Przejdź do głównej zawartości
LexEst

Dz.U. 2024 poz. 336

DZIENNIK USTAW RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJWarszawa, dnia 8 marca 2024 r. Poz. 336 336 OBWIESZCZENIE MINISTRA ZDROWIA1) z dnia 20 lutego 2024 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Zdrowia
w sprawie szpitalnego oddziału ratunkowego 1. Na podstawie  art. 16 ust. 3 ustawy  z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu  aktów normatywnych  i niektórych  innych  aktów prawnych  (Dz. U. z 2019 r.  poz. 1461)  ogłasza się w załączniku  do niniejszego  obwieszczenia  jednolity  tekst rozpo- rządzenia  Ministra  Zdrowia  z dnia 27 czerwca 2019 r. w sprawie  szpitalnego  oddziału  ratunkowego  (Dz. U. z 2023 r.  poz. 1225), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) rozporządzeniem  Ministra Zdrowia z dnia 28 czerwca 2023 r. zmieniającym  rozporządzenie  w sprawie  szpitalnego  oddziału ratunkowego (Dz. U. poz. 1237); 2) rozporządzeniem  Ministra Zdrowia z dnia 22 grudnia 2023 r. zmieniającym  rozporządzenie  w sprawie  szpitalnego  oddziału ratunkowego (Dz. U. poz. 2782). 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity rozporządzenia nie obejmuje: 1) § 2 rozporządzenia  Ministra Zdrowia z dnia 28 czerwca 2023 r. zmieniającego  rozporządzenie  w sprawie  szpitalnego  oddziału ratunkowego (Dz. U. poz. 1237), który stanowi:  „§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 czerwca 2023 r.”; 2) § 2 rozporządzenia  Ministra Zdrowia z dnia 22 grudnia 2023 r. zmieniającego  rozporządzenie  w sprawie  szpitalnego  oddziału ratunkowego (Dz. U. poz. 2782), który stanowi:  „§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.”. Minister Zdrowia: wz.  W. Konieczny 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji  rządowej  – zdrowie, na podstawie  § 1 ust. 2 rozporządzenia  Prezesa Rady Ministrów  z dnia 18 grudnia 2023 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. poz. 2704).

Dziennik Ustaw  – 2 –   Poz. 336 Załącznik  do obwieszczenia  Ministra Zdrowia  z dnia 20 lutego 2024 r. (Dz. U. poz. 336) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA1) z dnia 27 czerwca 2019 r. w sprawie szpitalnego oddziału ratunkowego Na podstawie  art. 34 ustawy z dnia 8 września  2006 r. o Państwowym  Ratownictwie  Medycznym  (Dz. U. z 2023 r.  poz. 1541, 1560 i 1972) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa:  1) szczegółowe zadania szpitalnych oddziałów ratunkowych; 2) szczegółowe warunki prowadzenia segregacji medycznej w szpitalnych oddziałach ratunkowych; 3) szczegółowe  wymagania  dotyczące  lokalizacji  szpitalnych  oddziałów  ratunkowych  w strukturze  szpitala oraz warun- ków technicznych; 4) minimalne  wyposażenie, organizację oraz minimalne zasoby kadrowe szpitalnych oddziałów ratunkowych. § 2. 1. Szpitalny  oddział ratunkowy,  zwany dalej „oddziałem”,  udziela świadczeń  opieki zdrowotnej  polegających  na  wstępnej  diagnostyce  oraz podjęciu leczenia w zakresie  niezbędnym  dla stabilizacji  funkcji życiowych  osób, które znajdują  się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego: 1) przetransportowanych przez: a) zespoły ratownictwa medycznego, b) jednostki współpracujące z systemem Państwowe Ratownictwo Medyczne, c) zespoły wyjazdowe,  o których  mowa w przepisach  wydanych  na podstawie  art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 20 marca  2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 616), d) lotnicze zespoły poszukiwawczo-ratownicze,  o których  mowa w art. 140a  ust. 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. –  Prawo lotnicze (Dz. U. z 2023 r. poz. 2110), oraz podmioty, o których mowa w art. 140b ust. 3 tej ustawy, e) podmioty  realizujące  transport  sanitarny  na podstawie  zlecenia lekarza albo felczera, w ramach  udzielania  świad- czeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych; 2) zgłaszających się samodzielnie. 2. W oddziale nie odbywają się przyjęcia osób skierowanych na leczenie szpitalne w trybie planowym. § 3. 1. Oddział lokalizuje  się na poziomie  wejścia dla pieszych i podjazdu  specjalistycznych  środków transportu  sanitar - nego, z osobnym wejściem dla pieszych oddzielonym od trasy podjazdu specjalistycznych środków transportu sanitarnego. 2. Wejście dla pieszych  i podjazd  dla specjalistycznych  środków  transportu  sanitarnego  są zadaszone,  podjazd jest zamykany  i otwierany  automatycznie  w celu ochrony przed wpływem  czynników  atmosferycznych,  przelotowy  dla ruchu  specjalistycznych środków transportu sanitarnego oraz wyraźnie oznakowany wzdłuż drogi dojścia i dojazdu. 3. Zapewnia się bezkolizyjny dojazd specjalistycznych środków transportu sanitarnego pod oddział. 4. Wejście dla pieszych  i podjazd  dla specjalistycznych  środków  transportu  sanitarnego  organizuje  się niezależnie  od  innych wejść i podjazdów do szpitala, przystosowując je również do potrzeb osób niepełnosprawnych. 5. Lokalizacja  oddziału zapewnia  łatwą komunikację  z oddziałem  anestezjologii  i intensywnej  terapii, blokiem opera- cyjnym, pracownią diagnostyki obrazowej oraz węzłem wewnątrzszpitalnej komunikacji pionowej. 1) Na dzień ogłoszenia  obwieszczenia  w Dzienniku  Ustaw Rzeczypospolitej  Polskiej działem administracji  rządowej  – zdrowie kieruje  Minister Zdrowia,  na podstawie  § 1 ust. 2 rozporządzenia  Prezesa Rady Ministrów  z dnia 18 grudnia 2023 r. w sprawie  szczegółowe - go zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. poz. 2704).

Dziennik Ustaw  – 3 –   Poz. 336 6. Oddział posiada własne bezkolizyjne trakty komunikacyjne, niezależne od ogólnodostępnych traktów szpitalnych. 7. Oddział posiada całodobowe  lotnisko,  zlokalizowane  w takiej odległości,  aby było możliwe  przyjęcie  osób, które  znajdują się w stanie nagłego zagrożenia  zdrowotnego,  bez pośrednictwa  specjalistycznych  środków transportu  sanitarnego. 8. W przypadku  braku możliwości  spełnienia  wymagań,  o których  mowa w ust. 7, oddział posiada całodobowe  lądowi- sko, zlokalizowane  w takiej odległości,  aby było możliwe  przyjęcie  osób, które znajdują się w stanie nagłego zagrożenia  zdrowotnego, bez pośrednictwa specjalistycznych środków transportu sanitarnego. 9. Lądowisko, o którym mowa w ust. 8, spełnia wymagania określone w załączniku do rozporządzenia. 10. W przypadku  braku możliwości  technicznych  spełnienia  wymagań  określonych  w ust. 7 lub 8 dopuszcza  się odleg- łość oddziału od lotniska lub lądowiska  większą niż określona  w ust. 7 lub 8, pod warunkiem  że oddział zabezpieczy  specja - listyczny  środek transportu  sanitarnego,  a czas trwania transportu  osób, które znajdują  się w stanie  nagłego zagrożenia  zdrowotnego,  specjalistycznym  środkiem  transportu  sanitarnego  do oddziału  nie przekroczy  5 minut, licząc od momentu  przekazania pacjenta przez lotniczy zespół ratownictwa medycznego do specjalistycznego środka transportu sanitarnego. 11. Projekt lotniska lub lądowiska  wymaga  uzyskania  pozytywnej  opinii podmiotu  leczniczego  utworzonego  przez ministra właściwego do spraw zdrowia w celu realizacji zadań lotniczych zespołów ratownictwa medycznego. § 4. 1. Oddział organizuje się w szpitalu, w którym w lokalizacji oddziału znajdują się co najmniej: 1) oddział chirurgii  ogólnej z częścią  urazową,  a w przypadku  szpitala, który zgodnie z postanowieniami  regulaminu  organizacyjnego  podmiotu  wykonującego  działalność  leczniczą,  o którym  mowa w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia  15 kwietnia  2011 r. o działalności  leczniczej  (Dz. U. z 2023 r. poz. 991,  1675 i 1972), udziela świadczeń  zdrowotnych  wyłącznie  osobom do 18. roku życia lub osobom po ukończeniu  18. roku życia, którym świadczenia  opieki zdrowot- nej są udzielane jako kontynuacja wcześniej udzielanych świadczeń – oddział chirurgii dziecięcej; 2) oddział chorób wewnętrznych,  a w przypadku  szpitala, który zgodnie z postanowieniami  regulaminu  organizacyjnego  podmiotu  wykonującego  działalność  leczniczą,  o którym  mowa w art. 24  ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia  2011 r.  o działalności  leczniczej,  udziela świadczeń  zdrowotnych  wyłącznie  osobom do 18. roku życia lub osobom po ukoń- czeniu 18. roku życia, którym świadczenia  opieki zdrowotnej  są udzielane  jako kontynuacja  wcześniej  udzielanych  świadczeń – oddział pediatrii; 3) oddział anestezjologii  i intensywnej  terapii, a w przypadku  szpitala, który zgodnie z postanowieniami  regulaminu  or- ganizacyjnego  podmiotu  wykonującego  działalność  leczniczą,  o którym  mowa w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwiet- nia 2011 r. o działalności  leczniczej,  udziela świadczeń  zdrowotnych  wyłącznie  osobom do 18. roku życia lub osobom  po ukończeniu  18. roku życia, którym świadczenia opieki  zdrowotnej  są udzielane jako  kontynuacja wcześniej  udzie - lanych świadczeń – oddział anestezjologii i intensywnej terapii dla dzieci; 4) pracownia diagnostyki obrazowej; 5) miejsce udzielania świadczeń nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej. 2. Oddział ma powierzchnię  wystarczającą  do prawidłowego  funkcjonowania  wszystkich  jego obszarów  wymienionych  w § 5. 3. Na minimalne wyposażenie oddziału do przyłóżkowego wykonywania badań składa się: 1) analizator  parametrów krytycznych;  2) przyłóżkowy zestaw RTG; 3) przewoźny ultrasonograf. 4. Szpital, w którym funkcjonuje oddział, zapewnia całodobowy i niezwłoczny dostęp do: 1) badań diagnostycznych wykonywanych w medycznym laboratorium diagnostycznym; 2) badania USG; 3) komputerowego badania tomograficznego; 4) badań endoskopowych, w tym: gastroskopii, rektoskopii, bronchoskopii, laryngoskopii.

Dziennik Ustaw  – 4 –   Poz. 336 § 5. 1. W skład oddziału wchodzą obszary: 1) segregacji  medycznej, rejestracji i przyjęć; 2) resuscytacyjno-zabiegowy; 3) wstępnej intensywnej terapii; 4) terapii natychmiastowej; 5) obserwacji; 6) konsultacyjny; 7) zaplecza administracyjno-gospodarczego. 2. W lokalizacji  oddziału zapewnia  się możliwość  krótkotrwałej  izolacji pacjenta, u którego  stwierdzono  chorobę zakaźną,  lub z podejrzeniem zachorowania na chorobę zakaźną. § 6. 1. Obszar segregacji  medycznej,  rejestracji  i przyjęć lokalizuje  się bezpośrednio  przy wejściu dla pieszych i podjeź - dzie dla specjalistycznych środków transportu sanitarnego. 2. W obrębie obszaru segregacji medycznej, rejestracji i przyjęć zapewnia się: 1) przeprowadzenie  wstępnej  oceny osób, o których  mowa w § 2 ust. 1, i bezkolizyjnego  transportu  tych osób do innych  obszarów oddziału lub do innego oddziału szpitala; 2) jednoczesną segregację medyczną, rejestrację i przyjęcie co najmniej dwóch osób, o których mowa w § 2 ust. 1; 3) warunki niezbędne  do przeprowadzenia  wywiadu  z zespołami,  jednostkami  lub podmiotami,  o których  mowa w § 2  ust. 1 pkt 1, oraz z osobą, która znajduje się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, lub z osobą jej towarzyszącą. 3. W obszarze  segregacji  medycznej,  rejestracji  i przyjęć  zapewnia  się odpowiednią  liczbę desek ortopedycznych  z kompletem pasów, na wymianę z zespołami ratownictwa medycznego. 4. W obrębie obszaru segregacji medycznej, rejestracji i przyjęć zapewnia się: 1) środki łączności  na potrzeby łączności  z zespołami  ratownictwa  medycznego,  dyspozytorem  medycznym,  wojewódz- kim koordynatorem  ratownictwa  medycznego,  centrum urazowym,  centrum urazowym  dla dzieci oraz z jednostkami  organizacyjnymi  szpitala wyspecjalizowanymi  w zakresie  udzielania  świadczeń  zdrowotnych  niezbędnych  dla ratow- nictwa medycznego,  a także kompleksową  łączność wewnątrzszpitalną  oraz niezależny  stały nasłuch radiowy na ka- nale ogólnopolskim; 2) system bezprzewodowego przywoływania osób, o których  mowa w § 12; 3) sprzęt niezbędny  do segregacji  medycznej  i rejestracji  osób, o których  mowa w § 2 ust. 1, w ilości niezbędnej  do za- bezpieczenia  prawidłowego  funkcjonowania  oddziału,  w tym: automat biletowy,  wyświetlacz  zbiorczy,  terminal sta- nowiskowy,  wyświetlacz  stanowiskowy,  nabiurkowa  drukarka  do biletów, kardiomonitor  i tablety medyczne  dla osób  przeprowadzających segregację medyczną; 4) co najmniej jedno pomieszczenie  higieniczno-sanitarne  wyposażone  dodatkowo  w natrysk  i wózek-wannę,  przystoso- wane dla osób niepełnosprawnych, w tym poruszających się na wózkach inwalidzkich; 5) stanowisko dekontaminacji; 6) gabinety do przeprowadzenia segregacji medycznej, w liczbie niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania obszaru. 5. W przypadku  braku możliwości  zlokalizowania  stanowiska  dekontaminacji  w obrębie  obszaru segregacji  medycznej,  rejestracji  i przyjęć dopuszcza  się odstąpienie  od tego wymagania,  pod warunkiem  zapewnienia  możliwości  niezwłocznego  zorganizowania  czasowego  stanowiska  dekontaminacji  możliwie  najbliżej  wejścia dla pieszych  i podjazdu  specjalistycz - nych środków transportu sanitarnego do oddziału, w przypadku konieczności przeprowadzenia dekontaminacji. 6. Osoby, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2: 1) pobierają w automacie biletowym bilet z oznaczeniem indywidualnego numeru oraz czasu przybycia do oddziału; 2) są rejestrowane na stanowisku rejestracji medycznej;

Dziennik Ustaw  – 5 –   Poz. 336 3) są niezwłocznie  poddawane  segregacji  medycznej,  w przebiegu  której ich stan zdrowia jest oceniany  pod względem  ustalenia  priorytetu  udzielania  im świadczeń  zdrowotnych  i przypisania  do jednej z kategorii,  o których  mowa w ust. 9; 4) oczekują  na pierwszy  kontakt z lekarzem  i kolejne etapy udzielenia  im świadczeń  zdrowotnych,  o których  mowa w § 2  ust. 1. 7. Segregację  medyczną  osób, o których  mowa w § 2 ust. 1, przeprowadza  pielęgniarka  systemu,  ratownik  medyczny  lub lekarz systemu przez przeprowadzenie  wywiadu  medycznego  i zebranie  danych służących  ocenie stanu zdrowia osoby,  o której mowa w § 2 ust. 1, i zakwalifikowaniu  jej do jednej  z kategorii,  o których mowa w ust. 9, z wykorzystaniem  syste- mu zarządzającego  trybami obsługi pacjenta w szpitalnym  oddziale ratunkowym,  o którym  mowa w art. 33a  ust. 4 ustawy  z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym. 8. W razie potrzeby  w ramach  segregacji  medycznej  dodatkowo  jest dokonywany  pomiar poziomu  glukozy we krwi  włośniczkowej i temperatury ciała oraz jest wykonywane badanie EKG. 9. W wyniku  przeprowadzonej  segregacji  medycznej  osoba, o której mowa w § 2 ust. 1, jest przydzielana  do jednej  z pięciu kategorii  zróżnicowanych  pod względem  stopnia pilności udzielenia  jej świadczeń  zdrowotnych,  zwanej dalej „ka- tegorią pilności”, gdzie: 1) kolor czerwony oznacza natychmiastowy kontakt z lekarzem; 2) kolor pomarańczowy oznacza czas oczekiwania na pierwszy kontakt z lekarzem do 10 minut; 3) kolor żółty  oznacza czas oczekiwania na pierwszy kontakt  z lekarzem do 60 minut; 4) kolor zielony oznacza czas  oczekiwania na pierwszy kontakt z lekarzem do 120 minut; 5) kolor niebieski oznacza czas oczekiwania na pierwszy kontakt z lekarzem do 240 minut. 10. Pielęgniarka  systemu,  ratownik  medyczny  lub lekarz systemu informują  osobę, o której mowa w § 2 ust. 1, lub oso- bę jej towarzyszącą  o przydzielonej  kategorii  pilności oraz o liczbie osób i maksymalnym  przewidywanym  czasie oczeki - wania na pierwszy kontakt z lekarzem. 11. Osoby, które zostały przydzielone  do kategorii  pilności oznaczonej  kolorem zielonym  lub niebieskim,  mogą być  kierowane z oddziału do miejsc udzielania świadczeń zdrowotnych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej. 12. Zasady kierowania  osób, którym przydzielono  kategorie  pilności oznaczone  kolorem zielonym  lub niebieskim,  do  miejsc udzielania  świadczeń  zdrowotnych  z zakresu  podstawowej  opieki zdrowotnej  są określone  w regulaminie  organiza - cyjnym podmiotu  wykonującego  działalność  leczniczą,  o którym  mowa w art. 24  ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r.  o działalności  leczniczej,  i podane  do publicznej  wiadomości  przez zamieszczenie  na stronie internetowej  tego podmiotu  i wywieszenie na tablicy ogłoszeń w obszarze segregacji medycznej, rejestracji i przyjęć. 13. Za osoby przewiezione  do oddziału przez zespoły, jednostki  lub podmioty,  o których  mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, bilet  pobiera członek tego zespołu, jednostki lub podmiotu. 14. Osoby, o których  mowa w § 2 ust. 1, pozostają  na terenie oddziału pod opieką pielęgniarki  systemu,  ratownika  me- dycznego  lub lekarza systemu i w razie  potrzeby  poddawane  są ocenie ich stanu klinicznego.  Ocena stanu klinicznego  do- konywana  jest nie rzadziej niż co 90 minut, licząc od chwili pobrania biletu, a jej wyniki są odnotowywane  w dokumentacji  medycznej. 15. Czas wykonania  wszystkich  czynności  wobec osoby, o której mowa w § 2 ust. 1, począwszy  od pobrania  biletu do  zakończenia  udzielania  świadczeń  zdrowotnych  w oddziale,  jest odnotowywany  w systemie,  o którym  mowa w art. 33a  ust. 4 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym. § 7. 1. Obszar resuscytacyjno-zabiegowy  składa się co najmniej  z dwóch  sal resuscytacyjno-zabiegowych  z jednym  stanowiskiem  resuscytacyjnym  w każdej  z tych sal albo jednej sali resuscytacyjno-zabiegowej  z dwoma  stanowiskami  resu- scytacyjnymi. 2. Wyposażenie i urządzenie obszaru resuscytacyjno-zabiegowego zapewnia co najmniej: 1) monitorowanie i podtrzymywanie funkcji życiowych; 2) prowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowo-mózgowej; 3) prowadzenie resuscytacji okołourazowej; 4) wykonywanie podstawowego zakresu wczesnej diagnostyki i wstępnego leczenia urazów.

Dziennik Ustaw  – 6 –   Poz. 336 3. Minimalne wyposażenie w wyroby medyczne jednego stanowiska resuscytacyjnego stanowi: 1) stół zabiegowy z lampą operacyjną lub wózek transportowy z funkcją stołu zabiegowego; 2) aparat do znieczulania z wyposażeniem stanowiska do znieczulania, mobilny, jeden na dwa stanowiska obszaru; 3) zestaw do monitorowania  czynności  życiowych,  w tym co najmniej:  rytmu serca, ciśnienia  tętniczego  i żylnego,  wy- sycenia tlenowego  hemoglobiny,  końcowo-wydechowego  stężenia dwutlenku  węgla, temperatury  powierzchniowej  i głębokiej ciała; 4) defibrylator z kardiowersją  i opcją elektrostymulacji serca; 5) zestaw do przetaczania i dawkowania leków i płynów oraz  zestaw do szybkiego przetaczania płynów; 6) elektryczne urządzenie do  ssania; 7) centralne źródło tlenu, powietrza i próżni w liczbie nie mniejszej niż po dwa gniazda poboru na stanowisko; 8) aparat do powierzchniowego ogrzewania pacjenta; 9) zestaw do trudnej intubacji. 4. Na wyposażeniu obszaru resuscytacyjno-zabiegowego pozostają: 1) respirator transportowy – jeden na dwa stanowiska; 2) respirator stacjonarny – jeden na obszar; 3) aparat do ogrzewania płynów infuzyjnych – jeden na dwa  stanowiska. § 8. 1. Do zadań obszaru wstępnej intensywnej terapii należy: 1) monitorowanie i podtrzymywanie funkcji życiowych; 2) prowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowo-mózgowej; 3) wykonywanie pełnego zakresu wczesnej diagnostyki i wstępnego leczenia; 4) prowadzenie resuscytacji płynowej; 5) leczenie bólu; 6) wstępne leczenie zatruć. 2. W obszarze  wstępnej  intensywnej  terapii lokalizuje  się co najmniej jedno stanowisko  intensywnej  terapii umożliwia - jące wykonywanie zadań określonych w ust. 1. § 9. 1. Obszar terapii natychmiastowej składa się z sali:  1) zabiegowej; 2) opatrunków gipsowych. 2. Pomieszczenie  sali zabiegowej  jest wyposażone  w wyroby  medyczne  i produkty  lecznicze,  umożliwiające  wykonanie  drobnych zabiegów chirurgicznych u osób, które znajdują się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego. 3. Na minimalne wyposażenie sali zabiegowej składają się: 1) stół zabiegowy z lampą operacyjną lub wózek transportowy z funkcją stołu zabiegowego; 2) aparat do znieczulania z wyposażeniem stanowiska do znieczulania wraz z zestawem monitorującym; 3) nie mniej niż po dwa gniazda poboru tlenu, powietrza i próżni; 4) nie mniej niż osiem gniazd  poboru energii elektrycznej; 5) zestaw niezbędnych narzędzi chirurgicznych na jedno stanowisko. 4. Sala opatrunków  gipsowych  jest wyposażona  w wyroby  medyczne  i produkty  lecznicze  umożliwiające  zakładanie  opatrunków  gipsowych,  dostęp do źródła tlenu, powietrza  i próżni; w sali opatrunków  gipsowych  zapewnia  się przestrzeń  do umieszczenia stanowiska do znieczulania z wyposażeniem.

Dziennik Ustaw  – 7 –   Poz. 336 § 10. 1. W skład obszaru obserwacji  wchodzą  co najmniej  cztery stanowiska  o powierzchni  wystarczającej  dla prawid- łowego funkcjonowania obszaru, wyposażone w: 1) wyroby medyczne i produkty lecznicze umożliwiające: a) monitorowanie rytmu serca  i oddechu, b) nieinwazyjne monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi, c) monitorowanie wysycenia tlenowego hemoglobiny, d) monitorowanie temperatury  powierzchniowej, e) stosowanie biernej tlenoterapii, f) prowadzenie infuzji dożylnych; 2) przenośny zestaw resuscytacyjny z niezależnym źródłem tlenu i respiratorem transportowym; 3) defibrylator półautomatyczny lub manualny; 4) centralne źródło tlenu, powietrza i próżni z gniazdami poboru przy każdym stanowisku; 5) elektryczne urządzenie do  odsysania, co najmniej jedno na  cztery stanowiska. 2. Wymaganie,  o którym  mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy oddziału znajdującego  się w szpitalu,  który zgodnie z posta- nowieniami  regulaminu  organizacyjnego  podmiotu  wykonującego  działalność  leczniczą,  o którym  mowa w art. 24  ust. 1  ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności  leczniczej,  udziela świadczeń  zdrowotnych  wyłącznie  osobom do 18. roku  życia lub osobom po ukończeniu  18. roku życia, którym świadczenia  opieki zdrowotnej  są udzielane  jako kontynuacja  wcześniej udzielanych świadczeń. § 11. 1. W skład obszaru konsultacyjnego  wchodzą  gabinety lub boksy badań lekarskich  w liczbie  niezbędnej  do pra- widłowego funkcjonowania obszaru. Gabinety lub boksy wewnętrzne są połączone traktem komunikacyjnym. 2. Wyposażenie  obszaru konsultacyjnego  w wyroby  medyczne  i produkty  lecznicze  umożliwia  przeprowadzanie  badań  lekarskich i konsultacji specjalistycznych. § 12. 1. Minimalne zasoby kadrowe oddziału stanowią: 1)2) ordynator oddziału (lekarz  kierujący oddziałem) będący lekarzem: – posiadającym tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny ratunkowej albo  – po drugim roku specjalizacji  w dziedzinie  medycyny  ratunkowej,  który kontynuuje  szkolenie  specjalizacyjne  i posiada  jednocześnie  specjalizację  lub tytuł specjalisty  w dziedzinie  anestezjologii  i intensywnej  terapii, chorób  wewnętrznych,  chirurgii ogólnej, chirurgii dziecięcej,  ortopedii  i traumatologii  narządu ruchu, ortopedii  i trauma - tologii, pediatrii, neurologii lub kardiologii; 2) pielęgniarka  oddziałowa  będąca pielęgniarką  systemu albo ratownik  medyczny  lub pielęgniarka  systemu,  posiadający   wykształcenie  wyższe i co najmniej 5-letni staż pracy w oddziale,  koordynujący  pracę osób, o których  mowa w pkt 4 i 5; 3) lekarze w liczbie  niezbędnej  do zabezpieczenia  prawidłowego  funkcjonowania  oddziału,  w tym do spełnienia  warun- ków dotyczących  czasu oczekiwania  na pierwszy  kontakt z lekarzem  w poszczególnych  kategoriach  pilności,  przy  czym co najmniej jeden lekarz przebywający stale w oddziale będący lekarzem systemu; 4) pielęgniarki  lub ratownicy  medyczni  w liczbie  niezbędnej  do zabezpieczenia  prawidłowego  funkcjonowania  oddziału,  w tym do zapewnienia realizacji zadań, o których mowa w § 6 ust. 7–11, 14 i 15; 5) rejestratorki  medyczne  oraz personel  pomocniczy  oddziału  w liczbie  niezbędnej  do zabezpieczenia  prawidłowego  funkcjonowania  oddziału,  w tym do spełnienia  warunków  dotyczących  czasu oczekiwania  na pierwszy  kontakt z leka - rzem w poszczególnych kategoriach pilności. 2.3) Ordynator  oddziału (lekarz kierujący  oddziałem)  lub wyznaczony  przez niego spośród lekarzy systemu,  o których  mowa w ust. 1 pkt 3, lekarz posiadający  tytuł specjalisty  w dziedzinie  medycyny  ratunkowej  albo lekarz po drugim roku  specjalizacji  w dziedzinie  medycyny  ratunkowej,  który kontynuuje  szkolenie  specjalizacyjne  i posiada  jednocześnie  specja - lizację lub tytuł specjalisty  w dziedzinie  anestezjologii  i intensywnej  terapii, chorób wewnętrznych,  chirurgii ogólnej, chi- rurgii dziecięcej,  ortopedii  i traumatologii  narządu ruchu, ortopedii  i traumatologii,  pediatrii,  neurologii  lub kardiologii,  zwani dalej „lekarzem dyżurnym oddziału”, koordynują pracę oddziału w systemie całodobowym. 2) W brzmieniu  ustalonym  przez § 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia  Ministra Zdrowia z dnia 28 czerwca 2023 r. zmieniającego  rozporządze - nie w sprawie szpitalnego oddziału ratunkowego (Dz. U. poz. 1237), które weszło w życie z dniem 30 czerwca 2023 r. 3) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw  – 8 –   Poz. 336 3. Lekarz dyżurny oddziału: 1) udziela świadczeń zdrowotnych w oddziale; 2) kieruje pacjenta na leczenie do oddziałów szpitala, w którym działa oddział; 3) odmawia przyjęcia do oddziału osoby niebędącej w stanie  nagłego zagrożenia zdrowotnego; 4) potwierdza  lub wystawia skierowanie z oddziału na leczenie w innym szpitalu; 5) wystawia zlecenie na lotniczy transport sanitarny. 4. Dopuszcza  się udział personelu  realizującego  świadczenia  nocnej i świątecznej  opieki zdrowotnej  w udzielaniu  świadczeń zdrowotnych w oddziale. § 13. 1. Kierownik podmiotu wykonującego działalność leczniczą prowadzącego szpital, w którym działa oddział: 1) określa w regulaminie organizacyjnym tego podmiotu maksymalny czas na podjęcie przez: a) lekarza dyżurnego oddziału  decyzji, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 i 3, b) lekarza oddziału decyzji o przyjęciu pacjenta na oddział; 2) zapewnia  w tym szpitalu kontynuację  leczenia osób w stanie nagłego zagrożenia  zdrowotnego,  skierowanych  na le- czenie z oddziału. 2. Informacje,  o których  mowa w ust. 1 pkt 1, są podane do publicznej  wiadomości  przez zamieszczenie  na stronie in- ternetowej  podmiotu  wykonującego  działalność  leczniczą  prowadzącego  szpital, w którym  działa oddział, i wywieszenie  na  tablicy ogłoszeń w obszarze segregacji medycznej, rejestracji i przyjęć. 3. Liczba łóżek w poszczególnych  jednostkach  organizacyjnych  szpitala wyspecjalizowanych  w zakresie  udzielania  świadczeń  zdrowotnych  niezbędnych  dla ratownictwa  medycznego,  w którym  znajduje  się oddział, zabezpieczanych  na  potrzeby  osób w stanie nagłego zagrożenia  zdrowotnego  skierowanych  do tych jednostek  z oddziału,  jest ustalana przez  kierownika  podmiotu  wykonującego  działalność  leczniczą  prowadzącego  szpital, po zasięgnięciu  opinii ordynatorów  od- działów tych jednostek  (lekarzy kierujących  oddziałami),  i podawana  do wiadomości  ordynatorów  oddziałów  jednostek  (lekarzy kierujących oddziałami) oraz lekarza dyżurnego oddziału. § 14. W zakresie  nieuregulowanym  w niniejszym  rozporządzeniu  oddział spełnia także wymagania  określone  w przepi - sach wydanych na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. § 15. Oddziały spełnią wymagania, o których mowa w: 1) § 13 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2  i 3 – do dnia 30 września 2019 r.; 2) § 6 ust. 3 – do dnia 31 grudnia 2019 r.; 3) § 6 ust. 2 pkt 3 – do dnia 30 czerwca 2020 r.; 3a) § 6 ust. 4 pkt 3 i ust. 6–15 – do dnia 1 lipca 2021 r.; 4) § 5 ust. 2 oraz § 6 ust. 4 pkt 4 i 6 – do dnia 1 lipca 2022 r.; 4a)4) § 4 ust. 1 pkt 5 – do dnia 30 czerwca 2024 r.; 5) § 3 ust. 7–10 – do dnia 31 grudnia 2024 r. § 16. Do dnia:  1)5) 30 czerwca  2024 r. ordynatorem oddziału (lekarzem kierującym oddziałem), 2) 31 grudnia 2026 r. wyznaczonym lekarzem, o którym mowa w § 12 ust. 2  – jest lekarz systemu. 4) Ze zmianą wprowadzoną  przez § 1 rozporządzenia  Ministra Zdrowia z dnia 22 grudnia 2023 r. zmieniającego  rozporządzenie  w spra- wie szpitalnego oddziału ratunkowego (Dz. U. poz. 2782), które weszło w życie z dniem 28 grudnia 2023 r. 5) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 3 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 2.

Dziennik Ustaw  – 9 –   Poz. 336 § 17. Obszar stacjonowania  zespołów  ratownictwa  medycznego,  o którym  mowa w § 12 rozporządzenia  Ministra Zdro- wia z dnia 3 listopada  2011 r. w sprawie  szpitalnego  oddziału ratunkowego  (Dz. U. z 2018 r.  poz. 979),  funkcjonujący  na  dzień wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, może wchodzić w skład oddziału do dnia 31 grudnia 2019 r. § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2019 r.6) 6) Niniejsze  rozporządzenie  było poprzedzone  rozporządzeniem  Ministra Zdrowia z dnia 3 listopada  2011 r. w sprawie  szpitalnego  oddziału ratunkowego  (Dz. U. z 2018 r.  poz. 979),  które utraciło moc z dniem 1 lipca 2019 r. zgodnie z art. 20 pkt 4 ustawy z dnia  21 lutego  2019 r. o zmianie  ustawy o świadczeniach  opieki zdrowotnej  finansowanych  ze środków  publicznych  oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. poz. 399, 999 i 1096).

Dziennik Ustaw  – 10 –  Poz. 336
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z d nia 27 czerwca  2019 r. 
(Dz. U. z 202 4 r. poz.…)

WYMAGANIA DLA LĄDOWISK
Rozdział 1. Wymagania ogólne

  1. Lądowisko naziemne jest zlokalizowane bezpośrednio na powierzchni ziemi lub na konstrukcji, którego środek znajduje się nie wyżej niż 3,0 m ponad śred nią wysokość terenu , na którym znajduje się lądowisko .
  2. Lądowisko wyniesione jest zlokalizowane na b udynku lub na konstrukcji, któr ego środek znajduje się na wysokości większej niż 3,0 m ponad średnią wysokością terenu, na którym jest usytuowane.
  3. Konstrukcja lądowiska musi mieć zdolność przenoszenia obciążeń, wystarczających do przyjmowania przerwanego startu śmigłowców operujących w 1 klasie osiągów o maksymalnej masie do startu (MTOM) 5700 kg.
  4. Lądowisko musi posiadać znak identyfikacyjny lądo wiska, określony na rysunku 1 lub 2 , oraz oznakowanie ob wodu strefy FATO jak na rysunku 2.

Rysunek 1. Znak identyfikacyjny lądowiska dla śmigłowców na terenie szpitala Załącznik  do rozporządzenia  Ministra Zdrowia z dnia  27 czerwca 2019 r. (Dz. U. z 2024 r. poz. 336) WYMAGANIA DLA LĄDOWISK

Dziennik Ustaw  – 11 –  Poz. 336 Rysunek 2. Znak identyfikac yjny lądowiska dla śmigłowców na terenie szpitala oraz oznakowanie punktu celowania i obwodu strefy FATO
5. Teren lądowiska zabezpiecz a się przed dostępem osób postronnych . Teren ten jest chroniony i monitorowany przez służby szpitala, z rejestracją obrazu przez całą dobę na nośnikach umożliwiających odtworzenie zdarzeń.

Dziennik Ustaw  – 12 –  Poz. 336 6. Lądowisko oznacza się co najmniej dwie ma tablicami informacyjnymi o wymiarach 297 mm x 420 mm, zgodnymi z wzorem określonym na rysunku 3 – dla lądowiska położonego na terenie ogólnodostępnym oraz na rysunku 4 – dla l ądowiska położonego na terenie zamkniętym. Kolor y liter i tła s ą dowolne , ale kontrastując e ze sobą. Dopuszcza się umieszczanie na tablicach symboli graficznych, w szczególności śmigłowca , lub logo szpitala.

Rysunek 3. Tablica informacyjna dla lądowiska na terenie ogólnodostępnym

Rysunek  4. Tablica informacyjna dla lądowiska na terenie zamkniętym
7. Lądowisko musi spełniać wymagania w zakresie ratownictwa i gaszenia pożarów zgodnie z tomem II załącznik a 14 do Konwencji.
8. Lądowisko podlega obowiązkowi uzyskania wpisu do ewidencji lądowisk, prowadzonej przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Dziennik Ustaw  – 13 –  Poz. 336 Rozdział 2. Wymagania dla lądowisk naziemnych

  1. Lądowiskiem naziemnym jest obszar wyznaczony przez strefę podejścia końcowego i startu FATO z otaczającą ją strefą bezpieczeństwa (SA) oraz strefą przyziemienia
    i wznoszenia (TLOF).
  2. Strefę podejścia końcowego i startu FATO stanowi możliwie płaska, pozioma, niepyląca nawierz chnia (niepokryta piaskiem, żwirem, kamieniami lub innym luźnym materiałem), utwardzona lub trawiasta , wolna od przeszkód, zapewniająca szybkie odprowadzenie wody, gdzie średnie nachylenie powier zchni nie może przekraczać 3% w każdym
    kierunku, a w żadnej c zęści FATO nie może przekraczać 5%, w kształcie:
  1. kwadratu o wymiarach co najmniej 25 m x 25 m lub 1,5D x 1,5D śmigłowca, dla którego jest przeznaczone lądowisko, gdzie „D” oznacza największy gabarytowy wymiar tego śmigłowca, w zależności od tego, która z tych wartości jest większa, albo
  2. koła o średnicy co najmniej 25 m lub równej 1,5D śmigłowca, dla którego jest przeznaczone lądowisko, gdzie „D” oznacza największy gabarytowy wymiar tego śmigłowca, w zależności od tego, która z tych wartości jest więks za.
  1. Strefę bezpieczeństwa ( SA) (rysunek 5) stanowi powierzchnia, która nie musi być powierzchnią stałą, a le:
  1. rozciąga się na zewnątrz od obrzeża strefy końcowego podejścia i startu FATO na odległość co najmniej 3,0 m lub 0,25D śmigłowca, dla którego jest przeznaczone lądowisko, gdzie „D” oznacza największy gaba rytowy wymiar tego śmigłowca, w zależności od tego, która z tych wartości jest większa ;
  2. nie znajdują się na niej obiekty stałe, z wyjątkiem obiektów łamliwych, które ze względu na swoją funkc ję muszą znajdować się w tej strefie .
  1. Minimalny wymiar strefy podejścia końcowego i startu FATO oraz strefy bezpieczeństwa (SA) wynosi 2D .

Dziennik Ustaw  – 14 –  Poz. 336

Rysunek 5. Strefa podejścia końcowego i startu FATO i związana z nią strefa bezpieczeństwa (SA)
5. Strefę przyziemienia i wznoszenia (TLOF ), znajdującą się w środku strefy podejścia końcowego i startu FATO, stanowi możliwie płaska, pozioma, niepyląca, utwardzona nawierzchnia (beton, asfalt odporny na działanie wysokich temp eratur, kostka brukowa), wolna od przeszkód, o właściwościach antypoślizgowych, zdolna do przenoszenia obciążeń dynamicznych określonych w rozdz iale 1 ust. 3. Nachylenia w strefie TLOF muszą być wystarczające , aby zapobiec gromadzeniu się wody na jej powie rzchni, ale nie mogą być większe niż 2% w każdą stronę , w kształcie:

  1. kwadratu o wymiarach co najmniej 15 m x 15 m lub 0,9D x 0,9D śmigłowca, dla którego jest przeznaczone lądowisko, gdzie „D” oznacza największy gabarytowy wymiar tego śmigłowca, w zależności od tego, która z tych wartości jest większa, albo
  2. koła o średnicy co najmniej 15 m lub 0,9D śmigłowca, dla którego jest przeznaczone lądowisko, gdzie „D” oznacza największy gabarytowy wymiar tego śmigłowca, w zależności od tego, która z tych wartości jest większa.
  1. Schemat i zakres powierzchni ograniczających wysokość obiektów naturalnych i sztucznych w otoczeniu lądowiska naziemnego dla śmigłowców określa rysunek 6.

Dziennik Ustaw  – 15 –  Poz. 336

Rysunek 6. Schemat i zakres powierzchni ograniczających wysokość obiektów naturalnych i sztucznych w otoczeniu lądowiska naziemnego dla śmigłowców z kierunków podejścia i wznoszenia
7. Obiekty usytuowane w obszarze powierzchni lądowania i startu dla lądowiska naziemnego nie mogą być wyższe, niż wynika to z granicznej wysokości płaszczyzny
o nachyleniu 1:6 na dystansie 1000 m od granicy strefy bezpieczeństwa (SA).
8. Płaszczyzna ograniczająca wysokość obiektów w o bszarze płaszczyzny lądowania i start u rozszerza się o kąt równy 15 % (dywergencja) w stosunku do krawędzi bocznych strefy bezpieczeństwa (SA). Szerokość powierzchni wznoszenia po starcie i powierzchni podejścia do lądowania wynosi 10D , ale nie mniej niż 150 m. Należy unikać obiektów punktowych (maszty, kominy, pojedyncze drzewa) w osi ląd owania i startu.
9. Obiekty usytuowane w obszarze powierzchni bocznych i przejściowych nie mogą być wyższe niż wynika to z wysokości płaszczyzny o nachyleniu 1:2 i płaszczyzn przejściowych w odległości 90 m od strefy bezpieczeństwa (SA). W szczególnych przypadkach dopuszcza się istnienie przeszkód przebijających powierzchnię boczną i przejściową, pod warunkiem że są Rzut poziomy

Dziennik Ustaw  – 16 –  Poz. 336 one zlokalizowane tylko po jednej stronie strefy bezpieczeństwa (SA), nie bliżej niż 10 m od jej granicy. Przeszkody ozna cza się zgodnie z prze pisami wydanymi na podstawie art. 92 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2023 r. poz. 2110 ). 10. Oś lądowania i startu lądowiska naziemnego jest zgodna z przeważającymi kierunkami wiatru na danym terenie. Kierunki startów i lądowań leżą na jednej prostej. Dopuszcza się skręcenie kierunku startu w stosunku do kierunku lądowania o maksymalnie 30° w prawo lub w lewo, zgodnie z rysunkiem 7.

Rysunek 7. Dopuszczalna zmiana kierunków osi lądowania i startu

  1. Od strefy przyziemienia i wznoszenia TLOF prowadzi utwardzony ciąg komunikacyjny umożliwiający transport pacjenta na noszach, wózku transportowym lub innym środkiem transportu do lub z szpitalnego oddziału ratunkowego . Ciąg komunikacyjny doprowadzony jest do osi strefy bezpieczeństwa (SA) prostopadle do kierunku lądowania śmigłowca.
  2. Sposób oznakowania poziomego lądowiska naziemnego musi być zgodny z tomem II załącznik a 14 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. poz. 212 , z późn. zm.7)), zwanej dalej „Konwencją”.
  1. Zmiany wymienionej konwencji zostały ogłoszone w Dz. U. z 1963 r. poz. 137 i 138, z 1969 r. poz. 210 i 211, z 1976 r. poz. 130, 131, 188, 189, 227 i 228, z 1984 r. poz. 199 i 200, z 2000 r. poz. 446 i 447, z 2002 r. poz. 527 i 528, z 2003 r. poz. 700 i 701, z 2012 r. poz. 368, 369, 370 i 371 oraz z 2016 r. poz. 541.

Dziennik Ustaw  – 17 –  Poz. 336 13. Lądowisko naziemne wyposaża się w integralny system oświetlenia, w skład którego wchodzą:

  1. światła strefy przyziemienia i wznoszenia TLOF koloru białego ;
  2. światła strefy podejścia końcowego i startu FATO koloru białego ;
  3. światła kierunku podejścia koloru białego , przy czym : a) dopuszcza się zastosowanie sześciu lamp świecących w kolorze białym, rozmieszczonych co 5 m wzdłuż osi podejścia do lądowania i startu, ustawionych na głównym kierunku podejścia do lądowania, zagłębionych lub naziemnych , wystając ych ponad poziom lądowiska nie więcej niż 25 cm , lub b) światła kierunku podejśc ia mogą zostać zastąpione strzałkami kierunkowymi wyposażonymi co najmniej w cztery białe świa tła zagłębione, z zastrzeżeniem że strzałk i stosuje się w przypadku zmiany kierunku startu w stosunku do kierunku lądowania ; wymiary strzałki są określone w pkt 5.2.18 tomu II załącznika 14 do Konwencji ;
  4. oświetlony światłem białym wskaźnik kierunku wiatru;
  5. światła przeszkodowe – lampy koloru czerwonego, umieszczone na obiektach mogących stanowić przeszkodę stałą, w tym na wskaźniku kierunku w iatru;
  6. lampa identyfikacyjna lądowiska – dookólna lampa błyskowa, świecąca w kolorze białym, umieszczona w pobliżu strefy podejścia do lądowania i startu, w sposób uniemożliwiający oś lepianie załogi śmigłowca; lampa jest instalowana na dachu najwyższego budynku stojącego w bezpośredniej bliskości lądowiska; światło lampy musi być widoczne z każd ego kierunku z pokładu śmigłowca z odległości co najmniej 5000 m w warunkach lotu VFR;
  7. świetlne systemy wspomagające określenie kierunku i kąta podejścia do lą dowania, które instaluje się w przypadku lądowisk zlokalizowanych w miejscach wymagających precyzyjnego pozycjonowania śmigłowca podczas podejścia do lądowania.
  1. W odległości co najmniej 20 m od krawędzi bocznej strefy podejścia końcowego i startu FATO umieszcza się oświetlony światłem białym wskaźnik kierunku wiatru, posiadający również nocne oznakowanie przeszkodowe. Wskaźnik musi spełniać wymagania określone w tomie II załącznika 14 do Konwencji.

Dziennik Ustaw  – 18 –  Poz. 336 15. Wskaźnik kierunku wiatru ustawia się w miejscu wo lnym od przeszkód, które mogłyby wprowadzać błąd w jego wskazaniach (wskaźnik nie może być osłonięty od wiatru). Drugi oświetlony wskaźnik montuje się na dachu n ajwyższego budynku położonego w pobliżu lądowiska naziemnego . Wskaźnik kierunk u lądowania musi być widoczny z lądowiska
naziemnego.
Rozdział 3. Wymagania dla lądowisk wyniesionych

  1. Do projektowania lądowisk wyniesionych, realizowanych na potrzeby szpitala, należy stosować zasady i zalecenia zawarte w tomie II załącznik a 14 do Konwencji.
  2. Dla lądowisk wyniesionych wyznacza się strefę pode jścia końcowego i startu FATO z otaczającą ją strefą bezpieczeństwa (SA) oraz ze strefą przyziemienia i wznoszenia (TLOF).
  3. Strefę podejścia końcowego i startu FATO stanowi możliwie płaska , pozioma, niepyląca, utwardzona nawierzchnia o właściwościach antypoślizgowych , zapewniająca szybkie odprowadzanie wody, gdzie średnie nachylenie powierzchni nie może przekraczać 2% w każdym kierunku, w kształcie:
  1. kwadratu o wymiarach co najmniej 22,5 m x 22,5 m lub 1,5D x 1,5D śmigłowca, dla którego jest przeznaczone lądowisko, gdzie „D≥15 m” oznacza największy gabarytowy wymiar tego śmigłowca, w zależności od tego, która z tych wartości jest większa, albo
  2. koła o średnicy co najmniej 22,5 m lub rów nej 1,5D śmigłowca, dla którego jest przeznaczone lądowisko, gdzie „D≥15 m” oznacza największy gabarytowy wymiar tego śmigłowca, w zależności od tego, któ ra z tych wartości jest większa.
  1. Strefę bezpieczeństwa (SA) stanowi powierzchnia, która nie musi być powierzchnią stałą, a le:
  1. rozciąga się na zewnątrz od obrzeża strefy podejścia końcowego i startu FATO na odległość co najmniej 3, 0 m lub 0,25D śmigłowca, dla którego jest przeznaczone lądowisko, gdzie „D≥15 m” oznacza największy gabarytowy wymiar tego śmigłowca, w zależności od tego, któ ra z tych wartości jest większa;
  2. nie znajdują się na niej obiekty stałe, z wyjątkiem obiektów łamliwych, które ze względu na swoją funkcję muszą znajdować się w tej strefie.
  1. Strefę przyziemienia i wznoszenia TLOF, znajdującą się w środku strefy podejścia
    końcowego i startu FATO, stanowi możliwie płaska, pozioma, niepyląca, utwardzona nawierzchnia (beton, inne materiały konstrukcyjne odporne na działanie wysokich temperatur) , wolna od przeszkód, zdolna do przenoszenia obci ążeń dynamicznych określonych w rozdziale 1

Dziennik Ustaw  – 19 –  Poz. 336 ust. 3. Nachylenia w strefie przyziemienia i wznoszenia TLOF muszą być wystarczające, aby zapobiec gromadzeniu się wody na jej powierzchni, ale nie mogą być większ e niż 2% w każdą stronę , w kształcie:

  1. kwadratu o wymiarach co najmniej 0,9D x 0,9D śmigłowca, dla którego jest przeznaczone lądowisko, gdzie „D≥15m” oznacza największy gabarytowy wymiar tego śmigłowca, albo
  2. koła o średnicy co najmniej 0,9D śmigłowca, dla którego jest przeznaczone lądowisko, gdzie „D≥15 m” oznacza największy gabarytowy wymiar tego śmigłowca.

  1. Dla lądowisk wyniesionych strefa podejścia końcowego i startu FATO musi zapewniać wykorzystanie wpływu ziemi.

  2. Powierzchnie ograniczające wys okość przeszkód muszą być zgodne z tomem II
    załącznik a 14 do Konwencji.

  3. Schemat i zakres powierzchni ograniczających wysokość obiektów naturalnych i sztucznych w otoczeniu lądowiska wyniesionego dla śmigłowców określa rysunek 8.

Rysunek 8. Schemat i zakres powierzchni ograniczających wysokość obiektów naturalnych i sztucznych w otoczeniu lądowiska wyniesionego dla śmigłowców z kierunków podejścia i wznoszenia
Przekrój podłużny
Rzut poziomy

Dziennik Ustaw  – 20 –  Poz. 336 9. Obiekty usytuowane w obszarze powierzchn i lądowania i startu dla lądowiska wyniesionego nie mogą być wyższe, niż wynika to z wysokości płaszczyzny o nachyleniu
1:22.2 na dystansie 3386 m od granicy strefy bezpieczeństwa (SA).
10. Płaszczyzna ograniczająca wysokość obiektów w o bszarze płaszczyzny lądowania i start u rozszerza się o kąt równy 15 % (dywergencja) w stosunku do krawędzi bocznych strefy bezpieczeństwa (SA). Szerokość powierzchni wznoszenia po starcie i powierzchni podejścia do lądowania wynosi 10D , ale nie mniej niż 150 m. Należy unikać obiektów punktowych (maszty, kominy, pojedyncze drzewa) w osi lądowania i startu.
11. W szczególnych przypadkach dopuszcza się istnienie przeszkód przebijających powierzchnię boczną i przejściową 1:2, pod warunkiem, że są one zlokalizowane tylko po jednej stronie strefy bezpieczeństwa (SA), nie bliżej niż 10 m od jej granicy. Przeszkody należy oznakować zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze.
12. Oznakowanie, oświetlenie i wyposażenie lądowiska wyniesionego musi być zgodne z tomem II załącznika 14 do Konwencji. Rozmieszczenie elementów na lądowisku wyniesionym przedstawia schemat lądowis ka w kształcie kwadratu (rysunek 9):

  1. oznakowanie zawiera wymiar śmigłowca D , dla którego zostało zaprojektowane oraz dopuszczalną masę śmigłowca wyrażoną w tonach (t);
  2. na płycie FATO umieszcza się oznakowanie identyfikujące lub nazwę własn ą lądowiska ;
  3. stosuje się oznakowania krawędzi płyty lądowiska, dróg ewakuacyjnych, prog ów, barierek zejść ewakuacyjnych , zgodne z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy ;
  4. oświetlenie lądowiska składa się z:
    a) świateł strefy przyziemienia i wznoszenia TLOF, co najmniej 4 sztuk , koloru białego, b) świateł strefy podejścia końcowego i st artu FATO koloru zielonego rozmieszczonych równomiernie w odległości 1 m od zewnętrznej granicy tej strefy ; odległość pomiędzy światłami nie przekracza 3 m,
    c) świateł wskazujących kierunek lądowania i startu koloru białego umieszczonych w strzałkach ; wymiary strzałki są określone w pkt 5.2.18 tomu II załącznika 14 do Konwencji ,

Dziennik Ustaw  – 21 –  Poz. 336 d) projektorów oświetlenia ogólnego płyty lądowiska wyposażonych w osłony zabezpieczające przed oślepieniem oczu pilota, posiadających blokadę uniemożliwiającą równoczesne załąc zenie tych projektorów ze światłami FATO , TLOF , e) świateł przeszkodowych koloru czerwonego, zainstalowanych na obiektach wysokich w rejonie lądowiska,
f) lampy identyfikacyjnej lądowiska – zainstalowanej na najwyższym obiekcie szpitala, w pobliżu lądowi ska, w sposób uniemożliwiający oślepianie załogi śmigłowca. Światło lampy musi być widoczne z każd ego kierunku z pokładu śmigłowca z odległości co najmniej 5000 m w warunkach lotu VFR , g) oświetlonego wiatrowskazu zainstalowanego w sposób umożliwiający określenie kierunku wiatru w rejonie lądowiska ; drugi oświetl ony wiatrowskaz instaluje się na najwyższym obiekcie szpitala; wiatrowskaz musi być widoczny z płyty lądowiska , h) świetlnych systemów wspomagania lądowania do naprowadzania azymutalnego oraz ścieżki schodzenia, i) oświetlonych dróg komunikacyjnych i zejść ewakuacyjnych , j) systemu zdalnego załączania i sterowania oświetleniem, dostępnego dla załogi śmigłowca . 13. Wokół lądowiska należy umieścić certyfikowaną siatkę zabezpiecz ającą przed upadkiem o szerokości minimum 1,5 m; właściwości siatki określono w tomie II załącznik a 14 do Konwencji.
14. Lądowisko wyniesione musi spełniać wymagania w zakresie ratownictwa i gaszenia pożarów zgodnie z tomem II załącznik a 14 do Konwencji , w zakresie wyposażenia w:

  1. działko wodno- pianowe lub inne urządzenia gotowe do natychmiastowego użycia przez przeszkolony personel szpitala niewymagające zbliżania się do źródła ognia , dwa punkty p rzeciw pożarowe , w tym jeden z wytwornicą piany c iężkiej (spełnienie warunków zawartych w pkt 6.2.10 tomu II załącznika 14 do Konwencji ; dla lądowisk kat H1 nie wymaga się równoczesności pracy systemów wytwarzania piany);
  2. podręczny sprzęt p rzeciwpożarowy (gaśnice w liczbi e zgodnej z kategorią pożarową lą dowiska określoną w t ab. 6 –3 tomu II załącznika 14 do Konwencji );
  3. podręczny sprzęt ratowniczy ;

Dziennik Ustaw  – 22 –  Poz. 336 4) reflektor oświetlenia ogólnego płyty lądowiska załączany wraz z uruchomieniem systemu pożarowego ; 5) wytyczone i oznakowane drogi ewakuacyjne prowadzące od dwóch ze jść z płyty lądowiska o parametrach wymaganych w szpitalach (szerokość minimalna 1, 4 m) prowadzących do klatek schodowych.
15. Lądowisko wyniesione posiada niezabudowaną przestrzeń – Airgap, o wys okości co najmniej 3 m, zlokalizowan ą pomiędzy spodem płyty lądowiska a urządzeniami zainstalowanymi poniżej płyty lądowiska.
16. Lądowisko wyniesione musi być tak zaprojektowane i wykonane , aby nie oddziaływało negatywnie na funkcjonowanie obiektów i urządzeń szpitala ze szczególnym uwzględnieniem odziaływan ia hałasu, drgań oraz emi sji spalin z silników śmigłowca.
17. Lądowisko wyniesione posiada system odprowadzania wody deszczowej, wyposażony w separator produktów ropopochodnych oraz środków pogaśniczych zabezpieczający przed przedostaniem się ich do system u kanalizacyjnego.

Dziennik Ustaw  – 23 –  Poz. 336

Rysunek 9. Schemat rozmieszczenia elementów wyposażenia i oznakowania na lądowisku wyniesionym