Dz.U. 2024 poz. 838

DZIENNIK USTAW
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Warszawa, dnia 6 czerwca 2024 r. Poz. 838 OBWIESZCZENIE
MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 10 kwietnia 2024 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i nie- których innych aktów prawnych ( Dz. U. z 2019 r. poz. 1461 ) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jedno- lity tekst ustawy z dnia 1 1 września 201 5 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej ( Dz. U. z 2023 r. poz. 656), z uwzględ nieniem zmian wprowadzon ych:

1. ustawą z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 614),
2. ustaw ą z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi fun- duszami inwestycyjnymi, ustawy o obligacjach, ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwaranto- wania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 825 i 1723 ),
3. ustawą z dnia 7 lipca 2023 r. o ogólnoeuropejskim indywidualnym produkcie emerytalnym (Dz. U. poz. 1843),
4. ustawą z dnia 7 lipca 2023 r. o Centralnej Informacji Emerytalnej (Dz. U. poz. 1941),
5. ustawą z dnia 16 sierpnia 2023 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem rozwoju rynku finansowego oraz ochrony inwestorów na tym rynku (Dz. U. poz. 1723)
   oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 5 kwietnia 2024 r.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje :

1. art. 31 ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 614), który stanowi:
   „Art. 31. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

2. art. 7 pkt 1, który wchodzi w życie po upływie 9 miesięcy od dnia ogłoszenia;

3. art. 1 pkt 138 lit. a tiret trzecie, który wchodzi w życie z dniem 1 października 2023 r.;

4. art. 1 pkt 144 i 145, art. 7 pkt 2, 3, 5 i 6, art. 14, art. 15, art. 17, art. 18, art. 19 ust. 5 –7, art. 23 ust. 2, art. 26 ust. 2, art. 28 oraz art. 29, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ”;

5. art. 26 ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi , ustawy o obligacjach, ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwaran- towania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 825 i 1723 ), który stanowi:
   „Art. 26. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2023 r., z wyjątkiem:

6. art. 16, art. 19 i art. 20, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;

7. art. 18, który wchodzi w życie z dniem 22 maja 2023 r.;

8. art. 1, art. 3, art. 4, art. 9 pkt 1, 2 i 7, pkt 10 lit. b i c oraz pkt 12, art. 11 pkt 1 i 5, art. 15, art. 17, art. 21, art . 22 oraz art. 24, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ”;

Dziennik Ustaw – 2 – Poz. 838

3. art. 52 ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o ogólnoeuropejskim indywidualnym produkcie emerytalnym (Dz. U. poz. 1843), który stanowi:
   „Art. 52. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:
4. art. 39, który wchodzi w życie z dniem na stępującym po dniu ogłoszenia;
5. art. 27 ust. 2 pkt 1, który wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia;
6. art. 46, który wchodzi w życie z dniem 1 października 2023 r.;
7. art. 37 pkt 13, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.;
8. art. 37 pkt 7 w zakresie art. 16e ust. 4 pkt 1 lit. b oraz pkt 9 w zakresie art. 26 ust. 7 pkt 4 i 5, które wchodzą w ży- cie z dniem 1 stycznia 2032 r.”;
9. art. 52 ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o Centralnej Informacji Emerytalnej (Dz. U. poz. 1941), któr y stanowi:
   „Art. 52. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:
10. art. 4 ust. 3, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy;
11. art. 36 pkt 1–5, które wchodzą w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy. ”;
12. art. 65 i art. 73 ustawy z dnia 16 sierpnia 2023 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem rozwoju rynku finansowego oraz ochrony inwestorów na tym rynku (Dz. U. poz. 1723), które stanowi ą: „Art. 65. 1. Przepisów wykon awczych wydanych na podstawie art. 276 ust. 10 ustawy zmienianej w art. 29 nie stosuje się do lokowania środków ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego, który był oferowany przez zakład ubez- pieczeń w ramach umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym fu nduszem kapitałowym, zawartych przed upły- wem 9 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy z ubezpieczającym będącym osobą fizyczną albo ubezpieczają- cym niebędącym osobą fizyczną, jeżeli z tytułu tej umowy ubezpieczony ponosi koszt składki ubezpieczeniow ej.

2. Zakład ubezpieczeń w ramach umów ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, zawartych po upływie 9 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy z ubezpieczającym będącym osobą fizyczną albo ubezpieczającym niebędącym osobą fizyczną, jeżeli z tytułu tej umowy ubezpieczony ponosi koszt składki ubez- pieczeniowej, nie może oferować ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego, do którego lokowania środków nie sto- suje przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 276 ust. 10 ustawy zmienianej w art. 29.” „Art. 73. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

1. art. 26, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia;

2. art. 3 pkt 1 lit. a, art. 30 oraz art. 42, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;

3. art. 17 pkt 47 lit. f w zakresie art. 89 ust. 4d pkt 3, art. 19 pkt 6 i 22, art. 27 oraz art. 29 pkt 16 i 18, art. 40 i art. 71, które wchodzą w życie z dniem 1 października 2023 r.;

4. art. 2, art. 3 pkt 4, art. 13, art. 15 pkt 24, art. 23 pkt 36 lit. b i pkt 48, art. 39, art. 41, art. 51 i art. 62 ust. 2, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.;

5. art. 15 pkt 16 lit. c, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia;

6. art. 14 pkt 1 lit. a i pkt 37, art. 17 pkt 10 oraz art. 29 pkt 11, które wchodzą w życie po upływie 9 miesięcy od dnia ogłoszenia;

7. art. 38 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 2024 r.;

8. art. 20, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2024 r.;

9. art. 32 pkt 11 lit. b, który wch odzi w życie po upływie 18 miesięcy od dnia ogłoszenia;

10. art. 19 pkt 4, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2025 r.”. Marszałek Sejmu: S. Hołownia

Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 838

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 kwietnia 2024 r. (Dz. U. poz. 838) USTAWA
z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej1) Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa warunki wykonywania:

1. działalności w zakresie ubezpieczeń osobowych i ubezpieczeń majątkowych;
2. działalności reasekuracyjnej.

2. Ustawa określa także zasady:

1. wykonywania zawodu aktuariusza;
2. sprawowania nadzoru ubezpieczeniowego;
3. sprawowania na dzoru nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji w grupach;
4. organizacji i funkcjonowania ubezpieczeniowego samorządu gospodarczego.
   Art. 2. 1. Ustawy nie stosuje się do świadczenia przez podmiot inny niż zakład ubezpieczeń pomocy, która łącznie spełnia następujące warunki:
5. pomoc świadczona jest w razie wypadku lub awarii pojazdu mechanicznego w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpie czy- cieli Kom unikacyjnych ( Dz. U. z 2023 r. poz. 2500) na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej przed- siębiorstwa udzielającego ochrony;
6. odpowiedzialność z tytułu świadczonej pomocy ogranicza się do:
   a) usuwania awarii na miejscu z wykorzystaniem, w większości przypadków, przez przedsiębiorstwo udzielające ochrony, własnego personelu i sprzętu,
   b) przewiezienia pojazdu mechanicznego do najbliższego lub najbardziej odpowiedniego miejsca, w którym mogą być wykonane naprawy, oraz ewentualnego przewiezienia kierowcy i pasażerów, w normalnych okolicznościach za pomocą tego samego środka transportu, do najbliższego miejsca, z którego osoby te mogą kontynuować podróż innymi środkami,
   c) transportowania pojazdu mechanicznego, ewentualnie wraz z kierowcą i pasażer ami, do miejsca zamieszkania kierowcy lub pasażerów, miejsca rozpoczęcia podróży lub pierwotnego celu podróży w tym samym państwie.

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może świadczyć zakład ubezpieczeń, który otrzymał zezwolenie na wykonywanie działalności u bezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 18 załącznika do ustawy. W tym przypadku stosuje się przepisy ustawy.

1. Niniejsza ustawa:

2. wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowa - dzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz. Urz. UE L 335 z 17.12.2009, s. 1, z późn. zm.);

3. w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/14/UE z dnia 21 maja 2013 r. zmieniającą dyrektywę 2003/41/WE w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi insty tucjami , dyrektywę 2009/65/WE w sprawie koord ynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) i dyrektywę 2011/61/UE w sprawie zarządza- jących alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi w odniesieniu do nadmiernego polegania na ratingach kredytowych (Dz. Urz. UE L 145 z 31.05.2013, s. 1);

4. służy stosowaniu rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35 z dnia 10 paździ ernika 2014 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i rease- kuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz. Urz. UE L 12 z 17.01.2015, s. 1);

5. służy stosowaniu rozporzą dzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014 z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie doku - mentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczenio - wych produktów inwestycyjnych (PRIIP) ( Dz. Urz. UE L 352 z 09.12.2014, s. 1, z późn. zm.).

Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 838

Art. 3. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1. biuro narodowe – biuro narodowe w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych;

2. bliskie powiązania – sytuację, w której:
   a) dwa lub więcej podmiotów jest ze sobą powiązanych przez kontrolę lub przez udział kapitałowy lub
   b) dwa lub więcej podmiotów jest trwale powiązanych przez kontrolę z tą samą osobą;

3. cedent – zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, który w związku z wykonywaną działalnością ubezpieczeniową lub reasekuracyjną ceduj e ryzyko na zakład reasekuracji lub zakład ubezpieczeń wykonujący działalność reasekura- cyjną;

4. dominujący podmiot nieregulowany – dominujący podmiot nieregulowany w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami k redytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego ( Dz. U. z 2020 r. poz. 1413 );

5. dominujący podmiot ubezpieczeniowy – jednostkę dominującą niebędącą dominującym podmiotem niere gulowanym:
   a) która posiada udziały kapitałowe w jednostkach zależnych oraz
   b) której jednostkami zależnymi są wyłącznie lub w większości zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji, a przy- najmniej jednym z tych zakładów jest krajowy zakład ubezpieczeń lu b krajowy zakład reasekuracji lub zagra- niczny zakład ubezpieczeń, który uzyskał zezwolenie w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej, lub zagraniczny zakład reasekuracji, który uzyskał zezwolenie w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej;

6. duże ryzyka – ryzyka, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy:
   a) w grupach 4 –7, 11 i 12, b) w grupach 1 4 i 15 – w przypadku gdy ubezpieczający wykonuje działalność gospodarczą lub wolny zawód, a ryzyko wiąże się z tą działalnością,
   c) w grupach 3, 8, 9, 10, 1 3 i 16 – w przypadku gdy ubezpieczający przekracza co najmniej dwa z następujących progów w roku obrotowym:
   –2) sumę aktywów bilansu w wysokości równowartości w złotych 6,6 mln euro,
   –2) łączne przychody netto ze sprzedaży towarów i usług oraz operacji finansowych w wysokości równowartości w złotych 13,6 mln euro,
   – średnioroczne zatrudnieni e w przeliczeniu na pełne etaty w liczbie 250 osób;

7. efekty dywersyfikacji – ograniczenie ekspozycji na ryzyko zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji oraz grup związane z dywersyfikacją ich działalności, wynikające z faktu, że strata z tytułu reali zacji jednego rodzaju ryzyka może zostać skompensowana brakiem realizacji lub niepełną realizacją innego rodzaju ryzyka, w przypadku gdy ryzyka te nie są w pełni skorelowane;

8. EIOPA – Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emeryta lnych, ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia
   Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytal- nych), z miany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2010,
   str. 48, z późn. zm.3)), zwanego dalej „rozporządzeniem 1094/2010”;

9. firma inwestycyjna – firmę inwestycyjną w rozumieniu art. 3 pkt 3 lit. a–f ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami in westycyj- nymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego;

10. funkcja należąca do systemu zarządzania – zdolność zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji do wykonywania poszczególnych zadań w ramach systemu zarządzania;

11. W brzmieniu ustalonym przez art. 39 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o ogólnoeuropejskim indywidualnym produkcie emerytalnym (Dz. U. poz. 1843); wszedł w życie z dniem 1 2 września 2023 r.

12. Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 153 z 22.05.2014, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 334 z 27.12.2019 , str. 1.

Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 838

11. główny oddział – oddział w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ( Dz. U. z 2022 r. poz. 470 ) zakładu ubezpie czeń mającego siedzibę w państwie niebędącym pań stwem członkowskim Unii Europejskiej lub zakładu reasekuracji mającego siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Euro - pejskiej;

12. grupa – grupę podmiotów:
    a) w skład której wchodzi podmiot posiadający udziały kapitałowe w innych podmiotach, jednostki zależne tego podmiotu, oraz podmioty, w których ten podmiot lub jego jednostki zależne posiadają udziały kapitałowe, a także grupę podmiotów powiązanych ze sobą u mową, o której mowa w art. 7 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych ( Dz. U. z 2024 r. poz. 18 i 96 ), b) opartą na ustanowieniu, w drodze umowy lub w inny sposób, silnych i trwałych powiązań finansowych do celów nadzoru nad grupą, w skład której mogą wchodzić towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, towarzystwa reasekuracji wzajemnej lub inne zakłady ubezpieczeń oparte na zasadzie wzajemności, spełniającą poniższe warunki:
    – jeden z podmiotów wchodzących w skład grupy, uznawany za jednos tkę dominującą, jest uprawniony do kierowania polityką finansową i operacyjną innych podmiotów wchodzących w skład grupy, uznawanych za jednostki zależne,
    – ustanowienie i rozwiązanie powiązań finansowych do celów nadzoru nad grupą podlega zatwierdzeniu pr zez organ sprawujący nadzór nad grupą;

13. instytucja kredytowa – instytucję kredytową w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firma mi inwestycyj- nymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego;

14. jednostka dominująca – podmiot, który sprawuje nad innym podmiotem kontrolę w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 lit. a–d ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości ( Dz. U. z 2023 r. poz. 120, 295 i 1598 ), lub podmiot który w ocenie organu nadzoru w inny sposób sprawuje kontrolę nad innym podmiotem;

15. jednostka zależna – podmiot kontrolowany przez jednostkę dominującą;

16. koasekuracja – umowę ubezpieczenia, na podstawie której co naj mniej dwa zak łady ubezpieczeń, działając w porozumie- niu, zobowiązują się do spełnienia określonego świadczenia w przypadku wystąpienia zdarzenia losowego przewidzia- nego w umowie;
    16a) koasekurator wiodący ‒ zakład ubezpieczeń wybrany spośród uczestników umowy koasekuracyjnej do realizacji czyn- ności określonych w tej umowie w imieniu własnym i pozostałych zakładów ubezpieczeń współubezpieczających;

17. kolegium organów nadzoru – stałą, elastyczną st rukturę współpracy, koordynacji i ułatwiania wydawania rozstrzyg nięć dotyczących nadzoru nad grupą;

18. krajowy zakład ubezpieczeń – przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przed - siębiorców (Dz. U. z 2024 r. poz. 236) z siedzibą na terytorium Rzeczy pospolitej Polskiej, który uzyskał zezwo lenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

19. krajowy zakład reasekuracji – przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marc a 2018 r. – Prawo przed- siębiorców z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie działalności
    reasekuracyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

20. miara ryzyka – funkcję matematyczną, która przyporządkow uje kwotę pieniężną danej prognozie rozkładu prawdopo- dobieństwa i rośnie monotonicznie wraz z poziomem ekspozycji na ryzyko stanowiącym podstawę danej prognozy rozkładu prawdopodobieństwa;

21. mieszany dominujący podmiot ubezpieczeniowy – inną niż Skarb Pa ństwa jednostkę dominującą, której przynajmniej
    jedną z jednostek zależnych jest zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, niebędącą:
    a) zakładem ubezpieczeń,
    b) zakładem reasekuracji,
    c) dominującym podmiotem ubezpieczeniowym,
    d) dominującym podmiotem n ieregulowanym;

Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 838

22. oddział – każdą formę stałej obecności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub zakładu reasekuracji mającego siedzibę w państwie członkowskim Unii Europe jskiej, w tym oddział, w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębior- ców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

23. organ nadzoru – Komisję Nadzoru Finansowego;

24. organ nadzorczy – organ nadzoru lub organ właściwy w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie do sprawowania nadzoru nad działalnością ubezpieczeniową lub reasekuracyjną;

25. organ sprawujący nadzór nad grupą – organ odpowiedzialny za nadz ór nad grupą, wyznaczony zgodnie z art. 404;

26. osoby pełniące kluczowe funkcje:
    a) członków zarządu i członków rady nadzorczej zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji oraz osoby nadzo- rujące w takim zakładzie inne kluczowe funkcje, w szczególności f unkcję zarządzania ryzykiem, funkcję zgodności
    z przepisami, funkcję audytu wewnętrznego i funkcję aktuarialną,
    b) członków rady administrującej spółki europejskiej, w której przyjęto system monistyczny, oraz osoby nadzorujące w takiej spółce inne kluczowe funkcje, w szczególności funkcję zarządzania ryzykiem, funkcję zgodności z prze- pisami, funkcję audytu wewnętrznego i funkcję aktuarialną;

27. outsourcing – umowę między zakładem ubezpieczeń albo zakładem reasekuracji a dostawcą usług, na podstawie której dostawca usług wykonuje proces, usługę lub działanie, które w innym przypadku zostałyby wykonane przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, a także umowę, na podstawie której dostawca usług powierza wykonanie takiego procesu, usługi lub działania in nym podmiotom, za pośrednictwem których wykonuje on dany proces, usługę lub działanie;

28. państwo członkowskie Unii Europejskiej umiejscowienia ryzyka – państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym: a) znajduje się nieruchomość wraz z częściami skład owymi i przynależnościami oraz znajdującym się w niej mieniem, o ile mienie to jest objęte tą samą umową ubezpieczenia co nieruchomość,
    b) pojazd jest zarejestrowany, w przypadku gdy umowa ubezpieczenia dotyczy pojazdu podlegającego rejestracji, z zastrzeż eniem lit. c, c) pojazd mechaniczny ma być zarejestrowany, w przypadku gdy pojazd mechaniczny został nabyty w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż to, w którym ma być zarejestrowany, ale nie dłużej niż przez okres 30 dni od dnia objęcia pojazd u mechanicznego w posiadanie przez jego nabywcę,
    d) została zawarta umowa ubezpieczenia, na okres nie dłuższy niż 4 miesiące, dotycząca ubezpieczenia związanego z podróżą, niezależnie od grupy określonej w załączniku do ustawy,
    e) ubezpieczający będący oso bą fizyczną ma stałe miejsce zamieszkania albo ubezpieczający będący osobą prawną ma siedzibę jednostki organizacyjnej objętej umową ubezpieczenia – w przypadkach innych niż określone w lit. a–d;

29. pełniący obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą – organ nadzorczy, który w przypadku, o którym mowa
    w art. 374 ust. 1 pkt 3, byłby organem sprawującym nadzór nad grupą zgodnie z art. 404 ust. 2 – do czasu wydania rozstrzygnięcia w sprawie weryfikacji, czy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji , którego jednostka dominująca ma siedzibę na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, podlega nadzorowi wykonywanemu przez organ nadzorczy państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej równoważ - nemu z nadzorem sprawowanym na podstawie rozdziału 15 nad zakładami ubezpieczeń lub zakładami reasekuracji, o których mowa w art. 374 ust. 1 pkt 1 i 2; 29a) podmiot finansowy:
    a) instytucję kredytową,
    b) instytucję finansową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ‒ Prawo bankowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ), c) przedsiębiorstwo pomocniczych usług bankowych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ‒ Prawo bankowe,
    d) zakład ubezpieczeń,
    e) zakład reasekuracji,
    f) dominu jący podmiot ubezpieczeniowy,
    g) firmę inwestycyjną,
    h) dominujący podmiot nieregulowany;

Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 838

30. podmiot posiadający udziały kapitałowe w innym podmiocie – podmiot, który jest jednostką dominującą albo podmiot niebędący jednostką dominującą, posiadający udział kapitałowy w innym podmiocie;

31. podmiot powiązany – podmiot, który jest jednostką zależną albo podmiot niebędący jednostką zależną, w którym inny podmiot posiada udział kapitałowy;

32. podmiot regulowany – podmiot regulowany w rozumien iu ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniają- cym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wcho- dzącymi w skład konglomeratu finansowego;

33. powiązanie przez kontrolę – związek między jednostką dominującą a jednostką zależną lub podobny związek między jakimkolwiek podmiotem a zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji;
    33a) profilowanie – profilowanie osób fizycznych w rozumieniu art. 4 pkt 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
    i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.4)), zwanego dalej „rozporzą- dzeniem 2016/679”;

34. prognoza rozkładu prawdopodobieństwa – funkcję matematyczną, która zbiorowi możliwych przyszłych zdarzeń wzajemnie wykluczających się przyporządkowuje prawdop odobieństwo ich wystąpienia;

35. przyjmujące państwo członkowskie Unii Europejskiej – państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji ma oddział lub świadczy usługi, inne niż państwo członkowskie Unii Europejskie j, w którym ten zakład ma siedzibę, przy czym państwem członkowskim Unii Europejskiej, w którym zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji świadczy usługi, jest państwo członkowskie Unii Europejskiej umiejscowienia ryzyka, jeżeli ryzyko pokrywa zakład ubez pieczeń lub oddział położony w innym państwie członkowskim Unii Euro pejskiej;

36. reprezentant do spraw roszczeń – pełnomocnika zakładu ubezpieczeń wykonującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej dz iałalność w zakresie ubezpieczenia odpowiedzial - ności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, z wyjątkiem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, umoco - wanego w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym ten zakład ma siedzibę, zgodnie z prawem państwa, w którym jest ustanowiony, do reprezentowania zakładu ubezpieczeń oraz rozpatrywania i zaspokajania roszczeń w imieniu i na rachunek reprezentowanego zakładu ubezpieczeń;

37. rodzaj e reasekuracji:
    a) reasekurację ubezpieczeń na życie, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy,
    b) reasekurację pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz ubezpieczeń majątkowych, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy;

38. ryzyko koncentracji – ekspozycje na ryzyko, w przypadku których wysokość potencjalnej straty może zagrażać wypłacalności lub sytuacji finansowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;

39. ryzyko kredytowe – możliwość poniesienia straty lub niekorzystnej zmiany sytuacji finansowej wynikającą z wahań zdolności kredytowej emitentów papierów wartościowych, kontrahentów i dłużników, na które narażone są zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji, w postaci ryzyka niewykonania zobowiązania przez kontrahenta, ryzyka spreadu lub ryzyka koncentracji aktywów;

40. ryzyko operacyjne – możliwość poniesienia straty wynikającą z niewłaściwych lub błędnych procesów wewnętrznych, z działań personelu lub systemów lub ze zdarzeń zewnętrznych;

41. ryzyko płynności – możliwość niezrealizowani a przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji lokat i innych akty - wów w celu uregulowania swoich zobowiązań finansowych w momencie, gdy stają się one wymagalne;

42. ryzyko rynkowe – możliwość poniesienia straty lub niekorzystnej zmiany sytuacji finans owej wynikającą bezpośrednio lub pośrednio z wahań poziomu i wahań zmienności rynkowych cen aktywów, zobowiązań i instrumentów finansowych;

43. ryzyko aktuarialne – możliwość poniesienia straty lub niekorzystnej zmiany wartości zobowiązań, jakie mogą wynik- nąć z zawartych umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych, w związku z niewłaściwymi założeniami dotyczącymi wyceny składek i tworzenia rezerw techniczno -ubezpieczeniowych;

44. spółka celowa – podmiot niebędący zakładem ubezpieczeń ani zakłade m reasekuracji, który przejmuje ryzyka od za- kładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oraz w pełni finansuje ekspozycję z tytułu takich ryzyk z wpływów z emisji dłużnych papierów wartościowych lub innego mechanizmu finansowania, w którym prawa spłaty dost awców finanso- wania dłużnego lub innego mechanizmu finansowania są podporządkowane zobowiązaniom reasekuracyjnym tego podmiotu;

45. Zmiana wymienionego rozporządzenia została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 127 z 23.05.2018, str. 2.

Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 838

45. spółka publiczna – spółkę publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych ( Dz. U. z 2022 r. poz. 2554 oraz z 2023 r. poz. 825 i 1723 );

46. system zarządzania – system obejmujący funkcję zarządzania ryzykiem, funkcję zgodności z przepisami, fu nkcję audy tu wewnętrznego i funkcję aktuarialną, który zapewnia prawidłowe i ostrożne zarządzanie zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji;

47. techniki przenoszenia ryzyka – techniki, które umożliwiają zakładom ubezpieczeń lub zakładom reasekuracji przenie- sienie na inny podmiot części lub wszystkich ponoszonych ryzyk;

48. transakcja wewnątrz grupy – transakcję przeprowadzoną przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, której stro- nami są bezpośrednio lub pośrednio inne podmioty wchodzące w skład tej samej grupy lub osoba fizyczna lub prawna mająca bliskie powiązania z podmiotami wchodzącymi w skład grupy, której celem jest realizacja zobowiązania, bez względu na to, czy transakcja ma charakter umowny, oraz bez względu na to, czy transakcja ma charakter odpłatny;

49. trwały nośnik – trwały nośnik w rozumieniu ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta ( Dz. U. z 2023 r. poz. 2759 );

50. ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy – w ubezpieczeniu, o którym mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, wydzielony fundusz aktywów stanowiący rezerwę tworzoną ze składek ubezpieczeniowych, inwestowany w sposób określony w umowie ubezpieczenia;

51. udział kapitałowy – posiadanie, bezpośrednio lub w wyniku powiązania przez kontrolę, co na jmniej 20 % praw głosu lub kapitału zakładowego innego podmiotu;

52. uprawniony z umowy ubezpieczenia – uprawnionego do żądania spełnienia przez zakład ubezpieczeń świadczenia z tytułu umowy ubezpieczenia; za uprawnionego z umowy ubezpieczenia uważa się ró wnież poszkodowanego w przy- padku ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej;

53. Urząd – Urząd Komisji Nadzoru Finansowego;
    53a) wewnętrzny zakład ubezpieczeń ‒ zakład ubezpieczeń, którego akcjonariuszem lub udziałowcem jest:
    a) podmiot finansowy niebędący za kładem ubezpieczeń albo zakładem reasekuracji albo niewchodzący w skład grupy, w skład której wchodzą zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji, albo
    b) podmiot niebędący podmiotem finansowym
    ‒ którego celem jest ubezpieczanie wyłącznie ryzyk podmiotu l ub podmiotów będących jego akcjonariuszami lub udziałowcami lub podmiotów grupy, w skład której wchodzi;
    53b) wewnętrzny zakład reasekuracji ‒ zakład reasekuracji, którego akcjonariuszem lub udziałowcem jest:
    a) podmiot finansowy niebędący zakładem ubezpie czeń albo zakładem reasekuracji albo niewchodzący w skład grupy, w skład której wchodzą zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji, albo
    b) podmiot niebędący podmiotem finansowym
    ‒ którego celem jest przyjmowanie do reasekuracji wyłącznie ryzyka podmiotu lub podmiotów będących jego akcjo- nariuszami lub udziałowcami lub podmiotów grupy, w skład której wchodzi;

54. zagraniczny ubezpieczeniowy fundusz gwarancyjny – podmiot, którego siedziba znajduje się poza terytorium Rzeczy - pospolitej Polskiej, gwar antujący zaspokojenie roszczeń z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w przypadku niespełnienia obowiązku ubezpieczenia lub nieustalenia sprawcy szkody;

55. zagraniczny zakład ubezpieczeń – przedsi ębiorcę zagranicznego w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach
    uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na tery torium Rzeczypospolitej Polskiej wykonującego działalność ubezpieczeniową;

56. zagraniczny zakład reasekuracji – przedsiębiorcę zagranicznego w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasa- dach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyk onującego działalność reasekuracyjną;

57. zdarzenie losowe – niezależne od woli ubezpieczającego lub ubezpieczonego zdarzenie przyszłe i niepewne, którego wystąpienie powoduje uszczerbek w dobrach osobistych lub w dobrach majątkowych albo zwiększenie potrz eb mająt- kowych po stronie ubezpieczającego lub innej osoby objętej ochroną ubezpieczeniową;

Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 838

58. zewnętrzna instytucja oceny wiarygodności kredytowej – agencję ratingową zarejestrowaną lub certyfikowaną zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/200 9 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych ( Dz. Urz. UE L 302 z 17.11.2009, s. 1) lub bank centralny sporządzający ratingi kredytowe wyłączone z zakresu stosowania tego rozporządzenia.

2. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwach członkowskich Unii Europejskiej, należy przez to rozumieć także państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gos podarczym.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 lit. c, jeżeli ubezpieczający wchodzi w skład grupy kapitałowej, dla której przygotowywane jest skonsolidowane sprawozdanie finansowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachun kowości, oceny, czy progi, o których mowa w tym przepisie, są przekroczone, dokon uje się na podstawie skon so- lidowanego sprawozdania finansowego.
4. Równowartość w złotych wyrażonych w euro kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 6 lit. c, ustala się zgodnie z art. 272 ust. 6.
5. Funkcje należące do systemu zarządzania wykonują osoby wykonujące czynności należące do tych funkcji oraz osoby nadzorujące te funkcje.
6. Na potrzeby przepisów rozdziału 15 przez podmiot posiadający udziały kapitałowe w innym podmiocie rozumie się także podmiot, który w ocenie organu nadzoru w inny sposób spr awuje kontrolę nad innym podmiotem lub w inny sposób wywiera znaczący wpływ na inny podmiot.
7. Na potrzeby przepisów rozdziału 15 przez podmiot powiązany rozumie się podmiot, w którym inny podmiot posiada
   udziały kapitałowe.
   Art. 4. 1. Przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.
8. Przez działalność reasekuracyjną rozumie się wykonywanie czynności zwi ązanych z przyjmowaniem ryzyka cedo- wanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka, w szczególności:

1. zawieranie i wykonywanie umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji lub zlecanie zawierania umów retrocesji brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (Dz. U. z 2023 r. poz. 1111 i 1723 ), zwanej dalej „ustawą o dystrybucji ubezpieczeń”, a także wykonywanie tych umów;
2. składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów, o których
   mowa w pkt 1;
3. ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu umów, o których mowa w pkt 1;
4. prowadzenie kontroli przestrzegania przez cedentów warunków umów, o których mowa w pkt 1.

3. Zakład ubezpieczeń nie może wykonywać innej działalności poza działalnością ubezpieczeniową i bezpośrednio z nią związaną, z zastrzeżeniem ust. 6 i 11 oraz art. 43 ust. 1.
4. Zakład reasekuracji nie może wykonywać innej działalności poza działalnością reasekuracyjną i czynnościami bez- pośrednio z nią związanymi.
5. Czynnościami bezpośrednio związanymi z działalnością reasekuracyjną są w szczególności czynności wykonywane w zakresie doradztwa statystycznego, doradztwa aktua rialnego, analizy ryzyka, badań na rzecz klientów, lokowania środków zakładu reasekuracji, a także czynności zapobiegania powstawaniu lub zmniejszenia skutków wypadków ubezpieczenio- wych lub finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego.
6. Zakład dzia łający jako zakład ubezpieczeń i reasekuracji może wykonywać również działalność, o której mowa
   w ust. 2 i 5.
7. Czynnościami ubezpieczeniowymi, o których mowa w ust. 1, są:

1. zawieranie umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub zlecanie ic h zawierania uprawnionym po- średnikom ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, a także wykonywanie tych umów;

2. zawieranie umów reasekuracji lub zlecanie ich zawierania brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy o dystry- bucji ubezp ieczeń, a także wykonywanie tych umów, w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (reasekuracja bierna);

Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 838

3. składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów, o których
   mowa w pkt 1 i 2;
4. ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu umów, o których mowa w pkt 1 i 2;
5. ustanawianie, w drodze czynności cywilnoprawnych, zabezpieczeń rzeczowych lub osobistych, jeżeli są one bezpo- średnio związane z zawieraniem umów, o których mowa w pkt 1 i 2.

8. Czynnościami ubezpieczeniowymi są również:

1. ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpiecze- niowych;
2. wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów, o których mowa w ust. 7 pkt 1 i 2;
3. przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład ubezpieczeń w związku z wykonywaniem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej;
4. prowadzenie kontroli przestrzegania przez ubezpieczających lub ubezpieczonych, zastrzeżonych w umowie lub w ogól- nych warunkach ubezpieczeń, obowiązków i zasad bezpieczeństwa odnoszących się do przedmiotów objętych ochro ną ubezpieczeniową;
5. prowadzenie postępowań regresowych oraz postępowań windykacyjnych związanych z wykonywaniem:
   a) umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych,
   b) umów reasekuracji w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych;
6. lokowanie środków z akładu ubezpieczeń;
7. wykonywanie innych czynności przewidzianych dla zakładu ubezpieczeń w odrębnych ustawach.

9. Czynnościami ubezpieczeniowymi są także następujące czynności, jeżeli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń:

1. ustalanie przyczyn i okolic zności zdarzeń losowych;
2. ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubez- pieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych;
3. ustalanie wartości przedmiotu ubezpieczenia;
4. zapobieganie powstawan iu albo zmniejszenie skutków zdarzeń losowych oraz finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego.

10. Czynności, o których mowa w ust. 8 pkt 5 oraz ust. 9 pkt 1 i 2, a także wypłacanie odszkodowań i innych świad- czeń należnych z tytułu umów, o których mowa w ust. 7 pkt 1 i 2, uważa się za czynności ubezpieczeniowe także wtedy, gdy ich wykonywania podejmuje się zakład ubezpieczeń na wniosek innego zakładu ubezpieczeń, Ubezpieczeniowego Fun- duszu Gwarancyjnego, Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjny ch lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia i umowy gwarancji ubezpieczeniowej, także w przypadku gdy umowy te zawarte są z innym zakładem ubezpieczeń.
11. Zakład ubezpieczeń może bezpośrednio lub przez pośredników ubezpieczeniowych:

1. pośredniczyć w imieni u lub na rzecz podmiotów wykonujących czynności bankowe określone w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ‒ Prawo bankowe przy zawieraniu umów w ramach wykonywania tych czynności, na zasa- dach określonych w tej ustawie;

2. pośredniczyć w zbywa niu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych lub tytułów uczestnictwa funduszy zagranicznych oraz funduszy inwestycyjnych otwartych z siedzibą w państwach należących do Europej- skiego Obszaru Gospodarczego (EEA), na zasadach określonych w ustawie z dnia 2 7 maja 200 4 r. o funduszach inwesty- cyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi ( Dz. U. z 2023 r. poz. 681, 825, 1723 i 1941 ), zwanej dalej „ustawą o funduszach inwestycyjnych ”;

3. wykonywać działalność akwizycyjną na rzecz dobrowolnych funduszy emerytalnych, o których mowa w ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych ( Dz. U. z 2023 r. poz. 930, 1672 i 1941 );

4. pośredniczyć w imieniu lub na rzecz instytucji fi nansowych, o których mowa w ustawie z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. z 202 4 r. poz. 427), innych niż zakład ubezpieczeń, przy zawieraniu umów o zarządzanie pracowniczymi planami kapitałowymi.
   Art. 5. Ustala się pod ział ubezpieczeń według działów, grup i rodzajów ryzyka określony w załączniku do ustawy.

Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 838

Rozdział 2
Zasady wykonywania działalności ubezpieczeniowej i działalności reasekuracyjnej
Art. 6. 1. Zakład ubezpieczeń może wykonywać działalność ubezpieczeniową wyłącznie w formie spółki akcyjnej, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych albo spółki europejskiej określonej w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2157/200 1 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) ( Dz. Urz. WE L 29 4 z 10.11.2001, s. 1, z późn. zm.;
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, s. 251).
2. Zakład reasekuracji może wykonywać działalność reasekuracyjną wyłącznie w formie spółki akcyjnej, towarzystwa reasekuracji wzajemnej albo spółki europejskiej określonej w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2157/200 1 z dnia 8 paździer- nika 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE).
3. Do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wykonujących działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną w form ie spółki europejskiej przepisy ustawy dotyczące wykonywania takiej działalności w formie spółki akcyjnej stosuje się
odpowiednio, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
Art. 7. 1. Wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej wymag a uzyskania zezwole- nia organu nadzoru.
2. Działalność ubezpieczeniową wykonuje zakład ubezpieczeń działający jako zakład ubezpieczeń albo zakład ubez- pieczeń i reasekuracji.
3. Zakład ubezpieczeń wykonujący działalność w formie spółki akcyjnej ma obowiązek i wyłączne prawo używania w firmie wyrazów „towarzystwo ubezpieczeń ”, „zakład ubezpieczeń ”, „towarzystwo ubezpieczeń i reasekuracji ” albo „zakład ubezpieczeń i reasekuracji ”. Dopuszczalne jest używanie w obrocie odpowiednio skrótów „TU”, „ZU”, „TUiR ” albo „ZUiR ”. 4. Zakład ubezpieczeń wykonujący działalność w formie towarzystwa ubezpi eczeń wzajemnych ma obowiązek i wy- łączne prawo używania w firmie wyrazów „towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych ”. Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „TUW ”. 5. Zakład re asekuracji wykonujący działalność w formie spółki akcyjnej ma obowiązek i wyłączne prawo używania w firmie wyrazów „towarzystwo reasekuracji ”, „towarzystwo reasekuracyjne ” albo „zakład reasekuracji ”. Dopuszczalne jest
używanie w obrocie odpowiednio skrótów „TR” albo „ZR”. 6. Zakład reasekuracji wykonujący działalność w formie towarzystwa reasek uracji wzajemnej ma obowiązek i wy- łączne prawo używania w firmie wyrazów „towarzystwo reasekuracji wzajemnej ”. Dopuszczalne jes t używanie w obrocie skrótu „TRW ”. Art. 8. 1. Organ nadzoru może być uczestnikiem postępowania rejestrowego dotyczącego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji niezwłocznie zawiadamiają organ nadzoru o wnio sku składanym do sądu rejestrowego.
Art. 9. 1. Zakład ubezpieczeń nie może wykonywać jednocześnie działalności, o której m owa w dziale I oraz w dziale II
załącznika do ustawy.
2. Zakład ubezpieczeń wykonujący działalność, o której mowa w dziale I załącznik a do ustawy, używa w nazwie lub firmie wyrazów wyróżniających ten rodzaj działalności.
Art. 10. 1. Powództwo o roszczenie wynikające z umowy ubezpieczenia mo żna wytoczyć według przepisów o właś- ciwości ogólnej albo przed sąd właściwy dla miejsca zamieszkan ia lub siedziby ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia.
2. Powództwo o roszczenie wynikające z umowy ubezpieczenia można wytoczyć według przepisów o właściwości ogólnej albo przed sąd właściwy dla miejsca zamieszkania spadk obiercy ubezpieczonego lub spadkobiercy uprawnionego z umowy ubezpieczenia.
3.5) Przelew wierzytelności nie wpływa na właściwość sądu.
Art. 11. Wskazanie w piśmie procesowym oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń jako strony postępowania dotyczącego r oszczenia wynikającego z działalności zagranicznego zakładu ubezpieczeń wykonywanej na terytorium Rzeczy - pospolitej Polskiej przez oddział jest jednoznaczne ze wskazaniem jako strony tego postępowania zagranicznego zakładu ubezpieczeń.

5. Dodany przez art. 12 ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 614), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2023 r.

Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 838

Art. 12. 1. Krajowy zakład ubezpieczeń i zagraniczny zakład ubezpieczeń wykonujące działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów stają się czło nkami:

1. Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego – z dniem zawarcia pierwszej umowy w tej grupie ubezpieczenia, oraz
2. Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych:
   a) z dniem uzyskania zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej – w przypadku krajowego zakładu ubezpieczeń,
   b) z dniem złożenia deklaracji członkowskiej – w przypadku zagranicznego zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
   c) z dniem uzyskania zezwolenia na wykon ywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez główny oddział – w przypadku zagranicznego zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej.

2. Krajowy zakład ubezpieczeń i zagraniczny zakład ubezpieczeń wykonujące działalność ubezpieczeniową na tery - torium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu posiadania gos - podarstwa rolnego stają się członkami Ubezpieczeniowego F unduszu Gwarancyjnego z dniem zawarcia pierwszej umowy tego rodzaju ubezpieczenia.
   Art. 13. 1. Reprezentantem do spraw roszczeń może być osoba prawna lub osoba fizyczna dająca rękojmię należytego wykonywania czynności likwidacyjnych i regulowania płatności odszkodowawczych.
3. Dane dotyczące ustanowionych reprezentantów do spraw roszczeń zakład ubezpieczeń przekazuje, w terminie 30 dni od dnia ich ustanowienia, Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu.
4. Dane, o których mowa w ust. 2, obejmują:

1. nazwę i adres siedziby zakładu ubezpieczeń, który ustanowił reprezentanta do spraw roszczeń;
2. imię i nazwisko lub nazwę reprezentanta do spraw roszczeń;
3. państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym ustanowiony jest reprezentant do spraw roszczeń;
4. adres zamieszkania lub adres siedziby reprezentanta do spraw roszczeń;
5. adres do korespondencji reprezentanta do spraw roszczeń, jeżeli jest inny niż adres, o którym mowa w pkt 4;
6. numer telefonu, numer faksu i adres elektroniczny reprezentanta do spraw r oszczeń.
   Art. 14. 1. Wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez krajowy zakład ubezpieczeń i zagraniczny zakład ubez- pieczeń mające siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, które uzyskały zezwolenie na wykonywanie działal ności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez główny oddział, podlega nad- zorowi organu nadzoru.

2. Wykonywanie działalności reasekuracyjnej przez krajowy zakład reasekuracji i zagraniczny zakład reasekuracji mające siedzibę w państwi e niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, które uzyskały zezwolenie na wykony - wanie działalności reasekuracyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez główny oddział, podlega nadzorowi organu
   nadzoru.
   Art. 15. 1. Zakład ubezpieczeń udzi ela ochrony ubezpieczeniowej na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z ubez- pieczającym .
3. Umowa ubezpieczenia ma charakter dobrowolny, z zastrzeżeniem przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubez- pieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komu nika- cyjnych.
4. Umowa ubezpieczenia, ogólne warunki ubezpieczenia oraz inne wzorce umowy są formułowane jednoznacznie i w sposób zrozumiały.
5. Ogólne warunki ubezpieczenia oraz inne wzorce umowy zakład ubezpieczeń zamieszcza na swojej stronie internetowej.
6. Postanowienia umowy ubezpieczenia, ogólnych warunków ubezpieczenia oraz innych wzorców umowy sformułowane
   niejednoznacznie interpretuje się na korzyść ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia.
   Art. 16. Ogólne warunki ubezpieczenia określają w szczególności:

1. rodzaj ubezpieczenia i jego przedmiot;

2. warunki zmiany sumy ubezpie czenia lub sumy gwarancyjnej, jeżeli ogólne warunki ubezpieczenia taką zmianę prze- widują;

Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 838

3. prawa i obowiązki stron umowy ubezpieczenia;
4. zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń;
5. sposób ustalania rozmiaru szkody – przy ubezpieczeniach majątkowyc h;
6. sposób określania sumy odszkodowania lub innego świadczenia, jeżeli ogólne warunki ubezpieczenia przewidują odstępstwa od zasad przewidzianych w przepisach prawa;
7. sposób ustalania i opłacania składki ubezpieczeniowej;
8. metodę i sposób indeksacji składek ubezpieczeniowych, jeżeli ogólne warunki ubezpieczenia przewidują indeksację składek;
9. tryb i warunki dokonania zmiany umowy ubezpieczenia zawartej na czas nieokreślony;
10. przesłanki, sposób oraz termin wypowiedzenia umowy ubezpieczenia, jeżel i ogólne warunki ubezpieczenia przewidują taką możliwość, a także przesłanki, sposób oraz termin wystąpienia z umowy ubezpieczenia grupowego;
11. termin i sposób odstąpienia od umowy ubezpieczenia.
    Art. 17. 1. Zakład ubezpieczeń zawiera w stosowanych przez siebie wzorcach umów, w szczególności w ogólnych warunkach ubezpieczenia, informacje, które postanowienia określają:
12. przesłanki wypłaty odszkodowania i innych świadczeń lub wartości wykupu ubezpieczenia;
13. ograniczenia oraz wyłączenia odpowiedzialnośc i zakładu ubezpieczeń uprawniające do odmowy wypłaty odszkodo- wania i innych świadczeń lub ich obniżenia;
14. koszty oraz wszelkie inne obciążenia potrącane ze składek ubezpieczeniowych, z aktywów ubezpieczeniowych fundu- szy kapitałowych lub poprzez umorzenie jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych;
15. wartość wykupu ubezpieczenia w poszczególnych okresach trwania ochrony ubezpieczeniowej oraz okres, w którym roszczenie o wypłatę wartości wykupu nie przysługuje.

2. W przypadku umowy ubez pieczenia zawieranej na cudzy rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupowego, zakład ubezpieczeń przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, za pośrednictwem ubezpieczającego, osobie zaintere - sowanej, przed przystąpieniem do takiej umowy, na piśmie , lub, jeżeli osoba zainteresowana wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania infor- macji, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze zapewnienie czytelności i przejrzystości przekazywanych informacji.
   Art. 18. 1. W ubezpieczeniu na cudzy rachunek, w szczególności w ubezpieczeniu grupowym, ubezpieczający nie może otrzymywać wynagrodzenia lub innych korzyści w związku z oferowaniem możliw ości skorzystania z ochrony ubez- pieczeniowej lub czynnościami związanymi z wykonywaniem umowy ubezpieczenia. Nie wyklucza to możliwości zobo- wiązania się przez ubezpieczonego wobec ubezpieczającego do finansowania kosztu składki ubezpieczeniowej.
4. Zakaz o trzymywania wynagrodzenia lub innych korzyści, o którym mowa w ust. 1, obejmuje również osoby działa- jące na rzecz lub w imieniu ubezpieczającego.
5. Przepisy ust. 1 zdanie pierwsze oraz ust. 2 nie dotyczą umów ubezpieczenia grupowego, zawartych na rachunek
   pracowników lub osób wykonujących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych oraz członków ich rodzin, a także umów zawartych na rachunek członków stowarzyszeń, samorządów zawodowych lub związków zawodowych.
6. Przed przystąpieniem do umowy ubezpieczenia gru powego, o której mowa w ust. 3, ubezpieczający przekazuje osobie
   zainteresowanej przystąpieniem do takiej umowy informacje o:

1. firmie zakładu ubezpieczeń oraz adresie jego siedziby;
2. charakterze wynagrodzenia, w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpie czeń, otrzymywanego w związku z propono- wanym przystąpieniem do umowy ubezpieczenia grupowego;
3. możliwości złożenia reklamacji, wniesienia skargi oraz pozasądowego rozwiązywania sporów.

5. W zakresie umów ubezpieczenia grupowego, o których mowa w ust. 3, d o ubezpieczającego stosuje się odpowiednio przepis art. 7 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń.

Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 838

Art. 19. W umowie ubezpieczenia zawieranej na cudzy rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupowego, jeżeli konieczna jest zgoda ubezpieczonego na udzielenie ochr ony ubezpieczeniowej lub ubezpieczony zgadza się na finansowanie kosztu składki ubezpieczeniowej, w przypadku niedoręczenia ubezpieczonemu warunków umowy przed wyrażeniem takiej zgody, zakład ubezpieczeń nie może powoływać się na postanowienia ograniczając e lub wyłączające odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń, a także przewidujące skutki naruszeń powinności ubezpieczonego lub obciążające go obowiązkami.
Art. 20. 1. W zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń za wiera w umowie ubezpieczenia:

1. definicje poszczególnych świadczeń;
2. określenie wysokości składek odpowiadających poszczególnym świadczeniom podstawowym i dodatkowym, o ile w umowie występuje podział świadczeń na świadczenie podstawowe i dodatkowe;
3. zasady ustalania świadczeń należnych z tytułu umowy, w szczególności sposób kalkulacji i przyznawania premii, rabatów i udziału w zyskach ubezpieczonego, określenie stopy technicznej, wskazanie wartości wykupu oraz wyso - kości sumy ubezpieczenia w przypadku zmiany umowy ubezpieczenia na bezskładkową, o ile są one gwarantowane, określenie kosztów oraz innych obciążeń pobieranych przez zakład ubezpieczeń przy wypłacie świadczeń;
4. opis tych czynników w metodach kalkulacji rezerw techniczno -ubezpieczeniowych d la celów rachunkowości, które mogą mieć wpływ na zmianę wysokości świadczenia zakładu ubezpieczeń lub wartości wykupu ubezpieczenia;
5. wskazanie przepisów regulujących opodatkowanie świadczeń zakładu ubezpieczeń;
6. wskazanie miejsca ujawnienia sprawozdan ia o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu ubezpieczeń.

2. W zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy, przed wyrażeniem przez strony zgody na zmianę warunków umowy lub zmianę prawa właściwego dla zawartej umowy zakład ubez pieczeń przekazuje ubezpiecza- jącemu, na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku, informacje w tym zakresie wraz z określeniem wpływu tych zmian na wartość świadczeń przysługujących z tytułu zawartej umowy.
3. W zakres ie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń, na piśmie lub, jeżeli
   ubezpieczający wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku, informuje ubezpieczającego, nie rzadziej niż raz w roku, z zastrzeżeniem ust. 8, o wysoko ści świadczeń przysługujących z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia, jeżeli wysokość świadczeń ulega zmianie w trakcie obowiązywania umowy ubezpieczenia, a także o wartości wykupu ubezpieczenia, jeżeli z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia przysługuje wyku p ubezpieczenia. W przypadku gdy z umowy ubezpieczenia przy- sługuje świadczenie ustalane na podstawie sumy ubezpieczenia wyrażonej w ustalonej kwocie, zakład ubezpieczeń infor- muje ubezpieczającego o zmianie w zakresie sumy ubezpieczenia.
   3a. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń zobowiązał się do przekazywania, w określonych okresach, oceny, o której mowa w art. 22 ust. 2 pkt 7, informacja, o której mowa w ust. 3, zawiera również ocenę odpowiedniości umowy ubezpie- czenia na życie, jeżeli jest zwią zana z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, do potrzeb ubezpieczającego.
4. W zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń, na piśmie lub, jeżeli
   ubezpieczający wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku, in formuje ubezpieczającego, nie rzadziej niż raz w roku, z zastrzeżeniem ust. 8, o wartości premii, jeżeli umowa ubezpieczenia uwzględnia udział w zysku z inwestowania rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów rachunkowości.
5. Informacje, o których mow a w ust. 2‒4, zakład ubezpieczeń może, za zgodą ubezpieczającego, przekazać również za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
6. W przypadku umowy ubezpieczenia zawieranej na cudzy rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupowego, ubezpieczający przekazuje ubezpieczonemu, na piśmie lub, jeżeli ubezpieczony wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku, informacje określone w ust. 2‒4. Informacje te przekazuje się ubezpieczonemu:

1. przed wyrażeniem przez ubezpieczającego zgody na zmi anę warunków umowy lub prawa właściwego dla umowy ubezpieczenia ‒ w przypadku informacji, o których mowa w ust. 2;
2. niezwłocznie po ich przekazaniu przez zakład ubezpieczeń ubezpieczającemu ‒ w przypadku informacji, o których mowa w ust. 3 i 4.

7. W przypadku umowy ubezpieczenia zawieranej na cudzy rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupowego, zakład ubezpieczeń, na żądanie ubezpieczonego, przekazuje informacje określone w ust. 2‒4.

8. Zakład ubezpieczeń przekazuje ubezpieczającemu informacje, o których mowa w ust. 3 i 4, po raz pierwszy nie wcześniej
   niż w terminie 10 miesięcy i nie później niż w terminie 14 miesięcy od dnia zawarcia umowy.

Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 838

Art. 21. 1. Przed zawarciem umowy ubezpieczenia w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń uzyskuje od ubezpieczającego, w formie ankiety, informacje dotyczące jego potrzeb, wiedzy i doświadczenia w dziedzinie ubezpieczeń na życie oraz jego sytuacji finansowej, tak aby zakład ubez - pieczeń mógł dokonać oceny , jaka umowa ubezpieczenia jest odpowiednia do potrzeb ubezpieczającego.
2. W przypadku umowy ubezpieczenia zawieranej na cudzy rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupowego, o którym mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń uzyskuje, w formie ankiety, informacje dotyczące ubezpieczonego, o których mowa w ust. 1, przed wyrażeniem przez ubezpieczonego zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową w ramach umowy ubezpieczenia zawartej przez ubezpieczającego, tak aby zakład ubezpiecze ń mógł do- konać oceny, czy umowa ubezpieczenia jest odpowiednia do potrzeb ubezpieczonego.
3. Na podstawie analizy informacji, o których mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń przedstawia ubezpieczającemu pro - pozycje ubezpieczenia odpowiednie do potrzeb ubezpiec zającego wraz z uzasadnieniem, które obejmuje w szczególności zidentyfikowanie potrzeb ubezpieczającego oraz wyjaśnienie, w jaki sposób przedstawione propozycje zaspokajają te potrzeby.
4. W przypadku gdy z analizy informacji, o których mowa w ust. 1, wynika, że potrzeby ubezpieczającego są nie adekwatne
do jego doświadczenia, wiedzy w dziedzinie ubezpieczeń na życie lub sytuacji finansowej lub brak jest ubezpieczenia od- powiedniego do potrzeb ubezpieczającego, zakład ubezpieczeń przekazuje ub ezpieczającemu tę informację z jednoczesnym ostrzeżeniem, że wynik analizy lub oferta zakładu ubezpieczeń uniemożliwia zaoferowanie odpowiedniego ubezpieczenia. Ubezpieczający pisemnie potwierdza otrzymanie tej informacji oraz składa pisemne oświadczenie o zapoznaniu się z ostrze- żeniem. W takim przypadku umowa ubezpieczenia może zostać zawarta tylko na podstawie pi semnego żądania ubezpieczającego.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, zakład ubezpieczeń przedstawia ubezpieczonemu przed wyrażeniem przez
niego zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową w ramach umowy ubezpieczenia zawartej przez ubezpieczającego rekomendację wraz z uzasadnieniem w zakresie skorzystania przez ubezpieczonego z tej ochrony. Uzasadnienie obejmuje w szczególności zidentyfikowani e potrzeb ubezpieczonego oraz wyjaśnienie, w jaki sposób ochrona ubezpieczeniowa udzielana na podstawie umowy ubezpieczenia zaspokaja te potrzeby. Do ubezpieczonego i zakładu ubezpieczeń stosuje się odpowiednio przepisy ust. 3 i 4. 5a. Informacje, o któryc h mowa w ust. 3‒5, przed zawarciem umowy ubezpieczenia lub wyrażeniem przez ubez - pieczonego zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową, zakład ubezpieczeń przekazuje ubezpieczającemu lub ubezpie - czonemu na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający lub ubezpieczony w yrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku.
5b. W przypadku zawarcia umowy ubezpieczenia lub wyrażenia przez ubezpieczonego zgody na objęcie ochroną ubez - pieczeniową za pomocą środków porozumiewania się na odległość, które uniemożliwiają uprzednie dostarc zenie informacji, o których mowa w ust. 3‒5, zakład ubezpieczeń może przekazać te informacje ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający lub ubezpieczony wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku, niezwłocznie po zawar- ciu um owy ubezpieczenia lub wyrażeniu zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową, jeżeli:

1. ubezpieczający lub ubezpieczony wyraził zgodę na otrzymanie tych informacji niezwłocznie po zawarciu umowy lub wyrażeniu zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową oraz
2. zakład ubezpieczeń umożliwił ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu późniejsze zawarcie umowy lub wyrażenie zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową, aby mógł on otrzymać te informacje przed takim zawarciem umowy lub wyrażeniem takiej zgody.
   5c. W przypadku, o którym mowa w ust. 5b, ubezpieczający lub ubezpieczony może odstąpić od umowy ubezpiecze nia bez podania przyczyn, a jeżeli umowa ubezpieczenia została zawarta na cudzy rachunek – ubezpieczony może wystąpić z umowy ubezpieczenia ze skutkiem odstąpienia od tej umowy bez podania przyczyn, składając oświadczenie na piśmie , w terminie 30 dni od dnia potwierdzenia otrzymania in formacji, o których mowa w ust. 3‒5. Termin uważa się za zacho- wany, jeżeli przed jego upływem oświadczenie zostało wysłane. Ubezpieczający lub ubezpieczony nie ponosi kosztów zwią- zanych z odstąpieniem od umowy ubezpieczenia.

6. W przypadku odmowy wypełnienia przez ubezpieczającego lub ubezpieczonego ankiety, o której mowa w ust. 1 lub 2, przepisów ust. 3 i 5 nie stosuje się.

7. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się do pracowniczych programów emerytalnych prowadzonych w formie umowy grupowego ubezpieczenia na życie, o których mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych progr amach emerytalnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 7 10 i 1941 ), oraz pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa w ustawie
   z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych.

8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, minimalny zakres danych
   zamieszczanych w ankiecie, o której mowa w ust. 1 i 2, mając na uwadze zapewnien ie, aby informacje gromadzone w for- mie ankiety pozwalały na zidentyfikowanie potrzeb ubezpieczającego lub ubezpieczonego.

Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 838

Art. 22. 1. Przed zawarciem umowy ubezpieczenia na ż ycie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapi- tałowym , o której mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń przekazuje osobie zainteresowanej zawarciem takiej umowy, na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający wyrazi na to zg odę, na innym trwałym nośniku, podstawowe informacje dotyczące tej umowy.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności:

1. cel i charakter umowy;
2. wykaz przysługujących świadczeń z umowy oraz wykaz oferowanych ubezpieczeniowych fundus zy kapitałowych w ramach umowy;
3. tytuły oraz wysokość opłat pobieranych przez zakład ubezpieczeń;
4. określenie profilu ryzyka ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych;
5. rekomendowany minimalny okres trwania umowy wraz z uzasadnieniem rekomendacji uwzgl ędniającym horyzont inwestycyjny ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego;
6. informację o ryzyku inwestycyjnym ubezpieczającego lub ubezpieczonego, o ile takie ryzyko występuje ;
7. informację, czy zakład ubezpieczeń będzie przekazywał ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu, w określonych okresach , ocenę odpowiedniości ubezpieczenia do jego potrzeb.

3. Informacje, o których mowa w ust. 1, określają miejsce i sposób uzyskania dodatkowych informacji na temat ubez- pieczeniowych funduszy kapitał owych.
4. Informacje, o których mowa w ust. 1, są formułowane w sposób zrozumiały i niewprowadzający w błąd oraz prze- kazywane w sposób niebudzący wątpliwości.
5. W przypadku umowy ubezpieczenia, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym , o której mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, zawieranej na cudzy rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupo- wego, ubezpieczający przekazuje osobie zainteresowanej przystąpieniem do takiej umowy, na piśmie lub, jeżeli ubezpie- czający wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku, informacje, o których mowa w ust. 1. Przepisy ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.
   Art. 23. 1. W umowie ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, o której mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń określa:

1. wykaz oferowanych w ramach umowy ubezpieczenia ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych;
2. zasady ustalania wartości świadczeń z umowy ubezpieczenia z tytułu śmierci ubezpieczonego i dożycia ubezp ieczo- nego do końca okresu ochrony ubezpieczeniowej, a także zasady ustalania wartości całkowitego i częściowego wykupu ubezpieczenia;
3. regulamin lokowania środków ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego;
4. zasady i terminy wyceny jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego;
5. tytuły i wysokość opłat pobieranych ze składek ubezpieczeniowych, z aktywów ubezpieczeniowych funduszy kapita- łowych lub przez umorzenie jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych, a w przypadku ubez - pieczeniowych funduszy kapitałowych będących funduszami zdefiniowanej daty, o których mowa w art. 38 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych, tytuły i wysokość opłat pobieranych z aktywów ubezpieczeniowy ch funduszy kapitałowych zgodnie z zasadami określonymi w art. 49 ust. 1–3 oraz art. 50 ust. 1, 7 i 8 tej ustawy;
6. zasady alokacji środków pochodzących ze składek ubezpieczeniowych w jednostki uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego, terminy zamiany składek ubezpieczeniowych na jednostki uczestnictwa oraz zasady umorze- nia jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego i ich zamiany na środki pieniężne;
7. sposób postępowania zakładu ubezpieczeń w odniesieniu do ubezpieczeniowe go funduszu kapitałowego będącego fun- duszem zdefiniowanej daty, o którym mowa w art. 38 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych, który osiągnął swoją zdefiniowaną datę, w przypadku gdy aktywa netto tego funduszu spadną pon iżej 2 000 000 zł.

2. Regulamin lokowania środków ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego określa:

1. cel inwestycyjny ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego;

2. typy i rodzaje papierów wartościowych i innych praw majątkowych będących przedmiotem lokat ub ezpieczeniowego funduszu kapitałowego;

Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 838

3. charakterystykę aktywów wchodzących w skład ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego, kryteria doboru aktywów oraz zasady ich dywersyfikacji i inne ograniczenia inwestycyjne;
4. informację o ryzyku inwestycyjnym ube zpieczającego lub ubezpieczonego.

3. Zakład ubezpieczeń w umowie ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapi- tałowym, określa terminy, w jakich najpóźniej nastąpi:

1. alokacja w jednostki uczestnictwa ubezpieczeniowego fun duszu kapitałowego po dokonaniu wpłaty składek ubezpie- czeniowych;
2. umorzenie jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego po złożeniu wniosku o wypłatę świad- czenia z umowy ubezpieczenia i wypłata świadczenia, a także wniosku o wypłatę w artości całkowitego lub częścio- wego wykupu ubezpieczenia i wypłata wartości całkowitego lub częściowego wykupu ubezpieczenia.

4. W zakresie umowy ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, zakład ubezpieczeń:

1. dokonuje wyceny jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapi tałowego nie rzadziej niż raz w miesiącu;
2. ogłasza, nie rzadziej niż raz w roku, na stronie internetowej zakładu ubezpieczeń, wartość jednostki uczestnictwa ubez- pieczeniowego funduszu kapitałowego ustaloną w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym jest ogłaszana;
3. sporządza i publikuje roczne i półroczne sprawozdania ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego.

5. W umowie ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, zawartej na okres nie dłuższy niż 5 lat zakład ubezpieczeń w zakresie wynagrodzenia pośrednika ubezpieczeniowego kieruje się zasadą równomiernego rozłożenia w czasie wydatków z tytułu prowizji pośrednika ubezpieczeniowego w okresie u bezpieczenia określonym w umowie ubezpieczenia.
6. W umowie ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, zawartej na okres dłuższy niż 5 lat lub na czas nieokreślony zakład ubezpieczeń w zakresie wynagrodzenia pośr ednika ubezpieczenio- wego kieruje się zasadą równomiernego rozłożenia w czasie wydatków z tytułu prowizji pośrednika ubezpieczeniowego w okresie nie krótszym niż 5 lat.
7. Przepisów ust. 5 i 6 nie stosuje się do umowy ubezpieczenia, w której gwar antowana wy sokość świadczenia z tytułu śmierci ubezpieczonego z dowolnej przyczyny jest wyższa niż dziesięciokrotność rocznej składki należnej z tytułu tej umowy
   w każdym z pierwszych 5 lat ubezpieczenia.
   7a. W okresie, w którym wartość aktywów netto ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego będącego funduszem zdefiniowanej daty, o którym mowa w art. 38 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych, jest niższa niż 2 000 000 zł, zakład ubezpieczeń nie może pobierać z aktywów u bezpieczeniowego funduszu kapitałowego kosztów tego funduszu, o których mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5, 6, 8 i 9 tej ustawy.
8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych wykazywanych w sprawo zdaniach, o których mowa w ust. 4 pkt 3, a także formę i sposób sporządzania oraz termin i sposób publikowania tych sprawozdań, uwzględniając konieczność właściwego i pełnego poinformowania ubezpieczających, ubez- pieczonych lub uprawnionych z umów ubezpiecz enia, o ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym.
   Art. 24. 1. W umowie ubezpieczenia na życie, w której wysokość świadczenia jest ustalana w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe, o której mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, zakład ubezpieczeń infor muje o:

1. aktywach, w które jest lub będzie inwestowana składka ubezpieczeniowa, oraz proporcji, w jakiej części składki inwestowane są lub będą w poszczególne aktywa;

2. indeksach lub innych wartościach bazowych, w oparciu o które jest ustalana wysokość świadczeń, w sposób pozwala- jący na ich identyfikację;

3. zasadach ustalania wartości świadczeń z umowy ubezpieczenia z tytułu śmierci ubezpieczonego i dożycia ubezpieczo- nego do końca okresu ochrony ubezpieczeniowej, a także z asadach ustalania wartości całkowitego i częściowego wy- kupu ubezpieczenia;

4. gwarantowanej wysokości świadczeń z umowy ubezpieczenia, jeżeli warunki umowy ubezpieczenia przewidują gwa- rantowaną wysokość świadczeń;

5. terminach, w których są ustalane wartoś ci indeksów lub inne wartości bazowe stosowane do ustalania wartości świad- czeń z umowy ubezpieczenia;

6. źródłach informacji o wartościach indeksów lub innych wartościach bazowych stosowanych do ustalania wartości świadczeń z umowy ubezpieczenia;

Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 838

7. tytuła ch oraz wysokości opłat pobieranych przez zakład ubezpieczeń;
8. sposobie rozliczania się stron umowy ubezpieczenia, w przypadku gdy:
   a) ustalenie wartości świadczenia nie jest możliwe z powodu niemożliwości ustalenia w czasie trwania umowy ubez- pieczenia w artości indeksu lub innej wartości bazowej, albo
   b) w ocenie zakładu ubezpieczeń w czasie trwania umowy ubezpieczenia istotnie została zmieniona metoda ustalania wartości indeksu lub innej wartości bazowej;
9. terminach i sposobie udostępniania informacji o wartościach indeksów lub innych wartościach bazowych, w oparciu o które jest ustalana wysokość świadczeń.

2. W przypadku umowy ubezpieczenia na życie, w której wysokość świadczenia jest ustalana w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe, zaw ieranej na cudzy rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupowego, ubezpiecza- jący przekazuje osobie zainteresowanej przed przystąpieniem do takiej umowy, na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku, informacje, o których mowa w ust. 1.
3. W umowie ubezpieczenia na życie, w której wysokość świadczenia jest ustalana w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe, zawartej na okres nie dłuższy niż 5 lat zakład ubezpieczeń w zakresie wynagrodzenia pośrednika ubezpi eczeniowego kieruje się zasadą równomiernego rozłożenia w czasie wydatków z tytułu prowizji pośrednika ubezpie- czeniowego w okresie ubezpieczenia określonym w umowie ubezpieczenia.
4. W umowie ubezpieczenia na życie, w której wysokość świadczenia jest ustal ana w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe, zawartej na okres dłuższy niż 5 lat lub na czas nieokreślony zakład ubezpieczeń w zakresie wynagro- dzenia pośrednika ubezpieczeniowego kieruje się zasadą równomiernego rozłożenia w czasie wydatków z tytułu prowizji pośrednika ubezpieczeniowego w okresie nie krótszym niż 5 lat. Art. 25. Zakład ubezpieczeń przed zawarciem umowy ubezpieczenia informuje ubezpieczającego będącego osobą fizyczną o:

1. prawie właściwym dla umowy – gdy strony nie mają swobo dy wyboru prawa;
2. prawie właściwym, którego wybór proponuje zakład ubezpieczeń – gdy strony mają swobodę wyboru prawa;
3. sposobie i trybie rozpatrywania skarg i zażaleń zgłaszanych przez ubezpieczającego lub uprawnionego z umowy ubez- pieczenia, a także o rganu właściwego do ich rozpatrzenia.
   Art. 26. 1. Ubezpieczający może odstąpić od umowy ubezpieczenia na życie, o której mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, oraz umowy ubezpieczenia na życie lub dożycie, w której świadczenie zakładu ubezpiecze ń z tytułu dożycia jest równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik, w terminie 60 dni od dnia otrzymania po raz pierwszy rocznej informacji, o której mowa w art. 20 ust. 3.

2. W przypadku umowy ubezpieczenia na życie zawartej na cudzy rachunek, o której mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, oraz zawartej na cudzy rachunek umowy ubezpieczenia na życie lub dożycie, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest równe składce ubezpieczenio wej powiększonej o określony w umowie ubezpie - czenia wskaźnik, ubezpieczony może wystąpić z umowy ubezpieczenia ze skutkiem odstąpienia od tej umowy, w terminie 60 dni od dnia otrzymania po raz pierwszy, zgodnie z art. 20 ust. 6 pkt 2, rocznej informacji, o których mowa w art. 20 ust. 3 i 4.

3. W przypadku odstąpienia lub wystąpienia z umowy ubezpieczenia na życie, w której wysokość świadczenia jest ustalana w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe, o której mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, oraz umowy ubezpieczenia na życie lub dożycie, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik, zakład ubezpieczeń wy- płaca wartoś ć opłaconych składek pomniejszonych nie więcej niż o 4 %. Zakład ubezpieczeń może pomniejszyć wypłacane kwoty o koszt udzielanej ochrony ubezpieczeniowej, chyba że koszty te zostały rozliczone wcześniej. Jeżeli ubezpieczony finansował koszt składki ubezpie czeniowej, ubezpieczający niezwłocznie zwraca ubezpieczonemu kwoty wypłacone przez zakład ubezpieczeń.

4. W przypadku odstąpienia lub wystąpienia z umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapi- tałowym, zakład ubezpieczeń wypłaca wartość je dnostek ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych według stanu na dzień otrzymania informacji o odstąpieniu lub wystąpieniu z umowy pomniejszoną nie więcej niż o 4 %. Zakład ubezpieczeń może pomniejszyć wypłacane kwoty o koszt udzielanej ochrony ubezpieczeni owej, chyba że koszty te zostały roz liczone wcześ niej. Jeżeli ubezpieczony finansował koszt składki ubezpieczeniowej, ubezpieczający niezwłocznie zwraca ubezpie- czonemu kwoty wypłacone przez zakład ubezpieczeń.

Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 838

5. W przypadku umowy ubezpieczenia na życie, o której mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, oraz umowy
   ubezpieczenia na życie lub dożycie, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest równe składce ubezpie- czeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik , w rocznej informacji, o której mowa w art. 20 ust. 3, przekazywanej po raz pierwszy zakład ubezpieczeń dodatkowo informuje o:

1. prawie ubezpieczającego albo ubezpieczonego odpowiednio do odstąpienia od umowy ubezpieczenia albo wystąpienia z umowy ubezpieczenia ze skutkiem odstąpienia od umowy ubezpieczenia;
2. wartości jednostek ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych według stanu na dzień pierwszej informacji;
3. wysokości ewentualnego pomniejszenia opłaconych składek albo wartości jednostek ubezp ieczeniowych funduszy kapitałowych w przypadku odstąpienia od umowy albo wystąpienia z umowy ubezpieczenia.
   Art. 27. 1. Ubezpieczenie ochrony prawnej, o którym mowa w dziale II w grupie 17 załącznika do ustawy, polega na zobowiązaniu się zakładu ubezpiecze ń w zamian za opłacenie składki ubezpieczeniowej do poniesienia kosztów postępo- wania sądowego oraz wykonania innych usług związanych bezpośrednio z ochroną ubezpieczeniową, w szczególności w celu:
4. zapewnienia odszkodowania z tytułu poniesionej przez ube zpieczonego straty, szkody lub uszkodzenia ciała przez ugodę pozasądową lub w postępowaniu cywilnym lub karnym;
5. obrony w postępowaniu karnym lub reprezentowania ubezpieczonego w postępowaniu cywilnym, karnym, administra- cyjnym lub innym postępowaniu lub w związku z roszczeniem zgłoszonym wobec tej osoby.

2. W przypadku ubezpieczenia ochrony prawnej, o którym mowa w dziale II w grupie 17 załącznika do ustawy, umowa ubezpieczenia nie może obejmować dodatkowo innych grup ubezpieczeń, chyba że ubezpieczenia t e uwzględnione zostały w odrębnej części umowy ubezpieczenia oraz została dla nich ustalona odrębna składka ubezpieczeniowa.
3. W ramach ubezpieczenia ochrony prawnej, o którym mowa w dziale II w grupie 17 załącznika do ustawy, ubezpie- czonemu przysługuje p rawo swobodnego wyboru adwokata lub radcy prawnego w zakresie obrony, reprezentowania lub wspierania jego interesów w postępowaniu sądowym lub administracyjnym.
4. Zakład ubezpieczeń wykonujący działalność w zakresie ubezpieczeń ochrony praw nej, o których mowa w dziale II
   w grupie 17 załącznika do ustawy, zapewnia, aby pracownik zakładu ubezpieczeń zajmujący się obsługą roszczeń z tytułu umowy ubezpieczenia w tym zakresie nie wykonywał podobnej działalności:

1. w zakresie innej grupy ubezpieczeń prowadzonej przez ten zakład ubezpieczeń;
2. w innym zakładzie ubezpieczeń, który jest jednostką dominującą lub jednostką zależną tego zakładu ubezpieczeń wykonującą działalność ubezpieczeniową, o której mowa w dziale II załącznika do ustawy.

5. W przypadku ubezpiecz enia ochrony prawnej, o którym mowa w dziale II w grupie 17 załącznika do ustawy, umowa ubezpieczenia zawiera informację o wymagającej umowy stron możliwości poddania sporu między zakładem ubezpieczeń udzielającym ochrony w zakresie ochrony prawnej a ubezp ieczonym pod rozstrzygnięcie sądu polubownego lub o możli- wości rozstrzygnięcia takiego sporu w inny, zapewniający porównywalną gwarancję obiektywności sposób.
6. W przypadku ubezpieczenia ochrony prawnej, o którym mowa w dziale II w grupie 17 załącznika do ustawy, w sytuacji
   wystąpienia sprzeczności interesów lub różnicy zdań w sprawie rozstrzygnięcia sporu zakład ubezpieczeń udzielający ochrony w zakresie ochrony prawnej lub odpowiednio jednostka zajmująca się likwidacją szkód informuje ubezpieczonego
   o prawie swobodnego wyboru adwokata lub radcy prawnego w zakresie obrony, reprezentowania lub wspierania jego inte- resów w postępowaniu sądowym lub administracyjnym, a także o wymagającej umowy stron możliwości poddania sporu pod rozstrzygnięcie sądu polubowne go lub o możliwości rozstrzygnięcia takiego sporu w inny, zapewniający porównywalną gwarancję obiektywności sposób.
7. Przepisów ust. 1‒6 nie stosuje się do:

1. ubezpieczenia ochrony prawnej, w przypadku gdy takie ubezpieczenie dotyczy sporów lub ryzyka wy nikających z użyt- kowania statków żeglugi morskiej lub z nim związanych;

2. działalności prowadzonej przez zakład ubezpieczeń zapewniający ochronę od odpowiedzialności cywilnej w zakresie obrony, reprezentowania lub wspierania interesów ubezpieczonego w postępowaniu sądowym lub administracyjnym, jeżeli działalność ta jest równocześnie prowadzona we własnym interesie zakładu ubezpieczeń w ramach takiej ochrony;

Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 838

3. działalności w zakresie ubezpieczenia ochrony prawnej podejmowanej przez zakład ubezpieczeń udz ielający ochrony w zakresie pomocy, która spełnia następujące warunki:
   a) działalność jest prowadzona w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż to, w którym znajduje się miejsce zamieszkania ubezpieczonego,
   b) działalność stanowi część umowy dotyczącej wyłącznie pomocy na korzyść osób, które popadły w trudności w czasie podróży lub podczas nieobecności w miejscu zamieszkania.

8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 3, zakład ubezpieczeń informuje, że dane ubezpieczenie ogranicza się d o okoliczności, o których mowa w ust. 7 pkt 3, oraz że ma charakter dodatkowy w stosunku do pomocy.
   Art. 28. Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń dokona nych w przeprowadzonym przez siebie postępowaniu, o którym mowa
   w art. 29, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu.
   Art. 29. 1. Po otrzymaniu zawiadomienia o wystąpieniu zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową, w ter- minie 7 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, zakład ubezpieczeń informuje o tym ubezpieczającego lub ubez pieczo- nego, jeżeli nie są oni osobami występującymi z tym zawiadomieniem, oraz podejmuje postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego zdarzenia losowego , zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia, a także informuje osobę występującą z roszczeniem, na piśmie lub w inny sposób, na który osoba ta wyraziła zgodę, jakie dokumenty są potrzebne do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń lub wysokości świadczenia, jeżeli jest to niezbędne do dalszego pro- wadzenia postępowania.
9. W przypadku umowy ubezpieczenia zawartej na cudzy rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupowego, zawia - domienie o wystąpieniu zdarzenia losowego może zgłosić również ubezpieczony albo jego spadkobiercy. W tym przypadku spadkobierca jest traktowany tak jak uprawniony z umowy ubezpieczenia.
10. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do zdarzeń objętych ochroną ubezpiecz eniową na podstawie umów ubezpieczenia,
    o których mowa w dziale II w grupach 2 i 18 załącznika do ustawy, oraz umowy ubezpieczenia chorobowego, o której mowa w dziale I w grupie 5 załącznika do ustawy, jeżeli świadczenie jest spełnione bezpośrednio po zgło szeniu zdarzenia loso- wego objętego ochroną ubezpieczeniową lub bez przeprowadzania postępowania dotyczącego ustalenia stanu faktycznego zdarzenia losowego, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia.
11. Jeżeli w terminach określonych w ustawie lub w umowie zakład ubezpieczeń nie wypłaci odszkodowania lub świad- czenia, zawiadamia na piśmie:

1. osobę zgłaszającą roszczenie oraz
2. ubezpieczonego, w przypadku umowy ubezpieczenia zawartej na cudzy rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupo- wego , jeżeli nie jest on osobą zgłaszającą roszczenie
   ‒ o przyczynach niemożności zaspokojenia ich roszczeń w całości lub w części, a także wypłaca bezsporną część świadczenia.

5. Jeżeli odszkodowanie lub świadczenie nie przysługuje lub przysługuje w innej wysoko ści niż określona w zgłoszo- nym roszczeniu, zakład ubezpieczeń informuje o tym na piśmie:

1. osobę występującą z roszczeniem oraz
2. ubezpieczonego, w przypadku umowy ubezpieczenia zawartej na cudzy rachunek, w szczególności ubezpieczenia grupowego, jeżeli nie jest on osobą zgłaszającą roszczenie
   ‒ wskazując na okoliczności oraz na podstawę prawną uzasadniające całkowitą lub częściową odmowę wypłaty świadczenia.
   Informacja ta zawiera pouczenie o możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.

6. Zakład ub ezpieczeń udostępnia ubezpieczającemu, ubezpieczonemu, osobie występującej z roszczeniem lub upraw nio- nemu z umowy ubezpieczenia informacje i dokumenty gromadzone w celu ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń lub wysokości odszkodowania lub świadc zenia. Osoby te mogą żądać pisemnego potwierdzenia przez zakład ubezpieczeń udostępnionych informacji, a także sporządzenia na swój koszt kserokopii dokumentów i potwierdzenia ich zgodności z orygi- nałem przez zakład ubezpieczeń.

7. Informacje i dokumenty, o których mowa w ust. 6, zakład ubezpieczeń udostępnia, na żądanie, w postaci elektro- nicznej.

Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 838

8. Sposób:

1. udostępniania informacji i dokumentów, o których mowa w ust. 6,
2. zapewniania możliwości pisemnego potwierdzania udostępnianych zgodnie z ust. 6 informacji,
3. zapewniania możliwości sporządzania kserokopii dokumentów i potwierdzania ich zgodności z oryginałem zgodnie
   z ust. 6 – nie może wiązać się z nadmiernymi utrudnieniami dla osób, o których mowa w ust. 6.

9. Koszty sporządzenia kserokopii oraz udostępniania informacji i dokumentów w postaci elektronicznej, ponoszone przez osoby, o których mowa w ust. 6, nie mogą odbiegać od przyjętych w obrocie zwykłych kosztów wykonywania tego rodzaju usług.
10. Zakład ubezpieczeń przechowuje in formacje i dokumenty, o których mowa w ust. 6, do czasu upływu terminu prze- dawnienia roszczeń z umowy ubezpieczenia.
    Art. 30. 1. Zawiadomienia i oświadczenia składane w związku z zawartą umową ubezpieczenia lub umową gwarancji ubezpieczeniowej agentowi ubezpieczeniowemu lub agentowi oferującemu ubezpieczenia uzupełniające w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń uznaje się za złożone zakładowi ubezpieczeń, w imieniu lub na rzecz którego agent działa, o ile zostały złożone n a piśmie lub na innym trwałym nośniku.
11. Zakład ubezpieczeń nie może wyłączyć ani ograniczyć upoważnienia agenta ubezpieczeniowego i agenta oferują- cego ubezpieczenia uzupełniające do odbierania zawiadomień i oświadczeń, o których mowa w ust. 1.
    Art. 31. 1. Posiadacz pojazdu mechanicznego informuje zakład ubezpieczeń o przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, o którym mowa w art. 81 ust. 11 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. ‒ Prawo o ruchu drogowym ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1047 , z późn. zm.6)).
12. Badanie techniczne uznaje się za normalne następstwo szkody i jego koszty pokrywa zakład ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia casco oraz ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy.
    Art. 32. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, które zawiera ją umowy reasekuracji finansowej, właściwie okreś - lają, mierzą, monitorują i kontrolują ryzyka wynikające z tych umów, a także zarządzają tymi ryzykami i prowadzą sprawo - zdawczość w ich zakresie.
13. Reasekuracja finansowa oznacza długoterminową umowę rease kuracji, której charakterystyczną cechą jest ograni- czony transfer ryzyka ubezpieczeniowego oraz która posiada co najmniej jedną z następujących cech:

1. uwzględnia wartość pieniądza w czasie;
2. zobowiązuje zakład ubezpieczeń do pokrywania ujemnego salda r easekuratora.
   Art. 33. 1. Zakład ubezpieczeń ustala wysokość składek ubezpieczeniowych po dokonaniu oceny ryzyka ubezpiecze- niowego.

2. Składkę ubezpieczeniową ustala się w wysokości, która zapewnia co najmniej wykonanie wszystkich zobowiązań z umów ubezpie czenia i pokrycie kosztów wykonywania działalności ubezpieczeniowej zakładu ubezpieczeń.
3. Zakład ubezpieczeń gromadzi odpowiednie dane statystyczne w celu ustalania na ich podstawie wysokości składek ubezpieczeniowych, składek reasekuracyjnych oraz rezer w techniczno -ubezpieczeni owych dla celów wypłacalności i rezerw
   techniczno -ubezpieczeniowych dla celów rachunkowości.
4. Składkę ubezpieczeniową ustala się według kryteriów przedstawionych w ogólnych warunkach ubezpieczenia, w szczególności w zakresie zniżek lub podwyższeń kwot zasadniczych.
5. Zakład ubezpieczeń może dokonywać indeksacji składki ubezpieczeniowej oraz innych opłat pobieranych od ubez- pieczającego lub należnych ubezpieczającemu z tytułu zawartej umowy ubezpiecze nia, pod warunkiem przedstawienia w niej metod, według których dokonuje się indeksacji, i terminów, w których się jej dokonuje.
6. Składkę reasekuracyjną ustala się w wysokości, która zapewnia co najmniej wykonanie wszystkich zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji i pokrycie kosztów wykonywania działalności reasekuracyjnej przez zakład ubezpie - czeń lub zakład reasekuracji.
7. Zakład reasekuracji gromadzi odpowiednie dane statystyczne w celu ustalania na ich podstawie wysokości składek reasekuracyjn ych oraz rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i rezerw techniczno -ubezpiecze nio- wych dla celów rachunkowości.

6. Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2023 r. poz. 919, 1053, 1088, 1123, 1193, 1234, 1394, 1720, 1723 i 2029 .

Dziennik Ustaw – 22 – Poz. 838

Art. 34. 1. Zastosowanie przez zakład ubezpieczeń kryterium płci w kalkulowa niu składek ubezpieczeniowych i świad - czeń nie może prowadzić do różnicowania składek ubezpieczeniowych i świadczeń poszczególnych osób.
2. Różnicowanie składek ubezpieczeniowych i świadczeń do celów ubezpieczeń z działu I i II załącznika do ustawy i związanych z nimi usług finansowych ze względu na ciążę i macierzyństwo jest zakazane.
Art. 35. 1. Zakład ubezpieczeń i osoby w nim zatrudnione, a także osoby i podmioty, za pomocą których zakład ubez- pieczeń wykonuje czynności ubezpieczeniowe, są obowiązane do zachowania tajemnicy dotyczącej poszczególny ch umów ubezpieczenia.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy informacji udzielanych na wniosek:

1. sądu lub prokuratury, o ile są niezbędne w toczącym się postępowaniu;

2. Policji, o ile są niezbędne w toczącym się postępowaniu lub na potrzeby wykonywania czynności operacyjno -rozpo - znawczych , a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątkowych pochodzących z przestępstwa albo ich równowartości, na zasadach i w trybie określonych w art. 20 ustaw y z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2024 r. poz. 145); 2a) Inspektora Nadzoru Wewnętrznego, o ile są niezbędne na potrzeby wykonywania czynności operacyjno -rozpo - znawczych, na zasadach i w trybie określonych w art. 11p ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 309); 2b) Szefa Inspektoratu Wewnętrznego Służby Wię ziennej, o ile są niezbędne na potrzeby wykonywania czynności opera- cyjno -rozpoznawczych, na zasadach i w trybie określonych w art. 23s ust. 3 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 202 3 r. poz. 1683 i 1860 ); 2c)7) Straży Graniczne j, o ile są niezbędne w toczącym się postępowaniu lub na potrzeby wykonywania czynności opera- cyjno -rozpoznawczych, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątkowych pochodzących z przestępstwa albo ich równowartości, na zasadach i w trybie określonych w art. 10c ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 1080, 1088 , 1489 , 1723 , 1860 i 2608 ); 2d)7) Centralnego Biura Antykorupcyjnego, o ile są niezbędne w toczącym się postępowaniu lub na potrzeby wykonywania czynności operacyjno -rozpoznawczych, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątkowych pochodzących z przestępstwa albo i ch równowartości, oraz w celu kontroli prawdziwości oświadczeń albo deklaracji dotyczących konfliktu interesów, podlegających weryfikacji Centralnego Biura Antykorupcyjnego na podstawie prze- pisów odrębnych, na zasadach i w trybie określonym w art. 23 ustaw y z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2024 r. poz. 184); 3)8) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, o ile są niezbędne w toczącym się postępowaniu lub na potrzeby wykonywa- nia czynności operacyjno -rozpoznawczych, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątko- wych pochodzących z przestępstwa albo ich równowartości, na zasadach określonych w art. 34a ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agenc ji Wywiadu (Dz. U. z 2023 r. poz. 1136 , 1834 i 1860 ); 3a) Żandarmerii Wojskowej, o ile są niezbędne w toczącym się postępowaniu lub na potrzeby wykonywania czynności
   operacyjno -rozpoznawczych, a także wykrycia i identyfikacji przedmiotów i innych korzyści majątkowych pochodzą- cych z przestępstwa albo ich równowartości, na zasadach i w trybie określonych w art. 40b ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1266 i 1860 );

3. komornika sąd owego, w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym albo wykony- waniem postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza;

4. administracyjnego organu egzekucyjnego oraz centralnego biura łącznikowego, o którym mowa w art. 9 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych ( Dz. U. z 2023 r. poz. 2 009), w zakresie wykonywania ich ustawowych zadań;

5. organu nadzoru, w zakresie wykonywania jego ustawowych zadań;

6. Najwyższej Izby Kontroli, o treści umów ubezpieczenia zawartych przez jednostki objęte kontrolą;

7. organów Krajowej Administracji Skarbowej, w zakresie i na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 16 listo- pada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2023 r. poz. 615 , z późn. zm.9));

8. Dodany przez art. 29 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 16 sierpnia 2023 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem rozwoju rynku finansowego oraz ochrony inwestorów na tym rynku (Dz. U. poz. 1723) , która weszła w życie z dniem 29 września 2023 r.

9. W brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

10. Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2023 r. poz. 556, 588, 641, 658, 760, 996, 1059, 1193, 1195, 1234, 1598, 1723 i 1860 .

Dziennik Ustaw – 23 – Poz. 838

9. Generalnego Inspektora Informacji Finansowej, w zakresie wykonywania przez niego zadań określonych w przepisach o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;

10. Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych, w zakresie wykonywania przez niego zadań określonych w przepisach o ochronie danych osobowych;

11. Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, w zakresie wykonywania przez niego za dań określonych w prze- pisach o ochronie konkurencji i konsumentów;

12. komisji do rozpatrywania roszczeń z tytułu szkód wyrządzonych przez wojska obce, w zakresie wykonywania przez nią zadań określonych w ustawie z dnia 23 września 1999 r. o zasadach poby tu wojsk obcych na terytorium Rzeczy- pospolitej Polskiej, zasadach ich przemieszczania się przez to terytorium oraz zasadach udzielania pomocy wojskom sojuszniczym i organizacjom międzynarodowym (Dz. U. z 2023 r. poz. 807);

13. (uchylony)

14. Rzecznika Praw Obywatelskich, w zakresie wykonywania przez niego ustawowych zadań, w związku z podjętą inter- wencją;

15. Rzecznika Finansowego, w zakresie wykonywania przez niego ustawowych zadań;

16. Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, w zakresie wyk onywania ustawowych zadań;

17. Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, w zakresie wykonywania ustawowych zadań;

18. Polskiej Izby Ubezpieczeń, w zakresie wykonywania zadania, o którym mowa w art. 426 ust. 2 pkt 9, z wyłączeniem danych osobowych;

19. biegłego rewidenta, w zakresie wykonywania ustawowych zadań;

20. ubezpieczającego, ubezpieczonego, a w przypadku zgłoszenia wystąpienia zdarzenia losowego, z którym umowa wią że odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń ‒ także uprawnionego z umowy ubezpieczenia;

21. innego zakładu ubezpieczeń, z którym zawarto umowę reasekuracji lub koasekuracji, w zakresie umów ubezpieczenia ryzyka objętych tą umową;

22. zakładu reasekuracji, z którym zawarto umowę reasekuracji, w zakresie umów ubezpieczenia ryz yka objętych tą umową;

23. innego zakładu ubezpieczeń, w celu i zakresie niezbędnym do przeciwdziałania przestępstwom popełnianym na szkodę zakładu ubezpieczeń;

24. innego zakładu ubezpieczeń, w zakresie stosowania taryfy w zależności od długości okresu be zszkodowego lub usta- lania proporcjonalnej odpowiedzialności, w przypadku zawarcia umów ubezpieczenia obowiązkowego na ten sam okres w co najmniej dwóch zakładach ubezpieczeń, lub na potrzeby ustalenia odpowiedzialności, jeżeli ten sam przed- miot ubezpieczen ia w tym samym czasie jest ubezpieczony od tego samego ryzyka w dwóch lub więcej zakładach ubezpieczeń na sumy, które łącznie przewyższają jego wartość ubezpieczeniową;

25. podmiotu przetwarzającego na zlecenie zakładu ubezpieczeń dane dotyczące ubezpiecza jących, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia oraz administrujących indywidualnymi kontami jednostek uczestnictwa w ubez- pieczeniowym funduszu kapitałowym;

26. zleceniobiorców czynności ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz funkcji należą cych do systemu zarządzania powierzanych w drodze outsourcingu, w zakresie, w jakim dotyczą one zleconych czynności i funkcji;
    26a)10) innego zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, dominującego podmiotu ubezpieczeniowego, dominującego pod - miotu nieregu lowanego lub mieszanego dominującego podmiotu ubezpieczeniowego – w zakresie niezbędnym do wykonywania obowiązujących te podmioty przepisów dotyczących nadzoru uzupełniającego sprawowanego na pod - stawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełn iającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubez - pieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego;

27. innego podmiotu, którego uprawnienie do żądania informacji wynika z przepisów odrębnej ustawy.
    2a.11) Obowiązek zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy informacji udzielanych na zasadach i w zakresie określonych w przepisach ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o Centralnej Informacji Emerytalnej (Dz. U. poz. 1941).

28. Dodany przez art. 29 pkt 1 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

29. Dodany przez art. 44 ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o Centralnej Informacji Emerytalnej (Dz. U. poz. 1941), która weszła w życie z dniem 5 października 2023 r.

Dziennik Ustaw – 24 – Poz. 838

3. Przetwarzanie danych oraz wykonywanie czynności i funkcji przez podmioty, o których mowa w ust. 2 pkt 25 i 26, nie ogranicza odpowiedzialności wynikającej z obowiązku zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1.
4. Obowiązek zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy danych w zakresie umów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów oraz danych w zakresie szkód istotnych w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, prze- kazywanych do centralnej ewidencji pojazdów w rozumieniu tej ustawy.
5. Zakład ubezpieczeń może udostępniać dane dotyczące umów ubezpieczenia na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu info rmacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych ( Dz. U. z 2023 r. poz. 2 160).
6. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy, o którym mowa w ust. 1, złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę zakładu ubezpieczeń albo o tym, że działalność zakładu ubezpieczeń jest wykorzysty - wana w celu ukrycia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego lub dla celów mających związek z przestępstwem lub przestępstwem skarbowym.
   6a. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy, o którym mowa w us t. 1, przekazanie organowi nadzoru informacji w zakresie niezbędnym do wykonywania zadania określonego w art. 4 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2024 r. poz. 135).
7. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie do Polskiej Izby Ubezpieczeń, Ubezpieczeniowego Fun - duszu Gwarancyjnego i Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz osób w nich zatrudnionych w zakresie wykonywania ustawowych zadań.
   Art. 35a. Zakład ubezpieczeń może pr zetwarzać dane osobowe, w tym dane osobowe objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy, o którym mowa w art. 35 ust. 1, w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę zakładu ubezpieczeń w celu i zakresie niezbędnym do zapobiegania te mu przestępstwu.
   Art. 35b. Do przetwarzania danych osobowych przez zakład ubezpieczeń przepisu art. 15 rozporządzenia 2016/679 w zakresie, w jakim jest to niezbędne dla prawidłowej realizacji zadań dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowan iu terroryzmu oraz zapobiegania przestępstwom, nie stosuje się.
   Art. 36. 1.12) Zakład ubezpieczeń i osoby w nim zatrudnione oraz osoby, za pośrednictwem których zakład ubezpie- czeń wykonuje czynności ubezpieczeniowe, zachowują w tajemnicy informację o przekazaniu danych:

1. Policji – na zasadach i w trybie określonych w art. 20 ust. 4–10 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji;
2. Inspektorowi Nadzoru Wewnętrznego – na zasadach i w trybie określonych w art. 11p ust. 2–10 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych ;
3. Straży Granicznej – na zasadach i w trybie określonych w art. 10c ust. 3–9 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej;
4. Central nemu Biuru Antykorupcyjnemu – na zasadach i w trybie określonych w art. 23 ust. 3–9 ustawy z dnia 9 czerwca
   2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym;
5. Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – na zasadach i w trybie określonych w art. 34a ust. 3–9 ustawy z dnia 24 maja
   2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu;
6. Żandarmerii Wojskowej – na zasadach i w trybie określonych w art. 40b ust. 2–6 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowyc h.

2. Zachowanie tajemnicy, o której mowa w ust. 1, obowiązuje wobec strony umowy ubezpieczenia oraz osób trzecich . Art. 37. 1. Zakład ubezpieczeń może zażądać, aby ubezpieczony lub osoba, na rachunek której ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, poddali s ię badaniom lekarskim lub badaniom diagnost ycznym z minimalnym ryzykiem, z wyłącze- niem badań genetycznych, w celu oceny ryzyka ubezpieczeniowego, ustalenia prawa do świadczenia i wysokości tego świadczenia.
3. Koszty badań, o których mowa w ust. 1, pokrywa zakład ubezpieczeń.
4. Na żądanie ubezpieczonego lub osoby, z którą lub na rachunek której nie została zawarta umowa ubezpieczenia na skutek odmowy zawarcia tej umowy przez zakład ubezpieczeń lub rezygnacji tej osoby z zawarcia umowy, zakład ubezpie- czeń u dostępnia wyniki badań, o których mowa w ust. 1. W przypadku śmierci ubezpieczonego zakład ubezpieczeń udo- stępnia wyniki badań ubezpieczonego także na żądanie uprawnionego z umowy ubezpieczenia, jeżeli wyniki badań ubez- pieczonego miały wpływ na całkowitą l ub częściową odmowę wypłaty świadczenia.

12. W brzmieniu ustalon ym przez art. 29 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 25 – Poz. 838

4. W przypadku gdy z żądaniem udostępnienia wyników badań, o których mowa w ust. 1, występuje osoba, z którą lub na rachunek której nie została zawarta umowa ubezpieczenia wskutek rezygnacji tej osoby z zawarcia tej umowy, koszt tych badań pokrywa osoba występująca z żądaniem.
   Art. 38. 1. Zakład ubezpieczeń może uzyskać odpłatnie od podmiotów wykon ujących działalność leczniczą w rozu- mieniu przepisów o działalności leczniczej, które udzielały świadczeń zdrowotnych ube zpieczonemu lub osobie, na rachunek której ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, informacje o okolicznościach związanych z oceną ryzyka ubezpieczenio- wego i weryfikacją podanych przez tę osobę danych o jej stanie zdrowia, ustaleniem prawa tej osoby do świa dczenia z za- wartej umowy ubezpieczenia i wysokością tego świadczenia.
5. Zakres informacji o stanie zdrowia ubezpieczonego lub osoby, na rachunek której ma zostać zawarta umowa ubez- pieczenia, obejmuje następujące informacje o:

1. przyczynach hospitalizacji , wykonanych w jej trakcie badaniach diagnostycznych i ich wynikach, innych udzielonych świadczeniach zdrowotnych, wynikach leczenia oraz o wynikach sekcji zwłok, jeżeli została przeprowadzona;
2. przyczynach leczenia ambulatoryjnego, wykonanych w jego tra kcie badaniach diagnostycznych i ich wynikach, innych udzielonych świadczeniach zdrowotnych oraz wynikach leczenia;
3. wynikach przeprowadzonych konsultacji;
4. przyczynie śmierci ubezpieczonego.

3. Informacje, o których mowa w ust. 2, udzielane są z wyłączeniem wyników badań genetycznych.

4. Informacje o przyczynach hospitalizacji i leczenia zawierają kod jednostki chorobowej zgodnie z Międzynarodową
   Statystyczną Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych Rewizja Dziesiąta.

5. Z żądaniem przekazani a informacji, o których mowa w ust. 2, występuje lekarz upoważniony przez zakład ubezpieczeń.

6. Wystąpienie zakładu ubezpieczeń o informacje, o których mowa w ust. 2, wymaga zgody ubezpieczonego lub osoby,
   na rachunek której ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, albo jej przedstawiciela ustawowego.

7. Podmiot wykonujący działalność leczniczą przekazuje posiadane informacje o stanie zdrowia ubezpieczonego lub osoby, na rachunek której ma zostać zawarta umow a ubezpieczenia, zakładowi ubezpieczeń, który o te informacje wystę- puje, w terminie nie dłuższym niż 14 dni, licząc od dnia otrzymania wystąpienia o przekazanie informacji.

8. Zakład ubezpieczeń może uzyskać odpłatnie od Narodowego Funduszu Zdrowia dane o nazwach i adresach świad- czeniodawców, którzy udzielili świadczeń opieki zdrowotnej w związku z wypadkiem lub zdarzeniem losowym będącym podstawą ustalenia jego odpowiedzialności oraz wysokości odszkodowania lub świadczenia. Wystąpienie zakładu ubezpie- czeń o te informacje wymaga zgody ubezpieczonego albo jego przedstawiciela ustawowego.

9. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb udzielania zakładom ubezpi eczeń przez podmioty wykonujące działalność leczniczą informacji o stanie zdrowia ubezpieczonych lub osób, na rachunek których ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, tryb udzielania zakładom ubezpieczeń przez Narodowy Fundusz Zdrowia danych, o których mowa w ust. 8, oraz sposób ustala- nia wysokości opłat za ich udzielenie, uwzględniając potrzebę zapewnienia poufności przy ich udzielaniu oraz koszty zwią- zane z ich udzielaniem.
   Art. 39. 1. Zakład ubezpieczeń może, za zgodą osoby, której dane dotyczą, albo jej przedstawiciela ustawowego, na żąda- nie innego zakładu ubezpieczeń, udostępnić temu zakładowi ubezpieczeń przetwarzane przez siebie dane osobowe w za- kresie potrzebnym do oceny ryzyka ubezpieczeniowego i weryfikacji danych podanych przez ubezpieczającego, ubezpie - czonego lub osobę, na rachunek której ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, ustalenia prawa ubezpieczonego do świadczenia z zawartej umowy ubezpieczenia i wysokości tego świadczenia, a także do udzielenia posiadanych przez siebie informacji o przyczynie śmierci ubezpieczonego lub informacji niezbędnych do ustalenia prawa uprawnionego z umowy ubezpieczenia do świadczenia i jego wysokości.

10. Zakład ubezpieczeń, na żądanie ubezpieczającego lub ubezpieczonego, przekazuje informacje o oświadczeniach z ło- żonych przez nich na etapie zawierania umowy ubezpieczenia na potrzeby oceny ryzyka ubezpieczeniowego lub kopie dokumentów sporządzonych na tym etapie.
    Art. 40. 1. Przepisy art. 37‒39 stosuje się odpowiednio do pozyskiwania przez zakłady ubezpieczeń dan ych osoby poszkodowanej w zdarzeniu losowym objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej. Udostępnianie danych może dotyczyć informacji niezbędnych zakładowi ubezpieczeń do ustalenia prawa osoby zgłaszającej roszczenie do odszkodo - wania lub świadczeni a z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, a także określenia ich wysokości.

11. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego i Polskiego Biura Ubez- pieczycieli Komunikacyjnych.

Dziennik Ustaw – 26 – Poz. 838

Art. 41. 1. Zakład ubezpieczeń przetwa rza dane, o których mowa w art. 9 rozporządzenia 2016/679, dotyczące zdro- wia, ubezpieczonych lub uprawnionych z umowy ubezpieczenia, zawarte w umowach ubezpieczenia lub oświadczeniach składanych przed zawarciem umowy ubezpieczenia, odpowiednio w celu oceny ryzyka ubezpieczeniowego lub wykonania umowy ubezpieczenia, w zakresie niezbędnym z uwagi na cel i rodzaj ubezpieczenia.
11.13) Zakład ubezpieczeń przetwarza dane, o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2016/679, dotyczące wykroczeń lub przestępstw stanowiących naruszenia przepisów ruchu drogowego oraz przypisanych im punktów, wyłącznie w celu dokonania oceny ryzyka ubezpieczeniowego i ustalenia wysokości składki ubezpieczeniowej , zmierzających do zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mo wa w dziale II w grupach 3 lub 10 załącznika do ustawy, z wyłączeniem odpowiedzial- ności przewoźnika.
1a. Zakład ubezpieczeń może podejmować decyzje w indywidualnych przypadkach, opierając się wyłącznie o zauto- matyzowane przetwarzanie, w tym profilowanie, danych osobowych w celu:

1. dokonania oceny ryzyka ubezpieczeniowego – w przypadku danych osobowych dotyczących ubezpieczonych,

2. wykonania czynności ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 4 ust. 9 pkt 1 i 2 – w przypadku danych osobowych dotyczących u bezpieczonych, ubezpieczających i uprawnionych z umowy ubezpieczenia
   – pod warunkiem zapewnienia osobie, której dotyczy zautomatyzowana decyzja, prawa do otrzymania stosownych wyjaś - nień co do podstaw podjętej decyzji, zakwestionowania tej decyzji, wyrażen ia własnego stanowiska oraz do uzyskania interwencji ludzkiej.
   1b. Decyzje, o których mowa w ust. 1a, mogą być podejmowane wyłącznie w oparciu o następujące kategorie danych dotyczących osoby fizycznej:

3. imię (imiona) i nazwisko;

4. nazwisko rodowe;

5. imiona rodziców;

6. datę i miejsce urodzenia;

7. wiek;

8. płeć;

9. obywatelstwo;

10. numer PESEL, o ile został nadany;

11. numer identyfikacji podatkowej, o ile został nadany;

12. numer i serię dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzające go tożsamość;

13. charakter wykonywanej pracy (branża);

14. miejsce zamieszkania;

15. okres ubezpieczenia;

16. przebieg ubezpieczenia;

17. sumę ubezpieczenia;

18. stan cywilny;

19. stan zdrowia ubezpieczonego;

20. sytuację finansową;

21. datę i numer rejes tracji szkody, datę wystąpienia szkody oraz datę zgłoszenia szkody lub roszczenia;

22. identyfikujące umowę ubezpieczenia, której szkoda dotyczy;

23. identyfikujące przedmiot ubezpieczenia ;

24. liczbę, rodzaj i daty wykroczeń lub przestępstw stanowiących n aruszenia przepisów ruchu drogowego, w tym o kiero- waniu pojazdem w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu;

25. liczbę punktów przypisanych naruszeniom przepisów ruchu drogowego, o których mowa w pkt 22, oraz wysokości grzywien nałożonych w drodze mandatu karnego i fakcie ich uiszczenia.

26. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 29 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 27 – Poz. 838

1c. Zakład ubezpieczeń może przetwarzać dane osobowe, o których mowa w ust. 1b pkt 1–21, dotyczące ubezpieczonych , ubezpieczających lub innych uprawnionych z umowy ubezpieczenia, bez zgody osoby, której te dane dotyczą, w celach, o których mowa w art. 33 ust. 3, nie dłużej niż 12 lat od dnia rozwiązania umowy ubezpieczenia.
1d. Zakład ubezpieczeń może przetwarzać dane osobowe, o których mowa w ust. 1b pkt 22 i 23, dotyczące ubezpie- czonych, bez zgody osoby, której te dane dotyczą, w celu, o którym mowa w ust. 11. Zakład ubezpieczeń usuwa dane, o których
mowa w ust. 1b pkt 22 i 23, po upływie terminu przedawnienia roszczeń z umowy ubezpieczenia, o której mowa w dzial e II w grupach 3 lub 10 załącznika do ustawy, z wyłączeniem odpowiedzialności przewoźnika .14) 2. (uchylony)
Art. 42. 1. Sąd, prokuratura, Policja oraz inne organy i instytucje, na wniosek zakładu ubezpieczeń, w zakresie zadań przez ten zakład ubezpieczeń wykonywanych i w celu ich wykonania, w związku z wypadkiem lub zdarzeniem losowym będącym podstawą ustalania odpowiedzialności, udzielają informacji o stanie sprawy oraz udostępniają zebrane materiały, jeżeli są one niezbędne do ustalenia okoli czności tych wypadków i zdarzeń losowych oraz wysokości odszkodowania lub świadczenia.
2. Sąd, prokuratura, Policja oraz inne organy i instytucje, na wniosek Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych lub Rzec znika Finansowego, w zakresie zadań przez nie wykonywa- nych i w celu ich wykonania, udzielają informacji o stanie sprawy oraz udostępniają zebrane materiały.
2a. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, zakład ubezpieczeń, Ubezpieczeniowy Fundusz Gwaranc yjny, Pol- skie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych i Rzecznik Finansowy przetwarzają dane osobowe osób odpowiedzialnych za zajście zdarzenia losowego, o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2016/679.
3. Zakład ubezpieczeń, na żądanie ubezpieczonego lub u prawnionego z umowy ubezpieczenia, udostępnia posiadane przez siebie informacje związane z wypadkiem lub zdarzeniem losowym będącym podstawą ustalenia jego odpowiedzial- ności oraz ustalenia okoliczności wypadków i zdarzeń losowych, jak również wysokości ods zkodowania lub świadczenia.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego i Polskiego Biura Ubez- pieczycieli Komunikacyjnych.
Art. 43. 1. Dokumenty związane z zawieraniem i wykonywaniem umów ubezp ieczenia mogą być spo rządzane w po- staci elektronicznej, jeżeli będą w sposób należyty utworzone, utrwalone, przechowywane i zabezpieczone. Usługi związane z zabezpieczeniem tych dokumentów mogą być wykonywane przez zakład ubezpieczeń lub spółkę utworzoną przez zakład ubezpiecz eń lub przez inne podmioty.
2. Podpis osoby reprezentującej zakład ubezpieczeń na dokumencie potwierdzającym zawarcie umowy ubezpieczenia może być odtworzony mechanicznie.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzeni a, szczegółowy sposób tworzenia , utrwalania, przechowywania i zabezpieczania, w tym przy zastosowaniu podpisu elektronicznego, dokumentów, o których mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność odpowiedniego zabezpieczenia zawartych w tych dokumentach danych.
Art. 44. 1. Zezwolenie na wykonywanie działalności przez spółkę celową z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wydaje, w drodze decyzji, po rozpatrzeniu wniosku założycieli spółki celowej, organ nadzoru.
2. Organ nadzoru może cofnąć spółce celowej zezwolenie na wykonywanie działalności, jeżeli spółka celowa:

1. przestała spełniać warunki wymagane do uzyskania zezwolenia;
2. wykonuje działalność z naruszeniem prawa lub nie zapewnia zdolności do wykonywania zobowiązań;
3. złożył a wniosek o cofnięcie zezwolenia na wykonywanie działalności.
   Rozdział 3
   System zarządzania
   Art. 45. 1. W zakładzie ubezpieczeń i zakładzie reasekuracji funkcjonuje system zarządzania.

2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają proporcjonalność systemu zarządzania do charakteru, skali i złożoności ich działal ności.

14. Zdanie drugie ze zmianą wprowadzoną przez art. 29 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 28 – Poz. 838

3. System zarządzan ia obejmuje co najmniej:

1. strukturę o rganizacyjną, w której zakresy odpowiedzialności są jasno i odpowiednio podzielone;
2. skuteczny system przekazywania informa cji;
3. zgodność z innymi wymaganiami określonymi w niniejszym rozdziale.

4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dokonują regularnego przeglądu funkcjonowania systemu zarządzania.
   Art. 46. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji sporządzają na piśmie zasady dotyczące co najmniej:

1. zarządzania ryzykiem, obejmujące zasady związane z obszarami, o których mowa w art. 57 ust. 2, oraz zasady doty - czące kryteriów stosowania korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminow ej stopy procentowej wolnej od ryzyka, o której mowa w art. 229, w przypadku jej stosowania;
2. kontroli wewnętrznej;
3. audytu wewnętrznego;
4. outsourci ngu, w przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stosuje lub zamierza go stosować, obej mu- jące w szczególności:
   a) wykaz funkcji należących do systemu zarządzania oraz czynności ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, które zakład za mierza powierzać w drodze outsourcingu ze wskazaniem, które z tych czynności zakład uznaje za pod- stawowe lub wa żne, b) kryteria wyboru podmiotu, któremu zakład zamierza powierzać wykonywanie czynności ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych oraz funkcji należących do systemu zarządzania,
   c) sposób realizacji warunków, o których mowa w art. 74 i art. 75, d) zasady za rządzani a ryzykiem związanym z powierzeniem, w drodze outsourcingu, wykonywania czynności oraz funkcji należących do systemu zarządzania ;
5. spełniania obowiązków, o których mowa w art. 12 ustawy o dystrybucji ubezpiecze ń, i wymogów określonych w art. 19 ust. 1‒3 i 5 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, przez osoby, o których mowa w tych przepisach;
6. spełniania obowiązków, o których mowa w art. 12 ustawy o dystrybucji ubezpiecze ń, i wymogów określonych w art. 19 ust. 1 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, przez osoby wykonujące w tym zakładzie czynności dystrybucyjne zakładu reasekuracji w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń.

2. Zasady, o których mowa w ust. 1, określają również:

1. stanowiska nadzorujące w zakładzie ubezpieczeń lub zak ładzie reasekuracji inne kluczowe funkcje, w tym co najmniej funkcje należące do systemu zarzą dzania;
2. stanowisko odpowiedzialne za wprowadz enie w życie zasad, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6.

3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, co najmniej ra z w roku, dokonują przeglądu zasad, o których mowa w ust. 1. Zasady te są dostosowywane do istotnych zmian w systemie zarządzania lub obszarze, którego dotyczą.
4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji informują organ nadzoru o zamiarze wprowadzenia zas ad dotyczących outsourcingu oraz o istotnej zmianie tych zasad, przekazując organowi nadzoru treść tych zasad.
5. Zarząd zakładu ubezpieczeń i zarząd zakładu reasekuracji zatwierdzają zasady, o których mowa w ust. 1, i zapew- niają wprowadzenie ich w życie.
   Art. 47. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują odpowiednie oraz współmierne systemy, zasoby i procedury pozwalające na zachowanie ciągłości i regularności działania, w tym opracowują plany awaryjne.
   Art. 48. 1. Członkiem zarządu zakładu ubezpie czeń, członkiem zarządu zakładu reasekuracji, a w przypadku zakładu wykonującego działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną w formie spółki europejskiej, w której przyjęto system monistyczny – członkiem rady administrującej, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 4–7, może być osoba, która spełnia łącznie następujące wymagania:

1. posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

2. posiada wyższe wykształcenie uzyskane w Rzeczypospolitej Polskiej lub uzyskane w innym państwie wykształcenie będące wykształceniem wyższym w rozumieniu właściwych przepisów tego państwa;

3. nie była skazana za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe prawomocnym wyrokiem sądu;

4. daje rękojmię prowadzenia spraw zakładu w sposób należyty.

Dziennik Ustaw – 29 – Poz. 838

2. Członkiem rady nadzorczej zakładu ubezpieczeń lub członkiem rady nadzorczej zakładu reasekuracji może być osoba, która spełnia łącznie wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, oraz daje rękojmię należytego wykonywania swojej funkcji.
3. Osobą nadzorującą inną kluczo wą funkcję w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji może być osoba, która spełnia łącznie wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 1‒3, oraz:

1. posiada doświadczenie zawodowe niezbędne do wykonywania nadzorowanej kluczowej funkcji;
2. daje rękojmi ę wykonywania zadań w sposób należyty.

4. Organ nadzoru, na wniosek zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, może odstąpić, w drodze decyzji, od wymogu posiadania wyższego wykształcenia w stosunku do danej osoby, uwzględniając w szczególności doświadc zenie zawodowe kandydata na stanowisko osoby pełniącej kluczową funkcję.
5. Równoczesne zajmowanie przez tę samą osobę analogicznych stanowisk osó b pełniących kluczowe funkcje w za- kładach ubezpieczeń lub zakładach reasekuracji wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I i dziale II załącznika do ustawy, nie może być uznane za naruszenie wymagania dotyczącego rękojmi.
   Art. 49. 1.15) Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji informują organ nadzoru o powołaniu lub odwołaniu członka zarządu lub członka rady nadzorczej, a w przypadku zakładu wykonującego działalność ubezpieczeniową lub reasekura- cyjną w formie spółki europejskiej, w której przyjęto system monistyczny – członka rady administrującej, w terminie 7 dni od dnia podjęcia uchwały o powołaniu lub odwołaniu członka zarządu, członka rady nadzorczej lub członka rady admini- strującej, a także powzięcia informacji o innym zdarzeniu powodującym zmianę składu zarządu, rady nadzorczej lub rady administrującej.
   1a.16) Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji informują organ nadzoru o podziale kompetencji w zarządzie zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oraz o jego zmianie.
6. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji informują organ nadzoru o zmianach na stanowiska ch osób nadzorujących inne kluczowe funkcje, w terminie 7 dni od dnia dokonania zmiany.
7. W informacji przekazywanej organowi nadzoru zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wskazują przyczyny zmiany danej osoby na stanowisku osoby pełniącej kluczową fun kcję, jeżeli zmiana ta nastąpiła z powodu niespełnienia przez tę osobę wymagań ustawowych.
8. Do informacji przekazywanej organowi nadzoru dołącza się:

1. życiorysy osób mających pełnić kluczowe funkcje;
2. zgody osób mających pełnić kluczowe funkcje na ob jęcie stanowisk w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji;
3. poświadczenia posiadania odpowiedniego wykształcenia i doświadczenia zawodowego przez osoby mające pełnić klu- czowe funkcje;
4. zaświadczenia albo oświadczenia o niekaralności osób mając ych pełnić kluczowe funkcje;
5. oświadczenia osób mających pełnić kluczowe funkcje o toczących się przeciwko nim postępowaniach sądowych w związku ze sprawą gospodarczą;
6. oświadczenia osób mających pełnić kluczowe funkcje o uczestnictwie w organach zarzą dzających i nadzorujących spółek handlowych.

5. Zaświadczenie o niekaralności, o którym mowa w ust. 4 pkt 4, przedstawia się nie później niż 3 miesiące od dnia jego wydania.
6. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 4, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszy- wych zeznań. Składający oświadczenie zawiera w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. ”. Klauzula ta zastępuje po uczenie organu o odpowiedzialności karnej za skła- danie fałszywych zeznań.
7. Zawiadomienia i dokumenty sporządza się w języku polskim lub tłumaczy na język polski. Tłumaczenie może być sporządzone wyłącznie przez tłumacza przysięgłego lub konsula Rzeczypos politej Polskiej.
8. Dokumenty urzędowe przed tłumaczeniem wymagają zalegalizowania przez konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązku legalizacji nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.

15. W brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

16. Dodany przez art. 29 pkt 4 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 30 – Poz. 838

9. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy prawo państwa właściwego nie przewiduje sporządzenia wymaganych dokumentów, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji może, w miejsce tych dokumentów, złożyć oświad - czenie osoby mającej pełnić kluczową funkc ję zawierające wymagane informacje.
   Art. 50. 1. Zarząd krajowego zakładu ubezpieczeń, z wyłączeniem towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, składa się z co najmniej dwóch członków.
10. Zarząd krajowego zakładu reasekuracji, z wyłączeniem towarzystwa reasekuracj i wzajemnej, składa się z co naj- mniej dwóch członków.
11. W skład zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń i krajowego zakładu reasekuracji wchodzi prezes.
12. Co najmniej połowa członków zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń i krajowego zakładu reasekuracji, w tym prezes zarządu oraz członek zarządu odpowiedzialny za zarządzanie ryzykiem, posiada udowodnioną znajomość języka polskiego.
13. Organ nadzoru, na wniosek krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, odstąpi, w drodze decyzji, od s tosowania wymogu znajomości języka polskiego w stosunku do danej osoby, jeżeli nie będzie to niezbędne ze względów nadzoru ostrożnościowego, biorąc w szczególności pod uwagę zakres działalności tego zakładu.
14. Co najmniej połowa członków zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń i krajowego zakładu reasekuracji, w tym prezes zarządu oraz członek zarządu odpowiedzialny za zarządzanie ryzykiem, posiada doświadczenie zawodowe niezbędne do zarządzania zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji.
15. W przypadku jednoosobowego zarządu towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych lub towarzystwa reasekuracji wza - jemnej prezes zarządu posiada udowodnioną znajomość języka polskiego oraz doświadczenie zawodowe niezbędne do zarządzania zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekura cji. Przepisu ust. 5 nie stosuje się.
    Art. 51. 1.17) Powołanie dwóch członków zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w osobach prezesa zarządu oraz członka zarządu odpowiedzialnego za zarządzanie ryzykiem następuje za zgod ą organu nadzoru wyrażoną w drodze decyzji wydawanej na wniosek tego zakładu, osobno dla każdej z powoływanych osób, chyba że powołanie dotyczy osoby, która uzyskała taką zgodę w poprzedniej kadencji.
16. W przypadku gdy wniosek krajowego zakładu ubezpiecze ń lub krajowego zakładu reasekuracji o wyrażenie zgody organu nadzoru dotyczy członka zarządu wykonującego mandat, członek ten do czasu wydania decyzji przez organ nadzoru może wykonywać mandat członka zarządu w dotychczasowym zakresie.
17. Organ nadzoru mo że odmówić, w drodze decyzji, wyrażenia zgody na powołanie członka zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, jeżeli nie spełnia on wymagań określonych w ustawie.
18. Z dniem doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 3, akt pow ołania członka zarządu, którego dotyczy decyzja, nie wywołuje skutków prawnych, a mandat członka zarządu wygasa.
    Art. 52. 1. W przypadku gdy osoba pełniąca kluczową funkcję nie spełnia wymagań określonych w przepisach ustawy, organ nadzoru może, w drodze d ecyzji, stwierdzić niespełnienie przez daną osobę wymagań dotyczących pełnienia kluczo- wej funkcji.
19. Z dniem doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 1, akt powołania członka zarządu lub członka rady nadzorczej, którego
    dotyczy decyzja, nie wywołuje skutków prawnych, a mandat członka zarządu lub członka rady nadzorczej wygasa.
20. Z dniem doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 1, dyrektor głównego oddziału lub jego zastępca nie może pełnić swojej funkcji.
21. Z dniem dor ęczenia decyzji, o której mowa w ust. 1, osoba, której zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji po- wierzył pełnienie innej niż określona w ust. 2 i 3 kluczowej funkcji, nie może pełnić swojej funkcji.
    Art. 53. 1. Członkiem zarządu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji nie może być osoba będąca członkiem organu zarządzającego:

1. towarzystwa funduszy inwestycyjnych lub zarządzającego ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych prowadzącego działalność na podstawie zezwolenia;

2. podmiotu prowadzącego działalność maklerską w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi ( Dz. U. z 2023 r. poz. 646, 825, 1723 i 1941 ) lub inną działalność w zakresie obrotu instrumentami finansowymi w rozumieniu tej usta wy;

3. W brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 31 – Poz. 838

3. powszechnego towarzystwa emerytalnego;
4. banku.

2. Członkiem zarządu zakładu ubezpieczeń nie może być osoba będąca członkiem zarządu zakładu reasekuracji.
   Art. 54. Jeżeli wymagania określone w przepisach ustawy nie są spełnione w związku z wygaśnię ciem mandatu członka zarządu wskutek rezygnacji, śmierci, odwołania go ze składu zarządu albo decyzji organu nadzoru o odmowie wy- rażenia zgody na powołanie albo o stwierdzeniu niespełnienia wymagań dotyczących pełnienia kluczowej funkcji, za kład ubezpiecz eń lub zakład reasekuracji, w terminie 6 miesięcy, dostosowuje swoją działalność do wymagań określonych w przepisach ustawy.
   Art. 55. Osoby wykonujące czynności należące do innych kluczowych funkcji spełniają wymagania kompetencji i rękojmi proporcjonalnie do wykonywanych czynności.
   Art. 56. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wprowadzają efektywny system zarządzania ryzykiem obej - mujący strategie, procesy i procedury sprawozdawcze konieczne do określenia, pomiaru i monitorowania ryzyk, na które są lub mogą być narażone, oraz współzależności między nimi, zarządzania tymi rodzajami ryzyka i sprawozdawczości w ich zakresie, w sposób ciągły, zarówno na poziomie indywidualnym, jak i zagregowanym.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają efe ktywność i właściwe zintegrowanie systemu zarządzania ryzykiem ze strukturą organizacyjną oraz z procesami decyzyjnymi, z uwzględnieniem osób pełniących kluczowe funkcje.
   Art. 57. 1. System zarządzania ryzykiem obejmuje ryzyka, które należy uwzględnić w obliczeniach kapitałowego wymogu wypłacalności, oraz ryzyka, które są uwzględniane jedynie częściowo lub są w tych obliczeniach pomijane.
4. System zarządzania ryzykiem obejmuje co najmniej:

1. ocenę ryzyka przyjmowanego do ubezpieczenia i tworzenie rezerw t echniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypła- calności;
2. zarządzanie aktywami i zobowiązaniami;
3. lokaty, w szczególności w instrumenty pochodne;
4. zarządzanie płynnością i ryzykiem koncentracji;
5. zarządzanie ryzykiem operacyjnym;
6. reasekurację i inne techniki przenoszenia ryzyka.

3. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stosuje korektę dopasowującą do odpowiedniej struk - tury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka lub korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury te rminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka, opracowuje plan płynności prognozujący wpływy pieniężne i wypływy pie niężne zwią - zane z aktywami i zobowiązaniami podlegającymi tym korektom.
   Art. 58. 1. W zakresie zarządzania aktywami i zobowiązaniami zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji regularnie oceniają:

1. wrażliwość rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i dopuszczonych środków własnych na założenia stanowiące podstawę ekstrapolacji odpowiedniej struktury terminowej stopy procen towej wolnej od ryzyka;

2. w przypadku gdy stosują korektę dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka:
   a) wrażliwość rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i dopuszczonych środków własnych na założenia stanowiące podstawę obliczania korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka, w tym obliczania spreadu bazowego, oraz mo żliwy wpływ przymusowej sprze daży aktywów na wielkość dopuszczonych środków własnych,
   b) wrażliwość rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i dopuszczonych środków własnych na zmiany składu wyznaczonego portfela aktywów,
   c) wpływ obni żenia korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka do zera;

Dziennik Ustaw – 32 – Poz. 838

3. w przypadku gdy stosują korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka:
   a) wrażliwość rezer w techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i dopuszczonych środków własnych na założenia stanowiące podstawę obliczania korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka oraz możliwy wpływ przy musowej sprzedaży aktywów na wielkość dopusz- czonych środków własnych,
   b) wpływ obniżenia korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka do zera.

2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji co roku przeds tawiają organowi nadzoru wyniki ocen, o których mowa
   w ust. 1.
3. W przypadku gdy obniżenie korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wol- nej od ryzyka albo korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka do zera skutkowałoby niezgodnością z kapitałowym wymogiem wypłacalności, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przedstawiają organowi nadzoru analizę środków, które mogłyby podjąć w celu przywrócenia poziomu dopuszczon ych środków własnych pokrywających kapitałowy wymóg wypłacalności lub obniżenia profilu ryzyka, aby przywrócić zgod- ność z kapitałowym wymogiem wypłacalności.
   Art. 59. W zakresie zarządzania ryzykiem inwestycyjnym zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wy kazują, że speł- niają wymagania, o których mowa w art. 276. Art. 60. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji ustanawiają funkcję zarząd zania ryzykiem, zorganizowaną w sposób ułatwiający wdrożenie systemu zarządzania ryzykiem.
   Art. 61. W przypadku gdy zakła d ubezpieczeń i zakład reasekuracji wykorzystują zewnętrzną ocenę wiarygodności kredytowej przy ustalaniu wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i przy obliczaniu kapi - tałowego wymogu wypłacalności, w celu uniknięcia nadmiern ego polegania na zewnętrznych instytucjach oceny wia ry- godności kredytowej, w miarę możliwości, weryfikują odpowiedniość tych zewnętrznych ocen wiarygodności kredytowej w ramach zarządzania ryzykiem, dokonując dodatkowych ocen oraz uwzględniając wykonawcz e standardy techniczne Komisji Europejskiej wydane na podstawie art. 44 ust. 4a dyrektywy 2009/138/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacal - ność II) ( Dz. Urz. UE L 335 z 17.12.2009, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą 2009/138/WE ”. Art. 62. W przypadku zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji stosujących zatwierdzony przez organ nadzoru peł ny albo częściowy model wewnętrzny funkcja zarządzania ryzykiem obejmuje dodatkowo następujące zadania:

1. opracowanie i wdrożenie modelu wewnętrznego;

2. weryfikację i walidację modelu wewnętrznego;

3. opracowanie dokumentacji modelu wewnętrznego i dokumentacji późniejszych zmian wprowadzanych w modelu wewnętrznym;

4. analizę działania modelu wewnętrznego i opracowywanie w tym zakresie raportów podsumowujących;

5. informowanie zarządu o działaniu modelu wewnętrznego, ze wskazaniem obszarów wymagających poprawy, oraz bieżące
   powiadamianie zarządu o działaniach podejmowanych w celu usprawnienia poprzednio stwierdzonych przypadków, w których model wewnętrzny nie działał prawidłowo.
   Art. 63. 1. W ramach systemu zarządzania ryzykiem zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przepr owadzają włas ną ocenę ryzyka i wypłacalności, która obejmuje co najmniej:

6. ogólne potrzeby w zakresie wypłacalności przy uwzględnieniu specyficznego profilu ryzyka, zatwierdzonych limitów tolerancji ryzyka oraz strategii działalności zakładu;

7. ciągłą zgodność z kapitałowym wymogiem wypłacalności i minimalnym wymogiem kapitałowym oraz wymogami odnoszącymi się do rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;

8. stopień odchylenia profilu ryzyka danego zakładu od założeń stanowiących podst awę kapitałowego wymogu wypła- calności obliczonego według formuły standardowej lub przy zastosowaniu częściowego albo pełnego modelu wewnętrznego zakładu.

Dziennik Ustaw – 33 – Poz. 838

2. W przypadku towarzystw ubezpieczeń wzajemnych uznanych za małe własna ocena ryzyka i wypłacalności obej- muje co najmniej potrzeby, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz:

1. ciągłą zgodność z wymogami odnoszącymi się do rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;
2. sporządzenie prognozy wartości składki przypisanej brutto w kolejnych 5 latach obrotowych działalności.

3. Na potrzeby stosowania ust. 1 pkt 1 zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji posiadają procedury odpowiednie do charakteru, skali i złożoności ryzyk właściwych dla jego działalności, umożliwiające im właściw e określenie i ocenę ryzy k napotykanych w perspektywie krótkoterminowej i długoterminowej, na jakie są lub mogą być narażone. Zakłady przed stawiają metody stosowane do dokonania tej oceny.
4. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stos uje korektę dopasowującą do odpowiedniej struk tury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka lub korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka, zakład przeprowadza ocenę ciągłej zgodności z kapitał owym wymogiem wypłacal - ności i minimalnym wymogiem kapitałowym z uwzględnieniem i bez uwzględnienia tych korekt.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli stosowany jest model wewnętrzny, ocenę przeprowadza się wraz z przekalibrowaniem przekszta łcającym wewnętrzne dane dotyczące ryzyka na miarę ryzyka i kalibrację kapitałowego wymogu wypłacalności.
6. Własna ocena ryzyka i wypłacalności stanowi integralną część strategii działalności i jest uwzględniana przy podej - mowaniu strategicznych decyzji p rzez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji.
7. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przeprowadzają własną ocenę ryzyka i wypłacalności co najmniej raz w roku, a także bezzwłocznie po wystąpieniu istotnych zmian w profilu ryzyka zakładu.
8. Zakład ub ezpieczeń i zakład reasekuracji informują organ nadzoru o wynikach przeprowadzonej własnej oceny ryzyka i wypłacalności zgodnie z przepisami art. 304 i art. 306 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/3 5 z dnia 10 października 2014 r. uzupełniająceg o dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE w sprawie podejmowa - nia i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) ( Dz. Urz. UE L 12 z 17.01.2015, s. 1),
   zwanego dalej „rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/35 ”.
9. Własna ocena ryzyka i wypłacalności nie służy do obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego.
   Art. 64. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają efektywny system kontroli wewnętrznej, który obej- muje w szczególności procedury administracyjne i księgowe, organizację kontroli wewnętrznej, odpowiednie ustalenia w za- kresie sporządzania raportów na wszystkich szczeblach struktury organizacyjnej zakładu oraz funkcję zgodności z przepisami.
10. Funkcja zgodności z przepisami obejmuje:

1. doradzanie zarządowi i radzie nadzorczej zakładu w zakresie zgodności wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej z przepisami prawa;
2. ocenę możliwego wpływu wszelkich zmian stanu prawnego na o peracje zakładu;
3. określenie i ocenę ryzyka związanego z nieprzestrzeganiem przepisów prawa, regulacji wewnętrznych oraz przyjętych przez zakład standardów postępowania.
   Art. 65. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają skuteczną funkcję au dytu wewnętrznego, która obej - muje ocenę adekwatności i efektywności systemu kontroli wewnętrznej i innych elementów systemu zarządzania.

2. Funkcja audytu wewnętrznego jest obiektywna i niezależna od funkcji operacyjnych.

3. Osoba lub komórka organizacyjn a wykonująca funkcję audytu wewnętrznego, z zastrzeżeniem art. 271 rozporzą- dzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35, nie może wykonywać tej funkcji łącznie z innymi funkcjami należącymi do systemu zarządzania.

4. O wynikach i zaleceniach audytu wewnętrzneg o jest informowany zarząd zakładu ubezpieczeń i zarząd zakładu reasekuracji, które określają, jakie działania mają zostać podjęte w odniesieniu do wyników i zaleceń audytu wewnętrznego, oraz zapewniają wykonanie tych działań.

5. Rada nadzorcza zakładu ubez pieczeń i rada nadzorcza zakładu reasekuracji odpowiadają za weryfikację realizacji działań zarządu podjętych w związku z wynikami i zaleceniami audytu wewnętrznego.

Dziennik Ustaw – 34 – Poz. 838

Art. 66. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają skuteczną funkcję aktuaria lną. 2. Do celów funkcji aktuarialnej należy w szczególności:

1. koordynacja ustalania wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;
2. zapewnienie adekwatności metodyki stosowanych modeli, jak również założeń przyjętych do ustalania wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;
3. ocena, czy dane wykorzystane do ustalania wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności są wystarczające i czy są odpowiedniej jakości;
4. porównywa nie najlepszych oszacowań z danymi wynikającymi ze zgromadzonych doświadczeń;
5. informowanie zarządu i rady nadzorczej zakładu ubezpieczeń oraz zarządu i rady nadzorczej zakładu reasekuracji o wiarygodności i adekwatności ustalania wartości rezerw techni czno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;
6. nadzorowanie ustalania wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności w przypadkach sto - sowania przybliżeń, w tym podejścia indywidualnego;
7. wyrażanie opinii na temat ogólnej poli tyki przyjmowania ryzyka do ubezpieczenia;
8. wyrażanie opinii na temat adekwatności rozwiązań w zakresie reasekuracji;
9. współpracowanie przy efektywnym wdrażaniu systemu zarządzania ryzykiem, w szczególności w zakresie:
   a) modelowania ryzyka stanowiąceg o podstawę obliczeń kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu
   kapitałowego,
   b) własnej oceny ryzyka i wypłacalności zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji, o której mowa w art. 63;
10. ustalanie wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowyc h dla celów rachunkowości.
    Art. 67. 1. Osobą nadzorującą funkcję aktuarialną w zakładzie ubezpieczeń i zakładzie reasekuracji może być wyłącz- nie aktuariusz.

2. Aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną powołuje i odwołuje zarząd, a jeżeli aktuariusz nadzorujący funkcję aktuarialną jest członkiem zarządu – organ właściwy w sprawie powołania lub odwołania zarządu.
3. Organ właściwy w sprawie powołania aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną powołuje nowego aktuariusza nadzorującego funk cję aktuarialną nie później niż w terminie 30 dni od dnia odwołania poprzedniego aktuariusza.
4. W razie naruszenia przez organ właściwy w sprawie powołania aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną obo - wiązku, o którym mowa w ust. 3, organ nadzoru jes t uprawniony do wskazania, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną na okres nieprzekraczający 6 miesięcy.
5. Aktuariusz nadzorujący funkcję aktuarialną niezwłocznie informuje zarząd zakładu ubezpieczeń i zarzą d zakładu reasekuracji o ujawnieniu podczas realizacji celów funkcji aktuarialnej faktów wskazujących na popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego lub naruszenie przepisów prawa.
6. Aktuariusz nadzorujący funkcję aktuarialną, w terminie 30 dni o d dnia poinformowania zarządu zakładu ubezpieczeń
   lub zakładu reasekuracji o ujawnieniu faktów, o których mowa w ust. 5, informuje organ nadzoru o ujawnionych faktach oraz podjętych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji działaniach w związku z ich ujawnieniem.
   Art. 68. 1. Aktuariuszem jest osoba fizyczna wykonująca czynności w zakresie matematyki ubezpieczeniowej, finan - sowej i statystyki, wpisana do rejestru aktuariuszy.
7. Organ nadzoru prowadzi rejestr aktuariuszy.
8. Do rejestru aktuariuszy może być wpisana osoba fizyczna, która spełnia następujące wymagania:

1. ukończyła studia wyższe;

2. przez okres co najmniej roku wykonywała czynności z zakresu matematyki ubezpieczeniowej, finansowej i statystyki,
   pod kierunkiem aktuariusza;

3. złożyła z pozytywnym wynikiem egzamin aktuarialny;

4. posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

5. korzysta z pełni praw publicznych;

6. nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstwo prze - ciwko mieniu lub za przestępstwo skarbowe.

Dziennik Ustaw – 35 – Poz. 838

4. Wymogu złożenia egzaminu aktuarialnego nie stosuje się do osoby fizycznej, która:

1. uzyskała zwolnienie z egzaminu aktuarialnego, o którym mowa w ust. 5;
2. posiada pozytywną opinię aktuariusza, pod kierunkiem które go wykonywała czynności, o których mowa w ust. 3 pkt 2.

5. Komisja Egzaminacyjna dla Aktuariuszy, zwana dalej „Komisją ”, na wniosek kandydata na aktuariusza, zwalnia go z wymogu złożenia egzaminu aktuarialnego, jeżeli ukończył on uznane przez Komisję studi a wyższe, o których mowa
   w art. 70 ust. 5 pkt 4, oraz złożył z wynikiem pozytywnym egzaminy na tych studiach przeprowadzone w formie pisemnej, a od ukończenia studiów nie upłynęło więcej niż 3 lata.
6. Organ nadzoru, w drodze decyzji wydanej na wniosek zai nteresowanej osoby, dokonuje wpisu do rejestru aktuariuszy .
7. Wpis aktuariusza do rejestru aktuariuszy obejmuje:

1. imię i nazwisko, datę urodzenia i miejsce zamieszkania;
2. numer zaświadczenia Komisji o złożeniu egzaminu aktuarialnego albo informację o zwolnieniu z wymogu złożenia egzaminu;
3. datę wpisu.

8. Aktuariusz niezwłocznie zgłasza organowi nadzoru zmianę danych podlegających wpisowi.
9. Rejestr aktuariuszy jest ogłaszany przez ministra właściwego do spraw instytucji finansowych w Dzienniku Urzę- dowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski ”.
10. Organ nadzoru, po uzyskaniu opinii ogólnopolskich organizacji aktuariuszy, może zwolnić od wymogu złożenia egza - minu aktuarialnego osobę, która uzyskała uprawnienia aktuarialne w innym państwie oraz któr a spełnia warunki, o których mowa w ust. 3 pkt 4–6. Art. 69. 1. Organ nadzoru, w drodze decyzji, skreśla aktuariusza z rejestru aktuariuszy w przypadku:

1. wniosku aktuariusza;
2. utraty przez aktuariusza pełnej zdolności do czynności prawnych;
3. prawomocnego orzeczenia wobec aktuariusza utraty praw publicznych;
4. skazania aktuariusza prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstwo przeciwko mieniu lub za przestępstwo skarbowe;
5. orzeczenia prawo mocnym wyrokiem sądu o pozbawieniu prawa do wykonywania zawodu aktuariusza.

2. Organ nadzoru skreśla aktuariusza z rejestru aktuariuszy również w przypadku śmierci aktuariusza. Czynność ta nie wymaga decyzji.18) Art. 70. 1. Tworzy się Komisję.
3. Osoby wch odzące w skład Komisji powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw instytucji finansowych na wnio sek organu nadzoru.
4. Komisja składa się z:

1. przewodniczącego Komisji;
2. zastępcy przewodniczącego Komisji;
3. sekretarza Komisji;
4. siedmiu członków Komisji.

4. W skład Komisji wchodzą osoby posiadające wiedzę z zakresu matematyki ubezpieczeniowej, finansowej i statys tyki.
5. Do zadań Komisji należy w szczególności:

1. przygotowywanie testów egzaminacyjnych;

2. przeprowadzanie egzaminów aktuarialnych;

3. Zdanie drugie dodane przez art. 29 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 36 – Poz. 838

3. rozpatrywanie odwołań od wyników egzaminów, składanych przez jego uczestników;
4. uznawanie, na wniosek jednostek organizacyjnych uczelni uprawnionych do nadawania stopnia naukowego doktora nauk ekonomicznych, matematycznych lub fizycznych, po zasięgni ęciu opinii ogólnopolskich organizacji aktuariuszy, studiów wyższych ukończonych w Rzeczypospolitej Polskiej lub zagranicznych studiów wyższych uznawanych w Rzeczy pospolitej Polskiej za równorzędne, które zakresem kształcenia obejmują zakres egzaminu aktu arialnego lub częściowy zakres egzaminu aktuarialnego, oraz cofanie tego uznania.

6. Za udział w przeprowadzeniu egzaminu aktuarialnego, udział w posiedzeniu Komisji oraz za przygotowanie zadań egzaminacyjnych osobom wchodzącym w skład Komisji przysługuje wynagrodzenie.
7. Obsługę Komisji zapewnia Urząd.
8. W przypadku uznania przez Komisję studiów wyższych, o którym mowa w ust. 5 pkt 4, Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego zawiera z uczelnią umowę, o której mowa w art. 61 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkol nic- twie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r. poz. 742, z późn. zm.19)). Art. 71. 1. Tematy egzaminów aktuarialnych dotyczą w szczególności zagadnień z zakresu matematyki ubezpiecze- niowej, finansowej i statystyki.
9. Warunkiem przystąpienia do egzaminu aktuarialnego jest złożenie w Urzędzie pisemnego wniosku o przystąpienie do egzaminu oraz wniesienie opłaty egzaminacyjnej.
10. Urząd jest odpowiedzialny za przechowywanie testów egzaminacyjnych.
11. Urząd nie ponosi kosztów uczestn ika związanych z przystąpieniem do egzaminu aktuarialnego.
12. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości co do trybu przeprowadzenia egzaminu aktuarialnego lub merytorycz- nych błędów popełnionych przez osoby wchodzące w skład Komisji organ nadzoru może uniew ażnić egzamin aktu arialny i zarządzić jego powtórzenie.
    Art. 72. 1. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w drodze rozporządzenia:

1. nadaje Komisji regulamin, uwzględniając konieczność zapewnienia dział ania Komisji w sposób sprawny i skutecz ny;
2. ustala wysokość opłat egzaminacyjnych dla osób składających egzaminy aktuarialne przed Komisją i sposób ich uiszcza- nia, uwzględniając koszty przeprowadzenia egzaminu i zasady dostępu do zawodu aktuariusza oraz mając na wzglę- dzie, aby opłata ta nie była wyższa niż 25 % przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej ogłoszonego przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za poprzedni rok kalendarzowy;
3. ustala wysokość wynagrodzenia dla osób wchodzących w skład Komisji oraz przypadki, gdy wynagro dzenie to nie przysługuje, uwzględniając nakład pracy i zakres obowiązków osób wchodzących w skład Komisji.

2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia:

1. zakres obowiązujących tematów egzaminu aktuarialnego,
2. sposób i tryb przeprowadzania egzaminu aktuarialnego,
3. sposób kontroli przeprowadzenia egzaminu aktuarialnego,
4. sposób i tryb uznawania studiów wyższych, o których mowa w art. 70 ust. 5 pkt 4, oraz cofania tego uznania,
5. sposób i tryb zwalniania kandy data z egzaminu aktuarialnego
   – uwzględniając konieczność sprawdzenia wiedzy, umiejętności i kompetencji kandydatów, sprawnego przeprowadzenia egzaminów oraz działania Komisji w sposób sprawny i skuteczny.
   Art. 73. 1. Zakład ubezpieczeń może, w drodze outs ourcingu, powierzyć, w formie pisemnej, wykonywanie czynności
   ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 4 ust. 7 pkt 3, ust. 8 i 9.

2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą, w drodze outsourcingu, powierzyć, w formie pisemnej, wykonywa- nie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 2 i 4 oraz ust. 5.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą, w drodze outsourcingu, powierzyć, w formie pisemnej, innym pod - miotom wykonywanie funkcji należących do systemu zarządzania.

19. Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2023 r. poz. 1088, 1234, 1672, 1872 i 2005 oraz z 2024 r. poz. 124 i 227 .

Dziennik Ustaw – 37 – Poz. 838

Art. 74. Outsourcing czynności ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych oraz funkcji należących do systemu zarzą- dzania może odbywać się, pod warunkiem że:

1. dostawca usług będzie współpracował z organem nadzoru w zakresie powierzonych czynności lub funkcji;
2. zakład ubezpieczeń, zakład reasekuracji, firma audytorska badająca sprawozdania finansowe zakładu ubezpieczeń i zakładu
   reasekuracji, firma audytorska badająca sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu ubez pieczeń i zakładu reasekuracji oraz org an nadzoru będą posiadać dostęp do danych związanych z powierzonymi czyn nościami lub funkcjami;
3. organ nadzoru będzie miał możliwość przeprowadzania kontroli działalności i stanu majątkowego dostawcy usług w zakresie powierzonych czynności lub funkcji.
   Art. 75. 1. Outsourcing funkcji należących do systemu zarządzania oraz podstawowych lub ważnych czynności nie może odbywać się w sposób prowadzący do:
4. przekazania zarządzania zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji, o którym mowa w art. 368 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych;
5. przekazania wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej w sposób powodujący brak faktycznego wykonywania działalności przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;
6. pogorszenia jakości systemu zarządzania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
7. zwiększenia ryzyka operacyjnego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
8. pogorszenia możliwości monitorowania przez organ nadzoru przestrzegania przez zakład ube zpieczeń lub zakład reasekuracji jego obowiązków;
9. pogorszenia jakości świadczenia usług ubezpieczającym, ubezpieczonym lub uprawnionym z umów ubezpieczenia oraz cedentom.

2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zawiadamiają organ nadzoru co najmniej na 30 dni przed wdrożeniem outsourcingu funkcji należących do systemu zarządzania oraz podstawowych lub ważnych czynności, a także o istotnej zmianie w outsourcingu tych funkcji lub czynności.
   Art. 76. 1. Odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za szkody wy rządzone ubezpieczającym, ubezpieczonym lub uprawnionym z umów ubezpieczenia wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania outsourcingu nie można wyłą- czyć ani ograniczyć.
3. Odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji za szkody wyrządzo ne cedentom wskutek nie wyko nania
   lub nienależytego wykonania outsourcingu nie można wyłączyć ani ograniczyć.
   Art. 77. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji prowadzą ewidencję umów outsourcingu zawierającą co najmniej:

1. dane identyfikujące przedsiębi orców, z którymi zostały zawarte umowy powierzające wykonywanie czynności oraz funkcji należących do systemu zarządzania;
2. zakres powierzonych czynności i funkcji należących do systemu zarządzania oraz miejsce ich wykonywania;
3. okres obowiązywania umów . Rozdział 4
   Krajowy zakład ubezpieczeń i krajowy zakład reasekuracji wykonujące działalność w formie spółki akcyjnej
   Art. 78. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do krajowego zakładu ubezpieczeń i krajowego zakładu reasekuracji wykonujących działalność w formie spółki akcyjnej stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
   Art. 79. 1. Statut krajowego zakładu ubezpieczeń i statut krajowego zakładu reasekuracji wymagają przed zarejestro- waniem zatwierdzenia przez organ na dzoru.

2. Zmiany w statucie w zakresie:

1. siedziby lub firmy,

2. podwyższenia lub obniżenia kapitału zakładowego,

Dziennik Ustaw – 38 – Poz. 838

3. w przypadku:
   a) zakładu ubezpieczeń – zasięgu terytorialnego lub rzeczowego zakresu działalności,
   b) zakładu reasekuracji – zakresu działalności,
4. dotyczącym uprzywilejowania akcji lub uprawnień przyznanych akcjonariuszom osobiście,
5. tworzenia w ciężar kosztów funduszy, rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów rachunkowości i innych re zerw,
6. zasad reprezentacji,
7. gospodarowania majątkiem i aktywami zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji, w tym w zakresie określenia kom- petencji organów zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji,
8. funduszu organizacyjnego
   – wymagają przed zarejestrowaniem zatw ierdzenia przez organ nadzoru.
   Art. 80. 1. Kapitał zakładowy krajowego zakładu ubezpieczeń nie może być niższy niż nieprzekraczalny dolny próg minimalnego wymogu kapitałowego wymaganego dla grup ubezpieczeń, o których mowa w załączniku do ustawy, w za- kresie których krajowy zakład ubezpieczeń posiada zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej.

2. Kapitał zakładowy krajowego zakładu reasekuracji nie może być niższy niż nieprzekraczalny dolny próg minimal- nego wymogu kapitałowego wymaganego dla t ego zakładu.

3. Kapitał zakładowy jest pokrywany wkładem pieniężnym i podlega wpłaceniu w całości przed zarejestrowaniem kra- jowego zakładu ubezpieczeń i krajowego zakładu reasekuracji w Krajowym Rejestrze Sądowym.

4. Wpłaty na akcje nie mogą pochodzić z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz nie mogą mieć związku z finan - sowaniem terroryzmu.
   Art. 81. 1. Akcje zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji, z wyłączeniem akcji zdematerializowanych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obroci e instrumentami finansowymi, mogą być tylko akcjami imiennymi.

5. Zbycie akcji imiennych wymaga, wydanej w drodze decyzji, zgody organu nadzoru, jeżeli następuje w okresie do 12 miesięcy od dnia dokonania wpisu krajowego zakładu ubezpieczeń i krajowego zak ładu reasekuracji do Krajowego Rejestru Sądowego. Zbycie tych akcji bez zgody organu nadzoru jest nieważne.

6. W celu ustalenia składu akcjonariuszy zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., spółka, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, firmy inwestycyjne i banki powiernicze w rozumieni u tej ustawy przekazują, na żądanie zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będącego spółką publiczną i na jego koszt, w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia żądania, zakładowi ubezpie- czeń lub zakładowi reasekuracji informację o posiadaniu przez poszcze gólnych akcjonariuszy akcji tego zakładu ubezpie- czeń lub zakładu reasekuracji w liczbie zapewniającej co najmniej 5 % ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu.

7. Przekazanie zakładowi ubezpieczeń i zakładowi reasekuracji informacji, o których mowa w ust. 3, nie narusza obo- wiązku zachowania tajemnicy zawodowej określonej w przepisach ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

8. W przypadku wykluczenia akcji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji z obrotu zorganizowanego l ub wy- cofania akcji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji z obrotu zorganizowanego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadza nia instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, zakład ubez- pieczeń i zakład reasekuracji dokonują, w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia decyzji w tej sprawie, zamiany akcji na okaziciela na akcje imienne. W okresie od dnia doręczenia decyzji do dnia dokonania zamiany nie można dokonywać obrotu akcjami na okaziciela.
   Art. 82. 1. Podmiot, który zamierza, bezpośrednio lub pośrednio, nabyć lub objąć akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowe go zakładu reasekuracji w liczbie zapewniającej osiągnięcie albo przekroczenie odpowied- nio jednej dziesiątej, jednej piątej, jednej trzeciej, jednej drugiej ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu lub udział u w kapitale zakładowym, zawiadamia organ na dzoru o zamiarze ich nabycia albo objęcia. Podmiot, który zamierza, bezpo- średnio lub pośrednio, stać się jednostką dominującą zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w sposób inny niż przez nabycie albo objęcie akcji lub praw z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w liczbie zapewniającej większość ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu, zawiadamia o tym zamiarze organ nadzoru.

Dziennik Ustaw – 39 – Poz. 838

2. Za pośrednio stającego się jednostką dominującą krajowego zakładu ubezpieczeń lub kr ajowego zakładu reaseku - racji albo pośrednio nabywającego lub obejmującego akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji uważa się jednostkę dominującą w stosunku do podmiotu, który nabywa albo obejmuje akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji bezpośrednio, jak również podmiot, który podej - muje działania powodujące, że stanie się on jednostką dominującą w stosunku do podmiotu, który jest jednostką dominującą krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji albo posiada akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji.
3. W przypadku gdy podmiot, który zamierza:

1. bezpośrednio nabyć albo objąć akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu rease- kuracji lub stać się jednostką dominującą krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, jest jednostką zależną – zawiadomienie składa tylko ten podmiot łącznie z jego pierwotn ą jednostką dominującą;
2. pośrednio nabyć albo objąć akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji lub stać się jednostką dominującą krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, jest jednostk ą zależną – zawiadomienie składa tylko jego pierwotna jednostka dominująca.

4. Obowiązek zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także:

1. zastawnika i użytkownika akcji, jeżeli zgodnie z art. 340 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółe k hand lo- wych są oni uprawnieni do wykonywania prawa głosu z akcji;
2. podmiotu, który uzyskał prawo głosu na walnym zgromadzeniu na poziomach określonych w ust. 1 w wyniku zdarzeń innych niż objęcie lub nabycie akcji lub praw z akcji krajowego zakładu ube zpieczeń lub krajowego zakładu rease - kuracji, w szczególności w wyniku zmiany statutu lub w następstwie wygaśnięcia uprzywilejowania lub ogra niczenia akcji co do prawa głosu, a także nabycia akcji lub praw z akcji zakładu ubezpie czeń lub zakładu rea sekuracji w liczbie zapewniającej osiągnięcie albo przekroczenie poziomów określonych w ust. 1 w ogólnej liczbie głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale zakładowym w wyniku dziedziczenia ; 3)20) podmiotu, który otrzymał akcje w wyniku zamiany obl igacji kapitałowych na akcje zgodnie z art. 27h ust. 1 pkt 2 lit. b tiret drugie ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz. U. z 2022 r. poz. 2244 oraz z 2023 r. poz. 825 i 1723 ).

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, obowiązek złożenia zawiado mienia powstaje przed przystąpieniem do wykonywania prawa głosu z akcji albo wykonywania uprawnień jednostki dominującej wobec zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji. Przepisy art. 83–98 stosuje się odpowiednio.
6. Do podmiotów, o których mowa w ust. 4, przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
7. Przepisy ust. 1–6 i 9 stosuje się odpowiednio w przypadku, w którym dw a lub więcej podmiotów działa w porozu- mieniu, którego przedmiotem jest wykonywanie prawa głosu z akcji na poziomach określonych w ust. 1 lub wykonywanie uprawnień jednostki dominującej krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji.
8. W przypadku działania w porozumieniu, o którym mowa w ust. 7, zawiadomienie składają wszystkie strony poro- zumienia łącznie.
9. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy nabycie albo objęcie akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub kra- jowego zakładu reasekuracji dokonywane jest przez instytucję kredytową lub firmę inwestycyjną mającą siedzibę na teryto- rium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w wykonaniu umowy o gwarancję e misji, o której mowa w art. 14a ust. 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowa- nego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, jeżeli:

1. prawa z akcji nie są wykonywane w celu ingerencji w zarządzanie krajowym zakładem ubezpieczeń lub krajowym zakładem reasekuracji oraz

2. akcje krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji zostaną zbyte w ciągu roku od dnia ich nabyc ia albo objęcia.

3. Dodany przez art. 14 pkt 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 r. o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alterna- tywnymi funduszami inwestycyjnymi, ustawy o obligacjach, ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 825 i 1723 ), która weszła w życie z dniem 1 października 2023 r.

Dziennik Ustaw – 40 – Poz. 838

Art. 83. 1. Podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, przekazuje wraz z zawiadomieniem informację o posiadanych bezpośrednio lub pośrednio akcjach lub prawach z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub kra- jowego zakładu reasekuracji, o którym mowa w art. 82 ust. 1, o jednostkach dominujących tego podmiotu i zawartych przez ten podmiot porozumieniach oraz o pozostawaniu przez ten podmiot w stanach faktycznych lub prawnych pozwalających innym podmiotom na wykonywanie praw z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji lub wykonywanie uprawnień jednostki dominującej krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji.
2. Podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, wskazuje w zawiadomieniu sposób realizacji zamiaru, którego dotyczy zawiadomienie, oraz przedkłada dowody wskazujące na istnienie zamiaru objętego zawiadomie- niem, w szczególności stosowną umowę lub porozumienie, a w przypadk u gdy zamiar ma zostać zrealizowany na rynku regulowanym – oświadczenie w tym zakresie.
3. W przypadku gdy podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, jest:

1. zakładem ubezpieczeń, zakładem reasekuracji, instytucją kredytową, zagrani czną firmą inwestycyjną w rozumieniu ustawy z dnia 2 9 lipca 200 5 r. o obrocie instrumentami finansowymi, spółką zarządzającą lub zarządzającym z UE w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, które uzyskały zezwolenie na wykonywanie działalności na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, lub

2. jednostką dominującą lub podmiotem pozostającym w podobnym stosunku do zakładu ubezpieczeń, zakładu reaseku- racji, instytucji kredytowej, firmy inwestycyjnej, spółki zarządzającej lub zarządzającego z UE w rozumieniu ustawy
   o funduszach inwestycyjnych, które uzyskały zezwolenie na wykonywanie działalności na terytorium państwa człon- kowskiego Unii Europejskiej
   – zawiadomienie zawiera odpowiednią informację w tym zakresie, wskazującą w szczególności naz wę i siedzibę zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, instytucji kredytowej, firmy inwestycyjnej, spółki zarządzającej lub zarządzającego
   z UE, o których mowa w pkt 2. Jeżeli nie zachodzą okoliczności wymienione w pkt 1 i 2, zawiadomienie zawiera oświad- czenie w tym zakresie.
   Art. 84. 1. Podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, przedstawia wraz z zawiadomieniem informacje dotyczące:

3. identyfikacji podmiotu składającego zawiadomienie, osób zarządzających jego działalnością oraz osób przewidzianych do objęcia funkcji członków zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji – o ile pod- miot składający zawiadomienie planuje zmiany w tym zakresie;

4. identyfikacji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowe go zakładu reasekuracji, o którym mowa w art. 82 ust. 1;

5. działalności zawodowej, gospodarczej lub statutowej podmiotu składającego zawiadomienie i osób, o których mowa
   w pkt 1, a w szczególności przedmiotu tej działalności, zakresu i miejsca jej prowadz enia oraz dotychczasowego jej przebiegu, a także wykształcenia posiadanego przez podmiot składający zawiadomienie, będący osobą fizyczną, i osób, o których mowa w pkt 1;

6. grupy, w skład której wchodzi podmiot składający zawiadomienie, a w szczególności j ej struktury, wchodzących w jej skład podmiotów, prawnych i faktycznych powiązań kapitałowych, finansowych i osobowych z innymi podmio tami;

7. sytuacji ekonomiczno -finansowej podmiotu składającego zawiadomienie;

8. skazania prawomocnym wyrokiem za przest ępstwo lub przestępstwo skarbowe, postępowań warunkowo umorzonych oraz zakończonych ukaraniem postępowań dyscyplinarnych, jak również innych zakończonych postępowań admini- stracyjnych i cywilnych, dotyczących podmiotu składającego zawiadomienie lub osób, o których mowa w pkt 1, mogące mieć wpływ na ocenę podmiotu składającego zawiadomienie w świetle kryteriów określonych w art. 90 ust. 2;

9. toczących się postępowań karnych o przestępstwo umyślne, z wyłączeniem przestępstw ściganych z oskarżenia prywat- nego , lub postępowań w sprawie o przestępstwo skarbowe, jak również innych toczących się postępowań administra- cyjnych, dyscyplinarnych i cywilnych, mogące mieć wpływ na ocenę podmiotu składającego zawiadomienie w świetle kryteriów określonych w art. 90 ust. 2, prowadzonych przeciwko podmiotowi składającemu zawiadomienie lub osobom,
   o których mowa w pkt 1, lub postępowań związanych z działalnością tego podmiotu lub tych osób;

10. działań zmierzających do nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji w liczbie zapewni ającej osiągnięcie lub przekro- czenie poziomów określonych w art. 82 ust. 1 albo stania się jednostką dominującą krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, a w szczególności docelowego udziału w ogólnej liczbie głosów na walnym zgro- madzeniu krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, związanych z tym udziałem uprawnień, sposobu i źródeł finansowania nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji, zawartych w związku z tymi działaniami umów oraz działania w porozumien iu z innymi podmiotami;

Dziennik Ustaw – 41 – Poz. 838

9. zamiarów podmiotu składającego zawiadomienie w odniesieniu do przyszłej działalności krajowego zakładu ubezpie- czeń lub krajowego zakładu reasekuracji, w szczególności w zakresie planów marketingowych, operacyjnych, finan so- wych oraz dotyczących organizacji i zarządzania, z uwzględnieniem zobowiązań, o których mowa w art. 90 ust. 3.

2. Informacje w zakresie kwalifikacji i doświadczenia zawodowego, a także informacje w zakresie określonym w ust. 1 pkt 6 i 7, nie są wymagane w odniesieniu do podmiotu składającego zawiadomienie i osób zarządzających jego działalnoś - cią, jeżeli podmiot składający zawiadomienie jest instytucją kredytową, zakładem ubezpieczeń, zakładem reasekuracji, firmą inwestycyjną, spółką zarządzającą lub zarządzają cym z UE w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, które uzys- kały zezwolenie na wykonywanie działalności w państwie członkowskim Unii Europejskiej, o ile okoliczność ta zo stanie wykazana w zawiadomieniu.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty, które należy załą czyć do zawiadomienia w celu przedstawienia informacji określonych w ust. 1, mając na względzie zapewnienie proporcjonal- ności wymaganych informacji w zależności od zamier zonego wpływu podmiotu składającego zawiadomienie na zarządzanie krajowym zakładem ubezpieczeń lub krajowym zakładem reasekuracji.
   Art. 85. 1. Zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, i załączane do niego dokumenty sporządza się w języku polskim lub tłumaczy na język polski. Tłumaczenie może być sporządzone wyłącznie przez tłumacza przysięgłego lub właś ci- wego konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Dokumenty urzędowe przed tłumaczeniem wymagają zalegalizowania przez konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązku legalizacji nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej. Art. 86. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy prawo państwa właściwego nie przewiduje spo rządzania wymaganych dokumentów, podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, lub osoba, której spra wa dotyczy, może, w miejsce tych dokumentów, złożyć oświadczenie zawierające wymagane informacje.
   Art. 87. 1. Podmiot składający zawia domienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, niemający miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu albo siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustanawia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pełnomocnika do doręczeń w toku postępowania w przedmiocie zawiadomienia.
5. W razie niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, pisma w toku postępowania pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia. O skutku tym organ nadzoru informuje na piśmie podmiot składający zawiadomienie.
   Art. 88. W przypad ku gdy podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, jest podmiotem, o którym
   mowa w art. 83 ust. 3 pkt 1 lub 2, organ nadzoru występuje na piśmie do organów nadzorczych państw członkowskich Unii Europejskiej o przekazanie informacji w zakresie określonym w art. 90 ust. 2 w celu ustalenia, czy zachodzi przesłanka, o której mowa w art. 90 ust. 1 pkt 3. Art. 89. 1. Organ nadzoru niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 82 ust. 1, nie później jednak niż w terminie 2 dni roboczych, potwierdza w formie pisemnej jego otrzymanie.
6. W przypadku gdy zostały stwierdzone braki w zawiadomieniu lub gdy n ie zostały załączone do niego wymagane informacje lub dokumenty, organ nadzoru wzywa podmiot składający zawiadomieni e do uzupełnienia tych braków w wy- znaczonym terminie.
7. Organ nadzoru niezwłocznie po otrzymaniu informacji lub dokumentów stanowiących uz upełnienie zawiadomienia, nie później jednak niż w terminie 2 dni roboczych, potwierdza w formie pisemnej ich otrzymanie.
8. Organ nadzoru wraz z potwierdzeniem otrzymania zawiadomienia i wymaganych informacji i dokumentów infor- muje podmiot składający zawi adomienie o dacie upływu terminu na doręczenie decyzji w przedmiocie sprzeciwu, o której mowa w art. 90 ust. 1.
9. Organ nadzoru może, przed upływem 50. dnia roboczego terminu na doręczenie decyzji w przedmiocie sprzeciwu, pisemnie wezwać podmiot składając y zawiadomienie do przekazania dodatkowych, niezbędnych informacji lub dokumen- tów, w terminie 20 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, a w przypadku gdy:

1. miejsce zamieszkania lub siedziba podmiotu składającego zawiadomienie znajduje się w państwie niebędącym pań - stwem członkowskim Unii Europejskiej lub nadzór nad nim sprawują organy nadzorcze państwa niebędącego pań - stwem członkowskim Unii Europejskiej, lub

2. podmiot składający zawiadomienie nie jest podmiotem podlegającym nadzorowi ubezpieczeniowe mu, nadzorowi nad
   rynkiem kapitałowym lub nadzorowi bankowemu sprawowanemu przez organy nadzorcze państwa członkowskiego Unii Europejskiej
   – w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż 2 0 i nie dłuższym niż 30 dni roboczych, licząc od dnia otrzymania wezwania , wskazując zakres żądanych informacji lub dokumentów.

Dziennik Ustaw – 42 – Poz. 838

6. W przypadku wezwania, o którym mowa w ust. 5, następuje zawieszenie biegu terminu na doręczenie decyzji w przedmiocie sprzeciwu od dnia wysłania wezwania do dnia otrzymania informacji lub dokumentów , nie dłużej jednak niż do upływu terminu na przekazanie informacji lub dokumentów.
7. Organ nadzoru w formie pisemnej potwierdza otrzymanie informacji lub dokumentów, o których mowa w ust. 5, w terminie nie dłuższym niż 2 dni robocze, licząc od dnia ich o trzymania.
8. W przypadku kolejnych wezwań organu nadzoru do przekazania dodatkowych informacji lub dokumentów nie sto- suje się terminów przekazania informacji lub dokumentów, o których mowa w ust. 5. Wezwania te nie powodują zawiesze- nia biegu terminu na do ręczenie decyzji w przedmiocie sprzeciwu.
   Art. 90. 1. Organ nadzoru zgłasza, w drodze decyzji, sprzeciw co do nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji lub co do stania się jednostką dominującą krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekur acji, jeżeli:

1. podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, nie uzupełnił w wyznaczonym terminie braków w zawiadomieniu lub załączanych do zawiadomienia dokumentów i informacji;
2. podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, nie przekazał w terminie dodatkowych informacji lub dokumentów żądanych przez organ nadzoru;
3. uzasadnione jest to potrzebą ostrożnego i stabilnego zarządzania krajowym zakładem ubezpieczeń lub krajowym zakładem reasekuracji z uwagi na możli wy wpływ podmiotu składającego zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, na krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji lub z uwagi na ocenę sytuacji finansowej podmiotu składającego zawiadomienie.

2. W ramach oceny istnienia przesłanki, o której mowa w ust. 1 pkt 3, organ nadzoru bada, czy podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, wykazał, że:

1. daje rękojmię wykonywania swoich praw i obowiązków w sposób należycie zabezpieczający interesy ubezpieczają- cych, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia;
2. daje rękojmię wykonywania swoich praw i obowiązków w sposób należycie zabezpieczający interesy ubezpieczają- cych, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających r easekuracji oraz cedentów;
3. osoby, które będą kierować działalnością zakładu ubezpieczeń, dają rękojmię prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń w sposób należycie zabezpieczający interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpie- czenia oraz posiadają odpowiednie doświadczenie zawodowe;
4. osoby, które będą kierować działalnością zakładu reasekuracji, dają rękojmię prowadzenia spraw zakładu reasekuracji w sposób należycie zabezpieczający interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub up rawnionych z umów ubezpie- czenia podlegających reasekuracji oraz cedentów;
5. jest w dobrej kondycji finansowej, w szczególności w odniesieniu do aktualnego zakresu prowadzonej działalności, jak również wpływu realizacji planów inwestycyjnych na przyszłą sy tuację finansową podmiotu składającego zawia- domienie i przyszłą sytuację finansową zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
6. zapewni przestrzeganie przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wymogów ostrożnościowych wynikających z przepisów pr awa, w tym wypłacalności, kontroli wewnętrznej, zarządzania ryzykiem, a w szczególności że struktura grupy, w której skład wejdzie zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, umożliwiać będzie sprawowanie efektyw- nego nadzoru oraz skuteczną wymianę informac ji pomiędzy organami nadzorczymi i ustalenie zakresów właściwości tych organów;
7. środki finansowe związane z nabyciem albo objęciem akcji lub praw z akcji lub podjęciem innych działań zmierzają- cych do stania się jednostką dominującą, powodujących, że zak ład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stanie się jed- nostką zależną, nie pochodzą z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz nie mają związku z finansowaniem terro- ryzmu, ani w związku z zamierzonym nabyciem albo objęciem akcji lub praw z akcji lub podj ęciem innych działań zmierzających do stania się jednostką dominującą nie zachodzi zwiększone ryzyko popełnienia przestępstwa, a także wystąpienia innych działań związanych z wprowadzaniem do obrotu śro dków finansowych pochodzących z nielegal- nych lub nieuj awnionych źródeł lub finansowaniem terroryzmu.

3. Dokonując oceny, o której mowa w ust. 1 pkt 3, organ nadzoru uwzględnia w szczególności złożone w związku z postępowaniem zobowiązania podmiotu dotyczące krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji oraz ostrożnego i stabilnego nim zarządzania.

4. Organ nadzoru może, w terminie określonym w art. 91 ust. 1, wydać decyzję o stwierdzeniu braku podstaw do zgło- szenia sprzeciwu, jeżeli stwierdzi, że nie zachodzą okoliczności wskazane w ust. 1.

Dziennik Ustaw – 43 – Poz. 838

5. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 4, organ nadzoru może ustalić termin nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji albo uzyskania uprawnień jednostki dominującej krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reaseku - racji. Termin ten może być wydłużony z urzędu lub na wniosek podmiotu składającego zawiadomienie.
   Art. 91. 1. Organ nadzoru doręcza decyzję w przedmiocie sprzeciwu, o której mowa w art. 90 ust. 1, w terminie 60 dni roboczych od dnia otrzymania zawiadomienia i wymaganych informacji i dokumentów, nie później niż w terminie 2 dni roboczych od dnia jej wydania.
6. Terminy przewidziane dla doręczenia decyzji kończącej postępowanie w przedmiocie zawiadomienia uważa się za zachowane, jeżeli przed ich upływem decyzja została nadana w placówc e pocztowej operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 202 3 r. poz. 1640 oraz z 2024 r. poz. 467 ) albo wysłana na adres do doręczeń elektronicznych, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 18 listopad a 2020 r. o do ręczeniach elek- tronicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 285, 1860 i 2699 ), zwany dalej „adresem do doręczeń elektronicznych”.
   Art. 92. Podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1, może zrealizować zamiar objęty zawia- domieniem, jeżeli organ nadzoru nie doręczy decyzji w przedmiocie sprzeciwu w terminie 60 dni roboczych, o którym mowa w art. 91 ust. 1, albo jeżeli przed upływem tego terminu organ nadzoru wyda decyzję o stwierdzeniu braku podstaw do zgłoszenia sprzeciwu.
   Art. 93. W przypadku uchylenia przez sąd administracyjny decyzji w przedmiocie sprzeciwu termin 60 dni roboczych, o którym mowa w art. 91 ust. 1, biegnie od dnia, w którym organowi nadzoru doręczono prawomocny wyrok sądu admini- stracyjnego.
   Art. 94. 1. W przypadku nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji:

1. z naruszeniem przepisu art. 82 ust. 1 albo
2. pomimo zgłoszenia przez organ nadzoru sprzeciwu, o którym mowa w art. 90 ust. 1, albo
3. przed upływem terminu na zgłoszenie przez organ nadzoru sprzeciwu, o którym mowa w art. 90 ust. 1, albo
4. po wyznaczonym przez organ nadzoru terminie na nabycie albo objęcie akcji lub praw z akcji, o którym mowa w art. 90 ust. 5 – z akcji tych nie może być wykonywane prawo głosu, z zastrzeżeniem art. 95 i art. 96.

2. W przypad ku wykonywania uprawnień jednostki dominującej krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego za kładu
   reasekuracji:

1. z naruszeniem przepisu art. 82 ust. 1 albo
2. pomimo zgłoszenia przez organ nadzoru sprzeciwu, o którym mowa w art. 90 ust. 1, albo
3. przed upływem terminu na zgłoszenie przez organ nadzoru sprzeciwu, o którym mowa w art. 90 ust. 1, albo
4. uzyskanych po upływie terminu, o którym mowa w art. 90 ust. 5 – członkowie zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji p owołani przez jednostkę domi - nującą lub będący członkami zarządu, prokurentami lub osobami pełniącymi kierownicze funkcje w jednostce dominującej nie mogą uczestniczyć w czynnościach z zakresu reprezentacji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakł adu reasekuracji.

3. W przypadku gdy nie można ustalić, którzy członkowie zarządu zostali powołani przez jednostkę dominującą, po- wołanie zarządu jest bezskuteczne od dnia uzyskania przez ten podmiot uprawnień jednostki dominującej krajowego zakładu ubezpie czeń lub krajowego zakładu reasekuracji, z zastrzeżeniem art. 95 i art. 96.

4. Uchwały walnego zgromadzenia krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji podjęte z na- ruszeniem przepisu ust. 1 są nieważne, chyba że spełniają wymogi kworum oraz większości głosów bez uwzględnienia głosów nieważnych. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały walnego zgromadzenia przysługuje również organ owi nadzoru. Przepisy art. 425 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych stosuje się odpowiednio.

5. Czynności z zakresu reprezentacji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji podejmo- wane z udziałem członków zarzą du z naruszeniem przepisów ust. 2 i 3 są nieważne. Przepis art. 58 § 3 ustawy z dnia 23 kwiet nia 1964 r. – Kodeks cywilny ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1610, 1615, 1890 i 1933 ) stosuje się odpowiednio.

6. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, 2 lub 3, organ na dzoru może, w drodze decyzji, nakazać zbycie akcji w wyznaczonym terminie.

Dziennik Ustaw – 44 – Poz. 838

7. Jeżeli akcje nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 6, organ nadzoru może nałożyć na akcjonariusza krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji ka rę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł, ustanowić w krajowym zakładzie ubezpieczeń lub krajowym zakładzie reasekuracji zarząd komisaryczny lub cofnąć zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub wykonywanie działalności reasekuracyjnej.
8. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 82 ust. 1, nabył lub objął akcje lub prawa z akcji, o których mowa w art. 82 ust. 1, i nie dochowuje zobowiązania, o którym mowa w art. 90 ust. 3, organ nadzoru może, w drodze decyzji, nałożyć na ten pod- miot karę pienię żną do wysokości odpowiadającej wartości tych akcji lub praw z akcji. Wartość akcji lub praw z akcji usta- lana jest na dzień ich nabycia albo objęcia według wartości godziwej, o której mowa w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.
9. Decyzja, o której mowa w ust. 8, jest natychmiast wykonalna.
10. Organ nadzoru może określić w decyzji, o której mowa w ust. 8, że kara pieniężna jest płatna w miesięcznych ratach.
11. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 82 ust. 1, wypełni zobowiązanie, o którym mowa w art. 90 ust. 3, przed upływem terminu wskazanego w decyzji, o której mowa w ust. 7, organ nadzoru wydaje decyzję o umorzeniu kary pienięż- nej, o której mowa w ust. 8:

1. w całości albo
2. w części odpowiadającej niezapłaconym p rzyszłym ratom – w przypadku określonym w ust. 10.
   Art. 94a. W przypadku zaległej kary pieniężnej, o której mowa w art. 94 ust. 7 i 8, organ nadzoru może nakazać kra- jowemu zakładowi ubezpieczeń lub krajowemu zakładowi reasekuracji, którego akcjonariuszem j est podmiot, na który zo- stała nałożona kara, przekazanie na poczet zaległej kary pieniężnej wraz z odsetkami wszelkich płatności dokonywanych przez krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji na rzecz tego akcjonariusza, w kwocie odpowiadają cej tej karze wraz z odsetkami.
   Art. 95. W przypadku gdy wymagają tego interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubez pieczenia, a wnioskodawca wykaże, że nie zachodzi przesłanka, o której mowa w art. 90 ust. 1 pkt 3, organ nadzoru może, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji, wydanej na wniosek akcjonariusza lub jednostki d omi- nującej krajowego zakładu ubezpieczeń, uchylić zakazy, o których mowa w art. 94 ust. 1, 2 lub 3. Do wniosku wnioskodawca
   dołącza informacje, o których mowa w art. 84 ust. 1. Art. 96. W przypadku gdy wymagają tego interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubez - pieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów, a wnioskodawca wykaże, że nie zachodzi przesłanka, o której mowa
   w art. 90 ust. 1 pkt 3, organ nadzoru może, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji, wydanej na wnio- sek akcjonariusza lub jednostki dominującej krajowego zakładu reasekuracji, uchylić zakazy, o których mowa w art. 94 ust. 1, 2 lub 3. Do wniosku wnioskodawca dołącza informacje, o których mowa w art. 84 ust. 1. Art. 97. Podmiot nabywający albo obejmujący akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, w trybie art. 82 ust. 1, informuje o nabyciu lub objęciu krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji, którego akcji nabycie albo objęcie dotyczy, w terminie 14 dni od dnia nabycia albo objęcia.
   Art. 98. 1. Jeżeli uzasadnione jest to potrzebą ostrożnego i stabilnego zarządzania krajowym zakładem ubezpieczeń lub krajowym zakładem reasekuracji, z uwagi na ocenę sytuacji finansowej podmiotu, który uzyskał bezpośrednio lub po- średnio prawo wykonywania głosu na walnym zgromadzeniu na poziomach określonych w art. 82 ust. 1 albo stał się bezpo- średnio lub pośrednio jednostką dominującą krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, lub z uwagi na możliwy wpływ tego podmiotu na krajowy zakład ubezpieczeń lub k rajowy zakład reasekuracji, a w szczeg ól- ności w przypadku stwierdzenia, że podmiot ten nie wykonuje zobowiązań, o których mowa w art. 90 ust. 3, organ nadzoru może, w drodze decyzji, zakazać wykonywania prawa głosu z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji posiad anych przez ten podmiot lub wykonywania uprawnień jednostki dominującej przysługujących temu pod- miotowi. Przy dokonywaniu oceny, czy zachodzi przesłanka do wydania tego zakazu, przepisy art. 90 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, jest natychmiast wykonalna.

3. Uchwała walnego zgromadzenia krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji jest nieważna, jeżeli przy jej podejmowaniu wykonano prawo głosu z akcji, w stosunku do których organ nadzoru wydał decyz ję, o której mowa w ust. 1, chyba że uchwała spełnia wymogi kworum oraz większości głosów oddanych bez uwzględnienia głosów nieważnych. Prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały przysługuje również organowi nadzoru. Przepisy art. 425 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych stosuje się odpowiednio.

4. Jeżeli organ nadzoru wydał na podstawie ust. 1 decyzję w przedmiocie zakazu wykonywania uprawnień jednostki dominującej, przepisy art. 94 ust. 2, 3 i 5 stosuje się odpow iednio.

Dziennik Ustaw – 45 – Poz. 838

5. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, organ nadzoru może, w drodze decyzji, nakazać zbycie akcji w wyznaczonym terminie.
6. Jeżeli akcje nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 5, organ nadzoru może nałożyć na akcjonari usza krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł, ustanowić w krajowym zakładzie ubezpieczeń lub krajowym zakładzie reasekuracji zarząd komisaryczny lub cofnąć zezwolenie na wykonywanie działal ności ubezpieczeniowej lub wykonywanie działalności reasekuracyjnej.
7. Na wniosek akcjonariusza lub jednostki dominującej organ nadzoru uchyla decyzję, o której mowa w ust. 1, jeżeli ustały okoliczności uzasadniające wydanie tej decyzji.
8. W przypadku gd y dwa lub więcej podmiotów działa w porozumieniu, o którym mowa w art. 82 ust. 7, przepisy
   ust. 1–7 stosuje się odpowiednio.
   Art. 99. 1. Podmiot, który zamierza zbyć bezpośrednio lub pośrednio akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubez- pieczeń lub krajo wego zakładu reasekuracji, powiadamia o zamiarze ich zbycia organ nadzoru, nie później niż na 14 dni przed planowanym zbyciem, jeżeli w wyniku zbycia:

1. jego udział w ogólnej liczbie głosów na walnym zgromadzeniu lub w kapitale zakładowym spadłby odpowied nio poni żej jednej dziesiątej, jednej piątej, jednej trzeciej, jednej drugiej lub
2. krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji przestałby być jego jednostką zależną.

2. Zamiar zbycia lub zbycie akcji lub praw z akcji krajowego zakładu ube zpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji przez jednostkę zależną uważa się za zamiar ich zbycia lub zbycie przez jednostkę dominującą.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy jednostką dominującą jest Skarb Państwa.
4. Podmiot zbywający akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji informuje o zbyciu krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji, którego akcji zbycie dotyczy, w terminie 14 dni, licząc od dnia zbycia.
   Art. 100. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zawiadamiają, po uzyska niu informacji, organ nadzoru o nabyciu lub objęciu albo zbyciu akcji lub praw z akcji przez akcjonariusza, jeżeli powoduje to powstanie sytuacji, o których mowa
   w art. 82 ust. 1 lub art. 99 ust. 1.
5. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dołączają do rocznego sprawozdania finansowego przedstawianego orga nowi
   nadzoru informację o posiadaniu przez akcjonariusza akcji dających mu minimum 5 % głosów na walnym zgro madzeniu lub minimum 5 % kapitału z akładowego.
6. Informacja, o której mowa w ust. 2, zawiera:

1. imię i nazwisko lub nazwę albo firmę akcjonariusza;

2. miejsce zamieszkania i adres zamieszkania lub siedzibę i adres siedziby akcjonariusza;

3. liczbę posiadanych akcji i procent odpowiadający ch im głosów na walnym zgromadzeniu.
   Art. 101. 1. Organ nadzoru może uznać zakład ubezpieczeń wykonujący działalność w formie spółki akcyjnej za małą
   spółkę akcyjną, w przypadku gdy spełnione są łącznie następujące warunki:
   1)21) roczna składka przypisana brutto zakładu nie przekracza równowartości w złotych 5,4 mln euro;
   2)21) łączne rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe brutto zakładu dla celów wypłac alności nie przekraczają równowartości w złotych 26,6 mln euro;
   3)21) łączne rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe brutto grupy dla celów wypłacalności nie przekr aczają równowartości w złotych 26,6 mln euro – jeżeli zakład wchodzi w skład grupy;

4. zakład nie wykonuje działalności w zakresie ubezpieczenia lub reasekuracji odpowiedzialności cywilnej, kredytu i gwarancji ubezpieczeniowej, chyba że stanowią one ryzyka dodatkowe;
   5)22) roczna składka przypisana brutto zakładu z reasekuracji czynnej nie przekracza równowartości w złotych 0,6 mln euro oraz 10 % łącznej składki przypisanej brutto;

5. W brzmieniu ustalonym przez art. 39 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 2 września 2023 r.

6. W brzmieniu ustalonym przez art. 39 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 12 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 46 – Poz. 838

6)22) rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe brutto zakładu dla celów wypłacalności z reasekuracji czynnej nie przekraczają równowartości w złotych 2,7 mln euro oraz 10 % łącznych rezerw techniczno -ubezpieczeniowych brutto dla celów wypłacalności.
2. Równowartość w złotych wyrażonych w euro kwot, o których mowa w ust. 1, ustala się zgodnie z art. 272 ust. 6. 3. Do zakładu ubezpieczeń uznanego za małą spółkę akcyjną nie stosuje się art. 80 ust. 1 i art. 272 ust. 1 pkt 1–3. 4. Jeżeli którakolwiek z kwot, o których mowa w ust. 1, zostanie przekroczona w 3 kolejnych latach obrotowych, zakład ubezpieczeń traci status małej spółki akcyjnej. Zakład ubezpieczeń dostosowuje swoją działalność do wymogów okreś - lonych w ustawie, począwszy od 4. kolejnego roku obrotowego. Zakład ubezpieczeń informuje o tym organ nadzoru.
Rozdział 5
Zakład ubezpieczeń wykonujący działalność w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych
i zakład reasekuracji wykonujący działalność w formie towarzystwa reasekuracji wzajemnej
Art. 102. Zakład ubezpieczeń, który ubezpiecza swoich członków na zasadzie wzajemności, jest towarzystwem ubez pie- czeń wzajemnych.
Art. 103. Do umów ubezpieczenia zawieranych z towarzystwem ubezpieczeń wzajemnych przez podmioty będące członkami tego towarzystwa nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych.
Art. 104. Zakład reasekuracji, który przyjmuje ryzyko cedowane przez swoich członków na zasadzie wzajemności, jest towarzystwem reasekuracji w zajemnej.
Art. 105. 1. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych oraz towarzystwo reasekuracji wzajemnej, zwane dalej „towarzy- stwem ”, podlegają wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego.
2. Towarzystwo uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestr u Sądowego.
Art. 106. 1. Statut towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych określa w szczególności:

1. nazwę i siedzibę towarzystwa;
2. terytorialny zasięg działalności;
3. liczbę członków zarządu i rady nadzorczej;
4. zakres rzeczowy działalności, z określeniem działu, grup i rodzajów ubezpieczeń;
5. zakres działalności reasekuracyjnej;
6. wysokość kapitału zakładowego;
7. zasady wykorzystania nadwyżki bilansowej oraz sposób pokrycia strat;
8. zasady umarzania udziałów;
9. zasady uzyskania i utraty członkostwa oraz rodzaje członkostwa;
10. sposób rozwiązania towarzystwa;
11. zasady dokonywania ogłoszeń towarzystwa, w tym oznaczenie pisma do ogłoszeń;
12. organ uprawniony do zatwierdzania ogólnych warunków ubezpieczenia.

2. Do statutu towarzystwa ubez pieczeń wzajemnych mogą być włączone ogólne warunki ubezpieczenia.
3. Statut towarzystwa reasekuracji wzajemnej określa w szczególności elementy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 i 5–11 oraz zakres działalności reasekuracyjnej, o którym mowa w art. 165 ust. 2.
4. Statut towarzystwa jest sporządzany w formie aktu notarialnego.
5. Statut towarzystwa wymaga przed zarejestrowaniem zatwierdzenia przez organ nadzoru.
   Art. 107. Zmiany w statucie towarzystwa w zakresie:

1. zmiany siedziby lub nazwy,

2. zmiany rzecz owego zakresu działalności oraz zmiany terytorialnego zasięgu działalności – w przypadku towarzystw ubezpieczeń wzajemnych,

3. obniżenia kapitału zakładowego,

4. tworzenia w ciężar kosztów funduszy, rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów rachunkowo ści i innych rezerw,

5. zmiany zasad reprezentacji towarzystwa,

Dziennik Ustaw – 47 – Poz. 838

6. zmian w gospodarowaniu majątkiem i aktywami towarzystwa, w tym w zakresie określenia kompetencji organów towarzystwa oraz spłat z tytułu zobowiązań wobec członków towarzystwa,
7. zmian w funduszu organizacyjnym, z zastrzeżeniem art. 162 ust. 2 pkt 6 – wymagają przed zarejestrowaniem zatwierdzenia przez organ nadzoru.
   Art. 108. W towarzystwie mogą być tworzone związki wzajemności członkowskiej, jeżeli tak stanowi statut towarzy stwa. Art. 109. 1. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, uznać towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych za małe towarzystwo
   ubezpieczeń wzajemnych, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
8. towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych posiada ograniczony zakres działalności ze względu na małą liczbę członków oraz niewielką liczbę lub niskie sumy zawieranych umów ubezpieczenia lub niewielki terytorialny zasięg działalności;
9. towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych ubezpiecza jedynie swoich członków;
10. członkami towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych jest zdefiniowany w statucie krąg:
    a) osób fizycznych wykonujących określony zawód lub działalność, a także członkowie ich rodzin,
    b) osób prawnych, których cel działalności odnosi się do zawodu lub działalności, o których mowa w lit. a, z wyłą- czeniem spółek prawa handlowego;
    4)23) roczna składka przypisana brutto w 3 ostatnich latach obrot owych, a w przypadku towarzystwa wykonującego działal- ność w krótszym okresie – od początku wykonywania działalności, nie przekracza równowartości w złotych 5,4 mln euro, ustalonej zgodnie z art. 272 ust. 6, oraz towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych przedstaw i wiarygodną prognozę, że powyższa wartość nie zostanie przekroczona w kolejnych 5 latach obrotowych;
11. towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych nie wykonuje działalności w zakresie ubezpieczenia odpowiedzialności cywil nej, ubezpieczenia kredytu ani gwarancji ubezpieczeniowej, chyba że stanowią one ryzyka dodatkowe.

2. Decyzja o uznaniu towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych za małe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego.
3. Jeżeli kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 4, zost anie przekroczona w 3 kolejnych latach obrotowych, towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych traci status małego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych. Towarzystwo ubezpieczeń wzajem- nych dostosowuje swoją działalność do wymogów określonych w ustawie począwszy od 4. kolejnego roku obrotowego. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych informuje o tym organ nadzoru.
4. Małe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych nie może wykonywać działalności w zakresie reasekuracji czynnej.
5. Do towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych uznanego za ma łe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych nie stosuje się
   przepisów art. 113 ust. 1, art. 114 i art. 285 ust. 1 pkt 5 oraz przepisów ustawy dotyczących kapitałowego wymogu wypła- calności i minimalnego wymogu kapitałowego.
   Art. 110. 1. Za zgodą organu nadzoru do towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, które łącznie spełnia warunki, o których mowa w art. 101 ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 114 ust. 1 i art. 272 ust. 1 pkt 1–3.
6. Jeżeli którakolwiek z kwot, o których mowa w art. 101 ust. 1, zostanie przekroczona w 3 kolejnych latach obroto- wych, zakład ubezpieczeń dostosowuje swoją działalność do wymogów określonych w ustawie począwszy od 4. kolejnego roku obrotowego.
   Art. 111. 1. Jeżeli statut towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych nie stanowi i naczej, uz yskanie członkostwa w towa- rzystwie ubezpieczeń wzajemnych jest związane z zawarciem umowy ubezpieczenia, a jego utrata ‒ z wygaśnięciem sto- sunku ubezpieczenia.
7. Statut towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych może przewidywać, że towarzystwo ubezpieczeń wzajem nych będzie
   ubezpieczało także osoby niebędące członkami towarzystwa. Osoby te nie mo gą być zobowiązane do udziału w pokrywaniu straty towarzystwa przez wnoszenie dodatkowej składki ubezpieczeniowej.
8. Składki od osób, o których mowa w ust. 2, nie mogą s tanowić więcej niż 10 % składki przypisanej brutto towarzystwa
   ubezpieczeń wzajemnych.
   Art. 112. Jeżeli statut towarzystwa reasekuracji wzajemnej nie stanowi inaczej, uzyskanie członkostwa w towarzystwie reasekuracji wzajemnej jest związane z zawarciem umo wy reasekuracji, a jego utrata ‒ z wygaśnięciem stosunku reasekuracji.

23. W brzmieniu ustalonym przez art. 39 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; wszedł w życie z dniem 12 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 48 – Poz. 838

Art. 113. 1. Kapitał zapasowy i kapitał rezerwowy towarzystwa są tworzone według zasad, o których mowa w art. 396 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, z tym że obniżenie kapitału zapasowego może nastąpić wyłącznie przez pokrycie straty bilansowej.
2. Statut towarzystwa określa system świadczeń członków na rzecz towarzystwa. Przysługujące członkowi n ależności
majątkowe od towarzystwa nie zwalniają tego członka z obowiązku opłacania składek.
3. Członkowie towarzystwa nie odpowiadają za jego zobowiązania.
4. Statut towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych może przewidywać zmniejszenie świadczeń towarzystwa na rzecz członków z tytułu ubezpieczeń, chyba że przewiduje on nieograniczony udział członków w pokryciu straty w technicznym rachunku ubezpieczeń.
Art. 114. 1. Kapitał zakładowy towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych nie może być niższy niż nieprzekraczalny dol ny próg minimalnego wymogu kapitałowego wymaganego dla grup ubezpieczeń, o których mowa w załączniku do ustawy, w zakresie których towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych posiada zezwolenie na wykonywanie działalności ubez piecze - niowej . 2. Kapitał zakładowy towarzystwa reasekuracji wzajemnej nie może być niższy niż nieprzekraczalny dolny próg mini- malnego wymogu kapitałowego wymaganego dla zakładu reasekuracji, o którym mowa odpowiednio w art. 272 ust. 1 pkt 4 lub 5.
3. Kapitał zakładowy towarzystwa jest pokrywany w całości wkładem pieniężnym w terminie 30 dni od dnia zareje- strowania towarzystwa.
4. Statut towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych może przewidywać spłacanie kapitału zakładowego tylko z nadwyżek rocznych i w okresie tworzenia kap itału zapasowego osobom, które wniosły kapitał zakładowy, lub niespłacanie ka pitału zakładowego określonym osobom.
5. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych może obniżyć kapitał zakładowy przez zmniejszenie nominalnej wartości udziałów lub przez umorzenie czę ści udziałów.
6. Osoby, które wniosły kapitał zakładowy, mogą być członkami zarządu lub rady nadzorczej towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych w zakresie określonym w statucie do czasu spłacenia kapitału.
7. Spłata kapitału zakładowego powoduje nabycie udziałó w własnych przez towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych.
8. Jeżeli udziały własne towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych nie zostaną zbyte w terminie 12 miesięcy od dnia nabycia, podlegają umorzeniu w drodze obniżenia kapitału zakładowego.
9. Udziały własne towarz ystwa ubezpieczeń wzajemnych w bilansie dla celów rachunkowości umieszcza się jako osobną pozycję pod nazwą „Udziały własne do zbycia ”. 10. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych nie może wykonywać samo albo przez pełnomocników uprawnień wyni- kających z udziałó w własnych.
11. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych może przeznaczyć nadwyżkę roczną na spłatę kapitału zakładowego, o którym
mowa w ust. 4, albo na zwiększenie kapitałów własnych i funduszy członkowskich tworzonych w tym towarzystwie.
Art. 115. Do towarzys twa innego niż towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych uznane za małe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 82‒99. Art. 116. Organami towarzystwa są:

1. zarząd towarzystwa, zwany dalej w niniejszym rozdziale „zarządem ”;
2. rada nadzorcza towarzystwa, zwana dalej w niniejszym rozdziale „radą nadzorczą ”;
3. walne zgromadzenie członków towarzystwa, zwane dalej w niniejszym rozdziale „walnym zgromadzeniem ”. Art. 117. 1. Zarząd prowadzi sprawy towarzystwa i reprezentuje towarzystwo.

2. W skład zarządu mogą być powołane osoby spośród członków towarzystwa lub spoza ich grona.

3. Członków zarządu powołuje i odwołuje walne zgromadzenie, chyba że statut towarzystwa stanowi inaczej.
   Art. 118. Mandat członka zarządu wygasa najpóźniej z dniem odbycia walnego zgromadzenia zatwierdzającego sprawo - zdanie finansowe za ostatni pełny rok obrotowy pełnienia funkcji członka zarządu, a także wskutek śmierci członka zarządu, jego rezygnacji albo odwołania go ze składu zarządu. Do złożenia rezygnacji przez członka zarządu stosuje się odpowiednio przepisy o wypowi edzeniu zlecenia przez przyjmującego zlecenie.

Dziennik Ustaw – 49 – Poz. 838

Art. 119. Członek zarządu może być w każdym czasie odwołany lub zawieszony w czynnościach. Nie pozbawia go to roszczeń ze stosunku pracy lub innego stosunku prawnego dotyczącego pełnienia funkcji członka zarządu.
Art. 120. 1. Prawo członka zarządu do prowadzenia spraw towarzystwa i jego reprezentowania dotyczy czynności sądowych i pozasądowych towarzystwa, z wyjątkiem spraw, które wymagają uchwały walnego zgromadzenia.
2. Prawa członka zarządu do p rowadzenia spraw towarzystwa i jego reprezentowania nie można ograniczyć ze skut- kiem wobec osób trzecich.
Art. 121. 1. Sposób reprezentowania towarzystwa określa jego statut. Jeżeli statut towarzystwa nie zawiera postano- wień w tym przedmiocie, do składania oświadczeń woli i podpisywania pism w imieniu towarzystwa jest wymagane współ- działanie dwóch członków zarządu albo jednego członka zarządu łącznie z prokurentem.
2. Przepis ust. 1 nie wyłącza ustanowienia prokury jednoosobowej lub łącznej ani nie ogranicz a praw prokurentów wynikających z przepisów o prokurze.
3. Oświadczenia pisemne kierowane do towarzystwa, złożone w jego lokalu albo jednemu z członków zarządu lub prokurentowi mają skutek względem towarzystwa.
Art. 122. 1. W oświadczeniach pisemnych towar zystwa kierowanych do oznaczonej osoby zamieszcza się:

1. nazwę towarzystwa, jego siedzibę i adres;
2. oznaczenie sądu rejestrowego i numeru, pod którym towarzystwo jest wpisane do rejestru;
3. imiona i nazwiska członków zarządu.

2. Obowiązek, o którym mow a w ust. 1, nie dotyczy oświadczeń woli kier owanych do osób pozostających z towarzy- stwem w stałych stosunkach umownych.
   Art. 123. W umowach między towarzystwem a członkami zarządu, a także w sporach z nimi, towarzystwo reprezen- tuje rada nadzorcza lub pełn omocnik wybrany przez walne zgromadzenie.
   Art. 124. 1. Członek zarządu nie może bez zgody towarzystwa zajmować się interesami konkurencyjnymi ani uczest- niczyć w podmiocie konkurencyjnym. Jeżeli statut towarzystwa nie stanowi inaczej, zgody udziela organ up rawniony do powołania zarządu.

3. W przypadku sprzeczności interesów towarzystwa z osobistymi interesami członka zarządu, jego współmałżonka, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia oraz osób, z którymi jest on powiązany osobiście, członek zarządu wstr zy- muje się od udziału w rozstrzygnięciu takich spraw i żąda zaznaczenia tego w protokole posiedzenia zarządu.
   Art. 125. Posiedzenia zarządu są protokołowane. Protokoły zawierają porządek obrad, imiona i nazwiska obecnych członków zarządu, liczbę głosów odd anych na poszczególne uchwały oraz zdania odrębne. Protokoły podpisują obecni na posiedzeniu członkowie zarządu. W protokole zamieszcza się podjęte uchwały.
   Art. 126. 1. Rada nadzorcza składa się co najmniej z pięciu członków powoływanych i odwoływanych pr zez walne zgromadzenie.

4. Statut towarzystwa może przewidywać inny sposób powoływania lub odwoływania członków rady nadzorczej.

5. Członek zarządu, likwidator i pracownik towarzystwa zajmujący stanowisko głównego księgowego, radcy prawnego lub inne podleg ające bezpośrednio członkowi zarządu nie mogą być równocześnie członkami rady nadzorczej.
   Art. 127. 1. Rada nadzorcza sprawuje stały nadzór nad działalnością towarzystwa we wszystkich dziedzinach jego działalności.

6. Do kompetencji rady nadzorczej należy w szczególności ocena sprawozdania finansowego, co do zgodności zarówno
   z księgami i dokumentami, jak i ze stanem faktycznym, badanie sprawozdania zarządu z działalności towarzystwa, badanie wniosków zarządu co do podziału nadwyżki bilansowej albo pokrycia straty bilansowej oraz składanie walnemu zgroma- dzeniu corocznego sprawozdania pisemnego z wyników powyższej oceny.

7. W celu wykonania obowiązków, o których mowa w ust. 2, rada nadzorcza może badać czynności towarzystwa, żądać
   od zarządu i pracowników tow arzystwa sprawozdań i wyjaśnień, dokonywać rewizji stanu majątku oraz sprawdzać księgi i dokumenty.
   Art. 128. 1. Do kompetencji rady nadzorczej należy również zawieszanie w czynnościach poszczególnych lub wszystkich członków zarządu oraz delegowanie członk ów rady nadzorczej do czasowego wykonywania czynności członków zarządu, którzy nie mogą sprawować swoich czynności.

8. W przypadku długotrwałej niemożności sprawowania czynności przez członka zarządu rada nadzorcza niezwłocznie podejmuje odpowiednie działa nia w celu dokonania zmiany w składzie zarządu.

Dziennik Ustaw – 50 – Poz. 838

Art. 129. 1. Towarzystwo może rozszerzyć uprawnienia rady nadzorczej w statucie, który w szczególności może prze- widywać obowiązek uzyskania przez zarząd uprzedniej zgody rady nadzorczej na dokonanie określony ch czynności.
2. W przypadku niewyrażenia przez radę nadzorczą zgody na dokonanie określonej czynności, zarząd może zwrócić się
do walnego zgromadzenia, aby podjęło uchwałę udzielającą zgody na dokonanie tej czynności.
Art. 130. Rada nadzorcza wykonuje swoje obowiązki kolegialnie. Rada nadzorcza może delegować swoich członków do samodzielnego pełnienia określonych czynności nadzor czych.
Art. 131. 1. Uchwały rady nadzorczej mogą być podjęte, jeżeli wszyscy jej cz łonkowie zostali zawiadomieni o posie- dzeniu rady nadzorczej. Uchwały zapadają bezwzględną większością głosów, w obecności co najmniej połowy członków rady nadzorczej, chyba że statut towarzystwa stanowi inaczej.
2. Do protokołów rady nadzorczej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące protokołów zarządu.
3. Walne zgromadzenie uchwala regulamin dla rady nadzorczej określający jej organizację i sposób wykonywania przez nią cz ynności.
Art. 132. Najwyższym organem towarzystwa jest walne zgromadzenie. W sprawach niezastrzeżonych w ustawie lub statucie do właściwości innych organów towarzystwa podejmowanie uchwał należy do walnego zgromadzenia.
Art. 133. 1. Zwyczajne walne zgromad zenie odbywa się w terminie 6 miesięcy po upływie roku obrotowego.
2. Przedmiotem obrad zwyczajnego walnego zgromadzenia, poza sprawami wymienionymi w statucie, jest:

1. rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania zarządu z działalności towarzystwa, bilansu dla celów rachunkowości oraz
   rachunku zysków i strat za rok ubiegły;
2. podjęcie uchwały o podziale nadwyżki bilansowej albo o pokryciu straty bilansowej;
3. udzielenie członkom organów towarzystwa absolutorium z wykonania przez nich obowiązków.
   Art. 134. Walne zgromadzenie odbywa się w siedzibie towarzystwa. Statut towarzystwa może zawierać odmienne posta - nowienia dotyczące określenia miejsca zwołania walnego zgromadzenia, jednakże walne zgromadzenie może odbywać się wyłącznie na terytorium Rzeczypospolite j Polskiej.
   Art. 135. 1. Walne zgromadzenie zwołuje zarząd.

2. Rada nadzorcza ma prawo zwołania zwyczajnego walnego zgromadzenia, jeżeli zarząd nie zwoła go w terminie okreś lo- nym w art. 133 ust. 1, oraz nadzwyczajnego walnego zgromadzenia, jeżeli zwołanie go uzna za wskazane, a zarząd nie zwoła walnego zgromadzenia w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia odpowiedniego żądania przez radę nadzorczą.

3. Statut towarzystwa może przyznać uprawnienie, o którym mowa w ust. 2, także innym osobom.
   Art. 136. 1. Członkowie towarzystwa uprawnieni do udziału w walnym zgromadzeniu reprezentujący przynajmniej jedną dziesiątą udziałów lub głosów na walnym zgromadzeniu, mogą żądać zwołania nadzwyczajnego walnego zgromad ze- nia, jak również umieszczenia określonych spraw w porządku obrad najbliższego walnego zgromadzenia. Żądanie takie należy złożyć na piśmie do zarządu najpóźniej na 30 dni przed proponowanym terminem walnego zgromadzenia.

4. Statut towarzystwa może przyznać uprawnienia, o których mowa w ust. 1, członkom t owarzystwa uprawnionym do udziału w walnym zgromadzeniu reprezentującym mniej niż jedną dziesiątą udziałów lub głosów na walnym zgromadzeniu.

5. Jeżeli w terminie 14 dni od dnia przedstawienia żądania zarządowi nadzwyczajne walne zgromadzenie nie będzie zwołane, sąd rejestrowy może, po wezwaniu zarządu do złożenia oświadczenia, upoważnić do zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia członków towarzystwa uprawnionych do udziału w walnym zgromadzeniu, występujących z tym żądaniem. Sąd wyznacza przewodnicząc ego tego walnego zgromadzenia. Walne zgromadzenie podejmuje uchwałę roz- strzygającą, czy koszty zwołania i odbycia walnego zgromadzenia ma ponieść towarzystwo.

6. W ogłoszeniach i zawiadomieniach o zwołaniu nadzwyczajnego walnego zgromadzenia, o którym mowa w ust. 3, należy powołać się na postanowienie sądu rejestrowego.

7. Zawiadomienia, o których mowa w ust. 4, wysyłane są przesyłką poleconą, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru
   albo na adres do doręczeń elektronicznych . Art. 137. 1. Walne zgromadzenie zwołu je się przez ogłoszenie dokonane co najmniej na 14 dni przed terminem wal- nego zgromadzenia.

8. W ogłoszeniu należy oznaczyć datę, godzinę i miejsce odbycia walnego zgromadzenia oraz szczegółowy porządek obrad. W przypadku zamierzonej zmiany statutu towarzy stwa należy powołać dotychczas obowiązujące postanowienia oraz treść projektowanej zmiany.

Dziennik Ustaw – 51 – Poz. 838

Art. 138. Jeżeli statut towarzystwa nie stanowi inaczej, walne zgromadzenie jest ważne bez względu na liczbę repre- zentowanych na nim udziałów.
Art. 139. Jeżeli statu t towarzystwa nie stanowi inaczej, walne zgromadzenie otwiera przewodniczący rady nadzorczej albo jego zastępca, a następnie spośród osób uprawnionych do uczestnictwa w walnym zgromadzeniu wybiera się przewod- niczącego.
Art. 140. 1. Podczas obrad walnego zg romadzenia jest wyłożona, podpisana przez jego przewodniczącego, lista obec - ności zawierająca spis jego uczestników z wymienieniem liczby udziałów na walnym zgromadzeniu, które każdy z nich reprezentuje, i służących im głosów.
2. Na wniosek członków towarzystwa uprawnionych do udziału w walnym zgromadzeniu, reprezentujących przynaj - mniej jedną dziesiątą udziałów lista obecności jest sprawdzana przez wybraną w tym celu komisję złożoną co najmniej z trzech osób. Wnioskodawcy mają prawo wyboru j ednego członka komisji.
Art. 141. 1. Członkowie towarzystwa uprawnieni do udziału w walnym zgromadzeniu mogą uczestniczyć w walnym zgromadzeniu oraz wykonywać prawo głosu osobiście lub przez pełnomocników.
2. Pełnomocnictwa udziela się pod rygorem nieważno ści na piśmie i dołącza się do protokołu walnego zgromadzenia.
3. Członek zarządu lub pracownik towarzystwa nie mogą być pełnomocnikami na walnym zgromadzeniu.
Art. 142. Członek towarzystwa uprawniony do udziału w walnym zgromadzeniu nie może osobiście, pr zez pełnomoc- nika, ani jako pełnomocnik innej osoby głosować przy podejmowaniu uchwały dotyczącej jego odpowiedzialności wo bec towarzystwa z jakiegokolwiek tytułu, przyznania mu wynagrodzenia, umowy między nim a towarzystwem oraz sporu między
nim a towarzy stwem.
Art. 143. 1. Uchwały walnego zgromadzenia zapadają bezwzględną większością głosów oddanych, jeżeli statut towa - rzystwa lub przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
2. Głosowanie jest jawne. Tajne głosowanie zarządza się przy wyborach organów towarzystwa lub likwidatorów oraz przy głosowaniach nad wnioskami o odwołanie członków organów towarzystwa lub likwidatorów, o pociągnięcie ich do odpowiedzialności, jak również w sprawach osobowych. Tajne głosowanie zarządza się również na żądanie choćby jednego z obecnych.
3. Obrady walnego zgromadzenia są protokołowane przez notariusza.
4. W protokole należy stwierdzić prawidłowość zwołania walnego zgromadzenia i jego zdolność do podejmowania uchwał, wymienić podjęte uchwały, liczbę głosów oddanych za ka żdą uchwałą i zgłoszone sprzeciwy. W protokole zamiesz- cza się podjęte uchwały. Do protokołu dołącza się odpowiednie dokumenty, w tym dowody zwołania walnego zgromadzenia i listę obecności z podpisami uczestników zgromadzenia.
5. Odpis protokołu zarząd umie szcza w księdze protokołów. Członkowie towa rzystwa uprawnieni do udziału w wal- nym zgromadzeniu mogą przeglądać księgę protokołów oraz żądać wydania poświadczonych przez zarząd odpisów uchwał.
Art. 144. 1. Uchwała walnego zgromadzenia sprzeczna ze statutem towarzystwa lub dobrymi obyczajami może być zaskarżona w drodze powództwa o uchylenie uchwały wytoczonego przeciwko towarzystwu.
2. Prawo do wytoczenia powództwa o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia przysługuje:

1. zarządowi, radzie nadzorczej oraz pos zczególnym członkom tych organów;
2. członkowi towarzystwa uprawnionemu do udziału w walnym zgromadzeniu, który głosował przeciwko uchwale, a po jej podjęciu zażądał zaprotokołowania sprzeciwu;
3. członkowi towarzystwa uprawnionemu do udziału w walnym zgro madzeniu, bezzasadnie niedopuszczonemu do udziału w walnym zgromadzeniu;
4. innym członkom towarzystwa uprawnionym do udziału w walnym zgromadzeniu, którzy nie byli obecni na walnym zgromadzeniu, jedynie w przypadku wadliwego zwołania zgromadzenia lub podj ęcia uchwały w sprawie nieobjętej porządkiem obrad.

3. Uchwała walnego zgromadzenia może być zaskarżona przez członka towarzystwa uprawnionego do udziału w walnym zgromadzeniu nawet w przypadku zgodności uchwały z przepisami prawa i statutem towarzystwa, jeżeli jest sprzeczna z interesem towarzystwa lub ma na celu pokrzywdzenie członka towarz ystwa uprawnionego do udziału w walnym zgro - madzeniu.

4. Powództwo o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia wytacza się w terminie 30 dni od dnia otrzymania wiado- mości o uchwale, nie później jednak niż w terminie 6 miesięcy od dnia podjęcia uchwały.

Dziennik Ustaw – 52 – Poz. 838

Art. 145. 1. Uchwała walnego zgromadzenia sprzeczna z prawem może być zaskarżona w drodze powództwa wyto- czonego przeciwko towarzystwu o stwierdzenie nieważności uchwały. Prz episu art. 189 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1550, z późn. zm.24)) nie stosuje się.
2. Prawo do wytoczenia powództwa o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia przysługuje osobom, o których mowa
w art. 144 ust. 2. 3. Prawo do wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały walnego zgromadzenia wygasa z upływem 6 miesięcy od dnia, w którym uprawniony powziął wiadomość o uchwale, nie później jednak niż z upływem 2 lat od dnia podjęcia uchwały.
Art. 146. 1. W sporze dotyczącym uchylenia lub stwierdzenia nieważności uchwały walnego zgromadzenia pozwane towarzystwo reprezentuje zarząd, jeżeli na mocy uchwały walnego zgromadzenia nie został ustanowiony w tym celu pełno- mocnik . 2. Jeżeli zarząd nie może działać za towarzystwo, a walne zgromadzenie nie podjęło uchwały o ustanowieniu pełno- mocnika, sąd właściwy do rozstrzygnięcia powództwa wyznacza kuratora towarzystwa.
Art. 147. 1. Prawomocny wyrok uchylający uchwałę ma moc obowiązującą w stosunkach mi ędzy towarzystwem a członkami towarzystwa uprawnionymi do udziału w walnym zgromadzeniu.
2. W przypadkach, w których ważność czynności dokonanej przez towarzystwo jest zależna od uchwały walnego zgro- madzenia, uchylenie takiej uchwały nie ma skutku wobec os ób trzecich działających w dobrej wierze.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do wyroku, który zapadł w wyniku powództwa o stwierdzenie nieważ- ności uchwały.
Art. 148. 1. Zmiana statutu towarzystwa wymaga uchwały walnego zgromadzenia podjętej wię kszością co najmniej trzech czwartych oddanych głosów.
2. Walne zgromadzenie może upoważnić radę nadzorczą do dokonania w jego uchwałach zmian o charakterze redak- cyjnym.
3. Zmiany statutu towarzystwa nie mogą ograniczać praw wynikających z zawartych umów u bezpieczenia.
Art. 149. Uchwała o rozwiązaniu towarzystwa lub połączeniu z innym towarzystwem jest podejmowana większością co najmniej trzech czwartych oddanych głosów.
Art. 150. 1. Towarzystwo może zostać przekształcone w spółkę akcyjną. Do przekształcenia towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych dotyczące powstania spółki akcyjnej.
2. Do przekształcenia towarzystwa wymaga się:

1. sporządzenia planu przekształcenia towarzystwa w raz z opinią biegłego rewidenta;
2. podjęcia uchwały o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną i jej zatwierdzenia przez organ nadzoru;
3. powołania członków organów spółki akcyjnej powstałej w wyniku przekształcenia towarzystwa;
4. podpisania przez c złonków towarzystwa statutu spółki akcyjnej powstałej w wyniku przekształcenia towarzystwa;
5. wykreślenia towarzystwa z rejestru i dokonania wpisu do rejestru spółki akcyjnej powstałej w wyniku przekształcenia towarzystwa.

3. Do przygotowania planu przeks ztałcenia towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
   Art. 151. 1. Uchwała o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną jest podejmowana większością co najmniej trzech czwartych oddanych głos ów przez walne zgromadzenie.
4. Uchwała o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną zawiera:

1. nazwę i siedzibę towarzystwa przekształcanego oraz firmę i siedzibę spółki akcyjnej, która powstanie w wyniku prze- kształcenia towarzystwa;

2. zasady ustaleni a wartości udziałów towarzystwa określonych na podstawie sprawozdania finansowego sporządzanego dla celów przekształcenia;

3. określenie wysokości kapitału zakładowego spółki akcyjnej, która powstanie w wyniku przekształcenia towarzystwa;

4. Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2023 r. poz. 1429, 1606, 1615, 1667, 1860 i 2760 .

Dziennik Ustaw – 53 – Poz. 838

4. sposób objęcia akcji oraz zakres praw przyznanych akcjonariuszom uczestniczącym w spółce akcyjnej, która powstanie w wyniku przekształcenia towarzystwa, jeżeli przyznanie takich praw jest przewidziane;
5. zasięg terytorialny i rzeczowy zakres działalności spółki akcyjnej, która powstanie w wyniku przekształcenia towarzystwa;
6. zgodę na treść statutu spółki akcyjnej, która powstanie w wyniku przekształcenia towarzystwa;
7. imiona i nazwiska członków zarządu oraz rady nadzorczej spółki akcyjnej, która powstanie w wyniku przekształcenia towarzystwa.
   Art. 152. 1. Towarzystwo, na 30 dni przed planowanym podjęciem uchwały o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną, wzywa członków w sposób przewidziany dla ich zawiadamiania do złożenia oświadczeń o uczestnictwie w powstają- cej spółce akcyjnej w zakresie:
8. zamiaru objęcia akcji spółki, która powstanie w wyniku przekształcenia towarzystwa;
9. kontynuowania umowy ubezpieczenia w zakładzie ubezpieczeń, który powstanie w wyniku przekształcenia towarzy - stwa – w przypadku towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych.

2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się, pod rygorem nieważności, w formie pisemnej.
3. Członkowi, który nie złożył oświadczenia o uczestnictwie w powstającej spółce akcyjnej, przysługuje:

1. roszczenie o zapłatę kwoty odpowiadającej wartości jego udziału w towarzystwie, zgodnie ze sprawozdaniem finan- sowym sporządzonym dla celów przekształcenia;
2. prawo wypowiedzenia umowy ubezpieczenia.

4. Towarzystwo jest obowiązane do zapłaty kwoty, o której mowa w ust. 3 pkt 1, nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia przekształcenia towarzystwa w spółkę akcyjną.
5. Roszczenie o zapłatę kwoty, o której mowa w ust. 3 pkt 1, przedawnia się z upływem 2 lat od dnia podjęcia uchwały o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną.
   Art. 153. Oświadczenia członków towarzystwa o nieuczestniczeniu w powstającej spółce akcyjnej przedstawia się na walnym zgromadzeniu, które ma podjąć uchwałę o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną.
   Art. 154. 1. Członkowie towarzystwa przys tępujący do spółki akcyjnej powstałej w wyniku przekształcenia obejmują akcje proporcjonalnie do ich udziałów.
6. Jeżeli kapitał zakładowy nie został w całości objęty w sposób, o którym mowa w ust. 1, uzupełnia się go nowymi akcjami do pełnej wysokości. Ak cje te są w całości obejmowane za wkłady pieniężne.
   Art. 155. 1. Uchwała o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną jest zatwierdzana, w drodze decyzji, przez organ nadzoru.
7. Wniosek o zatwierdzenie uchwały o przekształceniu zawiera:

1. plan przekszt ałcenia towarzystwa, o którym mowa w art. 150 ust. 2 pkt 1;

2. uchwałę o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną;

3. sprawozdanie finansowe przekształcanego towarzystwa;

4. dokumenty potwierdzające posiadanie środków finansowych wolnych od obciążeń w wysokości równej kapitałowi zakładowemu wraz z oświadczeniem o przeznaczeniu ich na pokrycie kapitału zakładowego;

5. informacje o obejmujących akcje osobach, które nie były członkami przekształcanego towarzystwa;

6. oświadczenia członków towarzystwa o nieuczestniczeniu w powstającej spółce akcyjnej.
   Art. 156. Organ nadzoru zatwierdza, w drodze decyzji, uchwałę o przekształceniu towarzystwa w spółkę akcyjną, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

7. został złożony wniosek spełniający warunki określone w art. 155 ust. 2;

8. przekształcenie towarzystwa w spółkę akcyjną jest zgodne z przepisami prawa;

9. interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia są należycie zabezpieczone;

10. interesy ubezpieczających , ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz
    cedentów są należycie zabezpieczone.

Dziennik Ustaw – 54 – Poz. 838

Art. 157. 1. Zarząd zgłasza do rejestru przekształcenie towarzystwa w spółkę akcyjną.
2. Towarzystwo staje się spółką akcyjną z chwi lą wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Jednocześnie sąd rejestrowy
z urzędu wykreśla z rejestru towarzystwo przekształcane.
Art. 158. 1. Majątek przekształconego towarzystwa staje się majątkiem powstałej spółki akcyjnej.
2. Do majątku powstałej spółki ak cyjnej i do akcji wydawanych akcjonariuszom stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych dotyczące wkładów niepieniężnych i akcji wydawanych za te wkłady.
Art. 159. 1. Spółce akcyjnej powstałej w wyniku przekształcenia przysługują wszystkie prawa i obowiązki, które przy- sługiwały towarzystwu przed przekształceniem.
2. Spółka akcyjna staje się podmiotem zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, które zostało wydane towarzystw u przed jego przekształceniem.
Art. 160. 1. Powstała spółka akcyjna trzykrotnie ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim o przekształceniu i infor- muje na piśmie ubezpieczonych, którzy nie byli członkami przekształcanego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, o przy- sługującym im prawie do wypowiedzenia umowy ubezpieczenia w okresie 3 miesięcy od dnia ostatniego ogłoszenia.
2. Pierwszego ogłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w terminie 7 dni od dnia przekształcenia, a pozosta- łych – w odstępach nie krótszych niż 7 dni i nie dłuższych niż 14 dni. Art. 161. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale, jeżeli statut towarzystwa nie stanowi inacz ej, do towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych dotyczące spółki akcyjnej.
Rozdział 6
Wykonywanie działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej przez k rajowe zakłady ubezpieczeń oraz wykony wanie działalności reasekuracyjnej przez krajowe zakłady reasekuracji
Art. 162. 1. Zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej i zezwolenie na wykonywanie działalności
rease kuracyjnej, dla krajowego zakładu ubezpieczeń i dla krajowego zakładu reasekuracji, wydaje, w drodze decyzji, po rozpatrzeniu wniosku założycieli, organ nadzoru.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1. określenie nazwy lub firmy, siedziby i adresu krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji;
2. określenie zasięgu terytorialnego i rzeczowego zakresu działalności krajowego zakładu ubezpieczeń lub zakresu dzia łalności
   krajowego zakładu reasekuracji;
3. określenie wysokości kapitału zakładowego;
4. wskazanie założycieli;
5. wskazanie formy prawnej, w jakiej ma być wykonywana działalność;
6. określenie wysokości funduszu organizacyjnego przeznaczonego na utworzenie administracji krajowego zakładu ubez - pieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji i zorganizowanie sieci przedstawicielstw;
7. wska zanie imion i nazwisk osób proponowanych na stanowiska osób pełniących kluczowe funkcje;
8. wskazanie imion i nazwisk osoby, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych, oraz doradcy inwestycyjnego – w przypadku, gdy obowiązek zatrudnienia doradcy inw estycyjnego wynika z ustawy.

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:

1. projekt statutu krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji;

2. w przypadku krajowego zakładu ubezpieczeń – projekty ogólnych warunków ubezpieczenia ry zyk, w zakresie których ma być wydane zezwolenie;

3. sprawozdania finansowe założycieli obejmujące bilanse dla celów rachunkowości, rachunki zysków i strat, rachunki przepływów pieniężnych za ostatnie 3 lata przed dniem złożenia wniosku lub z całego okresu działalności, jeżeli zało- życiel wykonuje działalność gospodarczą przez czas krótszy niż okres 3 lat – w przypadku gdy obowiązek sporządzania takich sprawozdań finansowych założycieli z prowadzonej przez nich dzi ałalności gospodarczej wynika z odrębnych przepisów;

4. informacje dodatkowe do sprawozdań, o których mowa w pkt 3;

Dziennik Ustaw – 55 – Poz. 838

5. bilans dla celów wypłacalności za ostatnie 3 lata przed dniem złożenia wniosku lub z całego okresu działalności, jeżeli
   założyciel wykonuje działalność ubezpieczeniową lub działalno ść reasekuracyjną przez czas krótszy niż okres 3 lat – w przypadku gdy założycielem jest zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;

6. obliczenie kapitałowego wymogu wypłacalności i obliczenie wysokości dopuszczonych środków własnych stano wiących pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności – w przypadku gdy założycielem jest zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;

7. obliczenie minimalnego wymogu kapitałowego i obliczenie wysokości dopuszczonych podstawowych środków własnych stanowiących pokry cie minimalnego wymogu kapitałowego – w przypadku gdy założycielem jest zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;

8. sprawozdania bankowe z przepływu środków pieniężnych na rachunkach bankowych obejmujące okres roku przed dniem złożenia wniosku;

9. zezna nia podatkowe składane na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, za ostatnie 3 lata podatkowe przed dniem złożenia wniosku;

10. oświadczenie o pochodzeniu środków pieniężnych przeznaczonych na pokrycie kapitału zakładowego i funduszu orga- nizacyjnego – w przypadku założycieli będących osobami fizycznymi, które nie mają obowiązku sporządzania sprawo - zdań finansowych;

11. oświadczenia założycieli o kapitale zakładowym, ze wskazaniem podmiotów obejmujących akcje lub udziały, sposobu objęc ia akcji lub udziałów, liczby obejmowanych akcji lub udziałów oraz rodzaju akcji lub udziałów;

12. dowód posiadania przez założycieli środków finansowych wolnych od obciążeń w wysokości równej kapitałowi zakła - dowemu i funduszowi organizacyjnemu wraz z oświadczeniem o przeznaczeniu ich na pokrycie kapitału zakładowego i funduszu organizacyjnego;

13. dowód posiadania przez założycieli dopuszczonych podstawowych środków własnych na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego w wysokości równej co najmniej nieprz ekraczalnemu dolnemu progowi minimalnego wymogu kapitałowego, o którym mowa w art. 272 ust. 1;

14. plan działalności, obejmujący okres pierwszych 3 lat obrotowych działalności;

15. zaświadczenie albo oświadczenie o wpisie do Krajowego Rejestru Sądowego lub odpis ze stosownego rejestru wystawiony
    poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, wydany nie później niż na 3 miesiące przed dniem złożenia wnios ku – w przypadku gdy założycielem jest osoba prawna;

16. zaświadczenie organu nadzorczego właściwego dla sied ziby zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji, dotyczące wykonywanej przez wnioskodawcę działalności oraz spełnienia wymogów w zakresie wypłacalności;

17. poświadczone notarialnie kopie stron dowodu osobistego, zawierające serię i numer dowodu osobistego, imię i nazwisko,
    numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL), oznaczenie orga nu wyda- jącego dowód osobisty oraz datę wydania dowodu osobistego albo poświadczoną notarialnie kopię pasz portu – w przy- padku założycieli będących osobami fizycznymi;

18. życiorysy założycieli będących osobami fizycznymi oraz osób proponowanych na stanowiska osób pełniących kluczowe
    funkcje;

19. zgody osób proponowanych na stanowiska osób pełniących kluczowe funkcje na objęcie stanowisk w krajowym zakładzie ubezpieczeń lub krajowym zakładzie reasekuracji;

20. poświadczenie odpowiedniego wykształcenia i doświadczenia zawodowego osób proponowanych na stanowiska osób pełniących kluczowe funkcje, w tym ko pie dokumentów potwierdzających wykształcenie;

21. poświadczoną kopię decyzji o wpisie osoby proponowanej na stanowisko aktuariusza nadzorującego funkcję aktu arialną do rejestru aktuariuszy;

22. dane o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym osoby propo nowanej na stanowisko aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną, w tym kopie dokumentów potwierdzających wykształcenie;

23. zaświadczenie albo oświadczenie o niekaralności założycieli – w przypadku założycieli będących osobami fizycznymi, oraz zaświadc zenie albo oświadczenie o niekaralności osób proponowanych na stanowiska osób pełniących kluczowe funkcje;

Dziennik Ustaw – 56 – Poz. 838

24. oświadczenia założycieli oraz osób proponowanych na stanowiska osób pełniących kluczowe funkcje o toczących się
    przeciwko nim postępowaniach sądo wych w związku ze sprawą gospodarczą;
25. oświadczenia założycieli oraz osób proponowanych na stanowiska osó b pełniących kluczowe funkcje o uczestnictwie w organach zarządzających i nadzorujących spółek handlowych;
26. oświadczenie doradcy inwestycyjnego o wyrażeniu zgody na zatrudnienie – w przypadku wniosku o wydanie zezwo- lenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy;
27. listę reprezentantów do spraw roszczeń, którzy z ostaną ustanowieni w każdym państwie członkowskim Unii Europej- skiej – w przypadku wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie ubez- pieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem ube zpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika;
28. oświadczenie założycieli, czy krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji będzie jednostką zależną:
    a) zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, instytucji kredytowej lub firmy inwestyc yjnej, które uzyskały odpo- wiednie zezwolenia na wykonywanie działalności w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej,
    b) jednostki dominującej w stosunku do zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, instytucji kredytowej lub firmy inwestycyjnej, które uzyskały odpowiednie zezwolenia na wykonywanie działalności w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej,
    c) osoby fizycznej lub prawnej posiadającej udziały kapitałowe w zakładzie ubezpieczeń, zakład zie reasekuracji, insty tucji kredytowej lub firmie inwestycyjnej, które uzyskały odpowiednie zezwolenia na wykonywanie działal - ności w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej
    – lub czy którykolwiek z podmiotów, o których mo wa w lit. a–c, będzie posiadał w krajowym zakładzie ubezpieczeń lub w krajowym zakładzie reasekuracji udziały kapitałowe, zawierające informacje o nazwach i adresach siedziby pod- miotów, o których mowa w lit. a–c.

4. Wymóg, o którym mowa w ust. 2 pkt 6, nie dotyczy przypadku, gdy akwizycja na rzecz zakładu ubezpieczeń wyko- nującego działalność w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych będzie prowadzona przez struktury własne założycieli krajowego zakładu ubezpieczeń.
5. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3 pkt 15 i 23, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie zawiera w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzial- ności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. ”. Klauzula t a zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności kar nej za składanie fałszywych zeznań.
6. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, sporządza się w języku polskim lub tłumaczy na język polski. Tłumaczenie może być sporządzone wyłącznie przez tłumacza przysięgł ego lub konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Dokumenty urzędowe przed tłumaczeniem wymagają zalegalizowania przez konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
8. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy prawo państwa właściwego nie przewiduje sporządzania o kreś- lonych dokumentów, o których mowa w ust. 3, wnioskodawca lub osoba, której sprawa dotyczy, może w miejsce tych doku - mentów złożyć oświadczenie zawierające wymagane informacje.
9. Organ nadzoru może żądać od założycieli informacji dotyczących ich:

1. struktury własnościowej;
2. sytuacji finansowej;
3. dotychczasowej działalności.
   Art. 163. 1. Plan działalności, o którym mowa w art. 162 ust. 3 pkt 14, określa dane i warunki, jakie ze względu na rodzaj i rozmiar prowadzonej działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej są niezbędne do zapewnienia zdolności krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji do wykonywania zobowiązań.

2. Plan działalności, o którym mowa w art. 162 ust. 3 pkt 14, zawiera w szczególności:

1. określenie rodzajów ryzyka, które krajowy zakład ubezpieczeń zamierza ubezpieczać, lub określenie rodzajów ryzyka, które krajowy zakład reasekuracji zamierza przyjmować;

Dziennik Ustaw – 57 – Poz. 838

2. program reasekuracji zakładu ubezpieczeń określający formę i zakres reasekuracji oraz reasekuratorów;
3. określenie umów reasekuracji, które zakład reasekuracji zamierza zawierać z cedentami;
4. program retrocesji zakładu reasekuracji określający formę i zakres retrocesji oraz retrocesjonariuszy;
5. określenie źródeł finansowania środków w wysokości kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego;
6. oszacowanie kosztów utworzenia administracji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji i organizacji działalności z określeniem źródeł finansowania tyc h kosztów;
7. określenie środków będących w posiadaniu krajowego zakładu ubezpieczeń, które są niezbędne do wykonania usług świadczenia pomocy, jeżeli krajowy zakład ubezpieczeń zamierza ubezpieczać ryzyka ok reślone w dziale II w grupie 18 załącznika do ustawy;
8. określenie organizacji działalności ubezpieczeniowej, a w przypadku zakładu reasekuracji – działalności reasekuracyj nej, w tym: a) systemu zarządzania,
   b) sposobu zawierania umów ubezpieczenia,
   c) zasad akceptacji ryzyka,
   d) sposobu ustalania s tawek ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych,
   e) zasad ustalania wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności,
   f) zasad ustalania wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów rachunkowości,
   g) przyjętych zasad rachunkowo ści, w szczególności zasad rozliczania kosztów, w tym kosztów administracyjnych i kosztów akwizycji,
   h) systemu ustalania wartości odszkodowań lub świadczeń przez zakład ubezpieczeń.

3. Do planu działalności, o którym mowa w art. 162 ust. 3 pkt 14, dołącza się rachunek symulacyjny pierwszych 3 lat obrotowych działalności obejmujący:

1. oszacowanie kosztów działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, w tym kosztów administracyj- nych i kosztów akwizycji;
2. oszacowanie składki, odszkodowań i świadczeń, z wyróżnieniem działalności bezpośredniej i reasekuracji czynnej;
3. oszacowanie liczby zawieranych umów ubezpieczenia, stopy wypowiedzeń umów i wartości sum ubezpieczenia, jeżeli krajowy zakład ubezpieczeń zamierza ubezpieczać ryz yka, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy;
4. oszacowanie i wskazanie źródeł finansowania środków niezbędnych do pokrycia rezerw techniczno -ubezpieczeniowych
   dla celów wypłacalności, dopuszczonych środków własnych w wysokości kapi tałowego wymogu wypłacalności i dopusz - czonych podstawowych środków własnych w wysokości minimalnego wymogu kapitałowego;
5. prognozę:
   a) bilansu dla celów rachunkowości,
   b) ogólnego rachunku zysków i strat,
   c) zbiorczego technicznego rachunku ubezpieczeń,
   d) technicznyc h rachunków ubezpieczeń dla grup ubezpieczeń – w przypadku zakładu ubezpieczeń,
   e) bilansu dla celów wypłacalności,
   f) obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności wraz z opisem stosowanej metody obliczeń oraz wartości dopusz - czonych środków własnych stano wiących pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności,
   g) obliczenia minimalnego wymogu kapitałowego wraz z opisem stosowanej metody obliczeń oraz wartości dopusz- czonych podstawowych środków własnych stanowiących pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego;
6. uzasadnienie oszacowanych wartości, o których mowa w pkt 1–4.

4. W przypadku gdy krajowy zakład reasekuracji składa wniosek o wydanie zezwolenia na wykonywanie działal ności reasekuracyjnej w zakresie obu rodzajów reasekuracji, prognozę zbiorczego techniczn ego rachunku ubezpieczeń, o której mowa w ust. 3 pkt 5 lit. c, sporządza się oddzielnie dla każdego rodzaju reasekuracji.

Dziennik Ustaw – 58 – Poz. 838

Art. 164. Jeżeli krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji będzie jednostką zależną któregokolwiek z podmiotów, o których mowa w art. 162 ust. 3 pkt 28 lit. a–c, lub gdy którykolwiek z podmiotów, o których mowa w art. 162 ust. 3 pkt 28 lit. a–c będzie posiadał w krajowym zakładzie ubezpieczeń lub w krajowym zakładzie reasekuracji udziały kapitałowe, przed wydaniem zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej organ nadzoru występuje na piśmie do organu nadzorczego państwa czł onkowskiego Unii Europejskiej o przekazanie infor- macji dotyczących:

1. nadzorowanego przez ten organ zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, instytucji kredytowej lub firmy inwesty- cyjnej,
2. założycieli, akcjonariuszy lub udziałowców podmiotów, o których mowa w pkt 1,
3. jednostek dominujących w stosunku do podmiotów, o których mowa w pkt 1,
4. osób fizycznych lub prawnych sprawujących kontrolę nad podmiotami, o których mowa w pkt 1 – które mogą być przydatne do oceny, czy założyciele, akcjonariusze, udziałowcy lub osoby przewidziane na członków zarządu lub rady nadzorczej krajowego zakładu u bezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji dają rękojmię prowadzenia spraw krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w sposób należyty, a także czy osoby propono- wane na stanowiska osób nadzorujących inne kluczowe funkcje dają ręko jmię wykonywania zadań w sposób należyty.
   Art. 165. 1. Zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej jest wydawane w zakresie jednej lub więcej grup ubezpieczeń, o których mowa w załączniku do ustawy. Zezwolenie obejmuje całą grupę, chyba że wnio skodawca występuje o zezwolenie obejmujące jedynie niektóre rodzaje ryzyka należące do danej grupy ubezpieczeń.

2. Zezwolenie na wykonywanie działalności reasekuracyjnej jest wydawane, zgodnie z wnioskiem o wydanie zezwo- lenia na wykonywanie działalności reasekuracyjnej, w zakresie reasekuracji:

1. ubezpieczeń na życie, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy;
2. pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz ubezpieczeń majątkowych, o których mowa w dziale II załącznika do usta wy;
3. ubezpiec zeń, o których mowa w pkt 1 i 2. Art. 166. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 162 ust. 1, wskazuje się:
4. nazwę lub firmę, siedzibę i adres krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji;
5. zasięg terytorialny i rzeczowy zakres działaln ości krajowego zakładu ubezpieczeń lub rzeczowy zakres działalności krajowego zakładu reasekuracji;
6. wysokość kapitału zakładowego;
7. założycieli;
8. formę organizacyjną działalności krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji;
9. imiona i nazwiska osób przewidzianych na członków pierwszego zarządu;
10. imiona i nazwiska osób przewidzianych na członków rady nadzorczej.
    Art. 167. 1. Zakład ubezpieczeń, który uzyskał zezwolenie na przyjmowanie do ubezpieczenia ryzyka podstawowego zaliczanego do jednej lub więcej grup ubezpieczeń, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy, może ubezpieczać ryzyka zaliczane do innych grup, bez konieczności uzyskania zezwolenia dotyczącego takich ryzyk, pod warunkiem że ryzyka te spełniają łącznie n astępujące warunki:
11. są związane z ryzykiem podstawowym;
12. dotyczą przedmiotu objętego ubezpieczeniem od ryzyka podstawowego;
13. są objęte umową ubezpieczenia dotyczącą ryzyka podstawowego.

2. Ryzyk, o których mowa w dziale II w grupach 14, 1 5 i 17 załącznika do ustawy, nie uważa się za ryzyka dodatkowe w stosunku do innych grup ubezpieczeń.
3. Ryzyka, o których mowa w dziale II w grupie 17 załącznika do ustawy, przyjmowane do ubezpieczenia można uwa- żać za ryzyko dodatkowe w stosunku do ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 18 załącznika do ustawy, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w ust. 1, oraz jeden z następujących warunków:

1. ryzyko podstawowe jest związane wyłącznie ze świadczeniem pomocy na korzyść osób, które popadły w trudnoś ci w czasie podróży lub podczas nieobecności w miejscu zamieszkania;

2. ubezpieczenie dotyczy sporów lub ryzyka wynikających z użytkowania statków żeglugi morskiej lub z nim związanych.

Dziennik Ustaw – 59 – Poz. 838

Art. 168. 1. Na wniosek założycieli zakładu ubezpieczeń, który będzie wykonywał działalność w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, organ nadzoru może wydać promesę zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej.
2. W promesie organ nadzoru określa okres jej ważności, który nie może być krótszy niż 6 miesięcy.
3. W okresie ważności promesy organ nadzoru nie może odmówić wydania zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej, chyba że nastąpią zmiany danych zawartych we wniosku, wymaganych dokumentów lub informacji, o których mowa w art. 162. 4. Odmowa wydania promesy może nastąpić z przyczyn, o których mowa w art. 170 ust. 1 pkt 1–5 i 10. Art. 169. 1. Zmiana zasięgu terytorialnego lub rzeczowego zakresu działalności krajowego zakładu ubezpieczeń oraz zmiana zakresu działalności krajowego zakładu r easekuracji wymaga zezwolenia organu nadzoru.
2. Zezwolenie jest wydawane na wniosek krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera informacje, o których mowa w art. 162 ust. 2 pkt 1 i 2. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:

1. dowód posiadania dopuszczonych środków własnych w wysokości co najmniej kapitałowego wymogu wypłacalności;

2. dowód posiadania dopuszczonych podstawowych środków własnych w wysokości co najmniej minima lnego wymogu kapitałowego;

3. dokumenty, o których mowa w art. 162 ust. 3. Art. 170. 1. Zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej nie może być wydane, jeżeli:

4. wniosek o wydanie zezwolenia i dołączone do nie go dokumenty nie spełniają wymagań określonych w ustawie;

5. w skład zarządu lub rady nadzorczej krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji wchodzą osoby, które nie spełniają wymagań określonych w ustawie;

6. osoby proponowane na osob y nadzorujące w krajowym zakładzie ubezpieczeń lub krajowym zakładzie reasekuracji inne kluczowe funkcje nie spełniają wymagań określonych w ustawie;

7. założyciele byli skazani za umyślne przestępstwo prawomocnym wyrokiem sądu;

8. założyciele nie dają ręk ojmi prowadzenia spraw krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w sposób należycie zabezpieczający interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpie- czenia lub umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji ora z cedentów;

9. podmiot obejmujący lub posiadający, bezpośrednio lub pośrednio, akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpie- czeń lub krajowego zakładu reasekuracji w liczbie zapewniającej osiągnięcie albo przekroczenie odpowiednio jednej dziesiątej, je dnej piątej, jednej trzeciej, jednej drugiej ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale zakładowym lub podmiot, który jest lub będzie, bezpośrednio lub pośrednio, jednostką dominującą zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w sposób inny niż przez objęcie lub posiadanie akcji lub praw z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w liczbie zapewniającej większość ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu, lub podmiot działający w porozumieniu, o którym mowa w art. 82 ust. 7, nie daje rękojmi pro- wadzenia spraw krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w sposób należycie zabezpiecza- jący interesy ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia lub umów ubez pieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów;

10. założyciele nie udowodnią posiadania środków finansowych w wysokości równej co najmniej funduszowi organiza- cyjnemu i ustalonym w planie działalności wartościom emisji akcji (udziałów) krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji;

11. założyciele nie udowodnią posiadania dopuszczonych podstawowych środków własnych na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego w wysokości równej co najmniej nieprzekraczalnemu dolnemu progowi minimalnego w ymogu kapitałowego, o którym mowa w art. 272 ust. 1;

12. założyciele posługują się wartościami majątkowymi pochodzącymi z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł lub mogą- cymi mieć związek z finansowaniem terroryzmu;

13. plan działalności krajowego zakładu u bezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji nie zapewnia zdolności krajo- wego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji do wykonywania zobowiązań;

Dziennik Ustaw – 60 – Poz. 838

11. bliskie powiązania między zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji i inną osobą fizyc zną lub prawną stano- wiłyby dla organu nadzoru przeszkodę w sprawowaniu nadzoru;
12. przepisy obowiązujące w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Eu ropejskiej, a także trudności w sto- sowaniu tych przepisów, mające zastosowanie do osoby fizycznej lub prawnej, z którą zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji posiada bliskie powiązania, stanowiłyby dla organu nadzoru przeszkodę w sprawowaniu nadzoru.

2. Zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, nie może być wydane, jeżeli krajowy zakład ubezpieczeń nie przedłoży listy reprezentantów do spraw roszczeń.
3. Przez podmiot pośrednio obejmują cy lub posiadający akcje lub prawa z akcji lub pośrednio będący lub stający się jednostką dominującą, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 82 ust. 2. Art. 171. 1. Krajowy zakład ubezpieczeń i krajowy zakład reasekuracji rozpoczynają wykonywanie działalności ubez- pieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej w terminie nieprzekraczającym 12 miesięcy od dnia wydania zezwolenia.
4. Za dzień rozpoczęcia wykonywania d ziałalności ubezpieczeniowej uważa się dzień zawarcia pierwszej umowy ubez- pieczenia.
5. Za dzień rozpoczęcia wykonywania działalności reasekuracyjnej uważa się dzień zawarcia pierwszej umowy re ase- kuracji.
6. Krajowy zakład ubezpieczeń zawiadamia organ nad zoru o zaprzestaniu wykonywania działalności ubezpieczeniowej
   lub zawierania umów ubezpieczenia w danej grupie ubezpieczeń w terminie 7 dni.
7. Krajowy zakład reasekuracji zawiadamia organ nadzoru o zaprzestaniu wykonywania działalności reasekuracyjnej lub zawierania umów reasekuracji w danym rodzaju reasekuracji w terminie 7 dni. Art. 172. 1. Organ nadzoru cofa, w drodze decyzji, krajowemu zakładowi ubezpieczeń zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie jednej lub więcej grup ubezpieczeń, a krajowemu zakładowi reasekuracji – ze- zwolenie na wykonywanie działalności reasekuracyjnej w zakresie jednego lub obu rodzajów reasekuracji, jeżeli krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji:

1. nie spełnia wymogu zgodności z minimalnym wymogiem kapitałowym, a przedstawiony krótkoterminowy plan finan - sowy nie został zaakceptowany przez organ nadzoru, lub
2. nie zrealizował w terminie 3 miesięcy od dnia stwierdzenia niezgodności z minimalnym wymogiem kapitałowym krótko- terminoweg o planu finansowego.

2. Organ nadzoru może cofnąć, w drodze decyzji, krajowemu zakładowi ubezpieczeń zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie jednej lub więcej grup ubezpieczeń, a krajowemu zakładowi reasekuracji – zezwolenie na w ykonywanie działalności reasekuracyjnej w zakresie jednego lub obu rodzajów reasekuracji, jeżeli:

1. krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji:
   a) przestał spełniać warunki wymagane do uzyskania zezwolenia,
   b) wykonuje działalność z narusz eniem przepisów prawa, statutu, planu działalności lub nie zapewnia zdolności do wykonywania zobowiązań,
   c) zaprzestanie wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej przez okres dłuższy niż
   6 miesięcy,
   d) złoży wniosek o cofni ęcie zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekura - cyjnej,
   e) nie rozpoczął wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej w terminie, o którym mowa w art. 171 ust. 1;

2. w stosunku odpowied nio do akcjonariuszy albo udziałowców krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji zaistniały przesłanki określone w art. 170 ust. 1 pkt 4–9;

3. bliskie powiązania między zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji i akcjonariuszami lub udziałowcami stanowią dla organu nadzoru przeszkodę w sprawowaniu nadzoru;

4. przepisy obowiązujące w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Eu ropejskiej, a także trudności w sto- sowaniu tych przepisów, mające zastosowanie do akcjonariuszy lub udziałowców zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji stanowią dla organu nadzoru przeszkodę w sprawowaniu nadzoru.

Dziennik Ustaw – 61 – Poz. 838

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. e, organ nadzoru może cofnąć zezwolenie w zakresie grup ubezpie- czeń, w których wykonywa nie działalności ubezpieczeniowej nie zostało rozpoczę te, lub rodzaju reasekuracji, w zakresie którego wykonywanie działalności reasekuracyjnej nie zostało rozpoczęte.
4. Organ nadzoru cofa zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, w przypadku stwierdzenia braku reprezentanta do spraw roszczeń w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
5. W przypadku cofnięcia zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie jednej lub więcej grup ubezpieczeń organ nadzoru może zakazać krajowemu zakładowi ubezpieczeń prawa swobodnego rozporządzania jego aktywami oraz zaciągania zobowiązań lub j e ograniczyć, wskazując zakres zakazu lub ograniczenia, lub przekazać zarząd majątkiem tego zakładu wyznaczonej osobie.
6. W przypadku cofnięcia zezwolenia na wykonywanie działalności reasekuracyjnej w zakresie jednego lub obu rodza- jów reasekuracji organ n adzoru może zakazać krajowemu zakładowi ubezpieczeń prawa swobodnego rozporządzania jego aktywami oraz zaciągania zobowiązań lub je ograniczyć, wskazując zakres zakazu lub ograniczenia, lub przekazać zarząd majątkiem tego zakładu wyznaczonej osobie.
7. Z dniem przekazania zarządu majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji wyzna - czonej osobie prawo reprezentacji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w zakresie praw i obowiązków, których przedmiotem jest majątek krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, prze - chodzi na wyznaczoną osobę.
8. Z dniem przekazania zarządu majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji wy- znaczonej osobie kompetencje organów krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji w zakresie praw i obowiązków, których przedmiotem jest majątek krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, ulegają zawieszeniu do dnia upływu terminu sprawowania zarząd u przez wyznaczoną osobę.
9. Organ nadzoru ustala wynagrodzenie za sprawowanie zarządu majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajo- wego zakładu reasekuracji przez wyznaczoną osobę. Koszty zarządu majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajo- wego zakładu reasekuracji przez wyznaczoną osobę ponosi krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji.
10. Osobom wyznaczonym do spra wowania zarządu majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji, w przypadku złożenia wniosku zgodnie z art. 174 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy ( Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ), udziela się urlopu bezpłatnego na okres pełnienia tej funkcji. Okres urlopu bezpłatnego jest wliczany do okresu pracy, od którego zależy nabycie uprawnień pracowniczych.
11. Organ nadzoru w decyzji o przekazaniu zarządu majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekur acji wyznaczonej osobie określa:

1. osobę, której przekazuje się zarząd majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji;
2. okres, na który jest ustanawiany zarząd majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu rea sekuracji;
3. szczegółowe zadania w zakresie zarządu majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reaseku- racji;
4. sposób wykonywania zarządu majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji;
5. wysokość wynagrodzenia za zarząd majątkiem krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji.

12. Decyzje organu nadzoru, o których mowa w ust. 1, 2, 5 i 6, są natychmiast wykonalna.
13. Organ nadzoru trzykrotnie ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnop olskim informację o cofnięciu krajowemu za kła- dowi ubezpieczeń zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej. Pierwszego ogłoszenia dokonuje się w terminie 7 dni od dnia cofnięcia zezwolenia, a pozostałych – w odstępach nie krótszych niż 7 dni i nie dłuższych niż 14 dni.
14. Organ nadzoru przesyła do właściwego sądu rejestrowego odpis decyzji, o których mowa w ust. 1–4.
15. W przypadku wydania decyzji, o których mowa w ust. 1–4, organ nadzoru informuje o nich organy nadzorcze innych niż Rzeczposp olita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej.
    Art. 173. 1. W przypadku cofnięcia zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej krajowy zakład ubez - pieczeń nie może:

1. zawierać umów ubezpieczenia;

2. przedłużać zawartych umów ubezpieczenia ;

3. obejmować ochroną ubezpieczeniową nowych ryzyk na podstawie zawartych umów ubezpieczenia;

Dziennik Ustaw – 62 – Poz. 838

4. podwyższać sum ubezpieczenia w zawartych umowach ubezpieczenia;
5. dokonywać zmian umów ubezpieczenia zwiększających odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń, inn ych niż podwyż- szanie sum ubezpieczenia.

2. W przypadku cofnięcia zezwolenia na wykonywanie działalności reasekuracyjnej krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji nie może:

1. zawierać umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
2. przedłużać zawartych umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
3. przyjmować nowych cesji w ramach zawartych umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
4. zwiększać odpowiedzialności w ramach zawartych umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej.

3. W przypadku cofnięcia zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej umowy ubezpieczenia zawarte na czas nieokreślony ulegają przekształceniu w umowy ubezpieczenia zawarte na czas określony wynoszący 12 miesięcy, licząc od dnia cofnięcia zezwolenia, przy czym:

1. krajowy zakład ubezpieczeń i ubezpieczający mogą rozwiązać umowę ubezpieczenia w drodze porozumienia przed upływem tego terminu;
2. ubezpieczający może wypowiedzieć umowę ubezpieczenia przed upływem tego terminu ze skutkiem natychmiastowym.
   Art. 174. 1. Organ nadzoru powiadamia EIOPA o wydaniu zezwolenia, o którym mowa w art. 162 ust. 1 i art. 169 ust. 1, oraz o cofnięciu zezwolenia, o którym mowa w art. 172 ust. 1–4.

2. W przypadku gdy plan działalności, o którym mowa w art. 162 ust. 3 pkt 14, wskazuje, że krajowy zakład ubezpie- czeń lub krajowy zakład reasekuracji zamierza wykonywać działalność na terytorium innego niż Rzecz pospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej w ramach s wobody świadczenia usług lub przez oddział i działalność ta mogłaby być istotna dla rynku przyjmującego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, organ nadzoru powiadamia o zamiarze wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 162 ust. 1 i art. 169 ust. 1, EIO PA oraz organ nadzorczy przyjmującego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
   Art. 174a. 1. Organ nadzoru może na wniosek założycieli albo zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w drodze decyzji, uznać zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji z a wewnętrzny zakład ubezpieczeń lub wewnętrzny zakład reasekuracji, jeżeli spełnione są przesłanki określone odpowiednio w art. 3 ust. 1 pkt 53a lub 53b.
3. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przestał spełniać wymogi określone odpowiednio w art. 3 ust. 1 pkt 53a lub 53b, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji informuje o tym organ nadzoru i dostosowuje swoją działalność do wymogów określonych w ustawie dla zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji niebędącego wewnętrznym zakła- dem ubezp ieczeń lub wewnętrznym zakładem reasekuracji.
   Rozdział 7
   Wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne zakłady ubezpieczeń i wykonywanie działalności reasekuracyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polsk iej przez zagraniczne zakłady reasekuracji
   Art. 175. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do głównych oddziałów zagranicznych zakładów ubezpieczeń i głów - nych oddziałów zagranicznych zakładów reasekuracji, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stano wią inaczej.
   Art. 176. 1. Zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej może podejmować i wykonywać działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczy - pospolitej Polskiej na zasadzie wzajemności.
4. Zasady wzajemności nie stosuje się do państw należących do Światowej Organizacji Handlu.
   Art. 177. 1. Zagraniczny zakład ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Euro - pejskiej m oże podejmować i wykonywać działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie przez główny oddział.
5. Zagraniczny zakład reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej może
   podejmować i wykonywać działalność reasekuracyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1. przez główny oddział;

Dziennik Ustaw – 63 – Poz. 838

2. bezpośrednio z terytorium państwa, w którym ma siedzibę, jeżeli system wypłacalności tego państwa, zgodnie z art. 172 dyrektywy 2009/138/WE, został uznan y za równoważny lub czasowo równoważny z systemem wypłacalności ustano- wionym w Unii Europejskiej;
3. bezpośrednio z terytorium państwa, w którym ma siedzibę, jeżeli z państwem tym została zawarta umowa, o której mowa w art. 175 dyrektywy 2009/138/WE.

3. Podjęcie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej przez główny oddział wymaga uzyskania zezwolenia organu nadzoru.
4. W przypadku gdy system wypłacalności państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej został uznany za równ oważny lub czasowo równoważny z systemem wypłacalności ustanowionym w Unii Europejskiej, umowy reasekuracji zawarte z zakładami, których siedziba znajduje się w tym państwie, są traktowane w taki sam sposób, jak umowy reasekuracji zawarte z zakładem, który posiada zezwolenie na wykonywanie działalności reasekuracyjnej wydane dla krajowego zakładu reasekuracji.
5. W przypadku zawarcia przez Unię Europejską z państwem niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, którego system wypłacalności nie został uznany za równoważny lub czasow o równoważny zgodnie z art. 172 dyrektywy 2009/138/WE, umowy międzynarodowej odnoszącej się do reasekuracji, działalność reasekuracyjna wykonywana na tery- torium Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład reasekuracji lub zakład u bezpieczeń z siedzibą w tym państwie jest wykony- wana zgodnie z warunkami tej umowy.
   Art. 178. 1. Główny oddział wykonuje działalność na podstawie przepisów prawa polskiego i statutu głównego oddziału sporządzanego przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji w formie aktu notarialnego.
6. Statut głównego oddziału i jego zmiany podlegają zatwierdzeniu przez organ nadzoru.
7. Statut głównego oddziału określa w szczególności:

1. strukturę organizacyjną głównego oddz iału;
2. zasady tworzenia jednostek terenowych oraz zasady ich reprezentacji;
3. rodzaje rezerw techniczno -ubezpieczeniowych tworzonych przez główny oddział dla celów rachunkowości i metody ich tworzenia;
4. zasady rozliczeń z centralą zagranicznego zakła du ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji.

4. Główny oddział podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego i może rozpocząć wykonywanie działalności z chwilą dokonania wpisu.
5. Wpis do Krajowego Rejestru Sądowego może zostać dokonany po uzysk aniu zezwolenia organu nadzoru na wy ko- nywanie działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub działalności reasekuracyjnej przez zagra- niczny zakład reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   Art. 179. 1. Główny oddział może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywany.
6. Głównym oddziałem kieruje dyrektor.
7. Prawo reprezentacji głównego oddziału przysługuje łącznie dyrektorowi i jednemu z jego zastępców lub łącznie dwóm zastępcom dyrektora głównego od działu.
8. Dyrektor głównego oddziału oraz jego zastępcy są ujawniani w Krajowym Rejestrze Sądowym.
9. Główny oddział przechowuje dokumenty dotyczące jego działalności w siedzibie głównego oddziału.
10. Główny oddział ma siedzibę na terytorium Rzeczypospoli tej Polskiej w miejscowości wskazanej w zezwoleniu.
    Art. 180. 1. Dyrektorem głównego oddziału i jego zastępcą może być osoba, która spełnia łącznie następujące wyma- gania:

1. posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

2. posiada wyższe wykształcenie uzyskane w Polsce lub uzyskane w innym państwie wykształcenie będące wykształce- niem wyższym w rozumieniu właściwych przepisów tego państwa;

3. nie była skazana za umyślne przestępstwo prawomocnym wyrokiem sądu;

4. daje rękojmię prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w sposób należyty.

Dziennik Ustaw – 64 – Poz. 838

2. Osobą nadzorującą inną kluczową funkcję w głównym oddziale może być osoba, która spełnia łącznie wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, oraz:

1. posiada doświadczenie zawodowe niezbędne do wykonywania nadzorowanej kluczowej funkcji;
2. daje rękojmię wykonywania zadań w sposób należyty.

3. Równoczesne pełnienie przez tę samą osobę funkcji dyrektora głównego oddziału, jego zastępcy lub osoby nadzo- rującej inną kluczową funkcję w główny m oddziale zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub w głównym oddziale zagranicz- nego zakładu reasekuracji wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I i dziale II załącznika do ustawy, nie może być uznane za naruszenie wymagania dotyczącego rękojmi.
4. Dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń i dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu
   reasekuracji oraz przynajmniej jeden z jego zastępców posiadają udowodnioną znajomość języka polskiego.
5. Organ nadzoru, na wniosek zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji, może od- stąpić, w drodze decyzji, od stosowania w ymogu znajomości języka polskiego, jeżeli nie jest to niezbędne ze względów nadzoru ostrożnościowego, biorąc w szczególności pod uwagę zakres działalności zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji.
6. Organ nadzoru, na wniose k zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji, może odstą - pić, w drodze decyzji, od stosowania wymogu posiadania wyższego wykształcenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględ - niając w szczególności doświadczenie zawodowe kandyd atów na stanowiska dyrektora głównego oddziału zagranicznego
   zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji, jego zastępcy lub osób nadzorujących inne kluczowe funkcje.
7. Dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń i dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakła du reasekuracji oraz przynajmniej jeden z jego zastępców posiadają udowodnioną znajomość języka polskiego doświadczenie
   zawodowe niezbędne do zarządzania zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji.
8. Zagraniczny z akład ubezpieczeń i zagraniczny zakład reasekuracji informują organ nadzoru o zmianach na stanowiskach
   dyrektora głównego oddziału, jego zastępcy lub osób nadzorujących inne kluczowe funkcje, w terminie 7 dni od dnia doko- nania zmiany. Przepisy art. 49 ust. 3–9 stosuje się odpowiednio.
   Art. 181. Jeżeli wymagania określone w przepisach ustawy nie są spełnione w związku z rezygnacją, śmiercią, odwo- łaniem d yrektora głównego oddziału lub jego zastępcy albo decyzją organu nadzoru o odmowie wyrażenia zgody na powo łanie albo o stwierdzeniu niespełnienia wymagań dotyczących pełnienia funkcji dyrektora głównego oddziału lub jego zastępcy, zagraniczny zakład ubezpieczeń i zagraniczny zakład reasekuracji dostosowują działalność do wymogów okreś lonych w usta- wie, w terminie 6 miesięcy.
   Art. 182. 1. Organ nadzoru wydaje, w drodze decyzji, zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez główny oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek zagranicznego zakładu ubezpieczeń.
9. Organ nadzoru wydaje, w drodze decyzji, zezwolenie na wykonywanie działalności reasekuracyjnej przez główny oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek zagranicznego zakładu reasekuracji.
10. Wniosek zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego za kładu reasekuracji zawiera:

1. nazwę i siedzibę zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji oraz nazwę państwa, w którym znajduje się jego siedziba;
2. siedzibę oraz rzeczowy zakres działalności głównego oddziału;
3. imiona i nazwiska osób proponowanych na stanowiska dyrektora głównego oddziału, jego zastępców, osób nadzorujących
   inne kluczowe funkcje, osoby odpowiedzialnej za prowadzenie ksiąg rachunkowych oraz doradcy inwestycyjnego, w przypadku gdy obowiązek zatrudnienia dora dcy inwestycyjnego wynika z ustawy.

4. Do wniosku zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji dołącza się:

1. statut zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji;

2. informacje o wymogach wypłacalnoś ci, którym podlega zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład rease - kuracji na podstawie odpowiednich przepisów obowiązujących w państwie siedziby tego zakładu;

3. informacje o spełnieniu przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakł ad reasekuracji wymogów wypła- calności, o których mowa w pkt 2;

4. plan działalności spełniający warunki, o których mowa w art. 163, określający sposób prowadzenia głównego oddzia łu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, obejmujący okres pierwszych 3 lat obrotowych działalności;

5. projekt statutu głównego oddziału;

Dziennik Ustaw – 65 – Poz. 838

6. zaświadczenie organu nadzorczego państwa, w którym znajduje się siedziba zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji, o posiadaniu przez ten zakład zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpie- czeniowej lub działalności reasekuracyjnej oraz o spełnianiu przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagra niczny zakład reasekuracji wymogów wypłacalności, o których mowa w pkt 2, zawierające informację o sytuacji finans owej tego zakładu;
7. sprawozdanie finansowe za okres ostatnich 3 lat przed dniem złożenia wniosku działalności zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji wraz ze sprawozdaniem z jego badania;
8. bilans dla celów wypłacalności za okres ostatnich 3 lat przed dniem złożenia wniosku działalności zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji;
9. w przypadku wniosku zagranicznego zakładu ubezpieczeń – dowód, że krajowe zakłady ubezpieczeń mogą wykony- wać działalność ubezpieczeniową na terytorium państwa, w którym zagraniczny zakład ubezpieczeń ma siedzibę;
10. w przypadku wniosku zagranicznego zakładu reasekuracji – dowód, że krajowe zakłady reasekuracji mogą wykonywać działalność reasekuracyjną na terytorium państwa, w którym zagraniczny zakład reasekuracji ma siedzibę;
11. informacje o wysokości funduszu organizacyjnego przeznaczonego na utworzenie administracji głównego oddziału i zorganizowanie jego jednostek terenowych;
12. wskazanie źródeł ś rodków finansowych niezbędnych do wypłacenia odszkodowań i świadczeń z tytułu zawartych umów ubezpieczenia, pokrycia kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego;
13. zgodę osoby proponowanej na stanowisko dyrektora głównego oddziału oraz osób proponowanych na stanowiska jego zastępców, a także zgodę osób mających nadzorować inne kluczowe funkcje na wykonywanie obowiązków w głów nym oddziale;
14. życiorysy osób proponowanych na stanowiska dyrektora głównego oddziału i jego zastępców o raz osób nadzorujących inne kluczowe funkcje;
15. dokumenty potwierdzające posiadanie odpowiedniego wykształcenia i doświadczenia zawodowego niezbędnego do zarządzania zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji osoby proponowanej na stanowisko dyrektor a i osób proponowanych na stanowiska jego zastępców;
16. dokumenty potwierdzające posiadanie odpowiedniego wykształcenia i doświadczenia zawodowego osób przewidzia - nych do nadzorowania innych kluczowych funkcji;
17. dane o wykształceniu i doświadczeniu zaw odowym osoby proponowanej na stanowisko aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną, w tym kopie dokumentów potwierdzających posiadane wykształcenie oraz kopię decyzji o wpisie do rejestru aktuariuszy;
18. zaświadczenia albo oświadczenia o niekaralności osób proponowanych na stanowiska dyrektora głównego oddziału i jego zastępców oraz osób przewidzianych do nadzorowania innych kluczowych funkcji;
19. oświadczenia osób proponowanych na stanowiska dyrektora głównego oddziału i jego zastępców oraz osób prze wi- dzianych do nadzorowania innych kluczowych funkcji o toczących się przeciwko nim postępowaniach sądowych w związku ze sprawą gospodarczą;
20. oświadczenia osób proponowanych na stanowiska dyrektora głównego oddziału i jego zastępców oraz osób przewi- dzian ych do nadzorowania innych kluczowych funkcji o uczestnictwie w organach zarządzających i nadzorujących spółek handlowych.

5. Do wniosku zagranicznego zakładu ubezpieczeń dołącza się również:

1. projekty ogólnych warunków ubezpieczeń, w zakresie których ma być wydane zezwolenie;
2. oświadczenie doradcy inwestycyjnego o wyrażeniu zgody na zatrudnienie – w przypadku wniosku o wydanie zezwo- lenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń na życie, jeżeli są związane z ubezpie- czeniowym funduszem kapitałowym;
3. listę ustanowionych w każdym państwie członkowskim Unii Europejskiej reprezentantów do spraw roszczeń – w przy- padku wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń, o których
   mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika.

6. Wymóg, o którym mowa w ust. 4 pkt 9 i 10, nie dotyczy państw, z którymi Rzeczpospolitą Polską wiążą umowy międzynarodowe zapewniające zasadę wzajemności.

Dziennik Ustaw – 66 – Poz. 838

7. Oświadczenie o niekaralności, o którym mowa w ust. 4 pkt 18, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie zawiera w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy od- powiedzialno ści karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. ”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzial ności
   karnej za składanie fałszywych zeznań.
8. Dokumenty, o których mowa w ust. 4 i 5, sporządza się w języku polskim lub tłumaczy na język polski. Tłumaczenie może być sporządzone wyłącznie przez tłumacza przysięgłego lub konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
9. Dokumenty urzędowe przed tłumaczeniem wymagają zalegalizowania przez konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Obo- wiązku legalizacji nie stos uje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej . Art. 183. 1. Zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej, o którym mowa w art. 182 ust. 1, jest wyda- wane w zakresie jednej lub więcej grup ubezpiec zeń, o których mowa w załączniku do ustawy.
10. Zezwolenie na wykonywanie działalności reasekuracyjnej, o którym mowa w art. 182 ust. 2, jest wydawane w zakresie:

1. reasekuracji ubezpieczeń na życie, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy;
2. reasekuracji pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz ubezpieczeń majątkowych, o których mowa w dziale II załącz- nika do ustawy;
3. reasekuracji ubezpieczeń, o których mowa w pkt 1 i 2.

3. Zezwolenie może być wydane, jeżeli w państwie, w którym znajduje się s iedziba zagranicznego zakładu ubezpie- czeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji, zakład ten posiada odpowiednie zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej we wnioskowanym zakresie i wykonuje działalność w form ie organiza- cyjno -prawnej odpowiadającej spółce akcyjnej albo towarzystwu ubezpieczeń wzajemnych lub towarzystwu reasekuracji wzajemnej.
4. Wymóg co do formy, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy podmiotów zagranicznych wykonujących działalność ubezpieczeni ową lub reasekuracyjną, których siedziba znajduje się w państwach należących do Światowej Organizacji Hand lu, lub jeżeli wynika to z umów międzynarodowych zawartych przez Unię Europejską.
   Art. 184. 1. Zagraniczny zakład ubezpieczeń, który złożył wniosek o wydanie zezwolenia na wykonywanie działal - ności ubezpieczeniowej przez główny oddział lub uzyskał takie zezwolenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, może złożyć wniosek o przyznanie mu łącznie następujących uprawnień do:

1. obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności w odniesieniu do wyników całej działalności ubezpieczeniowej, którą zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać lub wykonuje przez główne oddziały mające siedziby na tery- torium państw członkowskich Unii Europejskiej;
2. złożenia kaucji, o której mowa w art. 187, jedynie na terytorium jednego spośród państw członkowskich Unii Europej- skiej, na terytorium których zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykony wać lub wykonuje działalność ubez piecze- niową przez główne oddziały;
3. umiejscowienia aktywów odpowiadających minimalnemu wymogowi kapitałowemu na terytorium jednego spośród państw członkowskich Unii Europejskiej, na terytorium których zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały.

2. Przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności zagraniczny zakład ubezpieczeń uwzględnia wyłącznie dzia- łalność ubezpieczeniową i działalność reasekuracyjną wykonywane przez gł ówne oddziały mające siedziby w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

3. Zagraniczny zakład ubezpieczeń występuje o przyznanie uprawnień, o których mowa w ust. 1, do organu nadzoru oraz organów nadzorczych innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej, w których zamierza wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główny oddział.

4. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, zagraniczny zakład ubezpieczeń wskazuje organ nadzorczy jednego spośród państ w członkowskich Unii Europejskiej, na terytorium których zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały.

5. Nadzór nad wypłacalnością zagranicznego zakładu ubezpieczeń w odniesieniu do jego działalności wykonywanej przez główne oddziały na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej sprawuje organ nadzorczy wskazany we wniosku,
   o którym mowa w ust. 1.

Dziennik Ustaw – 67 – Poz. 838

6. Kaucję, o której mowa w art. 187, składa się w państwie członkowskim Unii Europejsk iej, w którym ma siedzibę organ nadzorczy wskazany we wniosku, o którym mowa w ust. 1.
7. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznane, gdy wyrażą na to zgodę organy nadzorcze wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej, na terytorium któ rych zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały i na terytorium których złożył wniosek o przyznanie uprawnień.
   Organ nadzoru udziela zgody, w drodze decyzji, po dokonaniu w szczególnośc i oceny sytuacji finansowej zagranicznego zakładu ubezpieczeń, w tym jego wypłacalności.
8. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują po wyrażeniu zgody, o której mowa w ust. 7, od dnia przekaza- nia informacji przez wskazany organ nadzorczy, o który m mowa w ust. 4, organom nadzorczym pozostałych państw człon- kowskich Unii Europejskiej, na terytorium których zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały, o zamiarze sprawowania nadzoru n ad wypłacalnością tego zakładu ubezpieczeń.
9. Organ nadzoru przekazuje organom nadzorczym państw członkowskich Unii Europejskiej, na terytorium których zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały informacje niezbędne do sprawowania nadzoru nad wypłacalnością zagranicznego zakładu ubezpieczeń w odniesieniu do jego działalności wykonywanej przez główny oddział na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, lub występuje do nich o te informacje.
10. Zagraniczny zakład ubezpieczeń traci uprawnienia, o których mowa w ust. 1, z chwilą cofnięcia zgody na ich przy- znanie przez organ nadzorczy, który takiej zgody udzielił.
11. Nadzór sprawowany przez wskazany organ nadzorczy, o którym mowa w ust. 4, jest traktowany tak jak nadzór, o którym mowa w rozdziale 8.
    Art. 185. 1. Zagraniczny zakład ubezpieczeń rozpoczyna wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w terminie nie- przekraczającym 12 miesięcy od dnia wydania zezwolenia na wykonywanie działa lności ubezpieczeniowej przez głów ny oddział.
12. Zagraniczny zakład reasekuracji rozpoczyna wykonywanie działalności reasekuracyjnej w terminie nieprzekracza- jącym 12 miesięcy od dnia wydania zezwolenia na wykonywanie działalności reasekuracyjnej przez głó wny oddział.
    Art. 186. Zmiana rzeczowego zakresu działalności głównego oddziału wymaga uzyskania zezwolenia organu nadzoru.
    Art. 187. 1. Wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub działalności rease - kuracyjnej przez zagraniczny zakład reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może być rozpoczęte po złożeniu kaucji w celu zabezpieczenia przyszłych zobowiązań z tytułu umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji zawar tych przez główny oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
13. Kaucja jest równa co najmniej równowartości w złotych 25 % nieprzekraczalnego dolnego progu minimalnego wymogu kapitałowego, o którym mowa w art. 272 ust. 1.
14. Kaucja jest utrzymywana przez cały okres działalności głównego oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
15. Kaucja podlega zdeponowaniu na wyodrę bnionym, oprocentowanym rachunku w banku mającym siedzibę na tery- torium Rzeczypospolitej Polskiej, który posiada fundusze własne w wysokości stanowiącej równowartość w złotych co naj- mniej 100 mln euro, ustaloną zgodnie z art. 272 ust. 6.
16. Kaucja wraz z odsetkami jest zaliczana na poczet dopuszczonych podstawowych środków własnych na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego.
17. Kaucja wraz z odsetkami podlega zwrotowi zagranicznemu zakładowi ubezpieczeń lub zagranicznemu zakładowi reasekuracji po zaspokoje niu wszystkich roszczeń wynikających z umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji zawartych za pośrednictwem głównego oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
18. Kaucja nie podlega egzekucji. Zaspokojenie z kaucji za zgodą organu nadzoru, wydaną w drodze decyzji, może nastąpić jedynie w trakcie likwidacji głównego oddziału.
    Art. 188. 1. Zezwolenie na wykonywanie przez główny oddział działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub działalności reasekuracyjnej przez zagraniczny z akład reasekuracji nie może być wydane, jeżeli:

1. wniosek zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji nie spełnia wymagań określonych w ustawie;

Dziennik Ustaw – 68 – Poz. 838

2. osoby proponowane na stanowiska dyrektora głównego oddziału i jego zastępców l ub osoby przewidziane do nadzo- rowania innych kluczowych funkcji nie spełniają wymagań określonych w ustawie;
3. zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie daje rękojmi prawidłowego wykonywania działalności ubezpieczeniowej lub d ziałalności reasekuracyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie spełnia wymogów wypłacalności, o których mowa w art. 182 ust. 4 pkt 2;
5. zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagr aniczny zakład reasekuracji nie posiada środków finansowych w wysokości równej co najmniej funduszowi organizacyjnemu i środków własnych głównego oddziału ustalonych w planie dzia - łalności;
6. zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekura cji nie posiada środków finansowych niezbędnych do zapewnienia pokrycia kapitałowego wymogu wypłacalności głównego oddziału lub środków finansowych niezbęd - nych do zapewnienia pokrycia minimalnego wymogu kapitałowego głównego oddziału;
7. zagraniczny zakła d ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji posługuje się wartościami majątkowymi pocho- dzącymi z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł lub mającymi związek z finansowaniem terroryzmu;
8. plan działalności nie zapewnia zdolności do wykonywania zobowi ązań głównego oddziału;
9. w stosunku odpowiednio do akcjonariuszy albo udziałowców zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji zaistnieją następujące przesłanki:
   a) bliskie powiązania między zagranicznym zakładem ubezpieczeń l ub zagranicznym zakładem reasekuracji i inną osobą fizyczną lub prawną stanowiłyby dla organu nadzoru przeszkodę w sprawowaniu nadzoru,
   b) przepisy obowiązujące w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, a także trudności w stosowaniu t ych przepisów, mające zastosowanie do osoby fizycznej lub prawnej, z którą zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji posiada bliskie powiązania, stanowiłyby dla organu nadzoru prze- szkodę w sprawowaniu nadzoru.

2. Zezwolenie na wyko nywanie działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń w zakresie ubez- pieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem ubezpieczenia odpowiedzialności cywil- nej przewoźnika, nie może być wydane, jeżeli za graniczny zakład ubezpieczeń nie przedłoży listy reprezentantów do spraw roszczeń.
   Art. 189. 1. Główny oddział tworzy rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wynikną ć z zawartych przez główny oddział umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub umów reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Główny oddział tworzy rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości przeznaczone na pokrycie bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych przez główny oddział umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   Art. 190. 1. Główny oddział posiada na terytorium Rzeczypospo litej Polsk iej dopuszczone środki własne w wysokości
   nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności.
4. Główny oddział posiada dopuszczone podstawowe środki własne w wysokości nie niższej niż minimalny wymóg kapitałowy. Dopuszczone podstawowe środki własne głównego oddziału nie mogą być niższe niż 50 % nieprzekraczalnego dolnego progu minimalnego wymogu kapitałowego, o którym mowa w art. 272 ust. 1.
5. Przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego uwzględnia się wyłą cznie działalność ubezpieczeniową i działalność reasekuracyjną wykonywane przez główny oddział.
6. Aktywa odpowiadające kapitałowemu wymogowi wypłacalności są lokowane przez główny oddział zgodnie z na- stępującymi zasadami:

1. aktywa do wysokości minimalne go wymogu kapitałowego są lokowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2. nadwyżka aktywów ponad minimalny wymóg kapitałowy jest lokowana na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej.

Dziennik Ustaw – 69 – Poz. 838

Art. 191. Przepisy określające uprawnienia organu nadzoru w stosunku do organów zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji stosuje się odpowiednio do dyrektora głównego oddziału i jego zastępców.
Art. 192. 1. Organ nadzoru zatwierdza, w drodze decyzji, umowę o przeniesienie całości lub części portfela ubezpie- czeń posiadanego przez główny oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Decyzja zatwierdzająca umowę, o której mowa w ust. 1, może być wydana, jeżeli zakład ubezpieczeń przejmujący portfel ubezpieczeń posiada dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności.
3. Organ nadzoru zatwierdza, w drodze decyzji, umowę o przeniesienie całości lub części por tfela ubezpieczeń posia- danego przez główny oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej po uzys kaniu od właściwych organów nadzorczych tego państwa:

1. informacji w zakresie dopuszczalności, według prawa tego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przeniesienia portfela ubezpieczeń;
2. pozytywnej opinii lub zgody na dokonanie przeniesienia portfela ubezpieczeń;
3. informacji w zakresie posiadania przez zakład ubezpieczeń przejmujący portfel ubezpieczeń dopuszczonych środków własnych w wysokości kapitałowego wymogu wypłacalności.

4. Organ nadzoru zatwierdza, w drodze decyzji, umowę o przeniesienie ca łości lub części portfela ubezpieczeń posia- danego przez główny oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz głównego
   oddziału, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w innym niż R zeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, po uzyskaniu od właściwych organów nadzorczych tego państwa informacji w zakresie, o którym mowa w ust. 3.
5. W przypadku gdy ryzyko objęte umową ubezpieczenia zawartą przez główny oddział zagra nicznego zakładu ubez pie- czeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej umiejscowione jest w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkow- skim Unii Europejskiej umiejscowienia ryzyka, organ nadzoru zatwierdza przeniesienie portfela ubezpieczeń, o którym
   mowa w ust. 1, 3 lub 4, po uzyskaniu zgody właściwych organów nadzorczych państwa członkowskiego Unii Europejskiej umiejscowienia ryzyka.
6. Do umów o przeniesienie portfela ubezpieczeń, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, przepisy art. 300–304 stosuje się odpowiednio.
   Art. 193. 1. Organ nadzoru zatwierdza, w drodze decyzji, umowę o przeniesienie całości lub części portfela reaseku- racji posiadanego przez główny oddział zagranicznego zakładu reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz zakładu reasekuracji lub zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Decyzja zatwierdzająca umowę, o której mowa w ust. 1, może być wydana, jeżeli zakład reasekuracji lub zakład ubezpieczeń przejmujący portfel reasekuracji pos iada dopuszczone środki własne w wysokości kapitałowego wymogu wy- płacalności.
8. Do umów o przeniesienie portfela reasekuracji przepisy art. 307–309 stosuje się odpowiednio.
   Art. 194. 1. Organ nadzoru cofa, w drodze decyzji, zezwolenie na wykonywanie przez główny oddział działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub działalności reasekuracyjnej przez zagraniczny zakład rease- kuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zakład ten w państwie, w którym znajduje się jego sied ziba:

1. utracił zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej;
2. został postawiony w stan likwidacji lub ogłoszono jego upadłość.

2. Organ nadzoru może cofnąć, w drodze decyzji, zezwolenie na wykonywanie działal ności w zakresie jednej lub więcej
   grup ubezpieczeń albo jednego lub kilku rodzajów ubezpieczeń przez zagraniczny zakład ubezpieczeń bądź jednego lub obu rodzajów reasekuracji przez zagraniczny zakład reasekuracji, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w sytuacji gdy:

1. zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji przestał spełniać warunki uzyskania zezwolenia;

2. główny oddział wykonuje działalność z naruszeniem przepisów prawa, statutu lub nie zapewnia zdolności zagranicz- nego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji do wykonywania zobowiązań;

Dziennik Ustaw – 70 – Poz. 838

3. zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji wystąpił do organu nadzoru z wnioskiem o cof- nięcie zezwolenia, pod warunkiem:
   a) zagwarantowania zabezpieczenia interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubez- pieczenia, w szczególności w zakresie spełnienia świadczeń i wypłaty odszkodowań – w przypadku zagranicznego zakładu ubezpieczeń,
   b) zagwara ntowania zabezpieczenia interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubez- pieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów – w przypadku zagranicznego zakładu reasekuracji;
4. zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład rea sekuracji nie rozpoczął wykonywania działalności ubezpie- czeniowej lub działalności reasekuracyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie, o którym mowa w art. 185;
5. zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie wykon uje działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej przez okres dłuższy niż 6 miesięcy;
6. zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie zrealizował w terminie planu naprawczego albo krótkoterminowego planu finansowe go;
7. w stosunku odpowiednio do akcjonariuszy albo udziałowców zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji zaistnieją następujące przesłanki:
   a) bliskie powiązania między zagranicznym zakładem ubezpieczeń lub zagranicznym zakł adem reasekuracji i inną osobą fizyczną lub prawną stanowiłyby dla organu nadzoru przeszkodę w sprawowaniu nadzoru,
   b) przepisy obowiązujące w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, a także trudności w stosowaniu tych przepisów, mają ce zastosowanie do osoby fizycznej lub prawnej, z którą zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji posiada bliskie powiązania, stanowiłyby dla organu nadzoru prze- szkodę w sprawowaniu nadzoru.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, organ nadzoru może cofnąć zezwolenie:

1. w przypadku zagranicznego zakładu ubezpieczeń – w zakresie grup ubezpieczeń, w których wykonywanie działal ności ubezpieczeniowej nie zostało rozpoczęte;
2. w przypadku zagranicznego zakładu reasekuracji – w zakresie rodzaju reasekuracji, w którym wykonywanie działal- ności reasekuracyjnej nie zostało rozpoczęte.

4. Organ nadzoru cofa zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpie- czeń w zakresie ubezpieczeń, o których mow a w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, w przypadku stwierdzenia braku reprezentanta do spraw roszczeń w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

5. Zagraniczny zakład ubezpieczeń z awiadamia organ nadzoru w terminie 7 dni o zaprzestaniu wykonywania działal- ności ubezpieczeniowej lub zawierania umów ubezpieczenia w danej grupie ubezpieczeń.

6. Zagraniczny zakład reasekuracji zawiadamia organ nadzoru w terminie 7 dni o zaprzestaniu wyko nywania działal- ności reasekuracyjnej lub zawierania umów reasekuracji w zakresie jednego rodzaju reasekuracji.
   Art. 195. 1. Cofnięcie zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez główny oddział zagranicz- nemu zakładowi ubezpieczeń, dla któr ego organ nadzoru jest wskazanym właściwym organem, o którym mowa w art. 184 ust. 4, wymaga powiadomienia organów nadzorczych pozostałych państw członkowskich Unii Europejskiej, na terytorium których zagraniczny zakład ubezpieczeń wykonuje działalność ubez pieczeniową przez główne oddziały.

7. W przypadku gdy organ nadzorczy, będący wskazanym właściwym organem, o którym mowa w art. 184 ust. 4, poinformuje organ nadzoru o cofnięciu zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń na jego terytorium przez główny oddział, organ nadzoru zastosuje wobec tego zagranicznego zakładu ubezpieczeń odpowiednie środki przewidziane w ustawie.

8. W przypadku gdy powodem cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 2, jest niedobór w ymaganych dopusz - czonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności lub niedobór dopuszczonych podstawowych środków własnych na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego, organ nadzoru cofa zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpiec zeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń przez główny oddział na terytorium Rzeczy pospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw – 71 – Poz. 838

Art. 196. Rozwiązanie głównego oddziału następuje po przeprowadzeniu jego likwidacji.
Art. 197. 1. Organ nadzoru może zarządzić likwidację głównego oddziału, w przypadku gdy:

1. działalność głównego oddziału jest wykonywana z naruszeniem przepisów prawa, statutu, planu działalności lub nie zapewnia zdolności zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji do wykonywania zobow iązań;
2. główny oddział nie spełnia świadczeń ubezpieczeniowych lub świadczeń z tytułu zawartych umów reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo spełnia je z opóźnieniem lub częściowo;
3. zostało wszczęte postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne wobec zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagra- nicznego zakładu reasekuracji w państwie jego siedziby;
4. zachodzą okoliczności określone w art. 322 ust. 1.

2. W przypadku zarządzenia likwidacji głównego oddziału organ nadzo ru wyznacza likwidatora.
   Art. 198. 1. Likwidator składa sprawozdanie o przebiegu likwidacji co 3 miesiące od dnia otwarcia likwidacji. Organ nadzoru może żądać przedstawiania sprawozdań o przebiegu likwidacji w terminach krótszych oraz przekazywania dodat- kowych informacji.
3. W przypadku zarządzenia likwidacji głównego oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń główny oddział nie może:

1. zawierać umów ubezpieczenia;
2. przedłużać zawartych umów ubezpieczenia;
3. obejmować ochroną ubezpieczeniową nowych ryz yk na podstawie zawartych umów ubezpieczenia;
4. podwyższać sum ubezpieczenia w zawartych umowach ubezpieczenia;
5. dokonywać zmian umów ubezpieczenia zwiększających odpowiedzialność głównego oddziału.

3. W przypadku likwidacji głównego oddziału zagraniczn ego zakładu ubezpieczeń przepis art. 173 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku zarządzenia likwidacji głównego oddziału główny oddział nie może:

1. zawierać umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
2. przedłużać zawartych umów reasekur acji czynnej i umów retrocesji czynnej;
3. przyjmować nowych cesji w ramach zawartych umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
4. zwiększać odpowiedzialności w ramach zawartych umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej.

5. W przypadku likwidacji dobrowolnej głównego oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub utraty zezwo- lenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej w państwie, w którym znajduje się siedziba zagranicznego zakładu ubezpiecz eń lub zagranicznego zakładu reasekuracji, likwidatorem głównego oddziału jest jego dyrektor.

6. Dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń powiadamia organ nadzoru o zaistnieniu okolicz - ności, o których mowa w art. 194 ust. 1–4, w termin ie 3 dni od dnia powzięcia informacji o zaistnieniu tych okoliczności, oraz trzykrotnie ogłasza o ich zaistnieniu w dzienniku o zasięgu ogólnokrajo wym. Ogłoszenia są dokonywane w odstępach nie krótszych niż 7 dni i nie dłuższych niż 14 dni. Pierwszego ogłoszenia dokonuje się w terminie 7 dni od dnia powiadomienia organu nadzoru.

7. Dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń, który nie powiadomi organu nadzoru oraz nie dokona wymaganych ogłoszeń o okolicznościach, o których m owa w art. 194 ust. 1–4, odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z zagranicznym zakładem ubezpieczeń za szkodę wyrządzoną z tego tytułu wierzycielom.

8. Dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu reasekuracji powiadamia organ nadzoru o zaistnieniu okolicz- ności, o których mowa w art. 194 ust. 1–4, w terminie 3 dni od dnia powzięcia informacji o zaistnieniu tych okoliczności.

9. Dyrektor głównego oddziału zagranicznego zakładu reasekuracji, który nie pow iadomi organu nadzoru o okolicz - nościach, o których mowa w art. 194 ust. 1–4, odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z zagranicznym zakładem reasekuracji za szkodę wyrządzoną z tego tytułu wierzycielom.
   Art. 199. Jeżeli środki stanowiące pokrycie rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności nie wy - starczą na pokrycie wszystkich zobowiązań głównego oddziału, za zgodą organu nadzoru, wydaną w drodze decyzji, zaspo - kojenie niepokrytej części zobowiązań następuje z kaucji, o której mowa w art. 187.

Dziennik Ustaw – 72 – Poz. 838

Art. 200. Do likwidacji głównego oddziału stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych dotyczące likwidacji spółki akcyjnej.
Art. 201. Zagraniczny zakład ubezpieczeń i zagraniczny zakład reasekuracji odpowiadają z a zobowiązania głównego oddziału całym swoim majątkiem.
Art. 202. 1. Z dniem przeniesienia przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji siedziby do państwa członkowskiego Unii Europejskiej:

1. główny oddział, który uzyskał zezwo lenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekura- cyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, staje się oddziałem;
2. wygasa zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej przez główn y oddział;
3. kaucja, o której mowa w art. 187, wraz z odsetkami, podlega zwrotowi.

2. Z dniem przeniesienia siedziby głównego oddziału do powstałego oddziału stosuje się przepisy rozdziału 8.

3. Organ nadzoru, w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania info rmacji od organu nadzorczego państwa członkow- skiego Unii Europejskiej, do którego została przeniesiona siedziba zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji, o przeniesieniu siedziby zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagrani cznego zakładu reasekuracji do tego państwa, przekazuje temu zakładowi informację o warunkach, na jakich działalność ta jest wykonywana na teryto- rium Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Powstały oddział do czasu uzyskania od organu nadzoru informacji, o której m owa w ust. 3, albo upływu terminu, o którym mowa w ust. 3, może wykonywać działalność ubezpieczeniową i działalność reasekuracyjną na terytorium Rzeczy - pospolitej Polskiej przez główny oddział.

5. W przypadku nieprzekazania przez organ nadzorczy państwa cz łonkowskiego Unii Europejskiej, do którego została przeniesiona siedziba zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub siedziba zagranicznego zakładu reasekuracji, organowi nad- zoru informacji, o której mowa w ust. 3, organ nadzoru może zakazać wykonywania na teryt orium Rzeczypospolitej Polskiej działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub działalności reasekuracyjnej przez zagraniczny zakład reasekuracji.
   Rozdział 8
   Prawo przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług w zakresie wykonywani a działalności ubezpieczeniowej i działalności reasekuracyjnej
   Art. 203. 1. Krajowy zakład ubezpieczeń może wykonywać działalność ubezpieczeniową na terytorium państwa człon - kowskiego Unii Europejskiej w ramach swobody świadczenia usług lub przez oddział, w zakresie objętym zezwoleniem na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej.

6. Krajowy zakład reasekuracji może wykonywać działalność reasekuracyjną na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej w ramach swobody świadczenia usług lub prz ez oddział, w zakresie objętym zezwoleniem na wykony- wanie działalności reasekuracyjnej.

7. Działalność krajowego zakładu ubezpieczeń i krajowego zakładu reasekuracji w zakresie, o którym mowa w ust. 1 i 2, podlega nadzorowi organu nadzoru.
   Art. 204. 1. Zag raniczny zakład ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Euro - pejskiej może wykonywać działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyskał odpo - wiednie zezwolenie na wykonywanie tej działalno ści w państwie, w którym ma swoją siedzibę.

8. Zagraniczny zakład reasekuracji z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej może wykonywać działalność reasekuracyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyskał odp owiednie zezwo- lenie na wykonywanie tej działalności w państwie, w którym ma swoją siedzibę.

9. Wyłączny nadzór nad gospodarką finansową zagranicznego zakładu ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Pol- ska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub zagran icznego zakładu reasekuracji z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, wykonującego działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, spra wuje organ nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zakład ma swoją siedzibę.

Dziennik Ustaw – 73 – Poz. 838

Art. 205. 1. Zagraniczny zakład ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Pol ska państwa członkowskiego Unii Euro - pejskiej wykonujący działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosuje przepisy prawa pol skiego w zakresie niezbędnym dla ochrony nadrzędnego interesu publicznego, o którym mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rze czypospolitej Polskiej, chyba że co innego wynika z umowy międzynarodowej, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, z zastrzeżeniem art. 204 ust. 3.
2. Za zobowiązania z tytułu wykonywanej działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej zag raniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji odpowiada całym swoim majątkiem.
Art. 206. 1. Zagraniczny zakład ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Euro - pejskiej może wykonywać działalność ubezpieczen iową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział po otrzy maniu:

1. przez organ nadzoru od organu nadzorczego państwa, w którym znajduje się siedziba zagranicznego zakładu ubezpie- czeń, odpowiednich danych i informacji zawierających:
   a) zaświadcze nie potwierdzające, że zagraniczny zakład ubezpieczeń posi ada dopuszczone środki własne w wyso - kości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności i dopuszczone podstawowe środki własne w wysokości nie niższej niż minimalny wymóg kapitałowy,
   b) wskazanie Rzeczypospolitej Polskiej jako państwa, na terytorium którego zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza
   wykonywać działalność ubezpieczeniową,
   c) plan działalności, w tym rodzaje ryzyka, które zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza ubezpieczać na teryto- rium Rzeczypospolitej Polskiej, i strukturę organizacyjną oddziału,
   d) adres oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   e) imiona i nazwiska osób upoważnionych do reprezentowania oraz kierowania sprawami zakładu ubezpieczeń w za- kresie jego dzi ałalności przez oddział, ze wskazaniem sposobu reprezentacji,
   f) oświadczenie, że zakład ubezpieczeń jest członkiem Polskiego Biura Ube zpieczycieli Komunikacyjnych, w przy- padku gdy zamierza on wykonywać działalność w zakresie ubezpieczeń, o której mowa w dziale II w grupie 10
   załącznika do ustawy, z wyłączeniem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika;
2. od organu nadzoru informacji o warunkach, na których działalność ta jest wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej
   Polskiej.

2. Organ nadzoru przekazuje in formacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2, organowi nadzorczemu państwa, w którym znajduje się siedziba zagranicznego zakładu ubezpieczeń, w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
3. W przypadku gdy organ nadzoru ni e przekaże informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2, organowi nadzorczemu państwa, w którym znajduje się siedziba zagranicznego zakładu ubezpieczeń, w terminie określonym w ust. 2, zagraniczny zakład ubezpieczeń może rozpocząć wykonywanie działalności prz ez oddział po upływie 2 miesięcy od dnia otrzymania przez organ nadzoru informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, chyba że organ nadzoru wskaże wcześniejszy dzień, od którego działalność może być podjęta.
4. O zamiarze zmiany danych lub informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c–e, zagraniczny zakład ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej informuje organ nadzoru co najmniej na miesiąc przed planowanym wprowadzeniem tych zmian.
   Art. 207. 1. Zagraniczny zakład ubezpieczeń mający siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie człon kow- skim Unii Europejskiej może wykonywać działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, po otrzyman iu przez organ nadzoru od organów nadzorczych państwa, w którym znajduje się siedziba zagranicznego zakładu ubezpieczeń:

1. zaświadczenia potwierdzającego, że zagraniczny zakład ubezpieczeń posiada dopuszczone środki własne na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności oraz dopuszczone podstawowe środki własne na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego;

2. informacji o grupach ubezpieczeń, w których zagraniczny zakład ubezpieczeń posiada zezwolenie na wykonywanie działalności;

3. informacji o rodzajach ryz yka, które zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza ubezpieczać na terytorium Rzeczy - pospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw – 74 – Poz. 838

2. Zagraniczny zakład ubezpieczeń mający siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii
   Europejskiej może rozpocząć wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, w dniu, w którym otrzyma informację od organu nadzor- czego państwa, w którym znajduje się jego siedziba, o wysłaniu do organu nadzoru zaświadczenia i informacji, o których mowa w ust. 1.
3. O zamiarze zmiany informacji, o których mowa w ust. 1, zagraniczny zakład ubezpieczeń z innego niż Rzecz pospo - lita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej informuje organ nadzoru co najmniej na miesiąc przed planowanym wprowadzeniem tych zmian.
   Art. 208. 1. Zagraniczny zakład ubezpieczeń mający siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkow - skim Unii Europejskiej, który zamierza wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, przekazuje organowi nad - zoru, za pośrednictwem organu nadzorczego państwa, w którym znajduje się jego siedziba:

1. imiona i nazwiska lub nazwy, a także adresy przedstawicieli do spraw roszczeń upoważnionych do jego reprezentowa- nia w zakresie niezbędnym do:
   a) podejmowania i zaspokajania zgłaszanych roszczeń oraz
   b) zapewnienia zastępstwa prawnego zakładu w sporach przed polskimi sądami powszechnymi;
2. oświadczenie, że jest członkiem Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnyc h.

2. W przypadku gdy zagraniczny zakład ubezpieczeń nie wyznaczy przedstawiciela do spraw roszczeń, organ nadzoru może wyrazić zgodę na reprezentowanie zakładu ubezpieczeń w zakresie, o którym mowa w ust. 1, przez ustanowionego przez ten zakład na terytor ium Rzeczypospolitej Polskiej reprezentanta do spraw roszczeń.
   Art. 208a. W przypadku gdy zagraniczny zakład ubezpieczeń mający siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej zamierza zawierać umowy koasekuracji dużych ryzyk spełniające łącznie poniższe
   warunki:

1. ryzyko jest umiejscowione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. wyłącznie koasekurator wiodący jest odpowiedzialny przed ubezpieczającym za całość ryzyka,
3. co najmniej jeden zakład ubezpieczeń współube zpieczający ma siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Euro - pejskiej niż koasekurator wiodący lub uczestniczy w umowie koasekuracji przez oddział ustanowiony w innym pań - stwie członkowskim Unii Europejskiej niż państwo, w którym koasekurator wiodący ma siedzibę,
4. koasekurator wiodący ustala wysokość składek ubezpieczeniowych i warunki umowy ubezpieczenia
   ‒ przepisy art. 207 i art. 208 stosuje się wyłącznie do zagranicznego zakładu ubezpieczeń będącego koasekuratorem wiodą- cym, mającego siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej.
   Art. 209. 1. Krajowy zakład ubezpieczeń, który zamierza rozpocząć wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europ ejskiej przez oddział, zawiadamia o tym organ nadzoru.

2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1. nazwę innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, na terytorium którego krajowy zakład ubezpieczeń zamierza wykonywa ć działalność ubezpieczeniową przez oddział;

2. plan działalności, w tym rodzaje ryzyka, które krajowy zakład ubezpieczeń zamierza ubezpieczać w innym niż Rzecz - pospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, i strukturę organizacyjną oddziału;

3. adres oddziału w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej;

4. imiona i nazwiska osób upoważnionych do reprezentowania oraz kierowania sprawami krajowego zakładu ubezpie- czeń w zakresie jego działalności przez oddział, ze ws kazaniem sposobu reprezentacji;

5. oświadczenie, że krajowy zakład ubezpieczeń jest członkiem biura narodowego i zagranicznego ubezpieczeniowego funduszu gwarancyjnego przyjmującego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w przypadku gdy zamierza on wy- konywać działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń, o których mowa dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyłączeniem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika.

Dziennik Ustaw – 75 – Poz. 838

3. W terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia organ nadzoru przekazuje i nformacje, o których mowa
   w ust. 2, wraz z oświadczeniem, że krajowy zakład ubezpieczeń posiada dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności i dopuszczone podstawowe środki własne w wysokości nie niższej niż minimaln y wymóg kapitałowy, organom nadzorczym państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład ubezpie - czeń zamierza wykonywać działalność ubezpieczeniową przez oddział, oraz informuje o tym zakład ubezpieczeń, którego to dotyczy.
4. W terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia organ nadzoru może odmówić, w drodze decyzji, prze- kazania organom nadzorczym państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać działalność ubezpieczen iową przez oddział, informacji oraz oświadczenia, o których mowa w ust. 2, jeżeli:

1. sytuacja finansowa krajowego zakładu ubezpieczeń nie pozwala na utworzenie oddziału;
2. struktura organizacyjna oddziału nie zapewnia prawidłowego wykonywania działalności;
3. osoby mające kierować oddziałem nie posiadają odpowiedniego wykształcenia i doświadczenia zawodowego niezbęd- nego do zarządzania krajowym zakładem ubezpieczeń lub nie dają rękojmi prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń w sposób należyty lub były skazane za umyślne przestępstwo prawomocnym wyrokiem sądu;
4. przedstawiony plan działalności nie zapewnia zdolności krajowego zakładu ubezpieczeń do wykonywania zobowiązań.

5. Krajowy zakład ubezpieczeń może ustanowić oddział:

1. jeżeli po przekazani u informacji i oświadczenia zgodnie z ust. 3 otrzyma od organów nadzorczych państwa człon kow- skiego Unii Europejskiej, w którym zakład zamierza wykonywać działalność ubezpieczeniową przez oddział , infor mację o warunkach, na jakich działalność ta będzie w ykonywana, albo
2. w przypadku nieotrzymania od organów nadzorczych państwa członkowskiego Unii Europejskiej informacji, o której mowa w pkt 1 – po upływie 2 miesięcy od dnia otrzymania przez zakład ubezpieczeń od organu nadzoru informacji o przekazaniu d o organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać działalność ubezpieczeniową przez oddział, informacji i oświadczenia zgodnie z ust. 3.

6. O zamiarze zmiany danych lub informacji, o który ch mowa w ust. 2 pkt 2–4, krajowy zakład ubezpieczeń informuje organ nadzoru oraz organy nadzorcze państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym znajduje się siedziba oddziału krajowego zakładu ubezpieczeń, co najmniej na miesiąc przed planowanym wpro wadzeniem tych zmian. Przepisy ust. 3–5 sto- suje się odpowiednio.
   Art. 210. 1. Krajowy zakład reasekuracji, który zamierza rozpocząć wykonywanie działalności reasekuracyjnej na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejs kiej przez oddział, przekazuje organowi
   nadzoru następujące informacje:

1. nazwę i adres krajowego zakładu reasekuracji;
2. nazwę innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, na terytorium którego krajowy zakład reasekuracji z amierza wykonywać działalność reasekuracyjną przez oddział;
3. zakres planowanej działalności reasekuracyjnej w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4. adres oddziału w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowsk im Unii Europejskiej;
5. imiona i nazwiska osób upoważnionych do reprezentowania oraz kierowania sprawami krajowego zakładu reasekuracji w zakresie jego działalności przez oddział, ze wskazaniem sposobu reprezentacji.

2. W terminie miesiąca od dnia otrzyma nia informacji, o których mowa w ust. 1, organ nadzoru przekazuje je organom nadzorczym innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład rease- kuracji zamierza rozpocząć wykonywanie działalności reasekuracyj nej przez oddział, wraz z oświadczeniem dotyczącym posiadania przez krajowy zakład reasekuracji dopuszczonych środków własnych w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności i dopuszczonych podstawowych środków własnych w wysokości nie niższej niż minimalny wymóg kapitałowy.
   Art. 211. 1. Krajowy zakład ubezpieczeń, który zamierza wykonywać działalność ubezpieczeniową na terytorium innego
   niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, zawiadamia o tym organ nadzoru.

Dziennik Ustaw – 76 – Poz. 838

2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera wskazanie rodzajów ryzyka, jakie kraj owy zakład ubezpieczeń zamierza ubezpieczać, a w przypadku gdy krajowy zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać działalność w zakresie ubez- pieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem odpowiedzialności cywilnej przewoźnik a, także:

1. imiona i nazwiska lub nazwy oraz adresy przedstawicieli do spraw roszczeń upoważnionych do jego reprezentowania w zakresie niezbędnym do:
   a) podejmowania i zaspokajania zgłaszanych roszczeń oraz
   b) zapewnienia zastępstwa prawnego zakładu w sporach przed sądami powszechnymi;
2. oświadczenie, że krajowy zakład ubezpieczeń jest członkiem biura narodowego i zagranicznego ubezpieczeniowego funduszu gwarancyjnego.

3. W terminie miesiąca od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, organ nadzoru przekazuje orga - nowi nadzorczemu państwa innego niż Rzeczpospolita Polska członkowskiego Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać działalność w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczeni a usług:

1. zaświadczenie potwierdzające, że krajowy zakład ubezpieczeń posiada dopuszczone środki własne na pokrycie kapitało- wego wymogu wypłacalności i dopuszczone podstawowe środki własne na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego;
2. informację o grupach ubezpieczeń, w których krajowy zakład ubezpieczeń posiada zezwolenie na wykonywanie dzia- łalności;
3. informację o rodzajach ryzyka, które krajowy zakład ubezpieczeń zamierza ubezpieczać w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europ ejskiej;
4. w przypadku gdy krajowy zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika – dane osobowe przedstawicieli kra jowego zakładu ubezpieczeń, o których mowa w ust. 2 pkt 1, oraz oświadczenie, że krajowy
   zakład ubezpieczeń jest członkiem biura narodowego i zagranicznego ubezpieczeniowego funduszu gwarancyjnego.

4. Organ nadzoru informuje krajowy zakład ubezpieczeń o przekazaniu informacji, o których mowa w ust. 3. Po otrzy - maniu tej informacji krajowy zakład ubezpieczeń może wykonywać działalność ubezpieczeniową na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej w inny sposób niż prz ez oddział, w ramach swobody świadczenia usług.
5. O zamiarze zmiany danych lub informacji, o których mowa w ust. 2, krajowy zakład ubezpieczeń informuje organ nadzoru co najmniej na miesiąc przed wprowadzeniem tych zmian. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się o dpowiednio.
   Art. 211a. 1. W przypadku gdy krajowy zakład ubezpieczeń zamierza zawierać umowy koasekuracji dużych ryzyk spełniające łącznie poniższe warunki:

1. ryzyka są umiejscowione na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Un ii Europejskiej,
2. wyłącznie koasekurator wiodący jest odpowiedzialny przed ubezpieczającym za całość ryzyka,
3. co najmniej jeden zakład ubezpieczeń współubezpieczający ma siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Euro - pejskiej niż koasekurator wiodący albo uczestniczy w umowie koasekuracji przez oddział ustanowiony w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż państwo, w którym koasekurator wiodący ma siedzibę,
4. koasekurator wiodący ustala wysokość składek ubezpieczeniowych i warunki umowy ubez pieczenia
   ‒ przepisy art. 211 stosuje się wyłącznie do krajowego zakładu ubezpieczeń będącego koasekuratorem wiodącym.

2. Krajowy zakład ubezpieczeń będący koasekuratorem wiodącym tworzy rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności z tytułu umów koasekuracji, o których mowa w ust. 1, zgodnie z art. 224 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 225‒237,
   z uwzględnieniem warunków umów koasekuracji.
   Art. 212. 1. Organ nadzoru przekazuje informacje, oświadczenia i zaświadczenia organom nadzorczym innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej w języku urzędowym państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać działalność przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział w ramach swobody świadczenia usług, chyba że organy nadzorcze tego państwa nie zgłoszą takiego wymogu.

3. Organ nadzoru może zgłosić wymóg przekazania mu w języku polskim info rmacji, oświadczeń i zaświadczeń doty- czących zagranicznego zakładu ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europej- skiej, który zamierza wykonywać działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział w ramach swobody świadczenia usług.

Dziennik Ustaw – 77 – Poz. 838

Art. 213. Organ nadzoru informuje Komisję Europejską i EIOPA o liczbie i powodach odmów przekazania informacji, oświadczeń lub zaświadczeń organom nadzorczym innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europej- skiej, dotyczących krajowych zakładów ubezpieczeń, niezbędnych do wykonywania na terytorium innego niż Rzeczpospo- lita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej działalności ubezpieczeniowej przez oddział lub wykonywania takiej działalności w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług.
Art. 213a. Organ nadzoru może:

1. wystąpić do zainteresowanych organów nadzorczych z wnioskiem o ustanowienie platformy współpracy, o której mowa w art. 152b ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE;
2. uczestniczyć w platformie współpracy ustanowionej na wniosek zainteresowanego organu nadzorczego . Art. 213b. 1. Organ nadzoru powiadamia EIOPA oraz organ nadzorczy przyjmującego państwa członkowskiego Unii Europejskiej o stwierdzonym przypadku pogorszenia sytuacji finansowej lub wystąpieniu innego ryzyka wynikającego z działalności krajowego zakładu ub ezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji wykonywanej na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej w ramach swobody świadczenia usług lub przez oddział, które mogą mieć skutki dla rynku przyjmującego państwa cz łonkowskiego Unii Europejskiej.

2. W przypadku gdy działalność krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji jest istotna dla rynku przyjmującego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, organ nadzoru może zwrócić się do organu nadzorcz ego tego państwa o podjęcie współpracy w celu osiągnięcia wspólnego stanowiska.
3. Jeżeli organ nadzoru i organ nadzorczy przyjmującego państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie osiągną wspól - nego stanowiska, organ nadzoru może zwrócić się do EIOPA o pomoc lub o ustanowienie i koordy nowanie platformy współ- pracy, o której mowa w art. 152b ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE.
4. W przypadku ustanowienia przez EIOPA platformy współpracy, o której mowa w art. 152b ust. 1 dyrek tywy 2009/138/WE,
   organ nadzoru przek azuje niezwłocznie zainteresowanym organom nadzorczym i EIOPA informacje niezbędne dla właś - ciwego funkcjonowania tej platformy.
   Art. 213c. 1. Organ nadzoru może powiadomić organ nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, właściwy dla siedziby zag ranicznego zakładu ubezpieczeń wykonującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność w ramach
   swobody świadczenia usług lub przez oddział, o możliwości naruszenia przez ten zakład interesów klientów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 10 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, oraz uprawnionych z umów ubezpieczenia.
5. Jeżeli działalność zagranicznego zakładu ubezpieczeń wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach swobody świadczenia usług lub przez oddział jest istotna dla rynku polski ego, organ nadzoru współpracuje z organem nad- zorczym, o którym mowa w ust. 1, w celu osiągnięcia wspólnego stanowiska.
6. Jeżeli organ nadzoru i organ nadzorczy, o którym mowa w ust. 1, nie osiągną wspólnego stanowiska, organ nadzoru może zwrócić się do EI OPA o pomoc lub o ustanowienie i koordynowanie platformy współpracy, o której mowa w art. 152b ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE.
7. W przypadku ustanowienia przez EIOPA platformy współpracy, o której mowa w art. 152b ust. 1 dyrekty wy 2009/138/WE , organ nadzor u przekazuje niezwłocznie zainteresowanym organom nadzorczym i EIOPA informacje niezbędne dla właści- wego funkcjonowania tej platformy.
   Art. 214. 1.25) Organ nadzoru może żądać przedstawienia przez zagraniczny zakład ubezpieczeń z innego niż Rzecz - pospolit a Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonujący działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczy - pospolitej Polskiej umów ubezpieczenia oraz innych dokumentów i informacji w celu zbadania ich zgodności z przepisami prawa polskiego dotyczącymi umowy ubezpieczenia.
8. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, przy wykonywaniu tej działalności nie przestrzega przepisów prawa polskiego, zobowiązuje ten zakład, w drodze zalecenia, do usunięcia takiej nieprawidłowości. W przypadku gdy zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie wykonuje tego zalecenia, organ nadzoru może zobowiązać go do jego wykonania w drodze decyzji.
9. Jeżeli zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie podejmie koniecznych działań, o któ- rych mowa w ust. 2, organ nadzoru informuje o tym organy nadzorcze innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkow- skiego Unii Europejskiej, w którym zakład ten ma siedzibę.

25. Ze zmianą wprowad zoną przez art. 29 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 78 – Poz. 838

4. Jeżeli pomimo zastosowania środków przez organy nadzorcze innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkow- skiego Unii Europejskiej wobec zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji środki te okażą się niedostateczne lub nie zostaną zastosowane a zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji w dal- szym ciągu narusza przepisy prawa polskiego, organ nadzoru, po poinformowaniu właściwych organów nadzorczych pań- stwa członkowskie go Unii Europejskiej, w którym zakład ten ma siedzibę, może:

1. zastosować wszystkie uprawnienia przysługujące mu zgodnie z ustawą w stosunku do krajowych zakładów ubezpie- czeń lub krajowych zakładów reasekuracji, aby zapobiec dalszym naruszeniom prawa;
2. złożyć wniosek o pomoc do EIOPA.
   4a. W celu niezwłocznego usunięcia lub zapobieżenia wystąpieniu dalszych nieprawidłowości, w pilnym przypadku, organ nadzoru może wobec zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji zastosować odp o- wiednio wszystkie uprawnienia przysługujące mu zgodnie z ustawą w stosunku do krajowych zakładów ubezpieczeń lub krajowych zakładów reasekuracji, z pominięciem trybu, o którym mowa w ust. 2 –4. O zastosowanych środkach organ nad- zoru informuje właściwy orga n nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zakład ten ma siedzibę.

5. Organ nadzoru w ramach czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i ust. 4a, może również zakazać wykonywania na terytorium Rzeczypospo litej Polskiej działalności przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji.
6. Organ nadzoru informuje Komisję Europejską i EIOPA o przypadkach i powodach zastosowania środków, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i ust. 4a.
   Art. 215. 1. Dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia przez z agraniczny zakład ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność ubezpieczeniow ą przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, zawiera informacje dotyczące:

1. adresu siedziby zagranicznego zakładu ubezpieczeń, który udziela ochrony ubezpieczeniowej, a w przypadku za gra- nicznego zakładu ubezp ieczeń wykonującego działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział – adresu oddziału oraz adresu do doręczeń, jeżeli jest inny niż adres oddziału;
2. miejsca zawarcia umowy ubezpieczenia;
3. właściwości sądu, w przypadku sporu między str onami umowy ubezpieczenia;
4. daty zawarcia umowy ubezpieczenia i terminu jej obowiązywania;
5. przedmiotu umowy ubezpieczenia i warunków jej wykonania;
6. oznaczenia stron umowy ubezpieczenia;
7. wysokości składki ubezpieczeniowej;
8. wskazania ogólnych w arunków ubezpieczenia, w oparciu o które została zawarta umowa ubezpieczenia, oraz ich dostar czenia ubezpieczającemu;
9. imienia i nazwiska lub nazwy, a także adresu przedstawiciela do spraw roszczeń.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do dużych ryzyk.
   Art. 216. 1. Krajowy zakład ubezpieczeń wykonujący działalność na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej informuje organ nadzoru, oddzielnie dla transakcji przeprowadzanych w zakre- sie działalności oddziału oraz dla transakcji przeprowadzanych w inny sposób niż przez oddział w ramach swobody świad- czenia usług, o wysokości składki przypisanej, odszkodowań, świadczeń i prowizji, niepomniejszonych o udział re asekura- torów i spółek celowych, w podziale na państwa członkowskie Unii Europejskiej i linie biznesowe, a także – w odniesieniu do działu II grupy 10 załącznika do ustawy, z wyłączeniem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika – o częstotliwości występowania szkód i średniej wysokości odszkodowania .

3. Organ nadzoru przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, na wniosek, organom nadzorczym innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład ubezpieczeń wykonuje działalność
   ubezpieczeniową przez oddz iał lub w inny sposób niż przez oddział w ramach swobody świadczenia usług.
   Art. 217. 1. Krajowy zakład ubezpieczeń może zawrzeć umowę o przeniesienie portfela ubezpieczeń z zagranicznym zakładem ubezpieczeń mającym siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Pols ka państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Dziennik Ustaw – 79 – Poz. 838

2. Organ nadzoru zatwierdza umowę, o której mowa w ust. 1, jeżeli zostały spełnione warunki przeniesienia portfela ubezpieczeń określone w art. 298–304 oraz:

1. po otrzymaniu od organu nadzorczego państwa członko wskiego Unii Europejskiej, w którym przejmujący portfel ubez- pieczeń zakład ubezpieczeń ma siedzibę, potwierdzenia, że zakład ten po przejęciu portfela ubezpieczeń będzie posia- dać dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłac alności;
2. po zasięgnięciu opinii:
   a) w przypadku ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy – organu nadzorczego państwa człon- kowskiego Unii Europejskiej, w którym ubezpieczający ma stałe miejsce zamieszkania lub siedzibę,
   b) w przypadku ubezpieczeń, o których mowa w dziale działu II załącznika do ustawy – organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej umiejscowienia ryzyka.
   Art. 218. 1. Przeniesienie portfela ubezpieczeń zawartych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prze z zakład ubez- pieczeń mający siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej wymaga pozytywnej opinii organu nadzoru przekazanej organowi nadzorczemu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zagra- niczny zakład u bezpieczeń ma siedzibę.

2. W przypadku gdy przeniesienie portfela ubezpieczeń, o którym mowa w ust. 1, ma nastąpić na rzecz krajowego
   zakładu ubezpieczeń, organ nadzoru przekazuje organowi nadzorczemu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zagraniczny zakład ubezpieczeń ma siedzibę, informację, czy krajowy zakład ubezpieczeń po przeniesieniu portfela ubez- pieczeń będzie posiadał dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności.

3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, organ nadzoru przekazuje w terminie 3 miesięcy od dnia wystąpienia o prze- kazanie tych informacji.
   Art. 219. 1. Jeżeli w przypadkach, o których mowa w art. 217 i art. 218, przenoszony portfel ubezpieczeń obejmuje umowy ubezpieczenia, z których ryzyka są umiejscowione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ubezpieczający ma prawo wypowiedzenia takiej umowy.

4. Zakład ubezpieczeń, który przejął portfel ubezpieczeń, z których ryzyka są umiejscowione na terytorium Rzeczy - pospolitej Polskiej, w terminie 30 dni od dnia przejęcia portfela ubezpieczeń, ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim o przeniesieniu portfela ubezpieczeń i informuje ubezpieczających o możliwości wypowiedzenia przez nich umowy ubez - pieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Zakład ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia, prze kazuje kopię tego ogłoszenia organowi nadzoru.

5. Zakład ubezpieczeń może odstąpić od ogłoszenia, o którym mowa w ust. 2, jeżeli powiadomi pr zesyłką poleconą albo na adresy do doręczeń elektronicznych ubezpieczających o przeniesieniu portfela ubezpieczeń i możliwości wypowie- dzenia przez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia powiadomienia. Zakład ubezpieczeń, w terminie 30 dni o d dnia doręczenia przesyłki poleconej albo na adres do doręczeń elektronicznych, przekazuje organowi nadzoru kopię tej przesyłki oraz kopie potwierdzeń odbioru.
   Art. 220. 1. Krajowy zakład reasekuracji może zawrzeć umowę o przeniesienie portfela reasekurac ji z zakładem reasekuracji lub zakładem ubezpieczeń mającym siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej.

6. Organ nadzoru zatwierdza umowę, o której mowa w ust. 1, jeżeli zostały spełnione warunki odnoszące się do prz e- niesienia portfela reasekuracji, o których mowa w art. 305–309, po otrzymaniu od organu nadzorczego państwa członkow- skiego Unii Europejskiej, w którym przejmujący zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji ma siedzibę, potwierdzenia, że zakład ten po prze jęciu portfela reasekuracji będzie posiadał dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy
   wymóg wypłacalności.
   Art. 221. 1. W przypadku przeniesienia portfela reasekuracji przez zagraniczny zakład reasekuracji mający siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej na rzecz krajowego zakładu reasekuracji lub krajowego zakładu ubezpieczeń organ nadzoru przekazuje właściwemu organowi nadzorczemu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym za - graniczny zakład reasekuracji ma siedzib ę, informację, czy krajowy zakład reasekuracji lub krajowy zakład ubezpieczeń po przeniesieniu portfela reasekuracji będzie posiadał dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności.

7. Informację, o której mowa w ust. 1, organ nadzoru przekazuje w terminie 3 miesięcy od dnia wystąpienia o przeka- zanie tej informacji.

Dziennik Ustaw – 80 – Poz. 838

Art. 222. 1. Do likwidacji oddziału krajowego zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność ubezpieczeniową na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska pań stwa członkowskiego Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio przepisy
art. 318–328. 2. Do likwidacji oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń z państwa członkowskiego Unii Europejskiej stosuje się
odpowiednio przepisy art. 319 i art. 327. 3. Do likwidac ji oddziału krajowego zakładu reasekuracji wykonującego działalność reasekuracyjną na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio przepisy art. 318–328. 4. Do likwidacji oddziału zagraniczneg o zakładu reasekuracji z państwa członkowskiego Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio przepisy art. 319 ust. 2 i art. 327 ust. 3. Rozdział 8a
Polityka dotycząca zaangażowania i strategia inwestycji kapitałowych
Art. 222a. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do zakładów ubezpieczeń wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy, oraz zakładów reasekuracji wykonujących działalność w za- kresie reasekuracji ubezpieczeń, o których mo wa w dziale I załącznika do ustawy.
Art. 222b. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji lokujące aktywa w dopuszczone do obrotu na rynku regulowa- nym akcje spółek opracowują i publikują politykę dotyczącą zaangażowania, która opisuje, w jaki sposób zaang ażowanie akcjonariuszy takich spółek jest przez te zakłady uwzględniane w ich strategiach inwestycyjnych.
2. Polityka, o której mowa w ust. 1, zawiera opis sposobów:

1. monitorowania spółek, o których mowa w ust. 1, w szczególności pod względem strategii, wyników oraz ryzyk finan - sowych i niefinansowych, struktury kapitałowej, wpływu społecznego i na środowisko naturalne oraz ładu korpo racyjnego;
2. prowadzenia dialogu ze spółkami, o których mowa w ust. 1;
3. wykonywania prawa głosu oraz innych praw związa nych z akcjami spółek, o których mowa w ust. 1;
4. współpracy z innymi akcjonariuszami spółek, o których mowa w ust. 1;
5. komunikacji z pozostałymi akcjonariuszami i członkami organów spółek, o których mowa w ust. 1;
6. zarządzania faktycznymi i potencjalnymi konfliktami interesów w odniesieniu do zaangażowania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.

3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji co rok opracowują i publikują sprawozdanie z realizacji polityki, o której mowa w ust. 1. Sprawoz danie zawiera w szczególności:

1. ogólny opis sposobu głosowania;
2. opis najważniejszych głosowań;
3. opis sposobu korzystania z usług doradcy akcjonariusza do spraw głosowania, o którym mowa w art. 4 § 1 pkt 16 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.

4. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji nie opracowują lub nie publikują polityki, o której mowa w ust. 1, lub sprawozdania, o którym mowa w ust. 3, publikują wyjaśnienie powodów ich nieopracowania lub nie - opubliko wania.

5. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, może nie obejmować głosowań, które są mało istotne ze względu na ich przedmiot lub wielkość udziału zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w spółce, o której mowa w ust. 1.

6. W przypadku gdy podmiot bę dący stroną ustaleń z zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji, o których mowa w art. 222d ust. 2, wdraża politykę dotyczącą zaangażowania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, zakład ten zamieszcza na swojej stronie internetowej odnośnik do strony internetowej, na której ten podmiot opublikował sprawo - zdanie, o którym mowa w ust. 3. Art. 222c. Polityka, sprawozdanie oraz wyjaśnienia, o których mowa w art. 222b ust. 1, 3 i 4, są publikowane na stronie
   internetowej odpowiednio zakładu ubezpiecz eń lub zakładu reasekuracji.
   Art. 222d. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji publikują informacje o tym, w jaki sposób główne elementy ich strategii inwestycji kapitałowych są spójne z profilem i terminami zapadalności ich zobowiązań, w szczególnośc i ich zobowiązań długoterminowych, oraz w jaki sposób przyczyniają się one do średnio - i długoterminowych wyników uzyski - wanych z ich aktywów.

Dziennik Ustaw – 81 – Poz. 838

2. W przypadku gdy:

1. firma inwestycyjna lub towarzystwo funduszy inwestycyjnych, w ramach świadczenia na rzecz zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji usługi zarządzania portfelem, w skład którego wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, lokują, na podstawie ustaleń z tym zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji i w jego imieniu, aktywa tego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym akcje spółek,
2. towarzystwo funduszy inwestycyjnych zarządzające funduszem inwestycyjnym, który, na podstawie ustaleń z zakła- dem ubezpieczeń lub zakładem rea sekuracji, lokuje swoje aktywa w dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym akcje spółek, i którego jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne posiada zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji,
3. zarządzający ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych zarządzający alternatywną spółką inwestycyjną w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, która, na podstawie ustaleń z zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji, lokuje swoje aktywa w dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ak cje spółek, i której prawa uczest- nictwa w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych posiada zakład ubezpieczeń lub zakład re asekuracji
   – zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji publikują informacje dotyczące tych ustaleń.

3. W informacjach dotycząc ych ustaleń, o których mowa w ust. 2, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w szcze gól- ności wskazują:

1. w jaki sposób ustalenia te zachęcają firmy inwestycyjne, towarzystwa funduszy inwestycyjnych lub zarządzających ASI w rozumieniu ustawy o fundusz ach inwestycyjnych do dostosowania ich strategii inwestycyjnych i decyzji inwe- stycyjnych do profilu i terminów zapadalności zobowiązań zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w szczegól- ności zobowiązań długoterminowych;
2. w jaki sposób ustalenia te zachęcają firmy inwestycyjne, towarzystwa funduszy inwestycyjnych lub zarządzających ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych do podejmowania decyzji inwestycyjnych na podstawie oceny średnio - i długoterminowych finansowych i niefinansowych wyni ków spółek, w których akcje dokonano lokat, oraz do angażowania się w sprawy takich spółek, w celu poprawy ich wyników w perspektywie średnio - i długo terminowej;
3. w jaki sposób metoda i horyzont czasowy oceny wyników firmy inwestycyjnej, towarzystwa fun duszy inwestycyjnych lub zarządzającego ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz wynagrodzenie za usługi zarządza- nia aktywami są zgodne z profilem i terminem zapadalności zobowiązań zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w szczególno ści zobowiązań długoterminowych, a także uwzględniają długoterminowe wyniki bezwzględ ne;
4. w jaki sposób zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji monitorują koszty zarządzania portfelem poniesione przez firmy inwestycyjne, towarzystwa funduszy inwestyc yjnych lub zarządzających ASI w rozumieniu ustawy o fundu- szach inwestycyjnych oraz w jaki sposób określają i monitorują zgodność dokonywanych lokat z ustaleniami, o któ- rych mowa w ust. 2;
5. okres obowiązywania ustaleń z firmą inwestycyjną, towarzystwem funduszy inwestycyjnych lub zarządzającym ASI w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych.

4. Jeżeli ustalenia, o których mowa w ust. 2, nie obejmują co najmniej jednego z elementów, o których mowa w ust. 3, zakład ubezpieczeń lub zakład r easekuracji wyjaśniają i uzasadniają tego przyczyny.

5. Informacje, o których mowa w ust. 1–3, oraz wyjaśnienia i uzasadnienie, o których mowa w ust. 4, są publikowane i bezpłatnie udostępniane na stronie internetowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasek uracji oraz są uaktualniane co rok, a także w przypadku istotnej zmiany.

6. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą zamieszczać informacje, o których mowa w ust. 1–4, w sprawo zda- niu o wypłacalności i kondycji finansowej, o którym mowa w art. 284. Art. 222e. Za opracowanie i publikację dokumentów, o których mowa w art. 222b ust. 1, 3 i 4 oraz art. 222d ust. 1, 2 i 4, oraz za informacje zawarte w tych dokumentach są odpowiedzialni członkowie zarządu odpowiednio zakładu ubezpie- czeń albo za kładu reasekuracji.
   Rozdział 9
   Gospodarka finansowa zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji
   Art. 223. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wyceniają aktywa dla celów wypłacalności w wartości godziwej.

7. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wyceniają zobowiązania dla celów wypłacalności, inne niż rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności, w wartości godziwej.

Dziennik Ustaw – 82 – Poz. 838

3. Przy wycenie zobowiązań dla celów wypłacalności, innych niż rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów wypłaca lności, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie dokonują dostosowań w celu uwzględnienia własnej zdolności
   kredytowej.
   Art. 224. 1. Zakład ubezpieczeń tworzy rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności, przeznaczone na pokrycie bieżący ch i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub umów reasekuracji.

4. Zakład reasekuracji tworzy rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności, przeznaczone na pokry- cie bież ących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów reasekuracji.

5. Wartość rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności jest równa bieżącej kwocie, którą zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji zapłaciłby przy natychmia stowym przeniesieniu zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji na inny zakład ubezpieczeń lub inny zakład reasekuracji.

6. Wartość rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności ustala się w sposób ostrożny, wiary godny i obiektywny. Obliczenia dokonywane są zgodnie z danymi dostępnymi na rynkach finansowych oraz ogólnodostępnymi danymi na temat ryzyk aktuarialnych.
   Art. 225. 1. Wartość rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności stanowi sumę najlep szego osza - cowania oraz marginesu ryzyka.

7. Najlepsze oszacowanie jest równe oczekiwanej wartości obecnej przyszłych przepływów pieniężnych ważonych prawdopodobieństwem ich realizacji, obliczonej przy zastosowaniu odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka. Obliczenie najlepszego oszacowania jest dokonywane na podstawie aktualnych i wiarygodnych informa- cji i realistycznych założeń. Prognozy przepływów pieniężnych stosowane w obliczeniu najlepszego oszacowania uwzględ- niają wpływy i wypływy pieniężne wymagane do rozliczenia zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji w okresie trwania tych zobowiązań. Najlepsze oszacowanie oblicza się w wysokości brutto, bez pomniejszania o kwoty należne z umów reasekuracj i i od spółek celowych.

8. Margines ryzyka ma wysokość zapewniającą, aby wartość rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypła - calności odpowiadała kwocie, której zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji zażądałyby za przejęcie zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji i wywiązanie się z zobowiązań.

9. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają najlepsze oszacowanie i margines ryzyka oddzielnie.

10. Jeżeli przyszłe przepływy pieniężne związane z zobowiązaniami z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji mogą być odwzorowane przy wykorzystaniu dostępnych instrumentów finansowych, których wartość rynkową można wiarygodnie określić, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą ustalić wartość rezerw techniczno -ubezpiecze - niowych dla celów wypłacalności łącznie, w oparciu o wartość rynkową tych instrumentów finansowych.

11. Jeżeli zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają najlepsze oszacowanie i margines ryzyka oddzielnie, mar - gines ryzyka obl icza się przy użyciu metody kosztu kapitału. Stosowana stopa kosztu kapitału jest równa dodatkowej stopie procentowej ponad odpowiednią stopę procentową wolną od ryzyka, którą zapłaciłby zakład ubezpieczeń lub zakład rease- kuracji posiadający dopuszczone śr odki własne w wysokości kapitałowego wymogu wypłacalności, niezbędną do pokrycia zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji przez okres trwania tych zobowiązań.

12. Stopa kosztu kapitału stosowana do obliczania marginesu ryzyka, określona w art. 39 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35, jest równa dla wszystkich zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji i jest poddawana okreso- wemu przeglądowi.
    Art. 226. 1. W przypadku niewydania przez Komisję Europejską aktów wykonaw czych, o których mowa w art. 230 ust. 1, oraz nieopublikowania przez EIOPA danych i informacji technicznych, o których mowa w art. 230 ust. 1, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wyznaczają dla każdej odpowiedniej waluty odpowiednią strukturę terminową stopy pro- centowej wolnej od ryzyka zgodnie z ust. 2–6.

13. Przy wyznaczaniu odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji uwzględniają odpowiednie instrumenty finansowe o takich termi nach zapadalności, w przypadku któ rych rynki dla tych instrumentów finansowych oraz rynki obligacji są głębokie, płynne i przejrzyste.

14. Jeżeli przy wyznaczaniu odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka zakład ubezpie- czeń i zakład reasekuracji uwzględniają instrumenty finansowe o takich terminach zapadalności, w przypadku których rynki dla danych instrumentów finansowych lub rynki obligacji nie są głębokie, płynne i przejrzyste, odpowiednia struktura ter- minowa stopy procentowej wolnej od ryzyka podlega ekstrapolacji.

15. Ekstrapolacja odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka jest oparta na stopach forward.

Dziennik Ustaw – 83 – Poz. 838

5. Stopy forward, o których mowa w ust. 4, począwszy od stóp forward powiązanych z instrumentami finansowymi o najdłuższych terminach zapadalności, dla których można zaobserwować odpowiednie instrumenty finansowe i obligacje na głębokim, płynnym i przejrzystym rynku, stopniowo zbiegają do ostatecznej stopy forward.
6. W przypadku opublikowania przez EIOPA zasad opracowywania danych i informacji technicznych, o których mowa
   w art. 230 ust. 1, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przy wyznaczaniu odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka stosu je również te zasady.
   Art. 227. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą stosować korektę dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka mającej zastosowanie przy obliczaniu najlepszego oszacowania portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji o charakterze zobowiązań z tytułu umów ubezpieczenia na życie lub umów reasekuracji ubezpieczeń na życie, w tym zobowiązań z tytułu świadczeń rentowych wynika jących z umów ubezpieczeń, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy lub reasekuracji umów ubezpieczeń, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy, gdy spełnione są następujące warunki:

1. zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wyznaczył por tfel aktywów złożony z obligacji i innych aktywów o po- dobnych właściwościach pod względem przepływów pieniężnych w celu pokrycia najlepszego oszacowania portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasek uracji;
2. portfel zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji, do którego stosowana jest korekta dopasowująca, oraz portfel aktywów będący przedmiotem wyznaczenia są zidentyfiko- wane , organizowane i zarządzane niezależnie od pozostałej działalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu re asekuracji, a wyznaczony portfel aktywów nie może być wykorzystywany do pokrywania strat wynikłych z pozostałej działalności danego zakładu;
3. oczekiwane przepływy pieni ężne z wyznaczonego portfela aktywów odtwarzają każdy z oczekiwanych przepływów pieniężnych portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji w tej samej walucie, a niedopasowania nie pociągają za sobą znaczącego ryzyka w stosunku do ryzyka przyjętego przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, związanego z portfelem zobowiązań, do którego stosuje się
   korektę dopasowującą;
4. umowy ubezpieczenia lub umowy reasekuracji stanowiące podstawę port fela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji nie pociągają za sobą możliwości opłacenia przy- szłych składek;
5. ryzyko aktuarialne związane z portfelem zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpiecz enia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji może obejmować wyłącznie ryzyko długowieczności, ryzyko kosztów, ryzyko rewizji wysokości rent i ryzyko śmiertelności;
6. najlepsze oszacowanie portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpiecze nia lub zobowiązań z tytułu zawar- tych umów reasekuracji nie może wzrosnąć o więcej niż 5 % przy zastosowaniu szoku dla ryzyka śmiertelności obli- czanego zgodnie z art. 249 ust. 2–8, jeżeli ryzyko aktuarialne związane z portfelem zobowiązań z tytułu zawartyc h umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji obejmuje ryzyko śmiertelności;
7. umowy ubezpieczenia lub umowy reasekuracji stanowiące podstawę portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawa rtych umów reasekuracji nie obejmują opcji umownych przysługujących ubezpieczającym z umów ubezpieczenia lub cedentom z umów reasekuracji albo obejmują wyłącznie opcję wykupu, w której wartość wykupu nie przekracza wartości aktywów wycenionych zgodnie z art. 223 ust. 1, pokrywających zobowiązania z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązania z tytułu zawartych umów reasekuracji w momen cie realizacji opcji wykupu;
8. przepływy pieniężne z wyznaczonego portfela aktywów są ustalone i nie mogą zostać zmienione przez emitentów aktywów lub osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5;
9. zobowiązania z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia lub zobowiązania z tytułu zawartej umowy reasekuracji nie zo- stały podzielone na poszczególne części przy tworzeniu portfe la zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji.

2. Wyznaczenie portfela aktywów obowiązuje przez cały okres trwania zobowiązań, z wyjątkiem działań mających na celu odtworzenie przepływów pieniężnych pomiędzy aktywami a zobowiązaniami w przypadku, gdy przepływy pieniężne uległy znaczącym zmianom.

3. Stosowanie przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji korekty dopasowującej, o której mowa w ust. 1, wymaga zgody organu nadzoru, wydanej w drodze decyzji.

Dziennik Ustaw – 84 – Poz. 838

4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą kwalifikować do wyznaczonego portfela aktywa, z których prze- pływy pieniężne są ustalone, z wyjątkiem zależności od inflacji, pod warunkiem że aktywa te odtwarzają przepływy pie- niężne portfe la zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji, które są zależne od inflacji.
5. Jeżeli emitenci aktywów lub osoby trzecie mają prawo do zmiany przepływów pieniężnych z danego aktywa w taki sposób, a by inwestor otrzymał wystarczającą rekompensatę umożliwiającą mu uzyskanie takiego samego przepływu pie- niężnego w wyniku reinwestycji w aktywa o równoważnej lub lepszej jakości kredytowej, prawo do zmiany przepływów pieniężnych nie wyklucza możliwości zakw alifikowania aktywa do wyznaczonego portfela.
6. Zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stosujący korektę dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka do portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji nie może powrócić do podejścia, które nie uwzględnia korekty dopasowującej.
7. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stosujący korektę dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowe j stopy procentowej wolnej od ryzyka stwierdzi, że warunki, o których mowa w ust. 1, nie są spełnione, niezwłocznie informuje o tym organ nadzoru i podejmuje odpowiednie środki celem przywrócenia zgodności z tymi warun- kami. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub za kład reasekuracji nie przywróci zgodności z tymi warunkami w terminie 2 miesięcy od dnia stwierdzenia niezgodności z tymi warunkami, zakład zaprzestaje stosowania korekty dopasowującej do odpowiedniej struk- tury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka i nie może jej stosować przez okres kolejnych 24 miesięcy.
8. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie mogą stosować korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka do zobowiązań z tytułu zawartych umów ub ezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji, w przypadku gdy odpowiednia struktura terminowa stopy procentowej wolnej od ryzyka stosowana przy obliczaniu najlepszego oszacowania portfela tych zobowiązań obejmuje korektę z tytułu zmienno ści do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka.
   Art. 228. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają korektę dopasowującą do odpowiedniej struktury ter- minowej stopy procentowej wolnej od ryzyka dla każdej waluty zgod nie z następującymi zasadami:

1. korekta dopasowująca jest równa różnicy:
   a) efektywnej rocznej stopy oprocentowania odpowiadającej pojedynczej stopie dyskontowej, dla której oczekiwana wartość obecna przepływów pieniężnych portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobo- wiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji jest równa wartości wyznaczonego portfela aktywów wycenionego zgodnie z art. 223 ust. 1, oraz
   b) efektywnej rocznej stopy oprocentowania odpowiadającej pojedynczej st opie dyskontowej, dla której oczekiwana wartość obecna przepływów pieniężnych portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobo- wiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji jest równa wartości najlepszego oszacowania portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji, obliczonego z uwzględnieniem zmian wartości pieniądza w czasie, przy zastosowaniu podstawowej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka;
2. korekta dopasow ująca nie może obejmować spreadu bazowego odzwierciedlającego ryzyko zatrzymane przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;
3. zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji zwiększa spread bazowy w celu zapewnienia, aby korekta dopasowująca dla aktywów, których ocena jakości kredytowej jest niższa niż inwestycyjna, nie przekraczała wartości korekt dopa - sowujących dla aktywów o inwestycyjnej ocenie jakości kredytowej, takim samym czasie trwania i takiej samej klasie;
4. sposób wykorzystania zewnętrznych o cen wiarygodności kredytowej przy obliczaniu korekty dopasowującej jest zgodny z art. 3–6 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35.

2. Spread bazowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2:

1. jest równy sumie:
   a) spreadu kredytowego odpowiadającego prawdopo dobieństwu niewykonania zobowiązania przez emitenta aktywów,
   b) spreadu kredytowego odpowiadającego oczekiwanej stracie wynikającej z obniżenia jakości kredytowej aktywów;

2. w przypadku ekspozycji wobec rządów centralnych lub banków centralnych państw czł onkowskich Unii Europejskiej – nie może być niższy niż 30 % długoterminowej średniej wartości spreadu ponad stopę procentową wolną od ryzyka aktywów o takim samym czasie trwania, takiej samej jakości kredytowej i takiej samej klasie, obserwowanych na ryn- kach finansowych;

Dziennik Ustaw – 85 – Poz. 838

3. w przypadku ekspozycji innej niż wobec rządów centralnych lub banków centralnych państw członkowskich Unii Europejskiej – nie może być niższy niż 35 % długoterminowej średniej wartości spreadu ponad stopę procentową wolną od ryzyka aktyw ów o takim samym czasie trwania, takiej samej jakości kredytowej i takiej samej klasie, obserwowa - nych na rynkach finansowych.

3. Prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania przez emitenta aktywów, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, ustala się w oparciu o długoterminowe statystyki przypadków niewykonania zobowiązań przez emitenta aktywów, które są odpowiednie dla aktywów pod względem czasu trwania aktywów, jakości kredytowej i klasy aktywów.
4. Jeżeli nie jest możliwe wyznaczenie wiarygodnego spreadu kre dytowego na podstawie długoterminowych statystyk, o których mowa w ust. 3, spread bazowy jest równy części długoterminowej średniej wartości spreadu ponad stopę procen- tową wolną od ryzyka aktywów o takim samym czasie trwania, takiej samej jakości kredytowe j i takiej samej klasie, obser- wowanych na rynkach finansowych.
   Art. 229. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą stosować korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka stosowanej przy obliczani u najlepszego oszacowania, o którym mowa w art. 225 ust. 2.
5. Organ nadzoru wyraża, w drodze decyzji, zgodę na stosowanie przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej w olnej od ryzyka, aby zapobiec pro- cyklicznemu zachowaniu inwestycyjnemu zakładu.
6. Dla każdej odpowiedniej waluty korekta z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procento- wej wolnej od ryzyka jest oparta na spreadzie pomiędzy stopą pr ocentową możliwą do uzyskania z aktywów wchodzących w skład portfela referencyjnego dla tej waluty a stopą odpowiedniej podstawowej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka dla tej waluty.
7. Portfel referencyjny dla każdej odpowiedniej walu ty, o którym mowa w ust. 3, jest reprezentatywny dla aktywów, które są denominowane w tej walucie i w które zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji lokuje środki w celu pokrycia najlepszego oszacowania zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lu b zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji denominowanych w tej walucie.
8. Wartość korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka odpowiada 65 % spreadu dla danej waluty skorygowanego o ryzyko.
9. Spread dla danej waluty skorygowany o ryzyko stanowi różnicę pomiędzy spreadem, o którym mowa w ust. 3, oraz częścią tego spreadu, która jest bezpośrednio powiązana z realistyczną oceną oczekiwanych strat lub nieoczekiwanym ryzykiem kredytowym lub innym ryzykiem związanym z aktywami.
10. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą stosować korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka wyłącznie do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wo lnej od ryzyka, która nie jest wyznaczana za pomocą ekstrapolacji zgodnie z art. 226 ust. 3 i 4. Ekstrapolacja odpowiedniej struk- tury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka jest oparta na skorygowanych stopach procentowych wolnych od ryzyka.
11. Dla każdego odpowiedniego państwa korekta z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy pro - centowej wolnej od ryzyka odnosząca się do waluty tego państwa odpowiada 65 % sumy:

1. spreadu dla waluty tego państwa skorygowanego o ryzyko or az
2. różnicy między spreadem dla danego państwa skorygowanym o ryzyko a dwukrotnością spreadu dla waluty tego państwa skorygowanego o ryzyko, jeżeli spełnione są następujące warunki:
   a) różnica jest dodatnia,
   b) spread dla danego państwa skorygowany o ryzyko jest wyższy niż 85 punktów bazowych .

9. Jeżeli jeden z warunków, o których mowa w ust. 8 pkt 2, nie jest spełniony, korekta z tytułu zmienności do odpo- wiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka odnosząca się do waluty danego państ wa odpowiada 65 % spreadu dla waluty tego państwa skorygowanego o ryzyko.

10. Korekta z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka, o której mowa w ust. 8, jest stosowana do obliczania najlepszego oszacowania zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia i zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji dla produktów ubezpieczeniowych sprzedawanych na rynku ubez pie- czeń w danym państwie.

Dziennik Ustaw – 86 – Poz. 838

11. Spread dla danego państwa skorygowany o ryzyko jest wyznaczany w oparciu o portfel referencyjny dla danego państwa jako różnica pomiędzy spreadem, o którym mowa w ust. 3, dla waluty tego państwa oraz częścią tego spreadu, która jest bezpośrednio powiązana z realistyczną oceną oczekiwanych strat, nieoczekiwanym ryzykiem kr edytowym lub innym ryzykiem związanym z aktywami.
12. Portfel referencyjny dla danego państwa, o którym mowa w ust. 11, jest reprezentatywny dla aktywów, w które zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji lokują środki w celu pokrycia najlepszego oszacow ania zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji dla produktów ubezpieczeniowych sprzedawanych na rynku ubezpieczeniowym tego państwa i denominowanych w walucie tego państwa.
13. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie mogą stosować korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury
    terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka do zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia, jeżeli odpowiednia struktura terminowa stopy procentowej wolnej od ryzyka stosowana przy obliczaniu najlepszego oszacowania portfela tych zobowiązań obejmuje korektę dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka.
14. Kapitałowy wymóg wypłacalności nie obejmuje ryzyka zmiany podsta wowych środków własnych wynikającego ze zmian korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka.
    Art. 230. 1. W przypadku opracowania i opublikowania przez EIOPA, na podstawie art. 77e ust. 1 dyrektywy 2009 /138/WE,
    danych i informacji technicznych dotyczących:

1. odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka stosowanej przy obliczaniu najlepszego oszaco- wania , bez uwzględnienia korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka i korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka,
2. spreadu bazowego służącego do obliczania korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy pro- centow ej wolnej od ryzyka, o którym mowa w art. 228 ust. 1 pkt 2, dla każdego odpowiedniego czasu trwania, jakości kredytowej i klasy aktywów,
3. korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka dla każdego odpo wiedniego krajowego rynku ubezpieczeń
   – oraz wydania przez Komisję Europejską aktów wykonawczych na podstawie art. 77e ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE, określających dane i informacje w zakresie określonym w pkt 1–3, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji p rzy obliczaniu najlepszego oszacowania, korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka i korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka stosują dane i infor macje techniczne wskazane w tych aktach wykonawczych, a w zakresie nieobjętym tymi aktami wykonawczymi – dane i informacje techniczne opracowane i publikowane przez EIOPA.

2. W przypadku wydania przez Komisję Europejską aktów wykonawczych na podstawie art. 77e ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE, określających dane i informacje w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1–3, jeżeli nie zostały opracowane i opublikowane przez EIOPA, na podstawie art. 77e ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE, dane i informacje technic zne w za- kresie określonym w ust. 1 pkt 1–3, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przy obliczaniu najlepszego oszacowania, korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka i korekty z tytułu zmien - ności do o dpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka stosują dane i informacje techniczne wskazane w tych aktach wykonawczych.

3. W przypadku opracowania i opublikowania przez EIOPA, na podstawie art. 77e ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE, danych i informacji technicznych w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1–3, jeżeli nie zostały wydane przez Komisję Euro- pejską akty wykonawcze na podstawie art. 77e ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE, określające dane i informacje w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1–3, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przy obliczaniu najlepszego oszacowania, korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka i korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procent owej wolnej od ryzyka stosują dane i informacje techniczne opracowane i opublikowane przez EIOPA.

4. W przypadku gdy w aktach wykonawczych albo w danych i informacj ach technicznych opracowanych i opubliko- wanych przez EIOPA, o których mowa w ust. 1, nie zos taną określone dane i informacje techniczne, o których mowa
   w ust. 1 pkt 3, przy obliczaniu najlepszego oszacowania zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie stosują korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wol nej od ryzyka.

Dziennik Ustaw – 87 – Poz. 838

Art. 231. 1. Przy ustalaniu wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności zakład ubezpie- czeń i zakład reasekuracji uwzględniają:
1)26) wydatki, jakie zostaną poniesione w związku z obsługą zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia i umów reasekuracji;
2)26) oczekiwany wzrost wydatków i roszczeń ubezpieczeniowych;
3) płatności na rzecz ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia oraz cedentów z umów reasekuracji, w tym przyszłe premie uznaniowe, których zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji zamierza dokony- wać niezależnie od tego, czy płatności te są zagwarantowane umownie, chyba że płatności te są zakwalifikowane jako fundusze nadwyżkowe, o których mowa w art. 244; 4) wartość gwarancji finansowych i opcji umownych zawartych w umowach ubezpieczenia i umowach reasekuracji.
2. Przyjęte przez zakład ubezpieczeń założenia dotyczące prawdopodobieństwa skorzystania przez ubezpieczających z opcji umownych, o których mowa w ust. 1 pkt 4, w tym odstąpień od umów ubezpieczenia i wypowiedzeń umów ubez- pieczenia oraz wykupów ubezpieczenia, są realistyczne i oparte na aktualnych i wiarygodnych informacjach.
3. Przyjęte przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji założenia dotycz ące prawdopodobieństwa skorzystania przez cedentów z opcji umownych, o których mowa w ust. 1 pkt 4, w tym odstąpień od umów reasekuracji i wypowiedzeń umów reasekuracji, są realistyczne i oparte na aktualnych i wiarygodnych informacjach.
4. W założeniach, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się wpływ przyszły ch zmian warunków finansowych i nie- finansowych na skorzystanie przez ubezpieczających lub cedentów z opcji umownych, o których mowa w ust. 1 pkt 4. Art. 232. Przy ustalaniu wartości rezerw techniczn o-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji grupują zobowiązania z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub z tytułu zawartych umów reasekuracji
według jednorodnych grup ryzyka, co najmniej w podziale na linie bizne sowe.
Art. 233. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji ustalają wartość rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów
wypłacalności na udziale reasekuratorów oraz spółek celowych zgodnie z art. 224–232. 2. Przy obliczaniu kwot należnych z umów reasek uracji i od spółek celowych zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji uwzględniają różnicę w czasie między otrzymaniem kwoty należnej od reasekuratora lub spółki celowej a dokonaniem bez- pośredniej wypłaty.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dostoso wują wyniki obliczeń, o których mowa w ust. 2, uwzględniając oczekiwane straty w związku z niewykonaniem zobowiązania przez reasekuratora lub spółkę celową.
4. W celu obliczenia oczekiwanych strat, o których mowa w ust. 3, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji ustalają prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania przez reasekuratora lub spółkę celową oraz średnią wysokość straty z tytułu niewykonania zobowiązania przez reasekuratora lub spółkę celową.
Art. 234. 1. Zakład ubezpieczeń i zakła d reasekuracji wprowadzają wewnętrzne procesy i procedury zapewniające od- powiedniość, kompletność i dokładność danych wykorzystywanych przy ustalaniu wartości rezerw techniczno -ubezpiecze nio- wych dla celów wypłacalności.
2. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub za kład reasekuracji nie posiadają odpowiedniej jakości danych umożliwiających za- stosowanie wiarygodnej metody aktuarialnej dla zbioru lub podzbioru zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub z tytułu zawartych umów reasekuracji lub kwot należnych n a podstawie umów reasekuracji lub od spółek celowych, mogą w celu obliczenia najlepszego oszacowania zastosować odpowiednie przybliżenia, w tym podejście indywidualne.
Art. 235. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wprowadzają wewnętrzne procesy i procedury w celu zapewnie- nia regularnego porównywania wartości najlepszego oszacowania oraz założeń stanowiących podstawę obliczeń najlepszego oszacowania z danymi wynikającymi ze zgromadzonych doświadczeń.
2. Jeżeli porównanie, o którym mowa w ust. 1, wyka że systematyczną różnicę między danymi wynikającymi ze zgro- madzonych doświadczeń a obliczeniami najlepszego oszacowania, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dokonują od- powiednich dostosowań stosowanych metod aktuarialnych lub przyjmowanych założeń.
Art. 236. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, na wezwanie organu nadzoru, wykazują, że rezerwy techniczno - -ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności mają odpowiednią wartość, stosowane metody ustalania wartości tych rezerw są właściwe i mogą być stosowan e, a dane statystyczne stanowiące podstawę tych metod są odpowiednie.

26. W brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 88 – Poz. 838

Art. 237. 1. Jeżeli ustalanie wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności w zakładzie ubez - pieczeń lub zakładzie reasekuracji jest niezgodne z art. 224–235, organ nadzoru zobowiązuje ten zakład, w drodze zalecenia, do zwiększenia wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, aby odpowiadały one wartości określanej zgodnie z przepisami ustawy.
2. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji nie wykonuje zalecenia, o którym mowa w ust. 1, organ nadzoru, w drodze decyzji, może zobowiązać zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji do jego wykonania. Decyzja jest natych miast wykonalna.
3.27) Zalecenie, o którym mowa w ust. 1, organ nadzoru wydaje na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo elek- tronicznej.
4.27) Zalecenie wydane na piśmie utrwalonym w postaci papierowej opatruje się podpisem własnoręcznym. Zalecenie wydane na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym lub kwalifik owaną pieczęcią elektroniczną organu nadzoru ze wskazaniem w treści pisma osoby opatrującej pismo pieczęcią.
5.27) Zalecenie wydane na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej doręcza się na adres do doręczeń elektronicz- nych.
Art. 238. Środki własne zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji stanowią aktywa wolne od obciążeń, dostępne na pokrycie strat wynikających z niesprzyjających wahań w obszarze wykonywan ej działalności, zarówno przy założeniu kon- tynuacji działalności, jak i w przypadku likwidacji.
Art. 239. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji posiadają dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji posiadają dopuszczone podstawowe środki własne w wysokości nie niższej niż minimalny wymóg kapitałowy.
Art. 240. Środki własne zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji stanowią sumę podstawowych środków włas nych oraz uz upełniających środków własnych.
Art. 241. 1. Podstawowe środki własne zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji obejmują:

1. nadwyżkę aktywów dla celów wypłacalności nad zobowiązaniami dla celów wypłacalności;
2. zobowiązania podporządkowane.

2. Wysokość nadwyżki, o której mowa w ust. 1 pkt 1, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji pomniejszają o wartość akcji własnych lub udziałów własnych będących w posiadaniu zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.
   Art. 242. 1. Uzupełniające środki własne obejmują pozycje inne niż podstawowe środki własne, które mogą stanowić przedmiot wezwania do opłacenia i zostać przeznaczone do pokrycia strat.
3. Uzupełniające środki własne mogą obejmować następujące pozycje, o ile nie stanowią one pozycji podstawowych środków własnych:

1. nieopłacony kapitał zakładowy, do którego opłacenia nie wezwano;
2. akredytywy i gwarancje;
3. inne prawnie wiążące zobowiązania wobec zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.

3. W przypadku towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych i towarzystwa reasekuracji wzajemnej do uzupełniających środków własnych zalicza się przyszłe należności towarzystwa od jego członków wynikające z możliwości wezwania do wniesienia dopłat w ciągu kolejnych 12 miesięcy, w tym dopłat wynikających z poten cjalnych strat uw zględnionych w kapitałowym wymogu wypłacalności.
4. W przypadku gdy pozycja uzupełniających środków własnych została opłacona lub wezwano do jej opłacenia, jest traktowana jako składnik aktywów i nie stanowi uzupełniających środków własnych.
   Art. 243. 1. Organ nadzoru zatwierdza, w drodze decyzji, kwoty pozycji uzupełniających środków własnych uwzględ - niane przy określaniu środków własnych zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji, uwzględniając art. 62–67 rozporzą- dzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35.

27. Dodany przez art. 29 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 89 – Poz. 838

2. Kwota każdej pozycji uzupełniających środków własnych odzwierciedla zdolność do pokrycia strat w ramach danej pozycji. Jeżeli dana pozycja uzupełniających środków własnych posiada stałą wartość nominalną, kwota tej pozycji odpo- wiada jej wartości nominal nej, pod warunkiem posiadania pełnej zdolności do pokrycia strat.
3. Kwotę pozycji uzupełniających środków własnych ustala się w oparciu o ostrożne i realistyczne założenia.
4. Organ nadzoru, w drodze decyzji, zatwierdza dla poszczególnych pozycji uzupełniających środków własnych:

1. kwotę pieniężną albo
2. metodę stosowaną do wyznaczania kwoty pieniężnej, przy czym zgoda organu nadzoru na kwotę wyznaczoną zgodnie z tą metodą jest udzielana na czas określony.

5. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 4, organ nadzoru ocenia:

1. status danych kontrahentów pod względem ich możliwości płatności i gotowości do płatności;
2. możliwość uzyskania środków, przy uwzględnieniu formy prawnej danej pozycji, oraz warunków, które stanowią prze - szkodę dla skutecznoś ci opłacenia lub wezwania do opłacenia danej pozycji;
3. informacje o wynikach wcześniejszych wezwań, których zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji dokona ł w odnie- sieniu do tego rodzaju uzupełniających środków własnych, w zakresie, w jakim informacje te mogą zostać wiarygodnie wykorzystane w celu oceny spodziewanych rezultatów przyszłych wezwań.

6. Organ nadzoru może uchylić decyzję, o której mowa w ust. 4, w przypadku zmian okoliczności faktycznych skut- kujących niezasadnością uznawania dane j kwoty lub metody.
   Art. 244. 1. Za fundusze nadwyżkowe uznaje się:

1. w przypadku zakładu ubezpieczeń – skumulowane niepodzielone zyski zakładu, które zgodnie ze statutem mogą zostać w pełni lub częściowo, dodatkowo w stosunku do podziału zysku uwzględnio nego w rezerwach techniczno -ubezpie- czeniowych dla celów wypłacalności, przeznaczone do podziału między ubezpieczających, ubezpieczonych i upraw- nionych z umów ubezpieczenia oraz cedentów z umów reasekuracji, i które jeszcze nie zostały podzielone;
2. w prz ypadku zakładu reasekuracji – skumulowane niepodzielone zyski zakładu, które zgodnie ze statutem mogą zostać w pełni lub częściowo, dodatkowo w stosunku do podziału zysku uwzględnionego w rezerwach techniczno -ubezpie - czeniowych dla celów wypłacalności, pr zeznaczone do podziału pomiędzy cedentów z umów reasekuracji, i które jeszcze nie zostały podzielone.

2. Fundusze nadwyżkowe nie są uznawane za zobowiązania z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub z tytułu za- wartych umów reasekuracji w zakresie, w jakim posiadają one cechy jakościowe, o których mowa w art. 245 ust. 2 i 3. Art. 245. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji klasyfikują pozycje środków własnych do jednej z trzech kategorii.
3. Klasyfikacja pozycji środków własnych do poszczególnych katego rii jest dokon ywana w zależności od tego, czy
   należą one do podstawowych środków własnych, czy do uzupełniających środków własnych, oraz w jakim zakresie posia- dają one następujące cechy jakościowe:

1. pozycja jest dostępna lub można wezwać do jej opłacenia w celu pełnego pokrycia strat w przypadku kontynuacji dzia- łalności oraz w przypadku likwidacji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oraz
2. w przypadku likwidacji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadacz nie będzie uprawniony do odzy skania długu wynikającego z danej pozycji tak długo, jak nie zostaną wypełnione wszystkie inne zobowiązania, łącznie
   z zobowiązaniami wobec ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia oraz zobowiązaniami
   wobec cedentów z tytułu zaw artych umów reasekuracji.

3. Przy ocenie stopnia, w jakim pozycje środków własnych posiadają cechy jakościowe określone w ust. 2, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji biorą również pod uwagę następujące czynniki:

1. dopasowanie okresu trwania pozycji d o okresu trwania zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji – jeżeli pozycja posiada termin wymagalności;

2. czy pozycja jest wolna od wymogów lub bodźców do wykupu kwoty nominalnej;

3. czy pozycja jest wolna od obowiązkowych us talonych opłat;

4. czy pozycja jest wolna od obciążeń i jak jest powiązana z inną umową.

Dziennik Ustaw – 90 – Poz. 838

Art. 246. 1. Pozycje podstawowych środków własnych klasyfikuje się do kategorii 1, jeżeli posiadają w znacznym stop niu cechy jakościowe, o których mowa w art. 245 ust. 2, z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 245 ust. 3. 2. Pozycje podstawowych środków własnych klasyfikuje się do kategorii 2, jeżeli posiadają w znacznym stopniu cechę jakościową, o której mowa w art. 245 ust. 2 pkt 2, z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 245 ust. 3. 3. Pozycje uzupełniających środków własnych klasyfikuje się do kategorii 2, jeżeli posiadają w znacznym stopniu cechy jakościowe, o których mowa w art. 245 ust. 2, z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 245 ust. 3. 4. Pozostałe pozycje podstawowych i uzupełniających środków własnych klasyfikuje się do kategorii 3.
5. Dokonując klasyfikacji pozycji środków własnych do poszczególnych kategorii, o których mowa w ust. 1–4, zakład ubezpiecz eń i zakład reasekuracji stosują wykaz pozycji środków własnych zgodny z art. 69, art. 72, art. 74, art. 76 i art. 78 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35.
6. W przypadku gdy wykaz środków własnych, o którym mowa w ust. 5, nie obejmuje danej po zycji środków włas - nych, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji klasyfikują daną pozycję zgodnie z ust. 1–4. 7. Organ nadzoru, w drodze decyzji, zatwierdza klasyfikację pozycji środków własnych, o których mowa w ust. 6. Art. 247. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji klasyfikują:

1. fundusze nadwyżkowe, o których mowa w art. 244, do kategorii 1;
2. akredytywy i gwarancje zarządzane powierniczo na zlecenie wierzycieli ubezpieczeniowych przez niezależnego powier - nika i wystawione przez instytucje kred ytowe z siedzibą na terytorium Unii Europejskiej do kategorii 2.

2. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, którego członkami są armatorzy, wykonujące działalność ubezpieczeniową wyłącznie w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II w grupach 6, 1 2 i 17 załącznika do ustawy, klasyfikuje przy- szłe należności towarzystwa od jego członków wynikające z możliwości wezwania do wniesienia dopłat, których towarzy- stwo może zażądać na podstawie statutu w ciągu kolejnych 12 miesięcy, do kategorii 2.
3. Towarzystwo i nne niż towarzystwo, o którym mowa w ust. 2, klasyfikuje przyszłe należności towarzystwa od jego członków wynikające z możliwości wezwania do wniesienia dopłat, których towarzystwo może zażądać na podstawie statutu
   w ciągu kolejnych 12 miesięcy, do kategor ii 2, jeżeli posiadają w znacznym stopniu cechy jakościowe, o których mowa
   w art. 245 ust. 2, z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 245 ust. 3. Art. 247a.28) 1. Zaciągnięcie pożyczki podporządkowanej w celu jej zakwalifikowania do środków własnych jako pozycji środków własnych kategorii 1, kategorii 2 albo kategorii 3 wymaga uchwały zarządu zakładu ubezpieczeń albo zarządu zakładu reasekuracji oraz zgody rady nadzorczej zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji, a w przypadku zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji wykonującego działalność w formie spółki europejskiej, w której przyjęto system monistyczny – uchwały rady administrującej.
4. Przedmiotem u mowy pożyczki podporządkowanej, o której mowa w ust. 1, mogą być środki pieniężne w wysokości nie niższej niż 400 000 zł lub równowartość tej kwoty wyrażona w innej walucie, ustalona przy zastosowaniu średniego kursu tej waluty ogłaszanego przez Narodowy B ank Polski w dniu podjęcia uchwały, o której mowa w ust. 1.
   Art. 247b.28) 1. Umowa pożyczki podporządkowanej, o której mowa w art. 247a ust. 1, może być zawar ta wyłącznie z podmiotami wymienionymi w art. 3 pkt 39b lit. a –m ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, w formie pisemnej pod rygorem nieważności.
5. W umowie pożyczki podporządkowanej określa się ryzyko związane z możliwością wystąpienia zdarzenia inicjują- cego, o którym mowa w art. 71 ust. 8 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35, oraz ryzyko wstrzymania wy- płaty odsetek albo części odsetek z tytułu tej pożyczki.
6. Udzielającemu pożyczki podporządkowanej nie przysłu guje prawo wypowiedzenia umowy pożyczki podporządko- wanej ani odstąpienia od takiej umowy.
7. Umowa pożyczki podporządkowanej uprawnia udzielającego pożyczki podporządkowanej do otrzymywania przez czas nieoznaczony odsetek od kwoty udzielonej pożyczki podp orządkowanej. Przepisów art. 359 § 21–23, art. 3651 i art. 395 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny nie stosuje się.
8. Wierzytelność wynikająca z umowy pożyczki podporządkowanej może być przedmiotem przeniesienia wyłącznie między podmiotami wymienionymi w art. 3 pkt 39b lit. a –m ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finan- sowymi.

28. Dodany przez art. 14 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 20.

Dziennik Ustaw – 91 – Poz. 838

Art. 247c.28) Zarząd zakładu ubezpieczeń albo zakł adu reasekuracji może, w drodze uchwały, wstrzymać wypłatę od- setek albo części odsetek z tytułu pożyczki podporządkowanej, o której mowa w art. 247a ust. 1, zaciągniętej w celu zakwa- lifikowania jej do środków własnych jako pozycji podstawowych środków włas nych kategorii 1 zgodnie z art. 71 ust. 1 lit. n oraz ust. 4 lit. b, e i f rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35.
Art. 247d.28) 1. Jeżeli warunki umowy pożyczki podporządkowanej, o której mowa w art. 247a ust. 1, zaciągnię- tej przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w celu zakwalifikowania jej do środków włas nych jako pozycji pod- stawowych środków własnych kategorii 1 przewidują dokonanie odliczeń obniżających kwotę pożyczki podporządkowanej w całości albo w części w razie wystąpienia zdarzenia inicjującego, o którym mowa w art. 71 ust. 8 rozporządzenia delego- wanego Komisji (UE) 2015/35, wysokość odliczeń obniżających określa uchwała zarządu zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji.
2. Umowa pożyczki podporządkowanej może przewidywać kryteria, po których spełnieniu zakład ubezpieczeń albo zakład reasekuracj i będzie uprawniony do podwyższenia kwoty pożyczki podporządkowanej, w przypadku gdy została ona obniżona w wyniku wystąpienia zdarzenia inicjującego, o którym mowa w art. 71 ust. 8 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35.
3. W przypadku, o który m mowa w ust. 2, kwota pożyczki podporządkowanej nie może być wyższa niż kwota z dnia jej zaciągnięcia.
Art. 247e.28) Roszczenie o spłatę pożyczki podporządkowanej, o której mowa w art. 247a ust. 1, staje się wymagalne z chwilą ogłoszenia upadłości albo otwarcia likwidacji zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji.
Art. 248. 1. Wysokość dopuszczonych środków własnych zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji stanowiących pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności stanowi sumę wysokości dopuszczonych środków własnych zakwalifikowa- nych do kategorii 1, 2 i 3. 2. Dopuszczone środki własne stanowiące pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności podlegają co najmniej następującym wymogom ilościowym:

1. kwota pozycji dopuszczonych środków własnych zakwalifikowanych do kategorii 1 stanowi więcej niż jedną trzecią łącznej wysokości dopuszczonych środków własnych;
2. kwota pozycj i dopuszczonych środków własnych zakwalifikowanych do kategorii 3 stanowi mniej niż jedną trzecią łącznej wysokości dopuszczonych środków własnych.

3. Wysokość dopuszczonych podstawowych środków własnych stanowiących pokrycie minimalnego wymogu kapita- łoweg o stanowi sumę:

1. wysokości dopuszczonych środków własnych zakwalifikowanych do kategorii 1;
2. wysokości dopuszczonych podstawowych środków własnych zakwalifikowanych do kategorii 2.

4. Kwota pozycji dopuszczonych podstawowych środków własnych zakwalifik owanych do kategorii 1 stanowi więcej niż 50 % łącznej wysokości dopuszczonych podstawowych środków własnych stanowiących pokrycie minimalnego wy- mogu kapitałowego.
   Art. 249. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają kapitałowy wymóg wypłacalnoś ci:

1. według formuły standardowej albo
2. według formuły standardowej i przy zastosowaniu częściowego modelu wewnętrznego, albo
3. przy zastosowaniu pełnego modelu wewnętrznego.

2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają kapitałowy wymóg wypłac alności przy założeniu kontynuacji działalności.

3. Kapitałowy wymóg wypłacalności jest obliczany tak, aby zapewniał uwzględnienie wszystkich mierzalnych ro dza- jów ryzyka, na które narażony jest zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji.

4. Kapitałowy wy móg wypłacalności obejmuje zawarte umowy ubezpieczenia lub umowy reasekuracji oraz umowy ubezpieczenia lub umowy reasekuracji, których spodziewane rozpoczęcie nastąpi w terminie kolejnych 12 miesięcy, z za- strzeżeniem przepisów wydanych na podstawie art. 252 ust. 9.

5. Kapitałowy wymóg wypłacalności odpowiada wartości narażonej na ryzyko zmiany podstawowych środków włas - nych zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji na poziomie ufności 99,5 % w okresie jednego roku.

Dziennik Ustaw – 92 – Poz. 838

6. Kapitałowy wymóg wypłacalności pokry wa co najmniej następujące ryzyka:

1. aktuarialne w pozostałych ubezpieczeniach osobowych oraz ubezpieczeniach majątkowych;
2. aktuarialne w ubezpieczeniach na życie;
3. aktuarialne w ubezpieczeniach zdrowotnych;
4. rynkowe;
5. kredytowe;
6. operacyjne.

7. Ryzyko operacyjne obejmuje ryzyko prawne i nie obejmuje ryzyka wynikającego z decyzji strategicznych oraz ryzyka reputacji.
8. Przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji uwzględniają wpływ technik przenoszenia ryzyka, pod warunkiem że ryzyko kredytowe i inne ryzyka wynikające ze stosowania takich technik zostaną uwzględnione w kapitałowym wymogu wypłacalności.
   Art. 250. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają kapitałowy wymóg wypła calności co najmniej raz w roku i informują organ nadzoru o wyniku obliczeń.
9. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji posiadają dopuszczone środki własne w wysokości co najmniej kapitało- wego wymogu wypłacalności wykazanego w ostatnim sprawozdaniu przeka zanym do organu nadzoru, o którym mowa
   w art. 335.
10. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji monitorują wysokość dopuszczonych środków własnych i kapitałowy wymóg wypłacalności w sposób ciągły.
11. Jeżeli profil ryzyka zakładu ubezpieczeń lub zakładu reas ekuracji znacząco odbiega od założeń stanowiących pod- stawę ostatniego obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji niezwłocznie dokonują ponownego obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności i informują organ nadz oru o wyniku obliczeń.
    5.29) Jeżeli zachodzą przesłanki wskazujące, że profil ryzyka zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji uległ znacz- nej zmianie od dnia, na który obliczono kapitałowy wymóg wypłacalności wykazany w ostatnich przekazanych organowi nadzoru danych i informacjach, o których mowa w art. 304 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35, organ nad- zoru może wydać zalecenie na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo elektronicznej ponownego obliczenia kapita- łowego wymogu wypłacalnośc i dla danego zakładu.
    6.30) Przepisy art. 237 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
    Art. 251. Kapitałowy wymóg wypłacalności obliczany według formuły standardowej stanowi sumę:

1. podstawowego kapitałowego wymogu wypłacalności;
2. wymogu kapitałowego dla ryzyka operacyjnego;
3. dostosowania z tytułu zdolności rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i odroczonego podatku
   dochodowego do pokrywania strat.
   Art. 252. 1. Podstawowy kapitałowy wymóg wypłacalności składa się c o najmniej z następujących modułów ryzyka:
4. aktuarialnego w pozostałych ubezpieczeniach osobowych oraz ubezpieczeniach majątkowych;
5. aktuarialnego w ubezpieczeniach na życie;
6. aktuarialnego w ubezpieczeniach zdrowotnych;
7. rynkowego;
8. niewykonania zobowiązania przez kontrahenta.

2. Zobowiązania wynikające z zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przypisują do tego z określonych w ust. 1 pkt 1–3 modułów ryzyka aktuarialnego, który najlepiej odpowi ada technicznemu charakterowi czynników ryzyka.

29. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 29 pkt 10 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

30. Dodany przez art. 29 pkt 10 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 93 – Poz. 838

3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji kalibrują moduły ryzyka, o których mowa w ust. 1, przy uwzględnieniu wartości narażonej na ryzyko na poziomie ufności 99,5 % w okresie jednego roku.

4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, w uzasadnionych przypadkach, uwzględniają efekty dywersyfikacji przy konstruowaniu poszczególnych modułów ryzyka.

5. W odniesieniu do ryzyk wynikających z katastrof, w uzasadnionych przy padkach, zakład ubezpieczeń i zakład re- asekuracji mogą wykorzystać specyfikę geograficzną do obliczeń modułów ryzyka aktuarialnego, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3.

6. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą przy obliczaniu modułów ryzyka aktuarialne go, o których mowa
   w ust. 1 pkt 1–3, oraz przy zachowaniu konstrukcji formuły standardowej, zastąpić część stosowanych parametrów, para- metrami specyficznymi dla danego zakładu.

7. Parametry, o których mowa w ust. 6, są kalibrowane przy zastosowaniu m etod s tandardowych, w oparciu o wewnętrzne
   dane zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji lub dane, które są bezpośrednio związane z umowami ubezpieczenia lub umowami reasekuracji zawieranymi przez ten zakład.

8. Możliwość stosowania parametrów specyficznych dla danego zakładu, o której mowa w ust. 6, wymaga zatwierdze- nia przez organ nadzoru. Wydając decyzję, organ nadzoru weryfikuje kompletność, dokładność i odpowiedniość stosowa- nych danych.

9. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób oblicza- nia podstawowego kapitałowego wymogu wypłacalności według formuły standardowej, uwzględniając sposób obliczania poszczególnych modułów i podmodułów ryzyka, z których składa się podstawowy kapitałowy wymóg wypłac alności oraz zależności pomiędzy poszczególnymi modułami ryzyka.
   Art. 253. 1. Wymóg kapitałowy dla ryzyka operacyjnego odzwierciedla ryzyko operacyjne w zakresie, w jakim nie zostało ono uwzględnione w poszczególnych modułach ryzyka, o których mowa w art. 252 ust. 1.

10. Wymóg kapitałowy dla ryzyka operacyjnego jest obliczany zgodnie z art. 249 ust. 3–5.

11. W odniesieniu do umów ubezpieczenia na życie, w których ryzyko inwestycyjne ponosi ubezpieczający, przy obli- czaniu wymogu kapitałowego dla ryzyka operac yjnego zakład ubezpieczeń uwzględnia kwotę rocznych kosztów poniesio- nych w związku z zobowiązaniami z tytułu tych umów ubezpieczenia w zakresie zobowiązań, w których ryzyko inwesty- cyjne ponosi ubezpieczający.

12. W odniesieniu do zobowiązań innych niż zobow iązania, w zakresie których ryzyko inwestycyjne ponosi ubezpie- czający, przy obliczaniu wymogu kapitałowego dla ryzyka operacyjnego zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji uwzględ- niają wielkość składki zarobionej i rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności utworzonych na pokrycie zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji. Wymóg kapitałowy dla ryzyka operacyjnego nie może przekraczać 30 % podstawowego kapitałowego wymogu wypłacalności.
    Art. 254. 1. Dostosowanie, o którym mowa w art. 251 pkt 3, odzwierciedla możliwe wyrównanie nieoczekiwanych strat przez równoczesne zmniejszenie rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności lub zmianę odroczo- nego podatku dochodowego lub przez połączenie obu tych metod.

13. Dostosowanie, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia efekt ograniczenia ryzyka przez przyszłe świadczenia uzna- niowe z umów ubezpieczenia i umów reasekuracji w zakresie, w jakim zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą ustalić , że zmniejszenie takich świadczeń może zostać wykorzystane do pokrycia nieoczekiwanych strat w momencie ich wystąpienia.
    Efekt ograniczenia ryzyka przez przyszłe świadczenia uznaniowe nie może przekraczać sumy rezerw techniczno -ubezpie- czeniowych dla celó w wypłacalności związanych z tymi przyszłymi świadczeniami uznaniowymi.

14. Wartość przyszłych świadczeń uznaniowych w niekorzystnych warunkach porównuje się z wartością przyszłych świadczeń uznaniowych obliczoną zgodnie z założeniami stanowiącymi podstawę obliczenia najlepszego oszacowania.
    Art. 255. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą stosować uproszczone obliczenia dla danego podmodułu lub modułu ryzyka jeżeli uzasadniają to charakter, skala i złożoność ryzyk oraz jeżeli wymaganie od zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji stosowania standardowych obliczeń byłoby niewspółmierne do ponoszonego ryzyka.

15. Do uproszczonych obliczeń stosuje się przepisy art. 249 ust. 3–5. Art. 256. 1. W przypadku gdy obliczanie kapitałowego wymogu wypłacalnoś ci według formuły standardowej nie jest właściwe, ponieważ profil ryzyka danego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco odbiega od założeń sta- nowiący podstawę obliczeń według formuły standardowej, organ nadzoru może, w drodze decyzji, wymagać od tego zakładu
    zastąpienia części parametrów stosowanych w obliczeniach według formuły standardowej parametrami specyficznymi dla tego zakładu przy obliczaniu modułów ryzyka aktuarialnego, o których mowa w art. 252 ust. 1 pkt 1–3.

Dziennik Ustaw – 94 – Poz. 838

2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji kalibrują parametry, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu metod standardowych, w oparciu o wewnętrzne dane zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji lub dane, które są bezpośrednio związane z umowami ubezpieczenia lub umowami reasekuracji zawieranymi przez ten zakład.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają parametry, o których mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami art. 249 ust. 3–5.
4. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, organ nadzoru weryfikuje kompletność, d okładność i odpowiedniość sto - sowanych danych.
   Art. 257. W przypadku gdy obliczanie kapitałowego wymogu wypłacalności według formuły standardowej nie jest właściwe, ponieważ profil ryzyka danego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco odbiega od założeń sta - nowiących podstawę obliczeń według formuły standardowej, organ nadzoru może, w drodze decyzji, zobowiązać ten zakład do stosowania modelu wewnętrznego przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności lub odpowiednich modułów ryzyka kapitał owego wymogu wypłacalności.
   Art. 258. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą obliczać kapitałowy wymóg wypłacalności przy zastoso- waniu pełnego albo częściowego modelu wewnętrznego zatwierdzonego, w drodze decyzji, przez organ nadzoru.
5. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą stosować częściowy model wewnętrzny w celu obliczania:

1. jednego lub kilku modułów ryzyka lub podmodułów podstawowego kapitałowego wymogu wypłacalności, o których mowa w art. 252 i w przepisach wydanych na podstawie art. 252 ust. 9;
2. wymogu kapitałowego dla ryzyka operacyjnego, o którym mowa w art. 253;
3. dostosowania, o którym mowa w art. 251 pkt 3.

3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą stosować częściowy model wewnętrzny w odniesieniu do całej dzia- łalności zakładu lub w odniesieniu do jednego lub kilku głównych obszarów działalności zakładu.
4. Wraz z wnioskiem o zatwierdzenie modelu wewnętrznego zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przedkładają dokumentację potwierdza jącą zgodność modelu wewnętrznego z wymaganiami, o których mowa w art. 263–268.
5. W przypadku gdy wniosek zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji o zatwierdzenie modelu wewnętrznego dotyczy częściowego modelu wewnętrznego, wymagania, o których mowa w ust. 4, uwzględniają ograniczony zakres za - stosowania modelu.
   5a. Organ nadzoru powiadamia EIOPA, zgodnie z art. 35 ust. 1 rozporządzenia 1094/2010, o otrzymaniu kompletnego wniosku o zatwierdzenie pełnego albo częściowego modelu wewnętrznego.
6. Organ na dzoru zatwierdza pełny albo częściowy model wewnętrzny w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania kom- pletnego wniosku, jeżeli systemy identyfikowania, pomiaru, monitorowania ryzyka, zarządzania ryzykiem i prowadzenia sprawozdawczości na temat ryzyka stosowan e przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji są odpowiednie, a w szcze- gólności model wewnętrzny jest zgodny z wymaganiami, o których mowa w art. 263–268, z uwzględnieniem ograniczonego zakresu zastosowania modelu w przypadku gdy wniosek dotyczy częśc iowego modelu wewnętrznego.
   6a. Organ nadzoru może zwrócić się do EIOPA o udzielenie, zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b rozporządze nia 1094/2010, pomocy technicznej w sprawie zatwierdzenia pełnego albo częściowego modelu wewnętrznego.
7. Organ nadzoru po zatw ierdzeniu pełnego albo częściowego modelu wewnętrznego może, w drodze decyzji, zażądać od zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji przedstawienia oszacowania kapitałowego wymogu wypłacalności doko- nanego według formuły standardowej.
   Art. 259. 1. Organ n adzoru zatwierdza częściowy model wewnętrzny, jeżeli model ten spełnia wymagania określone
   w art. 258 i art. 263–268 oraz:

1. ograniczony zakres stosowania modelu częściowego jest odpowiednio uzasadniony;

2. kapitałowy wymóg wypłacalności obliczony przy za stosowaniu modelu wewnętrznego lepiej odzwierciedla profil ryzyka zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;

3. budowa częściowego modelu wewnętrznego powoduje, że częściowy model wewnętrzny może zostać w pełni zintegro- wany z formułą standardową kapitał owego wymogu wypłacalności.

Dziennik Ustaw – 95 – Poz. 838

2. Dokonując oceny wniosku o zatwierdzenie częściowego modelu wewnętrznego stosowanego do obliczania kapita- łowego wymogu wypłacalności, obejmującego:

1. niektóre podmoduły określonego modułu ryzyka lub
2. niektóre obszary działa lności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w odniesieniu do określonego modułu ryzyka
   – organ nadzoru może zażądać od zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji przedstawienia realistycznego planu przej- ściowego w celu rozszerzenia zakresu stosow anego modelu wewnętrznego.

3. Plan przejściowy, o którym mowa w ust. 2, określa planowany sposób rozszerzenia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji zakresu modelu wewnętrznego na inne podmoduły ryzyka lub inne obszary działalności, tak aby zapew- nić objęcie przez model wewnętrzny przeważającej części działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej w odniesieniu do określonego modułu ryzyka.
   Art. 260. 1. Model wewnętrzny obejmuje zasady wprowadzania zmian w stosowanym modelu wewnętrznym zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji. Zakład ubezpieczeń i zakład reasek uracji mogą wprowadzać zmiany w stosowanym modelu wewnętrznym zgodnie z tymi zasadami.
4. Zasady wprowadzania zmian w modelu wewnętrznym zawierają specyfikację głów nych i drugorzędnych zmian modelu wewnętrznego.
   2a. Organ nadzoru powiadamia EIOPA, zgodnie z art. 35 ust. 1 rozporządzenia 1094/2010, o otrzymaniu kompletnego wniosku o zatwierdzenie głównych zmian modelu wewnętrznego oraz zmian zasad wprowadzania zmian w stosowanym modelu wewnętrznym.
5. Organ nadzoru zatwierdza, w drodze decyzji, główne zmiany modelu wewnętrznego oraz zmiany zasad wprowadza- nia zmian w stosowanym modelu wewnętrznym, mając w szczególności na uwadze dostosowanie modelu wewnętrznego do zmian zakresu i charakteru działalności zakładu.
6. Drugorzędne zmiany modelu wewnętrznego nie podlegają zatwierdzeniu przez organ nadzoru, pod warunkiem że zostały opracowane zgodnie z zasadami wprowadzania zmian w stosowanym modelu wewnętrznym.
7. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wprowadzają systemy zapewniające ciągłe i właściwe funkcjonowanie modelu wewnętrznego.
8. Organ nadzoru może zwrócić się do EIOPA o udzielenie, zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b rozporządzenia 1094/2010, pomocy technicznej w sprawie zatwierdzenia zmian, o których mowa w ust. 2a. Art. 261. Po zatwierdzeniu pełnego lub częściowego modelu wewnętrznego przez organ nadzoru zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie mogą powrócić do obliczania całości lub części kapitałowego wymog u wypłacalności według for- muły standardowej, z wyjątkiem należycie uzasadnionych okoliczności i pod warunkiem wyrażenia zgody, w drodze decy- zji, przez organ nadzoru.
   Art. 262. 1. Jeżeli po zatwierdzeniu modelu wewnętrznego przez organ nadzoru model wewnętr zny przestanie spełniać wymagania, o których mowa w art. 263–268, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji niezwłocznie przedstawiają organowi nadzoru plan przywrócenia zgodności modelu z tymi wymaganiami lub dowód, że skutki niezgodności są nie istotne.
9. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji nie zrealizuje przedstawi onego organowi nadzoru planu, o którym mowa w ust. 1, organ nadzoru nakazuje temu zakładowi, w drodze decyzji, powrót do obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności według formuł y standardowej. Decyzja ta jest natychmiast wykonalna.
   Art. 263. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają powszechne stosowanie modelu wewnętrznego, który pełni istotną rolę w systemie zarządzania, a w szczególności w:

1. systemie zarządzania ryzykiem, o którym mowa w art. 56–62, i procesach decyzyjnych;
2. procesach oceny i alokacji kapitału ekonomicznego oraz kapitału zabezpieczającego wypłacalność, w tym oceny, o której mowa w art. 63.

2. Częstotliwość obliczania kapitałowego wymogu wypłaca lności przy zastosowaniu modelu wewnętrznego jest zgodna z częstotliwością, z którą zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują model wewnętrzny do celów, o których mowa w ust. 1.

3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają w sposób ciągły odpowiednią budowę i sposób funkcjonowa- nia modelu wewnętrznego oraz właściwe odzwierciedlenie przez model wewnętrzny profilu ryzyka zakładu.

Dziennik Ustaw – 96 – Poz. 838

Art. 264. 1. Model wewnętrzny, a w szczególności wyznaczanie prognozy rozkładu prawdopodobieństwa stanowiącej podst awę modelu wewnętrznego, spełnia wymogi określone w ust. 2–11. 2. Metody stosowane do wyznaczania prognozy rozkładu prawdopodobieństwa są oparte na odpowiednich, mających zastosowanie i właściwych metodach aktuarialnych i technikach statystycznych i zgodne z metodami stosowanymi przy ustalaniu wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności. Metody stosowane do wyznaczania prognozy
rozkładu prawdopodobieństwa są oparte na aktualnych i wiarygodnych informacjach oraz realistycznych założ eniach.
3. Dane stosowane w modelu wewnętrznym są dokładne, kompletne i odpowiednie. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji aktualizują bazy danych stosowane przy wyznaczaniu prognozy rozkładu prawdopodobieństwa co najmniej raz w roku.
4. Niezależnie od wybranej metody wyznaczania prognozy rozkładu prawdopodobieństwa, model wewnętrzny wyka- zuje zdolność określania wagi ryzyka w sposób wystarczający, aby zapewnić jego powszechne stosowanie i istotną rolę w systemie zarządzania zakładu ubezpieczeń lub zakład u reasekuracji, w szczególności w systemie zarządzania ryzykiem, procesach decyzyjnych i alokacji kapitału, zgodnie z art. 263. 5. Model wewnętrzny, z zastrzeżeniem art. 258 ust. 2, obejmuje istotne ryzyka, na które narażone są zakład ubezpie- czeń i zakład reasekuracji. Model wewnętrzny obejmuje co najmniej ryzyka, o których mowa w art. 249 ust. 6. 6. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą uwzględniać w stosowanym modelu wewnętrznym efekty dywersy- fikacji w ramach poszczególnych kategorii ryzyka i pomi ędzy kategoriami ryzyka, jeżeli system stosowany do pomiaru tych efektów dywersyfikacji jest odpowiedni.
7. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą w pełni uwzględniać w stosowanym modelu wewnętrznym wpływ zastosowania technik przenoszenia ryzyka, po d warunkiem że ryzyko kredytowe i inne ryzyka wynikające z zastosowania technik przenoszenia ryzyka są odpowiednio odzwierciedlone w modelu wewnętrznym.
8. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dokonują w modelu wewnętrznym dokładnej oceny ryzyk związanych z gwarancjami finansowymi i opcjami umownymi zawartymi w umowach ubezpieczenia lub umowach reasekuracji, jeżeli ryzyka są istotne. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dokonują również oceny ryzyk związanych z opcjami przysłu- gującymi ubezpieczającym i ubezpieczonym oraz opcjami umownymi zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji. W tym celu zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji uwzględniają mo żliwy wpływ przyszłych zmian warunków finanso- wych i niefinansowych na realizację tych opcji.
9. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą uwzględniać w stosowanym modelu wewnętrznym przyszłe działa- nia zarządu, które zgodnie z rozsądnymi oczekiwaniami z ostałyby przeprowadzone w określonych okolicznościach, a także czas konieczny do realizacji takich działań.
10. Zakład ubezpieczeń uwzględnia w stosowanym modelu wewnętrznym płatności na rzecz ubezpieczających, ubez- pieczonych i uprawnionych z umów ubezpie czenia oraz płatności na rzecz cedentów z umów reasekuracji, które planuje dokonać niezależnie od zagwarantowania tych płatności w umowach ubezpieczenia i umowach reasekuracji.
11. Zakład reasekuracji uwzględnia w stosowanym modelu wewnętrznym płatności na rzecz cedentów z umów re ase- kuracji, które planuje dokonać niezależnie od zagwarantowania tych płatności w umowach reasekuracji.
Art. 265. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą stosować inny horyzont czasu lub inną miarę ryzyka niż określone w art. 249 ust. 5, jeżeli wyniki uzyskane przy zastosowaniu modelu wewnętrznego będą wykorzystane przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji do obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności w sposób zapewniający ubezpieczającym, ubezpieczonym i uprawnionym z umów ubezpieczenia oraz cedentom z umów reasekuracji poziom ochrony
równoważny z poziomem ochrony określonym w art. 249. 2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają kapitałowy wymóg wypłacalności bezpośrednio z progn ozy roz- kładu prawdopodobieństwa wygenerowanej przez model wewnętrzny tego zakładu, który odpowiada wartości narażonej na ryzyko, o której mowa w art. 249 ust. 5. 3. Jeżeli zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie mogą obliczyć kapitałowego wymogu wypła calności bezpośred- nio z prognozy rozkładu prawdopodobieństwa wygenerowanej przez model we wnętrzny, organ nadzoru może, w drodze decyzji, zezwolić na zastosowanie przybliżeń przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności, pod warunkiem że zakład ubezpie czeń lub zakład reasekuracji jest w stanie wykazać, że poziom ochrony ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia oraz cedentów z umów reasekuracji jest równoważny z poziomem okreś lonym w art. 249. 4. Organ nadzoru może wezwać zak ład ubezpieczeń i zakład reasekuracji do weryfikacji stosowanego modelu we - wnętrznego na odpowiednich wzorcowych portfelach umów i przy zastosowaniu założeń opartych w większym stopniu na danych zewnętrznych niż na danych wewnętrznych celem zweryfikowania kalibracji modelu wewnętrznego oraz skontro - lowania, czy specyfikacja modelu jest zgodna z ogólnie przyjętą praktyką rynkową.

Dziennik Ustaw – 97 – Poz. 838

Art. 266. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, co najmniej raz w roku, dokonują przeglądu przyczyn powstania zysków i strat każdego głównego obszaru działalności zakładu.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wykazują, w jaki sposób wybrana w modelu wewnętrznym kategoryzacja ryzyka wyjaśnia przyczyny powstania zysków i strat. Kategoryzacja ryzyka oraz przypisanie zysków i strat odzwierciedlają profil ryzyka zakładu.
Art. 267. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji posiadają regularny cykl walidacji modelu wewnętrznego, obej- mujący monitorowanie skuteczności wyników uzyskanych z modelu wewnętrznego, dokonywanie przegl ądu ciągłej ade- kwat ności specyfikacji modelu oraz porównywanie wyników uzyskiwanych na podstawie stosowanego modelu z danymi wynikającymi ze zgromadzonych doświadczeń.
2. Proces walidacji modelu wewnętrznego obejmuje efektywne metody statystyczne walidacj i modelu wewnętrznego, które umożliwiają zakładowi ubezpieczeń i zakładowi reasekuracji wykazanie organowi nadzoru, że wymogi kapitałowe wynikające z zastosowania modelu są odpowiednie.
3. Stosowane metody statystyczne służą weryfikacji adekwatności progno zy rozkładu prawdopodobieństwa w porów- naniu z poniesionymi stratami oraz w porównaniu z istotnymi nowymi danymi i informacjami z nimi związanymi.
4. Proces walidacji modelu wewnętrznego obejmuje analizę stabilności modelu wewnętrznego, w szczególności ana- lizę wrażliwości wyników uzyskanych z modelu wewnętrznego na zmiany w podstawowych założeniach stanowiących pod- stawę stosowanego modelu wewnętrznego. Proces walidacji modelu wewnętrznego obejmuje również ocenę dokładności, kompletności i adekwatności danych stosowanych w modelu wewnętrznym.
Art. 268. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji sporządzają dokumentację zawierającą opis budowy stosowa- nego modelu wewnętrznego oraz szczegółowe informacje dotyczące działania modelu wewnętrznego.
2. W dokumentacji zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wykazują, że stosowany model wewnętrzny spełnia wymagania określone w art. 263–267. 3. Dokumentacja zawiera szczegółowy opis teorii, założeń matematycznych i empirycznych oraz pozostałych założeń stanowiących podst awę stosowanego modelu wewnętrznego.
4. W dokumentacji określone są przypadki, w których model wewnętrzny nie działa prawidłowo.
5. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dokumentują główne zmiany wprowadzane w modelu wewnętrznym zgodnie
z art. 260. Art. 269. Stosowanie przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji modelu wewnętrznego dostarczonego przez inny podmiot lub danych uzyskanych od innych podmiotów nie zwalnia zakładu z obowiązku spełnienia wymagań okreś lo- nych w art. 258 i art. 263–268. Art. 270. 1. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, nałożyć narzut kapitałowy dla zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w przypadkach gdy:

1. profil ryzyka zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco odbiega od założeń leżących u podstaw obliczeń kapitałowego wymogu wypłacalności przy zastosowaniu formuły standardowej oraz:
   a) wymóg stosowania modelu wewnętrznego zgodnie z art. 257 jest nieodpowiedni lub okazał się nieskuteczny lub
   b) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jest w trakcie opracowywania częściowego lub pełnego modelu wewnętrz nego zgodnie z art. 257;

2. profil ryzyka zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco odbiega od założeń stanowiących podstawę obliczeń kapitałowego wymogu wypłacalności przy zastosowaniu pełnego albo częściowego modelu wewnętrznego, ponieważ niektóre mierzalne rodzaje ryzy ka nie zostały uwzględnione w sposób wystarczający i dostosowanie modelu w celu bardziej odpowiedniego odzwierciedlenia danego profilu ryzyka w odpowiednim terminie nie odniosło pożą danego
   skutku;

3. system zarządzania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reas ekuracji znacząco odbiega od zasad określonych w ustawie i rozbieżności te uniemożliwiają zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji odpowiednie określenie, pomiar i monitorowanie ryzyk, na które zakład jest lub może być narażony, odp owiednie zarządz anie ryzykiem i prowadzenie sprawozdawczości na temat ryzyka, oraz jest mało prawdopodobne, aby zastosowanie innych środków doprowadziło do wystarczającej poprawy uchybień w odpowiednim terminie;

4. profil ryzyka zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracj i znacząco odbiega od założeń stanowiących podstawę sto- sowanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji:
   a) korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka,
   b) korekty z tytułu zmienności do odpowiedni ej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka.

Dziennik Ustaw – 98 – Poz. 838

2. Kapitałowy wymóg wypłacalności z uwzględnieniem ustanowionego narzutu kapitałowego zastępuje nieadekwatny kapitałowy wymóg wypłacalności. Kapitałowy wymóg wypłacalności nie obejmuje narzutu kap itałowego ustanowionego zgodnie z ust. 1 pkt 3, w celu obliczenia marginesu ryzyka, o którym mowa w art. 225 ust. 6 i 7.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, kapitałowy wymóg wypłacalności z uwzględnieniem narzutu kapitałowego jest obliczan y zgodnie z art. 249 ust. 3–5.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, narzut kapitałowy jest współmierny do istotnych ryzyk wynikających z niezgodności, które są powodem ustanowienia narzutu.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, narzut kapi tałowy jest współmierny do istotnych ryzyk wynikających z faktu, że profil ryzyka zakładu znacząco odbiega od założeń leżących u podstaw stosowania korekt, o których mowa
   w ust. 1 pkt 4.
6. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, zakład ubezpiecz eń i zakład reasekuracji usuwają niezgodności, które doprowadziły do ustanowienia narzutu kapitałowego.
7. Organ nadzoru, co najmniej raz w roku, dokonuje przeglądu narzutu kapitałowego.
8. Organ nadzoru znosi, w drodze decyzji, narzut kapitałowy, jeżeli z akład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji usunął niezgodności, które doprowadziły do ustanowienia narzutu kapitałowego.
   Art. 271. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają minimalny wymóg kapitałowy w sposób zrozumiały, prosty i zapewniający mo żliwość dokonania kontroli obliczeń.
9. Minimalny wymóg kapitałowy odpowiada kwocie dopuszczonych podstawowych środków własnych, poniżej której – przy założeniu kontynuacji wykonywania działalności przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji – ubezpie czający, ubezpieczeni lub uprawnieni z umów ubezpieczenia oraz cedenci z umów reasekuracji mogliby być narażeni na nie dopusz- czalny poziom ryzyka.
10. Minimalny wymóg kapitałowy zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji jest wyznaczany jako funkcja liniowa
    zbioru lub podzbioru następujących zmiennych:

1. rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;
2. składki przypisanej;
3. sumy na ryzyku;
4. odroczonego podatku dochodowego;
5. kosztów administracyjnych.

4. Stosowane zmienne, o których mowa w ust. 3, mierzy się na udziale własnym, po uwzględnieniu udziału reasekura- torów i spółek celowych.
5. Funkcja liniowa, o której mowa w ust. 3, jest kalibrowana według wartości narażonej na ryzyko zmiany podstawo- wych środków własnych zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, na poziomie ufności wynoszącym 85 % w okresie jednego roku.
   Art. 272. 1. Nieprzekraczalny dolny próg minimalnego wymogu kapitałowego jest równy obowiązującym wartościom odpowiednich kwot bazowych, nie niższym o d:31)

1. równowartości w złotych 2 500 000 euro – dla zakładów ubezpieczeń wykon ujących działalność wyłącznie w zakresie ryzyk, o których mowa w dziale II w grupach 1 –9 oraz 16–18 załącznika do ustawy;

2. równowartości w złotych 3 700 000 euro – dla zakład ów ubezpieczeń wykonujących działalność w zakresie ubezpie- czeń, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy, jeżeli zakład ubezpieczeń wykonuje działalność w zakresie ryzyk, z których przynajmniej jedno ryzyko jest ryzykiem, o którym mowa w dziale II w grupach 10 –15 załącznika do ustawy;

3. równowartości w złotych 3 700 000 euro – dla zakładów ubezpieczeń wykonujących działalność w zakresie ubezpie- czeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy;

4. równowartości w złotych 3 600 000 euro ‒ dla zakła dów reasekuracji innych niż wewnętrzne zakłady reasekuracji;

5. równowartości w złotych 1 200 000 euro ‒ dla wewnętrznych zakładów reasekuracji.

6. Wprowadzeni e do wyliczenia w brzmieniu ustalonym przez art. 39 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 12 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 99 – Poz. 838

2. Obowiązujące wartości kwot bazowych są weryfikowane co 5 lat, z uwzględnieniem zmian zharmonizowanego europe jskiego indeksu cen konsumpcyjnych publikowanego przez Urząd Statystyczny Unii Europejskiej.
3. Jeżeli procentowy wzrost zharmonizowanego europejskiego indeksu cen konsumpcyjnych w okresie od dnia ostat - niej zmiany do dnia przeglądu:

1. wynosi co najmniej 5 % – nowe obowiązujące wartości tych kwot są ustalane przez zwiększenie bazowych wartości kwot o procentową wielkość zmiany zharmonizowanego europejskiego indeksu cen konsumpcyjnych wszystkich pań- stw członkowskich Unii Europejskiej w okresie od dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia przeglądu, z zaokrągleniem w górę do wielokrotności 100 000 euro;
2. jest mniejszy niż 5 % – obowiązujące wartości tych kwot nie ulegają zmianie.

4. Obowiązujące wartości kwot bazowych organ nadzoru ogłasza co 5 lat w Dzienniku Urzędo wym Komisji Nadzoru Finansowego, w terminie 12 miesięcy od dnia ich opublikowania przez Komisję Europejską w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
5. (uchylony)32)
6. Do ustalenia równowartości w złotych wyrażonych w euro kwot bazowych obowiązujących od d nia 31 grudnia danego roku do dnia 30 grudnia następnego roku przyjmuje się średni kurs walut obcych ogłoszony przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym października danego roku.
   Art. 273. 1. Minimalny wymóg kapitałowy nie może być niższy niż 25 % kapitałowego wymogu wypłacalności i nie może przekraczać 45 % kapitałowego wymogu wypłacalności.
7. Minimalny wymóg kapitałowy nie może być niższy niż nieprzekraczalny dolny próg minimalnego wymogu kapita- łowego, o którym mowa w art. 272 ust. 1.
8. Jeżeli organ nadzoru nałożył narzut kapitałowy zgodnie z art. 270, minimalny wymóg kapitałowy jest obliczany z uwzględnieniem narzutu kapitałowego.
   Art. 274. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają minimalny wymóg kapitałowy co najmniej raz na kwar- tał i informują organ nadzoru o wyniku obliczeń.
9. Dla celów obliczania limitów, o których mowa w art. 273 ust. 1, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie mają obowiązku obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności raz na kwartał.
10. Jeżeli minimalny wymóg kapitałowy zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji jest równy jednemu z limitów, o których mowa w art. 273 ust. 1, zakład wyjaśnia organowi nadzoru przyczyny uzyskanego wyniku obliczeń.
    Art. 275. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji posiadają dokumentację pozwalającą na odtworzenie odpowied- nich obliczeń minimalnego wymogu kapitałowego.
    Art. 276. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji lokują środki finansowe zgodnie z zasadą ostrożnego inwestora , określoną w ust. 2–5, 7 i 8.
11. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji lokują środki finansowe wyłącznie w aktywa i instrumenty finansowe, których
    ryzyko mogą właściwie określić, mierzyć, monitorować, którym mogą właściwie zarządzać, które mogą właściwie kontro- lować i prowadzić spra wozdawczość w zakresie ryzyka i które mogą właściwie uwzględnić przy ocenie ogólnych potrzeb w zakresie wypłacalności zgodnie z art. 63 ust. 1 pkt 1.
12. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji lokują środki finansowe, a w szczególności aktywa stanowiące p okrycie kapitałowego wymogu wypłacalności i aktywa stanowiące pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego, w taki sposób, aby osiągnąć jak największy stopień bezpieczeństwa, jakości i rentowności, przy jednoczesnym zachowaniu płynności środ- ków. Umiejscowienie aktywów zapewnia ich dostępność.
13. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji lokują aktywa zgodnie z następującymi zasadami:

1. aktywa stanowiące pokrycie rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności uwzględniają rodzaj działalności wykony wanej przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, w szczególności charakter i czas trwania zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji;

2. aktywa stanowiące pokrycie rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalno ści są lokowane w sposób zgodny z interesami ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia, z uwzględnieniem ujawnionych celów prowadzonej polityki lokacyjnej;

3. Przez art. 39 pkt 4 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 12 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 100 – Poz. 838

3. aktywa są zróżnicowane i odpowiednio rozproszone, tak aby umożliwiały właściwe reagowanie przez zakład ubezpie- czeń lub zakład reasekuracji na zmiany w otoczeniu gospodarczym, w szczególności na rozwój sytuacji na rynkach finansowych i rynkach nieruchomości lub wystąpienie zdarzeń katastroficznych;
4. lokaty w aktywa, które n ie są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, zakład utrzymuje na ostrożnym poziomie;
5. zakład może lokować aktywa w instrumenty pochodne, pod warunkiem że przyczyniają się one do zmniejszenia ryzyka lub ułatwiają efektywne zarządzanie portfelem;
6. zakład różnicuje aktywa w taki sposób, aby uniknąć nadmiernego uzależnienia od jednego, określonego składnika akty - wów , emitenta lub grupy emitentów powiązanych ze sobą lub określonego obszaru geograficznego oraz nad miernej akumulacji ryzyka w całym portf elu, a lokaty w aktywach wyemitowanych przez tego samego emitenta lub grupę emi - tentów powiązanych ze sobą nie mogą narażać zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji na nadmierną kon cen- trację ryzyka.

5. W odniesieniu do lokat, o których mowa w ust. 4 pkt 2, w przypadku wystąpienia konfliktu interesów zakład ubez- pieczeń lub podmiot zarządzający portfelem aktywów zapewnia dokonanie lokaty w najlepszym interesie ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia.
6. (uchylony)
7. W przyp adku umów ubezpieczenia na życie, w których ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający, w tym umów ubezpie- czenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy, rezerwy techniczno - -ubezpieczeniowe dla celów wypłaca lności znajdują jak najdokładniejsze odzwierciedlenie w jednostkach uczestnictwa lub w odpowiednich aktywach. Przepisów ust. 4 pkt 3–6 nie stosuje się.
8. Jeżeli warunki umów ubezpieczenia na życie, w których ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający, w tym umów ubez- pieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy, przewidują wypłatę świadczenia gwarantowanego związanego z wynikiem lokaty lub innego świadczenia gwarantowanego, akty wa stanowiące pokrycie rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacal ności związanych z tymi świadczeniami są lokowane zgodnie z przepisami ust. 4 pkt 3–6.
9. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń wykonuje działalność w zakresie ubezpie czeń, o których mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, zatrudnia doradcę inwestycyjnego do zarządzania ubezpieczeniowymi funduszami kapitało- wymi lub zawiera umowę z podmiotem uprawnionym, na podstawie odrębnych przepisów, do zarządzania aktywami na zlecenie.
   10.33) Ministe r właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczególne zasady związane z lokowaniem przez zakład ubezpieczeń aktywów z umów ubezpieczenia na życie, w których ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający będący osobą fizyczną lub ube zpieczający niebędący osobą fizyczną, jeżeli z tytułu tej umowy ubezpieczony będący osobą fizyczną ponosi koszt składki ubezpieczeniowej, z wyłączeniem lokowania środków ubez- pieczeniowego funduszu kapitałowego będącego funduszem zdefiniowanej daty, o który m mowa w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych, mając na uwadze zapewnienie ochrony interesów ubezpieczającego lub ubezpieczonego ponoszącego ryzyko lokaty.
   Rozdział 10
   Rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości, fundusz prewencyjny, fundusz organizacyjny
   oraz sprawozdawczość statutowa
   Art. 277. 1. Zakład ubezpieczeń tworzy rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości, przeznaczo ne na pokrycie bieżących i przyszłych zobowią zań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub umów reasekuracji.
10. Zakład reasekuracji tworzy rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości, przeznaczone na pokrycie
    bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów reasekuracji.
11. Rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości obejmują:

1. rezerwę składek;

2. rezerwę na ryzyka niewygasłe;

3. rezerwę na niewypłacone odszkodowania i świadczenia, w tym rezerwę na skapitalizowaną wartość rent;

4. Dodany przez art. 29 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wejdzie w życie z dniem 30 maja 2024 r.

Dziennik Ustaw – 101 – Poz. 838

4. rezerwę na wyrównanie szkodowości;
5. rezerwę ubezpieczeń na życie;
6. rezerwę ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający;
7. rezerwy na premie i rabaty dla ubezpieczonych;
8. rezerwy na zwrot składek dla członków;
9. inne rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe określone w statucie.

4. Rezerwy, o których mowa w ust. 3 pkt 5–7, oraz rezerwę na skapitalizowaną wartość rent, zwiększa się w całości lub określonej części o przychody z tytułu lokat tych rezerw, z uwzględnieniem warunków umowy ubezpieczenia i odpo- wiednich formuł matematycznych wykorzystywanych przy obliczaniu rezerw.
5. Rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości, które są ustalane metodami matematyki ube zpie- czeniowej, są potwierdzone opinią aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną o ich prawidłowości.
6. Zakład ubezpieczeń, w zakresie koasekuracji, tworzy rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów rachunko - wości zgodnie z zasadami przewidzianymi w ustawie, co najmniej w wysokości propo rcjonalnej do udziału zakładu w koase- kurowanym ryzyku.
   Art. 278. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą tworzyć w ciężar kosztów fundusz prewencyjny, a także fundusze i rezerwy specjalne określone w statucie.
7. Fundusz prewencyjny jest tworzony w wysokości nieprzekraczającej 1 % składki przypisanej na udziale własnym w ostatnim roku obrotowym.
   Art. 279. 1. Ze środków pochodzących z funduszu organizacyjnego zakładu ubezpieczeń i zakładu re asekuracji, zgro- madzonych na wyodrębnionym rachunku bankowym, mogą być finansowane wyłącznie koszty związa ne z utworzeniem administracji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oraz jego przedstawicielstw.
8. Przychody ze środków funduszu organizacyjn ego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji po opodatkowaniu zwiększają odpowiednio wartość tego funduszu.
9. Wartość funduszu organizacyjnego w trakcie roku obrotowego może być zwiększona wyłącznie o przychody ze środków funduszu organizacyjnego po o podatkowaniu.
10. Sposób tworzenia funduszu organizacyjnego i gospodarowania tym funduszem określają statuty zakładu ubezpie- czeń i zakładu reasekuracji.
    Art. 280. 1. (uchylony)34)
11. Sprawozdanie finansowe sporządzone zgodnie z przepisami o rachunkowości :35)

1. zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I oraz dziale II w grupie 10 załącznika do ustawy,
2. zakładu reasekuracji wykonującego działalność w zakresie reasekuracji ubezpieczeń na życie, o których mowa w dziale I
   załącznika do ustawy
   ‒ podpisuje również aktuariusz nadzorujący funkcję aktuarialną.

3. Do sprawozdania finansowego:

1. zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy,
2. zakładu reasekuracji wykonującego działalność w zakresie reasekuracji ubezpieczeń, o których mowa w dziale II załącz - nika do ustawy
   ‒ w których rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów rachunkowości są ustalane metodami aktuarialnymi, dołąc za się opinię aktuariusza nadzorującego funkcję aktuarialną o prawidłowości wykazanych w sprawozdaniu tych rezerw.
   Art. 281. 1. (uchylony)

2. O wyborze firmy audytorskiej zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zawiadamiają organ nadzoru, nie później niż w terminie 7 dni od dnia wyboru.

34. Przez art. 29 pkt 12 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

35. Wprowadzenie do wyliczenia ze zmianą wprowadzoną przez art. 29 pkt 12 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 102 – Poz. 838

Art. 282. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zawiadamiają organ nadzoru o zmianie osoby, której powierzono prowadzenie ksiąg rac hunkowych, w terminie 7 dni od dnia zmiany tej osoby.
2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zawiadamiają organ nadzoru o zmianie firmy audytorskiej badającej sprawo - zdanie finansowe w terminie 7 dni od dnia zmiany tej firmy.
Art. 283. 1. Biegły rewid ent przeprowadzający badanie sprawozdania finansowego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji niezwłocznie informuje organ nadzoru o ujawnionych podczas badania sprawozdania finansowego zakładu faktach wskazujących na:

1. popełnienie przestępstwa;
2. istotne naruszenie przepisów prawa dotyczących warunków udzielenia zezwolenia lub wykonywania działalności przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;
3. zakłócenie ciągłości działania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
4. możliwość odmowy wyrażenia opinii lub wyrażenia opinii z zastrzeżeniami.

2. Biegły rewident niezwłocznie informuje organ nadzoru również o faktach, o których mowa w ust. 1, ujawnionych w podmiocie posiadającym bliskie powiązania wynikające z powiązania przez kontrolę z zakładem ubezpieczeń lub zakła- dem reasekuracji, w którym przeprowadza badanie sprawozdania finansowego.
3. Organ nadzoru może żądać od biegłego rewidenta przekazania informacji i wyjaśnień dotyczących przeprowadza- nego badania sprawozdania finansowego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w zakresie niezbędnym dla wyko- nywania zadań z zakresu nadzoru.
   Rozdział 11
   Ujawnianie informacji
   Art. 284. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, co najmniej raz w roku, ujawniają sprawoz danie o wypłacalności
   i kondycji finansowej.
4. Sprawozdanie o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji obejmuje elementy i dane, o których mowa w art. 335 ust. 9, oraz jest zgodne z zasadami, o których mowa w art. 335 ust. 10. Art. 285. 1. Sprawozdanie o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu ubezpi eczeń i zakładu reasekuracji, w pełnej formie lub poprzez zamieszczenie odniesień do informacji równoważnych, zawiera następujące informacje:

1. opis działalności i wyników zak ładu;
2. opis systemu zarządzania i ocenę jego adekwatności do profilu ryzyka zakładu;
3. opis ‒ oddzielnie dla każdej kategorii ryzyka ‒ ekspozycji na ryzyko, koncentracji ryzyka, ograniczania ryzyka i wraż- liwości na ryzyko;
4. opis ‒ oddzielnie dla aktyw ów, rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i pozostałych zobo- wiązań ‒ podstaw i metod stosowanych do ich wyceny, wraz z wyjaśnieniem istotnych różnic w porównaniu z podsta- wami i metodami stosowanymi do ich wyceny w sprawozdaniach fina nsowych;
5. opis zarządzania kapitałem zawierający co najmniej:
   a) strukturę i wysokość środków własnych oraz ich jakość,
   b) wysokość kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego,
   c) informacje pozwalające na zrozumienie głównych róż nic między założeniami stanowiącymi podstawę formuły standardowej a założeniami modelu wewnętrznego stosowanego przez zakład do obliczenia kapitałowego wymogu
   wypłacalności,
   d) kwotę niezgodności z minimalnym wymogiem kapitałowym oraz kwotę istotnej niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności w okresie sprawozdawczym, nawet jeżeli późni ej została ona usunięta, wraz z wyjaś - nieniem jej źródeł i konsekwencji, a także zastosowanych środków naprawczych.

2. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują korektę dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka, opis, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, obejmuje również:

1. opis korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy proc entowej wolnej od ryzyka oraz portfela zobowiązań i wyznaczonych aktywów, do których ma zastosowanie ta korekta;

2. ocenę ilościową wpływu zmiany korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka do zera na sytua cję finansową zakładu.

Dziennik Ustaw – 103 – Poz. 838

3. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka, opis, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, obejmuje również ocenę ilośc iową wpływu zmiany tej korekty do zera na sytuację finansową zakładu.
4. Opis, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a, zawiera analizę istotnych zmian w porównaniu z poprzednim okresem sprawozdawczym oraz wyjaśnienie istotnych różnic w stosunku do wartości ta kich elementów w sprawozdaniach finanso- wych, a także krótki opis możliwości dokonania transferu kapitału.
5. Ujawniane dane dotyczące kapitałowego wymogu wypłacalności, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. b, określają od- dzielnie kapitałowy wymóg wypłacalnośc i obliczony według formuły standardowej albo według formuły standardowej i przy zastosowaniu częściowego modelu wewnętrznego, albo przy zastosowaniu pełnego modelu wewnętrznego, oraz na- rzuty kapitałowe lub wpływ parametrów własnych zakładu, które zakład ub ezpieczeń i zakład reasekuracji są obowiązane stosować, wraz ze zwięzłą informacją na temat uzasadnienia podanego przez organ nadzoru.
6. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji w uzasadnionych przypadkach ujawniają, że kwoty, o których mowa
   w ust. 1 pkt 5 lit. b, podlegają dalszej ocenie organu nadzoru.
   Art. 286. 1. Z wyjątkiem informacji, o których mowa w art. 285 ust. 1 pkt 5, organ nadzoru, w drodze decyzji, wyraża zgodę na nieujawnianie przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji informacji, jeżeli :

1. w wyniku ujawnienia takich informacji podmioty konkurujące zakładu uzyskają znaczącą nienależną korzyść;
2. zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji są obowiązane względem ubezpieczających lub kontrahentów do zachowania tajemnicy lub poufności.

2. Jeżeli organ nadzoru wyrazi zgodę, o której mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji podają tę infor - mację w sprawozdaniu o wypłacalności i kondycji finansowej i wskazują powody nieujawnienia informacji.
3. Organ nadzoru, w drodze decyzji , wyraża zgodę na wykorzystywanie informacji ujawnionych na podstawie odrębnych przepisów lub odnoszenie się do nich w zakresie, w jakim ujawnione informacje są równoważne z informacjami wymaganymi w sprawozdaniu o wypłacalności i kondycji finansowej pod w zględem ich charakteru i zakresu.
4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji niezwłocznie informują organ nadzoru o zmianie okoliczności faktycznych uzasadniających cofnięcie zgody, o której mowa w ust. 1 lub 3.
5. Organ nadzoru, w drodze decyzji, może co fnąć zgodę, o której mowa w ust. 1 lub 3, jeżeli ustały przesłanki do jej wydania.
   Art. 287. 1. W przypadku wystąpienia istotnych zdarzeń mających znaczący wpływ na informacje ujawnione zgodnie
   z art. 284‒286 zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji ujawni ają odpowiednie i nformacje na temat charakteru i skutków takiego istotnego zdarzenia.
6. Za istotne zdarzenia, o których mowa w ust. 1, uznaje się co najmniej sytuacje, w których:

1. stwierdzono niezgodność z minimalnym wymogiem kapitałowym, a w ocenie org anu nadzoru zakład nie będzie w sta- nie przedłożyć krótkoterminowego realistycznego planu finansowego lub organ nadzoru nie otrzyma takiego planu w ciągu miesiąca od stwierdzenia takiej niezgodności;
2. stwierdzono istotną niezgodność z kapitałowym wymogie m wypłacalności, a organ nadzoru nie otrzyma realistycz- nego planu naprawczego w ciągu 2 miesięcy od stwierdzenia takiej niezgodności.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, których to dotyczy, ujaw- niają kwotę niezgodności wraz z wyjaśnieniem jej przyczyn i konsekwencji, a także zastosowanych środków naprawczych. Jeżeli mimo krótkoterminowego planu finansowego, który początkowo został uznany za realistyczny, nie usunięto niezgod- ności z minimalnym wymogiem kapitałowym w ciągu 3 miesięcy od dnia jej stwierdzenia, niezgodność jest ujawniana na koniec tego okresu, wraz z wyjaśnieniem jej przyczyn i konsekwencji, a także już zastosowanych i dalszych planowanych środków naprawczych.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, których to dotyczy, ujaw- niają kwotę niezgodności wraz z wyjaśnieniem jej przyczyn i konsekwencji, a także zastosowanych środków naprawczych. Jeżeli mimo planu naprawczego, który początkowo został uznany za realistyczny, nie usunięto istotnej niezgod ności z kapi- tałowym wymogiem wypłacalności w ciągu 6 miesięcy od dnia jej stwierdzenia, niezgodność ujawnia się na koniec tego okresu, wraz z wyjaśnieniem jej przyczyn i konsekwencji, a także ju ż zastosowanych i dalszych planowanych środków na- prawczych.

5. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą dobrowolnie ujawniać informacje lub wyjaśnienia związane z wy- płacalnością i kondycją finansową zakładu, których ujawnienie nie jest wymagane ustaw ą.

Dziennik Ustaw – 104 – Poz. 838

Art. 288. Wraz ze sprawozdaniem o wypłacalności i kondycji finansowej zakład ubezpieczeń ujawnia dane statystyczne dotyczące postępowań pozasądowych, o których mowa w rozdziale 4 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu rekla - macji przez podmiot y rynku finansowego, o Rzeczniku Finansowym i o Funduszu Edukacji Finansowej (Dz. U. z 2023 r. poz. 1809, 1723 i 1843 ), z udziałem tego zakładu ubezpieczeń.
Art. 289. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wprowadzają odpowiednie systemy i struktury m ające zapewnić realizację obowiązków dotyczących ujawniania sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu, a także obo- wiązku sporządzenia na piśmie zasad zapewniających ciągłą adekwatność ujawnianych informacji.
2. Sprawozdanie o wypłacalności i kondycji finansowej podlega zatwierdzeniu przez radę nadzorczą zakładu ubezpie- czeń i zakładu reasekuracji i jest ujawniane po tym zatwierdzeniu.
Art. 290. 1. Sprawozdanie o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji podlega badaniu przez firmę audytorską.
1a.36) O wyborze firmy audytorskiej do przeprowadzania badania, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń i za- kład reasekuracji zawiadamiają organ nadzoru, nie później niż w terminie 7 dni od dnia wybor u. 2. Celem badania sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji jest wyrażenie przez biegłego rewidenta pisemnej opinii w sprawozdaniu biegłego rewidenta o tym, czy sprawozdanie o wypła- calności i kondycji f inansowej:

1. jest sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami, w szczególności dotyczącymi:
   a) ujmowania i wyceny aktywów dla celów wypłacalności,
   b) ujmowania i wyceny zobowiązań dla celów wypłacalności innych niż rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności,
   c) ustalania wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności,
   d) wymogów kapitałowych,
   e) jakości i wysokości dopuszczonych środków własnych.
2. (uchylony)

3. Sprawozdanie biegłego rewidenta zawierające opinię biegłego rewidenta jest publikowane razem ze sprawo zdaniem o wypłacalności i kondycji finansowej.
4. Biegły rewident przeprowadzający badanie sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracj i niezwłocznie informuje organ nadzoru o ujawnionych podczas badania faktach wskazujących na:

1. popełnienie przestępstwa;
2. istotne naruszenie przepisów prawa dotyczących warunków udzielenia zezwolenia lub wykonywania działalności przez zakład ubezpiecze ń lub zakład reasekuracji;
3. zakłócenie ciągłości działania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
4. możliwość odmowy wyrażenia opinii lub wyrażenia opinii z zastrzeżeniami;
5. niezgodność z kapitałowym wymogiem wypłacalności;
6. niezgodność z minimalnym wymogiem kapitałowym.

5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres badania
   sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej przez firmę audytorską ora z zakres informacji zawartych w sprawo- zdaniu biegłego rewidenta, uwzględniając istotność danych zawartych w sprawozdaniu o wypłacalności i kondycji finan sowej . Art. 291. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji ujawniają sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej nie później niż w ciągu 14 tygodni po zakończeniu roku obrotowego kończącego się w dniu przypadającym między 30 czerw ca a 31 grudnia.

36. Dodany przez art. 29 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 105 – Poz. 838

Rozdział 12
Łączenie się zakładów ubezpieczeń, łączenie się zakładów reasekuracji, przeniesienie umów ubezpieczenia i przeniesienie umów reasekuracji
Art. 292. Połączenie zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji może nastąpić, jeżeli wykonują one działal- ność w takiej samej formie organizacyjnej.
Art. 293. Do łączenia się zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 wrześ nia 2000 r. – Kodeks spółek handlowych o łączeniu się spółek kapitałowych, z uwzględnieniem przepisów ustawy. W przypadku
towarzystw przepisy te stosuje się odpowiednio.
Art. 294. 1. Na zakład ubezpieczeń przejmujący lub na zakład ubezpieczeń nowo zawiązany przechodzą, z dniem połączenia:

1. portfel ubezpieczeń zakładu przejmowanego lub zakładów łączących się przez zawiązanie nowego zakładu;
2. portfel reasekuracji zakładu przejmowanego lub zakładów łączących się przez zawiązanie nowego zakładu.

2. Na zakład reasekuracji przejmujący lub na zakład reasekuracji nowo zawiązany przechodzi, z dniem połączenia, portfel reasekuracji zakładu przejmowanego lub łączących się zakładów.
   Art. 295. 1. Łączące się zakłady ubezpieczeń o raz łączące się zakłady reasekuracji uzgadniają na piśmie plan połącze- nia zakładów.
3. Plan połączenia zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji, oprócz danych określonych w ustawie z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, zawiera:

1. w przypadku zakładu ubezpieczeń ‒ grupy ubezpieczeń, w zakresie których zakład ubezpieczeń przejmujący lub nowo zawiązany będzie wykonywać działalność, a w przypadku zakładu reasekuracji ‒ rodzaj lub rodzaje reasekuracji, w za- kresie których zakład reasekura cji przejmujący lub nowo zawiązany będzie wykonywać działalność;
2. imiona i nazwiska osób, które będą pełniły kluczowe funkcje w zakładzie przejmującym lub nowo zawiązanym;
3. imię i nazwisko osoby, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych.

3. Do planu połączenia zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji dołącza się:

1. projekty uchwał o połączeniu zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji;
2. projekt statutu zakładu przejmującego lub zakładu nowo zawiązanego;
3. prognozę sprawozdania f inansowego zakładu przejmującego lub nowo zawiązanego sporządzoną na dzień planowa- nego połączenia;
4. prognozę bilansu dla celów wypłacalności zakładu przejmującego lub nowo zawiązanego sporządzoną na dzień plano- wanego połączenia;
5. dowód posiadania dopus zczonych środków własnych w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności zakładu przejmującego lub nowo zawiązanego.
   Art. 296. 1. Powiadomienie organu nadzoru o planie połączenia zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji następuje nie póź niej niż w terminie 14 dni od ogłoszenia planu połączenia zakładów ubezpieczeń albo zakładów reaseku- racji przez jeden z łączących się zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji.

2. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, w terminie 3 miesięcy od dnia ot rzymania powiadomienia o planie połącze- nia zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji, złożyć sprzeciw wobec planowanego połączenia zakładów ubezpie- czeń albo zakładów reasekuracji, jeżeli z przedłożonych dokumentów wynika, że po połączeniu nowo powsta ły zakład ubez- pieczeń albo zakład reasekuracji nie będzie posiadał dopuszczonych środków własnych w wysokości kapitałowego wymogu wypłacalności, oraz:

1. interesy ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia nie zostały należycie za bezpie- czone lub
2. interesy ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów nie zostały należycie zabezpieczone.

3. Sprzeciw złożony przez organ nadzoru powoduje bezskuteczność planu połączenia zakładów ubezpieczeń albo zakładów reasekuracji.

4. Organ nadzoru może, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania powiadomienia o planie połączenia zakładów ubez- pieczeń albo zakładów reasekuracji, wydać decyzję o stwierdzeniu braku podstaw do zgłoszenia spr zeciwu, jeżeli stwierdzi, że nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 2.

Dziennik Ustaw – 106 – Poz. 838

Art. 297. 1. W przypadku połączenia zakładów ubezpieczeń ubezpieczający może wypowiedzieć umowę ubezpieczenia.
2. Zakład ubezpieczeń przejmujący lub zakład ubezpieczeń nowo za wiązany, w terminie 30 dni od dnia połączenia, ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim o połączeniu zakładów ubezpieczeń i informuje ubezpieczających o możli- wości wypowiedzenia przez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. Zakład ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia, przekazuje kopię ogłoszenia organowi nadzoru.
3. Zakład ubezpieczeń przejmujący lub zakład ubezpieczeń nowo zawiązany może odstąpić od ogłoszenia, o którym mowa w ust. 2, j eżeli powiadomi przesyłką poleconą albo na adresy do doręczeń elektronicznych ubez pieczających o połą - czeniu zakładów ubezpieczeń i o możliwości wypowiedzenia p rzez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia powiadomienia. Zakład ubez pieczeń informuje o tym organ nadzoru.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w art. 296 ust. 4, organ nadzoru, na koszt łączących się zakładów ubezpieczeń, ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim o połączeniu zakładów ubezpieczeń i informuje ubezpieczają- cych o możliwości wypowiedzenia przez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
5. Organ nadzoru może odstąpić od ogłoszenia, o którym mowa w ust. 4, jeżeli zakład ubezpieczeń przejmujący lub zakład ubezpiec zeń nowo zawiązany wykaże, że ubezpieczający zostali powiadomieni o połączeniu zakładów ubezpieczeń oraz o możliwości wypowiedzenia przez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia powiadomienia.
Art. 298. 1. Zakład ubezpieczeń może zawrzeć z innym zakładem ubezpieczeń umowę o przeniesienie całości lub części
portfela ubezpieczeń.
2. Przeniesienie portfela ubezpieczeń wymaga zatwierdzenia przez organ nadzoru.
Art. 299. 1. Przeniesienie portfela ubezpieczeń może nastąpić, pod warunkiem że zakład ubezpieczeń przejmujący i zakład ubezpieczeń przekazujący portfel ubezpieczeń, po wykonaniu umowy, będą posiadać dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności.
2. Organ nadzoru może zwolnić zakład ubezpieczeń przekazu jący lub zakład ubezpieczeń przejmujący portfel ubez- pieczeń od spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli umowa ma na celu ochronę interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia w sytuacji zagrożenia wypłacalności zakładu ubezpieczeń prze- kazującego.
Art. 300. 1. W przypadku przeniesienia portfela ubezpieczeń ubezpieczający może wypowiedzieć umowę ubezpieczenia.
2. Po zatwierdzeniu przeniesienia portfela ubezpieczeń organ nadzoru, na koszt zakładu ubezpieczeń przejmu jącego i zakładu ubezpieczeń przekazującego portfel ubezpieczeń, ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim o dokonanym przeniesieniu portfela ubezpieczeń i poinformuje ubezpieczających o możliwości wypowiedzenia przez nich umowy ubez - pieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
3. Organ nadzoru może odstąpić od ogłoszenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli zakład ubezpieczeń przejmujący i zakład ubezpieczeń przekazujący portfel ubezpieczeń wykażą, że ubezpieczający zostali powiadomieni o przeniesieniu
portfela ubezpieczeń i możliwości wypowiedzenia przez nich umowy ubezpieczenia w terminie 3 miesięcy od dnia powia - domienia.
Art. 301. 1. Wniosek o zatwierdzenie przeniesienia portfela ubezpieczeń składają wspólnie zakład ubezpieczeń przej mu- jący i zakład ubezpieczeń przekazujący portfel ubezpieczeń.
2. Wniosek o zatwierdzenie przeniesienia portfela ubezpieczeń zawiera:

1. nazwy i siedziby zakładów ubezpieczeń przejmującego i przekazującego portfel ubezpieczeń;
2. wykaz przenoszonych umów ubezpieczenia;
3. wykaz rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, ustalonych dla przenoszonych umów ubezpie- czenia;
4. wykaz aktywów przenoszonych wraz z umowami ubezpieczenia.

3. Do wniosku o zatwierdzenie przeniesienia portfela ubezpieczeń dołącza się:

1. umowę o przeniesienie portfela ubezpieczeń;

2. dowód posiadania dopuszczonych środków własnych w wysokości kapitałowego wymogu wypłacalności zakładów ubezpieczeń przejmującego i przekazującego portfel ubezpieczeń lub wniosek o zwolnienie od spełnienia tego warunku.

Dziennik Ustaw – 107 – Poz. 838

Art. 302. Organ nadzoru zatwierdza, w drodze decyzji, przeniesienie portfela ubezpieczeń, jeżeli są spełnione nastę- pujące warunki:

1. wniosek o zatwierdzenie przeniesienia portfela ubezpieczeń spełnia warunki określone w art. 301;
2. zakłady ubezpieczeń przekazujący i przejmujący portfel ubezpieczeń spełniają warunki określone w art. 299;
3. interesy ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia są należycie zabezpieczone.
   Art. 303. W przypadku gdy przeniesienie portfela ubezpieczeń obejmuje prze niesienie umów ubezpieczenia, w których
   ryzyko umiejscowione jest w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej umiejscowienia ryzyka, przeniesienie portfela ubezpieczeń jest uzależnione od uzyskania przez organ nadzoru pozytywnej opinii organu nadzorczego państwa cz łonkowskiego Unii Europejskiej umiejscowienia ryzyka. Brak opinii w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zapytania organu nadzoru uznaje się za pozytywną opinię organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej umiejscowienia ryzyka.
   Art. 304. 1. Wraz z przeniesieniem portfela ubezpieczeń następuje przeniesienie aktywów zakładu ubezpieczeń prze- kazującego do zakładu ubezpieczeń przejmującego w wysokości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wy pła- calności, ustalonej dla przenos zonego portfela ubezpieczeń.

2. W przypadku uzasadnionym ochroną interesów ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubez - pieczenia, organ nadzoru może, na wniosek zainteresowanego zakładu ubezpieczeń, określić wartości aktywów przeno - szonych wraz z portfelem ubezpieczeń lub wyrazić zgodę na przeniesienie portfela ubezpieczeń bez przekazania środków finansowych.
   Art. 305. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą zawrzeć z innym zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji umowę o przeniesienie całości lub części portfela reasekuracji.
3. Przeniesienie portfela reasekuracji wymaga zatwierdzenia przez organ nadzoru.
   Art. 306. 1. Przeniesienie portfela reasekuracji może nastąpić, pod warunkiem że zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracj i przejmujący i zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przekazujący portfel reasekuracji po wykonaniu umowy będą posiadać dopuszczone środki własne w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności.
4. Organ nadzoru może zwolnić zakład ubezpie czeń lub zakład reasekuracji przejmujący i zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przekazujący portfel reasekuracji od spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli umowa ma na celu ochronę interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawniony ch z umów ubezpieczenia podlegających rease - kuracji oraz cedentów w sytuacji zagrożenia wypłacalności zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przekazującego portfel reasekuracji.
   Art. 307. 1. Wniosek o zatwierdzenie przeniesienia portfela reasekuracj i składają wspólnie zakłady ubezpieczeń, zakłady
   reasekuracji albo zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji.
5. Wniosek o zatwierdzenie przeniesienia portfela reasekuracji zawiera:

1. nazwy i siedziby zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przekazuj ącego i zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przejmującego portfel reasekuracji;
2. wykaz przenoszonych umów reasekuracji;
3. wykaz rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, ustalonych dla przenoszonych umów reasekuracji;
4. wykaz aktywów przenoszonych wraz z umowami reasekuracji.

3. Do wniosku o zatwierdzenie przeniesienia portfela reasekuracji dołącza się:

1. umowę o przeniesienie portfela reasekuracji;

2. dowód posiadania dopuszczonych środków własnych w wysokości kapitałoweg o wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przekazującego i zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przejmującego portfel reasekuracji lub wniosek o zwolnienie od spełnienia tego warunku.
   Art. 308. Organ nadzoru zatwierdza, w drodze decyzji, przeniesienie portfela reasekuracji, jeżeli są spełnione następu- jące warunki:

3. wniosek o zatwierdzenie przeniesienia portfela reasekuracji spełnia warunki określone w art. 307;

4. zakład ubezpieczeń albo zakład reasekuracji przekazujący oraz zakład ubezpieczeń albo zakład reasekuracji przejmu- jący portfel reasekuracji spełniają warunki określone w art. 306;

5. interesy ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów są należyci e zabezpieczone.

Dziennik Ustaw – 108 – Poz. 838

Art. 309. 1. Wraz z przeniesieniem portfela reasekuracji następuje przeniesienie aktywów zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przekazującego do zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji przejmującego w wysokości rezerw technic zno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, ustalonej dla przenoszonego portfela reasekuracji.
2. W przypadku uzasadnionym ochroną interesów ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubez- pieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów o rgan nadzoru może, na wniosek zainteresowanego zakładu ubezpie- czeń lub zakładu reasekuracji, określić wartości aktywów przenoszonych wraz z portfelem reasekuracji lub wyrazić zgodę na przeniesienie portfela reasekuracji bez przekazania środków finansowych.
Rozdział 13
Postępowanie naprawcze i likwidacja zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji
Art. 310. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji posiadają procedury mające na celu stwierdzenie pogorszenia sytuacji finansowej zakładu i niezwłocznie powiadamiają organ nadzoru w przypadku wystąpienia takiego pogorszenia.
Art. 311. 1. Jeżeli zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie przestrzegają przepisów art. 224–237, organ nadzoru może, w drodze decyzji, zakazać:

1. swobodnego rozpo rządzania aktywami, wskazując zakres zakazu,
2. dokonywania wypłat z zysku
   – po uprzednim zawiadomieniu organów nadzorczych przyjmujących państw członkowskich Unii Europejskiej.

2. Organ nadzoru wskazuje aktywa obejmowane zakazem, o którym mowa w ust. 1 pkt 1. Art. 312. 1. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stwierdzi niezgodność z kapitałowym wymogiem wypłacalności lub gdy istnieje niebezpieczeństwo wystąpienia takiej niez godności w ciągu najbliższych 3 miesięcy,
   zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji niezwłocznie informuje o tym organ nadzoru.
3. W przypadku stwierdzenia niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności, w terminie 2 miesięcy od dnia stwierdzenia tej niezgodności, zakład ubezpieczeń lub zakła d reasekuracji jest obowiązany przedkłada organowi nadzoru do zatwierdzenia realistyczny plan naprawczy. Organ nadzoru zatwierdza ten plan w drodze decyzji.
4. W przypadku wystąpienia niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności organ nadzoru może, w drodze decyzji, zakazać zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji dokonywania wypłat z zysku, po uprzednim zawiado- mieniu organów nadzorczych przyjmujących państw członkowskich Unii Europejskiej.
5. Organ nadzoru nakłada na zakład ubezpieczeń lub zak ład reasekuracji obowiązek podjęcia takich środków, aby w terminie 6 miesięcy od dnia stwierdzenia niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności przywrócony został poziom dopuszczonych środków własnych pokrywający kapitałowy wymóg wypłacalności lub zos tał obniżony profil ryzyka w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności.
6. Termin, o którym mowa w ust. 4, organ nadzoru może w uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji, przedłużyć o 3 miesiące.
7. W przypadku ogłoszenia przez EIOP A o wystąpieniu wyjątkowo niekorzystnej sytuacji, mającej wpływ na zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji reprezentujące znaczący udział w rynku lub w liniach biznesowych, na które wpływ miało wystąpienie wyjątkowo niekorzystnej sytuacji, organ nadzo ru może przedłużyć, w drodze decyzji, termin przedłużony na podstawie ust. 5 w odniesieniu do zakładów, których to dotyczy, o maksymalny okres 7 lat.
8. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 6, organ nadzoru uwzględnia istotne czynniki, w tym średni czas t rwania rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności.
9. Organ nadzoru może wystąpić do EIOPA z wnioskiem o ogłoszenie wystąpienia wyjątkowo niekorzystnej sytuacji, mającej w pływ na zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji reprezentujące znaczący udział w rynku lub w liniach bizneso- wych , na które wpływ miało wystąpienie wyjątkowo niekorzystnej sytuacji, jeżeli istnieje duże prawdopodobieństwo, że zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji reprezentujące znaczący udział w rynku lub w dotkniętych liniach biznesowych
   nie spełnią jednego z wymogów określonych w ust. 4 w terminie określonym w ust. 4 lub 5.
10. Organ nadzoru współpracuje z EIOPA:

1. przy dokonywaniu oceny, czy występuje wyjątkowo niekorzystna sytuacja mająca wpływ na zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji reprezentujące znaczący udział w rynku lub w dotkniętych liniach biznesowych;

2. przy dokonywaniu oceny, czy po ogłoszeniu o wystąpieniu wyjątkowo niekorzystnej sytuacji mającej wpływ na zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji reprezentujące znaczący udział w rynku lub w dotkniętych liniach biznesowych, w dalszym ciągu spełnione są warunki, o których mowa w pkt 1;

3. przy ogłaszaniu przez EIOPA o wystąpieniu albo o ustaniu wyjątkowo niekorzystnej sytuacji ma jącej wpływ na zakłady
   ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji reprezentujące znaczący udział w rynku lub w dotkniętych liniach biznesowych.

Dziennik Ustaw – 109 – Poz. 838

10. W przypadku przedłużenia przez organ nadzoru terminu, na podstawie ust. 6, zakład ubezpieczeń lub zakład rease - kuracji przedkłada organowi nadzoru, co 3 miesiące, sprawozdanie, w którym wskazuje podjęte środki i postępy dokonane w celu przywrócenia poziomu dopuszczonych środków własnych stanowiących pokrycie kapitałowego wymogu wypłacal - ności lub obniżenia profilu ryz yka w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności.
11. Organ nadzoru cofa, w drodze decyzji, zgodę na przedłużenie terminu, o której mowa w ust. 6, jeżeli sprawo zdanie z postępów wykazuje, że w okresie od dnia stwierdzenia niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności do dnia przedłożenia sprawozdania z postępów w przywracaniu poziomu dopuszczonych środków własnych stanowiących pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności lub obniżaniu profilu ryzyka w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym wymo- giem wypłacalności, nie dokonano istotnych postępów w przywracaniu tego poziomu lub obniżaniu profilu ryzyka.
12. W wyjątkowych okolicznościach, jeżeli w opinii organu nadzoru sytuacja finansowa danego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekura cji może ulec dalszemu pogorszeniu, organ nadzoru może, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, ograniczyć swobodne rozporządzanie aktywami tego zakładu lub zakazać dokonywania takiego rozporządzania, wskazując zakres ograniczenia lub zakazu. Organ nadzor u wskazuje aktywa, które mają zostać objęte ograniczeniem lub zakazem. O wydaniu ograniczenia lub zakazu organ nadzoru informuje organy nadzorcze przyjmujących państw członkowskich Unii Europejskiej.
13. Przy dokonywaniu oceny, o której mowa w ust. 9 pkt 1, bierze się pod uwagę, czy spełniony jest co najmniej jeden z następujących warunków:

1. spadek na rynkach finansowych jest niespodziewany, gwałtowny i poważny;
2. utrzymuje się niski poziom stóp procentowych;
3. wystąpiło zdarzenie katastroficzne o znacz ącym wpływie na zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji lub dotknięte linie biznesowe.
   Art. 313. 1. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stwierdzi niezgodność z minimalnym wymogiem kapitałowym lub gdy istnieje niebezpieczeństwo wyst ąpienia takiej niezgodności w ciągu najbliższych 3 miesięcy,
   zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji niezwłocznie informuje o tym organ nadzoru.

2. W terminie miesiąca od dnia stwierdzenia niezgodności z minimalnym wymogiem kapitałowym zakład ubezpiecz eń lub zakład reasekuracji przedkłada do zatwierdzenia przez organ nadzoru krótkoterminowy realistyczny plan finansowy mający na celu przywrócenie, w terminie 3 miesięcy od tego stwierdzenia, dopuszczonych podstawowych środków włas - nych co najmniej do pozi omu minimalnego wymogu kapitałowego lub obniżenie profilu ryzyka w celu zapewnienia zgod- ności z minimalnym wymogiem kapitałowym. Organ nadzoru zatwierdza ten plan w drodze decyzji.
3. W przypadku wystąpienia niezgodności z minimalnym wymogiem kapitałowym o rgan nadzoru może, w drodze decyzji, zakazać zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji dokonywania wypłat z zysku, po uprzednim zawiado - mieniu organów nadzorczych przyjmujących państw członkowskich Unii Europejskiej.
4. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, ograniczyć swobodne rozporządzanie aktywami zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji lub zakazać dokonywania takich rozporządzeń, wskazując zakres ograniczenia lub zakazu. Organ nad - zoru wskazuje aktywa, które mają zostać objęte ogran iczeniem lub zakazem. O wydaniu ograniczenia lub zakazu organ nadzoru informuje organy nadzorcze przyjmujących państw członkowskich Unii Europejskiej.
   Art. 313a. W przypadku gdy organ nadzorczy z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym ma siedzi bę zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji wykonujący działalność na terytorium Rzeczypospoli- tej Polskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, podejmie środki mające na celu ogran iczenie lub zakaz swobodnego rozporządzania aktywami po stwierdzeniu, że ten zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji nie przestrzega przepisów tego państwa dotyczących tworzenia rezerw techniczno -ubezpie czenio- wych dla celów wypłacalności lub nie speł nia kapitałowego wymogu wypłacalności, lub nie spełnia minimalnego wymogu kapitałowego, organ nadzoru, w drodze decyzji, na wniosek tego organu nadzorczego ogranicza lub zakazuje swobodnego rozporządzania aktywami takiego zagranicznego zakładu umiejscowion ymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wska- zanymi we wniosku tego organu nadzorczego.
   Art. 314. 1. Plan naprawczy, o którym mowa w art. 312 ust. 2, oraz krótkoterminowy plan finansowy, o którym mowa
   w art. 313 ust. 2, zawierają co najmniej następujące informacje:

1. oszacowanie kosztów prowadzonej działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, w szczególności kosztów administracyjnych i kosztów akwizycji;

2. oszacowanie przypisu składki oraz odszkodowań i świadczeń wypłacony ch, z wyróżnieniem działalności ubezpiecze- niowej, w tym reasekuracji biernej, oraz działalności reasekuracyjnej;

Dziennik Ustaw – 110 – Poz. 838

3. prognozę bilansu dla celów sprawozdawczości statutowej;
4. prognozę ogólnego rachunku zysków i strat;
5. prognozę zbiorczego technicznego ra chunku ubezpieczeń;
6. prognozę technicznych rachunków ubezpieczeń dla poszczególnych grup ubezpieczeń;
7. prognozę bilansu dla celów wypłacalności;
8. oszacowanie i wskazanie źródeł finansowania środków niezbędnych do pokrycia rezerw techniczno -ubezpiecz eniowych
   dla celów wypłacalności, dopuszczonych środków własnych w wysokości kapitałowego wymogu wypłacalności oraz podstawowych dopuszczonych środków własnych w wysokości minimalnego wymogu kapitałowego;
9. obliczenie kapitałowego wymogu wypłacalności ora z wysokości dopuszczonych środków własnych stanowiących pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności;
10. obliczenie minimalnego wymogu kapitałowego oraz wysokości dopuszczonych podstawowych środków własnych sta - nowiących pokrycie minimalnego wymogu kapitało wego;
11. w przypadku zakładu ubezpieczeń – informacje dotyczące programu reasekuracji, określające program i zakres re ase- kuracji oraz reasekuratorów, a w przypadku zakładu reasekuracji – informacje dotyczące programu retrocesji, okreś la- jące formę i zakres retrocesji oraz retrocesjonariuszy.

2. Jeżeli sytuacja finansowa zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w zakresie wypłacalności ulegnie dalszemu pogorszeniu, organ nadzoru może podjąć przewidziane w ustawie konieczne środki mające na celu ochronę interesów ubez- pieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia oraz ochronę zobowiązań wynikających z umów rease- kuracji. Podjęte środki są proporcjonalne do skali i czasu trwania pogorszonej sytuacji finansowej w zakresie wypłacalności danego zakładu.
   Art. 315. 1. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, ustanowić kuratora nadzorującego wykonanie przez zakład ubez- pieczeń lub zakład reasekuracji:

1. planu naprawczego, o którym mowa w art. 312 ust. 2;
2. krótkoterminowego planu finansowego, o którym mowa w art. 313 ust. 2.

2. Kuratora powołuje się na czas określony. Organ nadzoru może odwołać kuratora w każdym czasie.
3. Kuratorowi przysługuje prawo uczestniczenia w posiedzeniach organów zakładu ubezpieczeń lub zakładu reaseku- racji oraz prawo do uzyskiwania wszelkich informacji niezbędnych do wykonywania jego funkcji.
4. Kuratorowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu wobec uchwał i decyzji zarządu i rady nadzorczej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji do właściwego sądu gospodarczego w terminie 14 dni od dnia ich podjęcia. Wnie sienie sprzeciwu wstrzymuje wykonanie uchwały lub decyzji.
5. Kurator zakładu ubezpieczeń, w terminie określonym w art. 424 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, może zaskarżyć uchwałę walnego zgromadzenia akcjonariuszy lub uchwałę walnego zgromadzenia członków, która narusza interesy:

1. zakładu ubezpieczeń;
2. ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia.

6. Kurator zakładu reasekuracji, w terminie określonym w art. 424 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, może zaskarżyć uchwałę walnego zgromadzenia akcjonariuszy lub uchwałę walnego zgromadzeni a członków, która narusza interesy:

1. zakładu reasekuracji;
2. ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji;
3. cedentów.

7. Decyzja organu nadzoru o ustanowieniu kuratora jest natychmiast wykonalna. Na decyzję o ustanowieniu kuratora zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji może wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania tej decyzji. Przepisu art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2023 r. poz. 775 i 803) nie stosuje się.

8. Funkcję kuratora zakładu ubezpieczeń może pełnić osoba fizyczna posiadająca co najmniej 10 -letnie doświadczenie zawodowe w zakresie organizacji i zasad działalności zakładu ubezpieczeń. Kuratorem może być również osoba praw na, w której co najmniej połowa członków organu zarządzającego spełnia ten warunek.

Dziennik Ustaw – 111 – Poz. 838

9. Funkcję kuratora zakładu reasekuracji może pełnić osoba fizyczna posiadająca co najmniej 10-letnie doświadczenie zawodowe w zakresie organizacji i zasad działalności zakładu reasekuracji lub zakładu ubezpieczeń wykonującego również działalność reasekuracyjną. Kuratorem może być również osoba prawna, w której co najmniej połowa członków organu
   zarządzającego spełnia ten warunek.
10. Kurator składa organowi nadzoru okresowe sprawozdania ze swojej działalności, zawierające ocenę realizacji przez zarząd zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji krótkoterminowego planu finansowego lub planu napr awczego. Zakres , formę i sposób sporządzenia okresowego sprawozdania kuratora określa na piśmie organ nadzoru.
11. Po wydaniu decyzji o ustanowieniu kuratora organ nadzoru wskazuje w formie pisemnej osobę kuratora, jego szcze gółowe zadania oraz wynagrodze nie. Wynagrodzenie kuratora nie może być wyższe niż wynagrodzenie prezesa za- rządu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w którym ustanowiono kuratora. Koszty związane z wykonaniem funkcji kuratora obciążają koszty działalności zakładu ubezpieczeń l ub zakładu reasekuracji.
    Art. 316. 1. Organ nadzoru może ustanowić, w drodze decyzji, zarząd komisaryczny w celu doprowadzenia do prawidło- wych stosunków finansowych:

1. jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji:
   a) nie przedłoży krótkoterminowego p lanu finansowego, o którym mowa w art. 313 ust. 2, lub organ nadzoru od- mówi jego zatwierdzenia,
   b) nie zrealizuje w terminie krótkoterminowego planu finansowego, o którym mowa w art. 313 ust. 2;
2. w innym przypadku zagrożenia wypłacalności zakładu ubezpie czeń lub zakładu reasekuracji.

2. Organ nadzoru może ustanowić, w drodze decyzji, zarząd komisaryczny w przypadku zaistnienia w zakładzie ubez - pieczeń sytuacji niemożności wykonywania przez organy tego zakładu ubezpieczeń powierzonych im zadań, co może w istotny sposób zagrozić interesom ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia, a także gdy organy zakładu ubezpieczeń wykonują powierzone im zadania z rażącym naruszeniem interesów zakładu ubezpieczeń, ubezpieczających, ubezpieczo nych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia, w szczególności przez doprowadzanie do sytuacji, w której zakład ubezpieczeń nie będzie w stanie wypłacać należnych odszkodowań i świadczeń.
3. Organ nadzoru może ustanowić, w drodze decyzji, zarząd komisaryczny w przypadku zaistnienia w zakładzie re ase- kuracji sytuacji niemożności wykonywania przez organy tego zakładu reasekuracji powierzonych im zadań, co może w istotny sposób zagrozić interesom ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlega jących reasekuracji oraz cedentów, a także gdy organy zakładu reasekuracji wykonują powierzone im zadania z rażącym naruszeniem
   interesów zakładu reasekuracji, ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów, w szczególności przez doprowadzanie do sytuacji, w której zakład reasekuracji nie będzie w stanie wypłacać kwot należnych cedentom z tytułu zawartych umów reasekuracji.
4. Decyzja o ustanowieniu zarządu komisarycznego jest natychmiast wykonalna.
5. Rada nadzorcza zakładu ubezp ieczeń lub zakładu reasekuracji może złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, a w przypadku utrzymania decyzji w mocy – wnieść skargę do sądu administracyjnego na decyzję o ustanowieniu zarządu komisarycznego.
6. Ustanowienie zarządu komisarycznego po dlega zgłoszeniu do Krajowego Rejestru Sądowego. Zgłoszenia dokonuje zarząd komisaryczny w dniu jego ustanowienia.
7. Ustanowienie zarządu komisarycznego nie wpływa na prawa i obowiązki zakładu ubezpieczeń lub zakładu reaseku- racji, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie.
8. Z dniem ustanowienia zarządu komisarycznego:

1. wygasają mandaty członków zarządu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
2. wygasają ustanowione prokury i pełnomocnictwa;
3. prawa i obowiązki innych organów zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji ulegają zawieszeniu na czas funk- cjonowania zarządu komisarycznego, z zastrzeżeniem ust. 5.

9. Zarząd komisaryczny ma prawo podejmowania decyzji w sprawach zastrzeżonych w przepisach prawa i statucie do właściwości zarzą du, rady nadzorczej i walnego zgromadzenia zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.

10. Organ nadzoru wydaje decyzję o odwołaniu zarządu komisarycznego, jeżeli przestały istnieć przesłanki ustanowie- nia zarządu komisarycznego, została zarządzona likwid acja przymusowa zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji albo zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji został postawiony w stan upadłości.

Dziennik Ustaw – 112 – Poz. 838

11. Zarząd komisaryczny zakładu ubezpieczeń, w porozumieniu z organem nadzoru, podejmuje niezbędne czynności w celu zabezpieczenia interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia.
12. Zarząd komisaryczny zakładu reasekuracji, w porozumieniu z organem nadzoru, podejmuje niezbędne czynności w celu zabezpieczenia interesów ubezpieczają cych, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegają- cych reasekuracji oraz cedentów.
13. Organ nadzoru w decyzji o ustanowieniu zarządu komisarycznego określa dzień ustanowienia zarządu komisarycz- nego i okres, na jaki jest ustanowiony zarzą d komisaryczny, a także wskazuje, czy okres ten może być przedłużany.
14. Organ nadzoru po wydaniu decyzji o ustanowieniu zarządu komisarycznego określa, w formie pisemnej, liczbę jego członków i skład, a także jego szczegółowe zadania, sposób ich wykonywa nia, zasady reprezentacji oraz wynagrodze- nie członków.
15. Wynagrodzenie członków zarządu komisarycznego nie może być wyższe niż wynagrodzenie członków dotychcza- sowego zarządu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji. Koszty zarządu komisarycznego obci ążają zakład ubez pie- czeń lub zakład reasekuracji.
16. Członkowi zarządu komisarycznego w przypadku złożenia wniosku zgodnie z art. 174 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca
    1974 r. – Kodeks pracy udziela się urlopu bezpłatnego na okres pełnienia tej funkcji. Okres urlopu bezpłatnego jest wliczany do okresu pracy, od którego zależy nabycie uprawnień pracowniczych.
    Art. 317. W przypadku wydania przez organ nadzoru decyzji o zatwierdzeniu planu naprawczego, ustanowieniu kura- tora albo ustanowieniu zarządu komisaryczneg o, organ nadzoru ogłasza tę decyzję. Organ nadzoru ogłasza tę decyzję także w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
    Art. 318. Likwidacja zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji następuje w przypadku:

1. podjęcia przez walne zgromadzenie zakładu ubezp ieczeń lub zakładu reasekuracji uchwały o jego rozwiązaniu (likwi dacja
   dobrowolna);
2. zarządzenia likwidacji przez organ nadzoru (likwidacja przymusowa).
   Art. 319. 1. W przypadku otwarcia likwidacji zakład ubezpieczeń nie może:
3. zawierać umów ubezpiecz enia;
4. przedłużać zawartych umów ubezpieczenia;
5. obejmować ochroną ubezpieczeniową nowych ryzyk na podstawie zawartych umów ubezpieczenia;
6. podwyższać sum ubezpieczenia w zawartych umowach ubezpieczenia;
7. dokonywać zmian umów ubezpieczenia zwiększa jących odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń.

2. W przypadku otwarcia likwidacji zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie mogą:

1. zawierać umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
2. przedłużać zawartych umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
3. przyjmować nowych cesji w ramach zawartych umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej;
4. zwiększać odpowiedzialności w ramach zawartych umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji czynnej.

3. W przypadku otwarcia lik widacji zakładu ubezpieczeń przepis art. 173 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
   4.37) Otwarcie likwidacji nie wpływa na prawa i obowiązki zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, z zastrzeże- niem wyjątków określonych w ustawie.
   Art. 320. 1. W przypadku za miaru podjęcia uchwały o rozwiązaniu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji organ zwołujący walne zgromadzenie tego zakładu zawiadamia organu nadzoru, nie później niż 30 dni przed jego zwoła - niem, o takim zamiarze.
4. Zawiadomienie o zamiarze rozwiąz ania zakładu ubezpieczeń zawiera:

1. określenie przyczyn rozwiązania zakładu ubezpieczeń;

2. wskazanie osób mających pełnić funkcje likwidatorów;

3. założenia planu likwidacji;

4. Dodany przez art. 29 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 113 – Poz. 838

4. informacje o sposobach ochrony interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lu b uprawnionych z umów ubezpieczenia;
5. propozycję harmonogramu podejmowanych przez zakład ubezpieczeń działań w związku z likwidacją zakładu, ze
   szcze gólnym uwzględnieniem informacji i dowodów w zakresie ochrony interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia.

3. Zawiadomienie o zamiarze rozwiązania zakładu reasekuracji zawiera:

1. określenie przyczyn rozwiązania zakładu rease kuracji;
2. wskazanie osób mających pełnić funkcje likwidatorów;
3. założenia planu likwidacji;
4. informacje o sposobach ochrony interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpiecze- nia podlegających reasekuracji oraz cedentów;
5. propozycję harmonogramu podejmowanych przez zakład reasekuracji działań w związku z likwidacją zakładu, ze szczególnym uwzględnieniem informacji i dowodów w zakresie ochrony interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia p odlegających reasekuracji oraz cedentów.

4. Organ nadzoru może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, w drodze decyzji, wyrazić sprzeciw, jeżeli
   rozwiązanie zakładu ubezpieczeń zagrażałoby interesom ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawn ionych z umów ubezpieczenia, a w przypadku zakładu reasekuracji – zagrażałoby interesom ubezpieczających, ubezpieczonych lub upraw- nionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji oraz cedentów. Organ, który zwołał walne zgromadzenie za- kładu ubezpiec zeń lub zakładu reasekuracji, w przypadku zgłoszenia sprzeciwu przez organ nadzoru, niezwłocznie odwołuje walne zgromadzenie.
   5.38) Organ nadzoru może z ważnych powodów, w drodze decyzji, ustanowić dodatkowych likwidatorów z urzędu.
   6.39) Decyzja o ustanowieniu dodatkowego likwidatora jest natychmiast wykonalna.
   7.39) Do składania oświadczeń w imieniu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji wymagan e jest współdziałanie likwidatora wskazanego przez zakład łącznie z dodatkowym likwidatorem.
   8.39) Po wydaniu decyzji o ustanowieniu dodatkowego likwidatora or gan nadzoru wskazuje w formie pisemnej osobę likwidatora oraz określa jego wynagrodzenie.
   9.39) Wynagrodzenie dodatkowego likwidatora, o którym mowa w ust. 8, nie może być wyższe niż łączne wynagrodze- nie członków dotychczasowego zarządu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w którym go ustanowiono.
   10.39) Kosz ty związane z wykonaniem funkcji dodatkowego likwidatora obciążają koszty działalności zakładu ubez- pieczeń lub zakładu reasekuracji, w którym go ustanowiono.
   Art. 321. 1. W przypadku likwidacji dobrowolnej zakład ubezpieczeń do wniosku o wykreślenie zakładu ubezpieczeń z rejestru dołącza umowę o przeniesienie całości portfela ubezpieczeń wraz z odpisem decyzji zatwierdzającej przeniesienie portfela.
5. W przypadku likwidacji dobrowolnej sąd odmawia wykreślenia zakładu ubezpieczeń z Krajo wego Rejestru Sądo - wego, jeżeli zakład ubezpieczeń nie zabezpieczył wykonania zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia przez zawarcie umowy o przeniesienie portfela ubezpieczeń.
   Art. 322. 1. Organ nadzoru może zarządzić likwidację przymusową zakład u ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w przypadku gdy:

1. zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wykonuje działalność z naruszeniem prawa, statutu lub planu działalności , nie zapewniając zdolności zakładu do wykonywania zobowiązań;

2. zakład ubezpiecz eń lub zakład reasekuracji nie zrealizuje w terminie planu naprawczego, o którym mowa w art. 312 ust. 2, albo krótkoterminowego planu finansowego, o którym mowa w art. 313 ust. 2;

3. walne zgromadzenie zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji nie podję ło uchwały o pokryciu straty finansowej albo strata finansowa nie została pokryta w terminie i w sposób określony w uchwale;

4. zarząd komisaryczny nie doprowadził do przywrócenia prawidłowych stosunków finansowych zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekura cji w ustalonym terminie;

5. W brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 15 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

6. Dodany przez art. 29 pkt 15 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 114 – Poz. 838

5. zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji nie spełnia świadczeń z tytułu umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji albo spełnia je z opóźnieniem lub częściowo;
6. zostało cofnięte zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpiec zeniowej lub działalności reasekuracyjnej w zakre- sie całej działalności.

2. Decyzja o zarządzeniu likwidacji jest natychmiast wykonalna.
   3.40) Rada nadzorcza zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji może złożyć wniosek do organu nadzoru o ponowne rozpa trzenie sprawy w przedmiocie zarządzenia likwidacji przymusowej, a w przypadku utrzymania przez organ nadzoru w mocy decyzji, o której mowa w ust. 2 – wnieść skargę na tę decyzję do sądu administracyjnego.
   4.40) Otwarcie likwidacji następuje z dniem doręczenia stronie decyzji o zarządzeniu likwidacji przymusowej. Decyzja wraz z dowodem doręczenia podlega zgłoszeniu do Krajowego Rejestru Sądowego. Zgłoszenia dokon uje likwidator po jego wyznaczeniu.
   5.40) Z dniem otwarcia likwidacji przymusowej:

1. wygasają mandaty członków zarządu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekur acji;
2. wygasają ustanowione prokury i pełnomocnictwa;
3. zawieszeniu ulegają prawa i obowiązki innych organów zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, z zastrzeżeniem ust. 3 i art. 325 pkt 1 ustawy oraz z uwzględnieniem art. 467 i art. 476 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
   6.40) Likwidator zakładu ubezpieczeń i likwidator zakładu reasekuracji mają prawo podejmowania decyzji w sprawach zastrzeżonych w przepisach prawa i statucie do właściwości zarządu, rady nadzorczej i walnego zgromadzenia zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
   7.40) Likwidator zakładu ubezpieczeń, w porozumieniu z organem nadzoru, podejmuje niezbędne czynności w celu zabezpieczenia interesów ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezp ieczenia.
   8.40) Likwidator zakładu reasekuracji, w porozumieniu z organem nadzoru, podejmuje niezbędne czynności w celu zabezpieczenia interesów ubezpieczającyc h, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających rease - kuracji oraz cedentów.
   Art. 323. 1. W przypadku zarządzenia likwidacji przymusowej organ nadzoru:
   1)41) wyznacza w formie pisemnej likwidatora oraz określa jego wynagrodzenie;
4. powiadamia na piśmie o otwarciu likwidacji znanych sobie wierzycieli zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
5. niezwłocznie powiadamia o otwarciu likwidacji organy nadzorcze państw członkowskich Unii Europejskiej;
6. ogłasza otwarcie likwidacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
   1a.42) Wynagrodzenie likwidatora, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie może być wyższe niż łączne wynagrodzenie członków dotychczasowego zarządu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w którym go wyznaczono.
   1b.42) Koszty związane z wykonaniem funkcji likwidatora obciążają koszty działalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, w którym go wyznaczono.

2. Zawiadomienie wierzycieli zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji o otwarciu likwidacji określa termin, w którym mają prawo zgłaszać swoje roszczenia, skutek niedochowania tego terminu, oznaczenie likwidatora oraz zawiera informację o skutkach otw arcia likwidacji dla umów ubezpieczenia i umów reasekuracji, których stroną jest likwidowany zakład ubezpie- czeń lub zakład reasekuracji.
   Art. 324. 1. Likwidator posiada umocowanie do wykonywania obowiązków wynikających z prowadzonego postępo- wania likwidacy jnego, w stosunku do zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, także na terytorium innych niż Rzecz- pospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej, z uwzględnieniem prawa tych państw.
3. Likwidator posiadający umocowanie do wykonywania obowiązk ów wynikających z prowadzonego przymusowego postępowania likwidacyjnego w stosunku do zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji mającego siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej posiada takie same uprawnienia jak li kwidator zakładu ubezpieczeń lub likwidator zakładu reasekuracji, o którym mowa w ust. 1.

40. Dodany przez art. 29 pkt 1 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 1 października 2023 r.

41. W brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 17 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

42. Dodany przez art. 29 pkt 17 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 115 – Poz. 838

Art. 324a.43) 1. Likwidatorem zakładu ubezpieczeń i likwidatorem zakładu reasekuracji może być osoba fizyczna speł- niająca wymogi określone w art. 18 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.
2. Likwidatorem może być również osoba prawna, której członkowie organu zarządzającego spełniają wymogi, o któ- rych mowa w ust. 1. Art. 325. Likwidator składa organowi nadzoru:

1. bilans otwarcia likwidacji i sprawozdanie likwidacyjne w terminie wyznaczonym przez organ nadzoru;
2. sprawozdanie finansowe za każdy rok likwidacji w terminie ustalonym dla zakładów ubezpieczeń i zakładów reaseku- racji;
3. sprawozdania o przebiegu likwidacji w terminach i w sposób określony przez organ nadzoru;
4. niezwłocznie zawiadomienie o zakończeniu likwidacji.
   Art. 326. 1. W przypadku likwidacji zakładu ubezpieczeń aktywa stanowiące pokrycie rezerw techniczno -ubezpie cze- niowych dla celów wypłacalności tworzą osobną masę przeznaczoną na zaspokojenie roszczeń z tytułu:
5. umów ubezpieczenia;
6. umów reasekuracji.

2. W przypadku likwidacji zakładu reasekuracji aktywa stanowiące pokrycie rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności tworzą osobną masę prze znaczoną na zaspokojenie roszczeń z tytułu umów reasekuracji.
3. Inne zobowiązania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji mogą być pokryte z aktywów stanowiących pokrycie rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności wyłącznie po zaspo kojeniu roszczeń z tytułu umów, o których mowa w ust. 1 i 2. Art. 327. 1. W przypadku likwidacji zakładu ubezpieczeń zobowiązania wynikające z umów ubezpieczenia zawartych przez oddział zakładu lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadcze nia usług są wykonywane w ten sam sposób, jak zobowiązania wynikające z pozostałych umów ubezpieczenia zawartych przez ten zakład, bez względu na obywatelstwo ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia.
4. W przypadku likwidacji zakładu ubezpieczeń zobowiązania wynikające z umów koasekuracji zawartych przez zakład ubezpieczeń na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej są wykonywane w ten sam sposób, jak zobo - wiązania wynikające z innych umów ubezpieczenia zawartych prze z ten zakład ubezpieczeń.
5. W przypadku likwidacji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji zobowiązania wynikające z umów reaseku- racji zawartych przez oddział zakładu lub w inny sposób niż przez oddział w ramach swobody świadczenia usług są wyko- nywan e w ten sam sposób, jak zobowiązania wynikające z pozostałych umów reasekuracji zawartych przez ten zakład.
   Art. 328. 1. Do likwidacji towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, niebędących małymi towarzystwami ubezpieczeń wzajemnych oraz do likwidacji towarzystw reasekuracji wzajemnej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 15 wrześ - nia 2000 r. – Kodeks spółek handlowych dotyczące likwidacji spółki akcyjnej.
6. Likwidacja dobrowolna małego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych następuje w sposób określony w uchwale walnego zgromadzenia.
7. W przypadku likwidacji dobrowolnej małego towarzystwa ubezpieczeń wzaj emnych, jeżeli wraz z uchwałą o likwidacji
   towarzystwa nie zostanie podjęta uchwała, o której mowa w ust. 2, albo jeżeli pomimo jej podjęcia czynności likwidacyjne nie są wykonywane, sąd na wniosek organu nadzoru wyznacza likwidatora. W takim przypadku stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych dotyczące likwidacji spółki akcyjnej.
8. W przypa dku likwidacji przymusowej małego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych stosuje się odpowiednio prze- pisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych dotyczące likwidacji spółki akcyjnej.
   Rozdział 14
   Zasady sprawowania nadzoru ubezpieczenioweg o Art. 329. 1. Organ nadzoru sprawuje nadzór nad zakładami ubezpieczeń wykonującymi działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i zakładami reasekuracji wykonującymi działalność reasekuracyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej , z zastrzeżeniem art. 204 ust. 3.

43. Dodany przez art. 29 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 1 października 2023 r.

Dziennik Ustaw – 116 – Poz. 838

2. Nadzór nad zakładem ubezpieczeń i zakładem reasekuracji polega na:

1. ochronie interesów ubezpieczających, ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia;
2. ochronie interesów cedentów oraz ubezpieczających, ubezp ieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia podlega- jących reasekuracji;
3. zapewnieniu przestrzegania przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przepisów prawa, w szczególności doty- czących gospodarki finansowej w zakresie:
   a) wymogów dotyczących wypłacalności,
   b) zasad tworzenia i wartości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności,
   c) zasad tworzenia i wysokości rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów rachunkowości,
   d) aktywów,
   e) wysokości dopuszczonych środk ów własnych;
4. wydawaniu zezwoleń na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej;
5. ocenie zdolności zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji do sprawnego i efektywnego zarządzania ryzykiem w ra- mach systemu zarządzania z akładu;
6. podejmowaniu innych działań określonych w ustawie.
   Art. 330. 1. Nadzór nad zakładem ubezpieczeń i zakładem reasekuracji opiera się na podejściu prospektywnym i bazu - jącym na ocenie ryzyka. W ramach tego podejścia nadzór obejmuje bieżącą weryfika cję wykonywania działalności ubez - pieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej oraz badanie przestrzegania przez zakłady ubezpieczeń i zakłady re asekuracji przepisów prawa określających wymogi związane z ich działalnością.

2. Organ nadzoru bada przestrz eganie przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji przepisów prawa określających wymogi związane z ich działalnością w sposób proporcjonalny do charakteru, skali i złożoności ryzyk właściwych dla dzia- łalności danego zakładu.

3. W okresach wyjątkowych zdarzeń na rynkach finansowych organ nadzoru bierze pod uwagę potencjalne, pro cykliczne
   skutki swoich działań.
   Art. 331. Organ nadzoru może nadać decyzji rygor natychmiastowej wykonalności, poza przypadkami określonymi w ustawie, również gdy wymaga tego interes ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia.
   Art. 332. Jeżeli organ nadzoru poweźmie wątpliwość, że działalność zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub za gra- nicznego zakładu reasekuracji, wykonującego działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną na terytorium Rzeczy pospo- litej Polskiej przez oddział albo w inny sposób niż przez oddział w ramach swobody świadczenia usług, narusza przepisy dotyczące gospodarki finansowej obowiązujące w państwie członkow skim Unii Europejskiej, w którym zakład ten ma sie- dzibę, informuje o tym organ nadzorczy tego państwa członkowskiego.
   Art. 333. 1. W przypadku gdy krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji wykonuje działalność ubez pieczeniową lub reasekur acyjną na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez oddział, organ nadzoru, po uprzednim powiadomieniu organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zakład ten wykonuje działalność przez oddział, może przeprow adzić kontrolę działalności i stanu majątkowego tego oddziału.

4. W przeprowadzanej przez organ nadzoru kontroli, o której mowa w ust. 1, może uczestniczyć organ nadzorczy pań- stwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym krajowy zakład ubezpieczeń lub kr ajowy zakład reasekuracji wykonuje działalność przez oddział, jeżeli organ ten złoży taki wniosek.

5. W przypadku gdy zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji wykonuje działalność ubez - pieczeniową lub reasekuracyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział, organ nadzorczy państwa człon - kowskiego Unii Europejskiej, w którym ma siedzibę ten zakład, po uprzednim powiadomieniu organu nadzoru, może przeprowadzić kontrolę działalności i stanu majątkowego tego oddziału.

6. Organ nadzoru może wystąpić do organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym ma siedzibę zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji wykonujący działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną na terytorium Rzecz ypospolitej Polskiej przez oddział, o uczestniczenie w przeprowadzanej w tym od dziale kontroli, o której mowa w ust. 3.

7. Organ nadzoru, po uprzednim powiadomieniu organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym ma siedzibę zagranic zny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji wykonujący działalność ubez- pieczeniową lub reasekuracyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział, może przeprowadzić kontrolę działal- ności tego oddziału, z wyłączeniem kontroli jego gospodarki finansowej.

Dziennik Ustaw – 117 – Poz. 838

6. W przeprowadzanej przez organ nadzoru kontroli, o której mowa w ust. 5, może uczestniczyć organ nadzorczy pań- stwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym ma siedzibę zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reaseku racji wykonujący działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział, jeżeli organ ten złoży taki wniosek.
7. Do kontroli, o której mowa w ust. 5, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kontroli krajoweg o zakładu ubez - pieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji.
8. Organ nadzoru może złożyć wniosek o pomoc do EIOPA, jeżeli nie uzyskał zgody na uczestniczenie w kontroli oddziału krajowego zakładu ubezpieczeń lub oddziału krajowego zakładu reasekuracji prowa dzonej przez organ nadzorczy państwa, w którym znajduje się oddział, albo organ nadzorczy uniemożliwia lub utrudnia organowi nadzoru skorzystanie z prawa uczestniczenia w kontroli, o której mowa w ust. 3. Art. 334. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w przeprowadzonym na zlecenie zakładu ubezpieczeń lub zakładu
   reasekuracji badaniu sprawozdania finansowego lub sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej organ nadzoru może, w drodze decyzji, zobowiązać zakład ubezpieczeń lub zakł ad reasekuracji do zlecenia biegłemu rewidentowi badania prawidłowości i rzetelności sprawozdań finansowych lub sprawozdań o wypłacalności i kondycji finansowej sporządzanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz kontroli ksiąg rachunkowych mającej na celu badanie gospodarki finansowej i wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji. Badanie tych sprawozdań nie może być zlecone ponownie biegłemu rewidentowi, który dokonał badania sprawozdania, w którym stwierdzono nieprawid łowo ści. Art. 335. 1.44) Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przekazują organowi nadzoru na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo elektronicznej informacje i wyjaśnienia konieczne do celów nadzoru. Jeśli ustawa nie stanowi inaczej, informacje i wyja śnienia przekazywane są na żądanie organu nadzoru sporządzone na piśmie utrwalonym w postaci papie - rowej albo elektronicznej.
9. Informacje i wyjaśnienia, o których mowa w ust. 1, obejmują informacje konieczne w procesie nadzoru do:

1. przeprowadzenia oceny systemu zarządzania stosowanego przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, spełnienia wymagań dotyczących osób pełniących kluczowe funkcje, wykonywanej działalności, zasad wyceny stosowanych do celów określenia wypłacalności, ryz yka związanego z działalnością zakładu, systemów zarządzania ryzykiem, a także ich struktury kapitałowej, potrzeb kapitałowych i zarządzania kapitałem;
   1a)45) przekazania EIOPA informacji objętych wnioskiem, o którym mowa w art. 35 ust. 1 rozporządzenia 10 94/2010;
2. wykonywania innych zadań nadzorczych.
   2a.46) Przepisy art. 237 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przedstawiają organowi nadzoru dane i informacje, o których mowa w art. 304 rozporządzenia delegowane go Komisji (UE) 2015/35.
4. W zakresie niezbędnym dla celów nadzoru organ nadzoru może żądać od zakładu ubezpieczeń lub zakładu reaseku- racji:

1. przekazywania danych i informacji w określonych okresach;
2. przekazywania danych i informacji w przypadku wyst ąpienia określonych zdarzeń;
3. przekazywania danych i informacji podczas postępowań dotyczących sytuacji zakładu;
4. okazania dokumentów lub przekazania poświadczonych przez pracownika zakładu kopii dokumentów oraz informacji i wyjaśnień dotyczących dział alności zakładu i jego gospodarki finansowej;
5. przedstawienia wzorców umownych, informacji o poszczególnych produktach ubezpieczeniowych oferowanych na podstawie indywidualnych negocjacji z ubezpieczającymi, wniosków o zawarcie ubezpieczenia, taryf skład ek ubez- pieczeniowych i innych formularzy lub innych dokumentów stosowanych przez zakład ubezpieczeń przy zawieraniu umów ubezpieczenia.

5. Organ nadzoru może żądać od zagranicznego zakładu ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskie go Unii Europejskiej w zakresie wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności ubezpie cze- niowej :

1. okazania dokumentów lub przekazania poświadczonych przez pracownika zakładu kopii dokumentów oraz informacji i wyjaśnień dotyczących dzia łalności zakładu, z wyłączeniem gospodarki finansowej;

2. W brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 19 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

3. Dodany przez art. 29 pkt 19 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

4. Dodany przez art. 29 pkt 19 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 118 – Poz. 838

2. przedstawienia wzorców umownych, informacji o poszczególnych produktach ubezpieczeniowych oferowanych na podstawie indywidualnych negocjacji z ubezpieczającymi, wniosków o zawarcie ubezpieczenia, fo rmularzy lub innych dokumentów stosowanych przez zakład ubezpieczeń przy zawieraniu umów ubezpieczenia ; 3)47) przekazywania danych i informacji w określonych okresach.

6. W zakresie niezbędnym dla celów nadzoru organ nadzoru może żądać przekazania informac ji od aktuariusza nadzo- rującego funkcję aktuarialną, biegłego rewidenta przeprowadzającego badanie sprawozdania finansowego zakładu ubez pieczeń lub zakładu reasekuracji oraz od biegłego rewidenta przeprowad zającego badanie sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
7. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przekazują organowi nadzoru dane i informacje za okresy roczne nie później
   niż w ciągu 14 tygodni po zakończeniu roku obrotowego kończącego się w dniu przypadającym między 30 czerw ca a 31 grudnia.
8. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przekazują organowi nadzoru dane i informacje za okresy kwartalne w roku obrotowym nie później niż w ciągu 5 tygodni od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym kończącego się w okresie
   przypadającym między 1 stycznia a 31 grudnia.
9. Informacje dostarczane do celów nadzoru obejmują:

1. elementy jakościowe lub ilościowe, lub odpowiednie połączenie tych elementów;
2. elementy odnoszące się do przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości, lub odpowiednie połączenie tych elementów;
3. dane pochodzące ze źródeł wewnętrznych lub zewnętrznych, lub odpowiednie połączenie tych danych.

10. Informacje dostarczane do celów nadzoru są zgodne z następującymi zasadami:

1. odzwierciedlają charakter, skalę i złożoność działalnośc i danego zakładu, a w szczególności ryzyka właściwe dla jego
   działalności;
2. są dostępne, kompletne, porównywalne i spójne w czasie;
3. są istotne, wiarygodne i zrozumiałe.

11. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządz enia, formę oraz sposób sporządzenia
    danych i informacji, o których mowa w ust. 3, mając na względzie umożliwienie organowi nadzoru efektywne gromadzenie i analizowanie tych danych.
    Art. 336. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przedstawiają organo wi nadzoru dodatkowe sprawozdanie finan - sowe i statystyczne obejmujące informacje:

1. specyficzne dla Rzeczypospolitej Polskiej, niepodlegające harmonizacji w Unii Europejskiej;
2. niezbędne do celów statystyki publicznej, inne niż określone w programie ba dań statystyki publicznej;
3. specyficzne dla realizacji zadań związanych z uczestnictwem Narodowego Banku Polskiego w Europejskim Systemie Banków Centralnych.

2. Dodatkowe sprawozdanie finansowe i statystyczne zakładu ubezpieczeń obejmuje również informac je dotyczące skarg na działalność zakładu ubezpieczeń oraz sporów sądowych z udziałem zakładu ubezpieczeń. Informacje dotyczące skarg zakład ubezpieczeń przekazuje również Rzecznikowi Finansowemu. Rzecznik Finansowy ujawnia te informacje.
3. Minister właśc iwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres, częstotliwość , formę i sposób sporządzania dodatkowego sprawozdania finansowego i statystycznego oraz termin jego przedstawiania organowi nadzoru, uwzględniając infor macje mające wpływ na ocenę sytuacji finansowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
   Art. 337. 1. Zakład ubezpieczeń współubezpieczający i główny oddział współubezpieczający sporządzają dane statys - tyczne dotyczące zakresu operacji koasekuracyjnyc h oraz przekazują je organowi nadzoru.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i rodzaje danych statystycznych, o których mowa w ust. 1, oraz terminy i formy ich przekazywania organowi nadzoru, uwzględniając dane pozwalające określić pełny zakres operacji koasekuracyjnych.
   Art. 338. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wprowadzają odpowiedni system przekazywania informacji i struk - turę mające zapewnić realizację obowiązków przekazywania informacji do celów nadzoru, a także sporządzają na piśmie zasady zapewniające ciągłą adekwatność przekazywanych informacji. Zasady te podlegają zatwierdzeniu przez zarząd.

47. Dodany przez art. 29 pkt 19 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 119 – Poz. 838

Art. 339. 1. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, zwolnić zakład ubezpi eczeń lub zakład reasekuracji z obowiązku przekazywania pełnego wykazu aktywów lub ograniczyć ten obowiązek do sprawozdań rocznych, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. przekazywanie tych informac ji stanowiłoby nadmierne obciążenie w stosunku do charakteru, skali i złożoności ryzyk właściwych dla działalności danego zakładu;
2. przekazywanie tych informacji nie jest konieczne do prowadzenia skutecznego nadzoru nad danym zakładem;
3. zwolnienie lub ograniczenie nie narusza stabilności odpowiednich systemów finansowych w Unii Europejskiej;
4. dany zakład jest w stanie przekazywać dane i informacje na żądanie organu nadzoru.

2. Organ nadzoru nie może zwolnić z obowiązku przekazywania pełnego wykazu akt ywów zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, który wchodzi w skład grupy, chyba że dany zakład może wykazać organowi nadzoru, że przekazy- wanie pełnego wykazu aktywów nie jest właściwe z uwagi na charakter, skalę i złożoność ryzyk właściwych dla dział alności
   danej grupy i przy uwzględnieniu celu stabilności finansowej.
3. Organ nadzoru może zwolnić z obowiązku przekazywania pełnego wykazu aktywów wyłącznie:

1. zakłady ubezpieczeń wykonujące działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy,
   lub zakłady reasekuracji wykonujące działalność w zakresie reasekuracji ubezpieczeń na życie, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy, których łączny udział w rynku ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy, i reasekuracji ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy, mierzony wartością rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności w ujęciu brutto, nie przekracza 20 %,
2. zakłady ubezpieczeń wykonujące działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy, lub zakłady reasekuracji wykonujące działalność w zakresie reasekuracji pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz ubezpieczeń majątkowych, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy, których łączny udział w rynku ubezpieczeń, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy, i reasekuracji ubezpiec zeń, o których mowa w dziale II
   załącznika do ustawy, mierzony wielkością przypisu składki brutt o, nie przekracza 20 % – lub ograniczyć ten obowiązek do sprawozdań rocznych.

4. Organ nadzoru klasyfikując zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji do przyznania uprawnień, o których mowa
   w ust. 1 i 3, kieruje się rozmiarem wykonywanej działalności i priorytetowo traktuje najmniejsze zakłady.
5. Organ nadzoru dokonuje oceny, czy przekazywanie informacji stanowiłoby nadmierne obciążenie w stosunku do charakteru, skali i złożoności ryzyk właściwych dla danego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, b iorąc pod uwagę co najmniej:

1. wartość przypisu składki brutto, rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i aktywów zakładu;

2. zmienność odszkodowań i świadczeń wypłacanych przez zakład;

3. ryzyko rynkowe związane z lokatami zakładu;

4. poziom koncentracji ryzyka;

5. w przypadku zakładu ubezpieczeń – łączną liczbę grup ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy, albo łączną liczbę grup ubezpieczeń, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy, na wykonywanie działal ności w których organ nadzoru wydał zezwolenie;

6. możliwy wpływ zarządzania aktywami zakładu na stabilność finansową;

7. systemy i struktury zakładu służące przekazywaniu informacji do celów nadzoru oraz zasady, o których mowa w art. 338;

8. adekwatność systemu zarządzania zakładu;

9. poziom dopuszczonych środków własnych zakładu na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności;

10. poziom dopuszczonych podstawowych środków własnych zakładu na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego ;

11. czy zak ład jest wewnętrznym zakładem ubezpieczeń lub wewnętrznym zakładem reasekuracji.
    Art. 339a. 1. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, zwolnić zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, o których mowa w art. 339 ust. 3 pkt 1 i 2, z obowiązku przedstawiania informacji, o których mowa w art. 304 rozporządzenia delego- wanego Komisji (UE) 2015/35, za okresy kwartalne, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

12. przekazywanie tych informacji za okresy kwartalne stanowiłoby nadmierne obciążenie w stosunku do charakteru, skali i złożoności ryzyk właściwych dla działalności danego zakładu;

13. informacje te są przekazywane co najmniej raz w roku.

Dziennik Ustaw – 120 – Poz. 838

2. Organ nadzoru nie może zwolnić zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, który wchodzi w skład grupy, z obo- wiązku , o którym mowa w ust. 1, chyba że dany zakład może wykazać organowi nadzoru, że przekazywanie informacji za okresy kwartalne nie jest właściwe z uwagi na charakter, skalę i złożoność ryzyk właściwych dla działalności danej grupy.
3. Organ nadzoru, k lasyfikując zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji do zwolnienia z obowiązku, o którym mowa
   w ust. 1, kieruje się rozmiarem wykonywanej przez zakład działalności i priorytetowo traktuje najmniejsze zakłady.
4. Przy wydawaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, organ nadzoru stosuje przepis art. 339 ust. 5. Art. 340. Organ nadzoru może stosować niezbędne narzędzia ilościowe służące do oceny zdolności zakładu ubezpie- czeń lub zakładu reasekuracji do poniesienia niekorzystnych skutków zdarzeń lub przyszłyc h zmian warunków gospodar- czych, które mogłyby mieć niekorzystny wpływ na ich ogólną kondycję finansową, i może wezwać zakłady do przeprowa- dzania odpowiednich testów.
   Art. 341. 1. W procesie nadzoru organ nadzoru dokonuje przeglądu i oceny strategii, proces ów i procedur sprawo - zdawczych ustanowionych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w celu zapewnienia zgodności z przepisami ustawy, a w szczególności z przepisami dotyczącymi:

1. systemu zarządzania, w tym własnej oceny ryzyka i wypłacalności;
2. rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności;
3. wymogów kapitałowych;
4. zasad inwestowania;
5. jakości i wysokości dopuszczonych środków własnych;
6. w przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują pełny albo częściow y model wewnętrzny – zgod - ności z wymogami dla pełnych i częściowych modeli wewnętrznych.

2. Przegląd i ocena, o których mowa w ust. 1, obejmują ocenę wymogów jakościowych związanych z systemem zarzą- dzania, ocenę rodzajów ryzyka, na które dany zakład ubezp ieczeń lub zakład reasekuracji jest lub może być narażony, oraz ocenę zdolności zakładu do oszacowania tego ryzyka przy uwzględnieniu warunków, w których zakład wykonuje działalność.
3. Organ nadzoru monitoruje sytuację zakładu ubezpieczeń i zakładu reasek uracji w celu wykrycia pogarszającej się kondycji finansowej zakładu oraz monitoruje proces prowadzący do naprawy sytuacji.
4. Organ nadzoru dokonuje oceny adekwatności metod i praktyk stosowanych przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji w celu określenia możliwych zdarzeń lub przyszłych zmian warunków gospodarczych, które mogłyby mieć niekorzystny wpływ na jego ogólną kondycję finansową. Organ nadzoru dokonuje oceny zdolności zakładu do poniesienia niekorzystnych skutków zdarzeń lub przyszłych z mian warunków gospodarczych.
5. Organ nadzoru przeprowadza przeglądy i oceny regularnie, dostosowując ich częstotliwość oraz zakres do charak- teru, skali i złożoności działalności danego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
   Art. 342. 1. Organ nadzo ru może przeprowadzać kontrolę działalności i stanu majątkowego zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.
6. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, organ nadzoru może przeprowadzić kontrolę działalności i stanu mająt- kowego dostawcy usług w zakresie p owierzonych, w drodze outsourcingu , czynności ubezpieczeniowych i reasekuracyj- nych oraz funkcji należących do systemu zarządzania.
7. Organ nadzoru może również:

1. przeprowadzić kontrolę dostawcy usług umiejscowionego w innym niż Rzeczpospolita Polska pań stwie członkowskim Unii Europejskiej w zakresie powierzonych przez krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji, w drodze
   outsourcingu, czynności ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz funkcji należących do systemu zarządzania;
2. powierzy ć kontrolę, o której mowa w pkt 1, organowi nadzorczemu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym umiejscowiony jest dostawca usług;
3. przeprowadzić, na wniosek organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym ma siedzibę zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji, kontrolę dostawcy usług umiejscowionego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie powierzonych mu przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny
   zakład reasekuracji, w drodze outsourcingu, czynności ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz funkcji należących do systemu zarządzania.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, organ nadzoru informuje organ nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej o zamiarze dokonani a kontroli.

Dziennik Ustaw – 121 – Poz. 838

5. Organ nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym ma siedzibę zagraniczny zakład ubezpie - czeń lub zagraniczny zakład reasekuracji, może przeprowadzić kontrolę dostawcy usług umiejscowionego na terytorium Rzeczypospolitej Pol skiej w zakresie powierzonych mu przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji, w drodze outsourcingu, czynności ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz funkcji należących do systemu zarządzania. Organ nadzorczy tego państwa in formuje organ nadzoru o zamiarze dokonania kontroli.
6. Organ nadzoru może złożyć wniosek o pomoc do EIOPA, jeżeli powiadomił organ nadzorczy państwa członkow- skiego Unii Europejskiej o zamiarze przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 3 pkt 1, a organ nadzorczy tego państwa uniemożliwia lub utrudnia organowi nadzoru jej przeprowadzenie.
   Art. 343. 1. Kontrola działalności i stanu majątkowego zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji jest przeprowa- dzana przez pracowników Urzędu tworzących zesp ół inspekcyjny, upoważnionych przez organ nadzoru, po okazaniu le gi- tymacji służbowej oraz doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli.
7. Pracownicy tworzący zespół inspekcyjny, w zakresie ustalonym w upoważnieniu organu nadzoru, mają prawo do:

1. wstępu do wszystkich pomieszczeń kontrolowanego zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji;
2. wglądu do dokumentów kontrolowanego zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji oraz żądania, na koszt zakładu, sporządzenia kopii, odpisów i wyciągów z tych do kumentów;
3. wglądu do danych zawartych w systemie informatycznym kontrolowanego zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji oraz żądania, na koszt zakładu, sporządzenia kopii lub wyciągów z tych danych, w tym w postaci elektronicznej;
4. wglądu do dokument ów pośrednika ubezpieczeniowego kontrolowanego zakładu ubezpieczeń oraz żądania, na koszt zakładu, sporządzenia kopii, odpisów i wyciągów z tych dokumentów;
5. żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień od osób pozostających w stosunku pracy, zlecenia lub inn ym stosunku praw- nym o podobnym charakterze z zakładem ubezpieczeń i zakładem reasekuracji oraz pośredników ubezpieczeniowych kontrolowanego zakładu ubezpieczeń, w tym w postaci elektronicznej;
6. żądania przygotowania niezbędnych danych, w tym w postaci el ektronicznej;
7. zabezpieczenia dokumentów i innych dowodów.

3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają pracownikom tworzącym zespół inspekcyjny swobodny do stęp do oddzielnego pomieszczenia biurowego i środków łączności.
   Art. 344. 1. W toku kontroli zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji badaniu podlega:

1. działalność zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji w zakresie zgodności z prawem, statutem, planem działalno ści, interesem ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia, oraz interesem cedentów, ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia podlegających reasekuracji, a także zdol- ność do sprawnego i efektywnego zarządzania ryzykiem w ramach systemu zarządzania zakładu;
2. stan majątkowy zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.

2. Czynności kontrolne są przeprowadzane w terminie nie dłuższym niż 60 dni, licząc od dnia rozpoczęcia kontroli.
   Art. 345. 1. Kontrolę przeprowadza zespół inspekcyjny składający się co najmniej z dwóch inspektorów.
3. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli zawiera co najmniej:

1. wskazanie podstawy prawnej;

2. oznaczenie organu nadzoru;

3. datę i miejsce wystawienia;

4. imię i nazwisko inspektora uprawnionego do wykonania kontroli oraz numer jego l egitymacji służbowej;

5. firmę lub nazwę podmiotu objętego kontrolą;

6. określenie zakresu przedmiotowego kontroli;

7. wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;

8. podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowaneg o stanowiska lub funkcji;

9. pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego podmiotu.

Dziennik Ustaw – 122 – Poz. 838

2a.48) Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, jest udzielane na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo elektro- nicznej.
2b.48) Przepisy art. 237 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
2c.48) Zespół inspekcyjny przeprowadza kontrolę po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu upoważnienia, o którym mowa w ust. 2. 3. Kontrola jest przeprowadzana w siedzibie lub w miejscu wykonywania działalności przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz w godzinach pracy lub w czasie faktycznego wykonywania działalności przez zakład.
4. W przypadku przeprowadzania, w celu weryfikacji na miejscu informacji, o których mowa w art. 410, kontroli z udziałem osób wskazanych przez organ nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej wnioskujący o jej przepro- wadzenie, w upoważnieniu, o którym mowa w ust. 2, wskazuje się także imiona i nazwiska tych osób oraz rodzaje i numery dokumentów potwierdzających ich tożsamość.
5. Do przeprowadzenia kontroli organ nadzoru może upoważ nić również osobę niebędącą pracownikiem Urzędu, dysponującą niezbędną wiedzą w zakresie objętym kontrolą. W takim przypadku w upoważnieniu, o którym mowa w ust. 2, wskazuje się także imię i nazwisko tej osoby oraz rodzaj i numer dokumentu potwierdzającego jej tożsamość.
Art. 346. 1. Inspektor podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, jeżeli ustalenia kontroli mogłyby oddziaływać na jego prawa lub obowiązki albo prawa lub obowiązki jego małżonka lub osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia lub osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli.
2. Inspektor może być wyłączony od udziału w kontroli również w razie stwierdzenia innych przyczyn, które mogłyby
wywołać wątpliwo ści co do jego bezstronności.
3. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 2, zostaną ujawnione w toku kontroli, inspektor nie podejmuje dalszych
czynności i zawiadamia o tym niezwłocznie organ nadzoru.
4. Wyłączony inspektor podejmuje jedynie czynnoś ci niecierpiące zwłoki ze względu na interes publiczny lub ważny interes zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.
5. O wyłączeniu od udziału w kontroli postanawia organ nadzoru z urzędu albo na wniosek zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji lub inspe ktora. Organ nadzoru, postanawiając o wyłączeniu inspektora, uzupełnia skład zespołu inspek cyjnego , a także zmienia odpowiednio upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz niezwłocznie doręcza upoważnienie zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracj i. 6. Z ważnych przyczyn organ nadzoru może zmienić skład osobowy zespołu inspekcyjnego także w innych przypad- kach, niż określone w ust. 1 i 2. Przepis ust. 5 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
Art. 347. 1. Ustaleń kontroli dokonuje się na podstawie do wodów.
2. Do dowodów zalicza się:

1. dokumenty;

2. dane i informacje umieszczone w systemach informatycznych zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;

3. dowody rzeczowe;

4. oświadczenia, informacje i wyjaśnienia złożone przez upoważnionych pracowników i pośredników ubezpieczeniowych
   zakładu ubezpieczeń lub upoważnionych pracowników zakładu reasekuracji;

5. oświadczenia osób trzecich;

6. opinie ekspertów;

7. wyniki oględzin;

8. inne materiały będące przedmiotem kontroli, które mogą przyczynić się do s twierdzenia stanu faktycznego w zakresie objętym kontrolą.
   2a.49) Dowody utrwalone w postaci elektronicznej doręcza się na adres do doręczeń elektronicznych.

9. Dodany przez art. 29 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

10. Dodany przez art. 29 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 123 – Poz. 838

3. Organ nadzoru przed podpisaniem protokołu, o którym mowa w art. 348 ust. 1, zapewnia zakładowi ub ezpieczeń i zakładowi reasekuracji możliwość zapoznania się materiałami będącymi dowodami, które nie zostały uzyskane w toku kontroli, oraz ustosunkowania się do nich.
4. Dowody uzyskane w toku kontroli są przechowywane w sposób uniemożliwiający dostęp do nich bez zgody inspektora kierującego zespołem inspekcyjnym.
5. Dowody zebrane w toku kontroli mogą być zabezpieczane przez:

1. oddanie na przechowanie zarządowi zakładu ubezpieczeń, zarządowi zakładu reasekuracji lub upoważnionemu przez zarząd pracownikowi zakładu za pokwitowaniem;
2. przechowanie w siedzibie zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekur acji w oddzielnym, zamkniętym i opieczętowanym pomieszczeniu;
3. zabranie z zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji za pokwitowaniem.
   Art. 348. 1.50) Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół kontroli na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo elektronicznej.

2. Protokół kontroli zawiera w szczególności:

1. nazwę i siedzibę zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji;
2. datę i numer upoważnienia do przeprowadzenia kontroli oraz jego zmiany;
3. miejsce i datę przeprowadzania czynności kontrolnych;
4. wskazanie jednostek organizacyjnych objętych kontrolą;
5. wskazanie objętych kontrolą dostawców usług, którzy wykonują, w drodze outsourc ingu, czynności, funkcje lub zadania powierzone przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;
6. imiona i nazwiska inspektorów;
7. określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
8. imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe osób składających oświadczenia oraz udzielających informacji i wyjaś - nień w toku kontroli;
9. opis dokonanych czynności oraz ustalenia stanu faktycznego;
10. wzmiankę o poinformowaniu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji o przysługujących mu prawach i obo- wiązkach ;
11. miejsce i datę sporządzenia protokołu.
    3.51) Protokół kontroli w postaci papierowej sporządza się w dwóch egzemplarzach i opatruje się podpisem własno- ręcznym inspektora kierującego zespołem inspekcyjnym lub innego inspektora wchodzącego w skład zespołu inspekcyjne go przeprowadzającego kontrolę. Protokół kontroli utrwalony w postaci elektronicznej opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym inspektora kierującego zespołem inspekcyjnym lub innego inspektora wchodzące go w skład zespołu inspekcyjnego przeprowadzającego kontrolę lub kwalifikowaną pieczęcią elektro- niczną organu nadzoru ze wskazaniem w treści pisma osoby opatrującej pismo pieczęcią.
    3a.52) Protokół kontroli utrwalony w postaci elektronicznej albo jeden z egzemplarzy protokołu sporządzonego w po- staci papierowej inspektor kierujący zespołem inspekcyjnym lub inny inspektor wchodzący w skład zespołu inspekcyjnego przeprowadzającego kontrolę przekazuje zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji.
    3b.52) Protokół kontroli utrwalony w postaci elektronicznej doręcza się na adres do doręczeń elektronicznych.

4. Osoba upoważniona przez organ zarządzający zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji potwierdza odbiór pro- tokołu kontroli na jednym egzemplarzu protokołu podpisanym przez inspektora kierującego zespołem inspekcyjnym. Osoby te parafują każdą stronę protokołu.
   4a.53) Potwierdzeniem odebrania protokołu kontroli utrwalonego w postaci elektronicznej jest dowód otrzymania, o którym mowa w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych.

50. W brzmieniu ustalonym prz ez art. 29 pkt 22 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

51. W brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 22 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

52. Dodany przez art. 29 pkt 22 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

53. Dodany przez art. 29 pkt 22 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 124 – Poz. 838

5. Jeżeli zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji odmawiają lub uchy lają się od odebrania protokołu kontroli, organ nadzoru wzywa na piśmie zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji do odebrania protokołu, wyznaczając termin nie krótszy niż 7 dni do dokonania tej czynności. W przypadku bezskutecznego upływu wyznaczonego ter minu protokół uważa się za doręczony z upływem ostatniego dnia tego terminu.
   6.54) Do protokołu kontroli utrwalonego w postaci elektronicznej przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się.
   Art. 349. 1. W protokole kontroli, po jego podpisaniu, nie dokonuje się popr awek i dopisków.
   2.55) Oczywiste omyłki pisarskie w protokole kontroli prostuje inspektor kierujący zespołem inspekcyjnym parafując sprostowania, a w przypadku protokołu kontroli utrwalonego w postaci elektronicznej ponownie opatrując ten protokół kwa- lifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym lub kwalifikowaną pieczęcią elek- troniczną organu nadzoru ze wskazaniem w treści pisma osoby opatrującej pismo pieczęcią. O sprostowaniu oczywistych omyłek pisarskich organ nadzoru in formuje zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo elektronicznej.
   3.56) Informację o sprostowaniu oczywistych omyłek pisarskich, o której mowa w ust. 2, przekazywaną przez organ nadzoru na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej, opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym lub kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną organu nadzoru ze wskazaniem w treści pisma osoby opatrującej pismo pieczęcią i doręcza się na adres do doręczeń elektronicznych.
   Art. 350. 1.57) W terminie 10 dni roboczych od dnia doręczenia protokołu kontroli zakład ubezpieczeń i zakład rease- kuracji mogą zgłosić organowi nadzoru na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo elektronicznej zastr zeżenia i uwagi do treści protokołu oraz wyjaśnienia w sprawach objętych zakresem kontroli.
   2.57) O sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń organ nadzoru informuje zak ład ubezpieczeń i zakład reasekuracji na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo elektronicznej w terminie 10 dni roboczych od dnia doręczenia zastrzeżeń.
   2a.58) Przepisy art. 237 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
6. Informacje o sposobie rozpatrzeni a zastrzeżeń dołącza się do protokołu kontroli.
   Art. 351. Do kontroli dostawców usług, którzy wykonują, w drodze outsourcingu, czynności ubezpieczeniowe i re- asekuracyjne oraz funkcje należące do systemu zarządzania powierzone przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, stosuje się odpowiednio przepisy o kontroli zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji.
   Art. 352. Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca
   2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
   Art. 353. 1. Upoważnieni pracownicy Urzędu w celu zbadania i oceny indywidualnej sprawy pojawiającej się w toku działalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji mogą przeprowadzić w tym zakładzie wizytę nadzorczą w zakre- sie spełnienia wymagań określonych w rozdziale 3 oraz wymagań dotyczących kapitałowego wymogu wypłacalności.
7. Wizyta nadzorcza może być także przeprowadzona w przypadku postępowań dotyczących zgody lub zatwierdzenia przez organ nadzoru, określonyc h w ustawie.
   Art. 354. Wizytę nadzorczą przeprowadza się w sposób niezakłócający w istotnym stopniu działalności prowadzonej przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, w szczególności terminowego wykonania ich zobowiązań wobec osób trzecich.
   Art. 355. 1. Czas trwania wizyty nadzorczej nie może być dłuższy niż miesiąc.
8. Wizyta nadzorcza rozpoczyna się w dniu, w którym nastąpiło doręczenie upoważnienia do przeprowadzenia wizyty nadzorczej zakładowi ubezpieczeń i zakładowi reasekuracji, nie wcześniej je dnak niż w dniu jej rozpoczęcia określonym w upoważnieniu do jej przeprowadzenia.
9. Za dzień zakończenia wizyty nadzorczej uważa się dzień, w którym dokonana została ostatnia czynność w ramach wizyty nadzorczej w miejscu wykonywania działalności przez zak ład ubezpieczeń i zakład reasekuracji.
   Art. 356. 1. Upoważnienia do przeprowadzenia wizyty nadzorczej udziela organ nadzoru na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo elektronicznej , wska zując w nim:59)

1. podstawę prawną;

2. Dodany przez art. 29 pkt 22 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

3. W brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 23 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

4. Dodany przez art. 29 pkt 23 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

5. W brzmieniu ustalonym prz ez art. 29 pkt 24 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

6. Dodany przez art. 29 pkt 24 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

7. Wprowadzenie do wyliczenia ze zmianą wprowadzoną przez art. 29 pkt 25 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 125 – Poz. 838

2. oznaczenie organu nadzoru;
3. datę i miejsce wystawienia;
4. imię i nazwisko inspektora uprawnionego do przeprowadzenia wizyty nadzorczej oraz numer jego legitymacji służbowej;
5. firmę (nazwę) zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji objętego wizytą nadzorczą;
6. miejs ce przeprowadzenia wizyty nadzorczej;
7. zakres przedmiotowy wizyty nadzorczej;
8. dzień rozpoczęcia wizyty nadzorczej oraz przewidywany czas jej trwania;
9. pouczenie o prawach i obowiązkach zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji objętego wizytą nad zorczą.
   1a.60) Przepisy art. 237 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

2. Zmiany dotyczące czasu trwania, przedmiotu, zakresu oraz miejsca przeprowadzenia wizyty nadzorczej wymagają odpowiedniej zmiany upoważnienia do jej przeprowadzenia.
3. Zmiana osoby upo ważnionej do przeprowadzenia wizyty nadzorczej wymaga wydania odrębnego upoważnienia.
4. W przypadku przeprowadzania, w celu weryfikacji na miejscu informacji, o których mowa w art. 410, wizyty nad- zorczej z udziałem osób wskazanych przez organ nadzorczy pa ństwa członkowskiego Unii Europejskiej wnioskujący o jej przeprowadzenie, w upoważnieniu, o którym mowa w ust. 1, wskazuje się także imiona i nazwiska tych osób oraz rodzaje i numery dokumentów potwierdzających ich tożsamość.
   Art. 357. 1. Wizyta nadzorcza jest przeprowadzana w miejscu wykonywania działalności przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji oraz w godzinach jego pracy lub w czasie faktycznego wykonywania działalności.
5. Wizytę nadzorczą przeprowadza zespół pracowników Urzędu, składający się co najmniej z dwóch osób, po okazaniu zakładowi ubezpieczeń i zakładowi reasekuracji lub osobie przez niego upoważnionej legitymacji służbowej lub dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia wizyty nadzorczej.
6. Pracownik Urzędu, po doręczeniu upoważnienia, informuje zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji o jego prawach i obowiązkach oraz poucza o skutkach prawnych utrudniania lub uniemożliwia nia przeprowadzenia czynności w ramach
   wizyty nadzorczej.
7. Do wizyty nadzorczej nie stosuje się przepisów rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
8. Do pracowników Urzędu uczestniczących w wizycie nadzorczej stosuje się odpowiednio przepis art. 346. Art. 358. 1. Pracownik Urzędu w ramach wizyty nadzorczej ma prawo wglądu do ksiąg, dokumentów, systemów infor - matycznych lub innych nośników informacji oraz żądania sporządzenia kopii, odpisów i wyciągów z badanych do kumentów.
9. Na żądanie pracownika Urzędu osoby wchodzące w skład statutowych organów zakładu ubezpieczeń i zakładu rease - kuracji lub osoby pozostające z zakładem w stosunku pracy, zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charak terze niezwłocznie sporządzają i przekazują, na koszt zakładu, kopie dokumentów lub innych nośników informacji oraz udzielają pisemnych lub ustnych wyjaśnień, w terminie określonym w żądaniu.
10. Z czynności odebrania wyjaśnień pracownicy Urzędu mogą sporządzać notatki służbowe.
11. Pracownicy Urzędu mogą żądać od zakładu ube zpieczeń i zakładu reasekuracji sporządzenia zestawień określonych danych i informacji na podstawie dokumentów i innych nośników informacji, wyznaczając odpowiedni termin ich prze - kazania.
    5.61) Zestawienia utrwalone w postaci elektronicznej, za zgodą orga nu nadzoru, doręcza się na adres do doręczeń elek- tronicznych.
    Art. 359. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zapewniają pracownikom Urzędu przeprowadzającym wizytę nadzorczą warunki do sprawnego przeprowadzenia wizyty nadzorczej.
12. Zakład ubezpiecz eń i zakład reasekuracji, w miarę możliwości, udostępniają pracownikom Urzędu posiadane urządze- nia techniczne służące usprawnieniu wykonywania czynności w ramach wizyty nadzorczej oraz oddzielne pomieszczenie z odpowiednim wyposażeniem.

60. Dodany przez art. 29 pkt 25 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

61. Dodany przez art. 29 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 126 – Poz. 838

Art. 360. Ustaleń wizyty nadzorczej dokonuje się na podstawie zebranych w toku wizyty nadzorczej:

1. dokumentów;
2. wyjaśnień udzielonych przez osoby wchodzące w skład statutowych organów zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji
   lub osoby pozostające z zakładem w stosunku pracy, zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze;
3. danych i informacji zamieszczonych w systemach informatycznych zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji;
4. dowodów rzeczowych;
5. oświadczeń osób trzecich;
6. innych materiałów, któr e mogą przyczynić się do ustalenia stanu faktycznego w zakresie objętym wizytą nadzorczą.
   Art. 361. 1. Organ nadzoru może wydawać, na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo elektronicznej, zalecenia w stosunku do zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji w celu:62)
7. zapewnienia zgodności działalności zakładu z przepisami prawa, statutu lub planem działalności;
8. zapewnienia trwałej zdolności zakładu do wykonywania zobowiązań;
9. zapobieżenia naruszaniu interesów ubezpieczających, ubezpieczo nych i uprawnionych z umów ubezpieczenia;
10. zapobieżenia naruszaniu interesów cedentów oraz ubezpieczających, ubezpieczonych lub uprawnionych z umów ubez - pieczenia podlegających reasekuracji;
11. usunięcia nieprawidłowości stwierdzonych w procesie nadzoru;
12. poprawy i wzmocnienia systemu zarządzania zakładu;
13. ograniczenia ryzyka występującego w działalności zakładu;
14. innym, określonym w ustawie.
    1a.63) Przepisy art. 237 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

2. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie wykonają w wyznaczonym terminie zaleceń, o których
   mowa w ust. 1, organ nadzoru może, w drodze decyzji, zobowiązać zakład do wykonania tych zaleceń.
   Art. 362. 1. Jeżeli zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie wyko nają w wyznaczonym terminie decyzji, o której mowa w art. 361 ust. 2, organ nadzoru może, w drodze decyzji:
   1)64) nałożyć na członka zarządu zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji karę pieniężną do wysokości 3 000 000 zło- tych;
   2)64) nałożyć na zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji karę pieniężną do wysokości 20 000 000 zł albo kwoty stano- wiącej równowartość 0,5 % składki przypisanej brutto wykazanej przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji
   w ostatnim sprawozdaniu finansow ym za rok obrotowy, zatwierdzonym przez organ zatwierdzający, jeżeli równowar- tość 0,5 % składki przypisanej brutto wykazanej przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w tym sprawozdaniu finansowym przekracza kwotę 20 000 000 zł, a w przypadku gdy za kład nie wykonywał działalności – do wysokości 100 000 złotych;

3. zawiesić w czynnościach członka zarządu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji do czasu rozpatrzenia wniosku
   o jego odwołanie na najbliższym posiedzeniu organu uprawnionego do jego od wołania;
4. wystąpić do właściwego organu zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji lub innego uprawnionego podmiotu z wnios - kiem o odwołanie członka zarządu lub odwołanie udzielonej prokury, ze wskazaniem terminu, w którym wniosek ten zostanie rozpatrzony .

2. Organ nadzoru może wobec zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji zastosować środki, o których mowa w ust. 1, również w przypadku:

1. gdy zakład wykonuje działalność z naruszeniem przepisów prawa, statutu, zawartych umów ubezpieczenia, zawartych umów reasekuracji lub planu działalności;

2. niezastosowania się do obowiązku zlecenia biegłemu rewidentowi badania sprawozdań o wypłacalności i kondycji finansowej sporządzanych przez zakład;

3. Wprowadzenie do wyliczenia w brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 27 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

4. Dodany przez art. 29 pkt 27 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

5. W brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 127 – Poz. 838

3. niezastosowania się do obowiązku zlecenia biegłemu rewidentowi badania sprawozdań finansowych sporządzanych przez zakład;
4. niezastosowania się do żądania okazania dokumentów, przekazania poświadczonych przez pracownika zakładu kopii dokumentów lub udzielenia informacji i wyjaśnień;
5. niezastosowania się do wezwania organu nadzoru do przeprowadzania przez zakład odpowiednich testów;
6. niezastosowania się do żądania zwołania walnego zgromadzenia i umieszczenia określonych spraw w porządku obrad walnego zgromadzenia zakładu;
7. niezastosowania się do wezwania, o który m mowa w art. 236;
8. niezastosowania się do wezwania do weryfikacji stosowanego modelu wewnętrznego, o którym mowa w art. 265 ust. 4;
9. niezastosowania się do żądania organu nadzoru będącego organem sprawującym nadzór nad grupą do ponownego obliczenia ka pitałowego wymogu wypłacalności grupy, o którym mowa w art. 379 ust. 4.

3. W nałożeniu kary, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie stanowi przeszkody okoliczność, że osoba, która pełniła funkcję członka zarządu, przestała pełnić tę funkcję, jeżeli osoba ta peł niła funkcję członka zarządu w okresie, w którym zalecenia lub decyzje organu nadzoru nie były przez ten zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wykonywane.
4. Zawieszenie w czynnościach, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, polega na wyłączeniu z podejmowania decyzji za zakład
   ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, w tym w zakresie jego praw i obowiązków majątkowych.
5. Przepisy ust. 1 pkt 1, 3 i 4 oraz ust. 2 stosuje się do członków rady administrującej w przypadku wykonywania działal- ności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej w formie spółki europejskiej, w której przyjęto system monistyczny.
6. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji po doręczeniu przez organ nadzoru decyzji stwierdzającej niespeł- nienie wymagań dotyczących pełnienia kluczowej funkcji dopuszcza osobę, której ta decyzja dotyczy, do pełnienia danej kluczowej funkcji, organ nadzoru może, w drodze decyzji, nałożyć na zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji karę pie- niężną do wysokości 0,5 % składki przypisanej brutto wykazanej przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w ostat- nim przedstawionym organowi nadzoru sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 280, a w przypadku gdy zakład nie wykonywał działalności lub uzyskał składkę przy pisaną brutto poniżej 2 0 mln złotych – do wysokości 10 0 000 złotych.
7. (uchylony)
   Art. 362a.65) 1. W przypadku naruszenia art. 247b ust. 1 organ nadzoru, zamiast zastosowania środków określonych w art. 362 ust. 1, może, w drodze decyzji:

1. nakazać zakła dowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji zaprzestanie działań skutkujących naruszeniem lub powstrzy - manie się od takich działań w przyszłości;
2. nałożyć na zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji karę pieniężną do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 0,5 % składki przypisanej brutto wykazanej przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w ostatnim sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, zatwierdzonym przez organ zatwierdzający, a w przypadku gdy zakład nie wykonywał działa lności albo uzyskał składkę przypisaną brutto poniżej 20 000 000 zł – do wysokości 100 000 zł, albo dwukrot- ności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia – w przypadku gdy jest możliwe ich usta- lenie;
3. nałożyć na osobę odpowiedz ialną za naruszenie, która w tym okresie pełniła obowiązki członka zarządu, karę pieniężną do wysokości 2 905 000 zł albo dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia – w przypadku gdy jest możliwe ich ustalenie.

2. W p rzypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jest jednostką dominującą albo jednostką zależną jednostki dominującej, która ma obowiązek sporządzać skonsolidowane sprawozdania finansowe zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się na podstawie przychodów netto ze sprzedaży towarów i usług oraz operacji finansowych, a w przypadku zakładu ubezpieczeń – składki przypisanej brutto, wykazanych w ostatnim rocznym skonsolidowanym sp rawozdaniu finansowym zatwierdzonym przez organ zatwier- dzający jednostki dominującej.
3. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się do członków rady administrującej w przypadku wykonywania działalności ubezpie- czeniowej lub działalności reasekuracyjnej w formie spół ki europejskiej, w której przyjęto system monistyczny.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1, są natychmiast wykonalne.

65. Dodany przez art. 14 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 20.

Dziennik Ustaw – 128 – Poz. 838

5. Organ nadzoru przekazuje do publicznej wiadomości informacje o treści rozstrzygnięcia, o którym mowa w ust. 1, rodzaju i charakterze naruszenia, imieniu i nazwisku osoby fizycznej lub firmie (nazwie) podmiotu, na który została nało- żona sankcja.
6. Informacje, o których mowa w ust. 5, dotyczące imienia i nazwiska osoby, na którą została nałożona sankcja, organ nadzoru udostępnia na stro nie internetowej przez okres 5 lat, licząc od dnia ich udostępnienia.
   Art. 363. 1. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, zakazać zakładowi ubezpieczeń i zakładowi reasekuracji planowa- nego outsourcingu funkcji należących do systemu zarządzania oraz podstawo wych lub ważnych czynności, a także istotnej zmiany takiej umowy outsourcingu, w przypadku stwierdzenia, że wykonywanie tych funkcji i czynności mogłoby odbywać się z naruszeniem warunków, o których mowa w art. 73–77.
7. Organ nadzoru może, w drodze decyzj i, nakazać zakładowi ubezpieczeń i zakładowi reasekuracji rozwiązanie w wy- znaczonym terminie umowy outsourcingu w przypadku stwierdzenia, że wykonywanie funkcji należących do systemu zarzą- dzania oraz podstawowych lub ważnych czynności odbywa się z naruszen iem warunków, o których mowa w art. 73–77.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się przewidzianych w umowie outsourcingu ograniczeń w zakre- sie możliwości i terminów jej rozwiązywania lub wypowiadania.
9. W przypadku zawarcia umowy outsourcin gu z naruszeniem zakazu, o którym mowa w ust. 1, albo nierozwiązania umowy outsourcingu w wyznaczonym terminie, o którym mowa w ust. 2, organ nadzoru może nałożyć kary pieniężne, o których mowa w art. 362 ust. 1 pkt 1 i 2. Art. 364. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji zawiadamiają organ nadzoru o terminie walnego zgromadzenia zakładu, w terminie 7 dni przed dniem posiedzenia, a w przypadku nadzwyczajnego walnego zgromadzenia – niezwłocznie po powzięciu informacji o zwołaniu walnego zgromadzenia.
10. Organ nadzoru może delegować swojego przedstawiciela do udziału w posiedzeniu walnego zgromadzenia zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
11. Przedstawiciel organu nadzoru może zabierać głos we wszystkich sprawach na walnym zgromadzeniu zakładu ubez- pieczeń lub zakładu reasekuracji.
12. Organ nadzoru może żądać od organów zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji zwołania, w określonym ter - minie, walnego zgromadzenia zakładu lub umieszczenia określonych spraw w porządku obrad najbliższego walnego zgr o- madzenia. W przypadku żądania zwołania walnego zgromadzenia zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji organ nad - zoru może wskazać sposób zwołania walnego zgromadzenia, zgodny z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, o raz dzień jego odbycia.
13. Jeżeli w terminie 14 dni od dnia przedstawienia żądania, o którym mowa w ust. 4, walne zgromadzenie zakładu ubez - pieczeń lub zakładu reasekuracji nie zostanie zwołane w terminie określonym przez organ nadzoru lub określone sprawy nie zostaną umieszczone w porządku obrad najbliższego walnego zgromadzenia, organ nadzoru zwołuje walne zgromadzenie zakładu lub umieszcza określo ne sprawy w porządku obrad najbliższego walnego zgromadzenia. Koszty zwołania i odbycia walnego zgromadzenia ponosi zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji.
14. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 i 5, organ nadzoru deleguje swoje go przedstawiciela do udziału w walnym zgromadzeniu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
    Art. 365. 1. Organ nadzoru może wydawać rekomendacje skierowane do zakładów ubezpieczeń i zakładów rease - kuracji:

1. w zakresie niezbędnym do realizacji wytyc znych i zaleceń EIOPA wydawanych na podstawie art. 16 rozporządze- nia 1094/2010;
2. w celu:
   a) zapewnienia zgodności działalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji z przepisami prawa,
   b) zapobieżenia naruszaniu interesów ubezpieczających, ubezpie czonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia,
   c) ograniczenia ryzyka występującego w działalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji,
   d) zapewnienia trwałej zdolności zakładu ubezpieczeń do wykonywania zobowiązań.

2. Organ nadzoru przeprowadza k onsultacje projektu rekomendacji z zainteresowanymi podmiotami i instytucjami.

3. Organ nadzoru dokonuje oceny przewidywanych skutków społeczno -gospodarczych związanych z rekomendacjami oraz opracowuje projekt rekomendacji. Przedstawienie tej oceny stanow i odrębną część projektu rekomendacji.

Dziennik Ustaw – 129 – Poz. 838

4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, które nie stosują się do rekomendacji organu nadzoru, o których mowa
   w ust. 1 pkt 1, ani nie zamierzają się do nich zastosować, informują o tym organ nadzoru. Organ nadzoru ujawnia otrzymaną informację.
5. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, które nie stosują się do rekomendacji organu nadzoru, o których mowa
   w ust. 1 pkt 2, ani nie zamierzają się do nich zastosować, informują organ nadzoru, w jaki sposób zamierzają os iągnąć cele, dla realizacji których organ nadzoru wydał rekomendacje. Organ nadzoru ujawnia otrzymaną informację.
   Art. 366. 1. (uchylony)
6. Organ nadzoru wprowadza zakazy lub ograniczenia, o których mowa w art. 17 rozporządzenia Parlamentu Europe j- skiego i Rady (UE) nr 1286/2014 z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (PRIIP) (Dz. Urz. UE L 352 z 09.12.2014, str . 1, z późn. zm.66)), w drodze decyzji.
7. Do decyzji, o których mowa w ust. 2, przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania admini- stracyjnego stosuje się odpowiednio.
8. Decyzje, o których mowa w ust. 2, podlegają ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego. Informacje o ich wydaniu organ nadzoru przekazuje niezwłocznie do publicznej wiadomości za pośrednictwem agencji informacyjnej, o której mowa w art. 58 ust. 1 ustawy o ofercie publicznej67).
9. (uchylony)
   6.68) W przypadku naruszenia zakazów lub ograniczeń, o których mowa w art. 16 lub art. 17 rozporządzenia, o którym mowa w ust. 2, organ nadzoru może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości nieprzekraczającej:

1. w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej:
   a) kwoty 21 569 000 złotych lub 3 % przychodów netto ze sprzedaży towarów i usług oraz operacji finansowych, a w przypadku zakładu ubezpieczeń – 3 % składki przypisanej brutto, wykazanych w ostatnim sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, zatwierdzonym przez organ zatwierdzający, lub
   b) trzykrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia – w przypadku gdy jest moż- liwe ich ustalenie;

2. w przypadku osoby fizycznej:
   a) kwoty 3 019 660 złotych lub
   b) trzykrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia – w przypadku gdy jest moż- liwe ich ustalenie.
   7.68) W przypadku gdy osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, o której mowa w ust. 6 pkt 1, jest jednostką dominującą albo jednostką zależną jednostki dominującej, która ma obowiązek sporządzać skonsolidowane sprawozdania finansowe, zgodnie z przepisami o rachunkowości, karę pieniężną, o której mo wa w ust. 6 pkt 1, ustala się na podstawie przychodów netto ze sprzedaży towarów i usług oraz operacji finansowych, a w przypadku zakładu ubezpieczeń – składki przypisanej brutto, wykazanych w ostatnim rocznym skonsolidowanym sprawozdaniu finan- sowym zatwie rdzonym przez organ zatwierdzający jednostki dominującej.
   8.68) Organ nadzoru, nakładając karę pieniężną, o której mowa w ust. 6, uwzględnia okoliczności, o których mowa w art. 25 rozporządzenia, o którym mowa w ust. 2. Art. 366a. W przypadku gdy organ nadzorczy z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym ma siedzibę zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji wykonujący działalnoś ć na terytorium Rzeczypospoli- tej Polskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, cofnie temu zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działa lności rease- kuracyjnej, organ nadzoru, w drodze decyzji, na wniosek tego organu nadzorczego, ogranicza lub zakazuje swobodnego rozporządzania aktywami takiego zagranicznego zakładu umiejscowionymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wska- zanymi we wnios ku tego organu nadzorczego.

3. Zmiana wymienionego rozporządzenia została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 354 z 23.12.2016, str. 35.

4. Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentó w finansowych do zor ganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych .

5. Dodany przez art. 29 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 130 – Poz. 838

Art. 367. 1. Organ nadzoru informuje Komisję Europejską, EIOPA oraz organy nadzorcze innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej o:

1. udzieleniu zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowe j krajowemu zakładowi ubezpieczeń będącemu jednostką zależną jednostki dominującej mającej siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Euro- pejskiej;
2. udzieleniu zezwolenia na wykonywanie działalności reasekuracyjnej krajowemu zakładowi reas ekuracji będącemu jednostką zależną jednostki dominującej mającej siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Euro - pejskiej;
3. bezpośrednim lub pośrednim nabyciu albo objęciu akcji lub praw z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowe go zakładu reasekuracji przez podmiot mający siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej , jeżeli wskutek nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji staje się jednostką zal eżną tego podmiotu.

2. Organ nadzoru wraz z informacją, o której mowa w pkt 1 i 2, przekazuje informacje o strukturze danej grupy.
   Art. 368. Organ nadzoru informuje Komisję Europejską i EIOPA o trudnościach, na które w państwach niebędących państwami człon kowskimi Unii Europejskiej napotykają krajowe zakłady ubezpieczeń lub krajowe zakłady reasekuracji, które zamierzają wykonywać lub wykonują działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną na terytorium tych państw.
   Art. 369. Organ nadzoru corocznie informuj e EIOPA o:

1. średnim narzucie kapitałowym nałożonym na zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji oraz o rozkładzie nałożonych w poprzednim roku narzutów kapitałowych, obliczonych jako procent kapitałowego wymogu wypłacalności, wykaza- nych odrębnie dla:
   a) zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji,
   b) zakładów ubezpieczeń wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy,
   c) zakładów ubezpieczeń wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy,
   d) zakładów reasekuracji;
2. udziale narzutów kapitałowych nałożonych przez organ nadzoru zgodnie z art. 270 ust. 1 pkt 1–3 – w odniesieniu do każdej z informacji określonych w pkt 1 lit. a–d;
3. liczbie zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji korzystających z ograniczenia obowiązku regularnego przeka- zywania danych i informacji do organu nadzoru oraz o liczbie zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji korzys - tających ze zwolnienia z obowiąz ku przekazywania pełnego wykazu aktywów, o którym mowa w art. 339 ust. 1, wraz z wartością ich wymogów kapitałowych, przypisu składki brutto, rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i aktywów, mierzonych odpowiednio jako procent łączne j wartości wymogów kapitałowych, przypisu składki brutto, rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności oraz aktywów zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wykonujących działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. liczbie gr up korzystających z ograniczenia obowiązku regularnego przekazywania danych i informacji do organu nadzoru będącego organem sprawującym nadzór nad grupą oraz o liczbie grup korzystających ze zwolnienia z obowiązku prze- kazywania pełnego wykazu aktywów do o rganu nadzoru będącego organem sprawującym nadzór nad grupą, wraz z wartością ich wymogów kapitałowych, przypisu składki brutto, rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i aktywów, mierzonych odpowiednio jako procent łącznej wartości wy mogów kapitałowych, przypisu składki brutto, rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności oraz aktywów wszystkich grup.
   Art. 370. 1. Organ nadzoru przekazuje organom nadzorczym innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Euro pejskiej niezbędne informacje dotyczące umów koasekuracji i współpracuje z nimi w zakresie nadzoru nad takimi umowami.

2. Organ nadzoru współpracuje również z organami nadzorczymi innych niż Rzeczpospolita Polska państw człon - kowskich Unii Europejskiej i Komisją Europejską w zakresie prawidłowego rozwoju praktyki koasekuracyjnej w Unii Euro - pejskiej.

Dziennik Ustaw – 131 – Poz. 838

Art. 371. 1. Organ nadzoru udostępnia pod jednym adresem elektronicznym, w jednolitym formacie:

1. teksty aktów prawnych w zakresie działalności ubezpieczenio wej i reasekuracyjnej;
2. informacje określające podstawowe kryteria i metody stosowane w nadzorze, w szczególności niezbędne narzędzia ilościowe służące do oceny zdolności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji do poniesienia niekorzystnych skutków zdarzeń lub przyszłych zmian warunków gospodarczych, które mogłyby mieć niekorzystny wpływ na ich ogólną kondycję finansową;
3. zbiorcze dane statystyczne dotyczące głównych aspektów stosowania nadzoru ostrożnościowego;
4. informacje określające sposób, w jaki Rzeczpospolita Polska skorzystała z możliwości wyboru opcji przewidzianych w dyrektywie 2009/138/WE;
5. informacje określające cele nadzoru oraz jego główne funkcje i działania;
6. rekomendacje organu nadzoru.

2. Informacje, rekomendacje i dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2–6, podlegają aktualizacji.
   Art. 372. 1. Członkowie organu nadzoru, pracownicy Urzędu, osoby wykonujące pracę w Urzędzie na podstawie umowy o dzieło, umowy zlecenia albo innych umów cywilnoprawnych, osoby posiadające od organu nadzo ru umocowanie do wykonywania obowiązków wynikających z prowadzonego postępowania naprawczego lub likwidacyjnego, a także osoby
   upoważnione do przeprowadzenia kontroli albo wizyty nadzorczej, są obowiązani do nieujawniania osobom nie upoważ- nionym informac ji, z którymi zapoznały się w trakcie wykonywania swoich obowiązków wynikających z ustawy, z wyjąt - kiem informacji uniemożliwiających rozpoznanie pojedynczego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.
3. Do przestrzegania tajemnicy, o której mowa w ust. 1, są również obowiązane inne osoby, którym udostępniono informacje objęte tą tajemnicą, chyba że na ich ujawnienie zezwalają przepisy ustawowe.
4. Naruszenia tajemnicy, o której mowa w ust. 1, nie stanowi złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia prze- stępstwa oraz udzielanie informacji lub przekazywanie dokumentów w wykonaniu obowiązku lub uprawnienia wynikają- cego z odrębnych przepisów.
   Rozdział 15
   Nadzór nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji w grupach
   Art. 373. 1. Przepisy ustawy określające zasady sprawowania nadzoru nad zakładami ubezpieczeń i zakładami re ase- kuracji, rozpatrywanymi indywidualnie, stosuje się do nadzoru nad grupą, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
5. W przypadku, gdy dany podmiot j est jednostką dominującą, jednostką zależną albo podmiotem posiadającym udzia ły kapitałowe w innym podmiocie w związku z oceną organu nadzoru, o której mowa odpowiednio w art. 3 ust. 1 pkt 14 albo ust. 6, i ma to wpływ na zastosowanie nadzoru nad grupą lub jego zakres, organ nadz oru informuje o dokonaniu takiej oceny na piśmie podmiot stojący na czele grupy. W takim przypadku przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do pod- miotów wchodzących w skład grupy, od dnia doręczenia takiej informacj i podmiotowi stojącemu na jej czele.
   Art. 374. 1. Nadzór nad grupą ma zastosowanie do:

1. zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w przynajmniej jednym zakładzie ubezpieczeń, zakładzie reasekuracji, zakładzie ubezpiecz eń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkow- skim Unii Europejskiej lub zakładzie reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej;

2. zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, którego jednostką dominującą j est dominujący podmiot ubezpiecze- niowy mający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub dominujący podmiot nieregulo- wany mający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej;

3. zakładu ubezpieczeń lub zakładu re asekuracji, którego jednostką dominującą jest dominujący podmiot ubezpiecze- niowy mający siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub dominujący podmiot nieregulowany mający siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub zakład ubez - pieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej albo zakład reasekuracji z siedzibą
   w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej;

4. zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasek uracji, którego jednostką dominującą jest mieszany dominujący podmiot ubez pie- czeniowy.

Dziennik Ustaw – 132 – Poz. 838

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 w:

1. pkt 1 i 2 – nadzór nad grupą jest sprawowany zgodnie z przepisami art. 378–415;
2. pkt 3 – nadzór nad grupą jest sprawow any zgodnie z przepisami art. 416–418;
3. pkt 4 – nadzór nad grupą jest sprawowany zgodnie z przepisem art. 419.

3. W przypadku gdy organ nadzoru nie jest organem sprawującym nadzór nad grupą, organ nadzoru współpracuje z organem sprawującym nadzór nad gru pą oraz innymi zainteresowanymi organami nadzorczymi, w tym uczestniczy w kon- sultacjach.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, jeżeli zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym
   zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający ud ziały kapitałowe w innym zakładzie lub dominujący podmiot ubezpiecze- niowy mający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub dominujący podmiot nieregulowany mający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej jes t podmiotem powiązanym podmiotu regulo- wanego lub dominującego podmiotu nieregulowanego, podlegających nadzorowi uzupełniającemu zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakła dami reaseku- racji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego, albo sam jest podmiotem regulowanym lub dominującym podmiotem nieregulowanym, podlegającym nadzorowi uzupełniającemu zgo dnie z tą ustawą, organ nadzoru będący organe m sprawującym nadzór nad grupą, po przeprowadzeniu konsultacji z innymi zainteresowanymi organami nadzorczymi, może, w drodze decyzji, rozstrzygnąć o niesprawowaniu nadzoru w zakresie koncentracji ryzyka, o którym mowa w art. 401, lub nadzoru w zakresie transakcji wewnątrz grupy, o którym mowa w art. 402, lub obu tych rodzajów
   nadzoru, na poziomie danego zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu rease- kuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakła dzie lub danego dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub danego dominującego podmiotu nieregulowanego.
5. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może, w drodze decyzji, rozstrzygnąć o nieobejmo- waniu danego podmiotu nadzorem nad grupą, jeżeli:

1. siedziba podmiotu mieści się w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, w którym istnieją przeszkody prawne w przekazywaniu niezbędnych informacji;
2. podmiot mający zostać objęty nadzorem nad grupą nie posiada istotnego zna czenia dla celów nadzoru nad grupą;
3. objęcie podmiotu nadzorem nad grupą byłoby niewłaściwe lub wprowadzałoby w błąd w zakresie celów nadzoru nad grupą.

6. W przypadku gdy kilka podmiotów wchodzących w skład grupy, które mogłyby nie zostać objęte nadzore m nad grupą ze względu na brak istotnego znaczenia dla celów nadzoru nad grupą, posiada łącznie istotne znaczenie dla celów nadzoru nad grupą, w stosunku do podmiotów takich nie może być wydana decyzja, o której mowa w ust. 5.

7. Organ nadzoru będący organ em sprawującym nadzór nad grupą przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 5, przeprowadza konsultacje z zainteresowanymi organami nadzorczymi, jeżeli decyzja ma być wydana z przyczyn, o których mowa w ust. 5 pkt 2 lub 3.

8. Jeżeli organ sprawujący nadzór nad grupą nie obejmie nadzorem nad grupą krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji z przyczyn, o których mowa w ust. 5 pkt 2 lub 3, organ nadzoru może zwrócić się do pod- miotu stojącego na czele grupy o udzielenie in formacji mogących ułatwić nadzór sprawowany nad danym zakładem ubez- pieczeń lub zakładem reasekuracji.

9. W przypadku gdy dominujący podmiot nieregulowany podlega przepisom państwa niebędącego państwem człon - kowskim Unii Europejskiej, równoważnym do przepis ów dyrektywy 2009/138/WE oraz dyrektywy 2002/87/WE Parla mentu
   Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego, i zmieniającej dyrektywy Rady 73/239/EWG, 79/267/EWG, 92/49/EWG, 92/96/EWG, 93/6/EWG i 93/22/EWG oraz dyrektywy 98/78/WE i 2000/12/WE Parlamentu Europej- skiego i Rady ( Dz. Urz. UE L 35 z 11.02.2003, s. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie spec jalne, rozdz. 6, t. 4, s. 340, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą 2002/87/WE ”, w szczególności w zakresie nadzoru bazującego na ocenie ryzyka, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, po przeprowadzeniu konsultacji z innymi zainteresow anymi organami nadzorczymi, może, w drodze decyzji, rozstrzygnąć o stosowaniu jedynie stosownych prze pisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji
   i firmami in westycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego do tego dominującego podmiotu nieregulowanego .

Dziennik Ustaw – 133 – Poz. 838

10. W przypadku gdy dominujący podmiot nieregulowany podlega przepisom państwa niebędącego państwem człon - kowskim Unii Europejskiej, równoważnym do pr zepisów dyrektywy 2009/138/WE oraz dyrektywy Parlamentu Europej- skiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działal- ności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi, zmieniające j dyrektywę 2002/87/WE i uchylającej dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz. Urz. UE L 176 z 27.06.2013, str. 338, z późn. zm.69)) i przepisów rozporzą- dzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ost rożnościo- wych dla instytucji kredytowych oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 176 z 27.06.2013, str. 1, z późn. zm.70)), w szczególności w zakresie nadzoru bazującego na ocenie ryzyka, organ nadzoru będący organem sprawującym n adzór nad grupą, w porozumieniu z organem odpowiedzialnym za nadzór skonsolidowany w sektorze ban- kowym i w sektorze usług inwestycyjnych, może, w drodze decyzji, rozstrzygnąć o stosowaniu jedynie przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupe łniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego, dotyczących najistotniejszego sek- tora w konglomeracie finansowym, o którym mowa w art. 6 ust. 6 tej ustawy.
11. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/201 0 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Euro pejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji
    nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE ( Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.20 10, s. 12, z późn. zm.) i EIOPA
    o rozstrzygnięciach, o których mowa w ust. 9 i 10. Art. 375. 1. Jeżeli krajowy zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, krajowy zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, dominujący podmiot ubezpieczeniowy mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolite j Polskiej lub dominujący podmiot nieregulowany mający siedzibę na terytorium Rzeczy pospo- litej Polskiej, o których mowa w art. 374 ust. 1 pkt 1 i 2, jest jednostką zależną zakładu ubezpieczeń, zakładu reaseku racji, dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu nieregulowanego, który ma siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przepisy art. 378–415 stosuje się odpowiednio wyłącznie na poziomie zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, dominującego podmiotu ubezp ieczeniowego lub dominującego podmiotu nieregulowa- nego, będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej.
12. Jeżeli krajowy zakład ubezpieczeń, krajowy zakład reasekuracji, dominujący podmiot ubezpieczeniowy mający sie - dzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub dominujący podmiot nieregulowany mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej i jest jednocześ nie jednostką zależną podmi otu podlegającego nadzorowi uzupełniającemu zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwes tycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może, w drodze decyzji, po przeprowadzeniu konsultacji z innymi zaintere sowanymi organami nadzorczymi z innych niż Rzecz - pospolita Polska państw członkowskich Unii Europejs kiej, rozstrzygnąć o niesprawowaniu nadzoru w zakresie koncentracji ryzyka, o którym mowa w art. 401, lub nadzoru w zakresie transakcji wewnątrz grupy, o którym mowa w art. 402, lub obu tych rodzajów nadzoru, na poziomie podmiotu będącego jednostką dominuj ącą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej.
    Art. 376. 1. W przypadku gdy podmiot będący jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Euro - pejskiej krajowego zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, k rajowego zakładu reaseku - racji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, dominującego podmiotu ubezpieczeniowego mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub dominującego podmiotu nieregulowanego mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ma siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru, po przeprowadzeniu konsultacji z organem sprawującym nadzór nad grupą oraz jednostką dominującą naj - wyższego szczebla na poziomi e Unii Europejskiej, może, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, rozstrzygnąć o objęciu nadzorem nad grupą zakładu ubezpieczeń będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym, zakładu reasekuracji będącego jednostką dominującą na jwyższego szczebla na poziomie krajowym, dominującego podmiotu ubezpieczeniowego będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym lub dominującego podmiotu nieregulowanego będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomi e krajowym.

69. Zmiany wymienio nej dyrektywy zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 208 z 02.08.2013, str. 73, Dz. Urz. UE L 60 z 28.02.2014, str. 34, Dz. Urz. UE L 173 z 12.06.2014, str. 190, Dz. Urz. UE L 337 z 23.12.2015, str. 35, Dz. Urz. UE L 20 z 25.01.2017, str. 1, Dz. Urz. UE L 156 z 19.06.2018, str. 43, Dz. Urz. UE L 150 z 07.06.2019, str. 253, Dz. Urz. UE L 314 z 05.12.2019, str. 64, Dz. Urz. UE L 203 z 26.06.2020, str. 95, Dz. Urz. UE L 212 z 03.07.2020, str. 20 oraz Dz. Urz. UE L 68 z 26.02.2021, str. 14.

70. Zmiany wymienionego ro zporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 208 z 02.08.2013, str. 68, Dz. Urz. UE L 321 z 30.11.2013, str. 6, Dz. Urz. UE L 11 z 17.01.2015, str. 37, Dz. Urz. UE L 171 z 29.06.2016, str. 153, Dz. Urz. UE L 20 z 25.01.2017, str. 4, Dz. Urz. UE L 310 z 25.11.2017, str. 1, Dz. Urz. UE L 345 z 27.12.2017, str. 27, Dz. Urz. UE L 347 z 28.12.2017, str. 1, Dz. Urz. UE L 111 z 25.04.2019, str. 4, Dz. Urz. UE L 150 z 07.06.2019, str. 1, Dz. Urz. UE L 183 z 09.07.2019, str. 14, Dz. Urz. UE L 314 z 05.12.2019, str. 1, Dz. Urz. UE L 328 z 18.12.2019, str. 1, Dz. Urz. UE L 204 z 26.06.2020, str. 4, Dz. Urz. UE L 84 z 11.03.2021, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 116 z 06.04.2021, str. 25.

Dziennik Ustaw – 134 – Poz. 838

2. Organ nadzoru wyjaśnia objęcie nadzorem nad grupą podmiotów, o których mowa w ust. 1, organowi sprawującemu nadzór nad grupą oraz podmiotowi będącemu jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej.
3. Organ nadzoru b ędący organem sprawującym nadzór nad grupą powiadamia kolegium organów nadzoru o decyzji, o której mowa w ust. 1, zgodnie z art. 405 ust. 1 pkt 1.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, przepisy art. 378–415 stosuje się odpowiednio do pod miotu będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym, z zastrzeżeniem ust. 5–11.
5. Organ nadzoru może ograniczyć nadzór nad grupą podmiotu będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym do nadzoru nad:

1. wypłacalnością grupy, o którym mowa w art. 378–400, lub
2. koncentracją ryzyka na poziomie grupy oraz transakcjami wewnątrz grupy, o którym mowa w art. 401 i art. 402, lub
3. zarządzaniem ryzykiem i kontrolą wewnętrzną w grupie, o którym mowa w art. 403.

6. W przypadku gdy organ nadzoru w odniesieniu do podmiotu będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym sprawuje nadzór nad wypłacalnością grupy:

1. obowiązek stosowania metody obliczania wypłacalności na poziomie grupy, wskazanej przez organ sprawujący nad zór nad grupą w odniesieniu do podmiotu będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Euro- pejskiej, jest uznawany za rozstrzygający i metoda ta jest stosowana;
2. jeżeli podmiot będący jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej uzyskał zezwolenie na stosowanie modelu wewnętrznego do obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności grupy oraz kapitałowych wymogów wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wchodzących w skład grupy, decyzja ta jest uznawana za rozstrzygającą i jest stosowana przez organ nadzoru.

7. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że profil ryzyka podmiotu będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym istotnie odbiega od założeń stanowiących podstawę modelu wewnętrznego zatwierdzonego na poziomie Unii Europejskiej, może, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, do czasu uwzględnienia zastrzeżeń organu nadzoru przez dany podmiot:

1. nałożyć narzut kapitałowy na kapitałowy wymóg wypłacalności grupy tego podmiotu wynikający z zastosowania modelu
   wewnętrznego lub
2. zobowiązać podmiot do obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności grupy według formuły standardowej, jeżeli nałożenie narzutu kapitałowego nie byłoby właściwe.

8. Organ nadzoru wyjaśnia decyzję, o której mowa w ust. 7, organowi sprawującemu nadzór nad grupą.

9. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą powiadamia kolegium organów nadzoru o decyzji, o której mowa w ust. 7, zgodnie art. 405 ust. 1 pkt 1.

10. Jeżeli organ nadzoru sprawuje nadzór nad wypłacalnością grupy, o którym mowa w art. 378–400, w odniesieniu do podmiotu będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym, podmiot ten nie może złożyć wniosku o zezwolenie na objęcie jednostek zależnych przepisami art. 397 i art. 398.

11. Organ nadzoru nie może objąć nadzorem nad grupą zakładu ubezpieczeń będącego jednostką dominującą naj - wyższego szczebla na poziomie krajowym, zakładu reasekuracji będącego jedn ostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym, dominującego podmiotu ubezpieczeniowego będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym lub dominującego podmiotu nieregulowanego będącego jednostką dominującą najwyższego szcze bla na poziomie krajowym, w przypadku gdy zakład ubezpieczeń, zakład reasekuracji, dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany jest jednostką zależną podmiotu będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej, który uzyskał zezwolenie na objęcie danej jednostki zależnej przepisami art. 397 i art. 398. Art. 377. 1. Organ nadzoru może zawierać porozumienia z organami nadzorczymi z innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europe jskiej, w których jest obecny inny podmiot powiązany będący jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym, w celu sprawowania nadzoru nad grupą na poziomie podgrupy obejmującej kilka państw członkowskich Unii Europejskiej.

12. W przypadku g dy podmiot powiązany będący jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym jest jednocześnie jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie podgrupy, organ nadzoru sprawuje nadzór nad grupą na poziomie podgrupy obejmującej kilka pańs tw członkowskich Unii Europejskiej.

Dziennik Ustaw – 135 – Poz. 838

3. W przypadku gdy podmiot powiązany będący jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym nie jest jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie podgrupy, organ nadzoru nie sprawuje nadzoru nad g rupą na poziomie zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu nieregulowanego, będącego jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie krajowym obecnego w pań- stwie członkowskim Unii Eur opejskiej innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym ma siedzibę jed nostka dominująca najwyższego szczebla na poziomie podgrupy.
4. Organ nadzoru wyjaśnia zawarte porozumienie, o którym mowa w ust. 1, organowi sprawującemu nadzór nad gru pą oraz podmiotowi będącemu jednostką dominującą najwyższego szczebla na poziomie Unii Europejskiej.
5. W przypadku gdy organ nadzoru jest organem sprawującym nadzór nad grupą, organ nadzoru powiadamia kolegium organów nadzoru o porozumieniu, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z art. 405 ust. 1 pkt 1.
6. Przepisy art. 376 ust. 5–11 dotyczące jednostki dominującej najwyższego szczebla na poziomie krajowym stosuje się odpowiednio.
   Art. 378. 1. Nadzór nad wypłacalnością grupy jest sprawowany zgodnie z ust. 2 i 3 oraz art. 403–415.
7. W przypadku, o którym mowa w art. 374 ust. 1 pkt 1, zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie zapewnia w ramach grupy stałą do stęp- ność dopuszczonych środków własnych w wysokości równej co najmniej kapitałowemu wymogowi wypłacalności grupy,
   obliczonemu zgodnie z art. 380–393.
8. W przypadku, o którym mowa w art. 374 ust. 1 pkt 2, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, którego jednost ką dominującą jest dominujący podmiot ubezpieczeniowy mający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Euro - pejskiej lub dominujący podmiot nieregulowany mający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zapewnia w ramach grupy stałą dostępność dopuszczonych środków własnych w wysokości nie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności grupy, obliczony zgodnie z art. 394.
9. Spełnienie wymogów, o których mowa w ust. 2 i 3, podlega nadzorowi sprawowanemu przez organ na dzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą zgodnie z art. 404–415. Przepisy art. 310 i art. 312 ust. 1–11 stosuje się odpowiednio.
10. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiada jący udziały kapitałowe w innym zakładzie stwierdzi i poinformuje organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, że grupa nie spełnia kapitałowego wymogu wypłacalności lub istnieje ryzyko wystąpienia takiej niezgod- ności w ciągu najbliższych 3 miesięcy, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą informuje o tym pozostałe organy nadzorcze należące do kolegium organów nadzoru. Kolegium organów nadzoru dokonuje analizy sytuacji finansowej grupy.
    Art. 379. 1. Zakład ubezpieczeń posiada jący udziały kapitałowe w innym zakładzie, zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, dominujący podmiot ubezpieczeniowy oraz dominujący podmiot nieregulowany doko nują obliczeń, o których mowa w art. 378 ust. 2 i 3, co najmniej raz w roku.
11. Dane do obliczeń oraz wyniki obliczeń są przekazywane organowi nadzoru będącemu organem sprawującym nadzór nad grupą:

1. w przypadku gdy podmiotem stojącym na czele grupy jest zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji – przez zakład ubezpie czeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie;
2. w przypadku gdy podmiotem stojącym na czele grupy nie jest zakład ubezpieczeń ani zakład reasekuracji – przez dominujący podm iot ubezpieczeniowy albo przez dominujący podmiot nieregulowany albo przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wchodzący w skład grupy wyznaczony przez organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą po przeprowadzeniu konsultacji z zainte resowanymi organami nadzorczymi i podmiotem stojącym na czele grupy.

3. Zakład ubezpieczeń, zakład reasekuracji, dominujący podmiot ubezpieczeniowy oraz dominujący podmiot nie regu- lowany monitorują kapitałowy wymóg wypłacalności grupy w sposób ciągły. Jeże li profil ryzyka grupy znacząco odbiega od założeń stanowiących podstawę kapitałowego wymogu wypłacalności grupy wykazanego w ostatnich przekazanych na poziomie grupy do organu nadzoru, zgodnie z ust. 2, danych i informacjach, podmiot, o którym mowa w ust. 2, bezzwłocz- nie dokonuje ponownego obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności grupy i informuje organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą o wyniku obliczeń.

4. W przypadku gdy istnieją podstawy, by przypuszczać, że profil ryzyka grupy uległ znaczącej zmianie od dnia, na który obliczono kapitałowy wymóg wypłacalności grupy wykazany w ostatnich przekazanych na poziomie grupy do organu nadzoru, zgodnie z ust. 2, danych i informacjach, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór n ad grupą może za- żądać, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, ponownego obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności grupy.

Dziennik Ustaw – 136 – Poz. 838

Art. 380. 1. Wypłacalność grupy zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu
reasekuracji po siadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie jest obliczana przy zastosowaniu metody opierającej się na danych skonsolidowanych.
2. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może, p o przeprowadzeniu konsultacji z zaintere - sowanymi organ ami nadzorczymi i z podmiotem stojącym na czele grupy, nałożyć na podmiot stojący na czele grupy, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, obowiązek stosowania metody odliczeń i agregacji lub kombinacji tej metody oraz
metody, o której mowa w ust. 1, jeżel i stosowanie wyłącznie metody, o której mowa w ust. 1, nie byłoby właś ciwe.
Art. 381. 1. Przy obliczaniu wypłacalności grupy zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakła- dzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie uwzględnia proporcje posiadanych udziałów kapitałowych w innych zakładach ubezpieczeń lub zakładach reasekuracji będących podmiotami powiązanymi tego zakładu.
2. Przez proporcję posiadanych udziałów kapitałowych w danym zakładzie będącym podmiot em powiązanym należy rozumieć:

1. wskaźnik procentowy stosowany do sporządzenia danych skonsolidowanych – w przypadku gdy stosowana jest metoda opierająca się na danych skonsolidowanych;
2. sumę procentowych zaangażowań w kapitale zakładowym danego zakładu , wynikających z bezpośrednich lub pośred- nich powiązań kapitałowych – w przypadku gdy stosowana jest metoda odliczeń i agregacji, o której mowa w art. 380 ust. 2.

3. Jeżeli zakład będący podmiotem powiązanym jest jednostką zależną zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie i nie posiada dopuszczonych środków własnych w wysokości co najmniej kapitałowego wymogu wypłacalności, zakład ubezpi eczeń po- siadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie uwzględnia niedobór dopuszczonych środków własnych wykazany przez jednostkę zależną w pełnej wysokości, niezależnie od proporcji posiadanych udziałów kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może wydać, w drodze decyzji, zgodę na uwzględnie- nie niedoboru, o którym mowa w ust. 3, stosownie do proporcji posiadanych udziałów kap itałowych w zakładzie będącym jednostką zależną, jeżeli w ocenie organu nadzoru odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie za zobowiąz ania tej jed- nostki zależnej jest ściśle i jednoznacznie ograniczona do posiadanego udziału kapitałowego.
5. Proporcja posiadanych udziałów kapitałowych w danym zakładzie będącym podmiotem powiązanym, jaką należy uwzględnić, jest ustalana przez organ nadzor u będący organem sprawującym nadzór nad grupą po konsultacji z pozostałymi zainteresowanymi organami nadzorczymi oraz podmiotem stojącym na czele grupy w następujących przypadkach:

1. jeżeli nie ma powiązań kapitałowych między niektórymi podmiotami wchodzą cymi w skład grupy;

2. gdy podmiot posiada udziały kapitałowe w innym podmiocie w związku z dokonaniem przez organ nadzoru oceny, że w inny sposób niż określony w art. 3 ust. 1 pkt 14 sprawuje on kontrolę nad tym podmiotem;

3. gdy podmiot posiada udziały k apitałowe w związku z dokonaniem przez organ nadzoru oceny, że w inny sposób niż określony w art. 3 ust. 1 pkt 51 wywiera na ten podmiot znaczący wpływ.
   Art. 382. 1. W celu uniknięcia uwzględniania tych samych pozycji dopuszczonych środków własnych na pokr ycie kapitałowego wymogu wypłacalności więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji przy obliczaniu wypłacalności grupy wyłącza się:

4. wartość aktywów zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu re asekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, finansujących dopuszczone środki własne na pokrycie kapitało- wego wymogu wypłacalności któregokolwiek zakładu będącego podmiotem powiązanym;

5. wartość aktywów zakładu będącego podmiotem powiąza nym zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, finansujących dopuszczone środki własne na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu ubezpiecze ń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie;

6. wartość aktywów zakładu będącego podmiotem powiązanym zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzi e lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, finansujących dopuszczone środki własne na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności któregokolwiek innego zakładu będącego
   podmiotem powiązanym danego zakładu ubezpieczeń posi adającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub danego zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie.

Dziennik Ustaw – 137 – Poz. 838

2. Fundusze nadwyżkowe, o których mowa w art. 244, posiadane przez zakład ubezpieczeń wykonujący działalność w zakresie ubezp ieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy lub zakład reasekuracji wykonujący działalność w zakresie reasekuracji ubezpieczeń, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy, będący podmiotem powiązanym zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, mogą być uwzględniane przy obliczaniu wypłacalności grupy w wysokości, w jakiej są dopuszczone na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu będącego podmiotem powiązanym.
3. Nieopłacony kapitał zakładowy zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będącego podmiotem powiązanym zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały
   kapitałowe w innym zakładzie może być uwzględniany przy obliczaniu wypłacalności grupy w wysokości, w jakiej jest dopuszczony na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu będącego podmiotem powiązanym.
4. Przy obliczaniu wypłacalności grupy wyłąc za się następujące pozycje:

1. nieopłacony kapitał zakładowy, stanowiący zobowiązanie zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym
   zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, w części, w jakiej odp owiada zobowiązaniu tego zakładu ubezpieczeń lub tego zakładu reasekuracji;
2. nieopłacony kapitał zakładowy zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, stanowiący zobowiązanie zakładu będącego pod- miotem powiązanym tego zakładu, w części, w jakiej odpowiada zobowiązaniu zakładu będącego podmiotem po wią- zanym;
3. nieopłacony kapitał zakładowy zakładu będącego podmiotem powiązanym zakładu ubezpiec zeń posiadającego udzia ły kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, stano wiący
   zobowiązanie innego zakładu będącego podmiotem powiązanym tego zakładu ubezpieczeń lub zakładu rease kuracji, w części, w jakiej odpowiada zobowiązaniu innego zakładu ubezpieczeń lub innego zakładu reasekuracji będącego podmiotem powiązanym.

5. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że pozycje dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności za kładu będącego podmiotem powiązanym zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, inne niż pozycje, o których mowa
   w ust. 2 i 3, nie mogą zostać udostępnione na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń posiada- jącego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, dla którego jest obliczana wypłacalność grupy, po zycje te mogą być uwzględnione w obliczeniu tylko w wysokości, w jakiej są dopuszczone na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu będącego podmiotem powiązanym.
6. Suma wartości dopuszczonych środków własnych, o których mowa w ust. 2, 3 i 5, nie może być wyższa niż kapita- łowy wymóg wypłacalności zakładu będącego podmiotem powiązanym.
7. Uzupełniające środki własne zakładu będącego podmiotem powiązanym zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, które podle- gają uprzedniemu zatwierdzeniu przez organ nadzoru zgodnie z art. 243, są uwzględniane przy obliczaniu wy płacalności grupy wyłącznie w zakresie, w jakim zostały zatwierdzone przez organ nadzor u sprawujący nadzór nad danym podmiotem powiązanym.
   Art. 383. 1. Przy obliczaniu wypłacalności grupy nie uwzględnia się pozycji dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności, które wynikają ze wzajemnych powiązań finansowych między zakładem ubezpieczeń posiadającym udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładem reasekuracji posiadającym udziały kapita- łowe w innym zakładzie oraz:

1. podmiotem powiązanym tego zakładu;
2. podmiotem posiadającym udziały kapitałowe w tym zakładz ie;
3. podmiotem powiązanym podmiotu wymienionego w pkt 2.

2. Przy obliczaniu wypłacalności grupy nie uwzględnia się pozycji dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będącego podmiotem powiązanym zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, dla którego jest obliczana wypłacalność grupy, które wynikają ze wzajemnych powiązań finansowych z innym podmiotem powiązanym danego zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie.

Dziennik Ustaw – 138 – Poz. 838

3. Powiązania finansowe, o których mowa w ust. 1 i 2, polegają w szczególności na:

1. posiadaniu przez zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posia- dający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub podmiot powiązany tego zakładu udziałów kapitałowych w innym podmiocie , który bezpośrednio lub pośrednio posiada pozycje dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapita- łowego wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie;
2. udzieleniu przez zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posia - dający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub podmiot powiązany tego zakładu pożyczki innemu podmiotowi, który bezpo średnio lub pośrednio posiada pozycje dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu
   wypłacalności zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu re asekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zak ładzie.
   Art. 384. Na potrzeby obliczania wypłacalności grupy aktywa dla celów wypłacalności i zobowiązania dla celów wy- płacalności inne niż rezerwy techniczno -ubezpieczeniowe dla celów wypłacalności wycenia się zgodnie z art. 223. Art. 385. 1. Jeżeli zakł ad ubezpieczeń lub zakład reasekuracji posiada udziały kapitałowe w więcej niż jednym zakła- dzie, przy obliczaniu wypłacalności grupy uwzględnia się wszystkie zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji będące podmiotami powiązanymi tego zakładu ubezpieczeń lub tego zakładu reasekuracji.

2. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący podmiotem powiązanym ma siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w tym zakładzie lub zakład re ase- kuracji posiadający udziały kapitałowe w tym zakładzie, przy obliczaniu wypłacalności grupy uwzględnia się:

1. kapitałowy wymóg wypłacalności zakładu będącego podmiotem powiązanym, obliczony w tym innym państwie człon - kowskim Unii Europejskiej;
2. wysokość dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu będącego pod- miotem powiązanym, ustaloną w tym innym państwie członkowskim Unii Europejskiej.
   Art. 386. 1. Przy obliczaniu wypłacalności grupy zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, który, przez dominujący
   podmiot ubezpieczeniowy lub przez dominujący podmiot nieregulowany, posiada udziały kapitałowe w innym za kładzie ubezpieczeń lub innym zakładzie reasekuracji lub w zakładzie ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub w zakładzie reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, uwzględnia się dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany.

2. Dla celów obliczeń wypłacalności grupy dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulo- wany jest traktowany jak zakład ubezpieczeń lub zakład rea sekuracji. Przepisy art. 238–270 stosuje się odpowiednio.

3. Przy obliczaniu wypłacalności grupy uwzględnia się posiadany przez dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany dług podporządkowany lub dopuszczone środki własne objęt e limitami ilościowymi, o których mowa w art. 248, do wysokości niedoboru dopuszczonych środków własnych na poziomie grupy.

4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą zatwierdza, w drodze decyzji, uzupełniające środki własne dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu nieregulowanego na potrzeby obliczania wypłacalności grupy zgodnie z art. 243. Art. 387. 1. W przypadku gdy wypłacalność grupy jest obliczana metodą odliczeń i agregacji, o której mowa w art. 380 ust. 2, a zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji posiada udziały kapitałowe w zakładzie z siedzibą w państwie nie - będącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może dokonywać weryfikacji, czy w państwie siedziby tego zakładu obowiązują równoważne przepisy określające wymogi uzys - kania zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej oraz wymogi dotyczące wypłacalności.

5. Organ nadzoru będący organem sprawujący m nadzór nad grupą może dokonywać weryfikacji, o której mowa w ust. 1, na wniosek zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego u działy kapitałowe w zakładzie z siedzibą w państwie
   niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej albo z urzędu.

6. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, dokonując weryfikacji, o której mowa w ust. 1, przeprowadza konsultacje z zainteresowanymi organami nadzorczymi przy pomocy EIOPA.

7. W przypadku przyjęcia przez Komisję Europejską, na podst awie art. 227 ust. 3 dyrektywy 2009/138/WE, kryteriów oceny równoważności systemu wypłacalności państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej organ nad- zoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą dokonuje weryfikacji, o której mowa w ust. 1, na podstawie tych kry- teriów. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą nie dokonuje tej weryfikacji, jeżeli Komisja E uro- pejska, na podstawie art. 227 ust. 4 lub 5 dyrektywy 2009/138/WE, stwierdziła równoważność lub tymczasową równoważno ść przepisów określających wymogi uzyskania zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej lub określających wymogi dotyczące wypłacalności w tym państwie.

Dziennik Ustaw – 139 – Poz. 838

5. W przypadku uznania przez organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą przepisów państwa nie- będącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, określających wymogi uzyskania zezwolenia na wykonywanie dzia- łalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej oraz wymogi dotyczące wypłacalności za równoważne lub stwierdzenia przez Komisję Europejską równoważności, o której mowa w ust. 4, przy obliczaniu wypłacalności grupy, w odniesieniu do zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji z siedzibą w takim państwie niebędącym państwem człon- kowskim Unii Europejskiej, uwzględnia się wymóg wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oraz wy- sokość dopuszczonych środków własnych na pokrycie tego wymogu, obliczoną zgodnie z przepisami obowiązującymi w tym państwie.
6. W przypad ku gdy weryfikacja, o której mowa w ust. 1, jest dokonywana przez organ nadzorczy z innego niż Rzecz - pospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej będący organem sprawującym nadzór nad grupą, organ nadzoru sprawujący nadzór nad zakładem ubezpi eczeń lub zakładem reasekuracji wchodzącym w skład grupy współpracuje z tym organem nadzorczym oraz z zainteresowanymi organami nadzorczymi w celu osiągnięcia wspólnego stanowiska.
7. W przypadku gdy organ nadzoru nie jest organem sprawującym nadzór nad gr upą i nie zgadza się z wynikiem wery - fikacji dokonanej przez organ sprawujący nadzór nad grupą, organ nadzoru może złożyć wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/201 0 w terminie 3 miesięcy od dnia powiadomienia o wyniku wery - fikacji dokonanej przez organ sprawujący nadzór nad grupą.
   Art. 388. 1. Zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w instytucjach kredytowych, instytucjach finansowych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe lub firmach inwestycyjnych może przy obliczaniu wypłacalności grupy stosować metodę 1 albo metodę 2, o których mowa w rozporzą- dzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 342/201 4 z dnia 21 stycznia 2014 r. uzupełniającym dyrekty wę 2002/87/WE Parlamentu
   Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/201 3 w odniesieniu do regulacyj- nych standardów technicznych dotyczących stosowania metod obliczania wymogów adekwatności kapitałowej w odniesieniu
   do konglomeratów finansowych ( Dz. Urz. UE L 100 z 03.04.2014, s. 1).
8. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może wydać, w drodze decyzji, zgodę na stosowanie metody 1 na wniosek zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, o którym mowa w ust. 1.
9. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje, w drodze decyzji, zgodę na stosowanie metody 1, jeżeli stwierdzi, że poziom zarządzania w ramach grupy oraz poziom kontroli wewnętrznej w odniesieniu do podmiotów, które zo stałyby włączone w zakres konsolidacji, jest odpowiedni.
10. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w instytucjach kredytowych, instytucjach finansowych lub firmach inwestycyjnych lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w instytucj ach kredytowych, instytucjach finansowych lub firmach inwestycyjnych stosuje wybraną metodę obliczania wypłacalności grupy w sposób ciągły.
11. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może wydać, w drodze decyzji, zgodę na odliczenie z dopuszczonych środków własnych grupy na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności grupy, posiadanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wchodzący w skład grupy udziałów kapitałowych w instytucjach kredytowych, instytucjach finansowych lub w firmach inwestycyjnych, w szczególności, jeżeli wydanie zgody nie doprowadzi do nad - miernej ekspozycji na ryzyko podmiotów wchodzących w skład grupy.
12. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje zgodę na wniosek zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, o którym mowa w ust. 5, albo z urzędu.
    Art. 389. 1. Jeżeli organ nadzoru nie posiada wiarygodnych informacji dotyczących podmiotu powiązanego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, niezbędnych do obliczenia wypłacalności grupy, z pozycji dopuszczonych środków własnych na pokrycie wypłacalności grupy wyłącza się aktywa finansujące kapitały własne tego podmiotu powiązanego.
13. Niezrealizowane zyski związane z udziałami kapitałowymi w podmiocie powiązanym, o którym mowa w ust. 1, nie mogą być uznawane za pozycje dopuszczonych środków własnych na pokrycie wypłacalności grupy.
    Art. 390. 1. W przypadku stosowania metody opierającej się na danych skonsolidowanych, o której mowa w art. 380 ust. 1, wypłacalność grupy z akładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reaseku- racji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie jest obliczana na podstawie danych skonsolidowanych, zgod nie z ust. 2‒7.
14. Wypłacalność grupy zakładu ubezpi eczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu rease- kuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie jest równa różnicy między:

1. wysokością dopuszczonych środków własnych grupy na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności grupy obliczo- nych na podstawie danych skonsolidowanych oraz

2. kapitałowym wymogiem wypłacalności na poziomie grupy obliczonym na podstawie danych skonsolidowanych (skon- solidowanym kapitałowym wymogiem wypłacalności grupy).

Dziennik Ustaw – 140 – Poz. 838

3. Na potrzeby obl iczania wypłacalności grupy przepisy art. 238–270 stosuje się odpowiednio.
4. Skonsolidowany kapitałowy wymóg wypłacalności grupy nie może być niższy niż minimalny skonsolidowany kapi - tałowy wymóg wypłacalności grupy.
5. Minimalny skonsolidowany kapitałowy wymóg wypłacalności grupy jest równy sumie:

1. minimalnego wymogu kapitałowego zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie;
2. łącznej wartości części m inimalnych wymogów kapitałowych zakładów będących podmiotami powiązanymi zakładu, o którym mowa w pkt 1, odpowiadających proporcji posiadanych udziałów kapitałowych tego zakładu w tych podmio- tach powiązanych.

6. Minimalny skonsolidowany kapitałowy wymóg wy płacalności grupy jest pokrywany dopuszczonymi podstawo- wymi środkami własnymi grupy. Wysokość dopuszczonych podstawowych środków własnych grupy oblicza się zgodnie
   z art. 248 ust. 3 i 4.
7. Do celów ustalenia, czy pozycje dopuszczonych środków własnych kwa lifikują się na pokrycie minimalnego skon so- lidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy, przepisy art. 381–389 stosuje się odpowiednio.
8. Przepisy art. 313 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
   Art. 391. 1. Organ nadzoru będący organem sprawującym na dzór nad grupą wydaje, w drodze decyzji, zgodę na oblicza- nie skonsolidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy oraz kapitałowych wymogów wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wchodzących w skład grupy przy zastosowaniu modelu we wnętrznego.
9. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje zgodę, o której mowa w ust. 1, na wniosek złożony przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz podmioty powiązane tego zakładu albo przez podmioty powiązane dominujące go podmiotu ubezpieczeniowego lub podmioty powiązane dominującego podmiotu nieregulowanego.
10. W przypadku złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą bezzwłocznie podejmuje współpracę z zainteresowanymi organami nadzo rczymi w celu wydania decyzji o udzie leniu lub odmowie udzielenia zgody, o której mowa w ust. 1, oraz określenia ewentualnych warunków, którym ta zgoda podlega.
11. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą po otrzymaniu kompletnego wniosku, o którym mowa w ust. 2, bezzwłocznie przekazuje ten wniosek pozostałym członkom kolegium organów nadzoru.
12. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje zgodę, o której mowa w ust. 1, lub odmawia wyda nia takiej zgody, w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania kompletnego wniosku, o którym mowa w ust. 2. Wydając decyzję, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą współpracuje z zainteresowanymi organami nad - zorczymi, dążąc do osiągnięcia w spólnego stanowiska zarówno co do samego rozstrzygnięcia, jak i jego przesłanek.
    5a. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może zwrócić się do EIOPA o udzie lenie, zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b rozporządzenia 1094/2010, pomocy technicz nej w sprawie wydania zgody albo odmowy wydania zgody, o której mowa w ust. 1.
13. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 5, co najmniej jeden zainteresowany organ nadzorczy złoży wniosek do EIOPA zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, organ nadzoru b ędący organem sprawującym nadzór nad grupą zawie- sza postępowanie do czasu wydania przez EIOPA rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 ust. 3 tego rozporządzenia. Organ nad- zoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje decyzję po wydaniu rozstrzygnięcia przez EIOPA.
14. W przypadku gdy:

1. w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania przez organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą kom- pletnego wniosku, o którym mowa w ust. 2, zainteresowane organy nadzorcze nie osiągną wspólnego stanowiska,
2. zainteresowany organ nadzorczy złożył wniosek do EIOPA, który nie wydał rozstrzygnięcia
   – decyzję wydaje wyłącznie organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą. Decyzję tę uznaje się za roz- strzygającą.

8. Organ nadzoru będący or ganem sprawującym nadzór nad grupą wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, bierze pod uwagę opinie i zastrzeżenia zainteresowanych organów nadzorczych wyrażone w terminie, o którym mowa w ust. 5.

Dziennik Ustaw – 141 – Poz. 838

9. W przypadku gdy rozstrzygnięcie jest wydawane przez organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej będący organem sprawującym nadzór nad grupą, organ nadzoru sprawujący nadzór nad zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji wchodzącym w skład grupy współpracuje z tym organem nadzorczym oraz z zainteresowanymi organami nadzorczymi w celu osiągnięcia wspólnego stanowiska zarówno co do samego rozstrzyg - nięcia, jak i jego przesłanek. W tym celu organ nadzoru wyraża opinię co do proponowanego wspólnego stanowiska, za - równo co do samego rozstrzygnięcia, jak i jego przesłanek, w szczególności w zakresie, w jakim wniosek złożony do organu nadzorczego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej będącego organem sprawującym nadzór nad grupą dot yczy nadzorowanego przez organ nadzoru zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji. Rozstrzyg - nięcie organu nadzorczego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej będącego organem sprawującym nadzór nad grupą jest stosowane przez organ nadzoru.
   9a. W przypadku, o którym mowa w ust. 9, organ nadzoru może zwrócić się do EIOPA o udzielenie, zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b rozporządzenia 1094/2010, pomocy technicznej w sprawie wniosku o wyrażenie zgody w zakresie odpowiada- jącym us t. 2.
10. W przypadku, o którym mowa w ust. 9, organ nadzoru może złożyć wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania przez organ sprawujący nadzór nad grupą kompletnego wni osku o wyrażenie zgody w zakresie odpowiadającym ust. 2.
11. W przypadku, o którym mowa w ust. 9, organ nadzoru przekazuje nadzorowanemu przez niego zakładowi ubez- pieczeń lub zakładowi reasekuracji wchodzącemu w skład grupy rozstrzygnięcie wydane przez org an nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej będący organem sprawującym nadzór nad grupą.
12. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że profil ryzyka nadzorowanego przez niego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji znacząco odbiega od założeń stanowiących podstawę modelu wewnętrznego zatwierdzonego na poziomie grupy przez organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej będący organem sprawującym nadzór nad grupą, organ nadzor u może nałożyć, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, do czasu uwzględ - nienia zastrzeżeń organu nadzoru przez dany zakład, narzut kapitałowy na kapitałowy wymóg wypłacalności tego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji wynikający z zastosowania mo delu wewnętrznego.
13. Jeżeli nałożenie narzutu kapitałowego, o którym mowa w ust. 12, nie byłoby właściwe, organ nadzoru może wy - magać od zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności według formuły standardowej . W przypadkach, o których mowa w art. 270 ust. 1 pkt 1 i 3, organ nadzoru może nałożyć, w drodze natych- miast wykonalnej decyzji, narzut kapitałowy na kapitałowy wymóg wypłacalności tego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji wynikający z zastosowani a formuły standardowej.
14. Organ nadzoru wyjaśnia decyzje, o których mowa w ust. 12 i 13, pozostałym członkom kolegium organów nadzoru.
    Art. 392. 1. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, rozstrzygając, czy skonsolidowany kapitałowy wymóg wypłacalności grupy właściwie odzwierciedla profil ryzyka grupy, bierze pod uwagę na poziomie grupy przypadki, o których mowa w art. 270 ust. 1 pkt 1–4, w szczególności gdy:

1. specyficzne ryzyka występujące na poziomie grupy nie zostałyby odpowiednio ujęte w formule standardowej ani w za- stosowanym modelu wewnętrznym, ponieważ są trudne do oszacowania;
2. co najmniej jeden zainteresowany organ nadzorczy, w okolicznościach, o których mowa w art. 270 oraz art. 391 ust. 12 i 13, nałożył narzut kapitałowy na kapitałowy wymóg wypłacalności zakładu ubezpieczeń będącego podmiotem powiązanym lub zakładu reasekuracji będącego podmiotem powiązanym.

2. Jeżeli profil ryzyka grupy nie jest właściwie odzwierciedlony, organ nadzoru będący organem sprawując ym nadzór nad grupą może nałożyć, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, narzut kapitałowy na skonsolidowany kapitałowy wymóg wypłacalności grupy.
3. Przepisy art. 270 oraz przepisy art. 276–286 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/3 5 i wykonawc ze standardy techniczne wydane na podstawie art. 37 ust. 8 dyrektywy 2009/138/WE stosuje się odpowiednio.
   Art. 393. 1. W przypadku stosowania metody odliczeń i agregacji, o której mowa w art. 380 ust. 2, wypłacalność grupy
   zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie jest równa różnicy między łączną wysokością dopuszczonych środków własnych grupy, usta- loną zgodnie z ust. 2, a sumą:

1. łącznej wartości udzia łów kapitałowych zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe lub zakładu reaseku- racji posiadającego udziały kapitałowe w zakładach będących podmiotami powiązanymi oraz

2. łącznego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy, o którym mowa w ust. 3.

Dziennik Ustaw – 142 – Poz. 838

2. Łączna wysokość dopuszczonych środków własnych grupy jest równa sumie:

1. wysokości dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń
   posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie oraz
2. łącznej wartości części dopuszczonych środków własnych zakładów będących podmiotami powiązanymi zakładu, o którym mowa w pkt 1, odpowiadających proporcji posiadanych udziałów kapitało wych tego zakładu w tych podmio- tach powiązanych.

3. Łączny kapitałowy wymóg wypłacalności grupy jest równy sumie:

1. kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadają cego udziały kapitałowe w innym zakładzie oraz
2. łącznej wartości części kapitałowych wymogów wypłacalności zakładów będących podmiotami powiązanymi zakładu, o którym mowa w pkt 1, odpowiadających proporcji posiadanych udziałów kapitałowych tego zakładu w tych podmio- tach powiązanych.

4. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji posiada, przez inne podmioty, udziały kapitałowe w zakładzie będącym podmiotem powiązanym, udział kapitałowy w takim podmiocie powiązanym oblicza się jako iloczyn kolejnych zaangażowań kapitałowych. W pozycjach, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2, uwzględnia się odpowied- nią część wysokości dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu będącego podmiotem powiązanym oraz odpowiednią część kapitałowego wymogu wypłacalności zakładu będącego podmiotem po- wiązanym.
5. Przepisy art. 391 stosuje się odpowiednio w przypadku złożenia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz podmioty powiązane tego zakła du albo przez podmioty powiązane dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub podmioty powiązane dominującego podmiotu nieregulowanego wniosku o zgodę na obliczanie kapitałowego wymogu wy- płacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wchodzących w skład grupy na podstawie modelu wewnętrznego.
6. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, rozstrzygając, czy łączny kapitałowy wymóg wy- płacalności grupy, obliczony zgodnie z ust. 3, właściwie odzwierciedla profil ryzyka grupy, bierze pod uwagę specyficzne ryzyka występujące na poziomie grupy, które nie zostały odpowiednio ujęte w kapitałowym wymogu wypłacalności, ze względu na trudność w ich oszacowaniu.
7. Jeżeli profil ryzyka grupy znacząco odbiega od założeń stanowiących podstawę łączn ego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może nałożyć, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, narzut kapitałowy na łączny kapitałowy wymóg wypłacalności grupy.
8. Przepisy art. 270 oraz przepi sy art. 276–286 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/3 5 i wykonawcze standardy techniczne wydane na podstawie art. 37 ust. 8 dyrektywy 2009/138/WE stosuje się odpowiednio.
   Art. 394. 1. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jes t jednostką zależną dominującego pod - miotu ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu nieregulowanego, wypłacalność grupy oblicza się na poziomie dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu nieregulowanego zgodnie z art. 380–393.
9. Do celów obliczeń wypłacalności grupy jednostki dominujące, o których mowa w ust. 1, są traktowane jak zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji.
10. Przepisy art. 238–270 stosuje się odpowiednio.
    Art. 395. Przepisy art. 397 i art. 398 stosuje się do zakła du ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będącego jednostką zależną innego zakładu ubezpieczeń lub innego zakładu reasekuracji, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. jednostka zależna, w stosunku do której organ nadzoru będący organem sprawują cym nadzór nad grupą nie wydał decyzji, o której mowa w art. 374 ust. 5, jest objęta nadzorem nad grupą sprawowanym przez organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą na poziomie jednostki dominującej;

2. procesy zarządzania ryzykiem i mechani zmy kontroli wewnętrznej jednostki dominującej obejmują jednostkę zależną i w ocenie organu nadzoru jednostka zależna jest zarządzana w sposób ostrożny;

3. zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką dominującą otrzymał zgodę organu nadzoru , o której mowa w art. 403 ust. 8;

4. zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką dominującą otrzymał zgodę, o której mowa w art. 412 ust. 2;

5. zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką dominującą złożył wniosek o zgodę n a objęcie jednostki zależnej przepisami art. 397 i art. 398 i uzyskał zgodę zgodnie z art. 396.

Dziennik Ustaw – 143 – Poz. 838

Art. 396. 1. Organ nadzoru wydaje, w drodze decyzji, zgodę na objęcie krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji będącego jednostką zależną innego zakładu ubezpieczeń lub innego zakładu reasekuracji przepisami
art. 397 i art. 398, w szczególności, jeżeli wydanie takiej zgody nie doprowadzi do ograniczenia zdolności krajowego zakładu
ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekura cji do wykonywania zobowiązań lub do nadmiernej ekspozycji na ryzyko.
2. Organ nadzoru wydaje zgodę, o której mowa w ust. 1, na wniosek jednostki dominującej krajowego zakładu ubez - pieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji.
3. W przypadku złożenia wniosku , o którym mowa w ust. 2, organ nadzoru bezzwłocznie podejmuje współpracę z za- interesowanymi organami nadzorczymi państw członkowskich Unii Europejskiej w ramach kolegium organów nadzoru, w celu podjęcia decyzji o udzieleniu albo odmowie udzielenia zgody, o której mowa w ust. 1, oraz w celu określenia ewen- tualnych warunków, którym ta zgoda podlega.
4. Organ nadzoru po otrzymaniu kompletnego wniosku, o którym mowa w ust. 2, bezzwłocznie informuje o nim po- zostałych członków kolegium organów nadzoru i przekazu je im ten wniosek.
5. Organ nadzoru wydaje zgodę, o której mowa w ust. 1, albo odmawia wydania takiej zgody, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 2. Warunkiem wydania decyzji przez organ nadzoru jest osiągnięcie wspólnego stanowiska przez kolegium organów nadzoru. Wydając decyz ję organ nadzoru współpracuje z zainteresowanymi organami nadzorczymi dążąc do osiągnięcia wspólnego stanowiska zarówno co do samego rozstrzygnięcia, jak i jego prze- słanek.
6. W przypadku gdy w terminie, o którym mowa w ust. 5, zainteresowane organy nadzorcze nie osiągną wspólnego stanowiska lub gdy którykolwiek z zainteresowanych organów nadzorczych złożył wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzyg - nięcia zgodnie z art. 19 rozporz ądzenia 1094/2010, organ nadzoru przekazuje wniosek, o którym mowa w ust. 2, do roz patrzenia
organowi sprawującemu nadzór nad grupą, chyba że sam jest organem sprawującym nadzór nad grupą. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 2, został przekazany do rozpatrzenia organowi będącemu organem sprawującym nadzór nad grupą, organ nadzoru może złożyć wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010.
7. W przypadku gdy rozstrzygnięcie w sprawie:

1. wniosku o wyrażenie zgody w zakresie odpowiadającym ust. 1 jest wydawane przez organ nadzorczy innego niż Rzecz - pospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który wydał jednostce zależnej zgodę na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, albo
2. wniosku, o którym mowa w ust. 2, lub wniosku o wyrażenie zgody w zakresie odpowiadającym ust. 1, jest wydawane przez organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej będący organem sprawującym nadzór nad grupą
   – organ nadzoru współpracuje z tymi organami nadzorczymi oraz innymi zainteres owanymi organami nadzorczymi w celu osiągnięcia wspólnego stanowiska zarówno co do samego rozstrzygnięcia, jak i jego przesłanek. Rozstrzygnięcie wydane przez organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest st osowane.

8. W przypadku:

1. o którym mowa w ust. 7,
2. gdy organ nadzoru jest organem sprawującym nadzór nad grupą i nie jest organem, który wydał jednostce zależnej zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej
   – organ nadzoru może złożyć wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania przez organ nadzoru kompletnego wniosku o wyrażenie zgody w zakresie odpo- wiadającym ust. 1.

9. W przypadku złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 8 pkt 2, lub gdy zainteresowane organy nadzorcze nie osiągną
   wspólnego stanowiska co do wniosku o wyrażenie zgody w zakresie odpowiadającym ust. 1, lub w przypadku, gdy który- kolwiek z zainteresowanych organów nadzorczych złożył wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje decyzję w sprawie wni osku o wyrażenie zgody w zakresie odpowiadającym ust. 1. Organ nadzoru może wyrazić taką zgodę, w szczególności jeżeli jej wydanie nie doprowadzi do ograniczenia zdolności krajowego zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji do wykonywania zobo wiązań lub do nadmiernej ekspozycji na ryzyko.
10. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, wydając decyzję bierze pod uwagę:

1. opinie i zastrzeżenia zainteresowanych organów nadzorczych;

2. zastrzeżenia pozostałych organów nadzorczych n ależących do kolegium organów nadzoru.

Dziennik Ustaw – 144 – Poz. 838

11. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą przekazuje wnioskodawcy decyzję zawierającą wyjaśnienie jej elementów istotnie odbiegających od zastrzeżeń zainteresowanych organów nadzorczych.
12. W przypadku gdy organ nadzoru jest organem sprawującym nadzór nad grupą i zainteresowany organ nadzorczy złoży wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, organ nadzoru zawiesza postępowanie do czasu wydania przez EIOPA rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 ust. 3 tego rozporządzenia, chyba że organ nadzoru wydaje decyzję w sprawie wniosku o wyrażenie zgody w zakresie odpowiadającym ust. 1 w związku ze złożeniem przez organ nadzoru lub przez zainteresowany organ nadzorczy wn iosku do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie
    z art. 19 tego rozporządzenia. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą wydaje decyzję po wydaniu rozstrzygnięcia przez EIOPA.
13. W przypadku gdy EIOPA nie wyda rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia 1094/2010, decyzję wydaje organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą.
    Art. 397. 1. W przypadku gdy kapitałowy wymóg wypłacalności jednostki zależnej jest obliczany przy zastosowaniu modelu wewnętrznego zatwierdzon ego na poziomie grupy zgodnie z art. 391, a organ nadzoru wydał jednostce zależnej zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej i w jego ocenie profil ryzyka jednostki zależnej odbiega znacząco od założeń stanowi ących podstawę sto sowanego modelu wewnętrznego, w przypad- kach, o których mowa w art. 270, organ nadzoru jest uprawniony do wnioskowania o nałożenie, do czasu właściwego uwzględnienia zastrzeżeń organu nadzoru przez dany zakład, narzutu kapitałowego na kapi tałowy wymóg wypłacalności jednostki zależnej wynikający z zastosowania modelu wewnętrznego.
14. Jeżeli nałożenie narzutu kapitałowego, o którym mowa w ust. 1, nie byłoby właściwe, organ nadzoru może wnios - kować o zobowiązanie zakładu do obliczania kapitało wego wymogu wypłacalności według formuły standardowej.
15. Organ nadzoru poddaje wniosek, o którym mowa w ust. 1 lub 2, pod dyskus ję w kolegium organów nadzoru i infor- muje o przyczynach przekazania takiego wniosku jednostkę zależną i kolegium organów nadzor u.
16. Jeżeli kapitałowy wymóg wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będącego jednostką zależną jest obliczany według formuły standardowej, a organ nadzoru wydał jednostce zależnej zezwolenie na wykonywanie działal- ności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, oraz w ocenie organu nadzoru profil ryzyka jednostki zależnej odbiega znacząco od założeń stanowiących podstawę formuły standardowej i jeżeli dany zakład nie uwzględnia w sposób należyty zastrzeżeń organu nadzoru, organ n adzoru jest uprawniony do wnioskowania o:

1. zobowiązanie zakładu do zastąpienia części parametrów stosowanych w formule standardowej parametrami specyficz- nymi dla tego zakładu – zgodnie z art. 256 lub
2. nałożenie narzutu kapitałowego na kapitałowy wymóg wypłacalności zakładu – w przypadkach, o których mowa w art. 270.

5. Organ nadzoru poddaje wniosek, o którym mowa w ust. 4, pod dyskusję w kolegium organów nadzoru i wyjaśnia propozycję rozpatrzenia wniosku zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji bę dącemu jednostką zależną i kolegium organów nadzoru.

6. W przypadku braku jednomyślności pomiędzy organem nadzoru a organem sprawującym nadzór nad grupą organ nadzoru może złożyć wniosek o wydanie rozstrzygnięcia do EIOPA zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/201 0 w ciągu miesiąca od przekazania wniosku.

7. Jeżeli został złożony wniosek do EIOPA, organ nadzoru zawiesza postępowanie do czasu wydania przez EIOPA rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia 1094/2010. Organ nadzoru wydaje decyzję po wydaniu rozstrzyg nię- cia przez EIOPA.

8. W przypadku gdy organ nadzoru jest organem sprawującym nadzór nad grupą i nie ma jednomyślności pomiędzy organem nadzoru a organem nadzorczym, który wydał jednostce zależnej zezwolenie na wykonywanie działalności ubez- pieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, org an nadzoru może złożyć wniosek o wydanie rozstrzygnięcia do EIOPA w ciągu miesiąca od otrzymania wniosku organu nadzorczego, który wydał jednostce zależnej zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, o zastosow anie środków o zakresie odpowiadającym ust. 1, 2 lub 4. Art. 398. 1. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką zależną nie spełnia kapi- tałowego wymogu wypłacalności, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jedno stką zależną przekazuje do organu
   nadzoru, który udzielił mu zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności rease kuracyjnej, plan naprawczy, o którym mowa w art. 312 ust. 2, w celu zapewnienia spełnienia kapitałowego wymogu wypła calności przez przywrócenie poziomu dopuszczonych środków własnych lub obniżenie profilu ryzyka w terminie 6 miesięcy od dnia stwierdzenia niespełnienia kapitałowego wymogu wypłacalności. Przepis art. 312 stosuje się odpowiednio.

Dziennik Ustaw – 145 – Poz. 838

2. Organ nadzoru niezwłoc znie przekazuje kolegium organów nadzoru plan naprawczy, o którym mowa w art. 312 ust. 2, przedłożony przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką zależną.
3. Organ nadzoru wydaje decyzję w sprawie zatwierdzenia planu naprawczego w terminie 4 miesięcy od dnia stwier- dzenia niespełnienia kapitałowego wymogu wypłacalności. Wydając decyzję, organ nadzoru współpracuje z organami nadzor- czymi innych państw członkowskich Unii Europejskiej w ramach kolegium organów nadzoru, dążąc do osiągnięcia wspólnego stanowiska, zarówno co do samego rozstrzygnięcia, jak i jego przesłanek.
4. W przypadku gdy w terminie 4 miesięcy od dnia stwierdzenia niespełnienia kapitałowego wymogu wypłacalności kolegium organów nadzoru nie osiągnie wspólnego stanowiska, or gan nadzoru wydaje decyzję w sprawie zatwierdzenia planu naprawczego, biorąc pod uwagę opinie i zastrzeżenia pozostałych organów nadzorczych należących do kolegium organów nadzoru.
5. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, po otrzymaniu powiadomienia, o którym mo wa w art. 310, pogarszanie się sytuacji finansowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będącego jednostką zależną, niezwłocznie powiadamia kolegium organów nadzoru. Organ nadzoru, z wyjątkiem sytuacji nadzwyczajnych, konsultuje w kolegium organów nadzoru środki podejmowane wobec jednostki zależnej.
6. Organ nadzoru wydaje decyzję w sprawie środków, o których mowa w ust. 5, w terminie miesiąca od dnia powia- domienia przez organ nadzoru kolegium organów nadzoru. Wydając decyzję, org an nadzoru współpracuje z organami nad- zorczymi innych państw członkowskich Unii Europejskiej w ramach kolegium organów nadzoru, dążąc do osiągnięcia wspólnego stanowiska, zarówno co do samego rozstrzygnięcia, jak i jego przesłanek.
7. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 6, kolegium organów nadzoru nie osiągnie wspólnego stanowiska w sprawie wniosku organu nadzoru dotyczącego środków, o których mowa w ust. 5, organ nadzoru wydaje decyzję, biorąc pod uwagę opinie i zastrzeżenia pozostałych organów nadzor czych należących do kolegium.
8. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką zależną nie spełnia minimalnego wymogu kapitałowego, zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przekazuje do organu nadzoru, który udzielił mu zez wo- lenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, krótkoterminowy plan finansowy, o którym mowa w art. 313 ust. 2, w celu zapewnienia spełnienia minimalnego wymogu kapitałowego przez przywrócenie poziomu dopuszczonych p odstawowych środków własnych lub obniżenie profilu ryzyka w terminie 3 miesięcy od dnia stwierdzenia niespełnienia minimalnego wymogu kapitałowego. Przepis art. 313 stosuje się odpowiednio.
9. Organ nadzoru niezwłocznie przekazuje kolegium organów nadzoru krótkoterminowy plan finansowy, o którym mowa w art. 313 ust. 2, przedłożony przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką zależną.
10. Organ nadzoru informuje kolegium organów nadzoru o środkach podjętych w celu spełnienia przez zakład ubez- pieczeń lub zakład reasekuracji będący jednostką zależną minimalnego wymogu kapitałowego.
11. Organ nadzoru, z wyjątkiem sytuacji nadzwyczajnych, może złożyć wniosek do EIOPA zgodnie z art. 19 rozpo- rządzenia 1094/201 0 o wydanie rozstrzygnięcia w przyp adku braku jednomyślności pomiędzy organem nadzoru a organem sprawującym nadzór nad grupą:

1. w odniesieniu do zatwierdzenia planu naprawczego, w tym przedłużenia okresu naprawczego, w terminie, o którym mowa w ust. 3, lub
2. w odniesieniu do zatwierdzeni a środków, jakie należy podjąć wobec jednostki zależnej w terminie, o którym mowa w ust. 6.

12. Jeżeli został złożony wniosek do EIOPA, organ nadzoru zawiesza postępowanie do czasu wydania przez EIOPA rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia 1094/2010. Organ nadzoru wydaje decyzję po wydaniu rozstrzyg nię- cia przez EIOPA. Decyzja jest przekazywana jednostce zależnej i kolegium organów nadzoru.
13. Jeżeli organ nadzoru jest organem sprawującym nadzór nad grupą i nie jest organem nadzorczym, któ ry wydał zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji będącemu jednostką zależną zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, oraz nie ma jednomyślności pomiędzy organem nadzoru a tym organem nadzorczym:

1. w odniesieniu do zatwierdzenia planu naprawczego, w tym przedłużenia okresu naprawczego, w terminie, o którym mowa w ust. 3, lub

2. w odniesieniu do zatwierdzenia środków, jakie należy podjąć wobec jednostki zależnej w terminie miesiąca od dnia powiadomien ia kolegium organów nadzoru przez organ nadzorczy, który wydał zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji będącemu jednostką zależną zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej, o zamiarze podjęcia środków wobec jednostki zależnej
   – organ nadzoru, z wyjątkiem sytuacji nadzwyczajnych, może złożyć wniosek do EIOPA zgodnie z art. 19 rozporządze- nia 1094/201 0 o wydanie rozstrzygnięcia.

Dziennik Ustaw – 146 – Poz. 838

Art. 399. 1. Przepisów art. 397 i art. 398 nie stosuje się do zakładu ubezpiec zeń lub zakładu reasekuracji, w przypadku gdy zakład przestał spełniać:

1. warunek, o którym mowa w art. 395 pkt 1;
2. warunek, o którym mowa w art. 395 pkt 2, a grupa nie przywróciła zgodności z tym warunkiem w odpowiednim terminie;
3. warunki, o których mowa w art. 395 pkt 3 i 4.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, po przeprowadzeniu konsultacji z kolegium organów nadzoru, postanowi wyłączyć jednostkę zależną ze sprawowane go nadzoru nad grupą, niezwłocznie informuje o tym zainteresowany organ nadzoru i jednostkę dominującą.
3. Jednostka dominująca jest odpowiedzialna za zapewnienie spełniania w sposób ciągły warunków, o których mowa
   w art. 395 pkt 2–4. W przypadku niespełni enia danego warunku jednostka dominująca niezwłocznie informuje organ nad - zoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą oraz organ nadzorczy sprawujący nadzór nad daną jednostką zależną. Jednostka dominująca przedstawia plan przywrócenia spełnienia dane go warunku w odpowiednim terminie.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą dokonuje, co najmniej raz w roku, weryfikacji spełnienia
   warunków, o których mowa w art. 395 pkt 2–4.
5. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad gru pą dokonuje weryfikacji spełnienia warunków, o których mowa w art. 395 pkt 2–4, na wniosek zainteresowanego organu nadzorczego, jeżeli zainteresowany organ nadzorczy wyraża wątpliwości dotyczące spełniania w sposób ciągły tych warunków.
6. W przypadku stw ierdzenia niespełnienia warunków, o których mowa w art. 395 pkt 2–4, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może żądać od jednostki dominującej przedstawienia planu przywrócenia spełnienia danego warunku w odpowiednim terminie.
7. Jeżeli po konsultacji z kolegium organów nadzoru, w ocenie organu nadzoru będącego organem sprawującym nad- zór nad grupą plan, o którym mowa w ust. 3 lub 6, jest niewystarczający lub nie jest wdrażany w uzgodnionym terminie, organ nadzoru bezzwłocznie in formuje zainteresowany organ nadzorczy o niespełnieniu warunków, o których mowa w art. 395 pkt 2–4.
8. W przypadku gdy nadzór nad grupą sprawuje organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa człon- kowskieg o Unii Europejskiej, organ nadzoru jest u prawniony do występowania z wnioskiem do organu sprawującego nadzór nad grupą o weryfikację spełniania w sposób ciągły warunków, o których mowa w art. 395 pkt 2–4. Art. 400. Przepisy art. 395–399 stosuje się odpowiednio do zakładów ubezpieczeń i zakładów r easekuracji będących jednostkami zależnymi dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu nieregulowanego.
   Art. 401. 1. Nadzór nad koncentracją ryzyka na poziomie grupy jest sprawowany zgodnie z ust. 2–6 i art. 403–415.
9. Koncentracja r yzyka na poziomie grupy podlega nadzorowi sprawowanemu przez organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą.
10. Zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stojący na czele grupy lub, w przypadku gdy na jej czele nie stoi zakład ubezpieczeń ani z akład reasekuracji, dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany, lub wchodzący w skład grupy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wyznaczony przez organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą po konsultacji z pozostałymi zainteresowanymi organami nadzorczymi i z podmiotem sto- jącym na czele grupy, przekazuje organowi nadzoru będącemu organem sprawującym nadzór nad grupą:

1. sprawozdanie w zakresie koncentracji określonych rodzajów ryzyka, w możliwie najkrótszym terminie;
2. regularnie, co najmniej raz w roku, sprawozdanie w zakresie znaczącej koncentracji ryzyka na poziomie grupy.

4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, po konsultacji z zainteresowanymi organami nad- zorczymi i z podmiotem sto jącym na czele grupy, określa, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji:

1. rodzaje ryzyka, które są objęte obowiązkiem sprawozdawczym w każdych okolicznościach;
2. odpowiednie progi uznawania koncentracji ryzyka za znaczącą, oparte na kapitałowych wymogach wypłacalności, rezerwach techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności lub obu tych elementach.

5. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 4, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą i inne zainteresowane organy nadzorcze uwzględnia ją specyfikę grupy oraz strukturę zarządzania ryzykiem w grupie.

6. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, dokonując przeglądu koncentracji ryzyka, monito- ruje w szczególności ryzyko zarażenia w grupie, ryzyko konfliktu interesów oraz po ziom lub wielkość tych ryzyk.

Dziennik Ustaw – 147 – Poz. 838

Art. 402. 1. Nadzór nad transakcjami wewnątrz grupy jest sprawowany zgodnie z ust. 2–5 i art. 403–415. 2. Transakcje wewnątrz grupy podlegają nadzorowi sprawowanemu przez organ nadzoru będący organem sprawują- cym nadzór nad grupą.
3. Zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stojący na czele grupy lub, w przypadku gdy na jej czele nie stoi zakład ubezpieczeń ani zakład reasekuracji, dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany, lub wchodzący w skład grupy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wyznaczony przez organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą po konsultacji z pozostałymi zainteresowanymi organami nadzorczymi i z podmiotem sto- jącym na czele grupy, przekazuje organowi nadz oru będącemu organem sprawującym nadzór nad grupą sprawozdanie w za- kresie:

1. znaczących transakcji wewnątrz grupy dokonywanych przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wchodzące w skład grupy, w tym transakcji z osobami fizycznymi mającymi bliskie powiązania z podmiotem wchodzącym w skład
   grupy, co najmniej raz w roku;
2. szczególnie znaczących transakcji wewnątrz grupy w możliwe najkrótszym terminie;
3. określonych typów transakcji wewnątrz grupy, które muszą być przekazane w każdych okolicznościa ch, w możliwie najkrótszym terminie.

4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, po konsultacji z zainteresowanymi organami nadzorczymi i z podmiotem stojącym na czele grupy, określa, w drodze natychmiast wykonalnej decyzji, rodzaje tran sakcji wewnątrz grupy, zawieranych przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wchodzące w skład grupy, objęte obo - wiązkiem sprawozdawczym, o którym mowa w ust. 3.
5. Przepisy art. 401 ust. 4–6 stosuje się odpowiednio.
   Art. 403. 1. Przepisy rozdziału 3 stosuje się odpowiednio na poziomie grupy.
6. Systemy zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej oraz procedury sprawozdawcze są wdrażane spójnie we wszystkich zakładach ubezpieczeń i zakładach reasekuracji objętych nadzorem nad grupą, o który ch mowa w art. 374 ust. 1 pkt 1 i 2, w sposób umożliwiający kontrolowanie tych systemów i procedur na poziomie grupy.
7. Mechanizmy kontroli wewnętrznej grupy obejmują co najmniej:

1. odpowiednie mechanizmy dotyczące wypłacalności grupy, umożliwiające iden tyfikację i pomiar istotnych ryzyk oraz
   właściwe powiązanie dopuszczonych środków własnych z ryzykami;
2. rzetelne procedury dotyczące sprawozdawczości i rachunkowości, umożliwiające monitorowanie transakcji wewnątrz grupy i koncentracji ryzyka oraz zarząd zanie nimi.

4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą dokonuje oceny systemów i procedur, o których mowa w ust. 2, zgodnie z art. 404–415.

5. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji pos iadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany prze pro- wadza własną ocenę ryzyka i wypłacalności, o której mowa w art. 63, na poziomie grupy.

6. Własna ocena ryzyka i wypłacalności przeprowadzana na poziomie grupy podlega nadzorowi organu nadzoru będą - cemu organem sprawującym nadzór nad grupą.

7. Jeżeli wypłacalność na poziomie grupy jest obliczana metodą, o której mowa w art. 390, zakład ubezpieczeń posia - dający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany wykazuje organowi nadzoru będącemu orga- nem sprawującym nadzór nad grupą właściwe zrozumie nie różnicy między sumą kapitałowych wymogów wypłacalności
   wszyst kich zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji będących podmiotami powiązanymi i wcho dzących w skład grupy a skonsolidowanym kapitałowym wymogiem wypłacalności grupy.

8. Zakład ubezpie czeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany może, pod warunkiem uzyskania zgody organu nadzoru będącego organem sprawującym nadzór nad grupą, wydanej w drodze decyzji, przeprowadzać jednocześnie własne oceny ryzyka i wypłacalności na poziomie grupy i na poziomie dowolnej jednostki zależnej wchodzącej w skład grupy oraz sporządzać jeden dokument obejmujący w szystkie te oceny. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może wydać taką zgodę, w szczególności jeżeli nie doprowadzi to do nadmiernej ekspozycji na ryzyko zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji.

9. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą przed wydaniem zgody, o której mowa w ust. 8, przeprowadza konsultacje z członkami kolegium organów nadzoru i uwzględnia opinie i zastrzeżenia tych organów.

Dziennik Ustaw – 148 – Poz. 838

10. W przypadku uzyskania zgody, o której mowa w ust. 8, zakład ubezpi eczeń posia dający udziały kapitałowe w innym
    zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub dominujący podmiot ubezpiecze niowy
    lub dominujący podmiot nieregulowany przekazuje sporządzony dokument jednocześnie wszystkim zainteresowa nym organom nadzorczym.
11. Uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 8, nie zwalnia zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będącego jed- nostką zależ ną z obowiązku przeprowadzania własnej oceny ryzyka i wypłacalności zgodnie z art. 63. Art. 404. 1. W przypadku gdy organ nadzoru sprawuje nadzór nad wszystkimi zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji wchodzącymi w skład grupy, organ nadzoru wykonuje zadania organu sprawującego nadzór nad grupą.
12. Organ nadzoru wykonuje zadania organu sprawującego nadzór nad grupą również w przypadku gdy:

1. podmiotem stojącym na czele grupy jest zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, któremu organ nadzo ru wydał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej;
2. podmiotem stojącym na czele grupy nie jest zakład ubezpieczeń ani zakład reasek uracji i spełniony jest jeden z poniż- szych warunków:
   a) organ nadzoru wydał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji, którego jednostką dominującą jest dominujący podmiot ubez- pieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany,
   b) organ nadzoru wydał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji, którego jednostką dominującą jest dominujący podmiot ubez- pieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowa ny z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a więcej niż jeden zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji z siedzibą na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej
   ma jako jednostkę dominującą ten sam, co ten zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub ten sam, co ten zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, dominujący podmiot nieregulo- wany,
   c) organ nadzoru sprawuje nadzór nad zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji z największą sumą aktywó w bilansu, jeżeli podmiotem stojącym na czele grupy jest więcej niż jeden dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub więcej niż jeden dominujący podmiot nieregulowany i podmioty te mają siedziby na terytorium różnych państw członkowskich Unii Europejskiej, a w każdym z tych państw członkowskich jest obecny zakład ubez pieczeń lub zakład reasekuracji,
   d) organ nadzoru wydał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyj- nej zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji z największą sumą aktywów bilansu, jeżeli więcej niż
   jeden zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji z siedzibą na terytorium państw członkowskich Unii Europej- skiej ma jako jednostkę dominującą ten sam, co ten zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, do minujący pod- miot ubezpieczeniowy lub ten sam, co ten zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, dominujący podmiot nie- regulowany i żaden z tych zakładów nie uzyskał zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej n a terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, na którym ten dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub ten dominujący podmiot nieregulowany ma siedzibę,
   e) organ nadzoru wydał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności re asekuracyjnej zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji z największą sumą aktywów bilansu, jeżeli grupa nie posiada jednostki dominującej lub jeżeli nie są spełnione warunki, o których mowa w lit. a–d.

3. Organ nadzoru wraz z innymi zainteresowanymi organami nadzorczymi może, na wniosek któregokolwiek organu nadzorczego, wspólnie uzgodnić odstąpienie od stosowania kryteriów, o których mowa w ust. 2, jeżeli ich stosowanie nie byłoby właściwe z uwagi na strukturę grupy i względne znaczenie działalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reaseku- racji w różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej, oraz wyznaczyć inny organ nadzorczy jako organ sprawujący nadzór nad grupą (wspólne uzgodnienie).

4. Organ nadzoru może, nie częściej niż raz w roku, wystąpi ć z wnioskiem o otwarcie dyskusji, czy kryteria, o których mowa w ust. 2, są właściwe. Organ nadzoru dąży do podjęcia wspólnego uzgodnienia w terminie 3 miesięcy od dnia złoże- nia wniosku w sprawie dyskusji.

5. Organ nadzoru wyznaczony w trybie ust. 3 i 4 jako organ sprawujący nadzór nad grupą powiadamia podmiot stojący na czele grupy o wyznaczeniu go jako organu sprawującego nadzór nad grupą, podając uzasadnienie.

6. W terminie 3 miesięcy od złożenia wniosku w sprawie dyskusji organ nadzoru może złożyć wni osek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010. W przypadku złożenia wniosku do EIOPA zainte- resowane organy nadzorcze podejmują wspólne uzgodnienie zgodne z rozstrzygnięciem EIOPA.

Dziennik Ustaw – 149 – Poz. 838

7. W przypadku gdy organ nadzoru spełni a przynajmniej jedno z kryteriów, o których mowa w ust. 2, przed podjęciem wspólnego uzgodnienia, na podstawie którego zostanie wyznaczony inny organ nadzoru jako organ sprawujący nadzór nad grupą, organ nadzoru przekazuje podmiotowi stojącemu na czele gru py informacje o:

1. zamiarze podjęcia wspólnego uzgodnienia,
2. projektowanej treści wspólnego uzgodnienia,
3. procedurach odwoławczych od rozstrzygnięć organu wyznaczanego jako organ sprawujący nadzór nad grupą
   ‒ umożliwiając podmiotowi stojącemu na czele grupy wyrażenie opinii.

8. Na podstawie wspólnego uzgodnienia organ nadzoru może przyjmować jedynie zadania odpowiadające celom i za- daniom nadzoru nad grupą określonym w ustawie.
9. W przypadku niepodjęcia wspólnego uzgodnienia zadania organu sprawuj ącego nadzór nad grupą wykonuje organ nadzorczy określony zgodnie z ust. 2.
10. Po podjęciu wspólnego uzgodnienia, na podstawie którego został wyznaczony inny organ nadzorczy jako organ sprawujący nadzór nad grupą, organ nadzoru przekazuje podmiotowi stoją cemu na czele grupy, który ma siedzibę na tery- torium Rzeczypospolitej Polskiej, informacje o podjęciu wspólnego uzgodnienia i jego treści, oraz dniu, od którego wspólne uzgodnienie będzie przez organy nadzorcze stosowane.
11. W przypadku niepodjęcia wspóln ego uzgodnienia organ nadzoru przekazuje podmiotowi stojącemu na czele grupy informacje o jego niepodjęciu.
12. Organ nadzoru ogłasza w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Finansowego wspólne uzgodnienie albo infor- mację o jego niepodjęciu.
    Art. 405. 1. Org an nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą posiada następujące uprawnienia i obo- wiązki w odniesieniu do nadzoru nad grupą:

1. koordynacja gromadzenia i rozpowszechniania odpowiednich i istotnych informacji w normalnych i nadzwyczajnych sytuacja ch, w tym przekazywania istotnych informacji dotyczących zadań nadzorczych organów nadzorczych;
2. nadzór nad sytuacją finansową grupy i jej ocena;
3. ocena przestrzegania przez grupę przepisów dotyczących wypłacalności grupy, koncentracji ryzyka i transak cji wewnątrz grupy, o których mowa w art. 378–402;
4. ocena systemu zarządzania grupy określonego w art. 403 oraz spełniania przez członków zarządu oraz rady nadzorczej podmiotu posiadającego udziały kapitałowe w innym podmiocie przepisów, o których mowa w art. 48 i art. 414;
5. planowanie i koordynacja działań nadzorczych w normalnych i nadzwyczajn ych sytuacjach, we współpracy z zainte- resowanymi organami nadzorczymi i z uwzględnieniem charakteru, skali i złożoności ryzyk właściwych dla działalności
   wykonyw anej przez podmioty wchodzące w skład danej grupy, poprzez odbywanie przynajmniej raz w roku regular- nych spotkań lub stosowanie innych odpowiednich środków;
6. inne zadania, środki, decyzje i rozstrzygnięcia przypisane organowi sprawującemu nadzór nad grup ą, w szcze gólności zatwierdzanie modelu wewnętrznego na poziomie grupy zgodnie z art. 391 i art. 393, oraz wydawanie zgody na stoso- wanie systemu ustanowionego zgodnie z art. 396–399.

2. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą przewodnicz y kolegium organów nadzoru powoła- nemu w celu ułatwienia wykonywania zadań, o których mowa w ust. 1.
3. Kolegium organów nadzoru składa się z organu będącego organem sprawującym nadzór nad grupą, organów nad- zorczych państw członkowskich Unii Europejskiej, n a których terytorium znajdują się siedziby zakładów ubezpieczeń i za- kładów reasekuracji będących jednostkami zależnymi, oraz z EIOPA.
4. W pracach kolegium organów nadzoru mogą uczestniczyć:

1. organy nadzorcze sprawujące nadzór nad znaczącymi oddziałami z akładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, o których mowa w art. 354 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35;

2. organy nadzorcze sprawujące nadzór nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji mającymi siedzibę na tery- torium państw członko wskich Unii Europejskiej, będących podmiotami powiązanymi innymi niż jednostki zależne;

Dziennik Ustaw – 150 – Poz. 838

3. organy nadzorcze sprawujące nadzór nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji mającymi siedzibę na tery- torium państw niebędących państwami członkowskimi Unii Europejskiej, będących podmiotami powiązanymi;
4. organy nadzorcze sprawujące nadzór nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi mającymi siedzibę na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej albo na terytorium państw niebędących państwa mi członkowskimi Unii Europejskiej, będących podmiotami powiązanymi.

5. Udział organów nadzorczych, o których mowa w ust. 4, w pracach kolegium organów nadzoru jest ograniczony do realizacji celu polegającego na efektywnej wymianie informacji.
6. Powołanie i funkcjonowanie kolegium organów nadzoru jest oparte na porozumieniu w zakresie koordynacji spra - wowania nadzoru grupowego pomiędzy organem będącym organem sprawującym nadzór nad grupą i pozostałymi zaintere- sowanymi organami nadzorczymi.
7. W przypadku gdy kolegium organów nadzoru nie osiągnie wspólnego stanowiska w odniesieniu do treści porozu- mienia w zakresie koordynacji sprawowania nadzoru grupowego, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może złożyć wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia.
8. W przypadku gdy organ nadzoru jest organem sprawującym nadzór nad grupą i został złożony wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia w sprawie porozumienia w zakresie koordynacji sprawowania nadzoru grupowego, organ nad- zoru wyd aje decyzję zgodną z rozstrzygnięciem EIOPA. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą przekazuje treść wydanej decyzji zainteresowanym organom nadzorczym.
9. Porozumienie w zakresie koordynacji sprawowania nadzoru grupowego określa procedu ry:

1. podejmowania przez zainteresowane organy nadzorcze rozstrzygnięć, o których mowa w art. 391, art. 392 i art. 404;
2. konsultacji przeprowadzanych przez zainteresowane organy nadzorcze zgodnie z ust. 6–8 i art. 378 ust. 5.

10. Porozumienie w zakresie koordynacji sprawowania nadzoru grupowego może określać także procedury:

1. konsultacji między zainteresowanymi organami nadzorczymi , w szczególności w sprawach, o których mowa w art. 374–377, art. 379–381, art. 387, art. 401–403, art. 407, art. 412, art. 416 i art. 417;
2. współpracy z innymi organami nadzorczymi.

11. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może, na podstawie porozumienia w zakresie koor - dynacji sprawowania nadzoru grupowego, przydzielać dodatkowe zadania innym orga nom nadzorczym uczestniczącym w pracach kolegium organów nadzoru, jeżeli przyczyni się to do poprawy skuteczności nadzoru nad grupą i nie wpłynie to niekorzystnie na wypełnianie obowiązków nadzorczych przez członków kolegium organów nadzoru.
12. Organ nadz oru będący organem sprawującym nadzór nad grupą przekazuje EIOPA informacje dotyczące funkcjo- nowania kolegium organów nadzoru, w tym istotnych trudności dotyczących jego funkcjonowania.
13. W przypadku gdy organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór na d grupą w ocenie innego zainteresowa- nego organu nadzorczego nie wypełnia zadań, o których mowa w ust. 1, lub gdy nie ma odpowiedniej współpracy między członkami kolegium organów nadzoru i został złożony wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 roz- porządzenia 1094/2010, organ nadzoru wydaje decyzję po wydaniu rozstrzygnięcia przez EIOPA. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą przekazuje treść wydanego rozstrzygnięcia zainteresowanym organom nadzorczym.
14. W przypadku g dy organem sprawującym nadzór nad grupą jest organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska
    państwa członkowskiego Unii Europejskiej, organ nadzoru jest uprawniony do uczestniczenia w pracach kolegium organów nadzoru, jeżeli:

1. organ nadzoru sprawuje na dzór nad krajowym zakładem ubezpieczeń lub krajowym zakładem reasekuracji wchodzą- cym w skład grupy;
2. organ nadzoru sprawuje nadzór nad znaczącym oddziałem zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3. organ nadzoru sprawuje nadzór nad instytucją kredytową lub firmą inwestycyjną z siedzibą na terytorium Rzeczy - pospolitej Polskiej, będącą podmiotem powiązanym.

15. W przypadku, o którym mowa w ust. 14 pkt 2 i 3, udział organu nadzoru w pracach kolegium or ganów nadzoru jest ograniczony do realizacji celu polegającego na efektywnej wymianie informacji.

Dziennik Ustaw – 151 – Poz. 838

16. W przypadku gdy w ocenie organu nadzoru organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkow- skiego Unii Europejskiej będący organem sprawując ym nadzór nad grupą nie wypełnia zadań, o których mowa w ust. 1, lub gdy nie ma odpowiedniej współpracy między członkami kolegium organów nadzoru, organ nadzoru może złożyć wniosek o pomoc do EIOPA zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010.
17. W ramach p rac kolegium organów nadzoru organ nadzoru jest uprawniony do wymiany informacji i konsultacji z organami nadzorczymi będącymi członkami kolegium organów nadzoru w celu podejmowania odpowiednich działań.
18. Organ nadzoru, który uczestniczy w pracach koleg ium organów nadzoru, może złożyć wniosek do EIOPA o wy- danie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/201 0 w przypadku wystąpieni a rozbieżnych opinii w odniesie- niu do porozumienia w zakresie koordynacji sprawowania nadzoru grupowego.
19. Organ nadzoru, który uczestniczy w pracach kolegium organów nadzoru, mo że, na podstawie porozumienia w za- kresie koordynacji sprawowania nadzoru grupowego, realizować dodatkowe zadania przydzielone mu przez inny organ nadzorczy uczestniczący w pracach k olegium organów nadzoru, jeżeli przyczyni się to do poprawy skuteczności nadzoru nad grupą i jeżeli realizacja dodatkowych zadań nie wpłynie niekorzystnie na wypełnianie obowiązków nadzorczych przez organ nadzoru.
    Art. 406. 1. Organ nadzoru może wystąpić d o innych organów nadzorczych wchodzących w skład kolegium organów nadzoru o informacje pomocne w sprawowaniu nadzoru.
20. Organ nadzoru niezwłocznie przekazuje informacje innym organom nadzorczym wchodzącym w skład kolegium organów nadzoru, obejmujące co na jmniej informacje dotyczące działań grupy i organu nadzoru oraz informacje przekazy- wane przez podmioty wchodzące w skład grupy.
21. Jeżeli inny organ nadzorczy wchodzący w skład kolegium organów nadzoru nie przekazał organowi nadzoru odpo- wiednich informacji w terminie 14 dni, organ nadzoru może złożyć wniosek do EIOPA.
22. Organ nadzoru, który uczestniczy w kolegium organów nadzoru, może niezwłocznie zwołać posiedzenie kolegium organów nadzoru w przypadkach gdy:

1. uzyska informacje o poważnym naruszeniu kapitałowego wymogu wypłacalności lub naruszeniu minimalnego wymogu
   kapitałowego przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wchodzący w skład grupy;
2. uzyska informacje o poważnym naruszeniu kapitałowego wymogu wypłacalności na poziomie g rupy;
3. wystąpiły inne wyjątkowe okoliczności.
   Art. 407. 1. Organ nadzoru przed wydaniem decyzji mającej znaczenie dla zadań nadzorczych innych organów nad- zorczych przeprowadza konsultacje z zainteresowanymi organami nadzorczymi wchodzącymi w skład kolegi um organów nadzoru w zakresie:
4. zmian struktury akcjonariatu lub udziałów, struktury organizacyjnej lub struktury zarządzania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji wchodzącego w skład grupy, które wymagają zatwierdzenia lub wydania zgody przez org an nad- zoru lub uprawniają organ nadzoru do zgłoszenia sprzeciwu;
5. wydawania decyzji w sprawie przedłużenia okresu naprawczego, o którym mowa w art. 312 ust. 5–9;
6. znaczących sankcji lub środków wyjątkowych zastosowanych przez organ nadzoru, w tym nałoż enia narzutu kapitało- wego na kapitałowy wymóg wypłacalności zgodnie z art. 270, oraz nałożonych ograniczeń dotyczących stosowania modelu wewnętrznego przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności.

2. W konsultacjach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, uczestniczy organ sprawujący nadzór nad grupą.

3. Jeżeli decyzja wydana przez organ nadzoru jest oparta na informacjach otrzymanych od innych organów nadzor- czych, organ nadzoru przeprowadza konsultacje z tymi organami nadzorczymi.

4. Organ nadzoru może ods tąpić od przeprowadzenia konsultacji w pilnych przypadkach lub jeżeli konsultacje mogłyby
   zagrozić skuteczności wydanej decyzji.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, organ nadzoru bezzwłocznie informuje zainteresowane organy nadzorcze.
   Art. 408. 1. Orga n nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może wystąpić z wnioskiem do organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, na którego terytorium jednostka dominująca ma siedzibę, o przeka- zanie jednostce dominującej żądania udzielenia informacji odpowiednich dla wykonywania praw i obowiązków organu sprawującego nadzór nad grupą, o których mowa w art. 405.

6. Jeżeli informacje odpowiednie dla celów nadzoru nad grupą, o których mowa w art. 410 ust. 2, zostały wcześniej przekazane innemu o rganowi nadzorczemu, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może wystąpić do tego organu nadzorczego z wnioskiem o przekazanie odpowiednich informacji.

Dziennik Ustaw – 152 – Poz. 838

Art. 409. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jest podmiotem p owiązanym instytucji kredy- towej lub firmy inwestycyjnej albo jeżeli ten sam podmiot posiada udziały kapitałowe w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji i w instytucji kredytowej lub firmie inwestycyjnej:

1. organ nadzoru może wystąpić do organów odpowiedzialnych za sprawowanie nadzoru nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi z wnioskiem o przekazanie informacji mogących ułatwić realizację jego zadań, w szcze gól- ności zadań określonych w niniejszym rozdziale;
2. organ nadzoru przekazuje zainteresowanym organom nadzorczym informacje związane z wykonywaniem nadzoru nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, mogące ułatwić realizację zadań tych organów.
   Art. 410. 1. Podmioty podlegające nadzorowi nad grupą, podmioty po wiązane podmiotów podlegających nadzorowi nad grupą oraz podmioty posiadające udziały kapitałowe w podmiotach podlegających nadzorowi nad grupą mogą dokony- wać wymiany informacji, które mogą być odpowiednie dla celów nadzoru nad grupą.

2. Organ nadzoru będą cy organem sprawującym nadzór nad grupą może żądać od każdego podmiotu wchodzącego w skład grupy danych i informacji istotnych dla celów nadzoru nad grupą. Przepisy art. 335 stosuje się odpowiednio.
3. Organ nadzoru może żądać bezpośrednio od podmiotów wch odzących w skład grupy niezbędnych danych i informacji , jeżeli wcześniej wystąpił o takie dane i informacje do zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji objętego nadzorem nad grupą, a zakład ten nie przekazał tych danych i informacji w odpowiednim termi nie. 3a. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może zwolnić z obowiązku przedstawiania sprawo - zdań na poziomie grupy do organu, o których mowa w art. 372 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35, za okresy kwartalne, jeżeli wszystkie zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji wchodzące w skład grupy zostały zwol - nione z obowiązku, o którym mo wa w art. 339a ust. 1, lub uzyskały odpowiednie uprawnienie przyznane na podstawie prze - pisów obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, bio rąc pod uwagę charakter, skalę oraz złożoność ryzyk właściwych dla d ziałalności wykonywanej przez grupę.
4. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może zwolnić z obowiązku przekazywania pełnego wykazu aktywów na poziomie grupy w sprawozdaniu na poziomie grupy do organu, o którym mowa w art. 372 rozporzą- dzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35, jeżeli wszystkie zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji wchodzące w skład grupy uzyskały uprawnienie, o którym mowa w art. 339 ust. 1–4, lub odpowiednie uprawnienie przyznane na pod- stawie przepisów obowiązując ych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, biorąc pod uwagę charakter, skalę oraz złożoność ryzyk właściwych dla działalności wykonywanej przez grupę oraz cel stabilności
   finansowej.
5. Zakład ubezpieczeń posiadający udz iały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, dominujący podmiot ubezpieczeniowy i dominujący podmiot nieregulowany prz ekazują organowi nadzoru dane i informacje za okresy roczne, nie później niż w ciągu 20 tygodni po zakończeniu roku obrotowego kończącego się w dniu przypadającym między 30 czerwca a 31 grudnia.
6. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, dominujący podmiot ubezpieczeniowy i dominujący podmiot nieregulowany przekazują organowi nadzoru informacje za okresy kwar - talne w roku obrotowym nie później niż w ciągu 11 tygodni po zakończeniu kwartału w roku obrotowym kończącego się w dniu przypadającym między 1 stycznia a 31 grudnia.
   Art. 411. 1. Organ nadzoru może przeprowadzić, bezpośrednio lu b za pośrednictwem osób w tym celu wyznaczonych, weryfikację na miejscu informacji, o których mowa w art. 410.
7. Weryfikacja, o której mowa w ust. 1, może być przeprowadzona w trybie określonym w przepisach art. 342 albo art. 353.
8. Weryfikacja, o której mowa w ust. 1, może być przeprowadzana w siedzibie lub miejscu wykonywania działalności:

1. zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji objętego nadzorem nad grupą;

2. podmiotu powiązanego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji objętego nadzorem nad grupą;

3. jednostki dominującej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji objętego nadzorem nad grupą;

4. podmiotu powiązanego jednostki dominującej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji objętego nadzorem nad grupą.

Dziennik Ustaw – 153 – Poz. 838

4. Jeżeli organ n adzoru zamierza zweryfikować informacje dotyczące podmi otu wchodzącego w skład grupy i mają- cego siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, w tym podmiotu niebędącego podmiotem regulowanym, organ nadzoru może wystąpi ć do organu nadzorczeg o tego państwa członkowskiego z wnios kiem o przeprowadzenie tej weryfikacji. Organ nadzoru może uczestniczyć w przeprowadzeniu weryfikacji lub przeprowadzić ją we własnym zakresie.
5. W przypadku otrzymania wniosku organu nadzorczego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w sprawie zwe - ryfikowania otrzymanych przez ten organ informacji organ nadzoru przeprowadza taką weryfikację lub umożliwia temu organowi nadzorczemu lub osobie wyznaczonej przez ten organ nadzorczy uczestnictwo w przeprowadzanej przez organ nadzoru weryfikacji lub umożliwia przeprowadzenie przez ten organ nadzorczy takiej weryfikacji we własnym zakresie. O podejmowanych działaniach jest informowany organ sprawujący nadzór nad grupą.
6. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 4, nie został rozpatrzony w terminie 2 tygodni lub organ nadzorczy, o którym mowa w ust. 3, utrudnia lub uniemożliwia organowi nadzoru uczestniczenie lub przeprowadzenie we własnym zakresie weryfikacji, organ nadzoru może złożyć wniosek o pomoc do E IOPA zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010.
   Art. 412. 1. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający
   udziały kapitałowe w innym zakładzie lub dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany ujawnia, raz w roku, sprawozdanie na temat wypłacalności i kondycji finansowej na poziomie grupy. Przepisy roz działu 11
   stosuje się odpowiednio.
7. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład rease kuracji posiadający udzia ły kapitałowe w innym zakładzie lub dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany może, po uzyskaniu zgody organu nadzoru będącego organem sprawującym nadzór nad grupą, przedstawić jedno sprawozdanie dotyczące wypłacalności i kondycji finansowej grupy. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad gru pą wyraża taką zgodę, jeżeli w jednolitym sprawozdaniu dotyczącym wypłacalności i kondycji finansowej grupy zostaną przedstawione oddzielnie:

1. inform acje na poziomie grupy, których ujawnianie jest wymagane zgodnie z ust. 1;
2. informacje dotyczące jednostek zależnych w grupie, których ujawnianie jest wymagane zgodnie z przepisami roz- działu 11, w sposób pozwalający na rozpoznanie każdej z tych jednostek .

3. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, przed wydan iem, w drodze decyzji, zgody, o której mowa w ust. 2, przeprowadza konsultacje z członkami kolegium organów nadz oru i bierze pod uwagę opinie i zastrzeżenia organów nadzorczych ucze stniczących w pracach kolegium.
4. Jeżeli sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2, nie zawiera informacji, których ujawniania wymaga od podobnych podmiotów organ nadzorczy, który wydał zezwolenie jednostce zależnej wchodzącej w skład grupy na wykonywanie dzia- łalności, a są to informacje istotne, organ nadzoru może zażądać od danej jednostki zależnej ujawnienia niezbędnych dodat- kowych informacji.
5. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, zakła d reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, dominujący podmiot ubezpieczeniowy i dominujący podmiot nieregulowany, ujawniają sprawozdanie o wypłacalności i kondycji finan - sowej na poziomie grupy n ie później niż w ciągu 20 tygodni po zakończeniu roku obrotowego kończącego się w dniu przy- padającym między 30 czerwca a 31 grudnia.
   Art. 413. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany ujawnia, raz do roku, opis struktury prawnej, struktury zarządzania i struktury organizacyjnej na poziomie grupy, w tym informacje dotyczące wszystkich jednostek zależnych, znaczących podmiotów powiązanych, znaczących oddziałów zakła- dów ubezpieczeń i znaczących oddziałów zakładów reasekuracji wchodzących w skład grupy.
   Art. 414. Do osób, które faktycznie zarządzają dominującym podmiot em ubezpieczeniowym lub dominującym pod- miotem nieregulowanym, przepisy art. 48 i art. 49 stosuje się odpowiednio.
   Art. 415. 1. W przypadku gdy:

1. zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wchodzący w skład grupy nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 378–403,

2. wymogi, o których mowa w pkt 1, są spełnione, ale wypłacalność zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji wcho- dzącego w skład grupy może być zagrożona, lub

Dziennik Ustaw – 154 – Poz. 838

3. transakcje wewnątrz grupy lub koncentracja ryzyka stanowią zagrożenie dla sytuacji finansowej zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji wchodzącego w skład grupy
   – organ nadzoru może wydawać na piśmie utrwalonym w postaci papierowej albo elektronicznej zalecenia w celu naprawy sytuacji w stosunku do zakładu ubezpieczeń lub zakładu re asekuracji, a w przypadku gdy organ nadzoru jest organem spra- wującym nadzór nad grupą – w stosunku do dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub dominującego podmiotu nie- regulowanego.71) 1a.72) Przepisy art. 237 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

2. W przypadku niewykonania w wyznaczonym terminie zaleceń, o których mowa w ust. 1, organ nadzoru może, w drodze decyzji, zobowiązać do ich wykonania w określonym terminie. W przypadku niewykonania takiej decyzji przez dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub domi nujący podmiot nieregulowany organ nadzoru może nałożyć na ten podmiot karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł.
3. Jeżeli dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub dominujący podmiot nieregulowany, o którym mowa w ust. 1, ma siedzibę w innym niż Rzeczpospol ita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą informuje właściwe organy nadzorcze o swoich ustaleniach w celu umożliwienia im podjęcia niezbędnych środków.
4. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zak ład reasekuracji, o którym mowa w ust. 1, ma siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą informuje właściwe organy nadzorcze o swoich ustaleniach w celu umożl iwienia im podjęcia niezbędnych środków.
5. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą, w uzasadnionych przypadkach, koordynuje podej- mowane środki z zainteresowanymi organami nadzorczymi.
   Art. 416. 1. Organ nadzoru pełniący obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą wraz z zainteresowanymi organami nadzorczymi, dokonuje weryfikacji, czy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, którego jednostka domi nu- jąca ma siedzibę na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europe jskiej, podlega nadzorowi wyko - nywanemu przez organ nadzorczy państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej równoważnemu z nad- zorem sprawowanym na podstawie niniejszego rozdziału nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji, o których mowa w art. 374 ust. 1 pkt 1 i 2.
6. Organ nadzoru pełniący obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą dokonuje weryfikacji równoważności, o której mowa w ust. 1, z urzędu albo na wniosek jednostki dominującej lub zakładu ubezpi eczeń lub zakładu reasekuracji, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej w państwie człon - kowskim Unii Europejskiej.
7. Organ nadzoru pełniący obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą prze d wydaniem rozstrzygnięcia w spra- wie weryfikacji równoważności, o której mowa w ust. 1, przeprowadza konsultacje z zainteresowanymi organami nadzor- czymi, przy pomocy EIOPA.
   3a. Organ nadzoru pełniący obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą nie dokon uje weryfikacji równoważności , o której mowa w ust. 1, w przypadku państwa, wobec którego dokonał już takiej weryfikacji, albo gdy takiej weryfikacji dokonał organ nadzorczy z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej pełnią cy obo - wiązki organu sprawującego nadzór nad grupą, o treści sprzecznej z tymi weryfikacjami, chyba że wynika to z koniecz ności uwzględnienia istotnych zmian dokonanych w systemie nadzoru, jaki sprawowany jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na po dstawie ustawy oraz na terytorium innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej na podstawie przepisów stanowią cych implementację tytułu I dyrektywy 2009/138/WE oraz w odpowiednim systemie nadzoru tego państwa.
8. W przypadku wyda nia przez Komisję Europejską aktów wykonawczych, o których mowa w art. 260 ust. 3 lub 5 dyrek - tywy 2009/138/WE, organ nadzoru pełniący obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą nie dokonuje we ryfikacji równoważności.
9. W przypadku wydania przez Komi sję Europejską aktów wykonawczych, o których mowa w art. 260 ust. 3 lub 5 dyrek - tywy 2009/138/WE, lub wydania rozstrzygnięcia stwierdzającego równoważność systemu nadzoru państwa nie będącego państwem członkowskim Unii Europejskiej organ nadzoru polega na równoważnym nadzorze nad grupą sprawowanym przez organy nadzorcze tego państwa.

71. Część wspólna ze zmianą wprowadzoną przez art. 29 pkt 30 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

72. Dodany przez art. 29 pkt 30 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 7.

Dziennik Ustaw – 155 – Poz. 838

5a. W przypadku gdy organ nadzoru pełni obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą i w skład grupy wchodzi zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji mający siedz ibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego suma aktywów bilansu jest większa niż suma aktywów bilansu jednostki dominującej, o której mowa w ust. 1, przepisu ust. 5 nie stosuje się, a zadania organu sprawującego nadzór nad grupą wykonuje organ nadzoru.
6. Do współpracy z organami nadzorczymi, o których mowa w ust. 5, przepisy art. 404–415 stosuje się odpowiednio.
7. W przypadku gdy organ nadzoru nie zgadza się z rozstrzygnięciem organu nadzorczego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej pełniącego obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą, dokona- nym w ramach sprawdzania, w zakresie odpowiadającym ust. 1, równoważności nadzoru wykonywanego przez organ nad- zorczy państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru może złożyć wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie z art. 19 rozporządzenia 1094/2010, w terminie 3 miesięcy od dnia powiadomienia o roz- strzygnięciu dokonanym przez ten organ nadzorczy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Euro- pejskiej.
Art. 417. 1. W przypadku gdy nie zostało wydane rozstrzygnięcie stwierdzające równoważność systemu nadzoru państwa
niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, ani nie zostały przez Komisję Europejs ką wydane akty wykonaw- cze, o których mowa w art. 260 ust. 3 lub 5 dyrektywy 2009/138/WE, do zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji stosuje się odpowiednio przepisy art. 378–394 i art. 401–415 albo jedną z metod, o której mowa w ust. 4. 2. Na poziom ie dominującego podmiotu ubezpieczeniowego z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkow- skim Unii Europejskiej lub dominującego podmiotu nieregulowanego z siedzibą w państwie niebędącym państwem człon- kowskim Unii Europejskiej, zakładu ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Euro- pejskiej lub zakładu reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej stosuje się zasady i metody, o których mowa w art. 378–415. 3. Dla celów obliczeń wypłaca lności grupy podmiot, o którym mowa w ust. 2, jest traktowany jak zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji przy zastosowaniu przepisów art. 238–248, oraz:

1. przepisów art. 386 – w przypadku dominującego podmiotu ubezpieczeniowego i dominującego podmiotu nieregulo- wanego;
2. przepisów art. 387 – w przypadku zakładu ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej i zakładu reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej.

4. Organ nad zoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może stosować inne metody zapewniające odpo- wiedni nadzór nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji wchodzącymi w skład grupy. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą określa te met ody po przeprowadzeniu konsultacji z zainteresowanymi organami nadzorczymi.

5. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą może żądać utworzenia dominującego podmiotu ubezpieczeniowego z siedzibą w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub dominującego podmiotu nieregulowanego z siedzibą w państwie członkowskim Unii Europejskiej w celu stosowania regulacji zawartych w niniejszym rozdziale do zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji wchodzących w skład grupy, w której podmiotem stojącym na czele grupy będzie ten dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub ten dominujący podmiot nieregulowany.

6. Organ nadzoru będący organem sprawującym nadzór nad grupą informuje zainteresowane organy nadzorcze oraz Komisję Europejską o wybranych metodach umoż liwiających realizację celów nadzoru nad grupą.
   Art. 418. 1. Jeżeli jednostka dominująca, o której mowa w art. 416, jest jednostką zależną dominującego podmiotu ubezpieczeniowego z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub dominującego pod- miotu nieregulowanego z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub zakładu ubez- pieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub zakładu reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, organ nadzoru dokonuje weryfikacji równoważności , o której mowa w art. 416, wyłącznie na poziomie jednostki dominującej najwyższego szczebla będącej dominującym pod- miotem ubezpieczeniowym z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub dominującym
   podmiotem nieregulowanym z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub zakładem ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub zakładem reasekuracji z siedzibą
   w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej .

Dziennik Ustaw – 156 – Poz. 838

2. W przypadku gdy nie zostało wydane rozstrzygnięcie stwierdzające równoważność, o której mowa w art. 416 ust. 1, lub właściwy organ nadzorczy państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie wydał rozstrzygnięcia o stwierdzeniu równo- ważności w zakresie odp owiadającym art. 416 ust. 1, ani nie zostały przez Komisję Europejską wydane akty wykonawcze, o których mowa w art. 260 ust. 3 lub 5 dyrektywy 2009/138/WE, organ nadzoru może dokonać weryfikacji równoważności na niższym poziomie, jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji ma jednostkę dominującą, niezależnie od tego, czy jest to dominujący podmiot ubezpieczeniowy z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, dominujący podmiot nieregulowany z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, zakład ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej czy zakład reasekuracji z siedzibą
   w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ nadzoru pełniący obowiązki organu sprawującego nadzór nad grupą wyjaśnia rozstrzygnięcie w sprawie weryfikacji równoważności podmiotowi stojącemu na czele grupy.
4. Przepis art. 417 stosuje się odpowiednio.
   Art. 419. 1. Jeżeli jednost ką dominującą zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji jest mieszany dominujący podmiot ubezpieczeniowy, organ nadzoru sprawuje nadzór nad transakcjami pomiędzy tymi zakładami ubezpieczeń lub zakładami reasekuracji a mieszanym dominującym podmiotem ube zpieczeniowym i jego podmiotami powiązanymi.
5. Przepisy art. 402, art. 406–411 i art. 415 stosuje się odpowiednio.
   Rozdział 16
   Ubezpieczeniowy samorząd gospodarczy
   Art. 420. 1. Krajowe zakłady ubezpieczeń i zagraniczne zakłady ubezpieczeń wykonujące działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tworzą ubezpieczeniowy samorząd gospodarczy.
6. Organizacją ubezpieczeniowego samorządu gospodarczego jest Polska Izba Ubezpieczeń, zwana dalej „Izbą”. Art. 421. Przepisy niniejszego rozdziału nie wyłączają możliwości utworzenia ubezpieczeniowego samorządu gospo- darczego na zasadach określonych w ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych ( Dz. U. z 2019 r. poz. 579). Art. 422. 1. Członkostwo w Izbie jest obowiązkowe i powstaje z dniem podjęcia przez zakład ubezpieczeń, o którym mowa w art. 420 ust. 1, działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Członkostwo w Izbie ustaje z dniem podjęcia uchwały o likwidacji dobrowolnej albo z dniem, w którym decyzja o likwidacji przymusowej stała się prawomocna.
8. Członkami Izby, na zasadzie dobrowolności, mogą być krajowe zakłady reasekuracji i zagraniczne zakłady reaseku- racji wykonujące działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   Art. 423. Izba działa na rzecz rozwiązywania problemów rynku ubezpiecze ń w Rzeczypospolitej Polskiej i reprezen- tuje zakłady ubezpieczeń, a także zakłady reasekuracji, które przystąpią do Izby.
   Art. 424. 1. Izba posiada osobowość prawną.
9. Organami Izby są:

1. Walne Zg romadzenie Polskiej Izby Ubezpieczeń, zwane dalej „Walnym Zgromadzeniem Izby ”;
2. Zarząd Polskiej Izby Ubezpieczeń, składający się z Prezesa Zarządu, który jest Prezesem Izby, i z pozostałych człon- ków Zarządu, w tym Wiceprezesów, których liczbę określa sta tut Izby;
3. Komisja Rewizyjna Polskiej Izby Ubezpieczeń.

3. Wybory do organów Izby są powszechne i odbywają się w głosowaniu tajnym.
4. Kadencja organów, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, nie może być dłuższa niż 4 lata. Art. 425. 1. Statut Izby oraz jeg o zmiany są uchwalane przez Walne Zgromadzenie Izby bezwzględną większością głosów, w obecności co najmniej połowy uprawnionych do głosowania.
5. Statut Izby określa w szczególności:

1. nazwę Izby i jej siedzibę;

2. zadania Izby i formy ich realizacji;

Dziennik Ustaw – 157 – Poz. 838

3. zakres uprawnień organów Izby oraz tryb ich wyboru;
4. prawa i obowiązki członków Izby;
5. zasady gospodarki finansowej Izby oraz zasady wykonywania działalności gospodarczej;
6. strukturę organizacyjną Izby.
   Art. 426. 1. Podstawowymi zadaniami Izby są: re prezentowanie i podejmowanie działań w celu ochrony wspólnych interesów członków Izby, współdziałanie w zapobieganiu zagrożeniom rynku ubezpieczeń, kształtowanie, upowszechnianie i czuwanie nad przestrzeganiem zasad uczciwej konkurencji i zasad etyki w działalności ubezpieczeniowej.

2. Do zadań Izby należy w szczególności:

1. reprezentowanie członków Izby wobec organów władzy publicznej oraz podejmowanie działań w celu ochrony ich interesów;
2. wyrażanie opinii o projektach aktów prawnych zawierających regulacje dotyczące działalności ubezpieczeniowej, działalności reasekuracyjnej lub z nią związanej i współdziałanie, na wniosek, przy ich opracowaniu;
3. reprezentowanie członków Izby w międzynarodowych organizacjach ubezpieczeniowych;
4. współdziałanie z organizacjami, stowarzyszeniami i instytucjami krajowymi i zagranicznymi w zakresie ubezpieczeń;
5. inicjowanie i wykonywanie działalności edukacyjnej i informacyjnej w dziedzini e ubezpieczeń oraz współpraca w za- kresie szkolenia i doskonale nia zawodowego kadr ubezpieczeniowych;
6. pozyskiwanie, gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji o funkcjonowaniu rynków ubezpieczeniowych w Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami oraz opracowywanie na ich podstawie i udostępnianie na potrzeby działalności ubezpieczeniowej i działalności reasekuracyjnej analiz i prognoz oraz wydawanie biuletynu Izby;
7. stwarzanie możliwości polubownego i pojednawczego rozstrzygania sporów między członkami Izby;
8. tworzenie i wykonywanie informatycznyc h baz danych w zakresie statystyki ubezpieczeniowej;
9. tworzenie sytemu rozliczeń i dokonywanie rozliczeń pomiędzy zakładami ubezpieczeń wykonującymi na zlecenie innego zakładu ubezpieczeń czynności ubezpieczeniowe, oraz gromadzenie, przetwarzanie i udost ępnianie informacji dotyczących rozliczeń między uczestnikami tego systemu.

3. Ustalenie zakresu oraz sposobu pozyskiwania i udostępniania informacji, o których mowa w ust. 2 pkt 6, od zakładów
   ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wymaga uchwały Walnego Zgr omadzenia Izby.

4. Izba udostępnia członkom Izby dane zgromadzone w bazie danych, o której mowa w ust. 2 pkt 8.

5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Izby, zakres danych gromadzonych w bazach danych, o których mowa w ust. 2 pkt 8, uwzględniając przydatność tych danych dla zakładu ubezpieczeń i rozwoju rynku ubezpieczeń.
   Art. 427. Izba w przypadku naruszenia przez członka Izby zasad, o których mowa w art. 426 ust. 1, podejm uje działa- nia i stosuje środki określone w statucie i uchwałach Walnego Zgromadzenia Izby.
   Art. 428. Izba może wykonywać działalność gospodarczą w ramach przedsiębiorcy powołanego przez Walne Zgro- madzenie Izby.
   Art. 429. 1. Majątek Izby powstaje ze składek członkowskich, dotacji, darowiz n, spadków, zapisów, dochodów z majątku Izby oraz dochodów z działalności gospodarczej.

6. Dochód z działalności gospodarczej służy do realizacji zadań Izby i nie może być przeznaczony do podziału między jej członków.

7. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość składki członkow- skiej płaconej przez zakłady ubezpieczeń na rzecz Izby, uwzględniając zadania Izby określone w ustawie.

8. Sposób opłacania i egzekwowania składki or az ustalania wysokości odsetek za nieterminowe jej opłacanie określa statut Izby.

Dziennik Ustaw – 158 – Poz. 838

Rozdział 17
Przepisy karne
Art. 430. 1. Kto bez wymaganego zezwolenia wykonuje czynności ubezpieczeniowe lub działalność reasekuracyjną,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu osoby prawnej.
Art. 431. 1. Kto, nie będąc uprawnionym przez zakład ubezpieczeń, zawiera w jego imieniu umowy ubezpieczenia,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu osoby prawnej.
Art. 432. 1. Kto, nie będąc uprawnionym prze z zakład reasekuracji, zawiera w jego imieniu umowy reasekuracji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu osoby prawnej.
Art. 433. 1. Kto przy wykonywaniu obowiązków określonych w ustawie ogłasza dane i informacje nieprawdziwe albo przedstawia je organowi zakładu ubezpieczeń, organowi zakładu reasekuracji, władzom państwowym lub osobie po wołanej do badania sprawozdań finan sowych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 433a. Kto, będąc do tego obowiązanym, nie opracowuje lub nie publikuje dokumentów, o których mowa w art. 222b ust. 1, 3 i 4 lub art. 222d ust. 1, 2 i 4, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 433b. Kto, będąc odpowiedzialnym za informacje zawarte w polityce dotyczącej zaangażowania, o której mowa
w art. 222b, podaje w niej nieprawdziwe dane lub zataja prawdziwe dane wpływające w istotny sposób na treść tej polityki,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 433c. Kto, będąc odpowiedzialnym za informacje, o których mowa w art. 222d, podaje w nich nieprawdziwe dane lub zataja prawdziwe dane wpływające w istotny sposób na treść tych informacji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 434. Kto, będąc członkiem zarządu, członkiem rady nadzorczej, a w przypadku spółki europejskiej, w której przy- jęto system monistyczny – członkiem rady administrującej, lub likwidatorem zakładu ubezpieczeń albo zakładu re asekuracji, przedstawia organowi nadzoru dane i informacje nieprawdziwe albo w inny sposób wprowadza w błąd ten organ,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 435. Kto, będąc członkiem zarządu zakładu ubezpieczeń, a w przypadku spółki europejskiej, w której przyjęto system monistyczny – członkiem rady administrującej, albo likwidatorem, nie zgłasza wniosku o ogłoszenie upadłości zakładu ubezpieczeń pomimo powstania warunków uzasadniających według przepi sów upadłość zakładu ubezpieczeń,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 436. Kto, będąc członkiem zarządu zakładu reasekuracji, a w przypadku spółki europejskiej, w której przyjęto system monistyczny – członk iem rady administrującej, albo likwidatorem, nie zgłasza wniosku o ogłoszenie upadłości zakładu reasekuracji pomimo powstania warunków uzasadniających według przepisów upadłość zakładu reasekuracji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbaw ienia wolności do roku.
Art. 437. 1. Kto, wykonując działalność gospodarczą, nie będąc zakładem ubezpieczeń albo zakładem reasekuracji, używa w nazwie albo do określenia wykonywanej działalności lub w reklamie wyrazów wskazujących na wykonywanie działalnoś ci ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu osoby prawnej.

Dziennik Ustaw – 159 – Poz. 838

Art. 438. Dyrektor główne go oddziału, który nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 198 ust. 6 albo 8, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 439. 1. Kto, będąc obowiązanym do zachowania tajemnicy, o której mowa w art. 35 ust. 1, ujawnia ją lub wyko- rzystuje,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust. 1, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej,
podlega grzywnie, karze o graniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 5.
Art. 440. 1. Kto, będąc obowiązanym do zachowania tajemnicy, o której mowa w art. 372 ust. 1, ujawnia ją lub wyko- rzystuje,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do l at 2. 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust. 1, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 5.
Rozdział 18
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 441–479. (pominięte)
Rozdział 19
Przepisy przejściowe i dostosowujące
Art. 480. 1. Zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej udzielone lub zachowane w mocy na podstawie przepisów ustawy uchylanej w art. 503 pozostają w mocy.
2. W stosunku do zakładów ubezpieczeń, które uzyskały lub zachowały zezwolenie na wykonywanie działalności ubez- pieczeniowej w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy uchylanej w art. 503, uznaje się, że posiadają one zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy.
Art. 481. 1. Do postępowań wszczętych na podstawie ustawy uchylanej w art. 503 i niezako ńczonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy ustawy, w zakresie, w jakim ustawa, w takich samych sprawach jak te, w których postępowania wszczęto, uprawnia organ nadzoru do wydawania decyzji lub aktów zawierających takie same rozstrzyg nięcia , jak decyzje lub akty, które mogłyby być wydane na podstawie przepisów ustawy uchylanej w art. 503. 2. Decyzje i inne akty nadzorcze wydane przez organ nadzoru na podstawie przepisów ustawy uchylanej w art. 503 pozostają w mocy w zakresie, w jakim u stawa, w takich samych sprawach jak te, w których te decyzje lub akty zostały wydane, uprawnia organ nadzoru do wydawania decyzji lub aktów zawierających takie same rozstrzygnięcia, jak decyzje lub akty wydane na podstawie przepisów ustawy uchylanej w art. 503. Art. 482. 1. Do umów ubezpieczenia zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy ustawy, z tym że:

1. do umów ubezpieczenia na cudzy rachunek zawartych przed dniem 1 kwietnia 2016 r. przepisy art. 19 i art. 21 stosuje się w przypa dku: a) wyrażenia przez ubezpieczonego zgody na udzielenie ochrony ubezpieczeniowej lub zgody na finansowanie kosztu składki ubezpieczeniowej po dniu 31 marca 2016 r., b) przedłużenia lub wznowienia ochrony ubezpieczeniowej po dniu 31 marca 2016 r.;
2. przepis art. 18 stosuje się do umów ubezpieczenia zawartych przed dniem 1 kwietnia 2016 r. w zakresie zdarzeń wy- stępujących po dniu 31 marca 2016 r.

2. Przepis art. 26 stosuje się do:

1. umów ubezpieczenia na życie, o których mowa w dziale I w grupie 3 załącz nika do ustawy, oraz umów ubezpieczenia na życie lub dożycie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest równe składce ubezpieczenio- wej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik, zawartych po dniu 31 grudnia 2015 r.;

Dziennik Ustaw – 160 – Poz. 838

2. zawartych na cudzy rachunek, do dnia 31 grudnia 2015 r., umów ubezpieczenia na ż ycie, o których mowa w dziale I w grupie 3 załącznika do ustawy, oraz zawartych na cudzy rachunek, do dnia 31 grudnia 2015 r., umów ubezpieczenia na życie lub dożycie, w któryc h świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest równe składce ubezpieczenio- wej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik, jeżeli zgoda ubezpieczonego na udzielenie ochrony ubezpieczeniowej została wyrażona po dniu 31 grudnia 2015 r. Art. 483. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji dostosują skład zarządu do wymogów określonych w ustawie, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

2. Do czasu dostosowania składu zarządu zgodnie z ust. 1 zakład ubezpieczeń i zakład rease kuracji zapewniają zgod- ność składu zarządu z wymogami określonymi w przepisach dotychczasowych.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji informują organ nadzoru o osobach nadzorujących w tym zakładzie inne kluczowe funkcje, w terminie 7 dni od dnia wejś cia w życie ustawy. Przepis art. 49 stosuje się odpowiednio.
   Art. 484. 1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 13 ust. 6, art. 22 ust. 6, art. 26 ust. 2, art. 35b ust. 3, art. 166 ust. 1, art. 166 ust. 3 oraz art. 174 ust. 2 ustawy uchylanej w art. 503 zachowują moc do dnia wejścia w życie prze- pisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 23 ust. 8, art. 38 ust. 9, art. 43 ust. 3, art. 72 ust. 1 i 2, art. 84 ust. 3 i art. 337 ust. 2, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia w ejścia w życie ustawy.
4. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 6 lit. a ustawy zmienianej w art. 44673) zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 6 lit. a ustawy zmie- nianej w art. 44673), nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
   Art. 485. 1. Komisja Egzaminacyjna dla Aktuariuszy utworzona na podstawie przepisów ustawy uchylanej w art. 503 staje się Komisją.
5. Osoby wchodzące w skład Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy w dniu wejścia w życie ustawy zachowują swoje
   funkcje do czasu ich odwołania przez ministra właściwego do spra w instytucji finansowych, na wniosek organu nadzoru.
6. Rejestr aktuariuszy prowadzony na podstawie przepisów ustawy uchylanej w art. 503 staje się rejestrem aktuariuszy.
   Art. 486. 1. Polska Izba Ubezpieczeń utworzona na podstawie przepisów ustawy uchylane j w art. 503 staje się Izbą.
7. Mandaty członków Zarządu Polskiej Izby Ubezpieczeń oraz Komisji Rewizyjnej Polskiej Izby Ubezpieczeń, pełnią- cych funkcję w dniu wejścia w życie ustawy zachowują moc i wygasają z upływem kadencji, na którą członkowie ci zosta li powołani.
8. W terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy Izba przekaże dane i informacje zgromadzone w bazach danych, o których mowa w art. 220 ust. 2 pkt 7 ustawy uchylanej w art. 503, Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwaran cyjnemu.
   Art. 487. 1. Zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, który do dnia 31 grudnia 2015 r. otworzy likwidację, może, za zgodą organu nadzoru, wykonywać działalność zgodnie z dotychczasowymi przepisami także po dniu wejścia w życie ustawy, nie dłużej jednak niż do dnia 3 1 grudnia 2018 r. w przypadku likwidacji dobrowolnej, a w przypadku likwidacji przymusowej – do dnia 31 grudnia 2020 r., jeżeli zakład ten:

1. złoży wniosek do organu nadzoru o wyrażenie zgody na wykonywanie działalności zgodnie z dotychczasowymi prze- pisam i;
2. nie wchodzi w skład grupy albo wszystkie zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji wchodzące w skład grupy przestały zawierać nowe umowy ubezpieczenia lub nowe umowy reasekuracji;
3. będzie przedkładał organowi nadzoru sprawozdania roczne w sprawi e postępów osiągniętych w zakresie likwidacji;
4. zakończy likwidację do dnia 31 grudnia 2018 r. – w przypadku likwidacji dobrowolnej, a w przypadku likwidacji przy- musowej – do dnia 31 grudnia 2020 r.

2. Organ nadzoru, w drodze decyzji, może skrócić termin y, o których mowa w ust. 1, jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w ocenie organu nadzoru nie czyni wystarczających postępów w celu zakończenia likwidacji.
3. Organ nadzoru przekazuje organom nadzorczym państw członkowskich Unii Europejskiej wy kaz zakładów ubez- pieczeń i zakładów reasekuracji, o których mowa w ust. 1. Art. 488. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przekazują organowi nadzoru dane i informacje, o których mowa
   w art. 335, za okresy roczne, nie później niż:

1. 20 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2016 r. a 31 grudnia 2016 r.;

2. Artykuł 446 zawiera zmiany do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Dziennik Ustaw – 161 – Poz. 838

2. 18 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym się w dniu przypadającym międz y 30 czerwca 2017 r. a 31 grudnia 2017 r.;
3. 16 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2018 r. a 31 grudnia 2018 r.

2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przekazują organowi nadzoru dane i informacje, o których mowa w art. 335, za okresy kwartalne w roku obrotowym, nie później niż:

1. 8 tygodni od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym – w odniesieniu do kwartałów kończących się w dniu przy - padającym między 1 stycznia 2016 r. a 31 grudnia 2016 r.;
2. 7 tygodni od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym – w odniesieniu do kwartałów kończących się w dniu przy - padającym między 1 stycznia 2017 r. a 31 grudnia 2017 r.;
3. 6 tygodni od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym – w odniesieniu do kwartałów kończących się w dniu przy- padającym między 1 stycznia 2018 r. a 31 grudnia 2018 r.

3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji ujawniają sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej, o których mowa w rozdziale 11, nie później niż:

1. 20 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2016 r. a 31 grudnia 2016 r.;
2. 18 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2017 r. a 31 grudnia 2017 r.;
3. 16 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2018 r. a 31 grudnia 2018 r. Art. 489. 1. Zakład ubezpieczeń posiada jący udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie rease - kuracji, zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, dominujący podmiot ubezpieczeniowy i dominujący podmiot nieregul owany prz ekazują organowi nadzoru dane i informa - cje, o których mowa w art. 410, za okresy roczne, nie później niż:
4. 26 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2016 r. a 31 grudni a 2016 r.;
5. 24 tygodnie od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2017 r. a 31 grudnia 2017 r.;
6. 22 tygodnie od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym się w dniu prz ypadającym między 30 czerwca 2018 r. a 31 grudnia 2018 r.

2. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub za kładzie reasekuracji, dominujący podmiot ubezpieczeniowy i dominujący podmiot nieregulowany przedkładają do organu nadzoru informacje, o których mowa w art. 410, za okresy kwartalne w roku obrotowym, nie później niż:

1. 14 tygodni od ostatniego dnia kwarta łu w roku obrotowym – w odniesieniu do kwartałów kończących się w dniu przy- padającym między 1 stycznia 2016 r. a 31 grudnia 2016 r.;
2. 13 tygodni od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym – w odniesieniu do kwartałów kończących się w dniu przy- padającym między 1 stycznia 2017 r. a 31 grudnia 2017 r.;
3. 12 tygodni od ostatniego dnia kwartału w roku obrotowym – w odniesieniu do kwartałów kończących się w dniu przypadającym między 1 stycznia 2018 r. a 31 grudnia 2018 r.

3. Zakład ubezpieczeń posiadający ud ziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, dominujący podmiot ubezpieczeniowy i dominujący podmiot nieregulowany, u jawniają sprawozdanie o wypłacalności i kondycji finan - sowej na poziomie grupy, o którym mowa w art. 412, nie później niż:

1. 26 tygodni od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2016 r. a 31 grudnia 2016 r.;

2. 24 tygodnie od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2017 r. a 31 grudnia 2017 r.;

3. 22 tygodnie od ostatniego dnia roku obrotowego – w roku obrotowym kończącym się w dniu przypadającym między 30 czerwca 2018 r. a 31 grudnia 2018 r.

Dziennik Ustaw – 162 – Poz. 838

Art. 490. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2025 r. zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji klasyfikują pozycje podstawowych środków własnych do kategorii 1 podstawo wych środków własnych, jeżeli:

1. pozycje podstawowych środków własnych zostały wyemitowane przed dniem 18 stycznia 2015 r.;
2. w dniu 31 grudnia 2015 r. pozycje podstawowych środków własnych mogłyby stanowić środki własne zakładu, do wysokości 50 % mniejs zej z dwóch wartości: marginesu wypłacalności oraz środ ków własnych zakładu, zgodnie z prze- pisami art. 148 ust. 4 pkt 3 i ust. 5 ustawy uchylanej w art. 503;
3. zgodnie z art. 246 ust. 1–4, pozycje podstawowych środków własnych nie byłyby klasyfikowane do kategorii 1 ani 2.

2. W okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2025 r. zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji klasyfikują pozycje podstawowych środków własnych do kategorii 2 podstawowych środków własnych, jeżeli:

1. pozycje podstawowych środków własnych zostały wyemitowane przed dniem 18 stycznia 2015 r.;
2. w dniu 31 grudnia 2015 r. pozycje podstawowych środków własnych mogłyby stanowić środki własne zakładu, do wysokości 25 % środków własnych zgodnie z przepisami art. 148 ust. 4 pkt 2 ustawy uchylanej w art. 503. 2a. Przepisy rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35 wydane na podstawie upoważnienia zawartego w art. 135 ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE stosuje się w odniesieniu do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji loku- jących środki finansowe w zbywalne papiery wartościowe i inne instrumenty finansowe oparte na pożyczkach przekształ- conych wyemitowane przed dniem 1 stycznia 2011 r., w przypadku gdy po dniu 31 grudnia 2014 r. zostały dodane nowe ekspozycje bazowe lub ekspozycje zostały zastąpione.

3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, które obliczają kapitałowy wymóg wypłacalności według formuły stan- dardowej, w kolejnych latach kalendarzowych przy obliczaniu podmodułu ryzyka koncentracji aktywów oraz podmodułu ryzyka spreadu stosują standardowe parametry w odniesieniu do ekspozycji wobec rządów centralnych państw członkowskich
   Unii Europejskiej lub banków centralnych, denominowanych i finansowanych w walucie krajowej dowolnego państwa członkowskiego U nii Europejskiej zgodnie z poniższymi zasadami:

1. do dnia 31 grudnia 2017 r. standardowe parametry w odniesieniu do ekspozycji wobec rządów centralnych państw członkowskich Unii Europejskiej lub banków centralnych, denominowanych i finansowanych w walucie krajowej dowolnego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, są równe standardowym parametrom, które miałyby zastosowanie do takich ekspozycji denominowanych i finansowanych w walucie krajowej danego rządu centralnego lub banku centralnego;
2. w 2018 r. standardowe parametry w odniesieniu do ekspozycji wobec rządów centralnych państw członkowskich Unii Europejskiej lub banków centralnych, denominowanych i finansowanych w walucie krajowej dowolnego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej są zmniejszane o 80 %;
3. w 2019 r. standardowe parametry w odniesieniu do ekspozycji wobec rządów centralnych państw członkowskich Unii Europejskiej lub banków centralnych, denominowanych i finansowanych w walucie krajowej dowolnego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej są zmniejszane o 50 %. 3a. W okresie do dnia 31 grudnia 2023 r. zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczające kapitałowy wymóg wypłacalności według f ormuły standardowej obliczają standardowe parametry podmodułu ryzyka cen akcji dla akcji typu 1,
   o których mowa w art. 168 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35, nabytych do dnia 1 stycznia 2016 r. i nieobjętych ryzykiem cen akcji opartym na cza sie trwania, o którym mowa w art. 304 dyrektywy 2009/138/WE, zgodnie z następującymi zasadami:
4. standardowy parametr stosowany do obliczania podmodułu ryzyka cen akcji stanowi średnią ważoną:
   a) parametru stosowanego do obliczania podmodułu ryzyka cen ak cji zgodnie z art. 170 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35,
   b) parametru stosowanego do obliczania podmodułu ryzyka cen akcji zgodnie z art. 169 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35;
5. waga parametru, o którym mowa w pkt 1 lit. b, jest zwiększana co najmniej liniowo na koniec każdego roku kalenda- rzowego, od 0 % w roku 2016 do 100 % w dniu 1 stycznia 2023 r.

4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio na poziomie grupy.
   Art. 491. 1. Jeżeli w dniu 31 grudnia 2015 r. zakład ubezpieczeń i zakład reaseku racji posiadały środki własne w wyso - kości nie niższej niż margines wypłacalności w rozumieniu przepisów ustawy uchylanej w art. 503 i w dniu wejścia w życie ustawy nie posiadają dopuszczonych środków własnych w wysokości n ie niższej niż kapitałowy wymóg wypłacalności, organ nadzoru, w drodze decyzji, wyraża zgodę na podjęcie przez zakład niezbędnych środków w celu przywrócenia poziomu dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności lub obniżenia profilu ryzyka w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności do dnia 31 grudnia 2017 r.

Dziennik Ustaw – 163 – Poz. 838

2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji co 3 miesiące przedkładają organowi nadzoru sprawozdanie, w którym w skazują podjęte środki i postępy dokonane w celu przywrócenia poziomu dopuszczonych środków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności lub obniżenia profilu ryzyka w celu zapewnienia zgod- ności z kapitałowym wymogiem wypłacalności.
3. Organ nadz oru cofa zgodę, o której mowa w ust. 1, jeżeli sprawozdanie wykaże, że w okresie od dnia stwierdzenia niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności do dnia przedłożenia sprawozdania nie dokonano znacznych postę- pów w przywracaniu poziomu dopuszczonych ś rodków własnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności lub w obniżaniu profilu ryzyka w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio na poziomie grupy oraz gdy zakład ubezpieczeń lub z akład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji albo zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wchodzący w skład tej samej grupy posiada środki własne na pokrycie marginesu wypłacalności, ale nie jest spełniony kapitałowy wymóg wypłacalności grupy.
   Art. 492. W okresie do dnia 31 marca 2022 r. krajowy zakład ubezpieczeń lub krajowy zakład reasekuracji, który nie jest jednostką zależną innego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, może złożyć wniosek do organu nadzoru będą- cego organem sprawującym nadzór nad grupą o zgodę na obliczanie wymogu wypłacalności części grupy oraz kapi tałowych wymogów wypłacalności niektórych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wchodzących w skład grupy przy zasto- sowaniu modelu wewnętrznego, jeżeli spełnione są poniższe warunki:

1. podmiot dominujący najwyższego szczebla w grupie ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. profil ryzyka części grupy różni się znacząco od profilu ryzyka pozost ałej części grupy.
   Art. 493. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, które w dniu 31 grudnia 20 15 r. posiadały środki własne w wyso kości
   nie niższej niż margines wypłacalności, ale nie posiadają dopuszczonych podstawowych środków własnych w wysokości
   nie niższej niż minimalny wymóg kapitałowy, zapewniają zgodność z minimalnym wymogiem kapitałowym w terminie do dnia 31 grudnia 2016 r.

2. W przypadku niespełnienia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji zgodności z minimalnym wymogiem kapitałow ym w terminie, o którym mowa w ust. 1, organ nadzoru cofa zakładowi ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej lub działalności reasekuracyjnej.
   Art. 494. W okresie do dnia 31 grudnia 2020 r. zakład ubezp ieczeń i zakład reasekuracji dane dotyczące kapitałowego wymogu wypłacalności, o których mowa w art. 285 ust. 5, mogą prezentować łącznie.
   Art. 495. W okresie do dnia 31 grudnia 2017 r. zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują wartości procentowe, o których mowa w art. 273 ust. 1, wyłącznie w odniesieniu do kapitałowego wymogu wypłacalności obliczonego według formuły standardowej.
   Art. 496. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą, za zgodą organu nadzoru, wydaną w drodze decyzji, sto- sować p rzejściową korektę do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka w odniesieniu do dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia i dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji (środek przejściowy dotyczący stóp procentowych wolnych od ryzyka). Organ nadzoru może wydać taką zgodę, w szczególności gdy stosowanie przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka nie doprowadzi do nadmi ernej ekspozycji na ryzyko zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosujące środek przejściowy dotyczący stóp procentowych wolnych od ryzyka:

1. nie uwzględniają dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub dopuszczalnych zobowią- zań z tytułu zawartych umów reasekuracji przy obliczaniu korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury ter- minowej stopy procentowej wolnej od ryzyka;

2. nie stosują środka przejściowego dotyczącego rezer w techniczno -ubezpieczeniowych, o którym mowa w art. 497;

3. w sprawozdaniu o wypłacalności i kondycji finansowej, o którym mowa w rozdziale 11, ujawniają, że stosują środek przejściowy dotyczący stóp procentowych wolnych od ryzyka oraz ocenę ilościową wp ływu niestosowania tego środka przejściowego na sytuację finansową zakładu.

Dziennik Ustaw – 164 – Poz. 838

3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają przejściową korektę do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka dla każdej waluty jako iloczyn:

1. różnicy między:
   a) efektywną roczną stopą oprocentowania, odpowiadającą pojedynczej stopie dyskontowej, dla której wartość rezerw
   techniczno -ubezpieczeniowych portfela dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub dopuszczalnych zob owiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji jest równa wartości rezerw techniczno -ubez - piecze niowych portfela dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji, ustalonej z uwzględnieniem technicznych stóp oprocentowania stosowanych przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji w dniu 31 grudnia 2015 r. a b) efektywną roczną stopą oprocentowania, odpowiadającą pojedynczej stopie dyskontowej, dla której oczekiwana wartość ob ecna przepływów pieniężnych portfela dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpie- czenia lub dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji jest równa najlepszemu oszacowaniu
   portfela dopuszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub portfela dopuszczalnych zo bo- wiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji, obliczonego z uwzględnieniem zmian wartości pieniądza w czasie,
   przy zastosowaniu odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka oraz
2. wskaźnika procentowego, o którym mowa w ust. 4.

4. Stosowany przy obliczaniu przejściowej korekty do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka wskaźnik procentowy zmniejsza się liniowo na koniec każdego roku kalendarzowego, od 10 0 % w ciągu roku rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2016 r. do 0 % w ciągu roku rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2032 r.
5. Jeżeli zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury ter- minowej stopy procentowej wolnej od ryzyka, przez odpowiednią strukturę terminową stopy procentowej wolnej od ryzyka, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. b, należy rozumieć skorygowaną strukturę terminową stopy procentowej wolnej od ryzyka.
6. Dopuszczaln e zobowiązania z tytułu zawartych umów ubezpieczenia i dopuszczalne zobowiązania z tytułu zawar- tych umów reasekuracji oznaczają wyłącznie zobowiązania z tytułu zawartych umów ubezpieczenia i zobowiązania z tytułu zawartych umów reasekuracji, które spełniaj ą następujące wymogi:

1. umowy ubezpieczenia lub umowy reasekuracji powodujące powstanie zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpie- czenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji zostały zawarte pr zed dniem 1 stycznia 2016 r., z wyłą- czeniem umów przedłużonych lub odnowionych tego dnia lub później;
2. zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji ustaliły wartość rezerw techniczno -ubezpieczeniowych na dzień 31 grudnia 2015 r. w celu pokrycia tych zobowiązań;
3. przepisu art. 227 nie stosuje się do dop uszczalnych zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia i dopuszczal- nych zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji.
   Art. 497. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą, za zgodą organu nadzoru, wydaną w drodze decyzji, sto- sować przejściow e odliczenie w stosunku do rezerw techniczno -ubezpieczeniowych (środek przejściowy dotyczący rezerw techniczno -ubezpieczeniowych). Organ nadzoru może wydać taką zgodę, w szczególności gdy stosowanie przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji środka p rzejściowego dotyczącego rezerw techniczno -ubezpieczeniowych nie doprowadzi do nadmiernej ekspozycji na ryzyko zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.

2. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji obliczają przejściowe odliczenie w stosunku do rezerw te chniczno -ubezpie - czeniowych w podziale na jednorodne grupy ryzyka.
3. Przejściowe odliczenie w stosunku do rezerw techniczno -ubezpieczeniowych jest równe iloczynowi:

1. różnicy między:
   a) wartością rezerw techniczno -ubezpieczeniowych dla celów wypłacal ności, ustaloną na dzień 1 stycznia 2016 r. zgodnie z art. 224, pomniejszoną o kwoty należne z umów reasekuracji i od spółek celowych a
   b) wartością rezerw techniczno -ubezpieczeniowych, ustaloną na dzień 31 grudnia 2015 r., pomniejszoną o kwoty należne z umów reasekuracji oraz
2. wskaźnika procentowego, o którym mowa w ust. 4.

4. Stosowany przy obliczaniu środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno -ubezpieczeniowych wskaźnik pro- centowy zmniejsza się liniowo na koniec każdego roku kalendarzowego, od 100 % w ciągu roku rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2016 r. do 0 % w ciągu roku rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2032 r.

Dziennik Ustaw – 165 – Poz. 838

5. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stosuje w dniu 1 stycznia 2016 r. korektę z tytułu zmienności do odpo wiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka, zakład ustala wartość, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. a, stosując korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka z tego dnia.
6. Jeżel i profil ryzyka zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji istotnie się zmienił, organ nadzoru może, w drodze decyzji, wydanej z urzędu lub na wniosek danego zakładu, zobowiązać zakład do ustalania wartości rezerw techniczno - -ubezpieczeniowych, oraz w uzasadnionych przypadkach do obliczania kwoty korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka, wykorzystywanych do obliczania przejściowego odliczenia w stosunku do rezerw techniczno -ubezpieczeniowych, co 24 miesiące lub częściej.
7. W przypadku gdy stosowanie przez dany zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji środka przejściowego dotyczą- cego rezerw techniczno -ubezpieczeniowych pociągałoby za sobą zmniejszenie wymogów dotyczących posiadanych środ- ków finanso wych w porównaniu z wymogami obowiązującymi w dniu 31 grudnia 2015 r., organ nadzoru może ograniczyć, w drodze decyzji, stosowanie przez dany zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji tego środka przejściowego.
8. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji nie wykonają decyzji, o której mowa w ust. 7, organ nadzoru może nakładać kary pieniężne, o których mowa w art. 362 ust. 1 pkt 1 i 2.
9. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosujące środek przejściowy dotyczący rezerw techniczno -ubezpie czenio- wych nie mogą stosować środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka.
10. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji, które wykazują niezgodność z kapitałowym wymogiem wypłacalności bez stosowania środka przej ściowego dotyczącego rezerw techniczno -ubezpieczeniowych, przedkładają raz w roku orga- nowi nadzoru sprawozdanie o podjętych środkach i postępach na rzecz przywrócenia przed końcem okresu, o którym mowa
    w ust. 4, poziomu dopuszczonych środków własnych pokr ywającego kapitałowy wymóg wypłacalności lub obniżenia profilu
    ryzyka w celu przywrócenia zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności.
11. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji w sprawozdaniu o wypłacalności i kondycji finansowej, o którym mowa
    w rozdziale 11, ujawniają, że stosują środek przejściowy dotyczący rezerw techniczno -ubezpieczeniowych oraz ocenę iloś - ciową wpływu niestosowania tego środka przejściowego na sytuację finansową zakładu.
    Art. 498. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekurac ji, które stosują:

1. środek przejściowy dotyczący stóp procentowych wolnych od ryzyka albo
2. środek przejściowy dotyczący rezerw techniczno -ubezpieczeniowych
   ‒ jeżeli stwierdzą, że nie osiągną do końca okresu stosowania środka przejściowego zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności bez stosowania tego środka przejściowego, niezwłocznie informują o tym organ nadzoru.

2. Organ nadzoru wymaga od zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji podjęcia niezbędnych działań w celu zapew- nienia zgodności z kapit ałowym wymogiem wypłacalności do końca okresu stosowania środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno -ubezpiecze niowych .

3. W ciągu 2 miesięcy od dnia stwierdzenia, zgodnie z ust. 1, że do końca okresu stosowania środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno -ubezpie cze- niowych zakład nie osiągnie zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności bez s tosowania środka przejściowego, zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji przedkładają organowi nadzoru plan stopniowego wdrożenia działań mających na celu ustanowienie poziomu dopuszczonych środków własnych pokrywającego kapitałowy wymóg wypłacalności lub obniżenie
   profilu ryzyka w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności bez stosowania środka przejścio- wego do końca okresu stosowania środka przejściowego.

4. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą uaktualnić plan, o którym mowa w ust. 3.

5. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji co roku przedkładają organowi nadzoru sprawozdanie, w którym wskazują podjęte środki i poczynione postępy w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności do końca okresu stosowania śro dka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środka przejś ciowego dotyczącego rezerw techniczno -ubezpieczeniowych.

6. Organ nadzoru cofa zgodę na stosowanie środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno -ubezpieczeniowych, jeżeli po zapoznaniu się ze sprawo zdaniem, o którym mowa w ust. 5, stwierdzi, że zapewnienie zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności do końca okresu stosowania środka przejściowego nie jest możliwe.

Dziennik Ustaw – 166 – Poz. 838

7. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują środek przejściowy dotyczący stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środek przejściowy dotyczący rezerw techniczno -ubezpieczeniowych, przeprowadzają ocen ę ciągłej
   zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności i minimalnym wymogiem kapit ałowym z uwzględnieniem i bez uwzględ - nienia tych środków przejściowych.
8. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, nałożyć narzut kapitałowy dla zakładu ubezpieczeń i zakład u reasekuracji, w przypadku gdy profil ryzyka zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji znacząco odbiega od założeń stanowiących pod- stawę stosowanego przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka lub środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno -ubezpieczeniowych.
9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8, narzut kapitałowy jest współmierny do istotnych ryzyk wynikających z faktu , że profil ryzyka zakładu znacząco odbiega od założeń, stanowiących podstawę stosowania środka przejściowego dotyczą- cego stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno -ubez pieczeniowych. Przepisy art. 270 stosuje się.
   Art. 499. Przepisy art. 496–498 stosuje się od powiednio na poziomie grupy.
   Art. 500. 1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą, przed dniem 1 stycznia 2016 r., wystąpić do organu nadzoru o:

1. zgodę na stosowanie, po dniu 31 grudnia 2015 r., korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury termi nowej stopy procentowej wolnej od ryzyka przy obliczaniu najlepszego oszacowania portfela zobowiązań z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji;
2. zgodę na stosowanie, po dniu 31 grudnia 2015 r., korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka przy obliczaniu najlepszego oszacowania;
3. zatwierdzenie, dla poszczególnych pozycji uzupełniających środków własnych, kwoty pieniężnej albo metody stoso- wanej do wyzna czania kwoty pieniężnej, które po dniu 31 grudnia 2015 r. będą przez zakład uwzględniane przy okreś laniu
   środków własnych zakładu;
4. zatwierdzenie klasyfikacji pozycji środków własnych, jakie po dniu 31 grudnia 2015 r. będą przez zakład uwzględniane przy określaniu środków własnych zakładu;
5. zatwierdzenie możliwości stosowania przez zakład, po dniu 31 grudnia 2015 r., parametrów specyficznych dla tego zakładu przy obliczaniu modułów ryzyka aktuarialnego, przy zachowaniu konstrukcji formuły standardowej;
6. zatwierdzenie pełnego albo częściowego modelu wewnętrznego, jaki zakład będzie stosował po dniu 31 grudnia 2015 r. do obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności;
7. zatwierdzenie głównych zmian modelu wewnętrznego, jaki zakład będzie stosował po dniu 31 grudnia 2015 r. do obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności;
8. zatwierdzanie zmian zasad wprowadzania zmian w modelu wewnętrznym, jakie będą stosowane przez zakład po dniu 31 grudnia 2015 r.;
9. zgodę na odliczenie, po dniu 31 grudnia 2015 r., z dopuszczonych środków własnych grupy na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności grupy, posiadanych przez zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji wchodzące w skład grupy udziałów kapitałowych w instytucjach kredytowych, instytucjach finansowych lub w firmach inwestycyjnych;
10. zgodę na obliczanie, po dniu 31 grudnia 2015 r., skonsolidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy oraz kapitałowych wymogów wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wchodzących w skład grupy przy zasto sowaniu modelu wewnętrznego;
11. zgodę na obliczanie, po dniu 31 grudnia 2015 r., kapitałowego wymogu wypła calności zakładów ubezpieczeń i zakła- dów reasekuracji wchodzących w skład grupy na podstawie modelu wewnętrznego, w przypadku stosowania metody odlic zeń i agregacji;
12. zgodę na stosowanie, po dniu 31 grudnia 2015 r., środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno -ubezpieczeniowych.

2. Zgoda, o której mowa w ust. 1:

1. pkt 9 – może być wydana także z urzędu;

2. pkt 10 – może być wydana także na wniosek złożony przez podmioty powiązane zakładu albo przez podmioty powią- zane dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub podmioty powiązane dominującego podmiotu nieregulowanego;

3. pkt 11 – może być wydana także na wniosek złożony przez podmioty powiązane zakładu albo przez podmioty powią- zane dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub podmioty powiązane dominującego podmiotu nieregulowanego.

Dziennik Ustaw – 167 – Poz. 838

3. Organ nadzoru będący organem sprawują cym nadzór nad grupą może, przed dniem 1 stycznia 2016 r., po prze - prowadzeniu konsultacji z pozostałymi zainteresowanymi organami nadzorczymi i z podmiotem stojącym na czele grupy, zobowiązać podmiot stojący na czele grupy do stosowania, po dniu 31 grudni a 2015 r., metody odliczeń i agregacji lub kombinacji tej metody oraz metody opierającej się na danych skonsolidowanych, jeżeli stosowanie wyłącznie metody opierającej się na danych skonsolidowanych nie byłoby właściwe.
4. Organ nadzoru będący organem spra wującym nadzór nad grupą, w przypadku zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, który, przez dominujący podmiot ubezpieczeniowy lub przez dominujący podmiot nieregulowany, posiada udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub innym zakładzie rea sekuracji lub w zakładzie ubezpiecze ń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub w zakładzie reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, może przed dniem 1 stycznia 2016 r. zatwierdzić, w drodze decyzji, uzupełniające środki własne tego dominującego podmiotu ubezpieczeniowego lub tego dominującego podmiotu nieregulowanego na potrzeby obliczania po dniu 31 grudnia 2015 r. wypłacalności na poziomie grupy.
5. W przypadku wydan ia przez organ nadzoru rozstrzygnięć w sprawach, o których mowa w ust. 1, 3 lub 4, lub w spra- wach, o których mowa w art. 44, art. 374 ust. 4–11, art. 375 ust. 2, art. 376, art. 387, art. 397, art. 398, art. 404 lub art. 416–418, przed dniem 1 stycznia 2016 r., rozstrzygnięcia te nie mogą być stosowane przed dniem 1 stycznia 2016 r.
6. W przypadku zawarcia przed dniem 1 stycznia 2016 r. porozumienia, o którym mowa w art. 377, porozumienie to nie może być stosowane przed dniem 1 stycznia 2016 r.
7. Określone w art. 3 ust. 6 i 7, art. 374–377, art. 387, art. 390, art. 395, art. 397, art. 398, art. 404, art. 405 i art. 416–418 zasady sprawowania nadzoru nad grupą stosuje się od dnia 1 stycznia 2016 r. Art. 501. W okresie do dnia 1 stycznia 2021 r. organ nadzoru corocznie przekazuje EIOPA informacje dotyczące:

1. dostępności gwarancji długoterminowych w ramach produktów ubezpieczeniowych na rynku krajowym oraz postępo- wania zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji jako inwestorów długoterminowych;

2. liczby zak ładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji stosujących:
   a) korektę dopasowującą do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka,
   b) korektę z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka,
   c) środki, o których mowa w art. 312 ust. 4, w okresie przedłużonym na podstawie art. 312 ust. 6, d) podmoduł ryzyka akcji oparty na czasie trwania,
   e) środek przejściowy dotyczący stóp procentowych wolnych od ryzyka,
   f) środek przejściowy dotyczący rezerw techniczno -ubezpieczeniowych;

3. wpływu stosowania:
   a) korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka,
   b) korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wo lnej od ryzyka,
   c) symetrycznego mechanizmu dostosowania wymogu kapitałowego związanego z inwestowaniem w akcje,
   d) podmodułu ryzyka akcji opartego na czasie trwania,
   e) środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka,
   f) środka przejś ciowego dotyczącego rezerw techniczno -ubezpieczeniowych
   ‒ na sytuację finansową zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, na rynku krajowym oraz w odniesieniu do poszczególnych zakładów, w sposób uniemożliwiający ich identyfikację;

4. wpływu stosowani a: a) korekty dopasowującej do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka,
   b) korekty z tytułu zmienności do odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka,
   c) symetrycznego mechanizmu dostosowania wymogu kap itałowego związanego z inwestowaniem w akcje,
   d) podmodułu ryzyka akcji opartego na czasie trwania
   ‒ na politykę lokacyjną zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji oraz informację, czy ich stosowanie powoduje nienależne zmniejszenie kapitałowego wymogu wypłacalności;

Dziennik Ustaw – 168 – Poz. 838

5. wpływu przedłużenia, na podstawie art. 312 ust. 6, okresu stosowania środków, o których mowa w art. 312 ust. 4, na podjęte przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji środki mające na celu przywrócenie poziomu dopuszczo- nych środków własnych pokrywającego kapitałowy wymóg wypłacalności lub obniżenie profilu ryzyka w celu uzys - kania zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności;
6. w przypadku gdy zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji stosują środek przejściowy dotyczący stóp proce ntowych wolnych od ryzyka albo środek przejściowy dotyczący rezerw techniczno -ubezpieczeniowych:
   a) realizacji planów stopniowego wdrożenia działań mających na celu ustanowienie poziomu dopuszczonych środ- ków własnych pokrywających kapitałowy wymóg wypłaca lności lub obniżenia profilu ryzyka w celu zapewnienia zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności do końca okresu stosowania środka przejściowego dotyczą- cego stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno -ubezpie- czeniowych,
   b) prognozy zmniejszenia zależności zakładu od stosowanego środka przejściowego dotyczącego stóp procentowych wolnych od ryzyka albo środka przejściowego dotyczącego rezerw techniczno -ubezpieczeniowych, w tym infor- macji na temat działań podjętych lub planowanych przez zakłady i organ nadzoru.
   Art. 502. 1. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy zakład ubezpieczeń poinformuje uprawnionego z umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 4 pkt 1 lub 2 ustawy zmienianej w art. 45574), o możliwości wyczerpania się określonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli łączna kwota wypłaconych odszkodowań lub innych świad- czeń, przekroczyła przed dniem wejścia w życie ustawy, 80 % określonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej .

2. Przekazując informację, o której mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń poinformuje jednocześnie uprawnionego z umowy
   ubezpieczenia o możliwości wytoczenia do właściwego sądu powództwa o ukształtowanie stosunku prawnego wynikają- cego z umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 4 pkt 1 lub 2 ustawy zmienianej w art. 45574), na podstawie art. 3571 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
   Rozdział 20
   Przepisy końcowe
   Art. 503. Traci moc ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej ( Dz. U. z 2015 r. poz. 1206, 127 3 i 1348).
   Art. 504. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r., z wyjątkiem:

1. art. 478, który wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia75);

2. art. 3 ust. 1 pkt 4, 5, 12, 17, 21, 23 –25, 29, 32, 4 4 i 48 oraz ust. 6 i 7, art. 44, art. 374–377, art. 387, art. 390, art. 395, art. 397, art. 398, art. 404, art. 405, art. 416–418, art. 464 pkt 1 lit. a – w zakresie art. 3 pkt 2a lit. c, oraz art. 500, które
   wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;

3. art. 18, art. 19 i art. 21, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2016 r.;

4. art. 4 ust. 11 pkt 3, który wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 2016 r.;

5. art. 291, art. 335 ust. 7 i 8, art. 410 ust. 5 i 6 oraz art. 412 ust. 5, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.

6. Artykuł 455 zawiera zmiany do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym Funduszu Gwa rancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

7. Ustawa została ogłoszona w dniu 10 listopada 2015 r.

Dziennik Ustaw – 169 – Poz. 838

Załącznik do ustawy z dnia 11 września 2015 r. (Dz. U. z 2024 r. poz. 838) PODZIAŁ RYZYKA WEDŁUG DZIAŁÓW, GRUP I RODZAJÓW UBEZPIECZEŃ
DZIAŁ I
Ubezpieczenia na życie

1. Ubezpieczenia na życie.
2. Ubezpieczenia posagowe, zaopatrzenia dzieci.
3. Ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparci u o określone indeksy lub inne wartości bazowe.
4. Ubezpieczenia rentowe.
5. Ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeżeli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych w grupach 1 –4. DZIAŁ II
   Pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe
6. Ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej:

1. świadczenia jednorazowe;
2. świadczenia powtarzające się;
3. połączone świadczenia, o których mowa w pkt 1 i 2;
4. przewóz osób.

2. Ubezpieczenia choroby:

1. świadczenia jednorazowe;
2. świadczenia powtarzające się;
3. świadczenia kombinowane.

3. Ubezpieczenia casco pojazdów lądowych, z wyjątkiem pojazdów szynowych, obejmujące szkody w:

1. pojazdach samochodowych;
2. pojazdach lądowych bez własnego napędu.

4. Ubezpieczenia casco pojazdó w szynowych, obejmujące szkody w pojazdach szynowych.
5. Ubezpieczenia casco statków powietrznych, obejmujące szkody w statkach powietrznych.
6. Ubezpieczenia żeglugi morskiej i śródlądowej casco statków żeglugi morskiej i statków żeglugi śródlądowej, obejmujące szkody w:

1. statkach żeglugi morskiej;
2. statkach żeglugi śródlądowej.

7. Ubezpieczenia przedmiotów w transporcie, obejmujące szkody w transportowanych przedmiotach, niezależnie od każdorazowo stosowanych środków transportu.
8. Ubezpieczenia szkód , obejmujące szkody rzeczowe nieujęte w grupach 3 –7, spowodowane przez żywioły:

1. ogień;

2. eksplozję;

3. burzę;

4. inne żywioły;

5. energię jądrową;

6. obsunięcia ziemi lub tąpnięcia.

Dziennik Ustaw – 170 – Poz. 838

9. Ubezpieczenia pozostałych szkód rzeczowych (jeżeli nie zostały ujęte w grupach 3, 4, 5, 6 lub 7), wywołanych przez grad lub mróz oraz inne przyczyny (jak np. kradzież), jeżeli przyczyny te nie są ujęte w grupie 8.
10. Ubezpieczenia odpowiedzialności cyw ilnej wszelkiego rodzaju, wynikającej z posiadania i użytkowania pojazdów lądowych z napędem własnym, łącznie z ubezpieczeniem odpowiedzialności przewoźnika.
11. Ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wszelkiego rodzaju, wynikającej z posiadania i użytko wania statków powietrznych, łącznie z ubezpieczeniem odpowiedzialności przewoźnika.
12. Ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za żeglugę morską i śródląd ową, wynikającej z posiadania i użytkowania
    statków żeglugi śródlądowej i statków morskich, łącznie z ubezpieczeniem odpowiedzialności przewoźnika.
13. Ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (ubezpieczenie odpowiedzialnośc i cywilnej ogólnej) nieujętej w gru- pach 10 –12.
14. Ubezpieczenia kredytu, w tym:

1. ogólnej niewypłacalności;
2. kredytu eksportoweg o, spłaty rat, kredytu hipotecznego, kredytu rolniczego.

15. Gwarancja ubezpieczeniowa:

1. bezpośrednia;
2. pośrednia.

16. Ubezpieczenia ryzyk finansowych, w tym:

1. ryzyka utraty zatrudnienia;
2. niewystarczającego dochodu;
3. złych warunków atmosferycznych;
4. utraty zysków;
5. stałych wydatków ogólnych;
6. nieprzewidzianych wydatków handlowych;
7. utraty wartości rynkowej;
8. utraty stałego źródła dochodu;
9. pośrednich strat handlowych, poza wyżej wymienionymi;
10. innych strat finansowych.

17. Ubezpieczenia ochrony prawnej.
18. Ubezpieczenia świadczenia pomocy na korzyść osób, które popadły w trudności w czasie podróży lub podczas nieobecności w miejscu zamieszkania.