Dz.U. 2024 poz. 573

DZIENNIK USTAW
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Warszawa, dnia 15 kwietnia 2024 r. Poz. 573 OBWIESZCZENIE
MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 2 kwietnia 2024 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i nie- których i nnych aktów prawnych ( Dz. U. z 2019 r. poz. 1461 ) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jedno- lity tekst ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1622 ), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych ustawą z dnia 13 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1852) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszo- nych przed dniem 27 marca 2024 r.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje art. 11 ustaw y z dnia 13 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1852) , który stanowi:
   „Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. ”. Marszałek Sejmu: S. Hołow nia

Dziennik Ustaw – 2 – Poz. 573

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu R zeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 2024 r. (Dz. U. poz. 573) USTAWA
z dnia 11 września 201 5 r.
o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym1), 2) Rozdział 1 Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa środki służące ochronie środowiska i zdrowia ludzi przez zapobieganie niekorzystnym skutkom
wytwarzania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, zwanego dalej „zużytym sprzęt em”, i gospodarowania nim lub przez ograniczanie tych skutków oraz ogólnych skutków wykorzystania zasobów i poprawę efektywności ich wykorzy- stania.
Art. 2. 1. Ustawę stosuje się do:

1. sprzętu elektrycznego i elektronicznego, zwanego dalej „sprzętem ”;
2. zużytego sprzętu.

2. Przepisów ustawy nie stosuje się do następującego sprzętu:

1. niezbędnego dla ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa państw członkowskich, w tym broni, amunicji oraz materiałów wojskowych, przeznaczonych wyłącznie do celów wojskowych;

2. specjalnie zaprojektowanego i zainstalowanego jako część urządzenia, do którego nie stosuje się przepisów ustawy
   i który może spełniać swoją funkcję tylko jako część tego urządzenia;

3. żarówek żarnikowych;

4. przeznaczonego do wystrzeliwania w przestrzeń kosmiczną;

5. wielkogabarytowych stacjonarnych narzędzi przemysłowych;

6. wielkogabarytowych stałych instalacji, z wyłączeniem urządzeń, które nie są specjalnie zaprojektowane i zainstalo- wane jako część tych instalacji, rozumianych jako wielkogabarytowe zespoły różnego rodzaju aparatury oraz, w stosow- nych przypadkach, innych urządzeń, które łącznie spełniają następujące warunki:
   a) są montowane, instalowane i odinstalowywane przez profesjonalny personel,
   b) są przeznaczone do trwałego użytkowania jako część budynku lub konstrukcji w określonej wcześniej i stałej
   lokalizacji,
   c) mogą być zastąpione wyłącznie tym samym, specjalnie zaprojektowanym sprzętem;

7. środków transportu osób lub towarów, z wyłączeniem nieposiadających homologacji elektrycznych pojazdów dwuko- łowych;

8. maszyn ruchomych nieporuszających się po drogach, rozumianych jako maszyny z pokładowym źródłem zasilania,
   których funkcjonowanie wymaga poruszan ia się albo ciągłego lub półciągłego przemieszczania się między następują- cymi po sobie stałymi miejscami pracy, udostępnianych wyłącznie do użytku profesjonalnego;

9. przeznaczonego wyłącznie do celów badań i rozwoju, udostępnianego wyłącznie w ramach transakcji B2B;

10. Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) (Dz. Urz. UE L 197 z 24.07.2012, str. 38, z późn. zm.).

11. Niniejsza ustawa została notyfikowana Komisji Europejskiej w dniu 6 marca 2015 r. pod numerem 2015/111/PL, zgodnie z § 4 roz- porządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597), które wdraża dyrektywę 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczą cych usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998, str. 37, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 20, str. 337).

Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 573

10. wyrobów medycznych, wyposażenia wyrobów medycznych, systemów i zestawów zabiegowych, w rozumieniu przepisów
    rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/74 5 z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wyrobów medycz- nych , zmia ny dyrektywy 2001/83/WE, rozporządzenia (WE) nr 178/200 2 i rozporządzenia (WE) nr 1223/200 9 oraz
    uchylenia dyrektyw Rady 90/385/EWG i 93/42/EWG ( Dz. Urz. UE L 117 z 05.05.2017, str. 1, z późn. zm.3)), a także produktów wymienionych w załączniku XVI do teg o rozporządzenia, oraz wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro i wyposażenia wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Parlamentu Euro- pejskiego i Rady (UE) 2017/74 6 z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wyrobów medy cznych do diagnostyki in vitro oraz uchylenia dyrektywy 98/79/WE i decyzji Komisji 2010/227/UE ( Dz. Urz. UE L 117 z 05.05.2017, str. 176, z późn. zm.4)), zwanych dalej „wyrobami medycznymi”, w przypadku gdy mogą być źródłem zakażeń przed zakończeniem okresu ich eksploatacji ;
11. informatycznych nośników danych wykorzystywanych do przetwarzania dan ych osobowych, o których mowa w ustawie
    z dnia 1 4 grudnia 201 8 r. o ochronie danych osobowych przet warzanych w związku z zapobiega niem i zwalczan iem przestępczości ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1206 ).

3. Przepisów art. 18, art. 19, art. 20 ust. 1, art. 21 i art. 23 nie stosuje się do wprowadzającego sprzęt, który wprowadza do obrotu:

1. małogabarytowy sprzęt, którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 5 0 cm, o łącznej średniorocznej masie
   sprzętu nieprzekraczającej 100 kg,

2. wielkogabarytowy sprzęt, którego którykolwiek z zewnętrznych wymiarów przekracza 50 cm, o łącznej średniorocznej
   masie sprzętu nieprzekraczającej 1000 kg – który skorzys tał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 76 ust. 1. Art. 3. W sprawach dotyczących postępowania ze zużytym sprzętem w zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie
   stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2023 r. poz. 1587, 1597, 1688, 1852 i 2029 ). Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

3. decyzjach w zakresie gospodarki odpadami – rozumie się przez to decyzje, o których mowa w art. 41 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach oraz w art. 181 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony śro- dowiska (Dz. U. z 2024 r. poz. 54 );

4. dystrybutorze – rozumie się przez to osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej lub osobę
   prawną w łańcuchu dostaw, która udostępnia na rynku sprzęt; dystrybutor może być jednocześnie wprowadzającym
   sprzęt;

5. marszałku województwa – rozumie się przez to w przypadku:
   a) wprowadzającego sprzęt, autoryzowanego przedstawiciela oraz organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektro - nicznego – marszałka województwa właściwego ze względu na ich siedzibę,
   b) zbierającego zużyty sprzęt, prowadzącego zakład przetwarzania, prowadzącego działalność w zakresie recyklin gu, prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku – marszałka województwa właś ciwego
   ze względu na miejsce wykonywania przez nich działalności;

6. numerze rejestrowym – rozumie się przez to numer rejestrowy, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 1 4 grudnia
   2012 r. o odpadach;

7. państwie członkowskim – rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej , państwo członkowskie
   Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederację Szwajcarską;

8. PCB – rozumie się przez to PCB w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;

9. prowadzącym zakład przetwarzania – rozumie się przez to podmiot prowadzący zakład przetwarzania, który posiada
   decyzję w zakres ie gospodarki odpadami zezwalającą na przetwarzanie zużytego sprzętu;

10. przedsiębiorcy – rozumie się przez to przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 201 8 r. – Prawo przedsię- biorców ( Dz. U. z 2024 r. poz. 236);

11. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 117 z 03.05.2019, str. 9, Dz. Urz. UE L 334 z 27.12.2019, str. 165, Dz. Urz. UE L 130 z 24.04.2020, str. 18 i Dz. Urz. UE L 241 z 08.07.2021, str. 7.

12. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 117 z 03.05.2019, str. 11, Dz. Urz. UE L 334 z 27.12 .2019, str. 167 i Dz. Urz. UE L 233 z 01.07.2021, str. 9.

Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 573

9. publicznej kampanii edukacyjnej – rozumie się przez to każde działanie mające na celu podnoszenie stanu świadomości
   ekologicznej społeczeństwa oraz wspomaganie osiągnięcia wysokiego poziomu zbierania zużytego sprzętu, obejmu- jące informowanie o możliwym wpływie zużytego sprzęt u na środowisko i zdrowie ludzi oraz o prawidłowym postę- powaniu ze zużytym sprzętem, w szczególności o metodach selektywnego zbierania, dostępnych systemach zwrotu
   oraz roli użytkowników sprzętu w przyczynianiu się do ponownego użycia i odzysku, w tym recyklingu, zużytego
   sprzętu, w tym kampanie w środkach masowego przekazu, ulotki i broszury informacyjne, plakaty, konkursy, konferencje
   oraz imprezy o charakterze informacyjno -edukacyjnym;

10. punkcie serwisowym – rozumie się przez to miejsce, w którym jest wykonywana działalność gospodarcza polegająca
    na naprawie sprzętu;

11. producencie – rozumie się przez to osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej lub osobę prawną, która, bez względu na wykorzystywaną technikę sprze daży, w tym za pomocą środków porozumiewania się na odległość:
    a) ma siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego i produkuje sprzęt pod własną
    nazwą lub znakiem towarowym lub wprowadza na rynek pod własną nazwą lub znakie m towarowym na terytorium
    tego państwa członkowskiego sprzęt zaprojektowany lub wyprodukowany dla niego,
    b) ma siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego i pod własną nazwą lub znakiem towarowym odsprzedaje na terytorium tego państwa członkowskiego sprzęt wytworzony przez inne pod- mioty; odsprzedającego nie uznaje się za producenta, jeżeli na sprzęcie znajduje się nazwa lub znak towarowy
    podmiotu, o którym mowa w lit. a albo w pkt 20 lit. a, c) ma siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego i w ramach działalności
    handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie, dostarcza sprzęt w celu jego dystrybucji, konsumpcji lub używania po raz pierwszy na rynku tego państwa członkowskiego z państwa niebędącego państwem członkowskim lub z innego
    państwa członkowskiego lub d) ma siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego lub państwa niebędącego państwem członkowskim i sprzedaje sprzęt na tery torium kraju za pomocą środków porozumiewania się na odleg łość bezpośrednio gospodarstwom domowym lub użytkownikom innym niż gospodarstwa domowe
    – z tym, że za producenta nie uznaje się podmiotu, który realizuje finansowanie na zasadzie wyłączności w ramach
    lub zgodnie z umową finansową rozumianą jako każda umowa lub ustalenia dotyczące pożyczki, dzierżawy, najmu lub sprzedaży odroczonej, odnoszące się do jakiegokolwiek sprzętu, bez względu na to, czy warunki tej umowy lub ustaleń
    albo każdej umowy dodatkowej lub dodatkowych ustaleń przewidują przeniesienie lub możliwość przeniesienia prawa
    własności do tego sprzętu, chyba że jednocześnie działa on jako producent;

12. siedzibie – rozumie się przez to odpowiednio siedzibę lub miejsce zamieszkania;

13. sprzęcie – rozumie się przez to urządzenie, którego prawidłowe działanie jest uzależnione od dopływu prądu elektrycznego lub od obecności pól elektromagnetycznych, oraz urządzenie mogące służyć do wytwarzania, przesyłu lub pomiaru
    prądu elektrycznego lub pól elektromagnetycznych, które są zaprojektowane do użytku przy napięciu elektrycznym
    nieprzekraczającym 1000 V dla prądu przemiennego oraz 1500 V dla prądu stałego;

14. sprzęcie przeznaczonym dla gospodarstw domowych – rozumie się przez to sprzęt, który może być używany w gospo- darstwach domowych, jak i przez użytkowników innych niż gospodarstwa domowe;

15. średniorocznej masie sprzętu – rozumie się przez to średnią masę sprzętu wprowadzonego do obrotu w 3 poprzednich
    latach kalendarzowych przez danego wprowadzającego sprzęt; jeżeli wprowadzający sprzęt nie wprowadzał do obrotu
    sprzętu przez 3 lata, średnią masę sprzętu liczy się odpowiednio za 2 poprzednie lata kalendarzowe lub za poprzedni
    rok kalendarzowy, w których nastąpiło wprowadzenie do obrotu sprzętu;

16. terytorium kraju – rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

17. udostępnieniu na rynku – rozumie się przez to dostarczanie sprzętu w celu jego dystrybucji, konsumpcji lub używania
    na terytorium kraju w ramach działalności gospodarczej, odpłatnie lub nieodpłatnie;

18. usunięciu – rozumie się przez to ręczną, mechaniczną, chemiczną lub metalurgiczną obróbkę, w wyniku której niebez- pieczne : substancje, mieszaniny i części składowe zostają wyodrębnione w postaci oddzielnego strumienia lub stanowią
    wyróżniającą się część strumienia w procesie przetwarzania, przy czym substancja, mieszanina lub część składowa są możliwe do zidentyfikowania, jeżeli jest możliwe ich monitorowanie w celu zweryfikowania przetwarzania bezpiecz- nego dla środowiska;

Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 573

19. wielkogabarytowych stacjonarnych narzędziach przemysłowych – rozumie się przez to wielkogabarytowe zespoły
    maszyn, urządzeń lub elementów składowych, współpracujących ze sobą w celu konkretnego zastosowania, trwale
    instalowane i odinstalowywane w konkretnym miejscu przez profesjonalny personel oraz użytkowane i utrzymywane
    przez profesjonalny personel w przemysłowym obiekcie produkcyjnym lub w obiekcie badawczo -rozwojowym;
20. wprowadzającym sprzęt – rozumie się przez to osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej lub osobę prawną, która, bez względu na wykorzystywaną technikę sprzedaży, w tym za pomocą środków porozumie- wania się na odległość:
    a) ma siedzibę na terytorium kraju i produkuje sprzęt pod własną nazwą lub znakiem towarowym lub wprowadza do obrotu pod własną nazwą lub znakiem towarowym na terytorium kraju sprzęt zaprojektowany lub wyprodukowany
    dla niego,
    b) ma siedzibę na terytorium kraju i pod własną nazwą lub znakiem towarowym odsprzedaje na terytorium kraju
    sprzęt wytworzony przez inne podmioty ; odsprzedającego nie uznaje się za wprowadzającego sprzęt, jeżeli na sprzęcie znajdują się nazwa lub znak towarowy wprowadzającego sprzęt , lub c) ma siedzibę na terytorium kraju i wprowadza do obrotu w ramach swojej działalności sprzęt z innego niż Rzecz- pospolita Polska państwa członkowskiego lub państwa niebędącego państwem członkowskim
    – z tym że za wprowadzającego sprzęt nie uznaje się podmiotu, który realizuje finansowanie na zasadzie wyłączności
    w ramach lub zgodnie z umową finansową, o której mowa w pkt 11, chyba że jednocześnie działa on jako wprowadza- jący sprzęt;
21. wprowadzeniu do obrotu – rozumie się przez to udostępnienie na rynku sprzętu po raz pierwszy w ramach prowadzonej
    działalności gospodarczej;
22. zakładzie przetwarzania – rozumie się przez to instalację, obiekt budowlany lub jego część, w których jest prowadzony
    demontaż zużytego sprzętu oraz przygotowanie do ponownego użycia zużytego sprzętu lub odpadów powstałych
    po demontażu zużytego sprzętu, które posiadają decyzję w zakresie gospodarki odpadami zezwalającą na przetwarza- nie zużytego sprzętu;
23. zbierającym zużyty sprzęt – rozumie się przez to podmiot wykonujący działalność gospodarczą w zakresie zbierania
    zużytego sprzętu, który posiada decyzję w zakresie gospodarki odpadami zezwalającą na zbieranie zużytego sprzętu;
24. zużytym sprzęcie – rozumie się przez to sprzęt stanowiący odpady w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, łącznie ze wszystkimi częściami składowymi, podzespołami i materiałami eksploata- cyjnymi stanowiącymi część sprzętu w momencie pozbywania się go;
25. zużytym sprzęcie pochodzącym z gospodarstw domowych – rozumie się przez to zużyty sprzęt pochodzący z gospo- darstw domowych oraz zużyty sprzęt pochodzący ze źródeł innych niż gospodarstwa domowe, który ze względu
    na charakter i ilość jest podobny do zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych; za zużyty sprzęt po- chodzący z gospodarstw domowych uznaje się odpady powstałe ze sprzętu, który z dużym prawdopodobieństwem będzie
    używany zarówno przez gospodarstwa domowe, jak i przez użytkowników innych niż gospodars twa domowe.
    Art. 5. 1. Sprzęt zalicza się do odpowiedniej grupy sprzętu.

2. Numery i nazwy grup sprzętu oraz przykładowe rodzaje sprzętu należącego do tych grup określa załącznik nr 1 do ustawy.
   Art. 6. 1. Wprowadzenie do obrotu następuje w dniu:

1. wydania sprzętu z magazynu albo przekazania go osobie trzeciej – w przypadku sprzętu wytworzonego na terytorium
   kraju;
2. wystawienia faktury potwierdzającej przywóz sprzętu na terytorium kraju z terytorium innego niż Rzeczpospolita
   Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej albo dokumentu celnego potwierdzającego przywóz sprzętu na terytorium kraju z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej;
3. przywozu sprzętu na terytorium kraju w celu wprowadzenia do obrotu.

2. Jeżeli wprowadzenie do obrotu nastąpiło w dwóch różnych dniach, o których mowa w ust. 1, za dzień wprowadzenia
   do obrotu uważa się dzień, w którym wprowadzenie do obrotu nastąpiło wcześniej.

3. Ciężar udowodnienia, że wprowadzenie do obrotu nie nastąpiło albo nastąpiło w innym dniu niż określony w ust. 1, spoczywa na wprowadzającym sprzęt.

Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 573

Art. 7. 1. Organy administracji publicznej, w zakresie swojej właściwości, wspierają współpracę między wprowadza- jącymi sprzęt a podmiotami prowadzącymi działalność w zakresie recyklingu i innych niż recykling procesów odzysku
oraz podejmują działania na rzecz promowania projektowania i produkcji sprzętu, aby ułatwić ponowne użycie, demontaż
oraz odzysk zużytego sprzętu, jego części składowych i materiałów.
2. Przy projektowaniu sprzętu stosuje się wymagania dotyczące ekoprojektu, ułatwiające ponowne użycie i przetwa- rzanie zużytego sprzętu, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ustawy z dnia 3 0 sierpnia 200 2 r. o systemi e oceny zgodności (Dz. U. z 2023 r. poz. 215 ). 3. Zakazuje się uniemożliwiania ponownego użycia zużytego sprzętu przez stosowanie specyficznych rozwiązań pro- jektowych lub procesów produkcyjnych, o ile takie rozwiązania lub procesy nie niosą korzyści nadrzędnych, w szczegól ności
w odniesieniu do ochrony środowiska, ochrony życia i zdrowia ludzi lub wymogów bezpieczeństwa.
Art. 8. 1. Przy ustalaniu masy sprzętu wprowadzonego do obrotu nie uwzględnia się masy sprzętu, który został wy- wieziony z terytorium kraju przez wprowadzającego sprzęt lub innego przedsiębiorcę, na podstawie dokumentów potwierdza- jących wywóz sprzętu z terytorium kraju na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim lub wywóz sprzętu
z terytorium kraju na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego w tym samym roku kalenda- rzowym, w którym sprzęt został wprowadzony do obrotu.
2. Przy ustalaniu masy sprzętu wprowadzonego do obrotu nie uwzględnia się masy baterii i akumulatorów stanowią- cych przynależność albo część składową tego sprzętu.
Art. 9. Wywóz z terytorium kraju odpadów powstałych ze zużytego sprzętu w celu poddania ich przetwarzaniu
odbywa się zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1013/200 6 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów ( Dz. Urz. UE L 190 z 12.07.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem
nr 1013/2006 ”, oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1418/200 7 z dnia 29 listopada 2007 r. dotyczącym wywozu w celu poddania odzyskowi niektórych odpadów wymienionych w załączniku III lub IIIA rozporządzenia (WE) nr 1013/200 6 Parla- mentu Europejskiego i Rady do pewnych państw, których nie obowiązuje decyzja OECD w sprawie kontroli trans granic z- nego przemieszczania odpadów (Dz. Urz. UE L 316 z 04.12.2007, str. 6, z późn. zm.).
Art. 10. 1. Każda osoba fizyczna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba prawna, która ma siedzibę na terytorium kraju, która sprzedaje sprzęt za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio
gospodarstwom domowym lub użytkownikom innym niż gospodarstwa domowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie
członkowskim, jest obowiązana do wyznaczenia w tym państwie przedstawiciela odpowiedzialnego za wykonywanie na jego terytorium obowiązków określonych w przepisach krajowych tego państwa dotyczących sprzętu oraz zużytego sprzętu.
2. Przedstawiciel, o którym mowa w ust. 1, jest wyznaczany w drodze umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem
nieważności.
Rozdział 2 Udostępnianie na rynku sprzętu
Art. 11. 1. Wprowadzający sprzęt wykonuje obowiązki określone w ustawie:

1. samodzielnie albo
2. za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, z wyłączeniem obowiązków, o których
   mowa w art. 12–14, art. 17, art. 22 ust. 1 i 3, art. 72 ust. 2 i art. 84.

2. Wykonywanie obowiązków określonych w ustawie za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego
   i elektronicznego zgodnie z ust. 1 pkt 2 nie zwalnia wprowadzającego sprzęt z odpowiedzialności za realizację tych obo- wiązków.

3. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego wykonuje obowiązki wprowadzającego sprzęt na pod- stawie zawartej z nim umowy w formie pisemnej pod rygorem nieważności, w odniesieniu do masy sprzętu należącego
   do grupy sprzętu wskazanej w umowie, jaką wprowadzający sprzęt wprowadził do obrotu w danym roku kalendarzowym.

4. Wprowadzający sprzęt oraz organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego są obowiązani przechowywać
   umowę, o której mowa w ust. 3, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym umowa przestała obowiązywać.
   Art. 12. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do umieszczania numeru rejestrowego na fakturach i innych doku- mentach sporządzanych w związku z wprowadzaniem do obrotu sprzętu.

5. Wprowadzający sprzęt, który korzysta z uprawnienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1, jest obowiązany do umiesz- czania na fakturach i innych dokumentach sporządzanych w związku z wprowadzaniem do obrotu sprzętu pochodzącego od producenta, który wyznaczył autoryzowanego przedstawiciela, numeru rejestrowego tego autoryzowanego przedstawiciela.

Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 573

Art. 13. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany dołączyć do sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych informację o:

1. zakazie umieszczania zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami, wraz z wyjaśnieniem znaczenia oznakowania,
   o którym mowa w art. 14 ust. 1;
2. potencjalnych skutkach dla środowiska i zdrowia ludzi wynikających z obecności w sprzęcie niebezpiecznych: sub- stancji, mieszanin oraz części składowych.

2. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do informowania o:

1. systemie zbierania, w tym zwrotu, zużytego sprzętu;
2. roli, jaką gospodarstwo domowe spełnia w przyczynianiu się do ponownego użycia i odzysku, w tym recyklingu,
   zużytego sprzętu.
   Art. 14. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do oznakowania sprzętu symbolem selektywnego zbierania, którego
   wzór jest określony w załączniku nr 2 do ustawy. Oznakowanie oznacza jednocześnie, że sprzęt został wprowadzony do obrotu
   po dniu 13 sierpnia 2005 r.

2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się na sprzęcie w sposób wyraźny, czytelny i trwały, a jeżeli jest to uzasadnione wielkością lub funkcją sprzętu – na opakowaniu i dokumentach dołączonych do sprzętu.
   Art. 15. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do prowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych w stosunku
   do sprzętu, który został przez niego wprowadzony do obrotu.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wykonywany przez wprowadzającego sprzęt za pośrednictwem organizacji
   odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego uznaje się za zrealizowany w ramach art. 62.
4. Wprowadzający sprzęt, samodzielnie wykonując obowiązek, o którym mowa w ust. 1:

1. przeznacza na publiczne kampanie edukacyjne lub
2. wnosi na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego
   – łącznie co najmniej 0,1 % przychodów netto z tytułu wprowadzania do obrotu sprzętu osiągniętych w poprzednim roku kalendarzowym.

4. Wprowadzający sprzęt, który rozpoczyna działalność w danym roku kalendarzowym, oblicza wysokość środków,
   o których mowa w ust. 3, w odniesieniu do przychodów netto z tytułu wprowadzania do obrotu sprzętu osiągniętych w tym roku kalendarzowym.
5. Rozliczenie wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, następuje w terminie do dnia 3 1 stycznia roku następują- cego po roku, w którym wprowadzający sprzęt był obowiązany do przeprowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych.
6. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za wykonany, jeżeli wprowadzający sprzęt posiada dokumentację
   potwierdzającą przeznaczenie środków, o których mowa w ust. 3, na publiczne kampanie edukacyjne.
7. Wprowadzający sprzęt jest zwolniony z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli wysokość środków obliczonych
   w sposób określony w ust. 3 nie przekracza 100 zł w danym roku kalendarzowym.
8. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 7, ma zastosowanie, jeżeli:

1. wprowadzający sprzęt złoży marszałkowi województwa, w terminie do dnia 3 1 stycznia każdego roku:
   a) zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis w zakresie, o którym mowa w art. 37 ustaw y z dnia 3 0 kwietnia
   2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 702 ), b) informacje, których zakres został określony w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 2a ustawy, o której
   mowa w lit. a;
2. w odniesieniu do wprowadzającego sprzęt są spełnione warunki dopuszczalności pomocy de minimis określone w obowią- zujących przepisach prawa Unii Europejskiej w zakresie pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie.

9. Wartość pomocy de minimis odpowiada wysokości środków obliczonych zgodnie z ust. 3.

10. Zaświadczenia, oświadczenie oraz informacje, o których mowa w ust. 8 pkt 1, przekazuje się za pośrednictwem Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, o której mowa w art. 79 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, zwanej dalej „BDO”.

11. W przypadku gdy wprowadzający sprzęt, pomimo ciążącego na nim obowiązku, nie przeznaczył na publiczne kam- panie edukacyjne lub nie wniósł środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, albo przeznaczył lub wniósł je w wysokości niższej od należnej, marszałek województwa określa, w drodze decyzji, wysokość zobowiązania z tytułu środków, o których mowa
    w ust. 3 pkt 2.

Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 573

12. Wysokość zobowiązania z tytułu środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, ulega obniżeniu o kwotę faktycznie
    przeznaczoną przez wprowadzającego sprzęt na publiczne kampanie edukacyjne, potwierdzoną przez dokumentację, o której
    mowa w ust. 6.
13. Wpływy z tytułu środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, w wysokości 10 % stanowią dochód budżetu samorządu
    województwa z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności z tytułu tych środków i obsługę administracyjną systemu
    tych środków.
14. Wpływy z tytułu środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, powiększone o wysokość dochodów z oprocentowania
    rachunków bankowych i pomniejszone o wysokość dochodów, o których mowa w ust. 13, marszałek województwa przeka- zuje, w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału, na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska
    i Gospod arki Wodnej.
15. Do środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia
    1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 i 2760 ), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysłu- gują marszałkowi województwa.
    Art. 16. 1. Z chwilą sprzedaży sprzętu przedstawia się nabywcom sprzętu koszty gospodarowania odpadami obejmu- jące koszty zbierania i przetwarzania zużytego sprzętu, jeżeli wprowadzający sprzęt przekazał dystrybutorom informację
    o wysokości kosztów gospodarowania odpadami.
16. Dystrybutor jest obowiązany do informowania w sposób określony w ust. 3 nabywców sprzętu o wysokości kosztów
    gospodarowania odpadami, jeżeli taką informację uzyskał od wprowadzającego sprzęt.
17. Informowanie nabywców sprzętu o wysokości kosztów gospodarowania odpadami następuje przez wyróżnienie
    w cenie sprzętu kosztów gospodarowania odpadami przypadających na jednostkę sprzętu.
18. Koszty gospodarowania odpadami nie mogą przekraczać kosztów faktycznie poniesionych na ten cel. Art. 17. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania informacji dotyczącej ponownego użycia i prze- twarzania zużytego sprzętu, zawierającej w szczególności wskazanie poszczególnych części składowych oraz materiałów
    zawartych w sprzęcie, a także umiejscowienia w sprzęcie niebezpiecznych: substancji, mieszanin oraz części składowych.
19. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest opracowywana w terminie 12 miesięcy od dnia wprowadzenia na rynek
    państwa członkowskiego nowego typu sprzętu.
20. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do bezpłatnego przekazania prowadzącemu zakład przetwarzania, prowa- dzącemu działalność w zakresie recyklingu oraz prowadzącemu działalność w zakresie innych niż recykling procesów od- zysku informacji, o której mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia złożenia przez nich wniosku o jej przekazanie .
21. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest sporządzana w postaci papierowej lub elektronicznej na informatycznym
    nośniku danych w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizu- jących zadania publiczne (Dz. U. z 2024 r. poz. 307). Art. 18. 1. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, jest obowiązany do zorganizowania i sfinansowania odbierania od zbierających zużyty sprzęt oraz przetwarzania zużytego
    sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
22. Jeżeli zużyty sprzęt powstał ze sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych wprowadzonego do obrotu:

1. do dnia 13 sierpnia 2005 r. – obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy wprowadzającego sprzęt w stosunku
   do sprzętu należącego do tej samej grupy sprzętu co sprzęt przez niego wprowadzony do obrotu, proporcjonalnie
   do jego udziału w masie wprowadzonego do obrotu sprzętu należącego do tej grupy;
2. po dniu 13 sierpnia 2005 r. – obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy wprowadzającego sprzęt w stosunku
   do sprzętu, który został przez niego wprowadzony do obrotu.
   Art. 19. 1. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domo- wych, jest obowiązany do zorganizowania i sfinansowania zbierania oraz przetwarzania zużyt ego sprzętu pochodzącego od użytkowników innych niż gospodarstwa domowe, powstałego ze sprzętu, który został przez niego wprowadzony do obrotu
   po dniu 13 sierpnia 2005 r.

2. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych, jest także obowiązany do zorganizowania i sfinansowania zbierania oraz przetwarzania zużytego sprzętu pochodzącego od użyt- kowników innych niż gospodarstwa domowe, który został przez niego wprowadzony do obrotu do dnia 13 sierpnia 2005 r., jeżeli sprzęt ten jest zastępowany przez niego sprzętem tego samego rodzaju lub spełniającym te same funkcje.

Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 573

3. Zbieranie i przetwarzanie zużytego sprzętu, o którym mowa w ust. 2, może być również finansowane przez użyt- kownik a sprzętu innego niż przeznaczony dla gospodarstw domowych, z którego powstał ten zużyty sprzęt, w zakresie okreś - lonym w umowie zawartej między wprowadzającym sprzęt i użytkownikiem tego sprzętu.
4. Zbieranie i przetwarzanie zużytego sprzętu innego niż wskazany w ust. 2, który został wprowadzony do obrotu do dnia 13 sierpnia 2005 r., jest finansowane przez użytkownika sprzętu innego niż przeznaczony dla gospodarstw domowych,
   z którego powstał ten zużyty sprzęt.
   Art. 20. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do osiągnięcia minimalnych rocznych poziomów zbierania zużytego
   sprzętu, które wynoszą:

1. od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. – nie mniej niż 40 % średniorocznej masy sprzętu wprowadzo- nego do obrotu, a w przypadku sprzętu należącego do grupy sprzętu nr 3 określonej w załączniku nr 1 do ustawy – nie mniej niż 50 % średniorocznej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu;
2. od dnia 1 stycznia 2021 r. – nie mniej niż 65 % średniorocznej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu albo 85 % masy
   zużytego sprzętu wytworzonego na terytorium kraju.

2. Przy obliczaniu poziomów zbierania zużytego sprzętu nie uwzględnia się masy zużytego sprzętu powstałego
   ze sprzętu, który nie został wprowadzony do obrotu, oraz odpadów poprodukcyjnych.
3. Sposób obliczania minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu do dnia 31 grudnia 2020 r. określa
   załącznik nr 3 do ustawy.
4. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, minimalne roczne poziomy zbierania zuży- tego sprzętu, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w poszczególnych latach do końca 202 0 r., kierując się:

1. masą wprowadzonego do obrotu sprzętu;
2. działaniami na rzecz konkurencyjności polskiej gospodarki;
3. poziomem rozwoju infrastruktury niezbędnej w procesie zbierania zużytego sprzętu.

5. Minister właściwy do spraw klimatu dokona, w drodze rozporządzenia, wyboru metody spośród określonych
   w ust. 1 pkt 2 oraz określi szczegółowy sposób obliczania minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu od dnia 1 stycznia 2021 r., kierując się potrzebą osiągnięcia minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu oraz zapewnienia porównywalności informacji w zakresie osiągniętego minimalnego poziomu zbierania zużytego sprzętu prze- kazywanych przez wprowadzających sprzęt.
   Art. 21. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do osiągnięcia w poszczególnych latach określonych poziomów
   odzysku oraz przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu.
6. Należy osiągnąć następujące poziomy odzysku oraz przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu:

1. dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grup sprzętu nr 1 i 4 określonych w załączniku nr 1 do ustawy:
   a) odzysku – 85 % masy zużytego sprzętu oraz b) przygotowania do ponownego użycia i recyklingu – 80 % masy zużytego sprzętu;
2. dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grupy sprzętu nr 2 określonej w załączniku nr 1 do ustawy:
   a) odzysku – 80 % masy zużytego sprzętu oraz b) przygotowania do ponownego użycia i recyklingu – 70 % masy zużytego sprzętu;
3. dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grup sprzętu nr 5 i 6 określonych w załączniku nr 1 do ustawy:
   a) odzysku – 75 % masy zużytego sprzętu oraz b) przygotowania do ponownego użycia i recyklingu – 55 % masy zużytego sprzętu;
4. dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grupy sprzętu nr 3 określonej w załączniku nr 1 do ustawy – recyklingu – w wysokości 80 % masy tego zużytego sprzętu.

3. Sposób obliczania rocznego poziomu odzysku oraz poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego
   sprzętu określa załącznik nr 4 do ustawy.

4. Minister właściwy do spraw klimatu moż e określić, w drodze rozporządzenia, warunki zaliczania masy zużytego sprzętu do masy zużytego sprzętu poddanej recyklingowi, kierując się koniecznością ujednolicenia sposobu obliczania poziomów odzysku oraz przygotowania do ponownego użycia i recyklingu z użytego sprzętu, o których mowa w ust. 1, oraz przepisami przyjętymi w tym zakresie przez Komisję Europejską.

Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 573

Art. 22. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do prowadzenia dodatkowej ewidencji obejmującej informacje
o masie wprowadzonego do obrotu sprzętu.
2. Podstawę do obliczenia osiągniętych poziomów zbierania, odzysku oraz przygotowania do ponownego użycia i recyklingu
zużytego sprzętu stanowią dane zawarte w dodatkowej ewidencji oraz w zaświadczeniach o zużytym sprzęcie.
3. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do przechowywania dodatkowej ewidencji oraz zaświadczeń o zużytym
sprzęcie przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą.
Art. 23. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do zawarcia umowy w formie pisemnej pod rygorem nieważności
z prowadzącym zakład przetwarzania, który prowadzi demontaż oraz przygotowanie do ponownego użycia zużytego
sprzętu, który powstał ze sprzętu należącego do grupy sprzętu, do której należy sprzęt wprowadzony do obrotu przez wpro- wadzającego sprzęt.
2. Wprowadzający sprzęt w przypadku:

1. cofnięcia prowadzącemu zakład przetwarzania decyzji w zakresie gospodarki odpadami,
2. rozwiązania albo wygaśnięcia umowy, o której mowa w ust. 1 – jest obowiązany, w terminie 3 miesięcy odpowiednio od dnia cofnięcia decyzji, rozwiązania albo wygaśnięcia umowy,
   do wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1. Art. 24. Do podmiotu mającego siedzibę na terytorium kraju i udostępniającego na rynku sprzęt wprowadzony do obrotu
   przez dy strybutora, który nie jest wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy z dnia 1 4 grudnia 201 2 r. o odpadach,
   zwanego dalej „rejestrem ”, stosuje się przepisy ustawy dotyczące wprowadzającego sprzęt.
   Art. 25. 1. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt pochodzący od producenta, nie musi wykonywać obowiązków nałożonych na niego ustawą, o ile:
3. autoryzowany przedstawiciel tego producenta jest wpisany do rejestru;
4. przekazał autoryzowanemu przedstawicielowi wszelkie dane niezb ędne do wykonywania przez autoryzowanego
   przedstawiciela obowiązków w odniesieniu do sprzętu wprowadzonego do obrotu przez tego wprowadzającego sprzęt,
   w szczególności informacje o masie wprowadzonego do obrotu w danym oraz w poprzednim roku kalendarzowym
   sprzętu pochodzącego od producenta, który wyznaczył tego autoryzowanego przedstawiciela .

2. W przypadku nieprzekazania autoryzowanemu przedstawicielowi danych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wprowa- dzający sprzęt jest obowiązany do wykonywania obowiązków nałożonych na niego ustawą w odniesieniu do masy sprzętu,
   jaką wprowadził do obrotu w danym roku kalendarzowym, o której nie poinformował autoryzowanego przedstawiciela.

3. Autoryzowany przedstawiciel prowadzi wykaz wprowadzających s przęt, którzy korzystają z uprawnienia, o którym
   mowa w ust. 1. Rozdział 3 Autoryzowany przedstawiciel
   Art. 26. 1. Producent, o którym mowa w art. 4 pkt 11 lit. a–c, ma prawo do wyznaczenia autoryzowanego przedstawi- ciela odpowiedzialnego za wykonywanie na terytorium kraju obowiązków określonych ustawą dla wprowadzającego sprzęt
   w odniesieniu do wprowadzonego do obrotu sprzętu pochodzącego od tego producenta.

4. Producent, o którym mowa w art. 4 pkt 11 lit. d, jest obowiązany do wyznaczenia autoryzowanego przedstawiciela
   odpowiedzialnego za wykonywanie na terytorium kraju obowiązków określonych ustawą dla wprowadzającego sprzęt w od- niesieniu do wprowadzonego do obrotu sprzętu pochodzącego od tego producenta.

5. Autoryzowany przeds tawiciel jest wyznaczany w drodze umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważ- ności.

6. Autoryzowanym przedstawicielem może być osoba fizyczna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej
   lub osoba prawna mające siedzibę na terytorium kraju, w tym organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego.

7. Autoryzowany przedstawiciel wykonuje obowiązki określone ustawą dla wprowadzającego sprzęt za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, z wyłączeniem obowiązków, o których mowa w art. 12–14, art. 17, art. 22 ust. 1 i 3 i art. 84.

8. Wykonywanie obowiązków określonych w ustawie dla wprowadzającego sprzęt za pośrednictwem organizacji od- zysku sprzętu elektrycznego i elektroni cznego zgodnie z ust. 5 nie zwalnia autoryzowanego przedstawiciela z odpowiedzial- ności za realizację tych obowiązków.

Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 573

7. W przypadku gdy autoryzowanym przedstawicielem jest organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
   i autoryzowany przedstawiciel wykonuje obowiązki, o których mowa w ust. 1, za pośrednictwem tej organizacji odzysku
   sprzętu elektrycznego i elektronicznego, nie zawiera się umowy, o której mowa w art. 11 ust. 3, między autoryzowanym
   przedstawicielem a tą organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
8. Do autoryzowanego przedstawiciela stosuje się przepisy ustawy dotyczące wprowadzającego sprzęt.
9. W przypadku ustanowienia autoryzowanego przedstawiciela przez producent a producent działa wyłącznie za po- średnictwem autoryzowanego przedstawiciela. Autoryzowany przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz producenta, ponosząc
   odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków określonych ustawą dla wprowadzającego sprzęt.
   Rozdział 4 Zabezpieczenie finansowe
   Art. 27. 1. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych:

1. który samodzielnie wykonuje obowiązek określony w art. 18 ust. 1,
2. w przypadku wygaśnięcia albo rozwiązania umowy, o której mowa w art. 11 ust. 3,
3. w przypadku otwarcia likwidacji, ogłoszenia upadłości lub wykreślenia z rejestru organizacji odzysku sprzętu elek- trycznego i elektronicznego, z którą ma zawartą umowę, o której mowa w art. 11 ust. 3 – jest obowiązany do wniesienia zabezpieczenia finansowego na dany rok kalendarzowy przeznaczonego na pokrycie opłaty
   produktowej, zwanego dalej „zabezpieczeniem finansowym ”.

2. Zabezpieczenie finansowe ma formę:

1. depozytu wpłacanego na odrębny r achunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego prowadzony w Banku Gospodarstwa Krajowego;
2. gwarancji ubezpieczeniowej złożonej do marszałka województwa;
3. gwarancji bankowej złożonej do marszałka województwa.

3. W przypadku gwarancji ubezpieczeniowej oraz gwarancji bankowej gwarantem może być wyłącznie:

1. instytucja finansowa upoważniona do gwarantowania długu celnego;
2. instytucja finansowa mająca siedzibę na terytorium państwa członkowskiego.
   Art. 28. 1. Wprowadzający sprzęt, o którym mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1, jest obowiązany do wniesienia zabezpieczenia
   finansowego w terminie do dnia 30 czerwca roku, którego dotyczy to zabezpieczenie.

2. Wprowadzający sprzęt, o którym mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1, który rozpoczyna działalność w zakresie wprowadzania
   do obrotu sprzętu, jest obowiązany do wniesienia zabezpieczenia finansowego przed złożeniem wniosku o wpis do rejestru.
3. Wprowadzający sprzęt, o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 2 i 3, są obowiązani do wniesienia zabe zpieczenia finansowego w terminie 1 4 dni od dnia, w którym:

1. wygasła albo uległa rozwiązaniu umowa, o której mowa w art. 11 ust. 3;
2. nastąpiło otwarcie likwidacji, ogłoszenie upadłości lub wykreślenie z rejestru organizacji odzysku sprzętu elektrycz- nego i elektronicznego, z którą zawarto umowę, o której mowa w art. 11 ust. 3. Art. 29. 1. Podstawę obliczenia wysokości zabezpieczenia finansowego stanowi w przypadku:
3. wprowadzającego sprzęt wnoszącego zabezpieczenie finansowe przed złożeniem wniosku o wpis do rejestru – masa
   sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych, który zamierza wprowadzić do obrotu w danym roku kalenda- rzowym;
4. wprowadzającego sprzęt wpisanego do rejestru – masa sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych, wprowa- dzonego do obrotu w poprzednim roku kalendarzowym.

2. Wysokość zabezpieczenia finansowego oblicza się jako iloczyn stawki opłaty produktowej oraz masy sprzętu prze- znaczonego dla gospodarstw domowych, o której mowa w ust. 1. Art. 30. Gwarancja ubezpieczeniowa oraz gwarancja bankowa, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 2 i 3, stwierdzają,
   że w razie nieuiszczenia opłaty produktowej zakład ubezpieczeń albo bank ureguluje zobowiązania na rzecz marszałka
   województwa.

Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 573

Art. 31. Marszałek województwa przechowuje złożone przez wprowadzającego sprzęt dokumenty potwierdzające
wniesienie zabezpieczenia finansowego przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego te dokumenty dotyczą.
Art. 32. 1. W razie powzięcia wątpliwości co do autentyczności dokumentów gwarancji bankowej lub gwarancji ubez- pieczeniowej, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 2 i 3, marszałek województwa bezzwłocznie wzywa gwaranta do potwier- dzenia udzielenia gwarancji.
2. Bank lub zakład ubezpieczeń, do którego zostanie skierowane wezwanie, o którym mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania wraz z uwierzytelnioną kopią dokumentu gwarancji przedłożonego marszałkowi wojewódz- twa, informuje marszałka województwa, czy dokument jest autentyczny . 3. W przypadku uzyskania w trybie przewidzianym w ust. 2 informacji, że dokument gwarancji nie jest autentyczny,
marszałek województwa, w drodze decyzji, odmawia przyjęcia gwarancji. Decyzja ma rygor natychmiastowej wykonalności.
4. Decyzję, o której mowa w ust. 3, doręcza się też gwarantowi. Gwarant nie jest stroną w sprawie i nie przysługują
mu środki zaskarżenia.
Art. 33. 1. Marszałek województwa w terminie do dnia 30 października roku następującego po roku kalendarzowym,
w którym wniesiono zabezpieczenie finansowe, dokonuje rozliczenia tego zabezpieczenia.
2. W przypadku stwierdzenia, że wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospo- darstw domowych, nie osiągnął wymaganego mini malnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu, poziomu odzysku
lub poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu oraz nie wniósł opłaty produktowej, marszałek
województwa orzeka, w drodze decyzji, o przeznaczeniu środków pochodzących z zabezpieczenia finansowego na poczet
pokrycia opłaty produktowej.
3. Jeżeli ze sprawozdania, o którym mowa w art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, wynika, że wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, osiągnął wymagany
minimalny roczny poziom zbierania zużytego sprzętu, poziom odzysku oraz poziom przygotowania do ponownego użycia
i recyklingu zużytego sprzętu, marszałek województwa orzeka , w drodze decyzji, o zwrocie wniesionego przez niego zabezpie- czenia finansowego.
4. Jeżeli wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, wniósł
zabezpieczenie finansowe w wysokości wyższej niż opłata produktowa wskazana w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 1 4 grudnia 201 2 r. o odpadach, marszałek województwa orzeka, w drodze decyzji, o zwrocie wniesionego
przez niego zabezpieczenia finansowego w wysokości wynikającej z różnicy między środkami należnymi z zabezpieczenia
finansowego a należną opłatą produktową.
5. Wydanie decyzji, o których mowa w ust. 3 i 4, nie stanowi przeszkody do wydania decyzji, o której mowa w art. 77 ust. 1. 6. Jeżeli wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, zawarł
umowę, o której mowa w art. 11 ust. 2, po wniesieniu zabezpieczenia finansowego, marszałek województwa orzeka, w drodze
decyzji, o zwrocie wniesionego przez niego zabezpieczenia finansowego za rok kalendarzowy, którego dotyczy ta umowa.
7. W przypadku wniesienia zabezpieczenia finansowego w formie depozytu wpłacanego na odrębny rachunek ban- kowy właściwego urzędu marszałkowskiego zwrot zabezpieczenia finansowego następuje w kwocie nominalnej zabezpie- czenia finansowego w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzje, o których mowa w ust. 3 i 6, stały się ostateczne, oraz po wskazaniu przez wprowadzającego sprzęt rachunku bankowego, na który należy dokonać zwrotu.
8. Marszałek województwa prowadzi ewidencję rozliczeń zabezpieczeń finansowych dokonanych na podstawie
decyzji, o których mowa w ust. 2–4 i 6, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą rozliczenia
zabezpieczeń finansowych.
Rozdział 5 Zbieranie oraz transport zużytego sprzętu
Art. 34. Zakazuje się umieszczania zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami.
Art. 35. 1. Zakazuje się zbierania niekompletnego zużytego sprzętu oraz części pochodzących ze zużytego sprzętu
podmiotowi niebędącemu:

1. dystrybutorem prowadzącym jednostkę handlu detalicznego o powierzchni sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy
   z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2023 r. poz. 977 , z późn. zm.5)), wynoszącej co najmniej 400 m2 poświęconej sprzedaży sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych;

2. prowadzącym zakład przetwarzania;

3. odbierającym odpady komunalne od właścicieli nieruchomości lub prowadzącym punkt selektywnego zbierania odpadów
   komunalnych, o których mowa w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach
   (Dz. U. z 2024 r. poz. 399).

4. Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2023 r. poz. 1506, 1597, 1688, 1890, 2029 i 2739 .

Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 573

2. Za niekompletny zużyty sprzęt uważa się zużyty sprzęt, który nie zawiera istotnych, z uwagi na przeznaczenie
   sprzętu do jakiego został zaprojektowany, części składowych, podzespołów i materiałów eksploatacyjnych, stanowiących
   część sprzętu, z którego powstał zużyty sprzęt, w dniu wprowadzenia do obrotu tego sprzętu.
3. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do umieszczenia w widocznym miejscu informacji o zakazie, o którym
   mowa w ust. 1. Art. 36. Posiadacz zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych jest obowiązany do przekazania go zbie- rającemu zużyty sprzęt lub podmiotowi uprawnionemu do zbierania zużytego sprzętu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
   Art. 37. 1. Dystrybutor obowiązany jest do nieodpłatnego odbioru zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych w punkcie sprzedaży, o ile zużyty sprzęt jest tego samego rodzaju i pełnił te same funkcje co sprzęt sprzedawany.
4. Dystrybutor, dostarczając nabywcy sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, obowiązany jest do nieodpłat- nego odbioru zużytego sprzętu poc hodzącego z gospodarstw domowych w miejscu dostawy tego sprzętu, o ile zużyty sprzęt
   jest tego samego rodzaju i pełnił te same funkcje co sprzęt dostarczony.
5. Dystrybutor prowadzący jednostkę handlu detalicznego o powierzchni sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy
   z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynoszącej co najmniej 400 m2 poświęconej
   sprzedaży sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych, jest obowiązany do nieodpłatnego przyjęcia w tej jedn ostce
   lub w jej bezpośredniej bliskości zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, którego żaden z zewnętrznych
   wymiarów nie przekracza 25 cm, bez konieczności zakupu nowego sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych.
6. Dystrybutor jest obowiązany do umieszczenia w widocznym miejscu w punkcie sprzedaży informacji w zakresie,
   o którym mowa w ust. 1–3. Dystrybutor udostępniający na rynku sprzęt za pomocą środków porozumiewania się na odleg łość jest obowiązany do przekazania tych informacji w sposób umożliwiający zapoznanie się z nimi, w szczególności na stronie
   internetowej lub w formie komunikatu.
   Art. 38. System zbierania, w tym zwrotu, zużytego sprzętu, który tworzą zbierający zużyty sprzęt, prowadzący zakłady
   przetwarzania, dystrybutorzy, podmioty, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach,
   oraz prowadzący punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych, o których mowa w ustawie z dnia 13 września
   1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, uwzględnia gęstość zaludnienia.
   Art. 39. Dystrybutor jest obowiązany do:

1. udostępniania na rynku wyłącznie sprzętu:
   a) wprowadzonego do obrotu przez wprowadzającego sprzęt wpisanego do rejestru lub pochodzącego od producenta,
   który wyznaczył autoryzowanego przedstawiciela wpisanego do rejestru,
   b) oznakowanego zgodnie z art. 14 ust. 1;
2. umieszczenia w widocznym miejscu w punkcie sprzedaży informacji o punktach zbierania zużytego sprzętu, a w przy- padku udostępniania na rynku sprzętu za pomocą środków porozumiewania się na odległość – do przekazania tych informacji w sposób umożliwiający zapoznanie się z nimi, w szczególności na stronie internetowej lub w formie komu- nikatu ;
3. udostępniania na rynku sprzętu wraz z dołączoną do niego informacją, o której mowa w art. 13 ust. 1, w przypadku
   sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych.
   Art. 40. 1. Prowadzący punkt serwisowy jest obowiązany do nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu, w przypadku
   gdy naprawa przyjętego do punktu serwisowego sprzętu jest niemożliwa ze względów technicznych lub gdy właściciel
   sprzętu uzna, że naprawa sprzętu jest dla niego nieopłacalna.

2. Prowadzący punkt serwisowy jest obowiązany do umieszczenia w punkcie serwisowym w widocznym miejscu
   informacji o punktach zbierania zużytego sprzętu .

3. Prowadzący punkt serwisowy jest obowiązany do umieszczenia w punkcie serwisowym w widocznym miejscu infor- macji o możliwości nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu, w przypadku gdy naprawa przyjętego do punktu serwisowego
   sprzętu jest niemożliwa ze względów technicznych lub gdy właściciel sprzętu uzna, że naprawa sprzętu jest dla niego nie- opłacalna.
   Art. 41. 1. Dystrybutor oraz prowadzący punkt serwisowy mogą odmówić przyjęcia zużytego sprzętu, który z uwagi
   na jego zanieczyszczenie stwarza zagrożenie dla zdrowia lub życia osób przyjmujących zużyty sprzęt.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, posiadacz zużytego sprzętu przekazuje go do zbierającego zużyty sprzęt lub prowadzącego zakład przetwarzania.

Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 573

Art. 42. 1. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do przyjęcia przekazywanego do niego zużytego sprzętu, w tym do co najmniej nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych.
2. Zbierający zużyty sprzęt lub podmiot uprawniony do zbierania zużytego sprzętu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, jest obowiązany do zachowania niezbędnych środków ostrożności w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników.
Art. 43. Miejsca, w których jest magazynowany zużyty sprzęt, wyposaża się w:

1. zadaszenie zapobiegające oddziaływaniu czynników atmosferycznych oraz, w przypadku zużytego sprzętu zawierają- cego substancje ciekłe, które podczas uszkodzenia zużytego sprzętu mogą spowodować niekontrolowane wycieki do środowiska – w nieprzepuszczalne podłoża wraz z urządzeniami do likwidacji wycieków oraz, w stosownym przy- padku, odstojnikami i odolejaczami;
2. utwardzone podłoże;
3. zabezpieczenie uniemożliwiające dostęp osobom postronnym.
   Art. 44. 1. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do przekazania zebranego zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania posiadającemu decyzję w zakresie gospodarki odpadami zezwalającą na przetwarzanie zużytego sprzętu po- wstałego ze sprzętu należącego do grupy sprzętu określonej w załączniku nr 1 do ustawy.

2. Dopuszcza się przekazanie zebranego zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania za pośrednictwem
   innego zbierającego zużyty sprzęt.
3. Zbierający zużyty sprzęt przed przekazaniem zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania zapewnia,
   w miarę możliwości, wyselekcjonowanie w punkcie zbierania zużytego sprzętu przeznaczonego do przy gotowania do ponow- nego użycia.
4. Zbieranie i transport zużytego sprzętu odbywają się w warunkach optymalnych do przygotowania go do ponownego
   użycia, recyklingu oraz innych niż recykling procesów odzysku, w tym ograniczenia rozprzestrzeniania się niebezpiecznych
   substancji.
   Art. 45. 1. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do przekazania wójtowi, burmistrzowi albo prezydentowi miasta,
   właściwemu ze względu na miejsce wykonywania działalności gospodarczej, w terminie 3 0 dni od dnia podjęcia działalności , informacji zawierającej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby zbierającego zużyty sprzęt ;
2. adresy punktów zbierania zużytego sprzętu, z wyłączeniem punktów sprzedaży sprzętu oraz punktów serwisowych.

2. W przypadku zmiany danych zawartych w informacji, o której mowa w ust. 1, zbierający zużyty sprzęt jest obowią- zany do poinformowania o tym wójta, burmistrza albo prezydenta miasta, właściwego ze względu na miejsce wykonywania
   działalności gospodarczej, w terminie 30 dni od dnia wystąpienia zmiany.

3. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do poinformowania wójta, burmistrza albo prezydenta miasta , właściwego
   ze względu na miejsce wykonywania działalności gospodarczej , o zakończeniu działalności gospodarczej , w terminie 30 dni od dnia trwałego zaprzestania jej wykonywania.
   Rozdział 6 Przetwarzanie zużytego sprzętu
   Art. 46. 1. Demontaż zużytego sprzętu oraz przygotowanie do ponownego użycia zużytego sprzętu oraz odpadów
   powstałych po demontażu zużytego sprzętu prowadzi się wyłącznie w zakładzie przetwarzania.

4. Demontaż zużytego sprzętu, recykling i inne niż recykling procesy odzysku, z wyjątkiem przygotowania do ponownego
   użycia, obejmują przynajmni ej usunięcie ze zużytego sprzętu płynów oraz postępowanie prowadzone w sposób określony
   w załączniku nr 5 do ustawy.

5. Procesy odzysku prowadzi się przy użyciu najlepszych dostępnych technik.
   Art. 47. Zakazuje się unieszkodliwiania zużytego sprzętu przed poddaniem go przetwarzaniu, o którym mowa w art. 46. Art. 48. Wnioskodawca we wniosku o wydanie decyzji w zakresie gospodarki odpadami dla zakładu przetwarzania
   jest obowiązany podać numer i nazwę grupy sprzętu określone w załączniku nr 1 do ustawy, z którego powstaje przetwarzany
   przez niego zużyty sprzęt.

Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 573

Art. 49. Prowadzący zakład przetwarzania, który zawarł umowę, o której mowa w art. 23 ust. 1, jest obowiązany do co najmniej nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu pochodzącego z gospodar stw domowych od zbierającego zużyty sprzęt.
Art. 50. Miejsca, w których jest magazynowany zużyty sprzęt przed poddaniem go przetwarzaniu, wyposaża się w:

1. nieprzepuszczalne podłoża na odpowiednim obszarze wraz z urządzeniami do likwidacji wycieków oraz, w stosownym
   przypadku, odstojnikami i odolejaczami;
2. zadaszenie zapobiegające oddziaływaniu czynników atmosferycznych na właściwych obszarach;
3. zabezpieczenie uniemożliwiające dostęp osobom postronnym.
   Art. 51. 1. Zakład przetwarzania wyposaża się w:
4. legalizowane urządzenie ważące do ustalenia masy przyjętego zużytego sprzętu oraz masy odpadów powstałych ze zużytego sprzętu, umożliwiające wykonanie zbiorczego, elektronicznego wydruku wszystkich dokonywanych ważeń
   odrębn ie dla zużytego sprzętu i odrębnie dla odpadów powstałych ze zużytego sprzętu;
5. magazyn na odpady powstałe ze zużytego sprzętu przygotowane do ponownego użycia;
6. pojemniki do magazynowania baterii i akumulatorów, kondensatorów zawierających PCB oraz innych odpadów nie- bezpiecznych, w tym odpadów promieniotwórczych;
7. nieprzepuszczalne podłoża na odpowiednim obszarze wraz z urządzeniami do likwidacji wycieków oraz, w stosownym
   przypadku, odstojnikami i odolejaczami;
8. urządzenia do oczyszczania wody, które odpowiadają regulacjom z zakresu ochrony zdrowia i środowiska, w szcze- gólności przepisom prawa wodnego;
9. instalacje umożliwiające przetworzenie zużytego sprzętu powstałego z poszczególnych grup sprzętu przetwarzanego
   w danym zakładzie przetwarzania;
10. instalacje umożliwiające wyeliminowanie substancji zubożających warstwę ozonową lub fluorowanych gazów cieplar- nianych o współczynniku globalnego ocieplenia (GWP) powyżej 15, w tym gazów znajdujących się w piankach i obie- gach chłodniczy ch przez właściwe ich odzyskanie i odpowiednie ich oczyszczenie lub zniszczenie, zgodnie z ustawą
    z dnia 15 maja 2015 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową oraz o niektórych fluorowanych gazach cieplar- nianych (Dz. U. z 2020 r. poz. 2065 ) – w przypadku przetwarzania urządzeń chłodniczych.

2. Zakazuje się przyjmowania zużytego sprzętu przez zakład przetwarzania, który nie jest wyposażony zgodnie z ust. 1. Art. 52. 1. Odpady powstałe po demontażu zużytego sprzętu przekazuje się prowadzącemu działalność w zakresie
   recyklingu lub prowadzącemu działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku wpisanym do rejestru.
3. Odpady powstałe po demontażu zużytego sprzętu, które nie zostały przekazane do recyklingu lub innych niż recykling procesów odzysku, przekazuje się prowadzącemu działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów.
4. Prowadzący zakład przetwarzania może dokonać wywozu odpadów powstałych po demontażu zużytego sprzęt u w celu poddania ich recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku lub unieszkodliwianiu z terytorium kraju na terytorium:

1. innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego;
2. państwa niebędącego państwem członkowskim do instalacji spełniających wymagania nie niższe niż określone dla instalacji eksploatowanych na terytorium kraju.

4. W przypadku wywozu odpadów powstałych ze zużytego sprzętu z terytorium kraju na terytorium państwa niebędą- cego państwem członkowskim w celu poddania ich recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku lub unieszkodli- wianiu, prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany przekazać wprowadzającemu sprzęt pisemne oświadczenie, że recykling, inne niż recykling procesy odzysku albo unieszkodliwianie odbywają się w instalacjach spełniających wymagania
   nie niższe niż określone dla instalacji eksploatowanych na terytorium kraju.

5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy
   odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. ”. Klauzula zastępuje pouczenie organu o odpowiedzial ności
   karne j za złożenie fałszywego oświadczenia.

6. Prowadzący zakład przetwarzania przekazuje zużyte baterie i zużyte akumulatory zbierającemu zużyte baterie lub zużyte akumulatory lub prowadzącemu zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, o których mowa
   w ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. z 2022 r. poz. 1113 oraz z 2023 r. poz. 1852 ).

Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 573

Art. 53. 1. Prowadzący zakład przetwarzania sporządza zaświadczenie o zużytym sprzęcie za poprzedni rok kalenda- rzowy, za pośrednictwem indywidualnego konta w BDO.
2. Zaświadczenie o zużytym sprzęcie zawiera:

1. imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby oraz numer rejestrowy prowadzącego zakład przetwarzania;
2. imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby oraz numer rejestrowy prowadzącego działalność w za- kresie recyklingu;
3. imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby oraz numer rejestrowy prowadzącego działalność w za- kresie innych niż recykling pr ocesów odzysku;
4. informacje o masie zużytego sprzętu przyjętego do zakładu przetwarzania dla wprowadzającego sprzęt, z podziałem na sprzęt pochodzący z gospodarstw domowych oraz ze źródeł innych niż gospodarstwa domowe;
5. informacje o masie zużytego spr zętu przetworzonego w zakładzie przetwarzania dla wprowadzającego sprzęt;
6. numer i nazwę grupy sprzętu, z którego powstał przetworzony w zakładzie przetwarzania zużyty sprzęt, z wyodrębnie- niem paneli fotowoltaicznych;
7. informacje o masie zużytego sprzę tu przygotowanego do ponownego użycia dla wprowadzającego sprzęt;
8. informacje o masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu przygotowanych do ponownego użycia dla wprowadza- jącego sprzęt;
9. informacje o masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu podda nych recyklingowi i innym niż recykling procesom odzysku dla wprowadzającego sprzęt;
10. oznaczenie zastosowanego procesu odzysku, z podaniem rodzaju procesu określonego w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
11. informacje o masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu poddanych unieszkodliwianiu dla wprowadzającego sprzęt;
12. oznaczenie zastosowanego procesu unieszkodliwiania, z podaniem rodzaju procesu określonego w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
13. informacje o masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu wywiezionych z terytorium kraju na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim w celu poddania recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku lub unieszkodliwianiu dla wprowadzające go sprzęt;
14. informacje o masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu wywiezionych z terytorium kraju na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego w celu poddania recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku lub unieszkodl iwianiu dla wprowadzającego sprzęt.

3. Prowadzący zakład przetwarzania w zaświadczeniu o zużytym sprzęcie może uwzględnić:

1. masę zużytego sprzętu oraz masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu przygotowanych do ponownego użycia,
2. masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu, poddanych recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku lub unieszkodliwianiu,
3. masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu, wywiezionych z terytorium kraju w celu poddania recyklingowi, innym
   niż recykling procesom odzysku lub unieszkodliwianiu
   – do dnia 1 lutego następnego roku.

4. Prowadzący zakład przetwarzania udostępnia zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, w terminie do dnia 2 8 lutego każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy, za pośrednictwem indywidualnego konta w BDO, wprowadzającemu sprzęt albo organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, z którymi zawar ł umowę, o której mowa w art. 23 ust. 1, oraz marszałkowi województwa.

5. (uchylony)

6. Masę zużytego sprzętu przyjętego do zakładu przetwarzania ustala się na podstawie kart przekazania odpadu.

7. W przypadku prowadzącego zakład przetwarzania będącego jednocześnie zbierającym zużyty sprzęt masę zużytego
   sprzętu przyjętego do zakładu przetwarzania, zebranego w ramach prowadzenia działalności w zakresie zbierania zużytego
   sprzętu ustala się na podstawie ewidencji odpadów prowadzonej przez tego przedsiębiorcę.

8. Masę zużytego sprzętu przygotowanego do ponownego użycia oraz masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu
   przygotowanych do ponownego użycia ustala się na podstawie karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektro- nicznego, o której mowa w art. 67 ust. 1 pkt 1 lit. d ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 573

9. Masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu poddanych recyklingowi i innym niż recykling procesom odzysku
   ustala się odpowiednio na podstawie zaświadczenia potwierdzającego recykling oraz zaświadczenia potwierdzającego inne niż recykling procesy odzysku.
10. Masę odpadów powstałych ze zużytego sprzętu poddanych unieszkodliwianiu ustala się na podstawie kart przeka- zania odpadu sporządzonych przez prowadzącego zakład przetwarzania, potwierdzonych przez prowadzącego działalność
    w zakresie unieszkodliwiania odpadów.
11. (uchylony)
    Art. 54. (uchylony)
    Rozdział 7 Działalność w zakresie recyklingu i innych niż recykling procesów odzysku
    Art. 55. 1. Prowadzący działalność w zakresie recyklingu sporządza zaświadczenie potwierdzające recykling za po- przedni rok kalendarzowy za pośrednictwem indywidualnego konta w BDO.
12. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, jest sporządzane na wniosek prowadzącego zakład przetwarzania złożony, za pośrednictwem indywidualnego konta w BDO, w terminie 7 dni od dnia wpływu wniosku.
13. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1. imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby oraz numer rejestrowy prowadzącego zakład przetwarzania;
2. imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby oraz numer rejestrowy prowadzącego działal ność w zakresie
   recyklingu;
3. kod i nazwę rodzaju oraz masę odpadów powstałych ze zużytego sprzęt u przekazanych przez prowadzące go zakład przetwarzania do recyklingu;
4. oznaczenie zastosowanego procesu odzysku, z podaniem j ego rodzaju, określonego w przepisach ustawy z dnia 1 4 grud- nia 2012 r. o odpadach.

4. Prowadzący działalność w zakresie recyklingu udostępnia zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, za pośrednictwem
   indywidualnego konta w BDO, prowadzącemu zakład przetwarzania przekazującemu odpady powstałe ze zużytego sprzętu do recyklingu oraz marszałkowi województwa, w terminie określonym w ust. 2.
5. (uchylony)
   Art. 56. (uchylony)
   Art. 57. 1. Prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku sporządza zaświadczenie po- twierdzające inne niż recykling procesy odzysku za poprzedni rok kalendarzowy, za pośrednictwem indywidualnego konta
   w BDO.
6. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, jest sporządzane na wniosek prowadzącego zakład przetwarzania złożony za pośrednictwem indywidualnego konta w BDO, w terminie 7 dni od dnia wpływu wniosku.
7. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1. imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby oraz numer rejestrowy prowadzącego zakład przetwarzania;
2. imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby oraz numer rejestrowy prowadzącego działalność w za- kresie innych niż recykling procesów odzysku;
3. kod i nazwę rodzaju oraz masę odpadów powstałych ze zużyt ego sprzętu przekazanych przez prowadzącego zakład przetwarzania do innych niż recykling procesów odzysku;
4. oznaczenie innego niż recykling zastosowanego procesu odzysku, z podaniem jego rodzaju, określonego w przepisach ustawy z dnia 1 4 grudnia 201 2 r. o odpadach.

4. Prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzy sku udostępnia zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, za pośrednictwem indywidualnego konta w BDO, prowadzącemu zakład przetwarzania przekazującemu od- pady powstałe ze zużytego sprzętu do innych niż recykling procesów odzysku oraz marszałkowi województwa, w terminie określonym w ust. 2.

5. (uchylony)
   Art. 58. (uchylony)
   Art. 5 9. (uchylony)

Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 573

Rozdział 8 Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
Art. 60. 1. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest spółką akcyjną utworzoną przez produ- centów, wprowadzających sprzęt, a także reprezentujące ich związki pracodawców lub izby gospodarcze w celu realizacji
określonych w ustawie obowiązk ów wykonywanych na podstawie umów z wprowadzającymi sprzęt.
2. Akcjonariuszami organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego są wyłącznie podmioty, o których
mowa w ust. 1. Art. 61. 1. Przedmiotem działania organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest działalność związana
z organizowaniem, zarządzaniem lub prowadzeniem przedsięwzięć związanych ze zbieraniem, przetwarzaniem, recyklin- giem i innymi niż recykling procesami odzysku oraz unieszkodliwianiem zużytego sprzętu lub zużytych baterii lub zużytych
akumulatorów lub prowadzenie zbierania tych odpadów, w tym publiczne kampanie edukacyjne.
2. Nazwa organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego zawiera oznaczenie „organizacja odzysku sprzętu
elektry cznego i elektronicznego ”. 3. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana posiadać wdrożony system zarządza- nia środowiskowego zgodny z wymaganiami systemu ekozarządzania i audytu (EMAS) lub z normą ISO 14001.
Art. 62. 1. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana do prowadzenia publicznych
kampanii edukacyjnych.
2. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, wykonując obowiązek, o którym mowa w ust. 1, prze- znacza na publicz ne kampanie edukacyjne co najmniej 5 % przychodów netto uzyskanych w poprzednim roku kalendarzo- wym z przejęcia obowiązków, o których mowa w art. 18 i art. 19. 3. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, która rozpoczyna działalność w danym roku kalenda- rzowym, przeznacza na publiczne kampanie edukacyjne co najmniej 5 % przychodów netto uzyskanych w tym roku kalen- darzowym z przejęcia obowiązków, o których mowa w art. 18 i art. 19. 4. Rozliczenie wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, następuje w terminie do dnia 3 1 stycznia roku następują- cego po roku, w którym organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego była obowiązana do przeprowadzenia
publicznych kampanii edukacyjnych.
5. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za wykonany, jeżeli organizacja odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego posiada dokumentację potwierdzającą przeznaczenie środków, o których mowa w ust. 2 i 3, na publiczne
kampanie edukacyjne.
6. W przypadku gdy organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie przeznaczyła w terminie, o którym
mowa w ust. 4, na publiczne kampanie edukacyjne środków w wysokości co najmniej równej odpowiednio przychodom
netto , o których mowa w ust. 2 albo 3, jest ona obowiązana do wpłaty bez wezwania w terminie do dnia 15 lutego roku następującego po roku, w którym organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego była obowiązana do prze- prowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych, na rachunek bankowy urzędu marszałkowskiego środków w wysokości
równej odpowiednio przychodom netto , o których mowa w ust. 2 albo 3. 7. Wysokość zobowiązania z tytułu środków, o których mowa w ust. 6, ulega obniżeniu o kwotę faktycznie przezna- czoną przez organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego na publiczne kampanie edukacyjne, potwierdzoną
przez dokumentację, o której mowa w ust. 5. 8. W przypadku gdy organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie wniosła środków, o których
mowa w ust. 6, albo wniosła je w wysokości niższej od należnej, marszałek województwa określa, w drodze decyzji, wyso- kość zobowiązania z tytułu tych środków.
9. Wpływy z tytułu środków, o których mowa w ust. 6, powiększone o wysokość dochodów z oprocentowania rachunków
bankowych i pomniejszone o wysokość dochodów, o których mowa w ust. 10, marszałek województwa przekazuje, w ter- minie 3 0 dni po upływie każdego kwartału, na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki
Wodnej.
10. Wpływy z tytułu środków, o których mowa w ust. 6, w wysokości 10 % stanowią dochód budżetu samorządu
województwa z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności z tytułu tych środków i obsługę administracyjną systemu
tych środków.
11. Do środków, o których mowa w ust. 6, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 2 9 sierpnia 199 7 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa.

Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 573

Art. 63. 1. Kapitał zakładowy organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego wynosi co najmniej 5 000 000 zł i nie może być zebrany w drodze subskrypcji otwartej.
2. Kapitał zakładowy organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego pokrywa się w całości wkładem
pieniężnym i wpłaca w całości przed jej wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego.
3. Kapitał zakładowy organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie może pochodzić z pożyczki lub kredytu ani być obciążony w jakikolwiek sposób.
4. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana:

1. utrzymywać kapitał własny w wysokości co najmniej połowy kapitału zakładowego, określonego w ust. 1, zdepono- wany na odrębnym rachunku bankowym lub w formie lokaty terminowej albo
2. posiadać gwarancję bankową lub gwarancję ubezpieczeniową, której gwarantem jest instytucja finansowa upoważ- niona do gwarantowania długu celnego lub instytucja finansowa mająca siedzibę na terytorium państwa członkow- skiego, w wysokości co najmniej połowy kapitału zakładowego, określonego w ust. 1.

5. Akcje organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego mogą być wyłącznie akcjami imiennymi i nie mogą być zamienione na akcje na okaziciela.
6. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie może wydawać akcji uprzywilejowanych.
   Art. 64. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana:

1. w terminie do dnia 1 5 marca każdego roku do przedstawienia marszałkowi województwa za poprzedni rok kalendarzo wy zaświadczenia wydanego przez bank o utrzymywaniu przez nią na odrębnym rachunku bankowym lub w formie lokaty ter- minowej środków, o których mowa w art. 63 ust. 4 pkt 1, albo dokumentu potwierdzającego wysokość gwarancji banko- wej lub gwarancji ubezpieczeniowej, wydanego przez gwaranta, o którym mowa w art. 63 ust. 4 pkt 2;
2. do przedstawienia, na każde żądanie marszałka województwa, w terminie 1 4 dni od dnia wpływu żądani a, zaświadczenia
   wydanego przez bank o aktualnie utrzymywanych przez organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
   na odrębnym rachunku bankowym lub w formie lokaty terminowej środkach, o których mowa w art. 63 ust. 4 pkt 1, albo dokumentu potwierdzającego wysokość gwarancji, o której mowa w art. 63 ust. 4 pkt 2. Art. 65. 1. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana do zachowania w tajemnicy
   wszelkich danych przekazanych jej przez wprowadzających sprzęt oraz autoryzowanych przedstawicieli, chyba że przepisy
   odrębne stanowią inaczej.

2. Obowiązek zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy obowiązków informacyjnych organizacji
   odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego wynikających z ustawy.
   Rozdział 9 Audyt zewnętrzny
   Art. 66. 1. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz prowadzący zakład przetwarzania są obo- wiązani do przeprowadzenia rocznego audytu zewnętrznego, zwanego dalej „audytem ”.

3. Audyt przeprowadza się w terminie do dnia 3 0 kwietnia roku następującego po roku kalendarzowym, którego dotyczy.
   Audyt kończy się podpisaniem przez audytora sprawozdania z przeprowadzonego audytu.
   Art. 67. 1. Audyt jest przeprowadzany przez akredytowanego weryfikatora środowiskowego, o którym mowa w przepi- sach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1221/200 9 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie dobrowol- nego udziału organizacji w systemie ekozarządzania i audytu we Wspólnocie (EMAS), uchylającego rozporządzenie (WE)
   nr 761/200 1 oraz decyzje Komisji 2001/681/WE i 2006/193/WE (Dz. Urz. UE L 342 z 22.12.2009, str. 1, z późn. zm.).
   1a. Weryfikator środowiskowy, o którym mowa w ust. 1, wykonuje działalność na podstawie dokumentu akredytacyj- nego w zakresie audytu, wydanego przez krajową jednostkę akredytującą wyznaczoną zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/200 8 z dnia 9 lipca 200 8 r. ustanawiającego wymag ania w zakresie akredytacji
   i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylającego rozporządzenie (EWG)
   nr 339/9 3 (Dz. Urz. UE L 218 z 13.08.2008, str. 30).

4. Audytora wybiera organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego albo prowadzący zakład przetwa- rzania.

5. Koszty przeprowadzenia audytu obciążają organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego albo prowa- dzącego zakład przetwarzania.

Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 573

Art. 68. 1. Celem audytu jest sprawdzenie zgodności z przepisami prawa w zakresie ochrony środowiska działalności
organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz prowadzącego zakład przetwarzania, w szczególności
w zakresie gospodarowania zużytym sprzętem, w tym proces ów przetwarzania prowadzonych przez prowadzącego zakład
przetwarzania.
2. Audyt organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego obejmuje kontrolę, w szczególności:

1. zakresu działalności prowadzonej przez organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego;
2. spełniania wymagań dotyczących akcjonariusza organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego;
3. umów z prowadzącym zakład przetwarzania;
4. zaświadczeń o zużytym sprzęcie wystawionych przez prowadzących zakł ady przetwarzania;
5. złożonych sprawozdań i terminowośc i ich złożenia.

3. Audyt prowadzącego zakład przetwarzania obejmuje kontrolę, w szczególności:

1. spełniania wymagań wynikających z niniejszej ustawy oraz z ustawy z dnia 1 4 grudnia 201 2 r. o odpadach , w szcze- gólności zgodności posiadanych decyzji w zakresie gospodarki odpadami z prowadzonym procesem przetwarzania;
2. możliwości technicznych, w tym mocy przerobowych instalacji służących do przetwarzania, w szczególności umożli- wiających demontaż oraz przygotowanie do ponownego użycia zebranego zużytego sprzętu, który powstał ze sprzętu
   wprowadzonego do obrotu przez wprowadzających sprzęt, z którymi zawarł umowy, oraz odpadów powstałych po demontażu zużytego sprzętu;
3. zgodności informacji zawarty ch w zaświadczeniu o zużytym sprzęcie wystawionym przez prowadzącego zakład przetwa- rzania ze stanem faktycznym.
   Art. 69. Na podstawie zebranych dokumentów i dowodów audytor sporządza pisemne sprawozdanie z przeprowadzo- nego audytu.
   Art. 70. 1. Audytor przekazuje organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz prowadzącemu zakład
   przetwarzania sprawozdanie z przeprowadzonego audytu wraz z dokumentacją audytu.

2. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz prowadzący zakład przetwarzania przekazują
   właściwemu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska oraz marszałkowi województwa uwierzytelnioną kopię
   sprawozdania z przeprowadzonego audytu niezwłocznie, nie później niż w terminie do dnia 15 maja roku następującego po roku kalendarzowym, którego audyt dotyczy.
3. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz prowadzący zakład przetwarzania są obowiązani
   do przechowywania sprawozdania z przeprowadzonego audytu wraz z dokumentacją audytu przez 5 lat, licząc od końca
   roku kalendarzowego, którego audyt dotyczy.
   Art. 71. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia:

1. szczegółowy zakres i sposób przeprowadzania audytu,
2. szczegółowy zakres sprawozdania z przeprowadzonego audytu
   – kierując się potrzebą sprawdzenia wiarygodności informacji zawartych w dokumentach objętych audytem oraz ujednoli- cenia sprawozdań z przeprowadzonego audytu.
   Rozdział 10 Opłata produktowa
   Art. 72. 1. Rozlicze nie wykonania obowiązku osiągnięcia minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzęt u, poziomu odzysku oraz poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu następuje na koniec roku kalendarzowego.

2. Wprowadzający sprzęt, który nie wykonał obowiązku osiągnięcia minimalnego rocznego poziomu zbierania zuży- tego sprzętu, poziomu odzysku lub poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu, jest obo- wiązany do wniesienia opłaty produktowej, obliczan ej oddzielnie dla każdej grupy sprzętu, w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu:

1. zbierania;

2. odzysku;

3. przygotowania do ponownego użycia i recyklingu.

Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 573

2a.6) W przypadku niewykonania obowiązku osiągnięcia wymaganego minimalnego rocznego poziom u zbierania zużytego sprzętu dla grupy sprzętu nr 4 opłatę produktową oblicza się oddzielnie dla paneli fotowoltaicznych oraz pozostałego
sprzętu z tej grupy.
3. Rozliczenie wykonania obowiązku osiągnięcia minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu, poziomu
odzysku oraz poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu wprowadzającego sprzęt, który
wniósł zabezpieczenie finansowe na dany rok kalendarzowy, następuje zgodnie z art. 33. 4. W przypadku gdy należna opłata produktowa za nieosiągnięcie wymaganego minimalnego rocznego poziomu zbierania
zużytego sprzętu, poziomu odzysku oraz poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu jest wyższa niż zabezpieczenie finansowe, wprowadzający sprzęt jest obowiązany do wniesienia różnicy pomiędzy należną
opłatą produktową a zabezpieczeniem finansowym.
Art. 73. 1. Podstawę obliczenia opłaty produktowej stanowi masa w kilogramach zużytego sprzętu.
2. Należną opłatę produktową oblicza się jako iloczyn stawki opłaty produktowej i różnicy pomiędzy odpowiednio
wymaganym a osiągniętym minimalnym rocznym poziomem zbierania zużytego sprzętu, poziomem odzysku oraz pozio- mem przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu.
Art. 74. 1. Stawka opłaty produktowej wynosi dla:

1. grupy sprzętu nr 3 określonej w załączniku nr 1 do ustawy – od 4 zł do 8 zł za 1 kg;
2. innych grup sprzętu niż grupa wskazana w pkt 1 – od 0 zł do 2 zł za 1 kg.

2. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi , w drodze rozporządzenia, szczegółowe stawki opłaty produktowej, kierując się kosztami zbierania, przygotowania do ponow- nego użycia i recyklingu oraz innych niż recykling procesów odzysku zużytego sprzętu dla poszczególnych grup sprzętu.
   Art. 75. 1. Opłata produktowa jest obliczana na koniec roku kalendarzowego.
3. Opłata produktowa jest wnoszona bez wezwania na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkow- skiego w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, którego opłata dotyczy.
4. W przypadku gdy wysokość opłaty produktowej za daną grupę sprzętu nie przekracza 50 zł, opłaty produktowej nie wnosi się.
5. Wpływy z tytułu opłaty produktowej oraz dodatkowej opłaty produktowej, powiększone o wysokość dochodów
   z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o wysokość dochodów, o których mowa w ust. 5, marszałek
   województwa przekazuje, w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału, na rachunek bankowy Narodowego Funduszu
   Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
6. Wpływy z tytułu opłaty produktowej oraz dodatkowej opłaty produktowej w wysokości 10 % stanowią dochody
   budżetu samorządu województwa z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności z tytułu opłaty produktowej oraz dodatkowej opłaty produktowej i obsługę administracyjną systemu tych opłat.
   Art. 76. 1. Wprowadzającego sprzęt, który wprowadza do obrotu:

1. małogabaryt owy sprzęt, którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 5 0 cm, o łącznej średniorocznej masie
   sprzętu nieprzekraczającej 100 kg,
2. wielkogabarytowy sprzęt, którego którykolwiek z zewnętrznych wymiarów przekracza 5 0 cm, o łącznej średniorocznej masie sprzętu nieprzekraczającej 100 0 kg – zwalnia się z opłaty produktowej.

2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie, jeżeli:

1. wprowadzający sprzęt złoży marszałkowi województwa, w terminie do dnia 1 5 marca każdego roku:
   a) zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis w zakresie, o którym mowa w art. 37 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej,
   b) informacje, których zakres został określony w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 2a ustawy, o której
   mowa w lit. a;

2. w odniesieniu do wprowadzającego sprzęt są spełnione warunki dopuszczalności pomocy de minimis określone w obo- wiązujących przepisach prawa Unii Europejskiej w zakresie pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie.

3. Dodany przez art. 6 pkt 1 ustaw y z dnia 13 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1852) , która weszła w życie z dniem 13 października 2023 r.

Dziennik Ustaw – 22 – Poz. 573

3. Wartość pomocy de minimis odpowiada wartości zwolnienia z opłaty produktowej za nieosiągnięcie wymaganego
   poziomu zbierania.
4. Zaświadczenia, oświadczenie oraz informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 1, przekaz uje się za pośrednictwem BDO.
   Art. 77. 1. W przypadku nieuiszczenia opłaty produktowej albo wniesienia opłaty niższej od należnej marszałek
   województwa określa, w drodze decyzji, wysokość zobowiązania z tytułu opłaty produktowej.
5. W przypadku niewykonania decyzji, o której mowa w ust. 1, marszałek województwa ustala, w drodze decyzji,
   dodatkową opłatę produktową w wysokości odpowiadającej 50 % kwoty niewniesionej opłaty produktowej.
6. Termin uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca jej wysokość
   stała się ostateczna. Opłata, o której mowa w ust. 2, jest wnoszona na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu mar- szałkowskiego.
7. Ulgi i zwolnienia z danin publicznych udzielone na podstawie odrębnych ustaw nie mają zastosowania do opłaty
   produktowej.
8. W przypadku braku dodatkowej ewidencji, o której mowa w art. 22 ust. 1, lub prowadzenia jej w sposób nierzetelny
   informacje o masie wprowadzonego do obrotu sprzętu marszałek województwa określa w drodze oszacowania.
9. Oszacowanie masy sprzętu wprowadzonego do obrotu następuje metodą:

1. porównawczą wewnętrzną – polegającą na porównaniu masy sprzętu wprowadzonego do obrotu przez wprowadzają- cego sprzęt w poprzednich okresach, dla których jest znana wielkość tej masy;
2. porównawczą zewnętrzną – polegającą na porównaniu masy sprzętu wprowadzonego do obrotu przez wprowadzają- cego sprzęt innego niż wskazany w pkt 1, który prowadzi działalność gospodarczą o podobnej skali.

7. Jeżeli w toku postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania z tytułu opłaty produktowej na podstawie
   dowodów innych niż dodatkowa ewidencja można określić masę sprzętu wprowadzonego do obrotu, odstępuje się od osza- cowania tej masy.
   Art. 78. Do należności z tytułu opłat produktowych oraz dodatkowych opłat produktowych stosuje się odpowiednio
   przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych
   przysługują marszałkowi województwa.
   Rozdział 11 Przemieszczanie używanego sprzętu oraz zużytego sprzętu
   Art. 79. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o przemieszczaniu, należy przez to rozumieć przewóz używanego
   sprzętu, w tym sprzętu wadliwego wysyłanego do naprawy gwarancyjnej, odbywający się z terytorium kraju na terytorium
   innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego lub państwa niebędącego państwem członkowskim.
   Art. 80. 1. W przypadku przemieszczania używanego sprzętu, co do którego zachodzi podejrzenie, w szczególności
   z uwagi na jego funkcjonalność, że jest on zużytym sprzętem, posiadacz używanego sprzętu organizujący jego przemiesz- czanie jest obowiązany do wykazania, że używany sprzęt nie jest zużytym sprzętem.
8. W celu wykazania, że przemieszczany używany sprzęt nie jest zużytym sprzętem, posiadacz używanego sprzętu organizujący jego przemieszczanie:

1. jest obowiązany do udostępnienia:
   a) kopii dokumentu nabycia używanego sprzętu, w szczególności faktury i umowy sprzeda ży, potwierdzającego
   funkcjonalność oraz przeznaczenie do bezpośredniego ponownego użycia używanego sprzętu,
   b) dowodów oceny lub badań w postaci kopii dokumentacji (certyfikat badań lub dowód sprawności funkcjonalnej)
   dla każdego używanego sprzętu znajdującego się w przesyłce oraz protokołu wyszczególniającego dokumentację,
   o której mowa w pkt 2 lit. b, c) oświadczenia posiadacza używanego sprzętu, organizującego jego przemieszczanie, że używany sprzęt oraz prze- wożone z nim rzeczy nie są odpadem, oraz wskazującego na zakres jego odpowiedzialności związanej z prze- mieszczaniem używanego sprzętu,
   d) dokumentu transportowego, w szczególności listu przewozowego;

2. zapewnia:
   a) przeprowadzenie badania używanego sprzętu polegającego na ocenie:
   – jego funkcjonalności,
   – obecności w nim niebezpiecznych: substancji, mieszanin oraz części składowych,

Dziennik Ustaw – 23 – Poz. 573

b) sporządzenie przez podmiot przeprowadzający badanie, o którym mowa w lit. a, dokumentacji badania zawierającej:
– numer i nazwę grupy i rodzaj używanego sprzętu,
– numer identyfikacyjny używanego sprzętu (numer typu), jeżeli został nadany,
– rok produkcji używanego sprzętu, jeżeli jest znany,
– wynik, rodzaj i datę przeprowadzenia badania oraz imię i nazwisko lub nazwę oraz adres lub siedzibę pod- miotu, który je przeprowadził.
3. Posiadacz przemieszczanego używanego sprzętu jest obowiązany do umieszczenia na nim, a w przypadku gdy uży- wany sprzęt jest opakowany – na jego opakowaniu, dokumentacji, o której mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b. 4. Dokumentację, o której mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b, umieszcza się w sposób:

1. bezpieczny, ale nietrwały;
2. pozwalający na jej odczytanie bez konieczności rozpakowania używanego sprzętu, jeżeli używany sprzęt jest opako- wany.
   Art. 81. Posiadacz używanego sprzętu, w tym sprzętu, o którym mowa w art. 82 ust. 1 pkt 1, organizujący jego prze- mieszczanie jest obowiązany do:
3. jego zabezpieczenia przed uszkodzeniem w czasie przemieszczania, załadunku i rozładunku, w szczególności przez
   jego odpowiednie opakowanie i rozmieszczenie;
4. przekazania podmiotowi dokonującemu jego przemieszczania dokumentów, o których mowa odpowiednio w art. 80 ust. 2 pkt 1 albo art. 82 ust. 2. Art. 82. 1. Przepisów art. 80, z wyłączeniem ust. 2 pkt 1 lit. c i d, nie stosuje się do odbywającego się w ramach trans- akcji B2B przemieszczania:
5. sprzętu, który jako wadliwy jest wysyłany do naprawy gwarancyjnej z zamiarem jego ponownego użycia lub
6. używanego sprzętu przeznaczonego do użytku profesjonalnego, wysyłanego do regeneracji lub naprawy do krajów, do których mają zastosowanie wydawane przez Radę Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) przepisy
   dotyczące kontroli transgranicznego przemieszczania odpadów przeznaczonych do odzysku z zamiarem ponownego
   użycia, lub
7. wadliwego używanego sprzętu przeznaczonego do użytku profesjonalnego, w szczególności wyrobu medycznego lub jego części, który jest wysyłany w celu przeprowadzenia analizy przyczyn usterki – w przypadku gdy taką analizę może
   przeprowadzić wyłącznie wytwórca tego sprzętu lub działająca w jego imieniu osoba trzecia.

2. W czasie przemieszczania sprzętu lub używanego sprzętu odbywającego się w ramach transakcji B2B, o której mowa w ust. 1, podmiot dokonujący jego przemieszczania jest obowiązany do posiadania:

1. dokumentu transportowego, w szczególności listu przewozowego;
2. oświadczenia posiadacza organizującego przemieszczanie sprzętu lub używanego sprzętu wskazującego na zakres jego odpowiedzialności związanej z przemieszczaniem tego sprzętu lub używanego sprzętu.

3. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej
   Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska wykaz krajów, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Art. 83. 1. Używany sprzęt, w tym sprzęt, o którym mowa w art. 82 ust. 1 pkt 1, uznaje się za zużyty sprzęt, a jego przemieszczanie za nielegalne przemieszczanie w rozumieniu art. 2 pkt 35 rozporządzenia nr 1013/2006:

1. jeżeli odpowiednio z dokumentacji i dokumentów, o których mowa w art. 80 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. b, nie wynika, że nie jest on zużytym sprzętem;
2. w przypadku braku odpowiednio dokumentacji, o której mowa w art. 80 ust. 2 pkt 2 lit. b, albo dokumentów, o których
   mowa w art. 82 ust. 2;
3. jeżeli nie jest on odpowiednio zabezpieczony przed uszkodzeniem podczas przemieszczania, załadunku i rozładunku,
   w szczególności odpowiednio opakowany oraz rozmieszczony.

2. Do nielegalnego przemieszczania używanego sprzętu stosuje się przepisy art. 24 i art. 25 rozporządzenia nr 1013/200 6 oraz przepisy ustawy z dnia 2 9 czerwca 200 7 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów ( Dz. U. z 2020 r. poz. 1792 oraz z 2023 r. poz. 1890 ).

Dziennik Ustaw – 24 – Poz. 573

Rozdział 12 Rejestr i sprawozdawczość
Art. 84. Podmiot będący:

1. wprowadzającym sprzęt,
2. autoryzowanym przedstawicielem,
3. zbierającym zużyty sprzęt,
4. prowadzącym zakład przetwarzania,
5. prowadzącym działalność w zakresie recyklingu,
6. prowadzącym działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku,
7. organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
   – podlega wpisowi do rejestru na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
   Art. 85. Podmiot będący:
8. wprowadzającym sprzęt,
9. autoryzowanym przedstawicielem,
10. zbierającym zużyty sprzęt,
11. prowadzącym zakład przetwarzania,
12. prowadzącym działalność w zakresie recyklingu,
13. prowadzącym działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku,
14. organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
    – jest obowiązany do sporządzenia rocznego sprawozdania na zasadach i w trybie określonych w dziale V rozdziale 2 ustawy
    z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
    Rozdział 13 Obowiązki organów administracji publicznej
    Art. 86. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska co najmniej raz w roku przeprowadza kontrolę zakładu prze- twarzania.

2. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska sporządza i przekazuje Głównemu Inspektorowi Ochro ny Środowiska,
   w terminie do dnia 15 lutego za poprzedni rok kalendarzowy, zbiorczą informację o wynikach kontroli przeprowadzonych
   w poprzednim roku kalendarzowym.
   Art. 87. Kontrolę przestrzegania przez dystrybutorów przepisów art. 37 i art. 39 sprawuje Inspekcja Handlowa, dzia- łając na podstawie ustawy z dnia 1 5 grudnia 200 0 r. o Inspekcji Handlowej ( Dz. U. z 2024 r. poz. 312). Art. 88. (uchylony)7) Art. 89. (uchylony)
   Art. 90. 1. Minister właściwy do spraw klimatu , organy inspekcji ochrony środowiska, organy inspekcji handlowej
   oraz marszałkowie województw współpracują z właściwymi organami innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkow- skich w sprawach dotyczących sprzętu i zużytego sprzętu, w szczególności w celu ustanowienia odpowiedniego przepływu
   informacji, gwarantującego przestrzeganie przez producentów i wprowadzających sprzęt przepisów z tego zakresu , oraz w odpowiednich przypadkach udostępniają sobie nawzajem i Komisji Europejskiej informacje, tak aby ułatwiać prawidłowe
   wykonanie tych przepisów. Współpraca administracyjna i wymiana informacji, w szczególności pomiędzy krajowymi reje- strami zawierającymi informacje o producentach i wprowadzających sprzęt, odbywa się z wykorzystaniem środków komu- nikacji elektronicznej.
3. Współpraca, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności dostęp do odpowiednich dokumentów i informacji,
   uwzględniających wyniki kontroli, z zastrzeżeniem przepisów dotyczących ochrony danych.

7. Przez art. 6 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 6.

Dziennik Ustaw – 25 – Poz. 573

Rozdział 14 Administracyjne kary pieniężne i przepisy karne
Art. 91. Administracyjnej karze pieniężnej podlega ten, kto:

1. będąc do tego obowiązanym na podstawie art. 7 ust. 2 nie stosuje przy projektowaniu sprzętu wymagań dotyczących
   ekoprojektu ułatwiających ponown e użycie i przetwarzanie zużytego sprzętu, zgodnie z tym przepisem;

2. wbrew przepisowi art. 7 ust. 3 uniemożliwia ponowne użycie zużytego sprzętu przez stosowanie specyficznych roz- wiązań projektowych lub procesów produkcyjnych;

3. wbrew przepisowi art. 12 ust. 1 nie umieszcza numeru rejestrowego na fakturze i innych dokumentach sporządzanych
   w związku z wprowadzaniem do obrotu sprzętu;

4. wbrew przepisowi art. 13 ust. 1 nie dołącza do sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych informacji wska- zanych w tym przepisie;

5. wbrew przepisowi art. 13 ust. 2 pkt 1 nie informuje o systemie zbierania, w tym zwrotu, zużytego sprzętu;

6. wbrew przepisowi art. 13 ust. 2 pkt 2 nie informuje o roli, jaką gospodarstwo domowe spełnia w przyczynianiu się do ponownego użycia i odzysku, w tym recyklingu, zużytego sprzętu;

7. wbrew przepisowi art. 14 ust. 1 nie oznakowuje sprzętu symbolem selektywnego zbierania;

8. wbrew przepisowi art. 14 ust. 2 nie umieszcza w sposób wyraźny, czytelny i trwały oznakowania, o którym mowa
   w art. 14 ust. 1, na sprzęcie, opakowaniu lub dokumentach dołączonych do sprzętu;

9. wbrew przepisom art. 15 ust. 3 nie przeznacza na publiczne kampanie edukacyjne lub nie wnosi na odrębny rachunek
   bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego łącznie co najmniej 0,1 % przychodów netto z tytułu wprowadzonego
   do obrotu sprzętu osiągniętych w poprzednim roku kalendarzowym albo nie rozlicza wykonania tych obowiązków
   w terminie, o którym mowa w art. 15 ust. 5;

10. wbrew przepisowi art. 16 ust. 2 nie informuje nabywców sprzętu o wysokości kosztów gospodarowania odpadami;

11. wbrew przepisowi art. 17 ust. 1 nie opracowuje informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego
    sprzętu, zawierającej w szczególności wskazanie poszczególnych części składowych oraz materiałów zawartych
    w sprzęcie, a także umiejscowienia w sprzęcie niebezpiecznych: substancji, mieszanin oraz części składowych;

12. wbrew przepisowi art. 17 ust. 3 nie przekazuj e bezpłatnie informacji, o której mowa w art. 17 ust. 1;

13. wbrew przepisowi art. 18 ust. 1 nie organizuje i nie finansuje odbierania od zbierających zużyty sprzęt oraz przetwa- rzania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych;

14. wbrew przepisowi art. 19 ust. 1 nie organizuje i nie finansuje zbierania oraz przetwarzania zużytego sprzętu pochodzą- cego od użytkowników innych niż gospodarstwa domowe;

15. wbrew przepisowi art. 22 ust. 1 nie prowadzi dodatkowej ewidencji obejmującej informacje o masie wprowadzonego
    do obrotu sprzętu albo prowadzi ją niezgodnie ze stanem rzeczywistym;

16. wbrew przepisowi art. 22 ust. 3 nie przechowuje dodatkowej ewidencji oraz zaświadczeń o zużytym sprzęcie;

17. wbrew przepisom art. 23 nie zawiera umowy z prowadzącym zakład przetwarzania;

18. wbrew przepisowi art. 26 ust. 2 nie wyznacza autoryzowanego przedstawiciela;

19. wbrew przepisowi art. 26 ust. 5 nie wykonuje obowiązków określonych ustawą dla wprowadzającego sprzęt za pośred- nictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego;

20. wbrew przepisom art. 27 ust. 1 i art. 28 ust. 1 i 3 nie wnosi zabezpieczenia finansowego albo nie wnosi go w terminie;

21. wbrew zakazowi określonemu w art. 35 ust. 1 zbiera niekompletny zużyty sprzęt lub części pochodzące ze zużytego
    sprzętu;

22. wbrew przepisowi art. 37 ust. 1 nie odbiera nieodpłatnie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych
    w punkcie sprzedaży;

23. wbrew przepisowi art. 37 ust. 2 nie odbiera nie odpłatnie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych
    w miejscu dostawy sprzętu;

24. wbrew przepisowi art. 37 ust. 3 nie przyjmuje nieodpłatnie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych,
    którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 25 cm, bez konieczności zakupu nowego sprzętu przeznaczo- nego dla gospodarstw domowych;

Dziennik Ustaw – 26 – Poz. 573

25. wbrew przepisowi art. 37 ust. 4 nie umieszcza w widocznym miejscu w punkcie sprzedaży informacji w zakresie,
    o którym mowa w art. 37 ust. 1–3, lub kto udostępniając na rynku sprzęt za pomocą środków porozumiewania się na odległość nie przekazuje tych informacji w sposób umożliwiający zapoznanie się z nimi, w szczególności na stronie
    internetowej lub w formie komunikatu;

26. wbrew przepisom art. 39: a) udostępnia na rynku sprzęt niezgodnie z art. 39 pkt 1 lit. a, b) udostępnia na rynku sprzęt nieoznakowany zgodnie z art. 14 ust. 1, c) nie umieszcza w widocznym miejscu w punkcie sprzedaży informacji o punktach zbierania zużytego sprzętu,
    a w przypadku udostępniania na rynku sprzętu za pomocą środków porozumiewania się na odległość – nie prze- kazuje tych informacji w sposób umożliwiający zapoznanie się z nimi, w szczególności na stronie internetowej
    lub w formie komunikatu,
    d) udostępnia na rynku sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych bez dołączonych do niego informacji, o których
    mowa w art. 13 ust. 1;

27. wbrew przepisowi art. 40 ust. 1 nie przyjmuje nieodpłatnie zużytego sprzętu pomimo, że zużyty sprzęt nie stwarza zagrożenia, o którym mowa w art. 41 ust. 1;

28. wbrew przepisom art. 40 ust. 2 i 3 nie umieszcza w punkcie serwisowym informacji o punktach zbierania zużytego
    sprzętu oraz informacji o możliwości nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu;

29. wbrew przepisom art. 43 nie wyposaża miejsc, w których jest magazynowany zużyty sprzęt, zgodnie z tymi przepisami;

30. wbrew przepisom art. 44 ust. 1 nie przekazuje zebranego zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania posia- dającemu decyzję w zakresie gospodarki odpadami zezwalającą na przetwarzanie zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grupy sprzętu określonej w załączniku nr 1 do ustawy;

31. wbrew przepisowi art. 44 ust. 4 nie zapewnia zbierania i transportu zużytego sprzętu w warunkach optymalnych do przygotowania go do ponownego użycia, recyklingu oraz innych niż recykling procesów odzysku, w tym ograniczenia
    rozprzestrzeniania się niebezpiecznych substancji;

32. wbrew przepisom art. 45 nie przekazuje wójtowi, burmistrzowi albo prezydentowi miasta informacji, o których mowa
    w tych przepisach;

33. wbrew przepisom art. 46: a) prowadzi demontaż zużytego sprzętu lub przygotowuje do ponownego użycia zużyty sprzęt oraz odpady powstałe
    po demontażu zużytego sprzętu poza zakładem przetwarzania,
    b) nie prowadzi demontażu zużytego sprzętu, procesów recyklingu i innych niż recykling procesów odzysku , z wy- jątkiem przygotowania do ponownego użycia, obejmujących przynajmniej usunięcie ze zużytego sprzętu płynów
    oraz postępowanie, o którym mowa w art. 46 ust. 2;

34. wbrew przepisowi art. 47 unieszkodliwia zużyty sprzęt przed poddaniem go przetwarzaniu, o którym mowa w art. 46;

35. wbrew przepisowi art. 49 nie przyjmuje co najmniej nieodpłatnie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domo- wych od zbierającego zużyty sprzęt;

36. wbrew przepisom art. 50 nie wyposaża miejsc, w których jest magazynowany zużyty sprzęt przed poddaniem go prze- twarzaniu , zgodnie z tymi przepisami;

37. wbrew przepisom art. 51 ust. 1 nie wyposaża zakładu przetwarzania zgodnie z tymi przepisami;

38. wbrew przepisowi art. 51 ust. 2 przyjmuje zużyty sprzęt do zakładu przetwarzania, który nie jest wyposażony zgodnie
    z art. 51 ust. 1;

39. wbrew przepisom art. 52 ust. 1 lub 2 nie przekazuje odpadów powstałych po demontażu zużytego sprzętu prowadzą- cemu działalność w zakresie recyklingu lub prowadzącemu działalność w zakresie innych niż recykling procesów od- zysku, wpisanym do rejestru, albo prowadzącemu działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów;

40. wbrew przepisowi art. 52 ust. 6 nie przekazuje zużytych baterii i zużytych akumulatorów zbierającemu zużyte baterie
    lub zużyte akumulatory lub prowadzącemu zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, o których
    mowa w ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach;

41. wbrew przepisom art. 53 ust. 4 nie udostępnia zaświadczenia o zużytym sprzęcie albo nie udostępnia za świadczenia
    w terminie lub udostępnia zaświadczenie zawierające informac je nierzetelne;

42. (uchylony)

Dziennik Ustaw – 27 – Poz. 573

43. wbrew przepisom art. 55 ust. 4 oraz art. 57 ust. 4 nie udostępnia zaświadczenia potwierdzającego recykling albo za- świadczenia potwierdzającego inne niż recykling procesy odzysku albo nie udostępnia zaświadczenia w terminie lub udostępnia zaświadczenie zawierające informacje nierzetelne;
44. wbrew przepisom art. 62 ust. 2 albo 3 nie przeznacza na publiczne kampanie edukacyjne co najmniej 5 % przychodów
    netto uzyskanych w poprzednim albo danym roku kalendarzowym albo nie rozlicza wykonania tego obowiązku w ter- minie, o którym mowa w art. 62 ust. 4;
45. wbrew przepisom art. 64 nie przedstawia marszałkowi województwa dokumentów, o których mowa w tych przepisach;
46. wbrew przepisom art. 66 nie przeprowadza audytu albo nie przeprowadza go w terminie;
47. wbrew przepisowi art. 70 ust. 2 nie przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska oraz marszałkowi
    województwa uwierzytelnionej kopii sprawozdania z przeprowadzonego audytu albo nie przekazuje go niezwłocznie,
    nie później niż w terminie do dnia 15 maja roku następującego po roku kalendarzowym, którego audyt dotyczy;
48. wbrew przepisowi art. 70 ust. 3 nie przechowuje sprawozdania z przeprowadzonego audytu wraz z dokumentacją audytu
    przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego audyt dotyczy.
    Art. 92. Administracyjne kary pieni ężne wynosz ą:
49. w przypadkach, o których mowa w art. 91 pkt 4–10, 29, 30, 35, 3 9 i 40 – od 10 000 zł do 1 000 000 zł;
50. w przypadkach, o których mowa w art. 91 pkt 1–3, 12 –14, 17 –21, 33, 34, 36 –38, 4 1 i 46 – od 15 000 zł do 50 0 000 zł;
51. w przypadkach, o których mowa w art. 91 pkt 11, 15, 16, 27, 28, 31, 32, 43, 45, 4 7 i 48 – od 10 000 zł do 40 0 000 zł;
52. w przypadku, o którym mowa w art. 91 pkt 44 – od 15 000 zł do 1 000 000 zł;
53. w przypadku, o którym mowa w art. 91 pkt 22–24 i 26 – od 500 0 zł do 50 0 000 zł;
54. w przypadku, o którym mowa w art. 91 pkt 25 – od 500 0 zł do 30 0 000 zł. Art. 93. 1. Administracyjne kary pieniężne za naruszenia przepisów, o których mowa w art. 91 pkt 1–21, 27 –41 i 43–48, wymierza, w drodze decyzji, właściwy wojewódzki inspektor ochrony środowiska.

2. Administracyjne kary pieniężne za naruszenia przepisów, o których mowa w art. 91 pkt 22–26, wymierza, w drodze
   decyzji, właściwy wojewódzki inspektor inspekcji handlowej.

3. Przy ustalaniu wysokości administracyjnej kary pieniężnej uwzględnia się stopień szkodliwości naruszenia, rodzaj,
   zakres i okres trwania naruszenia oraz dotychczasową działal ność podmiotu.

4. Jeżeli podmiot podlegający ukaraniu przedstawi organowi dowody i okoliczności wskazujące, że podmiot ten dochował
   należytej staranności i uczynił wszystko, czego można od niego rozsądnie oczekiwać, aby do naruszenia nie doszło lub że nie miał żadnego wpływu na powstanie naruszenia, a naruszenie to nastąpiło wskutek zdarzeń i okoliczności, których pod- miot nie mógł przewidzieć, organ nie wszczyna postępowania w sprawie nałożenia administracyjnej kary pieniężnej wobec
   tego podmiotu, a postępowanie wszczęte w tej sprawie umarza.

5. W przypadku stwierdzenia w czasie jednego postępowania kilku naruszeń wyczerpujących znamiona naruszeń okreś - lonych w art. 91 orzeka się jedną karę za wszystkie naruszenia, której wysokość nie może przekraczać najwyższej kary przewidzianej za dane naruszenia.

6. Administracyjną karę pieniężną uiszcza się w terminie 1 4 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu administracyj- nej kary pieniężnej stała się ostateczna, na odrębny rachunek bankowy odpowiednio właściwego wojewódzkiego inspektora
   ochrony środowiska albo właściwego wojewódzkiego inspektora inspekcji handlowej.

7. Należności z tytułu administracyjnych kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.
   Art. 94. W sprawach dotyczących administracyjnych kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują odpo- wiednio wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowisk a albo wojewódzkiemu inspektorowi inspekcji handlowej.
   Art. 95. Kto wbrew zakazowi określonemu w art. 34 umieszcza zużyty sprzęt łącznie z innymi odpadami, podlega
   karze grzywny.
   Art. 96. Kto wbrew przepisowi art. 36 nie przekazuje zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych zbie- rającemu zużyty sprzęt lub podmiotowi uprawnionemu do zbierania zużytego sprzętu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, podlega karze grzywny.

Dziennik Ustaw – 28 – Poz. 573

Art. 97. 1. Kto wbrew przepisowi art. 42 ust. 1 nie przyjmuje przekazywanego do niego zużytego sprzętu, podlega
karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto, wbrew przepisowi art. 42 ust. 1, przyjmuje odpłatnie zużyty sprzęt pochodzący z gospo- darstw domowych.
Art. 98. 1. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w art. 95–97, następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2022 r. poz. 1124 oraz z 2023 r. poz. 1963 ). 2. Za wykroczenia, o których mowa w art. 95–97, odpowiada jak sprawca także ten, kto na podstawie przepisu prawa,
decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi osoby fizycznej,
osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność
prawną, w zakresie wprowadzania do obrotu sprzętu lub gospodarowania zużytym sprzętem.
Rozdział 15 Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 99–111. (pominięte)
Rozdział 16 Przepisy epizodyczne, przejściowe, dostosowujące i końcowe
Art. 112. 1. Do dnia 31 grudnia 2017 r. przepisy ustawy stosuje się do sprzętu należącego do jednej z grup sprzętu
określonych w załączniku nr 6 do ustawy.
2. Numery i nazwy grup sprzętu oraz przykładowe rodzaje sprzętu należącego do tych grup określa załącznik nr 6 do ustawy.
Art. 113. Od dnia 1 stycznia 201 6 r. do dnia 3 1 grudnia 201 7 r. wprowadzający sprzęt jest obowiązany do osiągania minimalnych rocznych poziomów zb ierania zużytego sprzętu, które wynoszą nie mniej niż 40 % średniorocznej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu, a w przypadku sprzętu należącego do grupy sprzętu nr 5 określonej w załączniku nr 6 do ustawy, z wyjątkiem opraw oświetleniowych do lamp fluorescencyjnych oraz pozostałego sprzętu oświetleniowego do celów rozprowadzania lub regulacji światła, nie mniej niż 50 % średniorocznej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu.
Art. 114. 1. Do dnia 3 1 grudnia 201 7 r. stawka opłaty produktowej wynosi dla:

1. sprzętu należącego do grupy sprzętu nr 5 określonej w załączniku nr 6 do ustawy, z wyjątkiem opraw oświetleniowych
   do lamp fluorescencyjnych oraz pozostałego sprzętu oświetleniowego do celów rozprowadzenia lub regulacji światła – od 4 zł do 8 zł za 1 kg;
2. grup sprzętu innych niż wskazane w pkt 1, określonych w załączniku nr 6 do ustawy – od 0 zł do 2 zł za 1 kg.

2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych
   określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe stawki opłaty produktowej, kierując się kosztami zbierania, przygotowania
   do ponownego użycia i recyklingu oraz innych niż recykling procesów odzysku zużytego sprzętu dla poszczególnych grup sprzętu.
   Art. 115. 1. Od dnia 1 stycznia 201 6 r. do dnia 3 1 grudnia 201 7 r. wprowadzający sprzęt jest obowiązany osiągnąć następujące poziomy:

1. dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grup sprzętu nr 1 i 10 określonych w załączniku nr 6 do ustawy : a) odzys ku – 85 % masy zużytego sprzętu oraz
   b) przygotowania do p onownego użycia i recyklingu – 80 % masy zużytego sprzętu;
2. dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grup sprzętu nr 3 i 4 określonych w załączniku nr 6 do ustawy : a) odzysku – 80 % masy zużytego sprzętu oraz b) przygotowania do ponownego użycia i recyklingu – 70 % masy zużytego sprzętu;
3. dla zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu należącego do grup sprzętu nr 2 i 5–9 określonych w załączniku nr 6 do ustawy : a) odzysku – 75 % masy zużytego sprzętu oraz
   b) przygotowania do ponownego uży cia i recyklingu – 55 % masy zużytego sprzętu;
4. dla zużytych gazowych lamp wyładowczych – recyklingu zużytych lamp wyładowczych w wysokości 80 % masy tych zużytych lamp.

2. Do dnia 31 grudnia 2017 r. poziom odzysku oraz poziom recyklingu, w przypadku zużytego sprzętu należącego
   do grupy sprzętu nr 5 określonej w załączniku nr 6 do ustawy, oblicza się odrębnie dla lamp i opraw oświetleniowych.

Dziennik Ustaw – 29 – Poz. 573

Art. 116. 1. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 1088), Główny Inspektor
Ochrony Środowiska prowadzi rejestr autoryzowanych przedstawicieli.
2. Autoryzowany przedstawiciel przed rozpoczęciem działalności jest obowiązany do złożenia do Głównego Inspek- tora Ochrony Środowiska wniosku o wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli.
3. Wniosek o wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli zawiera:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2. numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany;
3. numer REGON, o ile został nadany;
4. numer i nazwę grupy sprzętu;
5. informację o umowie z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w art. 11 ust. 3;
6. wykaz producentów, z którymi autoryzowany przedstawiciel zawarł umowę, o której mowa w art. 26 ust. 3.

4. Do wniosku o wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli dołącza się uwierzytelnioną kopię:

1. wniesienia opłaty rejestrowej, o której mowa w ust. 8, o ile autoryzowany przedstawiciel podlega obowiązkowi jej uiszczenia;
2. umowy z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w art. 11 ust. 3;
3. umowy, o której mowa w art. 26 ust. 3.

5. Główny Inspektor Ochrony Środowiska odmawia, w drodze decyzji, wpisu do rejestru autoryzowanych przedstawi- cieli, jeżeli autoryzowany przedstawiciel nie wniósł opłaty rejestrowej, o której mowa w ust. 8.
6. W przypadku zmiany informacji zawartych w rejestrze autoryzowanych przedstawicieli autoryzowany przedstawiciel
   jest obowiązany do złożenia do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła
   zmiana, wniosku o zmianę wpisu do tego rejestru.
7. Wniosek, o którym mowa w ust. 6, zawiera:

1. numer rejestrowy;
2. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby;
3. numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany;
4. numer REGON, o ile został nadany;
5. informacje, które uległy zmianie.

8. Wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli podlega opłacie rejestrowej.
9. Autoryzowany przedstawiciel uiszcza opłatę rejestrową na odrębny rachunek bankowy Głównego Inspektora
   Ochrony Środowiska.
10. Autoryzowany przedstawiciel wpisany do rejestru autoryzowanych przedstawicieli uiszcza w terminie do końca
    lutego każdego roku opłatę roczną na odrębny rachunek bankowy Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
11. Opłaty rocznej nie uiszcza się w roku, w którym została uiszczona opłata rejestrowa.
12. Opłaty rejestrowej nie uiszcza autoryzowany przedstawiciel wpisany do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 201 1 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) ( Dz. U. z 2022 r. poz. 2013 ), jeżeli składając wniosek
    o wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli, przedłoży informację potwierdzającą dobrowolny udział w systemie
    ekozarządzania i audytu (EMAS).
13. Opłata rejestrowa i opłata roczna wynoszą po 2000 zł.
14. Główny Inspektor Ochrony Środowiska, dokonując wpisu do rejestru autoryzowanych przedstawicieli, nadaje autoryzowanemu przedstawicielowi numer rejestrowy, składający się z:

1. litery E;

2. liczby składającej się z 7 cyfr arabskich , stanowiącej kolejny numer w rejestrze;

3. litery A.

4. Artykuł 108 zawiera zmiany do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Dziennik Ustaw – 30 – Poz. 573

15. Główny Inspekto r Ochrony Środowiska zawiadamia autoryzowanego przedstawiciela o nadanym numerze rejestrowym.
16. Rejestr autoryzowanych przedstawicieli zawiera numery rejestrowe i informacje zawarte we wnioskach o wpis
    do rejestru autoryzowanych przedstawicieli.
17. W przypadku zakończenia działalności autoryzowany przedstawiciel jest obowiązany do złożenia do Głównego
    Inspektora Ochrony Środowiska, w terminie 14 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania tej działalności, wniosku
    o wykreślenie z rejestru autoryzowanych przedstawicieli.
18. Wniosek, o którym mowa w ust. 17, zawiera:

1. numer rejestrowy;
2. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby;
3. numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany;
4. numer REGON, o ile został nadany;
5. datę zaprzestania wykonywania działalności.

19. Wykreślenia autoryzowanego przedstawiciela z rejestru autoryzowanych przedstawicieli dokonuje, w drodze decyzji , Główny Inspektor Ochrony Środowiska.
20. Główny Inspektor Ochrony Środowiska dokonuje z urzędu, w drodze decyzji, wykreślenia autoryzowanego przed- stawiciela z rejestru autoryzowanych przedstawicieli w przypadku:

1. nieuiszczenia opłaty rocznej, o której mowa w ust. 10;
2. stwierdzenia rażących nieprawid łowości w wykonywaniu obowiązków określonych w przepisach niniejszej ustawy
   oraz ustawy zmienianej w art. 1088);
3. stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania działalności.

21. Główny Inspektor Ochrony Środowiska odmawia, w drodze decyzji, wpisu do rejestru autoryzowanych przedsta- wicieli, w przypadku nieuiszczenia opłaty rejestrowej, o której mowa w ust. 8, w wymaganej wysokości.

22. Autoryzowani przedstawiciele posiadający wpis do rejestru autoryzowanych przedstawicieli są wpisywani do rejestru,
    o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 1088), z urzędu. Marszałek województwa dokonuje wpisu w terminie
    6 miesięcy od dnia utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 1088), nadając jednocześnie nowy
    numer rejestrowy.

23. W przypadku gdy marszałek województwa, dokonując wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmie- nianej w art. 1088), stwierdzi brak informacji wymaganych na podstawie tej ustawy, wzywa autoryzowanego przedstawiciela
    do złożenia brakujących informacji. W przypadku nieuzupełnie nia brakujących informacji w wyznaczonym terminie mar- szałek województwa nie dokonuje wpisu do rejestru z urzędu.

24. W przypadku nieuzupełnienia brakujących informacji w wyznaczonym terminie autoryzowany przedstawiciel jest obowiązany do złożenia wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 1088).

25. W terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia o nadaniu nowego numeru rejestrowego autoryzowani
    przedstawiciele mogą używać numeru rejestrowego nadanego na podstawie przepisu ust. 14.

26. Autoryzowani przedstawiciele niewpisani z urzędu do rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 1088), są obowiązani do złożenia wniosku o wpis do tego rejestru, w terminie 6 miesięcy od dnia jego utworzenia.

27. Z dniem uzyskania przez autoryzowanego przedstawiciela wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy
    zmienianej w art. 1088), wygasają wpisy do rejestru autoryzowanych przedstawicieli.

28. W przypadku wyznaczenia przez producenta autoryzowanego przedstawiciela i posiadania przez tego autoryzowa- nego przedstawiciela wpisu do rejestru autoryzowanych przedstawicieli, wprowadzający sprzęt może, w terminie 14 dni od dnia uzysk ania wpisu autoryzowanego przedstawiciela do rejestru autoryzowanych przedstawicieli, złożyć do Głównego
    Inspektora Ochrony Środowiska wniosek o wykreślenie z rejestru, o którym mowa w art. 235 ust. 2 ustawy zmienianej
    w art. 1088), prowadzonego na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie tej ustawy.

29. Do wniosku o wpis do rejestru oraz wniosku o zmianę wpisu do rejestru stosuje się przepis art. 64 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 775 i 803 ). Art. 117. Podmioty zbierające zużyty sprzęt wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 235 ust. 2 ustawy zmienianej
    w art. 1088), prowadzonego na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie tej ustawy, niebędące
    zbierającymi zużyty sprzęt, o któryc h mowa w art. 4 pkt 23 niniejszej ustawy, podlegają wykreśleniu z urzędu z tego rejestru
    w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Dziennik Ustaw – 31 – Poz. 573

Art. 118. Do postępowań administracyjnych wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 119. Do opłat produktowych należnych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 141, oraz do wpływów z tych opłat stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 120. Wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy decyzje zezwalające na zbieranie niekompletnego
zużytego sprzętu oraz części pochodzących ze zużytego sprzętu, o których mowa w art. 35 ust. 1, podmiotom, którym zaka- zuje się ich zbierania zgodnie z art. 35 ust. 1, wygasają w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy,
w zakresie dotyczącym tego zużytego sprzętu oraz tych części.
Art. 121. 1. Wnioskodawca we wniosku o wydanie decyzji w zakresie gospodarki odpadami dla zakładu przetwarza- nia, składanym od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 1 stycznia 2019 r., podaje numer i nazwę grupy sprzętu,
określone w załączniku nr 1 i 6 do ustawy, z którego powstaje przetwarzany przez niego zużyty sprzęt.
2. W decyzjach w zakresie gospodarki odpadami wydanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 1 stycz- nia 2019 r. właściwy organ uwzględnia numer i nazwę grupy sprzętu, określone w załączniku nr 1 i 6 do ustawy, z którego
powstaje przetwarzany zużyty sprzęt.
Art. 122. 1. Decyzje zezwalające na zbieranie zużytego sprzętu oraz przetwarzanie zużytego sprzętu wydane przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc na czas, na jaki zostały wydane.
2. W przypadku gdy decyzje, o których mowa w ust. 1, nie są dostosowane do wymogów niniejszej ustawy, posiadacz
odpadów, który w dniu wejścia w życie ustawy prowadzi zbieranie zużytego sprzętu lub przetwarzanie zużytego sprzętu,
jest obowiązany uzyskać w terminie 24 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy od organu właściwego zmianę tych decyzji
w zakresie dostosowania do wymogów ustawy.
Art. 123. 1. Zaświadczenie o zużytym sprzęcie, zaświadczenie potwierdzające recykling oraz zaświadczenie potwierdza- jące inne niż recykling procesy odzysku, spo rządza się i wydaje się, za rok 2015, stosując przepisy dotychczasowe.
2. Prowadzący zakład przetwarzania, prowadzący działalność w zakresie recyklingu oraz prowadzący działalność
w zakresie innych niż recykling procesów odzysku są obowiązani do przechowywania zaświadczeń, o których mowa w ust. 1, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą te zaświadczenia.
Art. 124. 1. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 1088), ilekroć w ustawie
jest mowa o rejestrze rozumie się przez to rejestr, o którym mowa w art. 235 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1088), prowa- dzony na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie tej ustawy, z tym, że rejestr zawiera dodatkowo
nazwę marki sprzętu, typ sprzętu (sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych lub sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych) oraz informację o stosowanej technice sprzedaży sprzętu.
2. Wniosek o wpis do rejestru w odniesieniu do wprowadzającego sprzęt zawiera dodatkowo nazwę marki sprzętu, typ sprzętu (sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych lub sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych)
oraz informację o stosowanej technice sprzedaży sprzętu.
3. Wprowadzający sprzęt, który uzyskał wpis do rejestru przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy jest obowią- zany przekazać do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy, informacje o nazwie marki sprzętu i typie sprzętu (sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych lub sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych) oraz informację o stosowanej technice sprzedaży sprzętu.
4. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 1088), organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana:

1. w terminie do dnia 15 marca każdego roku do przedstawienia Głównemu Inspektorow i Ochrony Środowiska za po- przedni rok kalendarzowy zaświadczenia wydanego przez bank o utrzymywaniu przez nią na odrębnym rachunku banko- wym lub w formie lokaty terminowej środków, o których mowa w art. 63 ust. 4 pkt 1, albo dokumentu potwierdzającego
   wysokość gwarancji bankowej lub gwarancji ubezpieczeniowej, wydanego przez gwaranta, o którym mowa w art. 63 ust. 4 pkt 2;
2. do przedstawienia, na każde żądanie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, w terminie 14 dni od dnia wpływu
   żądania, zaświadczenia wydanego przez bank o aktualnie utrzymywanych przez organizację odzysku sprzętu elektrycz- nego i elektronicznego na odrębnym rachunku bankowym lub w formie lokaty terminowej środkach, o których mowa
   w art. 63 ust. 4 pkt 1, albo dokumentu potwierdzającego wysokość gwarancji, o której mowa w art. 63 ust. 4 pkt 2.

5. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zamieszcza na swojej stronie internetowej hiperłącza do rejestrów prowa- dzonych w innych niż Rzeczpospolita Polska państwach członkowskich w celu ułatwienia rejestracji we wszystkich państwach członkowskich.

Dziennik Ustaw – 32 – Poz. 573

6. Główny Inspektor Ochrony Środowiska dostosuje rejestr do wymogów, o których mowa w ust. 1, oraz w art. 116, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

7. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków o wpis do rejestru w od- niesieniu do wprowadzającego sprzęt i autoryzowanego przedstawiciela oraz sposób ich przekazywania, kierując się potrzebą ujednolicenia formy wniosków oraz ułatwienia ich przekazywania.

8. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie ust. 7 obowiązują do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ustawy zmienianej w art. 1088). Art. 125. Niewykonanie obowiązków wymienionych w art. 237 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1088) za lata 2012 –2014,
   podlega karze, o której mowa w art. 200 ustawy zmienianej w art. 1088) w brzmieniu dotychczasowym.
   Art. 126. 1. Za rok 201 5 i 2016 organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego przekazuje sprawozda- nie, o którym mowa w art. 74a ustawy zmienianej w art. 1088), do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

9. Za rok 201 6 organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego przedkłada sprawozd anie, o którym mowa
   w art. 237a ust. 1 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1088), na podstawie art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1 i art. 67 ust. 1 ustawy , o której mowa w art. 141, oddzielnie dla każdego wprowadzającego sprzęt i autoryzowanego przedstawiciela, dla których wykonuje obowiązki zgodnie z art. 11 ust. 3, do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
   Art. 127. Wprowadzający sprzęt oraz organizacja odzysku spr zętu elektrycznego i elektronicznego prowadzą i rozliczają
   publiczne kampanie edukacyjne, za rok 2014 i 2015, zgodnie z dotychczasowymi przepisami.
   Art. 128. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana posiadać wdrożony system
   zarządzania środowiskowego zgodny z wymaganiami systemu ekozarządzania i audytu (EMAS) lub z normą ISO 1400 1 od dnia 1 stycznia 2017 r. Art. 129. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przechowuje dokumenty potwierdzające
   wniesienie zabezpieczeń finansowych, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy , o której
   mowa w art. 141, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą te dokumenty.
   Art. 130. Pierwsze sprawozdanie, o którym mowa w art. 89, obejmuje okres od dnia 1 4 lutego 201 4 r. do dnia 3 1 grudnia
   2015 r. Art. 131. 1. Wprowadzający sprzęt, który przed dniem 1 stycznia 2018 r. wprowadził do obrotu sprzęt należący do grup sprzętu określonych w załączniku nr 6 do ustawy, jest obowiązany do prowadzenia dodatkowej ewidencji, o której
   mowa w art. 22 ust. 1.

10. Do potwierdzenia osiągnięcia minimalnych rocznych poziomów zbierania zużytego sprzętu pochodzącego z gospo- darstw domowych, poziomów odzysku i poziomów recyklingu zużytego sprzętu za okres do dnia 3 1 grudnia 201 5 r. stosuje się
    dodatkową ewidencję, o której mowa w art. 32 ust. 1 ustawy , o której mowa w art. 141, oraz zaświadczenie, o którym mowa
    w art. 50 ust. 1 ustawy , o której mowa w art. 141.

11. Przedsiębiorcy, w tym organizacje odzysku zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, są obowiązani do przechowywania dodatkowej ewidencji, o której mowa w art. 32 ust. 1 ustawy , o której mowa w art. 141, oraz zaświadczeń,
    o których mowa w art. 53 i art. 54 ustawy , o której mowa w art. 141, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego,
    którego dotyczą te ewidencje.
    Art. 132. 1. Do zabezpieczeń finansowych wniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie
    art. 18 ust. 1 ustawy , o której mowa w art. 141, stosuje się przepisy dotychczasowe.

12. W przypadku gdy wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych
    nie przedłoży sprawozdania, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy , o której mowa w art. 141, koniecznego do rozliczenia
    wniesionego zabezpieczenia finansowego, w terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zabezpieczenie finan- sowe przeznacza się na poczet pokrycia opłaty produktowej.

13. Główny Inspektor Ochrony Środowiska informuje Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
    o zabezpieczeniach finansowych, których rozliczenie z przyczyn wskazanych w ust. 2 nie było możliwe.
    Art. 133. 1. Ilekroć w art. 27–33 jest mowa o marszałku województwa, do czasu utworzenia Bazy danych, o której
    mowa w art. 79 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1088), rozumie się przez to Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

14. Ilekroć w art. 27–33 jest mowa o odrębnym rachunku bankowym właściwego urzędu marszałkowskiego prowadzonym
    w Banku Gospodarst wa Krajowego, do czasu utworzenia Bazy danych, o której mowa w art. 79 ust. 1 ustawy zmienianej
    w art. 1088), rozumie się przez to odrębny rachunek bankowy Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska.

Dziennik Ustaw – 33 – Poz. 573

3. Środki pochodzące z zabezpieczenia finansowego przeznaczone na poczet pokrycia opłaty produktowej Główny Inspektor Ochrony Środowiska przekazuje, w terminie 3 0 dni po upływie każdego kwartału, w którym decyzja, o której mowa w art. 33 ust. 2 stała się ostateczna, na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
   Art. 134. Kto, wbrew przepisom art. 116 ust. 2, 6 i 17, nie składa wniosku o wpis do rejestru, o zmianę wpisu w rejestrze
   albo o wykreślenie z rejestru albo składa wniosek niezgodny ze stanem rzeczywistym, podlega karze grzywny.
   Art. 135. 1. Kto, wbrew obowiązkowi określonemu w:

1. art. 12 3 ust. 2, nie przechowuje zaświadczeń, o których mowa w art. 123 ust. 1,
2. art. 13 1 ust. 3, nie przechowuje dodatkowej ewidencji, o której mowa w art. 32 ust. 1 ustawy , o której mowa w art. 141, oraz zaświadczeń, o których mowa w art. 53 i art. 54 ustawy , o której mowa w art. 141
   – podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 1 0 000 zł do 30 0 000 zł.

2. Kary, o których mowa w ust. 1, wymierza, w drodze decyzji, właściwy wojewódzki inspektor ochrony środowiska.
3. Do postępowania w przedmiocie wymierzenia kar, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 93 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz art. 94. Art. 136. 1. Do kar pieniężnych, o których mowa w art. 80 ust. 2–9 ustawy , o której mowa w art. 141, oraz do wpły- wów z tych kar stosuje się przepisy dotychczasowe.
4. Orzekanie w sprawach, o czyny, o których mowa w art. 134, następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia
   2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia.
   Art. 137. 1. Zarząd Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej sporządza i przekazuje
   zbiorczą informację, o której mowa w art. 400k ust. 2 pkt 5 ustawy zmienianej w art. 1049), za rok 2015 , stosując przepisy
   dotychczasowe.
5. Zarządy wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej sporządzają i przekazują kwartalną infor- mację , o której mowa w art. 400k ust. 3 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1049), za rok 2015, stosując przepisy dotych czasowe.
   Art. 138. Warunek, o którym mowa w art. 410a ust. 4 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1049), uznaje się za spełniony, jeżeli przedsiębiorca prowadzący stację demontażu złożył w terminie sprawozdanie odpowiednio za rok 201 5 oraz za rok 2016 zgodnie z art. 237a ust. 1 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1088). Art. 139. Przepisy art. 7 ustawy zmienianej w art. 10910) w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się również
   do zwolnienia dotyczącego opłaty produktowej, o którym mowa w art. 6 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 10910), za rok 2015.
   Art. 139a. Roczny raport o funkcjonowaniu systemu gospodarki zużytym sprzętem, o którym mowa w art. 88 ust. 1, za 2019 r. Głów ny Inspektor Ochrony Środowiska sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowi ska, w ter- minie do dnia 30 listopada 2020 r. Art. 139b. 1. Organ izacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz prowadzący zakład przetwarzania są obowiązani do przeprowadzenia za rok 201 9 audytu, o którym mowa w art. 66, w terminie do dnia 3 0 września 202 0 r.
6. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz prowadzący zakład przetwarzania przekazują właściwemu
   wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska oraz marszałkowi województwa uwierzytelnioną kopię sprawozdania
   z przeprowadzonego audytu, o którym mowa w ust. 1, nie później niż w terminie do dnia 1 5 listopada 202 0 r. Art. 140. 1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie:

1. art. 5 0 ust. 8, art. 55 i art. 66 ust. 2 ustawy , o której mowa w art. 141, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
   wykonawczych wydanych na podstawie art. 53 ust. 11, art. 59 i art. 114 ust. 2 niniejszej ustawy,
2. art. 8 4 ustawy zmienianej w art. 1088) zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych
   na podstawie art. 84 ustawy zmienianej w art. 1088), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą
   – jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2016 r.

2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 114 ust. 2 niniejszej ustawy zachowują moc do dnia we jścia w życie
   przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 74 ust. 2 niniejszej ustawy.

9. Artykuł 104 zawiera zmiany do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony śro dowiska.

10. Artykuł 109 zawiera zmiany do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

Dziennik Ustaw – 34 – Poz. 573

Art. 141. Traci moc ustawa z dnia 2 9 lipca 200 5 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym ( Dz. U. z 2013 r. poz. 1155 , z późn. zm.11)). Art. 142. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 201 6 r., z wyjątkiem:

1. art. 10 2 pkt 2–6 oraz art. 108 pkt 2 i 3, które wchodzą w życie po upływie 1 4 dni od dnia ogłoszenia12);

2. art. 110, który wchodzi w życie z dniem 10 września 2015 r.;

3. art. 66–71 i art. 91 pkt 46–48, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.;

4. art. 2 ust. 2 pkt 4–10, art. 5 ust. 2 i art. 104 pkt 1 lit. b, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2018 r.

5. Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 1322 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 881.

6. Ustawa została ogłoszona w dniu 23 października 2015 r.

Dziennik Ustaw – 35 – Poz. 573

Załączniki do ustawy z dnia 11 września 201 5 r.
(Dz. U. z 202 4 r. poz. 573)
Załącznik nr 1 NUMERY I NAZWY GRUP SPRZĘTU ORAZ PRZYKŁADOWE RODZAJE SPRZĘTU NALEŻĄCEGO DO GRUP SPRZĘTU
I. Numery i nazwy grup sprz ętu

1. Sprzęt działający na zasadzie wymiany temperatury

2. Ekrany, monitory i sprzęt zawierający ekrany o powierzchni większej niż 10 0 cm2

3. Lampy

4. Sprzęt wielkogabarytowy, którego którykolwiek z zewnętrznych wymiarów przekracza 5 0 cm, w szczególności: urządzenia
   gospodarstwa domowego, sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny, sprzęt konsumencki, oprawy oświetleniowe, sprzęt do odtwarzania dźwięku lub obrazu, sprzęt muzyczny, narzędzia elektryczne i elektroniczne, zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy, wyroby medyczne, przyrządy stosowane do monitorowania i kontroli, automaty wydające, sprzęt do w ytwarzania prądów elektrycznych. Niniejsza grupa nie obejmuje sprzętu ujętego w grupach sprzętu nr 1–3.

5. Sprzęt małogabarytowy, którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 5 0 cm, w szczególności: urządzenia gospodarstwa domowego, sprzęt konsumen cki, oprawy oświetleniowe, sprzęt do odtwarzania dźwięku lub obrazu, sprzęt muzyczny, narzędzia elektryczne i elektroniczne, zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy, wyroby medyczne , przyrządy stosowane do monitorowania i kontroli, automaty wydające, sprzęt do wytwarzania prądów elektrycznych. Niniejsza grupa nie obejmuje sprzętu ujętego w grupach sprzętu nr 1–3 i 6.

6. Małogabarytowy sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny, którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 50 cm. II. Przykładowe rodzaje sprz ętu należącego do grup sprz ętu

7. Sprzęt działający na zasadzie wymiany temperatury
   Chłodziarki, zamrażarki, sprzęt automatycznie wydający produkty chłodzone, sprzęt klimatyzacyjny, sprzęt do osuszania, pompy ciepła, grzejniki zawierające olej i inny sprzęt działający na zasadzie wymiany temperatury stosujący do celów wymiany
   temperatury płyny inne niż woda.

8. Ekrany, monitory i sprzęt zawierający ekrany o powierzchni większej niż 10 0 cm2 Ekrany, odbiorniki telewizyjne, cyfrowe ramki LCD do zdj ęć, monitory, laptopy, notebooki.

9. Lampy
   Proste lampy fluorescencyjne, kompaktowe lampy fluorescencyjne, lampy fluorescencyjne, wysokoprężne lampy wyładow- cze, w tym ciśnieniowe lampy sodowe i lampy metalohalogenkowe, niskoprężne lampy sodowe, diody elekt roluminescen- cyjne (LED).

10. Sprzęt wielkogabarytowy, którego którykolwiek z zewnętrznych wymiarów przekracza 5 0 cm Pralki, suszarki do odzieży, zmywarki, kuchenki, piekarniki elektryczne, elektryczne płyty grzejne, oprawy oświetleniowe, sprzęt do odtwarzan ia dźwięku lub obrazu, sprzęt muzyczny, z wyjątkiem organów piszczałkowych zainstalowanych w kościo- łach, urządzenia używane do dziania i tkania, komputery wielkogabarytowe – mainframe, drukarki wielkogabarytowe, sprzęt kopiujący, wielkogabarytowe automaty uruchamiane monetą, wielkogabarytowe wyroby medyczne, wielkogabarytowe przy- rządy do monitorowania i kontroli, wielkogabarytowe urządzenia automatycznie wydające produkty i pieniądze, panele foto- woltaiczne .

11. Sprzęt małogabarytowy , którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 5 0 cm
    Odkurzacze, zamiatacze do dywanów, urządzenia do szycia, oprawy oświetleniowe, kuchenki mikrofalowe, sprzęt wenty- lujący, żelazka, tostery, noże elektryczne, czajniki elektryczne, zegary i zegark i, golarki elektryczne, wagi, urządzenia do pielęgnacji włosów i ciała, kalkulatory, odbiorniki radiowe, kamery wideo, sprzęt wideo, sprzęt hi -fi, instrumenty muzyczne, sprzęt do odtwarzania dźwięku lub obrazu, elektryczne lub elektroniczne zabawki, sprzę t sportowy, komputery rowerowe, do nurkowania, biegania, wiosłowania itd., czujniki dymu, regulatory ciepła, termostaty, małogabarytowe narzędzia elektryczne
    i elektroniczne, małogabarytowe wyroby medyczne, małogabarytowe przyrządy do monitorowania i kontr oli, małogabarytowe
    urządzenia automatycznie wydające produkty, mały sprzęt ze zintegrowanymi panelami fotowoltaicznymi.

12. Małogabarytowy sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny, którego żaden z zewnę trznych wymiarów nie przekracza 50 cm Telefony komórkowe, GPS, kalkulatory kieszonkowe, routery, komputery osobiste, drukarki, telefony.

Dziennik Ustaw – 36 – Poz. 573

Załącznik nr 2 WZÓR OZNAKOWANIA SPRZĘTU SYMBOLEM SELEKTYWNEGO ZBIERANIA1)

Objaśnienia:

1. Symbol składa się z przekreślonego kołowego kontenera na odpady.

Dziennik Ustaw – 37 – Poz. 573

Załącznik nr 3 SPOSÓB OBLICZANIA MINIMALNEGO ROCZNEGO POZIOMU ZBIE RANIA ZUŻYTEGO SPRZĘTU DO DNIA 3 1 GRUDNIA 202 0 R. Minimalny roczny poziom zbierania zużytego sprzętu oblicza się odrębnie dla każde j grupy sprzętu, z którego powstał ten zużyty sprzęt, według wzoru:

𝑃𝑧=𝑀𝑧 𝑀𝑤 × 100

gdzie:
𝑃𝑍 – oznacza minimalny roczny poziom zbierania zużytego sprzętu [ %], 𝑀𝑍 – oznacza masę zebranego w danym roku kalendarzowym na terytorium kraju zużytego sprzętu, powstałego ze sprzętu wprowadzonego do obrotu w danej grupie sprzętu [kg],
𝑀𝑊 – oznacza średnioroczną masę sprzętu wprowadzonego do obrotu w danej grupie sprzętu [kg] obliczaną zgodnie ze wzorem:

𝑀𝑊=𝑅1+𝑅2+𝑅3 3

gdzie:
𝑅1,𝑅2,𝑅3 – masa sprzętu wprowadzonego do obrotu w danej grupie sprzętu w poszczególnych 3 latach poprzedzających dany rok

Dziennik Ustaw – 38 – Poz. 573

Załącznik nr 4 SPOSÓB OBLICZANIA ROCZNEGO POZIOMU ODZYSK U ORAZ POZIOMU PRZYGOTOWANIA DO PONOWNEGO UŻYCIA I RECYKLINGU ZUŻYTEGO SPRZĘTU

1. Procesów wstępnych poprzedzających recykling oraz inne niż recykling procesy odzysku, w tym sortowania i maga- zynowania, nie zalicza się na poczet osiągnięcia poziomów odzysku oraz poziomów przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu.
2. Zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu, który nie został wprowadzony do obrotu, nie zalicza się na poczet osiągnięcia
   poziomów odzysku oraz poziomów przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu.
3. Do masy zużytego sprzętu poddanego o dzyskowi i recyklingowi wlicza się:

1. masę zużytego sprzętu przygotowanego do ponownego użycia;
2. masę części składowych pochodzących ze zużytego sprzętu, przygotowanych do ponownego użycia.

4. Przy obliczaniu osiągniętych poziomów odzysku zużytego spr zętu uwzględnia się procesy odzysku oznaczone jako R1 –R9 w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 1 4 grudnia 201 2 r. o odpadach.
5. Przy obliczaniu osiągniętych poziomów recyklingu zużytego sprzętu uwzględnia się procesy odzysku oznaczone jako R2–R9 w załącznik u nr 1 do ustawy z dnia 1 4 grudnia 201 2 r. o odpadach.
6. Poziom odzysku dla zużytego sprzętu oblicza się odrębnie dla każdej grupy sprzętu, z którego powstał ten zużyty sprzęt.
7. Poziom recyklingu dla zużytego sprzętu oblicza się odrębnie dla każdej grupy sprzętu, z którego powstał ten zużyty sprzęt.
   Poziom odzysku zużytego sprzętu oblicza się według wzoru:

𝑃𝑂=𝑀𝑂+𝑀𝑅+𝑀𝑈 𝑀𝑍×100 gdzie:
𝑃𝑂 – oznacza poziom odzysku [ %], 𝑀𝑅 – oznacza masę odpadów powstałych po demontażu zużytego sprzętu, powstałego ze sprzętu zaliczonego do danej grupy sprzętu, poddanych procesowi recyklingu [kg],
𝑀𝑂 – oznacza masę odpadów powstałych po demontażu zużytego sprzętu, powstałego ze sprzętu zaliczonego do danej grupy sprzętu, poddanych proce sowi odzysku innemu niż recykling [kg],
𝑀𝑈 – oznacza masę przygotowanego do ponownego użycia zużytego sprzętu lub odpadów powstałych po demontażu zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu zaliczonego do danej grupy sprzętu [kg],
𝑀𝑍 – oznacza masę zużytego sprzętu, z którego powstały odpady poddane odzyskowi [kg].

Poziom przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu oblicza się według wzoru:

𝑃𝑅=𝑀𝑅+𝑀𝑈 𝑀𝑍×100

gdzie:
𝑃𝑅 – oznacza poziom przygotowania do ponownego użycia i recyklingu [ %], 𝑀𝑅 – oznacza masę odpadów powstałych po demontażu zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu zaliczonego do danej grupy sprzętu, poddanych procesowi recyklingu [kg],
𝑀𝑈 – oznacza masę przygotowanego do ponownego użycia zużytego sprzętu lub odpadów powstałych po demontażu zużytego sprzętu powstałego ze sprzętu zaliczonego do danej grupy sprzętu [kg],
𝑀𝑍 – oznacza masę zużytego sprzętu, z którego powstały odpady poddane recyklingowi [kg].

Dziennik Ustaw – 39 – Poz. 573

Załącznik nr 5

PRZETWARZANIE MATERIAŁÓW I CZĘŚCI SKŁADOWYCH ZUŻYTEGO SPRZĘTU

1. Ze zużytego sprzętu należy w pierwszej kolejności usunąć następujące niebezpieczne: substancje, mieszaniny oraz części
   składowe:

1. kondensatory zawierające PCB;
2. części składowe zawierające rtęć, takie jak wyłączn iki lub podświetlacze;
3. baterie;
4. płytki obwodów drukowanych do telefonów komórkowych oraz inne wyroby, jeżeli powierzchnia płytek obwodów
   drukowanych jest większa niż 1 0 cm2;
5. wkłady drukujące, płynne i proszkowe, a także tonery barwiące;
6. tworzywo sztuczne zawierające związki bromu zmniejszające palność;
7. odpady azbestu oraz części składowe zawierające azbest;
8. lampy elektronopromieniowe;
9. chlorofluorowęglowodory (CFC), wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC) lub wodorofluorowęglowodory (HFC), węglowodory (HC);
10. gazowe lampy wyładowcze;
11. wyświetlacze ciekłokrystaliczne wraz z obudową, jeżeli ją zawierają, o powierzchni większej niż 10 0 cm2 oraz wszystkie tego typu podświetlacze z gazowymi lampami wyładowczymi;
12. zewnętrzne okablow anie elektryczne;
13. części składowe zawierające ogniotrwałe włókna ceramiczne określone w tabeli 3. 2 załącznika VI do rozporzą- dzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/200 8 z dnia 1 6 grudnia 200 8 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowan ia substancji i mieszanin, zmieniającego i uchylającego dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE
    oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1907/200 6 (Dz. Urz. UE L 353 z 31.12.2008, str. 1, z późn. zm.);
14. części składowe zawierające substancje promieniotwórcze, z wyjątkiem części składowych, w przypadku których
    aktywność całkowita i stężenie promieniotwórcze izotopów promieniotwórczych nie przekraczają wartości okreś lo- nych jako kryteria zwolnienia z obowiązku uzyskania zezwolenia albo zgłoszeni a w przepisach wydanych na pod- stawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 2 9 listopada 200 0 r. – Prawo atomowe ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1173 i 1890 );
15. kondensatory elektrolityczne (wysokość większa niż 25 mm, średnica większa niż 25 mm lub proporcjonalnie podobne wielkości).

2. Z częściami składowymi zużytego sprzętu postępuje się w następujący sposób:

1. z lamp elektronopromieniowych należy usunąć osłonę fluorescencyjną;

2. z urządzeń zawierających substancje zubożające warstwę ozonową lub fluorowane gazy cieplarniane o współczyn- niku globalnego ocieplenia (GWP) powyżej 15, w tym gazy znajdujące się w piankach i obiegach chłodniczych – substancje lub gazy należy właściwie odzyskać i odpowiednio je oczyścić lub zniszczyć, zgodnie z ustawą z dnia 15 maja 201 5 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową oraz o niektórych fluorowanych gazach cieplar- nianych;

3. z gazowych lamp wyładowczych należy usunąć rtęć.

Dziennik Ustaw – 40 – Poz. 573

Załącznik nr 6
NUMERY I NAZWY GRUP SPRZĘTU ORAZ PRZYKŁADOW E RODZAJE SPRZĘTU NALEŻĄCEGO DO GRUP SPRZĘTU, DO KTÓRYCH PRZEPISY USTAWY STOSUJE SIĘ DO DNIA 3 1 GRUDNIA 201 7 R. I. Numery i nazwy grup sprz ętu

1. Wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego

2. Małogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego

3. Sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny

4. Sprzęt konsumencki i panele fotowoltaiczne

5. Sprzęt oświetleniowy

6. Narzędzia elektryczne i elektroniczne, z wyjątkiem wielkogabarytowych stacjonarnych narzędzi przemysłowych

7. Zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy

8. Wyroby medyczne, z wyjątkiem wszelkich wyrobów wszczepionych i zainfekowanych

9. Przyrządy do monitorowania i kontroli

10. Automaty wydające
    II. Przykładowe rodzaje sprz ętu należącego do grup sprz ętu

11. Wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego
    Wielkogabarytowe urządzenia chłodzące, chłodziarki, zamrażarki, pozostałe urządzenia używane do chłodzenia, konserwo- wania i przechowywania żywności, pralki, suszarki do odzieży, zmywarki, kuchenki, piekarniki elektryczne, elektryczne płyty grzejne, kuchenki mikrofalowe, pozostałe wielkogabarytowe urządzenia używane do gotowania i innego typu prze- twarzania żywności, elektryczne urządzenia grzejne, grzejniki elektryczne, pozostałe wielkogabarytowe urządzenia używane do ogrzewania pomiesz czeń, łóżek, mebli wypoczynkowych, wentylatory elektryczne, urządzenia klimatyzacyjne, pozostały sprzęt wentylujący, wyciągi wentylacyjne i urządzenia kondycjonujące.

12. Małogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego
    Odkurzacze, zamiatacze do dywanów, poz ostałe urządzenia czyszczące, urządzenia używane do szycia, dziania, tkania i innego typu przetwarzania wyrobów włókienniczych, żelazka i pozostałe urządzenia do prasowania, maglowania i innych
    rodzajów pielęgnacji odzieży, tostery, frytownice, młynki, eks presy do kawy oraz urządzenia do otwierania lub zamykania pojemników lub opakowań, noże elektryczne, urządzenia do strzyżenia włosów, suszenia włosów, szczotkowania zębów, golenia, masażu oraz pozostałe urządzenia do pielęgnacji ciała, zegary, zegarki oraz sprzęt do odmierzania, wskazywania lub rejestrowania czasu, wagi.

13. Sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny
    Scentralizowane przetwarzanie danych: komputery mainframe, minikomputery, jednostki drukujące.
    Komputery osobiste: komputery osobiste, w tym pro cesor, mysz, ekran i klawiatura, laptopy , w tym procesor, mysz, ekran i klawiatura, notebooki, notepady, drukarki, sprzęt kopiujący, elektryczne i elektroniczne maszyny do pisania, kalkulatory kieszonkowe i biurowe oraz inny sprzęt do zbierania, przechowywania, przetwarzania, prezentowania lub przekazywania informacji drogą elektroniczną, terminale i systemy użytkownika, faksy, teleksy, telefony, automaty telefoniczne, telefony bezprzewodowe, telefony komórkowe, systemy zgłoszeniowe oraz inne prod ukty lub sprzęt przesyłające dźwięk, obrazy lub inne informacje za pomocą technologii telekomunikacyjnych.

14. Sprzęt konsumencki i panele fotowoltaiczne
    Odbiorniki radiowe, odbiorniki telewizyjne, kamery wideo, sprzęt wideo, sprzęt nagrywający h i-fi, wzm acniacze dźwięku, instrumenty muzyczne oraz inne produkty lub sprzęt do celów nagrywania lub kopiowania dźwięku lub obrazów, w tym sygnałów lub innych technologii przesyłu dźwięku i obrazu niż za pomocą technologii telekomunikacyjnych, panele foto wol- taiczne.

15. Sprzęt oświetleniowy
    Oprawy oświetleniowe do lamp fluorescencyjnych, z wyjątkiem opraw oświetleniowych stosowanych w gospodarstwach
    domowych, proste lampy fluorescencyjne, kompaktowe lampy fluorescencyjne, wysokowydajne lampy wyładowcze, w tym ciśnieniowe lampy sodowe oraz lampy metalohalogenkowe, lampy sodowe niskoprężne, diody elektroluminescencyjne
    (LED), pozostały sprzęt oświetleniowy do celów rozprowadzania lub regulacji światła, z wyjątkiem żarówek żarnikowych.

Dziennik Ustaw – 41 – Poz. 573

6. Narzędzia elektryczne i elektroniczne, z wyjątkiem wielkogabarytowych stacjonarnych narzędzi przemysłowych
   Wiertarki, piły, maszyny do szycia, urządzenia do obróbki tokarskiej, frezowania, piaskowania, przemiału, piłowania, prze- cinania, cięcia, wiercenia, wykonywania otworów, szt ancowania, falcowania, gięcia lub podobnych metod przetwarzania drewna, metalu i innych tworzyw, narzędzia do nitowania, gwoździowania lub śrubowania, lub usuwania nitów, gwoździ, śrub, lub do podobnych zastosowań, narzędzia do spawania, lutowania lub podo bnych zastosowań, urządzenia do rozpylania, rozprowadzania, dyspergowania lub innego typu rozprzestrzeniania cieczy lub substancji gazowych innymi metodami, narzę- dzia do koszenia lub innych prac ogrodniczych.
7. Zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy
   Kolej ki elektryczne lub tory wyścigowe, ręczne konsole do gier wideo, gry wideo, urządzenia sterowane komputerowo,
   w szczególności do uprawiania sportów rowerowych, nurkowania, biegania i wiosłowania, sprzęt sportowy z elektrycznymi lub elektronicznymi częściam i składowymi, automaty wrzutowe.
8. Wyroby medyczne, z wyjątkiem wszelkich wyrobów wszczepionych i zainfekowanych
   Sprzęt do radioterapii, sprzęt kardiologiczny, sprzęt do dializy, sprzęt do wentylowania płuc, sprzęt medycyny nuklearnej, sprzęt laboratoryjn y do diagnostyki in vitro, analizatory, zamrażarki, testy płodności, pozostałe urządzenia do wykrywania, nadzorowania, leczenia lub łagodzenia choroby, urazów lub niepełnosprawności, lub zapobiegania im.
9. Przyrządy do monitorowania i kontroli
   Czujniki dymu, regulatory ciepła, termostaty, urządzenia pomiarowe, ważące lub regulacyjne, używane w gospodarstwie domowym lub jako sprzęt laboratoryjny, pozostałe przyrządy do monitorowania i sterowania używane w obiektach przemysło- wych , w szczególności w panelach sterowniczych.
10. Automaty wydające
    Automaty wydające napoje gorące, automaty wydające butelki lub puszki z zimnymi i gorącymi napojami, automaty wydające produkty stałe, automaty wydające pieniądze, wszystkie urządzenia automatycznie wydające wszelkiego typu produkty.