Dz.U. 2024 poz. 559

DZIENNIK USTAW
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Warszawa, dnia 12 kwietnia 2024 r. Poz. 559 OBWIESZCZENIE
MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 2 kwietnia 2024 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych
   innych aktów prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1461 ) ogłasza si ę w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 2536 ), z uwzględnieniem zmian y wprowa dzon ej ustawą z dnia 16 sierpnia 2023 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem rozwoju rynku finansowego oraz ochrony inwestorów na tym rynku (Dz. U. poz. 1723) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 27 marca 2024 r.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje art. 73 ustawy z dnia 16 sierpnia 2023 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem rozwoju rynku finansowego oraz ochrony inwesto- rów na tym rynku (Dz. U. poz. 1723) , który stanowi:
   „Art. 73. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

1. art. 26, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia;

2. art. 3 pkt 1 lit. a, art. 30 oraz art. 42, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;

3. art. 17 pkt 47 lit. f w zakresie art. 89 ust. 4d pkt 3, art. 19 pkt 6 i 22, art. 27 oraz art. 29 pkt 16 i 18, art. 40 i art. 71, które wchodzą w życie z dniem 1 października 2023 r.;

4. art. 2, art. 3 pkt 4, art. 13, art. 15 pkt 24, art. 23 pkt 36 lit. b i pkt 48, art. 39, art. 41, art. 51 i art. 62 ust. 2, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.;

5. art. 15 pkt 16 lit. c, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia;

6. art. 14 pkt 1 lit. a i pkt 37, art. 17 pkt 10 oraz art. 29 pkt 11, które wchodzą w życie po upływie 9 miesięcy od dnia ogłoszenia;

7. art. 38 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 2024 r.;

8. art. 20, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2024 r.;

9. art. 32 pkt 11 lit. b, który wchodzi w życie po upływie 18 miesięcy od dnia ogłoszenia;

10. art. 19 pkt 4, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2025 r.”. Marszałek Sejmu: S. Hołownia

Dziennik Ustaw – 2 – Poz. 559

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej
Polskiej z dnia 2 kwietnia 2024 r. (Dz. U. poz. 559) USTAWA
z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym1) Rozdział 1
Prze pisy ogólne
Art. 1. 1. Nadzór makroostrożnościowy nad systemem finansowym, zwany dalej „nadzorem makroostrożnościowym”,
obejmuje identyfikację, ocenę i monitorowanie ryzyka systemowego powstającego w systemie finansowym lub jego oto- czeniu oraz działanie na rzecz wyeliminowania lub ograniczania tego ryzyka z wykorzystaniem instrumentów makroostroż- nościowych.
2. Celem nadzoru makroostrożnościowego jest w szczególności wzmacnianie odporności systemu finansowego na wypadek
materializacji ryzyka systemowego i wspieranie przez to długookresowego, zrównoważonego wzrostu gospodarczego kraju.
Art. 2. 1. Zarządzanie kryzysowe w systemie finansowym, zwane dalej „zarządzaniem kryzysowym”, obejmuje działanie na rzecz utrzymania lub przywrócenia stabilności systemu fina nsowego w przypadku bezpośredniego zagrożenia tej stabilności.
2. Celem zarządzania kryzysowego jest w szczególności efektywna współpraca członków Komitetu Stabilności Finan sowej, zwanego dalej „Komitetem”, w tym koordynacja działań podmiotów reprezentowanych przez tych członków, na rzecz utrzymania
lub przywrócenia stabilności systemu finansowego oraz wymiana informacji, opinii i ocen.
Art. 3. 1. Organem właściwym w zakresie nadzoru makroostrożnościowego i zarządzania kryzysowego jest Komitet.
2. Organem wyznaczonym w rozumieniu art. 458 ust. 1 rozporządzenia 575/2013 jest Komitet, a w zakresie stosowa- nia środków krajowych, o których mowa w art. 458 ust. 2 lit. d, ust. 5 i 10 rozporządzenia 575/2013 – Minister Finansów.
Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. (uchylony)
   1a) globalnej instytucji o znaczeniu systemowym – rozumie się przez to globalną instytucję o znaczeniu systemowym, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 133 rozporządzenia 575/2013;

2. grupie – rozumie się przez to grupę, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 138 rozporządzenia 575/2013;

3. instytucji – rozumie się przez to:
   a) instytucję, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia 575/2013, z wyłączeniem:
   – Banku Gospodarstwa Krajowego,
   – spółdzielczych kas oszczędno ściowo -kredytowych,
   – instytucji kredytowych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy – Prawo bankowe, oraz oddziałów insty- tucji kredytowych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 18 tej ustawy,
   b) dom maklerski:
   – wobec którego została wydana decyzja, o której mowa w art. 110ac ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie
   instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 646, 825 , 1723 i 1941 ),
   – o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a lub b lub ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE ) 2019/2033 z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla firm inwestycyjnych oraz zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, (UE) nr 575/2013, (UE) nr 600/2014 i (UE) nr 806/2014 (Dz. Urz. UE L 314 z 05.12.2019, str. 1, z późn. z m.2));

4. Niniejsza ustawa : – w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie
   warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalnoś ci oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającą dyrektywę 2002/87/WE i uchylającą dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz. Urz. UE L 176 z 27.06.2013, str. 338, z późn. zm.),
   – służy stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wy- mogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012
   (Dz. Urz. UE L 176 z 27.06.2013, str. 1, z późn. zm.).

5. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 20 z 24.01.2020, str. 26 oraz Dz. Urz. UE L 405 z 02.12.2020 , str. 79.

Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 559

4. instytucji finansowej – rozumie się przez to instytucję oraz inny podmiot objęty nadzorem Komisji Nadzoru Finansowego,
   o którym mowa w ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2024 r. poz. 135); 4a) jednostce zależnej – rozumie się przez to jednostkę zależną, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia 575/2013;

5. kapitale podstawowym Tier I – rozumie się przez to element funduszy własnych instytucji, o którym mowa w art. 26–50 rozporządzenia 575/2013;

6. kapitale dodatkowym Tier I – rozumie się przez to element funduszy własnych instytucji, o którym mowa w art. 51–61 rozporządzenia 575/2013;

7. kapitale Tier II – rozumie się przez to element funduszy własnych instytucji, o którym mowa w art. 62–71 rozporzą- dzenia 575/2013;
   7a) kluczowym wskaźniku referencyjnym – rozumie się przez to wskaźnik referencyjny, o którym mowa w art. 20 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2016/1011;

8. Ministrze Finansów – rozumie się przez to odpowiednio ministra właściwego do spraw budżetu, ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub ministra właściwego do spraw instytucji finansowych;

9. państwie członkowskim – rozumie się przez to państwo będące członkiem Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru
   Gospodarczego;

10. państwie trzecim – rozumie się przez to państwo niebędące państwem członkowskim;

11. (uchylony)

12. rozporządzeniu 575/2013 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych oraz zmieniające rozporzą- dzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz . UE L 176 z 27.06.2013, str. 1, z późn. zm.3));

13. rozporządzeniu 1092/2010 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010
    z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustano- wienia Europejskiej Rady do spraw Ryzyka Systemowego (Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2010, str. 1);

14. rozporządzeniu 1093/2010 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010
    z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2010, str. 12, z późn. zm.);
    14a) rozporządzeniu 806/2014 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji
    instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jedno litego mechanizmu restrukturyzacji i upo- rządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające roz- porządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz. Urz. UE L 225 z 30.07.2014, str. 1, z późn. zm.4)); 14b) rozporządzeniu 2017/2402 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnyc h ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 347 z 28.12.2017, str. 35, z późn. zm.5)); 14c) rozporządzeniu 2016/1011 – rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych i zmieniające dyrektywy 2008/48/WE i 2014/17/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 596/2014 (Dz. Urz. UE L 171 z 29.06.2016, str. 1, z późn. zm.6));

15. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 208 z 02.0 8.2013, str. 68, Dz. Urz. UE L 321 z 30.11.2013, str. 6, Dz. Urz. UE L 11 z 17.01.2015, str. 37, Dz. Urz. UE L 171 z 29.06.2016, str. 153, Dz. Urz. UE L 20 z 25.01.2017, str. 4, Dz. Urz. UE L 310 z 25.11.2017, str. 1, Dz. Urz. UE L 345 z 27.12.2017, str. 2 7, Dz. Urz. UE L 347 z 28.12.2017, str. 1, Dz. Urz. UE L 111 z 25.04.2019, str. 4, Dz. Urz. UE L 150 z 07.06.2019, str. 1, Dz. Urz. UE L 183 z 09.07.2019, str. 14, Dz. Urz. UE L 31 4 z 05.12.2019, str. 1, Dz. Urz. UE L 328 z 18.12.2019, str. 1, Dz. Urz. UE L 204 z 26.06.2020, str. 4, Dz. Urz. UE L 84 z 11.03.2021, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 116 z 06.04.2021, str. 25.

16. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 150 z 07.06.2019, str. 226 oraz Dz. Urz. UE L 314 z 05.12.2019 , str. 1.

17. Zmiana wymienionego rozporządzenia została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 195 z 19.06.2020, str. 119.

18. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 137 z 24.05.2017, str. 41, Dz. Urz. UE L 317 z 09.12.2019,
    str. 17, Dz. Urz. UE L 334 z 27.12.2019, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 49 z 12.02.2021, str. 6.

Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 559

15. ryzyku systemowym – rozumie się przez to ryzyko zakłócenia w funkcjonowaniu s ystemu finansowego, które w razie jego materializacji zaburza działanie systemu finansowego i gospodarki narodowej jako całości, którego źródłem mogą być w szczególności tendencje związane z nadmierną dynamiką akcji kredytowej lub zadłużenia i związane z nimi nie- równowagi w zakresie cen aktywów, niestabilne modele finansowania, rozkład ryzyka w systemie fi nansowym, powią- zania pomiędzy instytucjami finansowymi lub nierównowagi makroekonomiczne i sektorowe;
16. systemie finansowym – rozumie się przez to sys tem finansowy, o którym mowa w art. 2 lit. b rozporządzenia 1092/2010;
17. unijnej dominującej finansowej spółce holdingowej – rozumie się przez to unijną dominującą finansową spółkę hol- dingową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 31 rozporządzenia 575/2013;
18. unijnej dominującej finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej – rozumie się przez to unijną dominującą
    finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 33 rozporządzenia 575/2013;
19. unijnej instytu cji dominującej – rozumie się przez to unijną instytucję dominującą, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 29 rozporządzenia 575/2013;
20. ustawie – Prawo przedsiębiorców – rozumie się przez to ustawę z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2024 r. poz. 2 36);
21. ustawie – Prawo bankowe – rozumie się przez to ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 24 88);
22. właściwych podmiotach – rozumie się przez to Bankowy Fundusz Gwarancyjny, Komisję Nadzoru Finansowego, Ministra Finansów oraz Narodowy Bank Polski, w zakresie działań służących wyeliminowaniu lub ograniczeniu ryzyka
    systemowego;
23. zasadzie indywidualnej – rozumie się przez to zasadę indywidualną, o której mowa w art. 6–10 rozporządzenia 575/2013;
24. zasadzie skonsolidowanej – rozumie się przez to zasadę skonsolidowaną, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 48 rozpo- rządzenia 575/2013;
25. zasadzie subskonsoli dowanej – rozumie się przez to zasadę subskonsolidowaną, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 49 rozporządzenia 575/2013.
    Art. 5. Do zadań Komitetu w zakresie nadzoru makroostrożnościowego należy:
26. stosowanie instrumentów makroostrożnościowych, w tym przeds tawianie stanowisk, oraz wydawanie rekomendacji;
27. identyfikowanie instytucji finansowych istotnych dla systemu finansowego;
28. współpraca z Europejską Radą do spraw Ryzyka Systemowego, w tym informowanie o podjętych działaniach makro- ostrożnościowych, współpraca z innymi organami Unii Europejskiej, organami nadzoru makroostrożnoś ciowego z państw członkowskich lub państw trzecich, a także instytucjami międzynarodowymi;
29. zapewnienie właściwego obiegu informacji pomiędzy członkami Komitetu służących realizacji jego zadań.
    Art. 6. 1. Do zadań Komitetu w zakresie zarządzania kryzysowego należy:
30. opracowywanie i przyjmowanie procedur współdziałania na wypadek wystąpienia bezpośredniego zagrożenia dla stabil- ności systemu finansowego;
31. koordynowanie działań członków Komitetu w przypadku bezpośredniego zagrożenia dla stabilności systemu finanso- wego lub zidentyfikowania instytucji finan sowej, której obecna lub prognozowana sytuacja finansowa może stanowić zagrożenie dla dalszego funkcjonowania tej instytucji;
32. zapewnienie właściwego obiegu informacji pomiędzy członkami Komitetu służących realizacji jego zadań ;
33. stwierdzanie przesłane k wystąpienia i ustania kryzysu systemowego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 12 lutego 2010 r. o rekapitalizacji niektórych instytucji oraz o rządowych instrumentach stabilizacji finansowej (Dz. U. z 2022 r. poz. 396 oraz z 2023 r. poz. 825).

2. Procedury, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są przekazywane Ministrowi Finansów, Narodowemu Bankowi Polskiemu , Komisji Nadzoru Finansowego i Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu.

Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 559

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, Komitetowi przedstawiają opinię:

1. Prezes Narodowego Banku Polskiego – w zakresie płynności sektora bankowego, w odniesieniu do instytucji finansowej , o której mowa w ust. 1 pkt 2;
2. Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego – w zakresie wypłacalności instytucji finansowej, o której mo wa w ust. 1 pkt 2;
3. Minister Finansów – w zakresie możliwości wsparcia instytucji finansowej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, ze środków publicznych;
4. Prezes Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego – w zakresie możliwych wypłat środków gwarantowanych or az możliwości wsparcia instytucji finansowej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, ze środków Bankowego Funduszu Gwaran- cyjnego.
   Rozdział 2
   Organizacja i tryb działania Komitetu
   Art. 7. 1. Członkami Komitetu są:
5. Minister Finansów;
6. Prezes Narodowego Banku Polskiego;
7. Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego;
8. Prezes Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.

2. Przewodniczącym Komitetu jest:

1. Prezes Narodowego Banku Polskiego – w zakresie realizacji zadań określonych w art. 5;
2. Minister Finansów – w zakresie realizacji zadań określonych w art. 6 ust. 1.

3. Członkowie Komitetu uczestniczą w jego posiedzeniach osobiście. W przypadku gdy nie jest możliwy osobisty udział w posiedzeniu przewodniczącego Komitetu lub innego członka Komi tetu, wyznaczają oni swoich przedstawicieli, którym podczas posiedzenia przysługują uprawnienia odpowiednio reprezentowanego przewodniczącego lub innego członka
   Komitetu.
   3a. W przypadku, o którym mowa w art. 8 ust. 3, Komitet realizuje swoje zadania przy wykorzystaniu środków komu- nikacji elektronicznej.

4. W posiedzeniach Komitetu mogą również uczestniczyć z głosem doradczym osoby posiadające odpowiednią wiedzę lub doświadczenie w zakresie zagadnień objętych zadaniami Komitetu, zaproszone przez przewodnicz ącego Komitetu z własnej inicjatywy lub wskazane przez poszczególnych członków Komitetu.
   Art. 8. 1. Posiedzenia Komitetu są zwoływane przez przewodniczącego Komitetu właściwego w zakresie realizacji zadań Komitetu albo przez wyznaczonego przez niego przeds tawiciela, z własnej inicjatywy albo na wniosek innego członka Komitetu.

5. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać uzasadnienie zwołania posiedzenia Komitetu oraz może wskazywać proponowany termin tego posiedzenia.

6. W szczególnie uzasadnionyc h przypadkach, Przewodniczący Komitetu może postanowić, że udział w posiedzeniu Komitetu można wziąć przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej.
   Art. 9. 1. Przewodniczący Komitetu kieruje pracami Komitetu i reprezentuje go na zewnątrz zgodnie z podziałem zadań, o którym mowa w art. 7 ust. 2.

7. Przewodniczący Komitetu przedstawia Sejmowi roczną informację o działalności Komitetu w zakresie realizacji zadań określonych w art. 5, w terminie do dnia 31 lipca roku następującego po roku, którego dotyc zy informacja.
   Art. 10. 1. Komitet może tworzyć grupy robocze, w skład których wchodzą pracownicy Narodowego Banku Polskiego,
   urzędu obsługującego Ministra Finansów, Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego oraz Bankowego Funduszu Gwa rancyj- nego. Za zgodą Komite tu w skład grup roboczych mogą wchodzić inne osoby posiadające odpowiednią wiedzę lub doświad- czenie w zakresie zagadnień objętych zadaniami Komitetu.

8. Zadania grup roboczych określa Komitet.

9. Wyniki prac grup roboczych są przedstawiane Komitetowi.

Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 559

Art. 11. 1. Obsługę Komitetu w zakresie realizacji zadań określonych w art. 5 zapewnia Narodowy Bank Polski, a w zakresie realizacji zadań określonych w art. 6 ust. 1 – urząd obsługujący Ministra Finansów.
2. Komitet przyjmuje regulamin określający sposób i tryb jego działania w głosowaniu jawnym, jednomyślnie, w obec - ności wszystkich członków Komitetu.
Art. 12. 1. W celu realizacji zadań Komitet podejmuje uchwały.
2. Uchwały Komitetu w zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 5, są podejmowane w głosow aniu jawnym, większością głosów, w obecności co najmniej trzech członków Komitetu, w tym przewodniczącego Komitetu. W przypadku
równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego Komitetu.
3. Uchwały Komitetu w zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 6 ust. 1, są podejmowane w głosowaniu jaw- nym, jednomyślnie, w obecności wszystkich członków Komitetu.
4. Uchwały w imieniu Komitetu podpisuje przewodniczący Komitetu właściwy w zakresie realizacji zadań Komitetu.
5. Uchwały Komitetu w zakresie reali zacji zadań, o których mowa w art. 5, mogą być podane do publicznej wiadomości
przez ogłoszenie w Dzienniku Urzędowym Narodowego Banku Polskiego lub przez zamieszczenie na stronie internetowej Narodowego Banku Polskiego.
6. Uchwały Komitetu w zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 6 ust. 1, mogą być podane do publicznej wiado- mości przez ogłoszenie w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów lub przez zamieszczenie na stronie internetowej Minister- stwa Finansów.
7. O podaniu uchwały do pu blicznej wiadomości decyduje Komitet.
Art. 13. 1. Informacje podawane przez Komitet do publicznej wiadomości nie stanowią podstawy roszczeń ani zo bo- wiązań osób trzecich wobec Skarbu Państwa, Narodowego Banku Polskiego lub Bankowego Funduszu Gwarancyjnego . 2. Osoby wykonujące czynności związane z realizacją zadań Komitetu nie ponoszą odpowiedzialności za szkodę wynikłą z działania lub zaniechania zgodnego z przepisami ustawy, które pozostaje w związku z realizacją zadań Komitetu.
Rozdział 3
Gromadzenie oraz wymiana informacji
Art. 14. 1. Osoby, o których mowa w art. 7 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 10 ust. 1:

1. dokonują wzajemnej wymiany informacji, w tym informacji prawnie chronionych, niezbędnych do prawidłowej reali - zacji zadań Komitetu;
2. są obowiązane do nieu jawniania osobom nieupoważnionym informacji, z którymi zapoznały się w trakcie wykonywania
   zadań Komitetu.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą być udostępniane Prezesowi Rady Ministrów, członkom Komisji
   Nadzoru Finansowego oraz członkom Rady Polityki Pieniężnej.

3. Dostęp do informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, posiadają upoważnieni pracownicy Narodowego Banku Pol- skiego, Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, urzędu obsługującego Ministra Finansów, Urzędu Komisji Nadzoru Finanso- wego oraz Ba nkowego Funduszu Gwarancyjnego.

4. Do osób, o których mowa w ust. 2 i 3, przepisy ust. 1 pkt 2 oraz ust. 5 stosuje się odpowiednio także po ustaniu ich członkostwa w organach, o których mowa w ust. 2, oraz po ustaniu ich zatrudnienia w podmiotach, o któryc h mowa w ust. 3.

5. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, trwa również po ustaniu członkostwa w Komitecie lub zaprzestaniu uczestnictwa w pracach Komitetu i stosuje się do osób, o których mowa w art. 7 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 10 ust. 1. Art. 15. Komitet może zawierać porozumienia służące realizacji zadań Komitetu z podmiotami, o których mowa w art. 5 pkt 3. Art. 16. Członkowie Komitetu, w celu wzmocnienia współpracy międzynarodowej na rzecz realizacji zadań okreś lonych
   w art. 6 ust. 1, mogą zawierać porozumienia z organami realizującymi zadania z tego zakresu w państwach członkowskich, z bankami centralnymi wchodzącymi w skład Europejskiego Systemu Banków Centralnych, w tym z Europejskim Bankiem Centralnym, oraz z organ ami nadzoru nad rynkiem finansowym w państwach członkowskich i właściwymi ministrami w państwach członkowskich.

Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 559

Rozdział 4
Stanowiska i rekomendacje
Art. 17. W przypadku identyfikacji źródła ryzyka systemowego w systemie finansowym lub jego otoczeniu Komitet może przedstawić stanowisko zawierające informację o rodzaju tego źródła, zasięgu jego oddziaływania oraz przewidywa- nych skutkach dla systemu finansowego. Komitet może skierować swoje stanowisko do właściwych podmiotów lub do podmiotów tw orzących system finansowy lub jego część, w tym zarządzających produktami lub wykorzystujących infra- struktury rynkowe.
Art. 18. 1. Komitet może wydać właściwym podmiotom rekomendację, w której wskaże konieczność podjęcia przez te podmioty działań służących ograniczeniu ryzyka systemowego.
2. Wydając rekomendację, Komitet może wskazać termin, w którym jest niezbędne, w ocenie Komitetu, podjęcie działań
służących ograniczeniu ryzyka systemowego przez właściwe podmioty.
3. Właściwe podmioty odnoszą się do reko mendacji Komitetu, w tym informują Komitet o działaniach służących ograni- czeniu ryzyka systemowego lub przekazują wyjaśnienia dotyczące przyczyn niepodjęcia takich działań.
4. Komitet może podać do publicznej wiadomości informacje, o których mowa w ust. 3, jeżeli nie stanowią one informacji prawnie chronionej.
Rozdział 5
Bufor zabezpieczający
Art. 19. 1. Instytucja utrzymuje kwotę kapitału podstawowego Tier I, dodatkową w stosunku do kapitału podstawowego
Tier I utrzymywanego na potrzeby spełniania wymogu w zakresie funduszy własnych, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. a–c rozporządzenia 575/2013, w wysokości 2,5 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 tego rozporządzenia na zasadach indywidualnej i skonsolidowanej (bufor za bezpieczający).
2. Dodatkowa kwota kapitału podstawowego Tier I, o której mowa w ust. 1, nie jest jednocześnie zaliczana na poczet spełniania przez instytucje:

1. wymogów nałożonych na podstawie art. 92 ust. 1 lit. a–c rozporządzenia 575/2013 oraz
2. dodat kowego wymogu w zakresie funduszy własnych, o którym mowa w art. 138 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo bankowe , uwzględniającego inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. d oraz ust. 1a rozporządzenia 575/2013, oraz
3. opartych na ryzyku składników wymogów, o których mowa w art. 92a i art. 92b rozporządzenia 575/2013 oraz art. 97 i art. 98 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozy- tów oraz przymusowej restrukturyzac ji (Dz. U. z 2022 r. poz. 2253 oraz z 2023 r. poz. 825, 1705 , 1784 i 1843 ), oraz
4. wymogów nałożonych na podstawie art. 21 ust. 1, art. 34 ust. 1, art. 38 ust. 1 i art. 47, oraz
5. zaleceń, o których mowa w art. 133a ust. 5a ustawy – Prawo bankowe, uwzglę dniających inne rodzaje ryzyka niż ryzyko
   nadmiernej dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. d oraz ust. 1a rozporządzenia 575/2013.
   Art. 20. (uchylony)
   Rozdział 6
   Bufor antycykliczny
   Art. 21. 1. Instytucja utrzymuje kwotę kapitału podstawowego Tier I, dodatkową w stosunku do kapitału podstawo- wego Tier I utrzymywanego na potrzeby spełniania wymogu w zakresie funduszy własnych, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. a–c rozporządzenia 575/2013, na poziomie łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 tego rozporządzenia, pomnożonej przez średnią ważoną wskaźników bufora antycyklicznego obliczoną zgodnie z ust. 4 (bufor antycyklicz ny specyficzny dla instytucji).

2. Instytucj a utrzymuje bufor antycykliczny specyficzny dla instytucji na zasadach indywidualnej i skonsolidowanej.

Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 559

3. Dodatkowa kwota kapitału podstawowego Tier I, o której mowa w ust. 1, nie jest jednocześnie zaliczana na poczet spełniania przez instytucje:

1. wymog ów nałożonych na podstawie art. 92 ust. 1 lit. a–c rozporządzenia 575/2013 oraz
2. dodatkowego wymogu w zakresie funduszy własnych, o którym mowa w art. 138 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo ban- kowe, uwzględniającego inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźw igni, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. d oraz ust. 1a rozporządzenia 575/2013, oraz
3. opartych na ryzyku składników wymogów, o których mowa w art. 92a i art. 92b rozporządzenia 575/2013 oraz art. 97 i art. 98 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozy- tów oraz przymusowej restrukturyzacji, oraz
4. wymogów nałożonych na podstawie art. 19 ust. 1, art. 34 ust. 1, art. 38 ust. 1 i art. 47, oraz
5. zaleceń, o których mowa w art. 133a ust. 5a ustawy – Prawo bankowe, uwzględniających inne rodzaje ryzyka niż ryzyko
   nadmiernej dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. d oraz ust. 1a rozporządzenia 575/2013.

4. Do obliczania średniej ważonej wskaźników bufora antycyklicznego instytucja stosuje do wszystkich w skaźników bufora antycyklicznego łączne wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka kredytowego związane z ekspozy- cjami kredytowymi w danym państwie członkowskim lub państwie trzecim, podzielone przez łączne wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka kredytowego związanego z ekspozycjami kredytowymi tej instytucji.
5. Ekspozycje kredytowe, o których mowa w ust. 4, obejmują wszystkie kategorie ekspozycji, z wyjątkiem ekspozycji wymienionych w art. 112 lit. a–f rozporządzenia 575/2013, jeżeli podlegają one:

1. wymogom w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka kredytowego zgodnie z art. 107–311 rozporządzenia 575/2013;
2. wymogom w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka szczególnego zgodnie z art. 326–350 rozporządzenia 575/2013 lub z tytułu dodatkowego ryzyka niewykonania zobowiązań i ryzyka migracji zgodnie z art. 362–377 tego rozporządzenia – w przypadku gdy ekspozycja dotyczy portfela handlowego;
3. wymogom w zakresie funduszy własnych zgodnie z art. 242–270 rozporządzenia 575/2013 – w przypadku gdy ekspo- zycja ma charakter sekurytyzacyjny.
   Art. 22. (uchylony)
   Art. 23. 1. Komitet oblicza co kwartał wartość odniesienia wskaźnika bufora antycyklicznego. Wartość odniesienia stanowi zmienna, która odzwierciedla cykl kredytowy i ryzyko związ ane z nadmiernym wzrostem akcji kredytowej w gospo- darce narodowej, z uwzględnieniem specyfiki polskiej gospodarki i jej systemu finansowego.

2. Wartość odniesienia opiera się na wskaźniku odchylenia od długoterminowej tendencji zmiany wskaźnika kredytów do produktu krajowego brutto (PKB) i uwzględnia w szczególności:

1. wskaźnik wzrostu akcji kredytowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym wskaźnik odzwierciedlający zmiany dotyczące wskaźnika kredytów udzielonych na terytorium Rzeczypospolitej Pol skiej do PKB;
2. zalecenia Europejskiej Rady do spraw Ryzyka Systemowego dotyczące ustalania wskaźnika bufora antycyklicznego, wydane na podstawie art. 16 rozporządzenia 1092/2010.
   Art. 24. 1. Wskaźnik bufora antycyklicznego jest określony jako 0 albo 0,25 punktu procentowego lub wielokrotność 0,25 punktu procentowego i może wynosić od 0 do 2,5 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko instytucji, które posiadają ekspozycje kredytowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządze nia 575/2013. W uzasadnionych przypadkach wskaźnik bufora antycyklicznego może przekraczać 2,5 %.

2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych ocenia co kwartał natężenie cyklicznego ryzyka systemowego oraz wysokość i adekwatność wska źnika bufora antycyklicznego, biorąc pod uwagę rekomendację Komitetu.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia:

1. wskaźnik bufora antycyklicznego;

2. dzień, od którego instytucje stosują ten wskaźnik – w przypa dku gdy wskaźnik bufora antycyklicznego jest podwyż- szany; dzień ten ustala się na pierwszy dzień po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia rozporządzenia, chyba że wyjątkowe okoliczności uzasadniają określenie krótszego terminu.

Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 559

4. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw instytucji finansowych bierze pod uwagę :

1. rekomendację Komitetu dotyczącą natężenia cyklicznego ryzyka systemowego oraz wysokości i adekwatności wskaź- nika bufora antycyklicznego;
2. wartość odniesienia, o której mowa w art. 23;
3. zalecenia Europejskiej Rady do spraw Ryzyka Systemowego dotyczące ustalania wskaźnika bufora antycyklicznego, wydane na podstawie art. 16 rozporządzenia 1092/2010;
4. inne zmienne istotne z punktu widzenia reagowani a na cykliczne ryzyko systemowe;
5. wynik oceny kwartalnej, o której mowa w ust. 2, oraz konieczność właściwego reagowania na cykliczne ryzyko systemowe.
   Art. 25. 1. Komitet zamieszcza co kwartał informacje o wskaźniku bufora antycyklicznego na stronie int ernetowej Narodowego Banku Polskiego, w tym informacje o:
6. wysokości obowiązującego wskaźnika bufora antycyklicznego;
7. wartości odniesienia dotyczącej wskaźnika bufora antycyklicznego;
8. wskaźniku kredytów do PKB, o którym mowa w art. 23 ust. 2;
9. dniu, od którego instytucje stosują podwyższony wskaźnik – w przypadku podwyższenia wskaźnika bufora anty- cyklicznego;
10. przewidywanym okresie obowiązywania obniżonego wskaźnika – w przypadku obniżenia wskaźnika bufora anty - cyklicznego.
    2.7) W przypadku zm iany wysokości obowiązującego wskaźnika bufora antycyklicznego Komitet przekazuje Europej- skiej Radzie do spraw Ryzyka Systemowego informacje, o których mowa w ust. 1. Art. 26. Instytucja stosuje do obliczenia bufora antycyklicznego specyficznego dla instytucji wskaźnik bufora anty- cyklicznego dla państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska lub państwa trzeciego na poziomie ustalonym przez organ właściwy w sprawach nadzoru makroostrożnościowego tego państwa członkowskiego lub tego państwa trzeciego , jeżeli ten wskaźnik został ustalony na poziomie do 2,5 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013. W przypadku gdy minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi wskaźnik bufora
    antycyklicznego zgodnie z art. 29 ust. 2, instytucja stosuje ten wskaźnik.
    Art. 27. 1. W przypadku gdy organ właściwy w sprawach nadzoru makroostrożnościowego państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska lub p aństwa trzeciego ustalił wskaźnik bufora antycyklicznego dla tego państwa na poziomie
    powyżej 2,5 %, instytucja stosuje do obliczenia bufora antycyklicznego specyficznego dla instytucji wskaźnik okreś lony zgodnie z ust. 3.

2. W przypadku gdy minister właś ciwy do spraw instytucji finansowych:

1. nie określi wskaźnika bufora antycyklicznego zgodnie z ust. 3 – instytucja dla ekspozycji na ryzyko w tym innym państwie niż Rzeczpospolita Polska stosuje wskaźnik na poziomie 2,5 %;
2. określi wskaźnik bufora antyc yklicznego zgodnie z art. 30 ust. 2 – instytucja stosuje ten wskaźnik.

3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może określić, w drodze rozporządzenia:

1. wysokość wskaźnika bufora antycyklicznego ustalonego w państwie członkowskim innym niż Rz eczpospolita Polska lub państwie trzecim dla tego państwa członkowskiego lub tego państwa trzeciego na poziomie powyżej 2,5 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko, obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013;
2. dzień, od którego instytucja s tosuje ten wskaźnik; dzień ten ustala się na pierwszy dzień po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia rozporządzenia, chyba że wyjątkowe okoliczności uzasadniają określenie krótszego terminu.

4. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, minister właś ciwy do spraw instytucji finansowych bierze pod uwagę:

1. rekomendację Komitetu dotyczącą uznania wysokości wskaźnika bufora antycyklicznego, ustalonego w państwie członkowskim innym niż Rzeczpospolita Polska lub państwie trzecim dla tego innego państwa, n a poziomie powyżej 2,5 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko, obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013;

2. zalecenia Europejskiej Rady do spraw Ryzyka Systemowego dotyczące ustalania wskaźnika bufora antycyklicznego, wydane na podstawie a rt. 16 rozporządzenia 1092/2010.

3. W brzmieniu ustalonym przez art. 28 ustawy z dnia 16 sierpnia 2023 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem roz- woju rynku finansowego oraz ochrony inwestorów na tym rynku (Dz. U. poz. 1723), która weszła w życie z dniem 29 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 559

Art. 28. Komitet zamieszcza informacje o wskaźniku bufora antycyklicznego, o którym mowa w art. 27 ust. 3, na stronie
internetowej Narodowego Banku Polskiego, w tym informacje o:

1. wysokości obowiązującego wskaźnika bufora antycyklicznego;
2. państwie członkowskim lub państwie trzecim, do których ten wskaźnik ma zastosowanie;
3. dniu, od którego instytucje stosują ten wskaźnik.
   Art. 29. 1. Jeżeli organ właściwy w sprawach nadzoru makroostrożnościowego państwa trzeciego nie ustalił lub nie opublikował wskaźnika bufora antycyklicznego dla tego państwa trzeciego, w którym co najmniej jedna instytucja posiada ekspozycje kredytowe, instytucja stosuje do obliczenia bufora antycyklicznego specyficznego dla instytucji wskaźnik bufor a antycyklicznego określony zgodnie z ust. 2.

2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może określić, w drodze rozporządzenia:

1. wskaźnik bufora antycyklicznego dla państwa trzeciego, które nie ustaliło lub nie opublikowało tego wskaźnika;
2. dzień, od którego instytucja stosuje ten wskaźnik; dzień ten ustala się na pierwszy dzień po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia rozporządzenia, chyba że wyjątkowe okoliczności uzasadniają określenie krótszego terminu.

3. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw instytucji finansowych bierze pod uwagę:

1. rekomendację Komitetu dotyczącą konieczności określenia wskaźnika bufora antycyklicznego oraz jego wysokości dla tego państwa trzeciego;
2. zalecenia Europejskiej Ra dy do spraw Ryzyka Systemowego dotyczące ustalania wskaźnika bufora antycyklicznego, wydane na podstawie art. 16 rozporządzenia 1092/2010.
   Art. 30. 1. Instytucja stosuje do obliczenia bufora antycyklicznego specyficznego dla instytucji wskaźnik bufora anty - cyklicznego określony przez ministra właściwego do spraw instytucji finansowych:
3. zgodnie z ust. 2 pkt 1 – w przypadku gdy minister właściwy do spraw instytucji finansowych uzna, że wskaźnik bufora
   antycyklicznego ustalony przez państwo trzecie nie jest wystarczający, aby w należyty sposób chronić instytucje przed ryzykiem nadmiernego wzrostu akcji kredytowej w tym państwie trzecim;
4. zgodnie z ust. 2 pkt 2, jednak na poziomie nie niższym niż 2,5 % – w przypadku gdy wskaźnik bufora antycyklicznego dla p aństwa trzeciego ustalony przez organ właściwy w sprawach nadzoru makroostrożnościowego tego państwa wynosi ponad 2,5 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko instytucji, które mają ekspozycje kredytowe w tym państwie trzecim.

2. Minister właściwy do spraw ins tytucji finansowych może, w drodze rozporządzenia, określić:

1. wskaźnik bufora antycyklicznego dla państwa trzeciego powyżej poziomu ustalonego przez organ właściwy w spra- wach nadzoru makroostrożnościowego państwa trzeciego, w przypadku gdy uzna, że wskaź nik bufora antycyklicznego ustalony przez państwo trzecie nie jest wystarczający, aby w należyty sposób chronić instytucje przed ryzykiem nad- miernego wzrostu akcji kredytowej w tym państwie trzecim, albo
2. wskaźnik bufora antycyklicznego dla państwa trzec iego poniżej poziomu ustalonego przez organ właściwy w sprawach nadzoru makroostrożnościowego państwa trzeciego, w przypadku gdy ten wskaźnik wynosi ponad 2,5 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko instytucji, które mają ekspozycje kredytowe w tym państwie t rzecim;
3. dzień, od którego instytucja stosuje ten wskaźnik; dzień ten ustala się na pierwszy dzień po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia rozporządzenia, chyba że wyjątkowe okoliczności uzasadniają określenie krótszego terminu.

3. Wydając rozporządzen ie, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw instytucji finansowych bierze pod uwagę:

1. rekomendację Komitetu dotyczącą konieczności określenia wskaźnika bufora antycyklicznego oraz jego wysokości;

2. zalecenia Europejskiej Rady do spraw Ryzyka Systemowego dotyczące ustalania wskaźnika bufora antycyklicznego, wydane na podstawie art. 16 rozporządzenia 1092/2010.
   Art. 31. Komitet zamieszcza informacje o wskaźniku bufora antycyklicznego dla państwa trzeciego, na stronie inter- netowej Narodowego Bank u Polskiego, w tym informacje o:

3. wysokości obowiązującego wskaźnika bufora antycyklicznego;

4. dniu, od którego instytucje stosują ten wskaźnik.

Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 559

Art. 32. 1. Do obliczania średniej ważonej wskaźników bufora antycyklicznego w przypadkach, o których mowa w art. 27 ust. 1 i 2, przyjmuje się, że:

1. wskaźnik bufora antycyklicznego dla państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska ma zastosowanie od dnia określonego zgodnie z prawem tego państwa przez organ właściwy w sprawach nadzoru makroostroż nościowego danego państwa członkowskiego, jeżeli skutkiem takiej decyzji jest podwyższenie wskaźnika tego bufora,
2. w przypadku gdy organ właściwy w sprawach nadzoru makroostrożnościowego państwa trzeciego ustalił wskaźnik bufora antycykliczn ego dla tego państwa trzeciego na poziomie wyższym od dotychczasowego, znajduje on zastoso- wanie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia w sposób przewidziany w prawie właściwym dla państwa trzeciego, bez względu na wyznaczenie przez ten organ krótszego t erminu dla instytucji zarejestrowanych w tym państwie,
3. wskaźnik bufora antycyklicznego ma zastosowanie od dnia określonego zgodnie z prawem państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska albo państwa trzeciego, jeżeli organy właściwe w sprawach nadzoru makroostroż- nościowego tego państwa ustalą wskaźnik bufora antycyklicznego na poziomie niższym od dotychczasowego
   – z zastrzeżeniem że w przypadku określenia wskaźnika bufora antycyklicznego w przepisach wydanych na podstawie art. 27 ust. 3, art. 29 ust. 2 lub art. 30 ust. 2, do obliczenia średniej ważonej wskaźnika bufora antycyklicznego stosuje się odpowiednio wskaźnik określony zgodnie z tymi przepisami.

2. Do obliczania średniej ważonej wskaźników bufora antycyklicznego obowiązujących w państwac h członkowskich lub państwach trzecich, w których znajdują się ekspozycje kredytowe instytucji, instytucje określają lokalizację geograficzną stosownej ekspozycji kredytowej zgodnie z regulacyjnymi standardami technicznymi przyjętymi przez Komisję Europejs ką w trybie art. 10–13 rozporządzenia 1093/2010.
   Rozdział 7
   Bufory instytucji o znaczeniu systemowym
   Art. 33. 1. Globalną instytucją o znaczeniu systemowym może być:

1. grupa, na której czele stoi unijna instytucja dominująca, unijna dominująca finansowa s półka holdingowa lub unijna dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, lub
2. instytucja, która nie jest jednostką zależną unijnej instytucji dominującej, unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finan sowej spółki holdingowej o działalności mieszanej.

2. (uchylony)
   Art. 34. 1. Globalna instytucja o znaczeniu systemowym utrzymuje kwotę kapitału podstawowego Tier I dodatkową w stosunku do kapitału podstawowego Tier I utrzymywanego na potrzeby spełniania w ymogu w zakresie funduszy własnych , o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. a–c rozporządzenia 575/2013, na poziomie co najmniej 1 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 tego rozporządzenia, zgodnie z kategorią, do której zost ała przyporządkowana (bufor
   globalnej instytucji o znaczeniu systemowym).
3. Globalna instytucja o znaczeniu systemowym jest obowiązana utrzymywać bufor globalnej instytucji o znaczeniu systemowym na zasadzie skonsolidowanej.
4. Globalna instytucja o znacz eniu systemowym przyporządkowana do:

1. pierwszej kategorii – utrzymuje bufor globalnej instytucji o znaczeniu systemowym na poziomie 1 %;
2. drugiej kategorii – utrzymuje bufor globalnej instytucji o znaczeniu systemowym na poziomie 1,5 %;
3. trzeciej kat egorii – utrzymuje bufor globalnej instytucji o znaczeniu systemowym na poziomie 2 %;
4. czwartej kategorii – utrzymuje bufor globalnej instytucji o znaczeniu systemowym na poziomie 2,5 %;
5. kategorii wyższych niż czwarta – utrzymuje bufor globalnej instytucji o znaczeniu systemowym na poziomie wyższym niż 2,5 %.
6. (uchylony)
   Art. 35. 1. Komisja Nadzoru Finansowego, po zasięgnięciu opinii Komitetu, w drodze decyzji, identyfikuje globalne instytucje o znaczeniu systemowym oraz przyporządkowu je je do jednej z kategorii, o których mowa w art. 34 ust. 3, wy- znaczających, narastająco, znaczenie systemowe globalnej instytucji o znaczeniu systemowym. W przypadku przyporząd- kowania d o kategorii, o której mowa w art. 34 ust. 3 pkt 5, decyzja określa ró wnież poziom bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym.

2. Komisja Nadzoru Finansowego w uzasadnionych przypadkach może, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii Komitetu , przyporządkować globalną instytucję o znaczeniu systemowym do kategorii, kt órej odpowiada bufor na wyższym poziomie.

Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 559

2a. Komisja Nadzoru Finansowego w uzasadnionych przypadkach może, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii Komitetu, przyporządkować podmiot, o którym mowa w art. 33 ust. 1, do jednej z kategorii, o których mowa w art. 34 ust. 3, jeżeli na podstawie kryteriów, o których mowa w art. 36 ust. 1, podmiot ten nie zostałby przyporządkowany do żadnej z tych kategorii, identyfikując jednocześnie ten podmiot jako globalną instytucję o znaczeniu systemowym.
2b. Komisja Nadzoru Finansowego p o dodatkowej identyfikacji, o której mowa w art. 36 ust. 1a, może, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii Komitetu, przyporządkować globalną instytucję o znaczeniu systemowym do kategorii, której odpowiada bufor na niższym poziomie.
3. Do wydawanych opin ii, o których mowa w ust. 1 –2b, stosuje się przepis art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 775 i 803 ), z tym że na postanowienie nie służy zażalenie.
4. (uchylony)
Art. 36. 1. Komisja Nadzor u Finansowego identyfikuje globalne instytucje o znaczeniu systemowym i przyporządko- wuje je do jednej z kategorii, o których mowa w art. 34 ust. 3, na podstawie następujących równoważnych kryteriów:

1. wielkości grupy, której częścią jest globalna instytuc ja o znaczeniu systemowym;
2. wzajemnych powiązań danej grupy z systemem finansowym;
3. zastępowalności usług lub infrastruktury finansowej zapewnianych przez daną grupę;
4. złożoności danej grupy;
5. transgranicznej działalności danej grupy, w tym transgr anicznej działalności między państwami członkowskimi oraz między państwem członkowskim a państwem trzecim.
   1a. Komisja Nadzoru Finansowego dodatkowo identyfikuje globalne instytucje o znaczeniu systemowym i przyporząd- kowuje je do jednej z kategorii, o których mowa w art. 34 ust. 3, na podstawie kryteriów, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4, oraz na podstawie kryterium transgranicznej działalności danej grupy, z wyłączeniem transgranicznej działalności między państwami członkowskimi, o których mowa w art. 4 rozporządzenia 806/2014.

2. Komisja Nadzoru Finansowego, po zasięgnięciu opinii Komitetu, przyjmuje procedury w celu identyfikacji, o której mowa w ust. 1 i 1a, w oparciu o rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 1222/2014 z dnia 8 października 2014 r. uzupeł- niające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących określenia metody identyfikacji globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz definiowania podkategorii globalnych instytucji o znaczeniu systemowym (Dz. Urz. UE L 330 z 15.11.2014, str. 27, z późn. zm.8)).
3. Do wydawanych opinii, o których mowa w ust. 2, stosuje się przepis art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, z tym że na postanow ienie nie służy zażalenie.
   Art. 37. Inną instytucją o znaczeniu systemowym niż globalna instytucja o znaczeniu systemowym, zwaną dalej „ inną instytucją o znaczeniu systemowym”, może być instytucja albo grupa, na której czele stoi unijna instytucja dominują ca, unijna dominująca finansowa spółka holdingowa, unijna dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, dominująca instytucja z państwa członkowskiego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 28 rozporządzenia 575/2013, dominująca finansowa spółka holdingowa z państwa członkowskiego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 30 rozporządzenia 575/2013 lub dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej z państwa członkowskiego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 32 rozporządzenia 575/2013.
   Art. 38. 1. Inna instytucja o znaczeniu systemowym utrzymuje kwotę kapitału podstawowego Tier I dodatkową w stosunku do kapitału podstawowego Tier I utrzymywanego na potrzeby spełniania wymogu w zakresie funduszy własnych , o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. a–c rozporządzenia 575/2013, w wysokości określonej w decyzji, o której mowa w art. 39 ust. 1, nie większej niż 3 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013, albo w decyzji, o której mowa w art. 39 ust. 1a, większej niż 3 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013 (bufor innej instytucji o znaczeniu systemowym).
4. Inna instytucja o znaczeniu systemowym jest obowiązana utrzymywać bufor innej instytucji o znaczeniu systemo- wym na zasadzie indywidualnej, subskonsolidowanej lub skonsolidowanej.
   Art. 39. 1. Komisja Nadzoru Finansowego, w drodze d ecyzji, po zasięgnięciu opinii Komitetu, identyfikuje inną instytucję o znaczeniu systemowym i nakłada na nią bufor innej instytucji o znaczeniu systemowym do wysokości 3 % łącznej
   kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzen ia 575/2013.
   1a. Komisja Nadzoru Finansowego, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii Komitetu oraz po otrzymaniu zgody Komisji
   Europejskiej, identyfikuje inną instytucję o znaczeniu systemowym i nakłada na nią bufor innej instytucji o znaczeniu systemowy m większy niż 3 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013.

8. Zmiana wymienionego rozporządzenia została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 240 z 08.09.2016, str. 1.

Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 559

2. Komisja Nadzoru Finansowego w uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii Komitetu , może uznać, inną instytucję o znaczeniu systemowym za globalną instytucję o znaczeniu systemowym i przyporządkować ją do jednej z kategorii, o których mowa w art. 34 ust. 3.
3. Do wydawanych opinii, o których mowa w ust. 1 –2, stosuje się przepis art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, z tym że na postanowienie nie służy zażalenie.
4. (uchylony)
5. Komisja Nadzoru Finansowego ocenia znaczenie systemowe innych instytucji o znaczeniu systemowym na podstawie:

1. wielkości;
2. znaczenia dla gospodar ki Rzeczypospolitej Polskiej lub Unii Europejskiej;
3. znaczenia działalności transgranicznej;
4. wzajemnego powiązania danej instytucji lub danej grupy z systemem finansowym.

6. Dokonując oceny, o której mowa w ust. 5, Komisja Nadzoru Finansowego uwzględn ia wytyczne Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego wydane w porozumieniu z Europejską Radą do spraw Ryzyka Systemowego zgodnie z art. 16 rozporządzenia 1093/2010 oraz rekomendację Komitetu dotyczącą metodyki, kryteriów identyfikacji i kalibracji buforów innych instytucji o znaczeniu systemowym.
   Art. 40. Wydając decyzję, o której mowa w art. 39 ust. 1 i 1a, Komisja Nadzoru Finansowego bierze pod uwagę, czy bufor innej instytucji o znaczeniu systemowym nie będzie wywierał nieproporcjonalnych i niekorzystnych skutków dla całości
   lub części systemu finansowego Unii Europejskiej poprzez tworzenie przeszkód dla funkcjonowania rynku wewnętrznego Unii Europejskiej.
   Art. 41. W przypadku gdy inna instytucja o znaczeniu systemowym jest jednostką zależną globalnej insty tucji o zna- czeniu systemowym albo innej instytucji o znaczeniu systemowym, która jest instytucją albo grupą, na czele której stoi unijna instytucja dominująca, i podlega buforowi innej instytucji o znaczeniu systemowym na zasadzie skonsolidowanej, bufor in nej instytucji o znaczeniu systemowym, który ma zastosowanie na zasadzie indywidualnej lub zasadzie subskonso- lidowanej, nie przekracza niższej z następujących wartości:

1. sumy:
   a) wyższego z buforów – bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym alb o bufora innej instytucji o znacze- niu systemowym, mającego zastosowanie wobec grupy na zasadzie skonsolidowanej, oraz
   b) 1 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013 albo

2. 3 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013 albo wskaźnika łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013, o którym mowa w decyzji,
   o której mowa w art. 39 ust. 1a. Art. 42. Dodatkowa kwota kapitału podstawowego Tier I, którą globalne instytucje o znaczeniu systemowym oraz inne instytucje o znaczeniu systemowym utrzymują w celu spełnienia wymogów, o których mowa w art. 34 ust. 1 oraz art. 38 ust. 1, nie jest jednocześnie zaliczana na poczet spełniania przez te instytucje:

3. wymogów nałożonych na podstawie art. 92 ust. 1 lit. a–c rozporządzenia 575/2013 oraz

4. dodatkowego wymogu w zakresie funduszy własnych, o którym mowa w art. 138 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo ban- kowe, uwzględniającego inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. d oraz ust. 1a rozporząd zenia 575/2013, oraz

5. opartych na ryzyku składników wymogów, o których mowa w art. 92a i art. 92b rozporządzenia 575/2013 oraz art. 97 i art. 98 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozy- tów oraz przy musowej restrukturyzacji, oraz

6. wymogów nałożonych na podstawie art. 19 ust. 1, art. 21 ust. 1 i art. 47, oraz

7. zaleceń, o których mowa w art. 133a ust. 5a ustawy – Prawo bankowe, uwzględniających inne rodzaje ryzyka niż ryzyko
   nadmiernej dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. d oraz ust. 1a rozporządzenia 575/2013.

Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 559

Art. 43. W przypadku gdy grupa na zasadzie skonsolidowanej podlega wymogowi bufora globalnej instytucji o zna- czeniu systemowym oraz wymogowi bufora innej instytucji o znaczeniu systemo wym, zastosowanie ma wyższy z tych buforów.
Art. 44. 1. Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie powiadamia, za pośrednictwem Komitetu, Europejską Radę do spraw Ryzyka Systemowego o:

1. zidentyfikowanych globalnych instytucjach o znaczeniu systemowym oraz innych instytucjach o znaczeniu systemowym;
2. kategoriach przyporządkowania poszczególnych globalnych instytucji o znaczeniu systemowym;
3. uzasadnieniu przyporządkowania do kategorii, o których mowa w art. 34 ust. 3;
4. poziomach nałożonych buforów.

2. Komisja Nadzoru Finansowego zamieszcza informacje, o których mowa w ust. 1, na swojej stronie internetowej.
3. Komisja Nadzoru Finansowego powiadamia, za pośrednictwem Komitetu, Europejską Radę do spraw Ryzyka Systemowego o zamiarze nałożenia bufora innej i nstytucji o znaczeniu systemowym co najmniej:

1. miesiąc przed wydaniem decyzji, o której mowa w art. 39 ust. 1;
2. 3 miesiące przed wydaniem decyzji, o której mowa w art. 39 ust. 1a.

4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 3, zawiera:

1. uzasadnienie wprow adzenia albo zmiany bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym jako skutecznego i propor- cjonalnego instrumentu ograniczenia ryzyka;
2. ocenę przewidywanego wpływu bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym na rynek wewnętrzny Unii Europejskiej;
3. propozycję wskaźnika bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym, który Komisja Nadzoru Finansowego zamie- rza nałożyć lub zmienić.
   Art. 45. 1. Komisja Nadzoru Finansowego dokonuje raz w roku przeglądu identyfikacji globalnych instytucji o znaczeniu
   systemowym i ich przyporządkowania do odpowiednich kategorii.

2. Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie informuje, za pośrednictwem Komitetu, Europejską Radę do spraw Ryzyka Systemowego oraz globalne instytucje o znaczeniu systemowym o wynik u przeglądu, o którym mowa w ust. 1.

3. Komisja Nadzoru Finansowego może, w wyniku przeglądu, o którym mowa w ust. 1, po zasięgnięciu opinii Komitetu
   w zakresie, o którym mowa w art. 35 ust. 1–2b, wydać, zmienić albo uchylić decyzję, o której mowa w art. 35 ust. 1–2b. W przypadku zmiany decyzji Komisja Nadzoru Finansowego przyporządkowuje globalną instytucję o znaczeniu systemo- wym do jednej z kategorii, o których mowa w art. 34 ust. 3. 3a. Do opinii, o której mowa w ust. 3, stosuje się przepis art. 106 usta wy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępo- wania administracyjnego, z tym że na postanowienie nie służy zażalenie.

4. (uchylony)
   Art. 46. 1. Komisja Nadzoru Finansowego, co najmniej raz w roku, dokonuje przeglądu identyfikacji innych instytucji o znaczen iu systemowym i adekwatności wskaźnika bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym.
   1a. Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie informuje, za pośrednictwem Komitetu, Europejską Radę do spraw Ryzyka Systemowego oraz inne instytucje o znaczeniu systemowy m o wyniku przeglądu, o którym mowa w ust. 1.

5. Komisja Nadzoru Finansowego, po zasięgnięciu opinii Komitetu w zakresie, o którym mowa w art. 39 ust. 1 i 1a, w wyniku przeglądu, o którym mowa w ust. 1, może wydać, zmienić albo uchylić decyzję, o której mo wa w art. 39 ust. 1 lub 1a.

6. Do opinii, o której mowa w ust. 2, stosuje się przepis art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępo- wania administracyjnego, z tym że na postanowienie nie służy zażalenie.
   Rozdział 8
   Bufor ryzyka systemowego
   Art. 47. Instytucja utrzymuje dodatkową kwotę kapitału podstawowego Tier I w stosunku do kapitału podstawowego Tier I utrzymywanego na potrzeby spełniania wymogu w zakresie funduszy własnych, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. a–c rozporządzenia 575/2013, w celu zapobiegania ryzyku systemowemu nieobjętemu tym rozporządzeniem, buforem antycyklicz- nym specyficznym dla instytucji, buforem globalnej instytucji o znaczeniu systemowym i buforem innej instytucji o znaczeniu
   systemowym oraz ograniczania te go ryzyka, w wysokości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 50 ust. 8 (bufor ryzyka systemowego).

Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 559

Art. 48. Dodatkowa kwota kapitału podstawowego Tier I, którą instytucja utrzymuje w celu spełnienia wymogów, o których mowa w art. 47, nie jest jednocześnie zaliczana na poczet spełniania przez tę instytucję:

1. wymogów nałożonych na podstawie art. 92 ust. 1 lit. a–c rozporządzenia 575/2013 oraz
2. dodatkowego wymogu w zakresie funduszy własnych, o którym mowa w art. 138 ust. 2 pkt 2 ustawy – Praw o ban- kowe, uwzględniającego inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. d oraz ust. 1a rozporządzenia 575/2013, oraz
3. opartych na ryzyku składników wymogów, o których mowa w art. 92a i art. 92b rozporządzenia 57 5/2013 oraz art. 97 i art. 98 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów
   oraz przymusowej restrukturyzacji, oraz
4. wymogów nałożonych na podstawie art. 19 ust. 1, art. 21 ust. 1, art. 34 ust. 1 i art. 38 ust. 1, oraz
5. zaleceń, o których mowa w art. 133a ust. 5a ustawy – Prawo bankowe, uwzględniających inne rodzaje ryzyka niż ryzyko
   nadmiernej dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. d oraz ust. 1a rozporządzenia 575/2013.
   Art. 49. 1. Bufor ryzyka systemowego stosuje się łącznie z buforem globalnej instytucji o znaczeniu systemowym albo buforem innej instytucji o znaczeniu systemowym.

2. Jeżeli wymóg stanowiący sumę dodatkowej kwoty kapitału podstawowego Tier I nałożony na instytucję na podst awie art. 47 oraz wyższej z kwot nałożonych na tę instytucję na podstawie art. 34 ust. 1 lub art. 38 ust. 1 w stosunku do łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013 miałby być wyższy niż 5 %, na stoso- wani e tego wymogu w takiej wysokości wymagana jest zgoda Komisji Europejskiej.
3. Z wnioskiem o udzielenie zgody, o której mowa w ust. 2, po zasięgnięciu opinii Komitetu, występuje:

1. Komisja Nadzoru Finansowego – w przypadku gdy przekroczenie wielkości 5 %, o której mowa w ust. 2, miałoby być skutkiem nałożenia przez Komisję Nadzoru Finansowego, po określeniu przez Ministra Finansów wskaźnika bufora ryzyka systemowego, bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym lub bufora innej instytucji o znaczeniu syste- mowym , albo
2. Minister Finansów – w przypadku gdy przekroczenie wielkości 5 %, o której mowa w ust. 2, miałoby być skutkiem określenia przez Ministra Finansów, po nałożeniu przez Komisję Nadzoru Finansowego bufora globalnej instytucji o znaczeniu sys temowym lub bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym, wskaźnika bufora ryzyka systemowego.

4. Do wydawanych opinii, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepis art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, z tym że na postanowienie nie służy zażalenie.
   Art. 50. 1. Bufor ryzyka systemowego jest obliczany w odniesieniu do kwoty ekspozycji na ryzyko instytucji, wobec których bufor ryzyka systemowego ma zastosowanie zgodnie z ust. 8, na zasadzie indywidualnej, skonsol idowanej lub sub- skonsolidowanej.
5. Instytucja oblicza bufor ryzyka systemowego według wzoru:
   BSR= rT ∙ ET+∑ri ∙ Ei i w którym poszczególne symbole oznaczają:
   BSR – bufor ryzyka systemowego,
   rT – wskaźnik bufora mający zastosowanie do łącznej kwoty ekspoz ycji na ryzyko instytucji,
   ET – łączną kwotę ekspozycji na ryzyko instytucji obliczoną zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013,
   i – podzbiór ekspozycji, o którym mowa w ust. 3, ri – wskaźnik bufora mający zastosowanie do kwoty ekspozycji na ryzyko podzbioru ekspozycji i,
   Ei – kwotę ekspozycji na ryzyko instytucji w odniesieniu do podzbioru ekspozycji i obliczoną zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013.
6. Bufor ryzyka systemowego może mieć zastosowanie do:

1. wszystki ch ekspozycji znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2. ekspozycji sektorowych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
   a) ekspozycji detalicznych wobec osób fizycznych, zabezpieczonych przez ustanowienie hipoteki na nie ruchomościach
   mieszkalnych,

Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 559

b) ekspozycji wobec osób prawnych, zabezpieczonych przez ustanowienie hipoteki na nieruchomościach komercyjnych,
c) ekspozycji wobec osób prawnych, z wyłączeniem ekspozycji określonych w lit. b, d) ekspozycji wob ec osób fizycznych, z wyłączeniem ekspozycji określonych w lit. a; 3) wszystkich ekspozycji znajdujących się w państwach członkowskich innych niż Rzeczpospolita Polska;
4) ekspozycji sektorowych określonych w pkt 2, znajdujących się w państwach członkowski ch innych niż Rzeczpospolita Polska, wyłącznie w celu umożliwienia uznania wskaźnika bufora ustalonego przez to państwo zgodnie z art. 53; 5) ekspozycji znajdujących się w państwach trzecich;
6) podzbiorów dowolnej kategorii ekspozycji wskazanych w pkt 2. 4. Bufor ryzyka systemowego może być zmieniany o 0,5 punktu procentowego lub wielokrotność 0,5 punktu procen- towego, z tym że w przypadku podwyższenia tego bufora o więcej niż 0,5 punktu procentowego określa się harmonogram, zgodnie z którym instytucje powi nny osiągnąć podwyższony poziom tego bufora.
5. Wskaźnik bufora ryzyka systemowego może być zróżnicowany dla różnych podzbiorów instytucji i ekspozycji.
6. Wskaźnik bufora ryzyka systemowego nałożony na ekspozycje znajdujące się w państwach członkowskich i nnych niż Rzeczpospolita Polska jest określany w tej samej wysokości.
7. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, co najmniej raz na 2 lata, ocenia adekwatność wysokości wskaź- nika bufora ryzyka systemowego, w tym kategorie instytucji, rodzaje i podzbiory ekspozycji, do których ma on zastosowanie, nałożonego na podstawie przepisów wydanych na podstawie ust. 8, biorąc pod uwagę rekomendację Komitetu w zakresie, o którym mowa w ust. 9 pkt 1. 8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może o kreślić, w drodze rozporządzenia:

1. wskaźnik lub wskaźniki bufora ryzyka systemowego;
2. rodzaje ekspozycji, do których ma zastosowanie bufor ryzyka systemowego, oraz państwa, w których one się znajdują;
3. kategorie instytucji, do których ma zastosowanie bufor ryzyka systemowego;
4. dzień, od którego instytucje stosują bufor ryzyka systemowego;
5. harmonogram, o którym mowa w ust. 4.

9. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, minister właściwy do spraw instytucji finansowych uwzględnia:

1. rekomen dację Komitetu dotyczącą:
   a) wysokości wskaźnika bufora ryzyka systemowego,
   b) rodzajów ekspozycji, do których ma on być stosowany,
   c) kategorii instytucji, do których ma on być stosowany
   – wydaną po przeprowadzonej przez Komitet analizie w zakresie wywierania przez bufor ryzyka systemowego nie- proporcjonalnych i niekorzystnych skutków dla całości lub części systemu finansowego przez tworzenie przeszkód dla funkcjonowania rynku wewnętrznego Unii Europejskiej;
2. opinię, zalecenie lub decyzję, o których mowa w art. 51 ust. 4 i 5;
3. potrzebę zapobiegania ryzyku systemowemu nieobjętemu rozporządzeniem 575/2013, buforem antycyklicznym specy- ficznym dla instytucji, buforem globalnej instytucji o znaczeniu systemowym lub buforem innej instytucji o znaczeniu systemowym;
4. wytyczne Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego wydane w porozumieniu z Europejską Radą do spraw Ryzyka Systemowego zgodnie z art. 16 rozporządzenia 1093/2010.
   Art. 51. 1. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, za pośrednictwem Komitetu, powiadamia o zamiarze nałożenia albo zmiany wysokości bufora ryzyka systemowego:
5. Europejską Radę do spraw Ryzyka Systemowego oraz
6. w przypadku gdy wymóg utrzymania bufora ryzyka sys temowego ma objąć jednostkę zależną jednostki dominującej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia 575/2013, która ma siedzibę w państwie członkowskim innym niż Rzeczpospolita Polska – organ właściwy w sprawach nadzoru makroostrożnościowego tego pa ństwa członkowskiego.

2. W przypadku gdy wskaźnik bufora ryzyka systemowego, który ma być określony w przepisach wydanych na pod- stawie art. 50 ust. 8, nie przekracza 3 %, powiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, minister właściwy do spraw insty- tucji fi nansowych przekazuje nie później niż miesiąc przed dniem określenia tego wskaźnika.

Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 559

3. Do progu 3 %, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się wskaźnika bufora ryzyka systemowego ustalonego przez organ właściwy w sprawach nadzoru makroostrożnościowego państwa członkowskiego innego niż Rzecz pospolita Polska.
4. W przypadku gdy wskaźnik bufora ryzyka systemowego ma być określony w przepisach wydanych na podstawie art. 50 ust. 8 w wysokości powyżej 3 % do 5 %:

1. w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, mi nister właściwy do spraw instytucji finansowych zwraca się także o opinię Komisji Europejskiej, z tym że w przypadku gdy opinia jest negatywna, minister właściwy do spraw instytucji finansowych uwzględnia tę opinię albo informuje Komisję Europejską, za poś rednictwem Komitetu, o przyczynach jej nieuwzględnienia;
2. jeżeli wymóg utrzymania bufora ryzyka systemowego ma objąć jednostkę zależną jednostki dominującej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia 575/2013, która ma siedzibę w państwie członkows kim innym niż Rzeczpospolita Polska, w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, minister właściwy do spraw instytucji finansowych zwraca się o wydanie zalecenia do Komisji Europejskiej i Europejskiej Rady do spraw Ryzyka Systemowego, z tym że powia- domi enie wysyła się nie później niż 6 tygodni przed dniem określenia tego wskaźnika, z zastrzeżeniem ust. 5.

5. Jeżeli zalecenia Komisji Europejskiej i Europejskiej Rady do spraw Ryzyka Systemowego, o których mowa w ust. 4 pkt 2, są negatywne, a w sprawie okre ślenia wskaźnika bufora ryzyka systemowego w wysokości powyżej 3 % do 5 % nie osiągnięto porozumienia z organem powiadomionym zgodnie z ust. 1 pkt 2, minister właściwy do spraw instytucji finan- sowych może skierować sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Ba nkowego, zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1093/2010.
   W takim przypadku określenie wskaźnika bufora ryzyka systemowego następuje po podjęciu decyzji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.
6. W przypadku gdy wskaźnik bufora ryzyka systemowego, który ma by ć określony w przepisach wydanych na pod- stawie art. 50 ust. 8, przekracza 5 %, powiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, minister właściwy do spraw instytucji finansowych przekazuje nie później niż 3 miesiące i 6 tygodni przed dniem określenia tego wska źnika, zwracając się jedno- cześnie do Komisji Europejskiej o zgodę na określenie go w takiej wysokości.
7. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przekazuje się także w przypadku, gdy bufor ryzyka systemowego ma mieć zastosowanie do ekspozycji w państ wach trzecich.
8. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1. opis ryzyka systemowego w Rzeczypospolitej Polskiej;

2. powody, dla których rozmiar ryzyka systemowego zagraża stabilności systemu finansowego na szczeblu krajowym, uzasadniające wysokość wskaźnika bufora ryzyka systemowego;

3. uzasadnienie wprowadzenia wskaźnika bufora ryzyka systemowego jako skutecznego i proporcjonalnego instrumentu ograniczenia tego ryzyka;

4. ocenę prawdopodobnego wpływu wskaźnika bufora ryzyka systemowego na rynek we wnętrzny Unii Europejskiej – na podstawie dostępnych informacji;

5. wysokość wskaźnika bufora ryzyka systemowego i ekspozycje oraz państwa, w których one się znajdują, do których ten wskaźnik ma zastosowanie, oraz instytucje, które podlegają takim wskaźnik om;

6. w przypadku gdy wskaźnik bufora ryzyka systemowego ma zastosowanie do wszystkich ekspozycji – uzasadnienie, dlaczego bufor ryzyka systemowego dotyczy innego rodzaju ryzyka niż ryzyko objęte buforem globalnej instytucji o znaczeniu systemowym lub buforem innej instytucji o znaczeniu systemowym.
   Art. 52. Komitet zamieszcza na stronie internetowej Narodowego Banku Polskiego informacje o wskaźniku bufora ryzyka systemowego, zawierające w szczególności:

7. wysokość obowiązującego wskaźni ka lub wskaźników bufora ryzyka systemowego;

8. kategorie instytucji, do których ma zastosowanie bufor ryzyka systemowego;

9. dzień, od którego instytucje stosują bufor ryzyka systemowego;

10. rodzaje ekspozycji i państwa, w których one się znajdują;

11. uzasadnienie określenia wskaźnika lub wskaźników bufora ryzyka systemowego – w przypadku gdy informacja ta nie zagraża stabilności systemu finansowego.

Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 559

Art. 53. 1. W przypadku gdy organ właściwy w sprawach nadzoru makroostrożnościowego państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska ustalił wskaźnik bufora ryzyka systemowego dla tego państwa, instytucja stosuje wskaźnik bufora ryzyka systemowego określony zgodnie z ust. 2 w odniesieniu do swoich ekspozycji w tym państwie, jeżeli bufory te pokrywają różne rodzaje ryzyka. W przypadku gdy bufory ryzyka systemowego pokrywają te same rodzaje ryzyka, zastosowanie ma bufor wyższy.
2. Minister właściwy do spraw in stytucji finansowych może określić, w drodze rozporządzenia:

1. wysokość wskaźnika bufora ryzyka systemowego ustalonego w państwie członkowskim innym niż Rzeczpospolita Polska dla tego państwa;
2. dzień, od którego instytucja stosuje ten wskaźnik.

3. Wydaj ąc rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw instytucji finansowych bierze pod uwagę:

1. rekomendację Komitetu dotyczącą uznania wysokości wskaźnika bufora ryzyka systemowego, ustalonego w państwie członkowskim innym niż Rzeczposp olita Polska dla tego państwa;
2. informacje zawarte w powiadomieniu przekazanym przez organ właściwy w sprawach nadzoru makroostrożnościo- wego państwa członkowskiego, o którym mowa w ust. 1;
3. zalecenie Europejskiej Rady do spraw Ryzyka Systemowego skiero wane do Rzeczypospolitej Polskiej, dotyczące uznania wskaźnika bufora systemowego ustalonego w innym państwie członkowskim.

4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych powiadamia, za pośrednictwem Komitetu, Europejską Radę do spraw
   Ryzyka Systemow ego o określeniu wskaźnika bufora ryzyka systemowego zgodnie z ust. 2. Art. 54. Po określeniu wskaźnika bufora ryzyka systemowego minister właściwy do spraw instytucji finansowych może, za pośrednictwem Komitetu, zwrócić się do Europejskiej Rady do spraw R yzyka Systemowego o wydanie zalecenia uznania tego wskaźnika, zgodnie z art. 16 rozporządzenia 1092/2010, dla jednego lub kilku państw członkowskich.
   Rozdział 9
   Ograniczenia wypłat z zysków
   Art. 55. 1. Instytucja jest obowiązana przeprowadzać wewnętrzny proces oceny w celu sprawdzenia, czy spełnia wy- móg połączonego bufora i wymóg bufora wskaźnika dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1a rozporządzenia 575/2013.
5. Instytucja nie dokonuje wypłat związanych z kapitałem podstawowym Tier I w zakres ie, w jakim obniżyłoby to jej kapitał podstawowy Tier I do poziomu, przy którym wymóg połączonego bufora lub wymóg bufora wskaźnika dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1a rozporządzenia 575/2013, nie byłby spełniony.
6. Wypłata związana z kapitałem podst awowym Tier I obejmuje:

1. wypłatę dywidend pieniężnych;
2. przydział akcji w trybie art. 442 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 18 i 96 ) lub przydział innych instrumentów kapitałowych, o których mowa w art. 26 ust. 1 lit. a rozporządze - nia 575/2013;
3. umorzenie lub nabycie przez instytucję jej własnych udziałów lub innych instrumentów kapitałowych, o których mowa w art. 26 ust. 1 lit. a rozporządzenia 575/2013;
4. spłatę kwot opłaconych w związku z instrumentami kapitałowymi, o których mowa w art. 26 ust. 1 lit. a rozporządze- nia 575/2013;
5. wypłatę pozycji, o których mowa w art. 26 ust. 1 lit. b–e rozporządzenia 575/2013.

4. Wymóg połączonego bufora stanowi łączny kapitał podstawowy Tier I, który jest wymagany do pokrycia bufora zabezpieczającego, powiększonego o bufor antycykliczny specyficzny dla instytucji, bufor globalnych instytucji o znaczeniu
   systemowym, bufor innych instytucji o znaczeniu systemowym lub bufor ryzyka systemowego (wymóg połą czonego bufora).
5. Instytucja nie spełnia wymogu połączonego bufora, w przypadku gdy nie posiada funduszy własnych w kwocie i o jakości, które są wymagane do jednoczesnego spełniania:

1. wymogów nałożonych na podstawie art. 92 ust. 1 lit. a–c rozporządzen ia 575/2013 oraz

2. dodatkowego wymogu w zakresie funduszy własnych, o którym mowa w art. 138 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo bankowe , uwzględniającego inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. d oraz ust. 1a rozpor ządzenia 575/2013, oraz

3. wymogu połączonego bufora.

Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 559

Art. 56. 1. Instytucja, która nie spełnia wymogu połączonego bufora, oblicza maksymalną kwotę podlegającą wypłacie (MDA) i niezwłocznie powiadamia Komisję Nadzoru Finansowego o jej wysokości. W takim pr zypadku instytucja nie może dokonywać wypłat, o których mowa w ust. 3, w wysokości przekraczającej MDA.
1a. Instytucja, która nie spełnia wymogu bufora wskaźnika dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1a rozporządzenia 575/2013, oblicza maksymalną kwotę pod legającą wypłacie, powiązaną ze wskaźnikiem dźwigni (L -MDA) i niezwłocznie powiadamia Komisję Nadzoru Finansowego o jej wysokości. W takim przypadku instytucja nie może dokonywać wypłat, o których mowa w ust. 4, w wysokości przekraczającej L -MDA.
1b. W przypadku gdy instytucja nie wykonuje zaleceń, o których mowa w art. 133a ust. 5a ustawy – Prawo bankowe, może dokonać wypłat, o których mowa w ust. 3 i 4, jeżeli spełnia:

1. wymogi w zakresie funduszy własnych określone w częściach trzeciej, czwartej i siódm ej rozporządzenia 575/2013 oraz w rozdziale 2 rozporządzenia 2017/2402 oraz
2. dodatkowy wymóg w zakresie funduszy własnych, o którym mowa w art. 138 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo bankowe, oraz
3. wymóg:
   a) połączonego bufora lub
   b) bufora wskaźnika dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1a rozporządzenia 575/2013.

2. Ustalenie MDA oraz L -MDA następuje wyłącznie w odniesieniu do zobowiązań, które powodują obniżenie kapitału podstawowego Tier I, jeżeli ograniczenie to nie skutkuje niewykonaniem lub nien ależytym wykonaniem istniejących zobo- wiązań instytucji.
3. Przed obliczeniem MDA instytucja:

1. nie dokonuje wypłat związanych z kapitałem podstawowym Tier I;
2. nie podejmuje zobowiązań w zakresie wypłat zmiennych składników wynagrodzeń lub uznaniowych św iadczeń emery- talnych ;
3. nie dokonuje wypłat zmiennych składników wynagrodzenia, jeżeli zobowiązanie do ich wypłaty powstało w okresie, w którym instytucja nie spełniała wymogu połączonego bufora;
4. nie dokonuje wypłat z tytułu instrumentów dodatkowych w Tier I, o których mowa w art. 52 rozporządzenia 575/2013.

4. Przed obliczeniem L -MDA instytucja:

1. nie dokonuje wypłat związanych z kapitałem podstawowym Tier I;
2. nie podejmuje zobowiązań w zakresie wypłat zmiennych składników wynagrodzeń lub uznaniowyc h świadczeń emery- talnych ;
3. nie dokonuje wypłat zmiennych składników wynagrodzenia, jeżeli zobowiązanie do ich wypłaty powstało w okresie, w którym instytucja nie spełniała wymogu bufora wskaźnika dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1a rozporządzenia 575/2013;
4. nie dokonuje wypłat z tytułu instrumentów dodatkowych w Tier I, o których mowa w art. 52 rozporządzenia 575/2013.
   Art. 57. 1. MDA stanowi iloczyn wartości liczbowej uzyskanej na podstawie obliczeń, o których mowa w ust. 2 i 3, oraz wartości współczynnika MDA, ustalonego zgodnie z art. 58, pomniejszony o kwoty, o których mowa w art. 56 ust. 3.

2. Wartość liczbową, o której mowa w ust. 1, uzyskuje się w wyniku zsumowania zysków z bieżącego okresu niewłączonych
   do kapitału podstawowego Tier I zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia 575/2013 oraz zysków rocznych niewłączonych do kapitału podstawowego Tier I zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia 575/2013.

3. Od kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 odejmuje się wartość kwot należnych z tytułu podatku, jeżeli zyski, o których mowa w ust. 2, nie zostałyby wypłacone.
   Art. 57a. 1. L-MDA stanowi iloczyn wartości liczbowej uzyskanej na podstawie obliczeń, o których mowa w ust. 2 i 3, oraz wartości współczynnika L -MDA ustalonego zgodnie z art. 58, pomniejszony o kwoty, o których mowa w art. 56 ust. 4.

4. Wartość liczbową, o której mowa w ust. 1, uzyskuje się w wyniku zsumowania zysków z bieżącego okresu niewłączo- nych do kapitału podstawowego Tier I zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia 575/2013 or az zysków rocznych niewłączonych do kapitału podstawowego Tier I zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia 575/2013.

5. Od kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 odejmuje się wartość kwot należnych z tytułu podatku, jeżeli zyski, o których mowa w ust. 2, nie zost ałyby wypłacone.

Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 559

Art. 58. 1. W przypadku gdy utrzymywany przez instytucję kapitał podstawowy Tier I, który nie jest zaliczany na poczet
spełnienia wymogu w zakresie funduszy własnych zgodnie z art. 92 ust. 1 lit. a–c rozporządzenia 575/2013 oraz spełnienia
dodatkowego wymogu w zakresie funduszy własnych, o którym mowa w art. 138 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo bankowe,
uwzględniającego inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. d oraz ust. 1a rozporządzenia 575/2013, wyrażony jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013, znajduje się w:

1. pierwszym kwartylu wymogu połączonego bufora wyrażonego jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczo- nej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013 – współczynnik MDA wynosi 0;
2. drugim kwartylu wymogu połączonego bufora wyrażonego jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013 – współczynnik MD A wynosi 0,2;
3. trzecim kwartylu wymogu połączonego bufora wyrażonego jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej
   zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013 – współczynnik MDA wynosi 0,4;
4. czwartym kwartylu wymogu połączonego bufora wyrażonego jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej
   zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013 – współcz ynnik MDA wynosi 0,6.

2. W przypadku gdy utrzymywany przez instytucję kapitał podstawowy Tier I, który nie jest zaliczany na poczet speł- nienia wymogu w zakresie funduszy własnych zgodnie z art. 92 ust. 1 lit. d rozporządzenia 575/2013 oraz spełnienia dodat- kowego wymogu w zakresie funduszy własnych, o którym mowa w art. 138 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo bankowe, uwzględ- niającego ryzyko nadmiernej dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1 lit. d oraz ust. 1a rozporządzenia 575/2013, wyrażony jako odsetek ekspozyc ji całkowitej obliczonej zgodnie z art. 429 ust. 4 rozporządzenia 575/2013, znajduje się w:

1. pierwszym kwartylu wymogu bufora wskaźnika dźwigni wyrażonego jako odsetek ekspozycji całkowitej obliczonej zgodnie z art. 429 ust. 4 rozporządzenia 575/2013 – współczynnik L -MDA wynosi 0;
2. drugim kwartylu wymogu bufora wskaźnika dźwigni wyrażonego jako odsetek ekspozycji całkowitej obliczonej zgod- nie z art. 429 ust. 4 rozporządzenia 575/2013 – współczynnik L -MDA wyno si 0,2;
3. trzecim kwartylu wymogu bufora wskaźnika dźwigni wyrażonego jako odsetek ekspozycji całkowitej obliczonej zgod- nie z art. 429 ust. 4 rozporządzenia 575/2013 – współczynnik L -MDA wynosi 0,4;
4. czwartym kwartylu wymogu bufora wskaźnika dźwigni wyr ażonego jako odsetek ekspozycji całkowitej obliczonej zgodnie z art. 429 ust. 4 rozporządzenia 575/2013 – współczynnik L -MDA wynosi 0,6.

3. Dolne i górne kresy przedziału dla poszczególnych kwartyli, o których mowa w ust. 1, oblicza się jako:

1. dolny kres kwartylu – ((wymóg połączonego bufora wyrażony jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczo- nej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013)/4) x (Qn – 1),
2. górny kres kwartylu – ((wymóg połączonego bufora wyrażony jako odsetek łącznej kw oty ekspozycji na ryzyko obliczo- nej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia 575/2013)/4) x Qn
   – w których „Qn” oznacza numer porządkowy danego kwartylu.

4. Dolne i górne kresy przedziału dla poszczególnych kwartyli, o których mowa w ust. 2, oblicza się jak o:

1. dolny kres kwartylu – ((wymóg bufora wskaźnika dźwigni wyrażony jako odsetek ekspozycji całkowitej obliczonej zgodnie z art. 429 ust. 4 rozporządzenia 575/2013)/4) x (Qn – 1),
2. górny kres kwartylu – ((wymóg bufora wskaźnika dźwigni wyrażony jako od setek ekspozycji całkowitej obliczonej zgodnie z art. 429 ust. 4 rozporządzenia 575/2013)/4) x Qn
   – w których „Qn” oznacza numer porządkowy danego kwartylu.

5. Przez kwartyl, o którym mowa w ust. 1–4, rozumie się parametr statystyczny, którego trzy wartośc i dzielą uporząd- kowany zbiór danych na cztery zbiory równe pod względem liczebności.
   Art. 59. 1. W przypadku gdy instytucja, która nie spełnia wymogu połączonego bufora lub wymogu bufora wskaźnika dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1a rozporządzenia 575 /2013, planuje dokonać wypłaty, o której mowa odpowiednio w art. 56 ust. 3 lub 4, niezwłocznie powiadamia Komisję Nadzoru Finansowego o:

1. wysokości utrzymywanego przez nią kapitału w podziale na:
   a) kapitał podstawowy Tier I,
   b) kapitał dodatkowy Tier I,
   c) kapitał Tier II – w przypadku wypłaty, o której mowa w art. 56 ust. 3;

Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 559

2. wysokości zysków z bieżącego okresu i zysków rocznych;
3. MDA obliczonej zgodnie z art. 57 lub L -MDA obliczonej zgodnie z art. 57a;
4. wysokości zysków podlegających podziałowi, które ma zamiar przeznaczyć na:
   a) wypłatę dywidendy,
   b) nabycie akcji własnych,
   c) płatności z tytułu instrumentów dodatkowych w Tier I, o których mowa w art. 52 rozporządzenia 575/2013,
   d) wypłatę zmiennych składników wynagrodzenia lub uznani owych świadczeń emerytalnych, zarówno w wyniku powstania nowego zobowiązania do ich wypłaty, jak i w przypadku wypłat wynikających z zobowiązania powsta- łego w okresie, w którym instytucja nie spełniała wymogu połączonego bufora lub wymogu bufora wskaźnika dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1a rozporządzenia 575/2013.

2. Instytucja opracowuje metodę, która pozwala prawidłowo obliczyć wysokość zysków podlegających podziałowi, MDA i L-MDA, oraz przedstawia ją Komisji Nadzoru Finansowego, na jej żądanie.
   Rozdział 10
   Plan ochrony kapitału
   Art. 60. 1. W przypadku gdy instytucja nie spełnia wymogu połączonego bufora lub wymogu bufora wskaźnika dźwigni,
   o którym mowa w art. 92 ust. 1a rozporządzenia 575/2013, przygotowuje plan ochrony kapitału, który przedstawia Komisji Nadzoru Finansowego w terminie 5 dni roboczych od dnia, w którym stwierdziła, że nie spełnia tego wymogu.
3. Komisja Nadzoru Finansowego może dopuścić przedstawienie planu ochrony kapitału w terminie późniejszym, nie- przekraczającym jednak łącznie 1 0 dni, biorąc pod uwagę indywidualną sytuację instytucji.
   Art. 61. 1. Plan ochrony kapitału instytucji obejmuje:

1. przewidywane przychody i wydatki oraz prognozowany bilans;
2. środki mające na celu podwyższenie współczynników kapitałowych;
3. plan podwyższenia funduszy własnych w celu osiągnięcia zgodności z wymogiem połączonego bufora oraz wymogiem bufora wskaźnika dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1a rozporządzenia 575/2013, i przewidywany okres, w jakim to nastąpi.

2. Komisja Nadzoru Finansow ego ocenia plan ochrony kapitału i zatwierdza ten plan, jeżeli uzna, że jego wdrożenie pozwoli utrzymać lub pozyskać wystarczający kapitał, aby umożliwić instytucji spełnienie jej wymogu połączonego bufora i wymogu bufora wskaźnika dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1a rozporządzenia 575/2013, w terminach określonych przez Komisję. Komisja Nadzoru Finansowego może żądać uzupełnienia planu ochrony kapitału o informacje, które uzna za niezbędne do należytego dokonania jego oceny.

3. Jeżeli Komisja Nadzoru Finansowego nie otrzyma takiego planu w terminie, o którym mowa w art. 60, albo nie zatwierdzi planu ochrony kapitału, w drodze decyzji, zobowiązuje instytucję do podwyższenia funduszy własnych, w terminach
   określonych przez Komisję, do poziomu niezbędneg o do ostrożnego i stabilnego funkcjonowania instytucji.
   Rozdział 10a
   Zamiennik kluczowego wskaźnika referencyjnego
   Art. 61a. 1. W przypadku wystąpienia zdarzenia, o którym mowa w art. 23c ust. 1 rozporządzenia 2016/1011, Komisja
   Nadzoru Finansowego przedstawia Komitetowi stanowisko zawierające informację o konieczności wyznaczenia zamiennika kluczowego wskaźnika referencyjnego, zwanego dalej „zamiennikiem”, albo braku takiej konieczności. Komisja Nadzoru Finansowego może wskazać konieczność wyznaczenia więcej niż jednego zamiennika.

4. Stanowisko zawierające informację o konieczności wyznaczenia zamiennika albo zamienników zawiera elementy, o których mowa w art. 23b ust. 9 rozporządzenia 2016/1011.

5. Stanowisko zawierające inform ację o braku konieczności wyznaczenia zamiennika zawiera uzasadnienie.
   Art. 61b. 1. Komitet niezwłocznie po otrzymaniu stanowiska, o którym mowa w art. 61a ust. 1, wydaje rekomendację, w której wskazuje na konieczność wyznaczenia zamiennika albo zamiennikó w, albo przedstawia stanowisko zawierające informację o odmowie wydania takiej rekomendacji wraz z uzasadnieniem.

6. Rekomendacja zawiera elementy, o których mowa w art. 23b ust. 9 rozporządzenia 2016/1011.

Dziennik Ustaw – 22 – Poz. 559

Art. 61c. Minister właściwy do spraw instytucji f inansowych może określić, w drodze rozporządzenia:

1. zamiennik albo zamienniki,
2. korektę spreadu, o której mowa w art. 23b ust. 9 lit. b rozporządzenia 2016/1011, oraz metodę jej ustalania,
3. odpowiednie istotne zmiany dostosowawcze, o których mowa w art. 23b ust. 9 lit. c rozporządzenia 2016/1011,
4. datę albo daty rozpoczęcia stosowania danego zamiennika albo zamienników
   – biorąc pod uwagę rekomendację Komitetu, o której mowa w art. 61b, oraz wzrost ryzyka systemowego w systemie finan- sowym, spowodowanego zaprzestaniem opracowywania kluczowych wskaźników referencyjnych lub ich likwidacją.
   Rozdział 11
   Sankcje administracyjne za naruszenie przepisów
   Art. 62. 1. W przypadku stwierdzenia naruszenia przez instytucję przepisów art. 19 ust. 1, art. 21 ust. 1, art. 34 ust. 1, art. 38 ust. 1, art. 47, art. 55 ust. 1 i 2, art. 56 ust. 1 i 1a lub art. 61 ust. 3 Komisja Nadzoru Finansowego może:
5. wystąpić do właściwego organu instytucji z wnioskiem o odwołanie prezesa, wiceprezesa lub innego członka zarz ądu instytucji bezpośrednio odpowiedzialnego za stwierdzone nieprawidłowości;
6. w drodze decyzji:
   a) zawiesić w czynnościach członków zarządu, o których mowa w pkt 1, do czasu podjęcia uchwały w sprawie wniosku
   o ich odwołanie przez radę nadzorczą na najb liższym posiedzeniu; zawieszenie w czynnościach polega na wyłą- czeniu z podejmowania decyzji za instytucję w zakresie jej praw i obowiązków majątkowych,
   b) ograniczyć zakres działalności instytucji lub jej jednostek organizacyjnych, lub zmniejszyć sieć tych jednostek,
   c) nałożyć na instytucję karę pieniężną w wysokości do 10 % przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawo - zdaniu finansowym, a w przypadku braku takiego sprawozdania – karę pieniężną w wysokości do 10 % progno- zowanego przychodu określonego na podstawie sytuacji ekonomiczno -finansowej instytucji,
   d) nałożyć na osobę fizyczną, o której mowa w pkt 1, karę pieniężną w wysokości nie większej niż 20 000 000 zł, e) uchylić zezwolenie na utworzenie instytucji i podjąć decyzję o jej likwidacji albo cofnąć zezwolenie na prowadzenie
   działalności przez instytucję.

2. Komisja Nadzoru Finansowego odprowadza na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego kwoty wyegzekwowane z tytułu kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c i d, nało żonych na instytucję prowadzącą działalność bankową
   lub na osobę fizyczną, o której mowa w ust. 1 pkt 1, będącą członkiem zarządu tej instytucji.

3. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c i d, podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowani u egzeku- cyjnym w administracji.

4. W przypadku zastosowania wobec instytucji prowadzącej działalność bankową sankcji, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. e, przepisy art. 147 ust. 3 i art. 153–156 ustawy – Prawo bankowe stosuje się odpowiednio.
   Rozdział 12
   Instrumenty nadzoru makroostrożnościowego wynikające z art. 458 rozporządzenia 575/2013
   Art. 63. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może określić, w drodze rozporządzenia, w odniesieniu do instytucji środki, o których mowa w art. 458 ust. 2 lit. d, ust. 5 i 10 rozporządzenia 575/2013, biorąc pod uwagę rekomen- dacje Komitetu w tym zakresie oraz wzrost ryzyka systemowego w systemie finansowym, które może mieć negatywne skutki dla systemu finansowego i gospodarki Rzeczypospolitej Polskiej.
   Art. 64. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 458 ust. 5 rozporządzenia 575/2013, instytucja prowadząca działalność
   w innym państwie członkowskim w formie oddziału stosuje środki określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 2.

5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może określić, w drodze rozporządzenia, środki, o których mowa
   w art. 458 rozporządzenia 575/2013, ustalone w innym państwie członkowskim, wobec oddziałów instytucji zlokalizowa- nych w tym państwie, biorąc pod uwagę rekomendację Komitetu dotyczącą uznania wysokości wskaźnika bufora ryzyka systemowego, ustalonego w innym państwie członkowskim niż Rzeczpospolita Polska dla tego państwa, oraz zalecenie Euro- pejskiej Rady do spraw Ryzyka Systemowego skierowane do Rzeczypospolitej Pols kiej, dotyczące uznania wskaźnika bufora systemowego ustalonego w innym państwie członkowskim.

Dziennik Ustaw – 23 – Poz. 559

Rozdział 13
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 65–80. (pominięte)
Rozdział 14
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 81. Zidentyfikowane globalne instytucje o znaczeniu systemowym utrzymują:

1. 25 % bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym w 2016 r.;
2. 50 % bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym w 2017 r.;
3. 75 % bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym w 2018 r.;
4. 100 % bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym od 2019 r. Art. 82. Komitet Stabilności Finansowej działający na podstawie ustawy, o której mowa w art. 95, staje się Komite tem. Art. 83. Wskaźnik bufora antycyklicznego, o którym mowa w art. 24 ust. 1, wynosi 0 % w okresie do dnia poprzedza- jącego dzień, od którego instytucja będzie obowiązana stosować wskaźnik określony w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 3. Art. 84. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. bufor zabezpieczający składa się z kapitału podstawowego Tier I równoważnego 1,25 % łącznych kwot ekspozycji ważonych ryzykiem dotyczących instytucji , obliczo- nych zgodnie z art. 92 ust. 3 rozpo rządzenia nr 575/2013.

2. W okresie od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. bufor zabezpieczający składa się z kapitału podsta- wowego Tier I równoważnego 1,875 % łącznych kwot ekspozycji ważonych ryzykiem dotyczących instytucji, obliczonych zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia nr 575/2013.
   Art. 85. Pozostają w mocy zgody, o których mowa w art. 127 ust. 3 pkt 2, ust. 4, 6 i 7 i art. 128 ust. 3, 9 i 10, oraz wyłączenia, o których mowa w art. 128b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 689), w brzmie niu dotychczasowym, a także zgody, o których mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1–10 i art. 105c ust. 1 ustawy zmienianej w art. 7210), w brzmieniu dotych- czasowym.
   Art. 86. Do dnia, w którym znajdą zastosowanie wykonawcze standardy techniczne wydane na podstawie art. 136 roz- porządzenia 575/2013, w zakresie nieuregulowanym w tym rozporządzeniu stosuje się przepisy art. 105b ustawy zmienianej w art. 7210), w brzmieniu dotychczasowym.
   Art. 87. Za naruszenia przepisów ustaw zmienianych w art. 689) i art. 7210), w brzmieniu dotychczasowym, zaistniałe przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, sankcje administracyjne nakłada się według przepisów dotychczasowych, chyba że wymierzenie sankcji na podstawie ustaw zmienianych odp owiednio w art. 689) i art. 7210), w brzmieniu nadanym niniejs zą ustawą, byłoby względniejsze dla strony postępowania.
   Art. 88. Przepisów art. 167a ust. 2a oraz art. 169a ust. 1c ustawy zmienianej w art. 7210), w brzmieniu nadanym niniejszą
   ustawą, nie stosuje się w przypadkach, gdy do naruszenia przepisów doszło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przy czym administracyjna kara pienięż na nie może zostać nałożona po upływie 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
   Art. 89. 1. Do badań i ocen nadzorczych rozpoczętych przed dniem 31 grudnia 2015 r. stosuje się przepisy ustaw zmie- nianych w art. 689) i art. 7210), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Komis ja Nadzoru Finansowego opracowuje programy oceny nadzorczej i przeprowadza nadzorcze testy warunków skrajnych, o których mowa w przepisach ustaw zmienianych w art. 689) i art. 7210), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, po raz pierwszy w roku następującym po roku, w którym niniejsza ustawa weszła w życie.
   Art. 90. Banki uprawnione do wykonywania w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy czynności, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 7210), w brzmieniu dotychczasowym, zgodnie z art. 70 ust. 2 tej ustawy, są uprawnione od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do wykonywania czynności, o których mowa w art. 70 ust. 2 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 7210), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

9. Artykuł 68 zawiera zmiany do ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.

10. Artykuł 72 zawiera zmiany do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Dziennik Ustaw – 24 – Poz. 559

Art. 91. Do kontroli wszczętych na podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 7111) i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 92. Na potrzeby stosowania art. 395 ust. 1 rozporządzenia 575/2013 do dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 71 ustawy zmienianej w art. 689), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, wyłącza się w odniesieniu do banków:

1. ekspozycje, o których mowa w art. 493 ust. 3 lit. a, d–g oraz j rozporządzenia 575/2013;
2. 80 % wartości ekspozycji, o których mowa w art. 493 ust. 3 lit. b rozporządzenia 575/2013;
3. ekspozycje wobec własnych jednostek zależnych, w tym udziały kapitałowe i innego rodzaju udziały, w zakresie, w jakim
   te jednostki są objęte nadzorem Komisji Nadzoru Finansowego na zasadzie skonsolidowanej, o których mowa w art. 493 ust. 3 lit. c rozporządzenia 575/2013;
4. 50 % pozabilansowych akredytyw dokumentowych średniego/niskiego ryzyka i pozabilansowych niewykorzystanych zobowiązań kredytowych średniego /niskiego ryzyka, o których mowa w art. 493 ust. 3 lit. i rozporządzenia 575/2013.
   Art. 93. 1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 5 i 5a oraz art. 98i ust. 2 ustawy zmienianej w art. 7210), w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych
   wydanych na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 5 oraz art. 110x ustawy zmienianej w art. 7210), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 23 ust. 2c ustawy zmienianej w art. 6712), w brzmieniu
   dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 23 ust. 2c ustawy zmienianej w art. 6712), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez dwanaście miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
   Art. 94. 1. Dotychczasowe przepisy wydane na podstawie:

1. art. 9f, art. 9g i art. 128 ust. 6 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 689), w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 9f ust. 1 i art. 128 ust. 6 ustawy zmienia- nej w art. 689), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 18 mies ięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy;
2. art. 92b ust. 3 ustawy zmienianej w art. 689), w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 92b ust. 3 ustawy zmienianej w art. 689), w brzmieniu nadanym
   niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż prz ez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy;
3. art. 137 pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 689), w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie
   przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 31b ustawy zmienianej w art. 689), w brzmieniu nadanym niniej- szą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy;
4. art. 137 pkt 1a ustawy zmienianej w art. 689), w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 6a ust. 9 ustawy zmienianej w art. 689), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy;
5. art. 141l ust. 3 ustawy zmienianej w art. 689), w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 141l ust. 3 ustawy zmienianej w art. 689), w brzmieniu nada- nym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Dotychczasowe przepisy wydane na podstawie art. 137 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 689), zachowują moc do dnia, w którym znajdą zastosowanie przepisy wydane na podstawie wniosku ustawodawczego, o którym mowa w art. 510 ust. 3 rozporządzenia 575/2013, z wyłączeniem przepisów w zakresie nadzorczych miar płynności krótkoterminowej oraz nadzor- czych miar płynności określających współczynnik udziału podstawowej i uzupełniającej rezerwy płynności w aktywach ogółem, które zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 128 ust. 6a pkt 5 ustawy zmienianej w art. 689), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, o ile w przepisach tych zostanie okreś lony wyż- szy wymóg dotyczący pokrycia płynności wynoszący 100 %, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r. Art. 95. Traci moc ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o Komitecie Stabilności Finansowej (Dz. U. poz. 1317 oraz z 2013 r. poz. 1012).
   Art. 96. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia13), z wyjątkiem:

1. art. 19–46, art. 55–62, art. 81 i art. 83, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.;

2. art. 65 pkt 3–5, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

3. Artykuł 71 zawiera zmiany do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o nadzorze na d rynkiem kapitałowym.

4. Artykuł 67 zawiera zmiany do ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim.

5. Ustawa została ogłoszona w dniu 1 października 2015 r.