Dz.U. 2024 poz. 85

DZIENNIK USTAW
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Warszawa, dnia 24 stycznia 2024 r. Poz. 85

OBWIESZCZENIE
MARSZAŁKA SEJMU RZEC ZYPOSPOLITEJ POLSKIE J z dnia 16 stycznia 2024 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o służbie zagranicznej

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i nie- których innych aktów prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1461) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jedno- lity tekst ustawy z dnia 21 stycznia 2021 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 406), z uwzględnieniem zmian wpro- wadzonych :

1. ustawą z dnia 13 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1641) ,
2. ustawą z dnia 30 sierpnia 2023 r. o zmianie usta wy – Prawo oświatowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2005)
   oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 16 stycznia 2024 r.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje :

1. art. 14 ustawy z dnia 13 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1641), który stanowi:
   „Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z wyjątkiem art. 3 i art. 13, które wchodzą w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia. ”;

2. art. 38 ustaw y z dnia 30 sierpnia 2023 r. o zmianie ustawy – Prawo oświatowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2005) , który stanowi:
   „Art. 38. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z wyjątkiem:

3. art. 3 pkt 1, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2023 r.;

4. art. 9, art. 27 –30 i art. 37 pkt 3, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.;

5. art. 1 pkt 9 i 20 oraz art. 37 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2024 r.;

6. art. 4 pkt 1 i pkt 2 w zakresie art. 28 ust. 6 pkt 10 oraz art. 10 pkt 1 i pkt 2 w zakresie art. 29a ust. 2 i 3, pkt 3 –9, pkt 10 lit. a i pkt 11, które wchodzą w ży cie z dniem 1 stycznia 2025 r.;

7. art. 12 pkt 1 –3 oraz 5 –13, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2026 r.;

8. art. 4 pkt 2 w zakresie art. 28 ust. 6 pkt 11 oraz art. 10 pkt 2 w zakresie art. 29a ust. 1 i pkt 10 lit. b, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2027 r. ”. Marszałek Sejmu: S. Hołownia

Dziennik Ustaw – 2 – Poz. 85

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 stycznia 2024 r. (Dz. U. poz. 85) USTAWA
z dnia 21 stycznia 2021 r. o służbie zagranicznej
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa organizację i funkcjonowanie służby zagranicznej oraz szczególne prawa i obowiązki osób wchodzących w jej skład.
Art. 2. 1. Służba zagraniczna chroni interesy Rzeczypospolitej Polskiej w relacj ach z innymi państwami, organizacjami
międzynarodowymi i innymi podmiotami zagranicznymi.
2. Służba zagraniczna chroni interesy obywateli polskich za granicą na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 czerwca
2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. z 2023 r. poz. 1329 ). Art. 3. 1. W skład służby zagranicznej wchodzą:

1. członkowie korpusu służby cywilnej zatrudnieni w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicz- nych, w tym dyplomaci zawodowi stanowiący personel dyplomatyczno -konsularny;
2. pełnomocni przedstawiciele Rzeczypospolitej Polskiej w innym państwie lub przy organizacji międzynarodowej;
3. pracownicy zagraniczni zatrudnieni na podstawie powołania w celu wykonywania obowiązków służbowych w placówce
   zagranicznej jako członkowie personelu dyplomatyczno -konsularnego ;
4. pracownicy krajowi zatrudnieni na podstawie powołania w celu wykonywania obowiązków służbowych w placówce zagranicznej jako członkowie personelu pomocniczego lub personelu obsługi.

2. W skład służby zagranicznej nie wchodzą :

1. niebędące członkami korpusu służby cywilnej osoby zatrudnione w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwo- wych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1917 );
2. osoby zatrudnione w placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy o pracę zawartej zgodnie
   z prawem państwa przyjmującego;
3. osoby zatrudnione w placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie powołania w rozumieniu prze- pisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ), w tym osoby zatrudnione na czas wykonywania funkcji w placówce przez członka rodziny;
4. konsulowie honorowi, o których mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 2015 r. – Praw o konsularne;
5. osoby wyznaczone przez innych niż minister właściwy do spraw zagranicznych ministrów lub kierowników jednostek sektora finansów publicznych, które wykonują zadania w placówkach zagranicznych na rzecz tych ministrów lub tych kierowników.
   Art. 4. 1. Stosunek pracy w służbie zagranicznej wygasa w dniu ukończenia przez osobę, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, 3 i 4, 65 lat.

2. Osoba zatrudniona w służbie zagranicznej nie później niż 6 miesięcy przed dniem u kończenia 65 lat może złożyć do ministra właściwego do spraw zagranicznych uzasadniony wniosek o wyłączenie stosowania wobec niej przepisu ust. 1. Wniosek złożony po terminie pozostawia się bez rozpoznania.

3. Minister właściwy do spraw zagranicznych w terminie 2 tygodni od dnia otrzyman ia wniosku wydaje decyzję w spra- wie wyłączenia stosowania wobec wnioskodawcy przepisu ust. 1, uwzględniając p otrzeby służby zagranicznej. Od decyzji nie przysługuje odwołanie.
   Art. 5. 1. W służbie zagranicznej nie może być zatrudniona osoba, która w okres ie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. pracowała lub pełniła służbę w organach bezpieczeństwa państwa lub była współpracownikiem tych orga- nów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach o rganów bez- pieczeństwa państwa z lat 1944 –1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2023 r. poz. 342, 497, 1195 i 1872 ).

4. Przepis ust. 1 stosuje się także do niebędących członkami służby zagranicznej osób, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1–3, o ile os oby te są obywatelami polskimi.

Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 85

Art. 5a. 1. Osoba, która kształciła się, w szczególności odbyła kursy, szkolenia, podjęła studia, uzyskała tytuł zawo- dowy, stopień w zakresie sztuki, stopień naukowy, tytuł naukowy lub prowadziła działalność naukową w zagran icznym podmiocie systemu szkolnictwa wyższego i nauki:

1. będącym organem bezpieczeństwa innego państwa albo prowadzonym, podległym, kontrolowanym lub nadzorowa- nym przez taki organ,
2. wchodzącym w skład sił zbrojnych innego państwa albo im podległym, pr zez nie nadzorowanym lub kontrolowanym,
3. stanowiącym część resortu właściwego do spraw zagranicznych lub wewnętrznych innego państwa albo temu resortowi podległym lub przez niego kontrolowanym lub nadzorowanym
   – może być zatrudniona w służbie zagranicz nej po złożeniu wniosku i uzyskaniu zgody Szefa Służby Zagranicznej.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób, które kształciły się wyłącznie w:

1. państwach członkowskich Unii Europejskiej;
2. państwach sygnatariuszach Traktatu Północnoatlantyckiego niebędących państwami członkowskimi Unii Europejskiej;
3. państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
4. Konfederacji Szwajcarskiej.

3. W celu rozpatrzenia wniosku, o kt órym mowa w ust. 1, Szef Służby Zagranicznej zwraca się do:

1. dyrektora generalnego służby zagranicznej o przedstawienie posiadanej dokumentacji pracowniczej wnioskodawcy;
2. Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego o sporządzenie, w terminie 30 dni, o pinii o braku przeciwwskazań do podjęcia przez osobę, o której mowa w ust. 1, pracy w służbie zagranicznej.

4. Szef Służby Zagranicznej wydaje zgodę, o której mowa w ust. 1, w przypadku otrzymania opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego potwierdzającej brak przeciwwskazań do podjęcia pracy w służbie zagranicznej.
5. Szef Służby Zagranicznej wydaje zgodę, o której mowa w ust. 1, albo odmawia jej wydania w terminie 30 dni od dnia otrzymania opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
   Art. 6. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do osób wchodzących w skład służby zagranicznej, zwanych dalej „członkami służby zagranicznej”, z wyłączeniem żołnierzy pełniących służbę w placówkach zagranicznych, stosuje się prze- pisy ustawy z dnia 21 listopa da 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2022 r. poz. 1691 oraz z 2023 r. poz. 1195 i 1598 ). Art. 7. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. ambasadorze – oznacza to, mianowanego w trybie określonym w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, pełnomocnego
   przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej w innym państwie lub przy organizacji międzynarodowej;

2. członkach rodziny – oznacza to:
   a) małżonka,
   b) dzieci: własne, małżonka, przysposobione oraz wzięte na utrzymanie i wychowanie w ramach rodzin zastępczych , rodzinnych domów dziecka – w wieku do 18 lat bądź będące w wieku określonym odrębnymi przepisami, doty- czącymi zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych,
   c) osoby niepełnosprawne niezdolne do samodzielnej egzystencji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzi elnej egzystencji (Dz. U. z 2023 r. poz. 156, 535, 1429 i 2760 ), wymagające stałej opieki członka służby zagra nicznej;

3. dyplomacie delegowanym – oznacza to osobę wyznaczoną przez inn ego niż minister właściwy do spraw zagranicznych ministra lub kierownika jednostki sektora finansów publicznych, która wykonuje zadania w placówce zagranicznej określone przez organ wyznaczający;

4. dyplomacie zawodowym – oznacza to osobę zatrudnioną w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw za- granicznych na podstawie mianowania, której nadano stopień dyplomatyczny;

5. konsulu – oznacza to konsula Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne ;

6. państwie przyjmującym – oznacza to państwo przyjmujące w rozumieniu Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyploma- tycznych , sporządzonej w Wiedniu dnia 18 kwietnia 1961 r. (Dz. U. z 1965 r. poz. 232);

Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 85

7. placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, zw anej dalej „placówką zagraniczną” – oznacza to przedstawi - cielstwo dyplomatyczne, stałe przedstawicielstwo przy organizacji międzynarodowej, konsulat generalny, konsulat, wice - konsulat , agencję konsularną, instytut polski lub inną placówkę podległą ministr owi właściwemu do spraw zagra - nicznych mającą siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;
8. pracowniku delegowanym – oznacza to osobę wyznaczoną przez innego niż minister właściwy do spraw zagranicznych ministra lub kierownika jednostki sektora fin ansów publicznych, która wykonuje obowiązki personelu pomocniczego albo personelu obsługi w placówce zagranicznej określone przez organ wyznaczający;
9. pracowniku krajowym – oznacza to osobę zatrudnioną w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagra- nicznych na podstawie powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu pomocniczego albo personelu obsługi w placówce zagranicznej;
10. pracowniku zagranicznym – oznacza to osobę zatrudnioną w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spr aw zagranicznych na podstawie powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno -konsu- larnego w placówce zagranicznej;
11. służbie cywilnej – oznacza to służbę cywilną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbi e cywilnej;
12. tajemnicy dyplomatycznej – oznacza to informacje, dane oraz wiedzę, niestanowiące informacji niejawnych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 756, 1030 i 1532 ), z którymi członek służby zagranicznej zapoznał się w związku z pełnieniem obowiązków i które ze względu na dobro służby zag ranicznej mogły być udostępnione wyłącznie osobom do tego uprawnionym, a ich ujawnienie mogłoby szkodzić polityce zagranicznej Rzeczypospo litej Polskiej i naruszać jej wizerunek międzynarodowy.
    Rozdział 2
    Organizacja i funkcjonowanie służby zagranicznej
    Art. 8. 1. Służbą zagraniczną kieruje minister właściwy do spraw zagranicznych.

2. Służba zagraniczna działa w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych i w placówkach zagranicznych.
   Art. 9. 1. W służbie zagranicznej tworzy się stanowisko Szefa Służby Zagranicznej.
3. Szef Służby Zagranicznej:

1. koordynuje proces zarządzania zasobami ludzkimi w służbie zagraniczn ej;
2. planuje i organizuje szkolenia w służbie zagranicznej;
3. kieruje Akademią Dyplomatyczną;
4. upowszechnia informacje o służbie zagranicznej;
5. przetwarza dane osobowe członków służby zagranicznej oraz zbiera, wykorzystuje i przetwarza inne informac je w celu realizacji ustawowych zadań;
6. zbiera i przetwarza szczegółowe dane o stanie zatrudnienia i wynagrodzeniach członków służby zagranicznej;
7. przedstawia ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, do 15 marca każdego roku, sprawozdanie o stani e służby zagranicznej i o realizacji zadań tej służby za rok poprzedni;
8. określa, w drodze zarządzenia, standardy zarządzania zasobami ludzkimi w służbie zagranicznej.
   Art. 10. 1. W celu i w zakresie niezbędnym do realizacji zadań określonych w ustawie S zef Służby Zagranicznej może żądać od dyrektora generalnego urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych, zwanego dalej „dyrek- torem generalnym urzędu”, informacji, dokumentów i sprawozdań okresowych.

2. Dyrektor generalny urzędu udostępn ia Szefowi Służby Zagranicznej żądane przez niego informacje, dokumenty i sprawozdania.
   Art. 11. 1. Szefem Służby Zagranicznej może być osoba, która:

1. posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;

2. korzysta z pełni praw publicznych;

Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 85

3. nie była skazana prawo mocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4. posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
5. co najmniej 3 lata pracowała na stanowisku kierowniczym związanym bezpośrednio ze stosunkami międzynarodowymi;
6. zna co najmniej dwa języki obce, w tym jeden spośród języków roboczych Unii Europejskiej;
7. cieszy się nieposzlakowaną opinią;
8. nie była skazana prawomocnym wyrokiem orzekającym zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych w urzędach organów władzy publicznej lub pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi;
9. nie jest członkiem partii politycznej.

2. Przed przystąpieniem do wykonywania obowiązków Szef Służby Zagranicznej składa przed ministrem właściwym do spraw zagranicznych następujące ślub owanie: „Obejmując stanowisko Szefa Służby Zagranicznej, uroczyście ślubuję dochować wierności postanowieniom Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności strzec zawodowego, rzetel- nego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań pań stwa w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych oraz w placówkach zagranicznych przez służbę zagraniczną, a powierzone mi obowiązki wypełniać sumiennie i bezstronnie.”. Ślubowanie może być złożone z dodaniem słów „Tak mi dopomóż Bóg ”.
3. Minister właściwy do spraw zagranicznych powołuje i odwołuje Szefa Służby Zagranicznej.
4. Szef Służby Zagranicznej niezwłocznie wyznacza, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, zastępującą go osobę.
5. Do osoby zastępującej Szef a Służby Zagranicznej przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
6. Obsługę Szefa Służby Zagranicznej zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw zagranicznych.
   Art. 12. 1. W służbie zagranicznej tworzy się stanowisko dyrektora generalnego służby zagranicznej.
7. Dyrektor generalny służby zagranicznej jest dyrektorem generalnym urzędu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, wykonującym także zadania określone w ustawie.
8. Dyrektor generalny służby zagranicznej wykonuje zadania dyrektora generalnego urzędu wobec członków służby zagranicznej będących członkami korpusu służby cywilnej oraz czynności z zakresu prawa pracy w odniesieniu do członków służby zagranicznej niebędących członkami korpusu służby cywilnej.
   Art. 13. Zadania służby zagranicznej wykonują:

1. ambasadorowie;

2. personel dyplomatyczno -konsularny, który stanowią:
   a) dyplomaci zawodowi,
   b) pracownicy zagraniczni, którym Szef Służby Zagranicznej nadał stopień dyplomatyczny na czas pełnienia obo- wiązkó w w placówce zagranicznej,
   c) dyplomaci delegowani;

3. personel pomocniczy;

4. personel obsługi.
   Art. 14. Dyplomatą zawodowym może być osoba, która:

5. posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;

6. korzysta z pełni praw publicznych;

7. nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

8. zna co najmniej dwa języki obce;

9. posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;

10. posiada zdolność fizyczną i psychiczną do długotrwałej służby w placówkach zagraniczn ych, w warunkach wymaga- jących szczególnej dyscypliny i dyspozycyjności;

11. wykazuje gotowość do podjęcia zadań w placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 85

Art. 15. 1. Stosunek służbowy dyplomaty zawodowego nawiązuje się na podstawie mianowania, w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
2. Mianowania w służbie zagranicznej dokonuje Szef Służby Zagranicznej po nadaniu osobie, o której mowa w ust. 1, stopnia dyplomatycznego.
3. Akt mianowania zawiera imię i nazwisko dyploma ty zawodowego, datę mianowania oraz nadany stopień dyploma- tyczny.
4. Akt mianowania sporządza się na piśmie.
Art. 16. 1. Przy wykonywaniu obowiązków służbowych dyplomata zawodowy nie kieruje się interesem osobistym.
2. Dyplomata zawodowy:

1. nie manifestuj e publicznie swoich poglądów politycznych;
2. nie uczestniczy w strajku lub akcji protestacyjnej zakłócającej normalne funkcjonowanie urzędu;
3. nie łączy zatrudnienia w służbie zagranicznej z mandatem posła, senatora lub ze sprawowaniem funkcji w organach
   jednostek samorządu terytorialnego;
4. nie uczestniczy w tworzeniu partii politycznej i nie jest członkiem partii politycznej;
5. nie pełni funkcji w związkach zawodowych;
6. nie podejmuje pracy i nie wykonuje zadań w urzędach administracji obcego państwa lub na rzecz takich urzędów, chyba że do wykonywania takiej pracy lub zadań został skierowany przez Szefa Służby Zagranicznej.

3. Stosunek pracy dyplomaty zawodowego wygasa w przypadku:

1. ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych stwierdzonego prawom ocnym orzeczeniem w postępowaniu dyscy- plinarnym;
2. skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
3. naruszenia tajemnicy dyplomatycznej stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem w postępowaniu dyscyplinarnym;
4. o którym mowa w art. 4;
5. dwukrotnej odmowy przyjęcia przez dyplomatę zawodowego dwóch następujących po sobie wyznaczeń stanowiska w placówce zagranicznej lub komórce organizacyjnej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicz- nych, które są zgodne z jego kwalifikacjami i umiejętnościami oraz przebiegiem kariery zawodowej.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 5, drugie wyznaczenie dyplomacie zawodowemu stanowiska w placówce zagranicznej lub komórce organizacyjnej urzędu obsługującego min istra właściwego do spraw zagranicznych może nastąpić nie wcześniej niż po upływie miesiąca od dnia odmowy przyjęcia przez dyplomatę zawodowego wyznaczonego stanowiska.
   Art. 17. 1. Dyplomatę zawodowego można, za jego zgodą, oddelegować do wykonywania obowi ązków w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

5. Decyzję o oddelegowaniu podejmuje Szef Służby Zagranicznej na imienny wniosek Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

6. Czas oddelegowania nie może jednorazowo przekroczyć 5 lat.

7. W czasie oddelegowania dyplomata zawodowy zachowuje prawo do wszystkich składników wynagrodzenia i innych
   świadczeń finansowych przysługujących na podstawie niniejszej ustawy oraz do urlopu dodatkowego, o którym mowa w art. 58.

8. Szczegóły oddelegowania dyplomaty zawodowego, w szczególności dotyczące okresu oddelegowania, zakresu obo - wiązków oddelegowanego, miejsca wykonywania obowiązków przez oddelegowanego reguluje porozumienie zawarte po- między Szefem Służby Zagranicznej, Szefem Kancelarii Prezydenta R zeczypospolitej Polskiej oraz oddelegowanym dyplo- matą zawodowym.

9. Dyplomacie zawodowemu Szef Służby Zagranicznej zapewnia, po zakończeniu oddelegowania, zatrudnienie na sta- nowisku co najmniej równorzędnym z zajmowanym przed oddelegowaniem, a jeżeli nie j est to możliwe – na innym stano- wisku z wynagrodzeniem nie niższym niż przysługujące przed oddelegowaniem.

10. Czas oddelegowania wlicza się do stażu w służbie zagranicznej, od którego zależą uprawnienia pracownicze dyplo- maty zawodowego, w tym w szczególnośc i w odniesieniu do kryteriów nadania stopnia dyplomatycznego.

Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 85

Art. 18. Pracownikiem zagranicznym może być osoba, która:

1. posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2. korzysta z pełni praw publicznych;
3. nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne prz estępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4. zna co najmniej jeden język obcy;
5. posiada wyższe wykształcenie lub co najmniej średnie wykształcenie w przypadku pracy na stanowisku technicznym;
6. posiada zdolność fizyczną i psychiczną do służby w placó wce zagranicznej, w warunkach wymagających szczególnej dyscypliny i dyspozycyjności.
   Art. 19. 1. Stosunek służbowy pracownika zagranicznego nawiązuje się na podstawie powołania w rozumieniu prze- pisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, do wyko nywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno - -konsularnego w placówce zagranicznej.

2. Powołania do służby zagranicznej dokonuje dyrektor generalny służby zagranicznej, po nadaniu osobie, o której mowa w ust. 1, stopnia dyplomatycznego na czas wykony wania obowiązków służbowych w placówce zagranicznej według
   zasad określonych w art. 30 z uwzględnieniem posiadanych przez tę osobę umiejętności i kwalifikacji oraz przebiegu kariery zawodowej.
3. Członkowi korpusu służby cywilnej, który nie jest dyplomatą zawodowym, zatrudnionemu w urzędzie obsługują- cym ministra właściwego do spraw zagranicznych, dyrektor generalny urzędu udziela urlopu bezpłatnego na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno -konsularnego w placówce zagra nicznej.
4. Członkowi korpusu służby cywilnej zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra innego niż minister właściwy do spraw zagranicznych oraz w urzędach, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, urlopu bezpłatnego na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno -konsularnego w placówce zagranicznej udziela dyrektor generalny urzędu, w którym członek korpusu służby cywilnej jest zatrudniony.
5. Odwołanie pracownika zagranicznego następuje z co najmniej 30 -dniowym wyprzedzeniem, z wyjątkiem przy- padku, o którym mowa w art. 70 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, lub uznania pracownika zagranicz- nego za osobę niepożądaną przez władze państwa przyjmującego . Art. 20. Pracownikiem krajowym może być osoba, która:

1. posiada obywatelstwo polskie;
2. korzysta z pełni praw publicznych;
3. nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4. posiada kwalifikacje wymagane na dane stanowisko pracy;
5. posiada zdolność fizyczną i psychiczną do pracy w placówce zagranicznej, w warunkach wymagających szczególnej dyscypliny i dyspozycyjności.
   Art. 21. 1. Stosunek służbowy pracownika krajowego nawiązuje się na podstawie powołania , w rozumieniu przepisów
   ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, do wykonywania obowiązków członka personelu pomocniczego albo personelu obsługi w placówce zagranicznej.

2. Powołania do służby zagranicznej pracownika krajowego dokonuje dy rektor generalny służby zagranicznej.

3. Członkowi korpusu służby cywilnej, który nie jest dyplomatą zawodowym, oraz osobie, o której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1, zatrudnionym w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych, dyrektor gene ralny urzędu udziela urlopu bezpłatnego na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu pomocniczego lub per- sonelu obsługi w placówce zagranicznej.

4. Członkowi korpusu służby cywilnej zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra innego niż minister właściwy do spraw zagranicznych oraz w urzędach, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, urlopu bezpłatnego na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu pomocniczego lub pers onelu obsługi w placówce zagranicznej udziela dyrektor generalny urzędu, w którym członek korpusu służby cywilnej jest zatrud- niony.

5. Jeżeli powołanie dotyczy małżonka członka służby zagranicznej skierowanego do pełnienia funkcji w placówce za- granicznej, powołanie następuje na okres nie dłuższy niż okres pełnienia funkcji w placówce zagranicznej przez małżonka, będącego członkiem służby zagranicznej.

Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 85

6. Czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do pracownika krajowego, o którym mowa w ust. 5, wykonuje w imie- niu dyrektora generalnego służby zagranicznej kierownik placówki zagranicznej.
7. Odwołanie pracownika krajowego następuje z co najmniej 30 -dniowym wyprzedzeniem, z wyjątkiem przy padku, o którym mowa w art. 70 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, lub uznania pracownika krajowego za osobę niepożądaną przez władze państwa przyjmującego.
   Art. 22. 1. Stanowisko w służbie zagranicznej wyznacza i odwołuje ze stanowiska:

1. Szef Służby Zagranicznej – w przypadku personelu dyplomatyczno -konsula rnego;
2. dyrektor generalny służby zagranicznej – w przypadkach innych niż określone w pkt 1.

2. Wyznaczenie i odwołanie, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga uzasadnienia.
3. Jeżeli wyznaczenie stanowiska skutkuje koniecznością zmiany miejsca pobytu członk a służby zagranicznej, wyzna- czenie stanowiska następuje z wyprzedzeniem nie krótszym niż 2 miesiące, chyba że na skrócenie tego okresu członek służby zagranicznej wyraził zgodę.
4. W przypadku zmiany miejsca pobytu członka służby zagranicznej, który przesi edla się wraz z członkami rodziny, wyznaczenie stanowiska następuje z wyprzedzeniem nie krótszym niż 3 miesiące, chyba że na skrócenie tego okresu członek służby zagranicznej wyraził zgodę.
5. Minister właściwy do spraw zagranicznych , kierując się specyfik ą i charakterem zadań służby zagranicznej oraz koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa jej członkom , określi, w drodze zarządzenia, placówki zagraniczne, na które wyjazd następuje bez członków ich rodzin.
6. (uchylony )
7. (uchylony)
   Art. 23. 1. Stopień d yplomatyczny, na czas wykonywania zadań w placówce zagranicznej, nadaje dyplomacie delego- wanemu, który spełnia warunki, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 i 5–7, Szef Służby Zagranicznej, w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku. Pracodawca będący j ednostką sektora finansów publicznych , występując do Szefa Służby Zagra- nicznej o nadanie stopnia dyplomatycznego , bierze pod uwagę kwalifikacje, umiejętności oraz przebieg kariery zawodowej dyplomaty delegowanego.
8. Czynności z zakresu prawa pracy wobec dyplomatów delegowanych i pracowników delegowanych wykonuje dyrektor
   generalny urzędu delegującego albo osoba wyznaczona do wykonywania czynności z zakresu prawa pracy w delegującej jednostce sektora finansów publicznych.
9. Dyplomaci delegowani otrzymują wynagrodzenie i inne świadczenia określone w ustawie na zasadach przewidzia- nych dla dyplomatów zawodowych.
10. Pracownicy delegowani otrzymują wynagrodzenie i inne świadczenia określone w ustawie na zasadach przewidzia- nych odpowiednio dla personelu pomocnic zego lub personelu obsługi.
11. Pracodawca, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić do Szefa Służby Zagranicznej o nadanie dyplomacie delego - wanemu kolejnego, wyższego stopnia dyplomatycznego, jeżeli uzasadnia to przebieg jego pracy zawodowej, z tym że takie wystąpienie może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 2 lat od nadania ostatniego stopnia. Szef Służby Zagranicznej nadaje wyższy stopień dyplomatyczny w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku.
    Art. 24. Członka służby zagranicznej, gdy jest to uzasadn ione interesem służby zagranicznej, za jego zgodą, można oddelegować do wykonywania obowiązków w organizacjach i instytucjach międzynarodowych.
    Art. 25. 1. Jeżeli wymaga tego interes służby zagranicznej , członka służby zagranicznej można przenieść do dyspo zycji kadr służby zagranicznej na okres:

1. nie dłuższy niż 6 miesięcy poprzedzający wyznaczenie stanowiska w służbie zagranicznej;
2. oddelegowania, o którym mowa w art. 24;
3. długotrwałego niewykonywania obowiązków służbowych z innych przyczyn.

2. Po up ływie okresu przeniesienia do dyspozycji kadr członkowi służby zagranicznej wyznacza się stanowisko.

Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 85

Art. 26. Przeniesienie członka służby zagranicznej do dyspozycji kadr w przypadku, o którym mowa w art. 25 ust. 1 pkt 3, nie stanowi zmiany stosunku pracy.
Art. 27. 1. Stosunek służbowy oraz wynikające z niego prawa i obowiązki żołnierzy oraz funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego pełniących służbę w placówkach zagranicznych określają odrębne przepisy.
2. Osobom, o których mowa w ust. 1, wyznaczonym do wykonywania zadań Ministra Obrony Narodowej w placówce zagranicznej nadaje się stopień dyplomatyczny:

1. attaché obrony (wojskowego, morskiego, lotniczego) albo
2. zastępcy attaché obrony (wojskowego, morskiego, lotniczego ).

3. Minister właściwy do spraw zagranicznych i Minister Obrony Narodowej określą, w drodze zarządzenia, szczególne zasady wykonywania obowiązków służbowych przez osoby, o których mowa w ust. 1, a także organizację i funkcjonowanie w placówkach zagraniczn ych ataszatów obrony, z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641, 1615 , 1834 i 1872 ) oraz ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Woj skowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. z 2023 r. poz. 2098 ). Art. 28. 1. Ustanawia się, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 2, następujące stopnie dyplomatyczne w służbie zagranicznej:

1. ambasador;
2. minister pełnomocny;
3. radca -minister;
4. I radca;
5. radca;
6. I sekretarz;
7. II sekretarz;
8. III sekretarz .
9. (uchylony)

2. Najniższym stopniem dyplomatycznym jest stopień III sekretarz . Art. 29. Stopnie dyplomatyczne są funkcjami w placówkach zagranicznych, na których ambasadorowie, dyplomaci zawodowi, pracownicy zagraniczni oraz dyplomaci delegowani wykonują czynności służbowe.
   Art. 30. 1. Stopnie dyplomatyczne, z zastrzeżeniem ust. 2, nadaje Szef Służby Zagranicznej.
3. Stopień ambasadora nadaje minister właściwy do spraw zagranicznych. Nadanie stopni a ambasadora następuje po podpisaniu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej aktu mianowania na ambasadora.
4. Stopnie dyplomatyczne są nadawane stosownie do stażu w służbie zagranicznej, jej przebiegu oraz posiadanych kwalifikacji zawodowych członka sł użby zagranicznej, w tym dyplomaty zawodowego, przy czym stopień ambasadora na- daje się na czas pełnienia funkcji osobie mianowanej pełnomocnym przedstawicielem Rzeczypospolitej Polskiej w innym pań- stwie lub przy organizacji międzynarodowej.
5. Minister wła ściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady nadawania człon- kom służby zagranicznej stopni dyplomatycznych, z uwzględnieniem przebiegu służby, posiadanych kwalifikacji zawodo- wych i oceny służbowej.
6. W przypadku ukończ enia seminarium dyplomatyczno -konsularnego i złożenia egzaminu dyplomatyczno -konsular - nego z wynikiem pozytywnym przez członka służby zagranicznej zatrudnionego w urzędzie obsługującym ministra właś ci- wego do spraw zagranicznych na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony albo mianowania w służbie cywilnej, który nie jest dyplomatą zawodowym, pierwszy stopień dyplomatyczny jest nadawany z uwzględnieniem zasad dotyczących prze- biegu zatrudnienia w służbie zagranicznej określonych w przepisach wykonawczy ch wydanych na podstawie ust. 4. Art. 31. 1. Stopień dyplomatyczny można, z zastrzeżeniem ust. 2, art. 32 oraz art. 41 ust. 1, nadać członkowi korpusu służby cywilnej zatrudnionemu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podst awie umowy
   o pracę na czas nieokreślony albo mianowania w służbie cywilnej, który:

1. posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;

Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 85

2. odbył aplikację dyplomatyczno -konsularną, o której mowa w art. 43, ukończył seminarium dyplomatyczno -konsularne,
   o którym mow a w art. 45, albo ukończył Krajową Szkołę Administracji Publicznej im. Prezydenta Rzeczy pospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego;
3. złożył z wynikiem pozytywnym egzamin dyplomatyczno -konsularny;
4. zna co najmniej dwa języki obce;
5. posiada tytuł zawodow y magistra lub równorzędny;
6. posiada zdolność fizyczną i psychiczną do długotrwałej służby w placówkach zagranicznych, w warunkach wymaga- jących szczególnej dyscypliny i dyspozycyjności;
7. nie był skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe;
8. wykazuje gotowość do podjęcia zadań w dowolnej placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, w dowolnym kraju i w dowolnym czasie.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach członkowi korpusu służby cywilnej, zatrudnion emu w urzędzie obsłu - gującym ministra właściwego do spraw zagranicznych niespełniającemu wymagań określonych w ust. 1 pkt 2–4, w związku
   z wykonywaniem zadań w placówce zagranicznej można nadać stopień dyplomatyczny na czas niezbędny do wykonywania tych za dań.
3. Ambasadorowi oraz stałemu przedstawicielowi przy organizacji międzynarodowej nadaje się stopień dyploma- tyczny na czas pełnienia funkcji bez względu na spełnianie warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 1–5.
4. Przed nadaniem stopnia dyplomatycznego o soba, o której mowa w ust. 1 i 2, przedkłada dyrektorowi generalnemu służby zagranicznej informację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1068 i 1705 ) stwierdzającą brak karalności za przest ępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skar- bowe, wydaną nie później niż 3 miesiące przed dniem nadania stopnia dyplomatycznego.
5. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. rodzaje badań lekarskich, jakim podlega człone k korpusu służby cywilnej ubiegający się o stopień dyplomatyczny,
2. rodzaje dokumentów potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 4–6 – mając na względzie charakter zadań wykonywanych przez członków personelu dyplomatyczno -konsular nego.
   Art. 32. 1. Stopień dyplomatyczny nadaje się pracownikowi zagranicznemu na czas powołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno -konsularnego w placówce zagranicznej.

2. Stopień dyplomatyczny można nadać pracownikowi zagranicz nemu, który:

1. ukończył seminarium dyplomatyczno -konsularne, o którym mowa w art. 45;
2. złożył z wynikiem pozytywnym egzamin dyplomatyczno -konsularny;
3. był zatrudniony w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podstawie po wołania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno -konsularnego w placówce zagranicznej przez okres co najmniej 3 lat.

3. Po spełnieniu wymagań, o których mowa w ust. 2, pracownik zagraniczny może zwrócić się z wnioskiem do Szefa Służby Zagranicznej o nadanie mu stopnia dyplomatycznego.

4. Szef Służby Zagranicznej nadaje osobie, o której mowa w ust. 1, stopień dyplomatyczny w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku. Przepis art. 31 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

5. Po nadaniu stopnia dyplomatycznego dyrektor generalny służby zagranicznej, na wniosek Szefa Służby Zagranicz- nej, zatrudnia pracownika zagranicznego w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podsta- wie mianowania. Przepisów ustawy z dnia 21 listopa da 2008 r. o służbie cywilnej dotyczących służby przygotowawczej, pierwszej oceny i postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie nie sto- suje się.
   Art. 33. 1. Dyplomata zawodowy, przy otrzymaniu po raz pierwszy stopnia dyplomatycznego, składa ślubowanie na- stępującej treści: „Przyrzekam i zobowiązuję się wiernie służyć Rzeczypospolitej Polskiej, godnie ją reprezentować, dbać o jej interesy i dobre imię, rzetelnie i sumiennie wykonywać powierzone mi obowiązki.” Ślubowanie może być złożone z dodaniem słów „Tak mi dopomóż Bóg”.

6. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze zarządzenia, tryb, formę i ceremoniał nadania stopnia dyplomatycznego oraz składania ślubowania , uwzględniając historyczne tradycj e i zwyczaje dyplomatyczne.
   Art. 34. Nadanie kolejnego, wyższego stopnia dyplomatycznego dyplomacie zawodowemu następuje po spełnieniu przez niego warunków określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 30 ust. 4.

Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 85

Rozdział 3
Kierownicy placówek zagranicznych
Art. 35. 1. Przedstawicielstwem dyplomatycznym w innym państwie lub stałym przedstawicielstwem przy organizacji międzynarodowej kieruje ambasador, a do czasu objęcia placówki zagranicznej przez ambasadora – kierownik przedstawi- cielst wa, którego wyznacza, spośród członków personelu dyplomatyczno -konsularnego, i odwołuje minister właściwy do spraw zagranicznych.
2. W odniesieniu do Stałego Przedstawicielstwa Rzeczypospolitej Polskiej przy Unii Europejskiej czynności, o których
mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw zagranicznych wykonuje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej.
3. Placówką zagraniczną, inną niż wymieniona w ust. 1, kieruje kierownik placówki zagranicznej , którego wyznacza, spośród członków personelu dyplomatyczno -konsularnego, i odwołuje minister właściwy do spraw zagranicznych na wnio- sek Szefa Służby Zagranicznej.
4. Ambasador kierujący przedstawicielstwem dyplomatycznym w innym państwie nadzoruje dział alność wszystkich placó- wek zagranicznych w państwie przyjmującym z wyjątkiem stałego przedstawicielstwa przy organizacji międzynarodowej.
Art. 36. 1. Kierujący placówką zagraniczną:

1. jest przełożonym wszystkich członków służby zagranicznej w kierowanej p rzez niego placówce zagranicznej oraz osób, o których mowa w art. 3 ust. 2;
2. odpowiada za bezpieczeństwo placówki zagranicznej i zapewnia jej ochronę, z wyłączeniem przypadków, o których mowa
   w art. 4 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1266 i 1860 ) oraz w art. 3 pkt 1 lit. f ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 66, z późn. zm.1)).

2. Dyrektor generalny służby zagranicz nej w porozumieniu z kierującym placówką zagraniczną wyznacza w placówce
   zagranicznej zastępcę kierującego placówką, który jednocześnie jest osobą odpowiedzialną przed dyrektorem generalnym za prawidłowe gospodarowanie mieniem, przestrzeganie dyscypliny fi nansów publicznych, przestrzeganie przepisów, w szczególności przepisów prawa pracy oraz przepisów dotyczących tajemnic ustawowo chronionych.
   Art. 37. Ambasador w państwie przyjmującym, w zakresie swoich pełnomocnictw, w szczególności:

1. reprezentuje Rzec zpospolitą Polską;

2. chroni interesy Rzeczypospolitej Polskiej oraz jej obywateli, zgodnie z prawem międzynarodowym i prawem państwa przyjmującego;

3. uczestniczy w czynnościach przedstawicieli organów władzy publicznej w zakresie prowadzonych przez nich nego - cjacji i podejmowanych działań, zapewnia współdziałanie tych przedstawicieli, dba o zgodność ich czynności z zało- żeniami polskiej polityki zagranicznej, a także udziela im pomocy i współdziała z nimi w zakresie ich zadań w sto- sunkach z państwem przy jmującym;

4. działa na rzecz promocji Rzeczypospolitej Polskiej, a zwłaszcza polskiej kultury, nauki i gospodarki;

5. udziela pomocy i współdziała w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań przez członków służby zagranicznej oraz innych osób delegowanych d o załatwienia określonych spraw w państwie przyjmującym;

6. prowadzi rokowania z państwem przyjmującym;

7. popiera przyjazne stosunki między Rzecząpospolitą Polską a państwem przyjmującym;

8. zaznajamia się z warunkami, wydarzeniami i działalnością prowadz oną przez państwo przyjmujące i przekazuje właś - ciwym organom władzy publicznej Rzeczypospolitej Polskiej informacje na ten temat.
   Art. 38. Ambasador przy organizacji międzynarodowej, zwanej dalej „organizacją”, w szczególności:

9. reprezentuje Rzeczpospol itą Polską wobec organizacji;

10. utrzymuje łączność między Rzecząpospolitą Polską a organizacją;

11. Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2022 r. poz. 2600 oraz z 2023 r. poz. 240, 347, 641 ,
    1586 i 1860.

Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 85

3. prowadzi rokowania z organizacją i w ramach organizacji;
4. zaznajamia się z działalnością prowadzoną przez organizację i przekazuje właściwym organom władzy publicznej Rzeczypospolitej Polskiej informację na temat jej działalności;
5. zapewnia udział Rzeczypospolitej Polskiej w pracach organizacji;
6. chroni interesy Rzeczypospolitej Polskiej, jej obywateli oraz polskich osób prawnych w stosunkach z organizacją;
7. popiera realizację celów i zasad organizacji przez współpracę z organizacją i w ramach organizacji;
8. uczestniczy, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz w zakresie przedmiotu działalności organizacji, w czynnoś - ciach przedstawicieli o rganów władzy publicznej w zakresie prowadzonych przez nich negocjacji i podejmowanych dzia- łań, zapewnia współdziałanie tych przedstawicieli, dba o zgodność ich czynności z założeniami polskiej polityki zagra- nicznej, a także udziela im pomocy i współdziała z nimi w zakresie ich zadań w stosunkach z organizacją . Art. 39. 1. Ambasadora mianuje i odwołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych, zaakceptowany przez Prezesa Rady Ministrów.

2. Stałego Przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej przy Unii Europejskiej mianuje i odwołuje Prezydent Rzeczy - pospolitej Polskiej na wspólny wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych oraz ministra właściwego do spraw członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaakceptowany przez Prezesa Rady Ministrów.
   2a. Mianowanie ambasadora lub Stałego Przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej przy Unii Europejskiej następuje po zasięgnięciu opinii organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu.
3. Amba sador podlega służbowo ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych.
4. W celu oceny kandydatów do objęcia funkcji ambasadora w państwie przyjmującym albo ambasadora przy organi- zacji międzynarodowej tworzy się Konwent Służby Zagranicznej, zwany dalej „Konw entem”.
5. Minister właściwy do spraw zagranicznych przed skierowaniem wniosku, o którym mowa w ust. 1, zasięga opinii Konwentu.
6. W skład Konwentu wchodzą:

1. minister właściwy do spraw zagranicznych lub wskazany przez niego członek kierownictwa urzędu o bsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych jako przewodniczący;
2. Szef Służby Zagranicznej;
3. przedstawiciel Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wskazany przez Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczy - pospolitej Polskiej;
4. przedstaw iciel Kancelarii Prezesa Rady Ministrów wskazany przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

7. Konwent obraduje na posiedzeniach. Posiedzenia Konwentu są niejawne.

8. Posiedzenie Konwentu zwołuje minister właściwy do spraw zagranicznych.

9. Z posiedzen ia Konwentu sporządza się protokół, który jest podpisywany przez obecnych członków Konwentu.

10. Członkowie Konwentu, w drodze uchwały, wyrażają opinię oraz zamieszczają jej treść w protokole.

11. Protokół jest dokumentem stanowiącym informację niejawną w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych, któremu nadaje się klauzulę, o której mowa w art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 5 sierp- nia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych, i nie podlega udostępnieniu.
    Art. 40. Minister właściwy do spraw zagranicznych może określić, w drodze zarządzenia, formę i tryb wydawania poleceń ambasadorowi, kierując się zadaniami służby zagranicznej i potrzebami polityki państwa.
    Art. 41. 1. Dyrektor generalny służby zagranicznej nawiązuje z ambasadorem, który przed mianowaniem nie był człon - kiem służby zagranicznej, stosunek pracy na podstawie powołania, na czas pełnienia funkcji ambasadora.

12. Odwołanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ambasadora jest równoznaczne z odwołaniem w rozumieniu
    przepisów prawa pracy.

13. Stosunek pracy ambasadora wygasa z dniem odwołania.
    Art. 42. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może ustanowić ambasadora – specjalnego przedstawiciela Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do zadań z zakresu polit yki zagranicznej.

14. Ambasador – specjalny przedstawiciel Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej nie wchodzi w skład służby zagranicznej.

Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 85

Rozdział 4
Nabór do służby zagranicznej
Art. 43. 1. Szef Służby Zagranicznej , mając na względzie potrzeby służby zagrani cznej , organizuje nabór zewnętrzny
kandydatów na aplikację dyplomatyczno -konsularną.
2. Szef Służby Zagranicznej określa w drodze decyzji limit przyjęć na aplikację dyplomatyczno -konsularną w danym roku kalendarzowym. Decyzja ta jest zamieszczana na stro nie Biuletynu Informacji Publicznej.
3. Aplikacja dyplomatyczno -konsularna ma na celu merytoryczne przygotowanie kandydatów do wykonywania zadań służby zagranicznej oraz włączenie ich w poczet dyplomatów zawodowych przez nadanie im stopnia dyplomatycznego . 4. Aplikacja dyplomatyczno -konsularna trwa 1 rok. Program aplikacji dyplomatyczno -konsularnej przygotowuje Szef Służby Zagranicznej.
5. Aplikacja dyplomatyczno -konsularna składa się z następujących etapów:

1. szkolenia teoretycznego trwającego co najm niej 2 miesiące;
2. stażu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych trwającego co najmniej 4 miesiące;
3. staży zagranicznych trwających łącznie nie dłużej niż 6 miesięcy.

6. Przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej dotyczące służby przygotowawczej i pierwszej oceny stosuje się odpowiednio, z tym że pierwszą ocenę w służbie zagranicznej sporządza się po upływie 1 roku.

7. Nabór na aplikację dyplomatyczno -konsularną jest otwarty oraz odbywa się w drodze konku rsu. Konkurs ma na celu sprawdzenie poziomu wiedzy ogólnej i stopnia znajomości języka obcego przez kandydatów oraz ich predyspozycji i przy- datności do pracy w służbie zagranicznej, przy czym sprawdzenie wiedzy odbywa się z zachowaniem zasady anonimowości.

8. Szef Służby Zagranicznej organizuje i przeprowadza nabór na aplikację dyplomatyczno -konsularną oraz zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej ogłoszenie o naborze na tę aplikację.

9. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozpo rządzenia, szczegółowe zasady i tryb przepro wa- dzania naboru na aplikację dyplomatyczno -konsularną, przeprowadzania testów, w tym testów psychologicznych, treści
   i formy wniosku o przyjęcie na aplikację dyplomatyczno -konsularną, z możliwością wykorzystani a elektronicznych środ- ków przekazu danych, z uwzględnieniem konieczności prawidłowego i efektywnego przeprowadzenia naboru na aplikację.
   Art. 44. 1. Aplikantem dyplomatyczno -konsularnym może zostać osoba spełniająca wymagania określone w art. 31 ust. 1 pkt 1 i 5–8, znająca co najmniej jeden język obcy, w tym język angielski.

10. Dyrektor generalny służby zagranicznej zawiera z aplikantem dyplomatyczno -konsularnym umowę o pracę na czas określony na okres 1 roku.

11. Nawiązanie stosunku pracy na podstawie mia nowania z członkiem służby zagranicznej, który ukończył aplikację dyplomatyczno -konsularną, następuje po spełnieniu wymagania, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 4, oraz złożeniu z wy- nikiem pozytywnym egzaminu dyplomatyczno -konsularnego.

12. Umowa o pracę z aplikantem dyplomatyczno -konsularnym, będącym urzędnikiem służby cywilnej, przekształca się na czas odbywania aplikacji dyplomatyczno -konsularnej w umowę o pracę na czas określony na okres 1 roku.

13. Z aplikantem dyplomatyczno -konsularnym, który nie złożył egzaminu dyplomatyczno -konsularnego z wynikiem pozytywnym, umowę o pracę na czas określony przedłuża się na okres umożliwiający złożenie egzaminu dyplomatyczno - -konsularnego, jednak nie dłuższy niż okres 1 roku.

14. W przypadku niezłożenia egzaminu dyplomatyczno -konsularnego przez urzędnika służby cywilnej w terminie okreś - lonym w ust. 5, dyrektor generalny służby zagranicznej powiadamia niezwłocznie Szefa Służby Cywilnej o konieczności wyznaczenia stanowiska urzędnikowi służby cywilnej w urzędzie i nnym niż urząd obsługujący ministra właściwego do spraw zagranicznych. W takim przypadku przepis art. 66 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej stosuje się odpowiednio.
    Art. 45. 1. Akademia Dyplomatyczna prowadzi seminarium dyplomatyczno -konsularne, przygotowujące członków służby zagranicznej nieposiadających stopnia dyplomatycznego, zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właś ci- wego do spraw zagranicznych na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony albo mianowania w służbie cywi lnej, do wykonywania zadań służby zagranicznej.

15. Do osób zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podstawie powo- łania w celu wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno -konsularnego w placówce zagranicznej przepis ust. 1 stosuje się.

Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 85

3. Uczestnikiem seminarium dyplomatyczno -konsularnego może być osoba, która spełnia wymagania określone w art. 31 ust. 1 pkt 1 i 5–8.
4. Program seminarium dyplomatyczno -konsularnego przygotowuje Szef Służby Zagra nicznej.
5. Na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1 i 2, Szef Służby Zagranicznej kieruje ją do uczestnictwa w seminarium dyplomatyczno -konsularnym.
   Art. 46. 1. Aplikacja dyplomatyczno -konsularna oraz seminarium dyplomatyczno -konsularne kończą się egza minem dyplomatyczno -konsularnym.
   1a. Do egzaminu dyplomatyczno -konsularnego może przystąpić osoba, która ukończyła Krajową Szkołę Administracji Publicznej im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego i jest członkiem korpusu służby cywilne j zatrud - nionym w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podstawie umowy o pracę na czas nie - określony albo mianowania w służbie cywilnej.
6. Celem egzaminu dyplomatyczno -konsularnego jest sprawdzenie wiedzy, kwalifikacji i posiadania predyspozycji nie - zbędnych do wykonywania obowiązków dyplomaty zawodowego.
7. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. organizację aplikacji dyplomatyczno -konsularnej oraz seminarium dyplomatyczno -konsularneg o,
2. sposób dokumentowania znajomości języków obcych,
3. szczegółowe zasady i tryb dopuszczenia do egzaminu dyplomatyczno -konsularnego oraz zakres tego egzaminu,
4. sposób powoływania członków komisji egzaminacyjnej, wysokości ich wynagrodzenia,
5. sposó b przeprowadzania egzaminu dyplomatyczno -konsularnego, z zachowaniem zasady anonimowości przy spraw- dzaniu wiedzy i z uwzględnieniem możliwości powtarzania egzaminu
   – uwzględniając konieczność prawidłowego przygotowania kandydatów do wykonywania zadań służ by zagranicznej oraz rzetelnego sprawdzenia wiedzy osób przystępujących do egzaminu.
   Rozdział 5
   Stanowiska kierownicze w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych
   Art. 47. 1. Na kierownicze stanowisko w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych, będące
   wyższym stanowiskiem w służbie cywilnej, może zostać powołany dyplomata zawodowy lub inna osoba spełniająca wyma- gania określone w art. 31 ust. 1, która spełnia wymagania określone w art. 53 ustawy z dnia 21 listop ada 2008 r. o służbie cywilnej.

2. Na stanowisko zastępcy dyrektora w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych, będące wyższym stanowiskiem w służbie cywilnej, może zostać powołany także członek personelu pomocniczego lub inna osoba
   spełniająca wymagania określone w art. 31 ust. 1 pkt 4–7, która spełnia wymagania określone w art. 53 ustawy z dnia 21 listo- pada 2008 r. o służbie cywilnej.

3. Na stanowisko kierownicze w komórce organizacyjnej w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw za- granicznych, o której mowa w art. 39 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2022 r. poz. 1188 oraz z 2023 r. poz. 1195, 1234 i 1641 ), może zostać powołany także członek personelu pomocniczego lub inna osoba spełniająca wymagania określone w art. 31 ust. 1 pkt 5–7, która spełnia wymagania określone w art. 53 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej.

4. Na stanowisko zastępcy dyrektora w komórce organizacyjnej w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych może zostać powołany także członek personelu pomocniczego lub inna osoba spełniająca wymagania określone w art. 31 ust. 1 pkt 5–7, która spełnia wymagania określone w art. 53 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej.

5. Dyplomata zawodowy powołany na stanowisko kierownicze w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych zachowuje prawo do dodatku służby zagranicznej, o którym mowa w art. 50 ust. 1 i 2.

Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 85

Rozdział 6
Prawa i obowiązki członków sł użby zagranicznej
Art. 48. 1. Obowiązkiem członka służby zagranicznej jest wierność Rzeczypospolitej Polskiej i sumienne wykonywa- nie obowiązków służbowych określanych przez przełożonych.
2. Członek służby zagranicznej jest obowiązany do zachowania tajemnic y dyplomatycznej.
3. Członek służby zagranicznej podlega ocenie okresowej dokonywanej przez bezpośredniego przełożonego pod kąt em jego predyspozycji i przydatności do pracy w służbie zagranicznej. Przepisy art. 81 i art. 83 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej stosuje się odpowiednio.
4. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób prze- prowadzania ocen okresowych członków służby zagranicznej, w tym kryteria, wzór arkusza, skalę ocen i tryb sporządzania przez bezpośredniego przełożonego oceny okresowej, kierując się potrzebą stałego doskonalenia jakości wykonywania obo - wiązków przez ocenianego oraz zapewnienia obiektywizmu dokonywanych ocen okresowych.
Art. 49. 1. Członek służby zagra nicznej za naruszenie obowiązków służbowych odpowiada dyscyplinarnie na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, z zastrzeżeniem ust. 2–5. 2. Karami dyscyplinarnymi stosowanymi wobec członków służby zagranicz nej są:

1. upomnienie;
2. nagana;
3. nagana z pozbawieniem możliwości awansowania przez okres 2 lat do wyższej kategorii zaszeregowania, o której mowa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 50 ust. 3;
4. obniżenie kategorii zaszeregowania, o której mowa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 50 ust. 3;
5. obniżenie wynagrodzenia zasadniczego, nie więcej niż o 25% – przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy;
6. wydalenie z pracy w służbie zagranicznej.

3. W służbie zagranicznej dział a rzecznik dyscyplinarny służby zagranicznej, będący rzecznikiem dyscyplinarnym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej.
4. Do ambasadorów, o których mowa w art. 41 ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 114 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej.
5. W placówce zagranicznej postępowanie wyjaśniające może prowadzić członek personelu dyplomatyczno -konsular nego wyznaczony, na wniosek rzecznika dyscyplinarnego służby zagranicznej, przez Sze fa Służby Zagranicznej.
   Art. 50. 1. Wynagrodzenie członków służby zagranicznej składa się z wynagrodzenia określonego dla członków kor- pusu służby cywilnej, z tym że dyplomatom zawodowym przysługuje dodatek służby zagranicznej.
6. Dodatek służby zagraniczne j wynosi 40% wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku za wieloletnią pracę w służbie cywilnej. W przypadku zbiegu uprawnień do dodatku służby zagranicznej oraz dodatku służby cywilnej z tytułu posiada- nego stopnia służbowego dyplomacie zawodowemu przysługuje dodatek w wyższej wysokości.
7. Prezes Rady Ministrów, kierując się specyfiką i charakterem zadań członków służby zagranicznej oraz koniecz - nością zapewnienia adekwatności wynagrodzenia do zakresu powierzonych obowiązków, określi, w drodze rozporządzenia:

1. stanowiska w służbie zagranicznej, z uwzględnieniem kategorii zaszeregowania, w tym stanowiska kierownicze w służbie zagranicznej, z uwzględnieniem porównywalności stanowisk pracy członków służby zagranicznej ze stanowiskami w służbie cywilnej oraz st anowiska osób zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw za- granicznych niebędących członkami służby zagranicznej – z uwzględnieniem specyfiki zadań wykonywanych na tych stanowiskach;
2. mnożniki do ustalenia wynagrodzenia zasadnicze go członków służby zagranicznej;
3. mnożniki dodatku z tytułu zajmowania stanowiska kierowniczego.
   Art. 51. 1. Członkowi służby zagranicznej za wykonywanie obowiązków służbowych w placówce zagranicznej przy- sługuje dodatek zagraniczny za wykonywanie obowiąz ków służbowych w placówce zagranicznej.

2. Dodatek zagraniczny podlega corocznej waloryzacji według wskaźnika inflacji w państwie przyjmującym.

Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 85

3. Dodatek zagraniczny przysługuje za czas świadczenia pracy w placówce zagranicznej i ulega zmniejszeniu propor- cjonalnie do dni nieobecności w pracy w przypadku czasowej niemożności wykonywania obowiązków służbowych w pla- cówce zagranicznej.
   3a. Nieobecność z tytułu urlopu wypoczynkowego, dnia wolnego za święto obniżające wymiar czasu pracy, dnia zwol- nienia od pracy , za które pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, nieobecność w przypadkach, o których mowa w art. 188 i art. 189 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, oraz każda nieobecność trwająca nie dłużej niż 33 dni nieprzerwanie w okresie każdego ro ku kalendarzowego z tytułu niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną nie stanowi czasowej niemożności wykonywania obowiązków służbowych w placówce za- granicznej.
   3b. Nieobecność z tytułu czasowej niezdolności do prac y wskutek choroby przypadającej w czasie ciąży, urlopu macie - rzyńskiego , urlopu ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, trwająca nieprzerwa - nie nie dłużej niż 182 dni w okresie każdego roku kalendarzowego nie stanowi czasowej niemożności wykonywania obo - wiązków służbowych w placówce zagranicznej.
4. Członek służby zagranicznej wykonujący obowiązki służbowe w placówce zagranicznej może otrzymać, na swój pisemny wniosek, wynagrodzenie w walucie państwa przyjmując ego lub w walucie przyjętej w planie finansowym pla- cówki.
5. Dodatek zagraniczny nie stanowi podstawy obliczania ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
   Art. 52. 1. W przypadku nieobecności w pracy dyplomaty zawodowego wykonującego obowiązki służbow e w placówce
   zagranicznej, trwającej dłużej niż 3 miesiące w okresie każdego półrocza wykonywania tych obowiązków służbowych od dnia objęcia tych obowiązków, z wyjątkiem nieobecności z tytułu urlopu wypoczynkowego, jest on odwoływany ze stano- wiska w placów ce zagranicznej do pełnienia obowiązków w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagra- nicznych.
6. Jeżeli nieobecność w pracy dotyczy pracownika zagranicznego albo pracownika krajowego pełniącego obowiązki służbowe w placówce zagranicznej, prac ownik ten jest odwoływany ze stanowiska w placówce zagranicznej po upływie 3 miesięcy nieobecności w pracy.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, gdy przyczyną niemożności świadczenia pracy jest:

1. czasowa niezdolność do pracy wskutek choroby,

2. urlop macierzyński,

3. urlop na warunkach urlopu macierzyńskiego,

4. urlop rodzicielski,

5. urlop ojcowski
   – w rozumieniu przepisów prawa pracy, dodatek zagraniczny, o którym mowa w art. 51 ust. 1, przysługuje przez okres 6 mie- sięcy od dnia odwołania ze stanowi ska w placówce zagranicznej do pełnienia obowiązków w urzędzie obsługującym mini- stra właściwego do spraw zagranicznych.
   Art. 53. 1. Członkowi służby zagranicznej wykonującemu obowiązki służbowe w placówce zagranicznej zapewnia się:

6. nieodpłatne korzystanie z przydzielonego przez kierownika placówki zagranicznej lokalu mieszkalnego, a w przy- padku braku lokalu mieszkalnego stanowiącego własność Skarbu Państwa – ryczałt na wynajem lokalu mieszkalnego w państwie przyjmującym w wysokości zgodnej ze ws kazaniami Biuletynu Statystycznego Narodów Zjednoczonych aktualnego na dzień objęcia stanowiska w placówce zagranicznej;

7. częściowy zwrot kosztów eksploatacji zajmowanego lokalu mieszkalnego;

8. pokrycie kosztów podróży przesiedleniowej oraz ryczałt na p okrycie kosztów przewozu mienia przesiedleniowego w wysokości kwoty bazowej dodatku zagranicznego na każdego przesiedlającego się z nim członka rodziny;

9. pokrycie kosztów podróży urlopowej do kraju wraz z członkami rodziny raz na 2 lata;

10. zwrot kosztów podróży do kraju w przypadku zgonu małżonka członka służby zagranicznej lub zgonu jego rodziców, rodzeństwa lub dziecka;

11. zwrot uzasadnionych i udokumentowanych kosztów leczenia członka służby zagranicznej i przebywających z nim na stałe członków rodzin y albo ubezpieczenie zdrowotne w państwie przyjmującym lub innym państwie, które przyjmuje przesiedlonych, wraz z członkiem służby zagranicznej, członków rodziny;

Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 85

7. pokrycie opłat za naukę dzieci w szkole typu podstawowego lub średniego oraz opłat z tytułu obowiązkowego przy - gotowania przedszkolnego wymaganego przepisami obowiązującymi w państwie przyjmującym w wysokości 100% czesnego – w przypadku gdy członek służby zagranicznej dokona wyboru szkoły bazowej w państwie przyjmującym, wyznaczonej przez Szef a Służby Zagranicznej;
8. pokrycie opłat za naukę dzieci w szkole typu podstawowego lub średniego oraz opłat z tytułu obowiązkowego przygoto- wania przedszkolnego wymaganego przepisami obowiązującymi w państwie przyjmującym lub w Rzeczypospolitej Pol- skiej w wysokości:
   a) 80% czesnego w przypadku posiadania jednego lub dwojga dzieci,
   b) 90% czesnego w przypadku posiadania trojga lub czworga dzieci,
   c) 95% czesnego w przypadku posiadania pięciorga lub więcej dzieci
   – w przypadku gdy członek służby z agranicznej dokona wyboru szkoły w państwie przyjmującym niebędącej nieodpłatną
   placówką publiczną lub szkołą bazową w państwie przyjmującym wyznaczoną przez Szefa Służby Zagranicznej;
9. zasiłek adaptacyjny na pokrycie kosztów zagospodarowania się w państ wie przyjmującym;
10. dodatek rozłąkowy, jeżeli ze względu na szczególne warunki państwa przyjmującego członek służby zagranicznej jest kierowany na placówkę zagraniczną bez członków rodziny.

2. Zwrot kosztów leczenia albo ubezpieczenie zdrowotne, o któryc h mowa w ust. 1 pkt 6, nie przysługuje:

1. małżonkowi członka służby zagranicznej, jeżeli małżonek członka służby zagranicznej wykonuje działalność zarob- kową, z wyjątkiem małżonka służby zagranicznej zatrudnionego w placówce zagranicznej;
2. jeżeli członek służby zagranicznej przebywa w państwie przyjmującym będącym państwem członkowskim Unii Euro- pejskiej lub państwem członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Euro - pejskim Obszarze Gospodarczym, w którym przysługuje mu d ostęp do gwarantowanych świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej w całości ze środków publicznych.

3. Członkowi służby zagranicznej, którego małżonek przebywa wraz z nim w placówce zagranicznej, przysługuje, pro- porcjonalnie do dni pobytu małżonka w placówc e zagranicznej, dodatek na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania rodziny w wysokości 10% dodatku zagranicznego.
4. Dodatek na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania rodziny nie przysługuje, jeżeli małżonek członka służby zagranicznej jest zatrudniony w placówce zagranicznej, w Rzeczypospolitej Polskiej lub w państwie przyjmującym.
5. Kierownikowi placówki zagranicznej przysługuje dodatek na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania rodziny w wysokości 20% dodatku zagranicznego.
6. Członkowi służby zagra nicznej, którego małoletni członkowie rodziny przebywają wraz z nim w placówce zagra- nicznej, przysługuje dodatek na każdego małoletniego członka rodziny w wysokości 10% dodatku zagranicznego propor- cjonalnie do dni pobytu w placówce zagranicznej każdego mał oletniego członka rodziny.
7. Do osób niepełnosprawnych, które są członkami rodziny członka służby zagranicznej , stosuje się odpowiednio prze- pisy dotyczące małoletnich członków rodziny członka służby zagranicznej.
8. Jeżeli obowiązki służbowe w placówce zagranicznej wykonywane są przez członków służby zagranicznej będących małżonkami, świadczenia, o których mowa w ust. 1, 9 i 10, przysługują tylko jednemu z nich.
9. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze zarządzenia, sposób oraz tryb e widencjonowania po- bytu w placówce zagranicznej małżonków oraz dzieci członków służby zagranicznej, mając na względzie zapewnienie jedno - litego mechanizmu ewidencjonowania pobytu w placówce zagranicznej.
   Art. 54. Minister właściwy do spraw zagranicznych okr eśli, w drodze rozporządzenia:

1. wysokość i szczegółowe zasady przyznawania i wypłaty dodatku zagranicznego,
   1a) sposób waloryzacji dodatku zagranicznego,

2. rodzaje, wysokość, tryb i szczegółowe zasady przyznawania świadczeń, o których mowa w art. 53 – uwzględniając funkcje dyplomatyczne lub konsularne w placówce zagranicznej, specyfikę państw przyjmujących i kierując się potrzebą zachowania warunków socjalno -bytowych porównywalnych do warunków posiadanych przez członków kor- pusu dyplomatycznego lub konsu larnego innych państw, a także mając na względzie wypadki szczególne związane ze zgo- nami członków rodziny.

Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 85

Art. 55. 1. Małżonek członka służby zagranicznej może podejmować zatrudnienie poza granicami kraju w czasie peł- nienia funkcji przez współmałżonka po uzyskaniu zgody Szefa Służby Zagranicznej.
2. Przed wyrażeniem zgody, o której mowa ust. 1, Szef Służby Zagranicznej zasięga opinii pełnomocnika ministra właściwego w sprawach zagrożeń korupcyjnych i komórki odpowiedzialnej za bezpieczeństwo placówek zagra nicznych w urzędzie obsługującym ministra właściwego dla spraw zagranicznych.
3. Jeżeli wymagają tego szczególne potrzeby służby zagranicznej, małżonkowie oraz osoby pozostające ze sobą w sto- sunku pokrewieństwa lub powinowactwa oraz w stosunku przysposobie nia, opieki lub kurateli mogą być, za zgodą Szefa Służby Zagranicznej, zatrudnione w tej samej placówce zagranicznej, nawet gdyby powstał między nimi stosunek podleg - łości służbowej.
Art. 56. 1. Jeżeli wymagają tego potrzeby służby zagranicznej, członek sł użby zagranicznej wykonuje pracę poza nor- malnymi godzinami pracy, a w uzasadnionych przypadkach także w niedziele i święta, bez prawa do oddzielnego wynagro- dzenia i prawa do czasu wolnego w zamian za czas przepracowany.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się d o członków służby zagranicznej będących kobietami w ciąży oraz do członków służby zagranicznej opiekujących się dziećmi w wieku do 8 lat, chyba że na taką pracę wyrażą oni zgodę.
3. Członek służby zagranicznej ma prawo do nieprzerwanego 11 -godzinnego odpoc zynku.
Art. 57. 1. Członek służby zagranicznej wykonujący obowiązki służbowe w placówce zagranicznej, jeżeli wymagają tego szczególne potrzeby służby zagranicznej, obowiązany jest wykonywać polecenia kierującego placówką niezwiązane z pełnioną funkcją.
2. Członek służby zagranicznej wykonujący obowiązki służbowe w placówce zagranicznej, jeżeli wymagają tego potrzeby
służby zagranicznej, może być czasowo przeniesiony do innej placówki zagranicznej. Czas tego przeniesienia nie powinien przekraczać 6 miesięcy.
Art. 58. 1. Dyplomacie zawodowemu po 10 latach pozostawania w służbie zagranicznej przysługuje urlop dodatkowy w wymiarze 6 dni roboczych, a po 20 latach – 12 dni roboczych.
2. W przypadku zbiegu uprawnień do urlopu dodatkowego przysługującego dyplomacie zawodowemu na mocy ust. 1 oraz przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej przysługuje urlop w wymiarze korzystniejszym.
3. Członkowi służby zagranicznej w okresie służby w placówce zagranicznej w miejscu o klimacie szczególnie szkodli- wym dla zdrowia przysługuje, w okresie służby w tej placówce, urlop dodatkowy w wymiarze 5 dni roboczych rocznie.
4. Minister właściwy do spraw zagranicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz mie jsc o klimacie szczególnie szkodliwym dla zdrowia przebywających w nich na placów- kach zagranicznych członków służby zagranicznej.
5. Członkowi służby zagranicznej, dyplomacie delegowanemu oraz pracownikowi delegowanemu przysługuje jedno - razowy urlop dodat kowy w wymiarze 5 dni:

1. bezpośrednio przed podjęciem pracy w placówce zagranicznej oraz
2. bezpośrednio po zakończeniu pracy w placówce zagranicznej, o ile przebywał w placówce zagranicznej co najmniej 3 lata.

6. Do urlopu wypoczynkowego członka służby zagranicznej wykonującego obowiązki służbowe w placówce zagra - nicznej, dyplomaty delegowanego oraz pracownika delegowanego nie wlicza się przypadających w tym okresie dni nie - będących dniami pracy w państwie przyjmującym.
   Art. 59. 1. Członek służby zagran icznej nie może podejmować zatrudnienia lub wykonywać innych zajęć zarobkowych bez pisemnej zgody Szefa Służby Zagranicznej.
7. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki:

1. ogłaszania przez członków służby zagranic znej prac naukowych i publicystycznych związanych ze stosunkami między- narodowymi , a także rozpowszechniania w środkach masowego przekazu wiadomości dotyczących takich stosunków lub służby zagranicznej, w tym udzielania wywiadów i ogłaszania prac naukowych,

2. przyjmowania upominków i innych świadczeń o podobnym charakterze
   – biorąc pod uwagę interes służby zagranicznej i tradycje w dyplomacji oraz zapewnienie rozwoju intelektualnego i naukowego
   członków służby zagranicznej.

Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 85

Rozdział 7 (uchylony)
Rozdział 8
Przepisy zmieniające
Art. 61–73. (pominięte)
Rozdział 9
Przepisy epizodyczne, przejściowe, dostosowujące i końcowe
Art. 74. Od dnia wejścia w życie ustawy do dnia powołania Szefa Służby Zagranicznej dyrektor generalny służby zagranicznej pełni obowiązki Szefa Służby Zagranicznej.
Art. 75. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy członkowie personelu dyplomatyczno -konsularnego, będący członkami korpusu służby cywilnej, którzy otrzymali stopień dyplomatyczny na podstawie art. 12 ust. 1 albo art. 54 ust. 1 ustawy uchy- lanej w art. 91, zatrudnieni w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony lub na podstawie mianowania lub powołania w służbie cywilnej stają się dyplomatami zawo- dowymi.
2. Z dniem we jścia w życie ustawy absolwenci aplikacji dyplomatyczno -konsularnej roczników ADK 2019B oraz ADK 2020A zatrudnieni w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podstawie umowy o pracę na czas określony, którzy ukończyli aplikację dyplomatyczno -konsularną, złożyli egzamin dyplomatyczno -konsu- larny z wynikiem pozytywnym, oraz którym nadano stopień dyplomatyczny, stają się dyplomatami zawodowymi.
Art. 76. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy członkowie personelu dyplomatyczno -konsularn ego będący członkami korpusu służby cywilnej, którzy otrzymali stopień dyplomatyczny na czas niezbędny do wykonywania zadań w placówce zagranicznej na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy uchylanej w art. 91, stają si ę pracownikami zagranicznymi, z zastrzeżeniem
ust. 2. 2. Z dniem wejścia w życie ustawy członkowie person elu dyplomatyczno -konsularnego wykonujący w placówce za- granicznej zadania innego niż minister właściwy do spraw zagranicznych ministra lub kierownika jednostki sektora finan sów publi cznych stają się dyplomatami delegowanymi.
3. Pracodawcą osób, o których mowa w ust. 2, staje się delegujące ministerstwo lub jednostka sektora finansów publicz- nych . Osoby te zachowują posiadany stopień dyplomatyczny.
4. Z dniem wejścia w życie ustawy prac ownicy personelu pomocniczego i personelu obsługi wykonujący w placówce
zagranicznej zadania innego niż minister właściwy do spraw zagranicznych ministra lub kierownika jednostki sektora finan- sów publicznych stają się pracownikami delegowanymi.
Art. 77. Z dniem wejścia w życie ustawy stosunek pracy osób, o których mowa w art. 75, przekształca się w stosunek pracy na podstawie mianowania, o którym mowa w art. 15 ust. 1, a stosunek pracy osób, o których mowa w art. 76 ust. 1, prze- kształca się w stosunek pracy na podstawie powołania, o którym mowa w art. 19 ust. 1. Art. 78. Z dniem wejścia w życie ustawy osoby, o których mowa w art. 76 ust. 1, zachowują prawo do dodatku służby zagranicznej, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy uchylanej w art. 91, w wysokości przewidzianej na podstawie dotych- czasowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy uchylanej w art. 91. Art. 79. Z dniem wejścia w życie ustawy członkowie służby zagranicznej stanowiący personel pomocniczy i obsługi nieposiadając y stopnia dyplomatycznego, wykonujący obowiązki służbowe w placówce zagranicznej stają się pracowni- kami krajowymi.
Art. 80. 1. Po upływie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wygasa stosunek pracy osób, które w dniu wejścia w życie ustawy pozostają w stosunku pracy w służbie zagranicznej i które ukończyły 65 lat. 2. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy pozostają w stosunku pracy w służbie zagranicznej i które ukończyły 65 lat, mogą w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wystąpić do ministra właściwego do spraw zagranicz- nych z uzasadnionym wnioskiem o wyłączenie stosowania wobec nich przepisu ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw zagranicznych w terminie miesiąca od dnia otrzymania wniosku wydaje decyzję w spra- wie wyłączenia stosowani a wobec wnioskodawcy przepisu ust. 1, uwzględniając potrzeby służby zagranicznej. Od decyzji nie przysługuje odwołanie.

Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 85

Art. 81. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy Szef Służby Zagranicznej udziela osobom, o których mowa w art. 76 ust. 1 i art. 79, będącym c złonkami korpusu służby cywilnej zatrudnionymi w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych urlopu bezpłatnego na czas wykonywania obowiązków służbowych w placówce zagranicznej.
2. Członkowie służby zagranicznej pełniący obowiązki w placówce zagranicznej w dniu wejścia w życie ustawy za- chowują prawo do otrzymywania na dotychczasowych zasadach świadczeń, o których mowa w art. 29 ust. 4 pkt 1 i 4 ustawy uchylanej w art. 91, do dnia zakończenia wykonywania obowiązków służbowych w placówce zagranicznej.
Art. 82. 1. Członkowie personelu dyplomatyczno -konsularnego oraz aplikanci dyplomatyczno -konsularni w rozumieniu
przepisów ustawy uchylanej w art. 91, którzy w dniu wejścia w życie ustawy posiadają obywatelstwo innego państwa, w ter- minie r oku od dnia wejścia w życie ustawy przedstawiają Szefowi Służby Zagranicznej dowód ustania obywatelstwa pań- stwa obcego.
2. W przypadku nieprzedłożenia w terminie dowodu ustania obywatelstwa innego państwa stosunek pracy członka per- sonelu dyplomatyczno -konsularnego w służbie zagranicznej wygasa z dniem następującym po dniu, w którym upłynął ter- min na przedłożenie dowodu ustania obywatelstwa obcego.
Art. 83. Aplikanci dyplomatyczno -konsularni, którzy rozpoczęli aplikację dyplomatyczno -konsularną przed dniem wejścia
w życie ustawy , odbywają ją na dotychczasowych zasadach, przy czym osoby posiadające obywatelstwo innego państwa przedkładają Szefowi Służby Zagranicznej dokument ustania tego obywatelstwa w terminie, o którym mowa w art. 82 ust. 1. Art. 84. Członkowie rodzin osób wykonujących zadania służby zagranicznej, o których mowa w art. 4 pkt 6 ustawy uchylanej w art. 91, przebywający na placówce zagranicznej na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują prawo do pobytu w placówce zagranicznej na do tychczasowych zasadach.
Art. 85. Do członków służby zagranicznej pełniących obowiązki służbowe w placówce zagranicznej, którzy w dniu wejścia w życie ustawy są czasowo niezdolni do pracy wskutek choroby, przebywają na urlopie macierzyńskim, urlopie ojcowsk im, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego lub urlopie rodzicielskim w rozumieniu przepisów prawa pracy, nie stosuje się przepisów art. 51 ust. 3–3b do dnia ustania czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby lub zakończenia tych urlopów.
Art. 85a. W okresie od dnia 16 czerwca 2021 r. do dnia 31 grudnia 2024 r. :2)

1. w sprawach wynagrodzenia członków służby zagranicznej oraz osób, które z dniem wejścia w życie ustawy stają się pracownikami delegowanymi albo dyplomatami delegowanymi , stosuje się prze pisy art. 27 ust. 1 ustawy uchylanej w art. 91 oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 27 ust. 2 tej ustawy;
2. w sprawach uprawnień i świadczeń, o których mowa w art. 53, przysługujących członkowi służby zagranicznej oraz osobom, które z dniem w ejścia w życie ustawy stają się pracownikami delegowanymi albo dyplomatami delegowa- nymi wykonującymi obowiązki służbowe w placówce zagranicznej, stosuje się przepisy art. 29 ustawy uchylanej w art. 91 oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 30 tej ustawy.
   Art. 85b. 1. Do dnia 31 grudnia 2024 r. czynności z zakresu prawa pracy wobec dyplomatów delegowanych i pracow- ników delegowanych wykonuje dyrektor generalny służby zagranicznej w ramach środków finansowych będą cych w dys- pozycji ministra właściwe go do spraw zagranicznych.3) Ze środków tych zostaną sfinansowane w szcze gólności wynagro - dzenia i inne świadczenia określone w ustawie przewidziane dla dyplomatów delegowanych i pracowników delegowanych. Przepisu art. 76 ust. 3 zdanie pierwsze do dnia 31 grudnia 2024 r. nie stosuje się.4)
   2.3) Do dnia 31 grudnia 2024 r. dyrektor generalny służby zagranicznej może stosować odpowiednio przepis art. 7 ust. 2 ustawy uchylanej w art. 91.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do dyplomatów delegowanych i pracowników delegowanych zatrudnionych w jednostce
   organizacyjnej podległej ministrowi innemu niż minister właściwy do spraw zagranicznych funkcjo nującej w ramach placówki
   zagranicznej.
   4.3) Do dnia 31 grudnia 2024 r. wnioski w zakresie nadawania i zmiany stopni dyplomatycznych dyplomatom delego- wanym kieruje jednostka delegująca.

2. Wprowadzenie do wyliczenia ze zmianą wprowadzoną przez art. 5 ustaw y z dnia 13 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1641) , która weszła w życie z dniem 19 sierpnia 2023 r.

3. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 5 ustawy , o której mowa w odnośniku 2.

4. Ze zmianą wprowadzoną przez art. 13 ustaw y z dnia 30 sierpnia 2023 r. o zmianie ustawy – Prawo oświatowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2005) , która weszła w ży cie z dniem 27 września 2023 r.

Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 85

Art. 85c. W celu wykonania przepisów niniejszej ustawy Prezes Rady Mi nistrów może dokonać, w drodze rozporzą- dzenia, przeniesienia planowanych dochodów i wydatków budżetowych, w tym wynagrodzeń, między częś ciami, dzia łami i rozdziałami budżetu państwa, z zachowaniem przeznaczenia środków publicznych wynikającego z ustawy bu dżetowej.
Art. 86. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 16 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 715) w brzmieniu dotychczasowym zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 16 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 715) w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 12 mie- sięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 87.3) Dotychczasowe przepisy wykonaw cze wydane na podstawie art. 10 ust. 3, art. 12 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 34 ust. 3, art. 36 ust. 2, art. 39 ust. 4 oraz art. 41 ust. 4 ustawy uchylanej w art. 91 zachowują moc do dnia wejścia w życie prze- pisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 27 ust. 3, art. 31 ust. 5, art. 33 ust. 2, art. 43 ust. 9, art. 46 ust. 3, art. 58 ust. 4 oraz art. 59 ust. 2 niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2024 r.
Art. 88. 1. Członkowie służby zagranicznej będący od dnia wejścia w życie ustawy dyplomatami zawodowymi, którym
nadano stopień dyplomatyczny na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują prawo do posiadanego stopnia dyplo- matycznego.
2. Dyrektor generalny służby zagranicznej w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wydaje akty miano- wania do służby zagranicznej osobom będącym od dnia wejścia w życie ustawy dyplomatami zawodowymi.
3. Członkowie służby zagranicznej, którzy w dniu wejścia w życie ustawy posługują się stopniem dyplomatycznym ambasadora tytularnego i nie p ełnią funkcji pełnomocnego przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej w innym państwie lub przy organizacji międzynarodowej , w dniu wejścia w życie ustawy otrzymują stopień dyplomatyczny ministra pełnomocnego.
4. Członkowie służby zagranicznej, którzy w dniu wejścia w życie ustawy posługują się stopniem dyplomatycznym ambasadora tytularnego i pełnią funkcję pełnomocnego przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej w innym państwie lub przy organizacji międzynarodowej w dniu wejścia w życie ustawy otrzymują, na czas pełnienia funkcji, stopień dyploma- tyczny ambasadora.
5. Po zakończeniu pełnienia funkcji członkowie służby zagranicznej, o których mowa w ust. 4, otrzymują stopień dyplo - matyczny ministra pełnomocnego.
Art. 88a. Dyrektor generalny służby zagranicznej w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wydaje akty powołania do służby zagranicznej osobom będącym od dnia wejścia w życie ustawy pracownikami zagranicznymi i pra- cownikami krajowymi.
Art. 89. 1. Członkom służby zagranicznej nieposiadającym st opnia dyplomatycznego zatrudnionym w urzędzie obsłu- gującym ministra właściwego do spraw zagranicznych, spełniającym wymagania do nadania stopnia dyplomatycznego na podstawie art. 31 ust. 1, odpowiednio Szef Służby Zagranicznej lub minister właściwy do spra w zagranicznych, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, nada stopień dyplomatyczny odpowiedni do zajmowanego stanowiska, biorąc pod uwagę przebieg doświadczenia zawodowego oraz specjalistyczną wiedzę niezbędną w pracy w służbie zagranicznej.
2. Wymóg odbycia aplikacji dyplomatyczno -konsularnej lub ukończenia seminarium dyplomatyczno -konsularnego, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony , w przypadku gdy doświadczenie zawodowe danej osoby w sferze stosunków zagranicznych gwarantuje fachowe wykonywanie obowiązków dyplomaty zawodowego.
3. Z dniem nadania stopnia dyplomatycznego osoby, o których mowa w ust. 1, stają się dyplomatami zawodowymi, a ich stosunek pracy przekształca się w stosunek pracy na podstawie mianowania.
Art. 90. 1. Minister właściwy do spraw zagranicznych w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie ustawy przekaże archiwum Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu przechowy wane w urzędzie obsługującym ministra właściw ego do spraw zagranicznych i placówkach zagranicznych:

1. dokumenty, zbiory danych, rejestry i kartoteki, o których mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Insty - tucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskie mu (Dz. U. z 2023 r. poz. 102);
2. akta pracowników służby zagranicznej, wytworzone lub gromadzone w okresie do dnia 31 grudnia 1990 r.;
3. dokumenty osobowe, które zostały wytworzone w okresie do dnia 31 grudnia 1990 r.

2. Przepisy art. 25 ust. 2–6 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni
   przeciwko Narodowi Polskiemu stosuje się odpowiednio.

5. Artykuł 71 zawiera zmiany do ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych.

Dziennik Ustaw – 22 – Poz. 85

Art. 91. Traci moc ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1854).
Art. 92. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia6).

6. Ustawa została ogłoszona w dniu 15 marca 2021 r.