Dz.U. 2024 poz. 312

DZIENNIK USTAW
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Warszawa, dnia 5 marca 2024 r. Poz. 312 OBWIESZCZENIE
MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 26 lutego 2024 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o Inspekcji Handlowej

Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i nie- których innych aktów prawnych ( Dz. U. z 2019 r. poz. 1461 ) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jedno- lity tekst ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Hand lowej ( Dz. U. z 2020 r. poz. 1706 ), z uwzględnieniem zmian wprowadzon ych:

ustawą z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania nie- którymi odpadami oraz o opłacie produktowej oraz niektórych innych u staw (Dz. U. poz. 877) ,
ustawą z dnia 14 kwietnia 2023 r. o konsumenckiej pożyczce lombardowej (Dz. U. poz. 1285)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 21 lutego 2024 r.

Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje :

art. 22 u stawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. po z. 877), który stanowi:
„Art. 22. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:
art. 2, art. 5, art. 9 –11 oraz art. 19, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;
art. 1 pkt 5 w zakresie art. 3b ust. 3 i pkt 18 w zakresie art. 40a pkt 3 oraz art. 7 pkt 4 w zakresie art. 14b i pkt 9, które wchodzą w życie z dnie m 1 lipca 2024 r.;
art. 8 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 22 grudnia 2024 r.;
art. 8 pkt 1, który wchodzi w życie z dniem 30 marca 2025 r. ”;
art. 57 –60 ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o konsumenckiej pożyczce lombardowej (Dz. U. poz. 1285 ), które stanowią:
„Art. 57. 1. Przedsiębiorca wykonujący w dniu wejścia w życie ustawy działalność gospodarczą w zakresie za- wierania lub dawania przyrzeczenia zawierania umów spełniających określone w ustawie warunki dla umów konsu- menckiej pożyczki lombar dowej może wykonywać dalej tę działalność bez spełnienia wymogu uzyskania wpisu do rejestru, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, który złoży wniosek o wpis do rejestru w t erminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, może po upływie tego terminu wykonywać dalej działalność, o której mowa w ust. 1, bez wpisu do rejestru do dnia prawomocnego rozpatrzenia wniosku o wpis.
Art. 58. 1. Przedsiębiorca wpisany do Centralnej E widencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, którego firma w dniu wejścia w życie ustawy zawiera oznaczenie „lombard”, zgłasza do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej zmianę swojej firmy dostosowującą jej brzmienie do art. 35 ust. 3, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

Dziennik Ustaw – 2 – Poz. 312

Przedsiębiorca wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego, którego firma w dniu wejścia w życie ustawy zawiera oznaczenie „lombard” i który w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy nie złożył wniosku o wpis do rejestru, zgłasza niezwłocznie do Krajowego Rejestru Sądowego zmianę swojej firmy dostosowującą jej brzmienie do art. 35 ust. 3.
Przedsiębiorca wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego, którego firma w dniu wejścia w życie us tawy zawiera
oznaczenie „lombard” i który złożył wniosek o wpis do rejestru, zgłasza do Krajowego Rejestru Sądowego zmianę swojej firmy dostosowującą jej brzmienie do art. 35 ust. 3, w terminie 7 dni od dnia prawomocnej odmowy dokonania wpisu do rejestru.
Wniosek o zmianę wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego w zakresie, o którym mowa w ust. 2 i 3, nie podlega opłacie sądowej ani opłacie za ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.
Art. 59. Przepisów ustawy nie stosuje się do umów zawartych przed d niem jej wejścia w życie.
Art. 60. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. ”. Marszałek Sejmu: S. Hołownia

Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 312

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 lutego 2024 r. (Dz. U. poz. 312) USTAWA
z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Inspekcja Handlowa, zwana dalej „Inspekcją ”, jest wyspecjalizowanym organem kontroli powołanym do ochrony
interesów i praw konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa.
2. Ustawa reguluje zadania i organizację Inspekcji, prawa i obowiązki przedsiębiorców, zasady postępowania organów Inspekcji oraz prawa i obowiązki pracowników Inspekcji.
3. Do postępowani a przed organami Inspekcji w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu po- stępowania administracyjnego.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

przedsiębiorcy – należy przez to rozumieć przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 201 8 r. – Prawo przedsiębiorców ( Dz. U. z 2023 r. poz. 221, 641, 803 , 1414 i 2029 );
produkcie – należy przez to rozumieć dostarczaną przez przedsiębiorcę, zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, rzecz ruchomą przeznaczoną do użytku konsumentów lub nadającą się do takiego użytku; produktem jest zarówno rzecz nowa, jak i używana lub naprawiana bądź regenerowana; w rozumieniu ustawy produktem nie są jednak rzeczy używane wprowadzane na rynek jako antyki albo rzeczy wymagające naprawy lub remontu pr zed użyciem, jeżeli dostarczający powiadomił konsumenta o właściwościach rzeczy;
2a) zasadniczych wymaganiach – należy przez to rozumieć zasadnicze wymagania, o których mowa w art. 5 pkt 16 ustawy
z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności ( Dz. U. z 2023 r. poz. 215);
usługach – należy przez to rozumieć czynności świadczone przez przedsiębiorców na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej lub zbiorowej;
dokumentach normalizacyjnych – należy przez to rozumieć normy i specyfikacje techniczne ustalające zasady, wy- tyczne lub charakterystyki odnoszące się do różnych rodzajów działalności lub jej wyników oraz środki i kryteria sprawdzania zgodności z nimi produktów i usług;
jakości – należy przez to rozumieć ogół właściwo ści produktów lub usług, które wiążą się z ich zdolnością do zaspo- kajania stwierdzonych lub przewidywanych potrzeb konsumenta;
konsumencie – należy przez to rozumieć konsumenta w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 , 1615 , 1890 i 1933 );
kontroli – należy przez to rozumieć zespół czynności wykonywanych w toku postępowania kontrolnego w celu reali- zacji zadań i kompetencji określonych w ustawie lub w przepisach odrębnych;
kontrolowanym – należy przez to rozumieć przedsiębiorcę, którego działalność jest kontrolowana;
zabezpieczeniu – należy przez to rozumieć czynności wykonywane w celu zachowania w niezmienionym stanie rzeczy lub dokumentów objętych kontrolą albo w celu zabezpieczenia nie naruszalności pomieszczeń kontrolowanego i środ- ków przewozowych;
inspektorze – należy przez to rozumieć pracownika Inspekcji upoważnionego do przeprowadzenia kontroli;
przedstawicielu – należy przez to rozumieć osobę uprawnioną do reprezentowania k ontrolowanego lub przez niego zatrudnioną przy wykonywaniu czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 312

Art. 3. 1. Do zadań Inspekcji należy:

kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców prowadzących działalność gospodar czą w rozumieniu prze- pisów odrębnych w zakresie produkcji, handlu i usług;
1a) kontrola spełniania przez wyroby przeznaczone dla konsumentów zasadniczych, szczegółowych lub innych wymagań w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgod ności, z wyłączeniem wyrobów podlegających kontroli innych właściwych organów;
1aa) kontrola spełniania przez wyroby przeznaczone dla konsumentów wymagań , kontrola w zakresie stwarzania przez wy- roby zagrożenia oraz kontrola w zakresie niezgodności formalny ch w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku ( Dz. U. z 2022 r. poz. 1854 ), z wyłączeniem wyrobów podlegających kontroli innych właściwych organów;
1b) kontrola produktów w rozumieniu ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów ( Dz. U. z 2021 r. poz. 222) w zakresie spełniania ogólnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa;
1c) kontrola substancji chemicznych, ich mieszanin, wyrobów i detergentów przeznaczonych dla konsumentów, w zakresie określonym w przepisach o substancjach chemicznych i ich mieszaninach;
1d) kontrola produktów związanych z energią wprowadzonych do obrotu lub oddawanych do użytku, o których mowa w aktach delegowanych określonych w wykazie ogłaszan ym na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 14 września 2012 r.
o etykietowaniu energetycznym produktów związanych z energią (Dz. U. z 2020 r. poz. 378 ), z wyłączeniem produk- tów, o których mowa w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1062/2010 z dnia 28 września 2010 r. uzupeł- niającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE w odniesieniu do etykiet efektywności energetycz- nej dla telewizorów (Dz. Urz. UE L 314 z 30.11.2010, str. 64, z późn. zm.1)); 1e) kontrola pojazdów, przedmiotów wyposa żenia lub części przeznaczonych dla konsumentów w zakresie uzyskania przez
producenta potwierdzenia spełnienia wymagań technicznych, o których mowa w art. 70c ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1047, z późn. zm.2));
kontrola produktów znajdujących się w obrocie handlowym lub przeznaczonych do wprowadzenia do takiego obrotu, z zastrzeżeniem ust. 2, w tym w zakresie oznakowania i zafałszowań, oraz kontrola usług;
2a) kontrola przestrzegania przez dystr ybutorów przepisów art. 37 i art. 39 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym ( Dz. U. z 2022 r. poz. 1622 oraz z 2023 r. poz. 1852 ); 2b) kontrola przestrzegania przez sprzedawców detalicznych i sprzedawców hurtowyc h przepisów art. 8, art. 9, art. 10 ust. 1, art. 11, art. 31 ust. 3, art. 48–50, art. 53 oraz art. 54 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumula- torach (Dz. U. z 2022 r. poz. 1113 oraz z 2023 r. poz. 1852 ); 2c) kontrola przestrzegani a przez przedsiębiorców, których działalność polega na sprzedaży odbiorników cyfrowych, prze- pisów art. 6 ust. 1, 2 i 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2011 r. o wdrożeniu naziemnej telewizji cyfrowej ( Dz. U. z 2016 r. poz. 649);
2d) przeprowadzanie kontroli, o której mowa w art. 168a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska ( Dz. U. z 2024 r. poz. 54); 2da) przeprowadzanie kontroli, o której mowa w art. 168b ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środ o- wiska;
2e) kontrola znakowania wprowadzonych do obrotu produktów GMO w rozumieniu ust awy z dnia 22 czerwca 2001 r. o mikroorganizmach i organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz. U. z 20 22 r. poz. 546), przeznaczonych dla konsumentów, z uwzględnieniem u st. 2, w tym pobieranie próbek i badanie próbek tych produktów w celu identyfikacji w tych produktach organizmów genetycznie zmodyfikowanych;
2f) (uchylony)
2g) kontrola przestrzegania przez sprzedawców detalicznych i sprzedawców hurtowych przepisów art. 4 ust. 1 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 98/201 3 z dnia 15 stycznia 2013 r. w sprawie wprowadzania do obrotu i uży- wania prekursorów materiałów wybuchowych ( Dz. Urz. UE L 39 z 09.02.2013, str. 1); 2h) kontrola przestrzegania przez przedsiębiorców prowadzących jednostki handlu detalicznego lub hurtowego przepisów
art. 40a, art. 41 i art. 42 ustawy z dnia 1 3 czerwca 201 3 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1658 i 1852 );
Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 147 z 17.05.2014, str. 1, Dz. Urz. UE L 38 z 15.02. 2017, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 55 z 02.03.2017, str. 38.
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2023 r. poz. 919, 1053, 1088, 1123, 1193, 1234, 139 4, 1720 , 1723 i 2029 .

Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 312

2ha)3) kontrola przestrzegania przepisów art. 3b ust. 1 –3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1903 oraz z 2023 r.
poz. 877) przez przedsi ębiorców prowadzących jednostki handlu detalicznego, jednostki handlu hurtowego, jednostki gastronomiczne lub pakujących i oferujących napoje lub żywność za pomocą urządzenia vendingowego;
2i) kontrola przestrzegania przez dystrybutorów przepisów o produktach kosmetycznych;
2j)4) kontrola przestrzegania przez przedsiębiorców wykonujących działalność lombardową przepisów ustawy z dnia 14 kwiet- nia 2023 r. o konsumenckiej pożyczce lombardowej (Dz. U. poz. 1285);
3) prowadzenie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich;
4) organizowanie i prowadzenie stałych sądów polubownych;
5) prowadzenie poradnictwa konsumenckiego;
6) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie lub przepisach odrębnych.
2. Kontrole, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 2e, nie obejmują kontroli jakości handlowej artykułów rolno -spożyw czych
oraz kontroli jakości zdrowotnej środków spożywczych określonych w przepisach odrębnych.
3. Zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, Inspekcja wykonuje w zakresie niezastrzeżonym odrębnymi przepisami dla innych organów.
Art. 4. Przepisów ustawy nie stosuje się do:

przedsiębiorców działających na terenach zamkniętych, podlegających ministrowi właściwemu do spraw wewnętrz- nych, Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Sprawiedliwości;
przedsiębiorców wytwarzających energię elektryczną lub ciepło, lub prowadzących hurtowy lub detaliczny handel energią elektryczną, paliwami gazowymi lub ciepłem, lub wykonujących działalność w zakresie przesyłania lub dys- trybuc ji energii elektrycznej lub gazu ziemnego lub przesyłania i dystrybucji ciepła;
przedsiębiorców produkujących paliwa;
banków oraz prowadzonej przez nie działalności bankowej;
ubezpieczeń oraz działalności ubezpieczeniowej;
usług pocztowych i telekomunikacyjnych;
usług pośrednictwa finansowego;
usług informatycznych;
usług naukowo -badawczych;
usług w zakresie edukacji świadczonych przez podmioty publiczne;
usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej;
nawozów i środków wspomagających uprawę roślin.
Rozdział 2
Organizacja Inspekcji
Art. 5. 1. Zadania Inspekcji określone w art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 1, z wyłączeniem art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4, wykonują:
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej „Prezesem Urzędu ”;
wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora inspekcji handlowej, zwanego dalej „wojewódzkim inspektorem ”, jako kierownika wojewódzkiej Inspekcji Handlowej wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej w woje - wództwie.
1a. Zadania Inspekcji określone w art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4 wykonują właściwi miejscowo wojewódzcy inspektorzy.

W postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji organem
właściwym jest wojewódzki inspektor, jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej. Organem wyższego stopnia jest Prezes Urzędu.

Dodany przez art. 3 u stawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 877), która weszła w życie z dniem 24 maja 2023 r.
Dodany przez art. 5 2 ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o konsumenckiej pożyczce lombardowej (Dz. U. poz. 1285), która weszła
w życie z dniem 7 stycznia 2024 r.

Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 312

Art. 6. (uchylony)
Art. 7. Prezes Urzędu kieruje działalnością Inspekcji przy pomocy Urzędu Ochrony Konkurencj i i Konsumentów.
Art. 8. 1. Wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda za zgodą Prezesa Urzędu.
2. Zastępców wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora, po zasięg - nięciu opinii Prezesa Urzędu.
2a. Prezes Urzędu może zwrócić się do wojewody o odwołanie wojewódzkiego inspektora lub jego zastępcy. Przepisu
ust. 1 nie stosuje się.
3. Wojewódzki inspektor kieruje działalnością wojewódzkiego inspektoratu inspekcji handlowej, zw anego dalej „woje- wódzkim inspektoratem ”. 4. Wojewódzki inspektorat jest jednostką budżetową.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady organizacji wojewódzkich inspektoratów.
6. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, powinno określ ać w szczególności rodzaje komórek organizacyjnych wchodzących w skład wojewódzkich inspektoratów i ich delegatur.
Art. 9. 1. Organy Inspekcji wykonują zadania określone w ustawie na podstawie okresowych planów kontroli; mogą też podejmować kontrole niepla nowane, jeżeli wymaga tego interes konsumentów lub interes gospodarczy państwa.
2. Prezes Urzędu może zlecić wojewódzkiemu inspektorowi przeprowadzenie dodatkowej kontroli, jeżeli jest to nie- zbędne do zbadania:

zjawisk lub procesów gospodarczych zachodzących na rynku;
zgodności wyrobu z zasadniczymi lub innymi wymaganiami albo zgodności produktu z ogólnymi wymaganiami bez- pieczeństwa określonymi w odrębnych ustawach.

Prezes Urzędu opracowuje kierunki działania Inspekcji oraz okr esowe plany kontroli.
Wojewódzki inspektor ustala plany pracy uwzględniające kierunki działania i plany, o których mowa w ust. 3, oraz potrzeby określone przez wojewodę.
Art. 9a. 1. W celu realizacji planów kontroli, o których mowa w art. 9, Prez es Urzę du Ochrony Konkurencji i Konsumen- tów, opracowuje programy kontroli o znaczeniu krajowym lub ponadwojewódzkim oraz innych kontroli wykonywanych na jego zlecenie.
W pozostałych przypadkach programy kontroli opracowuje wojewódzki inspektor.
Programy kon troli powinny zawierać w szczególności:

określenie podmiotowego i przedmiotowego zakresu kontroli;
wykaz przepisów prawnych regulujących zagadnienia objęte zakresem kontroli.

Inspektor przeprowadza kontrolę w oparciu o program kontroli.
Art. 10. 1. Do zakresu działania Prezesa Urzędu należy w szczególności:

organizowanie i koordynowanie kontroli o znaczeniu krajowym;
sprawowanie kontroli realizacji przez wojewódzkich inspektorów zadań i kompetencji określonych w ustawie i prze- pisach odrębnyc h;
wydawanie wytycznych i zaleceń zapewniających jednolitość postępowania Inspekcji oraz nadzór nad ich realizacją;
organizowanie szkolenia inspektorów;
opracowywanie projektów aktów prawnych regulujących problematykę należącą do zakresu działania Inspekcji;
dokonywanie dla potrzeb organów administracji rządowej analiz i ocen funkcjonowania rynku oraz stanu ochrony interesów i praw konsumentów;
(uchylony)
prowadzenie laboratoriów kontrolno -analitycznych Inspekcji;

Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 312

współpraca z zagranicz nymi służbami kontrolnymi o podobnym charakterze;
9a) współpraca z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych;
(uchylony)
10a) (uchylony)
wykonywanie zadań i kompetencji określonych w przepisach odrębnych.
1a. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do zadań Inspekcji, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4.

(uchylony)
Art. 10a. (uchylony)
Art. 11. 1. Do zakresu działania wojewódzkich inspektorów należy wykonywanie zadań i kompetencji określonych
w art. 3 ustawy lub w przepisach odrębnych, a także sporządzanie rocznych sprawo zdań z działalności Inspekcji i przedkła- danie ich Prezesowi Urzędu i wojewodom.
Wojewódzki inspektor prowadzi listę rzeczoznawc ów do spraw jakości produktów lub usług.
Rzeczoznawcy, o których mowa w ust. 2, są powołani do wydawania opinii o jakości produktów lub usług na zlecenie
konsumenta, przedsiębiorcy, stałego sądu polubownego, wojewódzkiego inspektora, powiatowego (miejsk iego) rzecznika konsumentów albo organizacji społecznej, do której zadań statutowych należy ochrona konsumentów.
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki prowadzenia list rzeczoznawców do spraw jakości
produktów lub usług.
Rozp orządzenie, o którym mowa w ust. 4, powinno określać w szczególności:

warunki i tryb wpisu na listę rzeczoznawców oraz skreślenia z niej rzeczoznawców;
tryb weryfikacji rzeczoznawców oraz nadzoru nad ich działalnością.
Art. 11a. 1. Prezes Urzędu może podawać do publicznej wiadomości następujące informacje o wynikach kontroli Inspekcji:
dane identyfikujące kontrolowany podmiot,
dane identyfikujące podmiot odpowiedzialny za produkt poddany kontroli,
dane identyfikujące pr odukt poddany kontroli,
miejsce (adres) przeprowadzonej kontroli,
ustalenia kontroli,
wykorzystanie ustaleń kontroli
– z pominięciem informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa i innych informacji podlegających ochronie na pod- stawie odr ębnych przepisów.

Wojewódzki inspektor, w zakresie zrealizowanych przez siebie kontroli, może podawać do publicznej wiadomości informacje, o których mowa w ust. 1, z pominięciem informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa i innych informacji
podlegających ochronie na podstawie odrębnych przepisów.
W przypadku gdy podmiotem, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, jest osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą , dane identyfikujące ten podmiot, które są podawane do publicznej wiadomości, obej mują firmę i miejsce wykonywania działalności gospodarczej.
Prezes Urzędu oraz wojewódzcy inspektorzy publikują – odpowiednio na stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów albo na stronach internetowych wojewódzkich inspektoratów – w całości treść decyzji wyda- wanych na podstawie przepisów ustawy oraz przepisów odrębnych, z zastrzeżeniem, że publikacja uzasadnienia nie obej- muje informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa i innych informacji podlegających ochronie na podstawie od ręb- nych przepisów. Publikacja jest opatrzona informacją, czy decyzja jest prawomocna.
Art. 12. 1. Inspekcja współdziała z powiatowym (miejskim) rzecznikiem konsumentów, organami administracji rządowej
i samorządowej, organami kontroli oraz organizacjami pozarządowymi reprezentującymi interesy konsumentów.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób współdziałania organów Inspekcji z powiatowym (miejskim)
rzecznikiem konsumentów oraz orga nami i organizacjami, o których mowa w ust. 1.
Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, powinno określać zasady i formy współdziałania organów Inspekcji z podmiotami, o których mowa w ust. 1.

Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 312

Rozdział 3
Postępowanie kontrolne
Art. 13. 1. Kontrolę wszczyn a i prowadzi inspektor po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli wydanego przez wojewódzkiego inspektora.
2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej:

oznaczenie organu kontroli;
wskaz anie podstawy prawnej;
datę i miejsce wystawienia;
imię, nazwisko i stanowisko kontrolującego oraz numer jego legitymacji służbowej, a w przypadku upoważnienia do udziału w kontroli osób, o których mowa w ust. 3 – imiona i nazwiska tych osób oraz num er dokumentu potwier- dzającego tożsamość;
oznaczenie kontrolowanego;
określenie przedmiotu i zakresu kontroli;
określenie daty rozpoczęcia kontroli i przewidywanej daty jej zakończenia;
podpis osoby udzielającej upoważnienia, z podaniem zajmowan ego stanowiska lub funkcji;
pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.

Jeżeli pobranie próbek produktu do badań lub wykonanie innych czynności kontrolnych wymaga wiedzy lub umiejęt- ności specjalnych, wojewódzki inspektor może upoważnić do udzia łu w kontroli osobę niebędącą inspektorem posiadającą taką wiedzę lub umiejętności.
Art. 14. (uchylony)
Art. 15. 1. Kontrolę przeprowadza się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej w siedzibie kontrolowanego lub w miejscu wykonywania działalności oraz w godzinach pracy lub w czasie faktycznego wykonywania działalności przez kontrolowanego.
Kontrola lub poszczególne czynności kontrolne, za zgodą kontrolowanego, mogą być przeprowadzane również w siedzibie organu Inspekcji, jeżeli może to usprawnić prowadzenie kontroli.
W przypadku nieobecności osób, o których mowa w ust. 1, czynności kontrolne mogą być wykonywane w obecności
innego pracownika kontrolowanego, który może być uznany za osobę, o której mowa w art. 97 ustawy z dnia 2 3 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, lub w obecności przywołanego świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny, nie będący
jednak pracownikie m organu przeprowadzającego kontrolę.
Przeprowadzający kontrole mają obowiązek przeprowadzać je w sposób sprawny i możliwie niezakłócający funkcjo- nowania kontrolowanego.
Art. 16. 1. W toku kontroli inspektor w szczególności może:

badać akta, dokument y, ewidencje i informacje w zakresie objętym kontrolą oraz żądać od kontrolowanego lub jego przedstawiciela sporządzenia niezbędnych kopii oraz urzędowego tłumaczenia na język polski dokumentów sporzą- dzonych w języku obcym;
dokonywać oględzin terenów, o biektów, pomieszczeń, środków przewozowych, produktów i innych rzeczy w zakre sie objętym kontrolą;
badać przebieg określonych czynności;
legitymować osoby w celu stwierdzenia ich tożsamości, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli;
żądać od kontrolowanego lub jego przedstawiciela niezwłocznego usunięcia uchybień porządkowych i organiza cyj- nych;
żądać od kontrolowanego oraz jego przedstawiciela udzielenia w wyznaczonym terminie pisemnych i ustnych wyjaś - nień w sprawach objętych zakresem ko ntroli;
przesłuchiwać osoby w charakterze strony, świadka lub biegłego, jeżeli jest to niezbędne dla wyczerpującego wyjaś - nienia okoliczności sprawy;
zasięgać opinii biegłych, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli;
zabezpieczać dowody, pro dukty, pomieszczenia i środki przewozowe;

Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 312

pobierać nieodpłatnie próbki produktów do badań;
sprawdzić rzetelność obsługi poprzez dokonanie zakupu produktu lub usługi;
zbierać inne niezbędne materiały w zakresie objętym kontrolą.

Kontrolowany jest obowiązany umożliwić inspektorowi dokonanie czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 1.
Zgodność kopii z oryginałami akt, dokumentów, ewidencji i informacji potwierdza kontrolowany lub jego przedsta- wiciel.
Produkt nabyty w ramach zakupu, o którym mowa w ust. 1 pkt 11, podlega zwrotowi w toku kontroli, jeżeli jest w stanie nienaruszonym; należność za zwrócony produkt podlega zwrotowi.
Uzyskane w trakcie kontroli informacje dotyczące stosowanej przez kontrolowanego technologii lub stanowiące
tajemnicę handlową są prawnie chronione; nie dotyczy to informacji, których ujawnienie jest niezbędne ze względu na konieczność usunięcia zagrożeń związanych z produktem lub usługą.
Art. 16a. Przedsiębiorca będący w posiadaniu produktów lub dokumentów obj ętych zakresem kontroli przeprowadza- nej u innego przedsiębiorcy jest obowiązany, na żądanie inspektora, do ich udostępnienia oraz umożliwienia pobrania próbek produktów do badań.
Art. 17. 1. Inspektor jest uprawniony do wstępu oraz poruszania się w obiekta ch, pomieszczeniach i na terenie jednostki
kontrolowanej za okazaniem legitymacji służbowej, bez obowiązku uzyskiwania przepustki przewidzianej w regula minie wewnętrznym, oraz nie podlega rewizji osobistej.
Inspektor podlega przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy, obowiązującym w jednostce kontrolowanej.
Art. 17a. Przy przeprowadzaniu kontroli przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą na terenach podlegają- cych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, niewymienionych w art. 4 pkt 1, inspektor jest obowiązany do prze- strzegania przepisów regulujących zasady wstępu na te tereny.
Art. 18. 1. Wojewódzki inspektor, z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, może:

zarządzić w toku kontroli ograniczenie wprowadzania do obrotu, wstrzymanie wprowadzania do obrotu lub wycofanie z obrotu produktów albo wstrzymanie świadczenia usług, albo niezwłoczne usunięcie stwierdzonych nieprawid łowo- ści, jeżeli jest to konieczne ze względu na bezpieczeństwo lub interes konsumentów albo i nteres gospodarczy państwa .
(uchylony)

W przypadku stwierdzenia naruszenia art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 201 8 r. – Prawo przedsiębiorców, wojewódzki inspektor może zarządzić w toku kontroli, w drodze decyzji, niezwłoczne usunięcie stwier dzonych nieprawid ło- wości .
Wojewódzki inspektor może upoważnić inspektora do wydania w jego imieniu w toku kontroli decyzji, o której mowa w ust. 1 i 2.
Decyzja, o której mowa w ust. 1 i 2, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
(uchylony)
(uchylony)
Art. 18a. 1. W przypadku stwierdzenia w toku kontroli wprowadzenia do obrotu substancji, jej mieszaniny lub wyrobu wbrew ograniczeniom określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 26 ustawy z dnia 25 lutego 2011 r. o substan- cjach chemiczny ch i ich mieszaninach ( Dz. U. z 2022 r. poz. 1816 ) lub przepisach załącznika XVII do rozporządzenia (WE)
nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/9 3 i rozpo rządzenie Komisji (WE) nr 1488/ 94, jak równ ież dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz. Urz. UE L 396 z 30.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozpo rządzeniem nr 1907/2006 ”, wojewódzki inspek- tor zakazuje kontrolowanemu, w drodze decyzji, dalszego przekazy wania tej substancji, jej mieszaniny lub wyrobu.
Wobec wyrobów niespełniających, z uwagi na zagrożenia stwarzane przez substancje chemiczne lub ich mieszaniny zawarte w tych wyrobach, ogólnych wymagań bezpieczeństwa, określonych na podstawie ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów, stosuje się przepisy o ogólnym bezpieczeństwie produktów.
Wobec wyrobów niespełniających zasadniczych wymagań, z uwagi na zagrożenia stwarzane przez substancje chemiczne
lub ich mieszaniny zawarte w tych wyrobach, stosuje się przepisy o systemie oceny zgodności.

Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 312

O decyzji wydanej na podstawie przepisów o systemie oceny zgodności wobec wyrobu, który nie jest zgodny z za- sadniczymi wymaganiami w związku z zawartymi w nim substancjami chemicznymi lub i ch mieszaninami, Prezes Urzędu niezwłocznie powiadamia Prezesa Biura do spraw Substancji Chemicznych.
W przypadku stwierdzenia produkcji lub wprowadzania do obrotu substancji chemicznej w jej postaci własnej, w mieszaninie lub w wyrobie bez jej zarejest rowania, jeżeli jest to wymagane, zgodnie z odpowiednimi przepisami tytułu II rozporządzenia nr 1907/200 6 oraz wbrew terminom określonym w art. 21 tego rozporządzenia, wojewódzki inspektor nie- zwłocznie powiadamia właściwego państwowego inspektora sanitarne go. Art. 19. 1. Wojewódzki inspektor może wystąpić z wnioskiem do właściwego miejscowo komendanta Policji o jej pomoc, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia czynności kontrolnych.
Na wniosek wojewódzkiego inspektora właściwy miejscowo komendant Po licji jest obowiązany do zapewnienia inspektorowi pomocy Policji w toku wykonywania czynności kontrolnych.
Art. 20. 1. Ustalenia kontroli inspektor dokumentuje w protokole kontroli.
1a. Inspektor jest obowiązany zapoznać kontrolowanego lub osobę przez nieg o upoważnioną z treścią protokołu.
1b. Protokół podpisuje inspektor oraz kontrolowany lub osoba przez niego upoważniona, w którego obecności prze- prowadzono kontrolę. W przypadku przeprowadzenia kontroli w obecności innego pracownika kontrolowanego, lub w obecności przywołanego świadka, protokół podpisują także te osoby.
1c. W przypadku braku uwag do protokołu należy to odnotować w protokole.
1d. Jeden egzemplarz protokołu przekazuje się, za pokwitowaniem, kontrolowanemu lub osobie przez niego upoważ- nionej, a drugi pozostawia się w aktach sprawy.
1e. W przypadku odmowy podpisania lub odbioru protokołu inspektor sporząd zający protokół odnotowuje to w proto- kole, podając, jeżeli jest to możliwe, przyczynę odmowy.
Kontrolowany może zgłosić uwagi bezpośrednio do protokołu kontroli lub w terminie 7 dni od dnia przedstawienia protokołu do podpisu wnieść je na piśmie.
Wojewódzki inspektor jest obowiązany ustosunkować się do uwag zgłoszonych do protokołu kontroli niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania.
Art. 21. 1. W przypadku zabezpieczenia produktów, dokumentów i innych rzeczy, pobrania próbek, dokonania oględzin
lub przeprowadzenia innych dowodów sporządza się odrębny protokół.
Sporządzenie odrębnego protok ołu odnotowuje się w protokole kontroli.
Art. 21a. Inspektor może, z urzędu lub na wniosek kontrolowanego, prostować błędy pisarskie i rachunkowe lub inne
oczywiste pomyłki w protokole kontroli, o którym mowa w art. 20 ust. 1, oraz w odrębnym protokole, o którym mowa
w art. 21 ust. 1. Art. 22. Pracownicy Inspekcji w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych korzystają z ochrony przewidzia- nej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.
Art. 22a. 1. Pracownicy Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, wyznaczeni przez Prezesa Urzędu, są uprawnieni
do nadzorowania, po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu upoważnienia, o którym mowa w art. 13, kontroli przeprowadzanych na terenie kraju w celu sprawdzenia ich prawidłowości.
Przed przystąpieniem do wykonywania nadzoru pracownik, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany okazać legi- tymację służbową kontrolowanemu przedsiębiorcy lub osobie przez niego upoważnionej oraz inspektorom przeprowadza- jącym kontrolę, a także doręczyć upoważni enie kontrolowanemu przedsiębiorcy lub osobie przez niego upoważnionej.
Do wykonywania nadzoru, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 1–4, pkt 6–9 i pkt 12, ust. 2 i 3, art. 17, art. 21 i art. 22.
Pracownik, o którym mowa w ust. 1, może dokonać zabezpieczenia dowodów na czas niezbędny do realizacji zadań wykonywanego nadzoru.
Z przeprowadzonych czynności pracownik sporządza protokół kontroli oraz raport służbowy. Przepisy art. 20–21a stosuje się odpowiednio.
W przypadku gdy pracownik, o którym mowa w ust. 1, stwierdzi nieprawidłowości w postępowaniu kontrolnym, wydaje inspektorowi zalecenie niezwłocznego usunięcia tych nieprawidłowości.

Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 312

Prezes Urzędu kieruje do właściwego wojewódzkiego insp ektora zalecenia, jeżeli jest to niezbędne w celu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości w postępowaniu kontrolnym.
Wojewódzki inspektor jest obowiązany poinformować Prezesa Urzędu, w wyznaczonym terminie, o sposobie wy- konania zaleceń, o których mowa w ust. 7. Art. 22b. Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
Rozdział 4
(uchylony)
Rozdział 5
Zabezpieczenie dowodów
Art. 25. 1. Wojewódzki inspektor może, w drodze postanowienia, dokonać zabezpieczenia dowodów na czas nie- zbędny dla realizacji zadań kontroli.
Zabezpieczeniu, o którym mowa w ust. 1, podlegają dokumenty, ewidencje, informacje oraz produkty i inne rzeczy,
jeżeli stanowią lub m ogą stanowić dowód nieprawidłowości stwierdzonych w toku kontroli, z wyłączeniem produktów łatwo
psujących się lub ulegających innym szybkim zmianom biochemicznym.
Wojewódzki inspektor może upoważnić inspektora do wydania w jego imieniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1.
Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie.
Art. 26. 1. Wojewódzki inspektor może, w drodze postanowienia, zabezpieczyć produkt w celu ustalenia jego rzeczywistej jakości, jeżeli zachodzi uzasa dnione podejrzenie, że jakość produktu nie odpowiada jakości deklarowanej przez producenta lub wymaganiom określonym w przepisach odrębnych albo dokumentach normalizacyjnych bądź produkt jest nieprawidłowo oznaczony. Przepis art. 25 ust. 3 stosuje się odpo wiednio.
Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, uchyla się, jeżeli produkt został wyłączony z obrotu lub przeklasyfiko- wany albo uzyskał właściwą jakość.
Art. 26a. Zabezpieczenie dowodów wykonuje się w odniesieniu do:

produktów – przez opatrzenie ich plombami, pieczęciami lub innymi znakami urzędowymi oraz przekazanie ich do przechowania kontrolowanemu lub jego przedstawicielowi, z zastrzeżeniem pkt 2, albo przez przechowywanie ich w zabezpieczonym pomieszczeniu kontrolowanego, w warunkach właściwych dla poszczególnych rodzajów produktów;
dokumentów, ewidencji, informacji, innych rzeczy niebędących produktami oraz produktów, które mogą być dowo- dami w sprawach o wykroczenia lub w sprawach karnych – przez:
a) oddanie na przechowanie kontrolowanemu lub jego przedstawicielowi w zamkniętym i zabezpieczonym pomiesz- czeniu,
b) opieczętowanie lub nałożenie innych znaków urzędowych i oddanie na przechowanie osobom, o których mowa
w lit. a;
pomieszczeń – przez ich zamknięcie oraz nałożenie plomb, pieczęci lu b innych znaków urzędowych;
produktów niebezpiecznych – przez ich umieszczenie w pomieszczeniach i w warunkach spełniających wymagania określone w przepisach odrębnych.
Art. 26b. 1. Postanowienie dotyczące zabezpieczenia dowodów powinno zawierać określenie terminu zabezpieczenia oraz ilość niezbędnych dowodów podlegających zabezpieczeniu dla celów dowodowych.

Jeżeli jest to możliwe, termin zabezpieczenia produktów określa się z uwzględnieniem terminów gwarancji oraz innych terminów określającyc h ważność lub trwałość produktu.
Art. 26c. Wojewódzki inspektor uchyla zabezpieczenie dowodów, jeżeli stało się bezprzedmiotowe, z zastrzeżeniem
art. 26 ust. 2. Rozdział 6
Pobieranie i badanie próbek produktów
Art. 27. 1. Próbki produktów pobiera się w celu ustalenia, czy produkt spełnia wymagania jakościowe i bezpieczeń- stwa określone w przepisach odrębnych lub dokumentach normalizacyjnych lub czy jego jakość odpowiada jakości dekla- rowanej przez przedsiębiorcę.
Próbki produktów pobiera się w celu poddania badaniom, w ilościach i w sposób określony w przepisach odrębnych albo dokumentach normalizacyjnych, a w razie braku takiego określenia – w ilościach niezbędnych do przeprowadzenia badań.

Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 312

Pobranie próbki p roduktu stwierdza się poprzez sporządzenie protokołu.
Po przeprowadzeniu badań wykonujący badania sporządza sprawozdanie z badań.
Art. 28. 1. Równocześnie z pobraniem próbki produktu należy, z zastrzeżeniem ust. 3, pobrać i zabezpieczyć dodat- kową próbkę produktu z tej samej partii w ilości odpowiadającej ilości pobranej do badań (pró bka kontrolna). Przepis art. 27 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Próbka kontrolna jest przechowywana przez kontrolowanego do czasu jej zwolnienia przez wojewódzkiego inspek tora, w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości lub cech charakterystycznych produktu; w tym czasie nie może być wprowadzana do obrotu.
Próbki kontrolnej nie pobiera się, jeżeli:

pobranie próbki byłoby utrudnione z uwagi na wartość, rodzaj lub ni ewielką ilość produktu;
przechowanie próbki w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości lub cech charakterystycznych produktu jest niemożliwe;
próbka produktu została poddana badaniom organoleptycznym w toku kontroli, chyba że wyniki tych badań uza sad- niają podejrzenie, że produkt nie spełnia wymagań określonych w przepisach prawa lub dokumentach normalizacyj- nych albo jego jakość nie odpowiada jakości deklarowanej.
Art. 29. 1. Badania pobranych próbek produktów i próbek kontrolnych przeprowadzają, z zastrzeżeniem ust. 2, labo- ratoria kontrolno -analityczne Inspekcji.

W przypadku gdy laboratoria Inspekcji nie mogą wykonać badań, organ Inspekcji może zawrzeć umowę o wykona- nie badań pobranej próbki z innym wyspecjalizowanym laboratorium.
Badanie prób ki kontrolnej przeprowadza się na wniosek lub z urzędu.
Art. 30. 1. Jeżeli przeprowadzone badania wykazały, że produkt nie spełnia wymagań określonych w przepisach od- rębnych lub w deklaracji, kontrolowany jest obowiązany do uiszczenia, na wskazany przez od powiedni organ Inspekcji rachunek Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów albo wojewódzkiego inspektoratu, kwoty stanowiącej równowar- tość kosztów przeprowadzonych badań, którą następnie przekazuje się na rachunek dochodów budżetu państwa, o ile prze- pisy o drębne nie stanowią inaczej.
Do należności pieniężnych, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjn ym w administracji.
Art. 31. 1. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb pobierania i badania próbek produktów przez organy Inspekcji.
Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności:

tryb pobierania i badania próbek produktów;
wzór protokołu pobrania próbki produktu lub próbki kontrolnej;
sposób zabezpieczenia próbek produktów i próbek kontrolnych;
wzór sprawozdania z badań;
sposób postępowania z pozostałościami po próbkach;
sposób ustalania wysokości należności pieniężnych, o których mowa w art. 30 ust. 1, oraz ich uiszczania.
Rozdział 7
Postępowanie pokontrolne
Art. 32. Jeżeli jest to niezbędne dla usunięcia stwierdzonych nieprawidłowośc i, wojewódzki inspektor wyda, w drodze decyzji, zarządzenie pokontrolne. Kontrolowany jest obowiązany poinformo wać wojewódzkiego inspektora, w wyznaczony m terminie, o sposobie wykonania zarządzenia.
Art. 33. 1. Wojewódzki inspektor kieruje do kontrolowanego lub jednostki nadrzędnej wystąpienie pokontrolne, infor- mujące o innych stwierdzonych uchybieniach, zawierające wnioski o ich usunięcie.

Kontrolowany lub jednostka nadrzędna są obowiązani udzielić odpowied zi na wystąpienie pokontrolne w wyzna- czonym terminie.

Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 312

Art. 34. Wojewódzki inspektor na podstawie wyników postępowania kontrolnego kieruje wystąpienie pokontrolne do producenta lub importera produktów badanych w toku kontroli, jeżeli jest to niezbędne do usunięcia stwierdzonych nie- prawidłowości. Przepis art. 33 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 35. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzór legitymacji służbowej pracowników Inspekcj i oraz tryb jej wydawania i wymiany, oraz wzory protokołów: kontroli, oględzin oraz rozprawy, uwzględniając zakres i rodzaj przeprowadzanej kontroli oraz zapewniając możliwość identyfikacji organu kontroli i osób wykonujących czynnoś ci kontrolne.
Rozdział 8 Pozasądowe rozwiązywanie sporów konsumenckich
Art. 36. 1. Jeżeli przemawia za tym charakter sprawy, wojewódzki inspektor podejmuje działania mające na celu pozasądowe rozwiązanie sporu cywilnoprawnego między konsumentem a przedsiębiorcą przez:

umożliwienie zbliżenia stanowisk stron w celu rozwiązania sporu przez jego strony lub
przedstawienie stronom propozycji rozwiązania sporu.

W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 3 września 201 6 r. o poza- sądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich ( Dz. U. poz. 1823).
Inspekcja jest podmiotem uprawnionym do prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich w rozumieniu ustawy, o której mowa w ust. 2.
Postępowanie w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich wszczyna się na wniosek konsu- menta lub przedsiębiorcy, złożony do wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce wykonywania działal- ności gospodarczej przez przedsiębiorcę.
Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich zawiera co najmniej elementy określone w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 2 3 września 201 6 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich, z tym że wnioskodawca może wnosić o umożliwienie zbliżenia stanowisk stron w celu rozwiązania sporu przez jego strony lub przedstawienie stronom propozycji rozwiązania sporu.
Do wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich dołącza się:

opis okoliczności sprawy;
informacje na temat dotychczasowego przebiegu sporu;
kopie posiadanych przez wnioskodawcę dokumentów potwierdzających informacje zawarte we wniosku.

Inspekcja odmawia rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy jego przedmiot wyk racza poza kategorie sporów objęte właściwością Inspekcji.
Inspekcja może odmówić rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy:

wnioskodawca nie podjął przed złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywa- nia sporów konsumenckich próby kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego rozwiązania sporu;
spór jest błahy lub wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich
spowoduje uciążliwości dla drugiej strony;
sprawa o to samo roszczenie mi ędzy tymi samymi stronami jest w toku albo została już rozpatrzona przez Inspekcję, stały sąd polubowny, inny właściwy podmiot albo sąd;
wartość przedmiotu sporu jest wyższa albo niższa od progów finansowych określonych w przepisach wykonawczych wydanyc h na podstawie ust. 12;
wnioskodawca złożył wniosek o wszczęcie postępowania po upływie roku od dnia, w którym podjął próbę kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego rozwiązania sporu;
rozpatrzenie sporu spowodowałoby poważne zakłócenie działania Insp ekcji.

Wojewódzki inspektor pisemnie upoważnia pracownika Inspekcji do prowadzenia postępowań w sprawie pozasądo- wego rozwiązywania sporów konsumenckich. Upoważniony pracownik Inspekcji jest osobą prowadzącą postępowanie
w rozumieniu ustawy z dnia 2 3 września 201 6 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich. Upoważnienie udzielane jest na czas określony.

Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 312

Wojewódzki inspektor cofa pracownikowi Inspekcji upoważnienie przed upływem okresu, na jaki zostało udzielone,
w przypadku:

rażącego naruszenia prawa przy wykonywaniu funkcji;
skazania prawomocnym wyrokiem za popełnione umyślnie przestępstwo lub przestępstwo skarbowe;
choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie zadań;
złożenia rezygnacji.

Prezes Rady Ministrów okr eśli, w drodze rozporządzenia, regulamin organizacji i działania Inspekcji w zakresie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich, w szczególności:

tryb działania wojewódzkich inspektorów realizujących zadania w zakresie pozasądowego rozwiązywania s porów kon- sumenckich,
szczegółową treść wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich
i niezbędne dokumenty, które należy dołączyć do wniosku,
sposób wnoszenia wniosków o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich ,
sposób wymiany informacji między stronami postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsu- menckich za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub przesyłką pocztową,
treść upowa żnienia do prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich, szczegółowe kwalifikacje pracowników Inspekcji, którym może być udzielone upoważnienie, oraz minimalny czas, na jaki jest udzielane upoważnienie,
termin na wy rażenie przez strony zgody na przedstawioną propozycję rozwiązania sporu lub zastosowanie się do niej
– mając na uwadze konieczność zapewnienia łatwego dostępu do postępowania, sprawnego rozwiązywania sporów oraz bezstronnego i niezależnego prowadzenia pos tępowania.

Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, wysokość progów finansowych wartości przed- miotu sporu, których przekroczenie uprawnia do odmowy rozpatrzenia sporu, uwzględniając określenie ich wyso kości na poziomie, który nie utrudnia znacząco konsumentowi dostępu do postępowania.
Rozdział 9 Stałe sądy polubowne
Art. 37. 1. Stałe sądy polubowne przy wojewódzkich inspektorach, zwane dalej „sądami ”, tworzone są na podstawie umów o zorganizowanie takich sądów, zawartych przez wojewódzkich inspektorów z organizacjami pozarządowymi reprezen- tującymi interesy konsumentów lub interesy przedsiębiorców oraz innymi zainteresowanymi jednostkami organizacyjnymi.
Umowy, o których mowa w ust. 1, określają w szczególności zasady pokrywan ia kosztów wynagrodzenia arbitrów oraz zwrotu kosztów poniesionych w związku z wykonywaniem czynności arbitra.
Sądy rozpatrują spory o prawa majątkowe wynikłe z umów zawartych między konsumentami a przedsiębiorcami – zgodnie z przepisami wykonawczymi wy danymi na podstawie ust. 7 i 8.
Sąd może odmówić rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy:

wnioskodawca nie podjął przed złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania próby kontaktu z drugą stroną i bezpo- średniego rozwiązania sporu;
spór jest błahy lub wn iosek o wszczęcie postępowania spowoduje uciążliwości dla drugiej strony;
sprawa o to samo roszczenie między tymi samymi stronami jest w toku albo została już rozpatrzona przez Inspekcję, sąd, inny właściwy podmiot albo sąd powszechny;
wartość przedm iotu sporu jest wyższa albo niższa od progów finansowych określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ust. 8;
wnioskodawca złożył wniosek o wszczęcie postępowania po upływie roku od dnia, w którym podjął próbę kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego rozwiązania sporu;
rozpatrzenie sporu spowodowałoby poważne zakłócenie działania sądu.

Z postępowania przed sądem sporządza się protokół.

Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 312

W postępowaniu przed sądami w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 1 7 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1550, z późn. zm.5)).
Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów określi, w drodze rozporządzenia, regulamin organizacji i działania sądów, zawierający w szczególności:

wewnętrzną organizację sądów,
tryb funkcjonowania sądów, w tym określenie właściwości miejscowej,
czynności jurysdykcyjne i administracyjne sądów i ich organów
– mając na uwadze konieczno ść zapewnienia łatwego dostępu do postępowania, sprawnego rozwiązywania sporów oraz bezstronnego i niezależnego prowadzenia postępowania.

Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może okreś lić, w drodze rozporządzenia, wysokość progów finansowych wartości przedmiotu sporu, których przekroczenie uprawnia sąd do odmowy rozpatrzenia sporu, uwzględniając określenie ich wysokości na poziomie, który nie utrudnia znacząco konsumen- towi dostępu do postępowa nia. Rozdział 10
Przepisy karne
Art. 38. Kto wbrew obowiązkowi nie wykonuje decyzji, o których mowa w art. 18 i art. 32, wydanych przez organ Inspekcji lub z jego upoważnienia przez inspektora, albo usuwa dowody lub produkty zabezpieczone w toku kontroli, pod- lega grzywnie w wysokości do 360 stawek dziennych.
Art. 39. 1. Kto uniemożliwia albo utrudnia inspektorowi przeprowadzenie czynności kontrolnych, podlega karze aresz tu do 30 dni albo grzywny w wysokości do 5000 zł.
Kto wbrew żądaniu inspek tora nie usuwa niezwłocznie uchybień porządkowych lub organizacyjnych stwierdzonych w toku kontroli, podlega karze grzywny w wysokości do 5000 zł. Rozdział 11
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 40. (pominięty)
Art. 41. Postępowania wszczęte i niezakończon e przed dniem wejścia w życie ustawy podlegają rozpatrzeniu według
przepisów dotychczasowych.
Art. 42. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy Główny Inspektor przejmie z mocy prawa wojewódzkie laboratoria kontrolno -analityczne prowadzone dotychczas przez wojewó dzkich inspektorów.
Pracownicy zatrudnieni w laboratoriach, o których mowa w ust. 1, z dniem wejścia w życie ustawy stają się pracow- nikami Głównego Inspektoratu.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób przejęcia przez Głównego Inspektora laboratoriów, o których
mowa w ust. 1.
Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, powinno określać w szczególności:

tryb przejęcia laboratoriów;
rodzaje przejmowanych składników mienia oraz etaty i środki finansowe niezbędne do prowadzenia tych labora toriów.
Art. 43. Stałe polubowne sądy konsumenckie przy wojewódzkich inspektorach Inspekcji Handlowej zorganizowane na podstawie przepisów dotychczasowych stają się stałymi polubownymi sądami konsumenckimi w rozumieniu ustawy.
Art. 44. Traci m oc ustawa z dnia 25 lutego 1958 r. o Inspekcji Handlowej ( Dz. U. z 1999 r. poz. 1205).
Art. 45. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2001 r.
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2023 r. poz. 1429, 1606, 1615, 1667, 1 860 i 2760 .