Dz.U. 2024 poz. 812

DZIENNIK USTAW
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Warszawa, dnia 29 maja 2024 r. Poz. 812 OBWIESZCZENIE
MARSZAŁKA SEJMU RZEC ZYPOSPOLITEJ POLSKIE J z dnia 8 maja 2024 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 20 00 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i nie- których innych aktów prawnych ( Dz. U. z 2019 r. poz. 1461 ) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jedno- lity tekst ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wyw iadu ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1136 ), z uwzględnieniem zmian wprowadzon ych:

1. ustawą z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych in nych ustaw (Dz. U. poz. 1860),
2. ustawą z dnia 17 sierpnia 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 18 34) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 8 maja 2024 r.

2. Podany w załączniku do niniejs zego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje :

1. art. 38 i art. 40 ustaw y z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych i nnych ustaw (Dz. U. poz. 1860),
   które stanowi ą: „Art. 38. 1. Ilekroć przepisy wykonawcze wydane na podstawie:

2. art. 19 ust. 21 ustawy zmienianej w art. 6,

3. art. 9e ust. 20 ustawy zmienianej w art. 7,

4. art. 11n ust. 28 ustawy zmienianej w art. 9,

5. art. 31 ust. 20 ustawy zmienianej w art. 12,

6. art. 27 ust. 18, art. 29 ust. 5, art. 30 ust. 5, art. 32c ust. 14 i art. 34a ust. 15 ustawy zmienianej w art. 13,

7. art. 17 ust. 18, art. 19 ust. 6 i art. 23 ust. 15 ustawy zmienianej w art. 17,

8. art. 31 ust. 16, art. 33 ust. 5 i art. 34 ust. 5 ustawy zmienianej w art. 18,

9. art. 23p ust. 28, art. 23q ust. 13 i art. 23r ust. 7 ustawy zmienianej w art. 19,

10. art. 9 ust. 10 ustawy zmienianej w art. 22,

11. art. 118 ust. 18, art. 119 ust. 11 i art. 120 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 23,

12. art. 54 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 25 – dotyczą uprawnień, obowiązków lub czynności Prokuratora Generalnego lub określają dokumenty do niego kierowane,
    od niego pochodzące lub wzory dokumentów, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy w zakresie odnoszącym się do zmian ustaw określonych w art. 6, art. 7, art. 9, art. 12, art. 13, art. 17–19, art. 22, art. 23 i art. 25, przepisy te zamiast do Prokuratora Generalnego stosuje się do Pierwszego Zastępcy Prokuratora Genera lnego Prokuratora Krajowego.

Dziennik Ustaw – 2 – Poz. 812

2. Czynności dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy w zakresie odnoszącym się do zmian ustaw określonych w art. 6, art. 7, art. 9, art. 12, art. 13, art. 17–19, art. 22, art. 23 i art. 25 na podstawie:

1. art. 1 9 ust. 1, 9 i 16a oraz art. 20 ust. 11 ustawy zmienianej w art. 6,

2. art. 9e ust. 1, 4 pkt 1 i ust. 17a oraz art. 10c ust. 10 ustawy zmienianej w art. 7,

3. art. 11n ust. 1, 3, 7, 8, 15, 16, 17 pkt 2, ust. 18–21, 23, 26 i 27 pkt 2 oraz art. 11p ust. 11 us tawy zmienianej w art. 9,

4. art. 31 ust. 1, 4 pkt 1 i ust. 17a ustawy zmienianej w art. 12,

5. art. 22b ust. 3, art. 27 ust. 1, 3, 8, 9, 11a pkt 2, ust. 14, 15, 15f, 15g, 15h pkt 2, ust. 15i–15l i 16a–16c, art. 28 ust. 6, art. 29 ust. 2, 2a i 4, art. 30 ust. 2 i 4, art. 32c ust. 1, 4, 7, 10 i 12 oraz art. 34a ust. 10 ustawy zmienianej w art. 13,

6. art. 17 ust. 1, 3, 8, 9, 14, 15, 15f pkt 2, ust. 15g–15j, 16a, 17 pkt 2 i ust. 17a, art. 18 ust. 6, art. 19 ust. 2, 2a i 5, art. 23 ust. 10 i art. 46 ust. 3 ust awy zmienianej w art. 17,

7. art. 27a ust. 3, art. 31 ust. 1, 3, 6, 7, 10 pkt 2, ust. 13, 14, 14f pkt 2, ust. 14g–14j, 15a i 15b, art. 32 ust. 8, art. 33 ust. 2, 2a i 4 oraz art. 34 ust. 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 18,

8. art. 23p ust. 1, 3, 7, 8, 15, 1 6, 17 pkt 2, ust. 18–21, 23, 26 i ust. 27 pkt 2, art. 23q ust. 4–7, 9, 10 i 12, art. 23r ust. 2, 3, 5 i 6, art. 23s ust. 11 i art. 25c ust. 2 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 19,

9. art. 9 ust. 4 i 6–9 ustawy zmienianej w art. 22,

10. art. 118 ust. 1, 3, 6, 7, 9, 13, 15 i 16 pkt 2, art. 119 ust. 3–6 i 9, art. 120 ust. 2, art. 122 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2 i ust. 3–5, art. 123 ust. 3 i art. 127a ust. 9 ustawy zmienianej w art. 23,

11. art. 42 ust. 1 i 4, art. 44 ust. 1 i 2, art. 46 ust. 2, art. 48 ust. 1 i 2 pkt 2 i ust. 3–5, art. 49 ust. 2 i 3, art. 50, art. 52 ust. 1, art. 53 ust. 2 i art. 54 ust. 1 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 25 – są skuteczne, jeżeli dokonano ich z zachowaniem wymogów określonych w tych przepisach w brzmieniu dotych - czasowym. ” „Art. 40 Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

12. art. 28 pkt 1, art. 30 pkt 2–6, art. 31 pkt 1 lit. a, c–e, f w zakresie pkt 67 lit. b, oraz lit. g i h, pkt 2–4 oraz art. 39 ust. 1 i 2, które wchodzą w życie z dniem 1 październi ka 2023 r.;

13. art. 2 pkt 1, pkt 6 lit. b, pkt 14, 16 i 17 oraz art. 33, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.;

14. art. 6, art. 7, art. 9, art. 12, art. 13, art. 17–19 i art. 21 pkt 2 w zakresie art. 13 § 3a pkt 1 oraz art. 22, art. 23, art. 25 i art. 38, które wchodzą w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia;

15. art. 1 pkt 1–14, 21 i 33, art. 2 pkt 6 lit. a, pkt 8, 12 i 15, art. 3 pkt 1, 6, 10 i 16–20, art. 4, art. 5, art. 10, art. 11, art. 24 pkt 1, art. 28 pkt 2 – w zakresie uchylenia art. 15zzs1 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 i 3, art. 28 pkt 3 oraz art. 39 ust. 3, które wchodzą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia;

16. art. 30 pkt 1, art. 31 pkt 1 lit. b oraz f w zakresie pkt 67 lit. c, które wchodzą w życie z dniem 14 marca 2024 r.;

17. art. 14, który wchodzi w życie z dniem 1 października 2029 r.”;

18. art. 11 ust. 2 i art. 12 ustaw y z dnia 17 sierpnia 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1834), które stanowi ą: Art. 11. „2. Dotychczaso we przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 32a ust. 12–14, art. 32aa ust. 9, art. 32c ust. 14, art. 78 oraz art. 87 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 5 oraz art. 9 ust. 10 ustawy zmienianej w art. 8 zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie wymienionych przepisów, jednak nie dłużej niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, i mogą być zmieniane.
    Art. 12. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 1 i 3, art. 2, art. 5 pkt 2 i 4, art. 7 pkt 2 i 4 oraz art. 10, które wchodzą w życie z dniem 1 października 2023 r.”. Marszałek Sejmu: S. Hołownia

Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 812

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 maja 2024 r. (Dz. U. poz. 812) USTAWA
z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
Art. 1. Tworzy się Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwaną dalej „ABW ”, właściwą w sprawach ochrony bez- pieczeństwa wewnętr znego państwa i jego porządku konstytucyjnego.
Art. 2. Tworzy się Agencję Wywiadu, zwaną dalej „AW”, właściwą w sprawach ochrony bezpieczeństwa zewnętrz- nego państwa.
Art. 3. 1. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwany dalej „Szefem ABW ”, i Szef Agen cji Wywiadu, zwany
dalej „Szefem AW ”, są centralnymi organami administracji rządowej, działającymi odpowiednio przy pomocy ABW i AW, będącymi urzędami administracji rządowej.
2. Szef ABW i Szef AW podlegają bezpośrednio Prezesowi Rady Ministrów.
3. Działal ność Szefa ABW i Szefa AW podlega kontroli Sejmu.
Art. 4. 1. Nazwy: Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencja Wywiadu oraz ich skróty: „ABW ” i „AW” przy- sługują wyłącznie Agencjom, o których mowa w art. 1 i 2. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o „Agencjach ”, należy przez to rozumieć łącznie ABW i AW.
Art. 5. 1. Do zadań ABW należy:

1. rozpoznawanie, zapobieganie i zwalczanie zagrożeń godzących w bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz jego porządek konstytucyjny, a w szczególności w suwerenność i międzynarod ową pozycję, niepodległość i nienaruszal - ność jego terytorium, a także obronność państwa;

2. rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie przestępstw:
   a) szpiegostwa, terroryzmu, bezprawnego ujawnienia lub wykorzystania informacji niejawnych i innych przestęps tw godzących w bezpieczeństwo państwa,
   b) godzących w podstawy ekonomiczne państwa,
   c) korupcji osób pełniących funkcje publiczne, o których mowa w art. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ogra- niczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osob y pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2023 r. poz. 1090 ), jeśli może to godzić w bezpieczeństwo państwa,
   d) w zakresie produkcji i obrotu towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa,
   e) nielegalnego wytwarzania, posiadania i obrotu bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi, bronią masowej zagłady oraz środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, w obrocie międzynarodowym , f) przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, określonych w art. 232, art. 233, art. 234 , art. 235, art. 236 § 1 i art. 239 § 1
   ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2024 r. poz. 17 ), jeżeli pozostają w związku z przestęp- stwami, o których mowa w lit. a –e oraz ściganie ich sprawców;
   2a) rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywan ie zagrożeń godzących w bezpieczeństwo, istotnych z punktu widzenia ciąg - łości funkcjonowania państwa systemów teleinformatycznych organów administracji publicznej lub systemu sieci tele - informatycznych objętych jednolitym wykazem obiektów, instalacji, urz ądzeń i usług wchodzących w skład infrastru - ktury krytycznej, a także systemów teleinformatycznych właścicieli i posiadaczy obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruktury krytycznej, o których mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kry - zysowym ( Dz. U. z 2023 r. poz. 122);

Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 812

2b) ujawnianie mienia zagrożonego przepadkiem w związku z przestępstwami, o których mowa w pkt 2;
3) realizowanie, w granicach swojej właściwości, zadań związanych z ochroną informacji niejawnych ora z wykonywanie funkcji krajowej władzy bezpieczeństwa w zakresie ochrony informacji niejawnych w stosunkach międzynarodowych;
4) uzyskiwanie, analizowanie, przetwarzanie i przekazywanie właściwym organom informacji mogących mieć istotne znaczenie dla ochron y bezpieczeństwa wewnętrznego państwa i jego porządku konstytucyjnego;
5) podejmowanie innych działań określonych w odrębnych ustawach i umowach międzynarodowych.
2. Działalność ABW poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej może być prowadzona w związku z jej działalnością na terytorium państwa wyłącznie w zakresie realizacji zadań określonych w ust. 1 pkt 2. 3. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wykonuje zadania punktu kontaktowego do wymiany danych, o któ- rym mowa w art. 16 ust. 3 decyzji Rady 2008/61 5/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczegól- nie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej ( Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 1). Art. 6. 1. Do zadań AW należy:

1. uzyskiwanie, analizowanie, przetwarzanie i przekaz ywanie właściwym organom informacji mogących mieć istotne znaczenie dla bezpieczeństwa i międzynarodowej pozycji Rzeczypospolitej Polskiej oraz jej potencjału ekonomicz- nego i obronnego;
2. rozpoznawanie i przeciwdziałanie zagrożeniom zewnętrznym godzącym w bezpieczeństwo, obronność, niepodległość
   i nienaruszalność terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3. ochrona zagranicznych przedstawicielstw Rzeczypospolitej Polskiej i ich pracowników przed działaniami obcych służb specjalnych i innymi działaniami mogącym i przynieść szkodę interesom Rzeczypospolitej Polskiej;
4. zapewnienie ochrony kryptograficznej łączności z polskimi placówkami dyplomatycznymi i konsularnymi oraz poczty
   kurierskiej;
5. rozpoznawanie międzynarodowego terroryzmu, ekstremizmu oraz międzynar odowych grup przestępczości zorganizo- wanej;
6. rozpoznawanie międzynarodowego obrotu bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi, środkami odurzającymi i sub- stancjami psychotropowymi oraz towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bez pieczeństwa państwa, a także rozpoznawanie międzynarodowego obrotu bronią masowej zagłady i zagrożeń związanych z rozprze- strzenianiem tej broni oraz środków jej przenoszenia;
7. rozpoznawanie i analizowanie zagrożeń występujących w rejonach napięć, konflik tów i kryzysów międzynarodowych,
   mających wpływ na bezpieczeństwo państwa, oraz podejmowanie działań mających na celu eliminowanie tych zagrożeń;
   7a) rozpoznawanie, przeciwdziałanie i zapobieganie zdarzeniom o charakterze terrorystycznym wymierzonym przeci wko obywatelom lub mieniu Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, z wyłączeniem zdarzeń o charakterze ter- rorystycznym wymierzonych przeciwko personelowi lub mieniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
8. prowadzenie wywiadu elektronicznego;
9. podejmowanie innych działań określonych w odrębnych ustawach i umowach międzynarodowych.

2. Zadania, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3, są realizowane poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Działalność AW na terytorium Rzeczypospolite j Polskiej może być prowadzona wyłącznie w związku z jej działal- nością poza granicami państwa, a realizacja czynności operacyjno -rozpoznawczych, o których mowa w art. 27, 29 i 30, jest dopuszczalna wyłącznie za pośrednictwem Szefa ABW.
   Art. 7. 1. Prezes R ady Ministrów określa kierunki działania Agencji w drodze wytycznych.

4. Szefowie Agencji, najpóźniej na 3 miesiące przed końcem roku kalendarzowego, przedstawiają Prezesowi Rady Ministrów, każdy w zakresie swojej właściwości, roczne plany działania na rok następny.

5. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, przedstawiają corocznie do dnia 31 stycznia Prezesowi Rady Ministrów sprawozdania z działalności Agencji za poprzedni rok kalendarzowy.

Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 812

Art. 8. 1.1) Szefowie Agencji, każdy w zakresie swo jej właściwości, w celu realizacji zadań Agencji mogą podejmować współdziałanie z właściwymi organami i służbami innych państw oraz z organizacjami międzynarodowymi.
2. Podjęcie współpracy, o której mowa w ust. 1, może nastąpić po uzyskaniu zgody Prezesa R ady Ministrów.
Art. 8a.2) 1. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, mogą wydać zgodę na udział w działalności obcego wywiadu prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez organ lub służbę innego państwa, jeżeli nie narusza to in teresu Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie określonym w art. 112a ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny.
2. Szef ABW prowadzi rejestr wydanych przez siebie zgód, o których mowa w ust. 1, oraz udziela Szefowi AW, Szefowi Służby Kontrwywiadu Wojsk owego i Szefowi Służby Wywiadu Wojskowego informacji zgromadzonych w tym rejestrze w celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1 oraz art. 5 i art. 9a ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowe go (Dz. U. z 2023 r. poz. 81, 1834 i 1860 ).
3. Szef AW prowadzi rejestr wydanych przez siebie zgód, o których mowa w ust. 1, oraz udziela Szefowi ABW, Szefowi Służby Wywiadu Wojskowego i Szefowi Służby Kontrwywiadu Wojskowego informacji zgromadzonych w tym rejes trze w celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1 oraz art. 6 i art. 9a ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego.
Art. 9. 1. Działalność ABW i AW jest finansowana z budżetu państwa.
2. (uchylony)
3. Koszty realizacji zadań Agencji, w zakresie których – ze względu na wyłączenie ich jawności – nie mogą być stosowane przepisy o finansach publicznych, rachunkowości i zamówieniach publicznych, są finansowane z utworzonego na ten cel funduszu operacyjne go. 4. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, określają w drodze zarządzeń, stanowiące informacje nie- jawne szczegółowe zasady tworzenia funduszu operacyjnego i gospodarowania tym funduszem.
5. (uchylony)
Art. 9a. (uchylony)
Art. 10. Organy administracji rządowej, organy samorządu terytorialnego, instytucje państwowe oraz przedsiębiorcy prowadzący działalność w zakresie użyteczności publicznej są obowiązani, w zakresie swojego działania, do współdziałania z Agencjami, a w szczególności udziel ania pomocy w realizacji zadań Agencji.
Art. 10a. Obowiązku doręczenia korespondencji przy wykorzystaniu publicznej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego albo publicznej usługi hybrydowej, o których mowa w ustawie z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 285, 1860 i 2699 ), nie stosuje się:

1. w sprawach dotyczących przyjęcia do służby albo pracy w ABW oraz AW;

2. w sprawach wynikających ze stosunku służbowego funkcjonariuszy ABW oraz AW;

3. w sprawach wyni kających ze stosunku pracy pracowników ABW oraz AW;

4. w sprawach wynikających ze stosunku służbowego byłych funkcjonariuszy ABW, AW oraz Urzędu Ochrony Państwa;

5. w sprawach wynikających ze stosunku pracy byłych pracowników ABW, AW oraz Urzędu Ochrony Pa ństwa;

6. jeżeli doręczenie korespondencji przy wykorzystaniu publicznej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego albo publicznej usługi hybrydowej mogłoby wpłynąć negatywnie na sposób realizacji zadań Agencji.
   Rozdział 2
   Kolegium do Spraw Służb Sp ecjalnych
   Art. 11. Przy Radzie Ministrów działa Kolegium do Spraw Słu żb Specjalnych, zwane dalej „Kolegium”, jako organ opiniodawczo -doradczy w sprawach programowania, nadzorowania i koordynowania działalno ści ABW, AW, Słu żby Kontrwywiadu Wojskowego, Służb y Wywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego, zwanych dalej „służbami
   specjalnymi”, oraz podejmowanych dla ochrony bezpiecze ństwa pa ństwa działa ń Policji, Stra ży Granicznej, Stra ży Mar- szałkowskiej, Żandarmerii Wojskowej, Słu żby Wi ęziennej, Słu żby Ochrony Pa ństwa, Krajowej Administracji Skarbowej, organów informacji finansowej oraz słu żb rozpoznania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

7. W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 17 sierpnia 2023 r. o zmianie ustawy ‒ Kodeks karny oraz niektórych in nych ustaw (Dz. U. poz. 1834), która weszła w życie z dniem 23 września 2023 r.

8. Dodany przez art. 5 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; wszedł w życie z dniem 1 października 2023 r.

Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 812

Art. 12. 1. Do zadań Kolegium należy formułowanie ocen lub wyrażanie opinii w sprawach:

1. powoływania i odwoływania Szefa ABW, Szefa AW, Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szefa Służby Wywiadu
   Wojskowego oraz Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego;
2. kierunków i planów działania służb specjalnych;
3. szczegółowych projektów budżetów służb specjalnych, pr zed rozpatrzeniem ich przez Radę Ministrów;
4. projektów aktów normatywnych i innych dokumentów rządowych dotyczących działalności służb specjalnych;
5. wykonywania przez służby specjalne powierzonych im zadań zgodnie z kierunkami i planami działania tych służb;
6. rocznych sprawozdań przedstawianych przez Szefów z działalności podległych im służb specjalnych;
7. koordynowania działalno ści ABW, AW, Słu żby Kontrwywiadu Wojskowego, Słu żby Wywiadu Wojskowego i Cen- tralnego Biura Antykorupcyjnego, a tak że działa lności słu żb specjalnych z Policj ą, Stra żą Graniczn ą, Stra żą Marszał- kowsk ą, Żandarmeri ą Wojskow ą, Słu żbą Ochrony Pa ństwa, Krajow ą Administracj ą Skarbow ą, organami informacji finansowej i służbami rozpoznania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz ich współdziałania w dziedzinie ochrony
   bezpiecze ństwa pa ństwa;
8. współdziałania podmiotów, o których mowa w art. 10, ze służbami specjalnymi;
9. współdziałania służb specjalnych z właściwymi organami i służbami innych państw;
10. organizacji wymiany informa cji istotnych dla bezpieczeństwa i międzynarodowej pozycji Rzeczypospolitej Polskiej pomiędzy organami administracji rządowej;
11. ochrony informacji niejawnych dotyczących:
    a) zagrożeń o zasięgu ogólnokrajowym w zakresie ochrony informacji niejawnych,
    b) sposobów postępowania w sytuacji zagrożenia o zasięgu ogólnokrajowym, powstałej wskutek ujawnienia infor- macji niejawnych, oraz dokonywanie oceny skutków ujawnienia takich informacji,
    c) projektów aktów normatywnych i innych dokumentów rządowych dotyczących ochrony informacji niejawnych,
    d) innych spraw zlecanych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów oraz wnoszonych przez ministrów w zakresie realizacji zadań związanych z ochroną informacji niejawnych.

2. W skład Kolegium wchodzą:

1. przewodniczący – Prezes Rady Ministrów;
2. sekretarz Kolegium;
3. członkowie:
   a) minister właściwy do spraw wewnętrznych,
   b) minister właściwy do spraw zagranicznych,
   c) Minister Obrony Narodowej,
   d) minister właściwy do spraw finansów publicznych,
   e) Szef Biura Bezpiec zeństwa Narodowego;
4. minister -członek Rady Ministrów właściwy do spraw koordynowania działalności służb specjalnych, jeżeli został wy- znaczony przez Prezesa Rady Ministrów.

3. W posiedzeniach Kolegium uczestniczą także:

1. Szef ABW;

2. Szef AW;
   2a) Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego;

3. Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego;
   3a) Szef Służby Wywiadu Wojskowego;

4. Przewodniczący Sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych.

Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 812

4. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może delegować swojego przedstawiciela do udziału w posiedzeniach Kolegium,
   spełniającego wymagania określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych w zakresie dostępu do informacji nie- jawnych o klauzuli tajności „ściśle tajne ”.
5. Przewodniczący Kolegium może zapraszać do udziału w posiedz eniach Kolegium przewodniczących właściwych komisji sejmowych, przedstawicieli organów państwowych oraz inne osoby, których uczestnictwo jest niezbędne ze względu
   na tematykę obrad.
6. Sekretarza Kolegium powołuje, spośród osób spełniających wymagania okre ślone w przepisach o ochronie infor - macji niejawnych w zakresie dostępu do informacji niejawnych o klauzuli tajności „ściśle tajne ”, i odwołuje Prezes Rady Ministrów.
7. Sekretarz Kolegium organizuje pracę Kolegium i w tym zakresie może występować do organ ów administracji rządo - wej o przedstawienie informacji niezbędnych w sprawach rozpatrywanych przez Kolegium.
8. Obsługę Kolegium zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
9. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia:

1. szczegółowy tryb i zasady fu nkcjonowania Kolegium,
2. zakres czynności sekretarza Kolegium
   – w sposób zapewniający sprawną pracę Kolegium.
   Art. 13. 1. Prezes Rady Ministrów w celu koordynacji działań w dziedzinie ochrony bezpieczeństwa i obronności pań- stwa wydaje wiążące wytyczne ora z żąda informacji i opinii od:
3. ministra właściwego do spraw wewnętrznych – w odniesieniu do działalności Policji, Straży Granicznej, Służby Ochrony
   Pańs twa;
4. Ministra Sprawiedliwości – w odniesieniu do działalności Służby Więziennej;
5. Ministra Obron y Narodowej – w odniesieniu do działalności Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Żandarmerii Wojskowej;
6. Szefów Agencji – w odniesieniu do działalności tych Agencji;
7. Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego – w odniesieniu do dz iałalności Centralnego Biura Antykorupcyjnego;
8. ministra właściwego do spraw finansów publicznych – w odniesieniu do działalności Krajowej Administracji Skarbo- wej oraz organów informacji finansowej.

2. W przypadku powołania ministra w celu koordynowania działalności służb specjalnych wytyczne, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do działalności Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Służby Wywiadu Wojskowego Prezes Rady Ministrów wydaje na wniosek tego mi nistra.

3. Wytyczne, o których mowa w ust. 1 i 2, opiniuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej oraz Kolegium do Spraw Służb Specjalnych.

4. Prezes Rady Ministrów, zwracając się do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o wyrażenie opinii w sprawie, o któ- rej mowa w ust. 3, załącza opinię Kolegium do Spraw Służb Specjalnych.

5. O wydaniu wytycznych Prezes Rady Ministrów niezwłocznie powiadamia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

6. Prezes Rady Ministrów w celu zapewnienia wymaganego współdziałania służb specj alnych może żądać od Szefów tych służb informacji związanych z planowaniem i wykonywaniem powierzonych zadań. Żądanie przekazania informacji skierowane do Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego albo Szefa Służby Wywiadu Wojskowego wymaga równoczes - nego powia domienia Ministra Obrony Narodowej.

7. Prezes Rady Ministrów może upoważnić ministra powołanego w celu koordynowania działalności służb specjalnych do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 6.

8. W razie konieczności współpracy służb specjalnych w celu realizacji ustawowych zadań Prezes Rady Ministrów obowiązek koordynacji działań w tym zakresie powierza ministrowi powołanemu w celu koordynowania działalności służb specjalnych albo Szefowi jednej ze służb.

Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 812

Rozdział 3
Organizacja Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu
Art. 14. 1. Szefów ABW i AW powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii Prezydenta Rzeczy- pospolitej Polskiej, Kolegium oraz Sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych.
1a. Prezes Rady Ministrów zwra cając się do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o wyrażenie opinii, o której mowa w ust. 1, załącza opinię Kolegium do Spraw Służb Specjalnych.
2. Prezes Rady Ministrów, na wniosek Szefa właściwej Agencji, powołuje i odwołuje zastępców Szefa ABW i Szefa AW, po zasięgnięciu opinii Sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych.
Art. 15. Szefem ABW i Szefem AW może zostać osoba, która:

1. posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2. korzysta z pełni praw publicznych;
3. wykazuje nieskazitelną postawę moralną, ob ywatelską i patriotyczną;
4. daje rękojmię należytego wykonywania zadań;
5. spełnia wymagania określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych w zakresie dostępu do informacji nie- jawnych o klauzuli tajności „ściśle tajne ”;
6. nie pełniła służby zawo dowej, nie pracowała i nie była współpracownikiem organów bezpieczeństwa państwa, wymie- nionych w art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni prze- ciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2023 r. poz. 102), ani też nie była sędzią, który orzekając uchybił godności urzędu, sprzeniewierzając się niezawisłości sędziowskiej.
   Art. 16. Odwołanie Szefa Agencji z zajmowanego stanowiska może nastąpić w przypadku:
7. rezygnacji z zajmowanego stanowiska;
8. zrzeczenia się obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa;
9. skazania prawomocnym wyrokiem sądu za popełnione przestępstwo lub przestępstwo skarbowe;
10. utraty predyspozycji niezbędnych do zajmowania stanowiska;
11. niewykonywania obowiązków z powodu choroby trwającej nieprzerwanie ponad 3 miesiące.
    Art. 17. W przypadku zwolnienia stanowiska Szefa Agencji lub czasowej niemożności sprawowania przez niego funk- cji, Prezes Rady Ministrów może powierzyć pełnienie obowiązków Szefa, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące, jego zastępcy lub innej osobie.
    Art. 18. 1. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, przekazują niezwłocznie Prezydentowi Rzeczy - pospolitej Polskiej i Prezesowi Rady Ministrów informacje mogące mieć istotne znaczenie dla bezpieczeńs twa i między - narodowej pozycji Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, przekazują niezwłocznie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej informacje, o których mowa w ust. 1, w każdym przypadku, kiedy Prezydent Rze czypospolitej Polskiej tak zdecyduje.

3. Jeżeli informacje, o których mowa w ust. 1, dotyczą spraw objętych zakresem działania właściwego ministra, Szef Agencji przekazuje je temu ministrowi, chyba że Prezes Rady Ministrów zdecyduje inaczej.
   Art. 19. 1. Sz efowie kierują Agencjami bezpośrednio lub przez swoich zastępców.

4. Szefowie Agencji mogą upoważnić podległych funkcjonariuszy do załatwiania spraw w ich imieniu w określonym zakresie, z wyjątkiem spraw, o których mowa w art. 29–31, a także art. 27, z wyłączeniem upoważnienia dla zastępcy Szefa ABW
   w zakresie określonym w art. 27 ust. 9a.

5. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, w drodze zarządzeń, określają sposoby, metody i formy wykonywania zadań w Agencji w zakresie nieobjętym innymi p rzepisami.
   Art. 20. 1. Prezes Rady Ministrów nadaje, w drodze zarządzeń, każdej z Agencji statut, który określa jej organizację wewnętrzną.

6. Szefowie Agencji, w drodze zarządzeń, każdy w zakresie swojej właściwości, nadają regulaminy organizacyjne jed- nostkom organizacyjnym każdej z Agencji, w których określają jej strukturę wewnętrzną i szczegółowe zadania.

Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 812

3. Szefowie Agencji, w drodze zarządzeń, każdy w zakresie swojej właściwości, mogą tworzyć, przekształcać i likwido- wać ośrodki szkolenia Agencji, okre ślając ich strukturę, zadania oraz zasady funkcjonowania w zakresie nie objętym innymi prze- pisami.
4. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, mogą tworzyć zespoły o charakterze stałym lub doraźnym , określając ich nazwę, skład osobowy oraz sz czegółowy zakres i tryb działania.
   Art. 20a. W ABW i AW mogą być zatrudniani pracownicy.
   Rozdział 4
   Uprawnienia funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu
   Art. 21. 1. W granicach zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1, funkcjon ariusze ABW wykonują:

1. czynności operacyjno -rozpoznawcze i dochodzeniowo -śledcze w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw oraz ścigania ich sprawców;
2. czynności operacyjno -rozpoznawcze i analityczno -informacyjne w celu uzyskiwani a i przetwarzania informacji istot- nych dla ochrony bezpieczeństwa państwa i jego porządku konstytucyjnego.

2. ABW wykonuje również czynności na polecenie sądu lub prokuratora w zakresie określonym w Kodeksie postępo- wania karnego oraz Kodeksie karnym wykona wczym.
3. Funkcjonariusze ABW wykonują czynności tylko w zakresie właściwości tej Agencji i w tym zakresie przysługują im uprawnienia procesowe Policji, wynikające z przepisów Kodeksu postępowania karnego.
   Art. 22. W granicach zadań, o których mowa w art. 6 ust. 1, funkcjonariusze AW wykonują czynności operacyjno - -rozpoznawcze i analityczno -informacyjne.
   Art. 22a. 1. Jeżeli informacje i materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych przez ABW albo AW wskazują, że sprawa będąca ich przedmiotem należy do zak resu działania innych organów , służb lub instytucji, Szef właściwej Agencji przekazuje, z zastrzeżeniem ust. 5–7, uzyskane informacje i materiały właściwemu podmiotowi.
4. Jeżeli informacje i materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych przez organy, sł użby lub instytucje upraw- nione do wykonywania czynności operacyjno -rozpoznawczych wskazują, że sprawa będąca przedmiotem tych czynności należy do zakresu działania ABW albo AW, podmioty te przekazują uzyskane informacje i materiały właściwej Agencji.
5. Jeżeli informacje i materiały uzyskane przez ABW albo AW wskazują na uzasadnione podejrzenie popełnienia prze- stępstwa lub przestępstwa skarbowego albo potwierdzają jego popełnienie, Szef właściwej Agencji przedstawia je właści- wemu prokuratorowi, w celu podję cia decyzji w zakresie ich dalszego procesowego wykorzystania.
6. Jeżeli informacje i materiały uzyskane przez ABW albo AW wskazują na uzasadnione podejrzenie popełnienia wykroczenia lub wykroczenia skarbowego albo potwierdzają jego popełnienie, Szef właśc iwej Agencji, z zastrzeżeniem
   art. 148 ust. 2, zawiadamia organ właściwy dla ścigania sprawcy.
7. Jeżeli w toku realizacji czynności operacyjno -rozpoznawczych ujawnią się okoliczności wskazujące na to, że sprawa będąca przedmiotem tych czynności nie pozost aje w kompetencji ABW albo AW, Szef właściwej Agencji może podjąć decyzję o jej kontynuowaniu, jeżeli jest to uzasadnione bezpieczeństwem państwa.
8. Szef właściwej Agencji podejmuje decyzję, o której mowa w ust. 5, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, z zastr zeże- niem ust. 7. Szef właściwej Agencji powiadamia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o wystąpieniu do Prezesa Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie takiej zgody.
9. W przypadku powołania ministra w celu koordynowania działalności służb specjalnych, z godę, o której mowa w ust. 6, wyraża ten minister.
10. Szef właściwej Agencji, niezwłocznie po uzyskaniu zgody, o której mowa w ust. 6 albo 7, powiadamia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o kontynuacji czynności, o których mowa w ust. 5.
11. (uchylony)3)

3. Przez art. 5 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 812

Art. 22b. 1. Jeżeli informacje lub materiały uzyskane przez ABW podczas realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1:

1. wskazują na popełnienie przestępstwa szpiegostwa albo
2. uprawdopodobniają działalność zmierzającą do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym
   – Szef ABW może, w przypadku gdy jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa państwa, odstąpić od obowiązku zawiadomienia właściwego prokuratora o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia tego przestępstwa oraz osobie, która według
   uzyskanych przez ABW informacji lub materiałów może być jego sprawcą.

2. Szef ABW może odstąpić od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy sprawca przestępstwa szpiego- stwa albo podejrzewany o przestępstwa o charakterze terrorystycznym świadomie i dobrowolnie:

1. ujawnił wszelkie okoliczności popełnionego czynu lub prowadzonej działalności;
2. zobowiązał się do podjęcia tajnej współpracy z ABW.
   2a.4) Szef ABW może odstąpić od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, tak że w przypadku sprawcy przestęp stwa, o którym mowa w art. 130 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks kar ny, gdy wywiad państwa sojuszni czego, w któ- rego działalności brał on udział, ujawni okoliczności popełnionego czynu lub prowadzonej działalności, zobowiązując się do dalszego jej pr owadzenia w ramach tajnej współpracy z ABW lub do bieżącego informowania o zakresie prowadzonych przez ten wywiad czynności, uzyskując zgodę następczą na zasadach określonych w art. 8a.
   3.5) Szef ABW może odstąpić od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, po z asięgnięciu opinii Pierwsz ego Zastępc y Prokuratora Generalnego Prokurator a Krajowego oraz ministra – członka Rady Ministrów właściwego do spraw koordyno- wania działalności służb specjalnych, jeżeli został powołany.

4. Odstąpienie od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, dotyczy funkcjonariuszy publicznych wykonujących czyn ności w postępowaniu określonym w niniejszym artykule.
5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy sprawca przestępstwa szpiegostwa lub podejrzewany o przestępstwa o charakterze terro rystycznym:

1. popełnił umyślne przestępstwo przeciwko życiu albo inne przestępstwo umyślne, którego skutkiem jest śmierć człowieka , ciężki uszczerbek na zdrowiu, albo
2. współdziałał w popełnieniu takiego przestępstwa lub usiłował je popełnić albo
3. nakłaniał inną osobę do popełnienia czynu zabronionego, o którym mowa w pkt 1.

6. W przypadku gdy sprawca przestępstwa szpiegostwa lub podejrzewany o przestępstwa o charakterze terrorystycznym, mimo podjęcia tajnej współpracy z ABW, prowadzi nadal działalność na szkodę Rzeczypospolitej Polskiej niezgodnie z wa- runkami tej współpracy albo popełnił jedno z przestępstw, o których mowa w ust. 5, lub współdziałał w popełnieniu takiego przestępstwa albo nakłaniał do jego popełnienia, Szef ABW powiadamia o tym właściwe go prokuratora.
7. Szef ABW powiadamia właściwego prokuratora także w przypadku, gdy zostanie ujawnione, że sprawca przestęp- stwa szpiegostwa lub podejrzewany o przestępstwa o charakterze terrorystycznym, który podjął tajną współpracę z ABW, świadomie nie u jawnił wszelkich okoliczności czynu lub działalności, o których mowa w ust. 1.
8. W przypadku zagrożenia życia lub zdrowia osoby, o której mowa w ust. 1, lub osób przez nią wskazanych Szef ABW stosuje wobec tej osoby lub osób przez nią wskazanych odpowiedn ie do zagrożenia środki ochronne, a także zapewnia nie- zbędne środki pomocy, w tym, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, także pomoc finansową. Przepisy art. 35 ust. 3 i art. 36 stosuje się odpowiednio.
9. Szef ABW cofa ochronę lub pomoc w przypadku:

1. umyślnego naruszania przez osobę objętą ochroną lub pomocą, o której mowa w ust. 8, zasad albo zaleceń w zakresie tej ochrony lub pomocy;
2. zaistnienia co najmniej jednej z okoliczności, o których mowa w ust. 5–7.

10. W razie cofnięcia ochrony lub pomocy w przypadkach, o których mowa w ust. 9, sprawca przestępstwa szpiegos twa lub podejrzewany o przestępstwa o charakterze terrorystycznym jest obowiązany do zwrotu Szefowi ABW równowartości świadczeń otrzymanych w ramach pomocy, a także zwrotu dokumentów ok reślonych w art. 35 ust. 3, jeżeli zostały mu wydane. Przepis stosuje się odpowiednio do osób chronionych, o których mowa w ust. 8.

4. Dodany przez art. 5 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; wszedł w życie z dniem 1 października 2023 r.

5. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 13 ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1860); wszedł w życie z dniem 14 grudnia 2023 r.

Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 812

Art. 23. 1. Funkcjonariusze ABW, wykonując czynności służące realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1, mają prawo:

1. wydawania osobom poleceń określonego zachowania się w granicach niezbędnych do wykonania czynności określo- nych w pkt 2–5a lub wykonywania innych czynności służbowych podejmowanych w zakresie i w celu realizacji usta- wowych zadań ABW lub w celu uniknięcia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia, gdy jest to niezbędne do sprawnego i zgodnego z prawem wykonywania tych czynności albo uniknięcia zatarcia śladów prze- stępstwa;
2. legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;
3. zatrzymywani a osób w trybie i w przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego;
4. przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i w przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego ;
5. dokonywania kontroli osobistej, a także przegląd ania zawartości bagaży i sprawdzania ładunków w portach i na dwor- cach lub innych miejscach odprawy podróżnych lub bagażu oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego i wod- nego, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary lub w związku z reali- zacją zadań określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1–2b i 5; 5a) dokonywania sprawdzenia prewencyjnego na zasadach i w sposób określony w art. 43a;
6. obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarz eń w miejscach publicznych oraz dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom w trakcie wykonywania czynności operacyjno -rozpoznawczych podejmo- wanych na podstawie ustawy;
7. żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielenia nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obo- wiązujący ch przepisów prawa;
8. zwracania się o niezbędną pomoc do innych niż wymienieni w pkt 7 przedsiębiorców, jednostek organizacyjnych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w rama ch obowiązujących przepisów prawa.

2. Osobie zatrzymanej lub wobec której dokonano przeszukania, przysługują uprawnienia odpowiednio osoby zatrzy- manej lub osoby, której prawa zostały naruszone, przewidziane w przepisach Kodeksu postępowania karnego.
3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki okazały się bezcelowe lub nieskuteczne.
4. Osoba zatrzymana może być okazywana, fotografowana lub daktyloskopowana tylko wtedy, gdy jej tożsamości nie można ustalić w inny sposób.
5. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać, w razie uzasadnionej potrzeby, badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.
6. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6, powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobis te osoby, wobec której zostały podjęte.
7. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1:

1. pkt 1, 2, 7 i 8, w terminie 7 dni od dnia dokonania czynności,
2. pkt 6, w terminie 7 dni od dnia gdy podmiot dowiedział się o dokonanych wobec nieg o czynnościach
   – przysługuje zażalenie do prokuratora właściwego ze względu na miejsce przeprowadzenia czynności. Do zażalenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego w zakresie dotyczącym postępowania odwoławczego.

8. Materiały z czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 6, które nie stanowią informacji potwierdzających popełnienie przestępstwa lub nie są istotne dla bezpieczeństwa państwa, podlegają niezwłocznie protokolarnemu, komisyjnemu znisz- czeniu. Zniszczenie materiałów zarządza Szef ABW.

9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzania badań lekarskich, o których mowa w ust. 5, osób zatrzymanych przez funkcjonariuszy ABW. Rozporządzenie powinno określać osoby przeprowadzające bada - nia oraz organizację i miejsce p rzeprowadzania badań, a także przypadki uzasadniające potrzebę udzielenia osobie zatrzy - manej pierwszej pomocy medycznej, z uwzględnieniem ochrony zdrowia osoby zatrzymanej.

10. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przeprowa dzania i dokumentowania czyn - ności , o których mowa w ust. 1 pkt 1–4 i 6, uwzględniając dostosowany do sytuacji sposób przeprowadzania przez funk - cjonariuszy ABW czynności podejmowanych w ramach ustawowych uprawnień oraz obowiązki funkcjonariuszy podczas realizacji tych czynności.

Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 812

Art. 23a. 1. Kontrola osobista polega na sprawdzeniu:

1. zawartości odzieży i obuwia osoby poddawanej kontroli osobistej, zwane j dalej „osobą kontrolowaną”, i przedmiotów, które znajdują się na jej ciele, bez odsłaniania przykrytej odzieżą powierzchni ciała;
2. zawartości podręcznego bagażu oraz innych przedmiotów, które posiada przy sobie osoba kontrolowana;
3. zawartości odzieży i obuwia osoby kontrolowanej i przedmiotów, które znajdują się na jej ciele, z odsłonięciem przy- krytych odzieżą powierzchni ciała w celu oraz w zakresie niezbędnym do odebrania broni lub innych poszukiwanych przedmiotów, w przypadku gdy ujawniono ich posiadanie przez osobę kontrolowaną podczas s prawdzenia, o którym mowa w pkt 1 lub 2, i gdy do ich odebrania nie jest wystarczające zastosowanie czynności określonych w pkt 1 i 2;
4. jamy ustnej, nosa, uszu oraz włosów osoby kontrolowanej;
5. miejsc intymnych osoby kontrolowanej, w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

2. Funkcjonariusz dokonuje kontroli osobis tej w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby kontro- lowanej oraz w zakresie niezbędnym w danych okolicznościach do zrealizowania celu dokonywanej kontroli. Podczas sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 i 5, osoba kontrolowana powinna być częściowo ubrana. Funkcjonariusz naj- pierw sprawdza część odzieży, a przed sprawdzeniem kolejnej części umożliwia osobie kontrolowanej włożenie odzieży już sprawdzonej.
3. Sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3, można dokonać wzrokowo, manualnie lu b z wykorzystaniem psa służbowego lub środków technicznych niezbędnych do wykrywania materiałów i urządzeń, których posiadanie jest zabro- nione, w szczególności broni, materiałów wybuchowych, środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekur- sorów, a sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 i 5 – wzrokowo lub manualnie.
4. Funkcjonariusz dokonujący kontroli osobistej:

1. przystępując do czynności związanych z kontrolą osobistą podaje swój stopień, imię i nazwisko w sposób umożliwia- jący odnotowani e tych danych, a funkcjonariusz nieumundurowany na żądanie osoby kontrolowanej okazuje również legitymację służbową w taki sposób, aby osoba kontrolowana miała możliwość odczytać i zanotować numer i organ, który wydał legitymację, oraz nazwisko funkcjonari usza;
2. podaje podstawę prawną i przyczynę podjęcia kontroli osobistej;
3. legitymuje osobę kontrolowaną oraz inne osoby, jeżeli uczestniczą w czynności;
4. może wezwać osobę kontrolowaną do dobrowolnego wydania przez nią broni lub innych poszukiwanych pr zedmiotów oraz może żądać opróżnienia przez osobę kontrolowaną kieszeni, innych części odzieży, przedmiotów znajdujących się na ciele osoby kontrolowanej lub przez nią posiadanych, jak również może żądać przyjęcia przez osobę kontrolo- waną odpowiedniej pozy cji ciała w sposób umożliwiający sprawdzenie miejsc intymnych;
5. odbiera osobie kontrolowanej broń lub inne poszukiwane przedmioty;
6. sprawdza czy informacje o osobie kontrolowanej, przedmiotach lub dokumentach posiadanych przez tę osobę są prze- twarzane w dostępnych krajowych i międzynarodowych systemach informacyjnych, w których przetwarza się informacje , w tym dane osobowe, o osobach podejrzanych o popełnienie przestępstw, osobach zaginionych lub osobach poszuki- wanych w związku z ochroną bezpieczeństwa i porządku publicznego lub w których przetwarza się informacje o skra- dzionych lub utraconych dokumentach lub przedmiotach w celu ich odnalezienia;
7. pobiera niezbędne dane osobowe osoby kontrolowanej lub innych osób, jeżeli uczestniczą w czynności, oraz d ane dotyczące posiadanych przez osobę kontrolowaną dokumentów i podlegających sprawdzeniu przedmiotów, w tym dane związane z tymi przedmiotami lub utrwalone na tych dokumentach;
8. może odstąpić od wykonywania czynności, o któryc h mowa w pkt 1 i 3, w przyp adku gdy czynności te zostały wyko- nane przez funkcjonariusza bezpośrednio przed przystąpieniem do dokonania kontroli osobistej w ramach realizacji innych uprawnień ABW, w szczególności w związku z legitymowaniem osoby.

5. Kontroli osobistej dokonuje funkcj onariusz tej samej płci, co osoba kontrolowana, w miejscu niedostępnym w czasie
   wykonywania kontroli dla osób postronnych.

6. W przypadku gdy kontrola osobista musi być dokonana niezwłocznie, w szczególności ze względu na okoliczności mogące stanowić zagro żenie życia lub zdrowia ludzkiego lub mienia, może jej dokonać funkcjonariusz płci odmiennej niż osoba kontrolowana, także w miejscu niespełniającym warunku, o którym mowa w ust. 5, w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby kontrolowanej.

Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 812

7. Podczas kontroli osobistej może być obecna osoba przybrana przez dokonującego czynności, a w przypadku gdy nie uniemożliwi to przeprowadzenia kontroli osobistej albo nie utrudni jej przeprowadzenia w istotny sposób, podczas kontroli osobistej może być obecna także osoba wskazana przez osobę kontrolowaną.
8. Osoba kontrolowana jest obowiązana umożliwić funkcjonariuszom dokonanie czynności, o których mowa w ust. 1.
9. Po zakończeniu kontroli osobistej funkcjonariusz poucza osobę kontrolowaną o prawie do z łożenia zażalenia, o któ- rym mowa w ust. 11, oraz o prawie do żądania sporządzenia protokołu z kontroli osobistej.
10. Z kontroli osobistej sporządza się protokół w przypadku, gdy osoba kontrolowana zgłosiła takie żądanie bezpośrednio
    po jej dokonaniu oraz w przypadku, gdy w toku kontroli znaleziono broń lub inne poszukiwane przedmioty. Protokół zawiera w szczególności:

1. oznaczenie czynności, podstawy prawnej i przyczyny jej podjęcia, jej miejsca oraz danych osoby kontrolowanej i osób uczestniczących w kontroli osobistej, obejmujących w szczególności imię, nazwisko, numer PESEL lub datę urodzenia oraz rodzaj i cechy identyfikacyjne dokumentu, na podstawie którego ustalono tożsamość osoby;
2. datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia czynności;
3. dane funkcj onariusza dokonującego czynności obejmujące imię, nazwisko i stanowisko służbowe;
4. miejsce dokonania czynności;
5. przebieg czynności, oświadczenia i wnioski jej uczestników;
6. spis znalezionych i odebranych przedmiotów oraz w miarę potrzeby ich opis;
7. pouczenie osoby kontrolowanej o jej prawach;
8. w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności.

11. Osobie kontrolowanej przysługuje zażalenie do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce dokonania kontroli osobi stej, w terminie 7 dni od dnia jej dokonania, w celu zbadania zasadności, legalności oraz prawid łowości jej dokonania. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 50 Kodeksu postępowania karnego.
12. W przypadku stwierdzenia bezzasadności, nie legalności lub nieprawidłowości dokonania kontroli osobistej, sąd zawiadamia o tym prokuratora i Szefa ABW.
13. W przypadku gdy w toku kontroli osobistej nie znaleziono broni lub innych poszukiwanych przedmiotów lub w przypadku gdy osoba kontrolowana nie z głosiła żądania sporządzenia protokołu z kontroli, kontrolę osobistą dokumentuje się w dokumentacji służbowej, określając datę, czas, miejsce i przyczynę jej dokonania, dane osób w niej uczestniczących oraz rodzaj i wynik czynności, a także informację o pouczeniu osoby kontrolowanej, o którym mowa w ust. 9.
14. W przypadku gdy przedmioty ujawnione w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1, stwarzają niebezpieczeń- stwo dla życia, zdrowia lub mienia, funkcjonariusz, w granicach dostępnych środków, niezwłoczn ie podejmuje działania zmierzające do usunięcia niebezpieczeństwa.
15. Zażalenie, o którym mowa w ust. 11, składa się za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ABW, której funkcjo- nariusz dokonał kontroli osobistej. Jednostka organizacyjna, o której mowa w zdaniu pierwszym, niezwłocznie przekazuje zażalenie do sądu rejonowego.
    Art. 23b. 1. Przeglądanie zawartości bagaży lub sprawdzanie ładunków w portach, na dworcach lub innych miejscach
    odprawy podróżnych lub bagażu oraz w środkach transportu lądowego, powi etrznego i wodnego polega na:

1. wzrokowej i manualnej kontroli zawartości bagaży lub ładunków, w tym manualnym sprawdzeniu ładunków, elementów
   konstrukcyjnych bagaży oraz znajdujących się w nich przedmiotów;
2. sprawdzeniu bagaży i ładunków z wykorzystani em psa służbowego lub wykorzystaniem środków technicznych nie- zbędnych do wykrywania materiałów i urządzeń zabronionych, w szczególności broni, materiałów wybuchowych, środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów.

2. Czynności, o który ch mowa w ust. 1, wykonuje się w obecności posiadacza bagaży lub ładunków, a w przypadku gdy nie można ustalić posiadacza bagaży lub ładunków lub w przypadku jego nieobecności – w obecności przedstawiciela przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego.

3. W przypadku bagaży lub ładunków przyjętych do przewozu, czynności, o których mowa w ust. 1, wykonuje się wyłącznie w obecności przedstawiciela przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego.

Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 812

4. W przypadku braku możliwości zapewnienia natychmiastowej obecności osób, o których mowa w ust. 2, funkcjo- nariusz może wykonać czynności określone w ust. 1 bez ich obecności, jeżeli z posiadanych informacji wynika, że zwłoka może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzkiego lub mienia, albo gdy istnieje uzasadniona ob awa zniszczenia bądź utracenia przedmiotów mogących stanowić dowód w postępowaniu prowadzonym w związku z realizacją zadań, o któ- rych mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1–2b lub 5.

5. Funkcjonariusz, w związku z realizacją czynności, o których mowa w ust. 1, ma praw o żądania udostępnienia bagaży lub przewożonych ładunków, w tym otwarcia bagażnika oraz udostępnienia przestrzeni bagażowej w środkach komunikacji do przejrzenia, wyjęcia przewożonych bagaży lub ładunków oraz otwarcia i pokazania ich zawartości.

6. Osoby, o których mowa w ust. 2, są obowiązane udostępnić funkcjonariuszowi bagaż lub ładunek do przejrzenia lub sprawdzenia, w tym wykonać czynności, o których mowa w ust. 5.

7. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonuje się w miarę możliwości w sposób niepowod ujący uszkodzenia prze- glądanych bagaży lub ładunków.

8. Przy dokonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 23a ust. 4 i 14 stosuje się odpowiednio.

9. Funkcjonariusz po zakończeniu wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, poucza posi adacza bagaży lub ładunków lub przedstawiciela przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego, w obecności którego dokonano tych czyn ności, o prawie do złożenia zażalenia, o którym mowa w ust. 11, oraz o prawie do żądania sporządzenia protokołu z dokonanych czynności.

10. Z dokonania czynności, o których mowa w ust. 1, sporządza się protokół w przypadku, gdy posiadacz bagaży lub ładunków lub przedstawiciel przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego, w obecności którego dokonano tych czynności,
    zgłosił takie żądanie bezpośrednio po dokonaniu tych czynności oraz w przypadku, gdy w toku czynności znaleziono broń lub inne poszukiwane przedmioty. Do sporządzenia protokołu stosuje się odpowiednio przepis art. 23a ust. 10 zdanie drugie.

11. Posiadaczowi bagaży lub ł adunków lub przedstawicielowi przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego, w obec- ności którego dokonano czynności określonych w ust. 1, przysługuje zażalenie do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce dokonania czynności, w terminie 7 dni od dnia jej dokonania, w celu zbadania zasadności, legalności oraz pra- widłowości jej dokonania. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 50 Kodeksu postępowania karnego. W przypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub nieprawidłowości doko nania czynności, przepis art. 23a ust. 12 stosuje się odpowiednio.

12. W przypadku gdy w toku czynności, o których mowa w ust. 1, nie znaleziono broni lub poszukiwanych przedmio- tów lub gdy posiadacz bagaży lub ładunków lub przedstawiciel przewoźnika, spedy tora lub agenta morskiego, w obecności którego dokonano tych czynności, nie zażądał sporządzenia protokołu, czynności dokumentuje się w dokumentacji służbowej, określając datę, czas, miejsce i przyczynę ich dokonania, dane osób w nich uczestniczących oraz rodzaj i wynik czynności, a także informację o pouczeniu osoby, o którym mowa w ust. 9.

13. Zażalenie, o którym mowa w ust. 11, składa się za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ABW, której funkcjo- nariusz dokonał czynności, o której mowa w ust. 1. Jedno stka organizacyjna, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie- zwłocznie przekazuje zażalenie do sądu rejonowego.
    Art. 23c. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania dokumentów, o których mowa
    w art. 23a ust. 10 i 13 oraz art. 23b ust. 10 i 12, a także wzory protokołów, o których mowa w art. 23a ust. 9 i art. 23b ust. 9, z uwzględnieniem informacji niezbędnych do udokumentowania podstaw prawnych, celu i zakresu dokonanej kontroli oso- bistej, przeglądania zawartości bagaży i sprawd zania ładunków w portach i na dworcach oraz w środkach transportu lądo- wego, powietrznego i wodnego oraz z uwzględnieniem niezbędnych danych osobowych osób objętych tymi czynnościami, uczestniczących w tych czynnościach oraz dokonujących tych czynności, a także informacji niezbędnych do ustalenia prze- biegu i wyniku tych czynności.
    Art. 23d. 1. Funkcjonariusz, który w toku kontroli osobistej, sprawdzenia prewencyjnego, przeglądania zawartości bagażu lub sprawdzania środków transportu i ładunku lub sprawdzenia , o którym mowa w art. 43a ust. 4, ujawnił rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie o przestępstwo, którego ściganie należy do zadań ABW, lub podlegające zajęciu w takim postępowaniu, jest obowiązany rzeczy te zatrzymać za pokwitowaniem, a jeżeli ujawnił rze czy mogące stanowić dowód w sprawie o przestępstwo lub podlegające zajęciu w postępowaniu, którego ściganie nie należy do zadań ABW, jest obo - wiązany niezwłocznie powiadomić o tym Policję.

14. Od obowiązków, o których mowa w ust. 1, funkcjonariusz może odst ąpić, w przypadku wykonywania czynności określonych w art. 29 ust. 1 lub art. 30 ust. 1.

Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 812

Art. 24. 1. Funkcjonariusze AW, wykonując czynności, o których mowa w art. 22, mają prawo:

1. żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracj i rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielania nieodpłatnie tej pomocy, w ramach obo- wiązujących przepisów prawa;
2. zwracania się o niezbędną pomoc do innych, niż wymienieni w pkt 1, przedsiębiorców, jednostek organizacyjnych i orga- nizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie dora źnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób przeprowadzania czynności, o których mowa
   w ust. 1 oraz w art. 23 ust. 1 pkt 7 i 8, uwzględniając obowiązki funkcjonariusza AW wyst ępującego z żądaniem udzielenia pomocy lub zwracającego się o tę pomoc.
   Art. 24a. 1. Funkcjonariusze ABW albo AW mają prawo przeprowadzania doprowadzenia, o którym mowa w art. 4 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej ( Dz. U. z 2024 r. poz. 383 ), lub konwoju, o którym mowa w art. 4 pkt 3 tej ustawy.
3. Funkcjonariusze ABW albo AW wykonujący zadania w zakresie przeprowadzania doprowadzenia lub konwoju, jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa tego doprowadzenia lub konwoju, mają prawo wydawania poleceń określonego zachowania się.
4. Do wykonywania zadań w zakresie przeprowadzania doprowadzenia lub konwoju stosuje się przepisy art. 25, art. 26 i art. 26b. Art. 25. 1. W przypadkach, o których mo wa w art. 11 pkt 1–6 i 8–14 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przy- musu bezpośredniego i broni palnej, funkcjonariusz ABW może użyć środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, 2, 5, 7, 9, 11, pkt 12 lit. a i d, pkt 13 i 17–20 tej ustawy, lub wykorzystać te środki.
5. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2, 3 i pkt 4 lit. a, b i lit. c tiret pierwsze oraz w art. 47 pkt 1, pkt 2 lit. a i pkt 3–7 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezp ośredniego i broni palnej, funkcjonariusz ABW może użyć broni palnej lub ją wykorzystać.
   Art. 26. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–3, 5, 6, 8 –10, 12 i 13 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środ- kach przymusu bezpośredniego i broni palnej, funkc jonariusz AW może użyć środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i b, pkt 7, 9, pkt 12 lit. a, pkt 13 i 18 tej ustawy, lub wykorzystać te środki.
6. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2 i pkt 3 lit. a oraz w art. 47 pkt 1, 6 i 7 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, funkcjonariusz AW może użyć broni palnej lub ją wykorzystać.
   Art. 26a. 1. W celu realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2, Szef ABW może zarządzić o zastosowa- niu przez ABW urządzeń uniemożliwiających telekomunikację na określonym obszarze, przez czas niezbędny do wykony- wania czynności przez ABW, z uwzględnieniem konieczności minimalizacji skutków braku możliwości ko rzystania z usług telekomunikacyjnych.
7. O zastosowaniu urządzeń, o których mowa w ust. 1, Szef ABW niezwłocznie informuje Prezesa UKE.
   Art. 26b. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej przez funkcjonariuszy ABW i AW oraz dok umentowanie tego użycia i wykorzystania odbywa się na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.
   Art. 27. 1. Sąd, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwsz ego Zastępcy Proku- ratora Generalnego Prokurator a Krajow ego, może, w drodze postanowienia, zarządzić kontrolę operacyjną – gdy inne środki okazały się bezskuteczne albo będą nieprzydatne – przy wykonywaniu czynności operacyjno -rozpoznawczych podejmowa- nych przez AB W w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw, o których mowa w:6)

1. art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a, c, d i e,

2. rozdziałach XXXV –XXXVII Kodeksu karnego oraz rozdziałach 6 i 7 Kodeksu karnego skarbowego – jeżeli godzą w podstawy ekonomiczne p aństwa,

3. art. 232, art. 233 § 1, 1a, 4 i 6, art. 234, art. 235, art. 236 § 1 i art. 239 § 1 Kodeksu karnego – jeżeli dotyczą przestępstw, o których mowa w pkt 1 i 2
   – oraz w celu uzyskania i utrwalenia dowodów tych przestępstw, ujawnienia mienia zagrożon ego przepadkiem w związku z tymi przestępstwami i ścigania ich sprawców.

4. Wprowadzenie do wyliczenia ze zmianą wprowadzoną przez art. 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wszedł w życie z dniem 14 grudnia 2023 r.

Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 812

1a. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się wraz z materiałami uzasadniającymi potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje Są d Okręgowy w Warszawie.
3.5) W przypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli mogłoby to spowodować utratę informacji lub zatarcie albo zniszcze- nie dowodów przestępstwa, Szef ABW może zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwsze go Zastępcy Prokuratora Generalnego Prokuratora Krajowego , kontrolę operacyjną, zwracając się jednocześnie do sądu, o którym mowa w ust. 2, z wnioskiem o wydanie postanowienia w tej sprawie. W razie nieudzielenia przez sąd zgody w terminie 5 dni od dnia za rzą- dzenia kontroli operacyjnej Szef ABW wstrzymuje kontrolę operacyjną oraz poleca protokolarne, komisyjne zniszczenie materiałów zgromadzonych podczas jej stosowania.
4. (uchylony)
5. W przypadku potrzeby zarządzenia kontroli operacyjnej wobec osoby podej rzanej lub oskarżonego, we wniosku Szefa ABW, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się informację o toczącym się wobec tej osoby postępowaniu.
6. Kontrola operacyjna prowadzona jest niejawnie i polega na:

1. uzyskiwaniu i utrwalaniu treści rozmów prowadzonyc h przy użyciu środków technicznych, w tym za pomocą sieci telekomunikacyjnych;
2. uzyskiwaniu i utrwalaniu obrazu lub dźwięku osób z pomieszczeń, środków transportu lub miejsc innych niż miejsca publiczne;
3. uzyskiwaniu i utrwalaniu treści korespondencji, w tym korespondencji prowadzonej za pomocą środków komunikacji elektronicznej;
4. uzyskiwaniu i utrwalaniu danych zawartych w informatycznych nośnikach danych, telekomunikacyjnych urządzeniach
   końcowych, systemach informatycznych i teleinformatycznych;
5. uzyskiwaniu dostępu i kontroli zawartości przesyłek.

7. Wniosek Szefa ABW, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1. numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany;
2. opis przestępstwa z podaniem, w miarę możliwości, jego kwal ifikacji prawnej;
3. okoliczności uzasadniające potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej, w tym stwierdzonej bezskuteczności lub nie- przydatności innych środków;
4. dane osoby lub inne dane pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub przedmiotu, w obec którego stosowana będzie kontrola operacyjna, ze wskazaniem miejsca lub sposobu jej stosowania;
5. cel, czas i rodzaj prowadzonej kontroli operacyjnej.
   8.5) Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd, o którym mowa w ust. 2, może, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwszego Zastępcy Prokuratora Generalnego Prokuratora Krajowego , na okres nie dłuższy niż kolejne 3 miesiące, wydać postanowienie o jednorazowym pr zedłużeniu kontroli operacyjnej, jeżeli nie ustały przyczyny zarządzenia tej kontroli.
   9.5) W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli operacyjnej pojawią się nowe okoliczności istotne
   dla zapobieżenia lub wy krycia przestępstwa albo ustalenia sprawcy i uzyskania dowodów przestępstwa, sąd, o którym mowa w ust. 2, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwszego Zastępcy Prokuratora Gene - ralnego Prokuratora Krajowego , może wydawać, ró wnież po upływie okresów, o których mowa w ust. 8, kolejne posta - nowienia o przedłużeniu kontroli operacyjnej na następujące po sobie okresy, z których żaden nie może trwać dłużej niż 12 miesięcy.
   9a. Szef ABW może upoważnić swojego zastępcę do składania w niosków, o których mowa w ust. 1, 3, 8 i 9, lub do zarządzania kontroli operacyjnej w trybie ust. 3.

10. Do wniosków, o których mowa w ust. 3, 8 i 9, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1a i 7. Sąd przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w ust. 1, 3, 8 i 9, zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi wniosek, w szczególności zgromadzonymi podczas stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej w tej sprawie.

11. Wnioski, o których mowa w ust. 1, 3–5, 8 i 9, sąd rozpoznaje jednoosobowo, przy czym czynności sądu związane z rozpoznawaniem tych wniosków powinny być realizowane w warunkach przewidzianych dla przekazywania, przechowy- wania i udostępniania informacji niejawnych oraz z odpowiednim zastosowaniem przepisów wydanych na podstawie
    art. 181 § 2 Kodeksu p ostępowania karnego. W posiedzeniu sądu może wziąć udział wyłącznie prokurator i przedstawiciel Szefa ABW.

Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 812

11a. Na postanowienia Sądu, o których mowa w:

1. ust. 1, 3, 8 i 9 – przysługuje zażalenie Szefowi ABW;
   2)5) ust. 3 – przysługuje zażalenie Pierwszemu Zastępc y Prokuratora Generalnego Prokurator owi Krajowemu . Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.

12. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, operator pocztowy oraz usługodawca świadczący usługi drogą elektroniczną są obowiązani do zapewnienia na własny koszt warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających prowadzenie przez ABW kontroli operacyjnej.
    12a. Usługodawca świadczący usługi drogą elektroniczną będący mikroprzedsiębiorcą lub małym przedsiębiorcą w rozu- mieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsi ębiorców (Dz. U. z 2024 r. poz. 236 ) zapewnia warunki techniczne i organizacyjne umo żliwiaj ące prowadzenie przez ABW kontroli operacyjnej stosownie do posiadanej infra - struktury.
13. Kontrola operacyjna powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu przyczyn jej zarządzenia, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który została wprowadzona.
    14.5) Szef ABW informuje Pierwsz ego Zastępc ę Prokurator a Generalnego Prokurator a Krajow ego o wynikach kontroli operacyjnej po jej zakończeniu, a na jego żądanie również o przebiegu tej kontroli, przedstawiając zebrane w jej toku materiały.
    15.5) W przypadku uzyskania dowodów pozwa lających na wszczęcie postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego Szef ABW przekazuje Pierwszemu Zastępc y Prokuratora Generalnego Prokurato- rowi Krajowemu wszystkie materiały zgromadzon e podczas stosowania kontroli ope racyjnej. W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego.
    15a. (uchylony)
    15b. (uchylony)
    15c. (uchylony)
    15d. (uchylony)
    15e. (uchylony)
    15f.5) O zachowaniu materiałów z kontroli operacyjnej, które są istotne dla bezpieczeństwa państwa, orzeka Sąd Okrę- gowy w Warszawie na pisemny wniosek Szefa ABW złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwszego Zastępcy Prokura- tora Generalnego Prokur atora Krajowego . Sąd przed wydaniem postanowienia zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi wniosek, w szczególności z materiałami zgromadzonymi podczas stosowania kontroli operacyjnej, której wniosek dotyczy.
    15g.5) Przed w ydaniem pisemnej zgody, o której mowa w ust. 15f, Pierwszy Zastępca Prokuratora Generalnego Proku- rator Krajowy zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi wniosek.
    15h. W przypadku, gdy materiały, o których mowa w ust. 15:

1. zawierają informacje, o któryc h mowa w art. 178 Kodeksu postępowania karnego, Szef ABW zarządza ich niezwłoczne,
   komisyjne i protokolarne zniszczenie;
   2)5) mogą zawierać informacje, o których mowa w art. 178a i art. 180 § 3 Kodeksu postępowania karnego, z wyłączeniem informacji o przestępstwach, o których mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego, albo informacje stanowiące tajemnice związane z wykonywaniem zawodu lub funkcji, o których mowa w art. 180 § 2 Kodeksu postępowania karnego, Szef ABW przekazuje Pierwsz emu Zastępc y Prokuratora Generalnego Prokurator owi Krajowemu te materiały.
   15i. W przypadku, o którym mowa w ust. 15h pkt 2, Pierwszy Zastępca Prokuratora Generalnego Prokurator Krajowy
   niezwłocznie po otrzymaniu materiałów, kieruje je do sądu, który zarzą dził kontrolę operacyjną albo wyraził na nią zgodę w trybie określonym w ust. 3, wraz z wnios kiem o:6)

2. stwierdzenie, które z przekazanych materiałów zawierają informacje, o których mowa w ust. 15h pkt 2;

3. dopuszczenie do wykorzystania w postępowaniu karnym materiałów zawierających informacje stanowiące tajemnice związane z wykonywaniem zawodu lub funkcji, o których mowa w art. 180 § 2 Kodeksu postępowania karnego, nie- objęte zakazami określonymi w art. 178a i art. 180 § 3 Kodeksu postępowania karnego z wyłączeniem informacji o prze- stępstwach , o których mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego.

Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 812

15j.5) Sąd, niezwłocznie po złożeniu wniosku przez Pierwszego Zastępc ę Prokuratora Generalnego Prokuratora Krajo- wego , wydaje postanowienie o dopuszczeniu do wykorzystania w postępowaniu karnym materiałów, o których mowa w ust. 15i pkt 2, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podsta- wie innego dowodu, a także zarządza niezwłoczne zniszczenie materiałów, których wykorzystanie w postępowaniu karnym jest niedopuszczalne.
15k.5) Na postanowienie sądu w przedmiocie dopuszczenia do wykorzystania w postępowaniu karnym materiałów, o których mowa w ust. 15i pkt 2, Pierwsze mu Zastępcy Pro kuratora Generalnego Prokuratorowi Krajowemu przysługuje zażalenie. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.
15l.5) Szef ABW jest obowiązan y do wykonania zarządzenia sądu o zniszczeniu materiałów, o którym mowa w ust. 15j, oraz niezwłocznego, komisyjnego i protokolarnego zniszczenia materiałów, których wykorzystanie w postępowaniu karnym jest niedopuszczalne. Szef ABW niezwłocznie informuje Pierwszego Zastępc ę Prokuratora Generalnego Prokuratora Kra- jowego o zniszczeniu tych materiałów . 16. Zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej materiały, które nie są istotne dla bezpieczeństwa państwa lub nie stanowią informacji potwierdzających zaistnienie przestępstwa, podlegają niezwłocznemu, protokolarnemu, komi- syjnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów zarządza Szef ABW.
16a.5) O wydaniu i wykonaniu zarządzenia dotyczącego zniszczenia materiałów, o których mowa w ust. 16, Szef ABW jest obowiązany do niezwłocznego poinformowania Pierwszego Zastępc ę Prokuratora Generalnego Prokuratora Krajowego . 16b.5) Sąd, Pierwszy Zastępca Prokuratora Generalnego Prokurator Krajowy oraz Szef ABW prow adzą rejestry postano- wień, pisemnych zgód, zarządzeń i wniosków dotyczących kontroli operacyjnej.
16c.5) Szef ABW prowadzi odrębne rejestry wniosków do Sądu o zezwolenie na zachowanie materiałów zgromadzo- nych podczas stosowani a kontroli operacyjnej istotnych dla bezpieczeństwa państwa, zarządzeń o zniszczeniu materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej oraz zawiadomień Pierwszego Zastępc y Prokuratora Generalnego Prokuratora Krajowego o wydaniu przez Szefa A BW i wykonaniu zarządzenia o zniszczeniu materiałów z kontroli opera- cyjnej.
16d. Rejestry, o których mowa w ust. 16b i 16c, prowadzi się w formie elektronicznej, z zachowaniem przepisów o ochro - nie informacji niejawnych.
17. (uchylony)
18. Prezes Rady Mini strów określi, w drodze rozporządzenia, sposób dokumentowania kontroli operacyjnej oraz prze- chowywania i przekazywania wniosków i zarządzeń, a także przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania i niszcze- nia materiałów uzyskanych podczas stosowania tej kontroli, uwzględniając potrzebę zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych materiałów oraz wzory stosowanych druków i rejestrów.
Art. 28. 1. ABW może uzyskiwać niezbędne do realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1, dane niestanowiące treści odpowiednio, przekazu telekomunikacyjnego, przesyłki pocztowej albo przekazu w ramach usługi świadczonej drogą elektroniczną, określone w:

1. art. 180c i art. 180d ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2024 r. poz. 34 ), zwane dalej
   „danymi telekomunikacyjnymi ”,
2. art. 82 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1640 oraz z 2024 r. poz. 467), zwane dalej „danymi pocztowymi ”,
3. art. 18 ust. 1–5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną ( Dz. U. z 2020 r. poz. 344), zwane dalej „danymi internetowymi ” – oraz może je przetwarzać bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą.

2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, operator pocztowy lub usługodawca świadczący usł ugi drogą elektroniczną udo- stępnia nieodpłatnie dane, o których mowa w ust. 1, odpowiednio:

1. funkcjonariuszowi ABW wskazanemu w pisemnym wniosku Szefa ABW lub osoby upoważnionej przez ten organ;

2. na ustne żądanie funkcjonariusza ABW posiadającego pisem ne upoważnienie Szefa ABW;

3. za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej funkcjonariuszowi ABW posiadającemu upoważnienie, o którym mowa w pkt 2.

Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 812

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, udostępnianie danych, o których mowa w ust. 1, odbywa się bez udziału pracowników przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, operatora pocztowego lub usługodawcy świadczącego usługi drogą elektroniczną, lub przy ich niezbędnym współudziale, jeżeli możliwość taką przewiduje porozumienie zawarte pomiędzy Szefem ABW a tym podmiot em.
4. Udostępnienie ABW danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, może nastąpić za pośrednictwem sieci telekomunika- cyjnej, jeżeli sieć ta zapewnia:

1. możliwość ustalenia funkcjonariusza ABW uzyskującego dane, ich rodzaju oraz czasu, w którym zostały uzyskan e;
2. zabezpieczenie techniczne i organizacyjne uniemożliwiające osobie nieuprawnionej dostęp do tych danych.

5. Szef ABW prowadzi rejestr wystąpień o uzyskanie danych telekomunikacyjnych, pocztowych i internetowych zawie - rający informacje identyfikujące j ednostkę organizacyjną ABW i funkcjonariusza ABW uzyskującego te dane, ich rodzaj, cel uzyskania oraz czas, w którym zostały uzyskane. Rejestr prowadzi się w formie elektronicznej, z zachowaniem prze - pisów o ochronie informacji niejawnych.
   6.5) Dane, o których mowa w ust. 1, które mają znaczenie dla postępowania karnego, Szef ABW przekazuje Pierw- szemu Zastępcy Pro kuratora Generalnego Prokuratorowi Krajowe mu. Pierwszy Zastępca Prokuratora Generalnego Proku- rator Krajowy podejmuje decyzję o zakresie i sposobie wykorzystania przekazanych danych.
6. Dane, o których mowa w ust. 1, które nie mają znaczenia dla postępowania karnego albo nie są istotne dla bezpie- czeństwa państwa, podlegają niezwłocznemu, komisyjnemu i protokolarnemu znis zczeniu.
   Art. 28a. 1. Kontrolę nad uzyskiwaniem przez ABW danych telekomunikacyjnych, pocztowych lub internetowych sprawuje Sąd Okręgowy w Warszawie.
7. Szef ABW przekazuje, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych, sądowi, o którym mowa w ust. 1, w okresach półrocznych, sprawozdanie obejmujące:

1. liczbę przypadków pozyskania w okresie sprawozdawczym danych telekomunikacyjnych, pocztowych lub interneto- wych oraz rodzaj tych danych;
2. kwalifikacje prawne czynów, w związku z zaistnieniem któr ych wystąpiono o dane telekomunikacyjne, pocztowe lub internetowe.

3. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, sąd może zapoznać się z materiałami uzasadniającymi udostępnienie ABW danych telekomunikacyjnych, pocztowych lub internetowych.
4. Sąd, o który m mowa w ust. 1, informuje Szefa ABW o wyniku kontroli w terminie 30 dni od jej zakończenia.
5. Kontroli, o której mowa w ust. 1, nie podlega uzyskiwanie danych na podstawie art. 28b ust. 1. Art. 28b. 1. W celu realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1, ABW może uzyskiwać dane:

1. z wykazu, o którym mowa w art. 179 ust. 9 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne,
2. o których mowa w art. 161 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne,
3. w przypadku użytkownika, który ni e jest osobą fizyczną numer zakończenia sieci oraz siedzibę lub miejsce wykony- wania działalności gospodarczej, firmę lub nazwę i formę organizacyjną tego użytkownika,
4. w przypadku stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej – także nazwę miejscowośc i oraz ulicy, przy której znaj- duje się zakończenie sieci, udostępnione użytkownikowi
   – oraz może je przetwarzać bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą.

2. Do udostępniania i przetwarzania danych, o których mowa w ust. 1, art. 28 ust. 2–7 stosuje się.
   Art. 29. 1.7) W sprawach o przestępstwa, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, czynności operacyjno -rozpoznawcze zmierzające do sprawdzenia uzyskanych wcześniej wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz wykrycia sprawców i uzys- kania dowodów mogą polegać n a dokonaniu w sposób niejawny nabycia, zbycia lub przejęcia przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających przepadkowi albo których wytwarzanie, posiadanie, przewożenie lub którymi obrót są zabro- nione, a także przyjęciu lub wręczeniu korzyści majątko wej. 2.5) Szef ABW może zarządzić, na czas określony, czynności wymienione w ust. 1, po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwszego Zastępcy Prokuratora Generalnego Prokuratora Krajowego , którego bieżąco informuje o przebiegu tych czy n- ności i ich wyniku.

7. W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 812

2a.5) Przed wydaniem pisemnej zgody Pierwszy Zastępca Prokuratora Generalnego Prokurator Krajowy zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi potrzebę przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1. 3. Czynności określone w ust. 1 nie mogą polegać na kierowaniu działaniami wyczerpującymi znamiona czynu zabro- nionego pod groźbą kary.
4.5) W przypadku potwierdzenia informacji o przestępstwie określonym w art. 5 ust. 1 pkt 2 Szef ABW przekazuje Pierwszemu Zastępc y Prokuratora Generalnego Prokuratorowi Krajowemu wszystkie materiały zgromadzone w wyniku wykonywania czynności. W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1. Rozporządzenie powinno, uwzględniając niejawny charakter czynności, ustalać sposób przecho- wywania, przekazywania i niszczenia materiałów i dokumentów uzyskanych lub wytworzonych w związku z realizacją czynności, o których mowa w ust. 1, a także określać wzory stosowanych druków i rejestrów.
Art. 30. 1. W sprawach o przestępstwa, o któryc h mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, w ramach czynności operacyjno -rozpo- znawczych zmierzających do udokumentowania tych przestępstw albo ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych przestępstwach lub przejęcia przedmiotów przestępstwa, Szef ABW może, przed wszczęciem postępowania karnego, zarządzić
niejawne nadzorowanie wytwarzania, przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, jeżeli nie stworzy to zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego.
2.5) O zarządz eniu, przebiegu i wynikach czynności podjętych w trybie ust. 1 Szef ABW niezwłocznie zawiadamia Pierwszego Zastępc ę Prokuratora Generalnego Prokuratora Krajowego , który może nakazać ich zaniechanie.
3. Stosownie do zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, urzę dy, instytucje i podmioty prowadzące działalność w dzie- dzinie poczty i transportu, organy celne oraz organy Straży Granicznej są obowiązane dopuścić do dalszego przewozu przesyłki zawierające przedmioty przestępstwa w stanie nienaruszonym lub po ich usunię ciu albo zastąpieniu w całości lub w części.
4.5) W przypadku potwierdzenia informacji o przestępstwie Szef ABW przekazuje Pierwsze mu Zastępc y Prokuratora Generalnego Prokuratorowi Krajowemu wszystkie materiały zgromadzone w wyniku wykonywania czynności. W postę - powaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postę powania karnego.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzani a i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1. Rozporządzenie powinno, uwzględniając niejawny charakter czynności, ustalać sposób przecho- wywania, przekazywania i niszczenia materiałów i dokumentów uzyskanych lub wytworzonych w związku z realizacją czynności, o których mowa w ust. 1, a także określać wzory stosowanych druków i rejestrów.
Art. 31. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 29 i 30, może być stosowana kontrola korespondencji lub środki techniczne na zasadach określonych w art. 27. Art. 32. Nie popełnia przestępstwa, kto, będąc do tego uprawnionym, wykonuje czynności określone w art. 29 ust. 1, jeżeli zostały zachowane warunki określone w art. 29 ust. 3, a także kto wykonuje czynności określone w art. 30 ust. 1. Art. 32a. 1.8) W celu zapobiegania, przeciwdziałania i zwalczania zdarzeń o charakterz e terrorystycznym lub uprawdo - podabniających popełnienie przestępstwa szpiegostwa, dotyczących istotnych z punktu widzenia ciągłości funkcjonowa nia państwa systemów teleinformatycznych org anów administracji publicznej lub sieci teleinformatycznych objętych jednoli - tym wykazem obiektów, instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej, a także systemów teleinformatycznych właścicieli, posiadaczy samoistnych i zależn ych obiektów , instalacji lub urządzeń infra struktury kry - tycznej, o których mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietni a 2007 r. o zarządzaniu kryzyso wym, lub danych przetwarzanych w tych systemach oraz rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania prze stępstw o charakterze terrorystycz - nym lub przestępstwa szpiegostwa w tym obszarze oraz ścigania ich sprawców, ABW może przeprowadzać ocenę bez - pieczeństwa tych systemów teleinformatycznych, zwan ą dalej „oceną bezpieczeństwa”.
2. Oceny bezpieczeństwa są prze prowadzane zgodnie z rocznym planem przeprowadzania ocen bezpieczeństwa, opra- cowywanym w terminie do 30 września roku poprzedzającego przez Szefa ABW w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji. W uzasadnionych przypadkach ocena bezpieczeńs twa może zostać przeprowadzona z pominięciem
planu.
3. ABW informuje podmiot zarządzający systemem teleinformatycznym, o którym mowa w ust. 1, o włączeniu tego systemu do rocznego planu przeprowadzania ocen bezpieczeństwa.

8. W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 6 ustawy, o której mowa w od nośniku 1.

Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 812

4. Ocena bezpieczeństwa polega na przeprowadzeniu testów bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego w celu iden - tyfikacji podatności, przez które rozumie się słabość zasobu lub zabezpieczenia systemu teleinformatycznego, która może zostać wykorzystana przez zagrożenie, wpływających na int egralność, poufność, rozliczalność i dostępność tego systemu.
5. Ocena bezpieczeństwa powinna być prowadzona z uwzględnieniem zasady minimalizacji zakłócenia pracy systemu teleinformatycznego lub ograniczenia jego dostępności i nie może prowadzić do nieodw racalnego zniszczenia danych prze- twarzanych w systemie teleinformatycznym podlegającym tej ocenie.
6. W celu minimalizacji negatywnych następstw oceny bezpieczeństwa ABW uzgadnia z podmiotem, o którym mowa w ust. 1, ramowe warunki przeprowadzania tej oceny , w szczególności datę rozpoczęcia, harmonogram oraz zakres i rodzaj przeprowadzanych w ramach oceny bezpieczeństwa testów bezpieczeństwa.
7. ABW może wytwarzać lub pozyskiwać urządzenia lub programy komputerowe, o których mowa w art. 269b Kodeksu karnego, oraz ich używać w celu określenia podatności ocenianego systemu na możliwość popełnienia przestępstw , o których mowa w art. 165 § 1 pkt 4, art. 267 § 3, art. 268a § 1 albo § 2 w związku z § 1, art. 269 § 2 albo art. 269a Kodeksu
   karnego.
8. Używając urząd zeń lub programów komputerowych, o których mowa w ust. 7, ABW może uzyskać dostęp do infor- macji dla niej nieprzeznaczonej, przełamując albo omijając elektroniczne, magnetyczne, informatyczne lub inne szczególne jej zabezpieczenie, lub może uzyskać dostęp d o całości lub części systemu teleinformatycznego.
9. Informacje uzyskane przez ABW w wyniku przeprowadzania oceny bezpieczeństwa stanowią tajemnicę prawnie chronioną i nie mogą być wykorzystane do realizacji innych zadań ustawowych ABW oraz podlegają one n iezwłocznemu, komisyjnemu i protokolarnemu zniszczeniu.
10. Po przeprowadzeniu oceny bezpieczeństwa ABW sporządza i przekazuje podmiotowi, którego system podlegał ocenie bezpieczeństwa, raport zawierający podsumowanie przeprowadzonych w ramach oceny bezpie czeństwa czynności oraz wskazanie wykrytych podatności systemu teleinformatycznego.
11. Jeżeli wykryta podatność może wystąpić w innych systemach teleinformatycznych, ABW informuje niezwłocznie ministra właściwego do spraw informatyzacji o wykrytej podatno ści oraz o możliwości jej wystąpienia w innych systemach teleinformatycznych.
12. Szef ABW określi, w drodze zarządzenia, rodzaje dokonywanych w ramach oceny bezpieczeństwa testów bezpie- czeństwa, uwzględniając potrzebę kompletności dokonywanej oceny bezpie czeństwa.
13. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób niszczenia przez Szefa ABW materiałów zawie- rającyc h informacje, o których mowa w ust. 9, a także wzory niezbędnych druków, mając na uwadze rodzaj materiałów pod- legających zniszcze niu.
14. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki przeprowadzania oceny bezpieczeństwa, mając na uwadze określenie czynności niezbędnych do jej przeprowadzenia, w tym dokonywanie uzgodnień, o których mowa w ust. 6. Art. 32aa. 1.9) W celu zapobiegania, przeciwdziałania i zwalczania zdarzeń o charakterze terrorystycznym lub upraw do- podabniających popełnienie przestępstwa szpiegostwa, dotyczących istotnych z punktu widzenia ciągłości funkcjono wania państwa systemów teleinformatycznych organów administracji publicznej lub sieci teleinformatycznych objętych jedno - litym wykazem obiektów, instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej, a także systemów teleinformatycznych właścicieli, posiadaczy samoistnych i pos iadaczy zależnych obiektów, instalacji lub urządzeń infra - struktury krytycznej, o których mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1 ustawy z d nia 26 kwietnia 2007 r. o zarzą dzaniu kryzysowym, lub danych przetwarzanych w tych systemach oraz rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw o charakterze terrorystycznym lub przestępstwa szpiegostwa w tym obszarze oraz ścigania ich sprawców, ABW wdraża w tych pod mio- tach system wczesnego ostrzegania o zagrożeniach występujących w sieci Internet, zwany dalej „systemem os trzegania”, prowadzi go i koordynuje jego funkcjonowanie.
15. Wdrożenie elementów systemu ostrzegania w podmiotach, o których mowa w ust. 1, następuje zgodnie z rocznym planem wdrożenia, opracowywanym przez Szefa ABW w terminie do dnia 30 września roku popr zedzającego. W uzasad- nionych przypadkach, na wniosek podmiotu, wdrożenie elementów systemu ostrzegania może zostać przeprowadzone z po- minięciem planu.
16. ABW niezwłocznie informuje podmiot, o którym mowa w ust. 1, o jego włączeniu do rocznego planu wdrożen ia systemu ostrzegania.

9. W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

Dziennik Ustaw – 22 – Poz. 812

4. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, ma obowiązek przystąpić do systemu ostrzegania oraz przekazać ABW niezbędne informacje umożliwiające wdrożenie systemu ostrzegania w tym podmiocie.
5. W podmiotach, o których mowa w ust. 1, podleg łych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, wdrożenie systemu ostrzegania może nastąpić za zgodą Ministra Obrony Narodowej.
6. Koszty wdrożenia i utrzymania systemu ostrzegania w podmiotach, o których mowa w ust. 1, pokrywa ABW.
7. ABW, w drodze porozumienia, uzgadnia z podmiotem, o którym mowa w ust. 1, techniczne aspekty uczestnictwa w systemie ostrzegania oraz model konfiguracji systemu.
8. W sytuacji braku możliwości zawarcia porozumienia, o którym mowa w ust. 7, z przyczyn leżących po stronie podmiotu, o którym mowa w ust. 1, ABW informuje podmiot go nadzorujący lub ministra właściwego do spraw informa - tyzacji.
9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb prowadzenia, koordynacji i wdrażania systemu ostrz egania, w szczególności określi czynności niezbędne do jego uruchomienia i utrzymania oraz wzór porozu- mienia, o którym mowa w ust. 7, kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych istotnych z punktu widzenia ciągłości funkcj onowania państwa.
   Art. 32b. 1.10) W przypadku powzięcia informacji o wystąpieniu zdarzenia o charakterze terrorystycznym lub uprawdo - podabniającego popełnienie przestępstwa szpiegostwa, dotyczącego systemów lub danych, o których mowa w art. 32a ust. 1, Szef ABW może żądać od podmiotów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2a, przedstawienia informacji o budowie, funkcjonowaniu oraz zasadach eksploatacji posiadanych systemów teleinformatycz nych, w tym informacji obejmują cych hasła komputerowe, kody dostępu i in ne dane umożliwiające dostęp do systemu oraz ich uży wanie, w celu zapo biegania, reagowania na zdarzenia o charakterze terrorystycznym lub uprawdopodabniające popełnienie przestępstwa szpiegostwa, dotyczące systemów lub danych, o których mowa w art. 32a ust . 1, a także rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw o charakterze terrorystycznym oraz przestępstwa szpiegostwa w tym obszarze oraz ścigania ich sprawców.
   2.10) Informacje i dane, o których mowa w ust. 1, podleg ają ochronie przewidziane j w przepisach o ochronie infor macji niejawnych i mogą być udostępniane jedynie funkcjonariuszom ABW prowadzącym w danym postępowaniu czynności operacyjno -rozpoznawcze i dochodzeniowo -śledcze, a także ich przełożonym, uprawnionym d o sprawowania nadzoru nad tymi czynnościami.
10. Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone naruszeniem przepisu ust. 2 na zasadach określo- nych w Kodeksie cywilnym.
    Art. 32c. 1.11) W celu zapobiegania, przeciwdziałania i wykrywania przestępst w o charakterze terrorystycznym lub przestępstwa szpiegostwa oraz ścigania ich sprawców sąd, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwszego Zastępcy Prokuratora Generalnego Prokuratora Krajowego, w drodze postanowienia, może z arządzić zablokowanie przez usługodawcę świadczącego usługi drogą elektroniczną dostępności w systemie teleinformatycznym określonych danych informatycznych mających związek ze zdarzeniem o charakterze terrorystycznym lub uprawdo podab - niającym popełnienie przestępstwa szpiegostwa lub określonych usług teleinformatycznych służących lub wykorzysty wa- nych do spowodowania zdarzenia o charakterze terrorystycznym lub uprawdopodabniającego popełnienie przestępstwa szpiegostwa, zwane dalej „blokadą dostępności”.
11. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się wraz z materiałami uzasadniającymi potrzebę zastosowanie blo - kady dostępności.
12. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje Sąd Okręgowy w Warszawie.
    4.12) W przypadkach niecierpiących zwłoki, w celu z apobieżenia zdarzeniu o charakterze terrorystycznym lub uprawdo - podabniającemu popełnienie przestępstwa szpiegostwa, Szef ABW, po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwszego Zastępcy Pro- kuratora Generalnego Prokuratora Krajowego, może zarządzić blokadę dostępności , zwracając się jednocześnie do sądu, o którym mowa w ust. 3, z wnioskiem o wydanie postanowienia w tej sprawie.
13. Usługodawca świadczący usługi drogą elektroniczną jest obowiązany do natychmiastowego dokonania czynności określonych w postanowieniu sądu l ub przekazanym mu żądaniu Szefa ABW.

10. W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

11. W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 9 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1; ze zmianą wprowadzoną przez art. 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wszedł w życie z dniem 14 gr udnia 2023 r.

12. W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 9 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1; ze zmianą wprowadzoną przez art. 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 5; wszedł w życie z dnie m 14 grudnia 2023 r.

Dziennik Ustaw – 23 – Poz. 812

6. Wniosek Szefa ABW, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1. numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany;
   2)13) opis zdarzenia o charakterze terrorystycznym lub uprawdopodabniającego pop ełnienie przestępstwa szpiegostwa z po- daniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji prawnej;
2. okoliczności uzasadniające potrzebę blokady dostępności;
3. szczegółowe określenie rodzaju danych informatycznych lub usług teleinformatycznych mających podlega ć zabloko- waniu;
4. dane pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub przedmiotu, wobec którego stosowana będzie blokada dostępności, ze wskazaniem sposobu jej stosowania;
5. cel i czas prowadzonej blokady dostępności.
   7.5) Blokadę dostępności zarządza się na okres nie dłuższy niż 30 dni. Sąd, o którym mowa w ust. 3, może, na pisemny wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwszego Zastępcy Prokuratora Generalnego Prokuratora Krajowego , wydać postanowieni e o jednorazowym przedłużeniu blokady dostępności na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jeżeli nie ustały przyczyny jej zarządzenia.

8. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4 i 7, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2 i 6. Sąd przed wydaniem postano- wienia, o którym mowa w ust. 1, 4 i 7, zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi wniosek.
9. Wnioski, o których mowa w ust. 1, 4 i 7, sąd rozpoznaje jednoosobowo, przy czym czynności sądu związane z rozpo- znawaniem tych wniosków powinny być realizowane w warunkach przewidzianych dla przekazywania, przechowywania i udostępniania informacji niejawnych oraz z odpowiednim zastosowaniem przepisów wydanych na podstawie art. 181 § 2 Kodeksu postępowania karnego. W posiedzeniu sądu może wziąć udział wyłącznie prokurator i Szef ABW.
   10.5) Na postanowienia sądu, o których mowa w ust. 1, 4 i 7, przysługuje zażalenie Szefowi ABW i Pierwszemu
   Zastępc y Prokuratora Gene ralnego Prokuratorowi Krajowemu . Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodek su postępowania karnego.
10. Blokady dostępności zaprzestaje się w przypadku:

1. nieudzielenia przez sąd, w terminie 5 dni od złożenia wniosku w trybie ust. 4, zgody na zarządzenie przez Szefa ABW
   blokady dostępności;
2. nieudzielenia przez sąd zgody na pr zedłużenie blokady dostępności w trybie ust. 7;
3. upływu okresu, na który blokada dostępności została wprowadzona.
   12.5) Sąd, Pierwszy Zastępca Prokuratora Generalnego Prokurator Krajowy oraz Szef ABW prowadzą w formie elektr o- nicznej , z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych, rejestry postanowień, pisemnych zgód, zarządzeń i wnios ków dotyczących blokady dostępności.

13. O zastosowaniu blokady dostępności Szef ABW powiadamia ministra właściwego do spraw informat yzacji, jeżeli usługodawca świadczący usługi drogą elektroniczną ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
14. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób dokumentowania blokady dostępności oraz prze- chowywania i przekazywania postanowień, pisemnych zgód, zarządzeń i wniosków, uwzględniając potrzebę zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych materiałów.
    Art. 32d. 1. Szef ABW prowadzi rejestr zdarzeń naruszających bezpieczeństwo systemów teleinformatyc znych, o których
    mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2a.
15. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane obejmujące:

1. identyfikację podmiotu, na rzecz którego działa system teleinformatyczny, oraz dane administratora systemu;

2. datę i czas wykrycia naruszenia bez pieczeństwa systemu oraz prawdopodobną początkową datę i czas naruszenia bez- pieczeństwa systemu;

3. identyfikację źródła zdarzenia naruszającego bezpieczeństwo systemu;

4. opis stwierdzonego zdarzenia naruszającego bezpieczeństwo systemu oraz sposób działa nia podmiotu powodującego naruszenie bezpieczeństwa;

5. opis szkód w systemie powstałych lub mogących powstać wskutek zdarzenia naruszającego bezpieczeństwo systemu.

6. W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 9 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

Dziennik Ustaw – 24 – Poz. 812

3. Dane, o których mowa w ust. 2, przekazuje Szefowi ABW administrator systemu teleinforma tycznego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2a, niezwłocznie po wykryciu zdarzenia naruszającego bezpieczeństwo tego systemu.
4. Dane z rejestru są udostępniane ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji.
   Art. 32e. 1. Szef ABW przeprowadza analizę zdarz eń naruszających bezpieczeństwo systemów teleinformatycznych i wydaje podmiotom, o których mowa w art. 32d ust. 3, rekomendacje zmierzające do podniesienia poziomu bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych w celu zapewnienia ich integralności, poufności, rozliczalności i dostępności, zwane dalej „rekomendacjami ”.
5. Podmioty, o których mowa w art. 32d ust. 3, mogą wnieść do Szefa ABW zastrzeżenia do rekomendowanych spo- sobów podniesienia poziomu bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych z uwagi na negaty wny wpływ rekomendowa- nych działań na funkcjonalność systemu lub powstanie nowych podatności, jednak nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania rekomendacji.
6. Szef ABW odnosi się do zastrzeżeń otrzymanych w trybie ust. 2 niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania i podtrzymuje rekomendacje lub przekazuje zmienione rekomendacje.
7. Podmioty, którym Szef ABW przekazał rekomendacje, w terminie miesiąca od dnia ich otrzymania informują Szefa ABW
   o sposobie i zakresie ich uwzględnienia.
8. Nieuwzględnienie rekomendacji stanowi podstawę do wystąpienia przez Szefa ABW do organu sprawującego nad- zór nad podmiotem, o którym mowa w ust. 4, z informacją o nieuwzględnieniu rekomendacji lub z wnioskiem o podjęcie dzia- łań mają cych n a celu wykonanie rekomendacji.
   Art. 33. W zakresie swojej właściwości Agencje mogą uzyskiwać informacje, w tym także niejawnie, gromadzić je, sprawdzać i przetwarzać.
   Art. 34. 1. W zakresie swojej właściwości Agencje mogą zbierać, także niejawnie, ws zelkie dane osobowe, w tym również, jeżeli jest to uzasadnione charakterem realizowanych zadań, dane wskazane w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 14 grud- nia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestęp czości (Dz. U. z 2023 r. poz. 1206 ), a także korzystać z danych osobowych i innych informacji uzyskanych w wyniku wykonywania czyn- ności operacyjno -rozpoznawczych przez uprawnione do tego organy, służby i instytucje państwowe oraz przetwarzać je bez wiedzy i z gody osoby, której te dane dotyczą.
9. Administrator zbioru danych jest obowiązany udostępnić dane osobowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie imiennego upoważnienia wydanego odpowiednio przez Szefa ABW albo Szefa AW okazanego przez funkcjonariusza wraz
   z legitymacją służbową.
   2a. Administrator zbioru danych, o którym mowa w ust. 2, udostępnia Szefowi ABW w drodze teletransmisji infor - macje zgromadzone w zbiorach danych bez konieczności każdorazowego przedstawiania imiennego upoważnienia wyda - nego przez Szefa ABW, okazywanego przez funkcjonariusza ABW wraz z legitymacją służbową, o których mowa w ust. 2, jeżeli jednostka organizacyjna ABW będąca odbiorcą informacji spełnia łącznie następujące warunki:

1. posiada urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie dane uzyskał;
2. posiada zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania;
3. specyfika lub zakres wykonywanych zadań uzasadnia takie udostępnienie.

3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każde j Agencji, wzór upoważnienia, o którym
   mowa w ust. 2.

4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, zakres, warunki i tryb przeka- zywania Agenc jom informacji przez organy, służby i instytucje państwowe, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem przepisów dotyczących tych organów, służb i instytucji.
   Art. 34a. 1. Jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia przestępstwom określonym w art. 5 ust. 1 pkt 2 lub ich wykrycia albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści
   majątkowych pochodzących z tych przestępstw albo ich równowartości, ABW może korzystać z przetwarzanych przez banki informacji stanowiących tajemnicę bankową oraz informacji dotyczących umów o rachunek papierów wartościowych , umów o rachunek pieniężny, umów ubezpieczenia lub innych umów dotyczących obrotu instrumentami finansowymi, świadczenia usług płatniczych , świadcz enia usług finansowania społecznościowego dla przedsięwzięć gospodarczych lub zawieranych z uczestnikami funduszy inwestycyjnych, a w szczególności z przetwarzanych przez uprawnione podmioty danych osób, które zawarły takie umowy.

Dziennik Ustaw – 25 – Poz. 812

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. podmiotów wykonujących działalność na podstawie ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 380 i 1723 );
2. podmiotów wykonujących działalność ubezpieczeniową;
3. podmiotów wykonujących działal ność w zakresie obrotu papierami wartościowymi i innymi instrumentami finansowymi na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 646, 825, 1723 i 1941 );
4. instytucji obowiązanych w rozumieniu przepisów o przeciwdziała niu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
5. podmiotów wykonujących działalność z zakresu usług płatniczych na podstawie ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usłu- gach płatniczych ( Dz. U. z 2024 r. poz. 30 );
6. funduszy inwestycyjnych i towarzystw funduszy inwestycyjnych wykonujących działalność na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 681, 825, 1723 i 1941 );
7. spółdzielczych kas oszczędności owo-kredytowych ;
8. dostawców usług finansowania społecznościowego, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. e rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1503 z dnia 7 października 2020 r. w sprawie europejskich dostawców usług finan- sowania społe cznościowego dla przedsięwzięć gospodarczych oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) 2017/1129 i dyrektywę (UE) 2019/1937 (Dz. Urz. U E L 347 z 20.10.2020, str. 1).

3. Informacje i dane, o których mowa w ust. 1, oraz informacje związane z przekazywaniem tych informacji i danych podlegają ochronie przewidzianej w przepisach o ochronie informacji niejawnych i mogą być udostępniane jedynie funk- cjonariuszom ABW prowadzącym w danym postępowaniu czynności operacyjno -rozpoznawcze i ich przełożonym, upraw- nionym do s prawowania nadzoru nad tymi czynnościami. Akta postępowań zawierające te informacje i dane udostępnia się również sądom i prokuratorom, jeżeli następuje to w celu ścigania karnego.
4. Informacje i dane, o których mowa w ust. 1, udostępnia się na podstawie postanowienia wydanego na pisemny wnio- sek Szefa ABW przez Sąd Okręgowy w Warszawie.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:

1. numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany;
2. opis przestępstwa z podaniem jego kwalifikacji prawnej;
3. okolic zności uzasadniające potrzebę udostępnienia informacji i danych;
4. wskazanie podmiotu, którego informacje i dane dotyczą;
5. podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji i danych;
6. rodzaj i zakres informacji i danych.

6. Po rozpatrzeniu wniosku Sąd O kręgowy w Warszawie, w drodze postanowienia, wyraża zgodę na udostępnienie
   informacji i danych, o których mowa w ust. 1, określając ich rodzaj, zakres oraz podmiot zobowiązany do ich udostępnienia, albo odmawia udzielenia zgody na udostępnienie informacji i danych. Przepis art. 27 ust. 11 stosuje się odpowiednio.

7. Szefowi ABW na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie, o którym mowa w ust. 6, przysługuje zażalenie.

8. W przypadku wyrażenia przez Sąd Okręgowy w Warszawie zgody na udostępnienie informacj i i danych, o których mowa w ust. 1, Szef ABW pisemnie informuje podmiot, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, o wydaniu przez Sąd Okręgowy w Warszawie postanowienia, wskazując jego datę i sygnaturę, oraz o rodzaju i zakresie informacji i danych, które mają być udostępnione, podmiocie, którego informacje i dane dotyczą, oraz o osobie funkcjonariusza ABW upoważnionego do ich odbioru.

9. W terminie do 120 dni od dnia przekazania informacji i danych, o których mowa w ust. 1, Szef ABW informuje pod- miot, o którym mowa w ust. 5 pkt 4, o postanowieniu Sądu Okręgowego w Warszawie wyrażającym zgodę na udostępnienie informacji i danych.
   10.5) Sąd Okręgowy w Warszawie, na wniosek Szefa ABW, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Pierwszego Zastępcy
   Prokuratora Generalnego Prokuratora Krajowego , może odroczyć, w drodze postanowienia, na czas oznaczony, z możli - wością dalszego przedłużania, obowiązek, o którym mowa w ust. 9, jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że poinformowanie podmiotu, o którym mowa w ust. 5 pkt 4, może zaszkodzić wynikom podjętych czynności operacyjno -rozpoznawczych. Prze - pis art. 27 ust. 11 stosuje się odpowiednio.

Dziennik Ustaw – 26 – Poz. 812

11. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 9 lub 10, zostało wszczęte postępowanie przygotowawcze, podmiot, o któ- rym m owa w ust. 5 pkt 4, jest powiadamiany o postanowieniu Sądu Okręgowego w Warszawie o udostępnieniu infor macji i danych przez prokuratora lub, na jego polecenie, przez Szefa ABW przed zamknięciem postępowania przy gotowawczego albo niezwłocznie po jego umor zeniu.
12. Jeżeli informacje i dane, o których mowa w ust. 1, nie dostarczyły podstaw do wszczęcia postępowania przygoto- wawczego, Szef ABW niezwłocznie pisemnie zawiadamia o tym podmiot, o którym mowa w ust. 5 pkt 5.
13. Materiały zgromadzone w trybie, o którym mowa w ust. 1–10, niestanowiące informacji potwierdzających za ist- nienie przestępstwa, podlegają niezwłocznemu, protokolarnemu, komisyjnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów zarzą- dza Szef ABW.
14. Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkody wyr ządzone naruszeniem przepisu ust. 3 na zasadach określo- nych w Kodeksie cywilnym.
15. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposoby przetwarzania danych i informacji, o których mowa w ust. 1, w zbiorach danych, rodzaje jednostek organizacy jnych ABW uprawnionych do korzystania z tych zbiorów oraz wzory dokumentów obowiązujących przy przetwarzaniu danych, uwzględniając potrzebę ochrony danych przed nie - uprawnionym dostępem.
    Art. 35. 1. W związku z wykonywaniem swoich zadań Agencje zapewniają ochronę środków, form i metod realizacji zadań, zgromadzonych informacji oraz własnych obiektów i danych identyfikujących funkcjonariuszy tych Agencji.
16. Przy wykonywaniu czynności operacyjno -rozpoznawczych funkcjonariusze Agencji mogą posługiwać się dok umen- tami publicznymi w rozumieniu ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o dokumentach pub licznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 564 ) lub innymi dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie danych identyfikujących funkcjonariusza oraz środków, którymi posługuje się pr zy wykonywaniu zadań służbowych.
    2a. Przy wykonywaniu czynności operacyjno -rozpoznawczych funkcjonariusze Agencji mogą posługiwać się środkami identyfikacji elektronicznej zawierającymi dane inne niż dane identyfikujące funkcjonariusza Agencji.
17. Osoby ud zielające Agencji pomocy przy wykonywaniu czynności operacyjno -rozpoznawczych mogą posługiwać się
    dokumentami, o których mowa w ust. 2, oraz odpowiednio środkami identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2a.
18. ABW, z zastrzeżeniem ust. 5, na wni osek upoważnionych organów, służb i instytucji państwowych, sporządza i wy- daje dokumenty uniemożliwiające ustalenie danych identyfikujących funkcjonariuszy i pracowników tych organów, służb lub instytucji oraz osób udzielających im pomocy przy wykonywaniu czynności operacyjno -rozpoznawczych oraz środków, którymi posługują się przy wykonywaniu zadań służbowych, a także prowadzi centralny rejestr tych dokumentów.
    4a. ABW prowadzi centralny rejestr środków identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2a . 4b. Przy sporządzaniu i wydawaniu dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 4, ABW może dokonywać zmiany danych
    i informacji zgromadzonych w rejestrach publicznych i ewidencjach prowadzonych przez organy administracji publicznej, służących uprawdopodobnieniu danych i informacji zawartych w tych dokumentach.
19. Dokumenty i znaki identyfikujące osoby posługujące się nimi jako funkcjonariuszy lub pracowników organów, służb lub instytucji państwowych, o których mowa w ust. 4, wydają odpowiednio te organy, służby lub instytucje.
    5a. Przy sporządzaniu i wydawaniu dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 4, Szef ABW może korzystać z pomocy emitenta dokumentu publicznego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o dokumentach publicznych, Sp ółki, o której mowa w art. 17 ust. 1 tej ustawy, i podmiotów, o których mowa w art. 18 tej ustawy, innych niż Spółka.
20. Nie popełnia przestępstwa:

1. kto poleca sporządzenie lub kieruje sporządzeniem dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 3;

2. kto sporząd za dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 3;

3. kto udziela pomocy w sporządzeniu dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 3;

4. funkcjonariusz Agencji lub osoba wymieniona w ust. 3, posługujący się przy wykonywaniu czynności operacyjno - -rozpoznawczych dokument ami, o których mowa w ust. 2 i 3, lub środkami identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2a;

5. kto wydaje środki identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2a, funkcjonariuszowi Agencji albo osobom, o których mowa w ust. 3, lub dopuszcz a do uwierzytelnienia z wykorzystaniem takiego środka identyfikacji elektro- nicznej w swoim systemie identyfikacji elektronicznej.

Dziennik Ustaw – 27 – Poz. 812

7. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia, sposób współdziała nia właściwych organów, służb i instytucji państwowy ch z Szefem ABW przy prowadzeniu rejestru, o którym mowa w ust. 4, z uwzględnieniem wymogów dotyczą- cych ochrony informacji niejawnych.
8. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, określą w drodze zarządzeń, szczegółowy tryb wydawania i przecho wywania dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 3, oraz posługiwania się tymi dokumentami, z uwzględnieniem wymogów dotyczących ochrony informacji niejawnych.
9. Szef ABW określi, w drodze zarządzenia, sposób prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 4, z zachowaniem wymogów dotyczących ochrony informacji niejawnych.
   Art. 36. 1. Agencje przy wykonywaniu swoich zadań mogą korzystać, z zastrzeżeniem art. 37, z pomocy osób nie - będących ich funkcjonariuszami. Zabronione jest, z zastrzeżeniem ust. 2, ujawnianie danych o osobie udzielającej Agencji pomocy przy wykonywaniu czynności operacyjno -rozpoznawczych.
10. Ujawnienie danych o osobie, o której mowa w ust. 1, może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w art. 39 ust. 4. 2a. Osoba, o której mowa w ust. 1, ni e może ujawniać faktu udzielania pomocy ani okoliczności związanych z jej udzielaniem.
11. Za udzielenie pomocy osobom, o których mowa w ust. 1, może być przyznane wynagrodzenie wypłacane z funduszu
    operacyjnego.
12. Jeśli w czasie korzystania lub w związku z korzystaniem przez Agencję z pomocy osób, o których mowa w ust. 1, osoby te utraciły życie lub poniosły uszczerbek na zdrowiu albo szkodę w mieniu, osobom tym lub ich spadkobiercom przysługuje odszkodowanie.
13. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze roz porządzenia, zasady i tryb przyznawania odszkodowań w sprawach, o których mowa w ust. 4. Art. 37. 1. Agencje nie mogą przy wykonywaniu swoich zadań korzystać z tajnej współpracy:

1. posłów i senatorów;
2. osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wy- nagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 624);
3. dyrektorów generalnych w ministerstwach, urzędach centralnych lub urzędach wojewódzkich;
4. sędziów, a sesorów sądowych, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych;
5. członków rady nadzorczej, członków zarządu oraz dyrektorów programów „Telewizji Polskiej – Spółka Akcyjna ” i „Polskiego Radia – Spółka Akcyjna ”, a także dyrektorów terenowych oddziałów „Telewi zji Polskiej – Spółka Akcyjna ”;
6. dyrektora generalnego, dyrektorów biur oraz kierowników oddziałów regionalnych „Polskiej Agencji Prasowej – Spółka Akcyjna ”;
7. nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1722
   oraz z 2024 r. poz. 96 );
8. redaktorów naczelnych, dziennikarzy lub osób prowadzących działalność wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe ( Dz. U. z 2018 r. poz. 1914 );
9. rektorów;
10. członków Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Polskiej Komisji Akredytacyjnej i Rady Doskonałości Naukowej.

2. Szefowie Agencji w celu realizacji zadań Agencji mogą wydać zgodę na ko rzystanie z tajnej współpracy z osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, jeżeli jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa państwa, po uzyskaniu zgody Pre- zesa Rady Ministrów.

3. W przypadku powołania ministra w celu koordynowania działalności służb specjalnych Szefowie Agencji wyrażają
   zgodę, o której mowa w ust. 2, po u zyskaniu zgody tego ministra.
   Art. 38. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, określają, w drodze zarządzeń, obieg informacji, w tym niejawnych, w podległych Agencjach.

Dziennik Ustaw – 28 – Poz. 812

Art. 39. 1. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, mogą z ezwalać funkcjonariuszom i pracownikom Agencji oraz byłym funkcjonariuszom i pracownikom, po ustaniu stosunku służbowego lub stosunku pracy w Agencji, a także osobom udzielającym im pomocy w wykonywaniu czynności operacyjno -rozpoznawczych, na udzielenie in formacji niejawnej określonej osobie lub instytucji.
2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, wobec byłych funkcjonariuszy i pracowników Urzędu Ochrony Państwa przysługuje Szefowi ABW.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może dotyczyć udzielenia informacji o:

1. osobie, jeżeli zostały uzyskane w wyniku prowadzonych przez Agencje albo inne organy, służby lub instytucje pań- stwowe czynności operacyjno -rozpoznawczych;
2. szczegółowych formach i zasadach przeprowadzania czynności operacyjno -rozpoznawcz ych oraz o stosowanych w związku z ich prowadzeniem środkach i metodach;
3. osobie udzielającej pomocy Agencji, o której mowa w art. 36 ust. 1;
4. osobie udzielającej pomocy Urzędowi Ochrony Państwa w wykonywaniu czynności operacyjno -rozpoznawczych.

4. Zakazu określonego w ust. 3 nie stosuje się w przypadku żądania prokuratora albo sądu, zgłoszonego w celu ścigania karnego za czyn zabroniony, stanowiący zbrodnię lub występek, którego skutkiem jest śmierć, lub przeprowadzenia postę- powania sprawdzającego na p odstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych.
5. Zakazu określonego w ust. 3 nie stosuje się również w przypadku żądania prokuratora lub sądu uzasadnionego podej - rzeniem popełnienia przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wykonyw aniem czynności operacyjno - -rozpoznawczych.
6. W razie odmowy zwolnienia funkcjonariusza, pracownika lub osoby udzielającej im pomocy w wykonywaniu czyn - ności operacyjno -rozpoznawczych od obowiązku zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli ta jności „tajne ” lub „ściśle tajne ” albo odmowy zezwolenia na udostępnienie materiałów stanowiących informacje niejawne o klauzuli taj - ności „tajne ” lub „ściśle tajne ” pomimo żądania prokuratora lub sądu, zgłoszonego w związku z postępowaniem karnym o przest ępstwo określone w art. 105 § 1 Kodeksu karnego lub o zbrodnię godzącą w życie ludzkie albo o występek prze - ciwko życiu lub zdrowiu, gdy jego następstwem była śmierć człowieka, Szef ABW albo Szef AW przedstawia żądane materiały oraz wyjaśnienie Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego. Jeżeli Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego stwierdzi, że uwzględnienie żądania prokuratora lub sądu jest konieczne do prawidłowości postępowania karnego, Szef ABW albo Szef AW jest obowiązany zwolnić od zachowania tajemnicy lub udo stępnić materiały objęte tajemnicą.
   Art. 40. 1. Szef ABW koordynuje podejmowane przez służby specjalne czynności operacyjno -rozpoznawcze mogące mieć wpływ na bezpieczeństwo państwa.
7. Szef ABW, w celu zapewnienia koordynacji, o której mowa w ust. 1, prowa dzi centralną ewidencję zainteresowań operacyjnych służb specjalnych.
8. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia, sposób współdziałania służb specjalnych z Szefem ABW w zakresie prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 2, z uwzględnieniem wy mogów dotyczących ochrony informacji niejawnych.
   Art. 41. 1. Organy administracji rządowej przekazują Szefowi AW informacje istotne dla bezpieczeństwa zewnętrz- nego i międzynarodowej pozycji Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności dotyczące:

1. zagrożeń zewnętrznych godzących w bezpieczeństwo, obronność, niepodległość oraz integralność terytorialną i nie- naruszalność granic Rzeczypospolitej Polskiej;

2. zagrożeń międzynarodowych sojuszy, układów politycznych i układów wojskowych, których Rzeczpospolita Po lska jest stroną;

3. międzynarodowego terroryzmu i ekstremizmu oraz międzynarodowych grup prze stępczości zorganizowanej;

4. międzynarodowego handlu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi, środkami odurzającymi i substancjami psycho - tropowymi oraz towar ami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa Rzeczy pospolitej Polskiej oraz dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa;

5. realizacji umów międzynarodowych dotyczących rozbrojenia oraz zagrożeń związanych z rozpr zestrzenianiem broni masowej zagłady oraz środków jej przenoszenia;

6. zagrożeń występujących w rejonach konfliktów i kryzysów międzynarodowych;

7. zagrożeń realizacji celów polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej;

8. zagrożeń interesów ekonomiczny ch Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw – 29 – Poz. 812

2. Organy administracji rządowej przekazują Szefowi AW informacje, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie po ich uzyskaniu, w miarę możliwości w treści i formie, w jakiej je uzyskały.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1, Sze f AW przekazuje organom wymienionym w art. 18, a także, w zakresie ich właściwości – Szefowi ABW, Szefowi Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Szefowi Służby Wywiadu Wojskowego.
   Art. 42. 1. Szefowie ABW i AW oraz Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szef Słu żby Wywiadu Wojskowego i Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego są zobowiązani do współdziałania w ramach realizacji swoich zadań.
4. (uchylony)14) Art. 43. 1. Agencje zapewniają ochronę wykorzystywanych przez siebie urządzeń oraz obszarów i obiektów, a także przebywających w nich osób, przez wewnętrzną służbę ochrony.
5. Funkcjonariusze wykonujący zadania w zakresie ochrony, w granicach chronionych obszarów i obiektów mają prawo:

1. ustalania uprawnień osób do przebywania na obszarach lub w obiektach chron ionych,
2. legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości,
3. wydawania poleceń dotyczących określonego zachowania się w granicach chronionych obszarów i obiektów, w tym ich opuszczenia,
4. ujęcia osób stwarzających bezpośrednie zagrożenie życia lub zd rowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia, w celu niezwłocznego oddania tych osób Policji lub innym właściwym organom,
5. dokonywania sprawdzenia prewencyjnego, a także sprawdzania bagaży, środków transportu i ładunków,
6. usunięcia pojazdów z miejsc a postoju,
7. zniszczenia, unieruchomienia lub przejęcia kontroli lotu bezzałogowego statku powietrznego, w tym modelu latającego
   – jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa chronionych urządzeń, a także obszarów, obiektów oraz prze - bywających w nich osób.

3. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 2, 4, 6 i 7, mogą być wykonywane również w miejscu bezpośrednio sąsia- dującym z chronionymi urządzeniami, obszarami lub obiektami, jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia ich bezpieczeństwa lub bezpiec zeństwa przebywających w nich osób.
4. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 4 i 5, wykonuje się z poszanowaniem dóbr osobistych osoby, w stosunku do której zostały podjęte.
5. Do wykonywania zadań w zakresie ochrony, o której mowa w ust. 1, stosuje się p rzepisy art. 25, art. 26 i art. 26b. Art. 43a. 1. Sprawdzenie prewencyjne, o którym mowa w art. 43 ust. 2 pkt 5, polega na manualnym sprawdzeniu osoby,
   zawartości jej odzieży oraz przedmiotów znajdujących się na jej ciele lub przez nią posiadanych, sprawdz eniu za pomocą środków technicznych niezbędnych do wykrywania materiałów i urządzeń niebezpiecznych lub których posiadanie jest zabronione, w szczególności broni, materiałów wybuchowych, środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów, s prawdzeniu biochemicznym lub z wykorzystaniem psa służbowego w zakresie niezbędnym do realizacji celu podejmowanych czynności w danych okolicznościach oraz w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której czynności są wykonywane.
6. W stosunku do osób zatrzymanych, doprowadzonych lub konwojowanych sprawdzenie prewencyjne, o którym mowa w art. 43 ust. 2 pkt 5, może polegać na:

1. żądaniu zdjęcia przez osobę poddaną sprawdzeniu prewencyjnemu odzieży i obuwia,

2. zdjęciu osobie poddane j sprawdzeniu prewencyjnemu odzieży i obuwia w przypadku niewykonania żądania, o którym
   mowa w pkt 1,

3. dokonaniu oględzin ciała osoby poddanej sprawdzeniu prewencyjnemu oraz sprawdzeniu zdjętej odzieży i obuwia, w tym z wykorzystaniem środków, o których mowa w ust. 1,

4. żądaniu wydania oraz oddania do depozytu, lub w celu zajęcia lub zabezpieczenia:
   a) środków płatniczych i przedmiotów wartościowych, dokumentów tożsamości, środków łączności oraz urządzeń technicznych służących do rejestrowania i odtwarza nia informacji,

5. Przez art. 5 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

Dziennik Ustaw – 30 – Poz. 812

b) przedmiotów, które mogą stanowić zagrożenie życia lub zdrowia lub bezpieczeństwa osoby poddanej sprawdzeniu prewencyjnemu lub innych osób albo bezpieczeństwa przeprowadzanych czynności, w tym broni lub przedmio- tów, których posiadanie jes t zabronione, lub innych niebezpiecznych przedmiotów mogących służyć do popełnie- nia przestępstwa lub wykroczenia lub przedmiotów mogących stanowić dowód w postępowaniu prowadzonym w związku z realizacją zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1, lub podlegając ych przepadkowi,
5) odebraniu przedmiotów, o których mowa w pkt 4, oraz odpowiednio ich przyjęciu do depozytu, zabezpieczeniu lub zajęciu
– w szczególności gdy czynności te przeprowadza się w przypadku zatrzymywania osoby zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 3, lub innej czynności związanej z osobą zatrzymaną, konwojowaną lub doprowadzoną z innymi osobami lub po każdorazowej utracie kontaktu wzrokowego z osobą konwojowaną lub doprowadzaną.
3. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3, wykonuje się w sposób umożliw iający osobie pozostawienie części odzieży na ciele, a po sprawdzeniu zdjętej odzieży – jej włożenie przed zdjęciem pozostałej niesprawdzonej części odzieży oraz w warunkach zapewniających poszanowanie jej intymności.
4. Przeglądanie bagaży, środków transp ortu i ładunków polega na przeglądaniu zawartości bagaży i sprawdzeniu ładunku
poprzez manualne sprawdzenie ładunków i elementów konstrukcyjnych bagaży oraz znajdujących się w nich przedmiotów lub sprawdzenie bagaży i ładunków z wykorzystaniem urządzeń i sprzętu specjalistycznego lub psa służbowego lub spraw- dzeniu środków transportu z wykorzystaniem urządzeń i sprzętu specjalistycznego lub psa służbowego, jeżeli jest to nie- zbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa ochranianych obiektów.
5. Do sprawdzenia prewen cyjnego, o którym mowa w art. 43 ust. 2 pkt 5, przepisy art. 23a ust. 5, 6 i 14 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 5
Służba funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu
Art. 44. Służbę w ABW albo AW może pełnić osoba:

1. posiadaj ąca obywatelstwo polskie;
2. korzystająca z pełni praw publicznych;
3. wykazująca nieskazitelną postawę moralną, obywatelską i patriotyczną;
4. dająca rękojmię zachowania tajemnicy stosownie do wymogów określonych w przepisach o ochronie informacji nie- jawn ych;
5. posiadająca co najmniej wykszta łcenie średnie lub średnie bran żowe i określone kwalifikacje zawodowe oraz zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych, wymagających szczególnej dyscypliny służbowej, której gotowa jest się podpo rządkować.
   Art. 45. 1. Zdolność fizyczną i psychiczną do służby ustalają komisje lekarskie ABW albo AW, podległe Szefowi właś - ciwej Agencji.

2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, zasady oceny zdolności fizycz nej i psychicznej do służby w Agencji, a także tryb orzekania o tej zdolności oraz właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich w tych sprawach.
   Art. 46. 1. Przyjęcie kandydata do służby w ABW albo AW następuje po przeprowadzeniu postępowania kwalifik a- cyjnego, na które składają się:

1. przyjęcie podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego, a także dokumentów stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim zatrudnieniu;
2. przeprowadzenie r ozmowy kwalifikacyjnej;
3. postępowanie sprawdzające, określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych;
4. ustalenie zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji.

2. W stosunku do kandydata ubiegającego się o przyjęcie do służby w ABW albo AW na stanowisko wymagające szczególnych umiejętności lub predyspozycji, postępowanie kwalifikacyjne może być rozszerzone o czynności mające na celu sprawdzenie przydatności kandydata do służby na takim stanowisku, w tym o przeprowadzenie badania psychofiz jo- logicznego.

Dziennik Ustaw – 31 – Poz. 812

3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, wzór kwestionariusza oso - bowego oraz szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego wobec kandydatów do służby w Agencji, uwzględn iając czynności niezbędne do podjęcia decyzji dotyczącej osoby ubiegającej się o przyjęcie do służby w Agencji.
   Art. 47. 1. Przed podjęciem służby funkcjonariusz ABW albo AW składa ślubowanie według następującej roty:
   „Ja, obywatel Rzeczypospolitej Polskie j, świadom podejmowanych obowiązków funkcjonariusza Agencji Bez - pieczeństwa Wewnętrznego (Agencji Wywiadu), ślubuję: służyć wiernie Narodowi, chronić ustanowiony Kon - stytucją Rzeczypospolitej Polskiej porządek prawny, strzec bezpieczeństwa Państwa i jego o bywateli, nawet z narażeniem życia. Wykonując powierzone mi zadania, ślubuję pilnie przestrzegać prawa, dochować wierności konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej, przestrzegać dyscypliny służbowej oraz wykonywać roz - kazy i polecenia przełożonych. Ślubuję strzec tajemnicy prawnie chronionej, honoru, godności i dobrego imienia służby oraz przestrzegać zasad etyki zawodowej. ”.

4. Ceremoniał składania ślubowania w ABW i AW określają Szef ABW oraz Szef AW, każdy w zakresie swojego działania.
   Art. 48. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza ABW albo AW, zwanego dalej „funkcjonariuszem ”, powstaje w drodze
   mianowania na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do służby.

5. Początek służby funkcjonariusza liczy się od dnia określonego w rozkazie personalnym o przyjęciu do służby i mia- nowaniu na stanowisko służbowe w ABW albo AW.

6. Mianowanie może nastąpić po odbyciu zasadniczej służby wojskowej albo po przeniesieniu do rezerwy.

7. Warunku określonego w ust. 3 nie stosuje się do kobiet. Od warunku tego można odst ąpić również w stosunku do absolwentów szkół wyższych.

8. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, wzór legitymacji służbowej i innych dokumentów funkcjonariuszy, organy właściwe do ich wydawania, wymiany i unieważ niania oraz dokonywania w nich wpisów, przypadki, w których legitymacja służbowa lub inne dokumenty podlegają zwrotowi, wymianie lub unie- ważnieniu, a także tryb postępowania w przypadku ich utraty, jak również sposób posługiwania się legitymacją służbową oraz innymi dokumentami.

9. Szefowie Agencji, w drodze zarządzeń, każdy w zakresie swojej właściwości, mogą określić znaki lub inne doku- menty identyfikacyjne funkcjonariuszy.
   Art. 49. 1. Osobę przyjętą do służby w ABW albo AW mianuje się funkcjonariuszem w służbie przygotowawczej na okres 3 lat.

10. Po upływie okresu służby przygotowawczej i uzyskaniu pozytywnej oceny ogólnej w opinii służbowej funkcjona- riusz zostaje mianowany na stałe.

11. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi kwalifikacjami funkcjonariusz a Szef ABW i Szef AW, każdy w za- kresie swojego działania, może skrócić okres jego służby przygotowawczej albo zwolnić funkcjonariusza od odbywania tej służby.

12. W razie przerwy w wykonywaniu przez funkcjonariusza obowiązków służbowych trwającej dłużej niż 3 miesiące właściwy Szef Agencji może przedłużyć okres jego służby przygotowawczej.
    Art. 50. 1. Szef ABW i Szef AW, każdy w zakresie swojego działania, jest właściwy do przyjmowania do służby w Agencji, mianowania funkcjonariuszy na stanowiska służbowe or az ich przenoszenia, delegowania, oddelegowania, zwal- niania i odwoływania ze stanowisk służbowych, zawieszania i uchylania zawieszenia w czynnościach służbowych, zwalnia- nia ze służby oraz stwierdzania wygaśnięcia stosunku służbowego.

13. W sprawach osobowyc h funkcjonariuszy innych, niż wymienione w ust. 1, są właściwi przełożeni, upoważnieni przez Szefa Agencji.

14. Sprawy osobowe, o których mowa w ust. 1, są załatwiane przez wydanie rozkazu personalnego.
    Art. 50a. W sprawach wynikających ze stosunku służbowe go Szefa ABW oraz Szefa AW właściwy jest Prezes Rady Ministrów lub upoważniony przez niego minister powołany w celu koordynowania działalności służb specjalnych. Upoważ- nienie nie może obejmować spraw, o których mowa w art. 14.

Dziennik Ustaw – 32 – Poz. 812

Art. 51. 1. Czas pełnienia sł użby funkcjonariusza jest określany wymiarem jego obowiązków, z uwzględnieniem prawa
do wypoczynku.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej A gencji, rozkład czasu służby, z uwzględ - nieniem czasu na wypoczynek oraz przyp adków przedłużenia czasu służby funkcjonariuszy każdej z Agencji, uzasadnionych potrzebą zapewnienia niezakłóconego toku służby.
Art. 51a. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii lub stanu klęski żywiołowej związanej z wys tępowaniem chorób zakaźnych u ludzi Szef ABW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz w celu przeciwdziałania chorobom zakaźnym mogą polecić funkcjonariuszowi ABW pełnienie służby poza miejscem jej stałego wykonywania, w szczególności z wykorzystaniem śr odków bezpośredniego porozumiewania się na odległość (służba pełniona w formie zdalnej).
2. Szef ABW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz wydają i cofają, w postaci papierowej lub elektronicznej, polecenia pełnienia służby w formie zdalnej.
3. Szef ABW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz w poleceniu pełnienia służby w formie zdalnej określają czas i miejsce jej pełnienia oraz sposób porozumiewania się funkcjonariusza ABW z bezpośrednim przełożonym.
4. Funkcjonariusz ABW może pełnić służbę w formie zdalnej, jeżeli ma możliwości techniczne oraz lokalowe do jej pełnienia i pozwala na to charakter wykonywanych przez niego zadań.
5. Narzędzia i materiały potrzebne do pełnienia służby w formie zdalnej oraz obsługę logistyczną zapewnia Szef ABW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz.
6. W trakcie służby pełnionej w formie zdalnej funkcjonariusz ABW zapewnia ochronę tajemnic prawnie chronionych związanych z pełnioną służbą.
7. W trakcie pełnienia służby w formie zdalnej funkcjonariusz ABW może używać narzędzi lub materiałów niezapewnionych przez przełożonego, jeżeli narzędzia i materiały spełniają wymagania, o których mowa w ust. 6, i nie stwarza to zagrożenia dla życia lub zdrowia funkcjonariusza.
8. Na polecenie Szefa ABW lub upoważnionego pr zez niego funkcjonariusza funkcjonariusz ABW pełniący służbę w formie zdalnej ma obowiązek prowadzić ewidencję wykonanych czynności, uwzględniającą w szczególności opis tych czynności, a także datę ich wykonania. Ewidencję wykonanych czynności funkcjonariu sz ABW sporządza w formie i z często - tliwością określonymi w poleceniu.
9. Funkcjonariusz ABW jest obowiązany na polecenie bezpośredniego przełożonego stawić się w miejscu stałego wykonywania służby.
10. Szef ABW lub upoważniony przez niego funkcjonarius z mogą w każdym czasie cofnąć polecenie pełnienia służby w formie zdalnej.
Art. 51b. 1. Szef ABW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz realizują w stosunku do funkcjonariusza ABW pełniącego służbę w formie zdalnej obowiązki określone w art. 52a w czas ie pełnienia przez niego służby w formie zdalnej, z wyłączeniem obowiązków określonych w art. 208 § 1, art. 2091–2093, art. 210 § 1 –5, art. 212 pkt 1 i 4, art. 213, art. 214 i art. 233 oraz przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 210 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 202 3 r. poz. 1465 ), zwanej dalej „Kodeksem pracy”.
2. Szef ABW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz przed rozpoczęciem przez funkcjonariusza ABW służby pełnionej w formie zdalnej przekazują mu inform acje dotyczące:

1. zasad:
   a) oraz sposobu właściwej organizacji stanowiska służby pełnionej w formie zdalnej, z uwzględnieniem wymagań ergonomii,
   b) bezpiecznego i higienicznego wykonywania służby pełnionej w formie zdalnej,
   c) postępowania w sytuacjac h awaryjnych stwarzających zagrożenie dla życia lub zdrowia;
2. czynności do wykonania po zakończeniu wykonywania służby pełnionej w formie zdalnej.

3. Przed dopuszczeniem do wykonywania służby pełnionej w formie zdalnej funkcjonariusz ABW w oświadczeniu
   składanym w postaci papierowej lub elektronicznej:

1. potwierdza:
   a) zapoznanie się z informacjami, o których mowa w ust. 2,
   b) że na stanowisku służby pełnionej w formie zdalnej w miejscu wskazanym w poleceniu, o którym mowa w art. 51a ust. 1, są zape wnione bezpieczne i higieniczne warunki tej służby;

Dziennik Ustaw – 33 – Poz. 812

2. zobowiązuje się do przestrzegania zasad, o których mowa w ust. 2 pkt 1, oraz do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 2;
3. potwierdza okoliczności, o których mowa w art. 51a ust. 7.

4. Funkcjonariusz ABW organizuje stanowisko służby pełnionej w formie zdalnej, uwzględniając wymagania ergonomii.
5. Szef ABW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz mają prawo przeprowadzać kontrolę warunków bezpie- czeństwa i higieny służby pełnionej w f ormie zdalnej przez funkcjonariusza ABW w miejscu i w godzinach pełnienia tej służby.
6. Szef ABW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz dostosowują sposób przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 5, do miejsca wykonywania i charakteru służby pe łnionej w formie zdalnej. Wykonywanie czynności kontrol- nych nie może naruszać prywatności funkcjonariusza ABW pełniącego służbę w formie zdalnej i innych osób ani utrudniać korzystania z pomieszczeń domowych w sposób zgodny z ich przeznaczeniem.
7. W razie zaistnienia wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby w formie zdalnej stosuje się przepisy ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozo- stających w związku ze służbą (Dz. U. z 2023 r. poz. 2015 ).
8. Zgłoszenie bezpośredniemu przełożonemu wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby w formie zdal - nej jest równoznaczne z wyrażeniem przez funkcjonariusza ABW zgody na przeprowadzenie oględzin miejsca wypadku, narzędzi, oceny ich stanu technicznego oraz zbadania warunków pełnienia służby i innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku lu b mają z nim związek. Oględzin dokonuje się niezwłocznie po zgłoszeniu wypadku pozo - stającego w związku z pełnieniem służby w formie zdalnej, w terminie uzgodnionym przez funkcjonariusza ABW albo jego domownika, w przypadku gdy funkcjonariusz ABW ze względ u na stan zdrowia nie jest w stanie uzgodnić tego terminu, i przewodniczącego komisji powypadkowej. Komisja powypadkowa może odstąpić od dokonywania oględzin, jeżeli uzna, że okoliczności i przyczyny wypadku nie budzą jej wątpliwości.
   Art. 52. (uchylony)
   Art. 52a. 1. W sprawach bezpieczeństwa i higieny służby stosuje się odpowiednio przepisy działu dziesiątego Kodeksu
   pracy , a także przepisy wykonawcze wydane na jego podstawi e, z wyłączeniem przepisów art. 207 § 2 pkt 7, art. 2091 § 4, art. 228, art. 229 § 1–12, art. 230 § 2, art. 231, art. 234 § 1, 3 i 31, art. 235 –2352, art. 237 –2372, art. 23711 § 4 oraz
   art. 23711a–23714.
9. W zakresie określonym w ust. 1:

1. Szef ABW i Szef AW, każdy w zakresie swojego działania, realizuje obowiązki i uprawnienia pracoda wcy;
2. przełożony funkcjonariusza realizuje obowiązki i uprawnienia osoby kierującej pracownikami;
3. funkcjonariusz realizuje obowiązki i uprawnienia pracownika.

3. Przepisy art. 2092, art. 2093, art. 210 § 1 –5, art. 229 § 4 oraz przepisy wykonawcze wyda ne na podstawie art. 210 § 6 Kodeksu pracy stosuje się, jeżeli nie zagraża to prawidłowemu wykonywaniu czynności służbowych przez:

1. funkcjonariuszy ABW, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1;
2. funkcjonariuszy AW, w celu realizacji zad ań, o których mowa w art. 6 ust. 1.

4. Na pierwsze badanie okresowe funkcjonariusz jest kierowany w terminie 3 lat od dnia przyjęcia do służby.
5. W czasie wykonywania czynności służbowych, w okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności,
   funkc jonariusz może odstąpić od przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny służby, z zachowaniem dostępnych
   w danych warunkach zabezpieczeń, jeżeli w jego ocenie, dokonanej w miejscu i czasie wykonywania czynności służbowej, istnieje prawdopodobieństwo urato wania życia ludzkiego lub odwrócenia zagrożenia godzącego w bezpieczeństwo państwa, w szczególności gdy:

1. z powodu braku specjalistycznego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu zachodzi konieczność zastosowania
   środka zastępczego;

2. fizyczne warunk i i umiejętności funkcjonariusza mogą zastąpić możliwość użycia właściwego uzbrojenia, wyposaże- nia lub innego sprzętu;

3. funkcjonariusz wykona określoną czynność dobrowolnie.

Dziennik Ustaw – 34 – Poz. 812

Art. 53. 1. Funkcjonariusz podlega okresowemu opiniowaniu służbowemu, przeprowad zanemu:

1. w służbie przygotowawczej – raz w roku;
2. w służbie stałej – raz na 3 lata.

2. Funkcjonariusza zapoznaje się z opinią służbową w ciągu 14 dni od dnia jej sporządzenia; może on w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z opinią służbową wnieść od wołanie do wyższego przełożonego.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, wzór formularza opinii służ- bowej, szczegółowe zasady i tryb opiniowania funkcjonariuszy, uwzględniając przesłanki opiniowania i jego czę stotli wości, kryteria brane pod uwagę przy opiniowaniu i skalę ocen, przypadki opiniowania z pominięciem okresów przewidzianych w ustawie, właściwość przełożonych w zakresie wydawania opinii, tryb zapoznawania funkcjonariuszy z opinią służbową oraz tryb w noszenia i rozpatrywania odwołań od opinii.
   Art. 54. 1. Funkcjonariusza można odwołać z zajmowanego stanowiska i przenieść do dyspozycji Szefa Agencji, w której pełni służbę.
4. Funkcjonariusz może pozostawać w dyspozycji Szefa Agencji, w której pełni służ bę, nieprzerwanie nie dłużej niż 12 miesięcy.
5. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2, funkcjonariusza przenosi się na określone stanowisko służbowe, a w razie niewyrażenia przez niego pisemnej zgody na przeniesienie na to stanowisko, funkcjonariusza zwalnia się ze służby z zachowaniem uprawnień przewidzianych dla funkcjonariuszy zwalnianych na podstawie art. 60 ust. 2 pkt 6, chyba że spełnia warunki do zwolnienia ze służby na korzystniejszych zasadach.
6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozpor ządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, warunki i tryb przenoszenia funkcjonariuszy do dyspozycji Szefa Agencji, z uwzględnieniem sposobu pełnienia służby w okresie pozostawania w tej dyspozycji.
   Art. 55. 1. Funkcjonariusz z urzędu lub na własną prośbę może b yć przeniesiony do pełnienia służby albo delegowany na okres do 6 miesięcy do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości.
7. Szef ABW i Szef AW, każdy w zakresie swojego działania, w uzasadnionych przypadkach może przedłużyć okres delegowania, o który m mowa w ust. 1, do 12 miesięcy.
   Art. 56. 1. Funkcjonariuszowi można powierzyć, na czas określony, pełnienie obowiązków służbowych na innym sta- nowisku. W takim przypadku uposażenie funkcjonariusza nie może być obniżone.
8. Funkcjonariusza, gdy jest to uzas adnione realizacją zadań Agencji, w której pełni służbę, za jego zgodą, można oddelegować do wykonywania zadań służbowych poza Agencją, po przeniesieniu go do dyspozycji Szefa tej Agencji. Prze- pisów art. 54 nie stosuje się.
9. Prezes Rady Ministrów określi , w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, warunki i tryb oddelegowania, uprawnienia i obowiązki funkcjonariusza w czasie oddelegowania, wysokość i sposób wypłacania uposażenia i innych świadczeń pieniężnych przysługujących oddelegowanemu funkcj onariuszowi, uwzględniając miejsce oraz charakter i zakres wykonywanych przez niego zadań służbowych poza Agencją, a także ustali, z uwzględnieniem przepisów o ochronie informa- cji niejawnych, szczególne uprawnienia i obowiązki funkcjonariusza pełniącego sł użbę poza granicami kraju.
10. (uchylony)
    Art. 57. 1. Funkcjonariusza przenosi się na niższe stanowisko służbowe w razie wymierzenia kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.
11. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służb owe w przypadku:

1. orzeczenia przez właściwą komisję lekarską Agencji trwałej niezdolności do pełnienia służby na zajmowanym stano- wisku służbowym, jeżeli nie ma możliwości mianowania go na stanowisko równorzędne;

2. nieprzydatności na zajmowanym stanowisk u służbowym, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygoto- wawczej;

3. niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku służbowym, stwierdzonego w okresie służby stałej w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którymi up łynęło co najmniej 6 miesięcy;

4. likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego lub z innych przyczyn uzasadnionych potrzebami organizacyjnymi, gdy nie ma możliwości mianowania go na równorzędne stanowisko służbowe.

Dziennik Ustaw – 35 – Poz. 812

3. Funkcjonariusza można przenieść na niż sze stanowisko służbowe również na jego pisemną prośbę.
4. Funkcjonariusz, który nie wyraził zgody na przeniesienie na niższe stanowisko służbowe z przyczyn określonych w ust. 2, może być zwolniony ze służby.
   Art. 58. 1. Funkcjonariusza zawiesza się, rozka zem personalnym, w czynnościach służbowych, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące, w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o przestępstwo umyślne ścigane z oskar- żenia publicznego.
5. Funkcjonariusza można zawiesić w czynnościach służb owych, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące, w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o przestępstwo nieumyślne ścigane z oskarżenia publicznego, postępo- wania w sprawie o wykroczenie oraz postępowania dyscyplinarnego, jeśli jest to ce lowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro służby.
6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia w czynnościach służbowych można przedłużyć na dalszy czas oznaczony, nie dłuższy niż do dnia uprawomocnienia się orzeczenia wydanego w postępo waniu karnym lub postępowaniu w sprawie o wykroczenie, a w pozostałych przypadkach na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy.
7. Zawieszenie w czynnościach służbowych polega na odsunięciu funkcjonariusza od wykonywania obowiązków służ- bowych.
8. W stosunku do dec yzji o zawieszeniu funkcjonariusza w czynnościach służbowych, funkcjonariusz może zwrócić się
   do Szefa Agencji z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
9. Funkcjonariusz zawieszony w czynnościach służbowych jest obowiązany:

1. niezwłocznie zdać broń i legitymację służbową oraz przedmioty związane z wykonywanymi przez niego zadaniami, a w szczególności akta i dokumenty prowadzonych przez niego spraw;
2. informować kierownika jednostki organizacyjnej o zamiarze opuszczenia miejsca zamieszkania na okres dłuż szy niż 3 dni. Art. 59. 1. Funkcjonariusz może być skierowany do komisji lekarskiej właściwej Agencji:
3. z urzędu lub na jego wniosek – w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby, jak również związku poszcze gólnych chorób ze służbą;
4. z urzędu – w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego.
   1a. Funkcjonariusz jest obowiązany poddać się badaniom zleconym pr zez komisję lekarską, w tym również badaniom
   specjalistycznym, psychologicznym i dodatkowym.
   1b. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja nie pozwalają na wydanie orzeczenia, funkcjonariusz może zostać skierowany na obserwację w podmiocie leczniczym, jeżeli wyraża na to zgodę.

2. Funkcjonariusz może być również poddany badaniom psychofizjologicznym. O skierowaniu funkcjonariusza na te badania decyduje Szef Agencji.
   Art. 59a. 1. Komisje lekarskie, o których mowa w art. 59, są również właściwe w sprawach:

1. ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza doznanego wskutek wypadku pozostającego w związku z peł- nieniem służby lub choroby pozostającej w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby, a także związku ś mierci funkcjonariusza z wypadkiem lub chorobą pozostającą w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby;
2. uznania funkcjonariusza, funkcjonariusza zwolnionego ze służby, emeryta i rencisty policyjnego za inwalidę oraz uzna- nia go za niezd olnego do samodzielnej egzystencji, a także związku śmierci funkcjonariusza, funkcjonariusza zwol- nionego ze służby, emeryta i rencisty policyjnego ze służbą;
3. kontroli prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby lub prawidł owości wykorzystania
   zwolnienia lekarskiego.

2. Komisja lekarska może skierować funkcjonariusza na badanie specjalistyczne, psychologiczne oraz zlecić wykona- nie badań dodatkowych w wyznaczonym terminie.

3. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzo na dokumentacja nie pozwalają na wydanie orzeczenia, a z aktualnej wiedzy medycznej wynika, że do wydania orzeczenia niezbędna jest obserwacja w podmiocie leczniczym, komisja lekarska może skierować funkcjonariusza na taką obserwację. Obserwacja w podmioci e leczniczym może nastąpić po wyrażeniu zgody przez funkcjonariusza.

Dziennik Ustaw – 36 – Poz. 812

4. Od orzeczenia komisji lekarskiej przysługuje odwołanie do komisji lekarskiej wyższego stopnia w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
5. W przypadku orzeczenia niezdolności do służby komisja lekarska orzeka również o grupie inwalidzkiej w rozu- mieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centr alnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno -Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.
6. Kontrola prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby polega na sprawdzeniu prawidłowości ustalenia okresu zwolnienia od zajęć służbowych z powodu przebywania na zwolnieniu lekarskim.
7. W przypadku ustalenia wcześniejszej daty ustania przyczyny będącej podstawą zwolnienia od zajęć służbowych niż orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, zaświadczenie to traci ważność za okres od tej daty, jednak nie wcześniej niż od dnia badania lekarskiego przeprowadzonego przez komisję lekarską.
8. W przypadku gdy funkcjonariusz nie poddaje się badaniom lekarski m lub uniemożliwia ich przeprowadzenie lub nie dostarcza wyników badań lekarskich mimo wezwania komisji lekarskiej, zaświadczenie lekarskie traci ważność od dnia następującego po terminie wskazanym w wezwaniu.
9. W przypadkach, o których mowa w ust. 7 i 8, komisja lekarska orzeka o zdolności funkcjonariusza do służby i infor - muje o tym lekarza wystawiającego zaświadczenie lekarskie.
10. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego polega na ustaleniu, czy funkcjonariusz w okresie orzeczonego zwolnienia od zajęć służbowych, w tym w razie konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub innym chorym członkiem rodziny lub zwolnienia w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zwalczan iu chorób zakaźnych albo o zwalczaniu gruźlicy, nie wykonuje pracy zarobko- wej lub nie wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w inny sposób niezgodny z jego celem.
11. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego komisja lekar ska niezwłocznie zawiadamia przełożonego funkcjonariusza o dokonanym ustaleniu.
12. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1. właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich w sprawach, o których mowa w ust. 1;
2. tryb kierowania do komi sji lekarskich oraz podmioty właściwe w tych sprawach;
3. szczegółowy sposób orzekania w sprawach, o których mowa w ust. 1, w tym niezbędną dokumentację medyczną i inne dokumenty mogące stanowić podstawę orzeczenia;
4. wzory orzeczeń komisji lekarskich w tych sprawach.

13. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 12, należy w szczególności uwzględnić potrzebę zapewnienia spraw - ności postępowania oraz przejrzystości stosowanych kryteriów oceny stanu zdrowia funkcjonariusza, jak również jedno - litości sposobu o rzekania o stanie zdrowia funkcjonariusza.
    Art. 60. 1. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadku:

1. orzeczenia trwałej niezdolności do służby przez komisję lekarską właściwej Agencji;
2. nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej;
3. wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby;
4. skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego;
5. utraty obywatelstwa polskiego.

2. Funkcjonariusza można zwolnić ze s łużby w przypadku:

1. niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej, stwierdzonego w dwóch kolej- nych opiniach, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy;

2. skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż ok reślone w ust. 1 pkt 4;

3. objęcia kierowniczego stanowiska państwowego albo objęcia funkcji z wyboru w organach samorządu terytorialnego;

4. nabycia prawa do emerytury w pełnym wymiarze, określonego w przepisach odrębnych;

5. gdy wymaga tego ważny interes służby;

Dziennik Ustaw – 37 – Poz. 812

6. likwidacji jednostki organizacyjnej Agencji lub jej reorganizacji połączonej ze zmniejszeniem obsady etatowej, jeżeli przeniesienie funkcjonariusza do innej jednostki organizacyjnej Agencji lub na niższe stanowisko służbowe nie jest możliwe;
7. dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badania, o których mowa w art. 59 ust. 1a, lub niepoddania się
   im, albo w przypadku dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na obserwację w podmiocie leczniczym, w przypadku wyrażenia zgody przez funkcjonariusza, chyba że skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło na wniosek
   funkcjonariusza;
8. upływu 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby;
9. nabycia obywatelstwa innego państwa.

3. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w terminie do 6 miesięcy od dnia pisemnego zgłoszenia przez niego wystą- pienia ze służby.
4. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 6 zwolnienie ze służby następuje po upływie 6 miesięcy, a ze służby przygotowawczej – po upływie 3 miesięcy od dnia podjęcia dec yzji o likwidacji jednostki organizacyjnej Agencji lub jej reorganizacji.
   Art. 61. Stosunek służbowy funkcjonariusza wygasa w przypadku:

1. śmierci funkcjonariusza;
2. nieobecności funkcjonariusza w służbie przez okres powyżej 3 miesięcy z powodu tymczasow ego aresztowania, chyba że wcześniej nastąpiło zwolnienie funkcjonariusza ze służby.
   Art. 62. 1. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub prawomocnego orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego i wydania orzeczenia o umorzeniu pos tępowania karnego albo w razie uchylenia kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia służbowego lub kary wydalenia ze służby, ulegają uchyleniu skutki, jakie wynikły dla funkcjonariusza w związku z wyznaczeniem na niższ e stanowisko służbowe lub obniżeniem stopnia służbowego. O uchyleniu innych skutków decyduje Szef właściwej Agencji.

2. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub prawomocnego orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego lub wydania pr awomocnego wyroku uniewinniającego, ulegają uchyleniu wszystkie skutki, jakie powstały dla funkcjonariusza w wyniku postępowania dyscyplinarnego przeprowadzonego w związku z oskarżeniem o po- pełnienie przestępstwa stanowiącego przedmiot rozstrzygnięcia sądu .
3. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 2, podstawę orzeczenia kary dyscyplinarnej stanowiły przesłanki inne niż tylko oskarżenie o popełnienie przestępstwa, o uchyleniu skutków, jakie powstały dla funkcjonariusza w wyniku postę- powania dyscyplinarneg o, decyduje Szef właściwej Agencji. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
   Art. 63. 1. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 54 ust. 3, art. 57 ust. 4 oraz art. 60 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 4 nie może nastąpić przed upływem 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby, chyba że funk- cjonariusz zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby.
4. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 nie może nastąpić przed upływem 3 miesięcy od dnia zaprzesta nia służby z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby.
   Art. 64. 1. Funkcjonariusza nie można zwolnić ze służby w okresie ciąży, w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowsk iego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego, z wyjątkiem
   przypadków określonych w art. 54 ust. 3, art. 60 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2 pkt 2, 3, 5 i 6.
5. W razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 54 ust. 3 i art. 60 ust. 2 pkt 5 i 6 w okresie ciąży, w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego lub urlopu rodziciel- skiego przysługuje mu uposażenie do końca okresu ciąży oraz trwania wymienionego urlopu.
6. Funkcjonariuszowi zwol nionemu na podstawie art. 54 ust. 3 lub art. 60 ust. 2 pkt 5 i 6 w czasie urlopu wychowaw- czego, przysługują do końca okresu, na który ten urlop został udzielony:

1. świadczenie pieniężne, wypłacane na zasadach obowiązujących przy wypłacaniu zasiłku wychowa wczego;

2. inne uprawnienia przewidziane dla pracowników zwalnianych z pracy w czasie urlopu wychowawczego z przyczyn niedotyczących pracowników.

Dziennik Ustaw – 38 – Poz. 812

Art. 65. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby otrzymuje niezwłocznie świadectwo służby.
2. Funkcjonariusz moż e żądać sprostowania świadectwa służby w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, wzór formularza świadectwa służby, uwzględniając dane, które należy podać w świadectwie s łużby, oraz tryb wydawania i sprostowania świadectwa służby, a także właściwość przełożonych w tych sprawach.
Rozdział 6
Korpusy i stopnie służbowe funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu
Art. 66. W ABW i AW obowiązują nast ępujące korpusy i stopnie służbowe:

1. korpus szeregowych:
   a) szeregowy,
   b) starszy szeregowy;
2. korpus podoficerów:
   a) kapral,
   b) starszy kapral,
   c) plutonowy,
   d) starszy plutonowy,
   e) sierżant,
   f) starszy sierżant,
   g) sierżant sztabowy,
   h) starszy sierż ant sztabowy;
3. korpus chorążych:
   a) młodszy chorąży,
   b) chorąży,
   c) starszy chorąży,
   d) młodszy chorąży sztabowy,
   e) chorąży sztabowy,
   f) starszy chorąży sztabowy;
4. korpus oficerów:
   a) podporucznik,
   b) porucznik,
   c) kapitan,
   d) major,
   e) podpułkownik,
   f) pułkownik,
   g) generał brygady.
   Art. 67. 1. Na stopień szeregowego mianuje się funkcjonariusza z dniem mianowania na stanowisko służbowe.

2. Na stopnie w korpusie szeregowych i podoficerów mianują przełożeni posiadający uprawnienia w sprawach osobo- wych f unkcjonariuszy.

3. Na stopnie w korpusie chorążych mianuje Szef właściwej Agencji lub upoważniony przez niego przełożony.

4. Na pierwszy stopień w korpusie oficerów oraz na stopień generała brygady mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Pre zesa Rady Ministrów. Na pozostałe stopnie w korpusie oficerów mianuje Prezes Rady Ministrów.

Dziennik Ustaw – 39 – Poz. 812

Art. 68. Mianowanie na stopień w korpusie podoficerów lub chorążych jest uzależnione od pozytywnej opinii służbo- wej i zajmowanego stanowiska służbowego, a ponadto zdania odpowiedniego egzaminu.
Art. 69. Warunkiem mianowania na pierwszy stopień w korpusie oficerów jest pozytywna opinia służbowa, zajmowanie
stanowiska, z którym związany jest stopień oficera, posiadanie wyższego wykształcenia oraz zdanie egzaminu na of icera.
Art. 70. 1. Funkcjonariusze odbywający szkolenie zawodowe mogą pełnić służbę w systemie skoszarowanym.
2. Szefowie Agencji, w drodze zarządzeń, każdy w zakresie swojej właściwości, mogą określić sposób organizacji służby i jej pełnienia w systemie s koszarowanym, z uwzględnieniem czasu pełnienia tej służby oraz porządku dnia.
Art. 71. 1. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, szczegółowe zasady i tryb szkolenia zawodowego funkcjonariuszy, uwzględniając zakre s tematyczny szkolenia i zróżnicowany sposób składania egzaminów na pierwszy stopień w korpusie chorążych lub oficerów przed komisjami egzaminacyjnymi.
2. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, w drodze zarządzeń, powołują komisje egzaminacy jne, o których mowa w ust. 1, określając ich skład osobowy, a także ustalają terminy egzaminów i określają wzór zaświadczenia o zdaniu egzaminu oraz wysokość wynagrodzenia członków komisji.
Art. 72. 1. Mianowanie na kolejny, wyższy stopień następuje stosow nie do zajmowanego stanowiska służbowego, posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz posiadania pozytywnej opinii służbowej.
2. Nadanie kolejnego, wyższego stopnia nie może nastąpić wcześniej niż po przesłużeniu w stopniu:
– kaprala – 1 roku,
– starszego kap rala – 1 roku,
– plutonowego – 1 roku,
– starszego plutonowego – 1 roku,
– sierżanta – 2 lat, – starszego sierżanta – 2 lat, – sierżanta sztabowego – 2 lat, – młodszego chorążego – 3 lat, – chorążego – 4 lat, – starszego chorążego – 3 lat, – młodszego chor ążego sztabowego – 3 lat, – chorążego sztabowego – 4 lat, – podporucznika – 3 lat, – porucznika – 3 lat, – kapitana – 4 lat, – majora – 4 lat, – podpułkownika – 4 lat. Art. 73. 1. W przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie funkcjonariusza posi adającego pozytywną opi- nię służbową oraz szczególne kwalifikacje zawodowe lub umiejętność do pełnienia służby na odpowiednim stanowisku służbowym można mianować na kolejny wyższy stopień mimo niespełnienia innych warunków wymaganych do mianowa- nia na ten st opień albo przed upływem ustalonych okresów. Okresy te nie mogą być jednak skrócone więcej niż o połowę.
2. Funkcjonariusza zwolnionego ze służby można mianować na kolejny wyższy stopień za szczególne osiągnięcia w służbie.
Art. 74. 1. Stopnie podoficerów, chorążych, oficerów i generałów są dożywotnie.
2. Funkcjonariusze zwolnieni ze służby mogą używać posiadanych stopni, o których mowa w art. 66, z dodaniem okreś - lenia :

1. „rezerwy ”, jeżeli funkcjonariusz podlega obowiązkowi służby wojskowej i został uznan y za zdolnego do tej służby;

2. „w stanie spoczynku ”, jeżeli funkcjonariusz nie podlega obowiązkowi służby wojskowej.

Dziennik Ustaw – 40 – Poz. 812

3. Utrata stopnia, o którym mowa w art. 66, następuje w razie:

1. utraty obywatelstwa polskiego;
2. prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych;
3. skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności za przestępstwo popełnione w wyniku moty- wacji zasługującej na szczególne potępienie.
   Art. 75. O utracie, pozbawieniu lub obniżeniu stopnia decyduje przełożony właściwy do mianowania na ten stopień. O utracie lub pozbawieniu stopnia podporucznika oraz stopnia generała brygady decyduje Prezydent Rzeczypospolitej Pol- skiej; o utracie lub pozbawieniu pozostałych stopni w korpusie oficerów decyduje Prezes Rady Minist rów. Art. 76. 1. Funkcjonariuszowi przywraca się stopień w razie uchylenia:
4. prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych;
5. prawomocnego skazania na karę pozbawienia wolności za przestępstwo popełnione w wyniku motywacji zasługuj ącej na szczególne potępienie;
6. decyzji, na podstawie której nastąpiła utrata lub pozbawienie stopnia;
7. kary dyscyplinarnej obniżenia stopnia.

2. O przywróceniu stopnia decyduje przełożony właściwy do mianowania na stopień; o przywróceniu stopnia pod - porucznika oraz stopnia generała brygady decyduje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej; o przywróceniu pozostałych stopni w korpusie oficerów decyduje Prezes Rady Ministrów.
   Art. 77. 1.15) Osobę przyjmowaną do służby w ABW albo AW i posiadającą stopień wojsko wy, policyjny, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Biura Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno -Skarbowej lub Służby Więziennej można mianować na odp owiedn i stopień we właściwej Agencji.
3. Osobę przyjętą do służby w ABW albo AW i posiadającą stopień Urzędu Ochrony Państwa, Szef Agencji mianuje na równorzędny stopień tej Agencji.
   3.16) Przy przyjmowaniu do służby osoby posiadającej stopień wojskowy podp orucznika, stopień podkomisarza Policji, stopień podporucznika Służby Kontrwywiadu Wojskowego, stopień podporucznika Służby Wywiadu Wojskowego, stopień podporucznika Straży Granicznej, stopień podporucznika Biura Ochrony Rządu, stopień podporucznika Służby Ochrony Państwa, stopień młodszego kapitana Państwow ej Straży Pożarnej, stopień pod komisarza Służby Celno -Skarbowej lub sto- pień podporucznika Służby Więzien nej, mianuje się na stopień pod porucznika właściwej Agencji.
   Art. 78. Prezes Rady Ministrów określi , w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, wzór wniosku o miano- wanie na stopień służbowy oraz wzór aktu mianowania na stopień, a także szczegółowe zasady i tryb mianowania funkcjo- nariuszy na stopnie, ustalając sposób postępowania z wnioskiem o mianowanie i terminy mianowania na stopień.
   Rozdział 7
   Obowiązki i prawa funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu
   Art. 79. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany dochować obowiązków wynikających z roty złożonego ślubowania.
4. Funkcjonariusz jest obowiązany odmówić wykonania rozkazu lub polecenia przełożonego, jeśli wykonanie rozkazu lub polecenia łączyłoby się z popełnieniem przestępstwa.
5. O odmowie wykonania rozkazu lub polecenia, o których mowa w ust. 2, funkcjonariusz melduje Szefowi właściwej Agencji, z pominięciem drogi służbowej.
   Art. 79a. 1. Funkcjonariusze w okresie pełnienia służby nie mogą:

1. być członkami zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółek prawa handlowego;

2. być członkami zarządów, rad nadzorczyc h lub komisji rewizyjnych spółdzielni, z wyjątkiem rad nadzorczych spółdzielni mieszkaniowej;

3. być członkiem zarządów fundacji prowadzących działalność gospodarczą;

4. W brzmieniu ustalonym pr zez art. 5 pkt 11 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

5. W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 11 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

Dziennik Ustaw – 41 – Poz. 812

4. posiadać w spółkach prawa handlowego więcej niż 10 % akcji lub udziały przedstawiające więcej niż 10 % kapitału zakładowego – w każdej z tych spółek;
5. prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej d ziałalności.

2. Szefowie Agencji, w celu realizacji zadań Agencji, mogą wydać zgodę na:

1. sprawowanie funkcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3,
2. posiadanie akcji lub udziałów, o których mowa w ust. 1 pkt 4,
3. prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 5 – jeżeli jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa państwa, po uzyskaniu zgody Prezesa Rady Ministrów, z zastrze żeniem
   ust. 3.

3. W przypadku powołania ministra w celu koordynowania działalności służb specjalnych, Szefowie Agencji wyrażają
   zgodę, o której mowa w ust. 2, po uzyskaniu zgody tego ministra.
   Art. 80. 1. Funkcjonariuszowi, z zastrzeżeniem ust. 2, nie wolno podejmować zajęcia zarobkowego poza służbą.

4. Przełożony posiadający uprawnienia w sprawach osobowych może zezwolić funkcjon ariuszowi na wykonywanie zajęcia zarobkowego poza służbą, jeśli nie koliduje to z wykonywaniem przez niego zadań służbowych oraz nie narusza honoru, godności lub dobrego imienia służby.
   Art. 80a. Funkcjonariusz składa Szefowi właściwej Agencji oświadczenie o swoim stanie majątkowym, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne, w trybie określonym w tych przepisach.
   Art. 81. 1. Funkcjonariusz nie może być członkiem partii politycznej ani uczestniczyć w działalności tej partii lub na jej rzecz.

5. Funkcjonariusze nie mogą zrzeszać się w związkach zawodowych.

6. Funkcjonariusz jest obowiązany poinformować przełożonego o przynależności do stowarzyszeń kra jowych.

7. Przynależność funkcjonariusza do organizacji lub stowarzyszeń zagranicznych albo międzynarodowych wymaga zezwolenia Szefa właściwej Agencji lub upoważnionego przez niego przełożonego.
   Art. 82. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany uzyskać zezwolenie Szefa właściwej Agencji na wyjazd za granicę.

8. Funkcjonariusz jest obowiązany poinformować Szefa Agencji, w której pełni służbę, o wyjeździe za granicę dzieci pozostających na jego utrzymaniu albo współmałżonka.

9. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swo jego działania, określą, w drodze zarządzeń, przypadki, w których uzyskanie
   zezwolenia lub wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 2, nie jest wymagane, a także obowiązki funkcjonariusza wyjeżdżającego za granicę i powracającego z zagranicy.
   Art. 83. Funkcjonariusz w związku z wykonywaniem zadań służbowych korzysta z ochrony przewidzianej w Kodeksie
   karnym dla funkcjonariuszy publicznych.
   Art. 84. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów poniesionych na ochronę prawną, jeżeli postępowanie karne
   wszc zęte przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych zostanie zakoń- czone prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia przestępstwa albo wyrokiem uniewinniaj ącym.

10. Koszty w wysokości odpowiadającej określonemu w odrębnych przepisach wynagrodzeniu jednego obrońcy zwraca się ze środków właściwej Agencji.
    Art. 85. (uchylony)
    Art. 85a. 1. Funkcjonariuszowi skierowanemu do wykonywania zadań służbowych w państwie, którego terytorium w całości lub w części zostało uznane za strefę działań wojennych na podstawie odrębnych przepisów lub w państwie, na terytorium którego występują warunki stwarzające bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia tego funkcjonariusza przysługuje, na koszt właściwej Agencji, ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków zaistniałych, w związku z wykonywaniem tych zadań, poza granicami państwa, wskutek których nastąpiło uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć funkcjonariusza.

11. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, określą, w drodze zarządzeń, państwa, na których teryto- riach występują warunki wymienione w ust. 1, z zachowaniem wymogów dotyczących ochrony informacji niejawnych.

Dziennik Ustaw – 42 – Poz. 812

3. Zakres i sumę ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, określa umowa ubezpieczenia zawarta między zakładem ubezpieczeń a Szefem właściwej Agencji lub funkcjonariuszem skierowanym do wykonywania zadań służbowych określonych
   w ust. 1.
4. Maksymalną wysokość składki ubezpieczeniowej opłacan ej lub refundowanej z budżetu właściwej Agencji ustala Szef tej Agencji, uwzględniając w szczególności rodzaj zadań służbowych przewidzianych do wykonywania przez funkcjo- nariusza określonego w ust. 1 oraz miejsce wykonywania tych zadań.
   Art. 85b. 1. Funkcj onariusz, o którym mowa w art. 85a ust. 1, po powrocie do kraju podlega bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym.
5. W przypadku odniesienia ran, kontuzji, urazu psychicznego lub schorzenia przez funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, lub ze wzglę du na jego stan psychofizyczny zgodnie ze wskazaniami lekarza funkcjonariusz może być skierowany na bezpłatny turnus leczniczo -profilaktyczny wraz z pełnoletnim najbliższym członkiem ro dziny w rozumieniu w art. 4 pkt 12 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2112 ).
6. Turnus leczniczo -profilaktyczny trwa 14 dni kalendarzowych i obejmuje działania leczniczo -rehabilitacyjne i profi- laktykę zdrowotną, w tym profilaktykę psychologiczną.
7. Kolejny pob yt funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, na turnusie leczniczo -profilaktycznym po tym samym uczestnictwie w zadaniach ochronnych wykonywanych poza granicami państwa może odbyć się pod warunkiem poddania się leczeniu specjalistycznemu, ambulatoryjnemu lu b stacjonarnemu albo konsultacji specjalistycznej zakończonej wskaza- niem uczestnictwa w turnusie leczniczo -profilaktycznym jako niezbędnym do kontynuacji leczenia.
8. Osoby skierowane na turnus leczniczo -profilaktyczny mogą skorzystać z prawa do turnusu le czniczo -profilaktycznego
   w trakcie pełnienia służby przez funkcjonariusza.
9. Pełne koszty uczestnictwa w turnusie leczniczo -profilaktycznym funkcjonariusza oraz 50 % kosztów uczestnic- twa pełnoletniego najbliższego członka rodziny pokrywa się z budżetu pa ństwa, z części pozostającej w dyspozycji Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Szefa Agencji Wywiadu.
10. Skierowanie na badania, o których mowa w ust. 1, zawiera następujące dane funkcjonariusza:

1. imię i nazwisko;
2. numer PESEL;
3. miejsce zam ieszkania;
4. miejsce pełnienia służby;
5. okres delegowania, miejsce, stanowisko i zakres zadań wykonywanych podczas realizacji zadań ochronnych wykony- wanych poza granicami państwa.

8. Skierowanie na turnus leczniczo -profilaktyczny zawiera następujące dan e:

1. funkcjonariusza:
   a) imię i nazwisko,
   b) numer PESEL,
   c) miejsce zamieszkania,
   d) miejsce pełnienia służby;
2. pełnoletniego najbliższego członka rodziny:
   a) imię i nazwisko,
   b) datę urodzenia,
   c) stopień pokrewieństwa.

9. Prezes Rady Ministrów określ i, w drodze rozporządzenia:

1. organ właściwy do kierowania funkcjonariusza na badania, o których mowa w ust. 1,

2. zakres badań, o których mowa w ust. 1,

3. podmiot właściwy do przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1,

4. rodzaje i wzory dokumentów wystawianych po przeprowadzeniu badań, o których mowa w ust. 1,

Dziennik Ustaw – 43 – Poz. 812

5. tryb kierowania funkcjonariusza wraz z pełnoletnim najbliższym członkiem rodziny na turnus leczniczo -profilaktyczny ,
6. podmiot kierujący na turnus leczniczo -profilaktyczny,
7. ramowy prog ram turnusu leczniczo -profilaktycznego,
8. podmiot prowadzący turnus leczniczo -profilaktyczny,
9. rodzaje i wzory dokumentów wystawianych w związku z kierowaniem na turnus leczniczo -profilaktyczny
   – uwzględniając potrzeby funkcjonariusza wynikające z jego aktualnego stanu zdrowia, w tym konieczność zapewnienia pełnej rekonwalescencji oraz umożliwienie dalszego leczenia lub rehabilitacji po zakończeniu pobytu na turnusie leczniczo - -profilaktycznym.
   Art. 86. 1. Funkcjonariusz otrzymuje nieodpłatnie umunduro wanie albo równoważnik pieniężny w zamian za to umun- durowanie, albo kwotę na zakup ubrania typu cywilnego.

2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, wysokość i warunki przyzna- wania funkcjonariuszom równoważnika p ieniężnego oraz kwoty przeznaczonej na zakup ubrania typu cywilnego w zamian za umundurowanie. Rozporządzenie powinno ustalać ekwiwalentną wysokość kwoty pieniężnej należnej funkcjonariuszowi w przypadku nieotrzymania umundurowania, uwzględniając zwłaszcza różnice wynikające z przynależności do poszczegól- nych korpusów, oraz uwzględniać jego wysokość proporcjonalnie do okresu pełnienia służby w danym roku kalendarzo- wym, a także określać termin wypłaty tego równoważnika.
   Art. 86a.17) Funkcjonariusz nosi umundu rowanie określone w przepisach wydanych na podstawie art. 87 ust. 1, w tym umundurowanie typu wojskowego.
   Art. 87. 1. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, wzory, barwy i normy umundurowania funkcjonariuszy oraz sposób noszenia umundurowania. Rozporządzenie powinno określać wygląd mun- duru funkcjonariusza ABW i AW, jego barwę oraz rodzaje umundurowania, a także okoliczności występowania przez funk- cjonariuszy w poszczególnych rodzajach mundurów i sposób noszenia mu ndurów.
3. Odznaki orderów i oznaczeń nosi się na mundurze w sposób i w okolicznościach określonych odrębnymi przepisami.
4. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, mogą ustanawiać, w drodze zarządzeń, odznaki i oznaki noszone na mundurze.
   Art. 88. 1. Funkcjonariusze otrzymują nieodpłatnie uzbrojenie i wyposażenie niezbędne do wykonywania czynności służbowych.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, normy wyposażenia i uzbro- jenia, szczegółowe zasad y dostępu do uzbrojenia, jego przyznawania i użytkowania, a także może określić przypadki otrzymy- wania i wysokość równoważnika pieniężnego w zamian za niektóre przedmioty tego wyposażenia, uwzględniając okresy używalności tych przedmiotów, terminy ich wyda wania lub wypłacania równoważnika pieniężnego.
   Art. 89. 1. Funkcjonariusze w czasie wykonywania zadań służbowych mogą otrzymywać nieodpłatnie wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie.
6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządz eń, odrębnie dla każdej Agencji, normy wyżywienia i przy- padki, w których funkcjonariusz otrzymuje wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie, okreś lając także wysokość równoważnika pieniężnego.
   Art. 90. 1. Funkcjonariuszowi i członkom jeg o rodziny przysługuje raz w roku prawo przejazdu, na koszt właściwej Agencji, środkami publicznego transportu zbiorowego, do jednej wybranej przez siebie miejscowości w kraju i z powrotem.
7. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu osoba uprawni ona otrzymuje zryczałtowany równoważnik pieniężny.
8. Zwrot kosztów przejazdu lub zryczałtowany równoważnik pieniężny, o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują funkcjonariuszowi w roku kalendarzowym, w którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przeja zdów środkami pub - licznego transportu zbiorowego.
9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, sposób ustalania wysokości równoważnika, o którym mowa w ust. 2, szczegółowe zasady korzystania przez funkcjonariuszy z uprawnień, o których mowa w ust. 1–3, oraz dokumenty, na podstawie których następuje realizacja tych uprawnień.

17. Dodany przez art. 5 pkt 12 ustawy, o które j mowa w odnośniku 1.

Dziennik Ustaw – 44 – Poz. 812

5. Osobom, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznane także inne świadczenia socjalne.
6. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporz ądzeń, odrębnie dla każdej Agencji, rodzaj, zakres i sposób
   ustalania wysokości świadczeń socjalnych, o których mowa w ust. 5, a także warunki korzystania przez funkcjonariuszy z tych świadczeń.
   Art. 91. 1. Za członków rodziny funkcjonariusza uprawnionych do świadczeń przewidzianych w art. 90 uważa się małżonka i dzieci.
7. Za dzieci uważa się dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione i dzieci przyjęte na wychowanie, które:

1. nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły – 24 lat albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat przypada na ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
2. stały się całkowicie niezdolne do pracy lub niezdolne do samodzielnej egzystencji przed osiągnięciem wieku określonego
   w pkt 1. Art. 92. 1. Okres służby funkcjonariusza traktuje się jako pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charak - terze w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Funkcjonariuszowi, który po zwolnieniu z e służby w ABW albo AW podjął pracę, okres tej służby wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień wynikających z prawa pracy.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do funkcjonariusza zwolnionego ze służby w przypadku skazania go prawomocn ym wyrokiem sądu lub ukarania karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.
   Art. 92a. 1. Jeżeli funkcjonariusz zwolniony ze służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury poli - cyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od uposażenia wypłaconego funkcjo nariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 październ ika 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2024 r. poz. 497 ).
4. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia oraz nagrody roczne i uznaniowe, odpowiednio przeliczone
   zgodnie z art. 110 ustawy , o której mowa w ust. 1.
5. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do poli - cyjnej renty inwalidzkiej. Przekazani e składek następuje na wniosek funkcjonariusza.
6. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1251 , 1429 i 1672 ).
7. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy , o której mowa w ust. 1.
8. Przepisy ust. 1–5 stosuje się również do funkcjonariusza , który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym.
9. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych składek przekazuje się niezwłocznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych o nabyciu przez funkcjonariusza prawa do emerytury przewidzianej w przepisach, o których mo wa w ust. 4.
10. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
11. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek.
    Art. 93. Funkcjonariuszowi przysługują uprawnienia pracownika związane z rodzicielstwem określone w Kodeksie pracy, z wyjątkiem art. 1867, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Przepis art. 1891 stosuje się odpowiednio.
    Art. 94. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agenc ji, przebieg służby funk- cjonariuszy. Rozporządzenie powinno określać zwłaszcza:

1. szczegółowe zasady i tryb załatwiania spraw, w tym spraw osobowych funkcjonariuszy, nawiązania, rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku służbowego, mianowania, przenoszenia, od woływania i zwalniania ze stanowisk służbowych;

Dziennik Ustaw – 45 – Poz. 812

2. sposób usprawiedliwiania nieobecności w służbie;
3. rodzaje informacji, których ze względu na przebieg służby funkcjonariusza jest on obowiązany udzielić.
   Art. 95. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 26 dni roboczych.

2. Funkcjonariusz nabywa prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego z upływem 6 miesięcy służby, w wymiarze połowy urlopu przysługującego mu po roku służby.
3. Prawo do urlopu wypoczynk owego w pełnym wymiarze funkcjonariusz nabywa z upływem roku służby. Do urlopu
   tego wlicza się urlop, o którym mowa w ust. 2.
4. Prawo do kolejnych urlopów funkcjonariusz nabywa w każdym następnym roku kalendarzowym.
5. Do okresu służby, od którego zależy prawo do urlopu, wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia i służby, bez względu na przerwy w zatrudnieniu i służbie oraz sposób rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego.
6. Przez dni robocze rozumie się dni od poniedziałku do piątku, z wyłącze niem dni ustawowo wolnych od pracy.
   Art. 96. 1. Z ważnych względów służbowych funkcjonariusza można odwołać z urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymać mu udzielenie urlopu w całości lub w części. Termin urlopu wypoczynkowego może być także przesunięty na wniosek funkcjonariusza umotywowany ważnymi względami.
7. Funkcjonariuszowi odwołanemu z urlopu wypoczynkowego przysługuje zwrot kosztów przejazdu poniesionych w związku z odwołaniem, według norm ustalonych w przepisach o należnościach służbowych w przypadk u przeniesienia lub delegowania, jak również innych kosztów, które określi Prezes Rady Ministrów w drodze rozporządzenia. Zwrot kosz- tów powinien obejmować udokumentowane opłaty dokonane przez funkcjonariusza, a niewykorzystane w związku z odwo- łaniem z urlopu, jak również opłaty poniesione przez członków rodziny, o których mowa w art. 91, jeżeli odwołanie funk- cjonariusza z urlopu spowodowało również powrót tych osób.
8. Odwołanie funkcjonariusza z urlopu wypoczynkowego ze względów służbowych wymaga zgody prz ełożonego.
9. Funkcjonariuszowi, który nie wykorzystał urlopu wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym, urlopu tego należy udzielić w ciągu pierwszych 3 miesięcy następnego roku.
   Art. 97. 1. Funkcjonariuszowi, który pełni służbę w warunkach szczególnie uc iążliwych lub szkodliwych dla zdrowia albo gdy jest to uzasadnione szczególnymi właściwościami służby, może być przyznany płatny urlop dodatkowy w wymiarze
   do 11 dni roboczych rocznie.
10. Funkcjonariuszowi, który osiągnął określony wiek lub staż służby, pr zysługuje płatny urlop dodatkowy w każdym roku kalendarzowym w wymiarze:

1. 5 dni roboczych, jeżeli ukończył 40 lat lub posiada 10 lat służby;
2. 8 dni roboczych, jeżeli ukończył 45 lat lub posiada 20 lat służby;
3. 11 dni roboczych, jeżeli ukończył 55 lat lub posiada 25 lat służby.

3. Łączny wymiar urlopów dodatkowych, o których mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć 11 dni roboczych rocznie.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, rodzaje stanowisk, na któryc h występują warunki szczególnie uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia, a także rodzaje innych stanowisk, na których przysłu- guje prawo do urlopu dodatkowego, o którym mowa w ust. 1, albo gdy jest to uzasadnione szczególnymi właści wościami służby.
   Art. 98. 1. Funkcjonariuszowi można udzielić, na wniosek komisji lekarskiej, płatnego urlopu zdrowotnego jedno - razowo na okres do 2 miesięcy, łącznie w ciągu kolejnych 12 miesięcy – na okres do 6 miesięcy.
5. Funkcjonariuszowi, który uzyskał zezwolenie na pobieranie nauki lub odbywanie studiów i naukę tę pobiera lub odbywa studia, jak również uzyskał zezwolenie na złożenie wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie nadania stopnia doktora lub stopnia doktora habilitowanego, a także na odbycie aplikacji radcowskiej lub legislacyjnej, udziela się płatnego urlopu szkoleniowego w wymiarze:

1. na przygotowanie się do egzaminu wstępnego i jego złożenie – 7 dni;

2. w szkołach wyższych, w każdym roku studiów – 21 dni;

Dziennik Ustaw – 46 – Poz. 812

3. dla funkcjonariuszy pobierających naukę w szkołach pomat uralnych i na studiach podyplomowych – 14 dni w celu przygotowania się i złożenia egzaminu końcowego;
4. w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich i obrony rozprawy doktorskiej lub dla przygotowania się do kolokwium habilitacyjnego – 28 dn i;
5. w celu przygotowania się i złożenia egzaminu radcowskiego – 30 dni;
6. w celu przygotowania się i złożenia egzaminu po zakończeniu aplikacji legislacyjnej – 14 dni.

3. Funkcjonariuszowi udziela się urlopu okolicznościowego w celu zawarcia związku mał żeńskiego, w przypadku uro - dzenia się dziecka, ślubu dziecka własnego, przysposobionego, pasierba, dziecka obcego przyjętego na wychowanie i utrzy - manie, w tym także w ramach rodziny zastępczej, a także z powodu pogrzebu małżonka, dziecka, rodziców, rodzeń stwa, teś- ciów, dziadków i opiekunów oraz innej osoby pozostającej na utrzymaniu funkcjonariusza lub pod jego bezpośrednią opieką. Urlopu okolicznościowego można także udzielić funkcjonariuszowi w celu załatwienia ważnych spraw osobistych albo w innych prz ypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie, w wymiarze do 5 dni.
4. Funkcjonariuszowi w służbie stałej, na pisemny wniosek uzasadniony ważnymi względami osobistymi, można udzielić urlopu bezpłatnego w wymiarze do 6 miesięcy.
   Art. 98a. 1. Funkcjonar iuszowi posiadającemu status weterana poszkodowanego przysługuje prawo do corocznego płatnego dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 5 dni roboczych.
5. Prawo do urlopu, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi posiadającemu status w eterana poszkodowanego uprawnionemu do urlopu wypoczynkowego i urlopów dodatkowych, z wyłączeniem urlopu dodatkowego z tytułu pełnienia służby w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych.
6. Prawo do pierwszego urlopu, o którym mowa w ust. 1, powstaje z dniem, w k tórym decyzja administracyjna o przy- znaniu statusu weterana poszkodowanego stała się ostateczna, przy czym realizacja tego prawa może nastąpić nie wcześniej niż z dniem przedstawienia przez funkcjonariusza tej decyzji Szefowi właściwej Agencji.
7. Urlop, o którym mowa w ust. 1, wykorzystuje się w całości w roku kalendarzowym, w którym funkcjonariusz ma do niego prawo, w terminie uzgodnionym z przełożonym funkcjonariusza.
   Art. 99. 1. Fu nkcjonariusz oddelegowany do pełnienia służby poza ABW albo AW ma prawo tylko do jednego urlopu
   wypoczynkowego, w wymiarze korzystniejszym.
8. Niewykorzystanej w okresie oddelegowania części urlopu wypoczynkowego, wynikającej z różnicy w wymiarach urlopów, udziela się funkcjonariuszowi po powrocie z oddelegowania.
   Art. 100. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji:

1. tryb udzielania urlopów, o których mowa w art. 95 ust. 1, art. 97 ust. 1 i 2, art. 98 oraz art. 98a ust. 1, a także przełożonych
   właściwych w sprawach tych urlopów,

2. sposób postępowania w przypadku odwołania funkcjonariusza z urlopu wypoczynkowego lub wstrzymania udzielenia
   tego urlopu,

3. sposób obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany ur lop wypoczynkowy,

4. wzór orzeczenia komisji lekarskiej ABW albo AW zawierającego wniosek w sprawie udzielenia funkcjonariuszowi urlopu zdrowotnego
   – uwzględniając konieczność zapewnienia niezakłóconego funkcjonowania jednostki organizacyjnej Agencji oraz, w przy- padku urlopu wypoczynkowego, prawo funkcjonariuszy do wypoczynku.
   Art. 101. Funkcjonariuszowi, który przejawia inicjatywę i osiąga znaczące wyniki w służbie, mogą być udzielane wyróżnienia:

5. pochwała w rozkazie;

6. krótkoterminowy urlop wypoczynko wy w wymiarze do 7 dni roboczych;

7. nagroda pieniężna lub rzeczowa;

8. przedterminowe mianowanie na wyższy stopień;

9. mianowanie na wyższe stanowisko służbowe;

10. przedstawienie do orderu lub odznaczenia.

Dziennik Ustaw – 47 – Poz. 812

Rozdział 8
Mieszkania funkcjonariuszy Agencji Bez pieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu
Art. 102. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje, z uwzględnieniem członków rodziny, prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej.
2. Przez miejsc owość pobliską rozumie się miejscowość, do której czas dojazdu koleją lub autobusami, przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami nie przekracza w obie strony 2 godzin, licząc od stacji (przystanku) najbliższej miejsca pełnienia służby do stacj i (przystanku) najbliższej miejsca zamieszkania, bez uwzględnienia czasu dojazdu do i od stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której funkcjonariusz dojeżdża, oraz miejscowości, w której wykonuje obo- wiązki służbowe.
3. Funkcjonariusz w służbie przy gotowawczej może otrzymać tymczasową kwaterę.
Art. 103. Członkami rodziny funkcjonariusza, których uwzględnia się przy przydziale lokalu mieszkalnego, są pozo- stający z funkcjonariuszem we wspólnym gospodarstwie domowym:

1. małżonek;
2. dzieci własne lub ma łżonka, przysposobione lub przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej, pozostające na jego utrzymaniu do czasu ukończenia 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły lub odbywania studiów w szkole wyższej – do czasu ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 25 roku życia, chyba że przed osiągnięciem takiego wieku orzeczono o ich całkowitej niezdolności do pracy;
3. rodzice funkcjonariusza i jego małżonka będący na jego wyłącznym utrzymaniu lub jeżeli ze względu na wiek albo
   całkowitą lub częściową niezdolność do pracy albo inne okoliczności są niezdolni do wykonywania zatrudnienia; za rodziców uważa się również ojczyma i macochę oraz osoby przysposabiające.
   Art. 104. 1. Na lokale mieszkalne dla funkcjonariuszy przeznacza się lokale uzyskane w wyniku działalności inwestycyj- nej właściwej Agencji oraz pozostające i przekazane do dyspozycji Szefa tej Agencji.

2. Przepisy ustawy nie naruszają, wynikających z prawa własności, uprawnień do rozporządzania lokalem mieszkal- nym właścici ela innego niż Skarb Państwa.
   Art. 105. Funkcjonariuszowi przysługuje równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego, z uwzględ - nieniem liczby członków rodziny oraz jego uprawnień wynikających z rozporządzenia wydanego na podstawie art. 111. Art. 106. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego, jeżeli
   on sam lub członkowie jego rodziny nie posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej.
3. Preze s Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, wysokość oraz szczegółowe zasady przyznawania i zwracania równoważników pieniężnych za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak lokalu mieszkalnego, uwzględniając sposób obliczania wysokości tych równoważników oraz przypadki, w których świad - czenia te są przyznawane, i przypadki, w których podlegają zwrotowi.
   Art. 107. 1. Funkcjonariuszowi, który zajmuje lokal mieszkalny w miejscowości pobliskiej miejsca pełnienia służby, przysługuje zwrot kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem.
4. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje w roku kalendarzowym, w którym właściwa Agencja wykupiła uprawnienia do bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji zbior owej.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, szczegółowe zasady i tryb zwrotu funkcjonariuszowi kosztów, o których mowa w ust. 1, uwzględniając sposób obliczania wysokości tych kosztów oraz przypadki, w któryc h koszty te są zwracane.
   Art. 108. 1. Funkcjonariuszowi, który nie otrzymał lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej o przy- dziale, przysługuje pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jedno - rodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.
6. Pomoc finansową, o której mowa w ust. 1, przyznaje się jednorazowo na wniosek funkcjonariusza w służbie stałej.
7. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 2, podlega zwrotowi w przypadku:

1. wypłaty tej pomocy jako nienależnego świadczenia;
2. zwolnienia funkcjonariusza ze służby przed upływem 10 lat służby.

4. Przepisu ust. 3 pkt 2 nie stosuje się wobec funkcjonariusza zwolnionego ze służby na podstawie art. 54 ust. 3 lub art. 60 ust. 1 pkt 1.

Dziennik Ustaw – 48 – Poz. 812

5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, wysokość pomocy, o której mowa w ust. 1, tryb postępowania w sprawach związanych z jej przyznawaniem oraz zwrotem, a także wzór wniosku o jej przyznanie, uwzględniają c coroczną waloryzację o prognozowany w ustawie budżetowej na dany rok wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych, liczbę członków rodziny funkcjonariusza i jego uprawnienia wynikające z rozporządze- nia wydanego na podstawie art. 111, rodzaje dokum entów wymaganych przy ubieganiu się o przyznanie tej pomocy oraz sposób postępowania przy jej przyznawaniu lub zwrocie.
   Art. 109. Lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej nie przydziela się funkcjonariuszowi:

1. w razie skorzystania z pomo cy finansowej, o której mowa w art. 108 ust. 1;
2. posiadającemu w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej lokal mieszkalny odpowiadający co najmniej przysługującej mu powierzchni mieszkalnej albo dom jednorodzinny lub dom mieszk alno-pensjonatowy;
3. którego małżonek posiada lokal mieszkalny lub dom określony w pkt 2;
4. w razie zbycia przez niego lub jego małżonka spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość al bo domu, o którym mowa w pkt 2, z wyjątkiem przypadków określonych na podstawie art. 110 ust. 3. Art. 110. 1. Funkcjonariuszowi przeniesionemu z urzędu do służby w innej miejscowości, który w poprzednim miej- scu pełnienia służby posiadał lokal mieszkalny, d om jednorodzinny lub dom mieszkalno -pensjonatowy, może być przydzie- lony, na podstawie decyzji administracyjnej, lokal mieszkalny w nowym miejscu pełnienia służby, jeżeli:
5. zwolni, wchodzący w skład mieszkaniowego zasobu gminnego lub innych jednostek samo rządu terytorialnego lub sta- nowiący własność Skarbu Państwa albo państwowych osób prawnych, zajmowany lokal mieszkalny lub dom;
6. zwróci pomoc finansową przyznaną na:
   a) wkład mieszkaniowy lub wkład budowlany w wysokości zwaloryzowanej przez spółdzielnię,
   b) spłatę innych należności – w wysokości przyznanej.

2. Funkcjonariuszowi, który skorzystał z pomocy finansowej, o której mowa w art. 108 ust. 1, może być przydzielony lokal mieszkalny na podstawie decyzji administracyjnej, jeżeli zwolni zajmowany lokal lub dom, o którym mowa w ust. 1, oraz zwróci pomoc finansową na zasadach określonych w tym przepisie.

3. Tryb przydzielania lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1 i 2, szczegółowe zasady zwracania udzielonej pomocy finansowej oraz zasady zwalniania za jmowanych lokali mieszkalnych lub domów, określonych w ust. 1, ustala w drodze zarządzenia Szef właściwej Agencji.

4. Funkcjonariuszowi przeniesionemu z urzędu do służby w innej miejscowości, który w poprzednim miejscu pełnienia
   służby nie zwolnił zajmowan ego lokalu mieszkalnego lub domu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, albo lokalu mieszkalnego lub domu stanowiącego własność funkcjonariusza lub jego małżonka, można, bez uwzględnienia zamieszkałych z nim członków rodziny, przydzielić tymczasową kwaterę według przysługujących mu norm lub zapewnić zakwaterowanie w bur- sie, hotelu lub innym pomieszczeniu mieszkalnym.

5. Funkcjonariusz delegowany do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości otrzymuje tymczasową kwaterę lub zapewnia mu się zakwaterowanie w bursie, hotelu lub innym pomieszczeniu mieszkalnym. Koszt zakwaterowania pokrywa się ze środków Agencji, w której funkcjonariusz pełni służbę.
   Art. 111. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, szczegółowe zasady przyd ziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla funkcjona- riuszy ABW i AW. Rozporządzenie powinno ustalać sposób przydziału lokali mieszkalnych i kwater tymczasowych, oraz określać ich wielkość, z uwzglę dnieniem uprawnień funkcjonariusza i liczby członków jego rodziny, a także wymieniać przesłanki wydania decyzji o opróżnieniu lokalu lub tymczasowej kwatery.
   Art. 112. 1. Przydział i opróżnienie lokali mieszkalnych i tymczasowych kwater oraz załatwienie sp raw, o których mowa
   w art. 105, art. 106 ust. 1 oraz art. 108 ust. 1, następuje w drodze decyzji administracyjnej.

6. Sprawy, o których mowa w art. 105 i art. 106 ust. 1, uznaje się za załatwione milcząco w sposób w całości uwzględ- niający żądanie strony, j eżeli w terminie 30 dni od daty doręczenia wniosku właściwemu organowi organ ten nie wyda decyzji albo postanowienia, o których mowa w art. 122a § 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2024 r. poz. 572 ). Przepisu art. 122h tej ustawy nie stosuje się.

Dziennik Ustaw – 49 – Poz. 812

Art. 113. Funkcjonariusz Agencji zwolniony ze służby, który nie posiada prawa do lokalu mieszkalnego na warunkach
określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpiecze ństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyj- nego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno -Skar- bowej i Służ by Więziennej oraz ich rodzin, zachowuje prawo do przydzielonego lokalu według norm powszechnie obowią- zujących lub może być przeniesiony do zamiennego lokalu mieszkalnego.
Rozdział 9
Uposażenie i inne świadczenia pieniężne funkcjonariuszy Agencji Bezpiecze ństwa Wewnętrznego
oraz Agencji Wywiadu
Art. 114. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania funkcjonariusza na stanowisko służbowe.
2. Z tytułu służby funkcjonariusz otrzymuje jedno uposażenie i inne świadczenia pieniężne określone w ustawie.
3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.
4. Wielokrotność, o której mowa w ust. 3, określa Rada Ministrów, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każde j Agencji.
Art. 115. Uposażenie funkcjonariusza składa się z uposażenia zasadniczego i dodatków do uposażenia.
Art. 116. 1. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, grupy zaszerego wa- nia i stawki uposażenia zasadni czego funkcjonariuszy w tych grupach oraz wzrost uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat. 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, zasady i tryb zaliczania okresów
służby, pracy i innych okresów do wysługi lat, uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego, uwzględnia- jąc okresy innej służby traktowane jako równorzędne ze służbą w ABW lub AW, okresy zatrudnienia i inne okresy, które na podstawie odrębnych przepisów podlegają wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
3. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze zarządzeń, stanowiące informacje nie- jawne stanowiska służbowe i stopnie etatowe, zaszeregowanie tych stanowisk do grup uposażenia i przypisanych im stopni etatowych.
Art. 117. Funkcjonariusz przeniesiony na podstawie art. 54 ust. 1 do dyspozycji Szefa właściwej Agencji otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia o charakterze stałym i inne świadczenia pieniężne należne na stanowisku zajmowanym bezpośrednio przed przeniesieniem do dyspozycji Szefa, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia i innych świadczeń pieniężnych lub na ich wysokość.
Art. 118. 1. Funkcjonariusz przeniesiony na stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zasad- niczego zachowuje prawo do kwoty uposażenia pobieranego na poprzednio zajmowanym stanowisku do czasu uzyskania wyższej kwoty uposażenia według stanowiska służbowego.
2. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, mogą zezwolić na zachowanie przez funkcjonariusza przeniesionego na stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zasadniczego prawa do zaszeregowania należnego n a poprzednio zajmowanym stanowisku, z jednoczesnym zachowaniem stopnia związanego z tym stanowiskiem.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariusza przeniesionego na niższe stanowisko służbowe na podstawie art. 57 ust. 1 lub ust. 2 pkt 2 i 3 oraz funkcjonariusza przeniesionego na własną prośbę.
Art. 119. 1. Funkcjonariusze otrzymują następujące dodatki do uposażenia:

1. dodatek za stopień;
2. dodatek służbowy;
3. dodatki uzasadnione szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami, warunkami albo miejsce m pełnienia służby.

2. Dodatkami do uposażenia o charakterze stałym są dodatki ustalone w stawkach miesięcznych.

3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każde j Agencji, wysokość dodatków, o których
   mowa w ust. 1, zasady ich pr zyznawania i obniżania, sposób ich wypłaty oraz rodzaje dodatków uzasadnionych szczegól- nymi właściwościami, kwalifikacjami, warunkami lub miejscem pełnienia służby.

Dziennik Ustaw – 50 – Poz. 812

Art. 120. Uposażenie zasadnicze i dodatki do uposażenia o charakterze stałym są płatne mies ięcznie z góry. Szefowie
Agencji, każdy w zakresie swojego działania, mogą określić, w drodze zarządzeń, które dodatki o charakterze stałym są płatne z dołu.
Art. 121. 1. Zmiana uposażenia następuje z dniem zaistnienia okoliczności uzasadniających tę zmian ę. 2. Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub zmiana uposażenia nastąpiła w ciągu miesiąca, uposażenie na czas do końca miesiąca oblicza się w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia za każdy dzień, gdy przepisy szczególne nie stano- wią inaczej.
3. Prawo do uposażenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym nastąpiło zwolnienie funkcjonariusza ze służby lub zaistniały inne okoliczności uzasadniające wygaśnięcie tego prawa.
Art. 122. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych ulegają prze- dawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
2. Organ właściwy do rozpatrywania roszczeń może nie uwzględnić przedawnienia, jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione w yjątkowymi okolicznościami.
3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych przerywa:

1. każda czynność przed Szefem właściwej Agencji lub kierownikiem jednostki organizacyjnej tej Agencji, podjęta bez- pośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;
2. uznanie roszczenia.
   Art. 123. 1. Funkcjonariuszowi przysługują następujące świadczenia pieniężne:
3. zasiłek na zagospodarowanie;
4. nagrody oraz zapomogi;
   2a) świadczenie motywacyjn e; 2b) świadczenie za długoletnią służbę;
5. nagrody jubileuszowe;
6. należności za podróże służbowe i przeniesienia;
7. świadczenia związane ze zwolnieniem ze służby.
   la. Funkcjonariuszowi realizującemu zadania, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczególnych zasadach wynagradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 667), przysługuje świadczenie teleinformatyczne, o którym mowa w art. 5 tej ustawy.

2. W razie śmierci funkcjonariusza lub cz łonka jego rodziny przysługują:

1. zasiłek pogrzebowy;
2. odprawa pośmiertna;
3. pomoc finansowa na kształcenie dzieci.
   Art. 124. 1. Funkcjonariuszowi w związku z mianowaniem na stałe przysługuje zasiłek na zagospodarowanie w wysokości
   jednomiesięcznego up osażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnymi w dniu mianowania na stałe.

2. Zasiłek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w danej Agencji po zwol- nieniu z zawodowej służby wojskowej lub innej służby, w czasie której otrzymał taki zasiłek.
   Art. 125. 1. Funkcjonariuszowi mogą być przyznawane nagrody roczne, uznaniowe i zapomogi.
   1a. Funkcjonariusz pełniący służbę w danym roku kalendarzowym nabywa prawo do nagrody rocznej w wysokości 1/12 uposażen ia otrzymanego w roku kalendarzowym, za który nagroda przysługuje.
   1b. Nagrodę roczną przysługującą zmarłemu funkcjonariuszowi, w wysokości ustalonej w sposób określony w ust. 1a, wypłaca się członkom jego rodziny uprawnionym do policyjnej renty rodzinnej.
   1c. Do uposażenia, o którym mowa w ust. 1a, nie wlicza się uposażenia otrzymywanego w okresie:

1. zawieszenia w czynnościach służbowych oraz tymczasowego aresztowania, chyba że postępowanie będące przyczyną
   zawieszenia lub aresztowania umorzono albo w jego wyniku funkcjonariusz został uniewinniony;

Dziennik Ustaw – 51 – Poz. 812

2. w przypadku funkcjonariusza ABW – od uprawomocnienia się wyroku skazującego lub orzeczenia o ukaraniu karą dyscyplinarną wydalenia ze służby do dnia zwolnienia ze służby;

3. w przypadku funkcjonariusza AW – niewykonywania obowiązków służbowych z powodu choroby powstałej lub trwa- jącej nadal po skazaniu funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu lub wymierzeniu mu kary dyscyplinarnej wy- dalenia ze służby.
   1d. Nagrodę roczną obniża się nie więcej niż o 50 % jej wys okości w przypadku:

4. warunkowego umorzenia prowadzonego przeciwko funkcjonariuszowi postępowania karnego albo odstąpienia przez sąd od wymierzenia kary;

5. wymierzenia kary dyscyplinarnej:
   a) w przypadku funkcjonariusza ABW – wymienionej w art. 146 ust. 1 pkt 1–5, b) w przypadku funkcjonariusza AW – kary dyscyplinarnej nagany z ostrzeżeniem lub surowszej kary dyscyplinarnej;

6. skazania funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo nieumyślne, ścigane z oskarżenia publicznego;

7. nieprzydatnoś ci funkcjonariusza ABW na zajmowanym stanowisku służbowym, stwierdzonej w opinii służbowej w okre- sie służby przygotowawczej;

8. niewywiązywania się funkcjonariusza ABW z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku służbowym, stwierdzonego w opinii służ bowej w okresie służby stałej.
   1e. W przypadkach, o których mowa w ust. 1d, przy obniżaniu nagrody rocznej kierownik odpowiednio jednostki organizacyjnej ABW lub AW uwzględnia całokształt okoliczności sprawy, w szczególności charakter popełnionego przestęp stwa lub przewinienia, jego skutki, rodzaj i wymiar orzeczonej kary oraz dotychczasowe wyniki osiągane przez funkcjonariusza w służbie.
   1f. Nagroda roczna nie przysługuje w przypadku:

9. skazania funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo um yślne, ścigane z oskarżenia publicznego;

10. wymierzenia kary dyscyplinarnej:
    a) w przypadku funkcjonariusza ABW – wymienionej w art. 146 ust. 1 pkt 6–10, b) w przypadku funkcjonariusza AW – kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby;

11. zwolnienia funkcjonari usza ABW ze służby z powodu:
    a) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej,
    b) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie służby stałej, stwierdzonego w dwóch kolejnych opi- niach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy.
    1g. Nagroda roczna jest obniżana lub nie przysługuje funkcjonariuszowi ABW za rok kalendarzowy, w którym:

12. funkcjonariusz popełnił czyn będący przedmiotem postępowania karnego lub dyscyplinarnego, a jeżeli nagrod a została
    wypłacona – za rok, w którym postępowanie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem w przypadkach, o których
    mowa w ust. 1d pkt 1–3;

13. funkcjonariuszowi wydano opinię służbową w przypadkach, o których mowa w ust. 1d pkt 4 i 5;

14. funkcjonariusz popełnił czyn będący przedmiotem postępowania karnego lub dyscyplinarnego, a jeżeli nagroda została
    wypłacona – za rok, w którym postępowanie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem w przypadkach, o których
    mowa w ust. 1f pkt 1 i 2;

15. funkcjonariusz z ostał zwolniony ze służby w przypadkach, o których mowa w ust. 1f pkt 3. 1h. Nagroda roczna jest obniżana lub nie przysługuje funkcjonariuszowi AW za rok kalendarzowy, w którym funkcjo- nariusz popełnił czyn będący przedmiotem postępowania karnego lub dyscyp linarnego, a jeżeli nagroda została funkcjona- riuszowi wypłacona – za rok, w którym postępowanie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem lub decyzją.
    1i. W przypadku toczącego się przeciwko funkcjonariuszowi postępowania karnego lub dyscyplinarnego o czyn popeł - niony w roku kalendarzowym, za który nagroda roczna jest przyznawana, ustalenie uprawnień do nagrody rocznej następuje po prawomocnym zakończeniu takiego postępowania. Nagrodę roczną wypłaca się funkcjonariuszowi nie później niż w ter- minie 30 dni od dnia zakończenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego. W przypadku funkcjonariusza ABW przepisy
    ust. 1d–1f stosuje się odpowiednio.
    1j. W przypadku pełnienia służby przez funkcjonariusza w roku kalendarzowym w różnych jednostkach organizacyj- nych ABW nagrodę roczną przyznaje się i wypłaca w jednostce organizacyjnej ABW, która była w danym roku kalenda- rzowym ostatnim miejscem pełnienia służby przez funkcjonariusza.

Dziennik Ustaw – 52 – Poz. 812

1k. Wypłata nagrody rocznej następuje nie później niż w terminie pierwszych 3 miesięcy k alendarzowych następują- cych po roku, za który przyznaje się nagrodę roczną, z wyjątkiem nagrody rocznej, którą wypłaca się funkcjonariuszowi zwalnianemu ze służby, a także nagrody rocznej przysługującej zmarłemu funkcjonariuszowi, którą wypłaca się odpowie d- nio w ostatnim dniu służby lub w dniu stwierdzenia wygaśnięcia stosunku służbowego.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, warunki przyznawania funk- cjonariuszom nag ród uznaniowych i zapomóg, okoliczności uzas adniające przyznanie funkcjonariuszowi nagrody uznaniowej i zapomogi, właściwość przełożonych oraz tryb postępowania w tych sprawach, mając na względzie celową i racjonalną politykę w zakresie dysponowania środkami finansowymi.
3. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze zarządzeń, wysokość funduszu na nagrody
i zapomogi, ustalając jednocześnie wysokość środków finansowych przeznaczonych na nagrody roczne, uznaniowe i zapo- mogi oraz warunki zwiększania wysokości funduszu na nag rody uznaniowe i zapomogi.
Art. 125a. 1. Funkcjonariuszowi przyznaje się świadczenie motywacyjne po osiągnięciu:

1. 25 lat służby, ale nie więcej niż 28 lat i 6 miesięcy – w wysokości 1500 zł miesięcznie albo
2. 28 lat i 6 miesięcy służby – w wysokości 250 0 zł miesięcznie.

2. Do stażu służby, o którym mowa w ust. 1, zalicza się okresy:

1. służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu;
2. służby w Policji, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Anty - korupcyjnym, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służbie Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Celnej, Służbie Celno -Skarbowej i Służbie Więziennej;
3. traktowane jako równorzędne ze służbą, o której mowa w pkt 1 i 2, wymienione w art. 13 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu , Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej , Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno -Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2023 r. poz. 1280, 1429 i 1834 ).

3. Decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia motywacyjnego Sze fowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, wydają nie później niż w terminie 30 dni po osiągnięciu przez funkcjonariusza stażu służby, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2.
4. Przed wydaniem decyzji o przyznaniu świadczenia motywacyjnego funkcjonari usz podlega opiniowaniu służbo- wemu na zasadach, o których mowa w art. 53, jeżeli od dnia wydania ostatniej opinii o tym funkcjonariuszu upłynęły co najmniej 3 miesiące.
5. Prezes Rady Ministrów lub upoważniony przez niego minister powołany w celu koordynow ania działalności służb specjalnych przyznaje świadczenie motywacyjne Szefowi ABW oraz Szefowi AW.
6. Szef ABW oraz Szef AW przyznają świadczenie motywacyjne swoim zastępcom.
7. Świadczenia motywacyjnego nie przyznaje się funkcjonariuszowi:

1. który podcza s ostatniego opiniowania służbowego otrzymał jedną z opinii służbowych, o których mowa w art. 57 ust. 2 pkt 2 albo 3 albo art. 60 ust. 1 pkt 2 albo ust. 2 pkt 1 – przez okres jednego roku od dnia wydania ostatecznej opinii służbowej;
2. przeciwko któremu w szczęto postępowanie karne w sprawie o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe lub postępowanie dyscyplinarne – do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3. ukaranemu karą dyscyplinarną – do czasu jej zatarcia;
4. skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone – przez okres jednego roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

8. Jeżeli po przyznaniu świadczenia motywacyjnego wystąpią okoliczności, o których mowa w ust. 7, niezwłocznie wydaje się decyzję stwierdzającą ustanie prawa do wypłaty tego świadczenia.

9. Od decyzji o odmowie przyznania świadczenia motywacyjnego oraz od decyzji stwierdzającej ustanie prawa do wypłaty świadczenia motywacyjnego wy danej przez Prezesa Rady Ministrów, ministra powołanego w celu koordynowania działalności służb specjalnych, Szefa ABW lub Szefa AW funkcjonariuszowi przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji.

Dziennik Ustaw – 53 – Poz. 812

10. Świadcz enia motywacyjnego nie wypłaca się za okres:

1. korzystania z urlopu bezpłatnego,
2. przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, za które funkcjonariusz nie zachował prawa do uposażenia, wymie- nionych w art. 141 ust. 1–3,
3. zawieszenia w czynnościach służb owych albo tymczasowego aresztowania,
4. zwolnienia od zajęć służbowych, o którym mowa w art. 136b ust. 2 pkt 1 i 3–5,
5. innej nieobecności trwającej co najmniej jeden miesiąc
   – proporcjonalnie do tego okresu.

11. Świadczenie motywacyjne wypłaca się w każdym kolejnym miesiącu kalendarzowym, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydano decyzję o przyznaniu świadczenia motywacyjnego.
12. Świadczenie motywacyjne płatne jest z dołu do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który świadczenie motywacyjne przysługuje.
13. Prawo do wypłaty świadczenia motywacyjnego ustaje w miesiącu, w którym decyzja, o której mowa w ust. 8, stała się ostateczna lub nastąpiło rozwiązanie stosunku służbowego w związku ze zwolnieniem funkcjonarius za ze służby, z jego śmiercią lub zaginięciem. Świadczenia motywacyjnego za ten miesiąc nie wypłaca się.
    Art. 125b. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje świadczenie za długoletnią służbę w wysokości 5 % należnego uposaże- nia zasadniczego po osiągnięciu 15 lat służby.
14. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, zwiększa się o kwotę 1 % należnego uposażenia zasadniczego za każdy kolejny rozpoczęty rok służby, nie więcej jednak niż do wysokości 15 % po 25 latach służby, a prawo do niego wygasa z ostatnim dniem miesiąca , w którym nastąpiło zwolnienie funkcjonariusza ze służby lub zaistniały inne okoliczności uza sadniające wygaśnięcie tego prawa.
15. Do świadczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 120 oraz art. 125a ust. 2. Art. 126. 1. Funkc jonariuszowi przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
    po 20 latach służby – 75 %, po 25 latach służby – 100 %, po 30 latach służby – 150 %, po 35 latach służby – 200 %, po 40 latach służby – 300 % miesięcznego uposażenia zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym.
16. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, okresy wliczane do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, oraz zasady jej obliczania i wypłacania.
    Art. 126a. 1. Do ustalenia wysokości świadczenia teleinformatycznego, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grud- nia 2021 r. o szczególnych zasadach wynagradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa, stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 8 ust. 1 tej ustawy.
17. Świadczenie teleinformatyczne, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczególnych zasadach wynagradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa, jest przyznawane na czas wykonywania zadań, o których mowa w art. 5 tej ustawy.
18. Szef właściwej Agencji wydaje rozkaz personalny w formie decyzji administracyjnej w przedmiocie przyznania świadczenia teleinformatycznego, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczególnych zasadach wyna- gradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa.
19. Świadczenia teleinformatycznego, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczególnych zasadach
    wynagradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa, nie przyznaje się funkcjonariuszowi:

1. przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub dyscyplinarne do czasu prawomocnego zakończenia tego postę- powania;

2. ukaranemu karą dyscyplinarną – do czasu jej zatarcia;

Dziennik Ustaw – 54 – Poz. 812

3. tymczasowo aresztowanemu;
4. skazanemu wyro kiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone – przez okres jednego roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

5. Jeżeli po przyznaniu świadczenia teleinformatycznego, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 202 1 r. o szczególnych zasadach wynagradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa, funkcjonariusz prze- stanie realizować zadania, o których mowa w art. 5 tej ustawy, albo wystąpią okoliczności, o których mowa w ust. 4, Szef właściwej Agenc ji niezwłocznie wydaje rozkaz personalny w formie decyzji administracyjnej w przedmiocie cofnięcia świadczenia teleinformatycznego.
6. Świadczenia teleinformatycznego, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczególnych zasadach wynagradz ania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa, nie wypłaca się za okres:

1. przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, wymienionych w art. 141 ust. 1–3, za które funkcjonariusz ABW albo AW nie zachował prawa do uposażenia;
2. o którym mowa w art. 136b ust. 2 pkt 1 i 3–5;
3. innej nieobecności trwającej co najmniej jeden miesiąc, z wyłączeniem urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego, o którym mowa w art. 97 ust. 1 i 2 – proporcjonalnie do tego okresu.

7. Jeżeli funkcjonariusz pobrał już świadc zenie teleinformatyczne, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczególnych zasadach wynagradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa, za czas nie - obecności, o których mowa w ust. 6, potrąca mu się za każdy dzień 1 /30 część świadczenia teleinformatycznego przy naj - bliższej wypłacie uposażenia lub z należności przysługujących mu z tytułu zwolnienia ze służby albo funkcjonariusz zwraca odpowiednią część świadczenia teleinformatycznego w dniu ustania stosunku służboweg o.
8. Świadczenie teleinformatyczne, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczególnych zasadach wynagradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa, wypłaca się w każdym kolejnym miesiącu kalen - darzowym, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym został wydany rozkaz personalny w formie decyzji administracyjnej o przyznaniu świadczenia teleinformatycznego.
9. Świadczenie teleinformatyczne, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczegól nych zasadach wynagradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa, płatne jest w terminie płatności uposażenia.
10. Prawo do świadczenia teleinformatycznego, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczególnych
    zasadach wynagradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa, wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym rozkaz personalny, o którym mowa w ust. 5, stał się wykonalny lub nastąpiło rozwiązanie stosunku służbowego w związku ze zwolnieniem funkcjon ariusza ABW albo AW ze służby albo nastąpiło wygaśnięcie stosunku służbowego w związku ze śmiercią funkcjonariusza ABW albo AW.
    Art. 127. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, rodzaje świadczeń przysługujących f unkcjonariuszom w razie przeniesienia lub delegowania do czasowego pełnienia służby w innej miejsco- wości albo podróży służbowej poza stałe miejsce pełnienia służby. Rozporządzenia powinny określić rodzaje, wysokość i warunki przyznawania świadczeń, a także sposób ich wypłaty.
    Art. 128. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby na podstawie art. 54 ust. 3, art. 57 ust. 4 i art. 60 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 pkt 1, 3–6 i 8 oraz ust. 3 otrzymuje:

1. odprawę;
2. ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy niewykorzyst any w roku zwolnienia ze s łużby oraz za urlopy zaległe, z wyjątkiem urlopu, o którym mowa w art. 98a ust. 1;
3. zryczałtowany ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany w danym roku przejazd, ze środków Agencji;
4. zwrot kosztów przejazdu do obranego miejsca zamieszkania dla siebie, małżonka oraz dzieci pozostających na jego utrzymaniu oraz zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego według zasad obowiązujących przy przeniesieniach służbowych;
5. niewykorzystane w danym roku świadczenia pieniężne przysługujące stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 90 ust. 4.

2. Funkcjonariusz zwolniony na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 3 otrzymuje 50 % odprawy oraz ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

3. Funkcjonariusz zwolniony na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 2 i 7 otrzymuje ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

Dziennik Ustaw – 55 – Poz. 812

Art. 129. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojego działania, lub upoważnieni przez nich przełożeni mogą w przy- padkach zasługujących na szczególne uwzględnie nie przyznać, z uwagi na uzasadnione potrzeby rodziny funkcjonariusza, odprawę w wysokości nieprzekraczającej 50 % w razie zwolnienia go ze służby na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 pkt 2. Art. 130. 1. Wysokość odprawy dla funkcjonariusza w służbie stałej równa się wysokości trzymiesięcznego uposaże- nia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym albo w ostatnim dniu pozostawania w dyspozycji Szefa właściwej Agencji na podstawie art. 54 ust. 1. Odprawa ulega zwiększe- niu o 20 % uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy dalszy pełny rok wysługi ponad 5 lat nieprzerwanej służby, aż do wysokości sześciomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakte rze stałym. Okres służby przekraczający 6 miesięcy liczy się jako pełny rok.
2. Przy ustalaniu wysokości odprawy uwzględnia się również okresy nieprzerwanej zawodowej służby wojskowej, jeżeli w ciągu 90 dni po zwolnieniu z tej służby żołnierz został przyję ty do służby w Agencji i nie otrzymał odprawy z tytułu
poprzednio pełnionej służby.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku podjęcia służby w ABW albo AW po zwolnieniu ze służby w innych służbach, w których przysługują świadczenia tego rodzaj u. 4. Do okresu nieprzerwanej służby w rozumieniu ust. 1–3 nie zalicza się okresów odbywania kary pozbawienia wol- ności oraz tymczasowego aresztowania, chyba że funkcjonariusz został uniewinniony lub postępowanie karne zostało umo- rzone.
5. Wysokość odprawy dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej równa się wysokości jednomiesięcznego upo- sażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym albo w ostatnim dniu pozostawania w dyspozycji Szefa ABW albo Szefa AW, na podstawie art. 54 ust. 1. Art. 131. 1. W razie śmierci funkcjonariusza pozostałej po nim rodzinie przysługuje odprawa pośmiertna w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu funkcjonariuszowi odprawa, gdyby był zwolniony ze służby, oraz świadczenia określone w art. 128 ust. 1 pkt 2–4. 2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi funkcjonariusza, który pozostawał z nim we wspól- ności małżeńskiej, a w dalszej kolejności dzieciom oraz rodzicom, jeżeli w dniu śmierci fu nkcjonariusza spełniali warunki do uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpie- czeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Central- nego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno -Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do zaginionych funkcjonariuszy.
Art. 132. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej, zwolnionemu ze służby na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 4, wypłaca się co miesiąc przez okres roku po zwolnieniu ze służby świadczenie pieniężne w wysokości odpowiadającej uposażeniu zasadni czemu wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbo- wym albo w ostatnim dniu pozostawania w dyspozycji Szefa właściwej Agencji na podstawie art. 54 ust. 1. 2. Funkcjonariuszowi uprawnionemu do świadczenia określon ego w ust. 1, który nabył prawo do zaopatrzenia emerytal- nego , przysługuje prawo wyboru jednego z tych świadczeń.
3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby na podstawie art. 60 ust. 2 pkt 5 lub 6, który z powodu nadal trwającej choroby nie może podjąć zatr udnienia, wypłaca się co miesiąc świadczenie pieniężne określone w ust. 1 przez okres cho- roby, nie dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy, chyba że wcześniej właściwa komisja lekarska Agencji wyda orzeczenie o inwalidztwie stanowiące podstawę do ustaleni a prawa do renty inwalidzkiej.
Art. 133. Odprawa, o której mowa w art. 128 ust. 1 pkt 1, oraz świadczenia określone w art. 132 nie przysługują funk- cjonariuszowi, który bezpośrednio po zwolnieniu ze służby został przyjęty do zawodowej służby wojskowej lub d o innej służby, w której przysługuje prawo do takich świadczeń.
Art. 134. 1. W razie śmierci funkcjonariusza, niezależnie od odprawy pośmiertnej, o której mowa w art. 131 ust. 1, przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości:

1. 4000 zł, jeżeli koszty pogrzeb u ponosi małżonek, dzieci, wnuki, rodzeństwo lub rodzice;

2. kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej w pkt 1, jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba.

Dziennik Ustaw – 56 – Poz. 812

2. Jeżeli śmierć funkcjonariusza nastąpiła na skutek wypadku pozostaj ącego w związku ze służbą, koszty pogrzebu pokrywa się ze środków właściwej Agencji. Szef tej Agencji może wyrazić zgodę na pokrycie kosztów pogrzebu funkcjo- nariusza zmarłego wskutek choroby pozostającej w związku ze służbą.
3. W przypadku pokrycia kosztów pogrzebu funkcjonariusza ze środków właściwej Agencji małżonkowi funkcjonariusza , a w razie jego braku kolejno jednej z osób wymienionych w ust. 1 pkt 1, przysługuje połowa określonego tam zasiłku pogrzebowego.
   Art. 134a. 1. W przypadku funkcjonariusza, k tórego śmierć nastąpiła w związku ze służbą, każdemu z dzieci będących
   na jego utrzymaniu, które w dniu jego śmierci spełniały warunki do uzyskania renty rodzinnej, Szef właściwej Agencji przyznaje pomoc finansową na kształcenie, ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie właściwej Agencji.
4. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, przysługuje uczniom i słuchaczom ponadpodstawowych szkół publicz- nych i niepublicznych oraz publicznych i niepublicznych szkół artystycznych realizujących kształcenie ogóln e w zakresie szkoły ponadpodstawowej, a także słuchaczom kolegiów pracowników służb społecznych, oraz studentom szkół wyższych do czasu ukończenia kształcenia, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25. roku życia.
5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze r ozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, wysokość pomocy, o której mowa w ust. 1, szczegółowe warunki i tryb jej przyznawania, uwzględniając poziom kształcenia i rodzaj szkoły.
   Art. 135. 1. W razie śmierci członka rodziny funkcjonariuszowi przysługuje zas iłek pogrzebowy w wysokości:

1. 4000 zł – jeżeli koszty pogrzebu ponosi funkcjonariusz;
2. kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej w pkt 1 – jeżeli koszty pogrzebu ponosi
   inna osoba.

2. Zasiłek pogrzebowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w razie śmierci członków rodziny funkcjonariusza:

1. małżonka;
2. dzieci własnych lub małżonka oraz dzieci przysposobionych;
3. dzieci wychowywanych w ramach rodziny zastępczej;
4. dzieci przyjętych na wychowanie przed osiągnięciem peł noletności, jeżeli rodzice ich nie żyją albo nie mogą zapewnić
   im utrzymania bądź zostali pozbawieni lub ograniczeni w sprawowaniu władzy rodzicielskiej;
5. rodziców funkcjonariusza oraz jego małżonka, a także ich ojczyma, macochy oraz osób ich przysposabi ających;
6. osób, których opiekunem prawnym został ustanowiony funkcjonariusz lub jego małżonek.

3. (uchylony)
   Art. 136. W razie urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych oraz w okresie pozostawania w dyspozycji Szefa ABW
   albo Szefa AW, na podstawie art. 54 ust. 1, funkcjonariusz otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia o cha- rakterze stałym i inne należności pieniężne przysługujące na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnie- niem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na praw o do uposażenia i innych świadczeń pieniężnych lub na ich wysokość.
   Art. 136a. 1. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, okres urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego oraz okre s urlopu ojcowskiego wynosi 100 % uposa- żenia, o którym mowa w art. 136.
4. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu rodziciel- skiego wynosi:

1. 100 % miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 136, za okres do:
   a) 6 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa w art. 1821a § 1 pkt 1 i art. 183 § 4 pkt 1 Kodeksu
   pracy,
   b) 8 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadkach, o których mowa w art. 1821a § 1 pkt 2 i art. 183 § 4 pkt 2 Kodeksu
   pracy,
   c) 3 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa w art. 183 § 4 pkt 3 Kodeksu pracy;

2. 60 % miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 136, za okres urlopu rodzicielskiego przypadający po okresach , o których mowa w pkt 1.

Dziennik Ustaw – 57 – Poz. 812

3. Mies ięczne uposażenie funkcjonariusza -kobiety, która we wniosku, złożonym nie później niż 21 dni po porodzie, wystąpi o udzielenie jej, bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, wynosi 80 % miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 136, za cały okres odpowiadający okresowi tych urlopów.
   3a. W przypadku gdy wysokość uposażenia funkcjonariusza pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, obliczonego zgodnie z ust. 1–3, jest niższa niż kwota świadcz enia rodzicielskiego, określonego w ustawie
   z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych ( Dz. U. z 2024 r. poz. 323 ), kwotę uposażenia funkcjonariusza pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych podwyższa się do wysokości św iadczenia rodzi - cielskiego.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza, który we wniosku, złożonym nie później niż 21 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie i wystąpieniu do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie
   przysposobienia dziecka lub po przyjęciu dziecka na wychowanie jako rodzina zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej, wystąpi o udzielenie mu, bezpośrednio po urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodziciel- skiego w pełnym wymiarze .
5. Funkcjonariuszowi, który z uwagi na wniosek złożony w trybie ust. 3 albo 4 otrzymał 80 % uposażenia, o którym mowa w ust. 3, w przypadku rezygnacji z urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze albo rezygnacji z urlopu rodziciel- skiego w wymiarze, o który m mowa w ust. 2 pkt 2, przysługuje jednorazowe wyrównanie otrzymywanego uposażenia, o którym mowa w ust. 3, do wysokości 100 %, pod warunkiem niepobrania uposażenia za okres odpowiadający okresom tych urlopów.
   Art. 136b. 1. W okresie przebywania na zwolnie niu lekarskim funkcjonariusz otrzymuje 80 % uposażenia.
6. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym funkcjonariusz jest zwolniony od zajęć służbowych z powodu:

1. choroby funkcjonariusza, w tym niemożności wykonywania zajęć służbowych z przyczyn okreś lonych w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macie- rzyństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2780 );
2. oddawania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej służ by krwi lub z powodu okresowego badania lekarskiego dawców krwi;
3. konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym lub małżonka funkcjonariusza, dziec- kiem przysposobionym, dzieckiem przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończen ia przez nie 14. roku życia;
4. konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny; za członków rodziny uważa się mał- żonka, rodziców, rodzica dziecka funkcjonariusza, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z funkcjonariuszem w okresie
   sprawowania nad nimi opieki;
5. konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub małżonka funkcjonariusza, dzieckiem przyspo- sobionym, dzieckiem przyjętym na wychowanie i utrzymanie do ukończenia przez nie 8. roku życia, w przypadku:
   a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby niani, z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2024 r. poz. 338 ), lub dziennego opiekuna, sprawujących opiekę nad dzieckiem,
   b) porodu lub choroby małżonka fu nkcjonariusza lub rodzica dziecka funkcjonariusza, stale opiekujących się dziec- kiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki nad dzieckiem,
   c) pobytu małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka funkcjonariusz a, stale opiekujących się dzieckiem, w szpitalu
   lub innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne.

3. Zwolnienie od zajęć służbowych z powodu konieczności osobist ego sprawowania opieki, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i 5, przysługuje przez okres nie dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 4 – przez okres nie dłuższy niż 14 dni w roku kalendarzowym, przy czym okresy te łączni e nie mogą przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.
4. Przepis ust. 3 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków rodziny wymagających opieki.
5. Jeżeli zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym funkcjonariusz jest zwolniony od zajęć słu żbowych z powodu:

1. wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby,

2. choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby,

3. wypadku w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze służby,

Dziennik Ustaw – 58 – Poz. 812

4. choroby przyp adającej w czasie ciąży,
5. poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów
   oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów,
6. oddania krwi lub jej składników w jednostkach organ izacyjnych publicznej służby krwi lub z powodu badania lekar- skiego dawców krwi,
7. przebywania na obserwacji w podmiocie leczniczym w wyniku skierowania przez komisję lekarską
   – zachowuje on prawo do 100 % uposażenia.

6. Prawo do 100 % uposażenia przysługu je również wtedy, gdy funkcjonariusz został zwolniony od zajęć służbowych:

1. podczas wykonywania zadań poza granicami państwa w państwach określonych w przepisach wydanych na podstawie
   art. 85a ust. 2;
2. w wyniku popełnienia przez inną osobę umyślnego cz ynu zabronionego w związku z wykonywaniem przez funkcjo- nariusza czynności służbowych, stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ;
3. na skutek czynów o charakterze bohaterskim dokonanych w szczególnie niebezpiecznych warunkach, z wykazaniem wyjątkowej odwagi, z narażeniem życia lub zdrowia, w obronie prawa, nienaruszalności granic państwowych, życia, mienia lub bezpieczeństwa obywateli.

7. Związek zwolnienia od zajęć służbowych z czynami, o których mowa w ust. 6 pkt 3, stwierdza, w drodze decy zji, przełożony funkcjonariusza.
8. Od decyzji, o której mowa w ust. 7, funkcjonariuszowi przysługuje odwołanie do wyższego przełożonego.
   Art. 136c. 1. Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza na zwykłym druku, z tym że:

1. w przypadku, o którym mowa w art. 136b ust. 2 pkt 2 – zaświadczenie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi;
2. w przypadkach, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pienięż nych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – decyzja wydana przez właściwy organ albo upraw- niony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
3. w przypadku, o którym mowa w art. 136b ust. 2 pkt 5 lit. a – oświadczenie funkcjonariusza.

2. W przypadkach uzasadnionych charakterem, miejscem, sposobem lub rodzajem zadań służbowych wykonywanych przez funkcjonariusza okres jego przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza się w inny sposó b niż określony w ust. 1.
3. Szefowie Agencji, każdy w zakresie swojej właściwości, określą, w drodze zarządzeń, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych, sposób stwierdzania przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusza, o którym mow a w ust. 2. Art. 136d. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć przełożonemu posiadającemu uprawnienia w sprawach oso- bowych zaświadczenie lekarskie, zaświadczenie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi albo decyzję, o której mowa w art. 136c ust. 1 pkt 2, w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.
4. Oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 136b ust. 2 pkt 5 lit. a, funkcjonariusz jest obowią- zany złożyć przełożonemu posiadającemu uprawnienia w sprawach osobowych w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.
5. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, nieobecność w służbie w okresie przeby- wania na zwolnieniu lekarskim uznaje się za nieobecność nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie zaświadczenia albo oświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od funkcjonariusza.
   Art. 136e. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby, prawidłowość wykorzy- stania zwolnienia lekarskiego, spełnienie wymogów formalnych zaświadczeń lek arskich oraz oświadczenie funkcjonariusza, o którym mowa w art. 136c ust. 1 pkt 3, może podlegać kontroli.
6. Kontrolę przeprowadzają:

1. komisje lekarskie podległe Szefom właściwej Agencji – w zakresie prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do sł użby z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego;

2. przełożony posiadający uprawnienia w sprawach osobowych – w zakresie prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego i spełnienia wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz w zakresie oświadczenia funkcjonariusza,
   o którym mowa w art. 136c ust. 1 pkt 3.

Dziennik Ustaw – 59 – Poz. 812

3. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
4. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że oświadczenie funkcjonariusza, o którym mowa w art. 136c ust. 1 pkt 3, zostało złożone niezgodnie z prawdą, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
5. Jeżeli w wyniku kontroli komisja lekarska ustali datę ustania niezdolności do służby wcześniejszą niż data orzeczona
   w zaświadczeniu lekarskim, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za okres od tej daty do końca zwolnienia.
6. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że zwolnienie l ekarskie zostało sfałszowane, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
7. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na ustaleniu, czy funkcjonariusz w okresie orze- czonej niezdolności do służby, w tym sprawowa nia osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie wy- korzystuje zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem, a w szczególności czy nie wykonuje pracy zarobkowej.
8. Kontrola oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 136c ust. 1 pkt 3, polega na ustaleniu, czy nastąpiło nieprzewidziane zamknięcie żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których uczęszcza dziecko funkcjona- riusza, lub na ustaleniu, czy niania lub dzienny opiekun dziecka przebywali na zwolnieniu lekarskim.
9. Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego oraz oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa
   w art. 136c ust. 1 pkt 3, przeprowadza osoba upoważniona przez przełożonego funkcjonariusza.
10. W razie stwierdzenia w trakcie kont roli, że funkcjonariusz wykonuje pracę zarobkową albo wykorzystuje zwolnie- nie lekarskie w inny sposób niezgodny z jego celem, osoba kontrolująca sporządza protokół, w którym podaje, na czym polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.
11. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie funkcjonariusza, o którym mowa w art. 136c ust. 1 pkt 3, nie jest zgodne z prawdą, osoba kontrolująca sporządza protokół.
12. Protokół przedstawia się funkcjonariuszowi w celu wniesienia do niego ewen tualnych uwag. Wniesienie uwag funkcjonariusz potwierdza własnoręcznym podpisem.
13. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole przełożony stwierdza utratę prawa do uposażenia za okres, o którym mowa w ust. 3 lub 4. Przepis stosuje się odpowiednio w przypa dku zawiadomienia przez komisję lekarską podległą Szefowi właściwej Agencji w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję kontroli o nieprawidłowościach w wykorzystaniu zwolnie- nia lekarskiego.
14. Od decyzji, o której mowa w ust. 13, funkcjonariuszowi przysług uje odwołanie do wyższego przełożonego.
15. Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na sprawdzeniu, czy zaświadczenie:

1. nie zostało sfałszowane;
2. zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń leka rskich.

16. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 15 pkt 1, zachodzi podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane, przełożony występuje do lekarza, który wystawił zaświadczenie lekarskie, o wyjaśnienie sprawy.

17. W razie podejrzeni a, że zaświadczenie lekarskie zostało wydane niezgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, przełożony występuje o wyjaśnienie sprawy do terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
    Art. 136f. 1. Podstawę uposażenia, o którym mowa w art. 136b, stanowi uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o cha- rakterze stałym, przysługujące funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powsta- łych w tym okresie zmian, mających wpły w na prawo do uposażenia i innych należności lub ich wysokość.

18. Przy obliczaniu uposażenia za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim przyjmuje się, że uposażenie za jeden dzień przebywania na zwolnieniu lekarskim stanowi 1/30 uposażenia, o którym mowa w art. 136b.

19. W przypadku gdy funkcjonariusz pobrał już uposażenie za okres, w którym przebywał na zwolnieniu lekarskim, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie.

20. Funkcjonariuszowi, który przebywał na zwolnieniu lekarskim w ostatnim miesiącu pełnienia służby, potrąca się od- powiednią część uposażenia z należności przysługujących mu z tytułu zwolnienia ze służby albo funkcjonariusz ten zwraca odpowiednią część uposażenia w dniu ustania stosunku służbowego.

Dziennik Ustaw – 60 – Poz. 812

Art. 136g. 1. Środ ki finansowe uzyskane z tytułu zmniejszenia uposażeń funkcjonariuszy w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim przeznacza się w całości na nagrody uznaniowe za wykonywanie zadań służbowych w zastępstwie funkcjonariuszy przebywających na zwolnieniach le karskich.
2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, zwiększają fundusz na nagrody uznaniowe i zapomogi.
3. Rozdział środków finansowych, o których mowa w ust. 1, odbywa się po zakończeniu okresu rozliczeniowego, trwa- jącego nie krócej niż miesiąc kalend arzowy i nie dłużej niż 3 miesiące kalendarzowe, przy czym wybór okresu rozliczenio- wego uzależnia się od wielkości środków finansowych uzyskanych z tytułu zmniejszenia uposażeń funkcjonariuszy.
Art. 136h. Zmniejszenia wysokości uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za okres przebywa- nia na zwolnieniu lekarskim nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń, o których mowa w art. 123 ust. 1 pkt 1, 3 i 5 i ust. 2 pkt 2 oraz art. 132 ust. 1. Art. 137. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, wysokość oraz warunki wypłaty uposażenia i innych świadczeń funkcjonariuszom skierowanym do szkoły, na przeszkolenie lub na studia. Roz - porządzenie powinno określać świadczenia przysługujące funk cjonariuszowi w związku z pobieraniem nauki, a także ich wysokość i warunki wypłaty.
Art. 138. W razie pobierania przez funkcjonariusza wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, funkcjonari uszowi oraz członkom jego rodziny przysługują świad- czenia pieniężne z tytułu służby, określone w niniejszej ustawie, z wyjątkiem uposażenia oraz świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 89. Art. 139. 1. Funkcjonariuszowi zawieszonemu w czynnościach sł użbowych zawiesza się od najbliższego terminu płat- ności 50 % ostatnio należnego uposażenia.
2. W razie uchylenia zawieszenia w czynnościach służbowych funkcjonariusz otrzymuje zawieszoną część uposażenia
oraz obligatoryjne podwyżki tego uposażenia, wprowad zone w okresie zawieszenia, chyba że został zwolniony ze służby z powodu skazania prawomocnym wyrokiem sądu albo ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.
Art. 140. 1. Funkcjonariuszowi tymczasowo aresztowanemu zawiesza się od najbliższego terminu pł atności 50 % ostatnio
należnego uposażenia.
2. W razie umorzenia postępowania karnego lub uniewinnienia prawomocnym wyrokiem sądu, funkcjonariusz otrzymuje
zawieszoną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki tego uposażenia, wprowadzone w okresie zawie szenia, choćby umorzenie lub uniewinnienie nastąpiło po zwolnieniu funkcjonariusza ze służby, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy postępowanie karne umorzono z powodu przedawnienia lub amne- stii, a także w razie warun kowego umorzenia postępowania karnego.
Art. 141. 1. Funkcjonariuszowi, który samowolnie opuścił miejsce pełnienia służby albo pozostaje poza nim lub nie podejmuje służby, zawiesza się uposażenie od najbliższego terminu płatności. Jeżeli funkcjonariusz pobr ał już za czas nie- usprawiedliwionej nieobecności uposażenie, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie.
2. W razie uznania nieobecności za usprawiedliwioną, wypłaca się funkcjonariuszowi zawieszone uposażenie; w przy- padku nieobe cności nieusprawiedliwionej funkcjonariusz traci za każdy dzień nieobecności 1/30 część uposażenia miesięcz- nego.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie zawinionej niemożności pełnienia przez funkcjonariusza obo- wiązków służbowych.
4. Funkcjo nariuszowi, który rozpoczyna urlop bezpłatny w ciągu miesiąca kalendarzowego, przysługuje uposażenie w wysokości 1/30 uposażenia miesięcznego za każdy dzień poprzedzający dzień rozpoczęcia urlopu bezpłatnego. Jeżeli funkcjonariusz pobrał już uposażenie za czas urlopu bezpłatnego, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy naj- bliższej wypłacie.
Art. 142. 1. Z uposażenia funkcjonariuszy mogą być dokonywane pot rącenia na podstawie sądowych i administracyj- nych tytułów wykonawczych oraz na podstawie przepi sów szczególnych – na zasa dach określonych w przepisach o egze- kucji sądowej lub postępowaniu egzekucyjnym w administracji albo w innych przepisach szczególnych, jeżeli dalsze przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
2. Przez uposażenie, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia oraz świad- czenia pieniężne wymienione w art. 123, art. 128, art. 129 i art. 132. 3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, terminy płatności uposażenia i innych świadczeń pieniężnych oraz właściwość i tryb postępowania w sprawach wypłacania świadczeń pieniężnych oraz dokonywania potrąceń z tych należności.

Dziennik Ustaw – 61 – Poz. 812

Art. 143. Przepisu art. 142 ust. 1 i 2 nie stosuje się do zaliczek pobieranych do rozliczenia, a w szczególności na koszty podróży służbowej, delegacji i przeniesienia. Należności te potrąca się z uposażenia w pełnej wysokości, niezależnie od potrą- ceń z innych tytułów.
Art. 143a. W przypadku zbiegu uprawnień do świadczeń socjalnych określonych w rozporząd zeniach wydanych na podstawie art. 90 ust. 6 oraz do świadczeń z tytułu przeniesienia do pełnienia służby w innej miejscowości, a także do świad- czeń, o których mowa w art. 105, art. 106 ust. 1 i art. 108 ust. 1, z tytułu służby obojga małżonków w ABW albo służby obojga małżonków w AW, obojgu małżonkom przysługuje jedno świadczenie. W przypadku zbiegu uprawnień do świad- czeń w różnej wysokości wypłaca się świadczenie w wyższej wysokości.
Rozdział 10
Odpowiedzialność dyscyplinarna funkcjonariuszy Agencji Bezpi eczeństwa Wewnętrznego
oraz Agencji Wywiadu
Art. 144. Funkcjonariusz, niezależnie od odpowiedzialności karnej, ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną za popeł - nione przestępstwa i wykroczenia.
Art. 145. 1. Funkcjonariusz podlega odpowiedzialności dyscyplin arnej za naruszenia dyscypliny służbowej oraz w innych
przypadkach określonych w ustawie.
2. Jeśli postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte na wniosek sądu lub prokuratora, organ wnioskujący ma być poinformowany o wyniku tego postępowania.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, gdy sąd nakazał wymierzenie kary dyscyplinarnej funkcjonariuszowi, nie określając jednak jej rodzaju.
Art. 146. 1. Funkcjonariuszowi mogą być wymierzane kary dyscyplinarne:

1. upomnienie;
2. nagana;
3. surowa nagana;
4. nagana z ostrzeżeniem;
5. ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
6. wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe;
7. obniżenie stopnia;
8. pozbawienie stopnia oficerskiego;
9. ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby;
10. wydalenie ze służby.

2. W uzasadnionych przypadkach można łączyć karę wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe oraz karę wydalenia ze służby z karą obniżenia stopnia.
   Art. 147. 1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie 90 dni od dnia otrzy mania przez przełożo- nego, o którym mowa w art. 151, wiadomości o popełnieniu przewinienia lub naruszeniu dyscypliny służbowej.
3. Nie można wymierzyć funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej po upływie 1 roku od dnia popełnienia czynu, o któ- rym mowa w ust. 1.
4. W przypadku gdy czyn, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie przestępstwo, przedawnienie karalności dys- cyplinarnej następuje dopiero z upływem okresu przedawnienia karalności przestępstwa.
   Art. 147a. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone ostat ecznym orzeczeniem wznawia się, jeżeli:

1. dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały się fałszywe;

2. zostały ujawnione istotne dla sprawy nowe fakty lub dowody, które nie były znane w toku postępowania dyscyplinar- nego;

3. orzeczenie wydano z naruszeniem przepisów, jeżeli mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia;

Dziennik Ustaw – 62 – Poz. 812

4. orzeczenie zostało wydane na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które zostało następnie uchylone lub zmie- nione;
5. prowadzone o ten sam czyn postępo wanie karne, karne skarbowe lub w sprawach o wykroczenia zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania ze względu na okoliczności określone w art. 17 § 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania karnego albo w ar t. 5 § 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

2. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się na niekorzyść obwinionego po ustaniu karalności czynu.
   Art. 147b. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się po upływie 10 lat od dnia upr awomocnienia się orzeczenia
   dyscyplinarnego.
   Art. 148. 1. O popełnieniu przez funkcjonariusza wykroczenia, w tym także o odmowie przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczeniu w terminie grzywny nałożonej w drodze mandatu zaocznego, właściwy organ zawiadamia Szefa Agencji, w której funkcjonariusz pełni służbę.
3. W stosunku do funkcjonariuszy ABW i AW, w zakresie postępowania w sprawach o wykroczenia, uprawnienia Policji wynikające z przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia przysługują Szefowi w łaściwej Agencji lub upoważnionym przez niego funkcjonariuszom.
   Art. 149. 1. Sąd rejonowy może odmówić wszczęcia postępowania, a wszczęte umorzyć i sprawę przekazać Szefowi ABW albo Szefowi AW z wnioskiem o wymierzenie kary dyscyplinarnej, jeżeli uzna to z a wystarczającą reakcję na wykro- czenie.
4. Na postanowienie wskazane w ust. 1 pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie.
   Art. 150. 1. Za czyny, za które w myśl odrębnych przepisów właściwe organy są uprawnione do nakładania kar porządkowych, funkcjonariusze pon oszą wyłącznie odpowiedzialność dyscyplinarną.
5. Odpowiedzialności dyscyplinarnej podlegają również funkcjonariusze w przypadkach, gdy właściwe organy są uprawnione do stosowania grzywny w celu przymuszenia.
6. O pociągnięcie funkcjonariusza do odpowiedzi alności dyscyplinarnej występują organy, o których mowa w ust. 1 i 2, do Szefa właściwej Agencji.
   Art. 151. Właściwi do udzielania wyróżnień oraz wymierzania kar dyscyplinarnych są Szef ABW albo Szef AW, każdy w zakresie swojego działania, a także inni upr awnieni przełożeni.
   Art. 152. 1. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla każdej Agencji, szczegółowe zasady
   i tryb udzielania wyróżnień, przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych, wymierzania i wykonywania kar oraz odwoły- wania s ię od wymierzonych kar, a także właściwość przełożonych w tych sprawach, z uwzględnieniem:

1. zakresu władzy dyscyplinarnej;
2. przełożonych, którzy posiadają władzę dyscyplinarną;
3. przypadków naruszenia dyscypliny i przypadków, w których postępowania dy scyplinarnego nie wszczyna się;
4. formy i treści rozstrzygnięcia o wszczęciu oraz o zakończeniu postępowania dyscyplinarnego, a także o wymierzeniu kary dyscyplinarnej;
5. czasu trwania postępowania dyscyplinarnego oraz praw obwinionego w toku tego postęp owania;
6. sposobu wykonywania oraz warunków i terminów zatarcia poszczególnych kar dyscyplinarnych, a także przesłanek darowania kary dyscyplinarnej;
7. trybu postępowania przy wznowieniu postępowania dyscyplinarnego;
8. okoliczności i trybu udzielania wy różnień przez przełożonych posiadających władzę dyscyplinarną.

2. Na orzeczenie kończące postępowanie dyscyplinarne wydane w wyniku rozpatrzenia odwołania funkcjonariuszowi przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
   Art. 153. Przepisy art. 115 § 18 oraz art. 318 i 344 Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio do funkcjonariuszy ABW oraz AW.

Dziennik Ustaw – 63 – Poz. 812

Rozdział 10a
Przepisy karne
Art. 153a. 1. Funkcjonariusz Agencji, który:

1. jest członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółki prawa handlowego,
2. jest członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółdzielni, z wyjątkiem rady nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej,
3. jest członkiem zarządu fundacji prowadzącej działalność gospodarczą,
4. posiada w spółkach prawa handlowego więcej niż 10 % akcji lub udziały przedstawiające więcej niż 10 % kapitału zakładowego – w każdej z tych spółek,
5. prowadzi działalność gospodarczą na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami, zarządza taką działalnością lub jest przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności
   – podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

2. Nie popełnia przestępstwa określonego w ust. 1 funkcjonariusz Agencji, który uzyskał zgodę Szefa Agencji, o której
   mowa w art. 79a ust. 2. Art. 153b. 1. Funk cjonariusz Agencji, który wbrew przepisom ustawy wykorzystuje informacje uzyskane podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych do wpływania na działalność organów władzy publicznej, przedsiębior- ców lub nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 118) ustaw y z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji oraz redaktorów na- czelnych, dziennikarzy lub osób prowadzących działalność wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe
   – podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesię cy do lat 8.
3. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1, działa w celu osiągnięcia korzyści osobistej lub majątkowej
   – podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do lat 12.
   Art. 153c. 1. Osoba, która pełniła służbę lub była zatrudniona w Agencji oraz osoba, która pełniła służbę lub była zatrudniona w Urzędzie Ochrony Państwa, która wbrew przepisom ustawy wykorzystuje informacje uzyskane podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych do wpływania na działalność organów władzy publicznej, prze dsiębior- ców lub nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 118) ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji oraz redaktorów naczelnych, dziennikarzy lub osób prowadzących działalność wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe
   – podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
4. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1, działa w celu osiągnięcia korzyści osobistej lub majątkowej
   – podlega karze pozbawienia wolności od la t 2 do 12.
   Art. 153d. 1. Funkcjonariusz Agencji, który tajnie współpracuje z nadawcą w rozumieniu art. 4 pkt 118) ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji oraz redaktorem naczelnym, dziennikarzem lub osobą prowadzącą działalność wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe
   – podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
5. Nie popełnia przestępstwa określonego w ust. 1 funkcjonariusz Agencji, który uzyskał zgod ę Szefa Agencji, o której
   mowa w art. 37 ust. 2. Rozdział 11
   Zmiany w przepisach obowiązujących
   Art. 154–220. (pominięte)
   Rozdział 12
   Przepisy przejściowe i końcowe
   Art. 221. Znosi się Urząd Ochrony Państwa.

18. Obecnie definicja nadawcy znajduje się w art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1722
    oraz z 2024 r. poz. 96) .

Dziennik Ustaw – 64 – Poz. 812

Art. 222. Okres służby w Urzędzie Ochrony Państw a wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich upraw- nień wynikających z prawa pracy.
Art. 223. 1. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, ustali zasady i tryb podziału mienia, dokumentów, limitów zatrudnienia oraz środków budżetowych pozo stających dotychczas w posiadaniu jednostek organizacyjnych Urzędu Ochrony Państwa i Wojskowych Służb Informacyjnych, zgodnie z kompetencjami utworzonych Agencji.
2. Wyodrębnione archiwum Urzędu Ochrony Państwa przechodzi do ABW. Określone prawem obowiązki i prawa związane z archiwum Urzędu Ochrony Państwa przechodzą na Szefa ABW.
Art. 224. 1. Należności i zobowiązania Szefa Urzędu Ochrony Państwa stają się należnościami i zobowiązaniami Szefa ABW i Szefa AW w zakresie ich zadań i kompetencji.
2. Prawa i obowiązki wynikające z umów i porozumień zawartych przez lub na rzecz Urzędu Ochrony Państwa przej- muje ABW lub AW w zakresie swoich zadań lub kompetencji.
Art. 225. Decyzje, postanowienia, poświadczenia bezpieczeństwa i odmowy wydania poświadczenia bezpiecze ństwa wydane przez Szefa Urzędu Ochrony Państwa zachowują ważność, chyba że na podstawie odrębnych przepisów wcześniej zostaną zmienione lub utracą ważność.
Art. 226. Postępowania wszczęte i niezakończone przed Szefem Urzędu Ochrony Państwa dotyczące spraw , które przeszły do właściwości lub kompetencji Szefa ABW albo Szefa AW, toczą się nadal, na podstawie dotychczasowych prze- pisów, przed Szefem właściwej Agencji.
Art. 227. Funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa, którzy do dnia wejścia w życie niniejszej us tawy zgłoszą wystąpienie
ze służby, zwalnia się ze służby z dniem zgłoszenia wystąpienia.
Art. 228. 1. Funkcjonariusze pełniący, w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, służbę w Urzędzie Ochrony Państwa , z wyjątkiem funkcjonariuszy Zarządu Wywiadu Urzędu Ochrony Państwa, stają się, z utrzymaniem dotychczasowych warun - ków służby – do czasu zmiany tych warunków w trybie określonym w art. 230 – funkcjonariuszami ABW, zachowując ciągłość służby.
2. Funkcjonariusze Zarządu Wywiadu, w trybie określonym w ust. 1, stają się funkcjonariuszami AW.
3. Żołnierze zawodowi Wojskowych Służb Informacyjnych są wyznaczani i pełnią służbę w jednostkach organizacyjnych AW na zasadach i w trybie określonych w przepisach dotyczących pełnienia służby poza resortem obrony narodow ej. 4. Żołnierzom zawodowym, o których mowa w ust. 3, w zakresie realizowanych przez nich zadań przysługują uprawnie- nia funkcjonariuszy AW określone w rozdziale 4.
Art. 229. 1. Funkcjonariusze posiadający stopień podoficerski, chorążego lub oficerski Urzęd u Ochrony Państwa i nie- spełniający odpowiednich warunków wykształcenia określonych w niniejszej ustawie zachowują posiadane stopnie.
2. Mianowanie funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, na kolejny wyższy stopień może nastąpić dopiero po uzu- pełnieniu wyk ształcenia.
Art. 230. 1.19) Szefowie ABW i AW, każdy w zakresie swojego działania, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, uwzględniając kwalifikacje zawodowe funkcjonariusza, jego przydatność do służby w ABW albo AW, a także wysokość p osiadanych limitów zatrudnienia i środków budżetowych oraz planowaną strukturę organizacyjną, poinformują pisemnie funkcjonariusza o:

1. proponowanych dla niego warunkach służby albo
2. wypowiedzeniu stosunku służbowego.

2. Jeżeli funkcjonariusz, w termini e 14 dni od dnia przedstawienia mu proponowanych warunków służby, nie odmówi ich przyjęcia, uważa się, że wyraził zgodę na te warunki. Pisemna informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać pouczenie w tej sprawie.
3. W razie odmowy przyjęcia przez f unkcjonariusza zaproponowanych warunków służby, stosunek służby rozwiązuje się z dniem dokonania tej odmowy.
4. Stosunek służby funkcjonariusza, któremu został wypowiedziany stosunek służbowy w trybie określonym w ust. 1 pkt 2, ulega rozwiązaniu w terminie 1 miesiąca, liczonym od dnia doręczenia temu funkcjonariuszowi pisma o wypowie- dzeniu stosunku służbowego.

19. Utracił moc z dniem 12 maja 2004 r. w zakresie, w jakim przewiduje, na podstawie pkt 2 tego przepisu, możliwość wypowiedzenia funk- cjonariuszowi stosunku służbowego, na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 kwietnia 2004 r. sygn. akt K 45/02 (Dz. U. poz. 1159) .

Dziennik Ustaw – 65 – Poz. 812

5. Odmowa przyjęcia zaproponowanych warunków służby przez funkcjonariusza następuje w formie pisemnej.
6. W okresie wypowiedzenia stosunku służbowego funkcjonariusz może zostać zwolniony od obowiązku świadczenia
   służby.
   7.20) Wobec funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 3 i 4, przepisów art. 60 ust. 4 oraz art. 63 nie stosuje się.
7. Funkcjonariuszowi zwolnionemu w trybie, o którym mowa w ust. 3 lub 4, p rzysługuje prawo do świadczeń pieniężnych
   związanych ze zwolnieniem ze służby, określonych w art. 128 ust. 1, a jeżeli są spełnione przesłanki do zwolnienia ze służby na korzystniejszych warunkach, także do innych świadczeń i uprawnień wynikających z ustaw y. Art. 231. Do pracowników Urzędu Ochrony Państwa stosuje się odpowiednio przepisy prawa pracy dotyczące upraw- nień pracowników przejmowanego zakładu lub jego części przez innego pracodawcę.
   Art. 232. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie stosuje się przepisy dotychczas obowiązujące, o ile nie są z nią sprzeczne.
   Art. 233. Prezes Rady Ministrów powoła pełnomocników do organizacji ABW i AW oraz likwidatora Urzędu Ochrony Państwa oraz określi ich zadania i uprawnienia.
   Art. 234. Traci moc ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. z 1999 r. poz. 526, 548 i 1255,
   z 2000 r. poz. 852 oraz z 2001 r. poz. 877 i 1149 ). Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia21), z wyjątkiem art. 227 i art. 233, które wchodzą
   w życie z dniem ogłoszenia.

20. Utracił m oc z dniem 12 maja 2004 r. w zakresie, w jakim wyłącza stosowanie przepisów art. 60 ust. 4 oraz art. 63 ustawy do funkcjo na- riusza , o którym mowa w art. 230 ust. 4 ustawy, na podstawie wyroku , o którym mowa w odnośniku 19.
21. Ustawa została ogłoszona w dniu 14 czerwca 2002 r.