna Policji, o której mowa w zdaniu pierw szym, niezwłocznie przekazuje zażalenie do sądu rejonowego.
    Art. 15f. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób:

1. sporządzania dokumentów, o których mowa w art. 15d ust. 10 i 13 oraz art. 15e ust. 10 i 12, a także wzory protokołów, o których mowa w art. 15d ust. 9 i art. 15e ust. 9, z uwzględnieniem informacji niezbędnych do udokumentowania podstaw prawnych, celu i zakresu dokona nej kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagaży i sprawdzania ładun- ków w portach i na dworcach oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego oraz z uwzględnieniem niezbędnych danych osobowych osób objętych tymi czynnościami, uczestnicz ących w tych czynnościach oraz doko- nujących tych czynności, a także informacji niezbędnych do ustalenia przebiegu i wyniku tych czynności;
2. postępowania w jednostkach organizacyjnych Policji ze złożonym zażaleniem, o którym mowa w art. 15d i art. 15e, celem nadania mu biegu, a także sposób postępowania z protokołami i dokumentacją służbową sporządzonymi w wyniku
   dokonania tych czynności.
   Art. 15g. 1. Sprawdzenie prewencyjne, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9, polega na manualnym sprawdzeniu osoby, zawa rtości jej odzieży oraz przedmiotów znajdujących się na jej ciele lub przez nią posiadanych, sprawdzeniu za pomocą środków technicznych niezbędnych do wykrywania materiałów i urządzeń niebezpiecznych lub których posiadanie jest zabronione, w szczególności broni, materiałów wybuchowych, środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów, sprawdzeniu biochemicznym, lub z wykorzystaniem psa służbowego w zakresie niezbędnym do realizacji celu podejmowanych czynności w danych okolicznościach oraz w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której czynności są wykonywane.

2. W przypadku gdy w stosunku do osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. a, osób doprowadzonych w związku z realizacją czynności określonych przepi sami prawa lub osób doprowadzanych przez Policję w celu wytrzeźwienia, o których
   mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. b tiret pierwsze, zaistniały przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, dokonuje się
   kontroli osobistej na zasadach i w sposób określo ny w art. 15d.

Dziennik Ustaw – 34 – Poz. 145

3. W stosunku do osób zatrzymanych, doprowadzanych lub konwojowanych, sprawdzenie prewencyjne, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9, może polegać również na:

1. żądaniu zdjęcia przez osobę odzieży i obuwia,
2. zdjęciu osobie odzieży i obuwia w przypadku niewykonania żądania, o którym mowa w pkt 1,
3. dokonaniu oględzin ciała tych osób oraz sprawdzeniu zdjętej odzieży i obuwia, w tym z wykorzystaniem środków, o których mowa w ust. 1,
4. żądaniu wydania oraz oddania do depozytu, lub w celu zaję cia lub zabezpieczenia:
   a) środków płatniczych i przedmiotów wartościowych, dokumentów tożsamości, środków łączności oraz urządzeń technicznych służących do rejestrowania i odtwarzania informacji,
   b) przedmiotów, które mogą stanowić zagrożenie życia lub zd rowia lub bezpieczeństwa osoby poddanej sprawdzeniu prewencyjnemu lub innych osób albo bezpieczeństwa przeprowadzanych czynności, w tym broni lub innych nie- bezpiecznych przedmiotów mogących służyć do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia lub przedmiotów mogą- cych stanowić dowód w postępowaniu prowadzonym w związku z realizacją zadań, o których mowa w art. 15 ust. 1
   pkt 5, lub podlegających przepadkowi,
   c) przedmiotów, które mogą stanowić zagrożenie dla porządku lub bezpieczeństwa osoby znajdującej się w p omiesz- czeniu dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, w pokoju przejściowym, w tymczaso- wym pomieszczeniu przejściowym lub w policyjnej izbie dziecka, w szczególności przedmiotów posiadających ostre krawędzie lub zakończenie, środków s łużących do obezwładniania, dopuszczonych do obrotu produktów leczniczych, produktów zawierających alkohol, sznurowadeł, pasków, szalików, zapałek, zapalniczek lub innych przedmiotów, których wymiary lub ilość naruszają ustalony porządek bądź bezpieczeństw o pobytu w pomieszcze- niu dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, w pokoju przejściowym, w tymczasowym pomieszczeniu przejściowym lub w policyjnej izbie dziecka,
5. odebraniu przedmiotów, o których mowa w pkt 4, oraz ich przyjęciu do depozytu, zabezpieczeniu lub zajęciu
   – w szczególności gdy czynności te przeprowadza się w przypadku zatrzymywania osoby zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 2 –3, umieszczania osoby w jednostce organizacy jnej Policji w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, w pokoju przejściowym, w tymczasowym pomieszczeniu przejściowym lub w policyjnej izbie dziecka , przejmowania osoby w związku z wykonywanymi czynnościami przez Polic ję, a także po zakończeniu widzenia lub innej czynności związanej z kontaktem osoby zatrzymanej, konwojowanej lub doprowadzonej z innymi osobami lub po każdo- razowej utracie kontaktu wzrokowego z osobą konwojowaną lub doprowadzaną.

4. Czynności, o których m owa w ust. 3 pkt 1 –3, wykonuje się w sposób umożliwiający osobie pozostawienie części odzieży na ciele, a po sprawdzeniu zdjętej odzieży – jej włożenie przed zdjęciem pozostałej niesprawdzonej części odzieży oraz w warunkach zapewniających poszanowanie jej intymności.
5. Do sprawdzenia prewencyjnego, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9, przepisy art. 15d ust. 5, 6 i 14 stosuje się odpowiednio.
6. W przypadku gdy w toku sprawdzenia prewencyjnego osób zatrzymanych, doprowadzonych lub konwojowanych, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. b, ujawniono broń lub przedmioty, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, spraw- dzenie to traktuje się jako kontrolę osobistą oraz stosuje się odpowiednio przepisy art. 15d.
7. Osobie, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9 lit . b:

1. umieszczonej w jednostce organizacyjnej Policji w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, w pokoju przejściowym, w tymczasowym pomieszczeniu przejściowym lub w policyjnej izbie dziecka, która ukończyła 18 lat i upoważniła pisemnie wskazaną przez siebie osobę do odbioru przedmiotów w miejscu ich zdeponowania umożliwia się rozporządzanie przekazanymi do depozytu przedmiotami, o których mowa w ust. 3 pkt 4 lit. a i c, z wyjątkiem przekazania tych przedmiotów osobie zatrzymanej, osobie konwojowanej lub doprowadzanej oraz korzystania z tych przedmiotów i ich posiadania przez te osoby, a także z wyjątkiem przedmiotów, które zostały zatrzymane lub zajęte w drodze zabezpieczenia bądź egzekucji administracyjnej;

2. zwalnia nej z pomieszczenia dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia z pokoju przejś cio- wego, z tymczasowego pomieszczenia przejściowego lub z policyjnej izby dziecka wydaje się przedmioty przy jęte do depozytu, z wyjątkiem przedmiotów, które zostały zatrzymane lub zajęte w drodze zabezpieczenia, podlegających przepadkowi bądź egzekucji administracyjnej.

Dziennik Ustaw – 35 – Poz. 145

8. W przypadku zwalniania osoby z pomieszczenia dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeź wienia, z pokoju przejściowego, z tymc zasowego pomieszczenia przejściowego lub z policyjnej izby dziecka w celu jej przekazania do wykonania czynności procesowych lub innych czynności określonych przez sąd lub prokuratora, środki, dokumenty toż- samości, urządzenia techniczne i przedmioty, o któ rych mowa w ust. 3 pkt 4 lit. a i c, z wyjątkiem sznurowadeł, paska i szalika, przejmuje na czas doprowadzenia lub konwoju policjant realizujący doprowadzenie lub konwój.
9. Osobie, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. a, odmawiającej poddania się sprawdzeniu prewencyjnemu, o którym
   mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9, można odmówić wstępu na teren obiektów lub obszarów ochranianych przez Policję lub na imprezę masową zabezpieczaną przez Policję, jak również uniemożliwić udział w zgromadzeniu.
   Art. 16. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1 –6 i 8 –14 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 202, 547, 1053, 1088, 1489 i 1963 ), policjanci mogą użyć środków przymusu bez pośredniego, o k tórych mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 –13 i 17 –20 tej ustawy, lub wykorzystać te środki.
10. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2, 3 i pkt 4 lit. a i b oraz w art. 47 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, policjanci mogą użyć broni palnej lub ją wykorzystać.
11. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz dokumentowanie tego użycia i wy- korzystania odbywa się na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego
    i broni palnej.
    Art. 16a. Wobec nieletniego doprowadzonego do policyjnej izby dziecka, w przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1 –3, 8 i 10 –14 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, policjanci mogą użyć środka przymusu bezpośredniego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i b, pkt 3, 4, 6, 7, pkt 12 lit. a i pkt 1 3 tej ustawy.
    Art. 17. (uchylony)
    Art. 18. 1. W razie zagrożenia bezpieczeństwa publicznego lub zakłócenia porządku publicznego, zwłaszcza poprzez sprowadzenie:

1. niebezpieczeństwa powszechnego dla życia, zdrowia lub wolności obywateli,
2. bezpośredniego zagrożenia dla mienia w znacznych rozmiarach,
3. bezpośredniego zagrożenia obiektów lub urządzeń ważnych dla bezpieczeństwa lub obronności państwa, siedzib cen- tralnych organów państwowych albo wymiaru sprawiedliwości, obiektów gospodarki lub kultury narodowej oraz przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych albo organizacji międzynarodowych,
   a także obiektów dozorowanych przez uzbrojoną formację ochronną utworzoną na podstawie odrębnych przepisów,
4. zagrożenia przestępstwem o charakterze terrorystycznym mogącym skutkować niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia
   uczestników wydarzeń o charakterze kulturalnym, sportowym lub religijnym, w tym zgromadzeń lub imprez masowych
   – jeżeli użycie oddziałów lub pododdziałów Policji okaże się lub może okazać się niewystarczające, do pomocy oddziałom
   i pododdziałom Policji mogą być użyte oddziały i pododdziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej
   „Siłami Zbrojnymi ”.

2. (uchylony)

3. Użycie Sił Zbrojnych, w przypadkach o których mowa w ust. 1, następuje na podstawie postanowienia Prezydenta
   Rzeczypospolitej Polskiej wydanego na wniosek Prezesa Rady Ministrów.

4. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielona również w formie prowadzonego samodzielnie przez oddziały
   i pododdziały Sił Zbrojnych przeciwdziałania zagrożeniu, w przypadku gdy oddziały i pododdziały Policji nie dysponują
   możliwościami skutecznego przeciwdziałania tym zagrożeniom.

5. W przypadkach niecierpiących zwłoki decyzję o udzieleniu pomocy, o której mowa w ust. 1 i 4, podejmuje Minister
   Obrony Narodowej, na wniosek ministr a właściwego do spraw wewnętrznych, określający zakres i formę pomocy, zawia- damiając o niej niezwłocznie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów.

6. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej niezwłocznie wydaje postanowienie o zatwierdzeniu lub uchyleniu decyzji,
   o której mowa w ust. 5.

7. Żołnierzom oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych kierowanych do pomocy oddziałom i pododdziałom Policji
   przysługują w zakresie niezbędnym do wykonywania ich zadań, wobec wszystkich osób, uprawnienia policjantów okreś lone w art. 15 i art. 16. Korzystanie z tych uprawnień następuje na zasadach i w trybie określonych dla policjantów.

Dziennik Ustaw – 36 – Poz. 145

8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1. szczegółowe warunki i sposób użycia oddziałów i pododd ziałów Policji i Sił Zbrojnych;
2. sposób koordynowania działań podejmowanych przez Policję i Siły Zbrojne w formie określonej w ust. 1 i 4;
3. tryb wymiany informacji i sposób logistycznego wsparcia działań Policji prowadzonych z pomocą oddziałów i pod - oddziałów Sił Zbrojnych.

9. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, powinno uwzględniać:

1. stopień zagrożenia bezpieczeństwa publicznego lub zakłócenia porządku publicznego, w tym przestępstwem o cha rak- terze terrorystycznym, oraz przewidywany rozwój sytuac ji;
2. zachowanie ciągłości dowodzenia, w tym oddziałami Sił Zbrojnych;
3. ochronę wymienianych informacji oraz zakres wsparcia logistycznego Policji.
   Art. 18a. 1. W razie zagrożenia bezpieczeństwa i porządku publicznego, jeżeli siły Policji są niewystarcz ające lub mogą okazać się niewystarczające do wykonania ich zadań w zakresie ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych uzgodniony z Ministrem Obrony Naro- dowej, może zarządzić użycie żołnierzy Żandarmerii Wojskowej do udzielenia pomocy Policji.

2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, żołnierzom Żandarmerii Wojskowej przysługują, w zakresie niezbędnym do wykonania ich zadań, wobec wszystkich osób, uprawnienia policjantów określone w art. 15 i art. 16. Korzystanie z tych uprawnień następuje na zasadach i w trybie określonych dla policjantów.
   Art. 18b. 1. W razie zagrożenia bezpieczeństwa publicznego lub porządku publicznego, jeżeli użycie Policji okaże się niewystarczające lub może o kazać się niewystarczające, minister właściwy do spraw wewnętrznych może zarządzić użycie funkcjonariuszy Straży Granicznej do udzielenia pomocy Policji.
3. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może zostać udzielona przez funkcjonariuszy Straży Granicznej równie ż w formie samodzielnych działań.
4. Funkcjonariuszom Straży Granicznej skierowanym do wykonywania zadań służbowych polegających na udzielaniu pomocy Policji przysługują, w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań, uprawnienia policjantów określone w art. 15 ust. 1 pkt 1 –3 i 4–5a oraz art. 16, z wyjątkiem uprawnienia do używania lub wykorzystywania wodnych środków obezwład- niających. Korzystanie z tych uprawnień następuje na zasadach i w trybie określonych dla policjantów.
   Art. 18c. 1. W przypadkach, o który ch mowa w art. 18 ust. 1 niniejszej ustawy lub w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych, Komendant Główny Policji lub komendant wojewódzki Policji może zarządzić zastosowanie przez Policję urządzeń uniemożliwiają cych telekomunikację na określonym obszarze, przez czas niezbędny do wyeliminowania zagrożenia lub jego skutków, z uwzględnieniem konieczności minimalizacji skutków braku możliwości korzystania z usług telekomunikacyjnych.
5. O zastosowaniu urządzeń, o któ rych mowa w ust. 1, Komendant Główny Policji lub komendant wojewódzki Policji niezwłocznie informuje Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
   Art. 19. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno -rozpoznawczych, podejmowanych przez Policję w celu za pobie- żenia, wykrycia, ustalenia sprawców, a także uzyskania i utrwalenia dowodów, ściganych z oskarżenia publicznego, umyśl- nych przestępstw:

1. przeciwko życiu, określonych w art. 148–150 Kodeksu karnego,
   2)57) określonych w art. 134, art. 135 § 1, art. 136 § 1, art. 156 § 1 i 3, art. 156a, art. 163 § 1 i 3, art. 164 § 1, art. 165 § 1 i 3,
   art. 166, art. 167, art. 173 § 1 i 3, art. 189, art. 189a, art. 191b, art. 200a, art. 200b, art. 211a, art. 223, art. 224a, art. 228 § 1 i 3–6, art. 229 § 1 i 3 –5, art. 230 § 1, art. 230a § 1, art. 231 § 2, art. 232, art. 233 § 1, 1a, 4 i 6, art. 234, art. 235, art. 236 § 1, art. 238, art. 239 § 1, art. 240 § 1, art. 245, art. 246, art. 252 § 1 –3, art. 258, art. 267 § 1 –4, art. 268a § 1 i 2, art. 269, art. 269a, art. 269b § 1, art. 270a § 1 i 2, art. 271a § 1 i 2, art. 277a § 1, art. 279 § 1, art. 280 –282, art. 285 § 1, art. 286 § 1, art. 287 § 1, art. 296 § 1 –3, art. 296a § 1, 2 i 4, art. 299 § 1 –6 oraz art. 310 § 1, 2 i 4 Kodeksu karnego,

2. Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 3 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 12, oraz przez art. 6 ustawy z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niekt órych innych ustaw (Dz. U. poz. 2600 oraz z 2023 r. poz. 403), która weszła w życie z dniem 1 października 2023 r.

Dziennik Ustaw – 37 – Poz. 145

2a) określonych w art. 46 ust. 1, 2 i 4, art. 47 oraz art. 48 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2023 r. poz. 2048 ), 2b) określonych w art. 178–183 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 646, 825, 1723 i 1941 ) oraz art. 99–100 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowa- dzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2554 oraz z 2023 r. poz. 825 i 1723 ), 3) przeciwko obrotowi gospodarczemu, określonych w art. 296–306 Kodeksu karnego, powodujących szkodę majątko wą lub skierowanych przeciwko mieniu, jeżeli wysokość szkody lub wartość mienia przekracza pięćdziesięciokrotną wy- sokość najniższego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów,
3a) przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, gdy pokrzywdzonym jest małoletni albo gdy treści pornograficzne,
o których mowa w art. 202 Kodeksu karnego, obejmują udział małoletniego,
3b) określonych w rozdziale 11 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2022 r.
poz. 840 oraz z 2023 r. poz. 951, 1688 i 1904 ), w rozdziale 5 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2020 r. poz. 164), w rozdziale 5a ustawy z dnia 21 listo pada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2022 r. poz. 385), w rozdziale 11a ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. z 20 22 r. poz. 2393 ) oraz w rozdziale 6 ustawy z dnia 25 maja 2017 r. o restytucji narodowych dóbr kultury (Dz. U. z 2019 r. poz. 1591),
4) skarbowych, jeżeli wartoś ć przedmiotu czynu lub uszczuplenie należności publicznoprawnej przekraczają pięćdziesię- ciokrotną wysokość najniższego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów,
4a) skarbowych, o których mowa w art. 107 § 1 Kodeksu karnego skarbowego,
5) nielegalnego wytwarzania, posiadania lub obrotu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi, środkami odurzają- cymi, substancjami psychotropowymi, ich prekursorami lub nowymi substancjami psychoaktywnymi oraz materiałami
jądrowymi i promieniotwórczymi,
6) określonych w art. 8 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. poz. 554 i 1083,
z 1998 r. poz. 715, z 2009 r. poz. 1149 i 1589 , z 2010 r. poz. 626 oraz z 2022 r. poz. 2600 ), 7) określon ych w art. 43–46 ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek,
tkanek i narządów (Dz. U. z 2023 r. poz. 1185 ), 8) ściganych na mocy umów międzynarodowych ratyfikowanych za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, określonych w polskiej ustawie karnej,
9) o których mowa w pkt 1–8 lub, o których mowa w art. 45 § 2 Kodeksu karnego albo art. 33 § 2 Kodeksu karnego
skarbowego – w celu ujawnienia mienia zagrożonego przepadkiem w związku z tymi przestępstwami
– gdy inne środki okazały się bezskuteczne albo będą nieprzydatne, sąd okręgowy może, w drodze postanowienia, zarządzić
kontrolę operacyjną, na pisemny wniosek Komendanta Głównego Policji, Komendanta CBŚP, Komendanta BSWP albo Komendanta CBZ C, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwsz ego Zastępc y Prokuratora Generalnego Prokurator a Kra- jowego, albo na pisemny wniosek komendanta wojewódzkiego Policji, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody prokuratora
okręgowego właściwego ze względu na siedzibę składającego wniosek organu Policji.58) 1a. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się wraz z materiałami uzasadniającymi potrzebę zastosowania
kontroli operacyjnej.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje sąd okręgowy właściwy miejscowo ze względu na siedzibę składa- jącego wniosek organu Policji.
3. W przypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli mogłoby to spowodować utratę informacji lub zatarcie albo zniszczenie
dowodów przestępstwa, Komendant Główny Policji, Komendant CB ŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC albo komen- dant wojewódzki Policji może zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody właściwego prokuratora, o którym mowa w ust. 1, kontrolę operacyjną, zwracając się jednocześnie do właściwego miejscowo sądu okręgowego z wnioskiem o wydanie
postanowienia w tej sprawie. W razie nieudzielenia przez sąd zgody w terminie 5 dni od dnia zarządzenia kontroli operacyjnej , organ zarządzający wstrzymuje kontrolę operacyjną oraz dokonuje protokolarnego, komisyjnego znisz czenia materiałów
zgromadzonych podczas jej stosowania.
4. (uchylony)

58. Część wspólna ze zmianą wprowadzoną przez art. 6 ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1860) ; wszedł w życie z dniem 1 4 grudnia 2023 r.

Dziennik Ustaw – 38 – Poz. 145

5. W przypadku potrzeby zarządzenia kontroli operacyjnej wobec osoby podejrzanej lub oskarżonego, we wniosku organu Policji, o którym mowa w ust. 1, o zarządzenie kontroli operacyjnej za mieszcza się informację o toczącym się wobec tej osoby postępowaniu.
6. Kontrola operacyjna prowadzona jest niejawnie i polega na:

1. uzyskiwaniu i utrwalaniu treści rozmów prowadzonych przy użyciu środków technicznych, w tym za pomocą sieci telekomunikacy jnych;
2. uzyskiwaniu i utrwalaniu obrazu lub dźwięku osób z pomieszczeń, środków transportu lub miejsc innych niż miejsca
   publiczne;
3. uzyskiwaniu i utrwalaniu treści korespondencji, w tym korespondencji prowadzonej za pomocą środków komunikacji
   elektronicznej;
4. uzyskiwaniu i utrwalaniu danych zawartych w informatycznych nośnikach danych, telekomunikacyjnych urządzeniach
   końcowych, systemach informatycznych i teleinformatycznych;
5. uzyskiwaniu dostępu i kontroli zawartości przesyłek.
   6a. Kontroli operacyjnej nie stanowią czynności, o których mowa w ust. 6 pkt 2, polegające na uzyskiwaniu i utrwalaniu
   obrazu w pomieszczeniach, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 4a. 6b. Realizacja czynności, o których mowa w ust. 6a, nie wymaga zgody sądu.

7. Wniosek organu Policji, o którym mowa w ust. 1, o zarządzenie przez sąd okręgowy kontroli operacyjnej powinien zawierać w szczególności:

1. numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany;
2. opis przestępstwa z podaniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji prawnej;
3. okoliczności uzasadniające potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej, w tym stwierdzonej bezskuteczności lub nie- przydatności innych środków;
4. dane osoby lub inne dane, pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub przedmiotu, wobec którego stoso- wana będzie kontrola operacyjna, ze wskazaniem miejsca lub sposobu jej stosowania;
5. cel, czas i rodzaj prowadzonej kontroli operacyjnej, o której mowa w ust. 6.

8. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd okręgowy może, na pisemny wniosek
   Komendanta Głównego Policji, Komendanta CBŚP, Komendanta BSWP , Komendanta CBZC albo komendanta wojewódz- kiego Policji, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody właściwego prokura tora, o którym mowa w ust. 1, na okres nie dłuższy
   niż kolejne 3 miesiące, wydać postanowienie o jednorazowym przedłużeniu kontroli operacyjnej, jeżeli nie ustały przyczyny
   tej kontroli.
   9.59) W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli operacyjnej pojawią się nowe okoliczności istotn e dla zapobieżenia lub wykrycia przestępstwa albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów przestępstwa, sąd okrę- gowy, na pisemny wniosek Komendanta Głównego Policji, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwsz ego Zastępc y Prokuratora Generalnego Prokurator a Krajow ego, może, również po upływie okresów, o których mowa w ust. 8, wydawać
   kolejne postanowienia o przedłużeniu kontroli operacyjnej na następujące po sobie okresy, których łączna długość nie może
   przekraczać 12 miesięcy.
   9a. Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP , Komendant CBZC albo komendant woje- wódzki Policji może upoważnić swojego zastępcę do składania wniosków, o których mowa w ust. 1, 3, 8 i 9, lub do zarzą- dzania kontroli operacyjnej w trybie ust. 3.
9. Do wniosków, o których mowa w ust. 3, 8 i 9, stosuje się odpowiednio ust. 1a i 7. Sąd przed wydaniem postano- wienia, o którym mowa w ust. 1, 3, 8 i 9, zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi wniosek, w szczególności zgroma- dzonymi podczas stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej w tej sprawie.
   10a. Wnioski, postanowienia, pisemne zgody i zarządzenia, o których mowa w ust. 1, 3, 8 i 9, w odniesieniu do spraw
   realizowanych przez BSWP, Komendant BSWP przekazuje do wiadomości Inspektorowi Nadzoru Wewnętrznego.

59. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 58; wszedł w życie z dniem 14 grudnia 2023 r.

Dziennik Ustaw – 39 – Poz. 145

11. Wnioski, o których mowa w ust. 1, 3–5, 8 i 9, sąd okręgowy rozpoznaje jednoosobowo, przy czym czynności
    sądu związane z rozpoznawaniem tych wniosków powinny być realizowane w warunkach przewidzianych dla przekazywa- nia, przechowywania i udostępniania informacji niejawnych oraz z odpowiednim zastosowaniem przepisów wydanych na podstawie art. 181 § 2 Kodeksu postępowania karnego. W posiedzeniu sądu może wziąć udział wyłącznie prokurator i przed - stawiciel organu Policji wnioskującego o zarządzenie kontroli operacyjnej.
12. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, operator pocztowy oraz usługodawca świadczący usługi drogą elektroniczną są obowiązani do zapewnienia na własny koszt warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających prowadzenie przez
    Policję kontroli operacyjnej.
    12a. Usługodawca świadcz ący usługi drog ą elektroniczn ą będący mikroprzedsi ębiorc ą lub małym przedsi ębiorc ą w ro- zumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2023 r. poz. 221, 641, 803, 1414 i 2029 ) zapewnia warunki techniczne i organizacyjne umożliwiające prowadzenie przez Policję kontroli operacyjn ej stosownie do po- siadanej infrastruktury.
13. Kontrola operacyjna powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu przyczyn jej zarządzenia, najpóźniej jednak
    z upływem okresu, na który została wprowadzona.
14. Organ Policji, o którym mowa w ust. 1, informuje właściwego prokuratora o wynikach kontroli operacyjnej po jej zakończeniu, a na jego żądanie również o przebiegu tej kontroli.
15. W przypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP , Komendant CBZC
    albo komendant wojewódzki Policji przekazuje prokuratorowi, o którym mowa w ust. 1, wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej. W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się odpowied- nio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego.
    15a. (uchylony)
    15b. (uchylony)
    15c. (uchylony)
    15d. (uchylony)
    15e. (uchylony)
    15f. W przypadku, gdy materiały, o których mowa w ust. 15:

1. zawierają informacje, o których mowa w art. 178 Kodeksu postępowania karnego, Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC albo komendant wojewódzki Policji zarządza ich niezwłoczne,
   komisyjne i protokolarne zniszczenie;

2. mogą zawierać informacje, o których mowa w art. 178a i art. 180 § 3 Kodeksu postępowania karnego, z wyłączeniem
   informacji o przestępstwach, o których mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego, albo informacje stanowiące
   tajemnice związane z wykonywaniem zawodu lub funkc ji, o których mowa w art. 180 § 2 Kodeksu postępowania
   karnego, Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP , Komendant CBZC albo komendant
   wojewódzki Policji przekazu je prokuratorowi te materiały.
   15g. W przypadku, o którym mowa w ust. 15f pkt 2, prokurator niezwłocznie po otrzymaniu materiałów kieruje je do sądu, który zarządził kontrolę operacyjną albo wyraził na nią zgodę w trybie określonym w ust. 3, wraz z wnioskiem o:

3. stwierdzenie, które z przekazanych materiałów zawierają informacje, o których mowa w ust. 15f pkt 2;

4. dopuszczenie do wykorzystania w postępowaniu karnym materiałów zawierających informacje stanowiące tajemnice
   związane z wykonywaniem zawodu lub funkcji, o których mowa w art. 180 § 2 Kodeksu postępowania karnego, nie- objęte zakazami, określonymi w art. 178a i art. 180 § 3 Kodeksu postępowania karnego z wyłączeniem informacji
   o przestępstwach, o których mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego.
   15h. Sąd, niezwłocznie po złożeniu wniosku przez prokuratora, wydaje postanowienie o dopuszczeniu do wykorzysta- nia w postępowaniu karnym materiałów, o których mowa w ust. 15g pkt 2, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru spra- wiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu, a także zarządza niezwłoczne zniszczenie
   materiałów, których wykorzystanie w postępowaniu karnym jest niedopuszczalne.
   15i. Na postanowienie sądu w przedmiocie dopuszczenia do wykorzystania w postępowaniu karnym materiałów, o których
   mowa w ust. 15g pkt 2, prokuratorowi przysługuje zażalenie. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu po- stępowania karnego.

Dziennik Ustaw – 40 – Poz. 145

15j. Organ Policji jest obowiązany do wykonania zarządzenia sądu o zniszczeniu materiałów, o którym mowa w ust. 15h,
oraz niezwłocznego, komisyjnego i protokolarnego zniszczenia materiałów, których wykorzystanie w postępo waniu karnym jest niedopuszczalne. Organ Policji niezwłocznie informuje prokurator a, o którym mowa w ust. 15g, o znisz czeniu tych materiałów.
16. Osobie, wobec której kontrola operacyjna była stosowana, nie udostępnia się materiałów zgromadzonych podczas trwania tej kontroli. Przepis nie narusza uprawnień wynikających z art. 321 Kodeks u postępowania karnego.
16a.59) Sąd okręgowy, Pierwszy Zastępca Prokuratora Generalnego Prokurator Krajowy , prokurator okręgowy i organ Policji prowadzą rejestr y postanowień, pisemnych zgód, wniosków i zarządzeń dotyczących kontroli operacyjnej.
16b. Komendant Główny Policji prowadzi rejestr centralny wniosków i zarządzeń dotyczących kontroli operacyjnej prowadzonej przez organy Policji w zakresie przewidzianym d la prowadzonych przez nie rejestrów.
16c. W komórkach organizacyjnych Policji wykonujących zarządzenia w sprawie kontroli operacyjnej można odrębnie rejestrować dane zawarte w dokumentacji z kontroli operacyjnej w zakresie przewidzianym dla prowadzonych pr zez organy Policji rejestrów, o których mowa w ust. 16a.
16d. Rejestry, o których mowa w ust. 16a –16c, prowadzi się w formie elektronicznej, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych.
17. Zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej materiały niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub dowodów mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego podlegają nie- zwłocznemu, protokolarnemu i komisyjnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów zarządza organ Policji, który wnios kował
o zarządzenie kontroli operacyjnej.
17a. O wydaniu i wykonaniu zarządzenia dotyczącego zniszczenia materiałów, o których mowa w ust. 17, organ Policji jest obowiązany do niezwłocznego poinformowania prokuratora, o którym mo wa w ust. 1.
18. (uchylony)
19. (uchylony)
20. Na postanowienia sądu, o których mowa w:

1. ust. 1, 3, 8 i 9 – przysługuje zażalenie organowi Policji, który złożył wniosek o wydanie tego postanowienia;
2. ust. 3 – przysługuje zażalenie właściwemu prokurator owi, o którym mowa w ust. 1.
   Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.

21. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, ministrem właściwym
    do spraw łączności oraz ministrem właściwym do spraw informatyzacji, określi, w drodze rozporządzenia, sposób sporzą- dzania dokumentacji w związku z zarządzeniem kontroli operacyjnej, dokumentowania kontroli operacyjnej, przechowy- wania i przekazywania wniosków i zarządzeń, a także przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania, kopiowania
    i niszczenia materiałów uzyskanych podczas tej kontroli, zakres danych gromadzonych w rejestrach, o których mowa
    w ust. 16a–16c, oraz wzory stosowanych druków i rejestrów, mając na względzie potrzebę zapewnienia niejawnego charak- teru podejmowanych czynności i uzyskanych materiałów.

22. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przedstawia corocznie Sejmowi i Senatowi informację o działalności
    określonej w ust. 1–21, w tym informacje i dane, o których mowa w art. 20 ust. 3. Informacja powinna być przedstawiona
    Sejmowi i Senatowi do dnia 30 czerwca roku następnego po roku nią objętym.
    Art. 19a. 1. W sprawach o przestępstwa określone w art. 19 ust. 1 czynności operacyjno -rozpoznawcze zmierzające do sprawdzenia uzyskanych wcześniej wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz ustalenia sprawców i uzyskania do- wodów przestępstwa mogą polegać na doko naniu w sposób niejawny nabycia, zbycia lub przejęcia przedmiotów pochodzą- cych z przestępstwa, ulegających przepadkowi, albo których wytwarzanie, posiadanie, przewożenie lub którymi obrót są zabronione, a także przyjęciu lub wręczeniu korzyści majątkowej.

23. Czynności operacyjno -rozpoznawcze, o których mowa w ust. 1, mogą polegać także na złożeniu propozycji nabycia,
    zbycia lub przejęcia przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających przepadkowi, albo których wytwarzanie,
    posiadanie, przewożenie lub którymi obrót są zabronione, a także przyjęcia lub wręczenia korzyści majątkowej.

24. Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP , Komendant CBZC albo komendant wojewódzki
    Policji może zarządzić, na czas określony, czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, po uzyskaniu pisemnej zgody prokuratora
    okręgowego właściwego ze względu na siedzibę organu Policji składającego wniosek, którego na bieżąco informuje o wy- nikach przeprowadzonych czynności. Prokur ator może zarządzić zaniechanie czynności w każdym czasie.

Dziennik Ustaw – 41 – Poz. 145

3a. Przed wydaniem pisemnej zgody prokurator zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi przeprowadzenie czyn- ności, o których mowa w ust. 1 i 2. 4. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, zarządza się na czas nie dłuższy niż 3 miesiące. Komendant Główny Policji,
Komendant CBŚP, Komendant BSWP , Komendant CBZC albo komendant wojewódzki Policji może, po uzyskaniu pisem- nej zgody prokuratora, o którym mowa w ust. 3, jednorazowo przedłużyć stosowanie czynności na czas nie dłuższy niż kolejne 3 miesiące, jeżeli nie ustały przyczyny ich zarządzenia. Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio.
5. W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowa nia czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, pojawią się nowe
okoliczności istotne dla sprawdzenia uzyskanych wcześniej wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz ustalenia spraw- ców i uzyskania dowodów przestępstwa, Komendant Główny Policji, Komendant CBŚ P, Komendant BSWP , Komendant
CBZC albo komendant wojewódzki Policji może, po uzyskani u pisemnej zgody prokuratora, o którym mowa w ust. 3, zarządzić kontynuowanie czynności przez czas oznaczony również po upływie okresów, o których mowa w ust. 4. Przepis
ust. 3a stosuje się odpowiednio.
5a. Zarządzenia, pisemne zgody i wnioski, o których mowa w ust. 3, 4 i 5 w odniesieniu do spraw realizowanych przez
BSWP, Komendant BSWP przekazuje do wiadomości Inspektorowi Nadzoru Wewnętrznego.
6. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być niejawnie rejestrowane za pomocą urządzeń służących do reje- stracji obrazu lub dźwięku.
7. W przypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC albo komendant wojewódzki Policji przekazu je prokuratorowi okręgowemu, o którym mowa w ust. 3, wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania czynności, o których mowa w ust. 1 i 2. W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierws ze Kodeksu postępowania karnego.
8. Zgromadzone podczas stosowania czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, materiały niezawierające dowodów po- zwalających na wszczęcie postępowania karnego lub dowodów mających znaczenie dla toczącego się postępowania karneg o podlegają niezwłocznemu, protokolarnemu i komisyjnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów zarządza organ Policji, który wnioskował o zarządzenie czynności.
8a. O wydaniu i wykonaniu zarządzenia dotyczącego zniszczenia materiałów, o których mowa w ust. 8, organ Policji jest obowiązany do niezwłocznego poinformowania prokuratora, o którym mowa w ust. 3.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, określi, w drodze roz- porządzenia, sposób przeprowadzania i dokumento wania czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, a także przekazywania, przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas stosowania tych czynności, uwzględniając potrzebę zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych materiałó w oraz wzory stosowanych druków i rejestrów.
Art. 19b. 1. W celu udokumentowania przestępstw, o których mowa w art. 19 ust. 1, albo ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych przestępstwach lub przejęcia przedmiotów przestępstwa Komendant Główny Poli cji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC albo komendant wojewódzki Policji może zarządzić niejawne nadzorowanie wytwarzania, przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, jeżeli nie stworzy to zagrożenia dla życia lub zdrow ia ludzkiego.
2. O zarządzeniu, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia się niezwłocznie prokuratora okręgowego, właściwego ze względu na siedzibę zarządzającego dokonanie czynności organu Policji. Prokurator może nakazać zaniechanie czynności w każdym czasie.
2a. Zarządzenia, o których mowa w ust. 1, oraz informacja o nakazie zaniechania czynności, o którym mowa w ust. 2, w odniesieniu do spraw realizowanych przez BSWP, Komendant BSWP przekazuje do wiadomości Inspektora Nadzoru Wewnętrznego.
3. Organ Policji, o którym mowa w ust. 1, bieżąco informuje prokuratora okręgowego o wynikach przeprowadzonych czynności.
4. Stosownie do zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, organy i instytucje publiczne oraz przedsiębiorcy są obowiązani dopuścić do dalszego przewozu przesy łki zawierające przedmioty przestępstwa w stanie nienaruszonym lub po ich usunięciu albo zastąpieniu w całości lub w części.
5. W przypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowa nia karnego Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC albo komendant wojewódzki Policji przekazuje prokuratorowi, o którym mowa w ust. 2, wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania czynności, o których mowa w ust. 1. W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego.

Dziennik Ustaw – 42 – Poz. 145

6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, określi, w drodze roz- porządzenia, sposób przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1, uwzględniając potrzebę za- pewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych materiałów oraz wzory stosowanych druków i rejestrów.
   Art. 20. 1. W celu re alizacji zadań ustawowych Policja jest uprawniona do przetwarzania informacji, w tym danych osobowych, z zachowaniem ograniczeń wynikających z art. 19.
   1a. Przetwarzanie oraz wymiana informacji, w tym danych osobowych, może dotyczyć danych osobowych, o któ rych mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapo- bieganiem i zwalczaniem przestępczości, przy czym dane dotyczące wyników analizy kwasu deoksy rybonukleinowego (DNA) obejmują informacje wyłącznie o niekodującej części DNA.
   1b. Uzyskiwanie informacji, w tym danych osobowych, może odbywać się z wykorzystaniem środków technicznych.
   1c. Policja jest uprawniona do przetwarzania informacji, w tym danych osobowych, w zakresie niezbędnym do reali- zacji zadań ustawowych lub wykonywania uprawnień związanych z prowadzeniem postępowań administracyjnych, realiza- cją czynności administracyjno -porządkowych oraz innych czynności, do przeprowadzania których funkcjonariusze Policji są uprawnieni na podstawie ustaw, w celach innych niż określone w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości, w tym ma prawo przetwa- rzać dane osobowe, o których mowa w art. 9 i art. 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swo- bodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogól ne rozporządzenie o ochronie danych osobo- wych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.60)), zwanego dalej „rozporządzeniem (UE) 2016/679”, z wyłą- czeniem danych dotyczących kodu genetycznego.
   1d. Policja w zakresie swojej właściwości przetwarza informacje, w tym dane osobowe, uzyskane ze zbiorów danych prowadzonych przez inne służby, instytucje państwowe oraz organy władzy publicznej. Przetwarzanie informacji, w tym danych osobowych, przez Policję może mieć charakter niejawny, odbywać się bez zgody i wiedzy, osoby której dane doty- czą, oraz z wykorzystaniem środków technicznych. Służby, instytucje państwowe oraz organy władzy publicznej są obo- wiązane do nieodpłatnego udostępnienia Policji informacji , w tym danych osobowych. W szczególności Policja jest upraw- niona do uzyskiwania informacji, w tym danych osobowych:

1. gromadzonych w administrowanych przez nich zbiorach danych lub rejestrach;

2. uzyskanych przez te służby lub organy w wyniku wykonywania czynności operacyjno -rozpoznawczych, w tym pro- wadzonej kontroli operacyjnej.
   1e. Podmioty, o których mowa w ust. 1d, mogą wyrazić pisemną zgodę na udostępnianie danych zgromadzonych w zbiorach danych jednostkom organizacyjnym Policji w drodze teletransmi sji, bez konieczności składania wniosku pisemnie
   w postaci papierowej lub elektronicznej, jeżeli jednostki te spełniają łącznie następujące warunki:

3. posiadają urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie dane uzys kał;

4. posiadają zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania;

5. jest to uzasadnione specyfiką lub zakresem wykonywanych zadań albo prowadzonej działalności.
   1f.61) Komendant Główny Poli cji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC, Dyrektor CLKP, komen- danci wojewódzcy Policji, Komendant Stołeczny Policji, komendanci powiatowi (miejscy i rejonowi) Policji, Komen- dant-Rektor Akademii Policji w Szczytnie oraz komendanci szkół policyjny ch są administratorami danych osobowych w stosunku do zbiorów danych osobowych utworzonych przez nich w celu realizacji zadań ustawowych.
   1g. Kierownicy jednostek organizacyjnych Policji, o których mowa w ust. 1f, mogą tworzyć lub likwidować w drodze decyz ji systemy, zbiory danych lub zestawy zbiorów danych, inne niż określone w niniejszej ustawie, w których przetwarza się informacje, w tym dane osobowe, w celu realizacji przez Policję zadań ustawowych.
   1h. W przypadku likwidowania systemów, zbiorów danych lub zestawów zbiorów informacji, w tym danych osobo- wych, dokonuje tego komisja wyznaczana przez kierowników jednostek organizacyjnych Policji, o których mowa w ust. 1f, z czego sporządza się protokół.

6. Zmiana wymienionego rozporządzenia została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 127 z 23.05.2018, str. 2.

7. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 43 – Poz. 145

1i. Kierownicy jednostek organizacyjnych Policji, o któ rych mowa w ust. 1f, prowadzą rejestr systemów, zbiorów danych lub zestawów zbiorów danych, w których przetwarza się informacje, w tym dane osobowe.
1j. Przetwarzanie danych osobowych przez Policję w celach, o których mowa w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 g rudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości, odbywa się na podstawie ustawy, prawa Unii Europejskiej oraz postanowień umów międzynarodowych.
1k. W przypadku podejrzanych Policja pobiera w ymazy ze śluzówki policzków oraz dane osobowe, o których mowa w art. 21a ust. 2 pkt 2 lit. b –h i art. 21h ust. 2 pkt 2 i 3, w celach, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 3a lit. d.
1l. Policja pobiera odciski linii papilarnych lub wymazy ze śluzówki policz ków od funkcjonariuszy i pracowników Policji wykonujących służbowe czynności związane z ujawnianiem, zabezpieczaniem lub badaniem śladów związanych z podejrzeniem popełnienia czynu zabronionego w celach wyeliminowania pozostawionych przez nich śladów.
1m. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb pobierania odcisków linii papilar- nych lub wymazów ze śluzówki policzków od funkcjonariuszy i pracowników Policji oraz sposób przeprowadzania i doku- mentowania czynności związanyc h z ich pobieraniem, a także rodzaje służb policyjnych uprawnionych do korzys tania ze zbiorów danych zawierających odciski linii papilarnych lub wymazy ze śluzówki policzków od funkcjonariuszy i pracow- ników Policji oraz sposób zabezpieczenia tych zbiorów uniemożliwiający identyfikację funkcjonariusza lub pracownika Policji, których dane dotyczą, przez osobę nieupoważnioną, uwzględniając konieczność wyeliminowania pozostawionych przez nich śladów.
1n. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodz e rozporządzenia, wzory dokumentów obowiązujących przy przetwarzaniu danych, uwzględniając potrzebę ochrony danych przed nieuprawnionym dostępem i przesłanki zaniechania
zbierania określonych rodzajów informacji, a w przypadku wymiany informacji – uwzględn iając konieczność dostosowania się do wymogów określonych przez organy innych państw, zobowiązania międzynarodowe Rzeczypospolitej Polskiej lub przez Międzynarodową Organizację Policji Kryminalnej – Interpol.
1o. Minister właściwy do spraw wewnętrznych okr eśli, w drodze rozporządzenia, wzory kart daktyloskopijnych, na których dane daktyloskopijne są pobierane przez upoważnione podmioty i przekazywane Komendantowi Głównemu Policji w celu przetwarzania w zbiorach danych daktyloskopijnych, oraz tryb i sposób i ch przekazywania Komendantowi Głównemu
Policji przez obowiązane do tego służby, instytucje państwowe oraz organy władzy publicznej – uwzględniając charakter realizowanych zadań i celów przeznaczenia danej karty daktyloskopijnej.
2. (uchylony)
2a. (uchylony ) 2aa. W celu realizacji zadań ustawowych Policja jest uprawniona do wymiany informacji, w tym danych osobowych, z organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej i innych państw, agencjami Unii Europejskiej zajmującymi się zapobieganiem i zwalcza niem przestępczości, Międzynarodową Organizacją Policji Kryminalnej – Interpol oraz innymi organizacjami międzynarodowymi na zasadach i warunkach określonych w przepisach odrębnych, prawie Unii Europejskiej oraz umowach międzynarodowych.
2ab. Policja jest uprawniona do przetwarzania i wymiany informacji, w tym danych osobowych osób ubiegających się o przyjęcie do pracy w agencjach Unii Europejskiej zajmujących się zapobieganiem lub zwalczaniem czynów zabronionych, międzynarodowych organach sądowniczych, mię dzynarodowych organach ścigania oraz w Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej – Interpol, za zgodą tych osób. Policja, przekazując wyniki przetwarzania, zastrzega, że nie udostępnia się
ich osobie, której dane osobowe dotyczą.
2ac. (uchylony)
2ad. Policja może pobierać, uzyskiwać, gromadzić, przetwarzać i wykorzystywać informacje w celu realizacji zadań ustawowych, w tym dane osobowe, o następujących osobach, także bez ich wiedzy i zgody:

1. wskazanych we wniosku złożonym na podstawie Konwencji dot yczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzonej w Hadze dnia 25 października 1980 r. (Dz. U. z 1995 r. poz. 528 oraz z 1999 r. poz. 1085), zwanej
   dalej „konwencją haską z 1980 r.”, które uprowadziły osobę podlegającą władzy rodzici elskiej lub pozosta jącą pod opieką lub które osobę tę zatrzymały lub ją ukrywają;

2. zobowi ązanych postanowieniem sądu o odebraniu osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką do jego wykonania, w przypadkach gdy sąd lub inny uprawniony organ zwrócił się do Policji o ustalenie miejsca pobytu osoby podlegającej odebraniu na podstawie tego postanowienia;

3. uprowadzonych lub zatrzymanych w rozumieniu konwencji haskiej z 1980 r. lub podlegających odebraniu na podsta- wie postanowien ia, o którym mowa w pkt 2.

Dziennik Ustaw – 44 – Poz. 145

2b. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2aa, mogą obejmować:

1. dane osobowe, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych prze- twarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem p rzestępczości, z tym że dane dotyczące kodu genetycznego obejmują informacje wyłącznie o niekodującej części DNA;
2. odciski linii papilarnych;
3. zdjęcia, szkice i opisy wizerunku;
4. cechy i znaki szczególne, pseudonimy;
5. informacje o:
   a) miejscu zamie szkania lub pobytu,
   b) wykształceniu, zawodzie, miejscu i stanowisku pracy oraz sytuacji materialnej i stanie majątku,
   c) dokumentach i przedmiotach, którymi sprawca się posługuje,
   d) sposobie działania sprawcy, jego środowisku i kontaktach,
   e) sposobie zachowania się sprawcy wobec osób pokrzywdzonych.
   2ba. Zakres informacji o osobach, o których mowa w:
6. ust. 2ad pkt 1 i 2 – obejmuje informacje, o których mowa w art. 20 ust. 2b, informacje o wniosku złożonym na podsta- wie konwencji haskiej z 1980 r. lub po stanowieniu, o którym mowa w ust. 2ad pkt 2, lub o innych orzeczeniach doty- czących uprowadzenia, zatrzymania lub ukrywania osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką, a także dane osób, o których mowa w ust. 2ad pkt 3, i informacj e o stopniu ich pokrewieństwa z tymi osobami;
7. ust. 2ad pkt 3 – obejmuje informacje, o których mowa w art. 20 ust. 2b pkt 1 –3 i pkt 5 lit. a, oraz informacje o numerach PESEL lub numerach dokumentów pozwalających na ustalenie tożsamości, dokumentach i pr zedmiotach dotyczących tych osób, stopniu ich pokrewieństwa z osobami, o których mowa w ust. 2ad pkt 1 i 2, dane osób, o których mowa w ust. 2ad pkt 1 i 2, a także informacje o wniosku złożonym na podstawie konwencji haskiej z 1980 r. lub postanowie- niu, o którym mowa w ust. 2ad pkt 2, lub o innych orzeczeniach dotyczących uprowadzenia, zatrzymania lub ukrywania osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką oraz informacje o dyspozycjach dotyczących tych osób.
   2c. Danych osobowych, o k tórych mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości, nie pobiera się, w przypadku gdy nie mają one przydatności wykrywczej, dowodowej lub identyfika cyjnej.

3. Jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia przestępstwom, o których mowa w art. 19 ust. 1, lub ich wy- krycia, ustalenia ich sprawców, uzyskania i utrwalenia dowodów, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątko wych pochodzących z tych przestępstw albo ich równowartości, Policja może korzystać z informacji:

1. stanowiących tajemnicę skarbową, przetwarzanych przez organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego;

2. stanowiących tajemnicę zawodową, o które j mowa w art. 9e ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo -kredytowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1278, 1394, 1407, 1723 i 1843 );

3. stanowiących tajemnicę bankową, o której mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bank owe (Dz. U. z 202 3 r. poz. 2488);

4. stanowiących dane indywidualne, o których mowa w art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1230, 1429, 1672 i 1941 );

5. stanowiących tajemnicę zawodow ą w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 380 i 1723 );

6. stanowiących tajemnicę zawodową w rozumieniu ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarzą- dzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 681, 825, 1723 i 1941 );

7. stanowiących tajemnicę zawodową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;

8. stanowiących tajemnicę w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekura- cyjnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 656, 614, 825, 1723, 1843 i 1941 );

9. stanowiących tajemnicę w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o org anizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 930, 1672 i 1941 );

Dziennik Ustaw – 45 – Poz. 145

10. stanowiących tajemnicę zawodową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o nadzorze nad rynkiem kapitałowym (Dz. U. z 2023 r. poz. 188 i 1723 );
11. stanowiących tajemnicę zawodową w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz . U. z 2022 r. poz. 2360 i 2640 oraz z 2023 r. poz. 1394 i 1723 );
12. stanowiących tajemnicę zawodową w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 2022 r. o finansowaniu społecznościowym dla przedsięwzięć gospodarczych i pomocy kredytobiorcom (Dz. U. z 2023 r. poz. 414 i 1723 ).

4. Informacje i dane, o których mowa w ust. 3, oraz informacje związane z przekazywaniem tych informacji i danych podlegają ochronie przewidzianej w przepisach o ochronie informacji niejawnych i mogą być udostępniane jedynie poli- cjantom prowa dzącym czynności w danej sprawie i ich przełożonym, uprawnionym do sprawowania nadzoru nad prowa- dzonymi przez nich w tej sprawie czynnościami operacyjno -rozpoznawczymi. Akta zawierające te informacje i dane udostęp- nia się ponadto wyłącznie sądom i prokurat orom, jeżeli następuje to w celu ścigania karnego. Informacje i dane udostępnia się
   także organom ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej, agencjom Unii Europejskiej zajmującym się zapobiega- niem i zwalczaniem przestępczości oraz Międzynarodowej Org anizacji Policji Kryminalnej – Interpol, jeżeli następuje to w celu ścigania karnego.
5. Informacje i dane, o których mowa w ust. 3, udostępnia się nieodpłatnie na podstawie postanowienia wydanego na pisemny wniosek Komendanta Głównego Policji, Komendanta CBŚP, Komendanta BSWP, Komendanta CBZC albo komendanta wojewódzkiego Policji przez sąd okręgowy właściwy miejscowo ze względu na siedzibę wnioskującego organu.
   5a. Informacje i dane, o których mowa w ust. 3:

1. dotyczące dokumentacji związanej z nadaniem N IP oraz aktualizowaniem danych zawartych w zgłoszeniach identyfika- cyjnych , określonej w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podat- ników i płatników (Dz. U. z 2022 r. poz. 2500 oraz z 2023 r. poz. 614, 12 34 i 1723 ),

2. zawarte w aktach niezawierających informacji, o których mowa w art. 182 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
   podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 i 2760 ),

3. dotyczące zawarcia z osobą fizyczną, prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej umowy o wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, lub czynności, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszcz ędnościo wo-kredytowych, umożliwiające weryfikację zawarcia takich umów i czasu ich obowiązywania, a także dane teleadresowe umożliwia- jące nawiązanie kontaktu z tą osobą fizyczną, prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej,

4. dotyczące objęcia osoby fizycznej ubezpieczeniem społecznym i zwaloryzowanej wysokości składek na ubezpieczenie emerytalne osoby fizycznej, a także dane płatnika składek, o których mowa w art. 40, art. 45 i art. 50 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o syst emie ubezpieczeń społecznych,

5. niezbędne do ustalenia, czy osoba fizyczna lub prawna, a także podmiot nieposiadający osobowości prawnej dokony- wała transakcji dotyczących towarów giełdowych, o których mowa w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełda ch towarowych,

6. niezbędne do ustalenia, czy osoba fizyczna lub prawna, a także podmiot nieposiadający osobowości prawnej, jest uczestnikiem funduszu inwestycyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,

7. dotyczące ustalenia, czy osoba fizyczna lub prawna, a także podmiot nieposiadający osobowości prawnej jest stroną umowy dotyczącej obrotu instrumentami finansowymi, o której mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r . o obrocie instrumentami finansowymi,

8. dotyczące ustalenia, czy osoba fizyczna lub prawna, a także podmiot nieposiadający osobowości prawnej jest ubezpiecza- jącym , ubezpieczonym lub uprawnionym z umowy ubezpieczenia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 1 1 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,

9. dotyczące zawarcia z osobą fizyczną, prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej umowy o świadczenie usług płatniczych, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, umożliwiające weryfikację zawarcia takich umów i czasu ich obowiązywania, a także dane teleadresowe umożliwia- jące nawiązanie kontaktu z tą osobą fizyczną, prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowo ści prawnej,

Dziennik Ustaw – 46 – Poz. 145

10. dotyczące ustalenia, czy osoba fizyczna lub prawna, a także podmiot nieposiadający osobowości prawnej jest klientem usługi finansowania społecznościowego, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1503 z dnia 7 października 2020 r. w sprawie europejskich dostawców usług finansowania społecz- nościowego dla przedsięwzięć gospodarczych oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) 2017/1129 i dyrektywę (UE) 2019/1937 (Dz. Urz. UE L 347 z 20.10.2020, str. 1)
    – udostępnia się nieodpłatnie, w formie pisemnej lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej, na wniosek Ko men- danta Głównego Policji, Komendanta CBŚP, Komendanta BSWP, Komendanta CBZC albo komendanta wojewódzkiego Policji lub upoważnionych p rzez nich pisemnie funkcjonariuszy.

6. Wniosek, o którym mowa w ust. 5, powinien zawierać:

1. numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został ustalony;
2. opis przestępstwa z podaniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji prawnej;
3. okoliczności uzasadniając e potrzebę udostępnienia informacji i danych;
4. wskazanie podmiotu, którego informacje i dane dotyczą;
5. podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji i danych;
6. rodzaj i zakres informacji i danych.
   6a. Wniosek, o którym mowa w ust. 5a, powinien zawierać informacje określone w ust. 6 pkt 1, 2 i 4 –6.

7. Po rozpatrzeniu wniosku , o którym mowa w ust. 5, sąd, w drodze postanowienia, wyraża zgodę na udostępnienie
   informacji i danych wskazanego podmiotu, określając ich rodzaj i zakres, podmiot zobowiązany do ich udostępnienia oraz organ Policji uprawniony do zwrócenia się o przekazanie informacji i danych albo odmawia udzielenia zgody na udostęp- nienie informacji i danych. Przepis art. 19 ust. 11 stosuje się odpowiednio.

8. Na postanowienie sądu, o którym mowa w ust. 7, przysługuje zażalenie organowi Policji, wnioskującemu o wyda nie postanowienia.

9. Uprawniony przez sąd organ Policji pisemnie informuje podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji i danych o rodzaju i zakresie informacji i danych, które mają być udostępnione, podmiocie, którego informacje i dane dotyczą, oraz o osobie policjanta upoważnionego do ich odbioru.

10. W terminie do 90 dni od dnia przekazania informacji i danych, o których mowa w ust. 3, Policja, z zastrzeżeniem
    ust. 11 i 12, informuje podmiot, o którym mowa w ust. 6 pkt 4, o postanowieniu sądu wyrażającym zgodę na udostępnienie
    informacji i danych.
    11.59) Sąd, który wydał postanowienie o udostępnieniu informacji i danych, na wniosek Komendanta Głównego Policji,
    Komendanta CBŚP , Komendanta BSWP albo Komendanta CBZC , złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwsz ego Za- stępc y Prokuratora Generalnego Prokurator a Krajow ego, może zawiesić, w drodze postanowienia, na czas oznaczony,
    z możliwością dalszego przedłużania, obowiązek, o którym mowa w ust. 10, jeżel i zostanie uprawdopodobnione , że po- informowanie podmiotu, o którym mowa w ust. 6 pkt 4, może zaszkodzić wynikom podjętych czynności operacyjno -rozpo- znawczych. Przepis art. 19 ust. 11 stosuje się odpowiednio.

11. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 10 l ub 11, zostało wszczęte postępowanie przygotowawcze, podmiot wska- zany w ust. 6 pkt 4 jest powiadamiany o postanowieniu sądu o udostępnieniu informacji i danych przez prokuratora lub, na jego polecenie, przez Policję przed zamknięciem postępowania przygotow awczego albo niezwłocznie po jego umorzeniu.

12. Jeżeli informacje i dane, o których mowa w ust. 3, nie dostarczyły podstaw do wszczęcia postępowania przygotowaw- czego , organ wnioskujący o wydanie postanowienia pisemnie zawiadamia o tym podmiot, który informacje i dane przekazał.

13. Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone naruszeniem przepisów ust. 4 na zasadach okreś - lonych w Kodeksie cywilnym.

14. (uchylony)

15. (uchylony)
    16a. (uchylony)

16. (uchylony)
    17a. (uchylony)
    17b. (uch ylony)
    17c. (uchylony)

Dziennik Ustaw – 47 – Poz. 145

17d. ( uchylony)
18. (uchylony)
19. (uchylony)
Art. 20a. 1. W związku z wykonywaniem zadań wymienionych w art. 1 ust. 2 Policja zapewnia ochronę form i metod realizacji zadań, informacji oraz własnych obiektów i danych identyfikujących policjantów.
1a. Ochrona, o której mowa w ust. 1, może być realizowana przez obserwowanie i rejestrowanie wykonywanych zadań służbowych, obiektów Policji i policyjnych środków transportu.
2. Przy wykonywaniu czynności operacyjno -rozpoznawczych policjanci mogą posługiwać się dokumentami publicz- nymi w rozumieniu ustawy z dnia 22 lis topada 2018 r. o dokumentach publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1006 i 1872 ) lub innymi dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie danych identyfikujących policjanta oraz środków, którymi posługuje się przy wykonywaniu zadań służbowych.
2a. Przy wykonywan iu czynności operacyjno -rozpoznawczych policjanci mogą posługiwać się środkami identyfikacji
elektronicznej zawierającymi dane inne niż dane identyfikujące policjanta.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach przepisy ust. 2 i 2a mogą mieć zastosowanie do osób, o których mowa
w art. 22 ust. 1. 3a. Nie popełnia przestępstwa:

1. kto poleca sporządzenie lub kieruje sporządzeniem dokumentów lub wydawaniem środków identyfikacji elektronicz- nej, o których mowa w ust. 2, 2a i 3;
2. kto sporządza dokumenty lub wydaje środki identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2, 2a i 3;
3. kto udziela pomocy w sporządzeniu dokumentów lub wydawaniu środków identyfikacji elektronicznej, o których
   mowa w ust. 2, 2a i 3;
4. policjant lub osoba wymieniona w ust. 3, jeżeli dokumentami lub środkami identyfikacji elektronicznej, o których
   mowa w ust. 2, 2a i 3, posługują się przy wykonywaniu czynności operacyjno -rozpoznawczych;
5. kto wydaje środki identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2a, policjantowi albo osobom, o których mowa w ust. 3, lub dopuszcza do uwierzytelnienia z wykorzystaniem takiego środka identyfikacji elektronicznej w swoim systemie identyfikacji elektron icznej.
   3b. Organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego obowiązane są do udzielania Policji, w granicach
   swojej właściwości, niezbędnej pomocy w zakresie wydawania i zabezpieczania dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 3.

4. Minister w łaściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb wydawa nia, posługiwania się, a także przechowywania dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględniając rodzaje doku mentów i cel, w jakim są wydawane, organy i o soby uprawnione do wydawania, posługiwania się i przechowywania dokumentów, czas,
   na jaki wydawane są dokumenty, czynności zapewniające ochronę dokumentów oraz ich sposób przechowywania i ewidencji.
   Art. 20b. 1. Udzielenie informacji o prowadzonych czynnościach operacyjno -rozpoznawczych oraz o stosowanych środkach i metodach ich realizacji może nastąpić:

1. w przypadku gdy istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa ściganego z oskarżenia public znego w związku z wykonywaniem tych czynności;
2. w związku ze współpracą prowadzoną z innymi organami, służbami lub instytucjami państwowymi uprawnionymi do wykonywania czynności operacyjno -rozpoznawczych, w tym także w związku z prowadzoną współpracą z organami
   i służbami innych państw w trybie i zakresie określonym w umowach i porozumieniach międzynarodowych.

2. Udzielenie informacji o osobie, uzyskanych w czasie wykonywania czynności operacyjno -rozpoznawczych oraz w trybie, o którym mowa w art. 14 ust. 4, może nastąpić:

1. na żądanie sądu lub prokuratora, a wykorzystanie tych informacji może nastąpić tylko w celu ścigania karnego;
2. w przypadku gdy ustawa nakłada obowiązek udzielenia lub umożliwia udzielenie takich informacji określonemu orga- nowi albo obowiązek taki wynika z umów lub porozumień międzynarodowych, a także w przypadku gdy zatajenie
   takiej informacji prowadziłoby do zagrożenia życia lub zdrowia innych osób.

3. Udzielenie informacji o szczegółowych formach, zasadach i organizac ji czynności operacyjno -rozpoznawczych
   może nastąpić w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

4. W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 3 udzielenie informacji następuje w trybie okreś lonym
   w art. 20ba.

Dziennik Ustaw – 48 – Poz. 145

Art. 20ba. 1. Komendant Główny Policji może zezwalać:

1. byłym i obecnym funkcjonariuszom i pracownikom Policji, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w ust. 5,
2. osobom oddelegowanym do Policji, w zakresie zadań realizowanych w okresie oddelegowania,
3. osobom udzielającym funkcjonariuszom Policji pomocy w wykonywaniu czynności operacyjno -rozpoznawczych
   – na udzielenie wiadomości stanowiącej informację niejawną uprawnionemu podmiotowi.

2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy sytuacji, o któryc h mowa w art. 19, art. 19a, art. 19b, art. 20b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 oraz art. 20c, z wyjątkiem dokumentów i materiałów, które sąd okręgowy lub prokurator Biura Lustra- cyjnego lub oddziałowego biura lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Naro- dowi Polskiemu uzna za niezbędne w związku z wykonywaniem ich zadań określonych w ustawie z dnia 18 października
   2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944 –1990 oraz treści tych dokumentów
   (Dz. U. z 2023 r. poz. 342, 497, 1195 i 1872 ) oraz ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2023 r. poz. 102).
3. W razie odmowy zezwolenia na udzielenie wiadomości stanowiącej informację niejawną o klauzuli „tajne” lub „ściśle
   tajne” pomimo żądania prokuratora lub sądu, zgłoszonego w związku z postępowaniem karnym o zbrodnie przeciwko po- kojowi, ludzkości i o przestępstwa wojenne lub o zbrodnię g odzącą w życie ludzkie albo o występek przeciwko życiu i zdro- wiu, gdy jego następstwem była śmierć człowieka – Komendant Główny Policji, na wniosek prokuratora lub sądu, przed- stawia żądane dokumenty i materiały oraz wyjaśnienia ministrowi właściwemu do spr aw wewnętrznych. Jeżeli minister właściwy do spraw wewnętrznych stwierdzi, że uwzględnienie żądania prokuratora lub sądu jest uzasadnione, Komendant Główny Policji jest obowiązany zezwolić na udostępnienie wnioskowanych informacji.
4. W razie odmowy zezwol enia na udzielenie wiadomości stanowiącej informację niejawną przez ministra właś ciwego do spraw wewnętrznych stosuje się tryb określony w art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
5. W przypadku Komendanta Głównego Policji, Komendanta BSWP oraz ich zastępców, a także, w zakresie wyni ka- jącym z art. 11j ust. 1 pkt 1 –3 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, funkcjonariuszy BSWP, zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, udziela minister właściwy
   do spraw wewnętrznych. Przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio.
   Art. 20c. 1. W celu zapobiegania lub wykrywania przestępstw, przestępstw skar bowych albo w celu ratowania życia lub zdrowia ludzkiego bądź wsparcia działań poszukiwawczych lub ratowniczych, Policja może uzyskiwać dane nie stano- wiące treści odpowiednio, przekazu telekomunikacyjnego, przesyłki pocztowej albo przekazu w ramach usługi świadczonej drogą elektroniczną, określone w:

1. art. 180c i art. 180d ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2022 r. poz. 1648 , 1933 i 2581 oraz z 2023 r. poz. 1394 , 1703 i 2005 ), zwane dalej „danymi telekomunikacyjnymi”,
2. art. 82 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 1640 ), zwane dalej „danymi pocztowymi”,
3. art. 18 ust. 1 –5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2020 r. poz. 344), zwane dalej „danymi internetowymi”
   – oraz może je przetwarzać bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą.

2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, operator pocztowy lub usługodawca świadczący usługi drogą elektroniczną udo- stępnia nieodpłatnie dane, o których mowa w ust. 1:

1. policjantowi wskazanemu w pisemnym wniosku Komendanta Głównego Policji, Komendanta CBŚP, Ko mendanta BSWP, Komendanta CBZC, komendanta wojewódzkiego Policji albo osoby przez nich upoważnionej;
2. na ustne żądanie policjanta posiadającego pisemne upoważnienie osób, o których mowa w pkt 1;
3. za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej policjantowi p osiadającemu pisemne upoważnienie osób, o których mowa w pkt 1.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, udostępnianie danych, o których mowa w ust. 1, odbywa się bez udziału pracowników przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, operatora pocztowego lub usł ugodawcy świadczącego usługi drogą elektroniczną lub przy niezbędnym ich udziale, jeżeli możliwość taka jest przewidziana w porozumieniu zawartym pomiędzy Komendantem Głównym Policji a tym podmiotem.

Dziennik Ustaw – 49 – Poz. 145

4. Udostępnienie Policji danych, o których mowa w ust. 1 , może nastąpić za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej, jeżeli:

1. wykorzystywane sieci telekomunikacyjne zapewniają:
   a) możliwość ustalenia osoby uzyskującej dane, ich rodzaju oraz czasu, w którym zostały uzyskane,
   b) zabezpieczenie techniczne i organi zacyjne uniemożliwiające osobie nieuprawnionej dostęp do danych;
2. jest to uzasadnione specyfiką lub zakresem zadań wykonywanych przez jednostki organizacyjne Policji albo prowa- dzonych przez nie czynności.

5. Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Kome ndant BSWP, Komendant CBZC i komendant wojewódzki Policji prowadzą rejestry wystąpień o uzyskanie danych telekomunikacyjnych, pocztowych i internetowych zawierające informacje identyfikujące jednostkę organizacyjną Policji i funkcjonariusza Policji uzyskuj ącego te dane, ich rodzaj, cel uzyskania oraz czas, w którym zostały uzyskane. Rejestry prowadzi się w formie elektronicznej, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych.
6. Dane, o których mowa w ust. 1, które maj ą znaczenie dla post ępowania karnego, Komendant Główny Policji, Komendant CB ŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC albo komendant wojewódzki Policji przekazuj ą prokuratorowi właściwemu miejscowo lub rzeczowo. Prokurator podejmuje decyzj ę o zakresie i sposobie wykorzystania przekazanych danych.
   6a. Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP , Komendant CBZC albo komendant woje- wódzki (Stołeczny) Policji może upoważnić swojego zastępcę do realizacji czynności, o których mowa w ust. 6.
7. Dane, o których mowa w ust. 1, które nie mają znaczenia dla postępowania karnego, podlegają niezwłocznemu, komisyjnemu i protokolarnemu zniszczeniu.
8. Dane, o których mowa w ust. 1, pobiera się i udostępnia się także organom ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej i innych państw, agencjom Unii Europejskiej zajmującymi się zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości
   oraz Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej – Interpol na ich wniosek, jeżeli następuje to w celu wykrywania
   przestępstw oraz ścigania ich sprawców, ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo poszukiwania osób zaginionych.
   Art. 20ca. 1. Kontrolę nad uzyskiwaniem przez Policję danych telekomunikacyjnych, pocztowych lub internetowych sprawuje sąd okręgow y właściwy dla siedziby organu Policji, któremu udostępniono te dane.
9. Organ Policji, o którym mowa w ust. 1, przekazuje, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych, sądowi okręgowemu, o którym mowa w ust. 1, w okresach półrocznych, sprawoz danie obejmujące:

1. liczbę przypadków pozyskania w okresie sprawozdawczym danych telekomunikacyjnych, pocztowych lub interneto- wych oraz rodzaj tych danych;
2. kwalifikacje prawne czynów, w związku z zaistnieniem których wystąpiono o dane telekomunikacyjne , pocztowe lub internetowe, albo informacje o pozyskaniu danych w celu ratowania życia lub zdrowia ludzkiego bądź wsparcia działań poszukiwawczych lub ratowniczych.

3. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, sąd okręgowy może zapoznać się z materiałami uzasadniającymi udo- stępnienie Policji danych telekomunikacyjnych, pocztowych lub internetowych.
4. Sąd okręgowy informuje organ Policji o wyniku kontroli w terminie 30 dni od jej zakończenia.
5. Kontroli, o której mowa w ust. 1, nie podlega uzyskiwanie danych na podstawie art. 20cb ust. 1. Art. 20cb. 1. W celu zapobiegania lub wykrywania przestępstw, przestępstw skarbowych albo w celu ratowania życia lub zdrowia ludzkiego bądź wsparcia działań poszukiwawczych lub ratowniczych, Policja może uzyskiwać dane:

1. z wykazu, o którym mowa w art. 179 ust. 9 u stawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne,
2. o których mowa w art. 161 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne,
3. w przypadku użytkownika, który nie jest osobą fizyczną numer zakończenia sieci oraz siedzibę lub miejsce wyko ny- wania działalności gospodarczej, firmę lub nazwę i formę organizacyjną tego użytkownika,
4. w przypadku stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej – także nazwę miejscowości oraz ulicy, przy której znaj- duje się zakończenie sieci, udostępnione użytk ownikowi
   – oraz może je przetwarzać bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą.

2. Do udostępniania i przetwarzania danych, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 20c ust. 2 –8 stosuje się.

Dziennik Ustaw – 50 – Poz. 145

Art. 20d. (uchylony)
Art. 20da. 1. W celu poszukiwania osób zaginiony ch Policja może uzyskiwać dane telekomunikacyjne, pocztowe i internetowe oraz może je przetwarzać bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą; przepisy art. 20c ust. 2 –8 stosuje się.
2. Materiały uzyskane w wyniku czynności określonych w ust. 1, które nie zaw ierają informacji mających znaczenie dla poszukiwania osób zaginionych, podlegają niezwłocznemu komisyjnemu i protokolarnemu zniszczeniu.
Art. 20e. 1. Komendant Główny Policji prowadzi System Wspomagania Dowodzenia Policji, zwany dalej „SWD Policji”,
będąc y systemem teleinformatycznym wspierającym:

1. wykonywanie zadań ustawowych przez jednostki organizacyjne Policji;
2. obsługę zgłoszeń alarmowych, o których mowa w ustawie z dnia 22 listopada 2013 r. o systemie powiadamiania ratunkowego (Dz. U. z 202 3 r. poz. 7 48).

2. Komendant Główny Policji zapewnia utrzymanie, rozbudowę oraz modyfikację SWD Policji.
3. Utrzymanie, rozbudowa i modyfikacje SWD Policji są finansowane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznyc h.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, parametry funkcjonalne SWD Policji, sposób jego funkcjonowania w sytuacjach awaryjnych oraz sposób utrzymania, mając na uwadze potrzebę zapewnienia optymalnego poziomu współpracy mi ędzy systemem teleinformatycznym systemu powiadamiania ratunkowego i SWD Policji . Art. 20f. 1. Policja może pobierać, uzyskiwać, gromadzić, przetwarzać i wykorzystywać w celu wykrywania i ścigania sprawców wykroczeń oraz przestępstw informacje, w tym dane osobowe, o sprawcach wykroczeń przeciwko mieniu określo- nych w art. 119 § 1, art. 120 § 1, art. 122 § 1 i 2 oraz art. 124 § 1 Kodeksu wykroczeń, osobach podejrzanych o ich popełnienie oraz obwinionych i ukaranych za te wykroczenia, także bez ich wiedzy i zg ody.
5. Informacje o osobach, o których mowa w ust. 1, obejmują:

1. imiona, nazwiska lub pseudonimy;

2. imiona i nazwiska rodowe rodziców;

3. datę i miejsce urodzenia;

4. oznaczenie i cechy identyfikacyjne dokumentu tożsamości;

5. adres zamieszkania i adre s pobytu;

6. numer PESEL;

7. obywatelstwo i płeć;

8. źródła utrzymania, w tym miejsce zatrudnienia oraz, w miarę możności, dane o warunkach materialnych, rodzinnych i osobistych;

9. czas i miejsce popełnienia czynu, opis czynu, w tym sposobu działania sprawcy czynu i okoliczności jego popełnienia;

10. kwalifikację prawną czynu, wartość przedmiotu wykroczenia lub wysokość wyrządzonej szkody;

11. datę i rodzaj czynności będącej podstawą wprowadzenia informacji do zbioru danych dotyczących sprawc ów wykro- czeń oraz datę otrzymania informacji o wykroczeniu;

12. oznaczenie jednostki organizacyjnej Policji wprowadzającej informacje do zbioru danych dotyczących sprawców wy- kroczeń;

13. oznaczenie i numer sprawy;

14. wskazanie zatrzymanych przedmiotów lub dokumentów wraz z ich oznaczeniem;

15. informacje o zastosowanych środkach przymusu wobec osoby oraz o jej legitymowaniu;

16. nazwę organu innego niż wymieniony w pkt 12, prowadzącego sprawę, a w przypadku przekazania sprawy innemu organowi – także jego n azwę i datę przekazania;

17. określenie sposobu zakończenia czynności wyjaśniających;

Dziennik Ustaw – 51 – Poz. 145

18. wskazanie, czy sprawa została przekazana do sądu w postępowaniu przyspieszonym lub z zastosowaniem art. 58 § 1 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia;
19. datę skierowania wniosku o ukaranie do sądu;
20. informacje o prawomocnych rozstrzygnięciach dotyczących czynu: orzeczeniach, zarządzeniach, mandatach karnych, obejmujących datę i treść rozstrzygnięcia, datę jego uprawomocnienia się oraz informacje o zastosowa nych wobec sprawcy czynu środkach oddziaływania wychowawczego;
21. informacje o uchyleniu prawomocnego rozstrzygnięcia, o którym mowa w pkt 20.

3. Policja może pobierać, uzyskiwać, gromadzić, przetwarzać i wykorzystywać w celu wykrywania i ścigania spraw- ców wykroczeń oraz przestępstw informacje, w tym dane osobowe, dotyczące pokrzywdzonego czynem, o którym mowa w ust. 1, także bez jego wiedzy i zgod y, obejmujące w przypadku osoby fizycznej: imiona, nazwisko, numer PESEL i adres zamieszkania, a w przypadku podmiotu niebędącego osobą fizyczną – dane identyfikujące ten podmiot.
4. Informacje, o których mowa w ust. 2 i 3, są gromadzone i przetwarzane w e lektronicznym zbiorze danych dotyczą- cym sprawców wykroczeń, zwanym dalej „rejestrem wykroczeń”, prowadzonym w systemie teleinformatycznym przez Komen- danta Głównego Policji, który jest ich administratorem w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochr onie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości.
5. Organ uprawniony do prowadzenia czynności wyjaśniających w sprawach o wykroczenia przekazuje do rejestru wykroczeń informacje, o których mowa w ust. 2 i 3, doty czące wykroczeń wskazanych w ust. 1, pisemnie lub w sposób określony w ust. 8 pkt 2.
6. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 20 i 21, przekazuje do rejestru wykroczeń, pisemnie lub w sposób okreś lony w ust. 8 pkt 2, sąd lub organ, który wydał rozstrzyg nięcie lub zastosował środki oddziaływania wychowawczego, niezwłocz- nie po zaistnieniu okoliczności, o których mowa w ust. 2 pkt 20 i 21.
7. Informacje przetwarzane w rejestrze wykroczeń udostępnia się bezpłatnie:

1. organom uprawnionym do prowadzenia czynn ości wyjaśniających w sprawach o wykroczenia oraz wykonywania czynności w celu zapobiegania wykroczeniom lub wykrywania wykroczeń oraz ich sprawców lub osobom przez nie upoważnionym w związku z prowadzonymi czynnościami wyjaśniającymi lub wykonywanymi czyn nościami w zakre- sie wykrywania i ścigania wykroczeń;
2. organom uprawnionym do prowadzenia postępowań karnych, postępowań w sprawach nieletnich lub wykonywania czynności w sprawach nieletnich w związku z prowadzonymi postępowaniami;
3. innym organom lub po dmiotom uprawnionym na podstawie przepisów odrębnych do otrzymania takich informacji w zakresie niezbędnym do realizacji ich zadań ustawowych.

8. Udostępnienie informacji przetwarzanych w rejestrze wykroczeń następuje:

1. na pisemny wniosek organów, osób l ub podmiotów, o których mowa w ust. 7, zawierający dane umożliwiające wyszu- kanie informacji w rejestrze wykroczeń;
2. w drodze teletransmisji danych – w przypadku organów, osób lub podmiotów, o których mowa w ust. 7, którym admini- strator nadał uprawnienia dostępu do rejestru wykroczeń oraz przetwarzania informacji w tym rejestrze, jeżeli jest zapewnione odnotowywanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie informacje uzyskał, a także zabezpieczenie techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzy stanie informacji niezgodnie z celem ich uzyskania oraz jest to uzasadnione specyfiką lub zakresem wykonywania zadań albo prowadzonej działalności.

9. Informacje przetwarzane w rejestrze wykroczeń udostępnia się na pisemny wniosek osobie, której dane osobo we dotyczą, wyłącznie w zakresie czynów stwierdzonych prawomocnym rozstrzygnięciem oraz w zakresie informacji, o których
   mowa w ust. 2 pkt 1 –11, 13 i 20, a jeżeli udzielenie takich informacji utrudniałoby realizację ustawowych zadań Policji, w szczególnośc i w zakresie wykrywania i ścigania sprawców wykroczeń oraz przestępstw, zakres udzielanych informacji można ograniczyć do informacji o liczbie odnotowanych w rejestrze czynów, ich kwalifikacji prawnej, dacie wprowadzenia informacji do rejestru, czasie i mi ejscu popełnienia czynu oraz, w miarę możliwości, informacji określonych w ust. 2 pkt 20.
10. Czynności podejmowane przez administratora w zakresie realizacji wniosków złożonych przez osoby, których dane dotyczą, są wolne od opłat. Jeżeli wniosek osoby, kt órej dane dotyczą, jest w sposób oczywisty nieuzasadniony ze względu na jego powtarzalność, administrator może:

1. pobrać opłatę lub

2. odmówić podjęcia działań w związku ze złożonym wnioskiem.

Dziennik Ustaw – 52 – Poz. 145

11. Obowiązek wykazania, że wniosek osoby, której dane dotycz ą, jest w sposób oczywisty nieuzasadniony, spoczywa na administratorze.
12. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 10 pkt 1, wynosi 0,002 przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwar- tale, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu jego ogłoszenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędow ym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społeczn ych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1251, 1429 i 1672 ).
13. Informacje o osobach, o których mowa w ust. 1, przetwarzane w rejestrze wykroczeń Policja przetwarza w celu realizacji innych ustawowych zadań niż określone w ust. 1, w zakresie niezbędnym do realizacji tych zadań.
14. Organy Policji dokonują weryfikacji informacji o osobach, o których mowa w ust. 1 , przetwarzanych w rejestrze wykroczeń po zakończeniu sprawy, w związku z którą informacje te zostały wprowadzone do rejestru wykroczeń, a ponadto nie rzadziej niż co 3 lata, licząc od dnia uzyskania lub pobrania informacji, usuwając zbędne dane.
15. Dane osobowe osób, o których mowa w ust. 1, usuwa się z rejestru wykroczeń:

1. po upływie 3 lat od dnia ich wprowadzenia do rejestru, chyba że przed upływem tego terminu do rejestru zostały wprowadzone dane o kolejnym czynie takiej osoby stanowiącym wykroczenie określone w ust. 1;
2. przed upływem terminu wskazanego w pkt 1 – w razie uniewinnienia osoby, której dane dotyczą, odmowy wszczęcia wobec niej postępowania lub jego umorzenia prawomocnym orzeczeniem sądu lub śmierci tej osoby oraz w przypadku stwierdzeni a przez uprawniony organ braku podstaw do pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności za wykroczenie, jeżeli nie zachodzi przesłanka dalszego przetwarzania danych osobowych dotyczących tej osoby w związku z innym czynem odnotowanym w rejestrze.

16. Dane osob owe osób, o których mowa w ust. 3, usuwa się z rejestru wykroczeń wraz z usunięciem danych sprawcy czynu, którym zostały one pokrzywdzone.
17. Usunięcia danych osobowych z rejestru wykroczeń dokonuje komisja powołana przez Komendanta Głównego Policji , która sporządza protokół z tych czynności.
18. W celu zapewnienia gromadzenia i przetwarzania informacji, o których mowa w ust. 2 i 3, w rejestrze wykroczeń organy Policji lub osoby przez nie upoważnione mogą występować do organów uprawnionych do prowadzenia czynności wyjaśniających w sprawach o wykro czenia, prowadzących postępowania w sprawach o wykroczenia lub do innych organów lub podmiotów, które mogą posiadać lub przetwarzają informacje, o których mowa w ust. 2 i 3, z wnioskiem o przekazanie do rejestru wykroczeń posiadanych lub przetwarzanych prz ez nie informacji w zakresie określonym w tych przepisach.
19. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. sposoby przetwarzania informacji, o których mowa w ust. 2 i 3, w rejestrze wykroczeń, sposób i tryb prowadzenia rejestru wykroczeń, rodzaje służb policyjnych uprawnionych do korzystania z rejestru wykroczeń, właściwość jedno- stek organizacyjnych Policji do wprowadzania informacji do rejestru wykroczeń, czynności będące podstawą wprowa- dzania informacji do rejestru wykrocz eń, zakres, cel i sposób kontroli dostępu do rejestru wykroczeń oraz nadzoru nad przetwarzaniem informacji oraz sposób weryfikacji przydatności i niezbędności informacji przetwarzanych w rejestrze wykroczeń w zakresie realizacji zadań Policji, uwzględniają c potrzebę ochrony informacji przed nieuprawnionym do- stępem do nich, zapewnienie sprawności wprowadzania informacji do rejestru wykroczeń oraz konieczność zapewnie- nia aktualizacji, kompletności i prawidłowości informacji przetwarzanych w rejestrze wykrocze ń;
2. sposób i tryb udzielania informacji o osobach na podstawie informacji przetwarzanych w rejestrze wykroczeń oraz wzór protokołu usunięcia danych osobowych z rejestru wykroczeń, wzór wniosku o udzielenie informacji przetwarza- nych w rejestrze wykroczeń oraz wzór informacji o osobie, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego udzie- lania informacji i potrzebę zabezpieczenia danych przed nieuprawnionym dostępem do nich.
   Art. 20g. 1. W związku z obsługą zadań, o których mowa w art. 20e ust. 1 pkt 1, Kom endant Główny Policji przetwarza w SWD Policji informacje, w tym dane osobowe osób, których dane uzyskano w związku z realizacją zadań, o których mowa w art. 1 ust. 2 i 3, i w tym zakresie jest administratorem w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobo wych.

2. W związku z obsługą zgłoszeń alarmowych, o których mowa w art. 20e ust. 1 pkt 2, Komendant Główny Policji przetwarza w SWD Policji informacje, w tym dane osobowe osób określonych w ustawie z dnia 22 listopada 2013 r. o systemie
   powiadamiania ratun kowego, i w tym zakresie jest administratorem w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych.

Dziennik Ustaw – 53 – Poz. 145

3. Komendant Główny Policji przetwarza w SWD Policji informacje, w tym dane osobowe, w celu:

1. ewidencjonowania i dokumentowania przyjmowanych zgłoszeń o zda rzeniach oraz podjętych interwencjach;
2. zapewnienia właściwej reakcji Policji na zdarzenie;
3. współdziałania Policji z centrami powiadamiania ratunkowego oraz innymi służbami ratowniczymi;
4. zabezpieczania danych o źródłach dowodowych oraz prowadzenia analizy zagrożenia.

4. Informacje, w tym dane osobowe, przetwarzane w SWD Policji usuwa się automatycznie po upływie 5 lat od ich rejestracji.
   Art. 21. (uchylony)
   Art. 21a. 1. Komendant Główny Policji prowadzi zbiór danych zawierający informacje o wynikach analizy kwasu deoksyrybonukleinowego (DNA), zwany dalej „zbiorem danych DNA”, którego jest administratorem w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem prze- stępczości.
5. W zbiorze danych DNA przetwarza się:

1. informacje, w tym dane osobowe, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do:
   a) osób podejrzanych lub podejrzanych o popełnienie przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego,
   b) nieletnich dopuszczających się czynów zabronionych przez ustawę jako przestępstwa ścigane z oskarżenia pub - licznego,
   c) osób stwarzających zagrożenie, o których mowa w ustawie z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdro wia lub wolności seksualnej innych osób (Dz. U. z 2022 r. poz. 1689),
   d) osób, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych,
   e) oskarżonych lub skazanych za popełnienie przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego,
   f) osób o nieustalonej tożsamości oraz osób usiłujących ukryć swoją tożsamość,
   g) zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości,
   h) śladów nieznanych sprawców przestępstw,
   i) osób zaginionych,
   j) osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 3a lit. c,
   k) osób, o których mowa w art. 20 ust. 1l;
2. informacje, w tym dane osobowe osób, o których mowa w pkt 1 lit. a –e oraz i –k, obejmują:
   a) wyniki analizy kwasu deoksyrybonukleinowego (DNA),
   b) imiona, nazwiska lub pseudonimy,
   c) imiona i nazwiska rodowe rodziców tych osób,
   d) datę i miejsce urodzenia,
   e) adres zamieszkania,
   f) numer PESEL,
   g) obywatelstwo i płeć,
   h) oznaczenie i cechy dokumentu tożsamości.

3. W ramach zbioru danych DNA gromadzi się próbki pobrane od osoby albo ze zwłok ludzkich, w celu przeprowa- dzenia analizy kwasu deoksyrybonukleinowego (DNA), w postaci wymazów ze śluzówki policzków, krwi, cebulek włosów lub wydzielin, a w odniesieniu do zwłok ludzkich materiał biologiczny w postaci próbek z tkanek, zwane dalej „próbkami biologicznymi”.

Dziennik Ustaw – 54 – Poz. 145

Art. 21b. 1. Informacje , w tym dane osobowe, o których mowa w art. 21a ust. 2 pkt 1 lit. a –j, wprowadza się do zbioru danych DNA na podstawie zarządzenia:

1. prowadzącego postępowanie przygotowawcze lub sądu – w przypadku analizy kwasu deoksyrybonukleinowego (DNA) przeprowadzone j w związku z:
   a) postępowaniem karnym,
   b) postępowaniem w sprawach nieletnich,
   c) postępowaniem określonym w ustawie z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności sek sualnej innych osób,
   d) postępowaniem wobec osób wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach anty- terrorystycznych,
   e) postępowaniem wobec osób skazanych;
2. prowadzącego czynności – w przypadku osób o nieustalonej tożsamośc i, osób usiłujących ukryć swoją tożsamość, zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości, osób zaginionych oraz osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 3a lit. c.

2. Informacje, w tym dane osobowe, o których mowa w art. 21a ust. 2 pkt 1 lit. k, wprowadza się do zbioru danych DNA na podstawie wniosku właściwego miejscowo organu Policji, przed podjęciem przez policjantów i pracowników Policji pierwszych czynności służbo wych związanych z ujawnianiem, zabezpieczaniem lub badaniem śladów związanych z podejrzeniem popełnienia czynu zabronionego.
   Art. 21c. Informacje, w tym dane osobowe, przetwarzane w zbiorze danych DNA udostępnia się bezpłatnie organom prowadzącym postępowa nie karne, postępowanie w sprawach nieletnich lub prowadzącym czynności wykrywcze lub iden- tyfikacyjne.
   Art. 21d. 1. Informacje, w tym dane osobowe, o których mowa w art. 20 ust. 1l, są przetwarzane w zbiorze danych DNA w celu prowadzenia czynności wykrywcz ych lub identyfikacyjnych.
3. Informacje, w tym dane osobowe, o których mowa w art. 21a ust. 2 pkt 1 lit. a –j, są przetwarzane w zbiorze danych DNA w celu prowadzenia czynności wykrywczych i eliminacyjnych.
   Art. 21e. 1. W weryfikacji, o której mowa w art. 16 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych
   przetwarzanych w związku zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości, uczestniczą jednostki organizacyjne Policji,
   służby, instytucje państwowe lub organy władzy publicznej, które przekaza ły informacje, w tym dane osobowe, do zbioru
   danych DNA.
4. Informacje, w tym dane osobowe, usuwa się ze zbioru danych DNA, w przypadku gdy:

1. zostało umorzone postępowanie z uwagi na to, że: a) czynu stanowiącego podstawę wprowadzenia danych osobowych do zbioru danych nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia,
   b) zdarzenie lub okoliczność, w związku z którymi wprowadzono dane osobowe do zbioru danych, nie ma znamion
   czynu zabronionego;
2. osoba, której dane dotyczą:
   a) została uniewinniona prawomocnym wyrokiem sądu,
   b) ukończyła 100. rok życia,
   c) zmarła;
3. tożsamość zwłok ludzkich została ustalona;
4. utracą swoją przydatność eliminacyjną, jednakże nie dłużej niż po upływie 5 lat od dnia ustania stosunku służbo wego
   lub pracy – w przypadku osób, o których mowa w art. 20 ust. 1l.

3. Informacje, w tym dane osobowe osób, o których mowa w art. 21a ust. 2 pkt 1 lit. h, usuwa się ze zbioru danych DNA,
   po upływie okresu przedawnienia karalności przestępstwa, na wniosek organu prowadzącego postępowanie karne.

Dziennik Ustaw – 55 – Poz. 145

4. Informacje, w tym dane osobowe osób, o których mowa w art. 21a ust. 2 pkt 1 lit. i oraz j, usuwa się ze zbioru danych
   DNA, w przypadku odnalezienia lub ustalenia miejsca pobytu osoby zaginionej lub po upływie 55 lat od dnia rozpoczęcia
   ich przetwarzania w zbiorze danych DNA. Informacje te, w tym dane osobowe, usuwa się na wniosek jednostki organiza- cyjnej, służby, instytucji państwowej lub organu władzy publicznej prowadzącej poszukiwanie lub osoby zaginionej.
5. Usunięcia informacji, w tym danych osobowych osób, o których mowa w art. 21a ust. 2 pkt 1 lit. a–g oraz i–k, ze zbioru danych DNA oraz zniszczenia próbek biologicznych dokonuje komisja powołana przez Komendanta Głównego Policji , sporządzając z tych czynności protokół.
   Art. 21f. (uchylony)
   Art. 21g. (uchylony)
   Art. 21h. 1. Komendant Główny Policji prowadzi następujące zbiory danych daktyloskopijnych, których jest admini- stratorem w rozumi eniu przepisów o ochronie danych osobowych:

1. Centralną Registraturę Daktyloskopijną, w której są gromadzone karty daktyloskopijne i chejroskopijne zawierające
   odciski linii papilarnych osób,
2. zbiór automatycznie przetwarzający dane daktyloskopijne, w którym są przetwarzane informacje, w tym dane osobowe,
   o odciskach linii papilarnych osób, niezidentyfikowanych śladach linii papilarnych z miejsc przestępstw oraz śladach
   linii papilarnych, które mogą pochodzić od osób zaginionych
   – zwane dalej „zbiorami danych daktyloskopijnych”.

2. W zbiorach danych daktyloskopijnych są przetwarzane:

1. informacje, w tym dane osobowe, dotyczące:
   a) osób podejrzanych lub podejrzanych o popełnienie przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego,
   b) nieletnich dopuszczających się czynów zabronionych przez ustawę jako przestępstwa ścigane z oskarżenia pub- licznego,
   c) osób stwarzających zagrożenie, o których mowa w ustawie z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzen iami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób,
   d) osób, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych,
   e) oskarżonych lub skazanych za popełnienie przestę pstw ściganych z oskarżenia publicznego,
   f) osób poszukiwanych,
   g) cudzoziemców, od których zostały pobrane odciski linii papilarnych w sytuacjach, o których mowa w art. 35 ust. 2,
   art. 324 pkt 1 i art. 394 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzozi emcach lub art. 30 ust. 1 pkt 3, art. 92 ust. 1
   i art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej
   Polskiej, lub art. 73a ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczy pospol itej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2021 r. poz. 1697 oraz z 2023 r. poz. 547), h) śladów linii papilarnych, które mogą pochodzić od osób zaginionych,
   i) niezidentyfikowanych śladów linii papilarnych z miejsc przestępstw,
   j) osób, o których mowa w art. 20 ust. 1l;

2. informacje, w tym dane osobowe, przetwarzane w zbiorze danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują:
   a) imiona, nazwiska lub pseudonimy,
   b) imiona i nazwiska rodowe rodziców tych osób,
   c) datę i miejsce urodzenia,
   d) oznaczenie i cechy identyfikacyjne dokumentu tożsamości,
   e) adres zamieszkania,
   f) numer PESEL,
   g) obywatelstwo i płeć,
   h) oznaczenie i numer sprawy,
   i) miejsce i powód daktyloskopowania,
   j) odciski linii papilarnych palców i dłoni;

Dziennik Ustaw – 56 – Poz. 145

3. informacje, w tym dane osobowe, przetwarzane w zbiorze danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, obejmujące:
   a) obrazy odcisków linii papilarnych,
   b) rok urodzenia,
   c) płeć,
   d) rodzaj rejestracji,
   e) datę wprowadzenia,
   f) jednostkę organizacyjną wprowadzającą;
4. informa cje, w tym dane osobowe, dotyczące niezidentyfikowanych śladów linii papilarnych z miejsc przestępstw obej- mujące:
   a) obrazy śladów linii papilarnych,
   b) datę i miejsce zabezpieczenia,
   c) kategorię przestępstwa,
   d) jednostkę organizacyjną wprowadzającą,
   e) oznaczenie i numer sprawy;
5. informacje, w tym dane osobowe, dotyczące śladów linii papilarnych, które mogą pochodzić od osób zaginionych,
   obejmujące:
   a) obrazy śladów linii papilarnych,
   b) datę i miejsce zabezpieczenia,
   c) kategorię zdarzenia,
   d) jednostkę organizacyjną wprowadzającą,
   e) oznaczenie i numer sprawy.

3. W zbiorach danych daktyloskopijnych przetwarza się, z wyłączeniem przechowywania, informacje, w tym dane
   osobowe, dotyczące osób o nieustalonej tożsamości lub usiłujących ukryć swoją tożsamość oraz zwłok ludzkich o nieusta- lonej tożsamości, obejmujące:

1. obrazy odcisków linii papilarnych;
2. płeć;
3. oznaczenie i numer sprawy.
   Art. 21i. Informacje, w tym dane osobowe, wprowadza się do zbiorów danych daktyloskopijnych na podstawie wniosku organu prowadzącego postępowanie lub poszukiwanie osoby zaginionej.
   Art. 21j. Informacje, w tym dane osobowe, przetwarzane w zbiorach danych daktyloskopijnych oraz uzyskane w wy- niku ich przetwarzania są udzielane bezpłatnie organom prowadzącym:
4. postępowanie karne;
5. postępowanie w sprawach nieletnich;
6. czynności wykrywcze lub identyfikacyjne;
7. czynności związane z wprowadzaniem danych daktyloskopijnych do innych zbiorów danych na podstawie odrębnych
   przepisów.
   Art. 21k. 1. Informacje, w tym dane osobowe, o których mowa w art. 21h ust. 2 pkt 1 lit. a –h, są przechowywane w zbiorach danych daktyloskopijnych w celu prowadzenia czynności identyfikacyjnych.

2. Informacje, w tym dane osobowe, o których mowa w art. 21h ust. 2 pkt 1 lit. a–f, są przechowywane w zbiorach
   danych daktyloskopijnych i wykorzystywane w celu prowadzenia czynności wykrywczych.

3. Informacje, w tym dane osobowe, o których mowa w art. 21h ust. 2 pkt 1 lit. j, są przetwarzane w zbiorach danych
   daktyloskopijnych w celu wyeliminowania, spośród wszystkich zebranych w toku prowadzonego postępowania, śladów
   pozostawionych przez osoby, o których mowa w art. 20 ust. 1l.

Dziennik Ustaw – 57 – Poz. 145

Art. 21l. 1. W weryfikacji, o której mowa w art. 16 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości, uczestniczą jednostki organizacyjne Policji, służby, instytucje państwowe lub org any władzy publicznej, które przekazały informacje, w tym dane osobowe, do zbiorów danych daktyloskopijnych.
2. Informacje, w tym dane osobowe, o których mowa w art. 21h ust. 2 pkt 1 lit. a–c, e i f, usuwa się ze zbiorów danych
daktyloskopijnych, w przypad ku gdy:

1. zostało umorzone postępowanie z uwagi na to, że: a) czynu stanowiącego podstawę wprowadzenia danych osobowych do zbioru danych nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia,
   b) zdarzenie lub okoliczność, w związku z którymi wprowadzono dane osobowe do zbioru danych, nie ma znamion
   czynu zabronionego;
2. osoba, której dane dotyczą:
   a) została uniewinniona prawomocnym wyrokiem sądu,
   b) ukończyła 100. rok życia,
   c) zmarła;
3. utracą swoją przydatność eliminacyjną, jednakże nie dłużej niż po upływie 5 lat od dnia ustania stosunku służbo wego lub pracy – w przypadku osób, o których mowa w art. 20 ust. 1l.

3. Informacje, w tym dane osobowe, o których mowa w art. 21h ust. 2 pkt 1 lit. g, usuwa się ze zbiorów danych daktylo skopijnych, jeżeli osoba, której dane dotyczą:

1. uzyskała obywatelstwo polskie;
2. ukończyła 100. rok życia;
3. zmarła.

4. Informacje, w tym dane osobowe, o których mowa w art. 21h ust. 2 pkt 1, usuwa się ze zbiorów danych daktylosko- pijnych po uzyskaniu wiarygodnej informacji.
   Art. 21m. 1. Informacje, w tym dane osobowe, o których mowa w art. 21h ust. 2 pkt 1 lit. i, usuwa się ze zbiorów danych daktyloskopijnych po upływie okresu przedawnienia karalności przestępstwa, na wniosek organu prowadzącego postępowanie karne.

5. Informacje, w tym dane osobowe, o których mowa w art. 21h ust. 2 pkt 1 lit. h, usuwa się ze zbiorów danych daktyloskopijnych, w przypadku odnalezienia lub ustalenia miejsca pobytu osoby zaginionej lub po upływie 55 lat od dnia rozpoczęcia ich przetwarzania w zbiorach danych daktyloskopijnych. Informacje te, w tym dane osobowe, usuwa się na wniosek jednostki organizacyjnej, służby, instytucji państwowej lub organu władzy publicznej prowadzącej poszukiwa nie. Art. 21n. Usunięcia informacji, w tym danych osobowych, ze zbioru danych daktyloskopijnych, w tym zniszczenia kart daktyloskopijnych i chejroskopijnych, dokonuje komisja powołana przez Komendanta Głównego Policji, sporządzając z tych czynności protokó ł. Art. 21na. Zadania, o których mowa w art. 21a –21e oraz art. 21h –21n, Komendant Główny Policji realizuje przy pomocy CLKP.
   Art. 21nb. 1. Komendant Główny Policji prowadzi Krajowy System Informacyjny Policji, zwany dalej „KSIP”, będący zestawem zbiorów da nych, w którym przetwarza się informacje, w tym dane osobowe, w związku z realizacją zadań usta- wowych.

6. W odniesieniu do informacji, w tym danych osobowych, przetwarzanych w KSIP Komendant Główny Policji jest administratorem w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych.

7. Komendant Główny Policji zapewnia utrzymanie, rozbudowę oraz modyfikację KSIP.

8. Utrzymanie, rozbudowa i modyfikacja KSIP są finansowane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych.

Dziennik Ustaw – 58 – Poz. 145

Art. 21o. 1. Komendant Główny Policji prowadzi policyjną mapę zagrożeń przestępstwami na tle seksualnym zawierającą
aktualne informacje o miejscach szczególnego zagrożenia przestępstwami przeciwko wolności seksualnej, wymienionymi w rozdziale XXV Kodeksu karnego.
2. Mapa zagrożeń przestępstwami na tle seksualnym jest udostępniana do wiadomości publicznej przez publikację na stronie internetowej Biuletynu Informacji Publicznej Komendy Głównej Policji.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia mapy zagrożeń
przestępstwami na tle seksualnym i tryb jej aktualizacji, uwzględniając potrzebę bieżącej analizy występowania zagrożeń
przestępstwami, o których mowa w ust. 1, oraz ocenę ryzyka w konkretn ych miejscach występowania tych zagrożeń.
Art. 22. 1. Policja przy wykonywaniu swych zadań może korzystać z pomocy osób niebędących policjantami. Zabro- nione jest ujawnianie danych o osobie udzielającej pomocy Policji, w zakresie czynności operacyjno -rozpoz nawczych.
1a. Udostępnienie danych o osobie, o której mowa w ust. 1, może nastąpić jedynie w przypadkach i trybie określonych
w art. 20ba.
1b. Dane o osobie, o której mowa w ust. 1, mogą być udostępnione, na żądanie prokuratora lub sądu, także w razie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez tę osobę przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wy- konywaniem czynności operacyjno -rozpoznawczych oraz w przypadku ujawnienia przez tę osobę faktu udzielania pomocy Policji w zakresie czynnoś ci operacyjno -rozpoznawczych; udostępnienie tych danych następuje w trybie określonym w art. 20ba . 2. Za udzielenie pomocy, o której mowa w ust. 1, osobom niebędącym policjantami może być przyznane wynagrodzenie . 2a. Koszty podejmowanych przez Policję czynności operacyjno -rozpoznawczych, w zakresie których ze względu na ochronę, o której mowa w art. 20a ust. 1–3, nie mogą być stosowane przepisy o finansach publicznych i rachunkowości,
a także wynagrodzenia osób wymienionych w ust. 1, pokrywane są z tworzonego na ten cel funduszu operacyjnego.
2b.62) Przepis ust. 2a stosuje się do kosztów związanych z podejmowanymi przez Policję czynnościami operacyjno - -rozpoznawczymi, pokrywanych ze środków przekazanych przez państwa członkowskie i instytucje Unii Eu ropejskiej, inne państwa oraz organizacje międzynarodowe na podstawie odrębnych przepisów.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze zarządzenia, zasady tworzenia i gospodarowania fun- duszem operacyjnym.
3a.63) Składniki rzeczowe majątku ruchomego nabyte ze środków funduszu operacyjnego, które utraciły przydatność do wykorzystania w czynnościach operacyjno -rozpoznawczych, mogą być wykorzystane do realizacji innych czynności Policji.
4. Jeżeli w czasie korzystania i w związku z korzystaniem przez Policję z pomocy osób, o których mowa w ust. 1, osoby te utraciły życie lub poniosły uszczerbek na zdrowiu albo szkodę w mieniu, odszkodowanie przysługuje na zasadach
i w trybie określonych w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
Rozdział 3a Bandera i znaki rozpoznawcze
Art. 22a. Jednostki pływające Policji podnoszą jako banderę flagę państwową z godłem Rzeczypospolitej Polskiej, określoną w odrębnych przepisach.
Art. 22b. 1. W czasie wykonywania zadań określonych w u stawie jednostki pływające Policji podnoszą, niezależnie od bandery, flagę Policji.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór flagi Policji, okoliczności i warunki
jej podnoszenia oraz sposób oznakowania jednostek pływających i statków powietrznych, a także znaki rozpoznawcze uży- wane na nich przez Policję w nocy, uwzględniając sposób umieszczenia bandery i flagi na jednostkach pływających, ze wskazaniem, które z nich podnoszą flagę Policji, oraz oznakowania statków powietrznych Policji, z ustaleniem, które z nich oznakowuje się symbolem Policji.

62. Dodany przez art. 2 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

63. Dodany przez art. 2 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

Dziennik Ustaw – 59 – Poz. 145

Rozdział 4 (uchylony)
Rozdział 5 Służba w Policji
Art. 25. 1. Służbę w Policji może pełnić obywatel polski o nieposzlakowanej opinii, który nie był skazany prawomoc- nym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, korzystający z pełni praw publicznych, posiadający co naj- mniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe oraz zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych,
podległyc h szczególnej dyscyplinie służbowej, której jest gotów się podporządkować, a także dający rękojmię zachowania
tajemnicy stosownie do wymogów określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych.
2. Przyjęcie kandydata do służby w Policji, zwanego dalej „kandydatem”, następuje po przeprowadzeniu postępowania
kwalifikacyjnego mającego na celu ustalenie, czy kandydat spełnia warunki przyjęcia do służby w Policji, oraz określenie
jego predyspozycji do pełnienia tej służby. Postępowanie kwalifikacyjne składa się z następujących etapów:

1. złożenia podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego kandydata do służby w Policji, a także dokumentów
   stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawier ających dane o uprzednim zatrudnieniu;
2. testu wiedzy;
3. testu sprawności fizycznej;
4. badania psychologicznego w tym testu psychologicznego;
5. rozmowy kwalifikacyjnej;
6. ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Policji;
7. sprawdzenia w ewidencjach, rejestrach i kartotekach, w tym w policyjnych zbiorach danych, prawdziwości danych
   zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby w Policji;
8. postępowania sprawdzającego, które jest określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

3. Podczas przeprowadzania testu wiedzy, badania psychologicznego oraz sprawdzenia wiedzy, umiejętności i znajo- mości języka, o którym mowa w ust. 12 pkt 2, ust. 13 pkt 2 i ust. 14 pkt 2, kandydatowi zakazuje się:

1. korzystania z pomocy innych osób;
2. posługiwania się urządzeniami służącymi do przekazu, odbioru lub zapisu informacji lub korzystania z niedopuszczo- nych do wykorzystania materiałów pomocniczych;
3. zakłócania ich przebiegu w sposób inny niż określony w pkt 1 i 2.

4. W przypadku złamania przez kandydata zakazów, o których mowa w ust. 3, kandydat otrzymuje odpowiednio nega- tywny wynik testu wiedzy, badania psychologicznego lub sprawdzenia wiedzy, umiejętności i znajomości języka, o którym
   mowa w ust. 12 pkt 2, ust. 13 pkt 2 i ust. 14 pkt 2.
5. W uzasadnionych przypadkach postępowanie kwalifikacyjne dotyczą ce kandydata ubiegającego się o przyjęcie na stanowisko służbowe, na którym wymagane są specjalistyczne kwalifikacje, wykształcenie, uprawnienia lub umiejętności
   pożądane ze względu na potrzeby kadrowe Policji, składa się z następujących etapów:

1. złożenia podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego kandydata do służby w Policji, a także dokumentów
   stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim zatrudnieniu;

2. badania psychologicznego w tym testu psychologicznego;

3. rozmowy kwalifikacyjnej;

4. ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Policji;

5. sprawdzeni a w ewidencjach, rejestrach i kartotekach, w tym w policyjnych zbiorach danych, prawdziwości danych
   zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby w Policji;

6. postępowania sprawdzającego, które jest określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

Dziennik Ustaw – 60 – Poz. 145

6. W przypadku kandydata, o którym mowa w ust. 5, rozmowa kwalifikacyjna przeprowadzana jest z uwzględnieniem
   wymagań dotyczących pełnienia służby na stanowisku służbowym, na którym wymagane są specjalistyczne kwalifikacje,
   wykształcenie, uprawnienia lub umiejętności pożądane ze względu na potrzeby kadrowe Policji.
7. W przypadku gdy kandydat posiada specjalistyczne kwalifikacje, wykształcenie, uprawnienia lub umiejętności po- żądane ze względu na potrzeby kadrowe Policji, uwzględnia się je w ocenie kandydata.
8. W przypadku kandydata ubiegającego się o przyjęcie do służby w CBŚP, BSWP, CBZC albo CLKP postępowanie
   kwalifikacyjne może być rozszerzone o przeprowadzenie badania psychofizjologicznego.
9. W przypadku kandydata ubiegającego się o przyjęcie na stanowisko do służby w CBŚP, BSWP, CBZC albo CLKP
   przeprowadzenie etapu badania psychologicznego następuje z uwzględnieniem wymagań dotyczących pełnienia służby w tych
   jednostk ach organizacyjnych Policji.
10. W przypadku kandydata ubiegającego się o przyjęcie na stanowisko do służby kontrterrorystycznej przeprowadzenie
    następujących etapów:

1. testu sprawności fizycznej,
2. badania psychologicznego w tym testu psychologicznego,
3. rozmowy kwalifikacyjnej,
4. ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Policji
   – następuje z uwzględnieniem wymagań dotyczących pełnienia służby kontrterrorystycznej.

11. W przypadku kandydata ubiegającego się o przyjęcie do służby:

1. w charakterze członka personelu lotniczego w specjalnościach:
   a) pilota, posiadającego odpowiednie uprawnienia i kwalifikacje lotnicze do pilotowania statków powietrznych,
   b) mechanika lotniczego, posiadającego specjalistyczne wykształcenie niezbędne do obsługi technicznej statków
   powietrznych,
2. w charakterze członka personelu medycznego w wyodrębnionych oddziałach prewencji
   – postępowanie kwalifikacyjne składa się z następujących etapów: złożenia podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza
   osobowego kandydata do służby w Policji, a także dokumentów stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje
   zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim zatrudnieniu, rozmowy kwalifikacyjnej, ustalenia zdolności fizycznej
   i psychicznej do służby w Policji, sprawdzenia w ewidencjach, rejestrach i kartotekach, w tym w policyjnych zbiorach danych , prawdziwości danych zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata oraz z postępowania sprawdzającego, które jest określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

12. W przypadku kandydata ubiegającego się o przyjęcie do służby w CBZC na stanowisko związane z bezpośrednim
    rozpoznawaniem i zwalczaniem przestępstw popełnionych przy użyciu systemu informatycznego, systemu teleinformatycz- nego lub sieci teleinformatycznej oraz zapobieganiem tym przestępstwom, a także wykrywaniem i ściganiem sprawców tych przestępstw, postępowanie kwalifikacyjne:

1. składa się z następujących etapów:
   a) złożenia podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego kandydata do służby w Policji, a także doku- mentów stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim
   zatrudnieniu,
   b) badania psychologicznego w tym testu psychologicznego,
   c) rozmowy kwalifikacyjnej,
   d) ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Policji,
   e) sprawdzenia w ewidencjach, rejestrach i kartotekach, w tym w policyjnych zbiorach danych, prawdziwości danych
   zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby w Policji,
   f) postępowania sprawdzającego, które jest określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych;

2. obejmuje sprawdzenie wiedzy i umiejętności z zakresu informatyki, funkcjonowania systemów informatycznych,
   systemów teleinformatycznych, sieci teleinformatycznych oraz znajomości języka obcego obejmującej te dziedziny.

Dziennik Ustaw – 61 – Poz. 145

13. W przypadku kandydata, który przed upływem 3 lat od dnia zwolnienia ze służby w Policji złożył podanie o przy- jęcie do służby, kwestionariusz osobowy kandydata do służby w Policji, a także dokumenty stwierdzające wymagane wy- kształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierające dane o uprzednim zatrudnieniu, jeżeli podczas pełnienia służby w Policji uzyskał kwalifikacje zawodowe podstawowe, postępowanie kwalifikacyjne:

1. składa się z następujących etapów:
   a) złożenia podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego kandydata do służby w Policji, a także doku- mentów stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim
   zatrudnieniu,
   b) rozmowy kwalifikacyjnej,
   c) ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Policji,
   d) sprawdzenia w ewidencjach, rejestrach i kartotekach, w tym w policyjnych zbiorach danych, prawdziwości danych
   zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby w Policji,
   e) postępo wania sprawdzającego, które jest określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych;
2. obejmuje sprawdzenie wiedzy i umiejętności z zakresu informatyki, funkcjonowania systemów informatycznych, syste- mów teleinformatycznych, sieci teleinformatycznych oraz znajomości języka obcego obejmującej te dziedziny – w przypadku kandydata ubiegającego się o przyjęcie do służby w CBZC na stanowisko związane z bezpośrednim roz- poznawaniem i zwalczaniem przestępstw popełnionych przy użyciu systemu informatycznego, systemu teleinforma- tycznego lub sieci teleinformatycznej oraz zapobieganiem tym przestępstwom, a także wykrywaniem i ściganiem spraw- ców tych przestępstw.

14. W przypadku kandydata, który przed upływem 3 lat od dnia zwolnienia ze służby w Policji złożył podanie o przy- jęcie do służby, kwestionariusz osobowy kandydata do służby w Policji, a także dokumenty stwierdzające wymagane wy- kształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierające dane o uprzednim zatrudnieniu, został przyjęty do służby w Policji
    po przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust. 5 lub 12, oraz uzyskał kwalifikacje zawodowe
    podstawowe, postępowanie kwalifikacyjne:

1. składa się z następujących etapów:
   a) złożenia podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego kandydata do służby w Policji, a także doku- mentów stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim
   zatrudnieniu,
   b) testu wiedzy,
   c) testu sprawności fizycznej,
   d) rozmowy kwalifikacyjnej,
   e) ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Policji,
   f) sprawdzenia w ewidencjach, rejestrach i kartotekach, w tym w policyjnych zbiorach danych, prawdziwości danych
   zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby w Policji,
   g) postępowania sprawdzającego, które jest określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych;
2. obejmuje sprawdzenie wiedzy i umiejętności z zakresu informatyki, funkcjonowania systemów informatycznych, systemów
   teleinformatycznych, sieci teleinformatycznych oraz znajomości języka obcego obejmującej te dziedziny – w przy- padku kandydata ubiegającego się o przyjęcie do służby w CBZC na stanowisko związane z bezpośrednim rozpozna- waniem i zwalczaniem przestępstw popeł nionych przy użyciu systemu informatycznego, systemu teleinformatycznego
   lub sieci teleinformatycznej oraz zapobieganiem tym przestępstwom, a także wykrywaniem i ściganiem sprawców tych przestępstw.

15. Kandydat, wobec którego rozpoczęto postępowanie kwalifikacyjne, o którym mowa w ust. 2, ale go nie zakoń- czono, może przystąpić, po złożeniu podania, do postępowania kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust. 5 lub 12. Pozytywne
    wyniki następujących etapów:

1. złożenia podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego kandydata do służby w Policji, a także dokumentów
   stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim zatrudnieniu,

2. badania psychologicznego w tym testu psycho logicznego,

Dziennik Ustaw – 62 – Poz. 145

3. ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Policji,
4. sprawdzenia w ewidencjach, rejestrach i kartotekach, w tym w policyjnych zbiorach danych, prawdziwości danych
   zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby w Policji
   – uzyskane w postępowaniu, o którym mowa w ust. 2, uznaje się w postępowaniu, o którym mowa w ust. 5 lub 12.

16. Kandydat, wobec którego zakończono postępowanie kwalifikacyjne, o którym mowa w ust. 5 lub 12, lecz nie został
    przyjęty do służby w Policji z powodu ograniczonej liczby przyjęć albo innej usprawiedliwionej przyczyny leżącej po jego stronie, może przystąpić, po złożeniu podania, do postępowania kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust. 2. Podanie składa
    się nie później niż w terminie 7 dni od dnia zakończenia postępowania kwalifikacyjnego. Pozytywne wyniki następujących
    etapów:

1. złożenia podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego kandydata do służby w Policji, a także dokumen- tów stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim zatrud- nieniu;
2. badania psychologicznego w tym testu psychologicznego,
3. rozmowy kwalifikacyjnej,
4. ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Policji,
5. sprawdzenia w ewidencjach, rejestrach i kartotekach, w tym w policyjnych zbiorach danych, prawdziwości danych
   zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby w Policji
   – uzyskane w postępowaniu, o którym mowa w ust. 5 lub 12, uznaje się w postępowaniu, o którym mowa w ust. 2.

17. Postępowanie kwalifikacyjne zarządza i prowadzi:

1. Komendant Główny Policji – w stosunku do kandydatów, o których mowa w ust. 2, 5, ust. 11 pkt 1, ust. 13 oraz 14, ubiegających się o przyjęcie do służby w Komendzie Głównej Policji oraz BOA;
2. Komendant CBŚP – w stosunku do kandydatów, o których mowa w ust. 2, 5, 13 oraz 14, ubiegających się o przyjęcie
   do służby w CBŚP;
3. Komendant BSWP – w stosunku do kandydatów, o których mowa w ust. 2, 5, 13 oraz 14, ubiegających się o przyjęcie
   do służby w BSWP;
4. Komendant CBZC – w stosunku do kandydatów, o których mowa w ust. 2, 5 oraz 12–14, ubiegających się o przyjęcie
   do służby w CBZC;
   4a) Dyrektor CLKP – w stosunku do kandydatów, o których mowa w ust. 5, 13 oraz 14, ubiegających się o przyjęcie
   do służby w CLKP;
5. komendant wojewódzki albo Komendant Stołeczny Policji – w stosunku do kandydatów, o których mowa w ust. 2, 5, 11, 13 oraz 14, ubiegających się o przyjęcie do służby w komendzie wojewódzkiej albo Komendzie Stołecznej Policji
   oraz w podległych mu jednostkach organizacyjnych Policji.

18. Zarządzenie przez Komendanta CBŚP, Komendanta BSWP, Komendanta CBZC, Dyrektora CLKP, komendanta
    wojewódzkiego Policji oraz Komendanta Stołecznego Policji postępowania kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust. 5, wymaga uzyskania zgody Komendanta Głównego Policji. Zgody udziela się na wniosek zarządzającego.
19. Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC, Dyrektor CLKP, komen- dant wojewódzki Policji oraz Komendant Stołeczny Policji odmawia objęcia kandydata postępowaniem kwalifikacyjnym
    albo odstępuje od jego prowadzenia w przypadku:

1. niezłożenia kompletu dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1;

2. niespełnienia wymagań określonych w ust. 1;

3. uzyskania negatywnego wyniku co najmniej jednego z następujących etapów postępowania kwalifikacyjnego:
   a) testu wiedzy,
   b) testu sprawności fizycznej,
   c) badania psychologicznego w tym testu psychologicznego,

Dziennik Ustaw – 63 – Poz. 145

d) rozmowy kwalifikacyjnej,
e) ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Policji,
f) postępowania sprawdzającego, które jest określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych;
4) uzyskania negatywnego wyniku badania psychofizjologicznego – w przypadku kandydata ubiegającego się o przyjęcie
do służby w CBŚP, BSWP, CBZC albo CLKP;
5) uzyskania negatywnego wyniku sprawdzenia wiedzy i umiejętności z zakresu informatyki, funkcjonowania systemów
informatycznych, systemów teleinformatycznych, sieci teleinformatycznych oraz znajomości języka obcego obejmu- jącej te dziedziny – w przypadku kandydata ubiegającego się o przyjęcie do służby w CBZC;
6) zatajenia lub podania nieprawdziwych danych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby w Policji;
7) niepoddania się przez kandydata przewidzianym w postępowaniu kwalifikacyjnym czynnościom lub etapom tego postępowania;
8) przystąpienia do ponownego postępowania kwalifikacyjnego pomimo uzyskania przez niego w poprzednim postępo- waniu kwalifikacyjnym negatywnego wyniku postępowania sprawdzającego określonego w przepisach o ochronie infor- macji niejawnych, gdy z informacji posiadanych przez komendanta prowadzącego postępowanie wynika, że nie uległy
zmianie okoliczn ości stanowiące podstawę negatywnego wyniku tego etapu;
9) gdy nie znajduje to uzasadnienia w potrzebach kadrowych Policji;
10) rezygnacji kandydata z ubiegania się o przyjęcie do służby w Policji.
20. W przypadku odstąpienia od prowadzenia postępowania kwalifikacyjnego z powodu uzyskania przez kandydata
negatywnego wyniku testu sprawności fizycznej, rozmowy kwalifikacyjnej, ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej, bada- nia psychologicznego, badania psychofizjologicznego, niespełnienia wym agań określonych w ust. 1, zatajenia lub podania
nieprawdziwych danych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby w Policji albo postępowania sprawdzającego
może on ponownie przystąpić do postępowania kwalifikacyjnego po upływie okresów wskazanych w przepisach wykonaw- czych wydanych na podstawie ust. 23, liczonych od dnia wystąpienia przyczyny odstąpienia od prowadzenia postępowania
kwalifikacyjnego.
21. Postępowanie kwalifikacyjne kończy się umieszczeniem kandydata na liście kandydatów i zatwierdzeniem listy przez zarządzającego postępowanie kwalifikacyjne, o którym mowa w ust. 17. 22. Informacje o wynikach postępowania kwalifikacyjnego nie stanowią informacji publicznej i nie podlegają udostęp- nieniu w trybie odrębnych przepisów.
23. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. zakres informacji o planowanym postępowaniu kwalifikacyjnym oraz sposób podawania ich do wiadomości,

2. tryb i sposób przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego,

3. wzór kwesti onariusza osobowego kandydata do służby w Policji,

4. zakres tematyczny i sposób przeprowadzania testu wiedzy, zakres i sposób przeprowadzania testu sprawności fizycz- nej, badania psychologicznego i rozmowy kwalifikacyjnej,

5. zakres tematyczny i sposób sprawdzenia wiedzy i umiejętności z zakresu informatyki, funkcjonowania systemów infor- matycznych , systemów teleinformatycznych, sieci teleinformatycznych oraz znajomości języka obcego obejmującej te dziedziny,

6. zakres i sposób przeprowadzania bada nia psychologicznego kandydatów ubiegających się o przyjęcie na określone
   stanowisko do służby w CBŚP, BSWP, CBZC albo CLKP,

7. zakres i sposób przeprowadzania testu sprawności fizycznej, badania psychologicznego i rozmowy kwalifikacyjnej
   kandydatów ubiegających się o przyjęcie do służby kontrterrorystycznej,

8. zakres, sposób organizowania, tryb przeprowadzania i ramową metodykę badań psychofizjologicznych oraz wykaz
   komórek organizacyjnych uprawnionych do ich przeprowadzania,

9. sposób uznawania wyników uzyskanych przez kandydata w postępowaniu kwalifikacyjnym, o którym mowa w ust. 2, w przypadku przystąpienia do postępowania kwalifikacyjnego określonego w ust. 5 lub 12,

Dziennik Ustaw – 64 – Poz. 145

10. sposób uznawania wyników uzyskanych przez kandydata w postępowaniu kwalifikacyjnym, o którym mowa w ust. 5 lub 12, w przypadku przystąpienia do postępowania kwalifikacyjnego określonego w ust. 2,
11. wymagania dla osób przeprowadzających test sprawności fizycznej, badanie psychologiczne, badanie psychofizjolo- giczne oraz sprawdzenie wiedzy i umiejętności z zakresu informatyki, funkcjonowania systemów informatycznych,
    systemów teleinformatycznych, sieci teleinformatycznych oraz znajomości języka obcego obejmującej te dziedziny,
12. tryb złożenia i zakres informacji, jakie powinien zawierać wniosek, o którym mowa w ust. 18,
13. sposób dokonywania oceny kandydatów, w tym sposób uwzględniania w ocenie preferencji z tytułu specjalistycznych
    kwalifikacji, wykształcenia, uprawnień lub umiejętności pożądanych ze względu na potrzeby kadrowe Policji,
14. szczegółowy sposób zakończenia postępowania kwalifikacyjnego, w tym warunki umieszczenia kandydata na liście
    kandydatów oraz minimalny okres, po którym kandydat może ponownie przystąpić do postępowania kwalifikacyjnego
    lub poszczególnych jego etapów,
15. zakres informacji o wyniku postępowania kwalifikacyjnego
    – uwzględniając powszechność dostępu do informacji o postępowaniu kwalifikacyjnym, czynności niezbędne do przepro- wadzenia postępowania kwalifikacyjnego i ustalenia w jego toku predyspozycji kandydata, wykształcenie, kwalifikacje lub uprawnienia osób przeprowadzających test sprawności fizycznej, badanie psychologiczne, badanie psychofizjologiczne oraz sprawdzenie wiedzy i umiejętności z zakresu informatyki, funkcjonowania systemów informatycznych, systemów teleinfor- matycznych, sieci teleinformatycznych oraz znajomości języka obcego obejmującej te dziedziny, a także potrzebę zapew- nienia sprawności prowad zenia tego postępowania, przejrzystości stosowanych kryteriów oceny, obiektywności wyników
    postępowania i wyboru kandydatów posiadających w największym stopniu cechy, umiejętności oraz kwalifikacje przydatne
    do realizacji zadań służbowych, w tym uwzględnia jąc wymagania do pełnienia służby w jednostkach organizacyjnych Policji,
    o których mowa w art. 5a, art. 5b, art. 5d i art. 5e, oraz służbie kontrterrorystycznej.
    Art. 25a. 1. Funkcjonariusz Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Służby Celno -Skarbowej , Państwowej Straży Pożarnej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontr wywiadu Wojskowego lub C entralnego Biura Antykorupcyjnego może być na własną prośbę przeniesiony do służby w Policji, jeżeli wykazuje on szczególne predyspozycje do jej pełnienia.

2. Funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, do służby w Policji przenosi w porozumieniu odpowiednio z Komendan- tem Głównym Straży Granicznej, Szefem Kancelarii Sejmu, Komendantem Służby Ochrony Państwa, Szefem Krajowej Administracji Skarbowej, Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej, Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrz- nego , Szefem Agencji Wywiad u, Szefem Służby Wywiadu Wojskowego, Szefem Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Szefem Centralnego Biura Antykorupcyjnego Komendant Główny Policji za zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

3. Funkcjonariusz Straży Granicznej, Straży Marszałkowskie j, Służby Ochrony Państwa, Służby Celno -Skarbowej, Państwowej Straży Pożarnej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Centralnego Biura Antykorupcyjnego przeniesiony do służby w P olicji zachowuje ciągłość służby.

4. Funkcjonariuszowi przenoszonemu w trybie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje odprawa ani inne należ ności przewidziane dla funkcjonariuszy odchodzących ze służby.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb prowadzenia
   postępowania w stosunku do funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, uwzględniając szczególne kwalifikacje predestynujące
   do służby w Policji, równorzędność okresów służby i stażu, należności oraz uzyskanych w dotychczaso wych jednostkach kwalifikacji zawodowych z policyjnymi.
   Art. 26. 1. Zdolność fizyczną i psychiczną do służby ustalają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw
   wewnętrznych.

6. (uchylony)
   Art. 27. 1. Przed podjęciem służby policjant składa ślubowanie według następującej roty:
   „Ja, obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, świadom podejmowanych obowiązków policjanta, ślubuję: służyć wiernie
   Narodowi, chronić ustanowiony Konstytucją Rzeczypospolitej Polski ej porządek prawny, strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem życia. Wykonując powierzone mi zadania, ślubuję pilnie przestrze- gać prawa, dochować wierności konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej, przestrzegać dyscypliny służbowej oraz wykonywać rozkazy i polecenia przełożonych. Ślubuję strzec tajemnic związanych ze służbą, honoru, godności i dobrego imienia służby oraz przestrzegać zasad etyki zawodowej”.

Dziennik Ustaw – 65 – Poz. 145

2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze zarządz enia, ceremoniał ślubowania, uwzględniając warunki, tryb i termin składania ślubowania przez policjantów, organy uprawnione do przyjmowania ślubowania, przebieg i sposób dokumentowania ślubowania oraz wzór formularza aktu ślubowania.
   Art. 28. 1. Stosunek s łużbowy policjanta powstaje w drodze mianowania na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do służby.
   1a. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić:

1. na okres służby przygotowawczej lub kandydackiej;
2. na okres służby kontraktowej;
3. na stałe.
   1b. Mianowanie w służbie kontraktowej może nastąpić po zawarciu umowy, zwanej dalej „kontraktem”, zawartej po- między osobą, która zgłosiła się do tej służby, a przełożonym wymienionym w art. 32 ust. 1.
   1c. Kontrakt zawiera się na okres od 3 do 5 lat. Zawarcie kontraktu z tą samą osobą może nastąpić najwyżej dwukrotnie.

2. Początek służby liczy się od dnia określonego w rozkazie o mianowaniu funkcjonariusza Policji.
   3.64) Mianowanie może nastąpić w stosunku do osób, które posiadają uregulowany stosunek do służb y wojskowej.
3. Warunku określonego w ust. 3 nie stosuje się do kobiet, policjantów w służbie kandydackiej, a także do osób rozpo- czynających naukę lub przeszkolenie zawodowe w szkołach resortu spraw wewnętrznych.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, określa rodzaje i wzory legitymacji służbo- wych i innych dokumentów policjantów, organy właściwe do ich wydawania oraz zasady dokonywania wpisów w tych dokumentach.
   Art. 28a. 1. Mianowanie w służbie kontraktowej może nastąpić na stanowisko podstawowe, jeżeli osoba mianowana ma wykształcenie średnie lub średnie branżowe i odbyła w Policji przeszkolenie podstawowe lub ukończyła służbę kandy- dacką i zobowiąże się do uzupełnienia przeszkolenia pod stawowego w terminie określonym w kontrakcie.
5. Osoba nieposiadająca wykształcenia średniego lub średniego branżowego może być mianowana na stanowisko, o którym mowa w ust. 1, jeżeli postępowanie kwalifikacyjne wykaże posiadanie przez tę osobę szczególnyc h predyspozycji do służby w Policji.
6. Dla policjanta w służbie kontraktowej początkowe 12 miesięcy służby w ramach pierwszego kontraktu jest okresem próbnym.
7. Policjant lub przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, mogą oświadczyć na piśmie, najpóźni ej na jeden miesiąc przed upływem okresu próbnego, o zamiarze rozwiązania stosunku służbowego. W takim przypadku z dniem upływu okresu próbnego policjanta zwalnia się ze służby.
8. W przypadku niezłożenia oświadczeń, o których mowa w ust. 4, policjant pełn i nadal służbę kontraktową bez od- rębnego mianowania.
9. Najpóźniej na 6 miesięcy przed upływem okresu, na jaki został zawarty kontrakt, policjant lub przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, mogą wystąpić z wnioskiem o zawarcie kolejnego kontraktu. W pr zypadku zawarcia kolejnego kon- traktu policjant pełni nadal służbę kontraktową.
   Art. 29. 1. Osobę przyjętą do służby w Policji mianuje się policjantem w służbie przygotowawczej na okres 3 lat.
10. Po upływie okresu służby przygotowawczej policjant zostaje mi anowany na stałe.
11. W szczególnie uzasadnionych przypadkach przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, z wyłączeniem komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, może skrócić okres służby przygotowawczej policjanta albo zwolnić go od odbywania tej służby .
12. W razie przerwy w wykonywaniu przez policjanta obowiązków służbowych, trwającej dłużej niż 3 miesiące, prze- łożony może przedłużyć okres jego służby przygotowawczej.
    Art. 30. 1. Osobę podlegającą kwalifikacji wojskowej skierowaną za jej zgodą do służby w oddziałach prewencji Policji mianuje się policjantem w służbie kandydackiej na okres, o którym mowa w art. 561 pk t 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641, 1615, 1834 i 1872 ).

64. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 66 – Poz. 145

2. Policjant w służbie kandydackiej pełni służbę w systemie skoszarowanym.
   2a.65) Policjant w służbie kandydackiej odbywa szkolenie dla policjantów w służbie kandydackiej.
   3.66) Policjant w służbie kandydackiej po ukończeniu szkolenia, o którym mowa w ust. 2a, wykonuje jedynie czynności administracyjno -porządkowe.
3. Okres służby kandydackiej zalicza się do okresu służby przygotowawczej, jeżeli przerwa pomiędzy służbą kandy- dacką a podjęciem służby przygotowawczej nie przekracza 3 miesięcy.
   Art. 31. 1. Osobom, które stosownie do przepisów o obronie Ojczyzny odbywają ćwiczenia w jednostkach organiza- cyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych na podstawie przydziałów organizacyjno -mobilizacyj- nych, przysługują w zakresie przydzielonych im zadań uprawnienia policjantów określone w art. 15 i art. 16.
4. Zakres uprawnień i obowiązków osób, o których mowa w ust. 1, wynikających ze stosunku służby określą od rębne przepisy.
   Art. 31a. 1. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny Policja może być objęta militaryzacją, o której mowa w art. 600 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny.
5. Policjanci pozostający w stosunku służbowym w dniu ogłoszenia mobilizacji lub w dniu, w którym rozpoczyna się czas wojny, określonym przez Prezydent a Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 4a ustawy, o której mowa w ust. 1, stają się z mocy prawa policjantami pełniącymi służbę w czasie wojny i pozostają w tej służbie do czasu zwolnienia.
   Art. 32. 1.67) Do mianowania policjanta na stanowiska służbowe, przenoszenia oraz zwalniania z tych stanowisk właś - ciwi są przełożeni: Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC, Dyrektor CLKP, komendanci wojewódzcy Policji albo Komendant Stołeczny Policj i i komendanci powiatowi (miejscy, rejonowi) Policji oraz Komendant -Rektor Akademii Policji w Szczytnie i komendanci szkół policyjnych.
6. Od decyzji, o których mowa w ust. 1, policjantowi służy odwołanie do wyższego przełożonego.
7. Jeżeli decyzję, o któr ej mowa w ust. 1, ustawa zastrzega dla Komendanta Głównego Policji, od decyzji takiej służy odwołanie do ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
   Art. 33. 1. Czas pełnienia służby policjanta jest określony wymiarem jego obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku.
8. Zadania służbowe policjanta powinny być ustalone w sposób pozwalający na ich wykonanie w ramach 40-godzin - nego tygodnia służby, w okresach rozliczeniowych od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca danego roku oraz od dnia 1 lipca
   do dnia 31 grudnia danego roku.
   2a. Liczba godzin służby przekraczających normę określoną w ust. 2 nie może przekraczać 8 godzin tygodniowo
   w okresie rozliczeniowym.
   2b. Przepisu ust. 2a nie stosuje się do realizacji zadań o szczególnym charakterze dla ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego, w szczególności mających na celu zapobieżenie zdarzeniom, o których
   mowa w art. 18 ust. 1.
9. W zamian za czas służby przekraczający normę określoną w ust. 2 policjantowi przysługuje w okresie rozliczenio- wym czas wolny od służby w tym samym wymiarze albo po zakończeniu okresu rozliczeniowego rekompensata pieniężna,
   o ile w terminie 10 dni od zakończenia okresu rozliczeniowego nie wystąpi z wnioskiem o udzielenie czasu wolnego od służby w tym samym wymiarze.
   3a. Rekompensatę pieniężną, o której mowa w ust. 3, przyznaje się w wysokości 1/172 części miesięcznego uposażenia
   zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego policjan towi na stanowisku zajmowanym w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego za każdą godzinę służby przekraczającą normę określoną w ust. 2. Łączny czas służby przekracza- jący normę w danym okresie rozliczeniowym zaokrągla się w górę do pełnej godziny.
   3b. Przyzna nie rekompensaty pieniężnej, o której mowa w ust. 3, może nastąpić także na podstawie porozumienia, o którym mowa w art. 13 ust. 4a pkt 1, jeżeli przekroczenie normy określonej w ust. 2 nastąpiło w związku z realizacją tego porozumienia. Rekompensata pieni ężna przysługuje policjantowi za każdą pełną godzinę służby przekraczającą normę okreś - loną w ust. 2.

65. Dodany przez art. 2 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

66. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

67. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 67 – Poz. 145

3c. W razie śmierci lub zaginięcia policjanta należną mu rekompensatę pieniężną, o której mowa w ust. 3, wypłaca się małżonkowi policjanta, który pozostawał z nim we wspólności małżeńskiej, a w dalszej kolejności jego dzieciom oraz rodzi- com, jeżeli w dniu śmierci policjanta spełniali warunki do uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agenc ji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszał- kowskie j, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno -Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.
3d. Rekompensatę pieniężną, o której mowa w ust. 3, wypłaca się:

1. do końca kwartału następującego po okresie rozliczeniowym, o którym mowa w art. 33 ust. 2, lecz nie później niż w dniu zwolnienia ze służby;
2. w przypadku śmierci albo zaginięcia policjanta – niezwłocznie po wydaniu rozkazu personalnego o wygaś nięciu
   stosunku służbowego.

4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do policjanta uprawnionego do dodatku funkcyjnego.
5. Liczba godzin służby przekraczając ych normę określoną w ust. 2, za którą przyznano rekompensatę pieniężną, o której
   mowa w art. 13 ust. 4a pkt 1, nie może przekraczać 1/4 tygodniowego wymiaru czasu służby policjanta w 3 -miesięcznym okresie rozliczeniowym.
6. Minister właściwy do spraw wewn ętrznych określi, w drodze rozporządzenia, podstawowy i zmianowy rozkład
   czasu służby, dzienny i tygodniowy wymiar czasu służby, przypadki przedłużenia czasu służby ponad ustaloną normę, spo- sób ewidencjonowania i rozliczania czasu służby, tryb oraz warunki przyznawania i termin wypłaty rekompensaty pienięż- nej, o której mowa w art. 13 ust. 4a pkt 1, sposób pełnienia przez policjantów dyżurów domowych oraz grupy policjantów
   zwolnionych z pełnienia służby w porze nocnej, niedziele i święta, mając na względzie zapewnienie całodobowej i sprawnej
   realizacji zadań przez Policję.
   Art. 33a.68) 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii lub stanu klęski żywiołowej związanej z występowaniem chorób zakaźnych u ludzi przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, lub osoba przez niego upoważniona mogą w celu przeciwdziałania chorobom zakaźnym polecić policjantowi pełnienie służby poza miejscem jej stałego wykonywania, w szczególności z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiew ania się na odległość (służba pełniona w formie zdalnej).
7. Przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, lub osoba przez niego upoważniona wydają i cofają, w postaci papie- rowej lub elektronicznej, polecenia pełnienia służby w formie zdalnej.
8. Przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, lub osoba przez niego upoważniona w poleceniu pełnienia służby w for- mie zdalnej określają czas i miejsce jej pełnienia oraz sposób porozumiewania się policjanta z bezpośrednim przełożonym.
9. Policjant może pe łnić służbę w formie zdalnej, jeżeli ma możliwości techniczne oraz lokalowe do jej pełnienia i po- zwala na to charakter wykonywanych przez niego zadań.
10. Narzędzia i materiały niezbędne do pełnienia służby w formie zdalnej oraz obsługę logistyczną zapewnia przeło- żony, o którym mowa w art. 32 ust. 1.
11. W trakcie służby pełnionej w formie zdalnej policjant zapewnia ochronę tajemnic związanych ze służbą oraz danych osobowych.
12. W trakcie pełnienia służby w formie zdalnej policjant może używać narzędzi lub ma teriałów niezapewnionych przez przełożonego, jeżeli:

1. narzędzia i materiały spełniają wymagania, o których mowa w ust. 6;
2. narzędzia spełniają wymagania określone w rozdziale IV działu dziesiątego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ), zwanej dalej „Kodeksem pracy”.

8. Na polecenie przełożonego, o którym mowa w art. 32 ust. 1, lub osoby przez niego upoważnionej policjant pełniący służbę w formie zdalnej ma obowiązek prowadzić ewidencję wykonanych czynności, uwzględ niającą w szczególności opis tych czynności, a także datę ich wykonania. Ewidencję wykonanych czynności policjant sporządza w formie i z częstotli- wością określonymi w poleceniu.
9. Policjant ma obowiązek na polecenie bezpośredniego przełożonego stawić się w miejscu stałego wykonywania służby.
10. Przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, lub osoba przez niego upoważniona mogą w każdym czasie cofnąć polecenie pełnienia służby w formie zdalnej.

68. Dodany przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 1 grudnia 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023 r. poz. 240); wszedł w życie z dniem 7 kwietnia 2023 r.

Dziennik Ustaw – 68 – Poz. 145

Art. 33b.68) 1. Przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, realizuje w stosunku do policjanta pełniącego służbę w for- mie zdalnej obowiązki określone w art. 71a–71d w czasie pełnienia przez niego służby w formie zdalnej, z wyłączeniem obowiązków określonych w art. 208 § 1, art. 2091–2093, art. 210 § 1–5, art. 212 pkt 1 i 4, art. 213, art. 214 i art. 233 oraz przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 210 § 6 Kodeksu pracy.
2. Przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, lub osoba przez niego upoważniona przed rozpoczęciem przez poli- cjanta służby pełnionej w formie zdalnej przekazują policjantowi pełniącemu służbę w formie zdalnej informacje dotyczące:

1. zasad:
   a) oraz sposobu właściwej organizacji stanowiska służby peł nionej w formie zdalnej, z uwzględnieniem wymagań ergonomii,
   b) bezpiecznego i higienicznego wykonywania służby pełnionej w formie zdalnej,
   c) postępowania w sytuacjach awaryjnych stwarzających zagrożenie dla życia lub zdrowia;
2. czynności do wykonania po zakończeniu wykonywania służby pełnionej w formie zdalnej.

3. Przed dopuszczeniem do wykonywania służby pełnionej w formie zdalnej policjant w oświadczeniu składanym w postaci papierowej lub elektronicznej:

1. potwierdza:
   a) zapoznanie się z informacjami, o których mowa w ust. 2, b) że na stanowisku służby pełnionej w formie zdalnej w miejscu wskazanym w poleceniu, o którym mowa w art. 33a ust. 3, są zapewnione bezpieczne i higieniczne warunki tej służby;
2. zobowiązuje się do przestrzegania zasad, o który ch mowa w ust. 2 pkt 1, oraz do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 2.

4. Policjant organizuje stanowisko służby pełnionej w formie zdalnej, uwzględniając wymagania ergonomii.
5. Przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, lub osoba przez niego upoważniona mają prawo przeprowadzać kon- trolę warunków bezpieczeństwa i higieny służby pełnionej w formie zdalnej przez policjanta w miejscu i w godzinach peł- nienia tej służby.
6. Przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, lub osoba przez nieg o upoważniona dostosowują sposób przeprowa- dzania kontroli, o której mowa w ust. 5, do miejsca wykonywania i charakteru służby pełnionej w formie zdalnej. Wykony- wanie czynności kontrolnych nie może naruszać prywatności policjanta pełniącego służbę w formie zdalnej i innych osób ani utrudniać korzystania z pomieszczeń domowych w sposób zgodny z ich przeznaczeniem.
7. W razie zaistnienia wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby w formie zdalnej stosuje się przepisy ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozo- stających w związku ze służbą (Dz. U. z 2023 r. poz. 2015).
8. Zgłoszenie bezpośredniemu przełożonemu wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby w formie zdalnej jest równoznaczne z wyrażeniem przez policjanta zgody na przeprowadzenie oględzin miejsca wypadku, narzędzi, oceny ich stanu technicznego oraz zbadania warunków pełnienia tej służby i innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku lub mają z nim związek. Oględzin dokonuje się niezwłocznie po zgłoszeniu wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby w formie zdalnej, w terminie uzgodnionym przez policjanta albo jego domownika, w przy- padku gdy policjant ze względu na stan zdrowi a nie jest w stanie uzgodnić tego terminu, i przewodniczącego komisji powy- padkowej. Komisja powypadkowa może odstąpić od dokonywania oględzin, jeżeli uzna, że okoliczności i przyczyny wy- padku nie budzą jej wątpliwości.
   Art. 34. 1. Mianowanie lub powołanie na stanowisko służbowe jest uzależnione od posiadanego przez policjanta wy- kształcenia, uzyskania określonych kwalifikacji zawodowych, a także stażu służby w Policji.
9. Ustala się następujące kwalifikacje zawodowe:

1. podstawowe;

2. podoficerskie;

3. aspir anckie;

4. oficerskie.

Dziennik Ustaw – 69 – Poz. 145

3. Policjant może być mianowany albo powołany na wyższe stanowisko służbowe, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1. posiada wykształcenie, kwalifikacje zawodowe i staż służby wymagane na tym stanowisku;
2. posiada pozytywną o pinię służbową;
3. w przypadku poddania go procedurze, o której mowa w art. 35a ust. 1, uzyskał pozytywny wynik testu lub badania przeprowadzonego w ramach tej procedury.

4. Na wyższe stanowisko służbowe nie może być mianowany ani powołany policjant:

1. który podczas ostatniego opiniowania służbowego otrzymał jedną z opinii służbowych, o których mowa w art. 38 ust. 2
   pkt 2 albo 3 albo art. 41 ust. 1 pkt 2 albo ust. 2 pkt 1 – przez okres jednego roku od dnia wydania ostatecznej opinii;
2. przeciwko któremu w szczęto postępowanie karne w sprawie o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe lub postępowanie dyscyplinarne – do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3. ukarany karą dyscyplinarną – do czasu je j zatarcia;
4. skazany za przestępstwo wyrokiem sądu – przez rok od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, chyba że interes służby nie sprzeciwia się mianowaniu albo powołaniu na wyższe stanowisko służbowe pomimo skazania lub od popełnienia czynu, za który z ostał skazany, upłynęło więcej niż 2 lata.
   5.69) Policjant, który ukończył w Akademii Policji w Szczytnie studia pierwszego stopnia o profilu praktycznym na kierunku nauka o Policji, w terminie miesiąca od dnia ukończenia tych studiów jest mianowany na sta nowisko służbowe, dla którego określono policyjny stopień etatowy w korpusie oficerów młodszych Policji, jeżeli spełnia warunki, o których mowa w ust. 3. Przepis ust. 4 stosuje się.

6. Do stażu służby, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, nie wlicza się okresu za wieszenia w czynnościach służbowych oraz okresu tymczasowego aresztowania, jeżeli policjant został skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe lub w prawomocnie zakończonym postępowaniu dyscyplina rnym został
   ukarany karą dyscyplinarną albo odstąpiono od jego ukarania, a także okresu urlopu wychowawczego oraz urlopu bezpłat- nego.
7. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC albo Dyrektor CLKP może wyrazić zgodę na mianowanie na stanowisko służbowe policjanta, także w służbie przygotowawczej, przed uzyskaniem prz ez niego kwalifikacji zawodowych oraz stażu służby wymaganych na tym
   stanowisku, przy spełnieniu wymagań w zakresie wykształcenia. Kwalifikacje zawodowe policjant jest obowiązany uzyskać przed mianowaniem na stałe.
   8.70) Warunkiem uzyskania przez policjant a kwalifikacji zawodowych niezbędnych do mianowania go lub powołania go na stanowisko służbowe jest ukończenie przez niego:

1. szkolenia zawodowego:
   a) podstawowego – w przypadku kwalifikacji, o których mowa w ust. 2 pkt 1, b) podoficerskiego – w przypadku kwalifikacji, o których mowa w ust. 2 pkt 2, c) aspiranckiego – w przypadku kwalifikacji, o których mowa w ust. 2 pkt 3, d) oficerskiego – w przypadku kwalifikacji, o których mowa w ust. 2 pkt 4 – i zdanie egzaminu końcowego;

2. studiów w Akademii Policji w Szczytnie – w przypadku kwalifikacji, o których mowa w ust. 2 pkt 4, i zdanie egza- minu końcowego z zakresu szkolenia, o którym mowa w pkt 1 lit. d. 9.70) Za równoznaczne ze spełnieniem warunków określonych w ust. 8 pkt 1:

3. lit. a – uważa się zaliczenie w Akademii Policji w Szczytnie pierwszego roku studiów pierwszego stopnia o profilu praktycznym na kierunku nauka o Policji;

4. lit. b – uważa się zalicze nie w Akademii Policji w Szczytnie drugiego roku studiów pierwszego stopnia o profilu prak- tycznym na kierunku nauka o Policji albo zdanie egzaminu końcowego z zakresu szkolenia, o którym mowa w ust. 8 pkt 1 lit. b;

5. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

6. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 70 – Poz. 145

3. lit. c – uważa się zaliczenie w Akadem ii Policji w Szczytnie trzeciego roku studiów pierwszego stopnia o profilu prak- tycznym na kierunku nauka o Policji albo zdanie egzaminu końcowego z zakresu szkolenia, o którym mowa w ust. 8 pkt 1 lit. c;
4. lit. d – uważa się zdanie egzaminu końcowego z zakresu szkolenia, o którym mowa w ust. 8 pkt 1 lit. d. 10.70) Policjanta można skierować na egzamin końcowy z zakresu odpowiedniego szkolenia, o którym mowa w ust. 8 pkt 1 lit. b–d, bez konieczności odbywania tego szkolenia, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:
5. ma zapewnione stanowisko służbowe, na którym są wymagane kwalifikacje zawodowe, o których mowa w ust. 2, lub pełni służbę na stanowisku służbowy m, dla którego określono policyjny stopień etatowy w korpusie odpowiednio podoficerów, aspirantów i oficerów Policji;
6. spełnia warunki, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, oraz nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 4. 11.70) Warunkiem skierowania, o którym mowa w ust. 10, jest dla egzaminu końcowego z zakresu szkolenia, o którym mowa w ust. 8 pkt 1:
7. lit. b – ukończenie szkolenia zawodowego podstaw owego z wyróżnieniem;
8. lit. c – posiadanie wykształcenia wyższego oraz ukończenie szkolenia zawodowego podoficerskiego z wyróżnieniem albo zdanie egzaminu końcowego z zakresu tego szkolenia z wyróżnieniem;
9. lit. d – złożenie przez policjanta pisemnego raportu w sprawie skierowania go na ten egzamin oraz:
   a) ukończenie studiów drugiego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich oraz ukończenie szkolenia zawodo- wego aspiranckiego z wyróżnieniem albo zdanie egzaminu końcowego z zakresu tego szkolenia z wyróżnieniem lub b) ukończenie studiów w Akademii Policji w Szczytnie.
   11a.71) Policjanta dopuszcza się do egzaminu końcowego po uzyskaniu zaliczeń oraz zdaniu egzaminów przewidzia- nych w programie szkolenia.
   11b.71) Policjantowi wystawia się ocenę negatywną z zaliczenia, egzaminu lub egzaminu końcowego, jeżeli w czasie ich przeprowadzania:
10. korzysta z pomocy innych osób lub
11. posługuje się niedozwo lonymi urządzeniami, materiałami lub środkami, lub
12. w inny sposób zakłóca ich przebieg.
    11c.71) Policjant, któremu wystawiono ocenę negatywną z zaliczenia, eg zaminu lub egzaminu końcowego, zachowuje prawo odpowiednio do zaliczenia poprawkowego, egzaminu poprawkowego lub egzaminu końcowego poprawkowego, a jeżeli
    wystawienie oceny negatywnej nastąpiło podczas zaliczenia poprawkowego, egzaminu poprawkowego lub egz aminu koń- cowego poprawkowego – do zaliczenia komisyjnego, egzaminu komisyjnego lub egzaminu końcowego komisyjnego.
    11d.71) Egzamin końcowy przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Komendanta -Rektora Akademii Policji w Szczytnie, komendanta szkoły policyjnej albo kierownika ośrodka szkolenia.

12. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wymagania w zakresie wykształce- nia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim odpowiadają policjanci na stanowiskach komendantów Policji i innych stanowiskach służbowych, mając na uwadze zakres wykonywanych przez nich zadań.
    Art. 34a. 1. Policjanta można skierować na przes zkolenie, do szkoły, na studia wyższe lub podyplomowe w kraju albo za granicą lub na aplikację w zawodach prawniczych, które są realizowane poza jednostkami szkoleniowymi Policji.
13. Z policjantem w służbie stałej, którego zamierza się skierować na koszt Policji na przeszkolenie, do szkoły, na studia
    wyższe lub podyplomowe w kraju albo za granicą lub na aplikację w zawodach prawniczych, które są realizowane poza
    jednostkami szkoleniowymi Policji, zawiera się umowę, jeżeli koszt ten w dniu skierowania przekracza kwotę sześciokrot- ności wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego w danym roku na podstawie ustawy z dnia 10 paździer- nika 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2020 r. poz. 2207 oraz z 2023 r. poz. 1667 ).

71. Dodany przez art. 2 pkt 8 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 71 – Poz. 145

3. Policjant, który został zwolniony ze służby przed upływem 5 lat od dnia ukończenia nauki lub szkoleń wymienionych
   w ust. 2, których koszty zostały pokryte z budżetu Policji, jest obowiązany do zwrotu tych kosztów.
4. Umowa, o której mowa w ust. 2, określa wzajemne prawa i obowiązki stron związane ze skierowaniem, w szczegól- ności warunki zwrotu kosztów poniesionych na naukę i utrzymanie policjanta, w przypadku:

1. nieukończenia przez niego przeszkolenia, szkoły, studiów wyższych lub podyplomowych w kraju albo za granicą lub aplikacji w zawodach prawniczych w wyniku uzyskania negatywnej oceny końcowej albo przerwania nauki z winy
   policjanta;
   2)72) zwolnienia ze służby w okresie, o którym mowa w ust. 3, z przyczyn określonych w art. 41 ust. 1 pkt 3 –5, ust. 2 pkt 1, 2, 5, 7 –9 oraz ust. 3.

5. Zwrot poniesionych kosztów następuje w wysokości:

1. kosztów poniesionych przez Policję – w przypadkach, o których mowa w ust. 4 pkt 1 oraz art. 41 ust. 1 pkt 3 –5 i ust. 2
   pkt 2 i 8;
2. proporcjonalnej do pozostałego, wynikającego z umowy, okresu służby pełnionej po zakończeniu nauki – w pozosta- łych przypadkach.

6. Zwrot kosztów, o którym mowa w ust. 3, nie obejmuje uposażenia policjanta.
7. Komendant Główny Policji może zwolnić policjanta z obowiązku zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 3, w ca- łości albo w części na pisemny wniosek policjanta uzasadniony jego szczególną sytuacją życiową, rodzinną lub materialną.
   Art. 34b.73) Na szkolenie, o którym mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1, policjanta kieruje przełożony za pośrednictwem komórki
   organizacyjnej Policji właściwej w sprawach szkolenia Komendy Głównej Policji, CBŚP, BSWP, CBZC, CLKP, komendy wojewódzkiej Policji, Komendy Stołecznej Policji, Akademii Policji w Szczytnie albo szkoły policyjnej.
   Art. 34c. 1. Po przyjęciu do służby policjanta kieruje się na szkolenie zawodowe podstawowe.
8. Policjanta przyjętego do służby ponownie przed upływem 3 lat od dnia zwolnienia go ze służby w Policji, jeżeli podczas jej pełnienia uzyskał kwalifikacje zawodowe podstawowe, nie kieruje się na szkolenie zawodowe podstawowe.
   3.74) W stosunku do policjanta przyjętego do służby w Policji przed upływem 12 miesięcy od dnia zakończenia służby kandydackiej można prowadzić szkolenie zawodowe podstawowe w zakresie niezbędnym do uzupełnienia wiedzy i umiejęt- ności zdobytych w związku z pełnieniem służby kandydackiej.
   4.75) W stosunku do policjanta – absolwenta studiów, w ramach których, na podstawie porozumienia zawartego przez uczelnię z Komendantem Głównym Policji, zrealizowano określony przez Komendanta Głównego Policji minimalny zakres treści kształcenia, przyjętego do służby w Policji przed upływem 12 miesięcy od dnia ukończenia tych studiów można pro- wadzić szkolenie zawodowe podstaw owe w zakresie uzupełniającym różnice programowe między zrealizowanym minimal- nym zakresem treści kształcenia a szkoleniem zawodowym podstawowym.
   Art. 34d. 1. Na szkolenie zawodowe podoficerskie lub szkolenie zawodowe aspiranckie policjanta można skierować,
   jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1. ma zapewnione stanowisko służbowe, na którym są wymagane kwalifikacje zawodowe podoficerskie lub aspiranckie, lub pełni służbę na stanowisku służbowym, dla którego określono policyjny stopień etatowy w korpus ie odpowiednio podoficerów albo aspirantów Policji;
2. posiada staż służby wymagany do mianowania lub powołania na stanowisko służbowe;
3. posiada pozytywną opinię służbową.

2. Warunku wymienionego w ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do policjanta, o którym mow a w art. 34 ust. 7.
   3.76) Na szkolenie zawodowe aspiranckie można skierować policjanta, który uzyskał kwalifikacje zawodowe, o których mowa w art. 34 ust. 2 pkt 2. 4.76) Policjanta, który posiada specjalistyczne kwalifikacje, wykształcenie, uprawnienia lub umiejętności pożądane ze względu na potrzeby kadrowe Policji, można skierować na szkolenie zawodowe aspiranckie z wyłączeniem wymogu, o którym
   mowa w ust. 3.

72. Ze zmianą wprowadzoną p rzez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 2023 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z wprowadzeniem świadczenia za długoletnią służbę (Dz. U. poz. 347), która weszła w życie z dniem 1 marca 2023 r.

73. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

74. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

75. Dodany przez art. 2 pkt 10 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

76. Dodany przez art. 2 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 72 – Poz. 145

Art. 34e. 1. Na szkolenie zawodowe oficerskie policjanta można skierować, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:
1)77) ukończył studia drugiego stopnia lub jednolite studia magisterskie;
2) złożył pisemny raport w sprawie skierowania go na to szkolenie;
3) ma zapewnione, bezpośrednio po ukończeniu szkolenia, stanowisko służbowe, na którym są wymagane kwalifikacje zawodowe oficerskie, lub pełni służbę na stanowisku służbowym, dla którego określono policyjny stopień etatowy w korpusie oficerów Policji;
4) posiada staż służby wymagany do mianowania lub powołania na stanowisko służbowe;
5) posiada pozytywną opinię służbową.
2. Warunku wymienionego w ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do policjanta, o którym mowa w art. 34 ust. 7 i art. 56 ust. 1. 3.78) Na szkolenie zawodowe oficerskie można skierować policjanta, który uzyskał kwalifikacje zawodowe, o których mowa w art. 34 ust. 2 pkt 3. 4.78) Policjan ta, który posiada specjalistyczne kwalifikacje, wykształcenie, uprawnienia lub umiejętności pożądane ze względu na potrzeby kadrowe Policji, można skierować na szkolenie zawodowe oficerskie z wyłączeniem wymogu, o którym
mowa w ust. 3. Art. 34f. 1. Policja nta usuwa się ze szkolenia, o którym mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1, jeżeli:79)

1. złożył pisemny raport o usunięcie ze szkolenia;
2. zgłosił na piśmie wystąpienie ze służby w Policji;
3. przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, wystąpił o jego usunięcie z e szkolenia;
4. przełożony, o którym mowa w art. 39a ust. 1 i 2, zawiesił go w czynnościach służbowych;
5. w szkoleniu nastąpiła przerwa spowodowana jego długotrwałą chorobą lub szczególnymi przyczynami losowymi;
6. bez usprawiedliwienia przerwał udział w szkoleniu;
7. bez usprawiedliwienia nie przystąpił w wyznaczonym terminie do zaliczeń lub egzaminów przewidzianych programem szkolenia lub do egzaminu końcowego;
8. nie uzyskał zaliczenia lub nie zdał egzaminu przewidzianego w programie szkolenia lub egzam inu końcowego;
9. popełnił czyn o znamionach wykroczenia albo przewinienia dyscyplinarnego, jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste i uniemożliwia jego udział w szkoleniu;
10. popełnił czyn o znamionach przestępstwa umyślnego ściganego z oskarżenia publicz nego, jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste;
11. z innych ważnych przyczyn nie jest możliwy jego udział w szkoleniu.

2. Policjanta skreśla się ze szkolenia w przypadku jego śmierci lub uznania za zaginionego.
   Art. 34g.80) 1. Policjant usunięty ze szkolenia, o którym mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1, w przypadkach wskazanych w art. 34f ust. 1 pkt 1–5 i 11 może dokończyć przerwane szkolenie, jeżeli przed upływem 12 miesięcy od dnia usunięcia ze szkolenia ustanie przyczyna, z powodu której został usunięty, oraz zgłosi przełożonemu właściwemu do spraw osobowych gotowość do dokończenia szkolenia.
3. Policjanta, o którym mowa w ust. 1, można ponownie skierować na szkolenie, jeżeli po upływie 12 miesięcy od dnia usunięcia ze szkolenia ustanie przyczyna, z powod u której został usunięty.
4. Policjanta, który został usunięty ze szkolenia, o którym mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1 lit. b–d, w przypadkach wskaza- nych w art. 34f ust. 1 pkt 6–8 można ponownie skierować na szkolenie nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy od dnia jego usunięcia.
5. Policjanta, który został usunięty ze szkolenia, o którym mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1 lit. a, w przypadkach wskaza- nych w art. 34f ust. 1 pkt 6–8 można ponownie skierować na szkolenie bez zachowania terminu wskazanego w ust. 3.

77. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 12 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

78. Dodany przez art. 2 pkt 12 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

79. Wprowadzenie do wyliczenia w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

80. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 73 – Poz. 145

5. Policjanta, który został usunięty ze szkolenia, o którym mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1, w przypadkach wskazanych w art. 34f ust. 1 pkt 9 i 10 można ponownie skierować na szkolenie nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy od dnia jego usunięcia.
6. Przepisów ust. 3 i 5 nie stosuje się do policjanta przywróconego do służby w Policji.
   Art. 34h. 1. Policjant może zostać skierowany na doskonalenie zawodowe w celu pogłębiania wiedzy i umiejęt ności zawodowych wymaganych przy wykonywaniu przez niego zada ń i czynności służbowych, a także uzyskania przez niego dodatkowych uprawnień, w tym uprawnień instruktorskich.
7. Doskonalenie zawodowe policjantów organizowane jest jako doskonalenie zawodowe:
   1)81) centralne – przez Akademię Policji w Szczytnie, szkoły policyjne lub ośrodki szkolenia;

2. lokalne – przez jednostki organizacyjne Policji lub komórki organizacyjne tych jednostek;
3. zewnętrzne – przez podmioty pozapolicyjne.
   3.82) Za zgodą Komendanta Głównego Policji doskonalenie zawodowe centralne mogą orga nizować CBŚP, BSWP, BOA, CBZC, CLKP oraz komendy wojewódzkie Policji i Komenda Stołeczna Policji.
   4.82) Do doskonalenia zawodowego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 3, stosuje się odpowiednio przepisy art. 34 ust. 11b–11d, art. 34f i art. 34g ust. 1–3, 5 i 6. 5.82) Komendant Główny Policji, właściwy dla ośrodka szkolenia komendant wojewódzki Policji albo Komendant Sto- łeczny Policji, Komendant -Rektor Akademii Policji w Szczytnie lub komendant szkoły policyjnej, każdy w zakresie swojej właściwości, określają programy doskonalenia zawodowego centralnego.
   Art. 34i.83) W przypadku wystąpienia sytuacji szczególnych wymagających ochrony bezpieczeństwa policjantów, w tym w przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii lub wprowadzenia stanu klęski żywiołowej, Komendant Główny Policji, na czas wynikający z określonej potrzeby, może wprowadzić organizację szkolenia, o którym mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1, oraz organizację doskonalenia zawodowego, o którym mowa w art. 34h ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3, w systemie skoszarowanym.
   Art. 34j.83) 1. Policjant, który ukończył szkolenie, o którym mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1, otrzymuje świadectwo ukoń- czenia szkolenia lub świadectwo ukończenia szkolenia z wyróżnieni em.

2. W przypadku, o którym mowa w art. 34 ust. 10, policjant otrzymuje świadectwo zdania egzaminu końcowego lub świadectwo zdania egzaminu końcowego z wyróżnieniem.
3. Policjant, który ukończył szkolenie, o którym mowa w art. 30 ust. 2a, otrzymuje świade ctwo ukończenia szkolenia dla policjantów w służbie kandydackiej.
4. Policjant, który ukończył doskonalenie zawodowe, o którym mowa w art. 34h ust. 2 pkt 1 i ust. 3, otrzymuje świa- dectwo ukończenia doskonalenia zawodowego centralnego.
   Art. 34k.83) Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. formy, tryb, organizację, sposób odbywania i dokumentowania szkoleń, o których mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1,

2. sposób oceniania policjanta w trakcie szkoleń, o których mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1, oraz zakres, tryb, formy i terminy składania egzaminów końcowych z tych szkoleń,

3. sposób oceniania policjanta w trakcie egzaminów końcowych, o który ch mowa w art. 34 ust. 10, oraz zakres, tryb, formy i terminy składania tych egzaminów,

4. sposób powoływania komisji egzaminacyjnej,

5. sposób dokumentowania oraz jednostki organizacyjne Policji właściwe do organizowania szkolenia, o którym mowa w art. 30 ust. 2a,

6. formy, organizację, sposób odbywania i dokumentowania doskonalenia zawodowego oraz sposób oceniania policjanta w trakcie jego trwania,

7. sposób sprawowania nadzoru nad realizacją szkoleń, o których mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1 i art. 30 ust. 2a, oraz doskonalenia zawodowego,

8. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 15 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

9. Dodany przez art. 2 pkt 15 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

10. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 74 – Poz. 145

8. wzory świadectwa ukończenia szkolenia zawodowego, świadectwa ukończenia szkolenia zawodowego z wyróżnie- niem, świadectwa zdania egzaminu końcowego, świadectwa zdania egzaminu końcowego z wyróżnieniem, świadec- twa ukończenia szkolenia dla policjantów w służbie kandydackiej oraz świadectwa ukończenia doskonalenia zawodo- wego centralnego
   – mając na uwadze zapewnienie właściwego przygotowania policjantów do wykonywania zadań służbowych oraz koniecz- ność zapewnienia właśc iwej realizacji oraz prawidłowego dokumentowania szkoleń, o których mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1 oraz w art. 30 ust. 2a, i doskonalenia zawodowego oraz przebiegu egzaminów końcowych.
   Art. 35. 1. Policjant podlega okresowemu opiniowaniu służbowemu.

2. Policj ant zapoznaje się z opinią służbową w ciągu 14 dni od jej sporządzenia; może on w terminie 14 dni od za po- znania się z opinią wnieść odwołanie do wyższego przełożonego.

3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór formu larza opinii służbowej, szczegółowe zasady i tryb opiniowania funkcjonariuszy, uwzględniając przesłanki opiniowania i jego częstotliwości, kryteria
   brane pod uwagę przy opiniowaniu, właściwość przełożonych w zakresie wydawania opinii, tryb zapoznawania fun kcjona- riuszy z opinią służbową oraz tryb wnoszenia i rozpatrywania odwołań od opinii.
   Art. 35a. 1. Policjant może zostać poddany procedurze określającej jego predyspozycje do służby na określonych stanowiskach lub w określonych komórkach organizacyjnych, p oprzez przeprowadzenie testu sprawności fizycznej, badania psychologicznego lub badania psychofizjologicznego.

4. Test lub badania są przeprowadzane przez uprawnioną komórkę organizacyjną Policji.

5. W stosunku do policjantów pełniących służbę lub ubiegają cych się o podjęcie służby w Komendzie Głównej Policji test i badania zarządza Komendant Główny Policji.
   3a. W stosunku do policjantów pełniących służbę lub ubiegających się o podjęcie służby w CBŚP test i badania zarzą- dza Komendant CBŚP.
   3b. W stosunku do policjantów pełniących służbę lub ubiegających się o podjęcie służby w BSWP test i badania zarządza Komendant BSWP.
   3c. W stosunku do policjantów pełniących służbę lub ubiegających się o podjęcie służby w BOA test i badania zarządza Komendan t Główny Policji.
   3d. W stosunku do policjantów pełniących służbę lub ubiegających się o podjęcie służby w samodzielnym pododdziale kontrterrorystycznym Policji test i badania zarządza właściwy miejscowo komendant wojewódzki lub Komendant Stołeczny Policji . 3e. W stosunku do policjantów pełniących służbę lub ubiegających się o podjęcie służby w CBZC badania zarządza Komendant CBZC.
   3f. W stosunku do policjantów CLKP lub ubiegających się o podjęcie służby w CLKP test i badania zarządza Dyrektor CLKP.

6. W st osunku do policjantów pełniących służbę na obszarze terytorialnego działania komendanta wojewódzkiego, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 3 i 4, test i badania zarządza komendant wojewódzki Policji.

7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze roz porządzenia, tryb i warunki określania predyspo- zycji fizycznych i psychicznych do służby na określonych stanowiskach lub w określonych komórkach organizacyjnych Policji oraz przeprowadzania badań psychofizjologicznych, uwzględniając wykaz komórek organizac yjnych uprawnionych do przeprowadzania testu lub badań, o których mowa w ust. 1, wykaz komórek organizacyjnych Policji i stanowisk służbo- wych, dla których test lub badania mogą być przeprowadzane, oraz zakres i ramową metodykę badań, mając na względzie zapewnienie sprawnego przebiegu wyłonienia osób posiadających predyspozycje do pełnienia służby na określonych stano- wiskach lub w określonych komórkach organizacyjnych Policji.
   Art. 35b. Policjanta, za jego zgodą, przenosi na stanowisko związane z bezpośredni m rozpoznawaniem i zwalczaniem
   przestępstw popełnionych przy użyciu systemu informatycznego, systemu teleinformatycznego lub sieci teleinformatycznej
   oraz zapobieganiem tym przestępstwom, a także wykrywaniem i ściganiem sprawców tych przestępstw w CBZC Komendant
   Główny Policji, na wniosek Komendanta CBZC, po uzyskaniu przez policjanta pozytywnego wyniku sprawdzenia wiedzy,
   umiejętności i znajomości języka, o którym mowa w art. 25 ust. 12 pkt 2.

Dziennik Ustaw – 75 – Poz. 145

Art. 36. 1. Policjant może być przeniesio ny do pełnienia służby albo delegowany do czasowego pełnienia służby w innej
jednostce organizacyjnej Policji lub w innej miejscowości z urzędu lub na własną prośbę.
2. Do przenoszenia lub delegowania policjanta właściwi są: Komendant Główny Policji na obszarze całego państwa, Komendant CBŚP w odniesieniu do policjanta CBŚP w ramach tej jednostki organizacyjnej, Komendant BSWP w odnie- sieniu do policjanta BSWP w ramach te j jednostki organizacyjnej, Komendant CBZC w odniesieniu do policjanta CBZC w ramach tej jednostki organizacyjnej, Dyrektor CLKP w odniesieniu do policjanta CLKP w ramach tej jednostki organiza- cyjnej, komendant wojewódzki Policji na obszarze właściwego woj ewództwa, komendant powiatowy (miejski) Policji na obszarze właściwego powiatu (miasta). Jeżeli przeniesienie między województwami, a także między CBŚP a innymi jed- nostkami organizacyjnymi Policji, BSWP a innymi jednostkami organizacyjnymi Policji, CBZC a innymi jednostkami organi- zacyjnymi Policji oraz między CLKP a innymi jednostkami organizacyjnymi Policji następuje w związku z porozumieniem zainteresowanych przełożonych i policjanta, przeniesienia dokonuje komendant wojewódzki Policji właściwy dla woje- wództwa, w którym policjant ma pełnić służbę, w przypadku przeniesienia do CBŚP – Komendant CBŚP, w przypadku przeniesienia do BSWP – Komendant BSWP, w przypadku przeniesienia do CBZC – Komendant CBZC, a w przypadku przeniesienia do CLKP – Dyrektor CLKP.
3. Czas delegacji nie może przekraczać 6 miesięcy. Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komen dant BSWP, Komendant CBZC albo Dyrektor CLKP w wyjątkowych przypadkach może przedłużyć czas delegacji do 12 miesięcy.
4. Komendant Główny Policji może oddelegow ać policjanta, za jego zgodą, do pełnienia zadań służbowych poza Policją w kraju i za granicą na czas określony.
4a. Policjant może być oddelegowany do wykonywania zadań służbowych poza Policją w celu realizacji zadań okreś - lonych w ustawie lub zadań Polic ji wynikających z obowiązujących Rzeczpospolitą Polską umów i zobowiązań między - narodowych.
4b. Policjant może być oddelegowany do:

1. urzędu krajowego obsługującego organ władzy publicznej, w którym są wykonywane zadania o charakterze określo- nym w ust. 4a , zwanego dalej „instytucją krajową”;
2. urzędu, organizacji lub instytucji międzynarodowej albo państwa obcego, w których są wykonywane zadania, o których mowa w ust. 4a, zwanych dalej „instytucją zagraniczną”.
   4c. Oddelegowanie policjanta do wykonywania zadań w Biurze Nadzoru Wewnętrznego następuje na zasadach okreś - lonych w ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych. W zakresie nieuregulowanym stosuje się odpowiednio przepi sy art. 36a –36p. 4d. Policjanta przyjętego do służby na zasadach, o których mowa w art. 25 ust. 5, 11 lub 12, można przenieść lub delegować do innej służby w Policji pod warunkiem przystąpienia przez niego do pominiętych zgodnie z tymi zasadami etapów post ępowania kwalifikacyjnego, o których mowa w art. 25 ust. 2, oraz uzyskania ich pozytywnego wyniku.

5. (uchylony)
6. (uchylony)
   Art. 36a. 1. Z wnioskiem o oddelegowanie policjanta do wykonywania zadań służbowych poza Policją mogą wystąpić:

1. organy Policji lub kierownik komórki organizacyjnej Komendy Głównej Policji;
2. instytucje krajowe;
3. instytucje zagraniczne.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien określać nazwę instytucji, komórki organizacyjnej oraz nazwę stano- wiska przeznaczonego dla policja nta lub pełnionej funkcji, opis kwalifikacji wymaganych do zajmowania stanowiska lub pełnienia funkcji, zakres wykonywanych zadań, przewidywany okres oddelegowania oraz określenie należności pieniężnych i innych świadczeń przysługujących oddelegowanemu pol icjantowi. Wniosek instytucji zagranicznej powinien dodatkowo zawierać określenie uprawnień i należności przysługujących oddelegowanemu policjantowi w tej instytucji.

3. W przypadku policjanta, który ma zostać oddelegowany za granicę do wykonywania zadań zleconych przez insty- tucję zagraniczną albo zadań wynikających z programów finansowanych ze środków funduszy Unii Europejskiej, gdy okres
   oddelegowania ma trwać co najmniej rok, a wykonywanie zadań nie wymaga objęcia przez policjanta stanowiska w insty- tucji zagranicznej, wniosek powinien dodatkowo określać zakres uprawnień i należności, jakie przysługują oddelegowa- nemu policjantowi lub jego jednostce organizacyjnej Policji od instytucji finansującej, przez którą należy rozumieć instytucję krajową albo instytucję zagraniczną, w tym organizację międzynarodową, inną niż podmiot oddelegowujący lub podmiot,
   do którego następuje oddelegowanie, finansującą wykonywanie zadań, o których mowa w art. 36 ust. 4a.

4. Wniosek składa się nie później niż 14 dni przed przewidywanym dniem oddelegowania policjanta do instytucji
   krajowej lub instytucji zagranicznej.

Dziennik Ustaw – 76 – Poz. 145

Art. 36b. Oddelegowanie do wykonywania zadań służbowych poza Policją następuje po zapoznaniu się policjanta z treścią wniosku oraz po wyrażeniu przez nie go zgody na oddelegowanie w formie pisemnego oświadczenia wskazują cego nazwę instytucji krajowej lub instytucji zagranicznej, nazwę stanowiska służbowego lub pełnionej funkcji, a także okres oddelegowania.
Art. 36c. 1. W przypadku gdy oddelegowanie policj anta do instytucji zagranicznej jest poprzedzone postępowaniem kwalifikacyjnym przewidzianym w umowie międzynarodowej lub przepisach prawa Unii Europejskiej, policjant zwraca się pisemnie do Komendanta Głównego Policji z wnioskiem o wyrażenie zgody na ucze stnictwo w tym postępowaniu.
2. W przypadku pozytywnie zakończonego postępowania kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust. 1, oddelegowanie policjanta do instytucji zagranicznej następuje po przedstawieniu Komendantowi Głównemu Policji kontraktu z instytucją zagraniczną.
3. W razie otrzyma nia przez policjanta od instytucji zagranicznej propozycji przedłużenia kontraktu lub gdy policjant ubiega się o kolejny kontrakt w instytucji zagranicznej, stosuje się odpowiednio ust. 1.
Art. 36d. Komendant Główny Policji może z własnej inicjatywy oddele gować policjanta do wykonywania zadań służ- bowych poza Policją.
Art. 36e. 1. Komendant Główny Policji w razie uwzględnienia wniosku:

1. uzgadnia z instytucją krajową lub instytucją zagraniczną obsadę personalną stanowiska służbowego określonego we wniosku albo pełnioną funkcję, po uprzednim uzyskaniu od policjanta pisemnego oświadczenia, o którym mowa w art. 36b, jeśli kwestie te nie zostały wcześ niej uzgodnione;
2. zwalnia policjanta z zajmowanego stanowiska służbowego, z jednoczesnym przeniesieniem go do dyspozycji przeło- żonego właściwego w sprawach osobowych;
3. zalicza, do celów obliczenia uposażenia i innych należności pieniężnych przysługując ych policjantowi w okresie od- delegowania, stanowisko służbowe w instytucji krajowej określone we wniosku do odpowiedniej grupy zaszeregowa- nia oraz ustala policyjny stopień etatowy, stosownie do zaszeregowania stanowisk służbowych policjantów;
4. oddelegowu je policjanta do wykonywania zadań służbowych poza Policją, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 11g ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właś ci- wego do spraw wewnętrznych.

2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 4, policjantowi służy odwołanie do ministra właściwego do spraw we wnętrznych.

3. Komendant Główny Policji nie uwzględnia wniosku, jeżeli wskazane w nim stanowisko, charakter lub zakres zadań, jakie miałby wykonywać policjant odd elegowany poza Policję, nie odpowiada zadaniom określonym w ustawie oraz zada- niom wynikającym z obowiązujących Rzeczpospolitą Polską umów i zobowiązań międzynarodowych.
   Art. 36f. 1. Warunkiem oddelegowania policjanta do instytucji krajowej lub instytucji z agranicznej jest wyznaczenie go na stanowisko służbowe lub do pełnienia funkcji, zgodnie z wnioskiem, o którym mowa w art. 36a ust. 2.

4. Instytucja krajowa lub instytucja zagraniczna może przenieść oddelegowanego policjanta na inne stanowisko służ- bowe niż określone we wniosku o oddelegowanie, jeżeli na stanowisku tym są wykonywane zadania, o których mowa w art. 36 ust. 4a. W takim przypadku przepisy art. 36a –36e i art. 36g stosuje się odpowiednio.
   Art. 36g. 1. Komendant Główny Policji odwołuje policjanta z oddelegowania w przypadku konieczności zwolnienia go
   ze służby w Policji, zawiadamiając o tym odpowiednio instytucję krajową, instytucję zagraniczną lub instytucję finansującą.

5. Komendant Główny Policji, na uzasadniony wniosek instytucji krajowej, insty tucji zagranicznej lub instytucji finan- sującej, odwołuje policjanta z oddelegowania bez jego zgody. Właściwa instytucja, składając Komendantowi Głównemu Policji wniosek o odwołanie policjanta z oddelegowania, zawiadamia o tym policjanta. Odwołanie następuj e nie wcześniej niż z upływem 30 dni od dnia złożenia wniosku.

6. Komendant Główny Policji odwołuje policjanta z oddelegowania do instytucji krajowej lub instytucji zagranicznej na jego wniosek, zawiadamiając odpowiednio właściwą instytucję. Odwołanie nast ępuje w terminie do 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku.

7. Komendant Główny Policji, z uwagi na uzasadnione potrzeby Policji, może odwołać policjanta z oddelegowania bez jego zgody, zawiadamiając o tym instytucję krajową, instytucję zagraniczną lub instyt ucję finansującą oraz policjanta. Odwołanie następuje nie wcześniej niż z upływem 30 dni od dnia zawiadomienia.

8. Terminy, o których mowa w ust. 2 –4, mogą być skracane za porozumieniem Komendanta Głównego Policji, insty- tucji krajowej, instytucji zagranicz nej lub instytucji finansującej oraz zainteresowanego policjanta.

Dziennik Ustaw – 77 – Poz. 145

Art. 36h. 1. Po odwołaniu policjanta z oddelegowania przełożony właściwy w sprawach osobowych mianuje go na stanowisko nie niższe niż zajmowane przed oddelegowaniem.
2. Komendant Główny Poli cji może wyrazić zgodę na zwolnienie ze służby w Policji policjanta, o którym mowa w art. 36g , ze stanowiska równorzędnego do zajmowanego w instytucji krajowej. Nie dotyczy to policjanta, który podlega zwolnieniu ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 3 –5 oraz ust. 2 pkt 1, 2, 5 i 8 albo wobec którego orzeczono karę dyscyplinarną wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.
Art. 36i. 1. Policjant w okresie oddelegowania do instytucji krajowej lub instytucji zagranicznej podlega przełożonemu właściwemu w sp rawach osobowych, z wyjątkiem oddelegowania do Biura Nadzoru Wewnętrznego.
2. Przepis ust. 1 nie narusza uprawnień przełożonego, któremu policjant podlega z tytułu zajmowania stanowiska służ- bowego albo pełnienia funkcji w instytucji krajowej lub instytucji zagranicznej.
Art. 36j. 1. Policjant oddelegowany do wykonywania zadań służbowych w instytucji krajowej zachowuje prawo do urlopu w wymiarze i na zasadach określonych w ustawie.
2. Policjantowi oddelegowanemu do wykonywania zadań służbowych w instytucji z agranicznej przysługuje urlop w wymiarze i na zasadach obowiązujących w tej instytucji.
3. Policjant oddelegowany do wykonywania zadań służbowych w instytucji zagranicznej jest obowiązany informować na piśmie przełożonego właściwego w sprawach osobowych o wymiarze urlopu przysługującego i wykorzystanego w insty- tucji zagranicznej.
4. Policjantow i odwołanemu z oddelegowania w instytucji zagranicznej przysługuje urlop uzupełniający w wymiarze odpowiadającym różnicy pomiędzy wymiarem urlopu wypoczynkowego i dodatkowego, ustalonego na podstawie ustawy, a wymiarem urlopu przysługującego mu w instytucj i zagranicznej.
Art. 36k. 1. Policjantowi oddelegowanemu do wykonywania zadań służbowych w instytucji krajowej przysługują uprawnienia i świadczenia, w tym uposażenie i inne należności pieniężne, w wysokości i na warunkach określonych w ustawie.
2. Policja ntowi oddelegowanemu do wykonywania zadań służbowych w instytucji krajowej położonej poza miejsco- wością stanowiącą siedzibę jednostki organizacyjnej Policji, w której policjant pełnił dotychczas służbę, przysługują z tego tytułu należności przewidziane dla policjanta delegowanego do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości.
3. Instytucja krajowa wypłaca oddelegowanemu policjantowi:

1. uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami do uposażenia;
2. nagrody roczne za okres oddelegowania;
3. nagrody motywacyjne;
4. należności z tytułu podróży służbowych oraz oddelegowania, o którym mowa w ust. 2.

4. Świadczenia i należności pieniężne niewymienione w ust. 3 przyznaje i wypłaca jednostka organizacyjna Policji, w której policjant pełnił służbę bezpośrednio przed oddelegowaniem.
   Art. 36l. Do policjanta oddelegowanego do wykonywania zadań służbowych w instytucji krajowej stosuje się przepisy,
   które mają zastosowanie do pracowników zatrudnionych na stanowiskach analogicznych do zajmowanego przez niego sta- nowiska służbowego, w szczególności dotyczące obowiązków pracodawcy i pracownika, regulaminów pracy, wyróżnień,
   odpowiedzialności materialnej pracowników, czasu pracy, bezpieczeństwa i higieny pracy, a także funduszu nagród, z wy- łączeniem pozostałych przepisów w sprawie wynagrodzeń oraz innych świadczeń i należności pieniężnych wynikających
   ze stosunku pracy.
   Art. 36m. 1. Policjant w czasie oddelegowania do wykonywania zadań służbowych w instytucji zagranicznej zacho- wuje prawo do uposażenia zasadniczego, dodatków do uposażenia o charakterze stałym i innych należności pieniężnych
   należnych na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających
   wpływ na prawo do uposażenia i innych należności pieniężnych lub na ich wysokość.
5. Policjantowi, o którym mowa w ust. 1, przysługują również:

1. należności z tytułu zagranicznej podróży służbowej;

2. zwrot kosztów przewozu rzeczy osobistego użytku i przedmiotów gospodarstwa domowego;

3. ryczałt na pokrycie kosztów utrzymania;

4. zwrot kosztów leczenia.

Dziennik Ustaw – 78 – Poz. 145

3. Uposażenie oraz świadczenia i należności pieniężne, o których mowa w ust. 1 i ust. 2 pkt 3, nie przysługują poli- cjantowi otrzymującemu za granicą wynagrodzenie na podstawie kontraktu zawartego z instytucją zagraniczną lub instytucją
   finansującą.
4. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do policjanta oddelegowanego za granicę do wykonywania zadań zleconych
   przez instytucję zagraniczną albo zadań wynikających z programów finansowanych ze środków funduszy Unii Europejskiej,
   gdy okres oddelegowania trwa co najmniej rok, a wykonywanie zadań nie wymaga objęcia przez policjanta stanowiska
   w instytucji zagranicznej, w przypadku gdy wynagrodzenie to jest refundowane jednostce organizacyjnej Policji przez instytu- cję finansującą.
   Art. 36ma. Kierownik lub dyrektor generalny urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby, do których oddelegowano
   policjanta, na wniosek Komendanta Głównego Policji lub upoważnionej przez niego osoby przesyła informacje dotyczące
   oceny wykonywania przez policjanta zadań i obowiązków w czasie trwania oddelegowania, w celu i zakresie niezbędnym
   do sporządzenia opinii służbowej.
   Art. 36n. 1. Policjantowi oddelegowanemu do wykonywania zadań służbowych w instytucji zagranicznej przysłu gują diety na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki, zwrot kosztów noclegów, przejazdów i dojazdów oraz innych
   niezbędnych wydatków uznanych przez Komendanta Głównego Policji, na warunkach określonych w przepisach w sprawie
   przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia.
5. Należności, o których mowa w ust. 1, policjant otrzymuje z tytułu podróży odbywanych:

1. w związku z rozpoczęciem i zakończeniem służby w instytucji zagranicznej;
2. w celu załatwienia w kraju lub w innym państwie spraw służbowych na polecenie lub za zgodą Komendanta Głównego
   Policji;
3. w razie śmierci pozostających w kraju członków rodziny, na których przysługuje zasiłek pogrzebowy na podstawie
   ustawy, a w innych przypadkach losowych – za zgodą Komendanta Głównego Policji;
4. w celu wykorzystania urlopu wypoczynkowego w kraju, raz na 2 lata, nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy służby
   w instytucji zagranicznej, z wyłączeniem ostatniego roku tej służby.

3. Zwrot kosztów przewozu nie przysługuje, jeżeli z tytułu podróży, o której mowa w ust. 2 pkt 1, policjant otrzymał
   zwrot kosztów przejazdu ustalony z uwzględnieniem stawek za kilometr przebiegu pojazdu, określony na podstawie prze- pisów w sprawie przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia.
   Art. 36o. Należności i świadczenia, o których mowa w art. 36m ust. 2, nie przysługują, jeżeli policjant otrzymuje od instytucji zagranicznej lub instytucji finansującej świadczenia pieniężne na cele analogiczne do określonych w tych przepisac h. Art. 36p. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, tryb przyznawania
   i wypłaty należności przysługujących policjantowi oddelegowanemu do instytucji zagranicznej, o których mowa w art. 36m ust. 2, oraz właściwość przełożonych w tych sprawach, a także sposób i zakres składania informacji przełożonemu w związku
   z oddelegowaniem do instytucji zagranicznej, mając na względzie zapewnienie sprawnej i terminowej wypłaty należności.
   Art. 37. Policjantowi można powierzyć pełnienie obowiązków służbowych na innym stanowisku w tej samej miejsco- wości na czas nieprzekraczający 12 miesięcy; w takim przypadku uposażenie policjanta nie może być obniżone.
   Art. 37a. Policjanta w przypadku zwolnienia z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego można przenieść do dyspozycji przełożonego właściwego w sprawach osobowych, na okres:

1. poprzedzający powołanie lub mianowanie na inne stanowisko służbowe albo zwolnienie ze służby, nie dłuższy niż 12 miesięcy;
2. zwolnienia z obowiązku wykonywania zadań służbowych, udzielonego na zasadach określonych w przepisach o związ- kach zawodowych;
3. delegowania do pełnienia zadań służbowych poza Policją w kraju lub za granicą.
   Art. 38. 1. Policjanta przenosi się na niższe stanowisko służbowe w razie wymierzenia kary dyscyplinarnej wyznacze- nia na niższe stanowisko służbowe.

2. Policjanta można przeni eść na niższe stanowisko służbowe w przypadkach:

1. orzeczenia trwałej niezdolności do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku przez komisję lekarską, jeżeli nie ma możliwości mianowania go na stanowisko równorzędne;

2. nieprzydatności na zajmowanym stanowisku, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej;

Dziennik Ustaw – 79 – Poz. 145

3. niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku, stwierdzonego w okresie służby stałej
   w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którym i upłynęło co najmniej 6 miesięcy;
4. likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego lub z innych przyczyn uzasadnionych potrzebami organizacyjnymi,
   gdy nie ma możliwości mianowania go na inne równorzędne stanowisko;
5. niewyrażenia zgody na mianowanie na st anowisko służbowe w okresie pozostawania w dyspozycji przełożonego właści- wego w sprawach osobowych, gdy nie ma możliwości mianowania go na inne równorzędne stanowisko.

3. Policjanta można przenieść na niższe stanowisko służbowe również na jego prośbę.
4. Policjant, który nie wyraził zgody na przeniesienie na niższe stanowisko z przyczyn określonych w ust. 2, może być zwolniony ze służby.
   Art. 38a. Równorzędnym stanowiskiem służbowym jest stanowisko zaszeregowane do tej samej grupy uposażenia
   zasadniczego i takiego samego stopnia etatowego.
   Art. 39. 1. Policjanta zawiesza się w czynnościach służbowych w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, umyślne, ścigane z oskarżen ia publicznego – na czas nie dłuższy niż 3 miesiące.
5. Policjanta można zawiesić w czynnościach służbowych w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego
   w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, nieumyślne, ścigane z oskarżenia publicznego lub postępowania dys- cyplinarnego, jeżeli jest to celowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro służby – na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy.
   2a. W razie wniesienia przeciwko policjantowi aktu oskarżenia określonego w art. 55 § 1 Kodeksu postępowania kar- nego przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia w czynnościach służbowych można przedłużyć do czasu ukończenia postępowania karnego.
7. (uchylony)
   Art. 39a. 1. Przełożonymi właściwymi do zawieszania policjantów w czynnościach służbowych są:

1. minister właściwy do spraw wewnętrznych – w stosunku do Komendanta Głównego Policji oraz Komendanta BSWP
   i jego zastępcy;

2. Komendant Główny Policji – w stosunku do policjanta na stanowisku służbowym:
   a) Komendanta CBŚP i jego zastępcy,
   aa) Komendanta CBZC i jego zastępcy,
   ab) Dyrektora CLKP i jego zastępcy,
   b) komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji i jego zastępcy,
   c)84) Komendanta -Rektora Akademii Policji w Szczytnie i jego zastępcy,
   d) komendanta szkoły policyjnej i jego zastępcy,
   e) w Komendzie Głównej Policji lub pozostającego w jego dyspozycji,
   f) (uchylona)
   g) w BOA;

3. Komendant CBŚP – w stosunku do policjanta na stanowisku służbowym w CBŚP;
   3a) Komendant CBZC – w stosunku do policjanta na stanowisku służbowym w CBZC;

4. Komendant BSWP – w stosunku do policjanta na stanowisku służbowym w BSWP;
   4a) Dyrektor CLKP – w stosunku do policjanta pełniącego służbę na stanowisku służbowym w CLKP;

5. komendant wojewódzki (Stołeczny) Policji – w stosunku do policjanta na stanowisku służbowym:
   a) komendanta powiatowego (miejskiego, rejonowego) Policji oraz jego zastępcy,
   b) w jednostce organizacyjnej Policji bezpośrednio podległej,
   c) w komendzie wojewódzkiej (Stołecznej) Policji lub pozostającego w jego dyspozycji;

6. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 17 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 80 – Poz. 145

6. komendant powiatowy (miejski, rejonowy) Policji – w stosunku do policjanta na stanowisku służbowym:
   a) komendanta komisariatu Policji oraz jego zastępcy,
   b) w jednostce organizacyjnej Policji bezpośrednio podległej,
   c) w komendzie powiatowej (miejskiej, rejonowej) Policji lub pozostającego w jego dyspozycji;
   7)85) Komendant -Rektor Akademii Policji w Szczytnie – w stosunku do policjanta na stanowisku służbowym w Akademii Policji w Szczytnie;
7. komendant szkoły policyjnej – w stosunku do policjanta na stanowisku służbowym w szkole policyjnej.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Komendant Główny Policji może zawiesić w czynnościach służbowych
   również policjantów wymienionych w ust. 1 pkt 3–8.
3. Okres zawieszenia w czynnościach służbowych przedłuża przełożony właściwy do zawieszenia w czynnoś ciach
   służbowych. Jeżeli zawieszenie w czynnościach służbowych nastąpiło na podstawie ust. 2, okres zawieszenia w czyn nościach
   służbowych przedłuża Komendant Główny Policji.
   Art. 39b. 1. Zawieszenie w czynnościach służbowych oraz przedłużenie okresu zawieszenia w czynnościach służbo- wych następują w drodze decyzji.
4. W decyzji o zawieszeniu w czyn nościach służbowych oraz decyzji o przedłużeniu okresu zawieszenia w czyn nościach
   służbowych zamieszcza się:

1. oznaczenie przełożonego podejmującego decyzję;
2. datę wydania decyzji;
3. podstawę prawną;
4. stopień policyjny, nazwisko i imię, imię ojca oraz numer identyfikacyjny zawieszonego policjanta;
5. nazwę stanowiska służbowego zawieszonego policjanta oraz nazwę jednostki organizacyjnej Policji;
6. wskazanie okresu, na który nastąpi zawieszenie lub przedłużenie okresu zawieszenia;
7. termin rozliczenia się z obowiązków oraz realizacji zadań i czynności służbowych zawieszonego policjanta;
8. uzasadnienie faktyczne i prawne zawieszenia w czynnościach służbowych policjanta;
9. pouczenie o przysługującym zawieszonemu policjantowi środku odwoławczym;
10. podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego przełożonego uprawnionego do ich wydania.

3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, doręcza się niezwłocznie zainteresowanemu policjantowi, a kopię decyzji włącza się
   do jego akt osobowych.
   Art. 39c. 1. Od decyzji o zawieszeniu w czynnościach służbowych oraz od decyzji o przedłużeniu okresu zawieszenia
   w czynnościach służbowych policjantowi przysługuje odwołanie do:

1. ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli decyzję wydał Komendant Główny Policji;
   2)86) Komendanta Głównego Policji, jeżeli decyzję wydał: Komendant BSWP, Komendant CBŚP, Komendant CBZC, Dyrektor CLKP, komendant wojewódzki Policji albo Komendant Stołeczny Policji, Komendant -Rektor Akademii Policji w Szczy tnie oraz komendant szkoły policyjnej;
2. komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji, jeżeli decyzję wydał komendant powiatowy (miejski, rejonowy)
   Policji.

2. Jeżeli decyzję o zawieszeniu w czynnościach służbowych lub decyzję o przedłużeniu okresu zawi eszenia w czynnościach
   służbowych wydał minister właściwy do spraw wewnętrznych, odwołanie nie przysługuje. Odwołujący może zwrócić się z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy do ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Do wniosku o ponowne
   rozpatrzenie sprawy stosuje się przepisy dotyczące odwołań od decyzji.
3. Decyzja o zawieszeniu w czynnościach służbowych lub decyzja o jego przedłużeniu podlega natychmiastowemu
   wykonaniu.

85. W brz mieniu ustalonym przez art. 2 pkt 17 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

86. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 81 – Poz. 145

4. Odwołanie i wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, o których mowa w ust. 1 i 2, wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji przełożonego, który wydał decyzję.
5. Rozpatrzenie odwołania i wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje w drodze
   decyzji, wydanej w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania lub wniosku, wraz z aktami sprawy.
   Art. 39d. 1. Wygaśnięcie decyzji o zawieszeniu w czynnościach służbowych następuje w przypadku:

1. upływu terminu określonego w decyzji o zawieszeniu w czynnościach służbowych, jeżeli zawieszenia nie przedłużono
   do czasu ukończenia postępowania karnego;
2. prawomocnego zakończenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego;
3. zwolnienia policjanta ze służby;
4. śmierci lub zaginięcia policjanta.

2. Decyzję o zawieszeni u w czynnościach służbowych uchyla się w przypadku ustania przesłanek:

1. wskazujących na celowość zawieszenia, o których mowa w art. 39 ust. 2;
2. które były podstawą przedłużenia okresu zawieszenia.

3. Do decyzji o uchyleniu zawieszenia w czynnościach służbowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 39a ust. 1 i 2,
   art. 39b ust. 2 pkt 1–5, 7–10 i ust. 3 oraz art. 39c. Art. 40. Policjant może być skierowany do komisji lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych:

1. z urzędu lub na jego wniosek – w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby, jak również związku poszczególnych chorób ze służbą;
2. z urzędu – w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do s łużby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego.
   Art. 40a. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany poddać się badaniom zleconym przez komisję lekarską, w tym również badaniom specjalistycznym, psychologicznym i dodatkowym.

2. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja nie pozwalają na wydanie orzeczenia, funkcjonariusz może zostać skierowany na obserwację w podmiocie leczniczym, jeżeli wyraża na to zgodę.
   Art. 41. 1. Policjanta zwalnia się ze służby w pr zypadkach:

1. orzeczenia trwałej niezdolności do służby przez komisję lekarską;
2. nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej;
3. wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby;
4. skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego;
   4a) wymierzenia przez sąd prawomocnym orzeczeniem środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu policjanta;
5. zrzeczenia się obywatelstwa polskiego lu b nabycia obywatelstwa innego państwa;
6. upływu okresu służby określonego w kontrakcie, jeżeli nie nastąpi zawarcie kolejnego kontraktu lub mianowanie na stałe;
7. upływu okresu próbnego służby kontraktowej, jeżeli policjant lub przełożony skorzystał z uprawnienia określonego
   w art. 28a ust. 4.

2. Policjanta można zwolnić ze służby w przypadkach:

1. niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej lub służby kontraktowej, stwier- dzonego w 2 kolejnych opiniach, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy;

2. skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe inne niż określone w ust. 1 pkt 4;

3. powołania do innej służby państwowej, a także objęcia funkcji z wyboru w organach samorządu terytorialnego lub stowarzyszeniach;

4. (uchylony)87)

5. gdy wymaga tego ważny interes służby;

6. Przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 72.

Dziennik Ustaw – 82 – Poz. 145

6. likwidacji jednostki Policji lub jej reorganizacji połączonej ze zmniejszeniem obsady etatowej, jeżeli przeniesienie
   policjanta do innej jednostki lub na niższe stanowisko służbowe nie jest możliwe;
7. upływu 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby;
   7a) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badania, o których mowa w art. 40a ust. 1, lub niepoddania się
   im, albo w przypadku dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na obserwację w podmiocie leczniczym,
   w przypadku wyrażenia zgody przez funkcjonariusza, chyba że skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło na wniosek
   funkcjonariusza;
8. popełnienia czynu o znamionach przestępstwa albo przestępstwa skarbowego, jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste
   i uniemożliwia jego pozostanie w służbie;
9. upływu 12 miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych, jeżeli nie ustały przyczyny będące podstawą zawieszenia;
10. usunięcia ze szkolenia zawodowego podstawowego, w przypadkach wskazanych w art. 34f ust. 1 pkt 1, 3 i 5 –8.

3. Policjanta zwalnia się ze służby w terminie do 3 miesięcy od dnia pisemnego zgłoszenia przez niego wystąpienia
   ze służby.
   3a. (uchylony)
   3b. (uchylony)
4. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 6 zwolnienie następuje po upływie 6 miesięcy, a w przypadku służby
   przygotowawczej, po upływie 3 miesięcy od dnia podjęcia decyzji o likwidacji jednostki Policji lub jej reorganizacji.
   Art. 42. 1. Uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Policji z powodu jej wadliwości stanowi podstawę przywrócenia do służby na stanowisko równorzędne.
5. Jeżeli zwolniony policjant w ciągu 7 dni od przywrócenia do służby nie zgłosi gotowości niezwłocznego jej podjęcia,
   stosunek służbowy ulega rozwiązaniu na podstawie art. 41 ust. 3.
6. Jeżeli po przywróceniu do służby okaże się, że mimo zgłoszenia gotowości niezwłocznego podjęcia służby policjant
   nie może zostać do niej dopuszczony, gdyż po zwolnieniu zaistniały okoliczności powodujące niemożność jej pełnienia, stosunek służbowy ulega rozwiązaniu na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5, chyba że zaistnieje inna podstawa zwolnienia.
7. Prawo do uposażenia powstaje z dniem podjęc ia służby, chyba że po zgłoszeniu do służby zaistniały okoliczności
   usprawiedliwiające niepodjęcie tej służby.
8. Policjantowi przywróconemu do służby przysługuje za okres pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe
   uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za 1 miesiąc. Takie samo świadczenie przysługuje osobie, o której mowa w ust. 3.
9. Okres, za który policjantowi przysługuje świadczenie pieniężne, wlicza się do okresu służby uwzględnianego przy ustalaniu okresu, od którego zależą uprawnienia określone w art. 29 ust. 2, art. 52 ust. 1, art. 82 ust. 2 i 3, art. 101 ust. 1, art. 110 ust. 1, art. 111 ust. 1 i art. 115 ust. 1. Okresu pozostawania poza służbą, za który policjant nie otrzymał świadczenia,
   nie uważa się za przerwę w służbie w zakresie uprawnień uzależnionych od nieprzerwanego jej biegu.
10. Przepisy ust. 1 –6 stosuje się odpowiednio do policjanta zwolnionego ze służby na podstawie:

1. art. 41 ust. 1 pkt 3, jeżeli zapadło prawomocne orzeczenie, o którym mowa w art. 135s ust. 1 pkt 1, w postępowaniu dyscyplinarnym, które wznowiono ze względu na to, że prowadzone przeciwko niemu, o ten sam czyn, postępowanie karne, karne skarbowe lub w sprawach o wykroczenia, zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania ze względu na okoliczności określone w ar t. 17 § 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania karnego albo w art. 5 § 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia;
2. art. 41 ust. 2 pkt 8 i 9, jeżeli postępowanie karne lub karne skarbowe zostało zakończone prawomocnym wyrokiem
   uniewinniający m albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania ze względu na okoliczności określone w art. 17 § 1 pkt 1
   lub 2 Kodeksu postępowania karnego.
   Art. 43. 1.88) Zwolnienie policjanta ze służby na podstawie art. 38 ust. 4 oraz art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 pk t 1 i 6
   nie może nastąpić przed upływem 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby, chyba że policjant zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby.

2. (uchylony)

88. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 72.

Dziennik Ustaw – 83 – Poz. 145

3. Zwolnienie policjanta ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 i 8 może nastąpić po zasięgnięciu opinii zakładowej
   organizacji związkowej reprezentującej policjanta.
4. Policjant może wskazać zakładową organizację związkową, o której mowa w ust. 3, w terminie 3 dni od dnia dorę- czenia wezwania w sprawie wskazania takiej organiz acji.
5. Zakładowa organizacja związkowa, o której mowa w ust. 3, sporządza opinię w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku o sporządzenie opinii.
6. W przypadku, gdy policjant w terminie, o którym mowa w ust. 4, nie wskazał zakładowej organizacji związ kowej albo zakładowa organizacja związkowa w terminie, o którym mowa w ust. 5, nie przekazała opinii, zwolnienie policjanta ze służby może nastąpić bez zasięgnięcia opinii zakładowej organizacji związkowej.
   Art. 44. 1. Policjanta nie można zwolnić ze służb y w okresie ciąży, w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warun- kach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego, z wyjątkiem przy- padków określonych w art. 41 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2 pkt 2, 3, 5 i 6.
7. W razie zwolnienia policjanta ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 i 6 w okresie ciąży, w czasie urlopu
   macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego lub urlopu rodzicielskiego przy sługuje mu uposażenie do końc a okresu ciąży oraz trwania wymienionego urlopu.
   Art. 44a. Policjantowi zwolnionemu na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 i 6 w czasie urlopu wychowawczego przy sługują do końca okresu, na który ten urlop został udzielony:

1. świadczenie pieniężne, wypłacane n a zasadach obowiązujących przy wypłacaniu zasiłku wychowawczego;
2. inne uprawnienia przewidziane dla pracowników zwalnianych z pracy w czasie urlopu wychowawczego z przyczyn niedotyczących pracowników.
   Art. 45. 1.89) Zwolnienia ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 policjanta, którego przełożonym wymienionym w art. 32 ust. 1 jest komendant powiatowy (miejski, rejonowy) Policji, dokonuje właściwy komendant wojewódzki Policji albo Komendant Stołeczny Policji.
   2.89) Pozostawienie w służbie policjanta, o którym mowa w art. 41 ust. 2 pkt 2, którego przełożonym wymienionym w art. 32 ust. 1 jest komendant powiatowy (miejski, rejonowy) Policji, wymag a zgody właściwego komendanta wojewódz- kiego Policji albo Komendanta Stołecznego Policji.

3. W pozostałych przypadkach decyzje w sprawach, o których mowa w art. 37 –41, podejmuje przełożony wymieniony w art. 32 ust. 1.
   Art. 46. 1. Policjant zwolniony ze służ by otrzymuje niezwłocznie świadectwo służby oraz na swój wniosek opinię o służbie.
4. Policjant może żądać sprostowania świadectwa służby oraz odwołać się do wyższego przełożonego od opinii o służ- bie w terminie 7 dni od dnia otrzymania opinii.
5. Szczegółowe dane, które należy podać w świadectwie służby oraz w opinii o służbie, a także tryb wydawania i pro- stowania świadectw służby oraz odwoływania się od opinii o służbie, określa minister właściwy do spraw wewnętrznych w przepisach wydanych na pod stawie art. 81.
   Art. 46a. Komendant Główny Policji określa, w drodze zarządzenia, zasady prowadzenia przez przełożonych doku- mentacji w sprawach związanych ze stosunkiem służbowym policjantów oraz sposób prowadzenia akt osobowych.
   Art. 46b. 1. Policja jest uprawniona do przetwarzania informacji, w tym danych osobowych, w zakresie niezbędnym do prowadzenia postępowań kwalifikacyjnych do służby w Policji, przenoszenia do służby w Policji oraz w zakresie wyni- kającym z przebiegu stosunku służbowego policjantów, także po jego ustaniu, w tym ma prawo przetwarzać dane osobowe, o których mowa w art. 9 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2016/679, z wyłączeniem danych dotyczących kodu genetycznego oraz danych daktyloskopijnych.
6. Do przetwarzania danych osobowych, o któryc h mowa w ust. 1, nie stosuje się art. 13 ust. 1 lit. d i e oraz art. 16 rozporządzenia (UE) 2016/679, w zakresie, w jakim przepisy szczególne przewidują odrębny tryb sprostowania. Zabezpie- czenie przetwarzania danych osobowych polega co najmniej na dopuszcz eniu do ich przetwarzania wyłącznie policjantów lub pracowników posiadających pisemne upoważnienie wydane przez administratora danych po pisemnym zobowiązaniu policjantów lub pracowników do zachowania przetwarzanych danych w poufności.

89. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 84 – Poz. 145

3.90) Administratore m danych osobowych, o których mowa w ust. 1, w zakresie, w jakim przetwarza te dane, jest Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC, Dyrektor CLKP, komendanci wojewódzcy Policji, Komendant Stołeczny Policji, Komendant -Rektor Akademii Policji w Szczytnie oraz komendanci szkół policyjnych.
Rozdział 6 Korpusy i stopnie policyjne
Art. 47. 1. Ustanawia się korpusy Policji i stopnie policyjne w następującym porządku:

1. w korpusie generałów Policji:
   a) generalny inspektor Policji,
   b) nadinspektor Policji;
2. w korpusie oficerów starszych Policji:
   a) inspektor Policji,
   b) młodszy inspektor Policji, c) podinspektor Policji;
3. w korpusie oficerów młodszych Policji:
   a) nadkomisarz Policji,
   b) komisarz Policji,
   c) podkomisarz Policji;
4. w korpusie aspirantów Policji:
   a) aspirant sztabowy Policji,
   b) starszy aspirant Policji,
   c) aspirant Policji,
   d) młodszy aspirant Policji;
5. w korpusie podoficerów Policji:
   a) sierżant sztabowy Policji,
   b) starszy sierżant Policji,
   c) sierżant Policji;
6. w korpusie szeregowych Policji:
   a) starszy posterunkowy,
   b) posterunkowy.

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, jakie stopnie wojskowe, Straży Granicznej, Straży Marszałkow- skiej, Biura Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Służby Celnej, Służby Celno -Skarbowej, Państwowej Straży Pożar- nej, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewn ętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Służby Więziennej odpowiadają poszczególnym stopniom policyjnym, mając na względzie zapewnienie równorzędności tych stopni w poszczególnych korpusach.
   Art. 48. 1. Na stopnie policyjne w korpusach szeregowych i podoficerów Policji mianuje przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1. Na stopień posterunkowego mianuje się z dniem mianowania na stanowisko służbowe.
3. Na stopnie policyjne w korpusie aspirantów Policji, a ta kże na stopnie komisarza i nadkomisarza Policji mianuje przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, z wyjątkiem komendanta powiatowego (miejskiego, rejonowego) Policji.
4. Na pierwszy stop ień oficerski, z zastrzeżeniem art. 56 ust. 3, oraz na stopnie gener alnego inspektora Policji i nad- inspektora Policji mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
   Na pozostałe stopnie oficerskie w służbie spraw wewnętrznych mianuje minister właściwy do spraw wewnętrznych. Nato- miast na pozostałe stopnie oficerskie mianuje Komendant Główny Policji.

90. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 85 – Poz. 145

4. Mianowanie policjanta na stopień policyjny następuje na wniosek bezpośredniego przełożonego składany do prze- łożonego właściwego do mianowania na stopień policyjny za pośrednictwem komórki organizacyjnej Policji właściwej w sprawach osobowych.

5. W przypadku powzięcia wiarygodnych, należycie uzasadnionych informacji podważających opinię, o której mowa w art. 25 ust. 1, lub ujawnienia co najmniej jednej z okoliczności , o których mowa w art. 34 ust. 4, składający wniosek o mianowanie niezwłocznie informuje o tym przełożonego właściwego do mianowania na stopień policyjny objęty tym wnioskiem.

6. Policjantowi mianowanemu na stopień policyjny wręcza się akt mianowania.
   Art. 49. 1. Na pierwszy stopień policyjny w korpusie podoficerów Policji może być mianowany policjant, który spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1, uzyskał kwalifikacje zawodowe podoficerskie i został mianowany albo powołany na sta- nowisko służbowe, dla k tórego określono policyjny stopień etatowy w korpusach podoficerów, aspirantów lub oficerów Policji.

7. Na pierwszy stopień policyjny w korpusie aspirantów Policji może być mianowany policjant, który spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1, uzyskał kwal ifikacje zawodowe aspiranckie i został mianowany albo powołany na stanowisko służbowe, dla którego określono policyjny stopień etatowy w korpusach aspirantów lub oficerów Policji.
   Art. 50. Na pierwszy stopień policyjny w korpusie oficerów młodszych Policji może być mianowany policjant, który spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1, uzyskał kwalifikacje zawodowe oficerskie i został mianowany albo powołany na stanowisko służbowe, dla którego określono policyjny stopień etatowy w korpusie oficerów Policji.
   Art. 50a. W przypadku planowanego przedterminowego mianowania na stopnie policyjne w korpusie oficerów młod- szych Policji i korpusie oficerów starszych Policji właściwy przełożony może wystąpić do Inspektora Nadzoru Wewnętrz- nego o dokonanie weryfikacji, o k tórej mowa w art. 11a ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szcze gólnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
   Art. 51. (uchylony)
   Art. 52. 1. Mianowanie na kolejny wyższy stopień następuje stosownie do zajmowanego stanowiska służbowego oraz w zależności od opinii służbowej. Nadanie tego stopnia nie może jednak nastąpić wcześniej niż po przesłużeniu w dotych- czasowym stopniu:
   – posterunkowego – 1 roku,
   – starszego posterunkowego – 1 rok u, – sierżanta – 2 lat,
   – starszego sierżanta – 2 lat,
   – sierżanta sztabowego – 2 lat,
   – młodszego aspiranta – 3 lat,
   – aspiranta – 3 lat,
   – starszego aspiranta – 2 lat,
   – aspiranta sztabowego – 4 lat,
   – podkomisarza – 3 lat,
   – komisarza – 4 lat,
   – nadkomisarza – 4 lat,
   – podinspektora – 3 lat,
   – młodszego inspektora – 4 lat,
   – inspektora – 4 lat.
   1a. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Prezydent Rzeczypospoli tej Polskiej, na wniosek ministra właści wego
   do spraw wewnętrznych, może mianować inspektora Policji na stopień nadinspektora Policji z pominięciem wymogu prze- służenia w dotychczasowym stopniu okresu, o którym mowa w ust. 1 tiret piętnaste.

8. (uchylony)

Dziennik Ustaw – 86 – Poz. 145

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek Komendanta
   Głównego Policji, może mianować każdego policjanta na wyższy stopień, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających
   z przepisów art. 48 oraz art. 49 i art. 50.
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach:

1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, może mianować
   na pierwszy stopień oficerski oraz na stopnie generalnego inspektora Policji i nadinspektora Policji,
2. Komendant Główny Policji może mianować na pozostałe stopnie policyjne
   – policjanta, który poniósł śmierć w związku z wykonywaniem czynności służbowych.
   Art. 53. 1. Stopnie określone w art. 47 są dożywotnie.

2. Policjanci zwolnieni ze służby mogą używać posiadanych stopni, o których mowa w art. 47, z dodaniem określenia
   „w stanie spoczynku ”.
3. Utrata stopnia wymienionego w art. 47 następuje w razie:

1. utraty obywatelstwa polskiego lub
2. orzeczenia prawomocnym wyrokiem sądu środka karnego pozbawienia praw publicznych albo
3. skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności za przestępstwo popełnione w wyniku moty- wacji zasługującej na szczególne potępienie.
   Art. 54. 1. O obniżeniu stop nia decyduje przełożony właściwy do mianowania na ten stopień.

2. O pozbawieniu stopnia oficerskiego decyduje Komendant Główny Policji.
3. O obniżeniu stopnia lub pozbawieniu stopni generalnego inspektora i nadinspektora Policji decyduje Prezydent Rzeczy- pospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
   Art. 55. 1. Policjantowi przywraca się stopień w razie uchylenia:
   1)91) orzeczenia prawomocnym wyrokiem sądu środka karnego pozbawienia praw publicznych lub
   2)91) prawomocnego skazania na karę pozbawienia wolności za przestępstwo popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie albo

3. decyzji, na podstawie której nastąpił o pozbawienie stopnia, albo
4. kary dyscyplinarnej obniżenia stopnia.

2. Decyzję o przywróceniu stopnia oficerskiego podejmuje Komendant Główny Policji. W pozostałych przypadkach decyzję o przywróceniu stopnia podejmuje przełożony właściwy do mianowania na ten stopień.
   Art. 56. 1. Osobę przyjmowaną do służby w Policji i posiad ającą stopień wojskowy, stopień Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Biura Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Służby Celnej, Służby Celno -Skarbowej, Państwowej Straży Pożarnej, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Służby Więziennej mianuje się na odpowiedni stopień policyjny.
3. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, jest uzależnione od uzyskania kwalifikacji zawodowych, o których mowa w art. 34 ust . 2 pkt 1.
4. Przy przyjmowaniu do służby osoby posiadającej stopień odpowiadający stopniowi podkomisarza Policji na pierw- szy stopień oficerski mianuje Komendant Główny Policji.
5. Funkcjonariusza przenoszonego do służby w Policji na podstawie art. 25a ust . 1, posiadającego stopień Straży Gra- nicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Służby Celno -Skarbowej, Państwowej Straży Pożarnej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego lub Służby Kontrwywiadu Wojsko- wego, mianuje się na odpowiedni stopień policyjny.
   Art. 57. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, terminy mianowania policjan- tów na stopnie policyjne, wzory wniosku o mianowanie na stopień policyjny i aktu mianowania na stopień policyjny, a także tryb ich sporządzania oraz przełożonych właściwych w tych sprawach, mając na uwadze konieczność zachowania właści- wego trybu mianowania policjantów na stopnie policyjne i jego dokumentowania.

91. W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 12; wszedł w życie z dniem 1 marca 2023 r.

Dziennik Ustaw – 87 – Poz. 145

Rozdział 7 Obowiązki i prawa policjant a Art. 58. 1. Policjant jest obowiązany dochować obowiązków wynikających z roty złożonego ślubowania.
2. Policjant obowiązany jest odmówić wykonania rozkazu lub polecenia przełożonego, a także polecenia prokura tora, organu administracji państwowej lub samorządu terytorialnego, jeśli wykonanie rozkazu lub polecenia łączyłoby się z po- pełnieniem przestępstwa.
3. O odmowie wykonania rozkazu lub polecenia, o których mowa w ust. 2, policjant powinien zameldować Komen- dantowi Głównemu Policji z pominięciem drogi służbowej.
Art. 59. 1. Przełożony policjanta niebędącego w stanie wykonać polecenia sądu lub prokuratora w wyznaczonym ter- minie lub zakresie, o którym mowa w art. 14 ust. 2, jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o przedłużenie terminu, zmianę lub uchylenie polecenia.
2. W przypadku nieusprawiedliwionego niewykonania polecenia w wyznaczonym terminie lub zakresi e, na żądanie sądu lub prokuratora przełożony policjanta wszczyna przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne. O wyniku tego postę- powania zawiadamia się odpowiednio sąd lub prokuratora.
Art. 60. 1. Policjant w czasie służby jest obowiązany do noszenia przep isowego munduru i wyposażenia.
2. Komendant Główny Policji określa przypadki, w których policjant w czasie wykonywania obowiązków służbowych nie ma obowiązku noszenia munduru.
Art. 61. 1. W przypadkach przewidzianych w art. 60 ust. 2 policjant, wykonując c zynności dochodzeniowo -śledcze, a także czynności określone w art. 14 ust. 2 i art. 15 ust. 1 pkt 2 –4, obowiązany jest okazać legitymację służbową w taki sposób, aby zainteresowany miał możliwość odczytać i zanotować numer i organ, który wydał legitymację , oraz nazwisko policjanta.
2. Przy wykonywaniu innych czynności administracyjno -porządkowych nieumundurowany policjant obowiązany jest na żądanie obywatela okazać legitymację służbową lub znak identyfikacyjny w sposób określony w ust. 1.
Art. 61a. 1.92) Policjant jest obowiązany utrzymywać sprawność fizyczną zapewniającą wykonywanie przez niego za- dań służbowych, w szczególności przez udział w zajęciach i sprawdzianach ze sprawności fizycznej policjantów oraz udział w doskonaleniu zawodowym.
2. Sprawność fi zyczną, o której mowa w ust. 1, ocenia się na podstawie wyników testu sprawności fizycznej policjantów.
3.93) Za równoznaczne z zaliczeniem testu sprawności fizycznej policjantów, w roku przeprowadzania tego testu, uważa się test zrealizowany zgodnie ze sposobem i kryteriami oceniania sprawności fizycznej policjanta określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, w ramach szkolenia, o którym mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1, lub doskonalenia, o którym mowa w art. 34h ust. 2 pkt 1 lub ust. 3, albo przedsięwzięcia realizowanego w Policji, w zakresie którego nie- zbędne było zaliczenie testu sprawności fizycznej.
4.93) Policjanta zwalnia się z testu spr awności fizycznej policjantów oraz z zajęć i sprawdzianów ze sprawności fizycz- nej policjantów na czas:

1. oddelegowania do wykonywania zadań służbowych poza Policją, a także delegowania do pełnienia służby poza grani- cami państwa w kontyngencie policyjnym;

2. zwolnienia z obowiązku wykonywania zadań służbowych udzielonego na zasadach określonych w przepisach o związ- kach zawodowych.
   5.93) W sprawach zwolnienia poli cjanta z testu sprawności fizycznej policjantów oraz z zajęć i sprawdzianów ze spraw- ności fizycznej policjantów właściwy jest przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1. 6.94) Komendant Główny Policji określi, w drodze zarządzenia:

3. zakres i sposób przep rowadzania testu sprawności fizycznej policjantów z uwzględnieniem charakteru wykonywanych zadań służbowych;

4. organizację testu sprawności fizycznej policjantów;

5. tryb i terminy przeprowadzania testu sprawności fizycznej policjantów;

6. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 21 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 202 4 r.

7. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 21 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.

8. Dodany przez art. 2 pkt 21 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.

Dziennik Ustaw – 88 – Poz. 145

4. sposób i kryter ia oceniania sprawności fizycznej policjanta w teście sprawności fizycznej policjantów;
5. wymagania dla przeprowadzającego test sprawności fizycznej policjantów;
6. sposób dokumentowania testu sprawności fizycznej policjantów oraz wzory dokumentów w tych sprawach;
7. sposób sprawowania nadzoru nad przebiegiem testu sprawności fizycznej policjantów.
   7.94) Komendant Główny Policji określi, w drodze zarządzenia:
8. rodzaje zajęć i sprawdzianów ze sprawności fizycznej policjantów;
9. zakres i sposób przeprowadzania zajęć i sprawdzianów ze sprawności fizycznej policjantów;
10. organizację zajęć i sprawdzianów ze sprawności fizycznej policjantów;
11. tryb i terminy przeprowadzania zajęć i sprawdzianów ze sprawności fizycznej policjantów;
12. sposób i kryteria oceniania policjanta podczas sprawdzianów ze sprawności fizycznej policjantów;
13. wymagania dla prowadzącego zajęcia i sprawdziany ze sprawności fiz ycznej policjantów;
14. sposób dokumentowania zajęć i sprawdzianów ze sprawności fizycznej policjantów;
15. zadania jednostek organizacyjnych Policji w zakresie realizacji zajęć i sprawdzianów ze sprawności fizycznej policjan- tów;
16. sposób sprawowania nadzor u nad przebiegiem zajęć i sprawdzianów ze sprawności fizycznej policjantów.
    Art. 61b.95) 1. Policjant jest obowiązany nabywać i utrzymywać poziom umiejętności posługiwania się bronią palną zapewniający wykonywanie przez niego zadań służbowych, w szczególno ści przez udział w zajęciach i sprawdzianach z wyszkolenia strzeleckiego policjantów.

2. Policjanta zwalnia się z zajęć i sprawdzianów z wyszkolenia strzeleckiego policjantów na czas:

1. oddelegowania do wykonywania zadań służbowych poza Policją, a także d elegowania do pełnienia służby poza grani- cami państwa w kontyngencie policyjnym;
2. zwolnienia z obowiązku wykonywania zadań służbowych udzielonego na zasadach określonych w przepisach o związ- kach zawodowych.

3. W sprawach zwolnienia policjanta z zajęć i sprawdzianów z wyszkolenia strzeleckiego policjantów właściwy jest przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1.
4. Komendant Główny Policji określi, w drodze zarządzenia:

1. zakres i sposób przeprowadzania zajęć i sprawdzianów z wyszkolenia strzeleckiego pol icjantów z uwzględnieniem charakteru wykonywanych zadań służbowych oraz:
   a) rodzaje celów strzeleckich,
   b) podstawowe postawy strzeleckie,
   c) podstawowe rodzaje chwytów broni;

2. organizację zajęć i sprawdzianów z wyszkolenia strzeleckiego policjantów;

3. tryb i terminy przeprowadzania zajęć i sprawdzianów z wyszkolenia strzeleckiego policjantów;

4. sposób i kryteria oceniania policjanta podczas zajęć i sprawdzianów z wyszkolenia strzeleckiego policjantów;

5. wymagania dla prowadzącego zajęcia i sprawdziany z wyszkolenia strzeleckiego policjantów;

6. obowiązki uczestników zajęć i sprawdzianów z wyszkolenia strzeleckiego policjantów;

7. sposób dokumentowania zajęć i sprawdzianów z wyszkolenia strzeleckiego policjantów oraz wzory dokumentów w tych sprawach;

8. sposób sprawowania nadzoru nad przebiegiem zajęć i sprawdzianów z wyszkolenia strzeleckiego policjantów.

9. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.

Dziennik Ustaw – 89 – Poz. 145

Art. 61c.96) 1. Przełożony ma obowiązek niedopuszczenia podległego mu policjanta do służby w przypadku:

1. stawienia się przez niego do służby w stanie po użyciu alkoholu albo w stanie nietrzeźwości w rozumieniu art. 46 ust. 2 albo 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2023 r. poz. 2151 ), lub po użyciu podobnie działają cego środka, pełnienia jej w takim stanie, spożywania alkoholu lub używania podobnie działającego środka w czasie służby albo
2. uzasadnionego podejrzenia, że zachodzą okoliczności, o których mowa w pkt 1.

2. W przypadku gdy niedopuszczenie policjanta do s łużby, o którym mowa w ust. 1, dotyczy kierownika jednostki or- ganizacyjnej Policji, obowiązki związane z niedopuszczeniem go do służby realizuje jego przełożony.
3. Przełożony, który nie dopuścił podległego mu policjanta do służby, informuje policjanta o okolicznościach stano- wiących podstawę niedopuszczenia go do służby.
4. W celu weryfikacji istnienia przesłanek uzasadniających niedopuszczenie policjanta do służby kierownik jednostki organizacyjnej Policji wobec podległych policjantów lub osoba przez niego upoważniona, przełożony policjanta lub poli- cjant służby spraw wewnętrznych, zwani dalej „zarządzającym badania”, są uprawnieni do wydania polecenia poddania się przez policjanta badaniu na zawartość w organizmie alkoholu lub badaniu na obecność w organizm ie innego podobnie dzia- łającego środka.
5. Policjant służby spraw wewnętrznych w celu umożliwienia realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, bezpośrednio przed wydaniem polecenia, o którym mowa w ust. 4, o zamiarze wydania takiego polecenia zawia damia prze- łożonego policjanta, a w przypadku kierownika jednostki organizacyjnej Policji – jego przełożonego.
6. Policjant ma obowiązek poddać się badaniu, o którym mowa w ust. 4, oraz umożliwić jego przeprowadzenie.
7. Badanie, o którym mowa w ust. 4, moż e obejmować odpowiednio przy badaniu na zawartość w organizmie:

1. alkoholu – badanie wydychanego powietrza lub badanie krwi;
2. środka działającego podobnie do alkoholu – badanie:
   a) śliny,
   b) krwi,
   c) moczu,
   d) potu.

8. Badanie krwi, o którym mowa w ust. 7 pkt 1, przeprowadza się, jeżeli:

1. policjant odmawia poddania się badaniu wydychanego powietrza;
2. policjant, pomimo przeprowadzenia badania wydychanego powietrza, żąda badania krwi;
3. stan policjanta, w szczególności wynikający ze spożycia alkoholu, choroby układu oddechowego lub innych przyczyn, uniemożliwia przeprowadzenie badania wydychanego powietrza;
4. wystąpił brak wskazania stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu spowodowany przekroczeniem zakresu pomia- rowego urządzenia wykorzystywa nego do pomiaru.

9. Badania, o których mowa w ust. 7 pkt 2 lit. b lub c, przeprowadza się, jeżeli:

1. policjant odmawia poddania się badaniu, o którym mowa w ust. 7 pkt 2 lit. a lub d;
2. policjant, pomimo przeprowadzenia badania, o którym mowa w ust. 7 pkt 2 lit. a lub d, żąda badania krwi lub moczu;
3. stan policjanta uniemożliwia przeprowadzenie badania, o którym mowa w ust. 7 pkt 2 lit. a lub d.

10. Czynności związane z pobraniem materiału biologicznego do badań, o których mowa w ust. 4:

1. odbywają się w miejscu i w warunkach zapewniających poszanowanie godności i intymności policjanta, od którego pobiera się materiał do badań;

2. w postaci krwi – są przeprowadzane przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje zawodowe;

3. Dodan y przez art. 3 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 68; wszedł w życie z dniem 21 lutego 2023 r.

Dziennik Ustaw – 90 – Poz. 145

3. w postaci moczu lub potu – odbywają się w obecności osoby tej samej płci co policjant, od którego pobiera się materiał biologiczny do badań:
   a) o której mowa w pkt 2, b) wskazanej przez zarządzającego badania – w przypadku braku możliwości zapewnienia obecności osoby, o której mowa w pkt 2.

11. W przypadku powzięcia uzasadnionego podejrzenia, że pobranie krwi może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia policjanta, decyzję o przeprowadzeniu badania krwi podejmuje lekarz.
12. W przypadku poddania policjanta badaniu w celu, o którym mo wa w ust. 4, niedopuszczenie do służby trwa do czasu uzyskania wyniku badania wykluczającego w odniesieniu do policjanta poddanego badaniu:

1. stan nietrzeźwości albo stan po użyciu alkoholu lub
2. obecność w organizmie środka działającego podobnie do alko holu – nie dłużej jednak niż do końca służby wynikającego z obowiązującego rozkładu czasu służby.

13. W przypadku niedopuszczenia policjanta do służby, o którym mowa w ust. 1, do uposażenia policjanta za ten okres stosuje się odpowiednio przepisy art. 121f ust. 1 i 4 oraz art. 126 ust. 1–3.
14. Przebieg badań, o których mowa w ust. 4, dokumentuje się z uwzględnieniem:

1. daty, godziny i minuty oraz miejsca przeprowadzenia badania;
2. wyniku badania;
3. stopnia, imienia i nazwiska, stanowiska oraz podpisu za rządzającego badania;
4. danych osobowych policjanta:
   a) stopnia, imienia i nazwiska oraz stanowiska,
   b) numeru identyfikacyjnego policjanta,
   c) daty urodzenia, informacji o chorobach, na jakie choruje policjant, oraz podpisu policjanta – jeżeli dane te pozyskano
   w związku z przeprowadzanym badaniem;
5. imienia, nazwiska i podpisu osoby przeprowadzającej badanie;
6. imienia, nazwiska, stanowiska i podpisu osoby przeprowadzającej pobranie próbek materiału biologicznego do badań;
7. imienia, nazwiska i podp isu osoby, w obecności której przeprowadzano badanie;
8. informacji o objawach lub okolicznościach uzasadniających przeprowadzenie badania oraz dacie, godzinie i minucie ich stwierdzenia;
9. innych informacji niezbędnych do oceny wiarygodności i poprawnośc i badania;
10. w przypadku odstąpienia od pobrania próbek krwi – informacji o przyczynie odstąpienia.

15. W przypadku badań, o których mowa w ust. 7 pkt 1, poza danymi, o których mowa w ust. 14 pkt 4, dokumentacja obejmuje również następujące dane osobowe policjanta: płeć, wzrost, masę ciała – jeżeli dane te pozyskano w związku z przeprowadzanym badaniem.
16. Dokumentację zawierającą wyniki badań przekazuje się niezwłocznie zarządzającemu badania. Policjant służby spraw wewnętrznych niezwłocznie przekazuje dokumentację zawierającą wyniki badań przełożonemu, o którym mowa w art. 32 ust. 1.
17. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1. warunki i metody przeprowadzania bada ń, o których mowa w ust. 4,

2. sposób dokumentowania badań, o których mowa w ust. 4, w tym wzory protokołów z przeprowadzonych badań,

3. wykaz środków działających podobnie do alkoholu
   – mając na uwadze potrzebę sprawnego pobrania materiału do badań, spraw nego i prawidłowego przeprowadzania badań oraz zagwarantowania wiarygodności ich wyników, a także metodykę przeprowadzania takich badań oraz skutki oddziały- wania środków działających podobnie do alkoholu na organizm i zapewniając poszanowanie godności poli cjanta i zasad ochrony danych osobowych.

Dziennik Ustaw – 91 – Poz. 145

Art. 62. 1. Policjant nie może podejmować zajęcia zarobkowego poza służbą bez pisemnej zgody przełożonego ani wykonywać czynności lub zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy lub podważających zaufanie do Policji.
2. Policjant jest obowiązany złożyć oświadczenie o swoim stanie majątkowym, w tym o majątku objętym małżeńską wspólnością majątkową, przy nawiązywaniu lub rozwiązywaniu stosunku służbowego lub stosunku pracy, corocznie oraz na żądanie przełożon ego właściwego w sprawach osobowych. Oświadczenie to powinno zawierać informacje o źródłach i wysokości uzyskanych przychodów, posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w spół- kach prawa handlowego, a ponadto o nabytym przez tę osobę albo jej małżonka od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy, związku międzygminnego, powiatu, związku powiatów, związku powiatowo -gminnego lub związku metro- politalnego mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu. Oświadczenie t o powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego lub spółdzielniach, z wyjąt- kiem funkcji w radzie nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej.
3. Oświadczenie o stanie majątkowym co roczne składa się do dnia 31 marca według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego.
4. Przełożeni właściwi w sprawach osobowych lub osoby przez nich upoważnione, w celu przeprowadzenia analizy zgodności ze stanem faktycznym złożonych oświadczeń o stanie majątkowym, mają prawo wglądu do ich treści i przetwa- rzania danych w nich zawartych.
4a. Inspektor Nadzoru Wewnętrznego w celu przeprowadzenia analizy złożonych oświadczeń o stanie majątkowym ma prawo wglądu do ich treści i przetwarzania danych w nich zaw artych.
5. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę prawnie chronioną i podlegają ochro - nie przewidzianej dla informacji niejawnych o klauzuli tajności „zastrzeżone” określonej w przepisach o ochronie informacji niejawnych, chyba że policjant, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie, z zastrzeżeniem ust. 7.
6. Oświadczenie o stanie majątkowym przechowuje się przez 10 lat. 7. Informacje zawarte w oświadczeniach o stanie majątkowym osób pełniących funkcje organów Policji są publiko- wane, bez ich zgody, na właściwych stronach Biuletynu Informacji Publicznej, z wyłączeniem danych dotyczących daty i miejsca urodzenia, numeru PESEL, miejsca zamieszkania i położenia nieruchomości.
8. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach oświadczeń o stanie majątkowym, sposób analizy ich zgodności ze stanem faktycznym, a także wzór oświa dczenia o stanie majątkowym oraz tryb publikowania oświadczeń, o których mowa w ust. 7, uwzględniając zakres danych objętych oświad- czeniem o stanie majątkowym.
Art. 62a. Policjant jest obowiązany poinformować przełożonego właściwego w sprawach osobowych o podjęciu przez małżonka lub osoby pozostające z nim we wspólnym gospodarstwie domowym zatrudnienia lub innych czynności zarobko- wych w podmiotach świadczących usługi detektywistyczne lub ochrony osób i mienia oraz o objęciu w nich akcji lub udzia- łów, a takż e o fakcie bycia wykonawcą w rozumieniu ustawy z dnia 11 wrześ nia 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1605 i 1720 ) na rzecz organów i jednostek nadzorowanych i podległych ministrowi właś ciwemu do spraw wewnętrznych, w terminie 14 dni od dnia powzięcia informacji o tym zdarzeniu.
Art. 63. 1. Policjant nie może być członkiem partii politycznej.
2. Z chwilą przyjęcia policjanta do służby ustaje jego dotychczasowe członkostwo w partii politycznej.
3. Policjant jest obowiązany poinformować przełożonego o przynależności do stowarzyszeń krajowych działających poza służbą.
4. Przynależność do organizacji lub stowarzyszeń zagranicznych albo międzynarodowych wymaga zezwolenia Komendanta Głównego Policji lub upoważnionego przez niego przełożonego.
Art. 64. Policjant jest obowiązany powiadomić swojego bezpośredniego przełożonego o planowanym wyjeździe zagrani cznym, poza obszar Unii Europejskiej, na więcej niż 3 dni.
Art. 65. (uchylony)
Art. 66. 1. Policjant podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych korzysta z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.
2. Z ochrony p rzewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych podczas lub w związku z pełnie niem obowiązków służbowych korzysta również policjant, który poza czasem służby działa na rzecz:

1. zapobieżenia zagrożeniu dla życia lub zdrowia ludzkiego;

2. przywrócenia bezpieczeństwa i porządku publicznego;

3. ujęcia sprawcy czynu zabronionego.

Dziennik Ustaw – 92 – Poz. 145

Art. 66a. 1. Policjantowi przysługuje zwrot kosztów poniesionych na ochronę prawną, jeżeli wszczęte przeciwko
niemu postępowanie karne o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych zostanie zakoń- czone prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu postępowania z powodu braku ustawowych znamion czynu zabronionego
lub niepopełnienia przestępstwa albo wyrokiem uniewinniającym.
2. Zwrot koszt ów poniesionych na ochronę prawną następuje ze środków budżetowych Policji, na wniosek policjanta, w wysokości faktycznie poniesionych kosztów, nie wyższej niż czterokrotność przeciętnego uposażenia policjantów, o którym
mowa w art. 99 ust. 3, obowiązujące go w roku poprzedzającym dzień złożenia wniosku.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, kierując się dobrem służby, Komendant Główny Policji może zapewnić
policjantowi, przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne o przestępstwo popełnione w związku z wyko nywaniem
czynności służbowych, ochronę prawną jeszcze przed zakończeniem tego postępowania. Przepis ust. 2 stosuje się odpo- wiednio. Poniesione przez Policję koszty ochrony prawnej nie podlegają zwrotowi przez policjanta, niezależnie od wyniku
postępowania karnego.
Art. 66b. 1. Policjantowi pokrzywdzonemu przestępstwem, o którym mowa w art. 222, art. 223 lub art. 226 Kodeksu
karnego, w związku z wykonywaniem czynności służbowych przysługuje, na jego wniosek, bezpłatna ochro na prawna w po- stępowaniu karnym, w którym uczestniczy w charakterze pokrzywdzonego lub oskarżyciela posiłkowego.
2. Ochronę prawną, o której mowa w ust. 1, zapewnia jednostka organizacyjna Policji, w której policjant pokrzywdzony
przestępstwem pełni służbę, a jeżeli jednostka ta nie ma zapewnionej obsługi prawnej realizowanej przez radców prawnych
lub adwokatów, ochronę prawną zapewnia właściwa miejscowo komenda wojewódzka Policji albo Komenda Stołeczna
Policji.
3. W przypadku braku możliwości zapewniania ochrony prawnej przez jednostkę organizacyjną Policji, o której mowa
w ust. 2, policjantowi przysługuje zwrot kosztów ochrony prawnej, o której mowa w ust. 1, w wysokości faktycznie ponie- sionych kosztów, nie wyższej niż czterokrotnoś ć przeciętnego uposażenia polic jantów, o którym mowa w art. 99 ust. 3, obowiązującego w roku poprzedzającym dzień złożenia wniosku.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania oraz sposób doku- mentowania przez policjanta kosztów poniesionych na ochronę prawną w przypadkach, o których mowa w ust. 3 oraz w art. 66a
ust. 1 i 3, a także podmi oty właściwe w sprawie zwrotu kosztów ochrony prawnej, o których mowa w ust. 3 i w art. 66a ust. 2,
kierując się koniecznością korzystania przez policjanta z ochrony prawnej na wysokim poziomie, a także szybkiego zwrotu kosztów poniesionych przez policjant a na ochronę prawną.
Art. 66c. Ochrona prawna, o której mowa w art. 66a i art. 66b, przysługuje również policjantowi oddelegowanemu do wykonywania zadań służbowych poza Policję, na jego wniosek, w przypadku gdy postępowanie karne, o którym mowa
w art. 66a ust. 1 lub art. 66b ust. 1, zostało wszczęte w związku z wykonywaniem przez niego czynności służbowych w ramach
podjętej interwencji w znaczeniu, o którym mowa w art. 15 ust. 7c. Art. 67. 1. Policjanci mogą zrzeszać się w związkach zawodowych, z tym że nie przysługuje im prawo do strajku.
2. Przepisy ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 854) stosuje się odpowiednio,
z tym że:

1. określone w przepisach prawa uprawnienia w sprawach indywidualnych przysługują zakładow ej organizacji związko- wej, jeżeli jej członkiem jest co najmniej jeden policjant inny niż ten, którego w danej sprawie reprezentuje zakładowa organizacja związkowa;
2. uprawnienie, o którym mowa w art. 19 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, przysługuje związkowi zawodowemu, którego terytorialny zakres działania obejmuje co najmniej obszar terytorialnego działania komendanta wojewódzkiego Policji;
3. policjant może być członkiem międzyzakładowej organizacji związkowej, której zakresem działania objęte są wyłącz- nie jednostki organizacyjne Policji.

3. W przypadku realizacji określonych w przepisach prawa uprawnień w sprawach indywidualnych zakładowa organiza- cja związko wa niezwłocznie informuje właściwego komendanta Policji o spełnieniu warunku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1.

4. Związek zawodowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, mający zamiar korzystać z uprawnienia, o którym mowa
   w art. 19 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, informuje o tym zamiarze Komendanta Głównego Policji.

5. Szczegółowe zasady współdziałania związku zawodowego z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, Komen- dantem Głównym Policji oraz właściwymi komendantami Policji określa statut tego związku zarejestrowany w sądzie lub porozumienie zawarte z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych lub właściwym komendantem Policji.

Dziennik Ustaw – 93 – Poz. 145

6. Policjant pełniący służbę na stanowisku, dla którego ustawa przewiduje powołanie, a także policjant mianowany na stanowisko dyrektora komórki organizacyjnej, zastępcy dyrektora komórki organizacyjnej albo naczelnika, nie może pełnić
   funkcji w związkach zawodowych oraz nie podlega ochronie, o której mowa w art. 32 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związ- kach zawodowych.
   Art. 68. (uchylony)
   Art. 69. (uchylony)
   Art. 69a. 1. Jeżeli policjant zwolniony ze służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od uposażenia wypłaconego policjantowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń
   Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
7. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się:

1. kwotę najniższego wynagrodzenia ustalaną na podstawie odrębnych przepisów – za okres służby kandydackiej przed dniem 1 stycznia 2003 r.;
2. kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalonego na pod stawie odrębnych p rzepisów – za okres służby kandydackiej po dniu 31 grudnia 2002 r.;
3. uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia, nagrody roczne i uznaniowe oraz dodatkowe wynagrodzenie wypłacane na podstawie art. 112, odpowiednio przeliczone zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1 – za pozostałe okresy służby.

3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy policjant spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie składek następuje na wniosek policjanta.
4. Składki po dlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1
   i art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
6. Przepisy ust. 1 –5 stosuje się również do funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r.,
   jeżeli po zwolnieniu ze służby, po mimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych składek przekazuje się niezwło cznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych o ustaleniu funkcjonariuszowi prawa do emerytury prze- widzianej w przepisach, o których mowa w ust. 4.
8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń S połecznych.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia spo- łecznego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w us t. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek.
   Art. 70. 1. Policjant otrzymuje bezpłatne umundurowanie.
10. Minister właśc iwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicz- nych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i warunki przyznawania równoważnika pieniężnego w zamian za umun- durowanie, uwzględniając:

1. elementy umundurowania st anowiące podstawę do określenia wysokości równoważnika;

2. sposób ustalania wysokości równoważnika;

3. tryb i przypadki przyznawania, zwrotu i zawieszania wypłaty równoważnika;

4. terminy wypłacania lub zwrotu równoważnika.

Dziennik Ustaw – 94 – Poz. 145

Art. 71. 1. Jednostki i komórki organizacyjne Policji oraz policjanci otrzymują wyposażenie niezbędne do wykonywa- nia czynności służbowych.
2. Normy wyposażenia, o którym mowa w ust. 1, szczegółowe zasady jego przyznawan ia i użytkowania określa
Komendant Główny Policji.
Art. 71a. 1.97) Za stan bezpieczeństwa i higieny służby w stosunku do podległych policjantów odpowiadają Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC, Dyrektor CLKP, komendanci wojewódzcy Policji,
Komendant Stołeczny Policji, komendanci powiatowi (miejscy) Policji, komendanci rejonowi Policji, Komendant -Rektor Akademii Policji w Szczytnie i komendanci szkół policyjnych.
2.97) W przypadku policjantów odbywających szkolenia zawodowe lub doskonalenie zawodowe centralne w Policji za stan bezpieczeństwa i higieny służby odpowiadają Komendant -Rektor Akademii Policji w Szczytnie, komendanci
szkół policyjnych i kierownik ośrodka szkolenia, realizując obowiązki, o których mowa w art. 207 § 2 pkt 1–6, art. 2071, art. 2091 § 1–3, art. 2092, art. 214, art. 215, art. 2374 i art. 2376 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465) , zwanej dalej „Kodeksem pracy”.
3. Za pracodawcę, w rozumieniu przepisów działu dziesiątego Kodeksu pracy, a także przepisów wykonawczych wydanych na jego podstawie, w stosunku do podległych policjantów uważa się przełożonych wymieni onych w ust. 1.
4. Za osobę kierującą pracownikami, w rozumieniu przepisów działu dziesiątego Kodeksu pracy, a także przepisów wykonawczych wydanych na jego podstawie, uważa się policjanta pełniącego służbę lub wykonującego obowiązki na sta- nowisku kierowni czym.
5. Policjant jest obowiązany do przestrzegania przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny służby.
6. W sprawach bezpieczeństwa i higieny służby stosuje się odpowiednio przepisy działu dziesiątego Kodeksu pracy, a także przepisy wykonawcze wydane na j ego podstawie, z wyłączeniem przepisów art. 207 § 2 pkt 7, art. 2091 § 4, art. 228 § 1 i 2, art. 229 § 1 –12, 4a i 8 w zakresie niedotyczącym wskazówek metodycznych w sprawie przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników oraz dokumentowania i kontroli badań okresowych i kontrolnych, art. 230 § 2, art. 232, art. 234 § 1 –31, art. 235 –2352, art. 237 –2372, art. 2377 § 1 pkt 1 i § 2 –4, art. 2378 § 1, art. 2379 § 3, art. 23711 § 4 oraz art. 23711a § 4. 7. Przepisów art. 2092, art. 2093, art. 210 § 1 –5 i art. 226 oraz przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 210 § 6 Kodeksu pracy nie stosuje się do wykonywanych przez policjanta zadań określonych w:

1. art. 1 ust. 2 pkt 1 –4 oraz 6;
2. art. 1 ust. 2 pkt 7 i ust. 3, jeżeli charakter tych działań ma z wiązek z zadaniami określonymi w pkt 1.

8. W czasie wykonywania zadań, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 i 3a, w okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności, policjant służby kontrterrorystycznej może odstąpić od przestrzegania przepisów o raz zasad bezpie- czeństwa i higieny służby, z zachowaniem dostępnych w danych warunkach zabezpieczeń, jeżeli w jego ocenie, dokonanej w miejscu i czasie wykonywania zadania, istnieje prawdopodobieństwo uratowania życia ludzkiego lub odwrócenia zagro- żenia go dzącego w bezpieczeństwo państwa.
   9.98) Za przygotowanie i zapewnienie właściwych warunków bezpieczeństwa i higieny służby w trakcie realizacji szko- lenia zawodowego lub doskonalenia zawodowego, w szczególności prowadzonych z użyciem środków przymusu bezpo- średniego, środków ochrony indywidualnej lub broni palnej, odpowiedzialni są odpowiednio: Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP, Komendant CBZC, Dyrektor CLKP, komendanci wojewódzcy Policji, Komendant Stołeczny Policji, komendanci powiato wi (miejscy) Policji, komendanci rejonowi Policji, Komendant -Rektor Akademii Policji
   w Szczytnie i komendanci szkół policyjnych.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki bezpieczeń- stwa i higieny służ by w trakcie realizacji szkolenia lub doskonalenia, o których mowa w ust. 9, oraz szczegółowe warunki uczestnictwa w tym szkoleniu lub doskonaleniu, uwzględniając konieczność właściwego ich przygotowania oraz właściwość i specyfikę służby w Policji.
   Art. 71b. 1. W celu ustalenia zdolności do wykonywania zadań na zajmowanym stanowisku służbowym policjant jest obowiązany poddać się badaniom okresowym lub kontrolnym w terminie wskazanym w skierowaniu na takie badanie.
10. Skierowanie na badanie okresowe lub kon trolne zawiera w szczególności imię i nazwisko, numer PESEL, adres zamieszkania, stanowisko służbowe policjanta kierowanego na badanie oraz opis warunków pełnienia służby występujących na zajmowanym stanowisku służbowym, w tym czynników szkodliwych lub uci ążliwych, o których mowa w prze pisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 229 § 8 Kodeksu pracy, i innych wynikających z warunków pełnienia służby.

97. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 23 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

98. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 23 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 95 – Poz. 145

3. Na pierwsze badanie okresowe policjant jest kierowany w terminie 3 lat od dnia przyjęcia do służby.
4. Rodzaj, zakres i częstotliwość badań okresowych są uzależnione od rodzaju pełnionej służby i wieku policjanta.
5. Lekarz przeprowadzający badanie okreso we lub kontrolne, w celu uwzględnienia wszystkich czynników szkod li- wych lub uciążliwych i innych wynikających z warunków pełnienia służby wskazanych w skierowaniu na badanie, może poszerzyć jego zakres o dodatkowe badania lekarskie, konsultacje u lekarzy specjalistów lub badania diagnostyczne, a także wyznaczyć termin następnego badania okresowego krótszy niż określony w przepisach wykonawczych wydanych na pod- stawie ust. 18, jeżeli stwierdzi, że jest to niezbędne dla ustalenia zdolności do wykonywania zada ń na zajmowanym stano- wisku służbowym. Badania i konsultacje stanowią część badania okresowego lub kontrolnego.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, lekarz wykorzystuje wskazówki metodyczne w sprawie przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników okr eślone w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 229 § 8 Kodeksu pracy.
7. Policjanta kieruje się na badanie okresowe w przypadku przeniesienia go na stanowisko służbowe, na którym wy- stępują czynniki szkodliwe lub uciążliwe i inne wynikające z w arunków pełnienia służby, inne niż występujące na dotych- czas zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem terminu określonego w ust. 3.
8. Badania okresowe i kontrolne są wykonywane na podstawie skierowania na badanie wystawionego przez:

1. przełożony ch, o których mowa w art. 71a ust. 1, lub upoważnione przez nich osoby;
2. ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub upoważnioną przez niego osobę w stosunku do Komendanta Głów- nego Policji, I Zastępcy Komendanta Głównego Policji oraz zastępców Komendan ta Głównego Policji.

9. Skierowanie na badanie:

1. kontrolne – wystawia się najpóźniej w dniu zgłoszenia się policjanta do służby,
2. okresowe – wystawia się nie później niż w terminie 30 dni przed upływem ważności orzeczenia lekarskiego
   – w 3 egzemplarzac h, z których jeden przeznaczony jest dla policjanta kierowanego na badanie.

10. Badania okresowe i kontrolne kończą się orzeczeniem lekarskim stwierdzającym:

1. brak przeciwwskazań zdrowotnych do służby na określonym stanowisku służbowym,
2. istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do służby na określonym stanowisku służbowym
   – w warunkach służby opisanych w skierowaniu na badanie.

11. Od orzeczenia lekarskiego policjantowi i przełożonym, o których mowa w art. 71a ust. 1, przysługuje odwołanie
    w terminie 7 dni od dnia otrzymania orzeczenia.
12. Odwołanie od orzeczenia lekarskiego wraz z uzasadnieniem wnosi się na piśmie za pośrednictwem lekarza, który
    wydał to orzeczenie, do:

1. wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy właściwego ze względu na miejsce pełnienia służby policjanta;
2. instytutu badawczego w dziedzinie medycyny pracy lub Uniwersyteckiego Centrum Medycyny Morskiej i Tropikalnej
   w Gdyni, jeżeli odwołanie dotyczy orzeczenia lekarskiego wydanego przez lekarza zatrudnionego w wojewódzki m ośrodku medycyny pracy.

13. Lekarz, za którego pośrednictwem jest składane odwołanie, w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania wraz
    z uzasadnieniem przekazuje je wraz z dokumentacją stanowiącą podstawę wydanego orzeczenia lekarskiego do właści wego
    podmiotu, o którym mowa w ust. 12.
14. Badanie w trybie odwołania przeprowadza w terminie 14 dni od dnia otrzymania odwołania właściwy podmiot,
    o którym mowa w ust. 12.
15. Orzeczenie lekarskie wydane w trybie odwołania jest ostateczne.
16. Badania okresowe i kontrolne podlegają dokumentowaniu i kontroli w sposób określony w przepisach wykonaw- czych wydanych na podstawie art. 229 § 8 Kodeksu pracy.
17. Kontrolę badań okresowych i kontrolnych wykonują podmioty, o których mowa w ust. 12.
18. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. rodzaj, zakres i częstotliwość badań okresowych, uwzględniając rodzaj pełnionej służby i wiek policjanta;

2. wzór skierowania na badanie okresowe lub kontrolne, uwzględniając koni eczność zamieszczenia w tym wzorze infor- macji niezbędnych do jednoznacznego ustalenia zakresu badań;

3. wzór orzeczenia lekarskiego, uwzględniając jednolitość informacji znajdujących się w orzeczeniu.

Dziennik Ustaw – 96 – Poz. 145

Art. 71c. 1. Policjant w dziedzinie bezpieczeństwa i hi gieny służby podlega następującym szkoleniom:

1. wstępnemu ogólnemu;
2. wstępnemu na stanowisku służby;
3. okresowemu.

2. Szkoleniu wstępnemu ogólnemu podlega wyłącznie policjant nowo przyjęty do służby w Policji.
3. Szkoleniu wstępnemu na stanowisku służb y podlega policjant w przypadku zmiany:

1. jednostki organizacyjnej Policji;
2. stanowiska służbowego, w związku z którym zmieniają się czynniki szkodliwe lub uciążliwe, lub inne czynniki wyni- kające z warunków pełnienia służby.
   4.99) Ukończenie szkolenia zawodowego, o którym mowa w art. 34 ust. 8 pkt 1 lit. a, jest równoznaczne z odbyciem pierwszego szkolenia wstępnego na stanowisku służby.

5. Szkoleniu okresowemu podlega policjant oraz policjant pełniący służbę na stanowisku kierowniczym – nie rzadziej niż raz na 5 lat, a w przypadku służby na stanowisku służbowym, na którym występują warunki szczególnie uciąż liwe lub szkodliwe dla zdrowia – nie rzadziej niż raz na 3 lata.
6. Szkolenie okresowe przełożonego, o którym mowa w art. 71a ust. 1, oraz policjanta pełniącego służbę na stanowisku kierowniczym zawiera tematykę z zakresu bezpieczeństwa i higieny służby oraz bezpieczeństwa i higieny pracy.
   Art. 71d. W przypadku policjantów delegowanych do czasowego pełnienia służby w innej jednostce organiza cyjnej Policji lub w innej miejscowości przełożony w jednostce, do której policjant został delegowany, realizuje w stosunku do niego zadania, o których mowa w art. 71a –71c. Art. 72. 1. Policjantowi w czasie pełnienia służby przysługuje bezpłatnie wyżywieni e w naturze, jeżeli rodzaj i warunki
   służby lub właściwości lub miejsce jej pełnienia uzasadniają przyznanie wyżywienia w naturze, albo świadczenie pieniężne
   w zamian za wyżywienie.
7. Wyżywienie w naturze przysługuje policjantowi:

1. pełniącemu służbę w systemie skoszarowanym;
2. biorącemu udział w szkoleniach lub ćwiczeniach z zakresu systemu obronnego kraju, działań antyterrorystycznych lub zarządzania kryzysowego, jeżeli trwają one w sposób ciągły powyżej 8 godzin;
3. biorącemu udział w akcjach ochrony porządku publicznego, zapobiegania skutkom klęsk żywiołowych lub usuwania ich skutków oraz w działaniach porządkowych podczas akcji ratowniczych przy likwidacji skutków klęsk żywioło- wych, trwających ponad 8 godzin, a w przypadku akcji w miejscu stałego pełnienia służby – w warunkach powodują- cych konieczność pełnienia służby przez okres powyżej 10 godzin;
4. który w przypadku zaistnienia poważnego zagrożenia porządku publicznego bierze bezpośredni udział w działaniach porządkowych lub wchodzi w skład sił wyznaczonych do tych działań i przebywa na terenie objętym tymi działaniami;
5. w innych uzasadnionych przypadka ch.

3. Wyżywienie w naturze przysługuje policjantowi na podstawie normy wyżywienia, którą stanowi wartość energe- tyczna , odżywcza i pieniężna produktów żywnościowych przysługujących policjantowi w określonych przypadkach. W razie zwiększonego zapotrzebowani a na wartość energetyczną i odżywczą ze względu na rodzaj i warunki służby lub właściwości lub miejsce jej pełnienia norma może zostać uzupełniona.
4. Normy wyżywienia mogą być realizowane w formie suchego prowiantu, gotowych pakietów żywnościowych, lub posiłków sporządzanych przez zewnętrzne podmioty gastronomiczne, w sytuacji gdy zorganizowanie wyżywienia w postaci posiłków sporządzanych w punktach żywienia Policji nie jest możliwe albo gdy rodzaj i warunki pełnionej służby wymagają tego rodzaju wyżywieni a. W przypadku realizacji wyżywienia w formie gotowych pakietów żywnościowych lub w formie posiłków sporządzanych przez zewnętrzne podmioty gastronomiczne normę wyżywienia podwyższa się o koszty zapewnie- nia wyżywienia.
5. W przypadku wyżywienia w naturze n ależy się kierować zasadami racjonalnego żywienia, w granicach obowiązu- jących wartości energetycznych, odżywczych i pieniężnych produktów żywnościowych określonych dla poszczególnych norm wyżywienia.

99. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 97 – Poz. 145

6. Policjant otrzymuje świadczenie pieniężne w zamian za wyżywienie w przypadku:

1. pełnienia w okresie od dnia 1 listopada do dnia 31 marca służby na wolnym powietrzu przez co najmniej 4 godziny dziennie albo
2. gdy rodzaj i warunki pełnienia służby lub względy techniczne lub organizacyjne uniemożliwiają korzy stanie z wyży- wienia przysługującego temu policjantowi w naturze, albo
3. braku możliwości zapewnienia policjantowi bezpłatnego wyżywienia w naturze z powodów zdrowotnych, udokumen- towanych zaświadczeniem lekarskim.

7. Świadczenie pieniężne w zamian za wyżyw ienie podwyższa się:
   1)100) gdy rodzaj i warunki pełnienia służby lub względy techniczne lub organizacyjne uniemożliwiają korzystanie z wyży- wienia przysługującego w naturze policjantowi:
   a) który jest studentem, na podstawie skierowania przełożonego, o którym mowa w art. 32 ust. 1, albo słuchaczem Akademii Policji w Szczytnie lub słuchaczem szkoły policyjnej lub ośrodka szkolenia na szkoleniu zawodowym albo doskonaleniu zawodowym centralnym, realizowanym w systemie stacjonarnym,
   b) który uczestniczy w dosko naleniu zawodowym centralnym odbywającym się w jednostkach organizacyjnych Policji, o którym mowa w art. 34h ust. 3, realizowanym w systemie stacjonarnym,
   c) w służbie kandydackiej;

2. w służbie kandydackiej przebywającemu na urlopie lub pełnodobowej przep ustce;
3. w przypadku skierowania policjanta zaliczonego do personelu latającego do wykonywania lotów poza miejsce stałej dyslokacji na czas powyżej 8 godzin.

8. Policjant, któremu przysługuje wyżywienie w naturze lub świadczenie pieniężne w zamian za wyży wienie z kilku tytułów, otrzymuje wyżywienie w naturze albo świadczenie pieniężne w zamian za wyżywienie tylko z jednego tytułu według
   najkorzystniejszej dla niego normy wyżywienia, z wyłączeniem przypadków, w których policjant uczestniczy w uroczystym posiłku organizowanym w punkcie żywienia Policji.
9. Policjantowi, który zrezygnował z przysługującego mu wyżywienia w naturze, nie przysługuje świadczenie pieniężne
   w zamian za wyżywienie ani dieta na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia, z wyjątkiem rez ygnacji z wyżywienia w naturze z powodów zdrowotnych, udokumentowanych zaświadczeniem lekarskim w sytuacji braku możliwości zapew- nienia policjantowi bezpłatnie wyżywienia w naturze.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. rodzaje norm wyżywienia oraz ich wartość pieniężną,
2. średnie wartości energetyczne i odżywcze produktów żywnościowych objętych poszczególnymi normami,
3. przypadki przyznawania poszczególnych norm wyżywienia,
4. przypadki, w których normy wyżywienia mogą zostać uzupełnione, oraz wartość pieniężną uzupełnienia,
5. wartości świadczenia pieniężnego w zamian za wyżywienie oraz wymiar jego podwyższania, a także jednostkę orga- nizacyjną Policji właściwą do jego wypłacania i terminy jego wypłaty
   – uwzględniając zasady racjonalnego żywienia, adekwatność środków finansowych służących zapewnieniu policjantom wyży- wienia w naturze względem realnej wartości wyżywienia, przyporządkowanie norm wyżywienia do przypadków, w których
   polic jantowi przysługuje wyżywienie w naturze, wskazanych w ust. 2, rozróżnienie przypadków wypłacania świadczenia
   pieniężnego w zamian za wyżywienie oraz mając na względzie właściwe warunki pełnienia służby.
   Art. 72a. Napoje w naturze, w ilości zaspokajającej potrzeby policjanta, przysługują w czasie pełnienia służby, w przy- padkach i na warunkach określonych w art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy oraz w przepisach wyko- nawczych wydanych na jego podstawie.
   Art. 73. 1. Policjantowi i członkom jego rodziny przysługuje raz w roku prawo przejazdu na koszt właściwego organu Policji środkami publicznego transportu zbiorowego do jednej z obranych przez siebie miejscowości w kraju i z powro tem.

2. Minister właściwy do spra w wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki korzystania przez poli cjanta z prawa, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając sposób rozliczania kosztów przejazdu.

100. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 98 – Poz. 145

3. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu osoba uprawniona otrzymuje zry czałtowany równoważnik pieniężny.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki przyznania równoważnika pieniężnego, o którym mowa w ust. 3, uwzględniając sposób ustalania wysokości równoważnika i rozliczania niewykor zy- stanego przez policjanta przejazdu.
5. Zwrot kosztów przejazdu lub zryczałtowany równoważnik pieniężny, o których mowa w ust. 1 i 3, nie przysługują policjantowi w roku kalendarzowym, w którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów środkami publ icznego transportu zbiorowego na podstawie odrębnych przepisów.
6. Osobom, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznawane także inne świadczenia socjalne i bytowe.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zab ezpieczenia spo- łecznego, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaj i zakres świadczeń, o których mowa w ust. 6, uwzględniając warunki korzystania z tych świadczeń, sposób ich realizacji, a w przypadku świadczeń finansowych – ich wysokość, sposób obliczania,
   terminy rozliczeń oraz terminy wypłaty.
   Art. 74. (uchylony)
   Art. 75. (pominięty)
   Art. 76. (pominięty)
   Art. 77. 1. Za członków rodziny policjanta uprawnionych do świadczeń przewidzianych w art. 73, 75 i 76 uważa się małżonka i dzieci.
8. Za dzieci uważa si ę dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione i dzieci przyjęte na wychowanie, które:

1. nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły – 24 lat albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
2. stały się inwalidami I 101) lub II grupy102) przed osiągnięciem wieku określonego w pkt 1.
   Art. 78. Okres służby policjanta traktuje się jako pracę w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów o zaopatrze- niu emerytalnym pracowników i ich rodzin103). Art. 79.104) 1. Policjantowi przysługują uprawnienia pracownika związane z rodzicielstwem określone w Kodeksie pracy, z wyjątkiem art. 1867 i art. 1881, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią ina czej.

2. Jeżeli oboje rodzice lub opiekunowie są policjantami albo jedno z nich jest policjantem, a drugie pozostaje w sto- sunku pracy, z uprawnień, o których mowa w ust. 1, może korzystać jedno z nich.
   Art. 79a. Jeżeli zachodzi konieczność zastępstwa policjanta w czasie jego nieobecności w służbie w związku z prze- bywaniem na urlopie macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie ojcowskim, urlopie rodziciel- skim lub urlopie wychowawczym, można w tym celu zatrudnić pracownika na podstawie umowy o pracę na czas okreś lony, obejmujący czas tej nieobecności.
   Art. 80. 1. Policjantowi, który po zwolnieniu ze służby w Policji podjął pracę, okres tej służby wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień wynikających z prawa pracy.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do policjanta zwolnionego ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 3, 4 i 4a.

101. Obecnie całkowicie niezdolnymi do pracy oraz niezdolnymi do samodzielnej egzystencji, na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. poz. 461), która weszła w życie z dniem 1 września 1997 r.

102. Obecnie całkowicie niezdolnymi do pracy, na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 101.

103. Obecnie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 192 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1251, 1429 i 1672 ), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.

104. W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 641), która weszła w życie z dniem 26 kwietnia 2023 r.

Dziennik Ustaw – 99 – Poz. 145

Art. 81. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe prawa i obo- wiązki oraz przebieg służby policjantów, uwzględniając właściwości i specyfikę służby w jednostkach organizacyjnych
Policji, tryb nawiązywania, zmiany i rozwiązywania stosunku służbowego policjanta, zadania kierowników komórek orga- nizacyjnych właściwych w sprawach osobowych, treść rozkazów personalnych o mianowaniu policjanta na dane stanowisko
służbowe lub o zwolnieniu policjanta ze służby, tryb wydawania świadectwa służby i opinii o służbie policjanta, ich wzory,
termin żądania sprostowania świadectwa i opinii oraz termin dokonania takiego sprostowania.
2. Sposób pełnienia służby policjantów określają zarządzenia, regulaminy i rozkazy Komendanta Głównego Policji.
Art. 82. 1. Policjantowi przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 26 dni roboczych.
2. Policjant uzyskuje prawo do pierwszego urlopu z upływem 6 miesięcy służby w wymiarze połowy urlopu przysłu- gującego po roku służby.
3. Prawo do urlopu w pełnym wymiarze policjant nabywa z upływem roku służby. Do tego urlopu wlicza się urlop,
o którym mowa w ust. 2. Art. 83. 1. Policjanta można odwołać z urlopu wypoczynkowego z ważnych względów służbowych, a także wstrzymać udzielenie mu urlopu w całości lub w części. Termin urlopu może być także przesunięty na wniosek policjanta, umotywo- wany ważnymi względami.
2. Policjantow i odwołanemu z urlopu przysługuje zwrot kosztów przejazdu według norm ustalonych w przepisach o należnościach służbowych w przypadkach przeniesienia lub oddelegowania, jak również innych kosztów.
2a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodz e rozporządzenia, tryb zwrotu kosztów przejazdu i innych
poniesionych kosztów przysługujących policjantowi w razie odwołania z urlopu, z uwzględnieniem norm okreś lonych dla przenoszonych lub delegowanych policjantów, udokumentowanych opłat dokonanych prze z policjanta, a które nie zostały wykorzystane w związku z odwołaniem z urlopu, jak również opłat poniesionych na członków rodziny, o których mowa w art. 77, jeżeli odwołanie policjanta z urlopu spowodowało także ich powrót.
3. Odwołanie policjanta z urlop u ze względów służbowych wymaga zgody przełożonego.
4. Policjantowi, który nie wykorzystał urlopu w danym roku kalendarzowym, urlopu tego należy udzielić w ciągu pierwszych 3 miesięcy następnego roku.
Art. 83a. 1. Policjantowi posiadającemu status weterana poszkodowanego przysługuje prawo do corocznego płat nego dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 5 dni roboczych.
2. Prawo do urlopu, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje policjantowi posiadającemu status weterana poszkodo - wanego uprawnionemu do u rlopu wypoczynkowego i urlopów dodatkowych, z wyłączeniem urlopu dodatkowego z tytułu pełnienia służby w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych.
3. Prawo do pierwszego urlopu, o którym mow a w ust. 1, powstaje z dniem, w którym decyzja administracyjna o przy- znaniu statusu weterana poszkodowanego stała się ostateczna, przy czym realizacja tego prawa może nastąpić nie wcześniej
niż z dniem przedstawienia przez policjanta tej decyzji przełożone mu, o którym mowa w art. 32 ust. 1.
4. Urlop, o którym mowa w ust. 1, wykorzystuje się w całości w roku kalendarzowym, w którym policjant ma do niego prawo, w terminie uzgodnionym z przełożonym policjanta.
5. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do urlopu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy wydane na podstawie art. 86.
Art. 84. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić płatne urlopy dodat- kowe w wymiarze do 13 dni roboczych rocznie dla policjantów , którzy pełnią służbę w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia albo osiągnęli określony wiek lub staż służby, albo gdy jest to uzasadnione szczegól nymi właściwościami służby.
Art. 85. Policjantowi można udzielić płatnego urlopu zdr owotnego lub okolicznościowego, a także urlopu bezpłatnego z ważnych przyczyn.
Art. 86. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady przyzna- wania policjantom urlopów, tryb postępowania w tych sprawach oraz wy miar urlopów, o których mowa w art. 84 i 85, uwzględniając okres służby, wiek policjanta, przypadki warunków szczególnie uciążliwych i szkodliwych dla zdrowia oraz stopnie szkodliwości wpływające na wymiar urlopu dodatkowego.

Dziennik Ustaw – 100 – Poz. 145

Art. 86a.105) 1. Policjantowi przysługuje prawo do urlopu opiekuńczego w wymiarze 5 dni w roku kalendarzowym w celu zapewnienia osobistej opieki lub wsparcia osobie będącej członkiem rodziny lub zamieszkującej w tym samym gospodarstwie domowym, która wymaga opieki lub wspa rcia z poważnych względów medycznych.
2. Przy udzielaniu urlopu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału Ia działu siódmego Kodeksu pracy.
3. Za czas urlopu opiekuńczego policjant nie zachowuje prawa do uposażenia.
Art. 87. 1. Policjantowi, który wzorowo wykonuje obowiązki, przejawia inicjatywę w służbie i doskonali kwalifikacje zawodowe, mogą być udzielane wyróżnienia:

1. pochwała;
2. krótkoterminowy dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze do 10 dni roboczych;
3. przyznanie odznaki resortowej;
4. przedterminowe mianowanie na wyższy stopień policyjny.

2. Wyróżnienia udziela policjantowi uprawniony przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1.
3. Wyróżnienia nie udziela się policjantowi:

1. ukaranemu karą dyscyplinarną, przed je j zatarciem;
2. skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone, przez okres roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegóło wy tryb postępowania przy udzielaniu wyróżnień policjantom, uwzględniając zakres uprawnień przełożonych do udzielania wyróżnień oraz formę udzielania wyróżnień.
   Rozdział 8 Mieszkania funkcjonariuszy Policji
   Art. 88. 1. Policjantowi w służbie stałej przysłu guje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej, z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz ich uprawnień wynikających z prze- pisów odrębnych.
5. Policjant w służbie przygotowawczej może otrzymać tym czasową kwaterę.
6. Policjant traci prawo do lokalu mieszkalnego w razie dyscyplinarnego wydalenia ze służby.
7. Miejscowością pobliską, o której mowa w ust. 1, jest miejscowość, z której czas dojazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem środkami publi cznego transportu zbiorowego, zgodnie z rozkładem jazdy, łącznie z przesiadkami, nie prze- kracza w obie strony dwóch godzin, licząc od stacji (przystanku) położonej najbliżej miejsca zamieszkania do stacji (przy- stanku) położonej najbliżej miejsca pełnienia służby bez uwzględnienia czasu dojazdu do i od stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której policjant dojeżdża, oraz miejscowości, w której wykonuje obowiązki służbowe.
   Art. 89. Członkami rodziny policjanta, których uwzględnia się przy przydziale l okalu mieszkalnego, są pozostający z policjantem we wspólnym gospodarstwie domowym:

1. małżonek;

2. dzieci (własne lub małżonka, przysposobione lub przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej) pozostające na jego utrzymaniu, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 25 lat życia;

3. rodzice policjanta i jego małżonka będący na jego wyłącznym utrzyma niu lub jeżeli ze względu na wiek albo
   inwalidztwo106), albo inne okoliczności są niezdolni do wykonywania zatrudnienia; za rodziców uważa się również ojczyma i macochę oraz osoby przysposabiające.
   Art. 90. Na lokale mieszkalne dla policjantów przeznacza s ię lokale będące w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podległych mu organów.

4. Dodany przez art. 4 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 104.

5. Obecnie całkowita lub częściowa niezdolność do pracy, na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 101.

Dziennik Ustaw – 101 – Poz. 145

Art. 91. 1. Policjantowi przysługuje równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego, z uwzględ- nieniem liczby członków rodziny oraz ich upraw nień wynikających z przepisów odrębnych.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicz- nych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe zasady przyznawania, odmowy przyznania, cof ania i zwracania równoważnika, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając podmioty uprawnione do jego otrzymania, wzory wy- maganych dokumentów, organy właściwe do jego przyznawania, odmowy przyznania, wypłaty, cofania albo żądania jego zwrotu oraz sposób postępo wania w przypadku wystąpienia zbiegu uprawnień do jego otrzymania.
Art. 92. 1. Policjantowi przysługuje równoważnik pieniężny, jeżeli on sam lub członkowie jego rodziny nie posia dają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości poblis kiej. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicz- nych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe zasady przyznawania, odmowy przyznania, cofania oraz zwracania równoważnika pi eniężnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając podmioty uprawnione do jego otrzy- mania, sposób ustalania wysokości równoważnika, wzory wymaganych dokumentów, organy właściwe do jego przyznawa- nia, odmowy przyznania, wypłaty, cofania albo żądania jego zwrot u, a także sposób postępowania w przypadku wystąpienia zbiegu uprawnień do jego otrzymania.
Art. 93. 1. Policjantowi, który zajmuje lokal mieszkalny w miejscowości pobliskiej miejsca pełnienia służby, przysłu- guje zwrot kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby w wysokości ceny biletów za przejazd koleją lub autobusem.
2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje w roku kalendarzowym, w którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów państwowymi środkami komunikacji, na podstawie odręb nych przepisów.
Art. 94. 1. Policjantowi, który nie otrzymał lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jednorodzin nego lub lok alu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.
1a. Osoba, która została skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego, popełnione w związku z wykonywaniem obowiązków służb owych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, albo za przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego lub wobec której orzeczono prawomocnie środek karny pozbawienia praw publicznych za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, jest obo- wiązana do zwrotu pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania oraz szczegó łowe zasady przyznawania, cofania oraz zwracania pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, uwzględniając przypadki, w których
pomoc ta jest przyznawa na, cofana lub podlega zwrotowi, jak również sposób obliczania wysokości pomocy finansowej przyznawanej lub orzekanej do zwrotu, a także rodzaje dokumentów wymaganych przy ubieganiu się o przyznanie tej pomocy.
Art. 95. 1. Lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej nie przydziela się policjantowi:

1. w razie skorzystania z pomocy finansowej, o której mowa w art. 94;
2. posiadającemu w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej lokal mieszkalny odpowiadający co najmniej przysługującej mu powierzchni mieszkalnej albo dom jednorodzinny lub dom mieszkalno -pensjonatowy;
3. którego małżonek posiada lokal mieszkalny lub dom określony w pkt 2;
4. w razie zbycia przez niego lub jego małżonka własnościowego prawa do spółdzielczeg o lokalu mieszkalnego stano- wiącego odrębną nieruchomość albo dom, o którym mowa w pkt 2, z wyjątkiem przypadków określonych na podstawie art. 96 ust. 3.

2. Decyzję o opróżnieniu lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 90, wydaje się, jeżeli policjant:

1. podnajmuje albo oddaje do bezpłatnego używania przydzielony lokal lub jego część;

2. używa lokal mieszkalny w sposób sprzeczny z umową najmu lub niezgodnie z przeznaczeniem, zaniedbuje obo wiązki, dopuszczając do powstania szkód, albo niszczy urządzenia p rzeznaczone do wspólnego korzystania przez mieszkańców;

3. wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych
   lokali;

4. jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub opłat za świadczenia związane z eksploat acją lokalu przez okres co najmniej dwóch pełnych okresów płatności, pomimo uprzedzania na piśmie o zamiarze wydania decyzji o opróżnieniu lokalu i wyzna- czenia dodatkowego, miesięcznego terminu zapłaty zaległych i bieżących należności;

Dziennik Ustaw – 102 – Poz. 145

5. otrzymał pomoc fi nansową, o której mowa w art. 94 ust. 1;
6. został przeniesiony do pełnienia służby w innej miejscowości i przydzielono mu w tej lub pobliskiej miejscowości następny lokal mieszkalny;
7. nie zwolnił, w terminie określonym odrębnymi przepisami, wcześniej przydzielonego lokalu mieszkalnego;
8. zrzekł się up rawnień do zajmowanego lokalu mieszkalnego;
9. został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego, popełnione w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych i w celu osiągnię cia korzyści majątkowej lub osobistej, albo za przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego lub wobec którego orzeczono prawomocnie środek karny pozbawienia praw publicznych za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.

3. Decyzję o opróżnieniu lokalu mi eszkalnego wydaje się także:

1. jeżeli policjantowi lub jego małżonkowi przysługuje tytuł prawny do innego lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 90; w takim przypadku osobom tym przysługuje prawo wyboru jednego z zajmowanych lokali;
2. gdy policjant zw olniony ze służby lub pozostali po policjancie członkowie rodziny zajmują lokal mieszkalny położony w budynku przeznaczonym na cele służbowe lub na terenie obiektu zamkniętego, a osobom tym przydzielono lokal mieszkalny w tej samej lub pobliskiej miejscowo ści, o powierzchni odpowiadającej przysługującym normom zalud- nienia;
3. w przypadku zajmowania lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 90, przez policjanta lub członków jego rodziny albo inne osoby – bez tytułu prawnego.
   3a. Decyzję o opróżnieniu lokalu wydaje się również, jeżeli właściciel lokalu wypowiedział stosunek prawny dotyczący lokalu.

4. Decyzję o opróżnieniu lokalu wydaje się w stosunku do wszystkich osób zamieszkałych w tym lokalu.
   Art. 96. 1. Policjantowi przeniesionemu do służby w innej miejs cowości, który poza miejscem pełnienia służby posiada lokal mieszkalny, dom jednorodzinny lub dom mieszkalno -pensjonatowy, może być przydzielony lokal miesz kalny na pod- stawie decyzji administracyjnej w nowym miejscu pełnienia służby, jeżeli:

1. zwolni zajmowany lokal mieszkalny lub dom;
2. zwróci pomoc finansową przyznaną:
   a) na wkład mieszkaniowy lub wkład budowlany w wysokości zwaloryzowanej przez spółdzielnię,
   b) na spłatę innych należności – w wysokości przyznanej.

2. Policjantowi, który skorzystał z pomocy finansowej, może być przydzielony lokal mieszkalny na podstawie decyzji administracyjnej, jeżeli zwolni zajmowany lokal mieszkalny lub dom, o którym mowa w ust. 1, oraz zwróci pomoc finan- sową na zasadach określonych w tym przepisie.

3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb przydzielania lokalu mieszkal- nego w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, szczegółowe zasady zwracania udzielonej pomocy finansowej oraz zwalniania zajm owanych lokali mieszkalnych lub domów określonych w ust. 1, uwzględniając przesłanki uzasadniające przydział lokalu mieszkalnego policjantowi przeniesionemu do służby w innej miejscowości, sposób postępowania w przy- padku, gdy policjant ten skorzystał z pom ocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, oraz rodzaje dokumentów po- twierdzających zwolnienie przez policjanta lokalu mieszkalnego dotychczas zajmowanego.

4. Policjantowi przeniesionemu z urzędu do służby w innej miejscowości lub innej jednostce org anizacyjnej Policji, który nie zwolnił zajmowanego lokalu mieszkalnego lub domu, o którym mowa w ust. 1, można przydzielić tym czasową kwaterę według przysługujących norm, bez uwzględnienia zamieszkałych z nim członków rodziny. Koszty zakwaterowania pokryw ane są ze środków budżetowych Policji.

5. Policjant delegowany do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości otrzymuje tymczasową kwaterę. Koszty zakwaterowania pokrywa się ze środków budżetu Policji.
   Art. 97. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznyc h, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownic- twa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady przydziału i opróżniania oraz normy zaludnienia lokali mieszkalnych, o któr ych mowa w art. 90, a także szczegółowe zasady przydziału lokalu mieszkalnego i tymczasowej kwatery policjantowi, opróżnienia lub zamiany tego lokalu i tymczaso- wej kwatery, oraz organy właściwe do wydawania decyzji administracyjnych w tych sprawach, wysoko ść norm zaludnienia i sposób ich ustalania.

Dziennik Ustaw – 103 – Poz. 145

2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, plano- wania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa oraz ministrem właściwym do spraw finansów p ublicznych, określi, w drodze rozporządzenia, warunki najmu lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach będących włas nością Skarbu Państwa pozostających w zarządzie jednostek organizacyjnych Policji, a także sposób obliczania czynszu najmu, prawa i o bowiązki najemcy oraz wynajmującego, a także części składowe czynszu najmu i okoliczności wpływające na jego wysokość.

3. Dodatkowe normy zaludnienia określone na podstawie ust. 1, związane z zajmowanym stanowiskiem służbowym
   lub posiadanym stopniem, stosuje się również przy przydziałach policjantom innych lokali mieszkalnych niż wymienione
   w art. 90.

4. W sprawach spornych, wynikających ze stosunku najmu lokali, o których mowa w ust. 2, rozstrzygają sądy powszechne.

5. Przydział i opróżniani e mieszkań oraz załatwianie spraw, o których mowa w art. 91, 92, 94 i 95 ust. 2–4, następuje
   w formie decyzji administracyjnej.
   Art. 98. Policjant zwolniony ze służby, który nie posiada prawa do lokalu mieszkalnego na warunkach okreś lonych
   w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wy- wiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży
   Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, zachowuje prawo do przydzielonego lokalu mieszkalnego według norm powszechnie obowiązujących lub może być przeniesiony do zamiennego lokalu mieszkalnego.
   Rozdział 9 Uposażenie i inne świadczenia pieniężne policjantów
   Art. 99. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania policjanta na stanowisko służbowe.

6. Z tytułu służby policjant otrzymuje jedno uposażenie i inne świadczenia pieniężne określone w ustawie.

7. Przeciętne uposażenie policjantów stanowi wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość ustaloną według odręb- nych zasad określa ustawa budżetowa.
   3a. Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 3, należy rozumieć uposażenie wraz z miesięczną równo war- tością nagrody rocznej.

8. Wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 3, określa Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.
   Art. 100. Uposażenie policjanta składa się z uposażenia zasadniczego i z dodatków do uposażenia.
   Art. 101. 1. Wysokość uposażenia zasadniczego policjanta jest uzależniona od grupy zaszeregowania jego stanowiska służbowego oraz od posiadanej wysługi lat.

9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w dro- dze rozporządzenia, szczegółowe zasady otrzymywania oraz wysokość uposażenia zasadniczego policjantów, uwzględnia- jąc grupy zaszeregowania i odpowiadające im stawki uposażenia, zaszeregowanie stanowisk służbowych do poszczególnych
   grup i odpowiadające im policyjne stopnie etatowe, warunki podwyższania tego uposażenia, a także sposób ustalania jego wzrostu z tytułu wysługi lat. Art. 102. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego, uwzględniając rodzaje okresów służby, pracy i innych
   okresów podlegających zalic zeniu do wysługi, sposób jej dokumentowania oraz tryb postępowania w tych sprawach.
   Art. 103. 1. Policjant przeniesiony na stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zasadni czego zachowuje prawo do stawki uposażenia pobieranego na poprz ednio zajmowanym stanowisku, do czasu uzyskania wyższej stawki uposażenia według stanowiska służbowego.

10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w przypadkach szczególnie uzasadnionych, może zezwolić na zacho- wanie przez policjanta przeniesionego na stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zasadniczego
    prawa do zaszeregowania należnego na poprzednio zajmowanym stanowisku, z jednoczesnym zachowaniem stopnia zwią- zanego z tym stanowiskiem.

11. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do policjantów przeniesionych na niższe stanowisko służbowe na podstawie art. 38 ust. 1 lub ust. 2 pkt 2 i 3 oraz policjantów przeniesionych na własną prośbę.

Dziennik Ustaw – 104 – Poz. 145

Art. 104 . 1. Policjantowi przysługuje dodatek za stopień w wysokości uzależnionej od posiadanego stopnia policyjnego.
2. Policjantowi pełniącemu służbę lub obowiązki na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym przysługuje dodatek funkcyjny.
3. Na stanowiskach innyc h niż wymienione w ust. 2 policjant za należyte wykonywanie obowiązków służbowych może
otrzymywać dodatek służbowy.
4. Niezależnie od dodatków, o których mowa w ust. 1–3, policjantowi mogą być przyznawane dodatki do uposażenia
uzasadnione szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami, warunkami lub miejscem pełnienia służby.
5. Dodatkami do uposażenia o charakterze stałym są dodatki ustalone w stawkach miesięcznych.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właści wym do spraw pracy, określi, w dro- dze rozporządzenia, szczegółowe zasady otrzymywania oraz wysokość dodatków do uposażenia, o których mowa w ust. 1 –4, uwzględniając ich rodzaj i charakter, przesłanki przyznawania lub podwyższania na stałe lub na czas okreś lony, warunki
obniżania lub cofania oraz stanowiska uprawniające do dodatku funkcyjnego.
Art. 105. 1. Uposażenie i inne świadczenia oraz należności pieniężne są płatne bezpośrednio do rąk policjanta, z za - strzeżeniem ust. 5.
2. Uposażenie zasadnicze i dodatki do uposażenia o charakterze stałym są płatne miesięcznie z góry w pierwszym dniu roboczym każdego miesiąca, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5. 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne terminy płatności dodat- ków do uposażenia o charakterze stałym, uwzględniając, które z nich są płatne miesięcznie z dołu.
4. Terminy wypłaty innych świadczeń i należności pieniężnych oraz dodatków do uposażenia, niewymienionych w ust. 2,
określają przepisy w sprawie warunków ich otrzymywania.
5. Uposażenie i inne świadczenia oraz należności pieniężne mogą być wypłacane w formie bezgotówkowej, na warunkach ustalonych w pisemnym porozumieniu między płatnikiem i policjantem, nie wcześniej jednak niż w terminach, o których
mowa w ust. 2–4. Art. 106. 1. Zmiana uposażenia następuje z dniem zaistnienia okoliczności uzasadniających tę zmianę.
2. Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub zmiana uposażenia nastąpiła w ciągu miesiąca, uposażenie na czas do końca
miesiąca oblicza się w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia za każdy dzień, gdy przepisy szczególne nie stanowią
inaczej.
3. Prawo do uposażenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym nastąpiło zwolnienie policjanta ze służby lub zaistniały inne okoliczności uzasadniające wygaśnięcie tego prawa.
Art. 107. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych ulegają prze- dawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
2. Organ właściwy do rozpatrywania roszczeń może nie uwzględnić przedawnienia, jeżeli opóźnienie w dochodzeniu
roszczenia jest usprawiedliwione wyjątkowymi okolicznościami.
3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych przerywa:

1. każda czynność przed kierownikiem jednostki organizacyjnej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrz- nych, właściwym do rozpatrywania roszczeń, podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia
   roszczenia;

2. uznanie roszczenia.
   Art. 108. 1. Policjantowi przysługują następujące świadczenia pieniężne:

3. zasiłek na zagospodarowanie;

4. nagrody oraz zapomogi;

5. nagrody jubileuszowe;

6. dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie zleconych zadań wykraczających poza obowiązki służbowe;
   4a) rekompensata pieniężna w zamian za czas służby przekraczający normę określoną w art. 33 ust. 2;

7. należności za podróże służbowe i przeniesienia;

Dziennik Ustaw – 105 – Poz. 145

5a) świadczenie motywacyjne;
5b) świadczenie teleinformatyczne, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczególnych zasadach
wynagradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa (Dz. U. z 202 3 r. poz. 6 67), zwane dalej
„świadczeniem teleinformatycznym”;
5c) świadczenie związane z pełnieniem służby w CBZC;
5d)107) świadczenie za długoletnią służbę;
6) świadczenia związane ze zwolnieniem ze służby ; 7) świadczenie pieniężne w zamian za wyżywienie.
1a. Policjanci mogą otrzymywać nagrody za osiągnięcia w służbie, ze środków finansowych, o których mowa w art. 13
ust. 4a. 2. W razie śmierci policjanta lub członka jego rodziny, przysługują:

1. zasiłek pogrzebowy;
2. odprawa pośmiertna.
   Art. 109. 1. Policjantowi, w związku z mianowaniem na stałe, przysługuje zasiłek na zagospodarowanie w wysokości
   jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnymi w dniu mianowania na stałe.

2. Zasiłek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje policjantowi pełniącemu służbę w Policji po zwolnieniu z zawo- dowej służby wojskowej lub innej służby, w czasie której otrzymał taki zasiłek.
   Art. 110. 1. Policjantowi za służbę pełnioną w danym roku kalendarzowym przysługuje nagroda roczna w wysokości
   1/12 uposażenia otrzymanego w roku kalendarzowym, za który nagroda przysługuje.
3. (uchylony)
4. Nagroda roczna przysługuje, jeżeli policjant w danym roku kalendarzowym pełnił służbę przez okres co najmniej
   6 miesięcy kalendarzowych. Okresy służby krótsze od miesiąca kalendarzowego sumuje się, przyjmując, że każde 30 dni służby stanowi pełny miesiąc kalendarzowy.
   3a. Do okresu, o którym mowa w ust. 3, nie zalicza się okresów niewykonywania zadań służbowych z następujących przyczyn:

1. korzystania z urlopu bezpłatnego;
2. przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, za które policjant nie zachował prawa do uposażenia, w ymienio- nych w art. 126 ust. 1 –3;
3. zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania.
   3b. Przepisu ust. 3a pkt 3 nie stosuje się, jeżeli postępowanie karne w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skar- bowe lub postępowanie dyscyplinarn e, w sprawie o czyn pozostający w związku z aresztowaniem lub zawieszeniem w czyn- nościach służbowych zostało umorzone prawomocnym orzeczeniem bądź policjant został uniewinniony na podstawie prawo- mocnego wyroku lub orzeczenia o uniewinnieniu w postępowaniu dyscyplinarnym.
   3c. Umorzenie postępowania, o którym mowa w ust. 3b, nie dotyczy warunkowego umorzenia postępowania kar nego lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe ani umorzenia tego postępowania z powodu przedawnienia lub amnestii.

4. Warunku, o którym mowa w ust. 3, nie stosuje się przy ustalaniu uprawnień do nagrody rocznej za rok kalendarzowy, w którym policjant:

1. korzystał z urlopu wychowawczego, urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego, urlopu na warunkach urlop u macierzyńskiego;
   1a) korzystał ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych, z przyczyn, o których mowa w art. 185 § 2 lub art. 188 Kodeksu pracy;
   1b) korzystał ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych w razie urodzenia się dziecka policjanta, zgod nie z prze- pisami wydanymi na podstawie art. 2982 Kodeksu pracy;

2. Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 72.

Dziennik Ustaw – 106 – Poz. 145

1c) korzystał ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 199 9 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2780 ); 2) został delegowany lub odwołany z delegowania bez prawa do uposażenia w przypadkach, o których mowa w art. 36 ust. 4 i art. 122a;
3) został zwolniony ze służby w związku z nabyciem uprawnień do emerytury lub renty bądź na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 6 i 7;
4) zmarł lub został uznany za zaginionego.
4a. Do uposażenia, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się uposażenia otrzymanego w okresie zawieszenia w czyn noś- ciach służbowych albo tymczasowego aresztowania. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się.
5. Nagrodę roczną obniża się policjantowi, z zastrzeżeniem ust. 7, w przypadku:

1. popełnienia przestępstwa lub przestępstwa sk arbowego stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem sądu;
2. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, stwierdzonego w prawomocnie zakończonym postępowaniu dyscyplinarnym;
3. otrzymania opinii służbowej, o której mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2;
4. otrzymania pierw szej lub kolejnej opinii służbowej, o której mowa w art. 38 ust. 2 pkt 3.

6. Obniżenie, o którym mowa w ust. 5, może nastąpić w granicach od 20% do 50%.
7. Nagroda roczna nie przysługuje policjantowi w przypadku:

1. skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 4;
2. popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego albo czynu, z powodu k tórego policjanta zwolniono ze służby
   na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 4a i ust. 2 pkt 2 i 8;
3. popełnienia czynu, za który policjantowi wymierzono jedną z kar dyscyplinarnych, o których mowa w art. 134 pkt 3 –7;
4. zwolnienia ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1.

8. Obniżenie lub pozbawienie prawa do nagrody rocznej następuje za rok kalendarzowy, w którym policjant popełnił przestępstwo lub czyn, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, w art. 41 ust. 1 pkt 4 i 4a oraz ust. 2 pkt 2 i 8, a ta kże w art. 134 pkt 3 –7, lub otrzymał opinię, o której mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2 i 3, albo został zwolniony ze służby w przypadkach, o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1, a jeżeli nagroda została już wypłacona – za rok, w którym:

1. postęp owanie karne lub dyscyplinarne w tej sprawie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem lub
2. policjant został zwolniony ze służby.
   8a. Okoliczności uzasadniające pozbawienie lub ograniczenie prawa do nagrody rocznej ustala się na podstawie orze- czeń i decyzji organów właściwych w sprawach karnych o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, w sprawach dyscypli- narnych oraz w sprawach dotyczących opiniowania policjantów, a także na podstawie dokumentacji prowadzonej w spra- wach osobowych policjant ów. 8b. Przy obniżaniu nagrody rocznej uwzględnia się całokształt okoliczności sprawy, w szczególności charakter popeł- nionego przestępstwa, przestępstwa skarbowego lub przewinienia, jego skutki, rodzaj i wymiar orzeczonej kary oraz dotych- czasowe wyniki policjanta w służbie.
   8c. Od decyzji przełożonego o przyznaniu, obniżeniu lub odmowie przyznania nagrody rocznej policjantowi służy
   odwołanie do wyższego przełożonego.

9. Nagrodę roczną wypłaca się do dnia 31 marca roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje
   nagroda.

10. Policjantowi zwalnianemu ze służby nagrodę roczną wypłaca się w terminie 14 dni od dnia zwolnienia.

11. W razie śmierci albo zaginięcia policjanta należną mu nagrodę roczną wypłaca się małżonkowi, a w dalszej kolej- ności dzieciom oraz rodzicom uprawnionym do renty rodzinnej. Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio.

12. W przypadku pełnienia przez policjanta w roku kalendarzowym służby w różnych jednostkach organizacyjnych
    Policji nagrodę roczną przyznaje się i wypłaca w jednostce, która była w danym roku ostatnim miejscem pełnienia przez
    niego służby.

Dziennik Ustaw – 107 – Poz. 145

13. Nagrody roczne przyznają przełożeni właściwi w sprawac h mianowania policjantów na stanowiska służbowe, prze- noszenia oraz zwalniania z tych stanowisk.
14. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje nagrody roczne Komendantowi Głównemu Policji oraz zastępcom Komendanta Głównego Policji.
    15.108) Komendant Główny Policji przyznaje nagrody roczne Komendantowi CBŚP, Komendantowi CBZC, Dyrekto- rowi CLKP, dowódcy BOA, komendantom wojewódzkim Policji, Komendantowi Stołecznemu Policji, komendantom szkół policyjnych i ich zastępcom oraz Komendantowi -Rekto rowi Akademii Policji w Szczytnie i osobie pełniącej w uczelni służb państwowych funkcję kierowniczą do spraw realizacji zadań uczelni jako jednostki organizacyjnej właściwej służby. Komen- dantowi BSWP oraz jego zastępcom przyznaje nagrodę roczną, na wniose k Inspektora Nadzoru Wewnętrznego, minister właściwy do spraw wewnętrznych.
    Art. 110a. 1. Policjantowi, niezależnie od wyróżnień, o których mowa w art. 87 ust. 1, mogą być przyznawane nagrody motywacyjne, w formie pieniężnej lub rzeczowej, za wzorowe wykon ywanie zadań służbowych, wykazywane w służbie męstwo i inicjatywę oraz pełnienie służby w trudnych warunkach. Art. 87 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
15. Policjantowi mogą być przyznawane zapomogi, w formie pieniężnej lub rzeczowej, w przypadku indywidualny ch zdarzeń losowych, klęski żywiołowej, choroby, śmierci członka rodziny oraz innych zdarzeń powodujących pogorszenie sytuacji materialnej policjanta i jego rodziny.
16. Tworzy się w Policji fundusz nagród i zapomóg dla policjantów, z przeznaczeniem na nagr ody i zapomogi, o których mowa w ust. 1 i 2.
    Art. 110b. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy oraz ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe w arunki i tryb przyznawania policjantom nagród i zapomóg, o których mowa w art. 110a, tryb postępowania oraz przełożonych właściwych w zakresie przyznawania tych nagród i zapomóg, sposób tworzenia funduszu nagród i zapomóg dla policjantów, jednostki Policji , w których tworzy się fundusz nagród i zapomóg, a także sposoby ustalania i warunki zwiększania jego wysokości dla poszczególnych dysponentów, mając na względzie celową i racjonalną politykę w zakresie dysponowania środkami finansowymi.
    Art. 111. 1. Polic jantowi przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
    po 20 latach służby – 75%,
    po 25 latach służby – 100%,
    po 30 latach służby – 150%,
    po 35 latach służby – 200%,
    po 40 latach służby – 300%
    miesięcznego uposażenia zasadniczego, wraz z dodatkami o charakt erze stałym.
17. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze
    rozporządzenia, okresy wliczane do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, oraz tryb jej obliczania i wypłacania, uwzględniając okresy służby, pracy i nauki powodujące nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, sposób dokumen towania tych okresów oraz postępowania w przypadku zbiegu prawa do kilku nagród, a także termin wy- płacania nagrody.
    Art. 112. 1. Za wykonywanie zleconych zadań wykraczających poza obowiązki służbowe policjant otrzymuje dodat- kowe wynagrodzenie.
18. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki otrzymania dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając rodzaje zadań zleconych, wysokość i sposób obliczania wy nagro- dzenia oraz tryb jego wypłacania.
19. (uchylon y) Art. 113. 1. W razie przeniesienia policjanta do pełnienia służby w innej miejscowości albo delegowania go do czaso - wego pełnienia służby, policjantowi przysługują należności za podróże służbowe i przeniesienia.
20. Minister właściwy do spraw wewnętrznyc h, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze
    rozporządzenia, wysokość, warunki oraz tryb przyznawania należności, o których mowa w ust. 1, uwzględniając sposoby obliczania czasu podróży służbowej oraz rodzaje należności i sposo by ustalania ich wysokości oraz terminy i tryb wypłaty należności.

108. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 108 – Poz. 145

Art. 114. 1. Policjant zwalniany ze służby otrzymuje, z zastrzeżeniem ust. 2 –4:

1. odprawę;
2. ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe, z wyjątkiem urlopu, o którym mowa w art. 83a ust. 1;
3. zwrot kosztów przejazdu policjanta i członków jego rodziny oraz przewozu urządzenia domowego do nowego miejsca zamieszkania w kraju, w zakresie i na zasadach obowiązujących przy przeniesieniach z urzędu.

2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 3, przysługuj ą policjantowi, jeżeli w dniu zwolnienia ze służby spełniał warunki do uzyskania świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego.

3. Policjant zwalniany ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 3 i 4a oraz ust. 2 pkt 8 otrzymuje 50% odprawy oraz ekwiwalent pienię żny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

4. Policjant zwalniany ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 pkt 2 otrzymuje ekwiwalent pieniężny, o którym
   mowa w ust. 1 pkt 2. Komendant Główny Policji lub upoważniony przez niego przełożony może w przypa dkach szczególnie uzasadnionych potrzeb rodziny policjanta przyznać mu nie więcej niż 50% odprawy.
   Art. 115. 1. Wysokość odprawy dla policjanta w służbie stałej równa się wysokości trzymiesięcznego uposażenia za- sadniczego wraz z dodatkami o charakterze sta łym, należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Odprawa ulega zwiększeniu o 20% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy dalszy pełny rok wy- sługi ponad 5 lat nieprzerwanej służby aż do wysokości sześciomiesięcznego zasadniczego uposażenia wraz z dodatkami o charakterze stałym. Okres służby przekraczający 6 miesięcy liczy się jako pełny rok.

5. Przy ustalaniu wysokości odprawy uwzględnia się również okresy nieprzerwanej zawodowej służby wojskowej, jeżeli bezpośrednio po zwolnieniu z tej służby żołnierz został przyjęty do służby w Policji i nie otrzymał odprawy z tytułu
   poprzednio pełnionej służby.

6. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku podjęcia służby w Policji po zwolnieniu ze służby w innych
   służbach, w których przysługują świadczenia tego rodzaju.

7. Wysokość odprawy dla policjanta w służbie przygotowawczej równa się wysokości jednomiesięcznego uposażenia
   zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
   Art. 115a. Ekwiwalent pieniężny za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego ustala się w wysokości 1/21 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego poli cjan- towi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
   Art. 116. 1. W razie śmierci policjanta, pozostałej po nim rodzinie przysługuje odprawa pośmiertna w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu policjantowi odprawa, gdyby był zwolniony ze służby, oraz świadczenia określone w art. 114 ust. 1 pkt 2 i 3.

8. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi policjanta, który pozostawał z nim we wspólności małżeńskiej, a w dalszej kolejności dzieciom oraz rodzicom, jeżeli w dniu śmierci polic janta spełniali warunki do uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bez pieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Bi ura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno -Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

9. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do zaginionych policjantów. Zaginięcie policjanta oraz związek tego zaginięcia
   ze służbą stwierdza minister właściwy do spraw wewnętrznych.
   Art. 116a. 1. W przypadku policjanta, którego śmierć nastąpiła w związku ze służbą, każdemu z dzieci będących na jego utrzymaniu, które w dniu jego śmierci spełniały warunki do uzyskania renty rodzinnej, Komendant Główny Policji przyznaje pomoc finansową na kształcenie, ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie Policji.

10. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, przysługuje uczniom i słuchaczom ponadpodstawowych szkół publicz- nych i niepublicznych oraz publicznych i niepublicznych szkół artystycznych realizujących kształcenie ogólne w zakresie szkoły ponadpodstawowej, a także słuchaczom kolegiów pracowników służb społecznych, oraz stude ntom szkół wyższych do czasu ukończenia kształcenia, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25. roku życia.

11. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb przyzna- wania pomocy, o której mowa w ust. 1, uw zględniając tryb przyznawania i wysokość pomocy w zależności od poziomu kształcenia i rodzaju szkoły.

Dziennik Ustaw – 109 – Poz. 145

Art. 117. 1.109) Policjantowi w służbie stałej, zwolnionemu ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 1 albo który nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej i został zwolniony ze służby na podsta- wie art. 41 ust. 2 pkt 6 albo ust. 3, wypłaca się co miesiąc przez okres roku po zwolnieniu ze służby świadczenie pieniężne w wysokości odpowiadającej uposażeniu zasadni czemu wraz z dodatkami o charakterze stałym, pobieranymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
2. Policjantowi uprawnionemu do świadczenia określonego w ust. 1, który nabył prawo do zaopatrzenia emerytal nego, przysługuje prawo wyboru jednego z tych świadczeń.
3. Policjantowi zwolnionemu ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 i 6, który z powodu nadal trwającej choroby nie może podjąć zatrudnienia, wypłaca się co miesiąc świadczenie pieniężne określone w ust. 1 przez okres choroby, nie dłużej je dnak niż przez okres 3 miesięcy, chyba że wcześniej komisja lekarska wyda orzeczenie o inwalidztwie stano wiące podstawę do ustalenia prawa do renty inwalidzkiej.
Art. 118. Odprawa, o której mowa w art. 114, oraz świadczenia określone w art. 117 nie przysł ugują policjantowi, który bezpośrednio po zwolnieniu ze służby został przyjęty do zawodowej służby wojskowej lub do innej służby, w której przysługuje prawo do takich świadczeń.
Art. 119. 1. W razie śmierci policjanta, niezależnie od odprawy pośmiertnej, o której mowa w art. 116, przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości:

1. 4000 zł, jeżeli koszty pogrzebu ponosi małżonek, dzieci, wnuki, rodzeństwo lub rodzice;
2. kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej w pkt 1, jeżeli koszty pogrzebu ponosi
   inna osoba.

2. Jeżeli śmierć policjanta nastąpiła na skutek wypadku pozostającego w związku ze służbą, koszty pogrzebu pokrywa
   się ze środków Komendy Głównej Policji. Komendant Główny Policji może wyrazić zgodę na pokrycie kosztów pogrzebu
   policjanta zmarłego wskutek choroby pozostającej w związku ze służbą.
3. W razie pokrycia kosztów pogrzebu policjanta ze środków Komendy Głównej Policji osobom wymienionym w ust. 1
   pkt 1 przysługuje połowa zasiłku pogrzebowego.
   Art. 120. 1. W razie śmierci członka rodziny, policjantowi przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości:

1. 4000 zł – jeżeli koszty pogrzebu ponosi policjant;
2. kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej w pkt 1 – jeżeli koszty pogrzebu ponosi
   inna osoba.

2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki pokrywania kosztów po- grzebu policjanta ze środków właściwego organu Policji oraz określi członków rodziny, na których przysługuje zasiłe k pogrzebowy, uwzględniając rodzaje wydatków pokrywanych w ramach kosztów pogrzebu i ich wysokość, przypadki oraz sposób ustalania wysokości oraz tryb wypłaty zasiłku pogrzebowego lub jego wyrównania z tytułu śmierci członka rodziny
   oraz dokumenty wymagane do ich wypłaty.
3. (uchylony)
   Art. 120a. 1. Policjantowi przyznaje się świadczenie motywacyjne po osiągnięciu:

1. 25 lat służby, ale nie więcej niż 28 lat i 6 miesięcy – w wysokości 1500 zł miesięcznie, albo
2. 28 lat i 6 miesięcy służby – w wysokości 2500 zł miesięcznie.

2. Do stażu służby, o którym mowa w ust. 1, zalicza się okresy:

1. służby w Policji;

2. służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie
   Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służbie
   Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Celnej, Służbie Celno -Skarbowej i Służbie Więziennej;

3. traktowane jako równorzędne ze służbą, o której mowa w pkt 1 i 2, wymienione w art. 13 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r.
   o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyj nego, S traży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno -Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2023 r. poz. 1280, 1429 i 1834 ).

4. W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 72.

Dziennik Ustaw – 110 – Poz. 145

3. Decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia m otywacyjnego przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1,
   wydaje nie później niż w terminie 30 dni po osiągnięciu przez policjanta stażu służby, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2.
4. Przed wydaniem decyzji o przyznaniu świadczenia motywacyjnego policjant podlega opiniowaniu służbowemu na zasadach, o których mowa w art. 35, jeżeli od dnia wydania ostatniej opinii o tym policjancie upłynęły co najmniej 3 miesiące .
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje świadczenie motywacyjne Komendan towi Głównemu Policji
   i jego zastępcom oraz Komendantowi BSWP i jego zastępcom.
   6.110) Komendant Główny Policji przyznaje świadczenie motywacyjne Komendantowi CBŚP, Komendantowi CBZC, Dyrektorowi CLKP, dowódcy BOA, komendantom wojewódzkim Policji, Komendant owi Stołecznemu Policji, komendan- tom szkół policyjnych i ich zastępcom oraz Komendantowi -Rektorowi Akademii Policji w Szczytnie i osobie pełniącej w uczelni służb państwowych funkcję kierowniczą do spraw realizacji zadań uczelni jako jednostki organizacyjn ej właści- wej służby. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
6. Świadczenia motywacyjnego nie przyznaje się policjantowi:

1. który podczas ostatniego opiniowania służbowego otrzymał jedną z opinii służb owych, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2 albo 3 albo art. 41 ust. 1 pkt 2 albo ust. 2 pkt 1 – przez okres jednego roku od dnia wydania ostatecznej opinii
   służbowej;
2. przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne w sprawie o przestępstwo umyślne ściga ne z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe lub postępowanie dyscyplinarne – do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3. ukaranemu karą dyscyplinarną – do czasu jej zatarcia;
4. skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone – przez okres
   jednego roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

8. Jeżeli po przyznaniu świadczenia motywacyjnego wystąpią okoliczności, o których mowa w ust. 7, niezwłocznie
   wydaje się decyzję stwie rdzającą ustanie prawa do wypłaty tego świadczenia.
9. Od decyzji o odmowie przyznania świadczenia motywacyjnego oraz od decyzji stwierdzającej ustanie prawa do wypłaty świadczenia motywacyjnego policjantowi przysługuje odwołanie do wyższego przełożonego w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji. W przypadku decyzji wydanej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Komendanta
   Głównego Policji przysługuje, w takim samym terminie, wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
10. Świadczenia motywacyjnego nie wypłaca się za okres:

1. korzystania z urlopu bezpłatnego,
2. przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, za które policjant nie zachował prawa do uposażenia, wymienio- nych w art. 126 ust. 1–3,
3. zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania,
4. zwolnienia z zajęć służbowych, o którym mowa w art. 121b ust. 2 pkt 1 i 3–5,
5. innej nieobecności trwającej co najmniej jeden miesiąc
   – proporcjonalnie do tego okresu.

11. Świadczenie motywacyjne wypłaca się w każdym kolejnym miesiącu kalendarzowym, począwszy od miesiąca
    następującego po miesiącu, w którym wydano decyzję o przyznaniu świadczenia motywacyjnego.
12. Świadczenie motywacyjne płatne jest z dołu do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który
    świadczenie motywacyjne przysługuje.
13. Prawo do wypłaty świadczenia motywacyjnego ustaje w miesiącu, w którym decyzja, o której mowa w ust. 8, stała się
    ostateczna lub nastąpiło rozwiązanie stosunku służbowego w związku ze zwolnieniem policjanta ze służby, z jego śmiercią
    lub zaginięciem. Świadczenia motywacyjnego za ten miesiąc nie wypłaca się. Art. 120b. 1. Policjantowi wykonującemu zadania, o których mowa w art. 26, art. 42 ust. 1, art. 44 i art. 62 ustawy
    z dnia 5 lipca 2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 913 i 1703 ), lub w zakresie zapewnienia
    cyberbezpieczeństwa w Policji przyznaje się na okres ich wykonywania świadczenie teleinformatyczne.
14. Do ustalenia wysokości świadc zenia teleinformatycznego, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczególnych zasadach wynagradzania osób realizujących zadania
    z zakresu cyberbezpieczeństwa.

110. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 111 – Poz. 145

3. Decyzję o przyznaniu świadczenia teleinformatycznego przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, wydaje nie później niż w terminie 30 dni po rozpoczęciu przez policjanta wykonywania zadań, o których mowa w ust. 1.
4. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 3, policjant podlega opiniowaniu służbowemu na zasadach, o których
   mowa w art. 35, jeżeli od dnia wydania ostatniej opinii o tym policjancie upłynęły co najmniej 3 miesiące.
5. Świadczenia teleinformatycznego nie przyznaje się w przypadkach, o których mowa w art. 120a ust. 7. Przepisy
   art. 120a ust. 8 i 9 stosuje się.
6. Świadczenia teleinformatycznego nie wypłaca się w przypadkach, o których mowa w art. 120a ust. 10.
7. Do wypłaty świadczenia teleinformatycznego stosuje się przepisy art. 120a ust. 11–13. Art. 120c. 1. Policjantowi pełniącemu służbę na stanowisku związanym z bezpośrednim rozpoznawaniem i zwalcza- niem przestępstw popełnionych przy użyciu systemu informatycznego, systemu teleinformatycznego lub sieci teleinforma- tycznej oraz zapobieganie m tym przestępstwom, a także wykrywaniem i ściganiem sprawców tych przestępstw w CBZC
   oraz policjantowi nadzorującemu te czynności w CBZC przyznaje się świadczenie związane z pełnieniem służby w CBZC
   w miesięcznej wysokości nie niższej niż 70% i nie wyższej niż 130% przeciętnego uposażenia policjantów, o którym mowa
   w art. 99 ust. 3.
8. Wysokość świadczenia, o którym mowa w ust. 1, uzależnia się od oceny wywiązywania się przez policjanta z obo- wiązków oraz realizacji zadań i czynności służbowych, ze szczególnym uwzględnieniem ich charakteru i zakresu, rodzaju
   i poziomu posiadanych przez tego policjanta kwalifikacji zawodowych.
9. Decyzję o przyznaniu świadczenia, o którym mowa w ust. 1, oraz jego wysokości, na okres jednego roku, wydaje
   Komendant CBZC, a wobec Komendanta CBZC oraz jego zastępców – Komendant Główny Policji.
10. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 3, policjant podlega opiniowaniu służbowemu na zasadach, o których
    mowa w art. 35.
11. Od decyzji, o której mowa w ust. 3, policjantowi przysługuje odwołanie do wyższego przełożonego w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji.
12. Komendant CBZC w przypadku:

1. niewywiązywania się przez policjanta z realizacji zadań służbowych,
2. znacznego obniżenia efektywności służby policjanta
   – obniża, w drodze decyzji, wysokość świadczenia, o którym mowa w ust. 1, przed upływem okresu, na który zostało przy- znane. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.

7. Komendant CBZC może podnieść, w drodze decyzji, wysokość świadczenia, o którym mowa w ust. 1, przed upły- wem okresu, na który zostało ono przyznane, jeżeli jest to uzasadnione charakterem i efektami bieżąco realizowanych zadań
   lub wykonywaniem przez funkcjonariusza czynności wykraczających poza zakres jego obowiązków służbowych. Przepis
   ust. 5 stosuje się odpowiednio.
8. Świadczenia, o którym mowa w ust. 1, nie przyznaje się w przypadkach, o których mowa w art. 120a ust. 7. Przepis y art. 120a ust. 8 i 9 stosuje się.
9. Świadczenia, o którym mowa w ust. 1, nie wypłaca się w przypadkach, o których mowa w art. 120a ust. 10.
10. Do wypłaty świadczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 120a ust. 11–13. Art. 120d.111) 1. Policjantowi przysługuje świadczenie za długoletnią służbę w wysokości 5% należnego uposażenia zasadniczego po osiągnięciu 15 lat służby.
11. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, zwiększa się o kwotę 1% należnego uposażenia zasadniczego za każdy kolejny
    rozpoczęty rok służby, nie więcej jednak niż do wysokości 15% po 25 latach służby, i wypłaca się do dnia rozwiązania stosunku służbowego w związku ze zwolnieniem policjanta ze służby, z jego śmiercią lub zaginięciem.
12. Do świadczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 105 ust. 2 oraz art. 120a ust. 2. Art. 121. 1. W razie urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych oraz w okresie pozostawania bez przydziału służbo wego policjant otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia o charakterze stałym i inne należności pieniężne należne na os tatnio zajmowanym stanowisku służbowym – z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na prawo do uposażenia i innych należności pieniężnych lub na ich wysokość.

111. Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 72.

Dziennik Ustaw – 112 – Poz. 145

2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właśc iwym do spraw pracy może, w drodze rozporządzenia, ograniczyć w całości lub w części wypłatę niektórych dodatków do uposażenia w okresie urlopu okolicz - nościowego albo pozostawania policjanta bez przydziału służbowego, uwzględniając rodzaje i wysokość doda tków, których wypłata podlega ograniczeniu w razie urlopu okolicznościowego albo pozostawania policjanta bez przy działu służ bowego, a także właściwość organów w tych sprawach.
   Art. 121a.112) 1. Miesięczne uposażenie policjanta za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macie- rzyńskiego , okres urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego oraz okres urlopu ojcowskiego wynosi 100% uposażenia, o którym mowa w art. 121 ust. 1.
3. Miesięczne uposażenie policjanta za okres ustalony przepi sami Kodeksu pracy jako okres urlopu rodzicielskiego wynosi 70% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 121 ust. 1.
4. Policjant – kobieta, nie później niż 21 dni po porodzie, może złożyć pisemny wniosek o wypłacenie jej uposażenia za okres odpowiada jący okresowi urlopu macierzyńskiego i urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, z wyłączeniem okresu, o którym mowa w art. 1821a § 4 Kodeksu pracy, przysługującego ojcu dziecka, w wysokości 81,5% uposażenia, o którym mowa w art. 121 ust. 1.
5. Policjant, nie później niż 21 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie i wystąpieniu do sądu opiekuńczego z wnios - kiem o wszczęcie postępowania w sprawie przysposobienia dziecka albo po przyjęciu dziecka na wychowanie jako rodzina zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępc zej zawodowej, może złożyć pisemny wniosek o wypłacenie mu uposażenia za okres odpowiadający okresowi urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego i urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, z wy- łączeniem okresu, o którym mowa w art. 1821a § 4 Kodeksu pracy, przysługującego drugiemu rodzicowi dziecka, w wyso- kości 81,5% uposażenia, o którym mowa w art. 121 ust. 1.
6. W przypadku złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 3, policjant – kobieta może dzielić się z ojcem dziecka korzystaniem z uposażenia za okres odp owiadający okresowi urlopu rodzicielskiego albo jego części, z wyłączeniem okresu, o którym mowa w art. 1821a § 4 Kodeksu pracy. Przepis stosuje się odpowiednio do wniosku, o którym mowa w ust. 4.
7. Uposażenie za okres odpowiadający okresowi urlopu rodzic ielskiego w części przysługującej policjantowi – ojcu dziecka, o której mowa w art. 1821a § 4 Kodeksu pracy, wynosi 70% uposażenia, o którym mowa w art. 121 ust. 1.
8. W przypadku niewykorzystania przez policjanta ani jednego dnia urlopu rodzicielskiego w pierwszym roku życia dziecka uposażenie za okres urlopu rodzicielskiego przysługuje w wysokości 70% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 121 ust. 1.
9. W przypadku niewykorzystania ani jednego dnia urlopu rodzicielskiego w pierwszym roku życia dzi ecka, policjantowi
   przysługuje jednorazowe wyrównanie pobranego uposażenia za okres urlopu macierzyńskiego do wysokości 100% miesięcz- nego uposażenia, o którym mowa w art. 121 ust. 1.
10. Jednorazowe wyrównanie uposażenia, o którym mowa w ust. 8, następuje n a wniosek policjanta.
11. W przypadku gdy wysokość uposażenia policjanta, pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, obliczonego zgodnie z ust. 1‒4, jest niższa niż kwota świadczenia rodzicielskiego określonego w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 390, 658 i 1429 ), kwotę uposażenia policjanta, po- mniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, podwyższa się do wysokości świadczenia rodziciel- skiego.
    Art. 121b. 1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim policjant otrzymuje 80% uposażenia.
12. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym policjant jest zwolniony od zajęć służbowych z powodu:

1. choroby policjanta, w tym niemożności wykonywania zajęć służbow ych z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;

2. oddawania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi l ub z powodu okreso wego badania lekarskiego dawców krwi;

3. konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym lub małżonka policjanta, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14. roku życia;

4. konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny; za członków rodziny uważa się mał- żonka, rodziców, rodzica dziecka policjanta, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z policjantem w okresie sprawowania nad nimi opieki;

5. W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 104.

Dziennik Ustaw – 113 – Poz. 145

5. konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub małżonka policjanta, dzieckiem przysposo- bionym, dzieckiem przyjętym na wych owanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8. roku życia, w przy padku:
   a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby niani, z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 202 3 r. poz. 204 i 1429 ), lub dziennego opiekuna, sprawujących opiekę nad dzieckiem,
   b) porodu lub choroby małżonka policjanta lub rodzic a dziecka policjanta, stale opiekujących się dzieckiem, jeżeli
   poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki nad dzieckiem,
   c) pobytu małżonka policjanta lub rodzica dziecka policjanta, stale opiekujących się dzieckiem, w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe
   świadczenia zdrowotne.

3. Zwolnienie od zajęć służbowych z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i 5, przysługuje przez okres nie dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 4 – przez okres nie dłuższ y niż 14 dni w roku kalendarzowym, przy czym okresy te łącznie nie mogą przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.
4. Przepis ust. 3 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków rodziny wymagających opieki.
5. Jeżeli zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym policjant jest zwolniony od zajęć służbowych z powodu:

1. wypadku pozostającego w związku z pełn ieniem służby,
2. choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby,
3. wypadku w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze służby,
4. choroby przypadającej w czasie ciąży,
5. poddania się niezbędnym badanio m lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów,
6. oddania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi lub z powodu badania leka r- skiego dawców krwi,
7. przebywania na obserwacji w podmiocie leczniczym w wyniku skierowania przez komisję lekarską,
8. stwierdzenia zakażenia lub zachorowania na chorobę, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu
   zakażeń i chorób zakaźnyc h u ludzi, przy czym stwierdzone zakażenie lub zachorowanie powstało w związku z wyko- nywaniem zadań służbowych w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii z powodu tej choroby
   – zachowuje on prawo do 100% uposażenia.

6. Prawo do 100% uposażenia przysługuje również wtedy, gdy policjant został zwolniony od zajęć służbowych:

1. podczas oddelegowania do pełnienia służby poza granicami państwa w kontyngencie policyjnym, o którym mowa w art. 145a ust. 1 pkt 1 –3;
2. w wyniku popełnienia przez inną osobę umyślnego czynu zabronionego w związku z wykonywaniem przez poli cjanta czynności służbowych, stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ;
3. na skutek czynów o charakterze b ohaterskim dokonanych w szczególnie niebezpiecznych warunkach, z wykazaniem wyjątkowej odwagi, z narażeniem życia lub zdrowia, w obronie prawa, nienaruszalności granic państwowych, życia, mienia lub bezpieczeństwa obywateli;
4. na skutek podlegania obowiąz kowej kwarantannie, izolacji lub izolacji w warunkach domowych, o których mowa
   w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, jeżeli podleganie tej kwarantan nie lub izolacji powstało w związku z wykonywaniem zadań służbowych w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicz- nego lub stanu epidemii z powodu tej choroby.
   6a. Wykonywanie zadań służbowych, o których mowa w ust. 5 pkt 8 i ust. 6 pkt 4, stwierdza pisemnie przełożony
   właściwy do spraw osobowych lub upoważnion a przez niego osoba.

7. Związek zwolnienia od zajęć służbowych z czynami, o których mowa w ust. 6 pkt 3, stwierdza, w drodze decyzji, przełożony policjanta.

8. Od decyzji, o której mowa w ust. 7, policjantowi przysługuje odwołanie do wyższego przełożonego.

Dziennik Ustaw – 114 – Poz. 145

Art. 121c. 1. Okres pr zebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza zaświadczenie lekarskie wystawione zgodnie z art. 55 ust. 1 i art. 55a ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecz nego w razie choroby i macierzyństwa albo wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 tej ustawy, z tym że:

1. w przypadku poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz niezdolności do służby wskutek poddania się za biegowi pobrania komórek, tkanek i narządów – zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku zgodnie z przepisem art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństw a;
2. w przypadku, o którym mowa w art. 121b ust. 2 pkt 2 – zaświadczenie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi;
3. w przypadku, o którym mowa w art. 121b ust. 2 pkt 5 lit. a – oświadczenie policjanta;
4. w przypadkach, o których mowa w art. 121b ust. 2 pkt 5 lit. b i c – zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza na zwykłym druku;
5. w przypadku, o którym mowa w a rt. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – decyzja wydana przez właściwy organ albo upraw- niony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

2. W przypadkach uzasadnionych charakterem zadań służbowych wykonywanych przez policjanta okres jego przeby- wania na zwolnieniu lekarskim stwierdza się w inny sposób niż określony w ust. 1.
3. Komendant Główny Policji określi, w drodze zarządzenia, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejaw- nych, sposób stwierdzania przebywania na zwolnieniu lekarskim policjanta, o którym mowa w ust. 2. Art. 121d. 1. Doręczenie zaświadczenia lekarskiego odbywa się przy wykorzys taniu profilu informacyjnego, o którym
   mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
   choroby i macierzyństwa, na zasadach określonych w tej ustawie. Kierownicy jednostek organizacyjnych Policji wykorzy- stują lub tworzą profil informacyjny płatnika składek, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
4. Wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadcze - niach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zaświadczenie lekarskie, o którym mowa
   w art. 55a ust. 7 tej ustawy, albo zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku w przypadkach, o których
   mowa w art. 121b ust. 2 pkt 5 lit. b i c oraz art. 121c ust. 1 pkt 1, policjant jest obowiązany dostarczyć przełożonemu
   właściwemu do spraw osobowych w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania.
5. Zaświadczenie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi albo decyzję, o której mowa w art. 121c ust. 1 pkt 5, policjant jest obowiązany dostarczyć właściwemu przełożonemu w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.
6. Oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 121b ust. 2 pkt 5 lit. a, policjant jest obowiązany
   złożyć przełożonemu właściwemu do spraw osobowych w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.
7. W przypadku niedopełnienia obowiązków, o których mowa w ust. 2–4, nieobecność w służbie w okresie przebywa- nia na zwolnieniu lekarskim uznaje się za nieobecność nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie zaświadczenia,
   oświadczenia albo decyzji nastąpiło z przyczyn niezależnych od policjanta.
   Art. 121e. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby, prawidłowość wykorzysta- nia zwolnienia lekarskiego, spełnienie wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczenie policjanta, o którym
   mowa w art. 121c ust. 1 pkt 3, może podlegać kontroli.
8. Kontrolę przeprowadzają:

1. komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych – w zakresie prawidłowości orzekania
   o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego;
2. przełożony policjanta właściwy w sprawach osobowych – w zakresie prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekar- skiego i spełnienia wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz w zakresie oświadczenia p olicjanta, o którym mowa w art. 121c ust. 1 pkt 3.

3. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego, policjant traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.

4. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że oświadczenie policjanta, o którym mowa w art. 121c ust. 1 pkt 3, zostało złożone niezgodnie z prawdą, policjant traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.

5. Jeżeli w wyniku kontroli komisja lekarska ustali datę ustania niezdolności do służby wcześniejszą niż data orzeczona
   w zaświadczeniu lekarskim, policjant traci prawo do uposażenia za okres od tej daty do końca zwolnienia.

Dziennik Ustaw – 115 – Poz. 145

6. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że zwolnienie lekarskie zostało sfałszowane, policjant traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
7. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na ustaleniu, czy policjant w okresie orzeczonej
   niezdolności do służby, w tym sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie wykorzystuje
   zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem, a w szczególności czy nie wykonuje pracy zarobkowej.
8. Kontrola oświadczenia policjanta, o którym mowa w art. 121c ust. 1 pkt 3, polega na ustaleniu, czy nastąpiło nie- przewidziane zamknięcie żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których uczęszcza dziecko policjanta, lub na ustaleniu, czy niania lub dzienny opiekun dziecka przebywali na zwolnieniu lekarskim.
9. Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwo lnienia lekarskiego oraz oświadczenia policjanta, o którym mowa w art. 121c
   ust. 1 pkt 3, przeprowadza osoba upoważniona przez przełożonego policjanta.
10. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że policjant wykonuje pracę zarobkową albo wykorzystuje zwo lnienie lekarskie w inny sposób niezgodny z jego celem, osoba kontrolująca sporządza protokół, w którym podaje, na czym polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.
11. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie policjanta, o którym mowa w art. 121c ust. 1 pkt 3, nie jest zgodne z prawdą, osoba kontrolująca sporządza protokół.
12. Protokół przedstawia się policjantowi w celu wniesienia do niego ewentualnych uwag. Wniesienie uwag policjant potwierdza własnoręcznym podpisem.
13. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole przełożony stwierdza utratę prawa do uposażenia za okres, o którym mowa w ust. 3 lub 4. Przepis stosuje się odpowiednio w przypadku zawiadomienia przez komisję lekarską podległą ministrowi
    właściwemu do spraw wewn ętrznych w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję kontroli o nieprawidłowościach w wy- korzystaniu zwolnienia lekarskiego.
14. Od decyzji, o której mowa w ust. 13, policjantowi służy odwołanie do wyższego przełożonego.
15. Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na sprawdzeniu, czy zaświadczenie:

1. nie zostało sfałszowane;
2. zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich.

16. Jeżeli w wyniku kontroli, o któ rej mowa w ust. 15 pkt 1, zachodzi podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie zo stało sfałszowane, przełożony występuje do lekarza, który wystawił zaświadczenie lekarskie, o wyjaśnienie sprawy.

17. W razie podejrzenia, że zaświadczenie lekarskie zostało wyda ne niezgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, przełożony występuje o wyjaśnienie sprawy do terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
    Art. 121f. 1. Podstawę uposażenia, o którym mowa w art. 121b, stanowi uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne policjantowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na pr awo do uposażenia i innych należności lub ich wysokość.

18. Przy obliczaniu uposażenia za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim przyjmuje się, że uposażenie za jeden dzień przebywania na zwolnieniu lekarskim stanowi 1/30 uposażenia, o którym mowa w art. 121b.

19. W przypadku gdy policjant pobrał już uposażenie za okres, w którym przebywał na zwolnieniu lekarskim, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie.

20. Policjantowi, który przebywał na zwolnieniu lekarskim w ostatnim miesi ącu pełnienia służby, potrąca się odpowied- nią część uposażenia z należności przysługujących mu z tytułu zwolnienia ze służby albo policjant ten zwraca odpowiednią część uposażenia w dniu ustania stosunku służbowego.
    Art. 121g. 1. Środki finansowe uzyskane z tytułu zmniejszenia uposażeń policjantów w okresie przebywania na zwol- nieniu lekarskim przeznacza się w całości na nagrody za wykonywanie zadań służbowych w zastępstwie policjantów prze- bywających na zwolnieniach lekarskich.

21. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, zwiększają fundusz nagród i zapomóg dla policjantów.

22. Rozdział środków finansowych, o których mowa w ust. 1, odbywa się po zakończeniu okresu rozliczeniowego, trwającego nie krócej niż jeden miesiąc kalendarzowy i nie dłużej niż 3 miesiąc e kalendarzowe, przy czym wybór okresu rozliczeniowego uzależnia się od wielkości środków finansowych uzyskanych z tytułu zmniejszenia uposażeń policjantów.

Dziennik Ustaw – 116 – Poz. 145

Art. 121h. Zmniejszenia wysokości uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za okres przeby- wania na zwolnieniu lekarskim nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń, o których mowa w art. 108 ust. 1 pkt 1, 3, 4a i 6 i ust. 2 pkt 2 oraz art. 117.
Art. 121i. 1. Komendant Główny Policji sporządza roczne zestawienie zbio rcze przyczyn przebywania policjantów na zwolnieniach lekarskich, które przekazuje ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w terminie do końca marca następnego roku.
2. W zestawieniu, o którym mowa w ust. 1, wskazuje się łączny okres przebywania policj antów na zwolnieniach lekar- skich , z uwzględnieniem podziału na przyczyny wskazane w art. 121b ust. 2, 5 i 6, oraz średni okres przebywania policjanta na zwolnieniu lekarskim, w tym średnią roczną liczbę godzin niewykonywania obowiązków przez policjanta.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zestawienia, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze potrzebę zapewnienia przejrzystości informacji zawartych w zestawieniu.
Art. 122. 1. Policjant skierowany do szkoły lub na przeszkolenie albo na studia w kraju otrzymuje uposażenie oraz inne należności pieniężne.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i zasady otrzymywania uposażenia oraz innych należności, o których mowa w ust. 1 , uwzględniając przypadki uprawniające policjanta skierowa- nego do szkoły lub na przeszkolenie albo na studia w kraju do otrzymywania uposażenia, oraz sposób obliczania zryczałto- wanego równoważnika pieniężnego na pokrycie kosztów przejazdu, a także zasady r ozliczania podróży służbowych zwią- zanych z odbywaniem nauki.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych
oraz ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość uposażenia i innych należności pieniężnych policjanta skierowanego do akademii lub innych szkół (na kursy) za granicą, uwzględniając warunki ich otrzy - mywania oraz sposób i terminy ich wypłacania.
Art. 122a. Do policjanta delegowanego do pełnienia funkcji oficera łącznikowego w polskich przedstawicielstwach dyplomatycznych w zakresie prawa do uposażenia oraz innych świadczeń i należności pieniężnych stosuje się wyłącznie przepisy dotyczące pracowników polskich przedstawicielstw dyplomatycznych.
Art. 123. 1. W razie pobierania przez policjanta wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, policjantowi oraz członkom jego rodziny przysługują świadczenia i na- leżności pieniężne z tytułu służby, określ one w niniejszej ustawie, z wyjątkiem należności, o których mowa w art. 72.
2. Świadczenia i należności pieniężne określone w ust. 1 wypłaca się w wysokości ustalonej, z uwzględnieniem wynagro- dzenia należnego policjantowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym lub według stawki obowiązującej w dniu zwolnienia ze służby albo w dniu jego śmierci.
Art. 124. 1. Policjantowi zawieszonemu w czynnościach służbowych zawiesza się od najbliższego terminu płatności 50% ostatnio należnego uposażenia.
2. Po zakończ eniu postępowania karnego lub dyscyplinarnego, będącego przyczyną zawieszenia w czynnościach służ- bowych, policjant otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki wprowadzone w okresie zawiesze- nia, jeżeli nie został skazany prawomocnym wy rokiem sądu lub ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.
Art. 125. 1. Policjantowi tymczasowo aresztowanemu zawiesza się od najbliższego terminu płatności 50% ostatnio należnego uposażenia.
2. W razie umorzenia postępowania karnego lub uniewinnienia prawomocnym wyrokiem sądu, policjant otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki tego uposażenia, wprowadzone w okresie zawieszenia, choćby umorzenie lub uniewinnienie nastąpiło po zwolnieniu policjanta ze służby, z zastrzeżeniem prz episu ust. 3.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy postępowanie karne umorzono z powodu przedawnienia lub amnestii,
a także w razie warunkowego umorzenia postępowania karnego.
Art. 126. 1. Policjantowi, który samowolnie opuścił miejsce pełnienia służby albo pozostaje poza nim lub nie podej- muje służby, zawiesza się uposażenie od najbliższego terminu płatności. Jeżeli policjant pobrał już za czas nieusprawiedli- wionej nieobecności uposażeni e, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie.
2. W razie uznania nieobecności za usprawiedliwioną, wypłaca się policjantowi zawieszone uposażenie; w przy padku nieobecności nieusprawiedliwionej policjant traci za każdy dzień nie obecności 1/30 część uposażenia miesięcznego.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie zawinionej niemożności pełnienia przez policjanta obowiązków służbowych.

Dziennik Ustaw – 117 – Poz. 145

4. Policjantowi, który rozpoczyna urlop bezpłatny w ciągu miesiąca kalendarzowego, przysługuje uposażenie w wyso- kości 1/30 uposażenia miesięcznego za każdy dzień poprzedzający dzień rozpoczęcia urlopu bezpłatnego. Jeżeli policjant pobrał już uposażenie za czas urlopu bezpłatnego, potrąca się mu odpowiednią część uposażenia przy najbliżs zej wypłacie.
   Art. 127. 1. Z uposażenia policjanta mogą być dokonywane potrącenia w granicach i na zasadach określonych w prze- pisach prawa pracy oraz w innych przepisach szczególnych stosowanych do wynagrodzeń za pracę, jeżeli przepisy niniejszej ustawy ni e stanowią inaczej.
5. Przez uposażenie, o którym mowa w ust. 1, należy rozumieć uposażenie wymienione w art. 100, odprawę z tytułu zwolnienia ze służby oraz świadczenia wymienione w art. 112 i 117, z zastrzeżeniem ust. 3.
6. Odprawa z tytułu zwolnienia ze służby podlega egzekucji wyłącznie na zaspokojenie zaległych świadczeń alimen- tacyjnych, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z ust. 1.
   Art. 128. Przepisu art. 127 ust. 1 i 2 nie stosuje się do zaliczek pobieranych do rozliczenia, a w szczególności na koszty podróży służbowej, delegacji i przeniesienia. Należności te potrąca się z uposażenia w pełnej wysokości, niezależnie od potrąceń z innych tytułów.
   Art. 129. Uprawnienia przewidziane w art. 12, art. 101 ust. 2, art. 102, art. 104 ust. 6, art. 105 ust. 3, art. 110 ust. 1, art. 112 ust. 2, art. 113 ust. 2 i art. 120 ust. 2 minister właściwy do spraw wewnętrznych wykonuje po zasięg nięciu opinii związków zawodowy ch. Art. 130. (uchylony)
   Art. 131. 1. Przepisy rozdziałów 7 –9 niniejszej ustawy dotyczące policjantów w służbie przygotowawczej stosuje się również do policjantów w służbie kandydackiej, z wyjątkiem przepisów art. 88 ust. 2 i art. 115 ust. 4.
7. Przepis us t. 1 stosuje się odpowiednio do policjantów w służbie kontraktowej.
   Rozdział 10 Odpowiedzialność dyscyplinarna i karna policjantów
   Art. 132. 1. Policjant odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na na ru- szeniu dyscy pliny służbowej lub nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej.
8. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn policjanta polegający na zawinionym przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków wynikających z przepisów prawa lub rozkazów i poleceń wydan ych przez przełożonych upraw - nionych na podstawie tych przepisów.
9. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:

1. niedopełnienie obowiązków policjanta wynikających ze złożonego ślubowania, a także przepisów prawa;

2. odmowa wykonania lub niewy konanie rozkazu lub polecenia, z zastrzeżeniem przypadku określonego w art. 58 ust. 2;

3. zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób nieprawidłowy;

4. niedopełnienie obowiązków służbowych albo przekroczenie uprawnień określonych w przepisa ch prawa;

5. wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego policjanta, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę służ- bie, policjantowi lub innej osobie;

6. nadużycie zajmowanego stanowiska dla osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej;

7. postępo wanie przełożonego w sposób przyczyniający się do rozluźnienia dyscypliny służbowej w podleg łej jed nostce organizacyjnej lub komórce organizacyjnej Policji;

8. porzucenie służby;

9. samowolne oddalenie się z rejonu zakwaterowania lub nieusprawiedliwione opuszczenie miejsca pełnienia służby lub niestawienie się w tym miejscu;

10. stawienie się do służby w stanie nietrzeźwości albo po użyciu alkoholu lub po użyciu podobnie działającego środka, pełnienie jej w takim stanie, a także spożywanie alkoholu lub używanie podobnie działającego środka w czasie służby;

11. umyślne naruszenie dóbr osobistych innego policjanta;

12. utrata służbowej broni palnej, amunicji lub legitymacji służbowej;

Dziennik Ustaw – 118 – Poz. 145

13. utrata przedmiotu stanowiącego wyposażenie służbowe, którego wykorzystanie przez osoby nieuprawnione wyrządziło szkodę innej osobie lub stworzyło zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa powszechnego;
14. ujawnienie informacji pozostającej w związku z wykonywaniem czynności służbowych, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę służbie.

4. Czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne, wypełniający jednocześnie znamiona przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub wykroczenia ska rbowego, podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej niezależnie od od- powiedzialności karnej.
   4a. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne, wypełniającego jednocześnie znamiona wykrocze- nia, w przypadku mniejszej wagi lub ukarania grzywną, prz ełożony dyscyplinarny może nie wszczynać postępowania dys- cyplinarnego, a wszczęte umorzyć.
   4b. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi przełożony dyscyplinarny może od- stąpić od wszczęcia postępowania i przeprowadzić ze spra wcą przewinienia dyscyplinarnego udokumentowaną w formie notatki rozmowę dyscyplinującą.
   4ba. Rozmowę dyscyplinującą, o której mowa w ust. 4b, można przeprowadzić w terminie do 30 dni od dnia powzięcia przez przełożonego dyscyplinarnego wiadomości o popełn ieniu przewinienia dyscyplinarnego. Rozmowa ta polega na wytknięciu
   policjantowi niewłaściwego postępowania oraz uprzedzeniu go o możliwości zastosowania innych środków dyscyplinują- cych, a także wszczęcia postępowania i wymierzenia kary dyscyplinarnej w pr zypadku ponownego popełnienia czynu, za który policjant ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną.
   4c. Notatkę, o której mowa w ust. 4b, włącza się do akt osobowych na okres 5 miesięcy.
   4d. W terminie 5 dni od dnia przeprowadzenia rozmowy dyscyplinującej spraw ca przewinienia dyscyplinarnego może złożyć sprzeciw do przełożonego dyscyplinarnego. Złożenie sprzeciwu skutkuje wszczęciem postępowania dyscyplinar- nego, a zebrane dotychczas materiały stają się materiałami postępowania dyscyplinarnego.
   4e. Rozmowę dyscyp linującą przeprowadza przełożony dyscyplinarny. W uzasadnionym przypadku przełożony dys- cyplinarny może na piśmie upoważnić do przeprowadzenia w jego imieniu rozmowy dyscyplinującej policjanta w stopniu nie niższym od stopnia posiadanego przez policjanta, z którym rozmowa dyscyplinująca ma być prowadzona, lub zajmują- cego co najmniej równorzędne z tym policjantem stanowisko służbowe.
   4f. Upoważnienie do przeprowadzenia rozmowy dyscyplinującej zawiera:

1. podstawę prawną;
2. stopień, imię, nazwisko i stanowisk o służbowe upoważnionego policjanta;
3. stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe policjanta, z którym ma być prowadzona rozmowa dyscyp linująca;
4. określenie czynu, w związku z którym rozmowa dyscyplinująca ma być prowadzona, wraz z jego kwali fikacją prawną;
5. określenie przesłanek, jakie spowodowały podjęcie przez przełożonego dyscyplinarnego rozstrzygnięcia o prze prowa- dzeniu w danym przypadku rozmowy dyscyplinującej;
6. określenie terminu, w jakim przeprowadza się rozmowę dyscyplinującą.
   Art. 132a. Przewinienie dyscyplinarne jest zawinione wtedy, gdy policjant:
7. ma zamiar jego popełnienia, to jest chce je popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi;
8. nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia je jednak na skut ek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość taką przewidywał albo mógł i powinien przewidzieć.
   Art. 132b. 1. Policjant odpowiada dyscyplinarnie, jeżeli popełnia przewinienie dyscyplinarne sam albo wspólnie i w porozum ieniu z inną osobą, a także w przypadku gdy kieruje popełnieniem przez innego policjanta przewinienia dyscypli- narnego albo poleca jego popełnienie.

2. Policjant odpowiada dyscyplinarnie także wówczas, gdy chcąc, aby inny policjant popełnił przewinienie dys cypli- narne, nakłania go do tego.

3. Policjant odpowiada dyscyplinarnie w przypadku, gdy chcąc, aby inny policjant popełnił przewinienie dyscyplinarne lub godząc się na to, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie.

4. Każdy z policjantów, o których mowa w ust. 1 –3, odpowiada w granicach sw ojej winy, niezależnie od odpowie- dzialności pozostałych osób.

5. Policjant odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego za granicą.

Dziennik Ustaw – 119 – Poz. 145

Art. 132c. Dwa lub więcej zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu w celu wykonania tego samego zamiaru
lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności uważa się za jedno przewinienie dyscyplinarne.
Art. 133. 1. Przełożonym dyscyplinarnym jest przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1. Taką samą władzę dyscypli- narną posiada policjant, któremu powierzono pełnienie obowiązków na stanowisku służbowym, o którym mowa w art. 32 ust. 1.
2.113) Przełożonym dyscyplinar nym policjanta delegowanego do czasowego pełnienia służby lub policjanta, któremu powierzono pełnienie obowiązków służbowych albo którego skierowano na szkolenie zawodowe, doskonalenie zawodowe centralne lub studia w Akademii Policji w Szczytnie, jest prze łożony dyscyplinarny w miejscu pełnienia służby, odbywania szkolenia, doskonalenia lub studiów, z wyłączeniem możliwości orzekania kar dyscyplinarnych określonych w art. 134 pkt 3–7, które wymierza przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1. 3. Przełożonym dyscyplinarnym policjanta delegowanego do pełnienia służby poza granicami państwa jest dowódca kontyngentu policyjnego, w którym policjant pełni służbę, z wyłączeniem możliwości orzekania kar określonych w art. 134 pkt 3 –7, które wymierza przełożony, o kt órym mowa w art. 32 ust. 1.
3a. Przełożonym dyscyplinarnym policjanta oddelegowanego do pełnienia służby w Biurze Nadzoru Wewnętrz nego jest Inspektor Nadzoru Wewnętrznego, z wyłączeniem możliwości orzekania kar określonych w art. 134 pkt 3 –7, które wymier za przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1. Przepisy art. 135d ust. 2, art. 135h ust. 2, art. 135k ust. 4, art. 135r ust. 9 oraz art. 135s ust. 5 stosuje się odpowiednio.
3b. Przełożonym dyscyplinarnym Komendanta Głównego Policji, Komendanta BSWP i jego zastępców jest minister właściwy do spraw wewnętrznych. Przepisy art. 135d ust. 2, art. 135h ust. 2, art. 135k ust. 4, art. 135r ust. 9 oraz art. 135 s ust. 5 stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku przeniesienia policjanta do pełnienia służby w innej jedn ostce organizacyjnej Policji i związanej z tym zmiany właściwości przełożonego dyscyplinarnego, postępowanie dyscyplinarne wszczęte wobec policjanta przejmuje i orzeka w pierwszej instancji nowy przełożony dyscyplinarny.
5. Policjant oddelegowany do pełnie nia zadań służbowych poza Policją podlega władzy dyscyplinarnej przełożo nego, o którym mowa w art. 32 ust. 1.
6. Przełożony dyscyplinarny może w formie pisemnej upoważnić swoich zastępców lub innych policjantów z kiero wanej przez niego jednostki organiza cyjnej Policji do załatwiania spraw dyscyplinarnych w jego imieniu w ustalonym zakresie.
7. Wątpliwości w zakresie ustalenia właściwości przełożonego w sprawach dyscyplinarnych rozstrzyga wyższy prze- łożony dyscyplinarny w drodze postanowienia.
8. Wyższymi przełożonymi dyscyplinarnymi w postępowaniu dyscyplinarnym są:

1. komendant wojewódzki Policji – w stosunku do komendanta powiatowego (miejskiego) Policji;

2. Komendant Stołeczny Policji – w stosunku do komendanta powiatowego (miejskiego) i rejonowego Poli cji; 3)114) Komendant Główny Policji – w stosunku do Komendanta CBŚP, Komendanta CBZC, Dyrektora CLKP, komendanta wojewódzkiego Policji, Komendanta Stołecznego Policji, komendanta szkoły policyjnej, dowódcy kontyngentu policyj- nego oraz policjantów, których przełożonym dyscyplinarnym jest Komendant BSWP albo Komendant -Rektor Akademii
   Policji w Szczytnie.
   Art. 134. Karami dyscyplinarnymi są:

3. upomnienie;

4. nagana;

5. ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;

6. wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe;

7. obniżenie stopnia;

8. ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby;

9. wydalenie ze służby.

10. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 28 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

11. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 28 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 120 – Poz. 145

Art. 134a. Kara upomnienia i kara nagany oznaczają wytknięcie ukaranemu przez przełożonego dyscyplinarnego nie- właściwego postępowania.
Art. 134b. (uchylony)
Art. 134c. Kara ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku oznacza wytknięcie uka- ranemu niewłaściwego postępowania i uprzedzenie go, że jeżeli ponownie popełni p rzewinienie dyscyplinarne, zostanie wyznaczony na niższe stanowisko służbowe lub ukarany surowszą karą dyscyplinarną.
Art. 134d. 1. Kara wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe oznacza odwołanie lub zwolnienie z dotychczas zaj- mowanego stanowiska służbowe go i powołanie lub mianowanie na stanowisko służbowe niższe od dotychczas zajmowanego . Wymierzenie kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe powoduje utratę uprawnień, o których mowa w art. 6e ust. 3
i art. 103 ust. 2.
2. Przed zatarciem kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe policjanta nie można powołać lub mianować na wyższe stanowisko służbowe.
Art. 134e. 1. Kara obniżenia stopnia oznacza obniżenie posiadanego stopnia policyjnego.
2. Karę obniżenia stopnia można wymierzyć tylko obok kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, kary ostrze- żenia o niepełnej przydatności do służby albo kary wydalenia ze służby.
Art. 134ea. Kara ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby oznacza wytknięcie ukaranemu niewłaściwego postę- powania i uprzedzenie go, że jeżeli ponownie popełni przewinienie dyscyplinarne, zostanie wydalony ze służby.
Art. 134f. Kara wydalenia ze służby oznacza z wolnienie ze służby w Policji.
Art. 134g. 1. Za popełnione przewinienie dyscyplinarne można wymierzyć tylko jedną karę dyscyplinarną.
2. Za popełnienie kilku przewinień dyscyplinarnych można wymierzyć jedną karę dyscyplinarną, odpowiednio surowszą.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się z zastrzeżeniem art. 134e ust. 2. Art. 134h. 1. Obwinionemu wymierza się karę dyscyplinarną współmierną do popełnionego przewinienia dyscypli- narnego oraz stopnia zawinienia.
1a. Przy wymierzaniu kary dyscyplinarnej uwzględnia się okoliczności popełnienia przewinienia dyscyp linarnego, jego skutki, w tym następstwa negatywne dla służby, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na obwinionym obowiązków, pobudki
działania, zachowanie obwinionego przed popełnieniem przewinienia dyscyplinarnego i po jego popełnieniu, dotychczasowy
przebieg służby, opinię służbową, okres pozostawania w służbie, a także istotne w sprawie okoliczności, zarówno łagodzące,
jak i obciążające.
2. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ następ ujące okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:

1. działanie z motywacji zasługującej na szczególne potępienie, w stanie nietrzeźwości albo w stanie po użyciu alko holu lub podobnie działającego środka;
2. popełnienie przewinienia dyscyplinarn ego przez policjanta przed zatarciem wymierzonej mu kary dyscyplinarnej;
3. poważne skutki przewinienia dyscyplinarnego, zwłaszcza istotne zakłócenie realizacji zadań Policji lub naruszenia
   dobrego imienia Policji;
4. działanie w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.

3. Na złagodzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:

1. nieumyślność jego popełnienia;
2. podjęcie przez policjanta starań o zmniejszenie jego skutków;
3. brak należytego doświadczenia zawodowego lub dostatecznych umiejętności zawodowych;
4. dobrowolne poinformowanie przełożonego dyscyplinarnego o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego przed
   wszczęciem postępowania dyscyplinarnego.

4. Przełożony dyscyplinarny uwzględnia okoliczności, o których mowa w ust. 1–3, wyłącznie w stosunku do policjanta,
   którego one dotyczą.

Dziennik Ustaw – 121 – Poz. 145

Art. 134ha. 1. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć w postępowaniach dyscyplinarnych stanowią ustalenia fa ktyczne.
2. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny kształtują swoje przekonanie na podstawie wszystkich przepro- wadzonych dowodów, ocenianych swobodnie, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy
i doświadczenia życiowego.
3. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny rozstrzygają samodzielnie zagadnienia faktyczne i prawne oraz nie są związani rozstrzygnięciem sądu lub innego organu. Prawomocne rozstrzygnięcia sądu kształtujące prawo lub stosunek
prawny są jednak wiążące.
Art. 134i. 1. Przełożony dyscyplinarny, jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie popełnienia przez policjanta prze- winienia dyscyplinarnego:

1. wszczyna postępowanie dyscyplinarne:
   a) z własnej inicjatywy,
   b) na wniosek bezpośredniego przełożonego policjanta,
   c) na polecenie wyższego przełożonego,
   d) na żądanie sądu lub prokuratora,
   e) wskutek złożenia sprzeciwu, o którym mowa w art. 132 ust. 4d;
2. może wszcząć postępowanie dyscyplinarne na wniosek innego zainteresowanego organu, instytucji lub pokrzywdzonego.
   1a. Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego następuje w drodze postanowienia, którego odpis niezwłocznie doręcza się
   obwinionemu.
   1b. Pokrzywdzonym jest osoba, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone przez przewinienie dyscypli- narne.

2. Wyższy przeło żony dyscyplinarny lub Komendant Główny Policji mogą wszcząć lub przejąć do prowadzenia po- stępowanie dyscyplinarne przed wydaniem orzeczenia, jeżeli w jego ocenie jest to konieczne z uwagi na charakter sprawy.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d i pkt 2, przełożony dyscyplinarny lub Komendant Główny Policji zawiadamiają odpowiednio sąd lub prokuratora oraz organ lub instytucję albo pokrzywdzonego o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego i wyniku te go postępowania. Materiały przekazane przez sąd, prokuratora, organ, instytucję albo pokrzyw- dzonego włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.
4. Jeżeli zachodzą wątpliwości co do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego kwalifikacji prawnej alb o tożsamości
   sprawcy, przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego przełożony dyscyplinarny zleca przeprowadzenie czynności wy- jaśniających. Czynności te należy ukończyć w terminie 30 dni. W szczególnych przypadkach ze względu na charakter sprawy czynności wyjaśniające za zgodą przełożonego właściwego w sprawach dyscyplinarnych mogą być kontynuowane w terminie nie dłuższym niż 60 dni od dnia wydania postanowienia, o którym mowa w ust. 4a.
   4a. Rozpoczęcie czynności wyjaśniających następuje w drodze postanowienia.
   4b. Postanowienie, o którym mowa w ust. 4a, zawiera:

1. stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego dyscyplinarnego;

2. datę wydania;

3. podstawę prawną;

4. datę otrzymania przez przełożonego dyscyplinarnego informacji uzasadniających przeprowadzenie czynności wyjaśnia- jących ;

5. określenie okoliczności stanowiących przedmiot czynności wyjaśniających;

6. wskazanie rzecznika dyscyplinarnego do prowadzenia czynności wyjaśniających;

7. podpis przełożonego dyscypli narnego i urzędową pieczęć jednostki organizacyjnej Policji albo urzędową pieczęć
   ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
   4c. Jeżeli w toku czynności wyjaśniających zostały ujawnione inne okoliczności wskazujące na możliwość popełnienia
   przewinienia dyscyplinarnego, rzecznik dyscyplinarny za zgodą przełożonego dyscyplinarnego może poszerzyć zakres oko- liczności stanowiących przedmiot czynności wyjaśniających, o których mowa w ust. 4b pkt 5. 4d. W toku czynności wyjaśniających nie przeprowa dza się dowodu z opinii biegłego ani czynności wymagających
   spisania protokołu.

Dziennik Ustaw – 122 – Poz. 145

4e. Z czynności wyjaśniających rzecznik dyscyplinarny sporządza sprawozdanie, w którym w szczególności przedsta- wia wnioski dotyczące wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, odstąpienia od wszczęcia postępowania dyscyplinarnego
albo odstąpienia od wszczęcia postępowania dyscyplinarnego i przeprowadzenia rozmowy dyscyplinującej ze sprawcą prze- winienia dyscyplinarnego.
4f. W przypadku wszczęcia postępowania dyscyplinarnego materiały zebrane podczas przeprowadzania czynności wy- jaśniających stają się materiałami postępowania dyscyplinarnego.
4g. Wyższy przełożony dyscyplinarny lub Komendant Główny Policji może zlecić przeprowadzenie lub prze prowadzić czynności wyjaśniające w sprawach dotyczących policjantów podległych przełożonym dyscyplinarnym, jeżeli w jego ocenie jest to konieczne ze względu na charakter sprawy.
5. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się z dniem wydania postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego.
Policjanta, co do którego wydano postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, uważa się za obwinionego.
5a. Celem postępowania dyscyplinarnego jest w szczególności:

1. ustalenie, czy czyn, którego popełnienie zarzucono obwinionemu, został popełniony i czy obwiniony jest jego sprawcą;
2. wyjaśnienie przyczyn i okoliczności popełnienia czynu, o którym mowa w pkt 1;
3. zebranie i utrwalenie dowodów w sprawie.
   5b. Przełożony dyscyplinarny i wyższy przełożony dyscyplinarny badają swoją właściwość przed podjęciem czynności
   w sprawach dyscyplinarnych, a w przypadku stwierdzenia braku właściwości przekazują sprawę odpowiednio uprawnio- nemu przełożonemu dyscyplinarnemu albo wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu.
   5c. Rzecznik dyscyplinarny przekazuje niezwłocznie przełożonemu dyscyplinarnemu dokumenty w sprawach dyscypli- narnych zastrzeżonych do jego właściwości.

6. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego zawiera:

1. oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego;
2. datę wydania postanowienia;
3. stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;
4. opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz z jego kwalifikacją prawną;
5. uzasadnienie faktyczne zarzucanego przewinienia dyscyplinarnego;
6. oznaczenie rzecznika dyscyplinarnego prowadzącego postępowanie;
7. podpis z podaniem stopnia, imie nia i nazwiska przełożonego dyscyplinarnego;
8. pouczenie o uprawnieniach przysługujących obwinionemu w toku postępowania dyscyplinarnego;
9. datę otrzymania przez przełożonego dyscyplinarnego informacji uzasadniającej podejrzenie popełnienia przez policja nta zarzucanego mu czynu.

7. W przypadku uchylenia w postępowaniu odwoławczym orzeczenia, o którym mowa w art. 135fa ust. 1, i przekazania
   sprawy do ponownego rozpatrzenia za dzień wszczęcia postępowania dyscyplinarnego przyjmuje się dzień wydania orzeczenia,
   o którym mowa w art. 135fa ust. 1. Art. 135. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, jeżeli:

1. czynności wyjaśniające nie potwierdziły popełnienia czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne;
2. upłynęły terminy określone w ust. 4 i 5;
3. postępowanie dyscyplinarne w sprawie tego samego czynu i tego samego policjanta zostało prawomocnie zakoń czone
   lub, wcześniej wszczęte, toczy się.

2. Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz orzeczenie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego doręcza się pokrzywdzonemu, jeżeli złożył on wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. Na postanowienie o odmowie wszczęcia pos tępowania dyscyplinarnego oraz na orzeczenie o umorzeniu tego postępowania pokrzywdzony może wnieść odpowiednio zażalenie lub odwołanie, w terminie 7 dni od dnia ich doręczenia.

3. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się po upływie 90 dni od dnia pow zięcia przez przełożonego dyscyp - linarnego wiadomości o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego.

Dziennik Ustaw – 123 – Poz. 145

3a. Jeżeli policjant z powodu nieobecności w służbie nie ma możliwości złożenia wyjaśnień, bieg terminu, o którym
mowa w ust. 3, nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu do dnia stawienia się policjanta do służby.
4. Karalność przewinienia dyscyplinarnego ustaje z upływem 2 lat od dnia jego popełnienia. Zawieszenie postępowania dyscyplinarnego wstrzymuje bieg tego terminu.
5. Jeżeli przewinieni em dyscyplinarnym jest czyn zawierający jednocześnie znamiona przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, upływ terminu określonego w ust. 4 nie może nastąpić wcześ niej niż terminów przedawnienia karalności tych p rzestępstw lub wykroczeń.
6. (uchylony)
Art. 135a. 1. Postępowanie dyscyplinarne oraz czynności wyjaśniające, o których mowa w art. 134i ust. 4, prowadzi
rzecznik dyscyplinarny.
2. Przełożony dyscyplinarny powołuje rzeczników dyscyplinarnych na okres 4 lat spośród policjantów w służbie stałej.
3. Przełożony dyscyplinarny do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego oraz czynności wyjaśniających, o których mowa w art. 134i ust. 4, wyznacza rzecznika dyscyplinarnego w stopniu:

1. co najmniej młodszego aspirant a, jeżeli postępowanie ma dotyczyć policjanta posiadającego stopień w korpusie szere- gowych, podoficerów lub aspirantów;
2. co najmniej podkomisarza, jeżeli postępowanie ma dotyczyć policjanta posiadającego stopień podkomisarza, komisarza
   lub nadkomisarza albo policjanta ze stopniem, o którym mowa w pkt 1;
3. co najmniej podinspektora, jeżeli postępowanie ma dotyczyć policjanta posiadającego stopień podinspektora lub wyższy
   albo policjanta ze stopniem, o którym mowa w pkt 2. Art. 135b. 1. Przeł ożony dyscyplinarny odwołuje rzecznika dyscyplinarnego w przypadkach:
4. zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę zwolnienia go ze służby w Policji;
5. prawomocnego ukarania go karą dyscyplinarną;
6. przeniesienia go do innej jednostki organizacyjnej Policji niepodlegającej bezpośrednio przełożonemu dyscyplinar- nemu.
   1a. Przełożony dyscyplinarny może odwołać rzecznika dyscyplinarnego na jego uzasadniony wniosek.

2. Rzecznik dyscyplinarny, za zgodą przełożonego dyscyplinarnego, może skorzy stać z pomocy innego rzecznika dys- cyplinarnego przy przeprowadzaniu czynności dowodowych.
   Art. 135c. 1. Przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny podlegają wyłączeniu od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym, jeżeli:

1. sprawa dotyczy go bezpośrednio;
2. jest małżonkiem, krewnym lub powinowatym obwinionego lub osoby przez niego pokrzywdzonej w rozumieniu prze- pisów Kodeksu postępowania karnego;
3. był świadkiem czynu;
4. między nim a obwinionym lub osobą pokrzywdzoną przez obwinionego zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać
   wątpliwości co do jego bezstronności.

2. Przełożonego dyscyplinarnego i rzecznika dyscyplinarnego można wyłączyć od udziału w postępowaniu dyscypli- narnym także z innych uzasadnionych przyczyn.

3. O okolicznościach uzasadniających wyłączenie od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym przełożony dyscypli- narny i rzecznik dyscyplinarny zawiadamiają niezwłocznie odpowiednio wyższego przełożonego dyscyplinarnego i przeło- żonego dyscyplinarnego.

4. Wyłączenie przełożonego dyscyplinarnego i rzecznika dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym
   może nastąpić również na wniosek obwinionego lub jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony.

5. Przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o wyłączeniu lub odmowie wyłączenia rzecznika dyscyplinar nego
   od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym.

Dziennik Ustaw – 124 – Poz. 145

6. Wyższy przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o wyłączeniu lub o odmowie wyłączenia przełożonego
   dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym.
7. Do dnia wydania postanowienia, o którym mowa w ust. 6, przełożony dyscyplinarny podejmuje czynności niecier- piące zwłoki.
   Art. 135d. 1. W przypadku wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 135c ust. 1 i 2, postępowanie dyscyplinarne przejmuje wyższy przełożony dyscyplinarny albo wyznacza przełożone go dyscyplinarnego z równorzędnej jednostki organizacyjnej Policji.
8. W przypadku wyłączenia Komendanta Głównego Policji od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 135c ust. 1 i 2, postępowanie dyscyplinarne przejmuje jeden z jego zastępcó w.
9. W przypadku wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 135c ust. 1 i 2, postępowanie dyscyplinarne przejmuje do prowadzenia inny wyznaczony rzecznik dyscyplinarny.
10. Do czasu wydania przez przełoż onego dyscyplinarnego postanowienia o wyłączeniu rzecznik dyscyplinarny podej- muje wyłącznie czynności niecierpiące zwłoki.
    Art. 135e. 1. Rzecznik dyscyplinarny zbiera materiał dowodowy i podejmuje czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy. W szczególności przesłuchuje świadków, obwinionego i pokrzywdzonego, przeprowadza oględziny, konfrontacje, okazania oraz dokonuje odtworzenia przebiegu stanowiących przedmiot rozpoznania zdarzeń lub ich fragmentów. Z czyn- ności tych sporządza protokoły. Rzecznik dyscyplina rny może także zlecić przeprowadzenie odpowiednich badań.
11. Z czynności innych niż wymienione w ust. 1 sporządza się protokół, jeżeli przepis szczególny tego wymaga albo przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny uzna to za potrzebne. W pozostały ch przypadkach można ograniczyć się do sporządzenia notatki urzędowej.
12. Protokół zawiera:

1. oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca, osób w niej uczestniczących lub obecnych oraz charakteru ich uczestnictwa;
2. opis przebiegu czynności;
3. w miarę potrzeby:
   a) stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności,
   b) oświadczenia i wnioski uczestników czynności,
   c) pouczenie o uprawnieniach i obowiązkach.

4. Wyjaśnienia, zeznania, oświadczenia i wnioski or az stwierdzenia określonych okoliczności przez rzecznika dyscypli- narnego lub kierownika jednostki organizacyjnej Policji, o którym mowa w ust. 8, zapisuje się w protokole z moż liwą dokład- nością , a osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać zapisani a w protokole z pełną dokładnością wszystkiego, co dotyczy ich praw i interesów.
5. Osoby biorące udział w czynności, z której jest sporządzany protokół, a także osoby obecne, po zapoznaniu się z treścią
   protokołu, podpisują każdą jego stronę. Odmowę zapoz nania się z treścią protokołu, a także odmowę lub brak podpisu którejkolwiek osoby należy omówić w protokole.
6. Rzecznik dyscyplinarny w toku postępowania wydaje postanowienia, jeżeli ich wydanie nie jest zastrzeżone do właściwości przełożonego dyscyplina rnego.
7. Postanowienie wydane w toku postępowania, z wyjątkiem postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinar- nego, powinno zawierać:

1. oznaczenie wydającego postanowienie rzecznika dyscyplinarnego lub przełożonego dyscyplinarnego;

2. datę wydania postanowienia;

3. podstawę prawną wydania postanowienia;

4. stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;

5. rozstrzygnięcie;

6. uzasadni enie faktyczne i prawne;

7. pouczenie, czy i w jakim trybie przysługuje prawo złożenia zażalenia;

8. podpis z podaniem stopnia, imienia i nazwiska wydającego postanowienie.

Dziennik Ustaw – 125 – Poz. 145

7a. Rzecznik dyscyplinarny, który wydał postanowienie, w przypadku wniesienia zażal enia na to postanowienie, nie- zwłocznie przekazuje je przełożonemu dyscyplinarnemu wraz z aktami postępowania oraz ze swoim stanowiskiem, nie później jednak niż w terminie 3 dni od dnia, w którym otrzymał zażalenie.
8. W przypadku konieczności przeprowadzenia czynności poza miejscowością, w której toczy się postępowanie dys- cyplinarne, przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny mogą zwrócić się o ich przeprowadzenie do przełożonego
dyscyplinarnego właściwego według miejsca, w którym czyn ność ma być dokonana. Czynności przeprowadza rzecznik
dyscyplinarny wyznaczony przez kierownika tej jednostki organizacyjnej Policji.
9. Jeżeli czyn będący przedmiotem postępowania dyscyplinarnego jest lub był przedmiotem innego postępowania, w tym postępowania przygotowawczego, przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny mogą zwrócić się do właś - ciwego organu o udostępnienie akt t ego postępowania w całości lub w części. Za zgodą tego organu, potrzebne odpisy lub wyciągi z udostęp nionych akt włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.
9a. Rzecznik dyscyplinarny, w razie ustalenia na podstawie zebranego materiału dowodowego, że obwinionemu należy
zarzucić czyn, który nie był objęty uprzednio wydanym postanowieniem, lub że zachodzi potrzeba istotnej zmiany opisu
czynu lub jego kwalifikacji prawnej, występuje do przełożonego dyscyplinarnego z wnioskiem o zmianę lub uzupełnienie
zarzutów.
10. Jeżeli zebrany materiał dowodowy to uzasadnia, przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o zmianie lub uzupełnieniu zarzutów.
Art. 135f. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony ma prawo do:

1. odmowy składania wyjaśnień;
2. zgłaszania wniosków dowodowych;
3. przeglądania akt postępowania dyscyplinarnego oraz sporządzania z nich notatek lub fotokopii;
4. (utracił moc)115) 4a) ustanowienia obrońcy, którym może być policjant, adwokat albo radca prawny;
5. wnoszenia do przełożonego dyscyplinarnego zażaleń na postanowienia wydane w toku postępowania przez rzecznika
   dyscyplinarnego, w terminie 3 dni od dnia doręczenia i w przypadkach wskazanych w ustawie; od postanowień wyda- nych przez przełożonego dyscyplinarnego zażalenie przysługuje do wyższego przełożonego dyscyplinarnego, z za- strzeżeniem art. 135k ust. 4.

2. Rzecznik dyscyplinarny może, w drodze postanowienia, odmówić udostępnienia akt, jeżeli sprzeciwia się temu dobro
   postępowania dyscyplinarnego. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
3. Ustanowienie obrońcy uprawnia go do działania w całym postępowaniu dyscyplinarnym, nie wyłączając czynności
   po uprawomocnieniu się orzeczenia, jeżeli nie zawiera ograniczeń. O zmianie zakresu pełnomocnictwa uprawniającego do działania w postępowaniu dyscyplinarnym lub o jego cofnięciu obwiniony niezwłocznie zawiadamia obrońcę oraz rzecznika
   dyscyplinarnego.
4. Obrońca nie może podejmować czynności na niekorzyść obwinionego. Może on zrezygnować z reprezentowania
   obwinionego w toku postępowania dyscyplinarnego, zawiadamiając o tym obwinionego oraz rzecznika dyscyplinarnego.
   Do czasu ustanowienia nowego obrońcy, jednak nie dłużej niż 14 dni od dnia zawiadomienia obwinionego, obrońca jest obowiązany podejmować niezbędne czynności.
5. Udział obrońcy w postępowaniu dyscyplinarnym nie wyłącza osobistego działania w nim obwinionego.
6. Orzeczenia, postanowienia, zawiadomienia i inne pisma, wydane w toku postępowania dyscyplinarnego, doręcza się obwinionemu oraz obrońcy, jeżeli został ustanowiony. W razie doręczenia obwinionemu i obrońcy w różnych terminach
   pisma, od którego przysługuje odwołanie lub zażalenie, termin do złożenia odwołania lub zażalenia liczy się od dnia dorę- czenia, które nastąpiło wcześniej.
7. Wniosek dowodowy obwiniony zgłasza na piśmie rzecznikowi dyscyplinarnemu, który rozstrzyga o uwzględnieniu wniosku albo odmawia, w drodze postanowienia, uwzględnienia wniosku, jeżeli:

1. okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albo jest już udowodniona zgod- nie z twierdzeniem wnioskodawcy;

2. dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności lub nie da się przeprowadzić;

3. Z dniem 2 kwietnia 2007 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 marca 2007 r. sygn. akt K 47/05 (Dz. U. poz. 390).

Dziennik Ustaw – 126 – Poz. 145

3. przeprowadzenie dowodu jest niedopusz czalne ;
4. wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania;
5. wniosek dowodowy został złożony po zakreślonym terminie, o którym wnioskodawca został zawiadomiony.

8. Na postanowienie w przedmiocie nieuwzględnienia wniosku dowodowego przysługuje zażalenie.

9. Nieusprawiedliwiona nieobecność obwinionego w służbie, zwolnienie obwinionego od zajęć służbowych z powodu choroby oraz nieusprawiedliwione niestawiennictwo na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego nie wstrzymują biegu pos tę- powania dyscyplinarnego, a czynności, w których jest przewidziany udział obwinionego, nie przeprowadza się albo prze- prowadza się w miejscu jego pobytu.

10. Choroba obwinionego, świadka i innego uczestnika postępowania dyscyplinarnego stwierdzona zwolnien iem lekar- skim usprawiedliwia nieobecność tych osób podczas czynności objętych danym postępowaniem przez okresy nie dłuższe niż łącznie 14 dni w ciągu całego postępowania dyscyplinarnego. Usprawiedliwienie nieobecności z powodu choroby za każdy następny jej okres wymaga przedstawienia zaświadczenia wystawionego przez lekarza uprawnionego do wystawiania zaświadczeń potwierdzających niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu prowadzącego postępo- wanie karne.
    Art. 135fa. 1. Przełożony dyscypli narny może wydać orzeczenie bez wszczynania postępowania dyscyplinarnego,
    jeżeli okoliczności popełnionego czynu i wina policjanta nie budzą wątpliwości oraz nie zachodzi potrzeba wymierzenia
    kary dyscyplinarnej surowszej niż nagana.

11. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, orzeczenie wydaje się po wysłuchaniu policjanta i złożeniu przez niego
    wyjaśnienia na piśmie oraz wyrażeniu pisemnej zgody na poddanie się karze dyscyplinarnej bez prowadzenia postępowania
    dyscyplinarnego.

12. Po wszczęciu postępowania dyscyplinarnego do czasu zakończenia pierwszego przesłuchania w charakterze obwinio- nego obwiniony może złożyć wniosek o dobrowolne poddanie się karze dyscyplinarnej.

13. Przełożony dyscyplinarny może uwzględnić wniosek o dobrowolne poddanie się karze dyscyplinarnej, jeżeli oko- liczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego i wina obwinionego nie budzą wątpliwości, a charakter popełnionego
    przewinienia uzasadnia wymierzenie kary dyscyplinarnej, o której mowa w art. 134 pkt 1 lub 2. Czynności, o których mowa
    w art. 135i ust. 1–6, nie przeprowadza się.

14. W przypadku uwzględnienia wniosku o dobrowolne poddanie się karze dyscyplinarnej przełożony dyscyplinarny
    wydaje orzeczenie o ukaraniu.

15. Od orzeczenia o ukaraniu obwinionemu przysługuje odwołanie w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
    Odwołanie składa się do przełożonego dyscyplinarnego, który wydał orzeczenie.

16. Przełożony dyscyplinarny odmawia przyjęcia odwołania, w drodze postanowienia, jeżeli zostało wniesione po ter- minie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalne. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne.

17. W przypadku złożenia odwołania przez obwinionego przełożony dyscyplinarny uchyla orzeczenie o ukaraniu, kon- tynuuje postępowanie dyscyplinarne i wydaje orzeczenie, o którym mowa w art. 135j ust. 1, od którego przysługuje odwo- łanie w trybie art. 135k.

18. Cofnięcie odwołania, o którym mowa w ust. 6, jest niedopuszczal ne. Art. 135g. 1. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny są obowiązani badać oraz uwzględniać okoliczności
    przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionego.

19. Obwinionego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym
    orzeczeniem. Niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść obwinionego.
    Art. 135h. 1. Czynności dowodowe w postępowaniu dyscyplinarnym kończy się w terminie miesiąca od dnia wszczę- cia tego postępowania. Wyższy przełożony dyscyplinarny, w drodze postanowienia, może przedłużyć termin prowadzenia
    czynności dowodowych na czas oznaczony do 3 miesięcy.

20. Komendant Główny Policji, w drodze postanowienia, może przedłużyć termin prowadzenia czynnośc i dowodowych
    na czas oznaczony dłuższy niż 3 miesiące.
    2a. Przedłużenie terminu następuje na wniosek przełożonego dyscyplinarnego prowadzącego postępowanie dyscypli- narne. Wniosek o przedłużenie terminu prowadzenia czynności dowodowych w postępowaniu dyscyplinarnym składa się nie później niż 5 dni przed upływem tego terminu. Przed wydaniem postanowienia o przedłużeniu terminu prowadzenia
    czynności dowodowych właściwy do jego wydania wyższy przełożony dyscyplinarny lub Komendant Główny Policji może
    zażądać niezwłocznego przekazania akt postępowania.

Dziennik Ustaw – 127 – Poz. 145

3. Przełożony dyscyplinarny może zawiesić postępowanie dyscyplinarne, w drodze postanowienia, z powodu zaistnie- nia długotrwałej przeszkody uniemożliwiającej prowadzenie postępowania.
   3a. Przełożony dyscyplinarny zawiesza postępowanie dyscyplinarne z ostatnim dniem pełnienia służby w jednostce organizacyjnej Policji i przekazuje materiały postępowania dyscyplinarnego przełożonemu dyscyp linarnemu w nowym miejscu służby obwinionego.
   3b. Na postanowienie o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego obwinionemu i pokrzywdzonemu przysługuje za- żalenie, z wyjątkiem postanowienia, o którym mowa w ust. 3a. Jeżeli postanowienie wydał minister właściwy do spraw wewnętrznych albo Komendant Główny Poli cji, zażalenie nie przysługuje, jednak obwiniony i pokrzywdzony mogą zwrócić się
   odpowiednio do ministra właściwego do spraw wewnętrznych albo Komendanta Głównego Policji z wnios kiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
   3c. Zawieszenie postępowania dyscyplinarn ego wstrzymuje bieg terminów.

4. Przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania dyscyplinarnego po ustaniu przeszkody, o której mowa w ust. 3.

5. Postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania dyscyplinarnego w spraw ie obwinionego przeniesionego do innej jednostki organizacyjnej Policji wydaje się niezwłocznie po otrzymaniu materiałów postępowania dyscyplinar nego wszczętego w poprzednim miejscu służby obwinionego.
   Art. 135ha. 1. Jeżeli przeciwko obwinionemu jest prow adzone postępowanie dyscyplinarne obejmujące zarzuty po- pełnienia dwóch lub więcej czynów, a zebrane na danym etapie postępowania dowody dają podstawy do uznania obwinio- nego winnym popełnienia jednego z zarzuconych mu czynów, przełożony dyscyplinarny może, w drodze postanowienia, wyłączyć ten czyn do odrębnego postępowania dyscyplinarnego, bez względu na to, czy wyjaśniono wszystkie okoliczności dotyczące pozostałych czynów objętych postępowaniem.

6. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zebrane w toku postęp owania dyscyplinarnego dowody dotyczące wyłączo- nego czynu stają się dowodami odrębnego postępowania dyscyplinarnego.
   Art. 135hb. 1. Oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe w orzeczeniu lub postanowieniu można sprostować w każdym czasie w drodze postanowien ia.

7. Sprostowanie oczywistych omyłek pisarskich i rachunkowych w protokołach sporządzanych w toku postępowania dyscyplinarnego wymaga opisania tych omyłek przez osobę sporządzającą protokół przed jego podpisaniem. W przy padku ujawnienia omyłek pisarskic h lub rachunkowych po podpisaniu protokołu prostuje się je w drodze postanowienia.

8. Od postanowień, o których mowa w ust. 1 i 2, odwołanie nie przysługuje.

9. Sprostowanie omyłek pisarskich i rachunkowych następuje z urzędu albo na wniosek pokrzywdzonego , ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, na wniosek jego małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, przy- sposabiającego lub przysposobionego.

10. Sprostowania dokonuje przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny, który popełni ł omyłkę.
    Art. 135i. 1. Rzecznik dyscyplinarny, po przeprowadzeniu czynności dowodowych i uznaniu, że zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy, zapoznaje obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego.

11. Obrońca może zapoznać się z aktami postępowania dysc yplinarnego, o których mowa w ust. 1, nie później niż do dnia zapoznania obwinionego z tymi aktami.

12. Z czynności zapoznania z aktami postępowania dyscyplinarnego sporządza się protokół.

13. Odmowa zapoznania się z aktami postępowania lub złożenia podpisu stwierdzającego tę okoliczność nie wstrzymuje postępowania. Rzecznik dyscyplinarny dokonuje wzmianki o odmowie w aktach postępowania. Nieusprawiedli wione nie- stawienie się obwinionego lub jego obrońcy na czynność zapoznania się z aktami postępowania dyscyp linarnego jest równo- znaczne z odmową skorzystania z prawa do zapoznania się z tymi aktami.

14. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z aktami postępowania dyscyplinarnego zgłosić wnio- sek o ich uzupełnienie. Na wydane przez rzecznika dyscyplinarnego postanowienie o odmowie uzupełnienia akt postępo- wania dyscyplinarnego obwinionemu służy prawo złożenia zażalenia.

15. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z uzupełnionymi aktami postępowania dyscyplinar- nego zgłosić wniosek o ich uzupełnienie w zakresie wynikającym z przeprowadzonych czynności dowodowych uzupełnia- jących akta tego postępowania.

Dziennik Ustaw – 128 – Poz. 145

7. Rzecznik dyscyplinarny, po zapoznaniu obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego, wydaje pos tanowie- nie o zakończeniu czynności dowodowych oraz w terminie 7 dni od dnia zakończenia czynności dowodowych sporządza sprawozdanie, które:

1. wskazuje prowadzącego postępowanie i przełożonego dyscyplinarnego, który wydał postanowienie o wszczęciu po- stępow ania dyscyplinarnego;
2. wskazuje obwinionego oraz określa zarzucane mu przewinienie dyscyplinarne, z opisem stanu faktycznego ustalonym
   na podstawie zebranych dowodów;
3. przedstawia wnioski dotyczące uniewinnienia, odstąpienia od ukarania lub wymierzenia kary albo umorzenia postępowania.
   Art. 135j. 1. Na podstawie zebranego w postępowaniu materiału dowodowego przełożony dyscyplinarny wydaje orze- czenie o:
4. uniewinnieniu, jeżeli przeprowadzone postępowanie nie potwierdziło zarzutów stawianych obwinionemu, albo
5. uznaniu winnym popełnienia czynu, za który obwiniony ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, i o wymierzeniu kary dyscyplinarnej, albo
6. uznaniu winnym popełnienia czynu, za który obwiniony ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, i o odstąpieniu od wymierzenia kary dyscyplinarnej, albo
7. umorzeniu postępowania.
   1a. Przełożony dyscyplinarny w orzeczeniu może zmienić opis czynu lub jego kwalifikację prawną wyłącznie w gra- nicach czynu zarzucanego obwinionemu i jego kwalifikacji prawnej.

2. Orzeczenie powinno zawierać:

1. oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego;
2. datę wydania orzeczenia;
3. stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;
4. opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz z kwalifikacją prawną;
5. rozstrzygnięcie o uniewinnieniu, stwierdzeniu winy i odstąpieniu od ukarania lub wymierzeniu kary dyscyplinarnej albo umorzeniu postępowania dyscyplinarnego;
6. uzasadnien ie faktyczne i prawne orzeczenia;
7. pouczenie o prawie, terminie i trybie wniesienia odwołania;
8. podpis, z podaniem stopnia, imienia i nazwiska przełożonego dyscyplinarnego, oraz pieczęć jednostki organizacyjnej Policji.

3. Jeżeli przełożony dyscyplinarny uzna, że w przekazanych mu aktach postępowania dyscyplinarnego są istotne braki,
   w terminie 14 dni od dnia przekazania mu akt wydaje postanowienie o uchyleniu postanowienia o zakończeniu czynności
   dowodowych i zwraca sprawę rzecznikowi dyscyplinarnemu w celu usunięcia stwierdzonych braków w materiale dowodowym.

4. Jeżeli w dniu wydania orzeczenia zachodzi ok oliczność uzasadniająca umorzenie postępowania w części, o umorzeniu
   rozstrzyga się w tym orzeczeniu.

5. Przełożony dyscyplinarny może odstąpić od ukarania, jeżeli stopień winy lub stopień szkodliwości przewinienia dyscyplinarnego dla służby nie jest znaczny, a właściwości i warunki osobiste policjanta oraz dotychczasowy przebieg służby uzasadniają przypuszc zenie, że pomimo odstąpienia od ukarania będzie on przestrzegał dyscypliny służbowej oraz zasad etyki zawodowej.

6. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem sporządza się na piśmie nie później niż w terminie 14 dni od dnia wydania postanowi enia o zakończeniu czynności dowodowych.

7. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się niezwłocznie obwinionemu.

8. Jeżeli przełożony dyscyplinarny, o którym mowa w art. 133 ust. 2 i 3, uzna, że należy wymierzyć karę dyscyplinarną, do której wymierzen ia nie jest uprawniony, wniosek w tej sprawie wraz z aktami postępowania dyscyplinarnego przesyła przełożonemu dyscyplinarnemu uprawnionemu do wymierzenia tej kary.

Dziennik Ustaw – 129 – Poz. 145

9. W przypadku zamiaru wymierzenia kary wydalenia ze służby w Policji przełożony dyscyplina rny, przed wydaniem orzeczenia dyscyplinarnego, wzywa obwinionego do raportu w celu wysłuchania go. W raporcie uczestniczy rzecznik dyscyplinarny. O terminie raportu należy zawiadomić wskazaną przez obwinionego, w terminie 3 dni od dnia doręczenia wezwania w sprawie, zakładową organizację związkową. Przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej będący policjantem
   może uczestniczyć w raporcie, chyba że obwiniony nie wyrazi na to zgody. Obwinionemu oraz zakładowej organizacji związkowej, w przypadku gdy ob winiony wyraził zgodę na udział jej przedstawiciela w raporcie, doręcza się sprawozdanie w terminie umożliwiającym zapoznanie się z nim przed raportem.
10. Przepisu ust. 9 nie stosuje się w przypadku:

1. tymczasowego aresztowania obwinionego;
2. odmowy obwinionego stawienia się do raportu lub nieusprawiedliwionej nieobecności w wyznaczonym terminie raportu;
3. zaistnienia innej przeszkody uniemożliwiającej obwinionemu stawienie się do raportu w terminie 14 dni od dnia dorę- czenia postanowienia o zakończeniu czynności dowodowych.
   Art. 135ja. 1. Postępowanie dyscyplinarne umarza się, jeżeli:
4. nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej;
5. postępowanie dyscyplinarne wszczęto po upływie terminu, o którym mowa w art. 135 ust. 3;
6. ustalono, że czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne przypisany obwinionemu nie wypełnia znamion czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne;
7. obwiniony zmarł lub został uznany za zaginionego;
8. obwiniony przestał podlegać orzecznictwu dyscyplinarnemu;
9. postępowa nie dyscyplinarne w sprawie tego samego czynu zarzuconego obwinionemu zostało prawomocnie zakoń- czone albo, wszczęte wcześniej, toczy się.

2. Postępowanie dyscyplinarne można umorzyć w przypadku:

1. długotrwałej choroby obwinionego;
2. wycofania wniosku, o którym mowa w art. 134i ust. 1 pkt 2.

3. Orzeczenia o umorzeniu postępowania z uwagi na przedawnienie karalności nie wydaje się, w przypadku gdy zebrane dowody uzasadniają uniewinnienie obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

4. W przy padku przywrócenia do służby policjanta, wobec którego w dniu jego zwolnienia ze służby postępowanie dyscyplinarne zostało umorzone na podstawie przesłanki, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o uchyleniu orzeczenia o umorzeniu tego postępowania dyscyplinarnego, o ile nie nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej za czyn będący przedmiotem tego postępowania, oraz wyznacza rzecznika dyscyplinar- nego do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego.
   Art. 135k. 1. Postępowanie dyscyplinarne jest dwuinstancyjne. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji ob wi- nionemu przysługuje odwołanie w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

5. Odwołanie składa się do wyższego przełożonego dyscyplinarnego za pośrednic twem przełożonego, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji.

6. Wyższy przełożony dyscyplinarny odmawia przyjęcia odwołania, w drodze postanowienia, jeżeli zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalne. Postanowi enie w tej sprawie jest ostateczne.

7. Jeżeli orzeczenie lub postanowienie w pierwszej instancji wydał minister właściwy do spraw wewnętrznych lub Komendant Główny Policji, odwołanie lub zażalenie nie przysługuje. Obwiniony może jednak w terminie, o którym mowa w ust. 1, zwrócić się do ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Komendanta Głównego Policji z wnios kiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od orzeczeń.

8. Przełożony dyscyplinarny , który wydał orzeczenie lub postanowienie w pierwszej instancji, w przypadku wniesienia
   odwołania lub zażalenia niezwłocznie przekazuje je wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu wraz z aktami postępowania , aktami osobowymi obwinionego oraz ze swoim stanowiskiem, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia, w którym
   otrzymał odwołanie lub zażalenie.

Dziennik Ustaw – 130 – Poz. 145

Art. 135l. 1. W postępowaniu odwoławczym rozpoznanie sprawy następuje na podstawie stanu faktycznego ustalonego w postępowaniu dyscyplinarnym. Jeżeli jest to potrzebne do prawidłowego wydania orzeczenia, wyższy przełożony dyscypli- narny może uzupełnić materiał dowodowy, zlecając rzecznikowi dyscyplinarnemu prowadzącemu postępowanie dyscypli- narne wykonanie czynności dowodowych, określając ich zakres.
2. Z materiałami uzyskanymi w wyniku czynności dowodowych, o których mowa w ust. 1, rzecznik dyscyplinarny zapoznaje obwinionego. W terminie 3 dni od dnia zapoznania obwiniony ma prawo zgłoszenia wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu, o którym mowa w ust. 1, uwag dotyczących przeprowadzonych czynności dowodowych. Przepisy art. 135i ust. 1 –4 stosuje się odpowiednio.
Art. 135m. 1. Wyższy przełożony dyscyplinarny w terminie 7 dni od dnia wniesienia odwołania może powołać komisję do zbadania zaskarżonego orzeczeni a, zwaną dalej „komisją”. W przypadku odwołania od orzeczenia o ukaraniu karą, o której
mowa w art. 134 pkt 4 –7, wyższy przełożony dyscyplinarny jest obowiązany powołać komisję.
2. Komisja składa się z trzech oficerów w służbie stałej, z których dwóch wyznacza wyższy przełożony dyscypli narny,
a jednego wskazana przez obwinionego zakładowa organizacja związkowa.
3. O wyznaczeniu przedstawiciela związku zawodowego do składu komisji zakładowa organizacja związkowa zawia- damia wyższego przełożonego dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o powołaniu takiej
komisji. W przypadku niewyznaczenia przedstawiciela związku zawodowego, trzeciego członka komisji wyznacza wyższy
przełożony dyscyplinarny.
4. Wyższy przełożony dyscyplinarny wyznacza przewodniczącego spośród członków komisji.
5. Przepisy art. 135c ust. 1 –3 stosuje się odpowiednio do członków komisji.
6. Komisja może wysłuchać rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub jego obrońcę.
7. Niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionych: rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje rozpozna wania sprawy.
8. Komisja może wystąpić do wyższego przełożonego dyscyplinarnego o uzupełnienie materiału dowodowego w try bie art. 135l ust. 1.
Art. 135n. 1. Z przeprowadzonych czynności komisja sporządza sprawozdanie wraz z wnioskiem dotyczącym sposobu załatwienia odwołania.
2. Komisja przedstawia wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w termi nie 21 dni od dnia jej powołania.
3. Rozpatrzenie odwołania przez wyższego przełożonego dyscyplinarnego następuje w terminie 30 dni od dnia wpływu odwołania, a w przypadku powołania komisji – w terminie 14 dni od dnia otrzymania sprawozdania, o którym mowa w ust. 1.
4. Wyższy przełożony dyscyplinarny może zaskarżone orzeczenie:

1. utrzymać w mocy albo
2. uchylić w całości albo w części i w tym zakresie uniewinnić obwinionego, odstąpić od ukarania, względnie wymierzyć inną karę dyscyplinarną albo umorzyć postępowanie, al bo uchylając to orzeczenie – umorzyć postępowanie dyscypli - narne pierwszej instancji, albo
3. uchylić w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez przełożonego dyscyplinarnego, gdy rozstrzyg - nięcie sprawy wymaga przeprowadzenia czynności d owodowych w całości lub w znacznej części.

5. Postępowanie odwoławcze umarza się w przypadku cofnięcia odwołania.
6. W postępowaniu odwoławczym wyższy przełożony dyscyplinarny nie może wymierzyć surowszej kary dyscypli- narnej, chyba że zaskarżone orzeczenie rażąco narusza prawo lub interes służby.
   Art. 135o. 1. Orzeczenie lub postanowienie staje się prawomocne:

1. z upływem terminu do wniesienia odwołania, wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy lub zażalenia, jeżeli go nie wniesiono;
2. w dniu wydania orzecze nia lub postanowienia przez organ odwoławczy.

2. Przełożony dyscyplinarny, po uprawomocnieniu się orzeczenia lub postanowienia, niezwłocznie wykonuje orze- czoną karę.

3. Przełożony właściwy w sprawach osobowych po uprawomocnieniu się orzeczenia niezwłoczni e wykonuje karę ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku lub karę ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby.

Dziennik Ustaw – 131 – Poz. 145

4. Przełożony, o którym mowa w ust. 3, po uprawomocnieniu się orzeczenia niezwłocznie wykonuje karę: wyznaczeni a na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia lub wydalenia ze służby przez wydanie rozkazu personalnego odpowied- nio o: zwolnieniu lub odwołaniu ukaranego z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i powołaniu lub mianowaniu go na niższe stanowisko służbowe, obniżeniu stopnia lub zwolnieniu ukaranego policjanta ze służby. Przepis art. 134e ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. Prawomocne orzeczenie o odstąpieniu od ukarania albo o ukaraniu oraz prawomocne postanowienie o odstąpieni u od wszczęcia postępowania dyscyplinarnego włącza się do akt osobowych policjanta.
   Art. 135p. 1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowied- nio przepisy Kodeksu postępowania karnego dotyczące porząd ku czynności procesowych, z wyjątkiem art. 117 i art. 117a, wezwań, terminów, doręczeń i świadków, z wyłączeniem możliwości nakładania kar porządkowych oraz konfrontacji, okaza- nia, oględzin i eksperymentu procesowego. W postępowaniu dyscyplinarnym do świad ków nie stosuje się przepisu art. 184 Kodeksu postępowania karnego.
6. O zwolnieniu od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania osoby pozostającej z obwinionym w szczególnie
   bliskim stosunku osobistym rozstrzyga rzecznik dyscyplinarny. Na odmowę zwolni enia od złożenia zeznania lub odpowie- dzi na pytania służy zażalenie w terminie 3 dni od dnia doręczenia postanowienia.
   Art. 135q. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej oznacza uznanie kary za niebyłą.
7. Kary dyscyplinarne podlegają zatarciu po upływie:

1. 6 mie sięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary upomnienia lub nagany;
2. 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmo- wanym stanowisku;
3. 18 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczen ia kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe;
4. 24 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby.

3. W przypadku nienagannej służby stwierdzonej w opinii służbowej przełożony dyscyplinarny, o któr ym mowa w art. 32
   ust. 1, może zatrzeć karę dyscyplinarną przed upływem terminu określonego w ust. 2, jednak nie wcześniej niż przed upływem:

1. 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary upomnienia lub nagany;
2. 6 miesięcy od dnia uprawomocni enia się orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowa- nym stanowisku;
3. 9 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe;
4. 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby.
   3a. Kara obniżenia stopnia podlega zatarciu po upływie terminu przewidzianego dla kary dyscyplinarnej wymierzonej
   obok kary obniżenia stopnia. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

4. Za wykazanie męstwa lub odwagi oraz za poważne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych przełożony dys- cyplinarny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, może w każdym czasie zatrzeć karę dyscyplinarną.
5. Jeżeli policjant zostani e ponownie ukarany przed zatarciem kary dyscyplinarnej, okres wymagany do zatarcia nie- odbytej kary biegnie na nowo od dnia orzeczenia nowej kary.
6. W przypadku jednoczesnego wykonywania więcej niż jednej kary dyscyplinarnej zatarcie kar następuje z upływe m terminu przewidzianego dla kary surowszej.
7. Zatarcie kary dyscyplinarnej powoduje usunięcie z akt osobowych policjanta orzeczenia o ukaraniu. Orzeczenie o odstąpieniu od ukarania usuwa się z akt osobowych po upływie 6 miesięcy od dnia jego uprawomocnie nia się, przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
   Art. 135qa . 1. Decyzję o zatarciu kary dyscyplinarnej w przypadku, o którym mowa w art. 135q ust. 3, wydaje prze- łożony dyscyplinarny, o którym mowa w art. 32 ust. 1.
8. Decyzję o zatarciu kary dyscyplinarnej doręcza się policjantowi.
   Art. 135r. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, jeżeli:

1. dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały się fałszyw e;

2. zostały ujawnione istotne dla sprawy okoliczności, które nie były znane w toku postępowania dyscyplinarnego;

3. orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia;

Dziennik Ustaw – 132 – Poz. 145

4. orzeczenie zostało wydane w o parciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostały następnie uchylone lub zmie- nione;
5. prowadzone o ten sam czyn postępowanie karne, karne skarbowe lub w sprawach o wykroczenia zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania ze względu na okoliczności określone w art. 17 § 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania karnego albo w art. 5 § 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

2. Postępowanie dyscyplinarne wznawia się na wniosek ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego śmierci,
   na wniosek jego małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, przysposabiającego lub przysposobionego oraz rzecz nika dyscyplinarnego, jeżeli w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stracił moc lub uległ zmianie przepis prawny
   będący podstawą wydania orzeczenia dyscyplinarnego.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wniosek o wznowienie składa się w terminie miesiąca od dnia wejścia
   w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
4. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się na niekorzyść ukaranego po ustaniu karalności przewinienia dyscypli- narnego .
5. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się po upływie 10 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscypli- narnego . 5a. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do spraw o wznowienie postępowania dyscyplinarnego zakończonego prawomocnym
   orzeczeniem o wydaleniu ze służby.
6. Przełożony dyscyplinarny, który wydał prawomocne orzeczenie dyscyplinarne, wznawia postępowanie dyscypli- narne z urzędu lub na wniosek ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, na wniosek jego małżonka,
   krewnych w linii prostej, rodzeństwa, przysposabiającego lub przysposobionego. O wznowieniu postępowania dyscyplinar- nego z urzędu zawiadamia się ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, jego małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwo, przysposabiającego lub przysposobionego.
7. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego wnosi się do przełożonego dyscyplinarnego, który wydał
   orzeczenie w pierwszej instancji, w terminie 30 dni od dnia, w którym obwiniony dowiedział się o okoliczności stanowiącej
   podstawę do wznowienia postępowania.
8. Jeżeli przyczyną wznowienia postępowania jest działalność przełożonego dyscyplinarnego, o którym mowa w ust. 6,
   o wznowieniu rozstrzyga wyższy przełożony dyscyplinarny.
9. Na postanowienie o odmowie wznowienia postępowania dyscyplinarnego ukaranemu oraz osobom, o których mowa
   w ust. 6, służy zażalenie do wyższego przełożonego dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia, z tym że na postanowienie wydane przez Komendanta Głównego Policji przysługuje jedynie w takim samym terminie wniosek o ponowne
   rozpatrzenie sprawy.
   Art. 135s. 1. Po wznowieniu postępowania dyscyplinarnego przeprowadza się czynności dowodowe ograniczone do przyczyn wznowienia, a po ich zakończeniu, stosownie do poczynionych ustaleń, wydaje się orzeczenie:

1. uchylające dotychczasowe orzeczenie i stwierdzające uniewinnienie ukaranego lub umorzenie postępowania dyscyp - linarnego albo
2. zmieniające dotychczasowe orzeczenie i wymierzające inną karę dyscyplinarną, albo
3. odmawiające uchylenia dotychczasowego orzeczenia.

2. Zmiana dotychczasowego orzeczenia i wymierzenie innej kary dyscyplinarnej nie może nastąpić po ustaniu karal- ności przewinienia dyscyplinarnego.

3. Orzeczenie kary surowszej od dotychczasowej jest możliwe tylko wtedy, gdy wznowienie następuje z urzędu i orze- czona kara jest rażąco niewspółmier na do popełnionego przewinienia dyscyplinarnego.

4. Jeżeli w następstwie wznowienia postępowania wymierzono karę łagodniejszą, ulegają uchyleniu skutki kary dotych czasowej , a w razie wymierzenia kary surowszej, jej wykonanie rozpoczyna się od dnia wymierzenia.

5. Na orzeczenie i postanowienie wydane w trybie wznowienia postępowania dyscyplinarnego służy ukaranemu lub obwinionemu, a w przypadku jego śmierci, jego małżonkowi, krewnym w linii prostej, rodzeństwu, przysposabiającemu lub przysposobionemu , odwołanie lub zażalenie do wyższego przełożonego dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia doręcze- nia, z tym że na orzeczenia i postanowienia wydane przez Komendanta Głównego Policji przysługuje jedynie w takim
   samym terminie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepisy art. 135n ust. 4–6 stosuje się odpowiednio.

6. Termin zatarcia kary zmienionej w następstwie wznowienia postępowania liczy się od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu nowej kary. Na poczet okresu zatarcia nowej kary zalicza się okres zatarcia, który upłynął od uprawomocnienia się orzeczenia kary dotychczasowej.

Dziennik Ustaw – 133 – Poz. 145

Art. 136. (uchylony)
Art. 137. (uchylony)
Art. 138. Od orzeczenia i postanowienia kończących postępowanie dyscyplinarne policjantowi przysługuje prawo
wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Art. 139. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, obieg dokumentów związa- nych z postępowaniem dyscyplinarnym oraz wzory postanowień i innych dokumentów sporządzanych w postępowaniu dys- cyplinarnym, mając na względzie potrzebę zapewnienia rzetelności i sprawności prowadzonego postępowania.
Art. 140. (uchylony)
Art. 141. (uchylony)
Art. 141a. Przepisy art. 115 § 18 oraz art. 318 i 344 Kodeksu karnego mają odpowiednie zastosowanie do funkcjona- riuszy Policji.
Art. 142. (uchylony)
Art. 143. (uchylony)
Art. 144. (uchylony)
Art. 144a. Nie popełnia przestępstwa, kto, będąc do tego uprawnionym, wykon uje czynności określone w art. 19a ust. 1 i 2, a także kto wykonuje czynności określone w art. 19b ust. 1.
Art. 145. (uchylony)
Rozdział 10a Kontyngenty policyjne wydzielone do realizacji zadań poza granicami państwa
Art. 145a. 1. Policjant może zostać delegowany do pełnienia służby poza granicami państwa w celu realizacji zadań określonych w art. 1 ust. 2 pkt 7 i ust. 3, w kontyngencie policyjnym wydziel onym do udziału w:

1. misji pokojowej;
2. akcji zapobiegania aktom terroryzmu lub ich skutkom;
3. akcji ratowniczej i poszukiwawczej lub humanitarnej;
4. szkoleniu i ćwiczeniach policyjnych;
5. przedsięwzięciach reprezentacyjnych.

2. Delegowanie do pełnien ia służby poza granicami państwa oraz przedłużanie czasu delegowania w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 następuje za pisemną zgodą policjanta.
   Art. 145b. 1. O utworzeniu i likwidacji kontyngentu policyjnego postanawia:

1. Rada Ministrów – uchwał ą, w przypadku, o którym mowa w art. 145a ust. 1 pkt 1;
2. minister właściwy do spraw wewnętrznych – zarządzeniem, w przypadkach, o których mowa w art. 145a ust. 1 pkt 2 i 3;
3. Komendant Główny Policji – decyzją, w przypadkach, o których mowa w art. 145a ust. 1 pkt 4 i 5.

2. W uchwale, zarządzeniu lub decyzji, o których mowa w ust. 1, określa się w szczególności:

1. nazwę kontyngentu, jego liczebność oraz czas pozostawania poza granicami państwa;

2. cel skierowania kontyngentu, zakres jego zadań oraz obsza r działania;

3. system kierowania i dowodzenia kontyngentem oraz organ organizacji międzynarodowej, któremu kontyngent zostanie podporządkowany na czas operacji;

4. organy administracji rządowej odpowiedzialne za współpracę z kierowniczymi organami właściw ej organizacji między- narodowej w zakresie kierowania działalnością kontyngentu wykonującego zadania poza granicami państwa;

5. uzbrojenie i wyposażenie kontyngentu w środki i sprzęt specjalny;

6. trasy i czas przemieszczania się kontyngentu w przypadku tranzytu.

Dziennik Ustaw – 134 – Poz. 145

Art. 145c. 1. W skład kontyngentu policyjnego mogą wchodzić pracownicy Policji, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W celu zapewnienia obsady niektórych stanowisk w kontyngencie policyjnym przez osoby posiadające specjali- styczne kwalifikacje można zatrudniać pracowników na zasadach określonych w przepisach Kodeksu pracy.
Art. 145d. 1. Policjanci i pracownicy Policji wc hodzący w skład kontyngentu policyjnego podlegają na terytorium państwa obcego przepisom dyscyplinarnym i porządkowym obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane przestrzegać prawa państwa przyjmującego oraz wiążące Rzeczpospolitą
Polską prawo międzynarodowe.
Art. 145e. 1. Policjant w czasie delegowania do pełnienia służby w kontyngencie policyjnym poza granicami państwa otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia i inne należności pieniężne przysłu gujące na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym – z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na prawo do uposażenia i innych należności lub ich wysokość.
2. Policjantowi, o którym mowa w ust. 1, mogą być przyznawane dodatki do uposa żenia, świadczenia z tytułu uszczerbku na zdrowiu, podróży i przejazdów oraz inne należności pieniężne związane z delegowaniem, wypłacane w walucie
polskiej lub obcej.
Art. 145f. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1. warunki otrzymywania, rod zaj waluty oraz wysokość dodatków, świadczeń i należności, o których mowa w art. 145e ust. 2, uwzględniając ich rodzaje i zakres przyznawania z uwagi na występujące zagrożenia, uciążliwość lub miejsce pełnienia służby oraz sprawowaną przez policjanta funkc ję;
2. uprawnienia i obowiązki policjantów delegowanych do pełnienia służby poza granicami państwa, z uwzględnieniem warunków i trybu delegowania policjantów, przypadków ich odwoływania przed wyznaczonym terminem oraz prze- dłużania czasu delegowania, a takż e przełożonych właściwych w tych sprawach;
3. szczegółowe zasady zatrudniania w kontyngentach policyjnych pracowników, o których mowa w art. 145c, i ich wy- nagradzania, z uwzględnieniem postanowień zawartych w przepisach prawa pracy oraz specyfiki związanej z wyko- nywaniem pracy w kontyngencie policyjnym realizującym zadania poza granicami państwa, a w szczególności prawa do dodatku zagranicznego, świadczeń z tytułu podróży i przejazdów oraz innych należności pieniężnych związanych z delegowaniem, a także świ adczeń odszkodowawczych wynikających z odrębnych ustaw;
4. warunki otrzymywania świadczeń opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
   o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2561 , z późn. zm.116)), przez policjantów i pracowników, o których mowa w art. 145c, w związku z urazami nabytymi podczas wykonywania przez nich zadań poza granicami państwa oraz sposób i tryb finansowania kosztów, uwzględniając zasady i sposób
   wydatkowania środków publicznych;
5. szczegółowe zasady i tryb finansowania i działania kontyngentu policyjnego, w tym jego wyposażenia i przewozu, z uwzględnieniem przepisów o finansach publicznych.
   Art. 145g. 1. Wydatki związane z udziałem kontyngentów policyjnych poza granicami państwa finansowane są z budżetu
   państwa, w części ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

2. Jeżeli środki finansowe na ten cel nie zostały uwzględnione w budżecie ministra właściwego do spraw wewnętrz- nych, zapewnia je Rada Ministrów.
   Art. 145ga. 1. Policjant delegowany do pełnienia służby poza granicami państwa w kontyngencie policyjnym, o który m mowa w art. 145a ust. 1 pkt 1 –3, po powrocie do kraju podlega bezpłatnym badaniom lekarskim i psycho logicznym.
3. W przypadku odniesienia ran, kontuzji, urazu psychicznego lub schorzenia przez policjanta, o którym mowa w ust. 1 , lub ze względu na jego s tan psychofizyczny zgodnie ze wskazaniami lekarza policjant może być skierowany na bezpłatny turnus leczniczo -profilaktyczny wraz z pełnoletnim najbliższym członkiem rodziny w rozumieniu art. 4 pkt 12 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 202 3 r. poz. 2 112).
4. Turnus leczniczo -profilaktyczny trwa 14 dni kalendarzowych i obejmuje działania leczniczo -rehabilitacyjne i profilak- tykę zdrowotną, w tym profilaktykę psychologiczną.

116. Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2022 r. poz. 2674 i 2770 oraz z 2023 r. poz. 605, 650, 658, 1234, 1429, 1675, 1692, 1733, 1831, 1872 , 1938 i 2730.

Dziennik Ustaw – 135 – Poz. 145

4. Udział policjanta w kolejnym turnusie leczniczo -profilaktycznym po pełnieniu służby w tym samym kontyngencie policyjnym może odbyć się pod warunkiem poddania się leczeniu specjalistycznemu, ambulatoryjnemu lub stacjonarnemu albo konsultacji specjalistycznej zakończonej wskazaniem uc zestnictwa w turnusie leczniczo -profilaktycznym jako niezbęd- nym do kontynuacji leczenia.
5. Osoby skierowane na turnus leczniczo -profilaktyczny mogą skorzystać z prawa do turnusu leczniczo -profilaktycz- nego w trakcie pełnienia służby przez policjanta.
6. Pełne koszty uczestnictwa w turnusie leczniczo -profilaktycznym policjanta oraz 50% kosztów uczestnictwa pełno- letniego najbliższego członka rodziny pokrywa się z budżetu państwa z części pozostającej w dyspozycji ministra właści- wego do spraw wewnętrzny ch.
7. Skierowanie na badania, o których mowa w ust. 1, zawiera następujące dane policjanta:

1. imię i nazwisko;
2. numer PESEL;
3. miejsce zamieszkania;
4. miejsce pełnienia służby;
5. okres delegowania, miejsce, stanowisko i zakres zadań wykonanych podczas służby w kontyngencie.

8. Skierowanie na turnus leczniczo -profilaktyczny zawiera następujące dane:

1. policjanta:
   a) imię i nazwisko,
   b) numer PESEL,
   c) miejsce zamieszkania,
   d) miejsce pełnienia służby;
2. pełnoletniego najbliższego członka rodziny:
   a) imię i nazwisko,
   b) datę urodzenia,
   c) stopień pokrewieństwa.

9. Przepisy ust. 1 –8 stosuje się odpowiednio do pracowników Policji, o których mowa w art. 145c ust. 1.
10. Minister właściwy d o spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. organ właściwy do kierowania policjanta i pracownika Policji na badania, o których mowa w ust. 1,

2. zakres badań, o których mowa w ust. 1,

3. podmiot właściwy do przeprowadzania badań, o których mo wa w ust. 1,

4. rodzaje i wzory dokumentów wystawianych po przeprowadzeniu badań, o których mowa w ust. 1,

5. tryb kierowania policjanta i pracownika Policji, wraz z pełnoletnim najbliższym członkiem rodziny, na turnus leczniczo - -profilaktyczny,

6. podmiot kierujący na turnus leczniczo -profilaktyczny,

7. ramowy program turnusu leczniczo -profilaktycznego,

8. podmiot prowadzący turnus leczniczo -profilaktyczny,

9. rodzaje i wzory dokumentów wystawianych w związku z kierowaniem na turnus leczniczo -profilakt yczny
   – uwzględniając potrzeby policjanta i pracownika Policji wynikające z ich aktualnego stanu zdrowia, w tym konieczność zapewnienia ich pełnej rekonwalescencji oraz umożliwienie im dalszego leczenia lub rehabilitacji po zakończeniu pobytu na turnusie lecznicz o-profilaktycznym.

Dziennik Ustaw – 136 – Poz. 145

Rozdział 10b Realizacja wspólnych działań na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej
Art. 145h. Policjanci i pracownicy Policji są uprawnieni do wykonywania obowiązków służbowych na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w celu realizacji zadań:

1. w formie wspólnych patroli lub innego rodzaju wspólnych operacji w celu ochrony p orządku i bezpieczeństwa publicz- nego oraz zapobiegania przestępczości, o których mowa w art. 17 decyzji Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej (Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 1), zwanej dalej „decyzją Rady 2008/615/WSiSW”;

2. w formie udzielania wsparcia w związku ze zgromadzeniami, imprezami masowymi lub podobnymi wydarzeniami,
   klęskami żywiołowymi oraz poważnymi wypadkami w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz za- pobiegania przestępczości, o którym mowa w art. 18 decyzji Rady 2008/615/WSiSW;

3. w ramach udzielania pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną, o której mowa w decyzji Rady 2008/617/WSiSW
   z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie usprawnienia współpracy pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej w sytuacjach kryzysowych (Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 73).
   Art. 145i. O wykonywaniu obowiązków służbowych przez policjantów lub pracowników Policji na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, oraz określeniu warunków wykonywania tych obowiązków postanawia:

4. Komendant Główny Policji – decyzją, w przypadku, o którym mow a w art. 145h pkt 1;

5. minister właściwy do spraw wewnętrznych – zarządzeniem, w przypadkach, o których mowa w art. 145h pkt 2 i 3. Rozdział 10c Punkty kontaktowe wymiany informacji z państwami członkowskimi Unii Europejskiej
   oraz krajowe biuro do spraw odzyskiwania mienia
   Art. 145j. 1. Komendant Główny Policji wykonuje zadania:

6. krajowego punktu kontaktowego do spraw wymiany danych o profilach DNA, o którym mowa w art. 6 ust. 1 decyzji
   Rady 2008/615/WSiSW;

7. krajowego punktu kontaktowego do spraw wymiany danych daktyloskopijnych ze zautomatyzowanych systemów
   identyfikacji daktyloskopijnej, o którym mowa w art. 11 ust. 1 decyzji Rady 2008/615/WSiSW;

8. krajowego punktu kontaktowego do spraw współpracy przy wymianie danych rejestracyjnych pojazdów, o którym
   mowa w art. 12 ust. 2 decyzji Rady 2008/615/WSiSW;

9. krajowego punktu kontaktowego do spraw wymiany danych osobowych i nieosobowych, o którym mowa w art. 15 decyzji Rady 2008/615/WSiSW;

10. punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 decyzji Rady 2008/616/WSiSW w sprawie wdrożenia decyzji
    2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i prze- stępczości transgranicznej (Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 12);

11. krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 9 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
    (UE) nr 98/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r. w sprawie wprowadzania do obrotu i używania prekursorów materiałów
    wybuchowych (Dz. Urz. UE L 39 z 09.02.2013, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem (UE) nr 98/2013 ”;

12. krajowego punktu dostępu do systemu Eurodac, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady
    (UE) nr 603/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków
    palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia (UE) nr 604/2013 w sprawie ustanowienia kryteriów i mecha- nizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony między- narodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca oraz w sprawie występowania o porównanie z danymi Eurodac przez organy ścigania państw członkowskich i Europol na potrzeby ochrony porządku publicznego, oraz zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 1077/2011 ustan awiające Euro- pejską Agencję ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności , Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (wers ja przekształcona) (Dz. Urz. UE L 180 z 29.06.2013 , str. 1), zwanym dalej
    „rozporządzeniem (UE) 603/2013”.

Dziennik Ustaw – 137 – Poz. 145

2. Do zadań krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, należy:

1. udostępnianie punktom kontaktowym państw członkowskich Unii Europ ejskiej, do automatycznych przeszukań,
   danych referencyjnych obejmujących wyłącznie profile DNA ustalone na podstawie niekodującej części DNA oraz indywidualne oznaczenia identyfikacyjne ze zautomatyzowanego systemu gromadzenia i przetwarzania profili DNA , działającego w ramach zbioru danych DNA, o którym mowa w art. 21a, gromadzone w celach wykrywania sprawców przestępstw, ich ścigania, zapobiegania przestępczości lub jej zwalczania, z wyłączeniem danych, co do których upraw- nione podmioty zastrzegły, że n ie podlegają wymianie międzynarodowej;
2. wykonywanie, na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej, państw trzecich, agencjami Unii Eu ropejskiej oraz organizacjami międzynarodowymi, przeszukań w bazach danych DNA udostępnianych przez punkty kontaktowe do spraw wymiany danych o profilach DNA innych państw członkowskich Unii Europejskiej;
   2a) wykonywanie zautomatyzowanych, okresowych przeszukań baz danych udostępnianych przez punkty kontaktowe do spraw wymiany danych o profilach DNA innych państw członkowskich Unii Europejskiej;
3. współpraca z punktem kontaktowym, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z d nia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej, państw trzecich, agencjami Unii Europejskiej oraz organizacjami międzynarodowymi, w zakresie udostępniania, przetwarzania i wymiany danych o profilach DNA.

3. Do zadań krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, należy:

1. udostępnianie punktom kontaktowym państw członkowskich Unii Europejskiej, do automatycznych przeszukań, danych
   referencyjnych obejmujących wyłącznie dane daktyloskopi jne oraz indywidualne oznaczenia identyfikacyjne ze zauto- matyzowanego systemu identyfikacji daktyloskopijnej, działającego w ramach Centralnej Registratury Daktylo skopij- nej, zgromadzone w celach wykrywania sprawców przestępstw, ich ścigania, zapobiegania przestęp czości lub jej zwalczania , z wyłączeniem danych, co do których uprawnione podmioty zastrzegły, że nie podlegają wymianie międzynarodowej;
2. wykonywanie, na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o wymianie
   informacji z organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej, państw trzecich, agencjami Unii Europejskiej
   oraz organizacjami międzynarodowymi , przeszukań w zautomatyzowanych systemach identyfikacji daktyloskopijnej
   udostępnianych przez punkty kontaktowe do spraw wymiany danych daktylo skopijnych innych państw członkowskich
   Unii Europejskiej;
   2a) wykonywanie zautomatyzowanych, okresowych przeszukań zbiorów danych udostępnianych przez punkty kontaktowe
   do spraw wymiany danych daktyloskopijnych innych państw członkowskich Unii Europejskiej;
3. współpraca z punktem kontaktowym, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o wymianie
   informacji z organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej, państw trzecich, agencjami Unii Europejskiej
   oraz organizacjami międzynarodowymi, w zakresie udostępniania, przetwarzania i wymiany danych daktyloskopijnych.

4. Do zadań krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, należy:

1. udostępnianie, we współpracy z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, punktom kontaktowym państw człon- kowskich Unii Europejskiej, do przeszukań, danych lub informacji zawartych w centralnej ewidencji pojazdów, o której
   mowa w art. 80a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, w celu wykrywania sprawców prze- stępstw oraz innych czynów zabronionych należących do jurysdykcji sądów lub prokuratury w tych państwach;
2. wykonywanie, na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej, państw trzecich, agencjami Unii Europejskiej oraz organizacjami międzynarodowymi, przeszukań w bazach krajowych danych rejestracyjnych pojaz dów udostęp- nianych przez punkty kontaktowe do spraw wymiany danych o pojazdach innych państw członkowskich Unii Euro- pejskiej;
3. współpraca z punktem kontaktowym, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organ ami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej, państw trzecich, agencjami Unii Europejskiej oraz organizacjami międzynarodowymi, oraz z ministrem właściwym do spraw informatyzacji w zakresie udostępnia- nia, przetwarzania i wymiany danych o pojazdach.

5. Do zadań krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, należy:

1. przekazywanie punktom kontaktowym państw członkowskich Unii Europejskiej informacji, w tym danych osobowych,
   w związku z istotnymi wydarzeniami o skutkach transgranicznych, otrzymanych od właściwych organów krajowych,
   do których ustawowych zadań należy realizacja zadań w zakresie zapobiegania przestępczości oraz ochrony bezpie- czeństwa i porządku publicznego;

Dziennik Ustaw – 138 – Poz. 145

2. otrzymywanie od punktów kontaktowych państw członkowskich Unii Europejskiej informacji, o których mowa w pkt 1,
   oraz ich przekazywanie właściwym organom krajowym, do których ustawowych zadań należy realizacja zadań w za- kresie zapobiegania przestępczości oraz ochrony bezpieczeństwa i porządku publicz nego.
   5a. Do zadań krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, należy:
3. obsługa ogólnopolskiego systemu zgłaszania podejrzanych transakcji lub prób dokonania takich transakcji, zniknięć
   i kradzieży znacznych ilości substancji wymienionych w załącznikach I i II do rozporządzenia (UE) nr 98/2013 lub w aktach delegowanych wydanych na podstawie art. 12 tego rozporządzenia oraz mieszanin lub substancji zawierają- cych te substancje, o którym mowa w rozdziale 2 ustawy z dnia 13 kwietni a 2016 r. o bezpieczeństwie obrotu prekur- sorami materiałów wybuchowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 994);
4. zapewnienie odbierania połączeń telefonicznych oraz obsługa adresu poczty elektronicznej na potrzeby zgłaszania po- dejrzanych transakcji, o których mowa w pkt 1;
5. prowadzenie ewidencji zgłoszeń podejrzanych transakcji lub prób dokonania takich transakcji, zniknięć i kradzieży znacznych ilości substancji wymienionych w załącznikach I i II do rozporządzenia (UE) nr 98/2013 lub w aktach delegowanych wy danych na podstawie art. 12 tego rozporządzenia oraz mieszanin lub substancji zawierających te substancje;
6. korzystanie z systemu wczesnego ostrzegania Europolu w celu ułatwienia wykrywania sprawców przestępstw i ostrze- ganie właściwych organów w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej przed możliwymi zagrożeniami wy- nikającymi z możliwości użycia substancji, o których mowa w pkt 3, do nielegalnego wytwarzania materiałów wybu- chowych;
7. upowszechnianie wytycznych, o których mowa w art. 9 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 98/2013, w ramach współ pracy
   między właściwymi organami i podmiotami gospodarczymi;
8. wymiana informacji z właściwymi krajowymi punktami kontaktowymi innych państw członkowskich Unii Europej- skiej, w szczególności za pomocą urządzeń teletransmisji danych, w celu zapobiegania przestępstwom o charakterze
   terrorystycznym.
   5b. Do zadań krajowego punktu dostępu do systemu Eurodac, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, należy:
9. przesyłanie do systemu Eurodac danych daktyloskopijny ch wraz z właściwymi numerami referencyjnymi zgodnie z art. 24 ust. 1 rozporządzenia (UE) 603/2013;
10. weryfikowanie wyników porównania zgodnie z art. 25 ust. 4 rozporządzenia (UE) 603/2013;
11. komunikowanie się z systemem Eurodac zgodnie z art. 26 rozporz ądzenia (UE) 603/2013;
12. przekazywanie wyników porównania danych daktyloskopijnych z danymi Eurodac właściwym organom.

6. Zadania, o których mowa w ust. 2, 3 i 5b, Komendant Główny Policji wykonuje przy pomocy CLKP.
   Art. 145k. 1. Komenda Główna Policji wykonuje zadania krajowego biura do spraw odzyskiwania mienia, o którym mowa w art. 1 ust. 1 decyzji Rady 2007/845/WSiSW z d nia 6 grudnia 2007 r. dotyczącej współpracy pomiędzy biurami ds. odzyskiwania mienia w państwach członkowskich w dziedzinie wykrywania i identyfikacji korzyści pochodzących z przestępstwa lub innego mienia związanego z przestępstwem (Dz. Urz. UE L 332 z 1 8.12.2007, str. 103).

7. Współpraca, w rozumieniu przepisów decyzji Rady 2007/845/WSiSW, między krajowym biurem do spraw od zy- skiwania mienia, o którym mowa w ust. 1, a krajowymi biurami ds. odzyskiwania mienia innych państw członkowskich Unii Europejskiej, w szczególności w zakresie wymiany informacji w celu wykrywania i identyfikacji korzyści pochodzących
   z przestępstwa lub i nnego mienia związanego z przestępstwem, oraz w zakresie przetwarzania tych informacji, odbywa się na zasadach i warunkach określonych w ustawie z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej, pa ństw trzecich, agencjami Unii Europejskiej oraz organizacjami międzynarodowymi.
   Rozdział 10d
   Psy służbowe i konie służbowe
   Art. 145l. 1. Do użycia w Policji psy i konie dobiera się w taki sposób, aby spełniały kryteria zdrowotne i użytkowe, o których mow a w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5, zapewniające przydatność zwierzęcia do użycia go w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1, 2 i 3a –4a.

Dziennik Ustaw – 139 – Poz. 145

2. Psy służbowe i konie służbowe mogą być używane w Policji po odbyciu szk olenia, o którym mowa w prze pisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5.
3. Psy służbowe i konie służbowe znajdują się na stanie jednostki organizacyjnej Policji, która dokonała zakupu tych zwierząt, o ile Komendant Główny Policji nie wskazał innej jednostki organizacyjnej Policji.
4. Psy służbowe wycofane z użycia i konie służbowe wycofane z użycia pozostają na stanie jednostki organizacyjnej Policji, o której mowa w ust. 3, albo jednostki organizacyjnej Policji wskazanej przez Komendanta Głównego Policji.
   Art. 145m. 1.117) Opiekunem psa służbowego lub opiekunem konia służbowego jest odpowiednio:

1. przewodnik – policjant, któremu przydzielono pod opiekę psa służbowego i który ukończył szkolenie, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5;
2. kandydat na przewodnika – policjant, któremu przydzielono pod opiekę psa służbowego i którego wytypo wano lub skierowano po raz pierwszy na szkolenie, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5;
3. policjant -jeździec – policjant, któremu przydzielono pod opiekę konia służbowego i który ukończył szkolenie, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5;
4. kandydat na policjanta -jeźdźca – policjant, któremu przydzielono pod opiekę konia s łużbowego i którego wytypowano lub skierowano po raz pierwszy na szkolenie, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5;
5. pracownik Policji wykonujący czynności służbowe z użyciem danego zwierzęcia lub w zakresie opieki nad nim.
   2.118) Szkolenie przewodników i kandydatów na przewodników, policjantów -jeźdźców i kandydatów na policjantów - -jeźdźców oraz psów służbowych i koni służbowych realizowane jest w ramach doskonalenia zawodowego.
   Art. 145n. 1. Opiekunem psa służbowego wycofa nego z użycia lub opiekunem konia służbowego wycofanego z użycia w pierwszej kolejności może być dotychczasowy opiekun tego zwierzęcia, jeżeli złoży pisemną deklarację woli sprawowa- nia opieki.

2. W następnej kolejności opiekunem psa służbowego wycofanego z użycia lub opiekunem konia służbowego wycofa- nego z użycia może być inny opiekun psa służbowego lub konia służbowego, jeżeli złoży pisemną deklarację woli sprawo- wania opieki.
3. Jeżeli pies służbowy wycofany z użycia lub koń służbowy wycofany z użycia nie zostanie powierzony opiekunowi, o którym mowa w ust. 1 albo 2, zwierzę można powierzyć innemu policjantowi lub pracownikowi Policji, emerytowanemu policjantowi lub policjantowi zwolnionemu ze służby w Policji, który ma ustalone prawo do policyjnej renty inwalidzkiej w rozumieniu ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjona riuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwy wiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno -Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, jeżeli złoży pisemną deklarację woli sprawowania opieki oraz posiada wiedzę i umiejętności w zakresie opieki nad psem lub koniem.
4. W przypadku zgłoszenia się większej liczby kandydatów na opiekuna psa służbowego wycofanego z użycia lub kandydatów na opiekuna konia służbowe go wycofanego z użycia, o których mowa w ust. 2 i 3, kierownik jednostki organi- zacyjnej Policji, na której stanie znajduje się zwierzę, przeprowadza postępowanie rekrutacyjne.
5. W ramach postępowania rekrutacyjnego w pierwszej kolejności są uwzględniane osoby, które zamieszkują na terenie działania jednostki organizacyjnej Policji, która przeprowadza to postępowanie.
6. W przypadku śmierci opiekuna psa służbowego wycofanego z użycia lub opiekuna konia służbowego wy cofanego z użycia opiekunem tego zwierz ęcia w pierwszej kolejności może zostać członek rodziny zmarłego opiekuna, który prowa- dził z tym opiekunem wspólne gospodarstwo domowe, jeżeli złoży pisemną deklarację woli sprawowania opieki. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
7. W przypadku gdy pies służbowy wycofany z użycia lub koń służbowy wycofany z użycia nie zostanie powierzony osobom, o których mowa w ust. 1 –3 albo 6, opiekę nad zwierzęciem sprawuje jednostka organizacyjna Policji, na której stanie znajduje się zwierzę, al bo jednostka organizacyjna Policji wskazana przez Komendanta Głównego Policji.
8. Kierownik jednostki organizacyjnej Policji, na której stanie znajduje się zwierzę, albo kierownik jednostki organi- zacyjnej Policji wskazanej przez Komendanta Głównego Policj i wyznacza opiekuna psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbowego wycofanego z użycia.

117. Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 2 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

118. Dodany przez art. 2 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw – 140 – Poz. 145

9. Kierownik jednostki organizacyjnej Policji, na której stanie znajduje się zwierzę, albo kierownik jednostki organi- zacyjnej Policji wskazanej przez Komendan ta Głównego Policji może powierzyć opiekę nad psem służbowym wycofanym z użycia lub koniem służbowym wycofanym z użycia organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt.
10. Opiekunem psa służbowego wycofanego z użycia lub k onia służbowego wycofanego z użycia nie może zostać osoba, która w następstwie swojego zawinionego działania przyczyniła się do wycofania z użycia psa służbo wego lub konia służbowego.
11. Opiekunem psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbowego wycofanego z użycia nie może zostać opiekun, któremu odebrano zwierzę z powodów, o których mowa w art. 145v ust. 1 pkt 1 lub 2. Do organizacji, o której mowa w ust. 9, zdanie pierwsze stosuje się.
    Art. 145o. Opiekun psa służbowego, opiekun konia służbowego , opiekun psa służbowego wycofanego z użycia i opie- kun konia służbowego wycofanego z użycia, zwani dalej „opiekunem”, oraz organizacja, o której mowa w art. 145n ust. 9, zapewniają prawidłowe utrzymanie zwierzęcia obejmujące w szczególności:

1. racjonalne żywienie oraz stały dostęp do czystej i świeżej wody;
2. dbanie o stan zdrowia i kondycję, w tym poddawanie terminowym szczepieniom i zabiegom profilaktycznym oraz zapewnienie możliwości codziennego ruchu;
3. pielęgnację i utrzymanie w czystości;
4. warunki utrzymania dostosowane do potrzeb biologicznych.
   Art. 145p. 1. Żywienie psa służbowego, konia służbowego, psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbo wego
   wycofanego z użycia jest dostosowane do potrzeb jego organizmu, wagi, wieku, stanu zdr owia, warunków klimatycznych, funkcji fizjologicznych oraz wysiłku fizycznego lub wskazań lekarza weterynarii.

2. Żywienie psa służbowego, konia służbowego, psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbowego wycofanego
   z użycia odbywa się na podstawi e normy wyżywienia, którą stanowi dobowa ilość karmy lub paszy, artykułów spożywczych oraz dodatków paszowych, niezbędnych do prawidłowego żywienia jednego psa lub konia. Z uwagi na zwiększone zapotrzebo- wanie energetyczne i odżywcze w trakcie odbywania szk olenia przez psa służbowego lub konia służbowego norma ta może zostać podwyższona. W przypadku wycofania psa służbowego lub konia służbowego z użycia norma ta jest zmniejszana w związku ze zmniejszonym wysiłkiem fizycznym zwierzęcia.
3. W przypadku stwier dzenia przez lekarza weterynarii konieczności zastosowania w żywieniu psa służbo wego, konia służbowego, psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbowego wycofanego z użycia diety lub karmy leczniczej norma, o której mowa w ust. 2, może zostać podwy ższona.
4. Opiekun psa służbowego lub opiekun konia służbowego otrzymuje wyżywienie dla psa lub konia w naturze albo równoważnik pieniężny w formie ryczałtu na pokrycie kosztów wyżywienia zwierzęcia. Ryczałt wypłaca się co miesiąc z góry.
5. Opiekun psa służbowego wycofanego z użycia, opiekun konia służbowego wycofanego z użycia oraz organizacja, o której mowa w art. 145n ust. 9, otrzymują równoważnik pieniężny w formie ryczałtu na pokrycie kosztów wyżywienia zwierzęcia. Ryczałt wypłaca się co miesiąc z g óry.
6. Opiekun oraz organizacja, o której mowa w art. 145n ust. 9, są obowiązani do proporcjonalnego zwrotu wypłaconego ryczałtu na pokrycie kosztów wyżywienia zwierzęcia w przypadku:

1. padnięcia albo konieczności bezzwłocznego uśmiercenia zwierzęcia n a zasadach określonych w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt;

2. odebrania zwierzęcia, o którym mowa w art. 145v ust. 1;

3. utraty lub zaginięcia zwierzęcia;

4. rezygnacji ze sprawowania opieki nad zwierzęciem;

5. powierzenia opieki nad psem służbowym lub koniem służbowym innemu opiekunowi, o którym mowa w art. 145v ust. 3 albo 4;

6. korzystania przez zwierzę w trakcie odbywania szkolenia z wyżywienia w naturze.

Dziennik Ustaw – 141 – Poz. 145

7. W sprawach, o których mowa w ust. 3 –6, właściwy jest kierownik jednostki organizacyjnej Policji, na której stanie znajduje się zwierzę. W przypadku odbywania szkolenia prze z psa służbowego w szkole policyjnej, wyżywienie w naturze dla psa służbowego zapewnia komendant szkoły policyjnej.
   Art. 145q. 1. Psa służbowego, konia służbowego, psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbowego wyco- fanego z użycia poddaje się zab iegom profilaktycznym i leczeniu według wskazań lekarza weterynarii. Leczenie psa służ- bowego, konia służbowego, psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbowego wycofanego z użycia następuje po uprzednim uzgodnieniu z kierownikiem jednostki organiza cyjnej Policji, na której stanie znajduje się zwierzę, lub z osobą przez niego upoważnioną.
8. W sytuacjach nagłych, wymagających udzielenia natychmiastowej pomocy lekarsko -weterynaryjnej w celu ratowa- nia życia lub zdrowia psa służbowego, konia służbowego , psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbowego wycofanego z użycia dopuszcza się możliwość odstąpienia od uzgodnienia zakresu udzielanej pomocy z kierownikiem jed- nostki organizacyjnej Policji, na której stanie znajduje się zwierzę, lub z osobą p rzez niego upoważnioną.
9. W przypadku wystąpienia sytuacji nagłej, o której mowa w ust. 2, należy niezwłocznie poinformować o zaistniałej sytuacji i zakresie udzielonej pomocy lekarsko -weterynaryjnej kierownika jednostki organizacyjnej Policji, na której stanie znajduje się zwierz ę, lub osobę przez niego upoważnioną.
10. Koszty zabiegów profilaktycznych i leczenia psa służbowego, konia służbowego, psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbowego wycofanego z użycia, w tym koszty lekarstw, pokrywa się ze środków budżetowych Po licji na podstawie faktury.
11. Koszt utylizacji zwłok psa służbowego, konia służbowego, psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbo- wego wycofanego z użycia pokrywa się ze środków budżetowych Policji na podstawie faktury.
12. W sprawach, o których mowa w ust. 4 i 5, właściwy jest kierownik jednostki organizacyjnej Policji, na której stanie znajduje się zwierzę. W przypadku odbywania szkolenia przez psa służbowego w szkole policyjnej właś ciwy w sprawach, o których mowa w ust. 1 –4, jest komendant szk oły policyjnej.
    Art. 145r. Opiekunowi oraz organizacji, o której mowa w art. 145n ust. 9, zabrania się:

1. zbywania zwierzęcia;
2. rozmnażania zwierzęcia, z wyjątkiem psów będących na stanie szkoły policyjnej;
3. wykorzystywania zwierzęcia w celach zar obkowych.
   Art. 145s. 1. Psa służbowego lub konia służbowego wycofuje się z użycia w przypadku:
4. trwałej utraty sprawności użytkowej;
5. wystąpienia stanu chorobowego nierokującego poprawy;
6. wystąpienia narowów u konia;
7. braku postępów w szkoleni u rokujących osiągnięcie odpowiedniego poziomu wyszkolenia zwierzęcia;
8. padnięcia albo konieczności jego bezzwłocznego uśmiercenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt;
9. upływu 6 miesięcy od dnia jego utrat y albo zaginięcia.

2. Pies służbowy lub koń służbowy będące po raz pierwszy w trakcie szkolenia w przypadkach, o których mowa w ust. 1
   pkt 2 lub 4, podlegają wymianie albo zwrotowi sprzedawcy na zasadach określonych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610, 1615, 1890 i 1933 ). W przy padkach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają zastosowania przepisy art. 145l ust. 4, art. 145n –145r i art. 145t –145v.
3. Psa służbowego lub konia służbowego można wycofać z uży cia po ukończeniu:

1. 9. roku życia przez psa;
2. 15. roku życia przez konia.

4. Psa służbowego lub konia służbowego wycofuje z użycia kierownik jednostki organizacyjnej Policji, na której stanie znajduje się zwierzę.

Dziennik Ustaw – 142 – Poz. 145

Art. 145t. 1. Nadzór nad psami słu żbowymi, końmi służbowymi, psami służbowymi wycofanymi z użycia oraz końmi służbowymi wycofanymi z użycia sprawuje kierownik jednostki organizacyjnej Policji, na której stanie znajdują się zwierzęta.
2. Jeżeli pies służbowy wycofany z użycia lub koń służb owy wycofany z użycia znajduje się na terenie innej jednostki organizacyjnej Policji niż wymieniona w ust. 1, na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej Policji, na której stanie znajdują się zwierzęta, wsparcie w trakcie realizacji nadzoru nad sposobe m sprawowania opieki nad zwierzętami zapewnia kierownik jednostki organizacyjnej Policji, na której terenie znajdują się zwierzęta.
Art. 145u. 1. Opiekun i przedstawiciel organizacji, o której mowa w art. 145n ust. 9, w celu umożliwienia sprawowania nadzo ru, na żądanie policjanta lub pracownika wyznaczonego przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji, na której stanie albo terenie znajduje się zwierzę, okazuje zwierzę, a opiekun konia okazuje dodatkowo paszport konia.
2. Opiekun oraz organizacja, o której mowa w art. 145n ust. 9, niezwłocznie powiadamiają kierownika jednostki orga- nizacyjnej Policji, na której stanie znajduje się zwierzę, o:

1. zmianie stałego miejsca przebywania lub chowu zwierzęcia oraz zmianie miejsca przebywania zwierzęcia trwają cej dłużej niż 30 dni, o ile nie przebywa ono w obiekcie należącym do tej jednostki organizacyjnej Policji;
2. padnięciu albo konieczności bezzwłocznego uśmiercenia zwierzęcia na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierzą t, utracie albo zaginięciu zwierzęcia oraz o okolicznościach tych zdarzeń.
   Art. 145v. 1. Psa służbowego, konia służbowego, psa służbowego wycofanego z użycia albo konia służbowego wyco- fanego z użycia odbiera się opiekunowi lub organizacji, o której mowa w art. 145n ust. 9, w przypadku:
3. stwierdzenia zaniedbania zwierzęcia;
4. niewywiązy wania się z obowiązku opieki nad zwierzęciem lub postępowania wbrew zakazom, o których mowa w art. 145r;
5. rezygnacji ze sprawowania opieki nad zwierzęciem.

2. Do czasu powierzenia psa służbowego, konia służbowego, psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbo- wego wycofanego z użycia innemu opiekunowi opiekę nad zwierzęciem sprawuje jednostka organizacyjna Policji, na której stanie znajduje się zwierzę, albo jednostka organizacyjna Policji wskazana przez Komendanta Głównego Policji.
3. W przypadku przeniesienia opiekuna psa służbowego lub opiekuna konia służbowego na stanowisko służbowe nie- związane z realizacją czynności służbowych związanych z użyciem zwierzęcia lub opieką nad zwierzęciem opieka nad tym psem lub koniem może zostać powierzona innem u opiekunowi psa służbowego lub opiekunowi konia służbowego.
4. W przypadku czasowego braku możliwości sprawowania opieki nad psem służbowym lub koniem służbowym przez opiekuna kierownik jednostki organizacyjnej Policji, na której stanie znajduje się zwie rzę, może wyznaczyć czasowego opiekuna psa służbowego lub konia służbowego. Do czasowego opiekuna stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące opiekuna
   psa służbowego lub konia służbowego, z zastrzeżeniem, że ryczałt na pokrycie kosztów wyżywienia zwierzęcia wypłaca się co miesiąc z góry, proporcjonalnie do okresu sprawowania opieki nad psem służbowym lub koniem służbowym.
   Art. 145w. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. tryb przydzielania opiekunowi psa służbowego i k onia służbowego,

2. tryb rekrutacji kandydatów, którzy mogą zostać opiekunami psów służbowych wycofanych z użycia i koni służbowych wycofanych z użycia,

3. tryb wycofywania z użycia psa służbowego i konia służbowego,

4. sposób utrzymania, zakres i sposó b zapewnienia zabiegów profilaktycznych oraz sposób transportu psów służbowych, koni służbowych, psów służbowych wycofanych z użycia i koni służbowych wycofanych z użycia,

5. sposób wyżywienia, wysokość normy wyżywienia psa służbowego i konia służbowego o raz normy wyżywienia psa służbowego wycofanego z użycia i konia służbowego wycofanego z użycia, w tym maksymalną wysokość normy w przypadku jej podwyższenia, jak również wysokość dziennej stawki pieniężnej na wyżywienie zwierzęcia,

6. tryb przyznawania, w ypłacania oraz zwrotu ryczałtu na pokrycie kosztów wyżywienia psa służbowego, konia służbo- wego, psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbowego wycofanego z użycia,

7. tryb pokrywania kosztów zabiegów profilaktycznych i kosztów leczenia, w tym kos ztów lekarstw, psa służbowego, konia służbowego, psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbowego wycofanego z użycia,

8. sposób sprawowania nadzoru oraz dokumentowania wykonywania czynności związanych z nadzorem nad psami służ- bowymi, końmi służbow ymi, psami służbowymi wycofanymi z użycia lub końmi służbowymi wycofanymi z użycia,

Dziennik Ustaw – 143 – Poz. 145

9. tryb odbierania psa służbowego, konia służbowego, psa służbowego wycofanego z użycia lub konia służbowego wycofanego z użycia opiekunowi lub organizacji, o której mowa w art. 145n ust. 9,
10. wzory dokumentów stosowanych w tych sprawach
    – uwzględniając potrzebę zapewnienia prawidłowej realizacji zadań związanych z użyciem psa służbowego lub konia służ- bowego, prawidłowej opieki nad zwierzęciem, racjonalnego wydatkowania środków finansowych, prawidłowego dokumen- towania realizowanych czynności oraz to, że wysokość dziennej stawki pieniężnej na wyżywienie zwierząt jest uzależniona od wagi, okresu roku i zadań wykonywanych przez psa służbowego, okresu roku i zadań wykonywany ch przez konia służ- bowego, a także że nie może ona przekroczyć 1/30 minimalnego wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.
    Rozdział 11 Przepisy przejściowe i końcowe
    Art. 146. 1. Z chwilą utworzenia Policji Milicja Obywatelska zostaje rozwiązana.

2. (pominięty)

3. (pominięty)

4. (pominięty)
   Art. 147. 1. Minister Spraw Wewnętrznych zorganizuje Policję w ciągu 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

5. Z chwilą zorg anizowania Policji likwidacji ulegają urzędy spraw wewnętrznych.
   Art. 148. (pominięty)
   Art. 149. 1. Z chwilą rozwiązania Milicji Obywatelskiej jej funkcjonariusze stają się policjantami.

6. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do tych funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej, którzy do dnia 31 lipca 1989 r. byli funkcjonariuszami Służby Bezpieczeństwa.

7. (pominięty)
   Art. 150. 1. Dotychczasowi funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej lub Służby Bezpieczeństwa, którzy podejmą służbę w Policji albo zostaną zatrudnieni w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, zachowują odpowiednio ciągłość służby lub zatrudnienia.

8. (pominięty)
   Art. 151. 1. Funkcjonariusze zwolnieni ze służby w Milicji Obywatelskiej, którzy nie podejmą służby lub pracy w jed- nostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, zachowują uprawnienia przewidziane dla funkcjo- nariuszy zwolnionych ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5, chyba że naby li uprawnienia do zwolnienia ze służby na korzystniejszych warunkach.

9. (pominięty)

10. (pominięty)
    Art. 152. Z chwilą wejścia w życie niniejszej ustawy ustaje członkostwo w partiach politycznych tych policjantów,
    którzy do takich organizacji dotąd należeli.
    Art. 153. Ilekroć w przepisach prawa jest mowa o „Milicji Obywatelskiej ” i „funkcjonariuszach Milicji Obywatel- skiej ”, należy przez to rozumieć „Policję ” i „policjantów ”. Art. 154. (pominięty)
    Art. 155. (pominięty)
    Art. 156. (pominięt y)

Dziennik Ustaw – 144 – Poz. 145

Art. 157. 1. Traci moc ustawa z dnia 31 lipca 1985 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji
Obywatelskiej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. poz. 181 oraz z 1989 r. poz. 180 i 192), w części dotyczącej Milicji
Obywatelskiej119). 2. Do czasu wydania przepisów wykonawc zych przewidzianych w ustawie pozostają w mocy przepisy dotychczasowe,
jeśli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 1 rok. 3. (pominięty)
Art. 158. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia120).

119. W pozostałym zakresie (w części dotyczącej Służby Bezpieczeństwa) uchylona przez art. 136 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. poz. 180), która weszła w życie z dniem 10 maja 1990 r.
120. Ustawa została ogłoszona w dniu 10 maja 1990 r.