Dz.U. 2024 poz. 728

DZIENNIK USTAW
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Warszawa, dnia 15 maja 2024 r. Poz. 728 OBWIESZCZENIE
MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 26 kwietnia 2024 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o transporcie drogowym

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i nie- których innych aktów prawnych ( Dz. U. z 2019 r. poz. 1461 ) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jedno- lity tekst ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie dr ogowym ( Dz. U. z 2022 r. poz. 2201 ), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych :

1. ustawą z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 760),
2. ustawą z dnia 14 kwietnia 2023 r. o systemach homologacji pojazdów oraz ich wyposażenia (Dz. U. poz. 919) ,
3. ustawą z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o służbie cywilnej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1195) ,
4. ustawą z dnia 26 maja 2023 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1123) ,
5. ustawą z dnia 26 maja 2023 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1193) ,
6. ustaw ą z dnia 16 czerwca 2023 r. o zmianie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1720) ,
7. ustawą z dnia 28 lipca 2023 r. o delegowaniu kierowców w transporcie drogowym (Dz. U. poz. 1523)
   oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 25 kwietnia 2024 r.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje :

1. art. 14 ustaw y z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 760) , który stanowi:
   „Art. 14. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ”;

2. art. 83 ustaw y z dnia 14 kwietnia 2023 r. o system ach homologacji pojazdów oraz ich wyposażenia (Dz. U. poz. 919) , który stanowi:
   „Art. 83. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2023 r., z wyjątkiem:

3. art. 3 ust. 1 i 3, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;

4. art. 3 ust. 2, któ ry wchodzi w życie po upływie 3 lat od dnia ogłoszenia;

5. art. 43, który wchodzi w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia .”;

Dziennik Ustaw – 2 – Poz. 728

3. art. 15 ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o służbie cywilnej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1195), który stanowi:
   „Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:
4. art. 1 pkt 2, 19 i 21, art. 2, art. 7, art. 9 ust. 2 i art. 10 –12, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;
5. art. 1 pkt 1, 3, 7 –17 i 20, art. 8 i art. 9 ust. 1, które wchodzą w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia komuni- katu ogłoszonego na podstawie art. 14.” ;
6. art. 18 i art. 22 ustaw y z dnia 26 maja 2023 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektó rych innych ustaw (Dz. U. poz. 1123) , któr e stanowi ą: „Art. 18. 1. Minister właściwy do spraw informatyzacji ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Pol- skiej „Monitor Polski” komunikaty określające termin oraz zakres wdrożenia rozwiązań tec hnicznych umożliwiających prowa dzenie ewidencji i rejestrów, o których mowa:
7. w art. 28 ust. 1 art. 30 ust. 1, art. 33 ust. 2, art. 38 ust. 2, art. 58 ust. 2, art. 77 ust. 2, art. 85 ust. 1, art. 86 ust. 4, art. 87 ust. 3, art. 114 ust. 1, art. 116 ust. 4 i art. 117 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 5,
8. w art. 39g ust. 3 ustawy zmienianej w art. 2
   ‒ w systemie teleinformatycznym obsługującym centralną ewidencję kierowców oraz gromadzenie w centralnej ewidencji
   kierowców danych, o których mowa w art. 100aa ust. 1 pkt 5‒15 ustawy zmienianej w art. 1.

2. Komunikaty ogłasza się w terminie co najmniej 30 dni przed dniem określonym w tych komunikatach.”
   „Art. 22. Ustawa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia, z wyjątkiem:

1. art. 2 pkt 1‒5, pkt 6 w zakresie art. 27e ust. 1 pkt 1 i 3 i ust. 2 –11, oraz pkt 9‒13, art. 5 pkt 16, art. 10 oraz art. 13 –15, które wchodzą w ż ycie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia;

2. art. 2 pkt 6 w zakresie art. 27e ust. 1 pkt 2 i pkt 7, które wchodzą w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogło- szenia;

3. art. 1 pkt 9 i 10, art. 2 pkt 8 lit. a, art. 5 pkt 7‒15 oraz pkt 20‒22, które wch odzą w życie w dniu określonym w komu nikacie, o którym mowa w art. 18;

4. art. 5 pkt 18, który wchodzi w życie w dniu określonym w komunikacie, o którym mowa w art. 21;

5. art. 8, który wchodzi w życie z dniem określonym w komunikacie, o którym mowa w ar t. 20. ”;

6. art. 16 ustaw y z dnia 26 maja 2023 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1193) , który stanowi:
   „Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2023 r. ”;

7. art. 28 ustaw y z dnia 16 czerwca 2023 r. o zmianie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1720), który stanowi:
   „Art. 28. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

8. art. 1 pkt 1 i 21 –28 oraz art. 3, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2026 r.;

9. art. 1 pkt 2 lit. a tiret pierwsze, art. 7, art. 10, art. 11, art. 14 oraz art. 20, które wchodzą w życie z dniem następu- jącym po dniu ogłoszenia;

10. art. 4 i art. 19, które wchodzą w życie z dniem 1 czerwca 2024 r.;

11. art. 5 pkt 1, 2, 4, 5 i 6 lit. b, art. 8 pkt 9 i 10 oraz art. 9, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;

12. art. 12 pkt 1 –3, 4 lit. a i pkt 5 –11, które wchodzą w życie z dniem 1 sty cznia 2025 r. ”;

13. art. 46 i art. 49 ustaw y z dnia 28 lipca 2023 r. o delegowaniu kierowców w transporcie drogowym (Dz. U. poz. 1523) , które stanowi ą: „Art. 46. Do przewozów drogowych podlegających obowiązkowi zgłoszenia do rejestru zgłoszeń, zgodnie z art . 28b ust. 1 lub 2 ustawy zmienianej w art. 39 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, rozpoczętych przed dniem wejścia w życie art. 43 niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.”

Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 728

„Art. 49. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłosze nia, z wyjątkiem:

1. art. 4 ust. 2, który wchodzi w życie z dniem 21 sierpnia 2023 r.;

2. art. 39 pkt 4, 5, 8, pkt 11 lit. b, pkt 12 –14, 18 i 19 oraz art. 43, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2025 r. ”. Marszałek Sejmu: S. Hołownia

Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 728

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 kwietnia 2024 r. (Dz. U. poz. 728) USTAWA
z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym1) 2)

1. Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich:

2. dyrektywy 76/914/EWG z dnia 16 grudnia 1976 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia kierowców w transporcie drogo- wym (Dz. Urz. WE L 357 z 29.12.1976);

3. dyrektywy 84/647/EWG z dnia 19 grudnia 1984 r. w sprawie użytkowania pojazdów najmowanych bez kierowców w celu prze- wozu drogowego rzeczy (Dz. Urz. WE L 335 z 22.12.1984);

4. dyrektywy 88/599/EWG z dnia 23 listopada 1988 r. w sprawie standardowych procedur sprawdzających przy wykonaniu roz po- rządzenia (EWG) nr 3820/85 w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu dro gowego oraz rozporządzenia (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 325
   z 29.11.1988);

5. dyrektywy 90/398/EWG z dnia 24 lipca 1990 r. zmieniającej dyrektywę 84/647/EWG w sprawie użytkowania pojazdów najmo- wanych bez kierowców w celu drogowego p rzewozu rzeczy (Dz. Urz. WE L 202 z 31.07.1990);

6. dyrektywy 92/106/EWG z dnia 7 grudnia 1992 r. w sprawie ustanowienia wspólnych zasad dla niektórych typów transportu kom- binowanego towarów między państwami członkowskimi (Dz. Urz. WE L 368 z 17.12.1992);

7. dyrektywy 98/76/WE z dnia 1 października 1998 r. zmieniającej dyrektywę 96/26/WE w sprawie dostępu do zawodu przewoźnika drogowego transportu rzeczy i przewoźnika drogowego transportu osób oraz wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych
   dokumentó w potwierdzających posiadanie kwalifikacji, mająca na celu ułatwienie im korzystania z prawa swobody przedsiębior- czości w dziedzinie transportu krajowego i międzynarodowego (Dz. Urz. WE L 277 z 14.10.1998);

8. dyrektywy 1999/62/WE z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (Dz. Urz. WE L 187 z 20.07.1999);
   7a) dyrektywy 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie minimalnych warunków wykonania rozporządzeń (WE) nr 561/2006 i (UE) nr 165/2014 oraz dyrektywy 2002/15/WE w odniesieniu do przepisów socjalnych doty- czących działalności w transporcie drogowym oraz uchylającej dyrektywę Rady 88/599/EWG (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 35, Dz. Urz. UE L 21 z 24.01.2009, str. 39, Dz. Urz. UE L 29 z 31.01.2009, str. 45, Dz. Urz. UE L 256 z 29.09.2009, str. 38 oraz Dz. Urz. UE L 74 z 19.03.2016, str. 8);

9. (uchylony)

10. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/47/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie drogowej kontroli technicznej doty- czącej zdatności do ruchu drogowego pojazdów użytkowych poruszających się w Unii oraz uchylającej dyrektywę 2000/30/WE (Dz. Urz. UE L 127 z 29.04.2014, str. 134 oraz Dz. Urz. UE L 197 z 04.07.2014, str. 87); 10)I) dyrektywy delegowanej Komisji (UE) 2021/1716 z dnia 29 czerwca 2021 r. zmieniającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/47/UE w odniesieniu do zmian w oznaczeniach kategorii pojazdów wynikających ze zmian w prawodawstwie doty- czącym homologacji typu (Dz. Urz. UE L 342 z 27.09.2021, str. 45).
    Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie – z dniem uzyskania przez Rzecz - pospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej – dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej – wydanie specjalne.

11. Niniejsza ustawa służy stosowaniu:

12. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywan ia zawodu przewoźnika drogowego i uchylającego dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 51, z późn. zm.);

13. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1072/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wspólnych zasad
    dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych ( Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 72, z późn. zm.);

14. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1073/2009 z dnia 21 października 2009 r. w sprawie wspólnych zasad dostępu do międ zynarodowego rynku usług autokarowych i autobusowych i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006
    (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 88, z późn. zm.);

15. decyzji Komisji z dnia 17 grudnia 2009 r. w sprawie minimalnych wymogów dotyczących danych, któr e mają być wprowadzane do krajowego rejestru elektronicznego przedsiębiorców transportu drogowego ( Dz. Urz. UE L 339 z 22.12.2009, str. 36);

16. (uchylony)

17. rozporządzenia Komisji (UE) nr 2016/403 z dnia 18 marca 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie Par lamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 w odniesieniu do klasyfikacji poważnych naruszeń przepisów unijnych, które mogą prowadzić do utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego, oraz zmieniającego załącznik III do dyrektywy 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( Dz. Urz. UE L 74 z 19.03.2016, str. 8);

Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 728

Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady podejmowania i wykonywania:

1. krajowego transportu drogowego;
2. międzynarodowego transportu drogowego;
3. niezarobkowego krajowego przewozu drogowego;
4. niezarobkowego międzynarodowego przewozu drogowego.

2. Ustawa określa również:

1. zasady działania Inspekcji Transportu Drogowego;

2. odpowiedzialność za naruszenie obowi ązków lub warunków przewozu drogowego:
   a) podmiotów wykonujących przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem,
   b) kierowców,
   c) osób zarządzających t ransportem,
   d) innych osób wykonujących czynności związane z przewozem drogowym ;

3. zasady i tryb wyznaczania dworców, w których jest udzielana pomoc osobom niepełnosprawnym i osobom o ograni- czonej sprawności ruchowej;

4. zasady ochrony praw pasażerów.
   Art. 2. Na zasadzie wzajemności, o ile umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską nie stano- wią inaczej, przedsiębiorca zagraniczny uprawniony do wykonywania transportu drogowego na podstawie prawa właś ciwego
   dla kraju jego siedziby może go wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w ustawie.
   Art. 3. 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do przewozu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi lub zespołami pojazdów:

5. przeznaczonymi konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą – w niezarobkowym przewozie drogowym osób;

6. o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony:
   a) w krajowym transporcie drogowym rzeczy, w przypadku gdy przeds iębiorca wykonuje wyłącznie krajowy trans- port drogowy rzeczy,
   b) w niezarobkowym przewozie drogowym rzeczy;
   2a) o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 2,5 tony w transporcie drogowym rzeczy;

7. zespołów ratownictwa medycznego oraz w ramach usł ug transportu sanitarnego.

8. rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/480 z dnia 1 kwietnia 2016 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące po- łączenia krajowych rejestrów elektronicznych przed siębiorców transportu drogowego i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 1213/2010
   (Dz. Urz. UE L 87 z 02.04.2016, str. 4 oraz Dz. Urz. UE L 206 z 09.08.2017, str. 3);

9. rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/2205 z dnia 29 listopada 2017 r. w sprawie szczegółowych zasad dotyczących
   procedur zgłaszania pojazdów użytkowych wykazujących poważne lub niebezpieczne usterki stwierdzone podczas drogowej kon- troli technicznej (Dz. Urz. UE L 314 z 30.11.2017, str. 3);

10. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1054 z dnia 15 lipca 2020 r. zmieniającego roz porządzenie (WE) nr 561/2006 w odniesieniu do minimalnych wymogów dotyczących maksymalnego dziennego i tygodniowego czasu prowadzenia pojazdu, minimalnych przerw oraz dziennego i tygodniowego o kresu odpoczynku oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 165/2014 w odniesieniu do określania położenia za pomocą tachografów (Dz. Urz. UE L 249 z 31.07.2020, str. 1);

11. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1055 z dnia 15 lipca 2020 r. zmieniającego roz porządzenia (WE) nr 1071/2009, (WE) nr 1072/2009 i (UE) nr 1024/2012 w celu dostosowania ich do zmian w transporcie drogowym (Dz. Urz. UE L 249 z 31.07.2020, str. 17). I) Dodany przez art. 74 pkt 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o systemach homologacji pojazdów oraz ich wyposażenia (Dz. U. poz. 919), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2023 r.

Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 728

1a. Przepisy ustawy stosuje się do kontroli przez Inspekcję Transportu Drogowego:

1. przestrzegania przepisów ruchu drogowego przez kierujących pojazdami na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1047, z późn. zm.3));
2. prawidłowości uiszczenia opłaty elektronicznej, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych ( Dz. U. z 2024 r. poz. 320).
3. (uchylony)4) 4)5) przestrzegania przepisów dotyczących delegowania kierowców w transporcie drogowym na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2023 r. o delegowaniu kierowców w transporcie drogowym (Dz. U. poz. 1523 ).

2. Do przewozów drogowych wykonywanych:

1. w rama ch powszechnych usług pocztowych,

2. w ramach usług polegających na przewozie odpadów komunalnych lub nieczystości ciekłych,

3. przez podmioty niebędące przedsiębiorcami,

4. w ramach usuwania skutków awarii lub wypadków pojazdami pomocy drogowej
   – stosuje się odpowiednio przepisy ustawy dotyczące niezarobkowego przewozu drogowego.
   Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

5. krajowy transport drogowy – podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju, za które uważa się również zespoły pojazdów składa jące się z pojazdu samochodowego i przyczepy lub naczepy, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym jazda pojazdu , miejsce rozpoczęcia lub zakończe nia podróży i przejazdu oraz droga znajdują się na terytorium Rzeczy pospolitej Polskiej;

6. międzynarodowy transport drogowy – podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi, za które uważa się również zespoły pojazdów składające się z pojazdu samochodowego i przyczepy lub naczepy, przy czym jazda pojazdu między miejscem początkowym i docelowym od- bywa się z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej;

7. transport drogowy – krajowy tran sport drogowy lub międzynarodowy transport drogowy; określenie to obejmuje również:
   a) każdy przejazd drogowy wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do działalności gospodarczej, niespełniający warunków, o których mowa w pkt 4, b) działalnoś ć gospodarczą w zakresie poś rednictwa przy przewozie rzeczy,
   c) działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób;

8. niezarobkowy przewóz drogowy – przewóz na potrzeby własne – każdy przejazd pojazdu po drogach publicznych z pasażerami l ub bez, załadowanego lub bez ładunku, przeznaczone go do nieodpłatnego krajowego i międzynarodowego
   przewozu drogowego osób lub rzeczy, wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do jego podstawo- wej działalności gospodarczej, spełniający łącznie następujące warunki:
   a) pojazdy samochodowe używane do przewozu są prowadzone przez przedsiębiorcę lub jego pracowników,
   b) przedsiębiorca legitymuje się tytułem prawnym do dysponowania pojazdami samochodowymi,
   c) w przypadku przejazdu pojazdu załadowanego – rzeczy przewożone są własnością przedsiębiorcy lub zostały przez niego sprzedane, kupione, wynajęte, wydzierżawione, wyprodukowane, wydobyte, przetworzone lub naprawio ne albo celem przejazdu jest przewóz osób lub rzeczy z przedsiębiorstwa lub do przedsiębiorstwa na jego własne potrzeby, a także przewóz pracowników i ich rodzin,
   d) nie jest przewozem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług turystycz nych;

9. Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2023 r. poz. 919, 1053, 1088, 1123, 1193 , 1234 , 1394, 1720, 1723 i 2029 .

10. Przez art. 6 pkt 1 ustaw y z dnia 26 maja 2023 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1193) , która weszła w życie z dniem 1 lipca 2023 r.

11. Dodany przez art. 39 pkt 1 ustaw y z dnia 28 lipca 2023 r. o delegowaniu kierowców w transporcie drogowym (Dz. U. poz. 1523) , która weszła w życie z dniem 19 sierpnia 2023 r.

Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 728

5. niezarobkowy krajowy przewóz drogowy – przewóz na potrzeby własne wy konywany na terytorium Rzeczypospolitej
   Polskiej;

6. niezarobkowy międzynarodowy przewóz drogowy – przewóz na potrzeby własne wykonywany z przekroczeniem granicy
   Rzeczypospolitej Polskiej;
   6a) przewóz drogowy – transport drogowy lub niezarobkowy przewóz drogowy, a także inny przewóz drogowy w rozu- mieniu przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie
   harmonizacji niektóry ch przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmienia jącego rozpo- rządzenia Rady (EWG) nr 3821/8 5 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85
   (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem (WE) nr 561/2006 ”;

7. przewóz regularny – publiczny przewóz osób i ich bagażu w określonych odstępach czasu i określonymi trasami, na za- sadach określonych w ustawie i w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (Dz. U. z 2020 r . poz. 8
   oraz z 2023 r. poz. 1720 ); 7a) (uchylony)

8. linia komunikacyjna – połączenie komunikacyjne na określonej drodze między przystankami wskazanymi w rozkładzie
   jazdy, po której odbywają się regularne przewozy osób;
   8a) przystanek – miejsce przeznaczone do wsiadania lub wysiadania pasażerów na danej linii komunikacyjnej, oznaczone
   w sposób określony w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu dr ogowym, z informacją o roz- kładzie jazdy, z uwzględnieniem godzin odjazdów środków transportowych przewoźnika drogowego uprawnionego do korzystania z tego miejsca;

9. przewóz regularny specjalny – niepubliczny przewóz regularny określonej grupy osób, z wyłą czeniem innych osób;

10. przewóz wahadłowy – wielokrotny przewóz zorganizowanych grup osób tam i z powrotem, między tym samym miejscem
    początkowym a tym samym miejscem docelowym, przy spełnieniu łącznie następujących warunków:
    a) każda grupa osób przewiezionych do miejsca docelowego wraca do miejsca początkowego,
    b) miejsce początkowe i miejsce docelowe oznaczają odpowiednio miejsce rozpoczęcia usługi przewozowej oraz miejsce zakończenia usługi przewozowej, z uwzględnieniem w każdym przypadku okoli cznych miejscowości
    leżących w promieniu 50 km;

11. przewóz okazjonalny – przewóz osób, który nie stanowi przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego albo przewozu wahadłowego;

12. przewóz kabotażowy – przewóz wykonywany pojazdem samochodowym za rejestrowanym za granicą lub przez przed- siębiorcę zagranicznego między miejscami położonymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

13. transport kombinowany – przewóz rzeczy, podczas którego samochód ciężarowy, przyczepa, naczepa z jednostką ciąg - nącą lub bez jednostki ciągnącej, nadwozie wymienne lub kontener 2 0-stopowy lub większy korzysta z drogi w po- czątkowym lub końcowym odcinku przewozu, a na innym odcinku z usługi kolei, żeglugi śródlądowej lub transportu morskiego, przy czym odcinek morski przekr acza 100 km w linii prostej; odcinek przewozu początkowego lub końco- wego oznacza przewóz:
    a) pomiędzy punktem, gdzie rzeczy są załadowane, i najbliższą odpowiednią kolejową stacją załadunkową dla odcinka początkowego oraz pomiędzy najbliższą odpowiednią ko lejową stacją wyładunkową a punktem, gdzie rzeczy są wyładowane, dla końcowego odcinka lub
    b) wewnątrz promienia nieprzekraczającego 150 km w linii prostej ze śródlądowego lub morskiego portu załadunku lub wyładunku;

14. międzynarodowy transport kombinowan y – transport kombinowany, podczas którego następuje przekroczenie granicy
    Rzeczypospolitej Polskiej;
    14a) operacja transportu intermodalnego – operacje:
    a) transportu kombinowanego albo międzynarodowego transportu kombinowanego,
    b) transportowe obejmujące żeglugę śródlądową lub transport morski, których częścią jest transport drogowy o dłu- gości początkowego lub końcowego odcinka drogowego nieprzekraczającego 150 km na terytorium Unii Europej- skiej, przy czym gdy jest to niezbędne w celu dotarcia do najbliżs zego miejsca umożliwiającego obsługę pojazdu dokonującego operacji transportu intermodalnego, przewoźnik może przekroczyć długość odcinka drogowego;

Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 728

14b) wysyłający – uczestnik operacji transportu intermodalnego będący:
a) załadowcą wskazanym w konosamenci e lub innym dokumencie, na podstawie którego odbywa się przewóz – w przypadku wykonywania operacji transportu intermodalnego obejmującej, oprócz odcinka przewozu drogo- wego, transport morski,
b) nadawcą – w przypadku wykonywania operacji transportu intermod alnego obejmującej, oprócz odcinka przewozu drogowego, transport kolejowy lub żeglugę śródlądową;
15) przewoźnik drogowy – przedsiębiorca uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego;
16) zagraniczny przewoźnik drogow y – zagraniczny przedsiębiorca uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie transportu drogowego na podstawie przepisów obowiązujących w państwie, w którym znajduje się jego siedziba;
17) licencja – decyzja administracyjna wydana przez Gł ównego Inspektora Trans portu Drogowego lub określony w ustawie
organ samorządu terytorialnego, uprawniająca do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie
transportu drogowego;
18) zezwolenie – decyzja administracyjna wydana przez minis tra właściwego do spraw transportu, Głównego Inspektora Transportu Drogowego lub określony w ustawie organ samorządu terytorialnego, uprawniająca przewoźnika drogo- wego do wykonywania określonego rodzaju transportu drogowego;
19) zezwolenie zagraniczne – dokument otrzymany na podstawie umowy międzynarodowej od właściwego organu innego
państwa lub organizacji międzynarodowej przez właściwy organ Rzeczypospolitej Polskiej przekazywany przewoźni- kowi drogowemu i upoważniający go do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego, jednokrotnie lub wielokrotnie, do lub z terytorium państwa określonego w zezwoleniu lub tranzytem przez jego terytorium;
19a) formularz jazdy – dokument wydawany na podstawie art. 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 1073/200 9 z dnia 21 października 2009 r. w sprawie wspólnych zasad dostępu d o międzynarodowego rynku usług autokarowych i autobusowych i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006 (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009,
str. 88, z późn. zm.) oraz na podstawie umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokaram i i autobusami (Umowa INTERBUS), sporządzonej w Brukseli dnia 11 grudnia 2000 r. (Dz. U. z 2003 r. poz. 1076);
20) certyfikat kompetencji zawodowych – dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji i wiedzy niezbędnych do pod- jęcia i wykonywania działalnoś ci gospodarczej w zakresie transportu drogowego;
21) (uchylony)
21a) baza eksploatacyjna – miejsce będące w dyspozycji przedsiębiorcy, przystosowane do prowadzenia działalności
transportowej w sposób zorganizowany i ciągły, w skład którego wchodzi co najmn iej jeden z następujących elemen - tów: miejsce postojowe dla pojazdów wykorzystywanych w transporcie drogowym, miejsce załadunku, rozładunku lub łączenia ładunków, miejsce konserwacji lub naprawy pojazdów; przez bazę eksploatacyjną należy rozumieć także centrum operacyjne pracodawcy, o którym mowa w przepisach rozporządzenia (WE) nr 561/2006;
21b)6) zezwolenie na odstępstwo – zezwolenie na odstępstwo od zakazu przewozu drogowego towarów, wydane przez właś ciwy
organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej na podstawie art. 1zc rozporządzenia Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r. dotyczącego środków ograniczających w związku z sytuacją na Białorusi i udziałem Białorusi w agresji
Rosji wobec Ukrainy (Dz. Urz. UE L 134 z 20.05.2006, str. 1, z późn. zm.7)), zwanego dalej „rozporządzeniem 765/2006”,

6. Dodany przez art. 39 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

7. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 294 z 25.10.2006, str. 25, Dz. Urz. UE L 363 z 20.12.2006,
   str. 1, Dz. Urz. UE L 180 z 09.07.2008, str. 5, Dz. Urz. UE L 28 z 02.02.2011, str. 17, Dz. Urz. UE L 76 z 22.03.2011, str. 13, Dz. Urz. UE L 136 z 24.05.2011, str. 48, Dz. Urz. UE L 161 z 21.06.2011, str. 1, Dz. Urz. UE L 265 z 11.10.2011, str. 6 i 8, Dz. Urz. UE L 335 z 17.12.2011, str. 15, Dz. Urz. UE L 38 z 11.02.2012, str. 3, Dz. Urz. UE L 55 z 29.02.2012, str. 1, Dz. Urz. UE L 87 z 24.03.2012, str. 37, Dz. Urz. UE L 113 z 25.04.2012, str. 1, Dz. Urz. UE L 307 z 07.11.2012, str. 1 i 7, Dz. Urz. UE L 143 z 30.05.2013, str. 1, Dz. Urz. UE L 158 z 10.06.201 3, str. 1, Dz. Urz. UE L 288 z 30.10.2013, str. 1, Dz. Urz. UE L 16 z 21.01.2014, str. 3, Dz. Urz. UE L 200 z 09.07.2014, str. 1, Dz. Urz. UE L 311 z 31.10.2014, str. 2, Dz. Urz. UE L 185 z 14.07.2015, str. 1, Dz. Urz. UE L 206 z 01.08.2015, str. 16, Dz. Urz. UE L 284 z 30.10.2015, str. 62 i 71, Dz. Urz. UE L 52 z 27.02.2016, str. 19 i 22, Dz. Urz. UE L 50 z 28.02.2017, str. 9, Dz. Urz. UE L 54 z 24.02.2018, str. 1, Dz. Urz. UE L 182 z 08.07.2019, str. 33, Dz. Urz. UE L 319 I z 02.10.2020,
   str. 1, Dz. Urz. UE L 370 I z 06.11.2020, str. 1, Dz. Urz. UE L 426 I z 17.12.2020, str. 1, Dz. Urz. UE L 68 z 26.02.2021, str. 29, Dz. Urz. UE L 197 I z 04.06.2021, str. 1, Dz. Urz. UE L 219 I z 21.06.2021, str. 1, 3 i 55, Dz. Urz. UE L 224 I z 24.06.2021, str. 1, Dz. Urz. UE L 405 z 16.11.2021, str. 1 i 3, Dz. Urz. UE L 430 I z 02.12.2021, str. 1, Dz. Urz. UE L 37 z 18.02.2022, str. 4, Dz. Urz. UE L 46 z 25.02.2022, str. 3, Dz. Urz. UE L 67 z 02.03.2022, str. 1, Dz. Urz. UE L 82 z 09.03.2022, str. 1, Dz. Urz. UE L 111 z 08.04.2022, str. 67, Dz. Urz. UE L 114 z 12.04.2022, str. 60, Dz. Urz. UE L 153 z 03.06.2022, str. 1 i 11, Dz. Urz. UE L 190 z 19.07.2022, str. 5 oraz Dz. Urz. UE L 61 z 27.02.2023, str. 20.

Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 728

lub art. 3l rozporządzenia Rady (UE) nr 833/2014 z dnia 31 lipca 2014 r. dotyczącego środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (Dz. Urz. UE L 229 z 31.07.2014, str. 1, z późn. zm.8)), zwanego dalej „rozporządzeniem 833/2014”;
22) obowiązki lub warunki przewozu drogowego – obowiązki lub warunki wynikające z przepisów ustawy oraz:
a) rozporząd zenia Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań oraz zmieniającego dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 1255/97 (Dz. Urz. UE L 3 z 05.01.2005, str. 1, z późn. zm.9)), b) rozporządzenia (WE) nr 561/2006,
c) rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie prze- mieszczania odpadów (Dz. Urz. UE L 190 z 12.07.2006, str. 1, z późn. zm.10)), d) rozporządzenia Par lamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiają- cego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającego dyrek - tywę Rady 96/26/WE (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 51, z późn. zm.11)), e) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1072/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego
wspólnych zasad dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009,
str. 72, z późn. zm.12)), f) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1073/2009 z dnia 21 października 2009 r. w sprawie wspólnych zasad dostępu do międzynarodowego rynku usług autokarowych i autobusowych i zmieniającego roz po- rządzenie (WE) nr 561/2006,
g) rozporządzenia Komisji (UE) nr 581/2010 z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie maksymalnych okresów na wczytanie odpowiednich danych z jednostek pojazdowych oraz kart kierowców (Dz. Urz. UE L 168 z 02.07.2010, str. 16), h) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) n r 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów
stosowanych w transporcie drogowym i uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń
rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Par- lamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do trans- portu drogowego (Dz. Urz. UE L 60 z 28.02.2014, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem (UE) nr 165/2014 ”, lub aktów wykonawczych do ro zporządzenia (UE) nr 165/2014:
– rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/799 z dnia 18 marca 2016 r. w sprawie wykonania rozpo- rządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 ustanawiającego wymogi dotyczące budowy, sprawdzania, instalacji, użytkowania i naprawy tachografów oraz ich elementów składowych (Dz. Urz. UE L 139 z 26.05.2016, str. 1, z późn. zm.13))14),

8. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 246 z 21.08.2014, str. 59, Dz. Urz. UE L 271 z 12.09.2014 , str. 3, Dz. Urz. UE L 349 z 05.12.2014, str. 20, Dz. Urz. UE L 263 z 08.10.2015, str. 10, Dz. Urz. UE L 316 z 01.12.2017, str. 15, Dz. Urz. UE L 182 z 08.07.2019, str. 33, Dz. Urz. UE LI 42 z 23.02.2022, str. 74, Dz. Urz. UE L 49 z 25.02.2022, str. 1, Dz. Urz. UE L 55 z 28.02.2022, str. 78, Dz. Urz. UE L 57 z 28.02.2022, str. 1, Dz. Urz. UE L 63 z 02.03.2022, str. 1, Dz. Urz. UE L 65 z 02.03.2022, str. 1, Dz. Urz. UE L 81 z 09.03.202 2, str. 1, Dz. Urz. UE LI 87 z 15.03.2022, str. 13, Dz. Urz. UE L 111 z 08.04.2022, str. 1, Dz. Urz. UE L 114 z 12.04.2022, str. 60, Dz. Urz. UE L z 12.04.2022, str. 214, Dz. Urz. UE L 153 z 03.06.2022, str. 53, Dz. Urz. UE L 167 I z 24.06.2022, str. 1, Dz. Urz. UE L 193 z 21.07.2022, str. 1, Dz. Urz. UE L 259 I z 06.10.2022, str. 3, Dz. Urz. UE L 311 I z 03.12.2022, str. 1 i 5, Dz. Urz. UE L 322 I z 16.12.2022, str. 1, Dz. Urz. UE L 26 z 30.01.2023, str. 1, Dz. Urz. UE L 32 I z 04.02.2023, str. 1 i 4, Dz. Urz. UE L 59 I z 25.02.2023, str. 6 oraz Dz. Urz. UE L 94 z 03.04.2023, str. 19.

9. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 73 z 15.03.2008, str. 35, Dz. Urz. UE L 336 z 20.12.2011 , str. 86 oraz Dz. Urz. UE L 226 z 01.09.2017, str. 31.

10. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 309 z 27.11.2007, str. 7, Dz. Urz. UE L 188 z 16.07.2008, str. 7, Dz. Urz. UE L 299 z 08.11.2008, str. 50, Dz. Urz. UE L 87 z 31.03.2009, str. 109, Dz. Urz. UE L 97 z 16.04.2009, str. 8, Dz. Urz. UE L 140 z 05.06.2009, str. 114, Dz. Urz. UE L 119 z 13.05.2010, str. 1, Dz. Urz. UE L 182 z 12.07.2011, str. 2, Dz. Urz. UE L 46 z 17.02.2012, str. 30, Dz. Urz. UE L 79 z 21.03.2013, str. 19, Dz. Urz. UE L 330 z 10.12.20 13, str. 1, Dz. Urz. UE L 334 z 13.12.2013, str. 46, Dz. Urz. UE L 189 z 27.06.2014, str. 135, Dz. Urz. UE L 332 z 19.11.2014, str. 15, Dz. Urz. UE L 277 z 22.10.2015, str. 61 oraz Dz. Urz. UE L 294 z 11.11.2015, str. 1.

11. Zmiany wymienionego rozporządzen ia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 178 z 10.07.2012, str. 6, Dz. Urz. UE L 4 z 09.01.2013, str. 46 oraz Dz. Urz. UE L 158 z 10.06.2013, str. 1.

12. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 178 z 10.07.2012, str. 5 oraz Dz. Urz. UE L 158 z 10.06.2013 , str. 1.

13. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 146 z 03.06.2016, str. 31 oraz Dz. Urz. UE L 27 z 01.02.2017 , str. 169.

14. Zgodnie z art. 1 ust. 3 wymienionego rozporządzenia tachografy inne niż tacho grafy inteligentne muszą nadal spełniać, jeśli chodzi o ich budowę, sprawdzanie, instalację, kontrolę, użytkowanie i naprawę, wymogi zawarte w załączniku 1 do tego rozporządzenia
    albo w załączniku 1B do rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudn ia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stoso- wanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z 31.12.1985, str. 8), stosownie do przypadku.

Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 728

– rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/548 z dnia 23 marca 2017 r. ustanawiającego standardowy
formularz pisemnego oświadczenia w sprawie usunięcia lub naruszenia plomby tachografu (Dz. Urz. UE L 79 z 24.03.2017, str. 1), ha)15) rozporządzenia 765/2006,
hb)15) rozpor ządzenia 833/2014,
i) decyzji Komisji nr 2007/230/WE z dnia 12 kwietnia 2007 r. w sprawie formularza dotyczącego przepisów socjal nych
odnoszących się do działalności w transporcie drogowym (Dz. Urz. UE L 99 z 14.04.2007, str. 14, z późn. zm.16)), j) ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe,
k) ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz . U. z 2024 r. poz. 399), l) ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
m) ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2023 r. poz. 1580 ), n) ustawy z dnia 11 maja 2001 r. – Prawo o miarach (Dz. U. z 2022 r. poz. 2063 ), o) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2023 r. poz. 1075 ), p) ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2024 r. poz. 220), q) ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2023 r. poz. 1448 ), r) ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów (Dz. U. z 2020 r. poz. 1792 oraz z 2023 r. poz. 1890 ), s) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2023 r. poz. 2778 ), t) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2023 r. poz. 622, 1123, 1234, 1312, 1560 i 1872 ), u) ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2147 oraz z 2023 r.
poz. 1123 ), v) ustawy z dnia 14 grudn ia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2023 r. poz. 1587, 1597, 1688 , 1852 i 2029 ), w) ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o tachografach (Dz. U. z 2023 r. poz. 324 i 1523 ), x) wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych w zakresie prze wozu drogowego,
y) przepisów wydanych na podstawie art. 11b, z)17) ustawy z dnia 28 lipca 2023 r. o delegowaniu kierowców w transporcie drogowym;
23) osoba niepełnosprawna i osoba o ograniczonej sprawności ruchowej – osobę niepełnosprawną i osobę o ograniczonej sprawności ruchowej w rozumieniu art. 3 lit. j rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 181/201 1 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczącego praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym oraz zmieniającego
rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 (Dz. Urz. UE L 55 z 28.02.2011, str. 1); 24) pośrednictwo przy przewozie osób – działalność gospodarczą polegającą na przekazywaniu zleceń przewozu osób samochodem osobowym, pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą lub taksówką oraz:
a) zawieraniu umowy przewozu w imieniu klienta lub przedsiębiorcy wykonującego przewóz osób lub
b) pobieraniu opłaty za przewóz osób, lub
c) umożliwianiu zawarcia umowy przewozu lub umożliwianiu uregulowania opłaty za przewóz osób
– samochodem osobowym, pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą lub taksówką za pośrednictwem dostarczonych lub udostęp nionych do tych celów
środków komunikacji elektronicznej, domen internetowych, aplikacji mobilnych, progra mów komputerowych, systemów
teleinformatycznych lub innych środków przekazu informacji.

15. Dodana przez art. 39 pkt 2 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

16. Zmiany wymienionej decyzji zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 101 z 11.04.2008, str. 11, Dz. Urz. UE L 330 z 16.12.2009, str. 80 oraz Dz. Urz. UE L 63 z 12.03.2010, str. 31.

17. Dodana przez art. 39 pkt 2 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 728

Rozdział 2
Zasady podejmowania i wykonywania transportu drogowego
Art. 5. 1. Podjęcie i wykonywanie transportu drogowego, z zastrzeżeniem art. 5b ust. 1 i 2, wymaga uzy skania zezwolenia
na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, na zasadach określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/200 9 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającym wspólne zasady dotyczące warunków wykony- wania zawodu prz ewoźnika drogowego i uchylającym dyrektywę Rady 96/26/WE, zwanym dalej „rozporządzeniem (WE)
nr 1071/2009 ”. 2. Zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego udziela się przedsiębiorcy, jeżeli spełnia wymagania określone w rozporządzeniu (WE) nr 1071/2009.
2a. Za przestępstwa w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/200 9 w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji uznaje się przestępstwa umyślne określone w:

1. art. 173 –175, art. 178–180, art. 189a, art. 218–221, art. 296–306 i art. 308 ustawy z dnia 6 czerwca 199 7 r. – Kodeks karny ( Dz. U. z 2024 r. poz. 17);
2. art. 586 –589 ustawy z dnia 1 5 września 200 0 r. – Kodeks spółek handlowych ( Dz. U. z 2024 r. poz. 18 i 96 );
3. art. 52 2 i art. 523 ustawy z dnia 2 8 lutego 200 3 r. – Prawo upadłościowe ( Dz. U. z 2022 r. poz. 1 520 oraz z 2023 r. poz. 825 , 1723, 1843 i 1860 );
4. art. 54 –61, art. 62 ust. 2, art. 62b ust. 2 i art. 66 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2023 r. poz . 1939 );
5. art. 39 9 i art. 400 ustawy z dnia 1 5 maja 201 5 r. – Prawo restrukturyzacyjne ( Dz. U. z 2022 r. poz. 2309 oraz z 2023 r. poz. 1723 i 1860 );
6. art. 54 § 1 i 2, art. 55 § 1 i 2, art. 60 § 1 i 2, art. 62 § 1–4, art. 65 § 1–2b, art. 67 § 1 i 2, art . 69a § 1, art. 69b § 1, art. 69c § 1, art. 73a, art. 76a § 1 i 2 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2024 r. poz. 628). 2b. W przypadku gdy do skazania doszło poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, za przestępstwa w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji uznaje się
   przestępstwa odpowi adające znamionom przestępstw wymienionych w ust. 2a. 2c. Wymóg, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lit. g rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, uznaje się za spełniony, jeżeli przedsiębiorca dysponuje odpowiednią do skali prowadzenia działalności bazą eksploatacyj ną, znajdującą się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wyposażoną co najmniej w miejsca postojowe dla pojazdów wykorzystywanych w transporcie drogowym w liczbie odpowiadającej co najmniej 1/3 liczby pojazdów zgłoszonych przez przewoźnika do organu wyd ają- cego zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, z uwzględnieniem ust. 2d. W przypadku zgłoszenia nie więcej niż dwóch pojazdów konieczne jest dysponowanie co najmniej jednym miejscem postojowym.
   2d. W przypadku posiadania przez przewoźnika drogowego kilku baz eksploatacyjnych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej łączna liczba miejsc postojowych musi odpowiadać co najmniej 1/3 liczby pojazdów zgłoszonych przez przewoźnika drogowego do organu wydającego zezwolen ie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego.

3. Zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego udziela się na czas nieoznaczony.
   Art. 5a. 1. Podjęcie i wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego wymaga uzyskania odpowiedniej licencji
   wspó lnotowej, na zasadach określonych w:

1. rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1072/200 9 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącym wspólnych zasad dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych, zwanym dalej „rozporządzeniem (WE)
   nr 1072/2009 ”, lub
2. rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1073/200 9 z dnia 21 października 2009 r. w sprawie wspól- nych zasad dostępu do międzynarodowego rynku usług autokarowych i autobusowych i zmieniającym roz porządzenie (WE) nr 561/2006 , zwanym dalej „rozporządzeniem (WE) nr 1073/2009 ”.

2. Licencji wspólnotowej udziela się przedsiębiorcy, jeżeli posiada zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego.

3. Licencja wspólnotowa, o której mowa w ust. 1, jest zezwoleniem w rozumieniu u stawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
   przedsiębiorców (Dz. U. z 2024 r. poz. 236).

Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 728

Art. 5b. 1. Podjęcie i wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób:

1. samochodem osobowym,
2. pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą ,
3. taksówką
   – wymaga uzyskania odpowiedniej licencji.

2. Podjęcie i wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie :

1. rzeczy,
2. osób
   – wymaga uzyskania odpowiedniej licencji.

3. Licencji, o której mowa w ust. 1 i 2, udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niż 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat, uwzględniając wniosek strony.
4. Licencja, o której mowa w ust. 1 i 2, jest zezwoleniem w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsię - biorców . Art. 5c. 1. Licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 pkt 1 i 2, udziela się przedsiębiorcy, jeżeli:

1. członkowie organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzające sp ółką jawną lub komandytową, a w przypadku innego przedsiębiorcy – osoby prowadzące działalność gospodarczą:
   a) nie zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwa karne skarbowe lub przestępstwa umyślne: przeciwko
   bezpieczeństwu w komunikacji, mieniu, obrotowi gospodarczemu, wiarygodności dokumentów, środowis ku lub warunkom pracy i płacy albo inne mające związek z wykonywaniem zawodu,
   b) nie wydano im prawomocnego orzeczenia zakazującego wykonywania działalności g ospodarczej w zakresie trans- portu drogowego;
2. (uchylony)
3. (uchylony)
   4)18) przedsiębiorca osobiście wykonujący przewóz, zatrudnieni przez niego kierowcy oraz osoby niezatrudnione przez przedsiębiorcę, lecz wykonujące osobiście przewóz na jego rzecz nie byli prawomocnie skazani za przestępstwa przeciwko
   życiu i zdrowiu oraz przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, a także za przestępstwa, o których mowa w art. 59 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, a ponadto nie orzeczono p rawomocnie wobec nich zakazu wykonywania zawodu kierowcy;
4. posiada on tytuł prawny do dysponowania pojazdem lub pojazdami samochodowymi spełniającymi wymagania tech- niczne określone przepisami prawa o ruchu drogowym, którymi transport drogowy ma być wykon ywany ; 6)19) osoby, o których mowa w pkt 4, spełniają wymagania określone w art. 39a ust. 1 pkt 2‒4.

2. Licencji, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 1, udziela się przedsiębiorcy, jeżeli:

1. spełnia wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 1;

2. znajduje się w sytuacji finansowej zapewniającej podjęcie i prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie trans- portu drogowego określonej dostępnymi środkami finansowymi lub majątkiem w wysokości 50 000 euro;

3. przynajmniej jedna z osób zarządzających przedsiębior stwem lub osoba zarządzająca w przedsiębiorstwie transportem drogowym legitymuje się certyfikatem kompetencji zawodowych.
   2a. Licencji, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2, udziela się przedsiębiorcy, jeżeli:

4. spełnia wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 1;

5. znajduje się w sytuacji finansowej zapewniającej podjęcie i prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie trans- portu drogowego określonej dostępnymi środkami finansowymi lub majątkiem w wyso kości 5000 złotych;

6. posiada wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) albo numer w rejestrze przed- siębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS).

7. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 lit. a ustaw y z dnia 26 maja 2023 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1123), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2023 r.; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

8. Dodany przez art. 2 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 728

3. Wymogi, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i ust. 2a pkt 2, potwierdza się:

1. rocznym sprawozdaniem finansowym;
2. dokumentami potwierdzającymi:
   a) dysponowanie środkami pieniężnymi w gotówce lub na rachunkach bankowych lub dostępnymi aktywami,
   b) posiadanie akcji, udziałów lub innych zbywalnych papierów wartościowych,
   c) udzielenie gwarancji lub poręcze ń bankowych,
   d) własność nieruchomości.

4. Przy ocenie sytuacji finansowej, o której mowa w ust. 2 pkt 2, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, obowiązujący w ostatnim dniu roku poprzedzającego rok, w którym ocena ta jest dokonywana . Art. 5d. Przedsiębiorca wykonujący transport drogowy w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób jest obowiązany
   prowadzić takie pośrednictwo wyłącznie na rzecz przedsiębiorców posiadających odpowiednią licencję, o której mowa w art. 5b ust. 1. Art. 5e. Zabrania się prowadzenia pośrednictwa przy przewozie osób w przewozach okazjonalnych wykonywanych pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 7 osób łączni e z kierowcą.
   Art. 6. 1. Licencji na wykonywanie krajowego transpor tu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką udziela się
   przedsiębiorcy, jeżeli:

1. spełnia wymagania określone w art. 5c ust. 1 pkt 1 i 5;
2. przedsiębiorca osobiście wykonujący przewóz, zatrudnieni przez niego kierowcy oraz osoby niezatrudnione przez przedsiębiorcę, lecz wykonujące osobiście przewóz na jego rzecz:20) a) (uchylona)
   b) nie byli prawomocnie skazani za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu oraz przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, a także za przestępstwa, o których mowa w art. 59 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziała- niu narkomanii, a ponadto nie orzeczono prawomocnie wobec nich zakazu wykonywania zawodu kierowcy,
   c) (uchylona)
   d)21) spełniają wymagania określone w art. 39a ust. 1 pkt 2‒4.

2. (uchylony)
   2a. (uchylony)
   2b. (uchylony)
3. (uchylony)
   3a. (uchylony)
   3b. (uchylony)
   3c. (uchylony)
4. Licencja, o której mowa w ust. 1, jest udzielana na określony obszar obejmujący:

1. gminę;
2. gminy sąsiadujące – po uprzednim zawarciu przez nie poro zumienia;
3. miasto stołeczne Warszawę.

5. Dopuszcza się wykonywanie przewozu z obszaru określonego w licencji poza ten obszar, lecz bez prawa świadczenia
   usług przewozowych poza obszarem określonym w tej licencji, z wyjątkiem przewozu wykonywanego w drodz e powrotnej lub w przypadku złożenia zamówienia przez klienta z innego obszaru.
6. (uchylony)
7. (uchylony)

20. Wprowadzenie do wyliczenia w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

21. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 2 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 728

Art. 7. 1. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana oraz zawieszenie lub cofnięcie zezwolenia na wykonywanie zawodu
przewoźnika drogowego następuje w drodze decyzji administracyjnej.
2. Organem właściwym w sprawach udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany oraz zawieszenia lub cofnięcia zezwole- nia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego jest:

1. starosta właściwy dla siedziby przedsiębiorcy określonej w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądo- wym (KRS), a w przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi – adresu stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej określonego w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarcz ej (CEIDG);
2. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w przypadku ubiegania się o licencję wspólnotową, jeżeli przedsiębiorca nie występował z wnioskiem o wydanie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego przez organ, o którym mowa w pkt 1.

3. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana lub cofnięcie licencji wspólnotowej oraz licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 i 2, następuje w drodze decyzji administracyjnej.
4. Organem właściwym w sprawach udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany lub cofnięcia :

1. licencji wspólnotowej jest Główny Inspektor Transportu Drogowego;
2. licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób samochodem osobowym , licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do prze - wozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą lub licencji na wykonywanie transportu drogowego w za- kresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy jest starosta właściwy dla siedziby przedsiębiorcy o kreślonej w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS), a w przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycz - nymi – adresu stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej określonego w Centralnej Ewidencji i Infor - macji o Działalno ści Gospodarczej (CEIDG);
3. licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką:
   a) na obszarze, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 1, jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta,
   b) na obszarze, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2, jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwy dla siedziby albo miejsca zamieszkania przedsiębiorcy,
   c) na obszarze, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3, jest Prezydent miasta stołecznego Warszawy ;
4. licencji na wykonywanie transportu dro gowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób jest Główny Inspektor Transportu Drogowego.
   Art. 7a. 1. Zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego oraz licencji wspólnotowej udziela się na wniosek przedsiębiorcy złożony w formie pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elektronicznej za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizują- cych zadania publiczne ( Dz. U. z 2024 r. poz. 307), po uiszczeniu opłat, o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 1 i 11.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1. oznaczenie przedsiębiorcy, jego adres i siedzibę określoną w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądo- wym (KRS) albo w przypadku przedsi ębiorców będących osobami fizycznymi – adres stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej określonego w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) oraz adresy lokali, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;

2. (uchylony)

3. informację o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Go spodarczej (CEIDG) albo numer w reje- strze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS), jeżeli są wymagane;

4. numer identyfikacji podatkowe j (NIP);

5. określenie rodzaju transportu drogowego;

6. określenie rodzaju i liczby pojazdów samochodowych, które przedsiębiorca będzie wykorzystywał do wykonywania transportu drogowego;

7. imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz numer certyfikatu kompete ncji zawodowych osoby zarządzającej transportem , o której mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/200 9 albo osoby, o której mowa w art. 4 ust. 2 rozporzą- dzenia (WE) nr 1071/2009;

8. określenie liczby wypisów z zezwolenia na wykonywanie zawodu prze woźnika drogowego lub z licencji wspólnotowej;

9. w przypadku licencji wspólnotowej – określenie czasu, na który ma być ona udzielona.

Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 728

3. Do wniosku o udzielenie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego dołącza się:

1. oświadczenie osoby zarz ądzającej transportem następującej treści: „Oświadczam, że zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporzą- dzenia (WE) nr 1071/2009 będę pełnić rolę zarządzającego transportem ” oraz kopię certyfikatu kompetencji zawodo- wych tej osoby albo oświadczenie osoby uprawnionej na podstawie umowy do wykonywania zadań zarządzającego transportem w imieniu przedsiębiorcy, że spełnia warunki, o których mowa w art. 4 ust. 2 lit. c rozporządzen ia (WE)
   nr 1071/2009, oraz kopię certyfikatu kompetencji zawodowych tej osoby;
2. dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;
3. oświadczenie przedsiębiorcy, że dysponuje bazą eksploatacyjną wraz ze wskazaniem adresu bazy, jeżeli adres ten jest inny niż adres wskazany zgodnie z ust. 2 pkt 1;
4. (uchylony)
5. dowód uiszczenia opłaty za wydanie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego i wypisów z tego zezwolenia;
6. informację z Krajowego Rejestru Karnego dotyczącą osoby:
   a) będącej członkiem organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzającej spółką jawną lub komandytową, dyrektora wykonawczego, o którym mowa w art. 30076 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kode ks spółek hand - lowych,
   b) prowadzącej działalność gospodarczą – w przypadku innego przedsiębiorcy,
   c) zarządzającej transportem lub uprawnionej na podstawie umowy do wykonywania zadań zarządzającego transpor- tem w imieniu przedsiębiorcy
   – o niekaralności za przestępstwa w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, wymienione w art. 5 ust. 2a;
7. oświadczenie osób, o których mowa w pkt 6, o niekaralności za poważne naruszenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, w tym najpoważniejsze naruszenie określone w załączniku IV do rozporządze- nia (WE) nr 1071/2009 ;
8. oświadczenie osób, o których mowa w pkt 6, o nieskazaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za przestępstwa w dziedz inach określonych w art. 6 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 w zakresie spełniania wymogu dobrej
   reputacji, które znamionami odpowiadają przestępstwom wymienionym w art. 5 ust. 2a.

4. Do wniosku o udzielenie licencji wspólnotowej dołącza się:

1. kopię zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;
2. zaświadczenie wystawione przez organ, który wydał zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, o liczbie pojazdów dla których został udokumentowany wymóg zdolności finansowej, z godnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;
   2a) wykaz pojazdów, o których mowa w ust. 7;
3. dowód uiszczenia opłaty za wydanie licencji wspólnotowej i wypisów z tej licencji.

5. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany w postaci elektronicznej załączniki, o których mowa w ust. 3 i 4, składa się również w postaci elektronicznej.
6. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3 pkt 3, 7 i 8, ust. 7 pkt 7 oraz ust. 8 pkt 1 , składa się pod rygorem odpowie- dzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy/a odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. ”. Klauzula ta za- stępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
7. Po uzyskaniu zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego przedsiębiorca przedkłada do organu, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wykaz pojazdów zawierający następujące informacje:

1. markę, typ;

2. rodzaj/przeznaczenie;

3. numer rejestracyjny;
   3a) kraj rejestracji;

Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 728

4. numer VIN;
5. wskazanie rodzaju tytułu prawnego do dysponowania pojazdem ;
6. dopuszczalną masę całkowitą;
7. oświadczenie o wykorzystaniu pojazdu wyłącznie do transportu drogowego rzecz y pojazdem lub zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w przypadku gdy zgłoszonym pojazdem będzie wyko- nywany wyłącznie tego rodzaju transport.

8. Po uzyskaniu zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego pr zedsiębiorca przedkłada corocznie organowi, o którym mowa w art. 7 ust. 2, w terminie do dnia 31 marca roku następnego:

1. oświadczenie o liczbie osób zatrudnionych, w tym osób, o których mowa w pkt 2, na dzień 31 grudnia poprzedniego roku, bez względu na formę zatrudnienia;
2. informację o średniej arytmetycznej liczby kierowców zatrudnionych, bez względu na formę zatrudnienia, wykonują- cych operacje transportowe w roku poprzedzającym obowiązek złożenia informacji.
   Art. 7b. 1. Przedsiębiorca, który nie jest obowiązany na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości ( Dz. U. z 2023 r. poz. 120 , 295 i 1598 oraz z 2024 r. poz. 619 ) do sporządzenia rocznego sprawozdania finansowego może udokumentować swoją zdolność finansową, o której mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 , w sposób wskazany w art. 7 ust. 2 tego rozporządzenia.

2. Audytorem upoważnionym do poświadczenia rocznych sprawozdań finansowych, o którym mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/200 9, jest biegły rewident w rozumieniu przepisów usta wy z dnia 29 września 1994 r. o rachunko- wości .
3. Odpowiednio upoważnioną osobą do poświadczenia rocznych sprawozdań finansowych, o której mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, jest człone k zarządu spółki prawa handlowego lub innej osoby prawnej, wspólnik spółki jawnej, komplementariusz spółki komandytowej lub komandytowo -akcyjnej, lub przedsiębiorca będący osobą fizyczną.
4. Wymóg, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, w zakresie prowadzenia dokumen- tów księgowych uznaje się za spełniony, jeżeli przedsiębiorca powierzył prowadzenie ksiąg rachunkowych przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 76a ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, i oryginał y dokumentacji przechowy- wane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Dokumenty, o których mowa w ust. 4, na żądanie uprawnionych służb kontrolnych mogą być udostępniane również w formie elektronicznej.
   Art. 7c. Przedsiębiorca może, bez wyznaczania z arządzającego transportem spełniającego warunki, o których mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, w drodze umowy wyznaczyć osobę fizyczną uprawnioną do wykonywa- nia zadań zarządzającego transportem w jego imieniu, jeżeli osoba ta spełnia war unki, o których mowa w art. 4 ust. 2 roz- porządzenia (WE) nr 1071/2009.
   Art. 7d. 1. Organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wszczyna postępowanie administracyjne w zakresie spełniania wymogu
   dobrej reputacji przewoźnika drogowego, zarządzającego transportem lub osoby fizycznej, o której mowa w art. 7c, jeżeli wobec:

1. członka organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzającej spółką jawną, komandytową lub komandytowo - -akcyjną, dyrektora wykonawczego, o którym mowa w art. 30076 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, zarządzającego transportem lub osoby fizycznej, o której mowa w art. 7c, został wydany prawomocny wyrok skazujący za przestępstwo w dziedzinach określonyc h w art. 6 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji wymienione w art. 5 ust. 2a i 2b;

2. przewoźnika drogowego, zarządzającego transportem lub osoby fizycznej, o której mowa w art. 7c: a) wydano wykonalną decyzję administracyjną lub wykonalne decyzje administracyjne o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenie określone w załączniku nr 3 lub 4 do niniejszej ustawy lub załączniku nr 1 do ustawy z dnia 19 sierp- nia 2011 r. o przewozie towarów nie bezpiecznych, które zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403 z dnia 18 marca 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009
   w odniesieniu do klasyfikacji poważnych naruszeń przepisów unijnyc h, które mogą prowadzić do utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego, oraz zmieniającego załącznik III do dyrektywy 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 74 z 19.03.2016, str. 8), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2016/403”, zostało zakwalifikowane jako poważne naruszenie lub bardzo po ważne naruszenie, jeżeli częstotliwość występowania naruszeń, zgodnie z załącznikiem II do tego rozporządzenia, wymaga oceny dobrej reputacji,

Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 728

b) wydano wykonalną decyzję administracyjną o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenie określone w załącz - niku nr 3 lub 4 do niniejszej ustawy lub załączniku nr 1 do ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych, które zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (UE) 2 016/403 zostało zakwali fiko- wane jako najpoważniejsze naruszenie, lub
c) orzeczono lub nałożono prawomocnie karę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym za naruszenie, które zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komi sji (UE) 2016/403 zostało
zakwalifikowane jako:
– najpoważniejsze naruszenie,
– poważne naruszenie lub bardzo poważne naruszenie, jeżeli częstotliwość wyst ępowania naruszeń, zgodnie z załącznikiem II do tego rozporządzenia, wymaga oceny dobrej reputacji , d) został wydany prawomocny wyrok skazujący za przestępstwo w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. b roz- porządzenia (WE) nr 1071/2009 popełnionych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie człon- kowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gos - podarczym . 1a. Organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wszczyna postępowanie administracyjne w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji przewoźnika drogowego, jeżeli wobec kierowcy wykonującego przewóz na rzecz tego przewoźnika dro - gowego orzeczono lub nałożono w drodze mandatu karnego lub mandatów karnych prawo mocnie karę za w ykroczenie sta - nowiące naruszenie określone w załączniku nr 1 do niniejszej ustawy lub załącz niku nr 1 do ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych, które zgodnie z załącznikiem I do rozpo rządzenia Komisji (UE) 2016/403 zostało
zakwalifikowane jako:

1. najpoważniejsze naruszenie;
2. poważne naruszenie lub bardzo poważne naruszenie, jeżeli częstotliwość w ystępowania naruszeń, zgodnie z załączni- kiem II do tego rozporządzenia, wymaga oceny dobrej reputacji.

2. Po przeprowadzeniu po stępowania administracyjnego w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, organ, o którym
   mowa w art. 7 ust. 2, wydaje decyzję stwierdzającą utratę dobrej reputacji.
3. Po wszczęciu postępowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, weryfikuje sposób
   i warunki wykonywania transportu drogowego.
4. Przy dokonywaniu oceny dobrej reputacji, organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, bierze pod uwagę w szczególności:

1. czy liczba stwierdzonych naruszeń jest nieznaczna w stosunku do liczby kierowców zatrudnionych przez przedsię- biorcę bądź będących w jego dyspozycji oraz skali prowadzonych operacji transportowych;
2. czy istnieje możliwość poprawy sytuacji w przedsiębiorstwie, w tym czy w przedsiębiorstwie podjęto działania mające na celu wdrożenie prawidłowej dyscypliny pracy lub wdrożono procedury zapobiegające powstawaniu naruszeń obo- wiązków lub warunków przewozu drogowego;
3. interes społeczny kontynuacji działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, w szczególności jeżeli cofnięc ie zezwo - lenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego spowodowałoby w znaczący sposób wzrost poziomu bez- robocia w miejscowości, gminie lub regionie;
4. opinię polskiej organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszającej przewoźników drogowych, działają cej od co najmniej
   3 lat, której przedsiębiorca jest członkiem.

5. Po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2:

1. wydaje decyzję stwierdzającą utratę dobrej reputacji – w przypadku uznania, że utrata dobrej reputacji będzie stanowiła proporcjonalną reakcję za popełnione naruszenia, albo
2. wydaje decyzję stwierdzającą, że dobra reputacja pozostaje nienaruszona – w przypadku uznania, że utrata dobrej
   reputacji będzie stanowiła nieproporcjonalną reakcję za pope łnione naruszenia.

6. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 1:

1. wymóg dobrej reputacji nie jest spełniony;
2. organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, zawiesza zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego
   – do czasu zastosowania środka rehabilitacyjnego, o którym mowa w art. 7e.

7. Wykonywanie transportu drogowego w przypadku, gdy przedsiębiorcy zawieszono zezwolenie na wykonywanie
   zawodu przewoźnika drogowego, jest równoznaczne z wykonywaniem przewozu bez zezwolenia.

Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 728

Art. 7e. Przez środki rehabilitacyjne, o których mowa w art. 6 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, należy rozumieć:

1. zatarcie skazania za przestępstwa określone w art. 5 ust. 2a;
2. zatarcie skazania za przestępstwa w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 popełnione w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
3. zatarcie skazania za przestępstwa w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji popełnione poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. zatarcie skazania za wykroczenia stanowiące naruszenia określone w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009
   lub załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403;
5. upływ roku od dnia nałożenia grzywny w drodze mandatu karnego za wykroczenia stanowiące naruszenia okreś lone w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 lub załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403;
6. sytuację, w której nałożone sankcje administracyjne za naruszenia określone w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 lub załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/4 03 staną się niebyłe, zgodnie z art. 94b;
7. upływ roku od dnia orzeczenia lub nałożenia prawomocnie kary w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejs kim Obszarze Gospodarczym za naruszenia określone w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403.
   Art. 8. 1. Licencji, o których mowa w art. 5b ust. 1 i 2, udziela się na wniosek przedsiębiorcy złożony w formie
   pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elektronicznej, po uiszczeniu opłaty, o której mowa w art. 41 ust. 1 pkt 1.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1. oznaczenie przedsiębiorcy, jego adres i siedzibę albo miejsce zamieszkania;
2. informację o wpisie do Centr alnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) albo numer w rejestrze
   przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS):
   a) w przypadku licencji, o których mowa w art. 5b ust. 1 i ust. 2 pkt 1, jeżeli są wymagane,
   b) w przypadku licencji, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2;
3. numer identyfikacji podatkowej (NIP);
4. określenie rodzaju i zakresu transportu drogowego, a w zakresie transportu drogowego taksówką – także obszaru wykonywania przewozu;
5. określenie czasu, na który li cencja ma być udzielona;
6. określenie rodzaju i liczby pojazdów samochodowych, które przedsiębiorca będzie wykorzystywał do wykonywania transportu drogowego – w przypadku wykonywania transportu drogowego w zakresie, o którym mowa w art. 5b ust. 1;
7. określenie liczby wypisów z licencji – w przypadku wykonywania transportu drogowego w zakresie, o którym mowa w art. 5b ust. 1.

3. Do wniosku o udzielenie licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 i 2, dołącza się:

1. oświadczenie osoby zarządzającej transportem następującej treści: „Oświadczam, że zgodnie z art. 5c ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym będę pełnić rolę osoby zarządzającej transportem drogowym w przedsiębiorstwie” oraz kopię certyfikatu komp etencji zawodowych tej osoby;

2. oświadczenie członków organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzającej spółką jawną lub komandytową, a w przypadku innego przedsiębiorcy – osoby prowadzącej działalność gospodarczą, że spełnia wymóg dobrej reputacji , o którym mowa w art. 5c ust. 1 pkt 1;

3. dokumenty potwierdzające spełnienie warunku, o którym mowa w art. 5c ust. 2 pkt 2 albo ust. 2a pkt 2; 3a)22) dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, o których mowa w art. 39a ust. 1 pkt 2‒4;

4. zaświadczenie o niekaralności opatrzone datą nie wcześniejszą niż miesiąc przed złożeniem wniosku, potwierdzające, że odpowiednio przedsiębiorca osobiście wykonujący przewozy, zatrudnieni przez niego kierowcy oraz osoby nie - zatrudnione przez przedsiębiorcę, lecz wykonuj ące osobiście przewóz na jego rzecz, spełniają warunki, o których mowa w art. 5c ust. 1 pkt 4 lub w art. 6 ust. 1 pkt 2;

5. Dodany przez art. 2 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 728

5. wykaz pojazdów zawierający następujące informacje:
   a) markę, typ,
   b) rodzaj/przeznaczenie,
   c) numer rejestracyjny,
   d) numer VIN,
   e) wskazanie rodzaju tytułu prawnego do dysponowania pojazdem;
6. dowód uiszczenia opłaty za wydanie licencji i wypisów z tej licencji.

4. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się w postaci elektronicznej załączniki, o których mowa
   w ust. 3, składa się również w postaci elektronicznej.
5. Przy składaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie dołącza się dokumentów, o których mowa w ust. 3:

1. pkt 1 i 3 – gdy wniosek dotyczy licencji, o których mowa w art. 5b ust. 1; 2)23) pkt 3a, 4 i 5 – gdy wniosek dotyczy licencji, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 1; 3)24) pkt 1, 3a, 4 i 5 – gdy wniosek dotyczy licencji, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2.

6. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2 , składa się pod rygorem odpowiedzialności ka rnej za składanie fał- szywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy/a odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. ”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzial- ności karnej za składanie fałszywych zeznań.
   Art. 9. (uchylony)
   Art. 10. (uchylony)
   Art. 11. 1. W zezwoleniu na wykonywanie zawodu przewoźnika drogoweg o oraz w licencji określa się w szczególności:

1. numer ewidencyjny zezwolenia na wykonywan ie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji;
2. organ, który udzielił zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji;
3. datę udzielenia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji;
4. podstawę prawną;
5. przed siębiorcę, jego adres i siedzibę albo miejsce zamieszkania;
6. rodzaj i zakres transportu drogowego;
7. oznaczenie obszaru przewozów – w przypadku licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie
   przewozu osób taksówką;
8. termin ważności.

2. Organ udzielający zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wydaje wypis lub wypisy z tego zezwolenia w liczbie nie większej niż liczba pojazdów samochodowych określonych we wniosku o udzielenie zezwolenia, dla których został udokumentowany wymóg zdolności finansowej, zgodnie z art. 7 roz- porządzenia (WE) nr 1071/2009.
   2a. W przypadku utraty uprawnień wynikających z licencji wspólnotowej organem właściwym w sprawach wynikają- cych z zezwolenia na wykonywanie zaw odu przewoźnika drogowego, wydanego przez organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, jest starosta właściwy dla siedziby przedsiębiorcy określonej w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Reje- strze Sądowym (KRS), a w przypadku przedsiębiorców będących osoba mi fizycznymi – adresu stałego miejsca wykonywa- nia działalności gospodarczej określonego w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG).
   2b. W przypadku, o którym mowa w ust. 2a, organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, przekazu je akta sprawy w ter- minie 30 dni od dnia utraty uprawnień.
   2c. Przepisów ust. 2a i 2b nie stosuje się, jeżeli wniosek o wydanie licencji wspólnotowej na kolejny okres wpłynął do organu, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, przed upływem ważności dotychczasowej licencji i na skutek jego rozpoznania przedsiębiorcy zostanie udzielona licencja wspólnotowa.

23. Ze zmianą wprowadzon ą przez art. 2 pkt 3 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszło w życie z dniem 17 września 2023 r.

24. Ze zmianą wprowadzon ą przez art. 2 pkt 3 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszło w życie z dniem 17 września
    2023 r.

Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 728

3. Organ udzielający licencji wspólnotowej, o którym mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1, wydaje wypis lub wypisy z tej licencji
   w liczbie nie większej niż liczba pojazdów samochodowych określonych we wniosku o udzielenie licencji, dla których został
   udokumentowany wymóg zdolności finansowej, zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.
4. Organ udzielający licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1, wyda je wypis lub wypisy z tej licencji w liczbie nie więk- szej niż liczba pojazdów samochodowych określonych we wniosku o udzielenie licencji.
   Art. 11a. 1. Zabrania się przedsiębiorcy posiadającemu zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub lice ncję wspólnotową:

1. posiadania wypisów z tego zezwolenia lub tej licencji w łącznej liczbie przekraczającej liczbę pojazdów, dla których został udokumentowany wymóg zdolności finansowej, zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;
2. wykorzystywani a do wykonywania krajowego transportu drogowego lub międzynarodowego transportu drogowego pojazdów samochodowych:
   a) niezgłoszonych organowi wydającemu zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego,
   b) zarejestrowanych poza terytorium Rzeczypospol itej Polskiej.

2. Przedsiębiorca jest obowiązany zwrócić ponadliczbowe wypisy do organu, który je wydał w terminie 7 dni od dnia, w którym łączna liczba wypisów przekroczyła liczbę pojazdów, dla których został udokumentowany wymóg zdolności finansowej, zgo dnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.
3. W przypadku, o którym mowa w art. 7a ust. 7 pkt 7, nie wydaje się wypisu lub wypisów z zezwolenia na wykony- wanie zawodu przewoźnika drogowego.
   Art. 11b. 1. Rada gminy może ustalać ceny za przewozy taksówka mi na terenie gminy. W mieście stołecznym Warszawie
   uprawnienia te przysługują Radzie Warszawy.
4. Rada gminy określa strefy cen (stawki taryfowe) obowiązujące przy przewozie osób i ładunków taksówkami.
   Art. 11c. Ceny i stawki taryfowe, o których mowa w art. 11b, mają charakter cen i stawek taryfowych maksymalnych.
   Art. 12. 1. Zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego oraz licencja, o której mowa w art. 5b ust. 1, uprawniają do wykonywania przewozu wyłącznie na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Licencja, o której mowa w art. 5b ust. 1 pkt 1 i 2, nie uprawnia do wykonywania transportu drogowego taksówką.
6. Licencja wspólnotowa uprawnia do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego zgodnie z rodzajem przewozów w niej określonym. Licencja ta uprawnia również do wykonywania krajowego transportu drogowego, zgodnie z rodzajem przewozów w niej określonym.
   Art. 13. 1. Zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji nie można odstępować osobom trzec im ani przenosić uprawnień z nich wynikających na osobę trzecią.
7. Organ, który udzielił zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, licencji wspólnotowej lub licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 lub 2, przenosi, w drodze decyzji administr acyjnej, uprawnienia z nich wynikające w razie:

1. (uchylony)
2. połączenia, podziału lub przekształcenia, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, nabycia przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 45b ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyj- nym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. z 2021 r. poz. 170), albo sprzedaży przedsiębiorstwa, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłoś - ciowe, przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencję
   – pod warunkiem spełnienia przez przedsiębiorcę przejmującego uprawnienia wynikające z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego wy magań określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1071/2009 lub pod warunkiem spełnie- nia przez przedsiębiorcę przejmującego uprawnienia wynikające z licencji wymagań odpowiednio określonych w art. 5a lub art. 5c ust. 1 lub 2, lub art. 6 ust. 1.

3. Postępowanie, o którym mowa w ust. 2, wszczyna się na wniosek przedsiębiorcy przejmującego uprawnienia.
   Art. 13a. Do licencji wspólnotowej oraz zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, w przypadku
   złożenia wniosku, o którym mowa w art. 42 ust. 1 albo 5 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsię - biorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw, ni e stosuje się przepisów art. 43 ust. 2 i 3 oraz art. 45d ust. 2 i 3 tej ustawy. Decyzję w sprawie przeniesienia licencji wspólnotowej albo zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego wydaje się nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku.

Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 728

Art. 13b. 1. Rozliczenie opłaty za prz ewóz osób samochodem osobowym, w tym taksówką, z wyjątkiem przewozu okazjonalnego, o którym mowa w art. 18 ust. 4b pkt 2, może się odbywać przy użyciu aplikacji mobilnej spełniającej wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 4 oraz wymaga nia dla kas rejestrujących mających postać oprogramowania określone w przepisach o podatku od towarów i usług.
1a.25) W przypadku rozliczania opłaty za przewóz osób przy użyciu aplikacji mobilnej, o której mowa w ust. 1, kierowca, na żądanie uprawnionego o rganu kontroli, jest obowiązany okazywać i udostępniać urządzenie, na którym jest zainstalowana aplikacja mobilna, do kontroli w zakresie spełnienia wymagań dla aplikacji mobilnej określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 4 oraz wymagań dla kas r ejestrujących mających postać oprogramowania określonych w przepisach o podatku
od towarów i usług.
2. Aplikacja mobilna może działać przy udziale systemu teleinformatycznego. Wymiana danych pomiędzy aplika cją mobilną a systemem teleinformatycznym zapewni a bezpieczeństwo przesyłania danych.
3. Aplikacja mobilna zapewnia rozliczalność operacji związanych z przewozem osób oraz integralność i bezpieczeń- stwo gromadzonych danych. W przypadku aplikacji mobilnej działającej przy udziale systemu teleinformatyczneg o zdanie pierwsze stosuje się.
4. Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz mini strem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. minimalne wymagania funkcjonal ne dla aplikacji mobilnej oraz aplikacji mobilnej działającej przy udziale systemu teleinformatycznego,
2. sposób zabezpieczenia danych gromadzonych przez aplikację mobilną oraz system teleinformatyczny
   – mając na uwadze potrzebę prawidłowego naliczania op łat za przewóz osób oraz zabezpieczenia danych gromadzonych przez aplikację mobilną.
   Art. 14. 1. Przewoźnik drogowy jest obowiązany zgłaszać w formie pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elek- tronicznej, organowi, który udzielił:
3. zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji wspólnotowej, zmiany danych, o których mowa w art. 7a,
4. licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 i 2, zmiany danych, o których mowa w art. 8 – nie później niż w terminie 28 dni od dnia i ch powstania.

2. Jeżeli zmiany, o których mowa w ust. 1, obejmują dane zawarte w zezwoleniu na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji, przedsiębiorca jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o zmianę treści zezwolenia lub licencji.
3. Jeżeli zmi any, o których mowa w ust. 1 pkt 1, polegają na zwiększeniu liczby pojazdów, przedsiębiorca jest obo- wiązany udokumentować zdolność finansową dla każdego zgłoszonego pojazdu samochodowego, zgodnie z art. 7 rozporzą- dzenia (WE) nr 1071/2009, i może wystąpić z wnioskiem o wydanie dodatkowych wypisów z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub z licencji.
4. (uchylony)
   Art. 14a. 1.26) Przewoźnik drogowy może zawiesić, w całości albo w części, wykonywanie transportu drogowego łącz- nie na okres nie dłuższy niż 36 miesięcy, w okresie każdych następujących po sobie 10 lat, licząc od dnia uzyskania licencji lub zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, jednak nie dłużej niż na okres, na jaki zostało wydane to uprawnienie.
   2.26) Przewoźnik drogowy zawieszający wykonywanie transportu drogowego jest obowiązany w terminie 14 dni od dnia, w którym rozpoczęty został okres zawieszenia:

1. zawiadomić organ, który udzielił zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji, o zawie- szeniu wykonywania transportu drogowego; w zawiadomieniu podaje się:
   a) okres, na który zawieszono wykonywanie transportu drogowego,
   b) liczbę wypis ów z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub liczbę wypisów z licencji odpowiadającą liczbie pojazdów samochodowych, którymi zaprzestano wykonywania przewozów drogowych – w przypadku częściowego zawieszenia wykonywania transportu drogowe go;

2. Dodany przez art. 2 pkt 4 ustawy, o kt órej mowa w odnośniku 18; wszedł w życie z dniem 17 września 2023 r.

3. W brzmieniu ustalonym prze art. 39 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

Dziennik Ustaw – 22 – Poz. 728

2. zwrócić do organu, który udzielił zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji:
   a) wszystkie wypisy z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub wszystkie wypisy z licencji – w przypadku zawieszenia wykonywania transportu drogowego w całości,
   b) wypisy z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub wypisy z licencji odpowiadające liczbie
   pojazdów samochodowych, którymi zaprzestano wykonywania przewozów drogowych – w przypadku częścio- wego zawieszeni a wykonywania transportu drogowego.
   3.26) Organ, który udzielił zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji, wydaje z urzędu zwrócone wypi sy z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencję lub wypisy z licencji, w ter- minie 7 dni przed upływem okresu, na jaki zostało zawieszone wykonywanie transportu drogowego.

4. Jeżeli wykonywanie transportu drogowego zostało zawieszon e na okres przekraczający 3 miesiące, organ który udzielił licencji dokonuje, w terminie 14 dni od dnia spełnienia wymagań, o których mowa w ust. 2, zwrotu części opłaty wniesionej za wydanie licencji i wypisów z licencji z zastrzeżeniem ust. 5, proporcjon alnie do:

1. okresu zawieszenia wykonywania transportu drogowego;
2. liczby zawieszonych wypisów z licencji.

5. (uchylony)
6. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i warunki zwrotu części
   opłaty, uwzględni ając zasadę proporcjonalnego zwrotu opłaty, o której mowa w ust. 4. Art. 15. 1. Licencję, o której mowa w art. 5b ust. 1 i 2, cofa się:

1. w przypadku gdy:
   a) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej licencją,
   b) przedsiębiorca nie podjął działalności objętej licencją w ciągu 6 miesięcy od dnia jej wydania, pomimo wezwania organu licencyjnego do jej podjęcia;
2. jeżeli jej posiadacz:
   a) nie spełnia wymagań uprawniających do wykonywania działalności w zakresie transportu drogowego,
   b) rażąco naruszył warunki określone w licencji lub inne warunki wykonywania działalności objętej licencją okreś - lone przepisami prawa,
   c) odstąpił licencję lub wypis z licencji os obie trzeciej,
   d) zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej licencją, a w szczególności nie wykonuje, na skutek okoliczności zależnych od niego, transportu drogowego co najmniej przez 6 miesięcy,
   e) rażąco narusza przepisy dotyczące czasu pr acy kierowców lub kwalifikacji kierowców;
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. jeżeli posiadacz licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób wykonuje
   czynności takiego pośrednictwa na rzecz podmiotu nieposiadającego od powiedniej licencj i, o której mowa w art. 5b ust. 1.

2. Cofnięcie licencji w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2 lit. a, b, d oraz lit. e poprzedza się pisemnym ostrzeże- niem przedsiębiorcy, że w przypadku ponownego stwierdzenia naruszenia tych przepisów wszczyna się postępowanie w sprawie cofnięcia licencji. Przepisu nie stosuje się, gdy posiadacz licencji przestał spełniać wymagania, o których mowa
   w art. 5c ust. 1 pkt 1 lit. a. 2a. Przepisu ust. 1 pkt 2 lit. d nie stosuje się, jeżeli przewoźnik zawiado mił or gan, który udzielił licencji, o zawieszeniu wykonywania transportu drogowego, w trybie i na zasadach określonych w art. 14a.
3. Licencja, o której mowa w art. 5b ust. 1 i 2, może być cofnięta, jeżeli jej posiadacz:

1. nie przedstawił, w wyznaczonym terminie, informacji i dokumentów, o których mowa w art. 8 ust. 2 i 3, art. 14 ust. 2 i art. 83;

2. rażąco lub wielokrotnie narusza przepisy w zakresie dopuszczalnej masy, nacisków osi lub wymiaru pojazdu;

3. zalega w regulowaniu, stwierdzony ch decyzją ostateczną lub prawomocnym orzeczeniem, zobowiązań:
   a) celnych, podatkowych lub innych zobowiązań na rzecz Skarbu Państwa z tytułu prowadzonej działalności gos po- darczej w zakresie transportu drogowego,
   b) wobec kontrahenta;

Dziennik Ustaw – 23 – Poz. 728

4. samowolnie:
   a) zmienia wskazania urządzeń pomiarowo -kontrolnych lub tachografów zainstalowanych w pojeździe, z wyłącze - niem licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozów osób taksówką,
   b) zmienia lub usuwa dane zapisane w tachografie cyfrow ym lub na karcie kierowcy i karcie przedsiębiorstwa.

4. Przedsiębiorca jest obowiązany zwrócić dokumenty, o których mowa w art. 11, organowi, który udzielił licencji, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o cofnię ciu licencji stała się ostateczna.
5. W przypadku cofnięcia licencji nie może być ona ponownie udzielona wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym
   decyzja o cofnięciu licencji stała się ostateczna.
   Art. 15a. 1. Wielokrotne popełnianie poważnego naru szenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE)
   nr 1071/2009, w państwie członkowskim Unii Europejskiej, może prowadzić do wszczęcia procedury cofnięcia wypisów
   z licencji wspólnotowej oraz zawieszenia wydawania dodatkowych wypisów z licencji wspólnotowej.
6. Przy obliczaniu częstotliwości występowania wielokrotnych naruszeń bierze się pod uwagę czas, wagę naruszenia
   oraz średnią liczbę kierowców wykonujących operacje transportowe dla przedsiębiorcy, zgodnie ze wzorem obliczania zawart ym w załączniku II do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403.
7. Trzy poważne naruszenia lub jedno bardzo poważne naruszenie, określone w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403, w przeliczeniu na kierowcę na rok w danym przedsiębiorstwie, powod uje wydanie przez organ, o którym mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1, przedsiębiorcy mającemu siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ostrzeżenia
   o możliwości wszczęcia procedury, o której mowa w ust. 1.
8. W przypadku stwierdzenia drugiego bardzo poważne go naruszenia, zgodnie ze wzorem obliczania zawartym w załącz- niku II do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403, w ciągu roku od dnia wystosowania ostrzeżenia, organ, o którym mowa
   w art. 7 ust. 2, dokonuje, w drodze decyzji administracyjnej:

1. cofnięcia na okres 3 miesięcy 20 % wypisów z licencji wspólnotowej oraz zawieszenia wydawania dodatkowych wypisów
   z licencji wspólnotowej na okres 6 miesięcy – w przypadku posiadania przez przedsiębiorcę więcej niż 1 0 wypisów
   z licencji wspólnotowej;
2. cofnięcia 1 wypisu z licencji wspólnotowej na okres 3 miesięcy oraz zawieszenia wydawania dodatkowych wypisów
   z licencji wspólnotowej na okres 6 miesięcy – w przypadku posiadania przez przedsiębiorcę od 2 do 10 wypisów
   z licencji wspólnotowej;
3. zawieszen ia wydawania dodatkowych wypisów z licencji wspólnotowej na okres 6 miesięcy – w przypadku posiadania
   przez przedsiębiorcę 1 wypisu z licencji wspólnotowej.

5. W przypadku stwierdzenia trzeciego bardzo poważnego narusz enia, zgodnie ze wzorem obliczania zaw artym w za- łączniku II do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403, w ciągu roku od dnia wystosowania ostrzeżenia, organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wszczyna postępowanie administracyjne w zakresie spełniania wymogu dobrej reputacji, o którym mowa w art. 7d.
6. Ostrzeżenie, o którym mowa w ust. 3, uznaje się za niebyłe po upływie roku od dnia stwierdzenia przez organ, o którym
   mowa w art. 7 ust. 2, bardzo poważnego naruszenia, na podstawie którego wystosowano to ostrzeżenie.
   Art. 15b. 1. Liczba wypis ów z licencji wspólnotowej podlegająca cofnięciu w wyniku zastosowania progów procen- towych określonych w art. 15a ust. 4 podlega zaokrągleniu w dół.
7. Przedsiębiorca zwraca cofnięte wypisy z licencji wspólnotowej do organu, który je wydał, w terminie 1 4 dni od dnia,
   w którym decyzja o ich cofnięciu stała się ostateczna.
8. Za zwrot cofniętych wypisów z licencji wspólnotowej nie pobiera się opłat.
9. Liczbę posiadanych przez przedsiębiorcę wypisów z licencji wspólnotowej ustala się według stanu na dzień wszczęcia
   wobec przedsiębiorcy postępowania administracyjnego.
   Art. 16. 1. Zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego wygasa w razie:

1. zrzeczenia się go;

2. (uchylony)

3. likwidacji albo postanowienia o ogłoszeniu upadłości przedsiębiorcy, któremu zostało udzielone, chyba że zachodzą okoliczności określone w art. 13 ust. 2;

4. wydania wobec przedsiębiorcy prawomocnego orzeczenia zakazującego wykonywa nia działalności gospodarczej w za- kresie transportu drogowego lub orzeczenia zakazującego wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego .

Dziennik Ustaw – 24 – Poz. 728

2. Licencja wygasa w razie:

1. upływu okresu, na który została udzielona;
2. zrzeczenia się jej;
3. śmierci posiadacza licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 pkt 3;
4. likwidacji albo postanowienia o ogłoszeniu upadłości przedsiębiorcy, któremu została udzielona, chyba że zachodzą okoliczności określone w art. 13 ust. 2;
5. wygaśnięcia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego – w przypadku licencji wspólnotowej.

3. Przepis art. 15 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
4. Przedsiębiorca nie może zrzec się zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji w przy- padku wszczęcia postępowania o ich cofnięcie.
5. W razie śmierci osoby fizycznej posiadającej zezwolenie na wyko nywanie zawodu przewoźnika drogowego lub
   licencję, organ, który ich udzielił, na wniosek osoby, która złożyła wniosek o stwierdzenie nabycia spadku, złożony w terminie
   sześciu miesięcy od dnia śmierci osoby fizycznej posiadającej zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencję, wyraża zgodę, w drodze decyzji administracyjnej, na wykonywanie uprawnień wynikających z zezwolenia lub licencji przez okres nie dłuższy niż 18 miesięcy od daty śmierci posiadacza zezwolenia lub licencji.
6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się, jeżeli ustanowiono zarząd sukcesyjny. W takim przypadku stosuje się przepisy art. 37 ust. 1 pkt 1 oraz art. 38–41 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach zwi ązanych z sukcesją przedsiębiorstw.
7. Do licencji wspólnotowej oraz zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego nie stosuje się przepisów
   art. 40 ust. 1 i 2 oraz art. 41 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw. Decyzję w sprawie potwierdzenia możliwości wykonywania licencji wspólnotowej albo zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego wydaje się nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Decyzji tej nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
   Art. 16a. 1. W razie cofnięcia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji albo ich wy- gaśnięcia przedsiębiorca ma obowiązek p rzechowywać i udostępniać osobom uprawnionym do kontroli dokumenty i inne nośniki informacji wymagane przepisami, o których mowa w art. 4 pkt 22, przez okres jednego roku, począwszy od dnia, w którym przestał wykonywać transport drogowy.
8. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. przedsiębiorcy, na którego zostały przeniesione uprawnienia wynikające z zezwolenia na wykonywanie zawodu prze- woźnika drogowego lub licencji w trybie, o którym mowa w art. 13 ust. 2;
2. przedsiębiorcy albo osoby fizycznej, kt órzy posiadali zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencję i zaprzestali wykonywania działalności gospodarczej lub wykonywania przewozu drogowego.
   Art. 16b. 1. Organ, który udzielił zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogo wego, stwierdza, w drodze
   decyzji administracyjnej, niezdolność zarządzającego transportem do kierowania operacjami transportowymi, jeżeli:
3. zarządzający transportem utracił dobrą reputację, zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;
4. wobec zar ządzającego transportem wydano prawomocne orzeczenie zakazujące kierowania operacjami transportowymi.

2. W przypadku stwierdzenia niezdolności zarządzającego transportem do kierowania operacjami transportowymi, za- rządzający jest obowiązany zwrócić, w terminie nie dłuższym niż 7 dni, certyfikat kompetencji zawodowych organowi, o którym mowa w ust. 1.

3. Organ, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia niezwłocznie jednostkę określoną w przepisach wykonawczych wyda- nych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 o zatrzymaniu certyfikatu kompetencji zawodowych.

4. Zarządzającemu transportem uznanemu za niezdolnego do kierowania operacjami transportowymi przywraca się na jego wniosek zdolność do kierowania operacjami transportowymi, w drodze decyzji administracyjnej, po ustaniu przesłanek będących podstawą do stwierdzenia niezdolności do kierowania operacjami transportowymi oraz po zastosowaniu środka rehabilitacyjnego, o którym mowa w art. 7e, jednak nie wcześniej niż po upływie roku od daty utraty zdolności do kiero wa- nia operacjami transportowymi.

Dziennik Ustaw – 25 – Poz. 728

4a. Warunkiem przywrócenia zarządzającemu transportem zdolności do kierowania operacjami transportowymi jest:

1. odbycie trwającego co najmniej trzy miesiące szkolenia mającego na celu potwierdzenie kompetencji zawodowych zarządzającego transportem lub
2. złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu pisemnego przed komisją egzaminacyjną działającą przy jednostce okreś lo- nej w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1, obejmującego dziedziny wymienione w części I załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.
   4b. Do egzaminu, o którym mowa w ust. 4a pkt 2, stosuje się przepisy art. 37. 4c. Szkolenie, o którym mowa w ust. 4a pkt 1, prowadzi ośrodek szkolenia, o którym mowa w art. 39g.

5. W przypadku przyw rócenia zarządzającemu transportem zdolności do kierowania operacjami transportowymi,
   organ, o którym mowa w ust. 1, zwraca z urzędu certyfikat kompetencji zawodowych zarządzającemu, zawiadamiając o tym jednostkę określoną w przepisach wykonawczych wydanyc h na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1.
6. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:

1. szczegółowy zakres wiedzy, warunki, sposób przeprowadzania i minimalną liczbę godzin szkolenia, o którym mowa w ust. 4a pkt 1,
2. wzór zaświa dczenia o ukończeniu szkolenia, o którym mowa w ust. 4a pkt 1,
3. wzór zaświadczenia o złożeniu z wynikiem pozytywnym egzaminu, o którym mowa w ust. 4a pkt 2,
4. maksymalną wysokość opłaty za przeprowadzenie szkolenia, o którym mowa w ust. 4a pkt 1 – uwzgl ędniając potrzebę osiągnięcia właściwego poziomu wiedzy niezbędnej do przywrócenia zarządzającemu transpor- tem zdolności do kierowania operacjami transportowymi, wysokość rzeczywistych kosztów związanych z przeprowadze- niem szkolenia oraz konieczność ujednol icenia wydawanych zaświadczeń.
   Art. 16c. Zabrania się wykonywania przewozu drogowego pojazdem dopuszczonym do ruchu na podstawie profesjo - nalnego dowodu rejestracyjnego, o którym mowa w art. 80s ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogo wym.
   Art. 17. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
5. wzór i opis zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego oraz wypisu z tego zezwolenia,
6. wzór i opis licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób samochodem osobo- wym oraz wypisu z tej licencji,
7. wzór i opis licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób pojazdem samocho- dowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powy żej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz wypisu z tej licencji,
8. wzór i opis licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką oraz wy- pisu z tej licencji,
9. wzór i opis licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy,
10. wzór i opis licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób,
11. rodzaje zabezpieczeń licencji wspólnotowej
    – mając na uwadze ujednol icenie wzorów dokumentów i ich zabezpieczenie przed podrobieniem lub przerobieniem.

2. (uchylony)
   Art. 17a. (uchylony)
   Art. 17b. Minister właściwy do spraw transportu może ogłosić, w drodze obwieszczenia, wykaz państw, w stosunku do których jest wymagane p osiadanie zezwolenia zagranicznego w międzynarodowym transporcie drogowym.

Dziennik Ustaw – 26 – Poz. 728

Rozdział 3
Transport drogowy osób
Art. 18. 1. Wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych wymaga zezwolenia:

1. w krajowym transporcie drogowym – wydanego, w zależności od zasięgu tych przewozów odpowiednio przez:
   a) wójta – na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych na obszarze gminy,
   b) burmistrza albo prezydenta miasta – na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych w komunikacji miejskiej,
   c) burmistrza albo prezydenta miasta, któremu powierzono to zadanie na mocy porozumienia, o którym mowa w art. 4 pkt 7a – na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych w komunikacji miejskiej w granicach określonych w art. 4 pkt 7a lit. a albo lit. b, d) burmistrza albo prezydenta miasta, będącego siedzibą związku międzygminnego, o którym mowa w art. 4 pkt 7a – na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych na obszarze gmin, które utworzyły związek między gminny , d1) prezydenta miasta na prawac h powiatu, w uzgodnieniu z właściwym starostą ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej – na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych przebiegających na obszarze miasta i sąsiedniego powiatu,
   e) starostę, w uzgodnieniu z wójtami, burmis trzami lub prezydentami miast właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej – na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych na obszarze powiatu, z wyłączeniem linii komunikacyjnych określonych w lit. a–d1, f) marszałka województwa, w uzgodnieniu ze starostami właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komuni- kacyjnej – na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych wykraczających poza obszar co najmniej jednego powiatu, jednakże niewykraczających poza obszar województwa,
   g) marszałka województwa właściwego dla siedziby albo miejsca zamieszkania przedsiębiorcy, w uzgodnieniu z marszałkami województw właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej – na wykony- wanie przewozów na liniach komunikacyjnych wykracz ających poza obszar co najmniej jednego województwa;
2. w międzynarodowym transporcie drogowym:
   a) wydanego przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego – dla linii komunikacyjnych wykraczających poza obszar państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfed eracji Szwajcarskiej lub państw członkowskich Europej- skiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
   b) wydanego przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego lub organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym – dla linii komunikacyjnych niewykra- czających poza obszar tych państw.
   1a. Nie wymaga uzyskania zezwolenia tymczasowe wykonywanie przewozów osób w przypadku klęsk żywiołowych lub wystąpienia zakłóceń w przewozach wykonywanych przez podmioty innych gałęzi niż transport drogowy.
   1b. W przypadku zakłóceń, o których mowa w ust. 1a, przewoźnik drogowy i podmiot, w zastępstwie którego przewozy
   są wykonywane, obowiązani są zawrzeć pisemne porozumienie określające warunki i termin wykonywania tych przewozów oraz zgłosić ten fakt właściwemu organowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1. 2.27) Wykonywanie przewozów wahadłowych i okazjonalnych w międzynarodowym transporcie drogowym wykracza- jących poza obszar państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państw członkowskich Europej- skiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EF TA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wymaga zezwo- lenia wydanego przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Nie wymaga zezwolenia wykonywanie przewozu okazjonalnego, jeżeli:

1. tym samym pojazdem samochodowym na całej trasie przejazdu przewozi się tę samą grupę osób i dowozi się ją do miejsca początkowego albo

2. polega on na przewozie osób do miejsca docelowego, natomiast jazda powrotna jest jazdą bez osób (podróżnych), albo

3. polega on na jeździe bez osób d o miejsca docelowego i odebraniu oraz przewiezieniu do miejsca początkowego grupy osób, która przez tego samego przewoźnika drogowego została przewieziona na zasadzie określonej w pkt 2.

4. Od dnia 1 maja 2004 r. nie stosuje się do przedsiębiorców zagranicznych z państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym zgodnie z art. 107 ustawy.

Dziennik Ustaw – 27 – Poz. 728

4. Organy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, i Główny Inspektor Transpor tu Drogowego wydają przedsiębiorcy wypis albo wypisy z zezwoleń w liczbie określonej we wniosku przedsiębiorcy.
   4a. Przewóz okazjonalny wykonuje się pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej
   7 osób łącznie z kierowcą.
   4b. Dopus zcza się przewóz okazjonalny:

1. pojazdami zabytkowymi,
2. samochodami osobowymi:
   a) prowadzonymi przez przedsiębiorcę świadczącego usługi przewozowe albo zatrudnionego przez niego kierowcę,
   b) na podstawie umowy zawartej bezpośrednio z klientem, każdorazo wo przed rozpoczęciem usługi danego prze- wozu w formie pisemnej lub w formie elektronicznej, o której mowa w art. 781 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610, 1615 , 1890 i 1933 ), w lokalu przedsiębiorstwa będącym nie rucho- mością albo częścią nieruchomości,
   c) po ustaleniu opłaty ryczałtowej za przewóz przed rozpoczęciem tego przewozu; zapłata za przewóz regulowana jest na rzecz przedsiębiorcy w formie bezgotówkowej; dopuszcza się wniesienie opłat gotówką w lokalu przed się- biorstwa
   – niespełniającymi kryterium konstrukcyjnego określonego w ust. 4a i będącymi wyłączną własnością przedsiębiorcy lub stanowiącymi przedmiot leasingu tego przedsiębiorcy.

5. Przy wykonywaniu przewozów okazjonalnych w krajowym transporcie drogowym pojazdem przeznaczonym kon- strukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą zabrania się:

1. umieszczania i używania w pojeździe taksometru;

2. umieszczania w sposób widoczny i czytelny z zewnątrz pojazdu oznaczeń z nazw ą, adresem, telefonem, adresem strony
   internetowej przedsiębiorcy lub innych oznaczeń mających na celu identyfikację przedsiębiorcy, a także reklam usług taksówkowych i przedsiębiorców świadczących takie usługi;

3. umieszczania na dachu pojazdu lamp lub in nych urządzeń technicznych.
   Art. 18a. Przewoźnik wykonujący regularne przewozy osób, poza uprawnieniami pasażerów do ulgowych przejazdów określonymi w odrębnych przepisach, uwzględnia także uprawnienia pasażerów do innych ulgowych przejazdów, jeżeli podmio t, który ustanawia te ulgi, ustali z przewoźnikiem, w drodze umowy, warunki zwrotu kosztów stosowania tych ulg.
   Art. 18b. 1. Przewozy regularne w krajowym transporcie drogowym wykonywane są według następujących zasad:

4. do przewozu używane są wyłącznie au tobusy odpowiadające wymaganym ze względu na rodzaj przewozu warunkom technicznym;

5. rozkład jazdy jest podawany do publicznej wiadomości przez ogłoszenia na wszystkich wymienionych w rozkładzie jazdy przystankach lub dworcach;

6. wsiadanie i wysiadanie p asażerów odbywa się tylko na przystankach określonych w rozkładzie jazdy;

7. należność za przejazd jest pobierana zgodnie z cennikiem opłat, a pasażer otrzymuje potwierdzenie wniesienia opłaty w postaci biletu wydanego zgodnie z przepisami o kasach rejestr ujących;

8. w kasach dworcowych oraz w autobusie znajduje się dostępny do wglądu pasażerów opracowany przez przewoźnika lub grupę przewoźników regulamin określający warunki obsługi podróżnych, odprawy oraz przewozu osób, bagażu i rzeczy;

9. cennik opłat zo stał podany do publicznej wiadomości przy kasach dworcowych oraz w każdym autobusie wykonują- cym regularne przewozy osób, przy czym cennik opłat musi także zawierać ceny biletów ulgowych:
   a) określone na podstawie odrębnych ustaw, a w szczególności ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2024 r. poz. 380), b) wynikających z uprawnień pasażerów do innych ulgowych przejazdów, jeżeli podmiot, który ustanowił te ulgi, ustalił z przewoźnikiem w drodze umowy warunki zwrotu kosztów stosowania tych ulg;

10. zgodnie z warunkami przewozu osób określonymi w zezwoleniu, o którym mowa w art. 18.

Dziennik Ustaw – 28 – Poz. 728

2. Podczas wykonywania przewozów regularnych zabrania się:

1. używania do przewozu:
   a) innych p ojazdów niż autobusy,
   b) autobusów nieodpowiadających wymaganym ze względu na rodzaj przewozu warunkom technicznym;
2. korzystania z przystanków, na których nie została zamieszczona informacja o realizowanym rozkładzie jazdy zawierająca
   także nazwę, adres siedziby przewoźnika i numer telefonu przewoźnika lub niezgodnie z podanymi w tej informacji dniami i godzinami odjazdów;
3. zabierania i wysadzania pasażerów poza przystankami określonymi w rozkładzie jazdy;
4. pobierania należności za przejazd niezgodnie z cennikiem opłat podanym do publicznej wiadomości pasażerów;
5. naruszania warunków przewozu osób określonych w zezwoleniu, o którym mowa w art. 18. Art. 19.27) 1. Wykonywanie przewozu kabotażowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot:
6. mający siedzibę w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo
   członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gos po- darczym lub
7. wykorzystujący do przewozu pojazd zarejestrowany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym
   – wymaga uzyskania zezwolenia na przewóz kabotażowy, które wydaje, w drodze decyzji administracyjnej, Główny Inspektor
   Transportu Drogowego. Przepisy art. 22 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek przewoźnika drogowego złożony w formie pisemnej,
   w postaci papierowej lub w postaci elektronicznej, pod warunkiem dołączenia do niego co najmniej dwóch pozytywnych
   opinii organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających przewoźników drogowych.
3. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, wydaje zakaz wykonywania prze- wozu kabotażowego na terytorium Rzeczy pospolitej Polskiej dla przewoźnika niemającego tu siedziby, jeżeli przewoźnik podczas przewozu kabotażowego wielokrotnie naruszył przepisy rozporządzenia (WE) nr 1073/200 9 lub inne wspólnotowe albo krajowe przepisy w zakresie transportu drogowego.
4. Zaka z, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przez okres 2 lat od dnia uprawomocnienia się decyzji o jego wydaniu.
   Art. 19a. 1. Minister właściwy do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić wymóg posiadania zezwolenia na wykonywanie międzynarodo wego transportu drogowego osób na lub przez terytorium Rzeczypospolitej Pol- skiej pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą przez zagranicznych przewoźników z niektórych państw mając na uwadze za sadę wzajemności.
5. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku przejazdu pojazdu samochodowego bez osób podróżnych.
6. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje, w drodze decyzji administracyjnej, Główny Inspektor Transportu Drogowego.
   Art. 20. 1. W zezwoleniu określa się w szczególności:

1. warunki wykonywania przewozów;
2. przebieg trasy przewozów, w tym miejscowości, w których znajdują się miejsca początkowe i docelowe przewozów;
3. miejscowości, w których znajdują się przystanki – przy przewozach regularnych osób.
   1a. Załącznikiem do zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązujący rozkład jazdy.

2. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór zezwolenia, o którym mowa w art. 19a, oraz wzór zezwolenia i wypisu z zezwolenia, o którym mowa w art. 18, uwzględniając zakres niezbędnych danych dotyczą- cych realizacji usług transportowych.
   Art. 20a. 1. Warunków określonych w zezwoleniu, o którym mowa w art. 18, nie stosuje się w przypadku wystąpienia niezależnych od przedsiębiorcy okoliczności uniemożliwiających wykonywanie p rzewozów zgodnie z określony m w ze- zwoleniu przebiegiem trasy przewozów, w szczególności awarii sieci, robót drogowych, lub blokad drogowych.

Dziennik Ustaw – 29 – Poz. 728

2. W przypadku gdy okoliczności uniemożliwiające wykonywanie przewozów, o których mowa w ust. 1, trwają dłużej
   niż 14 dni, organ właściwy w sprawach zezwoleń, na wniosek przedsiębiorcy, wydaje decyzję w sprawie odstępstwa od warunków określonych w zezwolen iu.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 2, nie może być wydana na okres dłuższy niż okres ważności zezwolenia.
4. Przepisy art. 20 i 22 stosuje się odpowiednio.
   Art. 21. 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 18, wydaje się, na wniosek przedsiębiorcy, na czas ni e dłuższy niż:

1. 5 lat – na wykonywanie przewozów regularnych lub przewozów regularnych specjalnych;
2. rok – na wykonywanie przewozów wahadłowych lub przewozów okazjonalnych.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się kopię zezwolenia na wykonywa nie zawodu przewoźnika drogo- wego lub licencji i dokumenty, o których mowa w art. 22.
3. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zezwolenie przedłuża się, na wniosek przedsiębiorcy, na okres nieprzekraczający 5 lat, o ile nie zaistniały okoliczności, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2 i art. 24 ust. 4. Art. 22. 1. Do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie dro- gowym dołącza się:

1. proponowany rozkład jazdy uwzględniający przystanki, godz iny odjazdów środków transportowych, długość linii komunikacyjnej, podaną w kilometrach, i odległości między przystankami, kursy oraz liczbę pojazdów niezbędnych do wykonywania codziennych przewozów, zgodnie z rozkładem jazdy;
2. schemat połączeń komunikac yjnych z zaznaczoną linią komunikacyjną i przystankami;
3. potwierdzenie uzgodnienia zasad korzystania z obiektów dworcowych i przystanków, dokonanego z ich właścicielami lub zarządzającymi;
4. zobowiązanie do zamieszczania informacji o godzinach odjazdów na tabliczkach przystankowych na przystankach;
5. cennik;
6. wykaz pojazdów, z określeniem ich liczby oraz liczby miejsc, którymi wnioskodawca zamierza wykonywać przewozy.
   1a. (uchylony)

2. Do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów regularny ch w międzynarodowym transporcie drogo- wym , o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. a, dołącza się:

1. rozkład jazdy uzgodniony z zagranicznym przewoźnikiem drogowym przewidzianym do prowadzenia przewozów regularnych na danej linii regularnej, uwzględniaj ący przystanki, czas odjazdów i przyjazdów, przejścia graniczne oraz długość linii regularnej podaną w kilometrach i odległości między przystankami;
2. kopię umowy z zagranicznym przewoźnikiem drogowym o wspólnym prowadzeniu linii regularnej;
3. harmonogra m czasu pracy i odpoczynku kierowców;
4. schemat połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną linią komunikacyjną i przystankami;
5. cennik.
   2a. Do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w międzynarodowym transporcie drogowym, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. b, dołącza się dokumenty i informacje, o których mowa w art. 7 rozpo- rządzenia (WE) nr 1073/2009.

3. Do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozó w wahadłowych i okazjonalnych w międzynarodo- wym transporcie drogowym dołącza się:

1. przebieg trasy przewozu dla każdej grupy osób, uwzględniający miejsce początkowe i docelowe przewozu, długość tej trasy podaną w kilometrach oraz przejścia graniczne;

2. wykaz terminów przewozów;

3. schemat połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną trasą przewozu;

4. kopię umowy między organizatorem przewozu a przewoźnikiem drogowym;

5. harmonogram czasu pracy i odpoczynku kierowców.

Dziennik Ustaw – 30 – Poz. 728

4. Do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych spec jalnych w krajowym transporcie drogowym dołącza się:

1. informację określającą grupę osób, która będzie uprawniona do korzystania z przewozu;
2. proponowany rozkład jazdy uwzględniający przystanki, godziny odjazdów i przyjazdów środków transportowych, dłu- gość linii komunikacyjnej, podaną w kilometrach, i odległości między przystankami oraz liczbę pojazdów niezbędnych do wykonywania codziennych przewozów, zgodnie z rozkładem jazdy;
3. schemat połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną linią komunikacyjną i przyst ankami;
4. potwierdzenie uzgodnienia zasad korzystania z przystanków położonych w granicach administracyjnych miast i obiek- tów dworcowych dokonane z ich właścicielami lub zarządzającymi.

5. Do wniosku w sprawach, o których mowa w ust. 2 i 3, dołącza się in formację potwierdzającą przekazanie marszał- kom właściwych województw schematu połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną trasą przewozu.
6. Do warunków i zasad korzystania z przystanków i obiektów dworcowych, o których mowa w ust. 4 pkt 4, stosuje się odpowiedn io przepisy działu II rozdziału 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym.
   Art. 22a. 1. Organy, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1:

1. odmawiają udzielenia lub zmiany zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie dro go- wym w przypadku, gdy wnioskodawca nie jest w stanie świadczyć usług będących przedmiotem wniosku, korzy stając z pojazdów pozostających w jego bezpośredniej dyspozycji;
2. mogą odmówić udzielenia lub zmiany zezwolenia na wykonywanie prze wozów regularnych w krajowym transporcie drogowym, w przypadku wystąpienia jednej z następujących okoliczności:
   a) zostanie wykazane, że projektowana linia regularna stanowić będzie zagrożenie dla już istniejących linii regular- nych, z wyjątkiem sytuacji, k iedy linie te są obsługiwane tylko przez jednego przewoźnika lub przez jedną grupę przewoźników,
   b) zostanie wykazane, że wydanie zezwolenia ujemnie wpłynie na rentowność porównywalnych usług kolejowych na liniach bezpośrednio związanych z trasą usług drog owych,
   c) (uchylona)
   d) wnioskodawca nie przestrzega warunków określonych w posiadanym już zezwoleniu lub wykonuje przewozy nie- zgodnie z posiadanym zezwoleniem.

2. Organy, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1, mogą odmówić udzielenia zezwolenia lub zmiany zezwolenia na wy- konywanie przewozów regularnych specjalnych w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a i d.
3. Podjęcie decyzji w sprawie wydania nowego lub zmiany istniejącego zezwolenia na linie komunikacyjne o długości do 100 km, w szczególności w zakresie zwiększenia pojemności pojazdów, częstotliwości ich kursowania, zmiany godzin odjazdów z poszczególnych przystanków powinno być poprzedzone analizą sytuacji rynkowej w zakresie regularnego prze- wozu osób.
4. (uchylony)
5. Analizę , o której mowa w ust. 3, przeprowadza organ właściwy do spraw zezwoleń co najmniej raz w roku, z uwzględ - nieniem :

1. istniejącej komunikacji, w tym rodzaju pojazdów, godzin ich odjazdów lub częstotliwości kursów oraz ich dostosowa- nie do potrzeb społeczny ch;
2. dotychczasowego wywiązywania się przewoźników posiadających zezwolenia z realizacji przewozów i stosowanych taryf;
3. przewidywanych zmian w natężeniu przewozu podróżnych;
4. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy lub planu zagospod arowania przestrzennego wojewódz- twa.

6. (uchylony)

7. Organy, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1, mogą realizować zadania, o których mowa w ust. 3, przez własne jednostki lub inne wyspecjalizowane podmioty.

8. (uchylony)

Dziennik Ustaw – 31 – Poz. 728

Art. 22b. 1. Przewoźnik drogowy jest obowiązany zgłaszać w formie pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elektronicznej, organowi, który udzielił zezwolenia, wszelkie zmiany danych, o których mowa w art. 22, nie później niż
14 dni od dnia ich powstania.
2. Jeżeli zmiany, o których mowa w ust. 1, obejmują dane zawarte w zezwoleniu, przedsiębiorca jest obowiązany wy- stąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia.
Art. 23. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej:

1. odmawia udzielenia zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w międzynarodowym transporcie drogo- wym, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. a, gdy:
   a) wnioskodawca nie jest w stanie świadczyć usług będących przedmiotem wniosku, korzystając ze sprzętu pozosta- jącego w jego bezpośre dniej dyspozycji,
   b) projektowana linia regularna będzie stanowiła bezpośrednie zagrożenie dla istnienia już zatwierdzonych linii
   regularnych, z wyjątkiem sytuacji, kiedy linie te są obsługiwane tylko przez jednego przewoźnika lub przez jedną grupę przewoź ników,
   c) zostanie wykazane, iż wydanie zezwolenia poważnie wpłynęłoby na rentowność porównywalnych usług kolejo- wych na liniach bezpośrednio związanych z trasą usług drogowych,
   d) można wywnioskować, że usługi wymienione we wniosku są nastawione tylko na n ajbardziej dochodowe spośród
   usług istniejących na danych trasach;
2. może odmówić udzielenia zezwolenia na wykonywanie w międzynarodowym transporcie drogowym przewozów, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. a, zezwolenia na wykonywanie przewozów wahadłowych lub zezwolenia na wykonywanie przewozów okazjonalnych, o których mowa w art. 18 ust. 2, gdy przedsiębiorca:
   a) nie przestrzega warunków określonych w posiadanym już zezwoleniu,
   b) nie wykonuje, na skutek okoliczności zależnych od nieg o, przewozów regularnych co najmniej przez 3 miesiące,
   c) wykonuje przewozy bez wymaganego zezwolenia.

2. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia udzielenia zezwolenia na wykonywanie przewozów w międzynarodowym tra nsporcie drogowym, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. b, na zasadach określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1073/2009.
   Art. 24. 1. Zezwolenie zmienia się na wniosek jego posiadacza, złożony w formie pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elektro nicznej, w razie zmiany:

1. oznaczenia przedsiębiorcy;
2. siedziby i adresu przedsiębiorcy.

2. Zezwolenie może być zmienione na wniosek jego posiadacza w razie zmiany:

1. przebiegu linii regularnej, rozkładu jazdy, zwiększenia pojemności pojazdów, częstotliwości ich kursowania lub zmian godzin odjazdów z poszczególnych przystanków;
2. zagranicznego przewoźnika drogowego, z którym zawarto umowę o wspólnym prowadzeniu linii regularnej w między - narodowym transporcie drogowym.

3. Zezwolenie wygasa w razie:

1. zrzeczenia się zezwolenia, z zastrzeżeniem ust. 6;
2. upływu terminu określonego w zezwoleniu;
3. wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 16 ust. 1.

4. Zezwolenie cofa się w razie:

1. cofnięcia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika dr ogowego lub licencji;

2. naruszenia lub zmiany warunków, na jakich zezwolenie zostało wydane oraz określonych w zezwoleniu;

3. niewykonywania przez przedsiębiorcę, na skutek okoliczności zależnych od niego, przewozów regularnych co naj- mniej przez 3 miesiąc e;

4. odstąpienia zezwolenia osobie trzeciej, przy czym nie jest odstąpieniem zezwolenia powierzenie wykonania przewozu
   innemu przewoźnikowi, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe.

Dziennik Ustaw – 32 – Poz. 728

5. W razie cofnięcia zezwolenia wniosek o ponowne wydanie zezwolenia nie może być rozpatrzony wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu stała się ostateczna.
6. Przedsiębiorca nie może zrzec się zezwolenia w przypadku wszczęcia postępowania o cofnięcie zezwolenia.
   6a. Przepisy ust. 1–6 nie dotyczą zezwoleń, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. b.
7. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, prze dłuża wydane przez siebie zezwolenia, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. b, zmienia warunki ich wykonywania, stwierdza utratę ich ważności albo cofa je, na zasadach określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1073/2009.
   Art. 25. 1. Główny Inspektor Transp ortu Drogowego wydaje przewoźnikowi drogowemu zezwolenie zagraniczne na prze- wóz osób pod warunkiem posiadania przez niego licencji wspólnotowej uprawniającej do wykonywania międzynarodowego autobusowego i autokarowego zarobkowego przewozu osób.
8. Główny Inspektor Transportu Drogowego:

1. odmawia wydania zezwolenia zagranicznego w razie braku możliwości zapewnienia wystarczającej liczby zezwoleń;
2. odmawia wydania zezwolenia zagranicznego w przypadkach, o których mowa w art. 15 ust. 1;
3. może odmówić wydania zezwolenia zagranicznego w przypadkach, o których mowa w art. 15 ust. 3.

3. Wydanie i odmowa wydania w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, zezwolenia zagranicznego na przewóz osób są czynnościami niestanowiącymi decyzji administracyjnej w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania admini- stracyjnego.
4. Główny Inspektor Transp ortu Drogowego:

1. odmawia wydania zezwolenia zagranicznego na przewóz osób, w drodze decyzji administracyjnej, w przypadku, o którym
   mowa w ust. 2 pkt 2;
2. może odmówić wydania zezwolenia zagranicznego na przewóz osób, w drodze decyzji administracyjnej, w przypadku,
   o którym mowa w ust. 2 pkt 3.

5. Skargi i wnioski związane z wydawaniem zezwoleń zagranicznych na przewóz osób, o których mowa w ust. 2 pkt 1, rozpatruje minister właściwy do spraw transportu.
   Art. 25a. 1. Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego osób na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny podmiot niemający siedziby w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim
   Obszarze Gospodarczym wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw transportu, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.

6. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone na okres nieprzekraczający danego roku kalendar zowego.

7. Wysokość kontyngentu zezwoleń, o których mowa w ust. 1 i w art. 25 ust. 1, ustala, w drodze porozumienia z od- powiednimi władzami innych państw, minister właściwy do spraw transportu.

8. Blankiety zezwoleń na wykonywanie przewozów wahadłowych lub zezwoleń na wykonywanie przewozów okazjo - nalnych , których posiadanie jest wymagane od zagranicznego przewoźnika, wytwarza i przekazuje za granicę, w imieniu ministra właściwego do spraw transportu, Główny Inspektor Transportu Drogowego.

9. Blankiety zezwoleń, o których mowa w art. 25 ust. 1, przyjmuje z zagranicy Główny Inspektor Transportu Drogowego.
   Art. 26. Minister właściwy do spraw transportu, w celu usprawnienia procedur wydawania zezwoleń zagranicznych na przewóz osób, może upoważnić do ich wydawania, w drodze rozporządzenia, polskie organizacje o zasięgu ogólno kra- jowym zrzeszające międzynarodowych przewoźników drogowych, uwzględniając właściwe zabezpieczenie dokumentów związanych z wydawaniem tych zezwoleń uniemożliwiające dostęp do nich osób niepowołanych, wyposażenie pomieszczeń w urządzenia gwarantujące bezpieczeństwo przechowywanych dokumentów, ubezpieczenie od wszelkiego ryzyka oraz spo- sób rozliczania się w przypadku zaginięcia, zniszczenia lub utraty tych dokumentów.
   Art. 27. 1. Przy wykonywaniu przewozów wahadłowych i okazjonalnych w międzynarodowym transporcie drogo- wym wymagany jest formularz jazdy zawierający w szczególności dane dotyczące oznaczenia przedsiębiorcy, numeru reje- stracyjnego pojazdu, rodzaju usługi, mie jsca początkowego i miejsca docelowego przewozu drogowego oraz listę imienną przewożonych osób.

10. (uchylony)

Dziennik Ustaw – 33 – Poz. 728

3. Formularz jazdy wydają przewoźnikowi:

1. Główny Inspektor Transportu Drogowego;
2. wojewódzki inspektor transportu drogowego.

4. Wydanie formul arza jazdy jest czynnością niestanowiącą decyzji administracyjnej w rozumieniu przepisów Kodeksu
   postępowania administracyjnego.
   Art. 27a. (uchylony)
   Art. 27b. 1. Przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób jest obowiązany do:

1. weryfikacji , czy przedsiębiorca, któremu przekazuje zlecenia przewozu osób, posiada odpowiednią licencję, o której mowa w art. 5b ust. 1, oraz wypis lub wypisy z tej licencji dla pojazdu lub pojazdów, którymi są realizowane przewozy zlecane przez pośrednika, nie późn iej niż:28) a) przed rozpoczęciem współpracy,
   b) w terminie 7 dni od dnia upływu terminu ważności licencji posiadanej przez przedsiębiorcę, któremu przedsię- biorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób przekazuje zlecenia przewozu osób;
   1a)29) weryfikacji spełnienia obowiązku stosowania dodatkowych oznaczeń i dodatkowego wyposażenia tech nicznego w od- niesieniu do taksówek określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 15 ust. 7 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. ‒
   Prawo przewozowe, jeżeli g mina, na której terenie przewóz jest wykonywany, wprowadziła takie przepisy;
2. prowadzenia, w postaci elektronicznej, rejestru przekazanych zleceń przewozu osób oraz przechowywania zgromadzo- nych w tym rejestrze informacji przez okres 5 lat, licząc od końc a roku kalendarzowego, w którym zlecono przewóz;
3. prowadzenia, w postaci elektronicznej, ewidencji przedsiębiorców, którym zleca się przewóz osób, oraz przechowy- wania zgromadzonych w tej ewidencji informacji przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalend arzowego, w którym zlecono przewóz;
4. udostępniania informacji, czy dokonał weryfikacji, o której mowa w pkt 1, i jej wyniku lub informacji zgromadzonych w rejestrze przekazanych zleceń przewozu osób i ewidencji przedsiębiorców, którym zleca się przewóz o sób, na wnio- sek organów Inspekcji Transportu Drogowego lub Krajowej Administracji Skarbowej w terminie 21 dni od dnia otrzy- mania wniosku ; 5)30) podejmowania działań, o których mowa w art. 27e, mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa prze wozu osób.

2. Rejestr przekazanych zleceń przewozu osób i ewidencję przedsiębiorców, którym zleca się przewóz osób, prowadzi się w celu wywiązania się z obowiązków określonych w ustawie.
3. Rejestr przekazanych zleceń przewozu osób zawiera następujące informacje:

1. firmę przedsiębiorcy, któremu zlecono przewóz osób;
2. adres i oznaczenie siedziby albo miejsca wykonywania działalności przedsiębiorcy, któremu zlecono przewóz osób;
3. numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy, któremu zlecono przewóz osób;
4. w przypadku zlecenia przewozu osób taksówką – numer licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 pkt 3, oraz nazwę organu, który udzielił tej licencji;
5. w przypadku zlecenia przewozu osób samochodem osobowym lub pojazdem samochodowym przeznaczonym kon- strukcyjn ie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą – numer licencji i wypisu z licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 pkt 1 lub 2, oraz nazwę organu, który udzielił tej licencji;
6. numer rejestracyjny pojazdu, którym zrealizowano zlecon y przewóz osób;
7. datę oraz godzinę przekazania zlecenia przewozu osób.

4. Ewidencja przedsiębiorców, którym zleca się przewóz osób, zawiera następujące informacje:

1. firmę przedsiębiorcy, któremu zleca się przewóz osób;

2. adres i oznaczenie siedziby al bo miejsca wykonywania działalności przedsiębiorcy, któremu zleca się przewóz osób;

3. Wprowadzenie do wyliczenia w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 5 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszło w życie z dniem 17 września 2023 r.

4. Dodany przez art. 2 pkt 5 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszło w życie z dniem 17 września 2023 r.

5. Dodany przez art. 2 pkt 5 lit. a tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszło w życie z dniem 17 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 34 – Poz. 728

3. numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy, któremu zleca się przewóz osób ; 4)31) o osobach wykonujących przewóz osób zlecony na rzecz przedsiębiorcy obejmujące :
   a) imię i nazwisko,
   b) zdjęcia, o których mowa w art. 27e ust. 5 pkt 1 i ust. 8,
   c) odwzorowania cyfrowe dokumentów, o których mowa w art. 27e ust. 2,
   d) dzień rozpoczęcia i dzień zakończenia wykonywania przewozów osób.

5. Organ udzielający licencji, o których mowa w art. 5b ust. 1, jest obowiązany, na wniosek przedsiębiorcy pro wadzą- cego pośrednictwo przy przewozie osób, udzielić informacji, czy przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, posiada ważną licencję.
6. Przedsiębiorca, który nie posiada ważnej licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1, albo zawiesił wykonywanie trans- portu drogowego na podstawie art. 14a, jest obowiązany poinformować o tym przedsiębiorcę prowadzącego pośrednictwo przy przewozie osób przekazującego mu zlecenia przewozu osób , w terminie 7 dni od dnia utraty licencji albo od d nia, w którym rozpoczęty został okres zawieszenia, w formie pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elektronicznej.
7. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 6, wobec przedsiębior cy prowadzącego pośrednic- two przy przewozie osób oraz przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b:

1. nie nakłada się kary pieniężnej, o której mowa w lp. 2 w pkt 2.20 załącznika nr 3 do ustawy;
2. nie stosuje się przepisu art. 15 ust. 1 pkt 5. Art. 27c. Zabrania się kierowcy wykonywania transportu drogowego na podstawie zlecenia przekazanego przez pod- miot wykonujący działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób, nieposiadający licencji, o której
   mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2. Art. 27d. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego prowadzi wykaz przedsiębiorców prowadzących pośrednictwo przy przewozie osób.

2. Wykaz przedsiębiorców prowadzących pośrednictwo przy przewozie osób zawiera:

1. firmę przedsiębiorcy;
2. adres i oznaczenie siedziby albo miejsca wykonywania działalności przedsiębiorcy;
3. informację o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Go spodarczej (CEIDG) albo numer w rejestrze
   przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS);
4. numer licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób.

3. Wykaz przedsiębiorców prowadzących pośrednictwo przy przewozie osób udostępnia się w Biuletynie Infor macji Publicznej na stronie podmiotowej Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego.
   Art. 27e.32) 1. Przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób jest obowiązany przed rozpoczęciem współpracy do weryfikacji osób, o których mowa w art. 27b ust. 4 pkt 4, którym zleca przewóz osób, w zakresie:

1. tożsamości;
   2)33) posiadania odpowiedniego uprawnienia do kierowania pojazdem samochodowym określonego w ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, stwierdzonego w wydanym w kraju prawem jazdy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a tej ustawy;
2. niekaralności za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu oraz przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, a także za przestępstwa, o których mowa w art. 59 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, oraz braku prawomocnego orzeczenia zakazu wykonywania zawodu kierowcy.

2. Weryfikacja, o której mowa w ust. 1, następuje przez okazanie przez osobę, o której mowa w art. 27b ust. 4 pkt 4:

1. dokumentu tożsamości ‒ w zakresie ust. 1 pkt 1;

2. dokumentu stwierdzającego posiadanie odpowiedniego uprawnienia do kierowania pojazdem samochodowym ‒ w za- kresie ust. 1 pkt 2;

3. zaświadczenia o niekaralności wystawionego nie wcześniej niż miesiąc przed rozpoczęciem współpracy ‒ w zakr esie ust. 1 pkt 3.

4. Dodany przez art. 2 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

5. Dodany przez art. 2 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 18; wszedł w życie z dniem 17 września 2023 r.

6. Dodany przez art. 2 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 18; wejdzie w życie z dniem 17 czerwca 2024 r.

Dziennik Ustaw – 35 – Poz. 728

3. Weryfikacji, o której mowa w ust. 1, przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób dokonuje w trybie
   osobistego stawiennictwa.
4. Weryfikacja, o której mowa w ust. 1 pkt 2, następuje dodatkowo przez porównanie danych za wartych w wydanym w kraju prawie jazdy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, z danymi udostępnionymi na podstawie art. 100ar ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. ‒ Prawo o ruchu drogowym przez przedsiębiorcę prowadzącego pośrednictwo przy przewozie osób.
5. Dokonanie weryfikacji, o której mowa w ust. 1, przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób potwierdza przez:

1. wykonanie zdjęcia osoby, o której mowa w art. 27b ust. 4 pkt 4, umożliwiającego ustalenie wizerunku twarzy tej osoby;
2. odwzorowanie cyfrowe dokumentów, o których mowa w ust. 2.

6. Dokonanie weryfikacji, o której mowa w ust. 4, przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób po- twierdza p rzez wygenerowanie raportu z systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 100ar ustawy z dnia 20 czerwca
   1997 r. ‒ Prawo o ruchu drogowym.
7. Przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób wery fikuje, w tym elektronicznie za pośrednictwem środków komunikowania się na odległość w trakcie wykonywania przewozu, z częstotliwością niezbędną dla zapewnienia bezpieczeństwa przewozu osób, co najmniej raz na 50 przewozów, jednak nie rzadziej niż raz na 7 dni, czy osoba wykonu- jąca przewóz osób jest rzeczywiście osobą, której ten przewóz zlecono.
8. Czynność, o której mowa w ust. 7, jest potwierdzana w postaci zdjęcia przedstawiającego wizerunek twarzy osoby wykonującej przewóz osób, o której mowa w art. 2 7b ust. 4 pkt 4.
9. Przedsiębiorcy prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób przetwarzają informacje dotyczące osób, o których mowa w ust. 1, w tym:

1. dane osobowe zawarte w dokumencie tożsamości, o którym mowa w ust. 2 pkt 1,
2. informacje zawarte w dokumencie stwierdzającym posiadanie odpowiedniego uprawnienia do kierowania pojazdem samochodowym, o którym mowa w ust. 2 pkt 2,
3. informacje zawarte w zaświadczeniu o niekaralności, o którym mowa w ust. 2 pkt 3,
4. zdjęcia, o których mowa w ust. 5 i 8,
5. informacje niebędące danymi osobowymi mające wpływ na zapewnienie bezpieczeństwa osób korzystających z ich usług w trakcie przewozu
   – przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym osoba, której dotyczą przetwarzane informacje, za koń- czyła współpracę z danym przedsiębiorcą prowadzącym pośrednictwo przy przewozie osób.

10. Przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób może na wniosek innego przedsiębiorcy prowadzą- cego pośrednictwo przy przewozie osób przekazać temu prze dsiębiorcy informacje, o których mowa w ust. 9, w celu za- pewnienia bezpieczeństwa przewozu osób. Informacje przedsiębiorca przekazuje w postaci elektronicznej za pomocą środ- ków komunikacji elektronicznej.

11. Przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy pr zewozie osób jest obowiązany na wniosek organów Inspekcji Transportu Drogowego, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku, do przekazania informacji o tym, czy dokonał wery- fikacji, o której mowa w ust. 1 i 7, oraz o wyniku tej weryfikacji.
    Rozdział 4
    Transport drogowy rzeczy
    Art. 28. 1. Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego rzeczy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny podmiot niemający siedziby w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
    Gospodarczym wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw transportu, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.
    1a. Do wykonywania międzynarodowego przewozu drogowego rzeczy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny podmiot mający siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub pań- stwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gos- podarczym stosuje się przepisy rozporządzenia (WE) nr 1072/2009, z tym że w przypadku wykonywania przewozu do lub z państwa trzeciego zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wymagane, jeżeli umowy międzynarodowe tak stanowią.

12. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone na okres nieprzekraczający d anego roku kalendarzowego.

13. Przepisy ust. 1–2 stosuje się również w przypadku przejazdu pojazdu samochodowego bez ładunku.

Dziennik Ustaw – 36 – Poz. 728

Art. 28a. 1. Zagraniczny podmiot wykonujący międzynarodowy przewóz drogowy rzeczy jest obowiązany wypełnić blankiet zezwolenia, o którym mowa w art. 28 ust. 1, najpóźniej przed wjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdu samochodowego, którym przewóz ten jest wykonywany.
2. W przypadku niewypełnienia lub nieprawidłowego wypełnienia blankietu zezwolenia, o którym mowa w art. 28 ust. 1, przejazd uznaje się za wykonywany bez zezwolenia.
3. Kierujący pojazdem samochodowym wykonującym międzynarodowy przewóz drogowy rzeczy jest obowiązany posiadać w pojeździe i okazywać na żądanie uprawnionych osób blankiet zezwolenia, o którym mowa w art. 28 ust. 1. W przy- padku nieokazania podczas kontroli tego dokumentu, międzynarodowy przewóz drogowy uznaje się za wykonywany bez zezwolenia.
Art. 28b.34) 1. W przypadku gdy do wykonywania międzynarodowego przewozu drogowego rzeczy, o którym mowa w art. 28 ust. 1 i 1a, jest wymagane zezwolenie, o którym mowa w art. 28 ust. 1, albo wielokrotne zagraniczne zezwolenie wydane przez Międzynarodowe Forum Transportu (International Transport Forum), zwane dalej „ze- zwoleniem EKMT”, a także w przypadku gdy przepisy wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych w zakresie przewozu drogowego zwalniają z obowiązku posiadania tych zezwoleń, zagraniczny podmiot wykonujący taki przewóz jest obowiązany przesłać do rejestru zgłoszeń, o którym mo wa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opało- wymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 104 i 1523 ), przed rozpoczęciem przewozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgło- szenie takiego przewozu i uzyskać numer referencyjny dla tego zgłoszenia, o którym mowa w art. 2 pkt 4 tej ustawy, zwany dalej „numerem referencyjnym”.
2. Zagraniczny podmiot wykonujący przewóz kabotażowy rzeczy:

1. o którym mowa w art. 29 ust. 1 lub
2. w rozumieniu art. 2 pkt 6 rozporządzenia (WE) nr 1072/2009
   – jest obowiązany przesłać do rejestru zgłoszeń, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu pal iwami opałowymi, przed roz- poczęciem przewozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgłoszenie takiego przewozu i uzyskać numer referen- cyjny dla tego zgłoszenia.

3. Przepisy art. 8 oraz art. 10a–11 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania d rogowego i kolejo- wego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi stosuje się odpowiednio.
4. Zgłoszenie przewozu, o którym mowa w ust. 1 i 2, zawiera:

1. dane zagranicznego podmiotu wykonującego przewóz drogowy rzeczy obejmujące:
   a) imię i nazwisko al bo nazwę,
   b) adres zamieszkania albo siedziby;

2. numer identyfikacji podatkowej zagranicznego podmiotu wykonującego przewóz drogowy rzeczy albo numer, za pomocą którego podmiot jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług albo podatku od war- tości dodanej, jeżeli jest obowiązany go posiadać;

3. dane nadawcy obejmujące:
   a) imię i nazwisko albo nazwę,
   b) adres zamieszkania albo siedziby;

4. dane odbiorcy obejmujące:
   a) imię i nazwisko albo nazwę,
   b) adres zamieszkania albo siedziby;

5. planowan e miejsce i datę rozpoczęcia przewozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

6. planowane miejsce i datę zakończenia przewozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

7. państwo załadunku;

8. państwo rozładunku;

9. Dodany przez art. 39 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2025 r.

Dziennik Ustaw – 37 – Poz. 728

9. numer dokumentu przewozowego towarzyszącego przewożonemu towarowi;
10. numer zezwolenia, o którym mowa w art. 28 ust. 1 lub w art. 29 ust. 1, a w przypadku:
    a) wykonywania przewozu drogowego na podstawie zezwolenia EKMT – numer tego zezwolenia, okres waż- ności, oznaczenie państwa siedziby przewoźnika drogowego,
    b) zwolnienia, na podstawie przepisów wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych w zakresie przewozu drogowego, z obowiązku posiadania zezwolenia, o którym mowa w art. 28 ust. 1, albo zezwolenia EKMT – podstawę prawną tego zwolnienia;
11. numery rejestracyjne pojazdów, którymi jest wykonywany przewóz;
12. numer lokalizatora albo numer urządzenia, o których mowa odpowiednio w art. 2 pkt 3a i 4a ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi.

5. W przypadku wykonywania przewozu kabotażowego rzeczy w rozumieniu art. 2 pkt 6 rozporządzenia (WE) nr 1072/2009 zgłoszenie przewozu nie zawiera danych, o których mowa w ust. 4 pkt 10.
6. Zgłoszenia przewozu do rejestru zgłoszeń, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi, dokonuje się na zasadach i w sposób określony w tej us tawie.
7. W przypadku gdy zagraniczny podmiot wykonujący międzynarodowy przewóz drogowy rzeczy, o którym mowa w ust. 1, w ramach przewozu wykonuje jednocześnie kilka operacji transportowych, dla których jest wyma- gane posiadanie więcej niż jednego zezwoleni a, o którym mowa w art. 28 ust. 1, albo zezwolenie EKMT, lub podstawa prawna zwolnienia z takiego obowiązku jest odmienna, każda taka operacja transportowa wymaga osobnego zgłoszenia.
8. W przypadku gdy zagraniczny podmiot wykonujący przewóz kabotażowy rze czy, o którym mowa w ust. 2, w ramach przewozu wykonuje kilka operacji transportowych, każda taka operacja transportowa wymaga osobnego zgłoszenia.
9. W przypadku braku zgłoszenia przewozu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, do wykonywania którego jest wy- magane zezwolenie, o którym mowa w art. 28 ust. 1, zezwolenie, o którym mowa w art. 29 ust. 1, albo zezwolenie EKMT, przejazd uznaje się za wykonywany bez zezwolenia.
   Art. 28c.34) 1. Zagraniczny podmiot wykonujący przewóz drogowy rzeczy, w przypadku, o którym mowa w art. 28b ust. 1 lub 2, przed rozpoczęciem przewozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany prze- kazać kierującemu numer referencyjny, dokumen t zastępujący zgłoszenie, o którym mowa w art. 9 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi, zwany dalej „dokumentem zastępującym zgłoszenie”, i potwierdzenie p rzyjęcia dokumentu zastępującego zgłoszenie.
10. W przypadku nieotrzymania przez kierującego numeru referencyjnego, dokumentu zastępującego zgłoszenie i potwierdzenia przyjęcia dokumentu zastępującego zgłoszenie, kierujący jest obowiązany odmówić rozpoczęci a przewozu towaru.
    Art. 29. 1. Wykonywanie przewozu kabotażowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot:

1. mający siedzibę w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub pań stwo członkowskie Europ ejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gos po- darczym lub
2. wykorzystujący do przewozu pojazd zarejestrowany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo człon kowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym
   – wymaga uzyskania zezwolenia na przewóz kabotażowy, które wydaje w drodze decyzji administracyjnej Główny Inspektor
   Transportu Drogowego.

2. Zezwo lenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek przewoźnika drogowego, pod warunkiem dołączenia do niego co najmniej dwóch pozytywnych opinii organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających przewoźników drogowych.

3. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, wydaje zakaz wykonywania prze- wozu kabotażowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla przewoźnika niemającego tu siedziby, jeżeli przewoźnik podczas przewozu kabotażowego wie lokrotnie naruszył przepisy rozporządzenia (WE) nr 1072/200 9 lub inne wspólnotowe
   albo krajowe przepisy w zakresie transportu drogowego.

4. Zakaz, o którym mowa w ust. 3 obowiązuje przez okres 2 lat, od dnia uprawomocnienia się decyzji o jego wydaniu.

Dziennik Ustaw – 38 – Poz. 728

Art. 29a. 1. Przewóz kabotażowy bez zezwolenia, na podstawie umowy międzynarodowej, może być wykonywany wyłącznie pojazdem samochodowym, z którego dokonano całkowitego albo częściowego rozładunku rzeczy przywiezio- nych z zagranicy na terytorium Rzeczypospol itej Polskiej.
2. Pojazd samochodowy, o którym mowa w ust. 1, może być wykorzystany do trzech przewozów kabotażowych w okresie 7 dni, począwszy od dnia, w którym dokonano rozładunku rzeczy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2a. Ponowny przewóz kabota żowy tym samym pojazdem samochodowym lub w przypadku zespołu pojazdów – pojazdem samochodowym tego samego zespołu pojazdów może być wykonany po wykonaniu przewozu między narodo - wego oraz po upływie czterech dni od dnia zakończenia poprzedniego przewozu kab otażowego, o którym mowa w ust. 1. 3. Kierujący pojazdem samochodowym, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żą- danie uprawnionych osób dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1–2a, w szczególności
dokumenty przewozowe, faktury za wykonane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługi przewozowe, dowód potwier- dzający wykonanie poprzedniego przewozu międzynarodowego oraz każdego kolejnego przewozu kabotażowego.
4. Kierujący pojazdem samochodowym, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy pojazd znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie czterech dni poprzedzających przewóz międzynarodowy, przedstawia również dowody potwierdzające realizację wszystkich przewozów wykonanych w tym okr esie, w postaci dokumentów, o których mowa w ust. 3. Art. 29b. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:

1. rodzaje zezwoleń, o których mowa w art. 28 ust. 1 i art. 29 ust. 1,
2. szczegółowe warunki wykorzystania zezwoleń, o których mowa w art. 28 ust. 1 i art. 29 ust. 1,
3. sposób wypełniania blankietów zezwoleń, o których mowa w art. 28 ust. 1 i art. 29 ust. 1,
4. wzory zezwoleń, o których mowa w art. 28 ust. 1 i art. 29 ust. 1 – uwzględniając warunki wykorzystania zezwoleń określone w dwustron nych umowach międzynarodowych o wykonywa- niu przewozów drogowych oraz zakres niezbędnych danych umieszczonych w zezwoleniach.
   Art. 29c. 1. Wysokość kontyngentu zezwoleń, o których mowa w art. 28 ust. 1 i art. 30 ust. 1, ustala, w drodze poro- zumienia z odpowiednimi władzami innych państw, minister właściwy do spraw transportu.

2. Blankiety zezwoleń, o których mowa w art. 28 ust. 1, wytwarza i przekazuje za granicę, w imieniu ministra właś ci- wego do spraw transportu, Główny Inspektor Transportu Drogowego.
3. Blankiety zezwoleń, o których mowa w art. 30 ust. 1, przyjmuje z zagranicy Główny Inspektor Transportu Drogowego.
   Art. 30. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego wydaje przewoźnikowi drogowemu zezwolenie zagranic zne na przewóz rzeczy pod warunkiem posiadania przez niego licencji wspólnotowej uprawniającej do wykonywania między naro- dowego zarobkowego przewozu rzeczy.
4. Przepis art. 25 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. Wydanie i odmowa wydania w przypadku, o który m mowa w art. 25 w ust. 2 pkt 1, zezwolenia zagranicznego na przewóz rzeczy są czynnościami niestanowiącymi decyzji administracyjnej w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
6. Główny Inspektor Transportu Drogowego:

1. odmawia wydania zezwolenia zagranicznego na przewóz rzeczy, w drodze decyzji administracyjnej, w przypadku, o którym mowa w art. 25 w ust. 2 pkt 2;
2. może odmówić wydania zezwolenia zagranicznego na przewóz rzeczy, w drodze decyzji administracyjnej, w przy- padku, o którym mowa w art. 25 w ust. 2 pkt 3.

5. Podziału zezwoleń zagranicznych między przewoźnikami drogowymi, o których mowa w ust. 1, dokonuje komisja społeczna powołana przez ministra właściwego do spraw transportu .

6. Komisja, o której mowa w ust. 5, składa się z 7 osób.

7. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, tryb wyłaniania składu oraz tryb działania
   komisji społecznej, o której mowa w ust. 5, mając na uwadze usprawnienie sposob u podziału zezwoleń zagranicznych oraz zapewnienie w pracach komisji przedstawicieli polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających między narodo- wych przewoźników drogowych.

Dziennik Ustaw – 39 – Poz. 728

8. Skargi i wnioski związane z wydawaniem zezwoleń zagranicznych, o których mowa w ust. 3, rozpatruje minister właściwy do spraw transportu.
9. Przepisy ustawy dotyczące zezwoleń zagranicznych stosuje się do ekopunktów wydawanych zgodnie z rozporzą- dzeniem (WE) nr 2327/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 grudnia 2003 r. ustanawiającym w ramach stałej polityki transportowej system punktów tranzytowych mający zastosowanie w 2004 r. do samochodów ciężarowych przejeż- dżających przez Austrię ( Dz. Urz. WE L 34 5 z 31.12.2003, str. 30; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 7, str. 706, z późn. zm.).
10. W przypadku zezwoleń zagranicznych, których wykorzystanie jest uzależnione od spełnienia przez pojazd odpo- wiednich wymogów bezpieczeństwa lub warunków dopuszczenia do ruchu, odpowiedni certyfik at potwierdzający ich spełnie - nie wydają:

1. Główny Inspektor Transportu Drogowego;
2. wojewódzki inspektor transportu drogowego.
   Art. 30a. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
3. rodzaje certyfikatów, o których mowa w art. 30 ust. 10, i terminy ich ważności;
4. dokumenty, na podstawie których jest wydawany i wznawiany certyfikat;
5. wzory certyfikatów.

2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw transportu uwzględni w szczegó lności:

1. wymagania dyrektywy 96/96/WE w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących badań przy- datności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep, zmienionej dyrektywą 1999/52/WE, dla celów rezolucji CEMT/CM (2001)9/Final ;
2. zakres niezbędnych danych umieszczonych w certyfikatach.
   Art. 31. Wykonywanie międzynarodowego transportu kombinowanego nie wymaga posiadania zezwolenia zagranicz - nego ani zezwolenia polskiego przez przewoźnika zagranicznego, jeżeli w umowach międzynar odowych, którymi Rzecz - pospolita Polska jest związana, przewidziano wzajemne zwolnienie w tym zakresie.
   Art. 31a. 1. W przypadku wykonywania operacji transportu intermodalnego wysyłający jest obowiązany sporządzić i przekazać przewoźnikowi drogowemu deklar ację określającą masę kontenera albo nadwozia wymiennego określoną w sposób zgodny ze stanem rzeczywistym.

2. W przypadku wykonywania operacji transportu intermodalnego przewoźnik drogowy jest obowiązany okazywać, na żądanie uprawnionego organu kontroli, d eklarację, o której mowa w ust. 1. Art. 32. Minister właściwy do spraw transportu, w celu usprawnienia procedur wydawania zezwoleń zagranicznych na przewóz rzeczy, może, w drodze rozporządzenia, upoważnić do ich wydawania polskie organizacje o zasięgu ogól nokrajo- wym zrzeszające międzynarodowych przewoźników drogowych, uwzględniając właściwe zabezpieczenie dokumentów związanych z wydawaniem tych zezwoleń uniemożliwiające dostęp do nich osób niepowołanych, wyposażenie pomieszczeń w urządzenia gwarantujące bez pieczeństwo przechowywanych dokumentów, ubezpieczenie od wszelkiego ryzyka oraz sposób
   rozliczania się w przypadku zaginięcia, zniszczenia lub utraty tych dokumentów.
   Rozdział 4a
   Świadectwo kierowcy
   Art. 32a. Do kierowcy niebędącego obywatelem państwa czło nkowskiego Unii Europejskiej lub państwa człon kow- skiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gos podarczym, zatrudnionego przez przedsiębiorcę mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ykonującego między - narodowy transport drogowy rzeczy, stosuje się przepisy rozporządzenia 1072/2009 dotyczące świadectwa kierowcy.
   Art. 32b. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, wydaje, odmawia wydania,
   zmienia, cofa świadectwo kierowcy lub zawiesza wydawanie świadectw kierowców.

3. Świadectwo kierowcy wydaje się na wniosek przedsiębiorcy, posiadającego licencję wspólnotową, złożony w formie
   pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elektronicznej.

4. Świadectwo kierowcy wraz z wypisem ze świadectwa kierowcy wydaje się przedsiębiorcy na okres do 5 lat.

Dziennik Ustaw – 40 – Poz. 728

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać:

1. oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres;
2. imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz obywatelstwo kierowcy.

5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:

1. kopię licencji wspólnotowej;
2. zaświadczenie o zatrudnieniu kierowcy oraz kopię:
   a) karty kwalifikacji kierowcy wydanej w państwie członkowskim Unii Europejskiej z aktualn ym wpisem kodu 95 oraz posiadanego prawa jazdy albo
   b) prawa jazdy wydanego w państwie członkowskim Unii Europejskiej z aktualnym wpisem kodu 95;
3. kserokopię dokumentu tożsamości;
4. kserokopię prawa jazdy;
5. kserokopię dokumentu potwierdzającego ubezp ieczenie społeczne kierowcy.
   5a. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 2, jest składany w postaci elektronicznej, załączniki, o których mowa w ust. 5 i 5b , składa się również w postaci elektronicznej.
   5b. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 2, dotyczy wydania świadectwa kierowcy dla kierowcy wyko- nującego przewozy wyłącznie pojazdem lub zespołem pojazdów, którego dopuszczalna masa całkowita przekracza 2,5 tony i nie przekracza 3,5 tony, należy do niego dołączyć:
6. kopię licencji wspóln otowej;
7. zaświadczenie o zatrudnieniu kierowcy oraz kopie orzeczeń o braku przeciwwskazań:
   a) zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy, o których mowa w art. 39a ust. 1 pkt 3, oraz
   b) psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kie rowcy, o których mowa w art. 39a ust. 1 pkt 4;
8. kserokopię dokumentu tożsamości;
9. kserokopię prawa jazdy;
10. kserokopię dokumentu potwierdzającego ubezpieczenie społeczne kierowcy.

6. W przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 4, oraz danych zawartych w dokumentach, o których mowa w ust. 5 i 5b , stosuje się odpowiednio przepis art. 14 ust. 1.
7. Do wygaśnięcia świadectwa kierowcy stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wygaśnięcia licencji.
   Art. 32c. 1. Organem uprawnionym do przepro wadzania kontroli wydanych świadectw kierowcy jest Główny Inspektor
   Transportu Drogowego.
8. (uchylony)
9. Do przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 85 i art. 90. Art. 32d. (utracił moc)
   Art. 32e. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego prowadzi rejestr wydanych świadectw kierowcy.
10. (uchylony)
    Art. 32f. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego może w każdym czasie wezwać przedsiębiorcę posiadającego
    świadectwo kierowcy do przedstawienia dokumentu potwierdz ającego spełnianie wymagań, o którym mowa w art. 32b ust. 5.
11. W przypadku niewłaściwego wykorzystywania przez przedsiębiorcę świadectwa kierowcy polegającego na:

1. niespełnianiu warunków stanowiących podstawę wydania świadectwa kierowcy lub

2. podaniu nieprawidłowych informacji we wniosku o wydanie świadectwa kierowcy
   – właściwy organ, o którym mowa w art. 32b, cofa świadectwo kierowcy i zawiesza wydawanie nowych świadectw kierow- ców przez okres 30 dni.

Dziennik Ustaw – 41 – Poz. 728

3. W przypadku popełnienia bardzo poważnego naruszenia dotyczącego świadectwa kierowcy, określonego w załącz- niku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403, organ, o którym mowa w art. 32b, cofa, w drodze decyzji administracyj- nej, jeden wypis z licencji wspólnotowej na okres 6 miesięcy i zawiesza wy dawanie nowych świadectw kierowców przez okres 30 dni.
4. Terminy, o których mowa w ust. 2 i 3, biegną od dnia, w którym decyzje stały się ostateczne.
   Rozdział 5
   Przewozy na potrzeby własne
   Art. 33. 1. Przewozy drogowe na potrzeby własne mogą być wykonywan e po uzyskaniu zaświadczenia potwierdzają- cego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej.
5. Obowiązek uzyskania zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przewozów drogowych wykonywanych:

1. w ramach powszechnych usług pocztowych;
2. przez podmioty, niebędące przedsiębiorcami, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 3, z tym że w przypadku działalności
   wytwórczej w rolnictwie dotyczącej upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leś - nictwa i rybactwa śródlądowego obowiązek uzyskania zaświadczenia nie dotyczy rolnika w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników ( Dz. U. z 2024 r. poz. 90);
3. przez przedsiębiorców posiadających uprawnienia do wykonywania transportu drogowego.

3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedzibę (miejsce zamieszkania)
   i adres, numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile przedsiębiorca taki numer posiada, albo numer identyfikacji podatkowej (NIP), rodzaj i zakres wykonywania przewozów drogowych na potrzeby własne oraz rodz aj i liczbę pojazdów samochodowych.
4. Zaświadczenie na krajowy niezarobkowy przewóz drogowy uprawnia do wykonywania przewozów wyłącznie na tery- torium Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Zaświadczenie na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy uprawnia do wy konywania przewozów z prze- kroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej. Zaświadczenie to uprawnia również do wykonywania niezarobkowego przewozu drogowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z rodzajem przewozów w nim określonych.
6. Wniosek o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1. informacje i dokumenty określone w art. 8 ust. 2 pkt 1–4 i 6 oraz ust. 3 pkt 5;
2. oświadczenie o zamiarze zatrudnienia kierowców spełniających warunki, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2.

7. Przepis art. 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

8. Zaświadczenie na krajowy niezarobkowy przewóz drogowy oraz wypis lub wypisy z zaświadczenia wydaje starosta właściwy dla siedziby przedsiębiorcy określonej w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Są dowym (KRS), a w przypadku przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną – adresu stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej określonego w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CE IDG), na czas nieokreślony . Zaświadcze- nie na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy oraz wypis lub wypisy z zaświadczenia wydaje Główny Inspektor Transportu Drogowego na okres do 5 lat.

9. W przypadku wykonywania międzynarodowego niezarobkowego przewozu drogowego niezgodnie z wydanym za- świadczeniem Główny Inspektor Transportu Drogowego odmawia wydania nowego zaświadczenia przez okres 3 lat od dnia upływu ważności posiadanego zaświadczenia.
   9a. W przypadku wykonywania krajowego niezarobkowego przewozu drogowego niezgodnie z wydany m zaświadcze- niem właściwy starosta, w drodze decyzji, stwierdza nieważność zaświadczenia. Wydanie nowego zaświadczenia jest moż- liwe po upływie 3 lat od dnia stwierdzenia nieważności poprzedniego zaświadczenia.

10. Minister właściwy do spraw transportu okre śli, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia, o którym mowa
    w ust. 1, oraz wypisu z tego zaświadczenia, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej, o których mowa w art. 20 ust. 2.

11. (uchylony)
    Art. 33a. W razie zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej lub wykonywania przewozu drogowego, pod- miot, o którym mowa w art. 33 ust. 1 lub ust. 2 pkt 1 i 2, ma obowiązek przechowywać i udostępniać osobom uprawnionym do kontroli, dokumenty i inne nośniki informacji wymagane przepisami, o których mowa w art. 4 pkt 22, przez okres jed- nego roku począwszy od dnia, w którym przestał wykonywać przewóz drogowy.

Dziennik Ustaw – 42 – Poz. 728

Art. 34. 1. Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego na potrzeby własne może wymagać uzyskania odpowiedniego zezwolenia, jeżeli umowy międzynaro dowe, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana, tak stanowią.
2. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca, z zastrzeżeniem art. 33 ust. 2, obowią- zany jest dołączyć zaświadczenie określone w art. 33 ust. 1. 3. Przepis art. 25 oraz art. 30 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
4. Przy wykonywaniu międzynarodowego przewozu drogowego osób na potrzeby własne jest wymagany formularz jazdy, o którym mowa w art. 27. 5. Główny Inspektor Transportu Drogowego prowadzi rejestr podmiotów i pojazdów wykonujących międzynarodowy
przewóz drogowy na potrzeby własne.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
Art. 34a. 1. Na podstawie umów cywilnoprawnych mogą być używane, do celów służbowych, samochody osobowe, motocykle i motorowery niebędące własnością pracodawcy.
2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, warunki ustalania oraz sposób dokonywania zwrotu kosztów używania pojazdów, o których
mowa w ust. 1, uwzględniając rodzaj pojazdu mechanicznego, jego po jemność oraz limit kilometrów w zależ ności od liczby mieszkańców w danej gminie lub mieście, właściwych ze względu na miejsce zatrudnienia pracownika.
Rozdział 6
Zwolnienie z obowiązku uzyskania zezwolenia
Art. 35. 1. Przedsiębiorca wykonujący transport drogowy może być zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia w przypadku wykonywania przez niego przewozów w ramach pomocy humanitarnej, medycznej lub w przypadku klęski żywiołowej.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, następuje, w drodze decyzji administracyjnej, wydanej przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego.
3. Przedsiębiorca wykonujący transport drogowy jest zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia, jeżeli umowy między narodowe, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana, tak stanowią.
Art. 36. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty potwierdzające wyko- nywanie przez przedsiębiorcę przewozów, o których mowa w art. 35 ust. 1. Rozd ział 7
Warunki i tryb uzyskiwania certyfikatów kompetencji zawodowych
Art. 37. 1. Uzyskanie certyfikatu kompetencji zawodowych wymaga wykazania się wiedzą niezbędną do wykonywania
działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego, określonym w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009,
oraz złożenia, z wynikiem pozytywnym, egzaminu pisemnego przed komisją egzaminacyjną działającą przy jednostce okreś - lonej w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1. 2. Egzamin składa się z dwóch części:

1. pisemnego testu zawierającego zbiór pytań i odpowiedzi wielokrotnego wyboru;
2. pisemnego zadania egzaminacyjnego.

3. Maksymalna liczba punktów, jaką można uzyskać z każdej części egzaminu, stanowi 50 % ogólnej liczby możli- wych do u zyskania punktów.

4. Warunki i tryb przeprowadzenia egzaminu, o którym mowa w ust. 1, określa regulamin opracowany przez jednostkę określoną w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 i zatwierdzony przez ministra właś ci- wego do spraw transportu.

5. Katalog pytań i katalog zadań, a także pytania i zadania zawarte w indywidualnych zestawach egzaminacyjnych nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 200 1 r. o dostępie do informacji publicz- nej (Dz. U. z 2022 r. poz. 902).

Dziennik Ustaw – 43 – Poz. 728

Art. 38. 1. (uchylony)
2. Minister właściwy do spraw transportu wyznacza jednostki, przy których działają komisje egzaminacyjne.
3. Jednostki, o których mowa w ust. 2, wydają certyfikaty kompetencji zawo dowych i prowadzą rejestry tych certyfikatów . 4. Jednostki, o których mowa w ust. 2, wydają zaświadczenie potwierdzające złożenie egzaminu z wynikiem pozytyw- nym, o którym mowa w art. 16b ust. 4a pkt 2, w przypadku osób, którym zawieszono certyfikat kompete ncji zawodowych, o którym mowa w art. 37 ust. 1. Art. 38a. 1. Osoby legitymujące się dyplomem ukończenia studiów drugiego stopnia, jednolitych studiów magister- skich lub świadectwem ukończenia studiów podyplomowych, których program obejmuje cały zakres zaga dnień, o których mowa w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, zwolnione są z egzaminu pisemnego, o którym mowa w art. 37. 2. Osoby legitymujące się dyplomem ukończenia studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia, jednolitych studiów magisterskich lub świadectwem ukończenia studiów podyplomowych, których program obejmuje część zagadnień, o których mowa w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, zwolnione są z części egzaminu pisemnego, o którym
mowa w art. 37, w zakresie dziedzin objętych programem studiów.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią zwolnienia w rozumieniu art. 8 ust. 7 rozporządzeni a (WE)
nr 1071/2009.
4. Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonuje jednostka określona w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1. Art. 39. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:

1. jednost ki, o których mowa w art. 38 ust. 2;
2. wymagania kwalifikacyjne dotyczące członków komisji egzaminacyjnej i tryb ustalania jej składu;
3. rodzaje zabezpieczeń certyfikatu kompetencji zawodowych;
4. tryb zwalniania z egzaminu pisemnego, o którym mowa w art. 37.

2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio:

1. potrzebę zapewnienia należytych warunków organizacyjno -technicznych do przeprowadzenia procesu certyfikacji kompetencji zawodowych w transporcie drogowym;

2. konieczność zap ewnienia właściwych kwalifikacji członków komisji egzaminacyjnej, a także ich liczbę, która zapewni
   obiektywne przeprowadzenie egzaminu pisemnego;

3. konieczność prawidłowego zabezpieczenia certyfikatów kompetencji zawodowych przed fałszowaniem;

4. potrzeb ę zapewnienia ujednoliconych procedur zwalniania z egzaminu pisemnego.
   Rozdział 7a
   Kierowcy wykonujący przewóz drogowy
   Art. 39a. 1. Przedsiębiorca lub inny podmiot wykonujący przewóz drogowy może zatrudnić kierowcę, jeżeli osoba ta:

5. ukończyła:
   a) 18 lat – w przypadku kierowcy prowadzącego pojazd samochodowy, dla którego wymagane jest posiadanie prawa
   jazdy kategorii:
   – C lub C+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną,
   – C1 lub C1+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną przy śpieszoną,
   b) 21 lat – w przypadku kierowcy prowadzącego pojazd samochodowy, dla którego wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii:
   – C lub C+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną przyśpieszoną,
   – D lub D+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną,
   – D lub D+E, o ile przewóz jest wykonywany na liniach regularnych, których trasa nie przekracza 50 km i o ile kierowca uzyskał odpowiednią kwalifikację wstępną przyśpieszoną,
   – D1 lub D1+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację w stępną przyśpieszoną,
   c) 23 lata – w przypadku kierowcy prowadzącego pojazd samochodowy, dla którego wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii D lub D+E, o ile uzyskał on odpowiednią kwalifikację wstępną przyśpieszoną;

Dziennik Ustaw – 44 – Poz. 728

2)35) posiada odpowiednie uprawn ienie do kierowania pojazdem samochodowym, określone w ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami;
2)36) posiada odpowiednie uprawnienie do kierowania pojazdem samochodowym, określone w ustawie z dnia 5 stycznia
2011 r. o kierujących pojazdami, a w przypadku osób, o których mowa w art. 5c ust. 1 pkt 4 lub w art. 6 ust. 1 pkt 2, posiada odpowiednie uprawnienie do kierowania pojazdem samochodowym stwierdzone w wydanym w kraju prawem jazdy, o którym mowa w art. 4 us t. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami;
3) nie ma przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy;
4) nie ma przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy;
5) uzyskała kwalifikację wstępną lub kwalifikację wstępną przyśpieszoną, zwane dalej „kwalifikacją ”; 6) ukończyła szkolenie okresowe.
1a. (uchylony)
2. (uchylony)
3. Wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1 oraz pkt 3 –6, nie stosuje się do kierowcy pojazdu:

1. którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h;
2. wykorzystywanego przez siły zbrojne lub pozostającego w ich dyspozycji, gdy przewóz jest wykonywan y w związku z zadaniami powierzonymi siłom zbrojnym;
3. wykorzystywanego przez formacje obrony cywilnej, jednostki ochrony przeciwpożarowej lub jednostki odpowie- dzialne za utrzymanie bezpieczeństwa lub porządku publicznego lub pozostającego w ich dyspozyc ji, gdy przewóz jest wykonywany w związku z zadaniami powierzonymi tym służbom;
4. poddawanego testom drogowym do celów rozwoju technicznego przez producentów, instytuty badawcze, uczelnie lub Sieć Badawczą Łukasiewicz oraz testom drogowym do celów napraw y lub konserwacji, lub pojazdu nowego albo odremontowanego, który nie został jeszcze wprowadzony do użytku;
5. do kierowania którym jest wymagane prawo jazdy kategorii D lub D1 i który jest prowadzony bez pasażerów przez personel obsługi technicznej do lu b z centrum obsługi technicznej, znajdującego się w pobliżu najbliższej bazy eksplo- atacyjnej, z której korzysta przewoźnik, pod warunkiem że prowadzenie pojazdu nie jest głównym zajęciem kierowcy;
6. używanego w sytuacjach zagrożenia lub przeznaczonego do akcji ratunkowych, w tym pojazdu przeznaczonego do niehandlowego przewozu drogowego pomocy humanitarnej;
7. wykorzystywanego do:
   a) nauki jazdy osób ubiegających się o prawo jazdy lub świadectwo kwalifikacji zawodowej,
   b) szkolenia osób posiadających pr awo jazdy,
   c) przeprowadzania państwowego egzaminu dla osób ubiegających się o prawo jazdy,
   d) dodatkowego praktycznego szkolenia nauki jazdy w miejscu pracy, w przypadku gdy osobom tym towarzyszy inna osoba posiadająca świadectwo kwalifikacji zawodowej lub instruktor nauki jazdy dla danej kategorii pojazdu wykorzystywanego do szkolenia
   – pod warunkiem że pojazd ten nie jest w tym czasie wykorzystywany do handlowego przewozu drogowego osób lub rzeczy;
8. wykorzystywanego do niehandlowego przewozu drogowego osób lub rzeczy;
9. wykorzystywanego do przewozu materiałów, urządzeń lub sprzętu niezbędnych kierowcy do jego pracy – pod warunkiem
   że prowadzenie pojazdu nie jest głównym zajęciem kierowcy;
10. wykor zystywanego na obszarach wiejskich w ramach własnej działalności gospodarczej kierowcy, który nie oferuje usług przewozowych, a przewóz ma charakter sporadyczny i nie wpływa na bezpieczeństwo ruchu drogowego;
11. który jest wykorzystywany lub wynajęty bez kierowcy przez przedsiębiorstwo rolnicze, ogrodnicze, leśne, gospodarstwo
    rolne lub rybackie do przewozu rzeczy w ramach własnej działalności gospodarczej, chyba że prowadzenie pojazdu stanowi część głównego zajęcia kierowcy lub kierowanie pojazdem przekr acza odległość 100 km od siedziby przed- siębiorstwa lub gospodarstwa.

4. Wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 5 i 6, nie stosuje się do kierowcy pojazdu, do kierowania którym jest wymagane prawo jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B lub B+E.

35. W tym brzmieniu obowiązuje do wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 36.

36. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 7 ustawy, o któr ej mowa w odnośniku 18; wejdzie w życie z dniem 17 czerwca 2024 r.

Dziennik Ustaw – 45 – Poz. 728

Art. 39aa. 1. Szkolenie osób zamierzających wykonywać przewóz drogowy lub wykonujących przewóz drogowy na sta- nowisku kierowcy jest prowadzone przez:

1. ośrodek szkolenia – w ramach kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyśpieszonej, kwalifikacji wstęp nej uzupeł- niającej , kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyśpieszonej oraz szkolenia okresowego, w zakresie bloku programo- wego określonego odpowiednio do kategorii prawa jazdy C1, C1+E, C i C+E lub D1, D1+E, D i D+E;
2. szkołę ponadpodstawową, prowadząc ą kształcenie w zawodzie, dla którego po dstawa programowa kształcenia w zawo - dzie szkolnictwa branżowego, o której mowa w przepisach wydanych na po dstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grud- nia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 900 , 1672 , 1718 i 2005 ), przewiduje przygotowanie do uzyskania kwalifikacji do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy – w ramach kw alifikacji wstępnej w za kresie bloku pro- gramowego określonego do kategorii prawa jazdy C1, C1+E, C i C+E;
3. szkołę, o której mowa w pkt 2, albo placówkę lub centrum, o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, prowadzące kwalifikacyjny kurs zawodowy w zakres ie kwalifikacji wyodrębnionej w za- wodzie, dla której podstawa programowa kształcenia w zawo dzie szkolnic twa branżowego, o której mowa w przepi- sach wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, przewiduje przygoto- wanie do uzyskania kwalifikacji do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy – w ramach kwali fikacji wstępnej w zakresie bloku programowego określonego do kategorii prawa jazdy C1, C1+E, C i C+E;
4. szkołę, o której mowa w pkt 2, albo placówkę lub centrum, o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, prowadząc e kurs umiejętności zawodowych w zakresie tej części efektów kształcenia wyodrębnionej w ramach kwalifikacji, dla której podstawa programowa kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżo- wego, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 tej ustawy, przewiduje przygotowanie do uzyskania kwalifikacji do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy – w ramach kwalifikacji wstępnej w zakresie bloku programowego określonego do kategorii prawa jazdy C1, C1+E, C i C+E.

2. Szkolenie osób wykonujących pr zewóz drogowy na stanowisku kierowcy może być prowadzone przez wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego w ramach szkolenia okresowego w zakresie bloku programowego określonego odpowiednio do kategorii prawa jazdy C1, C1+E, C i C+E lub D1, D1+E, D i D+E.
3. Pod miot, o którym mowa w ust. 1 w:

1. pkt 1 – prowadzi szkolenia w formie stacjonarnej lub w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik komputerowych i Internetu;
2. pkt 2 –4 – prowadzi szkolenia w formie dziennej lub w formie stacjonarnej, o któ rych mowa odpowiednio w art. 4 pkt 29a i 29b ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.

4. Szkolenie w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik komputerowych i Internetu jest prowadzone wyłącznie przez przedsiębiorcę prowadzącego oś rodek szkolenia nieprzerwanie od co najmniej 3 lat w zakresie odpowied- niego bloku programowego.
5. Przedsiębiorca prowadzący ośrodek szkolenia nie może zlecić prowadzenia szkolenia ośrodkowi szkolenia należą- cemu do innego przedsiębiorcy.
   Art. 39b. 1. Do u zyskania kwalifikacji może przystąpić osoba posiadająca profil kierowcy zawodowego, o którym mowa
   w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, zwany dalej „profilem kierowcy zawodowego”, niemająca przeciwwskazań zdrowotnych i ps ychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy, która:

1. zapoznała się z programem odpowiedniej kwalifikacji;

2. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
   a) przebywa co najmniej 185 dni w roku ze względu na więzi osobiste lub zawodowe albo
   b) studiuje od co najmniej sześciu miesięcy i przedstawi zaświadczenie potwierdzające ten fakt lub

3. nie jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, mająca zamiar wykonywać przewozy na rzecz pod- miotu mającego siedzibę na terytorium Rzeczyp ospolitej Polskiej.
   1a. W przypadku kandydatów do szkoły oraz uczniów szkoły prowadzącej kształcenie w zawodzie, dla którego pod- stawa programowa kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, przewiduje przygotowanie do uzyskania kwalifikacji do wykonywania pracy na stanowis ku kierowcy oraz umiejętności kierowania pojazdem silnikowym, spełnienie wymogu braku przeciwwskazań zdrowotnych i psych ologicznych do wyko nywania pracy na stanowisku kie rowcy, o którym mowa w ust. 1, następuje również na podstawie orzeczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kie- rujących pojazdami, oraz na podstawie orzeczenia psychologi cznego, o którym mowa w art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycz- nia 2011 r. o kierujących pojazdami.

Dziennik Ustaw – 46 – Poz. 728

1b. W przypadku kandydatów na kwalifikacyjny kurs zawodowy i słuchaczy kwalifikacyjnego kursu zawodowego, w zakresie kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie, dla które j podstawa programowa kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego, o której mowa w przepi sach wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, przewiduje przygotowanie do uzyskania kwalifikacji do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy oraz umie- jętności kierowania pojazdem silnikowym, spełnienie wymogu braku przeciwwskazań zdrowotnych i psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy, o którym mowa w ust. 1 , następuje również na podstawie orzeczenia lekar- skiego, o którym mowa w art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, oraz na podstawie orzeczenia psychologicznego, o którym mowa w art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.
2. Kierowca obowiązany jest uzyskać kwalifikację, odpowiednio do pojazdu samochodowego, którym zamierza wy- kony wać przewóz drogowy, w zakresie bloków programowych określonych odpowiednio do kategorii prawa jazdy:

1. C1, C1+E, C i C+E;
2. D1, D1+E, D i D+E.

3. Kwalifikacja obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne oraz testy kwalifikacyjne.
   Art. 39b1. 1. Zajęcia, o których mowa w art. 39b ust. 3, przeprowadzane są w formie:

1. zajęć szkolnych dla uczniów albo zajęć realizowanych w ramach kwalifikacyjnego kursu zawodowego lub kursu umie- jętności zawodowych – w szkole albo placówce lub centrum, o których mowa w art. 39a a ust. 1 pkt 2 –4, jeżeli w pro- gramie nauczania jest przewidziane przygotowanie do uzyskania kwalifikacji do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy, albo
2. kursu kwalifikacyjnego – w ośrodku szkolenia.
   1a. Zajęcia w zakresie kwalifikacji mogą być częścio wo prowadzone w formie nauczania na odległość z wykorzysta- niem technik komputerowych i Internetu.
   1b. Ośrodek szkolenia prowadzący kwalifikację w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik kompute- rowych i Internetu jest obowiązany przeprowadzić pozostałe zajęcia w formie stacjonarnej przy wykorzystaniu posiadanej infrastruktury, zgłoszonej do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia.
   1c. Ośrodek szkolenia prowadzący kwalifikację w formie stacjonarnej jest obowiązany przeprowadzić wszystkie zaję- cia przewidziane w programie szkolenia przy wykorzystaniu posiadanej infrastruktury , zgłoszonej do rejestru przedsiębior- ców prowadzących ośrodek szkolenia.

2. Zajęcia teoretyczne i praktyczne, o których mowa w art. 39b ust. 3, obejmują:

1. kształcenie zawodowe w zakresie racjonalnego kierowania pojazdem, z uwzględnieniem przepisów bezpie czeństwa, w tym: a) znajomość właściwości technicznych i zasad działania elementów bezpieczeństwa pojazdu,
   b) umiejętność optymalizacji zużycia paliwa,
   c) umiejętność zapewnienia bezpieczeństwa w związku z przewożonym towarem,
   d) umiejętność zapewnienia be zpieczeństwa pasażerom,
   e) umiejętność bezpiecznego mocowania ładunku;
2. kształcenie zawodowe w zakresie umiejętności stosowania przepisów dotyczących wykonywania transportu drogowego;
3. kształcenie zawodowe w zakresie zagrożeń związanych z wykonywanym z awodem, w tym bezpieczeństwo na drodze i bezpieczeństwo dla środowiska;
4. kształcenie zawodowe w zakresie obsługi i logistyki, w tym kształtowanie wizerunku firmy oraz znajomość rynku w przewozie drogowym i jego organizacji.

3. Testy kwalifikacyjne, o któ rych mowa w art. 39b ust. 3, są przeprowadzane w wojewódzkim ośrodku ruchu drogo- wego po zakończeniu odpowiednio zajęć szkolnych dla uczniów, zajęć realizowanych w ramach kwalifikacyjnego kursu zawodowego lub kursu umiejętności zawodowych albo po zakończeni u kursu kwalifikacyjnego, z uwzględnieniem ust. 3a.
   3a. Testy kwalifikacyjne, o których mowa w art. 39b ust. 3, są przeprowadzane przez okręgową komisję egzaminacyjną, o której mowa w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2022 r. poz. 2230 oraz z 2023 r. poz. 1234
   i 2005 ), zwaną dalej „okręgową komisją egzaminacyjną”, w ramach egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie albo egzaminu zawodowego dla uczniów szkół, o których mowa w art. 39aa ust. 1 pkt 2, oraz słuchaczy kwalifi kacyjnych kursów zawodowych, o których mowa w art. 39aa ust. 1 pkt 3, przystępujących po raz pierwszy bezpośrednio po zakończe- niu zajęć szkolnych albo zakończeniu zajęć realizowanych w ramach kwalifikacyjnego kursu zawodowego odpowiednio do egzaminu potwie rdzającego kwalifikacje w zawodzie albo egzaminu zawodowego.

Dziennik Ustaw – 47 – Poz. 728

3b. Testy kwalifikacyjne, o których mowa w art. 39b ust. 3, przeprowadza się:

1. w formie testów jednokrotnego wyboru z pytaniami generowanymi w czasie rzeczywistym za pomocą techniki infor- maty cznej;
2. z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego wojewódzkiego ośrodka r uchu drogowego, o którym mowa w art. 51
   ust. 2a pkt 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.
   3c. Testy kwalifikacyjne, o których mowa w art. 39b ust. 3, prze prowadzane przez okręgową komisję egzaminacyjną, przeprowadza się w formie pisemnej w postaci papierowej lub z wykorzystaniem elektronicznego systemu przeprowadzania egzaminu zawodowego, o którym mowa w art. 44zzzd ust. 3 ust awy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty.

4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. Testy kwalifikacyjne, o których mowa w art. 39b ust. 3, przeprowadzane w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego, przeprowadza egzaminator, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, na podstawie pytań zawartych w katalogu pytań testowych zatwierdzonych przez ministra właściwego do spraw transportu.
   6a. Pytania, o których mowa w ust. 6, nie stanowią informacji publicznej w rozum ieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
7. Katalog pytań testowych obejmuje zagadnienia, o których mowa w ust. 2, i zawiera nie więcej niż 1500 pytań.
8. Za przeprowadzenie testu kwalifikacyjnego, o którym mowa w art. 39b ust. 3, przeprowadzoneg o w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego, pobiera się opłatę, która stanowi dochód wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego.
9. (uchylony)
   Art. 39b2. 1. Kierowca, który uzyskał kwalifikację w zakresie określonego bloku programowego, o którym mowa
   w art. 39b ust. 2, i zamierza wykonywać przewozy innymi pojazdami samochodowymi niż te, dla których wymagane jest prawo jazdy odpowiadające zakresowi uzyskanej kwalifikacji, obowiązany jest odbyć odpowiednią kwalifikację uzupełnia- jącą lub kwalifikację uzupełniającą prz yśpieszoną. Przepisy art. 39a ust. 1 i art. 39b1 stosuje się odpowiednio.
10. Do uzyskania kwalifikacji uzupełniającej lub kwalifikacji uzupełniającej przyśpieszonej może przystąpić osoba po- siadająca profil kierowcy zawodowego.
    Art. 39c. 1. Dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego albo upoważniony przez niego pracownik wojewódz- kiego ośrodka ruchu drogowego, albo dyrektor okręgowej komisji egzaminacyjnej wydają osobie, która złożyła test kwali- fikacyjny z wynikiem pozytywnym, świadectw o kwalifikacji zawodowej potwierdzające uzyskanie odpowiedniej kwalifikacji.
    2.37) Dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego albo upoważniony przez niego pracownik wojewódz kiego ośrodka ruchu drogowego, albo dyrektor okręgowej komisji egzaminacyjnej przekazują do centralnej ewi dencji kierowców, w zakresie i na zasadach określonych w art. 100ac ustawy z dn ia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, informacje dotyczące złożenia z wynikiem pozytywnym lub negatywnym testu kwalifikacyjnego oraz wyda nia świadectwa kwalifikacji zawodowej.
    3.37) Wydanie świadectwa kwalifikacji zawodowej następuje przez wprowadzenie informacji o jego wydaniu do centralnej ewid encji kierowców niezwłocznie po złożeniu testu kwalifikacyjnego z wynikiem pozytywnym.
    4.37) Wojewoda niezwłocznie po stwierdzeniu wydania świadectwa kwalifikac ji zawodowej na podstawie szkolenia
    w ramach kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyśpieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej, kwalifi- kacji wstępnej uzupełniającej przyśpieszonej oraz szkolenia okresowego przeprowadzonego:

1. w mniejszym wymiarze godzin niż wynika to z przepisów wydanych na podstawie art. 39i ust. 1 pkt 2 lub

2. przez przedsiębiorcę nieposiadającego wpisu w rejestrze przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia lub skreślonego z tego rejestru
   – cofa świadectwo kwalifikacji zawodowej i przekazuje do centralnej ewidencji kierowców informację o cofnięciu oraz dacie cofnięcia.

3. W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 14 października 2021 r. o zmianie ust awy o transporcie drogowym oraz nie których
   innych ustaw (Dz. U. poz. 1997), która weszła w życie z dniem 5 grudnia 2021 r. ; wejdzie w życie z dniem wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców danych
   dotyczących nabywania uprawnień przez kierowców zawodowych określonym w komunikacie, o którym mowa w art. 21 tej ustawy.
   Na podstawie art. 21 tej ustawy minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z minis trem właściwym do spraw transportu ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej komunikat określający dzień wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiają- cych wprowadzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców da nych dotyczących nabywania uprawnień przez kierowców zawodowych .

Dziennik Ustaw – 48 – Poz. 728

5.37) Dyrektor okręgowej ko misji egzaminacyjnej niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o stwierdzeniu przez
organ sprawujący nadzór pedagogiczny, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, że:

1. kształcenie w ramach kwalifikacji wstępnej w zakresie blok u programowego określonego do kategorii prawa jazdy C1, C1+E, C i C+E było prowadzone przez szkołę, placówkę lub centrum, o których mowa w art. 39aa ust. 1
   pkt 2 –4, w mniejszym wymiarze godzin, niż wynika to z przepisów wydanych na podstawie art. 39i ust. 1 pkt 2, lub
2. kształcenie w ramach kwalifikacji wstępnej w zakresie bloku programowego określonego do kategorii prawa jazdy C1, C1+E, C i C+E było prowadzone przez szkołę prowadzącą kształcenie zawod owe, o której mowa w art. 4 pkt 28a lit. a ustawy z dn ia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, albo placówkę lub centrum, o których mowa w art. 2 pkt 4 tej ustawy, nieuprawnione do prowadzenia tego kształcenia
   – cofa świadectwo kwalifikacji zawodowej i przekazuje do centralnej ewidencji kierowców informację o cofnięciu oraz dacie cofnięcia.
   Art. 39c1. 1. Organ wydający kartę kwalifikacji kierowcy lub prawo jazdy z wpisem kodu 95 wymienia informacje z właściwym organem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Zjed- noczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o wydanych lub cofniętych świadectwach kwalifikacji zawodo- wej oraz o wyda nych lub unieważnionych kartach kwalifikacji kierowcy.

2. Wymiana informacji, o której mowa w ust. 1, w zakresie wydanego lub cofniętego świadectwa kwalifikacji zawo- dowej oraz wydanej lub unieważnionej karty kwalifikacji kierowcy przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfe- derację Szwajcarską lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej następuje wyłą cznie w drodze teletransmisji przy użyciu elektronicznej sieci. W przypadku gdy użycie elektronicznej sieci nie byłoby możliwe, potwierdzenie danych i wymiana informacji może nastąpić w inny sposób, w szczególności w formie pisemnej w postaci papierowej lu b elektronicznej.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się wyłącznie w zakresie danych aktualnie dostępnych w elektronicznej sieci.
   Art. 39d. 1. Do szkolenia okresowego może przystąpić osoba posiadająca profil kierowcy zawodowego, która:

1. zapoznała się z pro gramem szkolenia okresowego;
2. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
   a) przebywa co najmniej 185 dni w roku ze względu na więzi osobiste lub zawodowe albo
   b) studiuje od co najmniej sześciu miesięcy i przedstawi zaświadczenie potwierdzające ten fakt lub
3. pracuje na rzecz podmiotu mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wykonującego przewóz drogowy.

2. Kierowca obowiązany jest co pięć lat, począwszy od dnia uzyskania świadectwa kwalifikacji zawodowej poświadczają- cego uzyskanie k walifikacji, ukończyć szkolenie okresowe odpowiednio do pojazdu, którym wykonuje przewóz drogowy.
3. Kierowca może odbywać szkolenie okresowe w jednej z następujących form:

1. kursu okresowego;
2. cyklu zajęć rozłożonych w okresie pięciu lat, obejmującego program kursu okresowego.
   3a. Szkolenie okresowe może być częściowo prowadzone w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik komputerowych i Internetu.
   3b. Ośrodek szkolenia prowadzący szkolenie okresowe w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik kom- putero wych i Internetu jest obowiązany przeprowadzić pozostałe zajęcia w formie stacjonarnej przy wykorzystaniu posia- danej infrastruktury, zgłoszonej do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia.
   3c. Ośrodek szkolenia prowadzący szkolenie okresowe w formie stacjonarnej jest obowiązany przeprowadzić wszystkie
   zajęcia przewidziane w programie szkolenia przy wykorzystaniu posiadanej infrastruktury, zgłoszonej do rejestru przedsiębior- ców prowadzących ośrodek szkolenia.

4. Szkolenie okresowe jest prowad zone w ośrodku szkolenia w zakresie bloków programowych określonych odpo- wiednio do kategorii prawa jazdy:

1. C1, C1+E, C i C+E;
2. D1, D1+E, D i D+E.

5. Kierowca, który zaprzestał wykonywania przewozu drogowego przez okres uniemożliwiający spełnienie obowi ązku,
   o którym mowa w ust. 2, przed ponownym przystąpieniem do wykonywania przewozu obowiązany jest ukończyć szkolenie okresowe.

6. Kierowca zamierzający ponownie wykonywać przewóz drogowy lub wykonujący przewóz drogowy różnymi pojaz- dami, dla których jest wymagane posiadanie prawa jazdy co najmniej dwóch kategorii, o których mowa w ust. 4, może ukończyć szkolenie okresowe w zakresie jednego bloku programowego.

Dziennik Ustaw – 49 – Poz. 728

Art. 39e. 1. Kierownik ośrodka szkolenia wydaje osobie, która ukończyła wymagane zaję cia w ramach szkolenia okreso- wego , świadectwo kwalifikacji zawodowej potwierdzające ukończenie szkolenia okresowego.
1a.38) Wydanie świadectwa kwalifikacji zawodowej następuje przez wprowadzenie informacji o jego wydaniu do centralnej ewidencji kierowców n iezwłocznie po ukończeniu przez osobę wymaganych zajęć w ramach szkolenia okresowego.
2. Kierownik ośrodka szkolenia jest obowiązany:
1)39) przedstawić wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce prowadzenia ośrodka szkolenia, najpóźniej w następnym
dniu r oboczym po dniu rozpoczęcia kursu, informację o terminie, czasie i miejscu, w których będą prowadzone zajęcia,
wraz z listą uczestników kursu kwalifikacyjnego lub szkolenia okresowego;
1)40) przesłać wojewodzie, przez przekazanie do centralnej ewidencji ki erowców, informację o terminie, czasie i miej- scu rozpoczęcia pierwszych zajęć w ramach kursu kwalifikacyjnego lub szkolenia okresowego lub informację o ter- minie, czasie i miejscu rozpoczęcia modułu szkolenia okresowego oraz informację o prowadzeniu szkolen ia w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik komputerowych i Internetu, w za kresie i na zasa- dach określonych w art. 100ac ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
2) prowadzić dokumentację odpowiednio kursu kwalifikacyjnego oraz szkolenia okresowego;
3)41) przekazywać wojewodzie, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni od dnia zakończenia szkolenia okresowego i wydania
świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego jego ukończenie, następujące dane osób, które ukoń czyły kurs:
a) imię i nazwisko,
b) datę i miejsce urodzenia,
c) numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – serię, numer i nazwę doku mentu potwier- dzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które wydało ten dokument,
d) adres zamieszkania,
e) zakres ukończonego szkolenia,
f) datę rozpoczęcia i zakończenia szkolenia,
g) numer wydanego świadectwa kwalifikacji zawodowej lub numer zaświadczenia potwierdzającego ukończenie jed- nego z modułów szkolenia, o którym mowa w art. 39d ust. 3 pkt 2. 3)42) przesłać wojewodzie, przez przekazanie do centralnej ewidencji kierowców, dane dotyczące osób, które ukończyły
kurs kwalifikacyjny, szkoleni e okresowe lub moduł szkolenia okresowego, w zakresie i na zasadach określonych w art. 100ac ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.

38. Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 37; wejdzie w życie z dniem wdrożenia rozwiązań technicznych
    umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców danych dotyczących nabywania uprawnień przez kierowców zawodowych określonym w komunikacie, o którym mowa w art. 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 37. Na podstawie art. 21 tej ustawy ministe r właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej komunikat określający dzień wdrożenia rozwiązań techn icz- nych umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromad zenie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców danych doty- czących nabywania uprawnień przez kierowców zawodowych .

39. W tym brzmieniu obowiązuje do wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 40.

40. W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 37; wejdzie w życie z dniem wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z centralnej ewi- dencji kierowców danych dotyczących nabywania uprawnień przez kierowców zawodowych określonym w komunikacie, o którym mowa w art. 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 37. Na podstawie art. 21 tej ustawy minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej komunikat okreś la- jący dzień wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z cen- tralnej ewidencji kierowców danych dotyczących nabywania uprawnień przez kierowców zawodowych .

41. W tym brzmieniu obowiązuje do wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 42.

42. W brzmieniu us talonym przez art. 1 pkt 10 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 37; wejdzie w życie z dniem wdro- żenia rozwiązań technicznych umożliwiających wprowa dzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców danych dotyczących nabywania uprawnień przez kierowców zawodowych określonym w komunikacie, o którym mowa w art. 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 37. Na podstawie art. 21 tej ustawy minister właściwy do spraw informatyzacji w po- rozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej komunikat określający dzień wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców danych dotyczących nabywania uprawnień przez kierowców zawodowych .

Dziennik Ustaw – 50 – Poz. 728

2a.43) W momencie wykonywania czynności, o której mowa w ust. 2 pkt 1, następuje automatyczne wygenero- wanie numeru kursu kwalifikacyjnego lub szkolenia okresowego w systemie teleinformatycznym obsługującym cen- tralną ewidencję kierowców.
3.44) Kierownik ośrodka szkolenia, o którym mowa w ust. 1, przekazuje do centralnej ewidencji kierowców, w zakresie i na za sadach określonych w art. 100ac ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, dane osób, którym wydał świadectwo.
3. (uchylony)45) 4. (uchylony)
Art. 39f. 1. Dokumentem potwierdzającym spełnienie wymagań, o których mowa w art. 39a ust. 1 pkt 5 i 6 oraz art. 39b2 ust. 1, jest wydane w:

1. Rzeczypospolitej Polskiej z aktualnym wpisem kodu 95:
   a) krajowe prawo jazdy albo
   b) karta kwalifikacji kierowcy;
2. innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub w pańs twie członkowskim Europej- skiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w Zjed- noczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z aktualnym wpisem kodu 95:
   a) krajowe prawo jazdy,
   b) karta kwal ifikacji kierowcy,
   c) świadectwo kierowcy w zakresie przewozu drogowego rzeczy.

2. Karta kwalifikacji kierowcy oraz prawo jazdy z wpisem kodu 95 wydane w Rzeczypospolitej Polskiej potwierdzają ponadto spełnienie wymagań, o których mowa w art. 39a ust. 1 pkt 3 i 4, w okresie ważności wpisu.
3. Kierowca zamierzający wykonywać lub wykonujący przewóz drogowy jest obowiązany uzyskać wpis potwierdza- jący spełnienie wymagań, o których mowa w art. 39a ust. 1 pkt 3 i 4 oraz odpowiednio w pkt 5 i 6 oraz art. 39b2 ust. 1, w:

1. polskim krajowym prawie jazdy albo
2. karcie kwalifikacji kierowcy, jeżeli nie jest możliwe wydanie krajowego prawa jazdy z wpisem potwierdzającym brak przeciwwskazań zdrowotnych i psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowc y oraz uzyskanie od- powiedniej kwalifikacji albo ukończenie odpowiedniego szkolenia okresowego.

4. Zasady dokonywania wpisu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, określa art. 15 i art. 15a ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
   o kierujących pojazdami.
   Art. 39g. 1. Działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia stanowi działalność regulowaną w ro- zumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców i wymaga uzyskania wpisu do rejestru przed- siębiorców prowadzących ośrodek szkolenia.

43. Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 37; wejdzie w życie z dniem wdrożenia rozwiązań technicznych
    umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadzen ie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców danych dotyczących nabywania uprawnień przez kierowców zawodowych określonym w komunikacie, o którym mowa w art. 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 37. Na podstawie art. 21 tej ustawy minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej komunikat określający dzień wdro żenia rozwiązań technicz- nych umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców danych doty- czących nabywania uprawnień przez kierowców zawodowych .

44. Obowiązuje do wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 45.

45. Przez art. 1 pkt 10 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 37; wejdzie w życie z dniem wdrożenia rozwiązań technicznych umoż- liwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców danych dotyczących na- bywania u prawnień przez kierowców zawodowych określonym w komunikacie, o którym mowa w art. 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 37. Na podstawie art. 21 tej ustawy minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej komunikat określający dzień wdrożenia rozwiązań tech- nicznych umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadze nie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców danych doty- czących nabywania uprawnień przez kierowców zawodowych .

Dziennik Ustaw – 51 – Poz. 728

2. Warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia spełnia przedsiębiorca , który:

1. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców, zgodnie z art. 28 ustawy
   z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, lub spełnia wymagania określone dla tej działalności;
2. zapewnia prowadzenie szkolenia zgodnie z programem przez:
   a) wykładowców posiadających wiedzę, umiejętności i wykształcenie niezbędne do zapewnienia prawidłowego prze- biegu szkolenia – w zakresie zajęć teoretycznych,
   b) osoby posiadające odpowiednie do prowadzonego szkolenia uprawnienia instruktora, o którym mowa w art. 33 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami – w zakresie zajęć praktycznych,
   c) osoby posiadające odpowiednie do prowadzonego szkolenia uprawnienia instruktora techniki jazdy, o którym mowa
   w art. 117 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami – podczas zajęć z jazdy w warunkach specjalnych prowadzonych w oparciu o infr astrukturę, o której mowa w ust. 2 pkt 3, i urządzenie, o którym mowa
   w ust. 11 pkt 2;
3. posiada:
   a) warunki lokalowe,
   b) wyposażenie dydaktyczne,
   c) miejsca przeznaczone do prowadzenia zajęć praktycznych,
   d) miejsca przeznaczone do jazdy w warunkach spec jalnych,
   e) pojazdy samochodowe odpowiednie do zakresu prowadzonego szkolenia,
   f) szczegółowy program szkolenia wraz z planem jego wykonania oraz metodami nauczania;
4. nie był, jako osoba fizyczna lub członek organu osoby prawnej, prawomocnie skazany za p rzestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych lub przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów.
   3.46) Organem prowadzącym rejestr przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce wykonywania dz iałalności objętej wpisem.
   3.47) Organem prowadzącym rejestr przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce wykonywania działalności objętej wpisem. Rejestr jest prowadzony w systemie teleinforma- tycznym obsługuj ącym centralną ewidencję kierowców.
   3a. Wojewoda prostuje z urzędu wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia zawierający oczy- wiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.
   3b. W przypadku zmiany danych wpisanych do rejestru przeds iębiorca jest obowiązany złożyć wniosek o zmianę wpisu
   w rejestrze w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana tych danych.

4. Wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia dokonywany jest na wniosek przedsiębiorcy zawierający następujące dane:

1. oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania;
2. numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym – o ile jest wymagany;
3. numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy;
4. wskazanie miejsca prowadzenia ośrodka szkolenia.

5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, przedsiębiorca dołącza:

1. program szkolenia wraz z planem wykonania szkolenia oraz metodami nauczania;

2. kopie dokumentów potwierdzających wiedzę i kwalifikacje instruktorów, instruktorów techniki jazdy oraz wykładowców;

3. W tym brzmieniu obowiązuje do wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 47.

4. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 18; wejdzie w życie z dniem wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających prowa dzenie ewidencji i rejestrów określonych w komunikacie, o którym mowa w art. 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 18. Na podstawie art. 18 tej ustawy m inister właściwy do spraw informatyzacji ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” komunikaty określające termin oraz zakres wdrożenia rozwiązań tec hnicz- nych umożliwiających prowa dzenie ewidencji i rejestrów .

Dziennik Ustaw – 52 – Poz. 728

3. kopie dokumentów zawierających informacje o: warunkach lokalowych, wyposażeniu dydaktycznym oraz miejscu przeznaczonym do prowadzenia zajęć praktycznych i posiadanych pojazdach alb o kopię umowy, o której mowa w ust. 11 pkt 1, lub dokumentów zawierających informację o urządzeniu, o którym mowa w ust. 11 pkt 2, wraz z kopią certyfikatu;
4. dokument potwierdzający spełnianie odpowiednich wymagań technicznych przez pojazdy, o których mo wa w ust. 2 pkt 3 lit. e, wydany przez rzeczoznawcę samochodowego, o którym mowa w art. 79a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.

6. Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 4, przedsiębiorca składa oświadczenie o następującej treści:
   „Oświadczam, że:

1. dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia są kompletne i zgodne z prawdą;
2. znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka szko- lenia, ok reślone w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. ”.

7. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, powinno również zawierać:

1. oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania;
2. oznaczenie miejsca i datę złożenia o świadczenia;
3. podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, z podaniem jej imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
   7a. Wojewoda wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia.

8. W rejestrze przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia umieszcza się dane przedsiębiorcy, o których mowa
   w ust. 4, z wyjątkiem adresu zamieszkania, jeżeli jest on inny niż adres siedziby, oraz jego numer w tym rejestrze.
9. Dokonując wpis u, wojewoda pobiera:

1. opłatę za wpis – stanowiącą dochód budżetu państwa .
2. (uchylony)48)

10. Wojewoda przekazuje:

1. do centralnej ewidencji kierowców dane o dokonaniu wpisu przedsiębiorcy do rejestru przedsiębiorców prowadzących
   ośrodek szkolenia – na zasadach określonych w art. 100ac ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym .
2. (uchylony)49)

11. Przedsiębiorca może nie spełniać wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 3 lit. d, jeśli:

1. zawarł umowę na przep rowadzanie zajęć z ośrodkiem doskonalenia techniki jazdy, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, lub
2. posiada urządzenie techniczne do symulowania jazdy w warunkach specjalnych, sp ełniające wymagania określon e w przepisach wydanych na podstawie ust. 12, posiadające ważny certyfikat wydany przez jednostkę akredytowaną w polskim systemie akredytacji, który potwierdza spełnienie tych wymagań przez to urządzenie.

12. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczno -organizacyjne oraz zakres funkcjonalności realizowanej przez urządzenie, o którym mowa w ust. 11 pkt 2, uwzględniając potrzebę zapew- nienia wykorzystania podczas szkolenia urządzeń spełniających jednolite wymag ania.
    Art. 39ga. 1. Wojewoda jest obowiązany dokonać wpisu przedsiębiorcy do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia w terminie 7 dni od dnia wpływu do niego wniosku o wpis wraz z dokumentami, o których mowa w art. 39g ust. 5, oraz oświadczeniem, o którym mowa w art. 39g ust. 6.
13. Jeżeli wojewoda nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a od dnia wpływu do niego wniosku upły- nęło 14 dni, przedsiębiorca może rozpocząć działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy wojewoda wez wał przedsiębiorcę do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu pierwszym, biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.

48. Przez art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 18.

49. Przez art. 2 pkt 8 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 18.

Dziennik Ustaw – 53 – Poz. 728

Art. 39h. 1. Nadzór n ad ośrodkami szkolenia sprawuje wojewoda.
2. W ramach sprawowanego nadzoru wojewoda:

1. przeprowadza kontrolę w zakresie:
   a) spełniania przez ośrodek szkolenia wymagań, o których mowa w art. 39g ust. 2, b) zgodności prowadzonego szkolenia z obowiązującymi programami szkolenia,
   c) dokumentów wymaganych w związku z prowadzeniem szkolenia;
2. w przypadku ustalenia naruszeń warunków wykonywania działalności wyznacza termin ich usunięcia;
3. wydaje decyzję o zakazie prowadzenia przez przedsiębio rcę ośrodka szkolenia oraz wykreśla z urzędu przedsiębiorcę z rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia, jeżeli przedsiębiorca:
   a) złożył oświadczenie oraz inne dokumenty stanowiące załączniki do wniosku, o którym mowa w art. 39g ust. 5, niezgodne ze stanem faktycznym,
   b) nie usunął naruszeń warunków wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka szkole- nia w wyznaczonym przez wojewodę terminie,
   c) rażąco naruszył warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie pr owadzenia ośrodka szkolenia.
   2a. Wojewoda, planując lub przeprowadzając kontrolę ośrodka szkolenia, współpracuje z właściwym wojewódzkim inspektorem transportu drogowego i okręgowym inspektorem pracy, a w razie potrzeby uzgadnia z nimi przeprowadzenie kontroli czasu pracy kierowców wybranych przedsiębiorców, których pracownicy uczestniczyli w kursach kwalifikacyjnych lub szkoleniach okresowych w ośrodku szkolenia wpisanym do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia prowadzonego przez tego woj ewodę. Po przeprowadzeniu kontroli właściwy wojewódzki inspektor transportu drogowego lub okręgowy inspektor pracy przekazują wojewodzie informację o jej wynikach, w szczególności o przypadkach pokrywa- nia się czasu uczestnictwa kierowcy w szkoleniu oraz cz asu pracy wynikającej z ewidencji czasu pracy.

3. Rażącym naruszeniem warunków wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka szkole- nia jest:

1. wielokrotne prowadzenie szkolenia:
   a) w sposób niezgodny z wymaganymi szczegółowymi warun kami przeprowadzania zajęć, o których mowa w art. 39i ust. 1 pkt 2, b) w sposób niezgodny z programem szkolenia,
   c) pojazdami niespełniającymi szczegółowych wymagań, o których mowa w art. 39i ust. 1 pkt 1;
2. nieprzedstawienie informacji, o której mowa w art. 39e ust. 2 pkt 1;
3. wydanie świadectwa kwalifikacji zawodowej niezgodnego ze stanem faktycznym;
4. odmowa poddania się kontroli, o której mowa w ust. 2 pkt 1;
5. wielokrotne prowadzenie szkolenia w formie nauczania na odległość z wykorzy staniem technik komputerowych i Inter- netu przed upływem 3 lat nieprzerwanej działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia.
   3a. Decyzja, o której mowa w ust. 2 pkt 3, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
   3b. W przypadku wydania decyzji o zakazie prowadzenia przez przedsiębiorcę ośrodka szkolenia, o której mowa w ust. 2 pkt 3, w stosunku do przedsiębiorcy, który wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie wpisów do innych rejestrów działalności regulowanej w tym samy m zakresie działalności gospodarczej, z urzędu wykreś la się także przedsiębiorcę z tych rejestrów działalności regulowanej.
   3c. Wojewoda wykreśla przedsiębiorcę z rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia na jego wniosek, a także po uzyskani u informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.

4. Dane o wykreśleniu przedsiębiorcy z rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia wojewoda przeka- zuje d o centralnej ewidencji kierowców na zasadach określonych w art. 100ac ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo
   o ruchu drogowym.

Dziennik Ustaw – 54 – Poz. 728

Art. 39ha. 1. Przedsiębiorca, którego wykreślono z rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia, może uzyskać ponowny wpis do rejestru w tym samym zakresie działalności gospodarczej nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji, o której mowa w art. 39h ust. 2 pkt 3. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy, który wykonywał działal ność gospodarczą bez wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia. Nie dotyczy to sytuacji określonej w art. 39ga ust. 2. Art. 39i. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:

1. szczegółowe wymagania w stosunku do przedsiębiorcy prowadzącego ośrodek szkolenia, o którym mowa w art. 39g, w zakresie infrastruktury technicznej, warunków lokalowych, wyposażenia dydaktycznego oraz pojazdów używanych w trakcie szkolenia;
2. szczegółowe warunki, tryb, zakres i sposób prowadzenia:
   a) kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyśpieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej i kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyśpieszonej,
   b) szkolenia okresowego w formie kursu okresowego oraz cyklu zajęć, o których mowa w art. 39d ust. 3;
3. szczegółowe wymagania dla dodatkowych pomocy dydaktycznych niezbędnych do prowadzenia zajęć w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik komputerowych i Internetu oraz warunki jego utrzymania;
4. szczegółowe warunki, tryb, zakres i sposób prowadzenia zajęć w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik komputerowych i Internetu;
5. zakres tematyczny i liczbę godzin zajęć, które można prowadzić w formie nauczania na odległość z wykor zystaniem technik komputerowych i Internetu;
6. rodzaje szkoleń, które można zaliczyć na poczet części zajęć w ramach kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyśpieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej p rzyśpieszonej i szkolenia okresowego oraz liczbę godzin zajęć, o które na podstawie innych szkoleń można pomniejszyć kwalifikację wstępną, kwalifikację wstępną przyśpieszoną, kwalifikację wstępną uzupełniającą, kwalifikację wstępną uzupełniającą przy- śpiesz oną i szkolenie okresowe;
7. szczegółowe warunki, tryb, zakres i sposób organizacji i przeprowadzania testów kwalifikacyjnych;
8. szczegółowe warunki, tryb, zakres i sposób:
   a) postępowania z dokumentacją związaną z prowadzeniem kwalifikacji wstępnej, k walifikacji wstępnej przyśpieszo- nej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyśpieszonej i szkolenia okreso- wego,
   b) prowadzenia dokumentacji wymaganej w związku z prowadzeniem szkolenia;
9. wzory dokumentów wymaganyc h w związku z prowadzeniem szkolenia;
10. wysokość opłaty za:
    a) wpis przedsiębiorcy do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia, przy czym jego wysokość nie może przekroczyć 600 zł,
    b) przeprowadzenie testu kwalifikacyjnego, przy czym je j wysokość nie może przekroczyć 60 zł.

2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw transportu uwzględnia odpowiednio:

1. przepisy Unii Europejskiej w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, a także potrzebę
   zapewnienia należytych wymagań organizacyjno -technicznych przeprowadzania kursów i zajęć;

2. przepisy Unii Europejskiej w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oraz konieczność obiektywnego sprawdzenia przygotowania do uzyskania kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyśpieszonej, kwalifikacji wstępnej uzupeł- niającej i kwalifikacji wstęp nej uzupełniającej przyśpieszonej w zakresie transportu drogowego;

3. zakres wymagań dla dodatkowych pomocy dydaktycznych niezbędnych do prowadzenia zajęć w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik komputerowych i Internetu;

4. możliwości prowadzenia konkretnych tematów w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik kompute- rowych i Internetu;

Dziennik Ustaw – 55 – Poz. 728

5. zakres merytoryczny szkoleń, które można zaliczyć na poczet kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyśpie- szonej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyśpieszonej i szkolenia okreso- wego, i ich wymiar godzinowy;
6. konieczność zapewnienia ujednoliconych procedur prze prowadzania testów kwalifikacyjnych;
7. potrzebę zapewnienia sprawności procedur administracyjnych i należytej ochrony dokumentacji wymaganej w związku
   z prowadzeniem szkolenia;
8. zakres danych niezbędnych do prawidłowego prowadzenia kwalifikacji wstępn ej, kwalifikacji wstępnej przyśpieszo- nej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyśpieszonej i szkolenia okresowego, dotyczących kandydatów na kierowców i kierowców wykonujących przewóz drogowy, podmiotów uprawnionych do przeprowadzania kursów i zajęć, organów właściwych w sprawach wpisu do rejestru, a także przepisy Unii Europej- skiej w zakresie dokumentów związanych z uzyskiwaniem tych kwalifikacji i szkoleń okresowych;
9. wysokość rzeczywistych kosztów związanych z prowadzeniem rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szko- lenia oraz wysokość kosztów związanych z weryfikacją dokumentów i wydawaniem dokumentów;
10. wysokość rzeczywistych kosztów związanych z przeprowadzaniem testów kwalifikacyjnych.
    Art. 39j. 1. Kierowca wykonujący przewóz drogowy podlega badaniom lekarskim przeprowadzanym w celu stwier- dzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy.

2. Badania lekarskie, o których mowa w ust. 1, są wykonywane, z zastrzeżeniem ust. 3–6, w zakresie i na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ), zwanej dalej „Kodeksem pracy ”.
3. Zakres badań lekarskich, o których mowa w ust. 1, obejmuje ponadto usta lenie istnienia lub braku przeciwwskazań
   zdrowotnych do kierowania pojazdami, zgodnie z rozdziałem 1 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.
4. Badania lekarskie, o których mowa w ust. 1, są przeprowadzane:

1. do czasu ukończenia przez k ierowcę 60 lat – co 5 lat;
2. po ukończeniu przez kierowcę 60. roku życia – co 30 miesięcy.

5. (uchylony)
6. Badania lekarskie, o których mowa w ust. 1, wykonują lekarze uprawnieni do wykonywania badań profilaktycznych, o których mowa w przepisach Kodeksu pracy, posiadający dodatkowo uprawnienia do przeprowadzania badań lekarskich kandydatów na kierowców i kierowców określone w odrębnych przepisach.
   7.50) Lekarz uprawniony, o którym mowa w ust. 6, po przeprowadzeniu badania lekarskiego, o którym mowa w ust. 1, wydaje osobie badanej orzeczenie lekarskie i przekazuje do centralnej ewidencji kierowców, w zakresie i na
   zasadach określonych w art. 100ac ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, dane osoby, której
   wydał to orz eczenie.
   Art. 39k. 1. Kierowca wykonujący przewóz drogowy podlega badaniom psychologicznym przeprowadzanym w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy.
7. Badania psychologiczne, o których mowa w ust. 1, są wykonywane, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, w zakresie i na zasa- dach określonych dla kierowców w rozdziale 1 3 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.
8. Badania psychologiczne, o których mowa w ust. 1, są przeprowadzane:

1. do czasu ukończenia przez kierowcę 60 lat – co 5 lat;
2. po ukończeniu przez kierowcę 60. roku życia – co 30 miesięcy.

4. (uchylony)

50. Dodany przez art. 1 pkt 15 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 37; wejdzie w życie z dniem wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców danych o lekarzach i psychologach oraz wydawanych przez nich orzeczeniach lekarskich i psychologicznych określonym w komunikacie, o którym mowa w art. 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 37. Na podstawie art. 22 tej ustawy minister właściwy do spraw informatyzacji w porozu- mieniu z ministrem właściwym do spraw transportu ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej komunika t określający dzień wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających wprowadzani e, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z centralnej ewiden- cji kierowców danych o lekarzach i psychologach oraz wydawanych przez nich orzeczeniach lekarskich i psycho logicznych .

Dziennik Ustaw – 56 – Poz. 728

5.51) Uprawniony psycholog, o którym mowa w art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierującyc h pojaz- dami , po przeprowadzeniu badania psychologicznego, o którym mowa w ust. 1, wydaje osobie badanej orzeczenie psychologiczne i przekazuje do centralnej ewidencji kierowców, w zakresie i na zasadach określonych w art. 100ac ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, dane osoby, której wydał to orzeczenie.
Art. 39l. 1. Przedsiębiorca lub inny podmiot wykonujący przewóz drogowy jest obowiązany do:

1. kierowania kierowców na:
   a) szkolenia okresowe,
   b) badania lekarskie i psycholo giczne;
2. pokrywania kosztów badań lekarskich i psychologicznych;
3. przechowywania przez cały okres zatrudnienia kierowcy:
   a) danych o wydanych świadectwach kwalifikacji zawodowej albo kopii świadectw kwalifikacji zawodowej, jeżeli zostały wydane w post aci papierowej,
   b) kopii orzeczeń lekarskich i psychologicznych;
4. prowadzenia dokumentacji dotyczącej badań lekarskich i psychologicznych;
5. przekazania kierowcy z chwilą rozwiązania stosunku pracy kopii orzeczeń i świadectw, o których mowa w pkt 3;
6. stworzenia warunków organizacyjnych, umożliwiających kierowcy ukończenie szkolenia okresowego.

2. Przedsiębiorca lub inny podmiot wykonujący przewóz drogowy może pokryć koszty szkoleń okresowych kierowcy.
3. Spełnienie przez przedsiębiorcę lub przez inny podmiot wykonujący przewóz drogowy obowiązku, o którym mowa
   w ust. 1 pkt 1 lit. b, uznaje się za równoznaczne ze spełnieniem obowiązków pracodawcy w zakresie wykonywania wstęp- nych i okresowych badań lekarskich, o których mowa w art. 229 § 1 i 2 Kodeks u pracy.
   Art. 39m. Wymagania, o których mowa w art. 39a–39l, stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy lub innej osoby osobiście wykonującej przewóz drogowy.
   Art. 39n. (uchylony)
   Rozdział 8
   Opłaty
   Art. 40. Przedsiębiorca podejmujący i wykonujący transport drogowy jest obowiązany do ponoszenia opłat za:

1. czynności administracyjne określone w ustawie;

2. przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w art. 37;

3. wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych, o którym mowa w art. 38 ust. 3;

4. przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w art. 16b ust. 4a pkt 2. Art. 41. 1. Opłaty za czynności administracyjne pobiera się z tytułu:

5. udzielenia licencji, zmiany licencji, przedłużenia ważności licencji, wydania wypisu z licencji, wydania wtórnika li cencji
   oraz przeniesienia uprawnień wynikających z licencji;

6. wydania zezwolenia, zmiany zezwolenia, przedłużenia ważności zezwolenia, wydania wypisu z zezwolenia, wydania wtórnika zezwolenia na wykonywanie przewozu regularnego, przewozu regularnego spec jalnego, przewozu wahadło - wego lub przewozu okazjonalnego;

7. wydania zezwolenia na przewóz kabotażowy;

8. wydania zezwolenia zagranicznego;

9. Dodany przez art. 1 pkt 16 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 37; wejdzie w życie z dniem wdrożenia rozwiązań technicznych
   umożliwiających wprowadz anie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców danych o lekarzach
   i psychologach oraz wydawanych przez nich orzeczeniach lekarskich i psychologicznych określonym w komunikacie, o którym mowa w art. 22 ustawy, o której mow a w odnośniku 37. Na podstawie art. 22 tej ustawy minister właściwy do spraw informatyzacji w porozu- mieniu z ministrem właściwym do spraw transportu ogłasza w Dzienn iku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej komunikat określający dzień wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających wprowadzanie, przekazywanie, gromadzenie i udostępnianie z centralnej ewidencji kierowców danych o lekarzach i psychologach oraz wydawanych prz ez nich orzeczeniach lekar skich i psychologicznych .

Dziennik Ustaw – 57 – Poz. 728

5. wydania zaświadczenia lub zmiany zaświadczenia, wydania wypisu z zaświadczenia o zgłoszeniu działalności w zakre sie przewozów na potrzeby własne;
6. wydania zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób na lub przez terytorium Rzeczy - pospolitej Polskiej pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącz- nie z kierowcą;
7. wydania świadectwa kierowcy lub jego zmiany oraz wydania wtórnika świadectwa kierowcy;
8. wydania formularza jazdy;
9. wydania certyfikatu, o którym mowa w art. 30 ust. 10, lub jego zmiany oraz wydania wtórnika certyfikatu;
10. wydania decyzji, o której mowa w art. 20a ust. 2;
11. udzielenia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, zmiany zezwolenia na wykonywanie zawodu
    przewoźnika drogowego, wydanie wypisu z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, wydania wtórnika zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego oraz przeniesienia uprawnień wynikających z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego.

2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, pobierają organy dokonujące tych czynności.
3. Opłaty, o których mowa w art. 40 pkt 2–4, pobiera jednostka, o której mowa w art. 38 ust. 2 i 3.
4. Minister właściwy do spraw transportu w celu usprawnienia procedur pobierania opłat może, w drodze rozporządze- nia, upoważnić, na określonych w arunkach, do pobierania opłat za niekt óre czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym, o których mowa w ust. 1, polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające międzynarodo- wych przewoźników drogowych.
5. (uchylony)
   Art. 42. (utracił moc)
   Art. 42a. (uchylony)
   Art. 43. 1. Od przedsiębiorców zagranicznych mogą być pobierane opłaty na zasadach wzajemności.
6. Minister właściwy do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić dla przedsiębiorców zagranicz- nych opłaty, o których mowa w ust. 1, określając ich wysokość, tryb wnoszenia oraz jednostki właściwe do ich pobierania.
   Art. 44. 1. Jednostki, o których mowa w art. 26, art. 32 oraz art. 43 ust. 2, otrzymują prowizję od pobranych opłat, w wyso kości nie mniejszej niż 7 % i nie większej niż 10 %. 1a. (uchylony)
   1b. (uchylony)
7. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość stawek prowizji oraz sposób jej pobierania i rozliczania z jednostkami, o których
   mowa w ust. 1. Art. 45. 1. Przedsiębiorca wykonujący transport drogowy może być zwolniony z opłat, o których mowa w art. 43, w przypadku wykonywania przez niego przewozów w ramach pomocy humanitarnej, medycznej lub w przypadku klęski żywiołowej.
8. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, następuje, w drodze decyzji administracyjnej, wydanej przez ministra właś ci- wego do spraw transportu, na zgodny wniosek przedsiębiorcy i właściwego organu państwowego lub organizacji hum ani- tarnej.
   Art. 45a. (uchylony)
   Art. 46. 1. Wpływy uzyskane z opłat, o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 7–9 i art. 43, oraz wpływy z opłat z tytułu:

1. w międzynarodowym transporcie drogowym:
   a) udzielenia licencji wspólnotowej, zmiany licencji wspólnotowej, przedłużenia ważności licencji wspólnotowej, wydania wypisu z licencji wspólnotowej, wydania wtórnika licencji wspólnotowej oraz przeniesienia uprawnień wynikających z licencji wspólnotowej,
   b) wydania zezwolenia, zmiany zezwolenia, przedłuże nia ważności zezwolenia, wydania wypisu z zezwolenia, wy- dania wtórnika zezwolenia na wykonywanie przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego, przewozu wahadłowego lub przewozu okazjonalnego,

Dziennik Ustaw – 58 – Poz. 728

c) wydania decyzji, o której mowa w art. 20a ust. 2, d) wydania zezwolenia na przewóz kabotażowy,
e) wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 19a ust. 1, f) wydania zaświadczenia, zmiany zaświadczenia, wydania wypisu z zaświadczenia o zgłoszeniu działalności w za- kresie międzynarodowego przewozu na potrzeby wł asne,
2)52) wydania wielokrotnego zagranicznego zezwolenia wydanego przez Międzynarodowe Forum Transportu (International Transport Forum),
2)53) wydania zezwolenia EKMT,
3) wydania zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób na lub przez terytorium Rzeczy - pospolitej Polskiej pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą
– są przekazywane w całości na wyodrębniony rachunek bankowy Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostr ad. 1a. Wpływy uzyskane z opłat, za wydanie zezwoleń zagranicznych na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego rzeczy lub osób, są przekazywane, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2:

1. na wyodrębniony rachunek bankowy Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad – 20 % wpływów;
2. do Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 16 maja 2019 r. o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej (Dz. U. z 2024 r. poz. 402) – 80 % wpływów.

2. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad sprawuje nadzór nad realizacją wpływów z opłat, o których mowa
   w art. 41 ust. 1 pkt 7–9 i art. 43.
3. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad prze kazuje kwoty pobranych opłat, o których mowa w ust. 1 i ust. 1a pkt 1, w terminie pierwszych dwóch dni roboczych po zakończeniu tygodnia, w którym wpłynęły, na rachunek Krajowego Funduszu Drogowego, z przeznaczeniem na budowę i utrzymanie dróg krajowych or az na potrzeby gromadzenia danych o drogach publicznych i sporządzania informacji o sieci dróg publicznych, jak również na poprawę bezpieczeństwa ruchu drogowego i budowy autostrad.
   3a. (uchylony)
4. Wpływy uzyskane z innych opłat niż wymienione w ust. 1, stanowią odpowiednio dochód właściwej jednostki
   samorządu terytorialnego lub budżetu państwa.
   Art. 47. 1. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów
   publicznych, określi, w drodze rozporządzenia:

1. wysoko ść opłat za czynności administracyjne, o których mowa w art. 41 ust. 1, mając na uwadze w szczególności rodzaj udzielanych uprawnień i okres, na jaki zostaną wydane;
2. wysokość opłat za egzaminowanie oraz za wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych.

2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wysokość opłat zostanie określona:

1. w przypadku licencji, w zależności od:
   a) okresu ważności licencji,
   b) liczby pojazdów samochodowych, na które wydaje się wypisy z licencji,
   c) zakresu transport u drogowego,
   d) rodzaju przewozów,
   e) rodzaju pojazdów – w międzynarodowym transporcie drogowym osób;
   1a) w przypadku zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, w zależności od liczby pojazdów, na które
   wydaje się wypisy z zezwolenia;

2. w przypadku zezwolenia, w zależności od:
   a) okresu ważności zezwolenia,
   b) rodzaju zezwolenia;

3. W tym brzmieniu obowiązuje do wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 53.

4. W brzmieniu ustalonym przez art. 39 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 202 5 r.

Dziennik Ustaw – 59 – Poz. 728

3. w przypadku zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do jego pods tawowej działalności gospodarczej, w zależności od:
   a) zakresu przewozów,
   b) rodzajów przewozów;
4. w przypadku certyfikatu kompetencji zawodowych, w zależności od:
   a) zakresu i formy testu z wiedzy z uwzględnieniem kosztów jego przeprowadzenia,
   b) rodzaju certyfikatu kompetencji zawodowych z uwzględnieniem kosztów jego wydania;
5. w przypadku świadectwa kierowcy, w zależności od okresu ważności.

3. Wysokość opłaty z tytułu:

1. udzielenia licencji – nie może być wyższa niż równowartość 1 000 000 euro;
2. udzielenia zezwolenia na transport drogowy osób – nie może być wyższa niż równowartość 800 euro;
3. udzielenia zezwolenia na przewóz kabotażowy – nie może być wyższa niż równowartość 800 euro za przewóz jedno- razowy;
4. wydania zezwolenia zagranicznego – nie może być wyższa niż równowartość:
   a) 500 euro za wielokrotne zezwolenie roczne,
   b) 15 euro za zezwolenie jednorazowe;
5. wydania świadectwa kierowcy – nie może być wyższa niż równowartość 10 euro;
6. wydania formularza jazdy – nie może być wyższa niż równo wartość 30 euro;
7. wydania certyfikatu, o którym mowa w art. 30 ust. 10 – nie może być wyższa niż równowartość:
   a) 70 euro dla pojazdu samochodowego nieposiadającego certyfikatu,
   b) 50 euro dla pojazdu samochodowego w przypadku wznowienia certyfikatu,
   c) 30 euro dla przyczepy lub naczepy nieposiadającej certyfikatu,
   d) 15 euro dla przyczepy lub naczepy w przypadku wznowienia certyfikatu;
8. wydania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, nie może być wyższa niż równowartość 300 euro.
   Art. 47a. Zadania organów jednostek samorządu terytorialnego, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 i ust. 4 pkt 2 i 3, art. 7d ust. 1 i ust. 4–6, art. 16b ust. 1 i 4, art. 18 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, art. 33 ust. 8 i 9a, art. 47b ust. 2–4, art. 82b ust. 2 pkt 1 i 3, art. 82c ust. 3, art. 82e, art. 82f ust. 1, art. 82i ust. 1 oraz art. 95b ust. 2, są wykonywane jako zadania własne.
   Rozdział 8a
   Wyznaczanie dworców, w których jest udzielana pomoc osobom niepełnosprawnym
   i osobom o ograniczone j sprawności ruchowej
   Art. 47b. 1. Dworzec:
9. którego właścicielem lub współwłaścicielem w części większej niż połowa udziałów we współwłasności jest jednostka
   samorządu terytorialnego oraz
10. który jest zlokalizowany w mieście powyżej 50 000 mieszkańców, oraz z którego rocznie odjeżdża powyżej 500 000 pasa- żerów
    – podlega obowiązkowi dostosowania do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej spraw- ności ruchowej w zakresie określonym w załączniku I lit. a do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 181/201 1 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczącego praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym i zmie niającego rozporzą- dzenie (WE) nr 2006/2004 (Dz. Urz. UE L 55 z 28.02.2011, str. 1), zwanego d alej „rozporządzeniem nr 181/2011 ”.

2. Jednostka, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jest obowiązana corocznie do dnia 31 marca przeprowadzić analizę doty- czącą spełniania przez dworzec, którego jest właścicielem lub współwłaścicielem w części większej niż połow a udziałów we współwłasności, kryteriów określonych w ust. 1 pkt 2. Wyniki analizy przekazuje się niezwłocznie wojewodzie.

Dziennik Ustaw – 60 – Poz. 728

3. Jednostka, o której mowa w ust. 1 pkt 1, w terminie roku następującym po roku, w którym dworzec, którego jest właścicielem lub współwłaścicielem w części większej niż połowa udziałów we współwłasności, spełnił kryteria określone
   w ust. 1 pkt 2, jest obowiązana dostosować dworzec do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograni- czonej sprawności ruchow ej w zakresie określonym w załączniku I lit. a do rozporządzenia nr 181/2011, zwaną dalej
   „udzie laniem pomocy ”.
4. Jednostka, o której mowa w ust. 1 pkt 1, po dostosowaniu dworca do udzielania pomocy jest obowiązana niezwłocz- nie wystąpić do ministra właśc iwego do spraw transportu, za pośrednictwem wojewody, z wnioskiem o wyznaczenie tego dworca jako dworca, w którym jest udzielana pomoc.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, dołącza się dokumenty potwierdzające dostosowanie dworca do udzielania pomocy.
   Art. 47c. 1. Właściciel dworca, który nie spełnia kryteriów określonych w art. 47b ust. 1 pkt 1 lub 2, w przypadku dostosowania tego dworca do udzielania pomocy może wystąpić do ministra właściwego do spraw transportu, za pośrednic- twem wojewody, z wnioskiem o wyznaczenie tego dworca jako dworca, w którym jest udzielana pomoc. Przepis art. 47b ust. 5 stosuje się.
6. Na wniosek właściciela złożony do ministra właściwego do spraw transportu, za pośrednictwem wojewody, dworzec
   wyznaczony zgodnie z ust. 1 do udzielania pomocy może zostać pozbawiony statusu dworca wyznaczonego do jej udzielania.
   Art. 47d. 1. Minister właściwy do spraw transportu może zawrzeć z podmiotem zarządzającym dworcem spełniającym
   kryteria określone w art. 47b ust. 1 pkt 2, niebędącym:

1. jednostką samorządu terytorialnego, o której mowa w art. 47b ust. 1 pkt 1 lub
2. właścicielem dworca, o którym mowa w art. 47c ust. 1, który wystąpił z wnioskiem, o którym mowa w tym przepisie
   – porozumienie na podstawie którego podmiot zarządzający dworcem dostosuje ten dworzec do udzielania pomocy w ter- minie określonym w tym porozumieniu.

2. Po dostosowaniu dworca, o którym mowa w ust. 1, do udzielania pomocy minister właściwy do spraw transportu
   wyznacza ten dworzec jako dworz ec, w którym jest udzielana pomoc, poprzez jego zamieszczenie w wykazie, o którym mowa w art. 47g. Art. 47e. W przypadku gdy dworzec wyznaczony do udzielania pomocy przestał spełniać kryteria określone w art. 47b ust. 1 pkt 1 lub 2, utrzymuje on status dwo rca wyznaczonego do jej udzielania, o ile jego właściciel lub współwłaściciel w części większej niż połowa udziałów we współwłasności nie wystąpi do ministra właściwego do spraw transportu, za pośrednictwem wojewody, z wnioskiem o pozbawienie tego dworca s tatusu dworca wyznaczonego do udzielania pomocy. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające, że dworzec przestał spełniać kryteria określone w art. 47b ust. 1 pkt 1 lub 2. Art. 47f. 1. Wojewoda i minister właściwy do spraw transportu są uprawnieni do kontroli dostosowania dworców
   do udzielania pomocy.
3. Wojewoda jest uprawniony do kontroli realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 47b ust. 2, uwzględniając
   zakres, sposób i terminowość jego wykonania.
4. W ramach kontroli, o których mowa w ust. 1 i 2, osoba upoważniona do ich przeprowadzania ma prawo żądania od kontrolowanego pisemnych lub ustnych wyjaśnień, okazania dokumentów i innych nośników informacji oraz udostępniania danych mających związek z przedmiotem kontroli.
   Art. 47g. Minist er właściwy do spraw transportu prowadzi i aktualizuje „Wykaz dworców wyznaczonych do udziela- nia pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej ”. Art. 47h. 1. Minister właściwy do spraw transportu po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w art. 47b ust. 4 albo art. 47c ust. 1:

1. wyznacza dworzec do udzielania pomocy poprzez jego zamieszczenie w „Wykazie dworców wyznaczonych do udzie- lania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej ” albo

2. odmawia, w drodze decyzji administracyjnej, wyznaczenia dworca do udzielania pomocy i wyznacza dodatkowy ter- min na jego dostosowanie do jej udzielania, w przypadku gdy dworzec nie został dostosowany w zakresie okreś lonym w załączniku I lit. a do rozporząd zenia nr 181/2011.

Dziennik Ustaw – 61 – Poz. 728

2. Minister właściwy do spraw transportu po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w:

1. art. 47c ust. 2, pozbawia dworzec statusu dworca wyznaczonego do udzielania pomocy poprzez jego usunięcie z wy- kazu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;
2. art. 47e: a) pozbawia dworzec statusu dworca wyznaczonego do udzielania pomocy poprzez jego usunięcie z wykazu, o którym
   mowa w ust. 1 pkt 1, albo
   b) odmawia, w drodze decyzji administracyjnej, pozbawienia dworca statusu dworca wyznaczonego do udzielania pomocy, w przypadku gdy ustali, że dworzec nadal spełnia kryteria określone w art. 47b ust. 1.

3. Minister właściwy do spraw transportu zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmioto- wej i na bieżąco aktualizuje „Wykaz d worców wyznaczonych do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom
   o ograniczonej sprawności ruchowej ”.
4. Minister właściwy do spraw transportu przekazuje Komisji Europejskiej zgodnie z art. 12 rozporządzenia nr 181/2011
   „Wykaz dworców wyznaczonych do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej ” i jego aktualizacje.
   Rozdział 9
   Inspekcja Transportu Drogowego
   Art. 48. 1. Tworzy się Inspekcję Transportu Drogowego, zwaną dalej „Inspekcją ”, powołaną d o kontroli przestrzegania przepisów w zakresie przewozu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi oraz przepisów, o których mowa
   w art. 3 ust. 1a.
5. (uchylony)
   Art. 49. Przepisy ustawy nie naruszają przewidzianych w odrębnych ustawach obowiązków i uprawnień organów pub - licznych w zakresie kontroli przestrzegania przepisów.
   Art. 50. Do zadań Inspekcji należy:

1. kontrola:
   a) przestrzegania obowiązków lub warunków przewozu drogowego, o których mowa w art. 4 pkt 22, b) (uchylona)
   c) przestrzegania przepisów ruchu drogowego w zakresie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
   d) (uchylona)
   e) przestrzegania szczegółowych zasad i warunków transportu zwierząt,
   f) (uchylona)
   g) wprowadzonych d o obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych pod względem zgodności z wymaganiami technicznymi, dokumentacją techniczną i prawidłowością ich oznakowania, w zakresie określonym w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych,
   h) rodzaju używanego paliwa,
   i) dokumentów związanych z wykonywaniem publicznego transportu zbiorowego,
   j)54) prawidłowości uiszczenia opłaty elektronicznej, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych , w tym w ram ach kontroli związanej z transgraniczną wymianą informacji, o której mowa w art. 13mg tej ustawy,
   k) przestrzegania czasu pracy:
   – przedsiębiorców osobiście wykonujących:
   – – przewozy drogowe, do których ma zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 561/2006 albo Umowa europejska
   dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporzą- dzona w Genewie dnia 1 lipca 1970 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 409), zwana dalej „Umową AETR”,

2. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 1 ustaw y z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 760), która weszła w życie z dniem 6 maja 2023 r.

Dziennik Ustaw – 62 – Poz. 728

– – przewozy regularne, których trasa ni e przekracza 50 km, lub publiczny transport zbiorowy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, którego trasa nie prze - kracza 50 km, – osób niezatrudnionych przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujących na jego rzecz:
– – przewozy drogowe, do których ma zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 561/2006 albo Umowa AETR,
– – przewozy regularne, których trasa nie przekracza 50 km, lub publiczny transport zbiorowy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 20 10 r. o publicznym transporcie zbiorowym, którego trasa nie prze- kracza 50 km, l) przestrzegania ustalonych przez radę gminy, a w przypadku miasta stołecznego Warszawy – Radę Warszawy, cen za przewozy taksówkami i stawek taryfowych obowiązujących przy przew ozie osób i ładunków taksówkami, o których
mowa w art. 11b, m) dokumentów potwierdzających uzyskanie kwalifikacji, o których mowa w art. 39a ust. 1 pkt 5 i art. 39b2, oraz ukończenie szkolenia, o którym mowa w art. 39a ust. 1 pkt 6;
2) prowadzenie postępowania administracyjnego, w tym wydawanie decyzji administracyjnych na zasadach określonych w ustawie, a także podejmowanie innych czynności w niej przewidzianych, w sprawach:
a) licencji wspólnotowej,
b) zezwoleń w międzynarodowym transp orcie drogowym i zezwoleń na przewóz kabotażowy,
c) formularzy jazdy,
d) zaświadczeń na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy,
e) świadectw kierowcy,
f) certyfikatów, o których mowa w art. 30 ust. 10, g) zezwoleń na wykonywanie zawodu przewoźnika dro gowego w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, h) dotyczących spełniania lub niespełniania wymogu dobrej reputacji, o których mowa w art. 7d ust. 1–6, w przypad- kach, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2; 3) podejmowanie czynności dotyczących z ezwoleń zagranicznych i zezwoleń ministra właściwego do spraw transportu ; 3a) (uchylony)
3b) (uchylony)
3c) (uchylony)
4) wykonywanie zadań wynikających z ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejo- wego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 104 i 1523 ). 5) (uchylony)55) 6)56) wykonywanie zadań wynikających z ustawy z dnia 28 lipca 2023 r. o delegowaniu kierowców w transporcie drogo- wym.
Art. 50a. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów pub licz- nych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb kontroli, o której mowa w art. 50 pkt 1 lit. h, uwzględniając sposób przeprowadzenia kontroli i badania rodzaju używanego paliwa.
Art. 50b. Konserwacja, naprawa i bieżące utrzymanie urządzeń technicznych do ważenia pojazdów jest finansowane ze środków budżetu państwa ujmowanych w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw transportu.
Art. 51. 1. Zada nia Inspekcji Transportu Drogowego określone w niniejszym rozdziale wykonują następujące organy:

1. Główny Inspektor Transportu Drogowego;

2. wojewoda działający za pośrednictwem wojewódzkiego inspektora transportu drogowego, zwanego dalej „wojewódzkim
   inspektorem ”, jako kierownika wojewódzkiej inspekcji transportu drogowego wchodzącej w skład wojewódzkiej admini - stracji zespolonej.

3. Przez art. 6 pkt 2 ustawy , o której mowa w odno śniku 4.

4. Dodany przez art. 39 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

Dziennik Ustaw – 63 – Poz. 728

2. Organy wymienione w ust. 1 wykonują zadania Inspekcji Transportu Drogowego zgodnie z kompetencjami okreś - lonymi w ustawie i przepisach odrębnych.
3. Główny Inspektor Transportu Drogowego koordynuje, nadzoruje i kontroluje działalność wojewódzkich inspektorów transportu drogowego oraz nadzoruje wykonanie w roku budżetowym planów rzeczowo -finansowych w części dotyczącej wojewód zkich inspektoratów transportu drogowego.
4. Wojewódzki inspektor transportu drogowego kieruje działalnością wojewódzkiego inspektoratu transportu drogowego.
   5.57) Czynności związane z realizacją zadań określonych w art. 50 pkt 1, 4 i 6 w zakresie określonym w art. 68 –75 wyko nują inspektorzy Inspekcji, zwani dalej „inspektorami”.
5. W sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji organem właściwym jest:

1. Główny Inspektor Transportu Drogowego – w sprawach:
   a)58) określon ych w art. 50 pkt 2, 3 i 4 , b)59) związanych z kontrolą uiszczenia opłaty elektronicznej za przejazd po drogach krajowych, na zasadach określo- nych w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych , w tym w ramach kontroli związanej z transgra- niczną w ymianą informacji, o której mowa w art. 13mg tej ustawy , ba) (uchylon a) bb) (uchylon a) bc) (uchylon a) c) związanych z kontrolą przestrzegania przepisów ruchu drogowego przez kierujących pojazdami w zakresie, o którym
   mowa w art. 129g ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
2. wojewódzki inspektor – w pozostałych sprawach oraz w sprawach określonych w art. 50 pkt 4.

7. Główny Inspektor Transportu Drogowego może w sprawach, o których mowa w ust. 6 pkt 1 lit. a oraz b , upoważ nić do działania w jego imieniu wojewódzkiego inspektora transportu drogowego.
   7a. W przypadku udzielenia upoważnienia, o którym mowa w ust. 7, Główny Inspektor Transportu Drogowego może przekazać wojewódzkiemu inspektorowi transportu drogowego środki finansowe na pokrycie kosztów powierzonych zadań.
8. Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach, o których mowa
   w ust. 6 pkt 2, jest Główny Inspektor Transportu Drogowego.
   Art. 52. 1. Główny Inspektor Tra nsportu Drogowego kieruje Inspekcją przy pomocy podległego mu Głównego Inspek - toratu Transportu Drogowego oraz delegatur terenowych Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego, zwanych dalej „delegaturami ”. 1a. Główny Inspektor Transportu Drogowego może spr awę należącą do właściwości delegatury przejąć lub przekazać do załatwienia innej delegaturze albo sprawę należącą do swojej właściwości przekazać do załatwienia wskazanej delegaturze.
   1b. Delegaturami kierują naczelnicy delegatur. Decyzje i postanowienia w sprawach z zakresu właściwości delegatur oraz w sprawach przekazanych do załatwienia przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego naczelnicy delegatur wydają
   w imieniu Głównego Inspektora Transportu Drogowego.
   1c. Obsługę delegatury zapewnia wojewódzki inspektorat transportu drogowego na obszarze działania, którego znaj- duje się siedziba delegatury.
9. Prezes Rady Ministrów, w drodze zarządzenia, nadaje statut Głównemu Inspektoratowi Transportu Drogowego, w którym określa organizację Głównego Inspektorat u Transportu Drogowego i jego delegatur, w tym terytorialny zasięg działania delegatur oraz wojewódzkie inspektoraty transportu drogowego będące ich siedzibami.
10. Wojewódzki inspektor kieruje wojewódzką inspekcją przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu tra nsportu drogowego.
11. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, określi, w drodze rozporządzenia, zasady organizacji wojewódzkich inspektoratów transportu drogowego, uwzględniając podział na komórki organizacyjne.

57. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 39 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

58. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 6 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

59. Ze zm ianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 2 ustawy , o której mowa w odnośniku 54.

Dziennik Ustaw – 64 – Poz. 728

Art. 53. 1. Główny Inspektor jest centralnym organem administracji rządowej podległym ministrowi właściwemu do spraw transportu.
2. Główny Inspektor jest powoływany przez Prezesa Rady Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego
i konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw transportu. Prezes Rady Ministrów odwołuje Głów- nego Inspektora.
3. Zastępców Głównego Inspektora Transportu Drogowego powołuje minister właściwy do spraw transportu spośród osób wy łonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek Głównego Inspektora Transportu Drogo- wego. Minister właściwy do spraw transportu odwołuje, na wniosek Głównego Inspektora, jego zastępców.
3a. Stanowisko Głównego Inspektora może zajmować oso ba, która:

1. posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;

2. jest obywatelem polskim;

3. korzysta z pełni praw publicznych;

4. nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

5. posiada kompetencje kier ownicze;

6. posiada co najmniej 6 -letni staż pracy, w tym co najmniej 3 -letni staż pracy na stanowisku kierowniczym;

7. posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Inspekcji Transportu Drogowego.
   3b. Informację o naborze na sta nowisko Głównego Inspektora ogłasza się przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie urzędu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji Pub - licznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Ogłoszenie powinn o zawierać:

8. nazwę i adres urzędu;

9. określenie stanowiska;

10. wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa;

11. zakres zadań wykonywanych na stanowisku;

12. wskazanie wymaganych dokumentów;

13. termin i miejsce składania dokumentów;

14. informację o metodach i technikach naboru.
    3c. Termin, o którym mowa w ust. 3b pkt 6, nie może być krótszy niż 10 dni od dnia opublikowania ogłoszenia w Biule- tynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
    3d. Nabór na stanowisko Głównego Inspektora przeprowadza zespół, powołany przez ministra właściwego do spraw transportu, liczący co najmniej 3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wył onienia najlepszych kandydatów.
    W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze.
    3e. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 3d, może być dokonana na zlecenie zespołu przez osobę niebędącą członkiem zespołu, która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.
    3f. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 3e, mają obowiązek zachowania w tajemnicy informacji doty- czących osób ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.
    3g. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których przed stawia ministrowi właściwemu do spraw
    transportu.
    3h. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:

15. nazwę i adres urzędu;

16. określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów;

17. imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w ogłoszeniu o naborze;

18. informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;

19. uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;

20. skład zespołu.

Dziennik Ustaw – 65 – Poz. 728

3i. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczeni e informacji w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Informacja o wyniku naboru zawiera:

1. nazwę i adres urzędu;
2. określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;
3. imiona, na zwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego
   albo informację o niewyłonieniu kandydata.
   3j. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.
   3k. Zespół przeprowadzający nabór na stanowisko, o którym mowa w ust. 3, powołuje Główny Inspektor.
   3l. Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowisko, o którym mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio ust. 3a–3j.

4. Wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda, za zgodą Głównego Inspektora.
5. Zastępcę wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda, na wnio sek wojewódzkiego inspektora, w uzgod nie- niu z Głównym Inspektorem Transportu Drogowe go. Art. 54. 1. Główny Inspektor sprawuje nadzór nad wojewódzkimi inspektorami oraz ma prawo kontroli ich działal ności, a także wydawania im wiążących poleceń w tym zakresie.
6. Główny Inspektor Transportu Drogowego:

1. opracowuje kierunki działania Insp ekcji w porozumieniu z organizacjami zrzeszającymi przewoźników o zasięgu ogól- nokrajowym i plany kontroli o znaczeniu ogólnokrajowym, zatwierdzane przez ministra właściwego do spraw trans- portu;

2. określa metody i formy wykonywania zadań przez Inspekcję, w zakresie nieobjętym innymi przepisami wydanymi na podstawie ustawy;

3. organizuje kursy specjalistyczne i szkolenia inspektorów;

4. przygotowuje projekty aktów prawnych w zakresie kontroli przewozów drogowych;

5. opracowuje, we współpracy z Komendantem Głównym Policji, Komendantem Głównym Straży Granicznej, Szefem Krajowej Administracji Skar bowej oraz Głównym Inspektorem Pracy, jednolitą krajową strategię kontroli przepisów
   w zakresie czasu jazdy i czasu postoju, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców;

6. zapewnia uczestnictwo Inspekcji, co najmniej sześć razy w roku, w skoordynowa nych z właściwymi organami kon- trolnymi innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym kontrolac h drogowych kierow- ców pojazdów o bjętych zakresem stosowania rozporządzenia (UE) nr 165/2014 oraz rozporządzenia (WE) nr 561/2006,
   w tym co najmniej dwa razy w roku w kontrolach drogowych przewozów kabotażowych, zgodnie z art. 10a ust. 3 roz- porządzenia (WE) nr 1072/2009; kontrole takie są wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i mogą być przeprowadzane wspólnie z polskimi organami kontrolnymi;
   6a)60) zapewnia uczestnictwo Inspekcji, co najmniej raz w roku, w skoordynowanyc h z właściwymi organami kontrol nymi innego państwa człon kowskiego lub państw członkowskich Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodar czym, wstępnych lub szczegółowych drogowych kontrolach technicznych pojazdów katego rii M 2, M 3, N 2 i N 3, przyczep kategorii O 3 i O 4 i ciągników kołowych kategorii T 1b, T2b, T3b, T4.1b, T4.2b, T4.3b i T5 użytkowanych na drodze publicznej do wykonywania zarobkowego przewozu rzeczy;
   6b) podejmuje starania w celu uczestnictwa Inspekcji w skoordynowanych z właściwymi organami kontrolnymi innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskie go Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
   (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym kontrolach w przedsiębiorstwach podmiotów wyko- nujących przewozy drogowe objętych zakresem stosowania rozporządzenia (UE) nr 165/2014 oraz rozporządzenia
   (WE) nr 561/2006; kontrole takie są przeprowadzane w tym samym czasie i wykonywane odpowiednio na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na terytorium innego, jednego lub większej liczby państw członkowskich oraz mogą być przeprowadzane wspólnie z polskim i organami kontrolnymi;

7. W brzmieniu ustalonym przez art. 74 pkt 2 ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o systema ch homologacji pojazdów oraz ich wyposażenia (Dz. U. poz. 919), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2023 r.

Dziennik Ustaw – 66 – Poz. 728

7. realizuje, co najmniej raz w roku, wspólny z właściwymi organami odpowiedzialnymi za kontakty wewnątrzwspólno- towe w zainteresowanych państwach członkowskich Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Poro- zumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, program szkolenia w zakresie najlepszych praktyk kontrolnych oraz wymiany pracowników;
8. udziela właściwym organom innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowski ego Europej skiego
   Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, niezbędnej pomocy
   i wyjaśnień w sytuacji, kiedy brak jest wystarczających danych do stwierdzenia w czasie kontroli dro gowej prze prowa - dzanej na tery torium tego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozu - mienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, że kierowca pojazdu zarejestrowanego w Rzeczypospolitej Polskiej, naruszył p rzepisy w zakresie czasu jazdy i czasu postoju, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku;
9. zapewnia uczestnictwo swojego przedstawiciela w Komitecie wspierającym Komisję Europejską, ustanowionym zgod- nie z art. 42 rozporządzenia (UE) nr 165/2014 i w Forum do spraw tachografów, ustanowionym zgodnie z art. 43 rozpo- rządzenia (UE) nr 165/2014;
10. wymienia z właściwymi organami państw członkowskich Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europej- skiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym informacje dostępne na podstawie art. 22 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 561/2006;
    10a) wymienia z właściwymi organami państw członkowskich Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europej- skiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, przynajm- niej raz na sześć miesięcy lub w indywidualnych przypadkach na uzasadniony wniosek, informacje dostępne na pod- stawie art. 22 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 oraz informac je w zakresie kontroli przepisów dotyczących czasu jazdy i czasu postoju, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców wykonujących przewozy drogowe oraz czasu pracy kierowców;
11. wykonuje zadania Inspekcji dotyczące kontroli i nadzoru nad przestrzeganiem przepisów ruchu drogowego przez kie- rujących pojazdami w zakresie, o którym mowa w art. 129g ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
    11a)61) wykonuje zadania Inspekcji związane z kontrolą prawidłowości uiszczenia op łaty elektronicznej za przejazd po dro- gach krajowych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach pub licznych , w tym w ramach kontroli związanej z transgraniczną wymianą informacji, o której mowa w art. 13mg tej ustawy;
    11b) (uchyl ony) 11c) (uchylony)
12. uzgadnia opracowane przez wojewodów projekty rocznych planów rzeczowo -finansowych w części dotyczącej wojewódzkich inspektoratów transportu drogowego.
    2a. Zadania Głównego Inspektora Transportu Drogowego finansowane są z budżetu p aństwa z części, której dyspo- nentem jest minister właściwy do spraw transportu.

3. Wojewódzki inspektor opracowuje kierunki działania wojewódzkiej inspekcji transportu drogowego, zatwierdzane przez Głównego Inspektora.
4. Główny Inspektor Transportu Drogow ego raz na dwa lata przedkłada Radzie Ministrów, za pośrednictwem ministra
   właściwego do spraw transportu, jednolitą krajową strategię kontroli, w terminie do dnia 30 listopada.
   Art. 54a. (uchylony)
   Art. 54aa. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego przekazuje informacje, o których mowa w art. 54 ust. 2 pkt 10a, w indywidualnym przypadku na uzasadniony wniosek innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub pań- stwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w terminie 25 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku. Główny Inspektor Transportu Drogowego może ustalić z państwem występującym z uzasadnionym wnioskiem o informację krótszy termin na jej udzielenie.
5. W pilnych przypadkach lub przypadkach wymagających jedynie prostego sprawdzenia rejestrów, takich jak rejestry systemu oceny ryzyka, informacje będące przedmiotem wniosku są przekazywane w terminie trzech dni roboczych od dnia otrzymania wniosku.

61. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 54.

Dziennik Ustaw – 67 – Poz. 728

3. W przypadku gdy złożony wniosek nie jest wystarczająco uzasadniony, Główny Inspektor Transportu Drogowego informuje o tym wnioskujące państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozu - mienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w terminie 10 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku. Jeżeli wnioskujące państwo nie przedstawi dodatkowego uzasadnienia wniosku, Główny Inspektor Transportu Drogowego informuje o odmowie jego rozpatrzenia.
4. Jeżeli udzi elenie informacji będących przedmiotem wniosku jest utrudnione lub niemożliwe, Główny Inspektor Transportu Drogowego informuje o tym wnioskujące państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFT A) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w termi- nie 10 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku i przedstawia powody uzasadniające taką trudność lub brak możliwości udzielenia informacji.
5. Informacje, o których mowa w art. 54 ust. 2 pkt 10a, są udostępniane za pośrednictwem systemu wymiany informa- cji na rynku wewnętrznym (IMI) ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) n r 1024/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie współpracy administracyjnej za pośrednictwem sy stemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym i uchylającym decyzję Komisji 2008/49/WE („rozporządzenie w sprawie IMI”) (Dz. Urz. UE L 316 z 14.11.2012, str. 1, z późn. zm.62)), z wyjątkiem informacji przekazywanych na podstawie przepisów odrębnych za pośr ed- nictwem Krajowego Rejestru Elektronicznego Przedsiębiorców Transportu Drogowego.
   Art. 54b. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego jest organem odpowiedzialnym za kontakty wewnątrzwspólno- towe w zakresie kontroli przepisów dotyczących czasu jazdy i czasu postoju, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców wykonujących przewozy drogowe.
6. Główny Inspektor Transportu Drogowego, Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej oraz Główny Inspektor P racy prowadzą rejestry danych statystycznych dotyczących kontroli czasu jazdy i czasu postoju, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców wykonujących przewozy dro- gowe, według następujących kategorii:

1. w przypadku kontroli drogowych:
   a) kategoria drogi: krajowe, wojewódzkie, powiatowe lub gminne,
   b) państwo, w którym kontrolowany pojazd jest zarejestrowany,
   c) rodzaj tachografu: analogowy lub cyfrowy;
2. w przypadku kontroli na terenie przedsiębiorstw:
   a) kategoria przewozu drogowego: międzynarodow y lub krajowy, przewóz osób lub rzeczy, przewóz na potrzeby własne lub transport drogowy,
   b) wielkość taboru przedsiębiorstwa,
   c) rodzaj tachografu: analogowy lub cyfrowy.

3. Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej oraz Główny Inspektor Pracy przekazują Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego w formie pisemnej, w postaci papie- rowej oraz w postaci elektronicznej, dane statystyczne, o których mowa w ust. 2, w terminie do dnia 3 1 lipca roku następu- jącego po roku sprawozdawczym.
4. (uchylony)
   Art. 54c. Główny Inspektor Transportu Drogowego wykonuje określone w ustawie zadania związane z ochroną praw
   pasażerów korzystających z przewozu drogowego w ramach usług, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 181/2011.
   Art. 54d. 1.63) Główny Inspektor Transportu Drogowego wykonuje zadania punktu kontaktowego w zakresie wstęp- nych i szczegółowych drogowych kontroli technicznych pojazdów kategorii M 2, M 3, N 2 i N3, przyczep kategorii O 3 i O 4 i ciągników kołowych kategorii T 1b, T2b, T3b, T4.1b, T4.2b, T4.3b i T 5 użytkowanych na drodze publicznej do wykonywania zarobkowego przewozu rzeczy dotyczące zapewnienia koordynacji z punktami k ontaktowymi innych państw człon kowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Euro- pejskim Obszarze Gospodarczym w odniesieniu do działań, o których mowa w art. 54e ust. 1, oraz umożliwienia wymiany innych informacji z właściwymi punktami kontaktowymi w tym zakresie oraz udzielania im pomocy.

62. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 354 z 28.12.2013, str. 132, Dz. Urz. UE L 159 z 28.05.20 14, str. 1 i 11, Dz. Urz. UE L 200 z 26.07.2016, str. 1, Dz. Urz. UE L 252 z 16.09.2016, str. 53, Dz. Urz. UE L 295 z 21.11.2018, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 231 z 06.09.2019, str. 29.

63. W brzmieniu ustalonym przez art. 74 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 60.

Dziennik Ustaw – 68 – Poz. 728

2. Wojewódzcy komendanci Policji, Komendant Stołeczny Policji, komendanci oddziałów Straży Granicznej, dyrek- torzy izb administracji skarbowej oraz zarządcy dróg przekazują Głównemu Inspektorow i Transportu Drogowego informa- cje, o których mowa w art. 54e ust. 1, przy użyciu formularzy elektronicznych udostępnionych na stronie internetowej Głów- nego Inspektoratu Transportu Drogowego lub za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej.
3. Wojewódzcy inspektorzy transportu drogowego przekazują Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego informacje, o których mowa w art. 54e ust. 1, niezwłocznie po zakończeniu kontroli za pośrednictwem centralnej ewidencji naruszeń stwierdzonyc h w wyniku przeprowadzanych kontroli, o której mowa w art. 80 ust. 1.
4. W przypadku przekazywania informacji za pośrednictwem elektronicznej skrzynki podawczej Głównego Inspektora Transportu Drogowego przez podmioty, o których mowa w ust. 2, informacje po winny być podpisane przy użyciu kwalifi- kowanego podpisu elektronicznego, podpisu zaufanego albo podpisu osobistego.
5. Główny Inspektor Transportu Drogowego określi wzory informacji, o których mowa w art. 54e ust. 1, w formie doku - mentów elektronicznych.
   Art. 54e. 1. W przypadku stwierdzenia podczas wstępnej lub szczegółowej drogowej kontroli technicznej, że pojazd, o którym mowa w art. 54d ust. 1, niezarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego lub narusza w ymagania ochrony środowiska, Główny Inspektor Transportu Drogowego informuje o wynikach kontroli państwo członkowskie Unii Europejskiej albo państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospod arczym, w którym pojazd ten jest zarejestrowany, oraz może zwrócić się do właściwego organu tego państwa o podjęcie działań zmierzających do przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego tego pojazdu.
6. Przekazywanie informacji, o których mowa w ust. 1, odbywa się przy użyciu systemu wymiany komunikatów (systemu RSI), o którym mowa w art. 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/2205 z dnia 29 listopada 2017 r. w sprawie szczegółowych zasad dotyczących procedur zgłaszania pojazdów użytkowych wyka zujących poważne lub nie - bezpieczne usterki stwierdzone podczas drogowej kontroli technicznej (Dz. Urz. UE L 314 z 30.11.2017, str. 3). Art. 54f. W przypadku otrzymania od innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej albo państwa członkow- skiego Europejs kiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gos podarczym informacji o konieczności podjęcia działań zmierzających do przeprowadzenia badania technicznego pojazdu, o którym mowa w art. 54d ust. 1, zarejestrowanego na ter ytorium Rzeczypospolitej Polskiej Główny Inspektor Transportu Drogowego przekazuje tę informację staroście właściwemu ze względu na miejsce rejestracji tego pojazdu.
   Art. 55. 1. Inspektor wykonując zadania, o których mowa w art. 50, ma prawo do:

1. wstępu do pojazdu;

2. kontroli dokumentów;
   2a) kontroli karty kierowcy i karty przedsiębiorstwa;

3. kontroli zainstalowanych lub znajdujących się w pojeździe urządzeń pomiarowo -kontrolnych i tachografu, w tym zdjęcia
   lub zerwania plomby tachografu do celó w kontroli zgodnie z art. 22 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 165/2014;
   3a)64) kontroli używanego w pojeździe urządzenia, o którym mowa w art. 13i ust. 3 i 3a oraz art. 16l ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych;
   3b)65) kontroli spełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 10a ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitoro- wania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi – w przypadku, o którym mowa w art. 28b ust. 1 lub 2;

4. kontrolowania masy, nacisk ów osi i wymiarów pojazdu przy użyciu przyrządu pomiarowego;

5. żądania od podmiotu wykonującego przewóz drogowy i jego pracowników pisemnych lub ustnych wyjaśnień, oka zania
   dokumentów i innych nośników informacji oraz udostępnienia wsze lkich danych mających związek z przedmiotem kontroli;

6. wstępu na teren podmiotu wykonującego przewóz drogowy, w tym do pomieszczeń lub lokali, gdzie prowadzi on działalność lub przechowuje d okumenty i inne nośniki informacji wymagane przepisami, o których mowa w art. 4 pkt 22, w dniach i godzinach, w których jest lub powinna być wykonywana ta działalność ;

7. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 54.

8. Dodany przez art. 39 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2025 r.

Dziennik Ustaw – 69 – Poz. 728

7. żądania okazywania i badania dokumentów dotyczących głównej działalności przewoźnika drogowego, w tym: a) umów przewozowych, innych umów będących podstawą do wykonania przewozu drogowego, dokumentów doty- czących pojazdów, którymi dysponuje,
   b) dokumentów księgowych,
   c) aktów dotyczących pracowników,
   d) umów o pracę lub innych umów będących podstawą wykonywania przez kierowców przewozu na jego rzecz,
   e) dokumentów dotyczących zabezpieczenia społecznego, dokumentów zawierających dane na temat przydziału za- dań dla kierowców i ich delegowania,
   f) dokumentów zawierających dane na temat kabotażu,
   g) dokumentów zawierających dane na temat czasu prowadzenia pojazdu i okresów odpoczynku kierowców,
   h) innych dokumentów, w celu weryfikacji spełnienia warunków przewidzianych w przepisach, o których mowa w art. 4 pkt 22, i) dokumentów zawierających inform acje na temat organizowania przewozów w taki sposób, aby pojazdy, którymi dysponuje i które są wykorzystywane w przewozach międzynarodowych, wracały do bazy eksploatacyjnej nie później niż w terminie ośmiu tygodni od dnia opuszczenia państwa, w którym znaj duje się jego siedziba.
   1a. Inspektor przeprowadza czynności kontrolne, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 5 –7, w obecności przedsiębiorcy albo osoby przez niego upoważnionej.
   1b. Kontroli dokumentów, o których mowa w art. 87, inspektor dokonuje w obecności ki erującego przemieszczającym się środkiem transportu.
   1c. Przepisy ust. 1 pkt 5 –7 i ust. 1a stosuje się odpowiednio do:
8. podmiotów wykonujących czynności związane z przewozem drogowym, a w szczególności do:
   a) spedytora,
   b) nadawcy,
   c) odbiorcy,
   d) załado wcy,
   e) organizatora wycieczki,
   f) organizatora transportu,
   g) operatora publicznego transportu zbiorowego , h) podwykonawcy;
9. podmiotów, o których mowa w art. 16a i art. 33a, w okresie roku od dnia zaprzestania przez te podmioty wykonywania przewozu drogowego.

2. Inspektor ma również prawo do używania i wykorzystywania:

1. środków przymusu bezpośredniego;
2. broni palnej.

3. Inspektor ma prawo do zatrzymywania pojazdów oraz podjęcia czynności kontrolnych w celu ustalenia, czy wykonywane są ni mi przewozy drogowe objęte zakresem stosowania niniejszej ustawy.
   Art. 55a. 1. W zakresie niezbędnym do realizacji zadań określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych Inspekcja prze- twarza dane osobowe, w tym dane wskazane w art. 9 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochro nie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/679”.
   1a. Inspekcja w celach, o których mowa w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobiegan iem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 20 23 r. poz. 12 06), jest uprawniona do przetwarzania informacji, w tym danych osobowych, oraz ich wymiany z właściwymi organami i instytucjami krajowymi, Unii Europejskiej oraz innych państw, a także organizacjami międzynarodowymi.

Dziennik Ustaw – 70 – Poz. 728

1b. Inspekcja może przekazać dane osobowe państwu trzeciemu lub organizacjom międzynarodowym, na ich wniosek,
w przypadku gdy są spełnione warunki przekazywania informacji określone w art. 18 a–18d ustawy z dnia 16 wrześ nia 2011 r. o wym ianie informacji z organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej, państw trzecich, agencjami Unii Europejskiej oraz organizacjami międzynarodowymi (Dz. U. z 20 23 r. poz. 783). 2. Inspekcja przetwarza dane osobowe wskazane w art. 9 ust. 1 rozporządzenia 2016/679 wyłącznie w przypadku, gdy:

1. zostały one przekazane dobrowolnie przez stronę w ramach postępowania prowadzonego przez organ Inspekcji;
2. jest to konieczne do weryfikacji prawidłowości przekazanych przez stronę dan ych, o których mowa w pkt 1;
3. z przepisu prawa wynika konieczność przetwarzania tych danych;
4. jest to niezbędne do wykonania wyroku sądu.

3. Główny Inspektor Transportu Drogowego oraz wojewódzcy inspektorzy są administratorami danych osobowych przetwar zanych na podstawie ust. 1.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. (uchylony)
9. (uchylony)
10. (uchylony)
11. Inspekcja jest uprawniona do wydawania rozstrzygnięć w indywid ualnych przypadkach w oparciu o zautomatyzo- wane przetwarzanie danych, w tym profilowanie w związku z realizacją zadań, o któryc h mowa w art. 129a ust. 1 pkt 3 lit. b i art. 129g ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
12. W związku z realizacją zadań, o których mowa w art. 50, Inspekcja wykonuje obo wiązek, o którym mowa w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem d anych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.66)), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/679”, przy pierwszej cz ynności skierowanej do osoby, której dane dotyczą, chyba że posiada ona te informacje, a ich zakres lub treść nie uległy zmianie.
13. Wystąpienie z żądaniem, o którym mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia 2016/679, nie wpływa na wykonywanie przez Inspekcję zadań, o których mowa w art. 50. Art. 55b. 1. Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, Główny Inspektor Transportu Drogowego oraz wojewódzcy
    inspektorzy lub osoby przez nich upoważnione udostępniają nieodpłatnie, na podstawie pisemnego wniosku, dane o sobowe
    przetwarzane w związku z realizacją zadań określonych w ustawie:

1. Policji,

2. Żandarmerii Wojskowej,

3. Straży Granicznej,

4. Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

5. Agencji Wywiadu,

6. Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu,

7. Służbie Kontrwywiadu W ojskowego,

8. Służbie Wywiadu Wojskowego,

9. prokuratorowi,

10. sądom,

11. Zmiana wymienionego rozporządzenia została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 127 z 23.05.2018, str. 2.

Dziennik Ustaw – 71 – Poz. 728

11. Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, dyrektorowi izby administracji skarbowej, naczelnikowi urzędu celno - -skarbowego,
12. Biuru Nadzoru Wewnętrznego,
13. Służbie Ochrony Państw a, 14)67) Państwowej Inspekcji Pracy
    – w zakresie niezbędnym do realizacji ich ustawowych zadań.
    1a. Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, Główny Inspektor Transportu Drogowego, wojewódzcy inspektorzy i Szef Krajowej Administracji Skarbowej lub osoby przez nich upoważnione wzajemnie udostępniają nieodpłatnie, na pod- stawie pisemnego wniosku, dane osobowe przetwarzane w związku z realizacją zadań określonych w ustawie.

2. Wniosek, o których mowa w ust. 1 i 1a , zawiera:

1. oznaczenie s prawy;
2. wskazanie okoliczności, z których wynika konieczność pozyskania żądanych danych;
3. wskazanie zakresu danych podlegających udostępnieniu.

3. Główny Inspektor Transportu Drogowego oraz wojewódzcy inspektorzy mogą wyrazić zgodę na udostępnienie za pomocą środków komunikacji elektronicznej danych, o których mowa w ust. 1, pod miotom, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 i 5–13, bez konieczności składania pisemnych wniosków, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem lub zakresem wykonywanych zadań.
4. Udostępnian ie danych, o których mowa w ust. 1, w sposób, o którym mowa w ust. 3, następuje po złożeniu przez podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 i 5–13, wniosku zawierającego:

1. wskazanie zakresu danych podlegających udostępnieniu;
2. wskazanie osób uprawniony ch do przetwarzania danych, o których mowa w pkt 1;
3. oświadczenie, że podmioty te posiadają:
   a) urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie dane uzyskał, oraz
   b) zabezpieczenie techniczne i organizacyjne uniemożli wiające wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania.

5. Główny Inspektor Transportu Drogowego oraz wojewódzcy inspektorzy udostępniają Agencji Bezpieczeństwa
   Wewnętrznego dane, o których mowa w ust. 1, w sposób, o którym mowa w ust. 3, jeżeli jed nostka organizacyjna Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego będąca odbiorcą danych złoży oświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 3.
6. Główny Inspektor Transportu Drogowego oraz wojewódzcy inspektorzy nie udost ępniają na podstawie ust. 1 i 3 danych
   osobowych wskazanych w art. 9 ust. 1 rozporządzenia 2016/679, chyba że podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest ustawowo upoważniony do przetwarzania tych danych.
7. (uchylony)
   Art. 55c. 1. W zakresie zadań określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych Inspekcja może nieodpłatnie uzys kiwać
   dane ze zbiorów danych, w tym zbiorów danych osobowych, prowadzonych przez organy władzy publicznej oraz państwowe
   lub samorządowe jednostki organizacyjne.
8. Jeżeli przepisy odrębnych ustaw nie stanowią inaczej, administratorzy zbiorów danych, o których mowa w ust. 1, udostępniają Inspekcji przetwarzane w nich dane na podstawie pisemnego wniosku Głównego Inspektora Transportu Drogowego, wojewódzkiego inspektora lub osoby przez niego upoważnionej.
9. Wnios ek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:

1. oznaczenie sprawy;

2. wskazanie zbioru danych, z którego te dane mają zostać udostępnione;

3. wskazanie zakresu danych podlegających udostępnieniu.

4. Dodany przez art. 39 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

Dziennik Ustaw – 72 – Poz. 728

4. Administratorzy zbiorów danych, o których mowa w ust. 1, mogą zaw ierać z Głównym Inspektorem Transportu Drogowego lub wojewódzkim inspektorem pisemną umowę o udostępnianiu jednostkom organizacyjnym Inspekcji informacji
   zgromadzonych w zbiorach w drodze teletransmisji bez konieczności składania każdorazowo pisemnych wnio sków o udo- stępnienie danych, jeżeli jednostki te spełniają łącznie następujące warunki:

1. posiadają urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie dane uzyskał;
2. posiadają zabezpieczenia techniczne i organizacyjne u niemożliwiające wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania;
3. specyfika lub zakres wykonywanych przez nie zadań uzasadnia takie udostępnianie.

5. (uchylony)
   Art. 56. 1. Inspektor ma prawo do nakładania i pobierania kar pieniężnych oraz grzywien w drodze mandatów karnych:

1. zgodnie z przepisami ustawy;
2. za naruszenia przepisów o ruchu drogowym w zakresie określonym w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
   drogowym;
   3)68) w zakresie określonym w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publi cznych ;
3. zgodnie z przepisami ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych ;
4. zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt;
5. zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 maja 2001 r. – Prawo o miarach;
6. zgodnie z przepisami ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o tachografach ; 8)69) zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 lipca 2023 r. o delegowaniu kierowców w transporcie drogowym.

2. Inspektor ma prawo prowadzenia czynności wyjaśniających w sprawach o wykroczenia, kierowania do sądu wnios - ków o ukaranie oraz udziału w rozprawach przed sądami powszechnymi w charakterze oskarżyciela publicznego i wnosze- nia odwołań od postanowień i orzeczeń tych sądów w sprawach o wykroczenia z zakresu działania Inspekcji Transportu Drogowego.
3. Grzywny, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi , pobierane przez org any Inspekcji Transportu Drogowego, są przekazywane na wyodrębniony rachunek bankowy Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4 oraz 6 –8, pobierane przez organy Inspekcji Transportu Drogowego są przeka- zywane na wyodrębniony rachunek bankowy właściwej jednostki organizacyjnej Inspekcji, obsługującej organ nakładający karę pieniężną w I instancji.70)
4. Grzywny i kary zgromadzone na rachunkach, o których mowa w ust. 3, stanowią wpływy Funduszu rozwoju prze- wozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 16 maja 2019 r. o Funduszu
   rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, z wyjątkiem grzywien i kar, które zgodnie z od- rębnymi przepisami stanowią w pływy Krajowego Funduszu Drogowego lub jednostek samorządu terytorialnego. Wpłat dokonuje się w terminie pierwszych czterech dni roboczych następujących po zakończeniu tygodnia, w którym środki wpły- nęły na rachunki, o których mowa w ust. 3. Art. 56a. Admin istratorem danych osobowych przetwarzanych w związku z realizac ją czynności określonych w art. 56 ust. 1, w celach, o których mowa w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarza- nych w związku z zapobieganiem i zwalcz aniem przestępczości, jest Główny Inspektor Transportu Drogowego lub woje- wódzki inspektor transportu drogowego.
   Art. 57. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–4, 8, 1 0 i 12–14 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach
   przymusu bezpośredniego i broni palnej ( Dz. U. z 2024 r. poz. 383), inspektor może użyć środków przymusu bezpośred- niego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 7, pkt 12 lit. a i pkt 13 tej ustawy, lub w ykorzystać te środki.
5. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a i pkt 2 oraz w art. 47 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 3, 5 i 6 ustawy
   z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, inspektor może użyć broni palnej lub ją wyko- rzystać.

68. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 6 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

69. Dodany przez art. 39 pkt 10 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

70. Zdanie dr ugie ze zmianą wprowadzoną przez art. 39 pkt 10 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

Dziennik Ustaw – 73 – Poz. 728

3. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz dokumentowanie tego użycia i wyko- rzystania odbywa się na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.
   Art. 58–65. (uchylone)
   Art. 66. 1. Inspektorzy wykonujący zadania określone w art. 50 ustawy mogą być wyposażeni w broń palną.
4. Pozwol enie na broń palną na okaziciela wydaje, na wniosek wojewódzkiego inspektora, w trybie określonym w usta- wie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji ( Dz. U. z 2024 r. poz. 485), właściwy miejscowo komendant wojewódzki Policji.
5. Wojewódzki inspektor dok onuje zakupu broni palnej i amunicji według zasad określonych w przepisach o broni i amunicji.
6. Wojewódzki inspektor występuje z wnioskiem do właściwego miejscowo kom endanta wojewódzkiego Policji o do- puszczenie inspektora do posiadania broni palnej oraz amunicji na zasadach określonych w przepisach o broni i amunicji.
7. Inspektorzy, po zakończeniu pracy, są obowiązani do codziennego zdawania broni i amunicji do podręcznego magazynku broni, znajdującego się w najbliższej jednostce Policji, gdzie inspektor wykonywał swoje zadanie służbowe.
   Art. 67. 1. Inspekcja współdziała w szczególności z: Policją, Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencją Wywiadu,
   Służbą Ochrony Państwa , Żandarmerią Wojskową, Strażą Graniczną, Służbą Celno -Skarbową, Państwową Inspekcj ą Pracy, Inspekcją Handlową, Inspekcją Ochrony Środowiska, Inspekcją Weterynaryjną i zarządcami dróg – w zakresie bezpieczeństwa
   i porządku ruchu na drogach publicznych oraz zwalczania przestępstw i wykroczeń drogowych doko nywanych w zakresie transportu drogowego lub w związku z tym transportem, z uwzględnieniem właściwości i kompetencji tych organów oraz zadań Inspekcji.
8. W celu realizacji zadań określonych w art. 50 Inspekcja współdziała z organami samorządu terytorialnego, jak rów- nież z organizacjami zrzeszającymi przewoźników drogowych.
9. W celu realizacji zadań określonych w art. 50, Inspekcja może, w drodze tel etransmisji danych, korzystać z bezpośred- niego dostępu do danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Sądowym. Minist er Sprawiedliwości oraz Główny Inspektor Transportu Drogowego określi, w drodze porozumienia, szczegółowe warunki techniczne dostępu do tych danych.
   4.71) Inspekcja może prowadzić wyszukiwania informacji za pośrednictwem Krajowego Punktu Kontaktowego w cel u wykonywania zadań w zakresie:

1. kontroli ruchu drogowego, o których mowa w art. 50 pkt 1, na zasadach określonych w art. 80k –80o i art. 80q ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;

2. kontroli prawidłowości uiszczenia opłaty elektron icznej, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, na zasadach określonych w art. 13ma –13mc i art. 13mf tej ustawy.
   Art. 68. 1. Kontroli, o której mowa:

3. w art. 50 pkt 1 lit. a–j oraz w art. 87 podlegają:72) a) kierujący pojazdami w zakresie i na zasadach określonych w:
   – przepisach ustawy,
   – art. 129a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
   – ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych,
   – (uchylony)73) b) przedsiębiorcy wykonujący przewóz drogowy,
   c) podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 2, 1a) w art. 50 pkt 1 lit. l – kierujący wykonujący przewóz drogowy w zakresie i na zasadach określonych w prze pisach ustawy,

4. W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 54.

5. Wprowadzenie do wyliczenia ze zmianą wprowadzoną przez art. 6 pkt 5 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośni ku 4.

6. Przez art. 6 pkt 5 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 4.

Dziennik Ustaw – 74 – Poz. 728

2. w art. 50 pkt 1 lit. k podlegają:
   a) przedsiębiorcy osobiście wykonujący:
   – przewozy drogowe, do których ma zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 561/2006 albo Umowa AETR,
   – przewozy regularne, których trasa nie przekracza 50 km, lub publiczny transport zbioro wy w rozumieniu prze- pisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, którego trasa nie przekracza 50 km, b) osoby niezatrudnione przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujące na jego rzecz:
   – przewozy drogowe, do których ma zast osowanie rozporządzenie (WE) nr 561/2006 albo Umowa AETR,
   – przewozy regularne, których trasa nie przekracza 50 km, lub publiczny transport zbiorowy w rozumieniu prze- pisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, którego trasa n ie przekracza 50 km, 3)74) w art. 50:
   a) pkt 1 lit. j podlegają:
   – właściciele, posiadacze i użytkownicy pojazdów,
   – korzystający z dróg publicznych w przypadku, o którym mowa w art. 13ia ust. 19 ustawy z dnia 21 marca 1985 r.
   o drogach publicznych,
   – użytkownicy EETS w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych,
   – kierujący pojazdami
   – w zakresie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych oraz niniej szej ustawie . b) (uchylona)75) – zwani da lej „kontrolowanymi”.

2. Kontroli, o której mowa w ust. 1, nie podlegają pojazdy przewożące wartości pieniężne w rozumieniu przepisów o ochronie osób i mienia.
   Art. 69. 1. Inspektor wykonuje czynności kontrolne, z zastrzeżeniem ust. 1a, w umundurowaniu oraz posługuje się legitymacją służbową i znakiem identyfikacyjnym.
   1a. Inspektor może wykonywać bez umundurowania czynności kontrolne podczas kontroli:

1. w przedsiębiorstwie;
2. przewozów regularnych, o ile nie wymaga to zatrzymywania poj azdów na drodze poza przystankami;
3. transportu drogowego taksówką, o ile nie wymaga to zatrzymywania pojazdów na drodze poza postojem.

2. Umundurowanie służbowe przysługuje Głównemu Inspektorowi, wojewódzkiemu inspektorowi, ich zastępcom,
   inspektorom, a także na zasadach określonych przez Głównego Inspektora, w drodze zarządzenia, pracownikom Głównego
   Inspektoratu Transportu Drogowego.
3. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, dystynkcje i wzór umundurowania, o którym mowa w ust. 2, normy umundurowania i sposób jego przydziału oraz zasady i sposób noszenia umundurowania, jak również ustali kryteria przydziału umundurowania, warunki jego używania, mając na uwadze okres używalności umundurowania.
   3a. Minister właściwy do spra w transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, mając na względzie zakres zadań i sposób ich realizacji przez osoby, o których mowa w ust. 2, określi, w drodze roz porzą- dzenia:

1. wysokość i warunki przyznawania równoważni ka pieniężnego w zamian za umundurowanie;

2. elementy umundurowania stanowiące podstawę do określenia wysokości równoważnika;

3. tryb przyznawania, przypadki odmowy przyznania oraz terminy wypłacania równoważnika;

4. wysokość, warunki przyznawania i termin y wypłaty ryczałtu pieniężnego za czyszczenie chemiczne umundurowania.

5. W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 54.

6. Przez art. 6 pkt 5 lit. b ustawy , o której mowa w odnośniku 4.

Dziennik Ustaw – 75 – Poz. 728

4. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór legitymacji inspektora oraz szczegółowy
   sposób postępowania z nią związanego. Do legitymacji służbowej podlegają wpisaniu następujące dane osobowe: imię, nazwisko, stanowisko. Rozporządzenie ustali sposób wydawania legitymacji oraz przypadki, w których podlega ona wymia nie i zwrotowi, a także sposób jej używania i przechowywania.
5. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór odznaki identyfikacyjnej inspektora
   i oznakowania pojazdu służbowego oraz szczegółowy sposób postępowania z nimi związany. Rozporządzenie to ustali w szczególności sposób używania i przechowywania odznaki.
6. Pracownicy, o których mowa w art. 76a ust. 1, w czasie wykonywania obowiązków służbowych posługują się legity- macją służbową oraz odznaką identyfikacyjną. Do legitymacji służbowej podleg ają wpisaniu następujące dane: imię i na- zwisko oraz stanowisko lub nazwa komórki organizacyjnej Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego, w której zatrud- niony jest pracownik.
7. Główny Inspektor określi, w drodze zarządzenia, wzór legitymacji i odznaki, o których mowa w ust. 6, oraz sposób ich wydawania, przypadki, w których podlegają one wymianie i zwrotowi , a także sposób ich używania i przechowywania.
   Art. 70. 1. Czynności kontrolnych inspektor dokonuje po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu upoważnie- nia do przeprowadzenia kontroli.
   1a. Czynności kontrolnych przemieszczających się środków transportu inspektor dokonuje po okazaniu kierującemu legitymacji służbowej.
   1b. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej:

1. wskazanie podstawy prawnej;
2. oznaczenie organu kontroli;
3. datę i miejsce wystawienia;
4. imię i nazwisko inspektora upoważnionego do przeprowadzenia kontroli oraz numer jego legitymacji służbowej;
5. firmę przedsiębiorcy objętego kontrolą;
6. określeni e zakresu przedmiotowego kontroli;
7. wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywany termin zakończenia kontroli;
8. podpis osoby udzielającej upoważnienia;
9. pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego przedsiębiorcy.

2. (uchylony)
3. Inspektor ma obowią zek zapoznać kontrolowanego z jego prawami i obowiązkami wynikającymi z ustawy.
4. Inspektor wykonuje czynności kontrolne w obecności kontrolowanego albo osoby przez niego upoważnionej, a w przy- padku , o którym mowa w ust. 1a, w obecności kierującego.
   Art. 71. Zatrzymanie pojazdu do kontroli, w tym w celu ustalenia, czy podlega on zakresowi stosowania niniejszej
   ustawy, może być dokonane tylko przez umundurowanego inspektora.
   Art. 72. Kontrolowany jest obowiązany umożliwić inspektorowi dokon anie czynności kontrolnych, a w szczególności:

1. udzielić ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazać dokumenty lub inne nośniki informacji oraz udostępnić dane mające
   związek z przedmiotem kontroli;

2. udostępnić pojazd, a w uzasadnionych przypadkach wynikających z przeprowadzonej kontroli pojazdu na drodze, obiekt, siedzibę przedsiębiorcy oraz wszystkie pomieszczenia, w których przedsiębiorca prowadzi działalność gos po- darczą bądź też przechowuje mienie przedsiębiorstwa;

3. umożliwić sporządzenie kopii dokumentów wskazanych przez kontrolującego;

4. umożliwić sporządzenie dokumentacji filmowej lub fotograficznej, jeżeli może ona stanowić dowód lub przyczynić się do utrwalenia dowodu w sprawie będącej przedmiotem kontroli;

5. umożliwić przekazanie, za potwierdzeniem odbioru, oryginału zapisu urządzenia samoczynnie rejestrującego prędkość jazdy, czas jazdy i postoju lub karty kierowcy, oraz gromadzonych przez kontrolowany podmiot wydruków z tacho- grafu cyfrowego i karty kierowcy, których kontrola będzie dokonywana w siedzibie organu kontroli.

Dziennik Ustaw – 76 – Poz. 728

Art. 73. 1. W toku kontroli inspektor może:

1. legitymować kierowców i inne osoby w celu ustalenia tożsamości, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli;
2. badać dokumenty i inne nośniki informacji objęte zakresem kontroli;
3. dokonywać oględzin i zabezpieczać zebrane dowody;
   3a) zatrzymać kartę kierowcy w przypadkach, o których mowa w art. 26 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 165/2014, oraz w przypadkach, o których mowa w art. 11 ust. 4 lit. c załącznika do Umowy AETR, kartę przedsiębiorstwa lub tacho graf, inny przedmiot lub urządzen ie mające niedozwolony wpływ na funkcjonowanie tacho grafu;
   3b) sprawdzać status karty, korzystając z ewidencji karty połączonej z systemem Tachonet, prowadzonej przez podmiot wydający karty, o którym mowa w art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o tachografach, lub bezpośrednio w systemie
   Tachonet;
4. przesłuchiwać świadków i zasięgać opinii biegłych;
5. przesłuchiwać kontrolowanego w charakterze strony, jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub z powodu ich braku pozostały niewyjaśnione fakty istot ne dla ustaleń kontroli.
   1a. W przypadku, gdy w trakcie kontroli drogowej zostaną stwierdzone naruszenia obowiązków lub warunków prze- wozu drogowego, przesłuchanie świadka podczas wykonywania tej kontroli może odbywać się bez udziału strony lub osoby przez nią wyznaczonej.

2. W przypadku nieusprawiedliwionego niestawienia się kontrolowanego, świadka lub biegłego na wezwanie inspek- tora stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
   Art. 74. 1. Inspektor przeprowadzający czynności kontrolne wprow adza dane o przeprowadzonej kontroli do centralnej
   ewidencji naruszeń stwierdzonych w wyniku przeprowadzanych kontroli, o której mowa w art. 80 ust. 1. W przypadku stwierdzenia naruszeń uzasadniających nałożenie kary pieniężnej lub stwierdzenia wykroczeń uzasad niających nałożenie grzywny inspektor sporządza protokół kontroli.
3. Protokół podpisują inspektor i kontrolowany. Odmowę podpisania protokołu przez kontrolowanego kontrolujący odnotowuje w protokole kontroli i podaje jej prz yczynę.
4. Oryginał protokołu kontroli zatrzymuje kontrolujący, a kopię doręcza się kontrolowanemu kierowcy, przedsiębiorcy lub podmiotowi wykonującemu przewóz drogowy.
5. Do protokołu kontroli kontrolowany może wnieść zastrzeżenia.
   Art. 75. Wyniki kontrol i wykorzystywane są do formułowania wniosków o wszczęcie postępowania:

1. administracyjnego o cofnięcie uprawnień przewozowych przedsiębiorcy, określonych przepisami ustawy;
2. karnego lub karno -skarbowego;
3. w sprawach o wykroczenia;
4. przez organy Pań stwowej Inspekcji Pracy;
5. przewidzianego w umowach międzynarodowych w stosunku do przedsiębiorców zagranicznych.
   Art. 76. 1. Inspektorem może być osoba, która:
6. posiada obywatelstwo polskie;
7. ma nienaganną opinię i nie była karana za przestępstwo umy ślne;
8. legitymuje się świadectwem dojrzałości po zdanym egzaminie maturalnym;
9. posiada prawo jazdy co najmniej kategorii B;
10. ukończyła 23 lata oraz posiada wymagany stan zdrowia;
11. złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin kwalifikacyjny.

2. Zatrudnieni e pracownika Inspekcji na stanowisku inspektora poprzedzone jest praktyką w ramach kursu specjali- stycznego zakończonego egzaminem kwalifikacyjnym, z zastrzeżeniem art. 76a ust. 3. 2a. Zatrudnienie pracownika Inspekcji na stanowisku inspektora następuje w ramach służby nadzoru nad ruchem dro- gowym, służby kontroli opłat drogowych albo służby kontroli transportu drogowego.

Dziennik Ustaw – 77 – Poz. 728

2b. Główny Inspektor Transportu Drogowego może powoływać inne niż wymienione w ust. 2a rodzaje służb okreś lając ich organizac ję, zakres działania oraz właściwość terytorialną.
2c. Zatrudnienie w jednej ze służb, o których mowa w ust. 2a, nie wyklucza wykonywania przez inspektora Inspekcji czynności kontrolnych przypisanych do zadań innych służb Inspekcji.
3. Inspektor podlega co najmniej raz w roku szkoleniu organizowanemu przez Głównego Inspektora w celu podniesie- nia poziomu wiedzy fachowej.
4. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:

1. programy ramowe kursów specjalistycznych dla poszczególnych r odzajów służb oraz kursów uzupełniających , z uwzględ nieniem wiedzy niezbędnej do wykonywania czynności inspektora w ramach danego rodzaju służby, w tym minimalne liczby godzin zajęć na poszczególnych kursach, a także kryteria oceny i sposoby przeprowadzan ia egzaminów kwalifikacyjnych oraz wzór zaświadczenia o złożeniu egzaminu kwalifikacyjnego z wynikiem pozytywnym;
2. warunki i tryb przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciw- wskazań zdrowotnych do wy konywania czynności inspektora.
   Art. 76a. 1. Uprawnienia inspektorów Inspekcji określone w ustawie, w art. 129a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym oraz w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych przysługują również praco wnikom Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 76 ust. 1.

2. W czasie wykonywania zadań, o których mowa w art. 50, do pracowników Głównego Inspektoratu Transportu Dro- gowego, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 55 ust. 1–1b i ust. 2 pkt 1, art. 56, art. 57 ust. 1 i 3, art. 69 ust. 1–3a, art. 70–74, art. 89 ust. 1 i art. 93 ust. 1.
3. Decyzję o skierow aniu pracownika Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego na egzamin kwalifikacyjny, o którym mowa w art. 76 ust. 1 pkt 6, po dejmuje Główny Inspektor Transportu Drogowego. W takim przypadku skierowa- nie na egzamin kwalifikacyjny, o którym mowa w art. 76 ust. 1 pkt 6, nie wymaga odbycia przez pracownika kursu specja- listycznego oraz praktyki w ramach tego kursu.
   Art. 77. 1.76) Do pracowników Inspekcji zatrudnionych na:

1. stanowiskach urzędniczych, z wyłączeniem osób zatrudnionych na stanowisku inspektora – stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 202 4 r. poz. 409);
2. stanowisku inspektora – stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w pkt 1, z wyłączeniem art. 4.

2. (uchylony)77)
3. Do pracowników innych niż wymienieni w ust. 1 mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1917 ). Art. 77a. 1. (uchylony)78)
4. (uchylony)78)
5. (uchylony)78) 4.79) Pracownik Inspekcji zatrudniony na stanowisku inspektora, wykonujący pracę w systemie określonym w:

1. art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej nie może wykonywać pracy na więcej niż dziesięciu zmianach w porze nocnej w miesiącu kalendarzowym,

2. art. 97 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej nie może wykonywać pracy na więcej niż ośmiu zmianach w porze nocnej w miesiącu kalendarzowym
   – chyba że jest to uzasadnione szczególnymi potrzebami pracodawcy lub tym, że nieobecność te go pracownika mogłaby spowodować poważne zakłócenie organizacji pracy u pracodawcy.

3. W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 lit. a ustaw y z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o służbie cywilnej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1195), która weszła w życie z dniem 27 września 2023 r.

4. Przez art. 6 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 76.

5. Przez art. 6 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 76.

6. W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 76.

Dziennik Ustaw – 78 – Poz. 728

5. Praca w godzinach nadliczbowych pracownika jest dopuszczalna ze względu na:

1. konieczność prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska
   albo usunięcia awarii;
2. konieczność wykonania rozpoczętych czynności kontrolnych, jeżeli nie mogą one zostać przerwane;
3. szczególne potrzeby pracodawcy.

6. Praca w godzinach nadliczbowych następuje na polecenie pracodawcy.
7. W zamian za czas pracy w godzinach nadliczbowych pracownikowi udziela się czasu wolnego od pracy w wymiarze
   o połowę wyższym albo może mu być przyznane wynagrodzenie wraz z dodatkiem za pracę w godzinach nadliczbowych w wysokości 50 % wynagr odzenia. Udzielenie pracownikowi czasu wolnego nie może spowodować obniżenia wynagro- dzenia należnego pracownikowi za pełny miesięczny wymiar czasu pracy.
8. O przyznaniu czasu wolnego od pracy albo dodatku, o których mowa w ust. 7, decyduje:

1. dyrektor ge neralny w uzgodnieniu z Głównym Inspektorem – dla pracowników zatrudnionych w Głównym Inspekto- racie;
   2)80) wojewódzki inspektor – dla pracowników, o których mowa w art. 77 ust. 1 pkt 2, zatrudnionych w wojewódzkim inspek toracie transportu drogowego.

9. Liczba godzin nadliczbowych, za którą przyznano wynagrodzenie, nie może przekraczać:

1. 7 godzin w przyjętym miesięcznym okresie rozliczeniowym;
2. 14 godzin w przyjętym dwumiesięcznym okresie rozliczeniowym;
3. 21 godzin w przyjętym trzymiesięcznym okresie rozliczeniowym.

10. Praca w niedzielę lub święto, w godzinach nadliczbowych oraz w porze nocnej nie może być wykonywana przez:

1. pracownika będącego jedynym opiekunem dziecka do 8 lat lub osoby wymagającej stałej opieki,
2. pracownika opiekującego się dzi eckiem do 8 lat, jeżeli z uprawnienia takiego nie korzysta drugie z rodziców lub opiekun,
3. pracownicę karmiącą dziecko piersią
   – bez ich zgody.
   Art. 77b.81) 1. Inspektorowi zatrudnionemu na stanowisku, o którym mowa w art. 7 6 ust. 2a, przez okres nie krótszy niż 10 lat przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 6 dni roboczy ch, a po 20 latach pracy – w wy miarze 12 dni roboczych.

2. W przypadku zbiegu uprawnień do urlopu dodatkowego, o którym mowa w ust. 1 oraz w art. 105 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, przysługuje urlop w wymiarze korzystniejszym.
   Art. 78. 1. Inspektorom wykonującym czynności kontrolne przysługuje miesięczny dodatek inspekcyjny do wynagro- dzenia w wysokości do 100 % wynagrodzenia.
3. Wysokość miesięcznego dodatku inspekcyjnego nie może zależeć od wyników wstępnych lub szczegółowych drogo- wych kontroli technicznych.
   Art. 79. 1. Inspektorzy podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych korzystają z ochrony przewidzianej
   w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.
4. Inspektorzy podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych mają prawo:

1. żądać niezbędnej pomocy od instytucji państwowych oraz organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, które w zakresie swojego działania obowiązane są nieodpłatnie udzielić żądanej pomocy w granicach obowiązujących przepisów prawa;
2. zwracać się do przedsiębiorców, jednostek organizacyjnych i organizacji społecznych, a w nagłych wypadkach również do każdej osoby, o udzielenie ni ezbędnej pomocy w granicach obowiązujących przepisów prawa.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pracowników Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego, o których mowa w art. 76a ust. 1.

80. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 6 pkt 2 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 76.

81. Dodany przez art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 16 czerwca 2023 r. o zmianie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym oraz niekt órych innych ustaw (Dz. U. poz. 1720), która weszła w życie z dniem 28 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 79 – Poz. 728

Art. 80. 1. Tworzy się centralną ewidencję naruszeń stw ierdzonych w wyniku przeprowadzanych kontroli, zwaną dalej „ewidencją ”. 2. W ewidencji gromadzi się odpowiednio do rodzaju, przedmiotu i zakresu przeprowadzonej kontroli w szczególności:

1. informacje i dane o kontroli oraz kontrolującym, w tym określające : a) miejsce kontroli,
   b) kategorię drogi,
   c) datę i godzinę rozpoczęcia kontroli,
   d) skontrolowane dokumenty,
   e) imię, nazwisko, stanowisko i przydział służbowy kontrolującego,
   f) stwierdzone naruszenia i nałożone kary,
   g) uwagi i zalecenia pokontrolne,
   h) numer protokołu kontroli;

2. informacje i dane o kontrolowanych, w tym określające:
   a) firmę przedsiębiorcy lub nazwę podmiotu wykonującego przewóz lub organizatora transportu,
   b) siedzibę przedsiębiorcy lub adres podmiotu wykonującego prze wóz lub organizatora transportu,
   c) numer identyfikacji podatkowej (NIP),
   d) (uchylona)
   e) tabor znajdujący się w prawnej dyspozycji kontrolowanego;
   f) rodzaj oraz zakres uprawnienia do wykonywania przewozów,
   g) numer uprawnienia i nazwę organu, który wyda ł uprawnienie,
   h) imię i nazwisko oraz datę urodzenia kierowcy lub zarządzającego transportem,
   i) obywatelstwo oraz adres kierowcy lub zarządzającego transportem,
   j) numer ewidencyjny PESEL kierowcy lub zarządzającego transportem;

3. informacje i dane o pojeździe i przyczepie, w tym określające:
   a) dane właściciela i użytkownika pojazdu,
   b) rodzaj pojazdu,
   c) markę, typ, numer rejestracyjny, numer VIN i kraj rejestracji pojazdu,
   d) masę własną, dopuszczalną ładowność i dopuszczalną masę całkowitą pojazdu,
   e) liczbę miejsc , f)82) liczbę i kategorię usterek stwierdzonych w pojazdach kategorii M 2, M 3, N 2 i N 3, przyczepach kategorii O 3 i O 4 i ciągnikach kołowych kategorii T 1b, T 2b, T 3b, T 4.1b, T 4.2b, T 4.3b i T 5 użytkowany ch na drodze publicznej do wyko nywania zarobkowego przewozu rzeczy podczas wstępnej lub szczegółowej drogowej kontroli technicznej;

4. informacje i dane o ładunku, w tym określające:
   a) dane załadowcy,
   b) miejsce pochodzenia i przeznaczenia ładunku,
   c) rodzaj przewozu.
   2a. (uchylony)
   2b. (uchylony)
   2c. Do celów określonych w ust. 3c, art. 54 ust. 2 pkt 1, 8 i 10 oraz ust. 4 i art. 90a ust. 1 pkt 2 w ewidencji gromadzi się
   również informacje i dane o przeprowadzonych kontrolach, w wyniku których nie stwierdzono naruszeń.

5. W brzmieniu ustalonym przez art. 74 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 60.

Dziennik Ustaw – 80 – Poz. 728

3. Ewidencję prowadzi w systemie teleinformatycznym Główny Inspektor, któr y jest administratorem danych i informacji
   zgromadzonych w ewidencji.
   3a. Główny Inspektor prowadzi ewidencję w sposób zapewniający ochronę zgromadzonych w niej danych, w szcze- gólności przed ich kradzieżą, zniszczeniem, uszkodzeniem, utratą, nieuprawnionym zwielokrotnianiem, modyfikowaniem, przetwarzaniem lub usuwaniem, a także w sposó b zapewniający każdorazowe automatyczne odnotowywanie dostępu do ewidencji oraz czynności związanych z wprowadzaniem, modyfikacją i usuwaniem danych.
   3b. Dostęp do ewidencji posiadają wyłącznie osoby upoważnione, w tym w szczególności pracownicy Inspekcji Trans- portu Drogowego, w stopniu i zakresie wynikającym z wykonywanych przez te osoby obowiązków służbowych związanych z realizacją ustawowych zadań Inspekcji.
   3c. Zgromadzone w ewidencji dane Główny Inspektor udostępnia na żądanie innych organów administra cji publicznej, jednostek samorządu terytorialnego, sądów i prokuratury oraz instytucji organizacji międzynarodowych, w zakresie w jakim organy te i instytucje są uprawnione do żądania danych na podstawie odrębnych przepisów.
4. Główny Inspektor udostępnia zainteresowanym organom uprawnionym do wydawania licencji, zezwoleń na wyko- nywanie przewozów regularnych specjalnych, zaświadczeń na wykonywanie przewozów drogowych na potrzeby własne, za- świadczeń na wykonywanie publicznego transportu zbiorowego lub potwi erdzeń zgłoszenia przewozu, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, dane i informacje, o których mowa
   w ust. 2, dotyczące naruszeń dokonanych na obszarze właściwości tych organów lub naruszeń dokonan ych przez przewoź- ników, którym organy te wydały dokumenty . Art. 81. Dane i informacje przekazują do ewidencji:

1. wojewódzki inspektor;
2. Komendant Główny Straży Granicznej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej, Główny Inspektor Pracy, właściwy
   miejscowo komendant wojewódzki Policji, zarządcy dróg.
   Art. 82. (uchylony)
   Rozdział 9a
   Ochrona praw pasażerów
   Art. 82a. Przepisy rozdziału stosuje się do pasażerów korzystających z przewozu drogowego w ramach usług, o których
   mowa w art. 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 181/2011.
   Art. 82b. 1. W przypadku gdy pasażer został zawiadomiony przez przewoźnika drogowego o nieuwzględnieniu wnie- sionej do niego skargi na podstawie art. 27 rozporządzenia nr 181/201 1 albo nie uzyskał odpowiedzi na taką skargę w ter- minie określonym w art. 27 tego rozporządzenia, może wnieść skargę na przewoźnika drogowego w sprawie na ruszenia przez niego przepisów rozporządzenia nr 181/2011.

2. Organem właściwym do rozpatrzenia skargi jest:

1. w przewozach regularnych w krajowym tran sporcie drogowym – organizator publicznego transportu zbiorowego
   w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym;
2. w przewozach regularnych w międzynarodowym transporcie drogowym – organ właściwy do wydawania zezwoleń na wykonywanie regularnych przewozów osób w międzynarodowym transporcie drogowym, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. a;
3. w przewozach regularnych w transporcie drogowym realizowanych w strefie transgranicznej w rozumieniu ustawy
   z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym – organizator publicznego transportu zbiorowego
   w rozumieniu art. 7 ust. 1 tej ustawy.

3. W przypadku gdy przewozy, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 3, są realizowane w formie samorządowego zakła du budżetowego, organem właściwym do rozpatrzenia skargi jest wojewoda.
4. Do skargi pasażer dołącza kopię skargi skierowanej do przewoźnika drogowego, kopię odpowiedzi na tę skargę albo oświadczenie, że odpowiedź nie została udzielona w terminie określony m w art. 27 rozporządzenia nr 181/2011, a ponadto:

1. kopię biletu lub potwierdzonej rezerwacji na daną trasę,

2. inne dokumenty potwierdzające naruszenie przepisów rozporządzenia nr 181/2011
   – o ile je posiada.

Dziennik Ustaw – 81 – Poz. 728

Art. 82c. 1. Pasażer może wnieść skargę na niewłaściwe wykonywanie obowiązków wynikających z rozporządzenia
nr 181/2011 przez podmiot zarządzający dworcem, o którym mowa w art. 3 lit. o tego rozporządzenia.
2. Podmiotem zarządzającym dworcem, o którym mowa w art. 3 lit. o rozporządzenia nr 181/2011, jest właściciel
dworca, a w przypadku gdy właścicielem dworca jest spółka z udziałem Skarbu Państwa – podmiot, któremu powierzono administrowanie dworcem.
3. Organem właściwym do rozpatrzenia skargi, o której mowa w ust. 1, jest marszałek wojew ództwa na obszarze którego
jest zlokalizowany dworzec wyznaczony do udzielania pomocy, a w przypadku gdy dworzec ten stanowi własność samo- rządu województwa – wojewoda.
4. Do skargi pasażer dołącza:

1. kopię biletu lub potwierdzonej rezerwacji na daną tras ę,
2. dokumenty potwierdzające niewłaściwe wykonywanie obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia
   nr 181/2011 przez podmiot zarządzający dworcem, o którym mowa w art. 3 lit. o tego rozporządzenia
   – o ile je posiada.
   Art. 82d. 1. Skargi, o których mowa w art. 82b i art. 82c, składa się w formie pisemnej, w postaci papierowej lub w po- staci elektronicznej za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o infor- matyzacji działalności podmiotów realizując ych zadania publiczne.

2. W przypadku gdy skarga jest składana w postaci elektronicznej, załączniki, o których mowa w art. 82b ust. 4 i art. 82c ust. 4, składa się również w postaci elektronicznej.
   Art. 82e. W przypadku wniesienia skargi na przewoźnika dro gowego albo podmiot zarządzający dworcem, o którym mowa w art. 3 lit. o rozporządzenia nr 181/2011, organ właściwy do jej rozpatrzenia, określony odpowiednio w art. 82b ust. 2 i 3 oraz art. 82c ust. 3, w drodze decyzji administracyjnej, stwierdza:

1. brak naruszenia przepisów rozporządzenia nr 181/201 1 albo
2. naruszenie przepisów rozporządzenia nr 181/2011, określając jego zakres.
   Art. 82f. 1. Organem właściwym do kontroli zgodności prowadzonej działalności z przepisami rozporządzenia nr 181/2011
   jest organ właściwy do rozpatrzenia skargi, o którym mowa odpowiednio w art. 82b ust. 2 i 3 oraz art. 82c ust. 3.

2. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, przepisy art. 85 stosuje się.
   Rozdział 9b
   Krajowy Rejestr Elektroniczny Przedsiębiorców Transportu Drogowego
   Art. 82g. 1. Tworzy się Krajowy Rejestr Elektroniczny Przedsiębiorców Transportu Drogowego, zwany dalej „Reje- strem ”.
3. Rejestr prowadzony jest w systemie teleinformatycznym przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego.
4. (uchylony)
5. Rejestr zawiera ewidencje:

1. przedsiębiorców, którzy posiadają zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;

2. poważnych naruszeń, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;

3. osób, które zostały uznane za niezdolne do kierowania operacjami transportowymi przedsiębiorcy do czasu przywrócenia
   dobrej reputacji, zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.
   Art. 82h. 1. W ewidencji przedsiębiorców, którzy posiadają zez wolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogo- wego , gromadzi się dane określające:

4. firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca zamieszkania przedsiębiorcy;

5. numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy, o ile taki posiada;

6. rodzaj i numer posiadanego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego oraz numery seryjne wypi- sów z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;
   3a) datę udzielenia posiadanego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;

7. liczbę pojazdów objętych zezwoleniem na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;

Dziennik Ustaw – 82 – Poz. 728

4a) numery rejestracyjne pojazdów objętych zezwoleniem na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego zgłoszonych w wykazie pojazdów, o którym mowa w art. 7a ust. 7; 4b) kraj rejestracji pojazdów, o których mowa w pkt 4a; 5) numer seryjny licencji wspólnotowej oraz numery seryjne wypisów z licencji wspólnotowej;
5a) status licencji wspólnotowej;
5b) rodzaj licencji wspólnotowej;
5c) liczbę pojazdów zg łoszonych do licencji wspólnotowej;
6) status zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;
6a) datę zmiany statusu zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;
6b) datę utraty dobrej reputacji;
7) początek ważności licencji wspólnotowej;
8) koniec ważności licencji wspólnotowej;
9) datę cofnięcia licencji wspólnotowej;
10) datę zawieszenia licencji wspólnotowej;
11) datę wygaśnięcia zawieszenia licencji wspólnotowej;
12) powód zawieszenia lub cofnięcia licencji wspólnotowej;
13) numery seryjne cofniętych wypisów z licencji wspólnotowej;
14) datę cofnięcia wypisu z licencji wspólnotowej;
15) datę wygaśnięcia cofnięcia wypisu z licencji wspólnotowej;
16) imię i nazwisko przedstawiciela prawnego przedsiębiorcy oraz datę i miejsce jego urodzenia;
17) imię i nazwisko osoby zarządzającej transportem oraz:
a) datę i miejsce urodzenia,
b) adres zamieszkania,
ba) rodzaj posiadanego certyfikatu kompetencji zawodowych,
c) numer posiadanego certyfikatu kompetencji zawodowych,
d) datę wydan ia certyfikatu kompetencji zawodowych,
e) kraj wydania certyfikatu kompetencji zawodowych , f) datę utraty dobrej reputacji;
18) imię i nazwisko osoby fizycznej, o której mowa w art. 7c, oraz:
a) datę i miejsce urodzenia,
b) adres zamieszkania,
ba) rodzaj p osiadanego certyfikatu kompetencji zawodowych,
c) numer posiadanego certyfikatu kompetencji zawodowych,
d) datę wydania certyfikatu kompetencji zawodowych,
e) kraj wydania certyfikatu kompetencji zawodowych , f) datę utraty dobrej reputacji ; 19) liczbę osób zatrudnionych, o której mowa w art. 7a ust. 8 pkt 1, w tym liczbę kierowców;
20) średnią arytmetyczną liczbę kierowców wykonujących operacje transportowe, o której mowa w art. 7a ust. 8 pkt 2; 21) ocenę ryzyka przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/22.

Dziennik Ustaw – 83 – Poz. 728

2. W ewidencji poważnych naruszeń gromadzi się dane określające:

1. firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca zamieszkania przedsiębiorcy;
2. imię i nazwisko osoby zarządzającej transpo rtem oraz:
   a) datę i miejsce urodzenia,
   b) adres zamieszkania,
   ba) rodzaj posiadanego certyfikatu kompetencji zawodowych,
   c) numer posiadanego certyfikatu kompetencji zawodowych,
   d) datę wydania certyfikatu kompetencji zawodowych,
   e) kraj wydania certyfika tu kompetencji zawodowych;
3. imię i nazwisko osoby fizycznej, o której mowa w art. 7c, oraz:
   a) datę i miejsce urodzenia,
   b) adres zamieszkania,
   ba) rodzaj posiadanego certyfikatu kompetencji zawodowych,
   c) numer posiadanego certyfikatu kompetencji zawodo wych,
   d) datę wydania certyfikatu kompetencji zawodowych,
   e) kraj wydania certyfikatu kompetencji zawodowych;
   3a) imię i nazwisko kierowcy, o którym mowa w art. 7d ust. 1a, oraz jego:
   a) datę i miejsce urodzenia,
   b) adres zamieszkania,
   c) numer PESEL albo rodzaj, serię, numer oraz państwo wydania dokumentu potwierdzającego tożsamość – w przy- padku osoby nieposiadającej numeru PESEL;
4. liczbę, kategorię i rodzaj poważnych naruszeń, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 , które doprowadziły do skazania lub nałożenia sankcji w ciągu ostatnich dwóch lat;
   4a) numer dokumentu zawierającego ostateczne rozstrzygnięcie w przedmiocie nałożenia sankcji;
   4b) datę wydania dokumentu zawierającego ostateczne rozstrzygnięcie w przedmioci e nałożenia sankcji;
   4c) okres obowiązywania nałożonej sankcji;
   4d) informację o wykonaniu lub wyegzekwowaniu nałożonej sankcji;
   4e) nazwę organu, który wydał dokument zawierający ostateczne rozstrzygnięcie w przedmiocie nałożenia sankcji;
5. datę naruszen ia;
6. datę kontroli, w trakcie której stwierdzono naruszenie;
7. państwo członkowskie, w którym stwierdzono naruszenie;
   7a) numer rejestracyjny pojazdu, którym dopuszczono się naruszenia;
   7b) kraj rejestracji pojazdu, którym dopuszczono się naruszenia;
8. przyczynę, dla której utrata dobrej reputacji stanowiłaby nieproporcjonalną reakcję za poważne naruszenia, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.

3. W ewidencji osób, które zostały uznane za niezdolne do kierowania operacjami transportowymi przedsiębiorcy, gro- madzi się dane określające:

1. imię i nazwisko osoby uznanej za niezdolną do kierowania operacjami transportowymi do czasu przywrócenia dobrej reputacji tej osoby oraz datę i miejsce jej urodzenia, ad res zamieszkania;
   1a) rodzaj posiadanego certyfikatu kompetencji zawodowych;

2. numer certyfikatu kompetencji zawodowych;

3. datę wydania certyfikatu kompetencji zawodowych;

4. kraj wydania certyfikatu kompetencji zawodowych;

5. przyczynę stwierdzenia niez dolności;

Dziennik Ustaw – 84 – Poz. 728

6. zastosowane środki rehabilitacyjne;
7. początek ważności stwierdzenia niezdolności;
8. koniec waż ności stwierdzenia niezdolności;
9. nazwę organu, który stwierdził niezdolność.

4. W Rejestrze odnotowuje się zmiany danych gromadzonych w ewidencjach, o których mowa w ust. 1–3.
5. Główny Inspektor Transportu Drogowego wykonuje zadania punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 18 roz- porządzenia (WE) nr 1071/2009.
   5a. Główny Inspektor Transportu Drogowego jest organem, który po siada dostęp do funkcji kontroli licencji wspólno- towej w systemie europejskich rejestrów przedsiębiorców transportu drogowego (ERRU), o którym mowa w art. 16 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.
6. Główny Inspektor Transportu Drogowego może zawierać z innymi organami administracji publicznej lub z jednost- kami, o których mowa w art. 38 ust. 2, porozumienia w sprawie uzyskania dostępu do danych, o których mowa w ust. 1–3, gro- madzonych przez te podmioty.
   Art. 82i. 1. Dane, o których mowa w art. 82h, przekazują do ewidencji dla danych określonych w:

1. art. 82h ust. 1 i ust. 2 pkt 8 – odpowiednio do swoich kompetencji: organy, o których mowa w art. 7 ust. 2 i ust. 4 pkt 1, niezwłocznie:
   a) po tym, jak decyzja w sprawie wydania, zmiany, zawieszenia albo cofnięcia zezwolenia na wykonywanie zawodu
   przewoźnika drogowego lub licencji wspólnotowej bądź decyzja stwierdzająca utratę dobrej reputacji albo stwier- dzająca, że dobra reputacja pozostaje nienaruszona, stała się ostateczna,
   b) po przedłożeniu przez prz ewoźnika drogowego wykazu pojazdów, o którym mowa w art. 7a ust. 7 – w zakresie danych, o których mowa w art. 82h ust. 1 pkt 4a i 4b, c) po zgłoszeniu przez przewoźnika drogowego zmiany danych na podstawie art. 14 ust. 1 – w zakresie danych, które nie są z awarte w zezwoleniu na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji wspólnotowej , d) po zgłoszeniu przez przewoźnika drogowego danych, o których mowa w art. 7a ust. 8;
2. art. 82h ust. 2 pkt 1–7b – odpowiednio do swoich kompetencji: wojewódzcy ins pektorzy transportu drogowego, w oje- wódzcy komendanci Policji, komendanci oddziałów i komendanci placówek Straży Granicznej, naczelnicy urzędów
   celno -skarbowych, Główny Inspektor Pracy oraz zarządcy dróg:
   a) gdy decyzja o nałożeniu kary za naruszenie przepi sów stała się wykonalna,
   b) kiedy uprawomocnił się mandat karny bądź orzeczenie o nałożeniu kary,
   c) po wykonaniu lub wyegzekwowaniu nałożonej kary;
3. art. 82h ust. 3 – odpowiednio do swoich kompetencji organ, o którym mowa w art. 16b ust. 1, gdy decyzja o stwier- dzeniu niezdolności zarządzającego do kierowania operacjami transportowymi stała się ostateczna.

2. Przekazywanie danych do Rejestru odbywa się za pośrednictwem elektronicznej skrzynki podawczej Głównego
   Inspektora Transportu Drogowego lub środkam i komunikacji elektronicznej obsługiwanymi przez system teleinformatyczny
   Rejestru.

3. W przypadku przekazywania danych za pośrednictwem elektronicznej skrzynki podawczej Głównego Inspektora Transportu Drogowego przekazywane dane powinny być podpisane przy użyciu kwalifikowanego podpisu elektronicznego , podpisu zaufanego albo podpisu osobis tego.

4. Dane przekazywane są do Rejestru przy użyciu formularzy elektronicznych udostępnionych na stronie internetowej Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego lub za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej.

5. Główny Inspektor T ransportu Drogowego określi wzory danych przekazywanych do Rejestru w formie dokumentów
   elektronicznych.
   Art. 82j. 1. Dane, o których mowa w art. 82h ust. 1, z wyjątkiem pkt 4a, 4b, 6b i 16 w zakresie dotyczącym daty i miej- sca urodzenia przedstawiciela pra wnego, pkt 17 lit. a, b i f, pkt 18 lit. a, b i f oraz pkt 19–21, są jawne i publicznie dostępne.

6. Rejestr bezpłatnie udostępnia, w ogólnodostępnych sieciach teleinformatycznych, aktualne informacje o podmiotach wpisanych do Rejestru w zakresie jawnych i publicznie dostępnych danych, o których mowa w ust. 1.

Dziennik Ustaw – 85 – Poz. 728

3. Dane, o których mowa w art. 82h ust. 1 pkt 4a, 4b, 6b i 16 w zakresie dotyczącym daty i miejsca urodzenia przed - stawiciela prawnego, pkt 17 lit. a, b i f, pkt 18 lit. a, b i f, oraz pkt 19–21, a także ust. 2 i 3, są udostępniane na wniosek: starostom, wojewódzkim inspektorom, wojewódzkim komendantom Policji, Komendantowi Głównemu Straży Granicznej, komendantom oddziałów Straży Granicznej, naczelnikom urzędów celno -skarbowych, Głównemu Insp ektorowi Pracy, zarządcom dróg, sądom i prokuraturom oraz Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania nałożonych na te organy zadań określonych w ustawie. Dane udostępnia się niezwłocznie w ter- minie do 30 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku.
   3a. Dane, o których mowa w art. 82h ust. 3, są udostępniane na wniosek jedn ostek, o których mowa w art. 38 ust. 2, w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania nałożonych na te jednostki zadań, o których mowa w art. 38 ust. 3. Dane udostępnia się niezwłocznie w terminie do 30 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku.
   3b. Główny Inspektor Transportu Drogowego przekazuje dane, o których mowa w art. 82h ust. 2, staroście właś ci- wemu do wszcz ęcia postępowania, o którym mowa w art. 7d, jeżeli liczba poważnych naruszeń ujawnionych w ewidencji
   poważnych naruszeń może prowadzić do wszczęcia tego postępowania.
   3c. Główny Inspektor udostępnia organom uprawnionym do wydawania zezwoleń na wykonywanie zawodu przewoź- nika drogowego wyniki oceny ryzyka, o której mowa w art. 82h ust. 1 pkt 21, jeżeli została sporządzona.
4. Dane zgromadzone w Rejestrze udostępnia się także na wniosek osoby, której one dotyczą.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 3a, udostępnianie danych z Rejestru odbywa się środkami komunikacji elektronicznej obsługiwanymi przez system teleinformatyczny Rejestru.
   5a. Przekazywanie, o którym mowa w ust. 3b, odbywa się za pośrednictwem elektronicznej platformy usług admini- stracji publ icznej lub środkami komunikacji elektronicznej obsługiwanymi przez system teleinformatyczny Rejestru.
6. Wnioski, o których mowa w ust. 3 i 3a, składane za pośrednictwem elektronicznej skrzynki podawczej Głównego Inspektora Transportu Drogowego powinny być podpisane przy użyciu kwalifikowanego podpisu elektronicznego, podpisu zaufanego albo podpisu osobistego.
7. Główny Inspektor Transportu Drogowego określi wzór elektronicznego formularza wniosku, o którym mowa w ust. 3, który udostępnia się na stronie int ernetowej Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego oraz za pośrednictwem elektro- nicznej platformy usług administracji publicznej.
8. Główny Inspektor Transportu Drogowego może zawierać z podmiotami, o których mowa w ust. 3 i 3a, porozumienia o udostępnia niu im danych zgromadzonych w Rejestrze w drodze teletransmisji bez konieczności składania wniosku, jeżeli podmioty te spełniają łącznie następujące warunki:

1. posiadają środki techniczne i organizacyjne umożliwiające odnotowanie w systemie teleinformatyc znym Rejestru lub systemie teleinformatycznym tego podmiotu, kto, kiedy i w jakim celu oraz jaki zakres danych uzyskał;
2. specyfika lub zakres wykonywanych przez nie zadań uzasadnia takie udostępnienie.

9. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 8, wskazane zostaną rozwiązania techniczne i organizacyjne zapewniające
   bezpieczeństwo, w szczególności w zakresie poufności i rozliczalności w odniesieniu do udostępnionych danych.
   Rozdział 10
   Nadzór i kontrola
   Art. 83. 1. Organ, który udzielił zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, licencji lub zezwole- nia, może nałożyć na przewoźnika drogowego obowiązek przedstawienia w oznaczonym terminie informacji i dokumentów
   potwierdzających, że spełnia on wymagania ustawowe i warunki określone w zezwol eniu na wykonywanie zawodu prze- woźnika drogowego, w licencji lub zezwoleniu.

10. Na żądanie ministra właściwego do spraw transportu lub organu właściwego w sprawach zezwoleń na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, licencji lub zezwoleń przewoźnik drogo wy jest obowiązany przekazywać informacje związane z działalnością transportową dotyczące stosowanych cen i taryf oraz liczby przewiezionych osób lub masy prze- wiezionych rzeczy.

11. Organy, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 3 oraz art. 18 ust. 1 pkt 1 lit. a–d, są obowiązane przedstawiać właś ciwemu
    staroście, dwa razy w roku w terminach do dnia 15 stycznia oraz do dnia 15 lipca, informacje dotyczące liczby i zakresu ważnych na te dni w obrocie prawnym licencji oraz wypisów z tych licencji oraz zezwoleń ora z wypisów z tych zezwoleń.

Dziennik Ustaw – 86 – Poz. 728

3a. Organy, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 i ust. 4 pkt 2, art. 18 ust. 1 pkt 1 lit. d1 i e oraz art. 33 ust. 8 w zakresie zaświadczeń, o których mowa w art. 33 ust. 4, uwzględniając informacje, o których mowa w ust. 1, są obowiązane przedstawiać ministrowi właściwemu do spraw transportu, dwa razy w roku, w terminach do dnia 31 stycznia oraz do dnia 31 lipca, informacje dotyczące liczby i zakresu ważnych zezwoleń na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, lice n- cji, zezwoleń i wydanych zaświadczeń na przewozy drogowe na potrzeby własne oraz liczby wypisów z tych dokumentów, a także liczby licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy.
3b. Organy, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 i ust. 4 pkt 1 i 4, art. 18 ust. 1 pkt 1 lit. f–g oraz pkt 2 oraz art. 33 ust. 8 w zakresie zaświadczeń, o których mowa w art. 33 ust. 5, są obowiązane przedstawiać ministrowi właściwemu do spraw transportu, co najmniej dwa razy w roku, w terminach do dnia 31 stycznia oraz do dnia 31 lipca, informacje dotyczące liczby i zakresu ważnych zezwoleń na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego , licencji, zezwoleń i wydanych za- świadczeń na przewozy drogowe na potrzeby własne oraz liczby wypisów z tych dokumentów, a także liczby licencji na wy- konywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do jednostki uprawnionej do egzaminowania w zakresie wymaganym do uzys - kania certyfikatu kompetencji zawodowych.
5. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, zakres danych i informacji, o których mowa w ust. 1 i ust. 2, sposób i terminy ich przedstawiania, mając na względzie konieczność monitorowania rynku przewo- zów drogowych.
Art. 84. 1. Organy udzielające zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, licencji, zezwolenia lub wydające zaświadczenia o wyko nywaniu przewozów na potrzeby własne są uprawnione do kontroli przedsiębiorcy w za- kresie spełniania wymogów będących podstawą do wydania tych dokumentów.
2. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, przeprowadza się co najmniej raz na 5 lat. 3. (uchylony)
4. Organ y udzielające licencji lub zezwolenia w zakresie krajowego transportu drogowego osób są uprawnione na obszarze ich właściwości miejscowej i podczas wykonywania przewozu do kontroli prawidłowości pobierania opłat za przewóz osób oraz przestrzegania przepis ów prawa miejscowego przez wykonujących na tym obszarze przewóz drogowy.
5. W przypadku przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 4, czynności, o których mowa w art. 85 ust. 1, doko - nuje się po zakończeniu kontroli. Przepisu art. 85 ust. 3 nie stosuje się. Art. 85. 1. Kontrolę przedsiębiorcy przeprowadza się po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu upoważnienia
do przeprowadzenia kontroli.
2. Osoby upoważnione do przeprowadzenia kontroli mają prawo do:

1. żądania od przedsiębiorcy i jego pracowników pisemnych lub ustnych wyjaśnień, okazania dokumentów i innych noś ni- ków informacji oraz udostępnienia wszelkich danych mających związek z przedmiotem kontroli;
2. wstępu na teren przedsiębiorcy, w tym do pomieszczeń, gdzie prowadzi on działalność gospodarczą, w dniach i godzi- nach, w których jest lub powinna być wykonywana ta działalność, oraz wstępu do pojazdów użytkowanych przez przedsiębiorcę.

3. Czynności kontrolne przeprowadza się w obecności przedsiębiorcy lub osoby pr zez niego wyznaczonej.
4. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej:

1. wskazanie podstawy prawnej;

2. oznaczenie organu kontroli;

3. datę i miejsce wystawienia;

4. imię i nazwisko inspektora upoważnionego do przeprowadzenia kontroli oraz numer jego legitymacji służbowej;

5. firmę przedsiębiorcy objętego kontrolą;

6. określenie zakresu przedmiotowego kontroli;

7. wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywany termin zakończenia kontroli;

8. podpis osoby udzielającej upoważnienia;

9. pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.

Dziennik Ustaw – 87 – Poz. 728

Art. 86. 1. Organ udzielający zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, licencji lub zezwolenia może powierzyć, w drodze porozumienia, czynności kontrolne organowi administracji publicznej.
2. Nadzór nad wydawaniem:

1. zezwoleń na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego przez organ, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1,
2. licencji i zezwoleń – w krajowym transporcie drogowym,
3. zaświadczeń na krajowy niezarobkowy przewóz drogowy
   – sprawuje wojewódzki inspektor transportu drogowego.

3. Rada Ministrów, kierując się zasadą skuteczności nadzoru, o którym mowa w ust. 2, określi, w drodze rozporządzenia,
   szczegółowe warunki i sposób prowadzenia czynności związanych z nadzorem oraz stosowanych doku mentów, a także ich wzory.
   Art. 87. 1. Podczas wykonywania przewozu drogowego kierowca pojazdu samochodowego, z zastrzeżeniem ust. 4, jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać, na żądanie uprawnionego organu kontroli, kartę kierowcy, wykresówki, zapisy
   odręczne i wydruki z tachografu oraz zaświadczenie, o którym mowa w art. 31 ustawy z dnia 1 6 kwietnia 200 4 r. o czasie pracy kierowców, a ponadto:

1. wykonując transport drogowy – wypis z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego albo wypis z licencji;

2. wykonując przewóz drogowy osób:
   a) przy wykonywaniu przewozów regularnych i regularnych specjalnych – odpowiednie zezwolenie lub wypis z ze- zwolenia wraz z obowiązującym rozkładem jazdy,
   b) przy wykonywaniu międzynarodowych przewozów wahadłowych lub okazjonalnych – odpowiednie zezwolenie lub formularz jazdy,
   c) przy wykonywaniu międzynarodowych przewozów na potrzeby własne – formularz jazdy,
   d) oryginał albo poświadczoną za zgodność z oryginałem przez przedsiębiorcę kserokopię decyzji, o której mowa
   w art. 20a ust. 2, jeżeli została wydana,
   e) przy wykonywaniu międzynarodowego przewozu drogowego, polegającego na okazjonalnym przewozie osób autobusami zarejestrowanymi na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innym niż teryt orium kraju, przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działal - ności gospodarczej, z którego świadczy te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadz enia działalności gospodarczej posiadającego stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innym niż terytorium kraju – potwier - dzenie lub kopię potwierdzenia zarejestrowania jako podatnika VAT czynnego albo wydruk potwierdzenia iden - tyfikacji jako podatnika VAT – przewozy okazjonalne,
   f) dokumenty wymagane w publicznym transporcie zbiorowym,
   g) przy wykonywaniu przewozów okazjonalnych, o których mowa w art. 18 w ust. 4b w pkt 2, kopię umowy na reali- zowany przewóz , h)83) urządzenie, na którym zainstalowana jest aplikacja mobilna, o której mowa w art. 13b ust. 1 ‒ w przypadku rozliczania opłaty za przewóz osób przy użyciu tej aplikacji;

3. wykonując przewóz drogowy rzeczy – dokumenty związane z przewożonym ładunkiem, a także:
   a) odpowiednie zezwolenie wymagane w międzynarodowym transporcie drogowym,
   b) (uchylona)
   c) świadectwo wymagane zgodnie z Umową o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specja lnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów (ATP), sporządzonej w Genewie dnia 1 września 1970 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 667)84), d) zezwolenie na przejazd pojazdu, z ładunkiem lub bez ładunku, o masie, naciskach osi lub wymiarach przekracza- jących wielkości określone w odrębnych przepisach,

4. Dodan a przez art. 2 pkt 9 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

5. Obecnie Umowa o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach trans - portu do tych przewozów (ATP), sporządzona w Genewie dnia 1 września 1970 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 1824) .

Dziennik Ustaw – 88 – Poz. 728

e) dokumenty wymagane przy przewozie zwierząt,
f) dokumenty wymagane przy przewozie odpadów, w tym w odniesieniu do transportującego odpady wydane przez właściwy organ potwierdzenie posiadania numeru rejes trowego, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, o ile wpis do rejestru jest wymagany,
g) certyfikat potwierdzający spełnienie przez pojazd odpowiednich wymogów bezpieczeństwa lub warunków dopusz- czenia do ruchu, jeżeli jest wymagany,
h) dokumenty związane z transgranicznym przemieszczaniem organizmów genetycznie zmodyfikowanych , i) deklarację, o której mowa w art. 31a ust. 1, j) przy wykonywaniu przewozów kabotażowych dokumenty, o których mowa w art. 29a ust. 3 i 4, k)85) zezwolenie na odstępstwo;
4) w międzynarodowym transporcie drogowym – świadectwo kierowcy, jeżeli jest wymagane;
5)86) urządzenie, o którym mowa w art. 13i ust. 3 i 3a oraz art. 16l ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicz- nych, jeżeli jest wymagane ; 6) podpisany przez pracownika podmiotu prowadzącego działalność w zakresie konserwacji i naprawy pojazdów samo- chodowych formularz oświadczenia w sprawie usunięcia lub naruszenia plomby tachografu, zgodny z załącznikiem do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/548 z dnia 23 marca 2017 r. ustanawiającego standardowy formu- larz pisemnego oświadczenia w sprawie usunięcia lub naruszenia plom by tachografu (Dz. Urz. UE L 79 z 24.03.2017, str. 1) – jeżeli jest wymagany ; 7) podpisane przez funkcjonariusza lub pracownika organu przeprowadzającego kontrolę pisemne oświadczenie o zdjęciu
lub zerwaniu plomby tachografu do celów kontroli, zgodnie z art. 22 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 165/2014 – jeżeli jest wymagane ; 8)87) w przypadku, o którym mowa w art. 28b ust. 1 lub 2 – numer referencyjny albo dokument zastępujący zgłoszenie
i potwierdzenie przyjęcia dokumentu zastępującego zgłoszenie.
1a. (uchylony)
1b. Podczas przejazdu wykonywanego w ramach transportu drogowego przez zagranicznego przewoźnika kierowca pojazdu samochodowego jest obowiązany ponadto mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego organu kontroli dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 43 ust. 1, jeżeli jest wymagana.
2. Podczas przewozu drogowego wykonywanego na potrzeby własne kontrolowany jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego organu kontroli, oprócz odpowiednich dokumentów wymaganych przy takim przewo- zie, określonych w ust. 1, wypis zaświadczenia, o którym mowa w art. 33 ust. 10. 3. Przedsiębiorca lub podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 2, wykonujący przewozy na potrzeby własne, odpowie- dzialni są za wyposażenie kierowcy wykonującego transport drogowy lub przewóz na pot rzeby własne w wymagane doku- menty.
4.88) Podczas przejazdu wykonywanego w ramach transportu drogowego kierowca taksówki jest obowiązany mieć przy sobie i okazać na żądanie wypis z licencji.
5. Podmiot wykonujący przewozy drogowe lub przewóz, o którym mowa w art. 3 ust. 2, przechowuje przez okres jed- nego roku, licząc od dnia otrzymania, przekazane mu przez organy kontrolne dokumenty i protokoły z wyników kontroli przeprowadzonych na jego terenie lub podczas kontroli drogowej w zakresie czasu jazdy i czasu p ostoju, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców, wykonujących przewóz na jego rzecz.
6. Podczas kontroli drogowej kierowca może kontaktować się z siedzibą przedsiębiorcy, na rzecz którego wykonuje przewóz, jego zarządzającym transportem lub inną osobą lub podmiotem, aby przed zakończeniem kontroli drogowej przed- stawić wszelkie dowody, których obecności nie stwierdzono w pojeździe; pozostaje to bez uszczerbku dla obowiązków kierowcy dotyczących zapewnienia właściwego stosowania tachografu i obowiąz ku posiadania w pojeździe dokumentów, o których mowa w ust. 1, 2 i 4.

85. Dodan a przez art. 39 pkt 11 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

86. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 54.

87. Dodana przez art. 39 pkt 11 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2025 r.

88. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 2 pkt 9 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 89 – Poz. 728

Art. 88. Przepisy art. 87 nie naruszają, wynikających z odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, praw i obo- wiązków kierowców i podmiotów wykonujących przewóz drogowy.
Art. 89. 1. Do k ontroli dokumentów, o których mowa w art. 87, oraz warunków w nich określonych, z zastrzeżeniem
ust. 2, uprawnieni są:

1. funkcjonariusze Policji;
2. inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego;
3. funkcjonariusze Służby Celno -Skarbowej;
4. funkcjonariusze Straży Granicznej;
   5)89) upoważnieni pracownicy zarządców dróg publicznych – z wyłączeniem dokumentów, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 lit. a i ust. 4; 5)90) upoważnieni pracownicy zarządców dróg publicznych – z wyłączeniem dokumentów, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i pkt 8 oraz ust. 4;
5. inspektorzy Państwowej Inspekcji Pracy – w odniesieniu do danych rejestrowanych przez tachograf;
6. upoważnieni pracownicy właściwego organu, o którym mowa w art. 18 ust. 1 – w odniesieniu do przewozów regular- nych i regularnych specjalnych;
7. strażnicy straży gminnych – w odniesieniu do publicznego transportu zbiorowego w zakresie określonym ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym .

2. Upoważnieni pracownicy, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 7, nie są uprawnieni do kontroli danych rejestrowanych przez tachograf oraz zaświadczenia, o którym mowa w art. 31 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców.
3. Kontrole drogowe wykonuje się w odpowiednim miejscu i czasie tak, aby utrudnić kierowcom prowadzącym pojazdy
   omijanie punktów kontroli, oraz bez dyskryminacji ze względu na:

1. kraj rejestracji pojazdu;
2. kraj zamieszkania kierowcy;
3. kraj siedziby przedsiębiorstwa;
4. początkowy i docelowy punkt podróży;
5. rodzaj tachografu: analogowy lub cyfrowy.

4. Osoby uprawnione do kontroli danych rejestrowanych przez tachograf są zaopatrzone w:

1. wykaz podstawowych elementów podlegających kontroli na drodze i na terenie podmiotu wykonującego przewozy drogowe;
2. standardowe wyposażenie.
   4a. Główny Inspektor Transportu Drogowego identyfikuje podmioty wykonujące przewóz dr ogowy o wysokim współ- czynniku ryzyka występowania naruszeń dotyczących czasu prowadzenia pojazdu, obowiązkowych przerw i czasu odpo- czynku kierowców oraz stanu technicznego pojazdów kategorii M 2, M 3, N 2 i N3 i przyczep kategorii O 3 i O4 na podstawie systemu oceny ryzyka podmiotów wykonujących przewóz drogowy.

5. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i ministrem
   właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. (uchylony)

2. wzory dokumentów stosowane przez osoby uprawnione do tej kontroli ;

3. sposób przeprowadzania kontroli w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących okresów prowadzenia pojazdu, obo- wiązkowych przerw oraz czasu odpoczynku kierowcy, podczas kontroli drogowych i kontroli w przedsiębiorstwie, a także wymagane standardowe wyposażenie osób dokonujących tej kont roli i wykaz podstawowych elementów, które jej podlegają ;

4. rodzaj danych statystycznych gromadzonych w wyniku kontroli i rejestrowanych przez organy kontrolne, a także tryb, sposób i wzory dokumentów do ich przekazywania do Głównego Inspektora Transportu Drogowego ;

5. W tym brzmieniu obowiązuje do wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 90.

6. W brzmieniu ustalonym przez art. 39 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2025 r.

Dziennik Ustaw – 90 – Poz. 728

5. system oceny ryzyka podmiotów wykonujących przewóz drogowy w zakresie występowania naruszeń dotyczących:
   a) czasu prowadzenia pojazdu, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców oraz
   b) stanu technicznego pojazdów kategorii M 2, M 3, N 2 i N3 i przyczep kategorii O 3 i O4. – (uchylona)

6. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, należy uwzględnić:

1. wspólny wzór określony przez Komisję Europejską na podstawie art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/22/WE służący oblicza- niu stopnia ryzyka podmiotu wykonującego przewóz drogowy;
2. okoliczność, że kontrole drogowe przestrzegania przepisów dotyczących czasu pracy kierowców ograniczają się do aspektów, które mogą być skutecznie kontrolowane za pomocą tachografu i powi ązanego urządzenia rejestrującego, a kompleksowa kontrola przestrzegania tych przepisów może być przeprowadzana wyłącznie w przedsiębiorstwie pod- miotu wykonującego przewóz drogowy;
3. potrzebę zapewnienia efektywności i skuteczności kontroli przewozów drog owych.
   Art. 89a. 1. Inspektorzy Państwowej Inspekcji Pracy dokonują kontroli w zakresie przewozu drogowego na warunkach i w trybie określonych w przepisach o Państwowej Inspekcji Pracy.

2. Inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego dokonują kontroli na war unkach i w trybie określonych w ustawie.
3. Funkcjonariusze Policji, Służby Celno -Skarbowej i Straży Granicznej oraz upoważnieni pracownicy zarządców dróg dokonują kontroli na warunkach i w sposób określonych w przepisach o kontroli ruchu drogowego.
4. Upoważnieni pracownicy organu wydającego zezwolenia na przewozy regularne lub regularne specjalne dokonują kontroli dokumentów na warunkach i w trybie określonych w ustawie.
   Art. 89a1. 1. Jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono w ykonywanie międzynarodowego przewozu dro- gowego rzeczy bez wymaganego zezwolenia, o którym mowa w art. 28 ust. 1, organ uprawniony do kontroli:

1. zatrzymuje i unieważnia zezwolenie na wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego rzeczy – w sytuacji, o której mowa w art. 28a ust. 2;
2. kieruje lub usuwa pojazd samochodowy, na koszt podmiotu wykonującego przewóz, na najbliższy parking strzeżony.
   1a.91) W przypadku ujawnienia w trakcie kontroli wykonywania przewozu drogowego rzeczy bez wymaganego zgłoszenia , o którym mowa w art. 28b ust. 1 lub 2, organ uprawniony do kontroli kieruje lub usuwa pojazd samocho- dowy, na koszt podmiotu wykonującego przewóz, na najbliższy parking strzeżony. Przewóz może być kontynuowany po przesłaniu przez zagraniczny podmiot wykon ujący przewóz drogowy rzeczy zgłoszenia i uzyskaniu dla niego numeru
   referencyjnego.
   1b.91) W przypadku ujawnienia w trakcie kontroli wykonywania międzynarodowego przewozu drogowego rze- czy bez wymaganego zgłoszenia, o którym mowa w art. 28b ust. 1, przepis ust. 1 pkt 1 i ust. 3 stosuje się odpowiednio.

2. W zakresie postępowania w związku z usuwaniem pojazdu samochodowego stosuje się odpowiednio prz episy prawa o ruchu drogowym.
3. Zwrot pojazdu samochodowego z parkingu następuje po przedstawieniu organowi, o którym mowa w ust. 1, prawid - łowo wypełnionego wymaganego zezwolenia na wykonywanie międzynarodowe go przewozu drogowego rzeczy, z zastrze- żeniem art. 95. Art. 89b. 1. Rozpoczęcie kontroli przez uprawnionych, o których mowa w art. 89a ust. 3 i 4, następuje po okazaniu legity- macji służbowej, oraz doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, z wyłączeniem funkcjonariuszy Policji.
4. Kontrolują cy ma obowiązek zapoznać kontrolowanego z jego prawami i obowiązkami wynikającymi z ustawy.
5. Kontrolujący wykonuje czynności kontrolne w obecności kontrolowanego albo osoby przez niego upoważnionej.
   Art. 89c. Do kontroli działalności gospodarczej przedsi ębiorcy stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca
   2018 r. – Prawo przedsiębiorców . Art. 89d. Wystąpienie z żądaniem, o którym mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia 2016/679, nie wpływa na przebieg kontroli prowadzonych na podstawie przepisów niniejszego rozdziału ani na uprawnienie właściwego organu do nałożenia kary.

91. Dodany przez art. 39 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2025 r.

Dziennik Ustaw – 91 – Poz. 728

Art. 90. W wyniku kontroli przeprowadzonej przez organ udzielający zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoź- nika drogowego, licencji lub zezwolenia , stwierdzającej niesp ełnienie przez przedsiębiorcę wymogów będących podstawą do wydania tych dokumentów, organ ten:

1. wzywa przedsiębiorcę do spełnienia tych wymogów w wyznaczonym terminie;
2. zawiesza lub cofa zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;
3. cofa licencję wspólnotową, z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1072/200 9 lub art. 21 rozporządzenia (WE) nr 1073/2009;
4. cofa licencj ę, o której mowa w art. 5b ust. 1 i 2, lub zezwolenie, z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 15 i art. 24 ust. 4–6. Art. 90a. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego przekazuje do Komisji Europejskiej dane dotyczące przepro- wadzonych kontroli:
5. stanu technicznego pojazdów, co dwa lata, w terminie do 31 marca, po upły wie okresu objętego sprawozdaniem, zgod- nie z formularzem, o którym mowa w ust. 3;
6. w zakresie, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006, zgodnie z formularzem, o którym mowa w art. 17 tego rozporządzenia, co dwa lata, w terminie do dnia 30 września roku następującego po zakończeniu dwuletniego okresu
   sprawozdawczego;
   2a) w zakresie, o którym mowa w art. 26 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, co dwa lata, w terminie do dnia 30 wrześ nia roku następującego po zakończeniu dwuletniego okresu sprawozdawczego;
7. (uchylony)
8. mas pojazdów lub zespołów pojazdów, co dwa lata, w terminie do dnia 30 września roku następującego po zakończeniu okresu sprawozdawczego obejmującego okres 2 lat kalendarzowych poprzedzających rok, w którym organy, o których mowa w ust. 2b, są obowiązane przedłożyć Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego zbiorczą informację doty- czącą kontroli mas pojazdów lub zespołów pojazdów, zgodnie z formularzem, o którym mowa w ust. 5, w zakresie liczby przeprowadzonych kontroli oraz liczby pojazdów lub zespołów pojazdów, w przypadku których wykryto prze- ciążenia.

2. Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej oraz
   wojewódzki inspektor transportu drogowego, a w zakresie, o którym mowa w pkt 2, również Główny Inspektor Pracy, prze- kazują Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego zbiorczą informację dotyczącą kontroli:

1. stanu technicznego pojazdów – co dwa lata, w terminie do dnia 31 stycznia po upływie dwuletniego okresu objętego sprawozdaniem, zgodnie z formularzem, o którym mowa w ust. 3;
2. przestrzegania przepisów dotyczących czasu jazdy i czasu postoju pojazdu, obowiązkowych przerw oraz czasu od po- czynku kierowcy – co dwa lata, w terminie do dnia 31 lipca po upływie dwuletniego okresu objętego sprawozdaniem , zgodnie z formularze m, o którym mowa w ust. 1 pkt 2
   – na odpowiednich formularzach.
   2a. (uchylony)
   2b. Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej oraz wojewódzki inspektor przekazują Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego zbiorczą informację dotyczącą kontroli mas pojazdów lub zespołu pojazdów w zakresie liczby przeprowadzonych kontroli oraz licz by pojazdów lub zespołów pojazdów, w przypadku których wykryto przeciążenia – co dwa lata, w terminie do dnia 31 lipca po upływie okresu sprawo - zdawczego, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, na formularzu, o którym mowa w ust. 5.

3. Minister właściwy do spraw tr ansportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza do przekazywania danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 , uwzględniając zakres danych niezbędnych do przekazania Komisji Europejskiej na podstawie przepisów prawa wspólnotowego.

4. (uchylony)

5. Mini ster właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy do przekazywania danych,
   o których mowa w ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2b, uwzględniając zakres danych niezbędnych do przekazania Komisji Europejskiej na podstawie przepisów pra wa Unii Europejskiej.

Dziennik Ustaw – 92 – Poz. 728

Art. 90b. W przypadku nieokazania podczas kontroli drogowej dokumentu, o którym mowa w art. 87 ust. 1 pkt 2 lit. e, osoby uprawnione do kontroli, o której mowa w art. 89 ust. 1, są obowiązane niezwłocznie powiadomić Naczelnika Drugieg o Urzędu Skarbowego Warszawa -Śródmieście, wskazując podmiot wykonujący przewóz, termin przewozu, liczbę przewożo- nych osób oraz informacje dotyczące trasy przewozu.
Art. 90c. 1. Wojewódzki inspektor planuje i organizuje kontrole dotyczące mas pojazdów lub zespołów pojazdów w taki sposób, aby obejmowały one co najmniej 5 % ogólnej liczby kontroli w zakresie przewozu drogowego, realizowanych
w każdym roku kalendarzowym.
2. Kontr ole dotyczące mas pojazdów lub zespołów pojazdów, przy wykonywaniu swoich zadań ustawowych, przepro- wadzają również funkcjonariusze:

1. Policji;
2. Straży Granicznej;
3. Służby Celno -Skarbowej.
   Art. 91. 1. Minister właściwy do spraw transportu kontroluje sposób egzaminowania i wydawania certyfikatów kom- petencji zawodowych oraz gospodarkę finansową jednostki certyfikującej.

2. Jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono uchybienia, minister właściwy do spraw transportu:

1. wzywa kontrolo waną jednostkę do niezwłocznego usunięcia uchybień lub
2. pozbawia ją uprawnień, o których mowa w art. 38 ust. 3. Rozdział 11
   Przepisy karne i przepisy o administracyjnych karach pieniężnych
   Art. 92. 1. Kierujący wykonujący przewóz drogowy z naruszeniem ob owiązków lub warunków przewozu drogowego,
   podlega karze grzywny w wysokości do 2000 złotych.

2. Wykaz naruszeń, o których mowa w ust. 1, wysokości grzywien za poszczególne naruszenia, a w przypadku niektórych
   naruszeń numer grupy naruszeń oraz wagę narusze ń wskazane w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403, określa załącznik nr 1 do ustawy.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. Orzekanie w sprawie nałożenia grzywny, o której mowa w ust. 1, następuje w trybie określonym w Kodeksie postę- powania w spraw ach o wykroczenia.
6. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku ujawnienia naruszenia obowiązków lub warunków przewozu drogo- wego popełnionego za granicą, chyba że sprawca wykaże, iż za naruszenie została już nałożona kara.
   Art. 92a. 1.92) Podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 złotych do 12 000 złotych za każde naruszenie, z tym że:

1. przedsiębiorca p rowadzący pośrednictwo przy przewozie osób z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 złotych do 1 000 000 złotych za każde naruszenie;
2. przedsiębiorca wykonujący krajowy transport drogowy, o kt órym mowa w art. 5b ust. 1, podlega karze pieniężnej w wysokości do 120 000 złotych za każde naruszenie.

2. Zarządzający transportem, osoba, o której mowa w art. 7c, a także każda inna osoba wykonująca czynności związane z przewozem drogowym, która naruszy ła obowiązki lub warunki przewozu drogowego, podlega karze pieniężnej w wyso- kości od 200 złotych do 2000 złotych za każde naruszenie.
   3.93) Suma kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli drogowej, nie może przekroczyć kwoty 12 000 złotych, z tym że:

1. przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób z naruszeniem obowiązk ów lub warunków przewozu drogowego podlega karze pieniężnej w wysokości do 1 000 000 złotych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli drogowej;

2. przedsiębiorca wykonujący krajowy transport drogowy, o którym mowa w art. 5b ust. 1, podlega karze pieniężnej w wysokości do 120 000 złotych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli drogowej .

3. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

4. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 10 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 93 – Poz. 728

4. Suma kar pieniężnych, o których mowa w ust. 2, nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli, nie może przekroczyć kwoty 3000 złotych.
5. Suma kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas kontroli w podmiocie
   wykonującym przewóz drogowy, nie może przekroczyć:

1. 15 000 złotych – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w średniej liczbie arytmetyczne j do 10 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;
2. 20 000 złotych – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w średniej liczbie arytmetycznej powyżej 10 do 50 w okresie
   6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;
3. 25 000 złotych – dla podmi otu zatrudniającego kierowców w średniej liczbie arytmetycznej powyżej 50 do 250 w okresie
   6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;
4. 30 000 złotych – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w średniej liczbie arytmetycznej większej niż 250 w okresie
   6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;
5. 40 000 złotych – dla podmiotu wykonującego inne czynnośc i związane z przewozem drogowym;
   6)94) 1 500 000 złotych – dla przedsiębiorcy prowadzącego pośrednictwo przy przewozie osób.

6. Za kierowców, o których m owa w ust. 5 pkt 1–4, uważa się również osoby niezatrudnione przez podmiot wykonu- jący przewóz drogowy, wykonujące osobiście przewozy drogowe na jego rzecz.
7. Wykaz naruszeń obowiązków lub warunków przewozu drogowego, o których mowa w ust. 1, wysokości kar pienięż- nych za poszczególne naruszenia, a w przypadku niektórych naruszeń numer grupy naruszeń oraz wagę naruszeń wskazane w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403:

1. popełnionych przez podmiot wykonujący przewóz drogowy określa lp. 1 –9,
2. popełnionych przez przewoźnika drogowego w związku z wykonywaniem transportu drogowego określa lp. 10
   – załącznika nr 3 do ustawy.

8. Wykaz naruszeń obowiązków lub warunków przewozu drogowego, o których mowa w ust. 2, wysokości kar pie- niężnych za poszczeg ólne naruszenia, a w przypadku niektórych naruszeń numer grupy naruszeń oraz wagę naruszeń wska- zane w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403, określa załącznik nr 4 do ustawy.
9. Jeżeli czyn będący naruszeniem, o którym mowa w załącznikach nr 3 i 4 do ustawy, wyczerpuje jednocześnie zna- miona wykroczenia albo przestępstwa, w stosunku do podmiotu będącego osobą fizyczną stosuje się wyłącznie przepisy o od- powiedzialności administracyjnej.
10. Jeżeli czyn będący naruszeniem, o którym mowa w załączniku nr 3 do ustawy, stanowi jednocześnie naruszenie, o którym mowa w załączniku nr 4 do ustawy, w przypadku podmiotu wykonującego przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem będącego jednocześnie osobą, o której mowa w ust. 2, nakł ada się wyłącznie karę pieniężną, o której mowa w ust. 1. 10a.95) W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości związanych z przewozem towarów, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towar ów oraz obrotu paliwami opałowymi, w pierwszej kolejności stosuje się przepisy ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitoro- wania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi.
11. Przepisy ust. 1, ust. 5 pkt 5, ust. 7 pkt 1 i ust. 9 stosuje się do podmiotów wykonujących czynności związane z prze- wozem drogowym, w szczególności do:

1. spedytora,

2. nadawcy,

3. odbiorcy,

4. podmiotu wykonującego czynności ładunkowe,

5. organizatora wycieczki,

6. organizatora transportu,

7. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 2 pkt 10 lit. c ustawy, o której mowa w odnośni ku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

8. Dodany przez art. 39 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2025 r.

Dziennik Ustaw – 94 – Poz. 728

7. operatora publicznego transportu zbiorowego ,
8. podwykonawcy
   – jeżeli wiedzieli oni lub, w świetle wszystkich istotnych okoliczności, powinni byli wiedzieć, że zlecone przez nich usługi transportowe wiążą się z powstaniem naruszenia.

12. Przepisy ust. 1, 3, 5 –7, 9 i 10 stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 16a i art. 33a. Art. 92b. 1. Nie nakłada się kary pieniężnej za naruszenie przepisów o czasie prowadzenia pojazdów, wymaganych przerwach i okresach odpoczynku, jeżeli podmiot wyko nujący przewóz drogowy zapewnił:

1. właściwą organizację i dyscyplinę pracy ogólnie wymaganą w stosunku do prowadzenia przewozów drogowych, umożliwiającą przestrzeganie przez kierowców przepisów:
   a) rozporządzenia (WE) nr 561/2006,
   b) rozporządzenia (UE) n r 165/2014,
   c) Umowy AETR,
   d) ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców;
2. prawidłowe zasady wynagradzania, niezawierające składników wynagrodzenia lub premii zachęcających do naruszania przepisów rozporządzenia, o którym mowa w pkt 1 lit. a, lub do działań zagrażających bezpieczeństwu ruchu drogo- wego.

2. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio w sprawach o nałożenie kary pieniężnej wobec osób, o których mowa w art. 92a ust. 2. Art. 92c. 1. Nie wszczyna się postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 92a ust. 1, na podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem, a postępowanie wszczęte w tej sprawie umarza się, jeżeli:

1. okoliczności sprawy i dowody wskazują, że podmiot wykonujący przewoz y lub inne czynności związane z przewozem
   nie miał wpływu na powstanie naruszenia, a naruszenie nastąpiło wskutek zdarzeń i okoliczności, których podmiot nie mógł przewidzieć, lub
2. za stwierdzone naruszenie na podmiot wykonujący przewozy została nałożona kara przez inny uprawniony organ, lub
3. od dnia ujawnienia naruszenia upłynął okres ponad 2 lat. 1a. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w sprawach o nałożenie kary pieniężnej wobec osób, o których mowa w art. 92a ust. 2.

2. Przepisy ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio w przypadku nałożenia kary przez uprawniony zagraniczny organ.
   Art. 92d. Kto, będąc wysyłającym, nie przekazuje przewoźnikowi drogowemu deklaracji określającej masę kontenera
   albo nadwozia wymiennego albo przekazuje tę deklarację zawierającą dane niezgodne ze stanem rzeczywistym, a pojazd lub zespół pojazdów jest przeciążony, podlega karze pieniężnej w wysokości 1000 złotych.
   Art. 92e. Kto, będąc przewoźnikiem drogowym wykonującym operacje transportu intermodalnego, nie okazuje upraw- nionym organom kontroli deklaracji określającej masę kontenera albo nadwozia wymiennego przekazanej przez wysyłają- cego podlega karze pieniężnej w wysokości 1000 złotych.
   Art. 92f.96) 1. Kto, będąc kierującym, nie okazuje up rawnionym organom kontroli zezwolenia na odstępstwo podlega karze grzywny w wysokości 2000 zł – za każde naruszenie.
3. Kto, wykonując przewóz drogowy, narusza zakazy, o których mowa w art. 1zc rozporządzenia 765/2006 lub art. 3l rozporządzenia 833/2014, p odlega karze pieniężnej w wysokości 100 000 zł – za każdy przewóz drogowy.
   Art. 93. 1.97) Karę pieniężną, o której mowa w art. 92a ust. 1 i 2 oraz art. 92d, art. 92e i art. 92f ust. 2, nakłada, w drodze decyzji administracyjnej , właściwy ze względu na miejsce wykonywanej kontroli organ, którego pracownicy lub funkcjona- riusze stwierdzili naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego, z uwzględnieniem ust. 4–6.
4. Decyzja ostateczna podlega wykonaniu po upływie 30 dni od dnia jej doręczenia, chyba że wstrzymano jej wykonanie.
   Organ kontroli, który wydał decyzję ostateczną, z urzędu wstrzymuje jej wykonanie, w drodze postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie, w razie wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

96. Dodany przez art. 39 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

97. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 39 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

Dziennik Ustaw – 95 – Poz. 728

3. Organ, o którym mowa w ust. 1, wydaje decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej w przypadku stwierdzenia okoliczności, o których mowa w art. 92b ust. 1 lub art. 92c.
4. Funkcjonariusz Policji, który ujawni naruszenie, za które niniejsza ustawa przewiduje k arę pieniężną, przekazuje dokumenty z przeprowadzonej kontroli właściwemu ze względu na miejsce kontroli wojewódzkiemu inspektorowi trans- portu drogowego.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, postępowanie administracyjne prowa dzi i decyzję administracyjn ą o nałożeniu
   kary pieniężnej wydaje wojewódzki inspektor transportu drogowego.
6. Przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się w przypadku ujawnienia przez funkcjonariusza Policji naruszenia, za które niniejsza ustawa przewiduje karę pieniężną, popełnionego przez zagranicznego przewoźnika drogowego.
7. Do kar pieniężnych przewidzianych niniejszą ustawą nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 i 2760 ). Art. 94. 1. Kara pieniężna stanowi dochód bud żetu państwa, z tym że kara pieniężna pobrana przez organ Inspekcji Transportu Drogowego stanowi wpływ Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 16 maja 2019 r. o Funduszu rozwoju przewozó w autobusowych o charakterze użyteczności
   publicznej.
8. Karę pieniężną uiszcza się na właściwy rachunek bankowy w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o jej nało- żeniu stała się wykonalna. Koszty związane z jej przekazaniem pokrywa zobowiązany podmiot.
   3.98) W przypadku gdy podczas kontroli zostanie stwierdzone naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogo- wego przez zagraniczny podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie, z którym Rzeczpospolita Polska nie jest związana umową lub porozumieniem o współpracy we wzajemnym dochodzeniu należności bądź możliwość egze- kucji należności nie wynika wprost z przepisów międzynarodowych oraz przepisów tego państwa, funkcjonariusz lub pracow- nik organu przeprowadzającego ko ntrolę pobiera kaucję w wysokości odpowiadającej przewidywanej karze pieniężnej, określonej w art. 92f ust. 2 lub załączniku nr 3 lub 4 do ustawy.
9. Kaucję pobiera się w formie:

1. gotówkowej, za pokwitowaniem na druku ścisłego zarachowania, lub
2. przele wu na wyodrębniony rachunek bankowy organu prowadzącego postępowanie administracyjne w sprawie o na- łożenie kary, a w przypadku poboru kaucji przez organy celne – na wyodrębniony rachunek bankowy naczelnika
   urzędu skarbowego określonego w przepisach odrębny ch, przy czym koszty przelewów ponosi zobowiązany podmiot.

5. W przypadku poboru kaucji przez inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego, możliwe jest jej przekazanie w for- mie bezgotówkowej, za pomocą karty płatniczej. Koszty związane z autoryzacją transak cji i przekazem środków na rachu- nek bankowy, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, ponosi bezzwrotnie zobowiązany podmiot.
6. Kaucja przechowywana jest na nieoprocentowanym rachunku bankowym, o którym mowa w ust. 4 pkt 2.
7. Kaucję przekazuje się:

1. na rachunek b ankowy, o którym mowa w ust. 2 – w terminie 7 dni od dnia, w którym decyzja o nałożeniu kary stała się
   wykonalna;
2. na rachunek bankowy podmiotu, który ją wpłacił – w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji o uchyleniu lub stwier- dzeniu nieważności decyz ji o nałożeniu kary pieniężnej albo doręczenia orzeczenia sądu administracyjnego o uchyle- niu lub stwierdzeniu nieważności takiej decyzji.

8. W przypadku, gdy wysokość nałożonej kary jest mniejsza od wysokości pobranej kaucji, do powstałej różnicy sto- suje s ię odpowiednio przepis ust. 7 pkt 2.
9. Do kary pieniężnej nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
   Art. 94a. Nałożoną karę pieniężną uważa się za niebyłą po upływie 2 lat od dnia wykonania decyzji administracyjnej o jej nałożeniu.
   Art. 94b. Nałożoną karę pieniężną za najpoważniejsze naruszenie określone w załączniku IV do rozporządzenia (WE)
   nr 1071/200 9 lub poważne naruszenie określone w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/40 3 uważa si ę za nie- byłą po upływie roku od dnia wykonania decyzji administracyjnej o jej nałożeniu.

98. W brzmieniu ustalonym przez art. 39 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.

Dziennik Ustaw – 96 – Poz. 728

Art. 95. 1. W przypadku stwierdzenia naruszenia obowiązków lub warunków przewozu drogowego przez podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym p rzewozem osoba przeprowadzająca kontrolę na drodze
zatrzymuje, za pokwitowaniem, dokumenty podlegające kontroli i kieruje lub usuwa pojazd, na koszt podmiotu wykonują- cego przewóz drogowy, na najbliższy parking strzeżony, jeżeli:

1. nie pobrano kaucji – w przypadku podmiotu, o którym mowa w art. 94 ust. 3,
2. nie usunięto stwierdzonych nieprawidłowości, lub
3. zakaz lub ograniczenie ruchu uniemożliwia dalszą jazdę.

2. W zakresie postępowania w związku z usuwaniem pojazdu stosuje się odpowiednio przepisy art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
3. Zwrot pojazdu z parkingu następuje, odpowiednio po:

1. przekazaniu kaucji przez podmiot wykonujący przewóz drogowy, na zasadach, o których mowa w art. 94 ust. 4 i 5, lub
2. usunięciu pr zyczyny umieszczenia pojazdu na parkingu.

4. Jeżeli pojazd nie zostanie odebrany z parkingu w ciągu 30 dni od dnia nałożenia kary pieniężnej, stosuje się odpo- wiednio przepisy działu II rozdziału 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjny m w administracji (Dz. U. z 2023 r. poz. 2505 i 2760 ) dotyczące egzekucji należności pieniężnych z ruchomości.
5. W przypadku, gdy podczas kontroli granicznej stwierdzone zostanie naruszenie obowiązków lub warunków prze- wozu drogowego przez kierowcę bądź przez podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem, osoba przeprowadzająca kontrolę uprawniona jest do uniemożliwienia kontrolowanemu pojazdowi wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do czasu usunięcia stwierd zonych nieprawidłowości.
   Art. 95a. 1. Kto, będąc zobowiązany do zwrotu zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, licencji lub wypisów z tych dokumentów albo świadectwa kierowcy nie zwraca ich organowi, który ich udzielił, w terminie 14 dni od
   dnia, w którym odpowiednio decyzja o cofnięciu zezwolenia, licencji, o czasowym cofnięciu wypisów z licencji wspólnoto - wej lub o cofnięciu świadectwa kierowcy stała się ostateczna
   – podlega karze pieniężnej w wysokości 100 0 zł.
6. Kto, będąc zobowiązany d o zwrotu certyfikatu kompetencji zawodowych w transporcie drogowym, nie zwraca tego
   dokumentu organowi, który wydał decyzję administracyjną o niezdolności zarządzającego transportem do kierowania opera- cjami transportowymi, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna
   – podlega karze pieniężnej w wysokości 500 zł.
7. Kary, o których mowa w ust. 1 i 2, nakłada w drodze decyzji administracyjnej organ właściwy w sprawach udzielenia
   zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lu b licencji.
8. Kary, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią dochód organu właściwego w sprawach udzielenia zezwolenia na wy- konywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji, z tym że te kary pobierane przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego stanowi ą wpływy Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności pub licznej, o którym
   mowa w ustawie z dnia 16 maja 2019 r. o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej.
   Art. 95b. 1. W przypadku naruszenia przepisów art. 8–11, art. 13–17, art. 19–21 i art. 24–27 rozporządzenia nr 181/2011
   przewoźnik drogowy lub podmiot zarządzający dworcem, o którym mowa w art. 3 lit. o rozporządzenia nr 181/2011, pod- legają karze pieniężnej w wysokości do 30 000 złotych.
9. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada, w drodze decyzji administracyjnej, organ właściwy do rozpatrzenia
   skargi, określony odpowiednio w art. 82b ust. 2 i 3 oraz art. 82c ust. 3.
10. Ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, organ uwzględnia zakres naruszenia, powtarzalność
    naruszeń oraz korzyści finansowe uzyskane z tytułu naruszenia.
11. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, nakładana przez:

1. organizatora publicznego transportu zbiorowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicz- nym transporcie zbiorowym – stanowi dochód właściwej jednostki samorządu terytorialnego;

2. organ właściwy do wydawania zezwoleń na wykonywanie regularnych przewozów osób w międzynarodowym transpor- cie drogowym, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 lit. a – stanowi wpływ Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 16 maja 2019 r. o Funduszu rozwoju przewo- zów autobusowych o charakterze użyteczn ości publicznej;

3. marszałka województwa – stanowi dochód samorządu województwa;

4. wojewodę – stanowi dochód budżetu państwa.

Dziennik Ustaw – 97 – Poz. 728

Art. 95c. 1. Kary pieniężnej, o której mowa w art. 95b, nie nakłada się, jeżeli od dnia popełnienia czynu upłynęło
2 lata. 2. Wymierzonej kary pieniężnej, o której mowa w art. 95b, nie pobiera się po upływie 5 lat od dnia wydania ostatecznej decyzji o nałożeniu kary.
Art. 95d. 1. W przypadku niewykonania obowiązku, o którym mowa w art. 47b ust. 2–4, na jednostkę, o której mowa
w art. 47b ust. 1 pkt 1, nakłada się karę pieniężną w wysokości do 100 000 złotych.
2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada, w drodze decyzji administracyjnej, wojewoda.
3. Ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, organ uwzględ nia zakres naruszenia, powtarzalność
naruszeń oraz korzyści finansowe uzyskane z tytułu naruszenia.
4. Jednostka, o której mowa w art. 47b ust. 1 pkt 1, może złożyć wniosek o zawieszenie zapłaty kary pieniężnej, o której
mowa w ust. 1. 5. Wojewoda może zaw iesić, w drodze decyzji administracyjnej, zapłatę kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, na okres konieczny do podjęcia działań naprawczych, nie dłuższy niż 6 miesięcy, w przypadku przedstawienia przez jed- nostkę, o której mowa w art. 47b ust. 1 pkt 1, ud okumentowanego wniosku dotyczącego podjętych działań naprawczych zmierzających do usunięcia przyczyny nałożenia tej kary.
6. Wojewoda umarza, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, w przypadku usunięcia
w terminie określonym w decyzji o jej zawieszeniu przyczyny nałożenia tej kary. W przypadku nieusunięcia przyczyny nałożenia kary pieniężnej podlega ona ściągnięciu.
7. Wpływy z kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
Art. 95e. 1. Kary pieniężnej, o której mowa w art. 95d, nie nakłada się, jeżeli od dnia popełnienia czynu upłynęło 5 lat. 2. Wymierzonej kary pieniężnej, o której mowa w art. 95d, nie pobiera się po upływie 5 lat od dnia wydania ostatecznej decyzji o nałożeniu kary.
Art. 95f.99) 1. Przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób, który nie dopełnia obowiązku weryfika- cji, o której mowa w art. 27e ust. 1, podlega karze pieniężnej w wysokości 10 000 złotych.
2. W przypadku stwierdzenia, że po nałożeniu kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób ponownie nie dopełnia obowiązku weryfikacji, o której mowa w art. 27e ust. 1, kara pieniężna wynosi 50 000 złotych.
3. Kary pieniężne, o których mowa w ust . 1 i 2, nakłada w drodze decyzji administracyjnej Główny Inspektor Trans- portu Drogowego.
Art. 96. (uchylony)
Rozdział 11a
(uchylony)
Rozdział 12
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 97–103. (pominięte ) Art. 104. 1. Zezwolenia na wykonywanie transportu drogowego udzielone przed dniem wejścia w życie ustawy zachowują moc.
2. Do postępowań administracyjnych wszczętych, a niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie
ustawy, stosuje się jej przepisy.
Art. 105. Świadectwo potwierdzające zdanie egzaminu z zakresu wykonywania krajowego zarobkowego przewozu osób wydane na podstawie dotychczasowych przepisów o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób staje się z mocy prawa certyfikatem kompetenc ji zawodowych w zakresie krajowego transportu drogowego osób.
Art. 106. (pominięty)

99. Dodany przez art. 2 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 18; wszedł w życie z dniem 17 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 98 – Poz. 728

Art. 107. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej do przedsiębiorców zagra - nicznych z państw członkowskich Unii Europejskiej oraz pańs tw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, nie stosuje się przepisów art. 18 ust. 2, art. 19 oraz art. 28 ust. 1. Art. 108. (pominięty)
Art. 109. 1. Tracą moc:

1. ustawa z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego ( Dz. U. poz. 677, z 1999 r. poz. 310 oraz z 2000 r. poz. 1268);
2. ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób ( Dz. U. poz. 942 i 1045, z 1998 r. poz. 668, z 1999 r. poz. 963 i 1043 oraz z 2000 r. poz. 136).

2. (pominięty)
   Art. 110. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., z tym że rozdz iał 9 wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2001 r., z wyjątkiem art. 50, art. 68–75 i art. 80–82, które wchodzą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia100).

100. Ustawa została ogłoszona w dniu 30 października 2001 r.

Dziennik Ustaw – 99 – Poz. 728

Załącznik i do ustawy z dnia 6 września 2001 r. (Dz. U. z 202 4 r. poz. 728) Załącznik do ustawy z dnia 6 września 2001 r. (uchylony)
Załącznik nr 1 WYKAZ NARUSZEŃ OBOWIĄZKÓW LUB WARUNKÓW PRZEWOZU DROGOWEGO,
O KTÓRYCH MOWA W ART. 92 UST. 1 USTAWY O TRANSPORCIE DROGOWYM1),
WYSOKOŚCI GRZYWIEN ZA POSZCZEGÓLNE NARUSZENIA, A W PRZYPADKU
NIEKTÓRYCH NARUSZEŃ NUMER GRUPY NARUSZEŃ ORAZ WAGA NARUSZEŃ Lp. Wyka z naruszeń obowiązków lub warunków przewozu drogowego, o których mowa w art. 92 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym1) Wysokość grzywny w złotych Nr grupy naruszeń oraz waga naruszeń, wskazane w załączniku I do rozporzą - dzenia 2016/4032) (PN –
poważne naruszenie, BPN – bardzo poważne naruszenie, NN – naj- poważniejsze naruszenie)
1 2 3 4 1. Nieokazanie:
1.1. wypisu z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego 200
1.2. wypisu z licencji 200 10.2 BPN
11.2 BPN
1.3. świadectwa kierowcy 150 10.4 PN 1.4. zapisów odręcznych i wydruków za dni podlegające kontroli, karty
kierowcy, jeżeli kierowca posiada taką kartę 200 2.22 BPN
2.23 BPN
2.24 BPN
1.4a. 1 wykresówki za dzień podlegający kontroli 500 2.21 BPN
1.4b. od 2 do 15 wykresówek za dni podlegające kontroli 1000 2.21 BPN
1.4c. powyżej 15 wykresówek za dni podlegające kontroli 1500 2.21 BPN
1.5. zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w między - narodowym transporcie dr ogowym lub zezwolenia na wykony wanie regularnych specjalnych przewozów osób w międzynarodowym transporcie drogowym lub wypisów z tych zezwoleń 150 11.4 PN 1.6. dokumentów wymaganych przy przewozie zwierząt określonych w przepi- sach rozporządzenia Rady (WE) nr 1/20053) 150 12.5 PN 1.7. innego wymaganego w związk u z wykonywanym przewozem drogo wym dokumentu, o którym mowa w art. 87 ustawy o transporcie drogowym1) 200

Dziennik Ustaw – 100 – Poz. 728

2. Nieokazanie danych z karty kierowcy 200 2.22 BPN
   2a.101) Wykonywanie przewozu drogowego rzeczy bez okazania numeru referen- cyjnego, dokumentu zastępującego zgłoszenie lub potwierdzenia przyjęcia dokumentu zastępującego zgłoszenie, w przypadku, o którym mowa w art. 28b ustawy o transporcie drogowym1) 1500

Wykonywanie przewozu drogowego bez okazania dokumentu potwierdzającego uzyskanie kwalifikacji wstępnej lub ukończenie szkolenia okresowego (wymaga- nego wpisu do prawa jazdy, karty kwalifikacji kierowcy) 150 7.2 PN
4. Brak szkolenia wymaganego w związku z wykonywaniem danego rodzaju prze- wozu drogowego, innego niż w lp. 3. 800
5. Prowadzenie pojazdu z naruszeniem przepisów o czasie prowadzenia poja zdu, obowiązujących przerwach
i odpoczynku
5.1. Przekroczenie maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu:

1. o czas do 1 godziny 50
2. za każdą następną rozpoczętą godzinę 100
   5.2. Przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy:
3. o czas powyżej 15 minut do 30 minut 50
4. za każde następne rozpoczęte 30 minut 100
   5.3. Skrócenie dziennego okresu odpoczynku:
5. o czas do 1 godziny 50
6. za każdą następną rozpoczętą godzinę 100
   5.4. Skrócenie tygodniowego okresu odpoczynku:
7. o czas do 1 godziny 50
8. za każdą następną rozpoczętą godzinę 100
   5.5. Przekroczenie tygodniowego czasu prowadzenia pojazdu o czas powyżej 30 minut do 2 godzin oraz za każdą następną rozpoczętą godzinę 50

5.6. Przekroczenie tygodniowego wymiaru czasu pracy, o którym mowa w art. 26c ust. 1 i 2 ustawy o czasie pracy kierowców4), przez osoby niezatrudnione przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujące na jego rzecz przewozy drogowe:

1. do mniej niż 2 godzin 50
2. od 2 godzin do mniej niż 10 godzin 300
3. od 10 godzin 500 3.2 BPN
   3.4 BPN
   5.7. Wykorzystywanie w pojeździe lub w miejscu zakwaterowania niewyposażo- nym w odpowiednią infrastrukturę noclegową i sanitarną regularnego tygodnio- wego okresu odpoczynku lub dowolnego tygodniowego okresu odpoczynku trwającego ponad 45 godzin wykorzystywanego jako rekompensata za skrócone tygodniowe okresy odpoczynku 50

Naruszenie przepisów o wykonywaniu przewozu drogowego osób
6.1. Pobieranie należności za przewóz osoby pojazdem wykonującym regularny przewóz niezgodnie z cennikiem opłat podanym do publicznej wiadomości 1000
6.2. Niewydanie uprawnionemu pasażerowi przed rozpoczęciem przewozu
wymaganego potwierdzenia wniesienia opłaty za przejazd, uwzględniającego ustawową zniżkę 1000
6.3. Niewydanie pasażerowi przed rozpoczęciem przewozu wymaganego po- twierdzenia wniesienia opłaty za przejazd 1000
7.

Naruszenie przepisów o używaniu tachografów, wykresówek lub kart kierowców
7.1. Nierejestrowanie za pomocą tachografu na wykresówce lub karcie kierowcy wskazań w zakresie prędkości pojazdu, aktywności kierowcy lub przebytej drogi 2000
2.14 BPN

7.2. Posiadanie przez kierowcę co najmniej dwóch własnych, ważnych kart
kierowcy lub p osługiwanie się nimi 2000 2.3 BPN

101. Dodana przez art. 3 9 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2025 r.

Dziennik Ustaw – 101 – Poz. 728

7.3. Niepoprawne operowanie przełącznikiem tachografu umożliwiającym zmianę rodzaju aktywności kierowcy – za każdy dzień 100 nie więcej niż 1000 2.19 BPN
7.4. Wykonywanie przez kierowcę przewozu drogowego
z niedziałającym lub niewłaściwie działającym tachografem po upływie okresu dopuszczalnego w art. 37 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 165/20145) 1000
7.5. Wykonywanie przez kierowcę przewozu drogowego bez ważnej karty
kierowcy lub z kartą uszkodzoną po upływie okresu dopuszczalnego w art. 29 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 165/20145) 500

7.6. Wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w tachograf, który został odłączony 2000 2.8 BPN
7.7. Nieuzasadnione użycie kilku wykresówek w ciągu tego samego 24 -godzin- nego okresu – za każdy dzień 100 2.13 BPN
7.8. Używanie wykresówki powyżej okresu, na jaki jest przeznaczona, wraz z utratą danych – za każdą wykresówkę 100 nie więcej niż 1000 2.15 BPN
7.9. Zastosowanie wykresówki nieposiadającej świadectwa homologacji typu lub nieprzeznaczonej dla danego typu tachografu – za każdą wykresówkę 200 2.18 PN
7.10. Okazanie podczas kontroli brudnej lub uszkodzonej wykresówki lub karty kierowcy, z nieczytelnymi danymi – za kartę lub każdą wykresówkę 200 2.16 BPN
7.11. Nieumieszczenie na wykresówce lub wydruku wymaganych wpisów lub umieszczenie na wykresówce lub wydruku nieczytelnych wpisów ręcznych – za każdą wykresówkę lub za każdy wydruk 50 za każdy brak wpisu nie więcej niż 200 za jedną wykre- sówkę lub jeden wydruk 2.17 BPN
7.12. Okazanie podczas kontroli wykresówki, wydruku z tachografu lub karty kierowcy, które nie zawierają wprowadzonych ręcznie bądź automatycznie wszystkich wymaganych danych dotyczących okresów aktywności kierowcy lub symbolu państwa miejsca rozpoczęcia lub zakończenia dziennego okresu pracy lub symbolu państwa, którego granicę kierowca przekroczył – za każdy dzień podlegający kontroli 100 2.23 BPN
7.13. Jednoczesne używanie kilku wykresówek 2000 2.13 BPN
7.14. Niezgodność oznaczenia czasowego na wykresówce
z urzędowym czasem kraju rejestracji pojazdu – za każdą wykresówkę 100 nie więcej niż 1000
7.15. Wykonywanie przewozu drogowego przez kierowcę nieposiadającego
wymaganych zapisów odręcznych i wydruków z tachografu w przypadku uszko- dzenia karty kierowcy, jej niesprawności lub nieposiadania – za każdy brakujący wydruk 200 2.26 BPN

7.16. Niewłaściwa obsługa lub odłączenie homologowanego
i sprawnego technicznie tachografu, skutkujące nierejestrowaniem na wykre- sówce lub karcie kierowcy aktywności kierowcy, prędkości pojazdu lub przeby- tej drogi 1500 2.8 BPN
7.17. Używanie cudzej karty kierowcy 2000 2.5 NN
7.18. Używanie cudzej wykresówki 2000 2.13 BPN
7.19. Posługiwanie się przez kierowcę kartą kierowcy, która została wydana na podstawie fałszywych oświadczeń lub podrobionych lub przerobionych
dokumentów 500 2.6 NN
7.20. Wykonywanie przewozu drogowego w załodze kilkuosobowej z włożeniem wykresówki lub karty kierowcy lub wykresówek lub kart kierowcy w nieodpo- wiednie czytniki t achografu 200 2.18 PN

Dziennik Ustaw – 102 – Poz. 728

8. 8.1. Wykonywanie transportu drogowego z naruszeniem art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym1) 2000
   8.2. Wykonywanie transportu drogowego z naruszeniem art. 18 ust. 4b ustawy o transporcie drogowym1) 2000
   8.3. Wykonywanie transportu drogowego z naruszeniem art. 18 ust. 5 ustawy o transporcie drogowym1) 2000
   8.4. Wykonywanie transportu drogowego przez przedsiębiorcę osobiście wyko- nującego przewozy lub kierowcę, którzy nie spełniają wymagań określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym1) 2000
   8.5. Pobieranie należności za przewóz osób taksówką niezgodnie z ustalonymi przez radę gminy, a w przypadku miasta stołecznego Warszawy – Radę
   Warszawy, cenami lub stawkami taryfowymi, o których mowa w art. 11b ustawy o transporcie drogowym1) 2000
   8.6. Wykonywanie transportu drogowego na podstawie zlecenia przekazanego przez podmiot wykonujący działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób, nieposiadający licencji, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2 ustawy o transporcie drogow ym1) 2000

8.7.102) Nieokazanie i nieudostępnienie do kontroli urządzenia, na którym zainsta- lowana jest aplikacja mobilna, o której mowa w art. 13b ust. 1 ustawy o transpor- cie drogowym1) 2000
9. Naruszenie przepisów o przewozie zwierząt
9.1. Wykonywanie przewozu zwierząt przez kierowcę, który nie posiada kwalifi- kacji do transportu zwierząt potwierdzonych przez właściwy organ 1000
9.2. Niezapewnienie przez kierowcę transportowanym zwierzętom ogólnych warunków transportu zwierząt, o których mowa w art . 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/20053), w sytuacjach gdy podmiot wykonujący przewóz jest obowiązany jedynie do stosowania tego art. 3 500
9.3. Niezapewnienie transportowanym zwierzętom warunków,
o których mowa w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1/20053)
w zakresie przestrzegania warunków przewozu zwierząt,
w tym:

1. stosowanie czynów zabronionych wobec zwierząt
2. nieprzestrzeganie zakazów transportowych zwierząt uzależnione od wagi, wieku i gatunku oraz zdolności zwierząt do transportu
3. niestosowanie rozdzielania zwierząt
4. niezapewnienie wymaganej dla poszczególnych gatunków zwierząt wielkości powierzchni ładunkowej lub gęstości załadunku
5. niewłaściwe wykonywanie obowiązków związanych z obsługą z wierząt, w tym niewłaściwe wykonywanie postojów i odpoczynków dla zwierząt,
   pojenie, karmienie, dojenie 500 za każde
   naruszenie
   nie więcej niż 1000 12.1 BPN
   12.4 PN

9.4. Wykonywanie przewozu żywych zwierząt z naruszeniem maksymalnego czasu przewozu dla danego gatunku zwierząt

1. do 2 godzin 100

2. powyżej 2 godzin – za każdą rozpoczętą godzinę 200
   9.5. Niepowiadomienie lekarza weterynarii o ujawnionej podczas przewozu chorobie, zranieniu albo padnięciu transportowanego zwierzęcia 500
   9.6. Wykonywanie przewozu bez przeprowadzenia czyszczenia
   i odkażania pojazdu po każdym przewozie zwierząt lub produktu mogącego mieć wpływ na zdrowie zwierząt i nieokazanie dokumentacji potwierdzającej wykona- nie tych czynności 500

3. Dodany przez art. 2 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 18; wszedł w życie z dniem 17 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 103 – Poz. 728

Objaśnienia:

1. Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 20 24 r. poz. 728).

2. Rozporządzenie Komisji (UE) 2016/403 z dnia 18 marca 2016 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Euro- pejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 w odniesieniu do klasyfikacji poważnych naruszeń przepisów unijnych, które mogą prowadzić do utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego, oraz zmieniające załącznik III do dyrek- tywy 2006/22/WE Parlamentu Europ ejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 74 z 19.03.2016, str. 8).

3. Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań oraz zmieniające dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE oraz rozporz ądzenie (WE) nr 1255/97 (Dz. Urz. UE L 3 z 05.01.2005, str. 1, Dz. Urz. UE L 73 z 15.03.2008, str. 35, Dz. Urz. UE L 336 z 20.12.2011, str. 86 oraz Dz. Urz. UE L 226 z 01.09.2017, str. 31).

4. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2024 r. poz. 220).

5. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tacho grafów stosowanych w transporcie drogowym i uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrującyc h stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu dro- gowego (Dz. Urz. UE L 60 z 28.02.2014, str. 1).

Dziennik Ustaw – 104 – Poz. 728

Załącznik nr 2 (uchylony)

Załącznik nr 3 WYKAZ NARUSZEŃ OBOWIĄZKÓW LUB WARUNKÓW PRZEWOZU DROGOWEGO,
O KTÓRYCH MOWA W ART. 92A UST. 1 USTAWY O TRANSPORCIE DROGOWYM1),
WYSOKOŚCI KAR PIENIĘŻNYCH ZA POSZCZEGÓLNE NARUSZENIA, A W PRZYPADKU
NIEKTÓRYCH NARUSZEŃ NUMER GRUPY NARUSZEŃ ORAZ WAGA NARUSZEŃ
Lp. Wykaz naruszeń obowiązków lub warunków przewozu drogowego, o których mowa w art. 92a ust. 1 ustawy o transporcie drogowym1) Wysokość kary
pieniężnej w złotych
Nr grupy
naruszeń oraz waga naruszeń, wskazane
w załączniku I do rozporzą dzenia
2016/4032) (PN – poważne naruszenie,
BPN – bardzo poważne naruszenie,
NN – naj- poważniejsze naruszenie)
1 2 3 4

1. NARUSZENIE OGÓLNYCH ZASAD I WARUNKÓW WYKONYWANIA ZAWODU PRZEWOŹNIKA DROGOWEGO I PRZEWOZÓW NA POTRZEBY WŁASNE3) 1.1. Wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub bez wymaganej licencji innej niż licencja wspólnotowa 12 000
   1.1a. Wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji wspólno- towej 12 000 10.1 NN
   11.1 NN
   1.2. Posiadanie wypisów z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego i wypisów z licencji wspólnotowej w łącznej liczbie przekraczają- cej liczbę pojazdów, dla których został udokumentowany wymóg zdolności finansowej, zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1071/20094) – za każdy kolejny ponadliczbowy wypis 500
   1.3. Wykonywanie transportu drogowego taksówką pojazdem niewpisanym do
   licencji, z wyłączeniem sytuacji, gdy wykonujący transport drogowy taksówką
   wystąpił o nową licencję lub o zmianę licencji przed wykonaniem prze wozu 2000
   1.4. Wykonywanie przewozu na potrzeby własne bez wymaganego zaświadczenia 1000
   1.5. Niezgłoszenie w formie pisemnej, w postaci papierowej lub elektronicz- nej, organowi, który udzielił zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoź- nika drogowego lub licencji, zmiany danyc h, o których mowa odpowiednio w art. 7a i art. 8 ustawy o transporcie drogowym1), w wymaganym terminie – za każdą zmianę 800

1.6. Niepoddanie się lub uniemożliwienie przeprowadzenia kontroli w całości lub w części 12 000 2.20 BPN
1.7. Nieprzechowywanie lub przechowywanie niekompletnych dokumentów i innych nośników informacji, o których mowa w art. 16a i art. 33a ustawy o transporcie drogowym1), przez podmioty wymienione w tych przepisach 10 000
1.7a. Niedokumentowanie, nieprzechowywanie w lokalu przedsiębiorstwa lub nieokazanie do kontroli dokumentów potwierdzających spełnienie obo wiązku, o którym mowa w art. 8 ust. 8a rozporządzenia (WE) nr 561/20065) – za każdego
kierowcę 150

Dziennik Ustaw – 105 – Poz. 728

1.8. Uzależnienie wynagrodzenia kierowcy od liczby przejechanych kilo me- trów, szybkości dostawy lub ilości przewiezionego ładunku, jeżeli ich stoso- wanie mogłoby zagrażać bezpieczeństwu na drogach lub zachęcać do narusze- nia przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2 0065) – za każdego kierowcę 8000 1.32 BPN
1.9. Niezgłoszenie w formie pisemnej, w postaci papierowej lub elektronicz- nej, organowi, który wydał zaświadczenie na przewozy drogowe na potrzeby własne, zmiany danych, o których mowa w art. 8 ustawy o transporcie drogo- wym1), w wymaganym terminie – za każdą zmianę 800

1.10. Umieszczanie w liście przewozowym lub innych dokumentach związa- nych z przewożonym ładunkiem danych lub informacji niezgodnych ze sta- nem faktycznym 3000
1.11. Wykonywanie przewozu drogowego w czasie obowiązywania ograni- czeń oraz zakazów ruchu niektórych rodzajów pojazdów na drogach 2000
1.12. Niewyposażenie kierowcy w dokumenty, o których mowa
w art. 87 ustawy o transporcie drogowym1) – za każdy dokument 500
1.13. Niewskazanie, na żądanie właściwego organu, zarządzającego transpor- tem, któremu powierzono kierowanie operacjami transportowymi, poddanymi kontroli 5000
1.14. Zlecenie przewozu drogowego podmiotowi nieposiadającemu uprawnie- nia do wykonywania prze wozu drogowego,
w szczególności uprawnień wymaganych odpowiednio do rodzaju wykony- wanego przewozu 10 000
1.15. Wykonywanie przewozu drogowego rzeczy lub osób bez obowiązkowej kwalifikacji wstępnej lub obowiązkowego szkolenia okresowego kierowcy 1500 7.1 BPN
1.16. Wykonywanie przewozu drogowego pojazdem, o którym mowa w art. 16c 5000
1.17. Naruszenie wymogu dotyczącego posiadania dokumentów, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/20094), z zastrzeże- niem art. 7b ust. 4 ustawy o transporcie drogowym1) 3000
1.18. Naruszenie wymogu dotyczącego posiadania siedziby w zakresie
organizacji przewozów flotą pojazdów w sposób, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 1071/20094) 2000
2. NARUSZENIE PRZEPISÓW O WYKONYWANIU PRZEWOZU DROGOWEGO OSÓB6) 2.1. Wykonywanie przewozu regularnego lub przewozu regularnego specjal- nego bez wymaganego:

1. zezwolenia 8000 11.3 BPN

2. zaświadczenia na wykonywanie publicznego transportu zbiorowego 8000

3. (uchylony)103)
   2.2. Wykonywanie przewozu regularnego lub regularnego specjalnego z naru- szeniem warunków określonych w zezwoleniu albo zaświadczeniu na wyko- nywanie publicznego transportu zbiorowego dotyczących:104)

4. dni 2000

5. godzin odjazdu i przyjazdu 500

6. ustalonej trasy przejazdu lub wyznaczonych przystanków 3000 11.5 PN
   2.3. Wykonywanie przewozu regularnego lub przewozu regularnego specjal- nego bez obowiązującego rozkładu jazdy 2000
   2.4. Wykonywanie przewozu regularnego pojazdem innym niż autobus 5000
   2.5. Wykonywanie przewozu autobusem, który nie odpowiada wymaganym warunkom technicznym w zakresie prawidłowego oznakowania lub wyposaże- nia pojazdu, przewidzianym dla danego rodzaju wykonywanego przewozu drogowego 500
   2.6. Pobieranie należności za przewóz osoby pojazdem wykonującym przewóz regularny niezgodnie z cennikiem opłat podanym do publicznej wiadomości 2000

7. Przez art. 6 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 81.

8. Wprowadzenie do wyliczenia w brzmieniu ustalonym p rzez art. 6 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 81.

Dziennik Ustaw – 106 – Poz. 728

2.7. Niewydanie pasażerowi przed rozpoczęciem przewozu wymaganego po- twierdzenia wniesienia opłaty za przejazd, z wyłączeniem taksówki 2000
2.8. Niewydanie uprawnionemu pasażerowi przed rozpoczęciem przewozu wymaganego potwierdzenia wniesienia opłaty za przejazd, uwzględniającego ustawową zniżkę 1000
2.9. Niezgłoszenie w formie pisemnej, w postaci papierowej lub elektronicz- nej, organowi, który udzielił zezwolenia, zmiany danych, o których mowa w art. 22b ust. 1 ustawy o transporcie drogowym1), w wymaganym terminie 800
2.10. Wykonywanie przewozów okazjonalnych w krajowym transporcie dro- gowym pojazdem przeznaczonym konstrukcyjn ie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą z naruszeniem zakazu lub zakazów, o których mowa
w art. 18 ust. 5 ustawy o transporcie drogowym1) 8000

2.11. Wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kry- terium konstrukcyjnego określonego w art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogo- wym1), z zastrzeżeniem przewozów, o których mowa w art. 18 ust. 4b tej ustawy 8000

2.12. Brak harmonogramu okresów pracy kierowcy obejmującego wszystkie okresy aktywności kierowcy – za każdego kierowcę 2000
2.13. Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego osób bez posia- dania w pojeździe ważnego wymaganego formularza jazdy 6000 11.6 PN
2.14. Okazanie przez kierowcę formularza jazdy podczas wykonywania
międzynarodowego przewozu drogowego osób, który nie zawiera:

1. wpisanych wszystkich kierowców 4000 11.6 PN

2. prawidłowej liczby przewożonych pasażerów 2000 11.6 PN
   2.15. Wykonywanie przewozu kabotażowego osób na terytorium Rzeczy - pospolitej Polskiej bez wymaganego zezwolenia 12 000
   2.16. Wykonywanie przewozu kabotażowego osób niezgodnie
   z warunkami określonymi dla tego przewozu 12 000
   2.17.105) Prowadzenie pośrednictwa przy przewozie osób z naruszeniem art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym1) 100 000
   2.18.105) Prowadzenie pośrednictwa przy przewozie osób z naruszeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 lub 3 ustawy o transporcie drogowym1) 500 000
   2.19.105) Nieprzekazanie w wymaganym terminie uprawnionym organom co najmniej jednej z informacji, o których mowa w art. 27b ust. 1 pkt 4 ustawy o transporcie drogowym1), lub wyniku weryfikacji, o któ rej mowa w tym przepisie 200 000
   2.20.105) Przekazywanie zleceń przez przedsiębiorcę prowadzącego pośrednic- two przy przewozie osób przewozu osób podmiotowi, który nie posiada odpo- wiedniej licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 usta wy o transporcie drogo- wym1), lub z naruszeniem art. 5e tej ustawy 500 000
   2.21.105) Prowadzenie pośrednictwa przy przewozie osób bez wymaganej
   licencji, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym1) 500 000
   2.22. Niezgłoszenie w wymaganym terminie w formie pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elektronicznej, przedsiębiorcy prowadzącemu po- średnictwo przy przewozie osób informacji, o której mowa w art. 27b ust. 6 ustawy o transporcie drogowym1) 5000
   2.23.106) Rozliczanie opłaty za przewóz osób na podstawie aplikacji mobilnej, o której mowa w art. 13b ust. 1 ustawy o transporcie drogowym1), niespełnia- jącej wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 13b ust. 4 oraz wymagań dla kas rejestrujących mających postać oprogramowania 12 000
   2.24.107) Ponowne stwierdzenie prowadzenia pośrednictwa przy przewozie osób bez wymaganej licencji, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym1) 1 000 000

3. W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

4. W brzm ieniu ustalonym przez art. 2 pkt 13 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

5. Dodany przez art. 2 pkt 13 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 18; weszła w życie z dniem 17 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 107 – Poz. 728

2.25.107) Ponowne stwierdzenie wykonywania transportu drogowego bez wy- maganej licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 ustawy o transporcie drogo- wym1) 120 000
2.26.107) Przekazywanie zleceń przez przedsiębiorcę prowadzącego pośrednic- two przy przewozie osób podmiotowi, który wykonuje przewóz pojazdem bez wypisu z licencj i, o której mowa w art. 5b ust. 1 ustawy o transporcie drogo- wym1) 100 000
2.27.107) Ponowne przekazywanie zleceń przez przedsiębiorcę prowadzącego pośrednictwo przy przewozie osób podmiotowi, który wykonuje przewóz po- jazdem bez wypisu z licencji, o której mowa w art. 5b ust . 1 ustawy o trans- porcie drogowym1) 1 000 000
2.28.107) Nieokazanie i nieudostępnienie do kontroli urządzenia, na którym za- instalowana jest aplikacja mobilna, o której mowa w art. 13b ust. 1 ustawy o transporcie drogowym1) 12 000
3. NARUSZENIE PRZEPISÓW O WYKONYWANIU MIĘDZYNARODOWYCH PRZEWOZÓW
DROGOWYCH I PRZEWOZÓW KABOTAŻOWYCH7) 3.1. Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego bez posiadania w pojeździe wymaganego zezwolenia 12 000
3.2. Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego niezgodnie z przepisami umowy międzynarodowej8) lub warunkami określonymi w ze- zwoleniu 12 000

3.2a.108) Wykonywanie przewozu drogowego rzeczy bez zgłoszenia do reje- stru zgłoszeń, w przypadku o którym mowa w art. 28b ustawy o transpor- cie drogowym1) albo zgłoszenie danych i informacji niekompletnych lub niezgodnych ze stanem faktycznym 12 000
3.2b.108) Wykonywanie przewozu drogowego rzeczy, w przypadku
o którym mowa w art. 28b ustawy o transporcie drogowym1) z narusze- niem obowiązku , o którym mowa w art. 10a ust. 1 ustawy o systemie
monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi109) 10 000
3.3. Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego rzeczy przez
kierowcę nieposiadającego ważnego świade ctwa kierowcy 5000 10.3 BPN
3.4. Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego:

1. bez posiadania w pojeździe certyfikatu potwierdzającego spełnienie przez pojazd odpowiednich wymogów bezpieczeństwa lub warunków dopuszcze- nia do ruchu wymaganego odpowiednio do posiadanego zezwolenia 12 000

2. pojazdem niespełniającym warunków określonych w certyfikacie potwier- dzającym spełnienie przez pojazd odpowiednich wymogów bezpieczeństwa lub warunków dopuszczenia do ruchu 12 000
   3.5. Wykonywanie przewozu kabotażowego rzeczy na terytorium Rzeczy - pospolitej Polskiej bez wymaganego zezwolenia 12 000
   3.6. Wykonywanie przewozu kabotażowego rzeczy niezgodnie
   z warunkami określonymi dla tego przewozu 12 000
   3.7. Wykonywanie międzynarodowego przewozu towarów szybko psujących się pojazdem niespełniającym warunków określonych
   w umowie o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów (ATP)9) 3000

3. Dodana przez art. 39 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wejdzie w życie z dniem 1 styc znia 2025 r.

4. Ustawa z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opało- wymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 104 i 1523 ).

Dziennik Ustaw – 108 – Poz. 728

4. NARUSZENIE PRZEPISÓW O PRZEWOZIE ODPADÓW

4.1. Niezgłoszenie wykonywania przewozu drogowego odpadów,
w sytuacji gdy na przewóz nie jest wymagane zezwolenie 3000
4.2. Wykonywanie przewozu drogowego odpadów innych niż niebezpieczne przez transportującego odpady bez wymaganego wpisu do rejestru, o którym mowa w przepisach ustawy o odpadach10) 2000
4.3. Wykonywanie przewozu drogowego odpadów niebezpiecznych przez transportującego odpady bez wymaganego wpisu do rejestru, o którym mowa w przepisach ustawy o odpadach10) 10 000

4.4. Wywóz odpadów poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez wymaga- nego zezwolenia 5000
4.5. Wwóz odpadów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez wymaga- nego zezwolenia 12 000
4.6. Wykonywanie przewozu drogowego odpadów tranzytem przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez wymaganego zezwolenia 12 000
4.7. Wykonywanie przewozu drogowego przez transportującego odpady bez doku- mentu potwierdzającego rodzaj transportowanych odpadów, o którym mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach 10 000
4.8. Wykonywanie przewozu drogowego odpadów przez transportującego odpady bez oznakowania środków transportu, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach 10 000
4.9. Wykonywanie przewozu drogowego odpadów przez transportującego odpady w sposób umożliwiający kontakt odpadów niebezpiecznych z odpadami innymi
niż niebezpieczne 10 000
4.10. Wykonywanie przewozu drogowego odpadów przez transportującego odpady w sposób umożliwiający mieszanie pos zczególnych rodzajów odpadów, z wy- jątkiem gdy strumień zmieszanych rodzajów odpadów w całości jest kiero- wany do przetwarzania w tym samym procesie 10 000
4.11. Wykonywanie przewozu drogowego odpadów przez transportującego odpady w sposób umożliwiający rozprzestrzenianie się odpadów poza środki trans- portu oraz nieograniczający do minimum uciążliwości zapachowej 10 000
4.12. Wykonywanie przewozu drogowego odpadów przez transportującego odpady w sposób nieograniczający oddziaływania czynników atmosferycznych na od- pady, jeżeli mogą one spowodować negatywne oddziaływanie transportowa- nych odpadów na środowisko lub życie i zdrowie ludzi 10 000
4.13. Wykonywanie przewozu drogowego odpadów przez transportującego odpady w sposób niezabezpieczający przed przemieszczaniem i przewracaniem się pojemników lub worków 10 000
5. NARUSZENIE PRZEPISÓW DOTYCZĄCYCH CZASU PRACY KIEROWCÓW11) Okresy prowadzenia pojazdu
5.1. Przekroczenie dziennego czasu prowadzenia pojazdu powyżej
9 godzin w sytuacji, gdy kierowca dwukrotnie w danym tygodniu wydłużył jazdę dzienną do 10 godzin:

1. o czas powyżej 15 minut do mniej niż 1 godziny 50

2. o czas od 1 godziny do mniej niż 2 godzin 150 1.2 PN

3. za każdą rozpoczętą godzinę od 2 godzin 200 1.3 BPN

4. za każdą rozpoczętą godzinę od 13 godzin i 30 minut, w przypadku braku jakiejkolwiek przerwy lub odpoczynku trwającego co najmniej 4 godziny i 30 minut 550 1.4 NN
   5.2. Przekroczenie dziennego czasu prowadzenia pojazdu powyżej 10 godzin w sytuacji, gdy jego wydłużenie w danym tygodniu było dozwolone:

5. o czas do mniej niż 1 godziny 100

6. o czas od 1 godziny do mniej niż 2 godzin 200 1.5 PN

Dziennik Ustaw – 109 – Poz. 728

3. za każdą rozpoczętą godzinę od 2 godzin 250 1.6 BPN

4. za każdą rozpoczętą godzinę od 15 godzin, w przypadku braku jakiejkol- wiek przerwy lub odpoczynku trwającego co najmniej 4 godziny i 30 minut 550 1.7 NN
   5.3. Przekroczenie dopuszczalnego tygodniowego czasu prowadzenia pojazdu:

5. o czas powyżej 30 minut do mniej niż 4 godzin 150

6. o czas od 4 godzin do mniej niż 9 godzin 250 1.8 PN

7. o czas od 9 godzin do mniej niż 14 godzin 350 1.9 BPN

8. za każdą rozpoczętą godzinę od 14 godzin 550 1.10 NN
   5.4. Przekroczenie maksymalnego dwutygodniowego czasu prowadzenia pojazdu:

9. o czas do mniej niż 10 godzin 250

10. o czas od 10 godzin do mniej niż 15 godzin 350 1.11 PN

11. o czas od 15 godzin do mniej niż 22 godzin i 30 minut 550 1.12 BPN

12. za każdą rozpoczętą godzinę od 22 godzin i 30 minut 700 1.13 NN
    Okresy odpoczynku
    5.5. Skrócenie wymaganego regularnego okresu odpoczynku dziennego:

13. o czas do 1 godziny 100

14. o czas powyżej 1 godziny do 2 godzin i 30 minut 200 1.16 PN

15. za każdą rozpoczętą godzinę powyżej 2 godzin i 30 minut 350 1.17 BPN
    5.6. Niespełnienie wymogu dzielonego dziennego okresu odpoczynku:

16. skrócenie drugiej części odpoczynku dzielonego o czas do 1 godziny 100

17. skrócenie drugiej części odpoczynku dzielonego o czas powyżej 1 godziny do 2 godzin 200 1.20 PN

18. za każdą rozpoczętą godzinę powyżej 2 godzin 350 1.21 BP
    5.7. Skrócenie wymaganego skróconego okresu odpoczynku dziennego – zarówno w przypadku załogi jednoosobowej, jak i załogi kilkuosobowej:

19. o czas do 1 godziny 150

20. o czas powyżej 1 godziny do 2 godzin 350 1.18 PN
    1.22 PN

21. za każdą rozpoczętą godzinę powyżej 2 godzin 550 1.19 BPN
    1.23 BPN
    5.8. Skrócenie regularnego okresu odpoczynku tygodniowego, jeżeli jego skrócenie nie jest dozwolone:

22. o czas do 3 godzin 150

23. o czas powyżej 3 godzin do 9 godzin 300 1.26 PN

24. za każdą rozpoczętą godzinę powyżej 9 godzin 400 1.27 BPN
    5.9. Skrócenie wymaganego skróconego okresu odpoczynku tygodniowego:

25. o czas do 2 godzin 200

26. o czas powyżej 2 godzin do 4 godzin 350 1.24 PN

27. o czas powyżej 4 godzin 450 1.25 BPN
    5.10. Przekroczenie 6 kolejnych okresów 24 -godzinnych od uprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku:

28. o czas do mniej niż 3 godzin 350

29. o czas od 3 godzin do mniej niż 12 godzin 450 1.28 PN

30. o czas od 12 godzin 550 1.28 BPN
    5.10a. Dopuszczenie do wykorzystywania przez kierowcę w pojeździe lub w miejscu zakwaterowania niewyposażonym w odpowiednią infrastrukturę noclegową i sanitarną regularnego tygodniowego okresu odpoczynku lub dowolnego tygodniowego okresu odpoczynku trwającego pon ad 45 godzin wykorzystywanego jako rekompensata za skrócone tygodniowe okresy odpoczynku 50

Dziennik Ustaw – 110 – Poz. 728

Przerwy
5.11. Przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy:

1. o czas do mniej niż 30 minut 100

2. o czas od 30 minut do mniej niż 1 godzina i 30 minut 250 1.14 PN

3. za każde rozpoczęte 30 minut od 1 godziny i 30 minut 350 1.15 BPN

4. w międzynarodowym okazjonalnym przewozie osób, w godzinach od 2200 do 600, gdy pojazd obsługuje jeden kierowca:
   a) o czas do mniej niż 1 godzina i 30 minut 250 1.31 PN b) o czas od 1 godziny i 30 minut 350 1.31 BPN
   Praca w porze nocnej
   5.12. Przekroczenie dopuszczalnego dobowego 10 -godzinnego czasu pracy, jeżeli praca jest wykonywana w porze nocnej:

5. o czas do 1 godziny 50

6. o czas od 1 godziny do mniej niż 3 godzin 100 3.9 PN

7. za każdą rozpoczętą godzinę od 3 godzin 200 3.10 BPN
   Odstępstwo dotyczące odłożenia okresu odpoczynku o maksimum 12 kolejnych okresów 24-godzinnych
   5.13. Skrócenie tygodniowego okresu odpoczynku po 12 kolejnych okresach
   24-godzinnych:

8. o czas do 2 godzin 150

9. o czas powyżej 2 godzin do 4 godzin 300 1.30 PN

10. za każdą godzinę powyżej 4 godzin 400 1.30 BPN
    5.14. Przekroczenie 12 kolejnych okresów 24 -godzinnych po uprzednim regu- larnym tygodniowym okresie odpoczynku:

11. o czas do mniej niż 3 godzin 150

12. o czas od 3 godzin do mniej niż 12 godzin 300 1.29 PN

13. za każdą godzinę od 12 godzin 400 1.29 BPN
    NARUSZENIE PRZEPISÓW USTAWY O CZASIE PRACY KIEROWCÓW12) 5.15. Przekroczenie maksymalnego 48 -godzinnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 i art. 26c ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców12), w przypadku gdy niedozwolonym było jego przedłużenie do 60 godzin:

14. o czas do mniej niż 2 godzin 50

15. o czas od 2 godzin do mniej niż 8 godzin 100

16. o czas od 8 godzin do mniej niż 12 godzin 250 3.1 PN

17. za każdą rozpoczętą godzinę od 12 godzin 350 3.2 BPN
    5.16. Przekroczenie maksymalnego 60 -godzinnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 2 i art. 26c ust. 2 ustawy o czasie
    pracy kierowców12):

18. o czas do mniej niż 1 godziny 50

19. o czas od 1 godziny do mniej niż 5 godzin 100

20. o czas od 5 godzin do mniej niż 10 godzin 200 3.3 PN

21. za każdą rozpoczętą godzinę od 10 godzin 300 3.4 BPN
    5.17. Skrócenie obowiązkowej przerwy w pracy w przypadku, gdy czas pracy wynosi od 6 do 9 godzin:

22. o czas do mniej niż 10 minut 50

23. o czas od 10 minut do mniej niż 20 minut 100 3.5 PN

24. o czas od 20 minut 150 3.6 BPN
    5.18. Skrócenie obowiązkowej przerwy w pracy w przypadku, gdy czas pracy wynosi powyżej 9 godzin:

25. o czas do mniej niż 15 minut 50

26. o czas od 15 minut do mniej niż 25 minut 100 3.7 PN

27. o czas od 25 minut 150 3.8 BPN

Dziennik Ustaw – 111 – Poz. 728

5.19. Nieprowadzenie ewidencji czasu pracy, o której mowa w art. 25 ust. 1
i art. 26d ust. 1 i 2 ustawy o czasie pracy kierowców12) – za każdego kierowcę 1000
5.20. Nieudzielenie przerwy, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców12), kierowcom niepozostającym w stosunku pracy 300
Prowadzenie dokumentacji
5.21. Fałszowanie ewidencji czasu pracy lub odmowa udostępnienia jej kon- trolerom 8000 3.11 BPN
5.22. Fałszowanie dokumentacji lub odmowa udostępnienia jej kontrolerom – w przypadku przedsiębiorców osobiście wykonujących przewozy drogowe 8000 3.12 BPN
6. NARUSZENIE PRZEPISÓW O STOSOWANIU TACHOGRAFÓW13) 6.1. Naruszenie zasad i warunków wyposażenia pojazdu w tachograf
6.1.1. Wykonywanie przewozu drog owego pojazdem niewyposażonym w wy- magany tachograf posiadający świadectwo homologacji typu 10 000 2.1 NN
6.1.2. Wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w tacho- graf, przyrząd rejestrujący, czujnik ruchu, urządzenie zewnętrzne GNSS lub urządzenie wczesnego wykrywania na odległość, nieposiadające świadectwa homologacji typu lub tachograf lub powyżej wymieniony element składowy tachografu, który został podrobiony lub prze robiony 10 000 2.1 NN
6.1.3. Podłączenie do tachografu niedozwolonego urządzenia lub przedmiotu wykonanego lub przeznaczonego do celów podrabiania lub przerabiania danych rejestrowanych przez tachograf lub korzystanie z tego urządzenia lub przedmiotu 10 000 2.9 NN
6.1.4. Wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w tacho- graf niewyposażony w drugi niezależny sygna ł dotyczący ruchu pojazdu lub z odłączonym niezależnym sygnałem dotyczącym ruchu pojazdu, o ile jest wymagany 3000
6.1.5. Wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w tacho- graf, który nie został sprawdzony lub poddany przeglądowi przez warsztat po- siadający zezwolenie 1000
2.2 BPN
6.1.6. Wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w niepra- widłowo działający tachograf, z wyjątkiem przypadków, o których mowa
w lp. 6.1.1 –6.1.5. 1000 2.7 BPN
6.2. Wykonywanie przewozu drogowego z ingerencją w działanie tachografu lub dane rejestrowane przez tachograf

6.2.1. Niewłaściwa obsługa lub odłączenie homologowanego
i sprawnego technicznie tachografu, skutkujące nierejestrowaniem na wykre- sówce lub na karcie kierowcy aktywności kierowcy, prędkości pojazdu lub przebytej drogi 5000 2.8 BPN
6.2.2. Ukrywanie, likwidowanie, niszczenie, podrabianie lub przerabianie danych zarejestrowanych na wykresówkach lub przechowywanych i pobra - nych z tachografu lub karty kierowcy 10 000 2.10 NN
6.3. Naruszenie zasad i warunków użytkowania tachografu

6.3.1. Wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w tacho- graf cyfrowy przez kierowcę nieposiadającego własnej, ważnej karty kierowcy 2000 2.4 NN
6.3.2. Posiadanie lub posługiwanie się przez kierowcę więcej niż jedną włas ną, ważną kartą kierowcy 3000 2.3 BPN
6.3.3. Posługiwanie się przez kierowcę kartą kierowcy, która nie jest jego własną
kartą 3000 2.5 NN
6.3.4. Jednoczesne używanie kilku wykresówek przez kierowcę 3000 2.13 BPN
6.3.5. Niedopuszczalne wyjęcie wykresówek lub karty kierowcy, mające wpływ na rejestrację danych 3000 2.14 BPN
6.3.6. Używanie wykresówki lub karty kierowcy przez okres dłuższy niż ten, na który jest przeznaczona, skutkujące utratą danych zapisanych na wykre - sówce lub na karcie kierowcy, bądź uniemożliwiające odczyt aktyw ności za - pisanych na wykresówce 3000 2.15 BP

Dziennik Ustaw – 112 – Poz. 728

6.3.7. Okazanie brudnych lub uszkodzonych wykresówek lub karty kierowcy, z nieczytelnymi danymi – za każdą kartę lub każdą wykresówkę 100 2.16 BPN
6.3.8. Niespełnienie wymogu ręcznego wprowadzenia danych na wykresówkę lub kartę kierowcy – za każdy wpis 50 2.17 BPN
6.3.9. Niezaznaczenie przez kierowcę na wykresówce lub wykresówce dołą- czanej do karty kierowcy wszystkich wymaganych informacji dotyczących okresów, które nie są rejestrowane, gdy tachograf nie działa lub działa wadli- wie – za każdy dzień 100
maksymal- nie 2000 2.26 BPN
6.3.10. Wykonywanie przewozu drogowego w załodze kilkuosobowej z wło- żeniem wykresówki lub karty kierowcy lub wykresówek lub kart kierowcy w nieodpowiednie czytniki tachografu 1000 2.18 PN
6.3.11. Niepoprawne operowanie przełącznikiem tachografu umożliwiającym zmianę rodzaju aktywności kierowcy – za każdy dzień 100
maksymal- nie 1000 2.19 BPN
6.3.12. Niewykonanie naprawy tachografu w warsztacie posiadającym zezwolenie 2000 2.25 BPN
6.3.13. Niewykonanie naprawy tachografu w warsztacie posiadającym zezwo- lenie po upływie dopuszczalnego w art. 37 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 165/201414) okresu prowadzenia pojazdu 2000
6.3.14. Nieumieszczenie na wykresówce lub wydruku wymaganych wpisów lub umieszczenie na wykresówce lub wydruku nieczytelnych wpisów ręcznych 50 za każdy brak wpisu
nie więcej niż 500 za jedną wykre - sówkę lub jeden wydruk 2.17 BPN
6.3.15. Nieprzechowywanie przez co najmniej rok wykresówek, wydruków oraz pobranych danych lub dokumentów potwierdzających fakt nieprowadze- nia pojazdu – za każdy dzień w odniesieniu do każdego kierowcy 500 2.11 BPN
2.12 BPN
6.3.16. Nieudostępnienie podczas kontroli w przedsiębiorstwie wykresówek oraz pobranych i przechowywanych danych z karty kierowcy i tachografu
cyfrowego – za każdy dzień w odniesieniu do każdego kierowcy 500 2.12 BPN
6.3.17. Naruszenie obowiązku terminowego pobierania danych
z karty kierowcy – za każdego kierowcę 500
6.3.18. Naruszenie obowiązku terminowego pobierania danych
z tachografu – za każdy pojazd 500
6.3.19. Niepoprawne stosowanie wykresówek lub karty kierowcy,
z wyjątkiem przypadków, o których mowa w lp. 6.3.1 –6.3.10 i 6.3.14 2000 2.13 BPN
7. NARUSZENIE PRZEPISÓW O UŻYWANIU INNYCH PRZYRZĄDÓW POMIAROWYCH
7.1. Samowolna zmiana wskazań przyrządów pomiarowych zainstalowanych w pojeździe przy wykonywaniu transportu drogowego taksówką 2000

8. NARUSZENIE PRZEPISÓW O PRZEWOZIE ZWIERZĄT15) 8.1. Wykonywanie przewozu zwierząt przez przewoźnika nieposiadającego odpowiedniego zezwolenia 6000 12.5 PN
   8.2. Przewóz zwierząt niezgodnie z prze pisami technicznymi zawartymi w za- łączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1/200516) w zakresie przestrzega- nia warunków przewozu zwierząt:

1. stosowanie czynów zabronionych wobec zwierząt

2. nieprzestrzeganie zakazów transportowych zwierząt uzależnione od wagi, wieku i gatunku oraz zdolności zwierząt do transportu

3. niestosowanie rozdzielania zwierząt

4. niezapewnienie wymaganej dla poszczególnych gatunków zwierząt wielkości
   powierzchni ładunkowej lub gęstości załadunku

5. niewłaściwe wykonywanie obo wiązków z wiązanych z obsługą zwierząt, w tym niewłaściwe wykonywanie postojów i odpoczynków dla zwierząt, pojenie, karmienie, dojenie 1000 za każde naruszenie,
   nie więcej niż 5000

Dziennik Ustaw – 113 – Poz. 728

8.3. Niezapewnienie przez przewoźnika transportowanym zwierzętom ogól- nych warunków transportu zwierząt, o których mowa w art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/200516), w sytuacjach gdy podmiot wykonujący przewóz jest obowiązany jedynie do stosowania tego art. 3 1000
8.4. Wykonywanie długotrwałego przewozu zwierząt z naruszeniem przepi- sów dotyczących posiadania w pojeździe świadectwa zdrowia 2000
8.5. Wykonywanie przewozu zwierząt z naruszeniem przepisów dotyczących identyfikacji i rejestracji zwierząt 1000
8.6. Transport zwierząt środkiem transportu nieprzystosowanym do przewozu danego gatunku zwierząt lub niedopuszczonym przez właściwy organ 1000 12.4 PN
8.7. Wykonywanie przewozu zwierząt z naruszeniem warunków dotyczących obsługiwania środków transportu i urząd zeń załadunkowych określonych w przepisach rozporządzenia Rady (WE) nr 1/200516) w zakresie:

1. stosowania systemu nawigacji w długotrwałych przewozach zwierząt
2. oznakowania środka transportu
3. sprawności systemów i urządzeń zainstalowanych w śr odku transportu
4. stosowania podziałów i przegród dla zwierząt
5. wyposażenia w wodę i karmę oraz w ściółkę dla zwierząt
6. zminimalizowania wycieku ekskrementów z pojazdu
7. wymogów dla urządzeń załadunkowych 500 za każde naruszenie
   nie więcej niż 2000 12.1 (w zakresie pkt 4 – BPN)
   12.2 (w zakresie pkt 7 – PN) 12.3 (w zakresie pkt 7 – PN) 8.8. Wykonywanie przewozu bez przeprowadzenia czyszczenia
   i odkażania pojazdu po każdym przewozie zwierząt lub produktu mogącego mieć wpływ na zdrowie zwierząt i nieokazanie dokumentacji potwierdzającej wykonanie tych czynności 500

9. NARUSZENIE PRZEPISÓW O ZDATNOŚCI TECHNICZNEJ POJAZDÓW17) 9.1. Wykonywanie przewozu drogowego pojazdem nieposiadającym aktualnego okresowego badania technicznego potwierdzającego jego zdatność do ruchu drogowego – za każdy pojazd 2000 5.1 NN
   9.2. Wykonywanie przewozu drogowego pojazdem posiadającym usterkę lub usterki układu hamulcowego, połączeń układu kierowniczego, kół, opon, za- wieszenia, podwozia lub innego w yposażenia, zakwalifikowane jako niebez- pieczne – za każdy pojazd 2000 5.2 NN
10. NARUSZENIE PRZEPISÓW DOTYCZĄCYCH MASY I WYMIARÓW POJAZDÓW18) 10.1. Dopuszczenie do wykonywania przewozu drogowego pojazdem lub
    zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t do 12 t, których dopuszczalna masa całkowita została przekroczona:

1. mniej niż 5 % 500

2. co najmniej 5 % i mniej niż 15 % 1000 4.4 PN

3. co najmniej 15 % i mniej niż 25 % 2000 4.5 BPN

4. co najmniej 25 % 5000 4.6 NN
   10.2. Dopuszczenie do wykonywania przewozu drogowego pojazdem lub zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 12 t, których dopuszczalna masa całkowita została przekroczona:

5. mniej niż 5 % 1000

6. co najmniej 5 % i mniej niż 10 % 2000 4.1 PN

7. co najmniej 10 % i mniej niż 20 % 5000 4.2 BPN

8. co najmniej 20 % 10 000 4.3 NN
   10.3. Dopuszczenie do wykonywania przewozu drogowego pojazdem lub zespołem pojazdów, których dopuszczalna długość została przekroczona:

9. do 2 % 1000

10. powyżej 2 % do mniej niż 20 % 2000 4.7 PN

11. od 20 % 5000 4.8 BPN

Dziennik Ustaw – 114 – Poz. 728

10.4. Dopuszczenie do wykonywania przewozu drogowego pojazdem lub zespołem pojazdów, których dopuszczalna szerokość została przekroczona:

1. powyżej wartości dopuszczalnej do wartości mniejszej niż 2,65 m 1000

2. od wartości 2,65 do wartości mniejszej niż 3,10 m 2000 4.9 PN

3. od wartości 3,10 m 5000 4.10 BPN
   10.5. Dopuszczenie do wykonywania międzynarodowego przewozu drogowego
   pojazdem lub zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 2,5 t do 3,5 t, których dopuszczalna masa całkowita została przekroczona:

4. mniej niż 5 % 500

5. co najmniej 5 % i mniej niż 10 % 1000

6. co najmniej 10 % i mniej niż 20 % 1500

7. co najmniej 20 % 2000

Objaśnienia:

1. Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 20 24 r. poz. 728).

2. Rozporządzenie Komisji (UE) 2016/403 z dnia 18 marca 2016 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europej- skiego i Rady (WE) nr 1071/2009 w odniesieniu do klasyfikacji poważnych naruszeń przepisów unijnych, które mogą
   prowadzić do utr aty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego, oraz zmieniające załącznik III do dyrektywy 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 74 z 19.03.2016, str. 8), zwane dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) 2016/403”.

3. Kwalifikacja naruszeni a do odpowiedniej grupy naruszeń określonych w tabeli 1, 2, 7, 10 i 11 załącznika I do roz po- rządzenia Komisji (UE) 2016/403. Dotyczy tylko przewoźników drogowych.

4. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2 009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 51, Dz. Urz. UE L 178 z 10.07.2012, str. 6, Dz. Urz. UE L 4 z 09.01.2013, str. 46 ora z Dz. Urz. UE L 158 z 10.06.2013, str. 1).

5. Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji
   niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 1, Dz. Urz. UE L 51 z 26.02.2008, str. 27, Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 88, Dz. Urz. UE L 48 z 23.02.2011 str. 19, Dz. Urz. UE L 60 z 28.02.2014, str. 1, Dz. Urz. UE L 293 z 09.10.2014, str. 60 oraz Dz. Urz. UE L 195 z 20.07.2016, str. 83).

6. Kwalifikacja narusz enia do odpowiedniej grupy naruszeń określonych w tabeli 11 załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403. Dotyczy tylko przewoźników drogowych.

7. Kwalifikacja naruszenia do odpowiedniej grupy naruszeń określonych w tabeli 10 załącznika I do rozpor ządzenia Komisji (UE) 2016/403. Dotyczy tylko przewoźników drogowych.

8. Wiążące Rzeczpospolitą Polską umowy dwustronne o międzynarodowych przewozach drogowych.

9. Umowa o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjal nych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów (ATP), przyjęta w Genewie dnia 1 września 1970 r. (Dz. U. z 20 22 r. poz. 1824 )84).

10. Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2023 r. poz. 1587, 1597, 1688, 1852 i 2029 ).

11. Kwalifikacja naruszenia do odpowiedniej grupy naruszeń określonych w tabeli 1 i 3 załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403. Dotyczy tylko przewoźników drogowych.

12. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2024 r. poz. 220).

13. Kwalifikacja naruszenia do odpowiedniej grupy naruszeń określonych w tabeli 2 załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403. Dotyczy tylko pr zewoźników drogowych.

14. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestru- jących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu
    Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogo- wego (Dz. Urz. UE L 60 z 28.02.2014, str. 1).

Dziennik Ustaw – 115 – Poz. 728

15. Kwalifikacja naruszenia do odpowiedniej grupy naruszeń określonych w tabeli 12 załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403. Dotyczy tylko przewoźników drogowych.

16. Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zw ierząt podczas transportu i zwią- zanych z tym działań oraz zmieniające dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 1255/97
    (Dz. Urz. UE L 3 z 05.01.2005, str. 1, Dz. Urz. UE L 73 z 15.03.2008, str. 35, Dz. Urz. UE L 336 z 20.12.2011, str. 8 6 oraz Dz. Urz. UE L 226 z 01.09.2017, str. 31).

17. Kwalifikacja naruszenia do odpowiedniej grupy naruszeń określonych w tabeli 5 załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403. Dotyczy tylko przewoźników drogowych.

18. Kwalifikacja naruszenia do od powiedniej grupy naruszeń określonych w tabeli 4 załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403. Dotyczy tylko przewoźników drogowych.

Dziennik Ustaw – 116 – Poz. 728

Załącznik nr 4
WYKAZ NARUSZEŃ OBOWIĄZKÓW LUB WARUNKÓW PRZEWOZU DROGOWEGO,
O KTÓRYCH MOWA W ART. 92A UST. 2 USTAWY O TRANSPORCIE DROGOWYM1),
WYSOKOŚCI KAR PIENIĘŻNYCH ZA POSZCZEGÓLNE NARUSZENIA, A W PRZYPADKU
NIEKTÓRYCH NARUSZEŃ NUMER GRUPY NARUSZEŃ ORAZ WAGA NARUSZEŃ
Lp. Wykaz naruszeń obowiązków lub warunków przewozu drogowego,
o których mowa w art. 92a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym1)

Wysokość kary
pieniężnej w złotych
Nr grupy naruszeń oraz waga
naruszeń, wska zane w załączniku I do rozporządzenia 2016/4 032) (PN – poważne naruszenie,
BPN – bardzo poważne naruszenie,
NN – naj- poważniejsze naruszenie)
1 2 3 4 1. Niewyposażenie kierowcy w:
1.1. wypis z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego 500
1.2. wypis z licencji 500 10.2 BPN
11.2 BPN
1.3. wypis z zezwolenia innego niż w lp. 1.1 i 1.4. 500
1.4. wypis z zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób
w międzynarodowym transporcie drogowym lub wypis
z zezwolenia na wykonywanie regularnych specjalnych przewozów osó b w międzynarodowym transporcie drogowym 500 11.4 PN
1.5. wypis z zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne 500
1.6. świadectwo kierowcy 500 10.4 PN
1.7. inny dokument, o którym mowa w art. 87 ustawy o transporcie drogo- wym1), wymagany w związku z realizowanym przewozem – za każdy dokument 500
2. Niewyposażenie kierowcy lub osoby obsługującej w rozumieniu art. 2 lit. c rozporządzenia Rady (WE) nr 1/20053) w dokumenty wymagane przy prze- wozie danego gatunku zwierząt określone w przepisach tego rozporządzenia – za każdy dokument 500 12.5 PN
3. Nieprawidłowe, niepełne lub niezgodne ze stanem faktycznym wypełnienie dokumentu, o którym mowa w art. 87 ustawy o transporcie drogowym1), wymaganego w związku z realizowanym przewozem – za każdy dokument 300
4. Wykonywanie przewozu drogowego przez kierowcę, który:
4.1. nie uzyskał kwalifikacji wstępnej lub nie ukończył szkolenia okresowego 1500 7.1 BPN
4.2. nie posiada orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy 1000
4.3. nie posiada orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań psy- chologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy 1000
4.4. nie posiada ważnego prawa jazdy odpowiedniej kategorii wymaganego dla danego rodzaju pojazdu lub zespołu pojazdów 500 8.1 NN
4.5. nie posiada ważnej karty kierowcy 500 2.4 NN
4.6. korzysta z prawa jazdy, które jest uszkodzone lub nieczytelne lub nie- zgodne ze wspólnym wzorem 500 8.2 PN
4.7. posługuje się kartą kierowcy, która została wydana na podstawie fałszy- wych oświadczeń lub podrobionych lub przerobionych dokumentów 500 2.6 NN
4.8. nie posiada wieku wymaganego dla wykonywanego przewozu 500 1.1 PN

Dziennik Ustaw – 117 – Poz. 728

5. Wykonywanie przewozu drogowego zwierząt przez kierowcę lub osobę ob- sługującą w rozumieniu art. 2 lit. c rozporządzenia 1/20053), która nie posiada kwalifikacji do transportu zwierząt, potwierdzonych przez właściwy organ 1000

6. Niewyznaczenie osoby odpowiedzialnej za transport zwierząt 1000

7. Niewyznaczenie osoby obsługującej w rozumieniu art. 2 lit. c rozporządzenia Rady (WE) nr 1/20053) dla każdej partii zwierząt 1000

8. Długotrwały przewóz domowych gatunków nieparzystokopytnych innych niż zarejestrowane nieparzystokopytne, bydła, owiec, kóz
   i świń bez sporządzenia dziennika podróży 1000 12.5 PN

9. Długotrwały przewóz domowych gatunk ów nieparzystokopytnych innych niż zarejestrowane nieparzystokopytne, bydła, owiec, kóz
   i świń z nieprawidłowo sporządzonym dziennikiem podróży 200

10. Przekroczenie przez kierowcę czasu przewozu danego gatunku zwierząt po- wyżej 2 godzin 500

11. Przekroczenie przez kierowcę dopuszczalnego tygodniowego czasu prowa- dzenia pojazdu o co najmniej 14 godzin 1000

12. Przekroczenie przez kierowcę dopuszczalnego dwutygodniowego czasu pro- wadzenia pojazdu o co najmniej 23 godziny 1500

13. Skrócenie przez kierowcę odpoczynku dobowego o czas równy lub większy niż 4 godziny i 30 minut 500

14. Przekroczenie przez kierowcę dozwolonego maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu o czas powyżej 6 godzin i 45 minut 500
    14a. Organizacja pracy uniemożliwiająca wykorzystanie przez kierowcę regu - larnego tygodniowego okresu odpoczynku lub dowolnego tygodniowego okresu odpoczynku trwającego ponad 45 godzin wykorzystywanego jako rekompensata za skrócone tygodniowe okresy odpoczynku w miejscu za - kwaterowania wyposażonym w odpowiednią infrastrukturę noclegową i sanitarną 50

15. Wykonywanie przewozu drogowego pojazdem:
    15.1. nieposiadającym ważnego aktualnego badania technicznego potwierdza - jącego jego zdatność do ruchu drogowego 200 5.1 NN
    15.2. posiadającym usterkę lub usterki układu hamulcowego, połączeń układu kierowniczego, kół, opon, zawieszenia, podwozia lub innego wyposażenia, zakwalifikowane jako niebezpieczne 500 5.2 NN
    15.3. niewyposażonym w wymagany tachograf posiadający świadectwo
    homologacji typu 2000 2.1 NN
    15.4. który nie posiada ogranicznika prędkości lub w którym ogranicznik prędkości został odłączony 2000 6.1 NN
    15.5. z zainstalowanym ogranicznikiem prędkości
    niespełniającym stosownych wymogów technicznych, określonych w proce- durze homologacji typu przedmiotu wyposażenia lub części 1000 6.2 BPN
    15.6. z zainstalowanym ogranicznikiem prędkości, który nie został zamonto- wany przez producenta lub jednostkę przez niego upoważnioną 500 6.3 PN
    15.7. z zainstalowanym nielegalnym urządzeniem, które może fałszować dane w ograniczniku prędkości lub z zainstalowanym niehomologowanym ogra- nicznikiem prędkości 2000 6.4 NN

16. Korzystanie przez kierowcę z niedozwolonego urządzenia lub przedmiotu wykonanego lub przeznaczonego do celów podrabiania lub przerabiania danych
    rejestrowanych przez tachograf 2000 2.9 NN

17. Wykonywanie przewozu drogowego towarów niebezpiecznych niedopusz- czonych do przewozu towarów lub które są przewożone w sposób zakazany lub bez oznakowania ich w pojeździe jako towary niebezpieczne 2000 9.1 NN
    9.2 NN
    9.3 NN

18. Wykonywanie przewozu drogowego w czasie obowiązywania ograniczeń oraz zakazów ruchu niektórych rodzajów pojazdów na drogach 1000

Dziennik Ustaw – 118 – Poz. 728

19. Brak organizacji pracy kierowcy lub nieprawidłowa organizacja, brak poleceń lub niewłaściwe polecenia dla kierowcy – w zakresie umożliwienia kierow- com przestrzegania przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/20064) 1500 1.33 BPN

20. Niedokumentowanie, nieprzechowywanie w lokalu przedsiębiorstwa lub
    nieokazanie do kontroli dokumentów potwierdzających spełnienie obowiązku , o którym mowa w art. 8 ust. 8a rozporządzenia (WE) nr 561/20064) –
    za każdego kierowcę 50

Objaśnienia:

1. Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 20 24 r. poz. 728).
2. Rozporządzenie Komisji (UE) 2016/403 z dnia 18 marca 2016 r. uzupełniające rozporządze nie Parlamentu Europej- skiego i Rady (WE) nr 1071/2009 w odniesieniu do klasyfikacji poważnych naruszeń przepisów unijnych, które mogą
   prowadzić do utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego, oraz zmieniające załącznik III do dyrektywy 2006/22/WE P arlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 74 z 19.03.2016, str. 8).
3. Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i zwią- zanych z tym działań oraz zmieniające dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/ WE oraz rozporządzenie (WE) nr 1255/97 (Dz. Urz. UE L 3 z 05.01.2005, str. 1, Dz. Urz. UE L 73 z 15.03.2008, str. 35, Dz. Urz. UE L 336 z 20.12.2011 , str. 86 oraz Dz. Urz. UE L 226 z 01.09.2017, str. 31).
4. Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji
   niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzen ie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 1, Dz. Urz. UE L 51 z 26.02.2008, str. 27, Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 88, Dz. Urz. UE L 48 z 23.02.2011 , str. 19, Dz. Urz. UE L 60 z 28.02.2014, str. 1, Dz. Urz. UE L 293 z 09.10.2014 , str. 60 oraz Dz. Urz. UE L 195 z 20.07.2016, str. 83).